Belarusian - 1st Book of Adam and Eve

Першаякнігапра

АдамаіЕву

РАЗДЗЕЛ1

1НатрэцідзеньБогпасадзіўсаднаўсходзезямлі,на ўсходняймяжысвету,заякім,даўсходусонца,няма нічога,акрамявады,якаяахінаеўвесьсветідасягае межаўнябёсаў

2Анапоўначадсадуёсцьмораапласцін,празрыстаеі чыстаенасмак,непадобнаенінаштоіншае;такшто празягопразрыстасцьможназазірнуцьуглыбінізямлі 3Ікалічалавекабмыеццаўім,ёначысціццаадчысціні ягонайістанебелымадбелізныяе,наваткаліён цёмны.

4ІстварыўБоггэтаеморапасваёйволі,боведаў,што будзезчалавекам,якогаЁнстворыць;кабпаслятаго, якёнпакінерай,з-засвайгозлачынства,назямлі нарадзілісялюдзі,зякіхпамруцьправеднікі,чыедушы Богуваскрасіцьуапошнідзень;каліянывернуццада сваёйплоці;кабянывыкупалісяўвадзетагомора,іўсе яныпакаюццаўсваіхграхах 5АлекаліБогвывеўАдамазраю,Ённепаставіўяго напоўначы,кабённенаблізіўсядаморавады,ікабён іЕванеабмылісяўім,неачысцілісяадсваіхграхоў,не забылісяпраздзейсненыёюгрэх,іЁнбольшне ўспамінаўпраяго,думаючыпраіхпакаранне.

6Штодапаўднёвагабокусаду,Богунеспадабалася дазволіцьАдамужыцьтам,бо,калівецердзьмуўз поўначы,ёнпрыносіўямутудыцудоўныпахдрэўсаду.

7ТамуБогнепаставіўАдаматуды,кабённепанюхаў салодкіпахтыхдрэў,незабыўсяпрасвойгрэхіне знайшоўсуцяшэнняўтым,штозрабіў,неатрымаў асалодуадпахудрэўінебыўачышчаныадсвайго грэху

8Зноўжа,паколькіБогміласэрныівельміспагадлівыі кіруеўсімтак,якведаетолькіЁн,Ёнпасяліўнашага бацькуАдаманазаходняймяжыраю,бозтагобоку зямлявельмішырокая.

9ІзагадаўямуБогжыцьтамупячорыўскалеу пячорыскарбаўпадсадам

РАЗДЗЕЛ2

1АлекалінашбацькаАдаміЕвавыйшлізраю,яны ступаліпазямлінагамісваімі,неведаючы,што ступаюць

2Ікаліяныпадышлідаадчыненнябрамысадуі ўбачыліперадсабойшырокуюзямлю,пакрытую камянямівялікіміімалымііпяском,яныспалохалісяі задрыжалі,іўпалінатварысваеадстраху,якіахапіўіх; іяныбыліякмёртвыя

3Бодагэтульяныжыліўсадзе,прыгожазасаджаным разнастайнымідрэвамі,ацяперубачылісябеўчужой краіне,якойневедаліініколінебачылі 4Ітамуштоўтойчасяныбылінапоўненыласкай светлайнатуры,ііхсэрцынебыліскіраваныдазямных рэчаў

5ТамуБогзлітаваўсянадімі;ікаліЁнубачыўіх

1БогсказаўАдаму:«Япрызначыўнагэтайзямлідніі

пакульнескончаццадніігады;каліЯпашлюСлова, якоестварылацябе,ісупрацьякогатыпераступіў, Слова,якоевывелацябезраюіякоепаднялоцябе,калі тыўпаў.

2Так,Слова,якоезноўвыратуецябе,каліскончацца пяцьзпаловайдзён»

3АлекаліАдампачуўгэтыясловыадБогаіпра вялікіяпяцьзпаловайдзён,ённезразумеўіхзначэння 4БоАдамдумаў,штодаканцасветуямузастанецца толькіпяцьзпаловайдзён.

5ІАдамзаплакаўімаліўсяБогу,кабЁнрастлумачыў ямугэта

6ТадыБог,міласэрныдаАдама,створанагапаводле Яговобразуіпадабенства,растлумачыўяму,штогэта 5000і500гадоў;іяктадыТойпрыйдзеівыратуеягоі ягонашчадкаў.

7АлеБогперадгэтымзаключыўгэтызапаветзнашым бацькам,Адамам,натыхжаўмовах,першчымён выйшаўзсаду,каліёнбыўкалядрэва,зякогаЕва ўзялаплодідалаямуз'есці

8КалінашбацькаАдамвыйшаўзсаду,ёнпраходзіў міматагодрэваіўбачыў,якБогзмяніўяговыглядна іншы,іякянозасохла 9ІкаліАдампайшоўтуды,ёнспалохаўся,задрыжаўі ўпаў;алеБогуСваёйміласэрнасціпадняўяго,апотым заключыўзімгэтызапавет 10Ізноў,каліАдамбыўкалябрамысадуіўбачыў херувімазмячомбліскучагаагнюўруцэ,іхерувім раззлаваўсяінахмурыўсянаяго,іАдам,іЕва спалохалісяягоіпадумалі,штоёнхочаіхзабіць.Таму яныўпалінатварысваеізадрыжаліадстраху 11Алеёнзлітаваўсянадімііпаказаўімміласэрнасць;і, адвярнуўшысяадіх,узышоўнанебаіпамаліўся Госпаду,кажучы:

12«Госпадзе,Тыпаслаўмяневартавацькалябрамы садузагністыммячом.

13«АлекаліўбачылімянеслугіТвае,АдаміЕва,яны ўпалініцмаібыліякмёртвыяГоспадземой,штонам рабіцьзслугаміТваімі?»

14ТадыБогзлітаваўсянадімііпаказаўім міласэрнасць,іпаслаўсвайгоАнёлаахоўвацьсад 15ІпрыйшлоСловаГасподняедаАдамаіЕвыі ўваскрэсілаіх

16ІсказаўГасподзьАдаму:«Ясказаўтабе,штопраз пяцьзпаловайдзёнЯпашлюСловаМаёівыратую цябе

17«УмацуйсваёсэрцаізаставайсяўПячорыСкарбаў, праякуюяўжоказаўтабе».

18ІкаліАдампачуўгэтаесловаадБога,ёнсуцешыўся тым,штоБогсказаўямуБоЁнсказаўяму,якЁн выратуеяго.

1АлеАдаміЕваплакалі,бовыйшлізраю,свайго першагамесцажыхарства.

2Ісапраўды,каліАдамзірнуўнасваёцела,якое змянілася,ёнгорказаплакаў,ёніЕва,з-затаго,што янызрабіліІяныпайшлііціхаспусцілісяўПячору Скарбаў.

3Ікаліяныпадышлідаяе,Адамзаплакаўнадсабойі сказаўЕве:«Паглядзінагэтуюпячору,якаябудзе нашайтурмойугэтымсвецеімесцампакарання!

4«Штоёнупараўнаннізсадам?Штоягоцеснасцьу параўнаннізпрасторайіншага?»

5«Штогэтазаскалакалятыхгаёў?Штотакоезмрок гэтайпячорыўпараўнаннісасвятломсаду?»

6«Штозначыцьгэтынавіслыскалістывыступ,які абараняенас,упараўнаннізміласэрнасцюГоспада, якаяахінуланас?»

7«Штотакоеглебагэтайпячорыўпараўнаннізсадам?

Гэтаязямля,пасыпанаякамянямі;ітая,засаджаная смачныміфруктовымідрэвамі?»

8ІсказаўАдамЕве:«Паглядзінасваевочыінамае, якіяранейбачыліанёлаўнанябёсах,якіяхвалілі;іяны таксама,няспынна

9«Алецяпермынебачымтак,якраней:вочынашыя зрабілісязплоці;янынемогуцьбачыцьтак,якбачылі раней»

10АдамзноўсказаўЕве:«Штотакоенашацеласёння ўпараўнаннізтым,якімянобылоўмінулыядні,калі мыжыліўраі?»

11ПаслягэтагаАдамнехацеўуваходзіцьупячорупад навіслайскалой;дыініколібтудынеўвайшоў 12АлеёнпаслухаўсяБожагазагадуісказаўсабе: «Каліянеўвайдуўпячору,язноўбудузлачынцам».

РАЗДЗЕЛ5

1ТадыАдаміЕваўвайшліўпячоруісталімаліццана сваёйроднаймове,невядомайнам,алеякуюяныдобра ведалі.

2Ікаліянымаліліся,Адамузняўвочыіўбачыўскалуі дахпячоры,якіяпакрываліягонадгалавой,такштоён немогбачыцьнінеба,ністварэнняўБожых.Тамуён плакаўімоцнабіўсябеўгрудзі,пакульнеўпаўіне стаўякмёртвы

3АЕвасядзелаіплакала,боверыла,штоёнпамёр.

4Тадыянаўстала,працягнуларукідаБога,молячы Ягоаблітасцііспачуванні,ісказала:«ОБожа,даруй мнемойгрэх,грэх,якіязрабіла,інеўспамінайяго супрацьмяне»

5«Бояадзінпрывёўдатаго,штоТвойслугаўпаўз садуўгэтызгубленыстан,сасвятлаўгэтуюцемруіз жытларадасціўгэтуютурму»

6«Божа,зірнінагэтагарабаТвайго,якіўпаў,іўздымі ягозсмерці,кабёнмогплакацьіпакаяццаўсваім злачынстве,якоеёнучыніўпразмяне»

7«Незабірайягодушыіцяпер,аледайямужыць,каб ёнмогстаяцьпаслямерысвайгопакаянняівыконваць Тваюволю,якдасмерцісваёй»

8«АлекаліТынеўзвысішяго,то,Божа,вазьміімаю душу,кабябыўпадобныдаяго;інепакіньмянеў

гэтайцямніцыаднагоіаднаго,боянемогбыстаяць адзінугэтымсвеце,алетолькізімадным». 9«БоТы,Божа,навёўнаягосон,іўзяўкосцьзягонага боку,івярнуўнамесцаяеплоцьТваёйбоскайсілай. 10«ІТыўзяўмяне,косць,істварыўмянежанчынай, бліскучай,якён,сэрцам,розумамімовай;іплоццю, падобнайдаяго;іТыстварыўмянепаводле падабенстваабліччаягонага,міласэрнасцюТваёйі сілайТваёй

11«Госпадзе,яіёнадно,іТы,Божа,нашТворца, ТыТой,Хтостварыўнасабодвухуадзіндзень

12«Дыквось,Божа,дайямужыццё,кабёнбыўса мнойугэтайчужойзямлі,пакульмыжывемуёйза нашыяправіны»

13«АлекаліТынедасіямужыцця,дыквазьмімяне, мяне,якяго,кабмыабодвапамерліўадзіндзень».

14ІЕвагорказаплакалаіўпаланабацькунашага Адамаадвялікагасмуткусвайго

РАЗДЗЕЛ6

1АлеБогзірнуўнаіх,боянысамісябезабіліад вялікагагора

2АлеЁнпадымаўіхісуцяшаў

3ЁнпаслаўімСваёслова,кабянынеадкладнаўсталіі паўсталі

4ІсказаўГасподзьАдамуіЕве:«Выпарушалісваю волю,пакульневыйшлізсаду,уякімЯваспасадзіў».

5«Тыпасваёйдобрайволізграшыўпразсваёжаданне

боскасці,велічыіўзнёслагастану,якіЯ;такштоЯ пазбавіўцябесветлайпрыроды,уякойтытадыбыў,і вывеўцябезраюўгэтуюзямлю,суровуюіпоўную клопатаў

6«КалібтолькітынепарушаўМаёйзапаведзііне выконваўМойзаконінееўпладоўздрэва,даякогаЯ загадаўтабенепадыходзіць!Аўсадзебыліпладовыя дрэвы,лепшыязатое.

7Алебязбожнысатана,якінезаставаўсяўсваім першымстанеінезахаваўсваёйверы,уякімнебыло добрыхнамераўдаМяне,іякі,лічачысябемаім стварэннем,прыніжаўМянеішукаўБога,такштоЯ скінуўягознябёсаў,ёнзрабіўдрэвапрыемныму вачахвашых,пакульвынепакаштавалізяго, слухаючысяяго

8«ТаквыпарушыліМаюзапаведзь,ітамуЯнавёўна васусегэтыяпакуты.

9БоЯБогТворца,Які,стварыўшыМаестварэнні, нехацеўіхзнішчыць.Алепаслятаго,якянымоцна разгневаліМойгнеў,Япакараўіхцяжкіміпошасцямі, пакульянынепакаяліся

10«Алекаліяныбудуцьпрацягвацьзакаранецьусваіх злачынствах,тобудуцьпадпраклёнамназаўжды».

1КаліАдаміЕвапачулігэтыясловыадБога,яны яшчэбольшзаплакаліірыдалі;алеяныўмацавалісвае

недазволютабевярнуццаўрай,пакульневыканаецца Мойзапаветвялікіхпяцізпаловайдзён».

3ТадыАдамсказаўБогу:«ОГоспадзе,Тыстварыўнас ізрабіўнаспрыдатнымідляжыццяўраі;іпершчымя зграшыў,Тыпрывёўдамянеўсіхжывёл,кабяназваў іх»

4ТадыТваяласкабыланамне,іяназваўкожнага паводлеТвайгомеркавання,іТыпадпарадкаваўіхусіх мне

5«Алецяпер,ГоспадзеБожа,каліяпарушыўТваю запаведзь,дыкусезвярыпаўстануцьнамянеіз'ядуць мянеіЕву,служанкуТваю,ізнішчацьдушынашыяз абліччазямлі.

6«ТамумалюЦябе,Божа,кабТы,вывеўшынасзраюі пасяліўшынасучужойзямлі,недазволіўзвярам зрабіцьнамшкоду».

7КаліГасподзьпачуўгэтыясловыадАдама,Ён злітаваўсянадіміадчуў,штотойсапраўдысказаў,што палявыязвярыпаўстануцьіз'ядуцьягоіЕву,боЁн, Гасподзь,разгневаўсянаіхабодвухз-заіхпраступку 8ТадыБогзагадаўзвярам,іптушкам,іўсяму,што рухаеццапазямлі,прыйсцідаАдамаібыцьблізкіміда яго,інетурбавацьягоіЕву;атаксаманікогаздобрых іправедныхсяродіхнашчадкаў

9ТадызвярыпакланілісяАдамупаводлезапаведзі Божай,акрамязмея,наякогаразгневаўсяБогЁнне прыйшоўдаАдамаразамсазвярамі

РАЗДЗЕЛ8

1ТадыАдамзаплакаўісказаў:«ОБожа,калімыжылі ўраі,інашыясэрцыбыліўзнёслыя,мыбачыліанёлаў, якіяспяваліхвалунанябёсах,алецяпермынебачым так,якраней;больш,калімыўвайшліўпячору,усё стварэннесхаваласяаднас» 2ТадыБогГасподзьсказаўАдаму:«Калітыбыў падпарадкаваныМне,уцябебылаяркаянатура,ітаму тымогбачыцьрэчыздалёкАлепаслятвайго злачынстватваяяркаянатураадышлаадцябе;ітабене засталосябачыцьрэчыздалёк,атолькіблізка,паводле здольнасціплоці,боянагрубая»

3ПачуўшыгэтыясловыадБога,АдаміЕвапайшлі сваёйдарогай,славячыіпакланяючысяЯмузсумаму сэрцы

4ІБогперастаўмецьзносінызімі РАЗДЗЕЛ9

1ТадыАдаміЕвавыйшлізПячорыСкарбаўіпадышлі дасадовайбрамы,ітамяныспыніліся,кабпаглядзець наяе,ізаплакалі,штопайшліадтуль

2ІАдаміЕвапайшліз-падбрамысадунапаўднёвы бокяго,ізнайшлітамваду,якаяпаліваласад,зкораня ДрэваЖыцця,іякаяраздзяляласяадтульначатыры рэкіпазямлі

3Тадыяныпадышліінаблізілісядатойвады,і паглядзелінаяе,іўбачылі,штогэтавада,якаявыцякла з-падкораняДрэваЖыццяўсадзе 4ІАдамплакаў,галасіўібіўсябеўгрудзі,штобыў адлучаныадраю;ісказаўЕве: 5«Чамутынавёўнамяне,насябеінанаша нашчадствастолькігэтыхпошасцяўіпакаранняў?»

