РАЗДЗЕЛ 1
Завулон, шосты сын Якава і Ліі. Вынаходнік і мецэнат. Што ён даведаўсяўвынікузмовысупрацьЯзэпа.
1 Копія слоў Завулона, якія ён наказаў сынам сваім перад смерцю сваёй на сто чатырнаццатым годзе жыцця свайго, праз два гады пасля смерці Язэпа.
2 І сказаў ім: паслухайце мяне, сыны Завулонавыя, уважайце словы бацькі вашага.
3 Я, Завулон, нарадзіўся добрым дарам бацькам маім.
4 Бо калі я нарадзіўся, бацька мой вельмі моцна размножыўся і ў авечак, і ў статкаў, калі меў сваю долю з пярэстымі прутамі.
5 Я не ведаю, што грашыў ва ўсе дні мае, толькі думкамі.
6 Я яшчэ не памятаю, каб я зрабіў якоенебудзь беззаконьне, акрамя граху няведаньня, які я ўчыніў супраць Язэпа; бо я заключыў запавет з маімі братамі не расказваць бацьку майму пра тое, што было зроблена.
7 Але я шмат дзён таемна плакаў з-за Язэпа, бо баяўся братоў маіх, бо ўсе яны пагадзіліся, што, калі хто выкажа таямніцу, той павінен быць забіты.
8 Але калі яны хацелі забіць яго, я са сьлязьмі моцна заклінаў іх ня быць вінаваты ў гэтым граху.
9 Бо Сымон і Гад прыйшлі на Язэпа, каб забіць яго, і ён сказаў ім са сьлязьмі: пашкадуйце мяне, браты мае, зьлітуйцеся над сэрцам Якуба, бацькі нашага; не накладайце на мяне рук вашых, каб праліць нявінную кроў, бо я маю не зграшыў перад табою.
10 І калі я сапраўды зграшыў, пакарайце мяне, браты мае, але не падымайце на мяне рукі вашай дзеля Якуба, бацькі нашага, 11 І калі ён гаварыў гэтыя словы, плачучы, я не мог вытрымаць яго
галашэнняў і пачаў плакаць, і печань мая вылілася, і ўся нутро мая распусцілася. 12. І плакаў я разам з Язэпам, і сэрца маё калацілася, і суставы цела майго дрыжалі, і я ня мог стаяць.
13 І калі Язэп убачыў, што я плачу зь ім і тых, што ідуць на яго, каб забіць яго, ён уцёк за мною, молячы іх.
14 Але тым часам Рувім устаў і сказаў: Хадземце, браты мае, не будзем забіваць
яго, але кінем яго ў адну з гэтых сухіх ямаў, якія выкапалі бацькі нашыя і не знайшлі вады.
15 Бо дзеля гэтага Гасподзь забараніў падымацца ў іх вадзе, каб захаваць Язэпа.
16 І рабілі так, пакуль не прадалі яго Ізмаільцянам.
17 Бо ў яго цане я не меў долі, дзеці мае.
18 Але Сімяон і Гад і шэсьць іншых братоў нашых узялі цану Язэпа і купілі сандалі сабе, і жонкам сваім, і дзецям сваім, кажучы:
19 Ня будзем есьці яго, бо гэта цана крыві брата нашага, але патопчам яго, бо ён сказаў, што будзе царом над намі, і паглядзім, што будзе з мараў ягоных.
20 Таму напісана ў законе Майсея, што ў таго, хто не ўзвядзе семя брату свайму, трэба развязаць сандалі і плюнуць яму ў твар.
21 Браты Язэпавы не пажадалі жыць брату іхняму, і зьняў зь іх Гасподзь сандалі, якія яны былі абутыя на Язэпа, брата свайго.
22 Бо калі яны прыйшлі ў Егіпет, яны былі адпушчаныя слугамі Язэпа за брамай, і таму яны пакланіліся Язэпу, як гэта рабіў цар фараон.
23 І ня толькі пакланяліся яму, але і былі апляваныя, адразу ўпаўшы перад ім, і таму раней былі пасаромленыя. егіпцяне.
24 Бо пасля гэтага Егіпцяне пачулі пра
ўсё зло, якое яны зрабілі Язэпу.