6ІсказалаямуЕва:«Штотыбачыў,штоплачашітак

7ІсказаўёнЕве:«Цінебачыштыгэтайвады,якая былазнаміўраі,якаяпаліваладрэвыўраіівыцякала адтуль?

8«Амы,калібыліўраі,неклапацілісяпраяго;але, паколькімыпрыйшліўгэтуючужуюзямлю,мылюбім яеівыкарыстоўваемяедлясвайгоцела».

9АлекаліЕвапачулаадягогэтыясловы,яна заплакала;іадболюплачуяныўпаліўтуюваду;і хацеліскончыцьжыццёўёй,кабніколібольшне вярнуццаінеўбачыцьстварэнне;бо,каліянызірнулі напрацустварэння,яныадчулі,штопавінныскончыць жыццё

РАЗДЗЕЛ10

1ТадыБог,міласэрныіласкавы,паглядзеўнаіх,якія ляжаліўвадзеібыліблізкіядасмерці,іпаслаўанёла, яківыцягнуўіхзвадыіпаклаўнабераземора,як мёртвых

2ТадыанёлузнёссядаБога,быўпрынятыісказаў:«О Божа,Тваестварэнніадышліапошнімдухам»

3ТадыБогпаслаўСваёСловаАдамуіЕве,якія ўваскрэсілііхзмёртвых.

4ІсказаўАдам,паслятагоякёнуваскрос:«ОБожа, пакульмыбыліўраі,намнепатрэбнабылагэтаявадаі мыпраяенеклапаціліся;алезтагочасу,якмы прыйшліўгэтуюзямлю,мынеможамабысцісябезяе»

5ТадыБогсказаўАдаму:«КалітыбыўпадМаім загадамібыўсветлыманёлам,тыневедаўгэтайвады». 6«Алепаслятаго,яктыпарушыўМаюзапаведзь,ты неможашабысцісябезвады,кабабмыцьцеласваёі ўзгадавацьяго;бояноцяперпадобнаедажывёлыімае патрэбуўвадзе»

7КаліАдаміЕвапачулігэтыясловыадБога,яны заплакалігоркімплачам;іАдаммаліўБогадазволіць ямувярнуццаўсадіпаглядзецьнаягодругіраз 8АлеБогсказаўАдаму:«Ядаўтабеабяцанне;калі гэтаеабяцаннеспраўдзіцца,Явярнуцябеўрай,цябеі тваёправеднаенашчадства» 9ІБогперастаўмецьзносінызАдамам

РАЗДЗЕЛ11

1ТадыАдаміЕваадчулі,штогарацьадсмагі,спёкіі смутку

2ІсказаўАдамЕве:«Мынебудземпіцьгэтайвады, наваткалібнамнаканаванабылопамерціОЕва,калі гэтаявадаўвойдзеўнашыянутры,янапавялічыць пакараннінашыяінашыхдзяцей,якіяпрыйдуцьпасля нас».

3ТадыАдаміЕвавыйшлізвадыізусімнепіліяе,а пайшлііўвайшліўПячоруСкарбаў

4АлеўімАдамнемогбачыцьЕву;ёнчуўтолькіяе гукЯнатаксаманемаглабачыцьАдама,алечулагук, якіёнвыдаваў.

5ТадыАдамзаплакаўуглыбокімгорыіўдарыўсябеў грудзі;іёнустаўісказаўЕве:«Дзеты?»

6Ісказалаянаяму:«Вось,ястаюўгэтайцемры». 7Тадыёнсказаўёй:«Успомнісветлуюпрыроду,у якоймыжылі,пакульпрабываліўсадзе!

8«ОЕва!успомніславу,якаяспачывалананасусадзе ОЕва!успомнідрэвы,якіязацянялінасусадзе,калі мыхадзіліпаміжімі

9«ОЕва!успомні,што,пакульмыбыліўраі,мыне ведалініночы,нідня.ПадумайпраДрэваЖыцця, знізуякогацяклавадаіякоеззялананас!Успомні,о Ева,райскуюзямлюіяеззянне!»

10«Падумайце,падумайцепратойсад,уякімнебыло цемры,калімыжыліўім

11«ТамуштотолькімыўвайшліўгэтуюПячору Скарбаў,якцемраагарнуланасвакол,пакульмы большнемаглібачыцьадзінаднаго,іўсялякаярадасць гэтагажыццяскончылася».

РАЗДЗЕЛ12

1ТадыАдамударыўсябеўгрудзі,ёніЕва,іяны аплакваліўсюноч,пакульненадышоўсвітанак,і ўздыхаліпадоўгасціночыўМіязіі.

2ІАдамбіўсябе,ікінуўсяназямлюўпячорыад горкагагораіз-зацемры,іляжаўтамякмёртвы

3АлеЕвапачулашум,якіёнзрабіў,каліўпаўна зямлю,інамацавалаягорукамі,ізнайшлаяго,як мёртвага

4Тадыянаспалохалася,страціладармовыізасталася каляяго

5АлеміласэрныГасподзьзірнуўнасмерцьАдамаіна маўчаннеЕвыадстрахуперадцемрай.

6ІпрыйшлоСловаБожаедаАдамаіўваскрасілаягоз мёртвых,іадкрылавусныЕве,кабянамаглагаварыць 7ТадыАдамустаўупячорыісказаў:«ОБожа,чаму святлоадышлоаднасіагарнуланасцемра?ЧамуТы пакідаешнасугэтайдоўгайцемры?ЧамуТытакнас мучыш?

8«Ідзежбылагэтаяцемра,Госпадзе,першчымяна ахапіланас?Янатакая,штомынеможамбачыцьадзін аднаго.

9«Боўвесьчас,пакульмыбыліўраі,мынебачылііне ведалі,штотакоецемраЯнебыўсхаваныадЕвы,і янанебыласхаванаадМяне,аждагэтуль,калінеможа бачыцьМяне;ініякаяцемранеагарнуланас,каб аддзяліцьнасадноададнаго 10«Алемызёйбыліўаднымяркімсвятле.Ябачыўяе, іянабачыламянеАлецяпер,зтагочасу,якмы прыйшліўгэтуюпячору,цемраагарнуланасі разлучыла,такштоянебачуяе,іянанебачыцьмяне. 11«Госпадзе,ціжТыпакараешнасгэтайцемрай?»

РАЗДЗЕЛ13

1Тады,каліБог,міласэрныіпоўныспачування,пачуў голасАдама,Ёнсказаўяму: 2«ОАдам,пакульдобрыанёлбыўпаслухмяныМне, яркаесвятлоасвятлялаягоіяговойска

3АлекаліёнпарушыўМаюзапаведзь,Япазбавіўяго гэтайсветлайпрыроды,іёнстаўцёмным

4«Ікаліёнбыўнанябёсах,уцарствесвятла,ённе ведаўнічогапрацемру

5«Алеёнзграшыў,іЯскінуўягознебаназямлю;і гэтаяцемраагарнулаяго.

6«Інатабе,оАдам,калітыбыўуМаімсадзеі паслухмяныМне,таксамаспачывалагэтаеяркае святло

7АлекаліЯпачуўпратваёзлачынства,Япазбавіў цябегэтагаяркагасвятла.Аднак,зміласэрнасціМаёй, Янеператварыўцябеўцемру,алезрабіўцябетваім целамзплоці,наякоеЯраспасцергэтуюскуру,каб янамаглавытрымлівацьхоладіспякоту.

8КалібЯмоцнаабліўцябегневамМаім,Ябзнішчыў цябе;ікалібЯператварыўцябеўцемру,гэтабылоб так,быццамЯзабіўцябе

9АлепаміласэрнасціМаёйЯстварыўцябетакім,які тыёсць;калітыпарушыўМаюзапаведзь,оАдам,Я выгнаўцябезраюіпрымусіўцябевыйсціўгэтую зямлю;ізагадаўтабежыцьугэтайпячоры;іцемра агарнулацябе,якітаго,хтопарушыўМаюзапаведзь. 10«Так,оАдам,гэтаяночпадманулацябеЯнане вечная,атолькідванаццацьгадзін;каліянаскончыцца, вернеццадзённысвет.

11«Неўздыхайінехвалюйся;інекажыўсэрцысваім, штогэтаяцемрадоўгаяіцягнеццастомлена;інекажы ўсэрцысваім,штояцябеёюмучу.

12«УмацуйсваёсэрцаінебойсяГэтаяцемране пакараннеАле,оАдаме,Ястварыўдзеньіпаставіўу імсонца,кабяноасвятляла,кабтыітваедзецірабілі сваюпрацу»

13БоЯведаў,штотызграшышізробішзлачынстваі выйдзешугэтуюзямлю,алеЯнепрымусіўцябе,не пачуўцябе,незамкнуўінеасудзіўцябезатваё падзенне,нізатое,штотывыйшаўсасвятлаўцемру, нізатое,штотывыйшаўзраюўгэтуюзямлю.

14БоЯстварыўцябеадсвятлаіхацеўвывесцізцябе дзяцейсвятла,падобныхдацябе

15«АлетыневыканаўМаёйзапаведзінінаадзіндзень, пакульЯнескончыўстварэннеінедабраславіўусё, штоўім

16ТадыЯзагадаўтабеадноснадрэва,кабтынееўз ягоАлеЯведаў,штосатана,якіпадманваўсамсябе, падманеіцябе

17«Дыквось,Ядаўтабеведацьпраздрэва,кабтыне падыходзіўдаяго,ісказаўтабенеесцізягопладоў,і несмакавацьіх,інесядзецьпадім,інепадавацьім 18КалібЯнебыўінеказаўтабе,оАдам,прадрэва,і калібЯнепакінуўцябебеззагаду,ітыбзграшыў, гэтабылобМаімзлачынствам,боЯнедаўтабеніякага загаду;тыбпавярнуўсяівінаваціўбыМянеўгэтым. 19«АлеЯзагадаўтабеіпапярэдзіўцябе,ітыўпаўТак штоМаестварэннінемогуцьвінаваціцьМяне;алевіна ляжыцьтолькінаіх»

20І,Адаме,Ястварыўдзеньдляцябеідлядзяцей тваіхпасляцябе,кабяныпрацавалііклапацілісяўімІ

1ТадыАдамсказаўБогу:«Госпадзе,вазьмімаюдушу, інедаймнебольшбачыцьгэтуюцемру,абоперамясці мянеўмесца,дзенямацемры»

2АлеБогГасподзьсказаўАдаму:«Праўдукажутабе, гэтаяцемрабудзеадыходзіцьадцябекожныдзень,які Явызначыўдляцябе,пакульнеспоўніццаМойзапавет; тадыЯвыратуюцябеізноўпрывядуцябеўрай,у жыллосвятла,якогатытакпрагнеш,дзенямацемры.Я прывядуцябетудыуЦарстваНябеснае»

3ІзноўсказаўБогАдаму:«Усегэтыяпакуты,якіяты прыняўнасябез-засвайгозлачынства,невызваляць цябеадрукісатаныінеўратуюцьцябе»

4«АлеЯзраблюгэтаКаліЯсыдузнябёсаўістану плоццюадтвайгонашчадкаівазьмунаСябенемач,ад якойтыпакутуеш,тадыцемра,якаяахапілацябеў гэтайпячоры,ахапіцьМянеўмагіле,каліЯбудуў плоціадтвайгонашчадка»

5«Ая,безгадоў,будупадпарадкаванывылічэнню гадоў,часоў,месяцаўідзён,ібудулічыццааднымз сыноўчалавечых,кабвыратавацьцябе»

6ІБогперастаўмецьзносінызАдамам

РАЗДЗЕЛ15

ТадыАдаміЕваплакаліісмуткаваліз-заБожагаслова даіх,штояныневернуццаўрай,пакульнескончацца дні,вызначаныяім;аленайбольштаму,штоБогсказаў ім,штоЁнпавіненпацярпецьдзеляіхзбаўлення.

РАЗДЗЕЛ16

1ПаслягэтагаАдаміЕванепераставалістаяцьу пячоры,маліццаіплакаць,пакульненадышоўдляіх ранак.

2Ікаліяныўбачылі,штосвятловярнуласядаіх,яны стрымалісяадстрахуіўмацавалісваесэрцы

3ТадыАдампачаўвыходзіцьзпячоры.Ікаліён падышоўдаўваходуўяе,іспыніўся,іпавярнуўся тварамнаўсход,іўбачыў,яксонцаўзыходзіцьуяркіх промнях,іадчуўягоцяплонасваімцеле,ён спалохаўсяягоіпадумаўусэрцысваім,штогэта полымявыйшла,кабпашкодзіцьяму

4Тадыёнзаплакаў,ударыўсябеўгрудзііўпаўтварам назямлю,іпрасіў:

5«Госпадзе,непакараймянеінезнішчымяне,іне забярыцежыццёмаёззямлі».

6БоёнлічыўсонцаБогам

7ПаколькіАдамбыўусадзеічуўголасБогаігук,які Ёнрабіўусадзе,ібаяўсяЯго,ённіколінебачыў яркагасвятласонца,іягопякучаецяплоне дакраналасядаягоцела.

8Тамуёнбаяўсясонца,каліягопалымяныяпрамяні дасягаліягоЁндумаў,штоБогмаенамерпакарацьяго імваўседні,якіяЁнямуназначыў

9БоАдамтаксамасказаўусваіхдумках:якБогне пакараўнасцемрай,дыквось,Ёнзрабіўтак,што ўзышлогэтаесонцаіпакараўнаспякучайспёкай 10Алекаліёнгэтаразважаўусэрцысваім,прыйшло даягословаБожаеісказала:

11«ОАдам,устаньістань.ГэтаесонцанеБог,але яностворана,кабсвяціцьудзень,праштоЯказаўтабе ўпячоры:«Кабзаззяласвітанак,ібылобсвятло ўдзень».

12«АлеЯБог,Якісуцешыўцябеўначы»

1ТадыАдаміЕвавыйшлізпячорыіпайшліўбоксаду 2Алекаліянынаблізілісядаяе,дазаходняйбрамы, празякуювыйшаўсатана,каліпадмануўАдамаіЕву, яныўбачылізмея,якістаўсатаной,якіішоўдабрамыі сумналізаўпыл,ікорчыўсянагрудзяхназямліз-за праклёну,якіўпаўнаягоадБога.

3Ікаліранейзмейбыўсамымузнёслымзусіхжывёл, тоцяперёнзмяніўсяістаўслізкімісамымподлымз усіх,іёнпоўзаўнаягогрудзяхіхадзіўнаягожываце 4Іхоцьянобылонайпрыгажэйшымзусіхжывёл,яно змяніласяісталанайбрыдшымзіхусіх.Заместтаго, кабкарміццанайлепшайежай,яноцяперпачалоесці пылЗаместтаго,кабжыць,якраней,унайлепшых месцах,яноцяпержылоўпылу.

5Ікаліранейгэтабыланайпрыгажэйшаязусіхжывёл, іўсеанямеліадяепрыгажосці,тоцяперянавыклікала ўіхагіду.

6Ізноўжа,утойчасякяножылоўаднымпрыгожым месцы,кудыпрыходзіліўсеіншыяжывёлызіншых месцаў;ідзеянопіло,янытаксамапілізтагожсамага; цяпер,паслятаго,якяносталаатрутнымз-заБожага праклёну,усезвярыўцяклізягомесцаінехацеліпіць ваду,якуюянопіло;алеўцякліадяго.

РАЗДЗЕЛ18

13ІБогперастаўмецьзносінызАдамам РАЗДЗЕЛ17

1КаліпраклятызмейубачыўАдамаіЕву,ённадзьмуў галаву,стаўнахвостізкрывава-чырвонымівачыма зрабіўтак,быццамхацеўіхзабіць.

2ЗмяяпабеглапростадаЕвыізаёй;аАдамстаяў побачіплакаў,боўягонебылоўруцэпалкі,кабёю ўдарыцьзмея,іённеведаў,якягозабіць.

3Алезсэрцам,палаючымпаЕве,Адампадышоўда змеяісхапіўягозахвост;калітойпавярнуўсядаягоі сказаўяму:--

4«ОАдам,з-зацябеіЕвыяслізкііхаджунажываце» Тады,з-засваёйвялікайсілы,яноскінулаАдамаіЕвуі націснуланаіх,быццамхацелаіхзабіць.

5АлеБогпаслаўанёла,якіадкінуўадіхзмеяіпадняў іх

6ТадысловаБожаепрыйшлодазмеяісказалаяму: «СпачаткуЯзрабіўцябеспрытныміпрымусіўцябе хадзіцьначэраве,алеЯнепазбавіўцябемовы»

7«Ацяпераняміінекажыбольш,тыітвойрод,бо спачаткупразцябездарыласягібельмаіхстварэнняў,а цяпертыхочашіхзабіць».

8Тадызмейанямеўібольшнегаварыў

9ІпазагадуБогазнебападзьмуўвецер,якізабраў змеязрукАдамаіЕвы,кінуўягонаберагмора,іён прызямліўсяўІндыі.

1АлеАдаміЕваплакаліперадБогамІАдамсказаў Яму:--

2«Госпадзе,каліябыўупячоры,ясказаўТабе,

прыйшлоСловаБожае,якоеўваскрэсілаягоісказала яму:

4«ОАдам,ніводнаязгэтыхжывёлнезможа пашкодзіцьтабе;бокаліЯпрывёўдацябеўпячору жывёлііншыхрухомыхістот,Янедазволіўзмею прыйсціразамзімі,кабённепаўстаўсупрацьцябе,не прымусіўцябедрыжаць;ікабстрахперадімнезапаўу тваесэрцы.

5«Бояведаў,штогэтыпраклятызвярбязбожнік; тамуянедазволіўямупадысцідацяберазамзіншымі звярамі

6Алецяперумацуйсэрцатваёінебойся:Язтабоюда канцадзён,якіяЯназначыўтабе.

РАЗДЗЕЛ20

1ТадыАдамзаплакаўісказаў:«ОБожа,перамясцінас уіншаемесца,кабзмейнепадышоўданасзноўіне паўстаўсупрацьнас,кабённезнайшоўТваюслужанку Евуаднуінезабіўяе,бовочыягоныяагідныяізлыя»

2АлеБогсказаўАдамуіЕве:«Адгэтульнебойцеся,Я недапушчуямунаблізіццадавас;Япрагнаўягоадвас, згэтайгары,інепакінуўёйнічога,штомаглоб зрабіцьвамшкоду»

3ТадыАдаміЕвапакланілісяперадБогам,«і падзякаваліЯму,іславіліЯгозатое,штоЁнвызваліў іхадсмерці»

РАЗДЗЕЛ21

1ТадыАдаміЕвапайшлішукацьрай.

2Іспёка,якполымя,пяклаімтвары;іяныпацеліад спёкііплакаліперадГоспадам

3Амесца,дзеяныплакалі,былоблізкавысокайгары, насупрацьзаходняйбрамысаду

4ТадыАдамкінуўсязвяршынітойгары;тварягоны быўскамянелы,ацелаягонаебылоаблупленае;шмат крывівыцяклозяго,іёнбыўблізкідасмерці

5ТымчасамЕвастаяланагарыіплакаланадім, ляжачытак.

6Аянасказала:«Янехачужыцьпасляяго,боўсё,што ёнзрабіўсабе,былопразмяне»

7Тадыянакінуласязаім;ібыларазарванаі прышчэпленаякамянямі;ізасталасяляжацьякмёртвая

8АлеміласэрныБог,якіглядзіцьнаСваестварэнні, паглядзеўнаАдамаіЕву,каліяныляжалімёртвымі,і паслаўімСваёСловаіўваскросіх 9ІсказаўАдаму:«ОАдам,усегэтыяпакуты,якіяты самсабенарабіў,небудуцьсупрацьстаяцьМайму валадарствуінезменяцьзапавету5500гадоў»

РАЗДЗЕЛ22

1ТадыАдамсказаўБогу:«Явянуадспёкі,яслабеюад хадыіабязздрошчугэтамусветуІневедаю,каліТы вывядзешмянезяго,кабясупакоіўся»

2ТадыГасподзьБогсказаўяму:«ОАдам,гэтага немагчымазрабіцьцяпер,пакультынескончышсвае дніТадыЯвыведуцябезгэтайняшчаснайзямлі»

3ІсказаўАдамБогу:«Каліябыўураі,яневедаўні спёкі,німлявасці,ніхады,нідрыжыкаў,ністраху;але

4ТадыБогсказаўАдаму:«ПакультывыконваўМаю

5ІАдамзаплакаўісказаў:«ОГоспадзе,незагубімяне загэта,некараймянецяжкіміпошасцяміінеадплаці мнепаводлеграхумайго,бомыпаўласнайволі парушылізапаведзьТваюіпакінулізаконТвой, імкнулісястацьбагамі,падобнымідаЦябе,калівораг сатанападмануўнас»

6ТадыБогзноўсказаўАдаму:«Затое,штотынасіў страхітрапятаннеўгэтайзямлі,млявасцьіпакуты, ступаючыіходзячы,узыходзячынагэтуюгаруі паміраючыадяе,ЯвазьмуўсёгэтанаСябе,каб выратавацьцябе»

РАЗДЗЕЛ23

1ТадыАдамяшчэбольшзаплакаўісказаў:«ОБожа, змілуйсянадамной,кабямогузяцьнасябетое,што хачузрабіць»

2АлеБогузяўСваёСловаадАдамаіЕвы

3ТадыАдаміЕваўсталінаногісвае;іАдамсказаў Еве:«Падперажыся,іятаксамападперажуся»Іяна падперазалася,яксказаўёйАдам

4ТадыАдаміЕваўзялікамяніізрабілізіхахвярнік;і яныўзялілісцездрэўзамежамісаду,іімвыцерліз паверхніскалыпралітуюкроў

5Атое,штоўпаланапясок,яныразамзпылам,зякім янобылозмяшана,узялііпрынеслінаахвярнікяк ахвяруБогу

6ТадыАдаміЕвасталіпадахвярнікаміплакалі, молячыБога:«Прабачнамправінунашуігрэхнаші зірнінанасвокамТваімміласэрнасціБокалімыбылі ўсадзе,нашыяхвалыігімнынашыяняспынна ўзносілісяперадТабой

7Алекалімыпрыйшліўгэтуючужуюзямлю,намужо неналежаланічыстаяхвала,ніправеднаямалітва,ні разумныясэрцы,нісалодкіядумкі,нісправядлівыя парады,нідоўгаяпраніклівасць,ніправедныяпачуцці, інепакінуланаснашасветлаяпрырода.Аленашацела змяніласязпадабенства,якімянобылоспачатку,калі мыбыліствораны

8«Алецяперпаглядзінанашукроў,якаяпраліваецца нагэтыхкамянях,іпрыміяезнашыхрук,якхвалу, якуюмыспяваліТабеспачаткуўсадзе».

9ІАдампачаўзвяртаццадаБогазяшчэбольшай колькасцюпросьбаў РАЗДЗЕЛ24

1ТадыміласэрныБог,добрыічалавекалюбны,зірнуў наАдамаіЕвуінаіхкроў,якуюяныпрынесліЯмуў ахвярубезЯгозагадунагэтаАлеЁнздзівіўсяімі прыняўіхахвяры.

2ІпаслаўБогадСвайгоабліччаяркіагонь,якіспаліў іхахвяру

3Ёнадчуўпрыемныводаріхахвярыіпаказаўім міласэрнасць

4ТадыпрыйшлоСловаБожаедаАдамаісказалаяму: «ОАдам,яктыпраліўсваюкроў,такіЯпральюСваю ўласнуюкроў,калістануцеламадтвайгонашчадка;і яктыпамёр,оАдам,такіЯпамру.Іяктыпабудаваў ахвярнік,такіЯзраблюахвярніктабеназямлі;іякты ахвяраваўсваюкроўнаёй,такіЯахвяруюСваюкроў наахвярнікуназямлі»

5«Іяктыпрасіўпрабачэнняпразгэтукроў,такіЯ зраблюМаёйкрывёюпрабачэннеграхоўізмыюўёй правіны»

6Івось,Япрыняўахвярутваю,Адаме,аледні запавету,якімЯзвязаўцябе,нескончылісяКаліяны скончацца,тадыЯвярнуцябеўрай.

7«Ацяперумацуйсэрцатваё,ікаліпрыйдзенацябе смутак,прынясіМнеахвяру,іЯбудудацябеласкі»

РАЗДЗЕЛ25

1АлеБогведаў,штоАдаммеўнаўвазечастазабіваць сябеіпрыносіцьЯмуахвярусваёйкрыві

2ТамуЁнсказаўяму:«ОАдам,незабівайсябезноў, яктызрабіў,кідаючысязгэтайгары».

3АлеАдамсказаўБогу:«Умянебыладумкаадразуж скончыцьзсабойзапарушэннеТваіхзапаведзяўіза тое,штоявыйшаўзцудоўнагасаду;ізаяркаесвятло, якогаТыпазбавіўмяне;ізахвалу,якаяняспынна ліласязмаіхвуснаў,ізасвятло,якоеахінуламяне»

4«Аднак,паводледабрыніТваёй,Божа,незнішчы мянезусім,алебудзьміласэрныдамянекожныраз, каліяпаміраю,іажывімяне

5«Ітакімчынамстаневядома,штоТыміласэрны Бог,Якінехоча,кабхтосьцізагінуў;Якінелюбіць,каб хтосьціўпаў;іЯкінікоганеасуджаежорстка,ліхаі поўнымзнішчэннем».

6ТадыАдаммаўчаў

7ІпрыйшлодаягоСловаБожае,ідабраславілаяго,і суцешылаяго,ізаключылазімзапавет,штоЁн выратуеягоўканцыдзён,вызначаныхяму

8Гэтабылапершаяахвяра,якуюАдампрынёсБогу;і такёнрабіў.

РАЗДЗЕЛ26

1ТадыАдамузяўЕву,іяныпачалівяртаццаўПячору Скарбаў,дзеяныжыліАлекаліянынаблізілісядаяеі ўбачыліяездалёк,цяжкісмутакахапіўАдамаіЕву, каліянызірнулінаяе

2ТадыАдамсказаўЕве:«Калімыбылінагары,нас суцешылаСловаБожае,якоегаварылазнамі;ісвятло, якоепрыходзілазусходу,ззяланаднамі

3АлецяперСловаБожаесхаванааднас;ісвятло,якое ззяланаднамі,змяніласятак,штознікла,іцемраі смутакагарнулінас

4«Імывымушаныўвайсціўгэтуюпячору,якая падобнаядатурмы,дзецемраахінаенас,такштомы аддзеленыяадзінададнаго;ітынеможашбачыць мяне,іянемагубачыцьцябе».

7ТадыБогзірнуўнаАдамаіЕвуінаіхвялікісмутак,і наўсё,штоянызрабілізгарачымсэрцам,з-заўсіхбед, уякіхяныапынулісязаместсвайгоранейшага дабрабыту,із-заўсіхняшчасцяў,якіянапаткалііху чужойзямлі

8ТамуБогнеразгневаўсянаіхінепраявіўдаіх нецярплівасці,алебыўдоўгацярплівыіпаблажлівыда іх,якдадзяцей,якіхЁнстварыў

9ТадыпрыйшлодаАдамаСловаБожаеісказалаяму: «Адам,калібЯўзяўсонцаіпрынёсяготабе,тодні, гадзіны,гадыімесяцысталібнінашто,ізапавет,які Язаключыўзтабой,ніколібнебыўвыкананы

10«Алетадытыбудзешпавернутыіпакінутыўдоўгай пошасці,інезастанеццатабевыратаванняназаўжды.

11«Алелепшцярпіісупакойдушутваю,пакульты жывешноччуіднём,пакульнескончаццаднііне прыйдзечасМайгозапавету.

12«ТадыЯпрыйдуівыратуюцябе,оАдам,боЯне хачу,кабтыпакутаваў

13«Ікаліяпагляджунаўседаброты,уякіхтыжыў,і чамутызіхвыйшаў,тадыяахвотнапакажутабе міласэрнасць

14«АлеЯнемагузмяніцьзапавету,яківыйшаўзМаіх вуснаў;інакшЯбзноўвярнуўцябеўрай

15«Алекалізапаветбудзевыкананы,тадыЯпакажу табеінашчадкамтваімміласэрнасцьіўвядуцябеў зямлюрадаснай,дзеняманісмутку,ніпакут,алебудзе вечнаярадасцьівесялосць,ісвятло,якоеніколіне згасне,іхвала,якаяніколінеспыніцца,іпрыгожысад, якініколінеміне»

16ІзноўсказаўБогАдаму:«Будзьцярплівыіўвайдзіў пячору,боцемра,якойтыбаяўся,будзедоўжыцца толькідванаццацьгадзін,акаліянаскончыцца,узнікне святло»

17КаліАдампачуўгэтыясловыадБога,ёніЕва пакланілісяЯму,ііхсэрцысуцешылісяЯнывярнуліся ўпячору,якзвычайна,іслёзыцяклізвачэйіхніх, смутакігалашэнневыйшлізсэрцаўіхніх,іяныхацелі, кабіхняядушапакінулацела

18ІстаяліАдаміЕваімаліліся,пакульнеагарнулаіх цемраночы,іАдамсхаваўсяадЕвы,аянаадяго.

19Іяныстаяліўмалітве РАЗДЗЕЛ27

1Калісатана,нянавісцьнікусягодабра,убачыў,якяны працягваюцьмаліцца,іякБогмеўзімізносіныі суцяшаўіх,іякЁнпрыняўіхахвяру,сатаназ'явіўся ім

2Ёнпачаўзпераўтварэннясваіхвойскаў;уягоруках быўбліскучыагонь,іяныбыліўвялікімсвятле

5КаліАдамсказаўгэтыясловы,янызаплакаліі працягнулірукіперадБогам,бобыліпоўныягора 6ІянымаліліБога,кабЁнпаслаўімсонца,кабяно свяціланаіх,кабцемраневярнуласядаіх,ікабяныне зноўвярнулісяпадгэтаескалістаепокрываІяны

5Каб,каліАдамвыйшаўзпячорыіўбачыўіх,іАдамі ЕвапакланілісяСатане,тадыёнпераможаАдама гэтымідругіразупакорыцьягоперадБогам 6КаліжАдаміЕваўбачылісвятло,яныўявілісабеяго сапраўдныміўмацавалісваесэрцы;аднак,дрыжучы, АдамсказаўЕве:

7«Паглядзіценагэтаевялікаесвятло,інатыя шматлікіяпесніхвалы,інагэтаевойска,якоестаіць звонку,аленедаходзіцьданас,некажыценам,што яныкажуць,ціадкульяныпрыходзяць,ціштоазначае гэтаесвятло;штогэтазахвалы;чамуяныбылі пасланыясюды,ічамуянынепрыходзяць

8«КалібяныбыліадБога,яныбпрыйшліданасу пячоруірасказалібнамсваёдаручэнне»

9ТадыАдамустаўіпамаліўсяБогузгарачымсэрцам,і сказаў:

10«Госпадзе,ціёсцьнасвецеіншыбог,акрамяЦябе, якістварыўанёлаўінапоўніўіхсвятлом,іпаслаўіх ахоўвацьнас,хтопрыйдзезімі?»