25 І пасьля таго, як ён быў прададзены, селі браты мае есьці і піць.
26 Але я, шкадуючы Язэпа, ня еў, а пільнаваў яму, бо Юда баяўся, каб
Сымон, Дан і Гад не кінуліся і не забілі яго.
27 Але яны, убачыўшы, што я ня ем, паставілі мяне вартаваць яго, пакуль ён ня будзе прададзены Ізмаільцянам.
28 І калі Рувім прыйшоў і пачуў, што Язэп быў прададзены, калі ён быў у ад'ездзе, разадраў вопратку на сабе і, плачучы, сказаў:
29 Як я буду глядзець на твар бацькі майго Якава? І ён узяў грошы і пабег за гандлярамі, але, не знайшоўшы іх, вярнуўся засмучаны.
30 Але гандляры пакінулі шырокую дарогу і пайшлі праз Трагладыты кароткім шляхам.
31 Але Рувім засмуціўся і ня еў у той дзень ежы.
32 І прыйшоў да яго Дан і сказаў: ня плач і не сумуй; бо мы знайшлі, што можам сказаць айцу нашаму Якаву.
33 Заколем казьляня і акунем у яго вопратку Язэпаву; і пашлем Якаву, кажучы: Ведай, гэта вопратка сына твайго?
34 І зрабілі так. Бо яны знялі з Язэпа вопратку, калі прадавалі яго, і апранулі яго ў вопратку раба.
35 І ўзяў Сымон вопратку і не хацеў аддаць яе, бо хацеў разарваць яе мячом, бо гневаўся, што Язэп жывы і што ён не забіў яго.
36. І ўсе мы ўсталі і сказалі яму: калі ты не аддасі вопратку, мы скажам бацьку нашаму, што ты адзін учыніў гэтае зло ў Ізраілі.
37 І ён даў гэта ім, і яны зрабілі так, як сказаў Дан.
РАЗДЗЕЛ 2
Ён заклікае да чалавечай спагады і разуменнябліжніх.
1. А цяпер, дзеці, я павінен захоўваць запаведзі Гасподнія і чыніць міласэрнасць да блізкіх вашых, і мець
спачуванне да ўсіх, не толькі да людзей, але і да жывёл.
2 Дзеля ўсяго гэтага дабраславіў мяне Гасподзь, і калі ўсе браты мае хварэлі, я ўцёк без хваробы, бо Госпад ведае намеры кожнага.
3 Дык майце міласэрнасць у сэрцах вашых, дзеці мае, бо як чалавек робіць блізкаму свайму, так зробіць з ім Гасподзь.
4 Бо сыны братоў маіх хварэлі і паміралі з-за Язэпа, бо не пашкадавалі ў сэрцах сваіх; але сыны мае захаваліся без хвароб, як вы ведаеце.
5 І быў я ў зямлі Ханаанскай, на беразе мора, і злавіў я рыбу Якаву, бацьку майму; і калі многія захлынуліся ў моры, я застаўся цэлы.
6 Я першы зрабіў лодку, каб плыць па моры, бо Гасподзь даў мне ў ім розум і мудрасьць.
7 І я апусціў стырно ззаду, і я нацягнуў ветразь на іншы вертыкальны кавалак дрэва пасярэдзіне.
8 І плыў я на ім уздоўж берагоў, лавіў рыбу для дому бацькі майго, пакуль не прыбылі мы ў Егіпет.
9 І праз спагаду я падзяліўся сваім уловам з кожным чужым.
10 А калі хто быў прыхадзень, альбо хворы, альбо стары, я варыў рыбу і добра гатаваў яе, і ахвяраваў усім людзям, як кожны меў патрэбу, смуткуючы і шкадуючы іх.
11 Дзеля таго і насыціў мяне Гасподзь рыбай у багацьці пры лоўлі; бо той, хто дзеліцца з бліжнім, атрымлівае ад Госпада нашмат больш.
12 Пяць гадоў я лавіў рыбу і раздаваў яе ўсім, каго бачыў, і хапіла на ўвесь дом бацькі майго.
13 І ўлетку рыбу лавіў, і ўзімку з братамі авечкамі пасвіў.