11«Алевось,мыбачымгэтаевойска,якоестаіцьля ўваходуўпячору;яноўвялікімсвятле;яноспявае гучнуюхвалу.Каліяноаднейкагаіншагабога,акрамя Цябе,скажымне;ікаліяныпасланыяТабой,паведамі мнепрапрычыну,паякойТыіхпаслаў»

12ЯктолькіАдамсказаўгэта,яканёлБожыз'явіўся ямуўпячорыісказаўяму:«ОАдам,небойсяГэта Сатанаіяговойска;ёнхочападмануцьцябе,як падмануўцябеспачатку.Спачаткуёнбыўсхаваныў змеі,аленагэтыразёнпрыйшоўдацябеўвобразе анёласвятла,каб,калітыбудзешпакланяццаяму,ён могзачаравацьцябеўсамойпрысутнасціБога».

13ТадыанёладышоўадАдама,схапіўсатануля ўваходуўпячору,зняўзягоаблічча,якоеёнпрыняў,і прывёўягоўягонымжахлівымабліччыдаАдамаіЕвы; якіяспалохалісяяго,каліўбачыліяго

14ІсказаўанёлАдаму:«Гэтаяагіднаяпостацьбылаў ягозтагочасу,якБогзвёўягознябёсаў.Ённемог падысцідацябеўёй;тамуёнператварыўсяўанёла святла»

15ТадыанёладагнаўсатануіяговойскаадАдамаі Евыісказаўім:«Небойцеся;Бог,якістварыўвас, умацуевас»

16Іанёладышоўадіх.

17АлеАдаміЕвазасталісястаяцьупячоры;ніякай суцяшэнняімнепрыйшло;яныбыліпадзеленыяў сваіхдумках.

18Акалінасталараніца,яныпамалілісяіпайшлі шукацьсад,боіхніясэрцыбылінакіраваныдаяго,і янынемаглізнайсцісуцешыцца,пакінуўшыяго

РАЗДЗЕЛ28

1Алекаліхітрысатанаўбачыўіх,штояныідуцьусад, ёнсабраўсваёвойскаіз'явіўсянавоблаку,каб падмануцьіх

2АлекаліАдаміЕваўбачыліяготакімубачанні,яны падумалі,штогэтаанёлыБожыя,якіяпрыйшлі суцешыцьіхз-затаго,штояныпакінулірай,альбо вярнуцьіхуяго

3ІАдампрацягнуўрукідаБога,молячыЯгодацьяму зразумець,штогэтатакое

4ТадыСатана,нянавісцьнікусягодабра,сказаўАдаму: «ОАдам,яанёлвялікагаБога;іпаглядзінавойска, якоеакружаемяне»

5«Богпаслаўмянеііх,кабузяцьцябеіпрывесціцябе дапоўначы,даберагачыстагамора,іабмыцьцябеі Евуўім,івярнуцьвамранейшуюрадасць,кабвызноў вярнулісяўсад»

6ГэтыясловызапаліўсэрцаАдамаіЕвы.

7АлеБогустрымаўСваёСловаадАдамаінедаўяму зразумецьадразу,ачакаў,кабубачыцьягосілу;ці будзеёнпераможаны,якЕваўраі,ціпераможа

8ТадысатанапаклікаўАдамаіЕвуісказаў:«Вось,мы ідземдаморавады».Іяныпачаліісці.

9АдаміЕваішлізаімінаневялікайадлегласці

10Алекаліяныпадышлідагарынапоўначадсаду, вельмівысокайгары,давяршыніякойнебылоніякіх прыступак,д'ябалнаблізіўсядаАдамаіЕвыіпрымусіў іхузысцінавяршынюўрэальнасці,анеўбачанні; жадаючы,якёнізрабіў,скінуцьіхізабіцьіх,ісцерці іхімяззямлі;кабгэтаязямлязасталасятолькіямуіяго войску

РАЗДЗЕЛ29

1АлекаліміласэрныБогубачыў,штосатанахоча забіцьАдамасваіміразнастайныміхітрасцямі,іўбачыў, штоАдамбыўлагодныібезхітрасці,Богзагаварыўз сатанойгучнымголасаміпракляўяго.

2Тадыёніяговойскаўцяклі,аАдаміЕвазасталіся стаяцьнавяршынігары,адкульяныбачыліпадсабой шырокісвет,высоканадякімянызнаходзіліся.Але янынебачылінікогазвойска,якоебылопобачзімі 3Яныплакалі,іАдам,іЕва,перадБогаміпрасіліЯго абпрабачэнні.

4ТадыпрыйшлоСловаадБогадаАдамаісказанаяму: «ВедайіразумейпрагэтагаСатану,штоёнімкнецца падмануцьцябеітвайгонашчадкапасляцябе».

5ІАдамплакаўперадГоспадамБогам,іпрасіўЯго дацьямушто-небудзьзраюўзнаксуцяшэння

6ІзірнуўБогнадумкуАдамаіпаслаўанёлаМіхаіла ажнодамора,якоедасягаеІндыі,кабузяцьадтуль залатыястрыжнііпрынесцііхАдаму

7ГэтазрабіўБогуСваёймудрасці,кабгэтыязалатыя стрыжні,знаходзячысязАдамамупячоры,ззялі святломуначываколягоіпаклаліканецягостраху перадцемрай.

8ТадыанёлМіхаілсышоўпазагадуБога,узяўзалатыя жэрдкі,якзагадаўямуБог,іпрынёсіхБогу.

1ПаслягэтыхпадзейБогзагадаўанёлуГаўрыілусысці ўсадісказацьхерувіму,якіягоахоўваў:«Вось,Бог

2ТадыанёлГаўрыілпазагадуБогасышоўурайі

5ІсышоўанёлРафаэльіабвясціўхерувіму,якзагадаў ямуБог,іхерувімсказаў:«Добра».ТадыРафаэль увайшоўіўзяўсмірну

6ЗалатыястрыжнібылізІндыйскагамора,дзеёсць каштоўныякамяні.Ладанбыўзусходняймяжысаду,а смірназзаходняймяжы,адкульгорычпрыйшлана Адама

7ІанёлыпрынеслігэтыятрырэчыБогукаляДрэва Жыццяўсадзе

8ТадыБогсказаўанёлам:«Апусціцеіхукрыніцувады, вазьміцеіхіакрапіцеіхвадойАдамаіЕву,кабяны крыхусуцешылісяўсваімгоры,ідайцеіхАдамуі Еве».

9Іанёлызрабілітак,якзагадаўімБог,іаддаліўсёгэта АдамуіЕвенавяршынігары,наякуюпаставіўіх Сатана,каліімкнуўсяпакласціімканец.

10ІкаліАдамубачыўзалатыястрыжні,ладанісмірну, ёнузрадаваўсяізаплакаў,бопадумаў,штозолата гэтазнакцарства,адкульёнпрыйшоў,штоладан гэтазнакяркагасвятла,якоебылозабранаўяго,а смірназнаксмутку,уякімёнзнаходзіўся

РАЗДЗЕЛ31

1ПаслягэтыхпадзейБогсказаўАдаму:«Тыпапрасіўу Мяненештазраю,кабсуцешыццагэтым,іЯдаўтабе гэтыятрызнакіўсуцяшэннетабе,кабтыспадзяваўся наМянеінаМойзапаветзтабою.

2«БоЯпрыйдуівыратуюцябе;іцарыпрынясуцьМне, каліяўцеле,золата,ладанісмірну;золатаякзнак Майгоцарства;ладанякзнакМаёйбоскасці;ісмірну якзнакМаіхпакутіМаёйсмерці

3«Але,оАдам,пакіньгэтапобачзсабойупячоры: золата,кабяноасвятлялацябеўначы;ладан,кабты адчуваўягосалодківодар;ісмірну,кабсуцешыцьцябе ўтваімгоры»

4КаліАдампачуўгэтыясловыадБога,ёнпакланіўся перадІмЁніЕвапакланілісяЯмуіпадзякаваліЯмуза тое,штоЁнбыўміласэрныдаіх

5ТадыБогзагадаўтроманёлам,Міхаілу,Гаўрыілуі Рафаілу,прынесцітое,штоёнпрынёс,іаддацьгэта АдамуІянызрабілігэтаадзінзаадным

6ІзагадаўБогСурыілюіСалафіілюпадняцьАдамаі Евуізвесцііхзвяршынівысокайгарыіадвесціў ПячоруСкарбаў

7Іпаклаліянызолатанапаўднёвымбакупячоры, ладаннаўсходнімбаку,асмірнуназаходнім,бо ўваходупячорубыўнапоўначы.

8ТадыанёлысуцешыліАдамаіЕвуіпайшлі

9Золатабылосемдзесятстрыжняў;ладан дванаццацьфунтаў;ісмірнатрыфунты 10ЯнызаставалісяАдамамуДомеСкарбаў;тамуяго называлі«схаваным»Алеіншыятлумачальнікікажуць, штоягоназывалі«ПячорайСкарбаў»з-зацелаў праведнікаў,якіязнаходзілісяўёй 11ГэтыятрырэчыдаўБогАдамунатрэцідзеньпасля таго,якёнвыйшаўзраю,узнактрохдзён,якія Гасподзьбудзезаставаццаўсэрцызямлі 12Ігэтыятрырэчы,каліяныпрацягвалібыцьз Адамамупячоры,даваліямусвятлоўначы;аўдзень яныдаваліямуневялікаепалягчэннеадягосмутку

1ІзаставалісяАдаміЕваўПячорыСкарбаўдасёмага дня;янынееліпладоўзямліінепілівады.

2Ікалінадышоўвосьмыдзень,АдамсказаўЕве:«О Ева,мымаліліБогадацьнамнештазраю,іЁнпаслаў Сваіханёлаў,якіяпрынеслінамтое,чагомыпрасілі 3«Алецяперустаньце,пойдземдамора,якоемы бачыліспачатку,істаньмаўім,молячыся,кабБогзноў быўданасласкіівярнуўнасурай,альбодаўнамштонебудзь,альбодаўнамсуцяшэннеўіншайкраіне,чым тая,уякоймызнаходзімся»

4ТадыАдаміЕвавыйшлізпячоры,пайшліісталіна бераземора,уякоеяныперадгэтымкінуліся,іАдам сказаўЕве:

5«Хадзі,сыдзіўгэтаемесцаіневыходзьадтуль, пакульнескончыццатрыццацьдзён,іяпрыйдуда цябеІмаліБогагарачымсэрцамісалодкімголасам, кабЁндараваўнам».

6«Іяпайдуўіншаемесца,ісыдутуды,ібудурабіць тое,штоты»

7ТадыЕвасышлаўваду,якзагадаўёйАдам.Адам таксамасышоўуваду;іяныстаялі,малячыся,іпрасілі Госпададаравацьімправінуіхнююівярнуцьіхда ранейшагастану.

8Іяныстаялітак,молячыся,даканцатрыццаціпяці дзён

РАЗДЗЕЛ33

1Алесатана,нянавісцьдабра,шукаўіхупячоры,але незнайшоў,хоцьістараннашукаўіх

2Алеёнзнайшоўіх,якіястаяліўвадзеімаліліся,і падумаўпрасябе:«АдаміЕвастаяцьугэтайвадзеі моляцьБогадаравацьіміхправіны,вярнуцьім ранейшыстанізабрацьіхз-падмаёйрукі»

3АлеЯпадмануіх,іянывыйдуцьзвадыіне выканаюцьабяцаннясвайго

4ТадыненавідзельнікусягодабрапайшоўнедаАдама, адаЕвы,іпрыняўвыгляданёлаБожага,хвалячыі радуючыся,ісказаўёй:

5«Міртабе!Весяліцесяірадуйцеся!Богміласэрныда васіпаслаўмянедаАдама.Япрынёсямурадасную весткуправыратаваннеіпратое,штоённапоўніцца яркімсвятлом,якспачатку

6«ІАдам,урадасцісваёйаднаўленні,паслаўмянеда цябе,кабтыпрыйшоўдамяне,кабяўвянчаўцябе святлом,якяго.

7Ісказаўёнмне:“СкажыЕве:каліянанепойдзез табою,раскажыёйпразнак,якімыбылінавяршыні гары,якБогпаслаўСваіханёлаў,якіяўзялінасі прывялінасуПячоруСкарбаў;іпаклалізолатана паўднёвымбаку,ладаннаўсходнімбаку,асмірнуна

11Ікаліянапаклікалаяго,ёназірнуўся,знайшоўяе тамізаплакаў,убачыўшыяе,іўдарыўсябеўгрудзі;і адгорычысвайгогораёнапусціўсяўваду

12АлеБогзірнуўнаягоінаягопакуты,інатое,якён вось-восьпамрэ.ІсышлознябёсаўСловаБожае, паднялоягозвадыісказалаяму:«Узыдзінавысокі берагдаЕвы»ІкаліёнпадышоўдаЕвы,сказаўёй: «Хтосказаўтабе:“Ідзісюды”?»

13Тадыянарасказалаямусловыанёла,якіз'явіўсяёйі даўёйзнак

14АлеАдамзасмуціўсяідаўёйзразумець,штогэта сатанаТадыёнузяўяезсабой,іяныабодвавярнуліся ўпячору.

15Гэтаздарыласязімідругіраз,каліянысышліда вады,празсемдзёнпаслятаго,яквыйшлізсаду 16Іпасцілісяяныўвадзетрыццацьпяцьдзён;усяго соракдваднізтагочасу,якяныпакінулісад

РАЗДЗЕЛ34

1Араніцайсорактрэцягадняянывыйшлізпячоры, засмучаныяіплачучы.Іхцелыбыліхудыя,іяныбылі высахлыяадголадуісмагі,адпостуімалітвы,іад цяжкагасмуткуз-заіхправіннасці

2Ікаліянывыйшлізпячоры,яныпайшлінагаруна захададсаду

3Тамяныстаяліімаліліся,прасячыБогадаравацьім грахі.

4ІпасляіхмалітваўАдампачаўмаліцьБога,кажучы: «ОГоспадземой,БожамойіТворцамой,Тызагадаў сабрацьчатырыстыхііразам,іяныбылісабраныпа Тваімзагадзе»

5«ТадыТыраспасцёррукуСваюістварыўмянез аднойстыхіі,зпылузямнога;іТыпрывёўмянеўсада трэцяйгадзіне,упятніцу,іпаведаміўмнепрагэтаў пячоры

6«Тадыспачаткуяневедаўнідня,ніночы,боўмяне быласветлаянатура;ісвятло,уякімяжыў,ніколіне дазваляламневедаць,штотакоеночідзень

7«Тадызноў,Госпадзе,утуютрэцююгадзіну,уякую Тыстварыўмяне,Тыпрывёўдамянеўсіхзвяроў,і львоў,істраусаў,іптушакнябесных,іўсё,што рухаеццапазямлі,штоТыстварыўупершуюгадзіну перадамнойупятніцу

8«ІТваяволябылаўтым,кабяназваўіхусіх,аднаго заадным,адпаведныміімёнамі.АлеТыдаўмнеад Цяберозуміведы,ічыстаесэрцаіздаровырозум,каб яназваўіхпаводлеТвайгоўласнагарозумуадноснаіх наймення

9Божа,Тызрабіўіхпаслухмянымімнеізагадаў ніводнамузіхнеадступіццаадмаёйуладыпаводле Твайгозагадуіадулады,якуюТыдаўмненадімі.Але цяперяныўсеаддалілісяадмяне

10«Тадыбылоўтрэцююгадзінупятніцы,каліТы стварыўмянеізагадаўмнеадноснадрэва,даякогаяне павіненбыўнінабліжацца,ніесцізяго,боТысказаў мнеўсадзе:«Калітыз'ясізяго,смерцюпамрэш».

11«ІкалібТыпакараўмянесмерцю,якТысказаў,яб памёрутуюжхвіліну»

12«АкаліТызагадаўмнеадноснадрэва,янепавінен быўнінабліжаццадаяго,ніесціяго,боЕвынебыло

самной;Тыяшчэнестварыўяе,іТыяшчэнеўзяўяез

паводлемайгопадабенстваівобразуТадыяпрачнуўся і,убачыўшыяеіпазнаў,хтояна,сказаў:«Гэтакосцьад касцеймаіхіплоцьадплоцімаёй;адгэтульянабудзе называццажанчынай»

15«Тваядобраяволя,Божа,была,штоТынавёўна мянедрымотуісон,іштоТыадразувывеўЕвузмайго боку,пакульянаневыйшла,такштоянебачыў,якяна быластворана,інемогябачыць,оГоспадземой,якая страшнаяівялікаяТваядабрыняіслава

16«ІпаТваёйдобразычлівасці,Госпадзе,Тыстварыў насабодвухцеламісветлымі,іТызрабіўнасдвума адным;іТыдаўнамТваюласкуінапоўніўнасхвалой СвятогаДуха,кабмынебылінігалоднымі,ні смаглымі,нісмуткамі,ніслабасцюсэрца;ніпакутамі, ніпостам,ністомленасцю

17Алецяпер,Божа,паколькімыпарушыліТваю запаведзьіпарушыліТвойзакон,Тывывеўнасу зямлючужуюіпаслаўнанаспакутыіслабасць,голаді смагу

18«Ацяпер,Божа,молімЦябе,дайнамшто-небудзьз садупаесці,кабёюнаталіцьголаднаш,ічымздаволіць смагунашу

19«Бовось,ужошматдзён,Божа,мынічогане смакуемінічоганепім,іцеланашавысыхае,ісіла нашамарнуецца,ісонзнікзвачэйнашыхадслабасціі плачу.

20«Тады,Божа,мынеадважваемсязбірацьпладоўз дрэўз-застрахуперадТабойБокалімыспачатку зграшылі,Тыпашкадаваўнасінепакінуўнас мёртвымі

21«Алецяпермыпадумаліўсэрцахсваіх,штокалімы будземесціпладыдрэўбезволіБога,тоЁнзнішчыць насгэтымразамісатрэнасзтварузямлі»

22«ІкалімыбудземпіцьгэтуювадубезБожагазагаду, Ёнадразужзнішчыцьнасівыкараніцьнас».

23«Дыквось,цяпер,Божа,япрыйшоўсюдызЕвай,і просімЦябедацьнампладоўзсаду,кабмымаглі насыціццаімі».

24«Бомыпрагнемпладоўзямлііўсяго,чагонамнаёй нехапае» РАЗДЗЕЛ35

1ТадыБогзноўзірнуўнаАдама,наягоплачістогны, іпрыйшлодаягоСловаБожаеісказалаяму: 2«ОАдам,калітыбыўуМаімсадзе,тыневедаўні ежы,ніпіцця;ніслабасці,ніпакут;ніхударлявасці

2ХерувімпаслухаўсязагадуГоспадаБогаіпайшоўу сад,іпрынёсдзвесмоквынадзвюхгалінках,кожная смоквавіселанасваімлісці;яныбыліздвухдрэў, сяродякіхАдаміЕвахаваліся,каліБогпайшоў шпацыравацьпасадзе.ІСловаБожаепрыйшлода АдамаіЕвыіспыталаіх:«Адам,Адам,дзеты?»

3ІадказаўАдам:«ОБожа,восьяКаліяпачуўТвой голасіТвойголас,ясхаваўся,бояголы».

4ТадыхерувімузяўдзвесмоквыіпрынёсіхАдамуі Еве,алекінуўіхімздалёк,боянынемагліпадысціда херувімаз-зацеласвайго,якоенемаглопадысціда агню

5СпачаткуанёлыдрыжаліперадАдамамібаялісяяго.

АлецяперАдамдрыжаўпераданёламіібаяўсяіх

6ТадыАдампадышоўіўзяўаднусмакоўніцу,аЕва таксамападышлаіўзяладругую.

7Ікаліяныўзялііхурукі,янызірнулінаіхізразумелі, штояныздрэў,сяродякіхянысхаваліся РАЗДЗЕЛ37

1ТадыАдамсказаўЕве:«Цінебачыштыгэтых інжыраўііхлісця,якімімыпакрываліся,калібылі пазбаўленысваёйсветлайпрыроды?Алецяпермыне ведаем,якіяпакутыіняшчасцімогуцьпрыйсціданас адіхужывання»

2«Ацяпер,Ева,стрымайсяінебудземесцізіх,ніты, нія,іпапросімБогадацьнампладоўзДрэваЖыцця».

3ТакАдаміЕвастрымалісяінеелігэтыхінжыраў

4АлеАдампачаўмаліццаБогуіпрасіцьЯгодацьяму плодДрэваЖыцця,кажучытак:«ОБожа,калімы парушыліТваюзапаведзьашостайгадзінепятніцы, мыбыліпазбаўленысветлайпрыроды,якуюмелі,іне заставалісяўсадзепаслянашагазлачынствабольшза трыгадзіны

5АлеўвечарыТывывеўнасзгэтагаБожа,мыадну гадзінуграшылісупрацьЦябе,іўсегэтыя выпрабаваннііпакутыпрыйшлінанасаждагэтагадня

6«Ітыядніразамзгэтымсорактрэцімднёмне выкупяцьтойадзінайгадзіны,уякуюмызграшылі!»

7«Божа,зірнінанаслітасцівымвокамінеадплацінам запарушэннезапаведзіТваёйперадабліччамТваім»

8«О,Божа,дайнамадпладоўДрэваЖыцця,кабмы магліесцііхіжыць,інебачыцьпакутііншыхнягодна гэтайзямлі;боТыБог

9«КалімыпарушыліТваюзапаведзь,Тывывеўнасз раюіпаслаўхерувімаахоўвацьДрэважыцця,кабмы неелізягоінежылі,інеадчувалібболюпаслятаго, якзграшылі

10«Алецяпер,Госпадзе,вось,мыцярпеліўсегэтыя дніізнесліпакутыЗрабігэтыясорактрыдні раўназначныміаднойгадзіне,уякуюмызграшылі».

РАЗДЗЕЛ38

1ПаслягэтыхпадзейпрыйшлодаАдамаСловаБожаеі сказалаяму:

2«ОАдам,штодаплодуДрэваЖыцця,праякіты просіш,Янедамтабецяпер,алекаліспоўніцца5500 гадоў.ТадыЯдамтабеплодДрэваЖыцця,ітыбудзеш есцііжыцьвечна,тыіЕва,ітваёправеднае нашчадства

3«Алегэтыясорактрыднінемогуцькампенсаваць туюгадзіну,уякуютыпарушыўМаюзапаведзь. 4«ОАдам,Ядаўтабеесціадсмакоўніцы,наякойты схаваўся.Ідзііесціадяе,тыіЕва.

5«Янеадмоўлюўпросьбетваёйінерасчаруютваёй надзеі;тамутрымайсявыкананнязапавету,якіЯ заключыўзтабою»

6ІБогадхіліўСваёСловаадАдама.

РАЗДЗЕЛ39

1ТадыАдамвярнуўсядаЕвыісказаўёй:«Устань, вазьмісабеаднусмакоўніцу,аявазьмудругую;і пойдземунашупячору»

2ТадыАдаміЕваўзяліпасмоквеіпайшлідапячоры; сонцаўжозаходзіла,іімзахацеласяпаесцігэтагаплада. 3АлеАдамсказаўЕве:«Ябаюсяесцігэтую смакоўніцуНеведаю,штосамнойможаздарыцца» 4ІзаплакаўАдам,істаўмаліццаперадБогам,кажучы: «Насыцімойголад,кабмненетрэбабылоесцігэтую смакоўніцу,боякаямнеадяекарысцьпаслятаго,якя яез'ем?ІчагоябудужадацьіпрасіцьуЦябе,Божа, каліянаскончыцца?»

5Ізноўсказаўён:«Ябаюсяесціадяго,боневедаю, штосамнойздарыцца».

РАЗДЗЕЛ40

1ТадыСловаБожаепрыйшлодаАдамаісказалаяму: «О,Адам,чамуўцябенебылонігэтагастраху,ні гэтагапосту,нігэтайтурботы?Ічамуўцябенебыло гэтагастраху,першчымтызграшыў?

2«Алекалітыпрыйшоўжыцьугэтуюдзіўнуюзямлю, тваёжывёльнаецеланемаглоіснавацьназямлібез зямнойежы,якаяўмацоўвалаягоіаднаўлялаягосілы» 3ІБогадхіліўСваёСловаадАдама

РАЗДЗЕЛ41

1ТадыАдамузяўсмоквуіпаклаўяеназалатыя стрыжніІЕваўзяласваюсмоквуіпаклалаяена кадзіла

2Авагакожнайфігібылаяккавун,бопладысадубылі значнабольшыязапладыгэтайзямлі

3АлеАдаміЕвастаялііпасцілісяўсютуюноч,пакуль ненасталараніца.

4Каліўзышлосонца,янымаліліся,іАдамсказаўЕве паслятаго,якяныскончылімаліцца:

5«ОЕва,пойдземнакрайсаду,якіглядзіцьна поўдзень,намесца,адкульцячэракаіраздзяляеццана чатырычасткіТаммыбудземмаліццаБогуіпрасіць ЯгодацьнампіцьВадуЖыцця».

6«БонедлятагоБогкарміўнасДрэвамЖыцця,каб

7КаліЕвапачулагэтыясловыадАдама,яна

8ІянысталіімалілісяперадГоспадам,іпрасіліЯго зірнуцьнаіхгэтымразам,даравацьімізадаволіцьіх просьбу

9ПаслягэтаймалітвыадіхабодвухАдампачаў маліццаўголасперадБогамісказаў:--

10«Госпадзе,каліябыўусадзеіўбачыўваду,якая цяклаз-падДрэваЖыцця,маёсэрцанезахацелаяе піць,імаёцеланемелапатрэбыпіцьяе;іяневедаў смагі,бояжыў;ібыўвышэйшызатое,чымяёсць цяпер

11«Такшто,кабжыць,янемеўпатрэбыўежыжыцця інепіўвадыжыцця

12«Алецяпер,Божа,япаміраю;целамаёсмагаю;дай мнежывойвады,кабямогпіцьяеіжыць»

13«МіласэрнасцюТваёю,Божа,выратуймянеадгэтых пошасцяўівыпрабаванняўіпрывядзімянеўіншую зямлю,адрознуюадгэтай,каліТынедазволішмне жыцьуТваімсадзе»

РАЗДЗЕЛ42

1ТадыпрыйшлодаАдамаСловаБожаеісказалаяму: 2«ОАдам,штотыкажаш:“Прывядзімянеўзямлю, дзеёсцьспакой”,тогэтанеіншаязямля,атолькігэтае царстванябеснае,дзеёсцьспакой.

3«Алетынеможаштудыўвайсцізараз,атолькіпасля таго,яктвойпрысудскончыццаіспоўніцца»

4ТадыЯўзвядуцябеіправедныхнашчадкаўтваіху ЦарстваНябеснае,ідамтабеіімспакой,якогаты просішцяпер

5«АкаліТыскажаш:«Даймневадыжыцця,кабямог піцьіжыць»,дыкгэтанесёння,аўтойдзень,калія сыдуўпеклаіразбурумедныяваротыіразбуру жалезныяцарствы.

6ТадыЯзміласэрнасцівыратуюдушутваюідушы праведнікаў,кабдацьімсупакойуМаімсадзеІгэта будзе,каліпрыйдзеканецсвету.

7Ізноўжа,штотышукаешЖывойВады,дыкянане будзедадзенатабесёння,аўтойдзень,каліЯпралью МаюкроўнагалавутваюўзямліГалгофы.

8«БокроўМаябудзевадоюжыццятабеўтойчас,іне толькітабе,алеіўсімнашчадкамтваім,якіяпаверацьу Мяне;кабгэтабылоімспакоемнавекі».

9ГасподзьзноўсказаўАдаму:«ОАдам,калітыбыўу садзе,гэтыявыпрабаваннінепрыйшлідацябе

10«АлепаколькітыпарушыўМаюзапаведзь,усе гэтыяпакутыпрыйшлінацябе

11.«Цяперцелатваёпатрабуеежыіпіцця;дыкпізтой вады,якаяцячэмімацябепазямлі»

12ТадыБогадклікаўСваёСловаадАдама

13ІпакланілісяАдаміЕваГоспаду,івярнулісяадракі вадыўпячору.Быўпоўдзень;ікаліяныпадышлі бліжэйдапячоры,яныўбачылікаляяевялікіагонь

РАЗДЗЕЛ43

1ТадыАдаміЕваспалохалісяіспыніліся.Ісказаў АдамЕве:«Штогэтазаагонькалянашайпячоры?Мы нічогаўёйнеробім,кабвыклікацьгэтыагонь 2«Унасняманіхлеба,кабспячытам,ніюшкі,каб зварыццатамШтодагэтагаагню,мыневедаемнічога

3«Алезтагочасу,якБогпаслаўхерувімазвогненным

4«Алецяпер,Ева,вось,гэтатойсамыагонь,якібыўу руцэхерувіма,якіБогпаслаўахоўвацьпячору,уякой мыжывем

5«ОЕва,гэтатаму,штоБогразгневаўсянанасі прагоніцьнасадяго

6«ОЕва,мызноўпарушыліЯгозапаведзьутой пячоры,такштоЁнпаслаўгэтыагонь,кабёнгарэў ваколяеінедаваўнамувайсціўяе

7«Калігэтасапраўдытак,оЕва,дзежнамжыць?І кудынамуцячыадабліччаГоспада?Боштодасаду,то Ённедазволіцьнамзаставаццаўіміпазбавіўнасяго даброт;алеЁнзмясціўнасугэтайпячоры,уякоймы цярпеліцемру,выпрабаваннііцяжкасці,пакуль нарэшценезнайшліўёйсуцяшэння»

8Алецяпер,каліЁнвывеўнасуіншуюзямлю,хто ведае,штотамможаздарыцца?Іхтоведае,цінебудзе цемратойзямлізначнабольшайзацемругэтайзямлі? 9Хтоведае,штоможаздарыццаўтойзямліўдзеньці ўначы?Іхтоведае,цідалёкаянабудзе,ціблізка,оЕва? Цідалёкабудзеадраю,оЕва,дзеБогзахочанас паставіць,цідзеБогзабараніцьнамбачыцьЯго,бомы парушыліЯгозапаведзьізаўсёдыпрасіліЯго?

10«ОЕва,каліБогпрывядзенасуіншуюкраіну, акрамягэтай,дземызнойдземсуцяшэнне,тогэта будзедлятаго,кабзабіцьнашыдушыісцерцінашаімя зтварузямлі

11«ОЕва,калімыяшчэбольшаддаленыяадсадуіад Бога,дземызноўзнойдземЯгоіпапросімЯгодаць намзолата,ладан,смірнуітрохіпладоўсмакоўніцы?»

12ДземызнойдземЯго,кабЁнсуцешыўнасдругіраз?