14 Цяпер я абвяшчу вам, што я зрабіў.
15. Я ўбачыў чалавека, які быў у бядзе ад галізны ў зімовы час, і злітаваўся над ім, і
ўкраў вопратку таемна з дому бацькі майго, і аддаў яе таму, хто быў у бядзе.
16 Дык вось, дзеці мае, з таго, што Бог дае вам, выяўляйце спагаду і міласэрнасць без ваганняў да ўсіх людзей і давайце кожнаму чалавеку з добрым сэрцам.
17 І калі вы ня маеце чаго даць таму, хто мае патрэбу, зьлітуйцеся над ім у сэрцы міласэрнасьці.
18 Я ведаю, што рука мая не знайшла, каб даць таму, хто меў патрэбу, і я ішоў з ім, плачучы, сем стадый, і нутро маё шкадавала яго.
19 Дык і вы, дзеці мае, будзьце міласэрнымі да кожнага чалавека, каб і Гасподзь памілаваў вас і памілаваў вас.
20 Бо і ў апошнія дні пашле Бог міласэрнасьць Сваю на зямлю, і дзе знойдзе нутро міласэрнасьці, пасяліцца ў ім.
21 Бо наколькі чалавек спагадлівы да бліжніх, у такой жа ступені і Госпад да яго.
22. Калі мы сышлі ў Егіпет, Язэп не меў на нас зла.
23 Якога, пільнаваючыся, і вы, дзеці мае, выпрабоўвайце сябе без злосьці і любіце адзін аднаго; і не складайце кожны з вас зла брату свайму.
24 Бо гэта разрывае еднасьць і дзеліць усе родныя, і турбуе душу, і знясільвае аблічча.
25 Дык назірайце за водамі і ведайце, калі яны цякуць разам, яны нясуць камяні, дрэвы, зямлю і іншае.
26 Але калі яны раздзяляюцца на шмат патокаў, дык зямля паглынае іх, і яны зьнікаюць.
27 Так будзе і вам, калі раздзяліцеся. Таму не дзяліцеся на дзве галавы, бо ўсё, што стварыў Гасподзь, мае толькі адну галаву, і два плечы, і дзве рукі, і дзве ногі, і ўсе астатнія члены.
28 Бо я навучыўся з пісьмаў бацькоў маіх, што вы раздзяліцеся ў Ізраілі і пойдзеце
за двума царамі і будзеце рабіць усякую мярзоту.
29 І завядуць вас ворагі вашыя ў палон, і вы будзеце пакутаваць ад язычнікаў з многімі немачамі і пакутамі.
30 І пасля гэтага вы будзеце памятаць Госпада і пакаяцца, і Ён памілуе вас, бо Ён міласэрны і спагадлівы.
31 І Ён не прызначае зла супраць сыноў чалавечых, таму што яны плоць і ашуканы ўласнымі злымі ўчынкамі.
32 І пасьля гэтага ўзыйдзе вам Сам Гасподзь, сьвятло праўды, і вы вернецеся ў зямлю сваю.
33 І ўбачыце Яго ў Ерусаліме дзеля імя Ягонага.
34 І зноў будзеце гнявіць Яго ліхімі ўчынкамі вашымі,
35 І вы будзеце адкінуты Ім да часу канца.
36 І цяпер, дзеці мае, не смуткуйце, што я паміраю, і не парушайцеся, што я прыходжу да канца майго.
37 Бо Я паўстану сярод цябе, як валадар сярод сыноў ягоных; і я буду радавацца ў племені маім, калі ўсе будуць выконваць закон Гасподні і запаведзі Завулона, бацькі свайго.
38 А на бязбожных навядзе Гасподзь агонь вечны і знішчыць іх ва ўсе роды.
39 Але цяпер я сьпяшаюся да спакою, як і бацькі мае.
40 Але бойцеся Госпада Бога нашага з усёй сілы вашай ва ўсе дні жыцьця вашага.
41 І, сказаўшы гэта, заснуў у глыбокай старасьці.
42. І сыны ягоныя паклалі яго ў драўляную труну. А пасьля вынесьлі яго і пахавалі ў Хэўроне з бацькамі ягонымі.