ДземызнойдземЯго,кабЁнуспомніўпранаспаводле запавету,якіЁнзаключыўзнамі?

13Адамбольшнічоганесказаў.ЯнызЕвайглядзеліў бокпячорыінаагонь,якігарэўваколяе

14АлеагоньгэтыбыўадсатаныБоённазбіраўдрэвы ісухуютраву,прынёсіхупячоруіпадпаліў,каб спаліцьпячоруіўсё,штоўёйбыло

15КабАдаміЕвазасталісяўсмутку,ікабёнадрэзаў іхверуўБогаіпрымусіўіхадрачысяадЯго.

16АлепаміласэрнасціБожайённемогспаліцьпячору, боБогпаслаўСвайгоанёлаваколпячоры,кабахоўваць яеадтакогаагню,пакульённепатух.

17ІгэтыагоньгарэўадпоўднядасвітанняГэтабыў соракпятыдзень.

1АдаміЕвастаялііглядзелінаагонь,інемаглі падысцідапячорыз-застрахуперадагнём 2Ісатанапрыносіўдрэвыікідаўіхуагонь,пакуль полымяягонеўзнялосявысокаінеахапілаўсюпячору, думаючы,якёндумаўусваімсвядомасці,спаліць

сказаласатане:«Ідзіадсюль;аднойчытыпадмануў Маіхслуг,агэтымразамтыхочашіхзнішчыць».

5«КалібнеМаяміласэрнасць,Ябвынішчыўцябеі войскатваёззямлі.АлеЯбудуцярплівыдацябеда канцасвету».

6ТадысатанаўцёкадГоспадаАгоньжагарэўвакол пячоры,яквуголле,увесьдзень;гэтабыўсоракшосты дзень,якіАдаміЕваправялізтагочасу,яквыйшліз раю

7ІкаліАдаміЕваўбачылі,штоспёкаагнюкрыху астыла,яныпачаліісцідапячоры,кабзайсціўяе,як звычайна;алеянынезмагліз-заспёкіагню

8Тадыяныабодвазаплакаліз-заагню,якіаддзяляўіх адпячорыіякінабліжаўсядаіх,апякаючыІяны спалохаліся

9ТадыАдамсказаўЕве:«Глядзінагэтыагонь,доля якогаёсцьунас:якіранейпаддаваўсянам,алебольш непаддаваўся,бомыпераступілімяжустварэнняі змянілісвойстан,інашапрыродазмянілася.Алеагонь незмяніўсяпасваёйпрыродзеінезмяніўсязмоманту свайгостварэнняТамуцяперёнмаеўладунаднамі;і калімынабліжаемсядаяго,ёнапякаенашуплоць».

РАЗДЗЕЛ45

1ТадыАдамустаўіпамаліўсяБогу,кажучы:«Глядзі, гэтыагоньаддзяліўнасадпячоры,уякойТызагадаў намжыць;алецяпер,вось,мынеможамуяеўвайсці».

2ТадыБогпачуўАдамаіпаслаўямуСваёСлова,якое гаварыла:

3«ОАдам,паглядзінагэтыагонь!Якжа адрозніваюццаягополымяіцяплоадсадуасалодыі дабротуім!»

4«КалітыбыўпадМаёйуладай,усестварэнні падпарадкоўвалісятабе;алекалітыпарушыўМаю запаведзь,усеяныпаўстаюцьнадтабой»

5ІзноўсказаўямуБог:«Глядзі,Адаме,якузвысіў цябесатана!ЁнпазбавіўцябеБоскайпрыродыі ўзвышанагастану,падобнагадаМяне,інестрымаў слова,дадзенагатабе;але,урэшцерэшт,ёнстаўтваім ворагамГэтаёнзрабіўгэтыагонь,уякімхацеўспаліць цябеіЕву

6«Чаму,Адаме,ённевыканаўсваёйдамовызтабоюні наадзіндзень;алепазбавіўцябеславы,якаябылана табе,калітыпадпарадкаваўсяягозагаду?»

7«Цідумаешты,Адаме,штоёнпакахаўцябе,калі заключыўзтабоюгэтуюдамову?Ціштоёнпакахаў цябеіхацеўузвысіцьцябе?»

8«Алене,Адам,ёнзрабіўусёгэтанезлюбовідацябе; алеёнхацеўвывесціцябесасвятлаўцемру,з узвышанагастануўпаніжэнне;саславыўпрыніжэнне; зрадасціўсмутак;ісаспакоюўпості непрытомнасць»

9ІсказаўБогАдаму:«Глядзінагэтыагонь,які распаліўсатанаваколтваёйпячоры;глядзінагэтае цуда,якоеакружаецябе;іведай,штояноахопіцьі цябе,ітваёнашчадства,калітыпаслухаешсяягозагаду; штоёнбудзекарацьцябеагнём;іштовызойдзецеў пеклапаслясваёйсмерці» 10Тадыўбачыцевыполымяагнюягонага,якібудзе

ТадыЁнзробіцьдляцябешлях,ітыбудзеш спачываць».ТадыБогзаклікаўСваімСловамагонь,які гарэўваколпячоры,кабёнразышоўся,пакульАдамне прайшоўпразяеТадыагоньразышоўсяпазагадуБога, ішляхбыўзробленыдляАдама

12ІБогадклікаўСваёСловаадАдама

РАЗДЗЕЛ46

1ТадыАдаміЕвазноўпачаліўваходзіцьупячору.І каліяныдайшлідашляхупаміжагнём,сатана дзьмухнуўуагонь,яквіхура,ізрабіўзАдамаіЕвы палаючыагонь,такштоіхцелыапяклі,іагоньапякаў іх

2ІзпалаючагаагнюАдаміЕвагучназакрычаліі сказалі:«Госпадзе,выратуйнас!Недапусці,кабмы

спаганяйзнасзапарушэннеТваёйзапаведзі»

3ТадыБогзірнуўнаіхцелы,наякіхсатанаспаліў агонь,іпаслаўБогСвайгоанёла,якіспыніўагонь;але ранызасталісянаіхцелах

4ІсказаўБогАдаму:«Глядзіналюбоўдацябесатаны, якіпрыкідваўся,штодаетабеБоскасцьівеліч;івось, ёнспальваецябеагнёміімкнеццазнішчыцьцябез зямлі.

5«ПаглядзіжнаМяне,Адаме:Ястварыўцябе,іколькі разоўЯвыбаўляўцябезягонайрукі?Калібне,ціжён незнішчыўбыцябе?»

6ІзноўсказаўБогЕве:«ШтоЁнабяцаўтабеўраі, кажучы:“Утойчас,калівыбудзецеесціздрэва, адкрыюццавашывочы,івыстанецеякбагі,ведаючы даброізло”?Алевось,Ёнспаліўвашыцелыагнёмі даўвампакаштавацьсмакагню,бовыпакаштавалі смакраю;ідаўвамубачыцьполымяагню,ізлояго,і ўладу,якуюёнмаенадвамі 7«Вашывочыбачылідабро,якоеЁнадабраўувас,і сапраўдыЁнадкрыўвашывочы;івыбачылісад,у якімвыбылісаМною,івыбачылітаксамазло,якое прыйшлонавасадсатаныАлештодаБожасці,Ённе можадацьяевам,нівыканацьсловаСвайгодавас. Больштаго,Ёнбыўагорчанынавасінатваіх нашчадкаў,якіяпрыйдуцьпаслявас».

8ІБогадхіліўадіхСваёСлова

РАЗДЗЕЛ47

1ТадыАдаміЕваўвайшліўпячору,усёяшчэ

3ТадыАдаміЕваўвайшліўпячору,благаслаўляючы сябезатое,штозноўтрапіліўяе.Бояныдумалі,што ніколітудынеўвойдуць,каліўбачыліагоньваколяе 4Алекалісонцазаходзіла,агоньусёяшчэгарэўі набліжаўсядаАдамаіЕвыўпячоры,такштояныне магліспацьуёйПаслязаходусонцаянывыйшлізяе Гэтабыўсораксёмыдзеньпаслятаго,якянывыйшліз раю.

5ТадыАдаміЕва,якзвычайна,пайшліспацьпад вяршынюпагоркакалясаду

6ІяныстаяліімалілісяБогударавацьімграхі,а потымзаснуліпадвяршыняйгары

7Алесатана,нянавісцьдабра,падумаўсамсабе: «ПаколькіБогабяцаўАдамувыратаваннепраззапавет іштоЁнвызваліцьягоадусіхцяжкасцей,якіяяго абрынулісянаяго,алемненеабяцаўпраззапаветі невызваліцьмянеадмаіхцяжкасцей;не,паколькіЁн абяцаўяму,штоЁнпаселіцьягоіягонашчадкаўу царства,уякімкалісьцібыўя,язаб'юАдама».

8Зямлябудзепазбаўленаягоіпакінутамнеаднаму; кабпасляягосмерціўягонезасталосянашчадкаў,якія буспадкаваліцарства,якоезастанеццамаімуласным уладаннем;тадыБогбудземецьпатрэбуўвамнеі вернемянетудызмаімвойскам

РАЗДЗЕЛ48

1ПаслягэтагаСатанапаклікаўсваёвойска,якоеўсё прыйшлодаяго,ісказаўяму:--

2«О,Госпадзенаш,штоТызробіш?»

3Ёнтадысказаўім:«Выведаеце,штогэтыАдам, якогаБогстварыўзпылу,ёсцьтой,хтозахапіўнаша царстваХадзем,збяромсяізаб'емяго,альбокіньцеў ягоіўЕвукаменьіраздушыцеіхім».

4Калівойскасатаныпачулагэтыясловы,яныпрыйшлі датойчасткігары,дзеспаліАдаміЕва

5Тадысатанаіяговойскаўзялівялізнуюскалу, шырокую,роўнуюібездакорную,іпадумалі:«Каліў скалебудзеадтуліна,іянаўпадзенаіх,тоадтулінаў скалеможанаіхнапасці,іяныўцякуцьінезагінуць».

6Тадыёнсказаўсваімгаспадарам:«Вазьміцегэты каменьікіньцеягонаіх,кабённепакаціўсяадіху іншаемесца.Акалікінецеяго,уцякайцеіне марудзьце»

7Іянызрабілі,якёнімзагадаўАлекаліскалаўпалаз гарынаАдамаіЕву,Богзагадаўёйстацьнадімі нейкімхлявом,якінепрычыніўімшкодыІтакі сталасяпазагадуБога.

8Алекаліскалаўпала,усязямлязадрыжаларазамзёй, ізахісталасяадпамерускалы 9Ікаліянозадрыжалаізадрыжала,АдаміЕва прачнулісяадснуіапынулісяпадкаменем,падобным дахляваАлеяныневедалі,якгэтабыло;бокаліяны заснулі,яныбыліпаднебам,анепадхлявам;ікаліяны ўбачылігэта,яныспалохаліся 10ТадыАдамсказаўЕве:«Чамугаранахілілася,і зямлязадрыжалаізадрыжалаз-занас?Ічамугэтая скалараскінуласянаднамі,якнамёт?»

11«ЦімаеБогнамерпакарацьнасізачыніцьнасу гэтайтурме?ЦізачыніцьЁннаднамізямлю? 12«Ёнгневаеццананасзатое,штомывыйшліз

будзепакаранненаша»

14«АлеўстаньіпамаліццаБогу,кабЁнадкрыўнам прагэтаіштогэтазаскала,штораскінуласянаднамі, якнамёт»

15ТадыАдамустаўіпамаліўсяперадГоспадам,каб абвясціцьЯмупрагэтуюцяснінуІтакстаяўАдамі маліўсядараніцы

РАЗДЗЕЛ49

1ТадыпрыйшлоСловаБожаеісказала:

2«ОАдам,хтопараіўтабе,калітывыйшаўзпячоры, прыйсціўгэтаемесца?»

3ІсказаўАдамБогу:«ОГоспадзе,мыпрыйшлісюды з-заспёкіагню,якіапякаўнасупячоры»

4ТадыГасподзьБогсказаўАдаму:«ОАдам,ты баішсяспёкіагнюнааднуноч,алеякбудзетабе,калі тыбудзешжыцьупекле?

5«Але,Адаме,небойсяінекажыўсэрцысваім,штоя распасцёрнадтабойгэтуюскалу,якнавес,каб пакарацьцябеёю

6«ГэтаадСатаны,якіабяцаўтабеБоскасцьівеліч Гэтаёнкінуўгэтуюскалу,кабзабіцьцябепадёй,іЕву зтабой,ітакімчынамперашкодзіцьтабежыцьна зямлі»

7Але,зміласэрнасцідацябе,каліскалаўпаланацябе, Язагадаўёйзрабіцьнадтабойнавес,аскалепадтабой апусціцца

8«Івосьгэтаяазнака,Адаме,станеццасаМною,калія прыйдуназямлю:сатанападыменародюдэйскі,каб забіцьМяне;іяныпакладуцьМянеўскалу,і прыбяруцьнаМяневялікікамень,іЯзастанусяўгэтай скалетрыдніітрыночы

9«АленатрэцідзеньЯўваскрэсну,ігэтабудзе выратаваннемдляцябе,Адаме,ідлятвайгонашчадкаў, калітыверышуМянеАле,Адаме,Яневыведуцябезпадгэтайскалы,пакульнемінуцьтрыдніітрыночы» 10ІБогадхіліўСваёСловаадАдама.

11АлеАдаміЕвапрабыліпадскалойтрыдніітры ночы,яксказаўімБог

12ІБогзрабіўімтак,бояныпакінулісваюпячоруі прыйшліўгэтаесамаемесцабезБожагазагаду 13АлепразтрыдніітрыночыБогадчыніўскалуі вывеўіхз-падяеІхцелавысахла,авочыісэрцыіхнія трывожылісяадплачуісмутку

РАЗДЗЕЛ50

1ТадыАдаміЕвавыйшлііўвайшліўПячоруСкарбаў, іяныстаяліўёй,малячысяўвесьтойдзень,давечара 2Ігэтаадбылосяпразпяцьдзясятдзёнпаслятаго,як яныпакінулісад.

3АлеАдаміЕвазноўусталіімалілісяБогуўпячоры ўсюночіпрасіліўЯголітасці

4Ікалінастаўдзень,АдамсказаўЕве:«Хадзем, пойдземіпапрацуемдлянашагацела»

5Івыйшліянызпячорыіпадышлідапаўночнаймяжы саду,іпачалішукацьчаго-небудзь,кабнакрыцьсвае целыАленічоганезнайшлііневедалі,якгэтазрабіць Алеіхцелыбылізапэцканыя,іяныстрацілідармовы адхоладуіспёкі.

6ТадыАдамустаўіпапрасіўБогапаказацьямунешта, чымможнабылобпакрыцьсваецелы 7ТадыпрыйшлодаягоСловаБожаеісказала:«О Адам,вазьміЕвуіідзінаберагмора,дзетыпасціўся ранейТамтызнойдзешавечыяшкуры,чыёмясабыло з'едзенальвамі,ічыешкурызасталісяВазьміцеіхі зрабіцесабевопратку,іапраніцесяўяе»

РАЗДЗЕЛ51

1КаліАдампачуўгэтыясловыадБога,ёнузяўЕвуі перамясціўяезпаўночнагаканцасадунапоўдзеньад яго,каляракіВады,дзеяныкалісьціпасціліся 2Алекаліяныішліпадарозе,іпершчымдабралісяда тагомесца,сатана,бязбожнік,пачуўСловаБожае,якое размаўлялазАдамампраяговопратку 3Гэтазасмуцілаяго,іёнпаспяшаўсятуды,дзебылі авечыяшкуры,знамерамузяцьіхікінуцьумора, альбоспаліцьіхагнём,кабАдаміЕванезнайшлііх 4Алекаліёнзбіраўсяўзяцьіх,СловаБожаесышлоз нябёсаўіпрывязалаягодатыхшкур,пакульАдамі ЕваненаблізілісядаягоАлекаліянынаблізілісяда яго,яныспалохалісяягоіягоагіднагавыгляду.

5ТадыпрыйшлоСловаБожаедаАдамаіЕвыісказала ім:«Гэтатой,хтобыўсхаваныўзмеі,іякіпадмануў васіпазбавіўвасадзеннясвятлаіславы,уякімвы былі

6«Гэтатой,хтоабяцаўвамвелічібоскасцьДзеж прыгажосць,якаябыланаім?Дзеягобоскасць?Дзе ягосвятло?Дзеслава,якаяспачываланаім?»

7«Цяперягонывыглядагідны;ёнстаўагіднымсярод анёлаў;іягоназываюцьсатаной.

8«ОАдаме,яхацеўзабрацьуцябегэтуюзямную вопраткузавечыхшкурізнішчыцьяе,інедазволіць табебыцьёюпакрытым.

9«Учымжаягонаяпрыгажосць,штотыпайшлазаім? Іштотыатрымала,слухаючысяяго?Паглядзіна ягоныязлыяўчынкііпаглядзінаМяне;наМяне, вашагаТворцу,інадабро,якоеЯраблювам

10«Глядзі,язвязаўяго,пакультынепрыйшоўіне ўбачыўяго,інеўбачыўягослабасць,такштоўімне засталосяніякайсілы»

11ІБогвызваліўягозпутаў.

РАЗДЗЕЛ52

1ПаслягэтагаАдаміЕвабольшнічоганесказалі,а плакаліперадБогамз-засвайгостварэнняісваіхцелаў, якіяпатрабавалізямногапокрыва

2ТадыАдамсказаўЕве:«ОЕва,гэтаскуразвяроў, якоймыбудземпакрытыяАлекалімыяеапранем, вось,нанаспрыйдзезнаксмерці,боўладальнікігэтых шкурпамерліізмарнеліТакімыпамромізнікнем»

3ТадыАдаміЕваўзялішкурыівярнулісяўПячору Скарбаў;і,апынуўшысяўёй,яныўсталііпамаліліся, якзвычайна

4Іяныдумалі,якбызрабіцьвопраткузгэтыхшкур,бо неўмелігэтагарабіць.

5ТадыБогпаслаўдаіхСвайгоанёла,кабпаказацьім, якгэтазрабіць.ІсказаўанёлАдаму:«Ідзііпрынясі пальмавыхцярноўнікоў».ТадыАдамвыйшаўіпрынёс, якзагадаўямуанёл

6Тадыанёлпачаўперадіміапрацоўвацьскуры,яктой, хтоапрацоўваекашулю;іёнузяўцернііўткнуўіху скурынаіхвачах

7ТадыанёлзноўустаўімаліўсяБогу,кабцерніў гэтыхскурахбылісхаваныя,кабяныбылінібы пашытыяаднойніткай

8Ітаксталася,пазагадуБога;янысталіадзеннемдля АдамаіЕвы,іЁнапрануўіхуяго

9Зтагочасугалізнаіхцелаўбыласхаванаадвачэй адзінаднаго.

10Ігэтасталасяўканцыпяцідзесяціпершагадня

11ІкаліцелыАдамаіЕвыбылінакрытыя,яныўсталіі маліліся,іпрасіліміласэрнасціўГоспадаіпрабачэння, ідзякаваліЯмузатое,штоЁнзлітаваўсянадіміі накрыўіхгалізнуІянынепераставалімаліццаўсю туюноч.

12Каліжнаўзыходзесонцазасвітала,яныпамаліліся паводлесвайгозвычаюівыйшлізпячоры

13ІсказаўАдамЕве:«Паколькімыневедаем,што знаходзіццаназахададгэтайпячоры,давайцепойдзем

заходняймяжы.

РАЗДЗЕЛ53

1Яныбылінедалёкаадпячоры,калідаіхпадышоў сатанаісхаваўсяпаміжімііпячорайувыглядзедвух драпежныхльвоў,якіятрыднігалодныяінакінулісяна АдамаіЕву,быццамкабразарвацьіхнакавалкііз'есці 2ТадыАдаміЕвазаплакаліімаліліБогавызваліцьіхз іхніхлап.

3ТадыдаіхпрыйшлословаБожаеіадагналаадіх львоў

4ІсказаўБогАдаму:«ОАдаме,чаготышукаешна заходняймяжы?Ічамутысамавольнапакінуў усходнююмяжу,дзебылотваёжыллё?

5«Ацяпервярнісяўсваюпячоруізаставайсяўёй,каб сатананепадмануўцябеінеўчыніўсупрацьцябесваіх намераў

6«Бонагэтайзаходняймяжы,оАдам,адцябепойдзе насеньне,якоепапоўніцьяе;іякоеапаганіцьсябе сваіміграхамііпадпарадкаваннемзагадамсатаныі ідучызаягонымісправамі

7ТамуЯнавядунаіхводыпатопуізальюіхусіхАле

светласцісваёй,тадыямогбачыцьвасЯспяваўхвалу, яквы;імаёсэрцабылозначнавышэйзавас.

1ТадыАдаміЕваўсталіўпячорыімалілісяўсюноч, пакульненасталараніца.Акаліўзышлосонца,яны абодвавыйшлізпячоры;галовыіхблукаліадцяжару смутку,іяныневедалі,кудыідуць

2ІяныішлітакдапаўднёваймяжысадуІяныпачалі падымаццапагэтаймяжы,пакульнедайшліда ўсходняймяжы,заякойдалейнебыломесца

3Ахерувім,якіахоўваўсад,стаяўкалязаходняй брамыіахоўваўяеадАдамаіЕвы,кабянынечакана неўвайшліўсадІхерувімпавярнуўся,быццамхацеў забіцьіх,паводлезагаду,якідаўямуБог.

4КаліАдаміЕвападышлідаўсходняймяжысаду, думаючыўсваіхсэрцах,штохерувімненазірае,і стаялікалябрамы,быццамжадаючыўвайсці,раптам з'явіўсяхерувімзбліскучымагністыммячомуруцэ;і, убачыўшыіх,ёнвыйшаў,кабзабіцьіх,бобаяўся,што Богзагубіцьяго,каліяныўвойдуцьусадбезЯго загаду

5ІмечхерувіманібытагарэўздалёкАлекаліёнузняў ягонадАдамаміЕвай,полымяягонеўспыхнула.

6Тамухерувімпадумаў,штоБогімласкідае,івярнуў іхусадІхерувімстаяўіздзіўляўся

7Ённемогузняццананеба,кабдаведаццапраБожы загададноснаіхуваходуўсад;тамуёнзастаўсястаяць побачзімі,бонемогразлучыццазімі,бобаяўся,што яныўвойдуцьусадбездазволуБога,якітадызагубіць яго

8КаліАдаміЕваўбачыліхерувіма,якіішоўдаіхз палаючыммечамуруцэ,яныадстрахуўпалініцмаі сталіякмёртвыя

9Утойчаснебаізямлязатрэсліся;ііншыяхерувімы сышлізнебадахерувіма,якіахоўваўсад,іўбачыліяго здзіўленымімаўклівым

10Потымзноўсышлііншыяанёлыблізкадамесца,дзе быліАдаміЕва.Яныбыліпадзеленыпаміжрадасцюі смуткам

11Яныўзрадаваліся,бодумалі,штоБогбыў прыхільныдаАдамаіжадаў,кабёнвярнуўсяўрай;і жадаўвярнуцьямутуюрадасць,якойёнкалісьці карыстаўся

12АлеянызасмуцілісяпаАдаме,боёнупаў,як мёртвы,ёніЕва;ісказаліяныўсваіхдумках:«Адам непамёртут,алеБогпакараўягосмерцюзатое,што ёнпрыйшоўугэтаемесцаіхацеўпатрапіцьусадбез Ягодазволу»

РАЗДЗЕЛ55

1ТадыпрыйшлоСловаБожаедаАдамаіЕвыі ўваскрасілаіхзмёртвагастану,кажучыім:«Чамувы прыйшлісюды?Доктар,вымаеценамерпайсціўсад,з якогаЯвывеўвас?Гэтанеможабыцьсёння;алетолькі тады,калібудзевыкананызапавет,якіЯзаключыўз вамі»

2ТадыАдам,пачуўшыСловаБожаеітрэпатанне анёлаў,якіхённебачыў,атолькічуўіхголассваімі вушамі,заплакаўёніЕваісказаліанёлам:-3«Одухі,якіячакаецеБога,зірніценамянеінатое, штоянемагубачыцьвас!Бокаліябыўуранейшай

жывёльнуюплоць

5«Алецяпер,анёлыБожыя,прасіцеБогаразамса мной,кабЁнвярнуўмнетое,чымябыўраней,кабЁн вызваліўмянезгэтайбядыізняўзмянесмяротны прысуд,якіЁнвынесмнезатое,штоязграшыў супрацьЯго»

6Тады,каліанёлыпачулігэтыясловы,яныўсе засмуцілісяпаіміпракліналісатану,якіпадмануў Адама,пакульённевыйшаўзраюўпакуты,зжыццяў смерць,зміруўбяду,зрадасціўчужуюзямлю.

7ТадыанёлысказаліАдаму:«Тыпаслухаўсясатаныі пакінуўсловаБога,якістварыўцябе;ітыпаверыў,што сатанавыканаеўсё,штоабяцаўтабе.

8«Алецяпер,Адаме,мыраскажамтабе,што здарыласязнаміпразягоперадягопадзеннемз нябёсаў.

9Ёнсабраўсваёвойскаіпадмануўяго,абяцаючыдаць ямувялікаецарства,боскуюпрыроду;ііншыяабяцанні ёнімдаў.

10Яговойскапаверыла,штоягословапраўдзівае, тамуяныпадпарадкавалісяямуіадраклісяадславы Божай.

11«Ёнпаслаўпанас,паводлезагаду,якінамбыў дадзены,падпарадкаваццаягозагадуіпаслухацца ягомарнагаабяцання.Алемынезахацелііне паслухалісяягопарады

12«Паслятаго,якёнзмагаўсязБогаміадважна абышоўсязІм,ёнсабраўсваёвойскаіпачаўвайнуз наміІкалібнесілаБожая,якаябылазнамі,мыне змаглібперамагчыягоіскінуцьягознябёсаў

13«АлекаліЁнзнікзасяроддзянашых,вялікая радасцьбылананябёсахз-заЯгозыходузасяроддзя нашыхБокалібЁнзастаўсянанебе,тоніводныанёл незастаўсябуім».

14АлеБогпасваёйміласэрнасцівыгнаўягознашага асяроддзянагэтуюцёмнуюзямлю,боёнстаўся цемрайідзеячомняпраўды.

15«Іёнпрацягваў,оАдам,ваявацьсупрацьцябе, пакульнеспакусіўцябеіневывеўцябезраюўгэтую дзіўнуюзямлю,дзепрыйшлідацябеўсегэтыя выпрабаванніІсмерць,якуюБогнаслаўнаяго,Ён таксамапрынёстабе,оАдам,тамуштотыпаслухаўся ягоізграшыўсупрацьБога»

16ТадыанёлыўзрадавалісяіславіліБога,іпрасіліЯго незнішчыцьАдаманагэтыраззатое,штоён

3«АлекалібтыпакорыўсяМнеібыўпаслухмяны МнеівыконваўМаёслова,тыбыўбызМаіміанёламі ўМаімсадзе

4«Алекалітызграшыўіпаслухаўсясатаны,тыстаў ягогосцемсяродягоныханёлаў,поўныхбязбожнасці;і тыпрыйшоўнагэтуюзямлю,якаяродзіцьтабецерніі расторопшу

5«ОАдам,папрасіцетаго,хтопадмануўвас,дацьвам абяцануювамбоскуюпрыроду,альбостварыцьдлявас сад,якістварыўядлявас;альбонапоўніцьвастойжа светлайпрыродай,якойяваснапоўніў»

6«Папрасіягостварыцьтабецела,падобнаедатаго, якоеЯстварыўтабе,альбодацьтабедзеньспакою,як Ядаўтабе;альбостварыцьутаберазумнуюдушу,якЯ стварыўдляцябе;альбоперанесціцябеадсюльна іншуюзямлю,чымтая,якуюЯдаўтабе.Але,оАдам, ённевыканаеніводнайзрэчаў,якіясказаўтабе 7«ПрызнайжаМаюласкудацябеіМаюміласэрнасць дацябе,стварэннеМаё;штоЯнеадплаціўтабезатваю вінуперадМной,алезлітасцідацябеабяцаўтабе,што ўканцывялікіхпяцізпаловайдзёнпрыйдуівыратую цябе».

8ТадыБогзноўсказаўАдамуіЕве:«Устаньце, сыдзіцеадсюль,кабнезнішчыўвасхерувімзагністым мячомуруцэсваёй».

9АлесэрцаАдамасуцешыласясловаміБогадаяго,і ёнпакланіўсяперадІм

10ІзагадаўБогсваіманёламсуправаджацьАдамаі Евуўпячорузрадасцю,заместтаго,кабахапіцьіх страхам

11ТадыанёлыўзяліАдамаіЕвуізвялііхзгарыкаля садузпеснямііпсалмамі,пакульнепрывялііхда пячорыТаманёлыпачалісуцяшацьіўмацоўвацьіх,а потымадышліадіхнанеба,даіхТворцы,якіпаслаўіх. 12Алепаслятаго,яканёлысышліадАдамаіЕвы, прыйшоўсатаназсарамлівымтварамістаўляўваходу ўпячору,уякойбыліАдаміЕва.Тадыёнпаклікаў Адамаісказаў:«ОАдам,ідзі,дазвольмнепагаварыць зтабой»

13ТадыАдамвыйшаўзпячоры,думаючы,штоён адзінзБожыханёлаў,якіпрыйшоўдацьямудобрую параду

РАЗДЗЕЛ57

1АлекаліАдамвыйшаўіўбачыўягоагіднуюпостаць, ёнспалохаўсяягоісказаўяму:«Хтоты?»

2Тадысатанаадказаўямуісказаў:«Гэтаясхаваўсяў змеііразмаўляўзЕвайіпадманваўяе,пакульянане паслухаласямайгозагадуЯтойсамы,хтопаслаўяе хітрасцюсваёймовы,кабпадмануцьцябе,пакультыі янанез'еліплодуздрэва,івыневыйшліз-падулады Бога»

3АлекаліАдампачуўадягогэтыясловы,ёнсказаў яму:«Ціможаштызрабіцьмнесад,якіБогстварыў длямяне?Ціможаштыапрануцьмянеўтуюж светлуюпрыроду,уякуюапрануўмянеБог?»

4«Дзежтаябоскаяпрырода,якуютыабяцаўмнедаць? Дзетваяпрыгожаяпрамова,якойтыспачатку размаўляўзнамі,калімыбыліўсадзе?»

5ТадыСатанасказаўАдаму:«Цідумаешты,штокалі

дамямугэтацівыканаюсваёслова?НеБоясам

упадзепразяе.

7«Алецяпер,Адаме,з-затвайгопадзеннятыпадмаёй уладай,іяцарнадтабою,ботыпаслухаўсяМянеі зграшыўсупрацьБогатвайго.Інебудзевыратавання адрукмаіхдадня,абяцанагатабеБогамтваім»

8Ізноўсказаўён:«Паколькімыневедаемдня,якіБог твойпрызначыўтабе,ігадзіны,уякуютыбудзеш вызвалены,тамумыпамножымвайнуізабойствы супрацьцябеітвайгонашчадствапасляцябе».

9«Гэтанашаволяінашадобраяволя,кабмыне пакінулініводнагазсыноўчалавечыхуспадчыну нашагапасадунанябёсах.

10«Бонашаемесцажыхарства,оАдам,гэта палаючыагонь;імынеспынімзлачынстваўнашыхні надзень,нінагадзіну.Ія,оАдам,пасеюнацябеагонь, калітыўвойдзешупячору,кабжыцьтам»

11КаліАдампачуўгэтыясловы,ёнзаплакаўі засумаваў,ісказаўЕве:«Паслухай,штоёнсказаў;ён невыканаенічогазтаго,штосказаўтабеўраіНяўжо ёнсапраўдыстаўцаромнаднамі?

12«АлемыбудземпрасіцьБога,Якістварыўнас,каб ЁнвызваліўнасзЯгоныхрук» РАЗДЗЕЛ58

1ТадыАдаміЕвапрацягнулірукідаБога,молячысяі молячыЯгопрагнацьадіхсатану,кабённерабіўім гвалтуінепрымушаўіхадракаццаадБога

2ТадыБогадразупаслаўдаіхСвайгоанёла,які прагнаўадіхсатану.Гэтасталасякалязаходусонца,на пяцьдзясяттрэцідзеньпаслятаго,якянывыйшлізраю 3ТадыАдаміЕваўвайшліўпячору,усталіі павярнулісятварамідазямлі,кабпамаліццаБогу. 4Алепершчымяныпамаліліся,АдамсказаўЕве: «Восьтыбачыла,якіяспакусывыпалінадолюнасу гэтайзямлі.Хадзі,устанеміпапросімБогадараваць намграхі,якіямыздзейснілі;імыневыйдземадтуль даканцадня,наступнагапаслясаракавагаІкалімы памромтут,Ёнвыратуенас».

5ТадыАдаміЕваўсталііразампачалімаліцьБога 6Іянытакмалілісяўпячоры;іневыходзілізяені ўначы,ніўдзень,пакульмалітвыіхневыйшлізіх вуснаў,якполымяагню

1Алесатана,нянавісцьнікусягодабра,недазволіўім скончыцьмалітвы.Боёнпаклікаўсваёвойска,іяны прыйшліўсеТадыёнсказаўім:«БоАдаміЕва,якіх мыспакусілі,змовілісямаліццаБогуўдзеньіўначыі

3Тадысатана,вялікіўбязбожнасці,узяўсваёвойскаі ўвайшоўупячоруўтрыццатуюночсаракадняі першага;іёнбіўАдамаіЕву,пакульнепакінуўіх мёртвымі.

4ТадыдаАдамаіЕвыпрыйшлоСловаБожае,якое вызвалілаіхзпакут,іБогсказаўАдаму:«Будзьмоцны інебойсятаго,хтотолькіштопрыйшоўдацябе»

5АлеАдамзаплакаўісказаў:«ДзеТыбыў,Божамой, штоянытакмянеўдарылі,іштогэтаяпакутапрыйшла нанас,намянеінаЕву,Тваюслужанку?»

6ТадыБогсказаўяму:«ОАдам,глядзі,ёнгаспадар іўладальнікусяготвайго,той,хтосказаў,штодасць табебоскасць.Дзегэтаялюбоўдацябе?Ідзеабяцаны імдар?»

7«Ціжаднойчыямуспадабаласяпрыйсцідацябе,о Адам,кабсуцешыцьцябе,іўмацавацьцябе,і парадаваццазтабою,іпаслацьсваёвойскаахоўваць цябе;ботыпаслухаўсяягоіпадпарадкаваўсяягонай парадзе;іпарушыўМаюзапаведзь,алевыканаўяго волю?»

8ТадыАдамзаплакаўперадГоспадамісказаў:«О Госпадзе,затое,штоякрыхузграшыў,Тымоцна пакараўмянезагэта;ямалюЦябе,вызвалімянез ягоныхрук;альбозлітуйсянадамнойівазьмімаю душузмайгоцелацяперугэтайчужойзямлі».

9ТадыБогсказаўАдаму:«Калібтолькіранейтыне ўздыхаўінемаліўся,першчымзграшыў!Тадыбты супакоіўсяадгэтайбяды,уякойтыцяпер знаходзішся»

10АлеБогпацярпеўадАдамаідазволіўямуіЕве заставаццаўпячоры,пакульнескончаццасоракдзён.

11АлештотычыццаАдамаіЕвы,тоіхсілаіплоць знікліадпостуімалітвы,адголадуісмагі;бояныне еліінепілізтагочасу,якпакінулісад;іфункцыііх целаўяшчэнебыліўсталёўваюцца;іўіхнезасталося сілпрацягвацьмалітвуадголадудаканцанаступнага дня,саракавага.Яныўпаліўпячоры;аднактое,што вырваласязіхвуснаў,былотолькіхвала

РАЗДЗЕЛ60

1Навосемдзесятдзевятыдзеньпрыйшоўупячору сатана,апранутыўсветлуювопраткуіпадпярэзаны светлымпоясам

2Урукахуягобыўпосахсвятла,івыглядёнбыў вельміжахлівы,алетварягобыўпрыемны,асловы салодкія,

3Такімчынамёнпераўтварыўсябе,кабпадмануць АдамаіЕвуівывесцііхзпячоры,першчымяны скончацьсоракдзён

4Боёнсказаўсабе:«Каліянывыканаюць саракадзённыпостімалітву,Богвернеіхуранейшы стан;алекалінезробіцьгэтага,тоўсёроўнабудзедаіх ласкі;інаваткалінезлітуеццанадімі,тодасцьімштонебудзьзсаду,кабсуцешыцьіх,якужодвойчыраней» 5ТадыСатанападышоўдапячорыўтакімпрыгожым выглядзеісказаў:

6«ОАдам,устань,устань,тыіЕва,іідзіцесамнойу добруюзямлю;інебойцесяЯплоцьікосці,яківы; іспачаткуябыўістотай,якуюстварыўБог. 7«Істаласятак,штокаліЁнстварыўмяне,Ёнзмясціў мянеўсадзенапоўначы,намяжысвету

8ІсказаўЁнмне:«Заставайсятут!»Іязаставаўсятам

цябеўсадзенаўсходзе

11«Тадыясмуткаваўзацябе,боБог,узяўшыцябеад мяне,недазволіўтабезаставаццасамной.

12АлеБогсказаўмне:«НесмуткуйзаАдама,якогаЯ вывеўзтваіхбакоў;ямунездарыццаніякайшкоды» 13«БоцяперЯвывеўзягонагабокупамочніка, адпаведнагаяму,іЯдаўямурадасць,зрабіўшыгэта» 14Тадысатаназноўсказаў:«Яневедаў,яквы апынулісяўгэтайпячоры,інічогапрагэтае выпрабаванне,якоеспасціглавас,пакульБогнесказаў мне:«Вось,Адамзграшыў,якогаЯўзяўзтвайгобоку, іЕва,якуюЯўзяўзягобоку;іЯвыгнаўіхзраю;Я пасадзіўіхузямлюсмуткуіпакут,боянызграшылі супрацьМянеіпаслухалісясатаны.Івось,яны пакутуюцьдагэтагавасьмідзесятагадня»

15ТадыБогсказаўмне:«Устань,ідзідаіхіпрывядзі іхусваёмесца,інедапускай,кабсатананаблізіўсяда іхіпакараўіхБояныцяперувялікайбядзеіляжаць бездапаможныміадголаду»

16Ёндалейсказаўмне:«Калітывозьмешіхдасябе, дайімесціпладыДрэваЖыццяідайімпіцьвадуміру; іапранііхувопраткусвятла,івярніімранейшыстан ласкі,інепакідайіхупакутах,бояныпаходзяцьад цябеАленесмуткуйпаіхінекаясяўтым,штоіх спасцігла»

17«Алекаліяпачуўгэта,мнесталашкада,імаёсэрца немаглоцярплівазнесцігэтагадзеляцябе,дзіцямаё 18Але,оАдаме,каліяпачуўімяСатаны,яспалохаўся ісказаўсабе:«Невыйду,кабённепадмануўмяне,як ёнпадмануўмаіхдзяцей,АдамаіЕву»

19Іясказаў:“ОБожа,каліяпайдудасваіхдзяцей, сатанасустрэнемяненадарозеібудзеваявацьсупраць мяне,якёнваяваўсупрацьіх”

20ІсказаўмнеБог:«Небойся;калізнойдзешяго,бі ягопалкай,якаяўруцэтваёй,інебойсяяго,боты даўностаіш,іённепераможацябе»

21Тадыясказаў:«Госпадземой,ястарыінемагуісці ПашліанёлаўТваіх,кабяныпрывялііх».

22АлеБогсказаўмне:«Анёлы,сапраўды,непадобныя даіх,іянынепагодзяццаісцізіміАлеЯвыбраўцябе, боянытваёнашчадства,падобныядацябе,ібудуць слухацьтое,штотыкажаш»

23ІсказаўмнеБог:«Каліўцябенямасілыісці,Я пашлюхмару,кабянапанеслацябеівысадзілацябеля ўваходуўіхнююпячору;потымхмаравернеццаі пакінецябетам»

24«Акаліяныпойдуцьзтабою,Япашлювоблака,каб янопанеслацябеііх»

25«ТадыЁнзагадаўвоблаку,іяноўзняломянеі прынесламянедацябе,апотымвярнулася

26«Ацяпер,дзецімае,АдаміЕва,паглядзіценамае сівыяваласыінамойслабыстан,інатое,штоя прыехаўзтагодалёкагамесцаХадзем,хадземсамной умесцаспакою»

27ТадыёнпачаўплакацьірыдацьперадАдамамі Евай,іслёзыягоныялілісяназямлю,яквада

28ІкаліАдаміЕваўзнялівочысваеіўбачыліяго бараду,іпачуліягосалодкіясловы,іхсэрцы змякчылісядаяго;яныслухаліяго,боверылі,штоён праўдзівы.

29Іздалосяім,штоянысапраўдыягоныянашчадкі, каліяныўбачылі,штоягонытварпадобныдаіхняга,і яныдаверылісяяму

РАЗДЗЕЛ61

1ТадыёнузяўАдамаіЕвузарукуіпачаўвыводзіцьіх зпячоры

2Алекаліяныкрыхуадышліадяго,Богзразумеў,што сатанаперамогіхівывеўіх,першчымскончыліся соракдзён,кабзавесцііхудалёкаемесцаізнішчыцьіх

3ТадызноўпрыйшлословаГоспадаБогаіпракляло сатануіадганяеягоадіх

4ІпачаўБоггаварыцьзАдамаміЕвай,кажучыім: «Штопрымусілавасвыйсцізпячорыўгэтаемесца?»

5ТадыАдамсказаўБогу:«ЦістварыўТычалавека пераднамі?Бокалімыбыліўпячоры,раптамданас прыйшоўдобрыстарычалавекісказаўнам:«Я пасланецадБогадавас,кабвярнуцьвасумесца спакою»

6«Імыпаверылі,Божа,штоёнпасланецадЦябе;імы выйшлізім;іневедалі,кудынамісцізім»

7ТадыБогсказаўАдаму:«Глядзі,гэтабацьказлых чараў,яківывеўцябеіЕвузРаюасалоды.Івось,калі ёнубачыў,штотыіЕваразампасцілісяімаліліся,і штовыневыйшлізпячорыдазаканчэннясаракадзён, ёнзахацеўзрабіцьвашнамермарным,разарвацьвашу ўзаемнуюсувязь;адрэзацьадвасусякуюнадзеюі загнацьвасумесца,дзеёнмогбывасзнішчыць»

8«БоЁннічоганемогзрабіцьтабе,калінез'явіўсяў падабенстветваім

9«Тамуёнпрыйшоўдацябезтварам,падобнымда твайгоўласнага,іпачаўдавацьтабезнакі,быццамяны ўсебыліпраўдай

10«АлеЯзміласэрнасцііласкіМаёйдавасне дазволіўямузагубіцьвас,алеЯадкінуўягоадвас».

11«Ацяпер,Адаме,вазьміЕвуівярнісяўсваюпячору, ізаставайсяўёйдазаўтрашнягаднясаракаАкалі выйдзеш,ідзідаўсходняйбрамысаду».

12ТадыАдаміЕвапакланілісяБогу,іславіліі дабраславіліЯгозавызваленне,якоепрыйшлодаіхад Яго.Іянывярнулісядапячоры.Гэтаздарылася ўвечарытрыццацьдзевятагадня

13ТадыАдаміЕваўсталіізвялікайруплівасцю малілісяБогу,кабЁнвызваліўіхаднястачысілы,бо сілапакінулаіхадголаду,смагіімалітвыАлеяныне спіліўсюноч,молячыся,дараніцы

14ТадыАдамсказаўЕве:«Устань,пойдземда ўсходняйбрамысаду,яксказаўнамБог»

15Іянымаліліся,якзвычайнарабілікожныдзень;і выйшлізпячоры,кабпадысцідаўсходняйбрамысаду

16ТадыАдаміЕваўсталіімаліліся,іпрасіліБога ўмацавацьіхіпаслацьімшто-небудзь,кабздаволіцьіх голад

17Алекаліяныскончылімалітву,тозасталісянасваіх месцах,босілыўіхаслаблі.

18ТадызноўпрыйшлодаіхСловаБожаеісказала:«О Адам,устань,ідзііпрынясісюдыдзвеінжыры»

19ТадыАдаміЕваўсталііпайшлі,пакульне

1Алебязбожніксатаназайздросціўсуцяшэнню,якое даўімБог

2Ёнспыніўіх,пайшоўупячору,узяўдзвеінжырыі закапаўіхзапячорай,кабАдаміЕванезнайшлііхЁн таксамахацеўзнішчыцьіх

3АлепаміласэрнасціБожай,яктолькітыядзве інжырыапынулісяўзямлі,Богразбурыўнамерсатаны адноснаіхізрабіўіхдвумафруктовымідрэвамі,якія зацяняліпячору,босатанапахаваўіхнаўсходнімбаку яе

4Каліждвадрэвывыраслііпакрылісяпладамі,сатана засмуціўсяізасумаваў,ісказаў:«Лепшбылоб пакінуцьтыяінжырыякёсць,боцяперянысталідвума пладовымідрэвамі,зякіхАдамбудзеесціўседні свайгожыццяАя,хаваўіх,меўнаўвазезнішчыцьіх цалкамісхавацьназаўжды»

5«АлеБогадхіліўмаюволюінехацеў,кабгэтысвяты плодзагінуў;іЁнвысветліўмойнамеріразбурыўраду, якуюясклаўсупрацьЯгоныхслуг»

6Тадысатанаадышоў,засаромлены,боневыканаў свайгонамеру

1АлеАдаміЕва,калінаблізілісядапячоры,убачылі дзвесмакоўніцы,пакрытыяпладамі,якіязацянялі пячору

2ТадыАдамсказаўЕве:«Мнездаецца,мызбілісяз шляху.Калітутвыраслігэтыядвадрэвы?Мнездаецца, штоворагхочазбіцьнасзшляхуЦікажашты,штона зямліёсцьяшчэаднапячора,акрамягэтай?»

3«Але,Ева,пойдземупячоруізнойдземуёйдзве смоквы,богэтанашапячора,уякоймыбыліАлекалі мынезнойдземуёйдзвюхсмокў,тогэтанеможа быцьнашапячора».

4Яныўвайшліўпячоруізазірнуліўчатырыкутыяе, аленезнайшлідзвюхінжыр

5ІАдамзаплакаўісказаўЕве:«Цінеўтуюпячорумы прыйшлі,Ева?Мнездаецца,штогэтыядзве смакоўніцыгэтатыясамыядзвесмакоўніцы,што быліўпячоры».ІЕвасказала:«Я,штодамяне,не ведаю»

6ТадыАдамустаўіпамаліўся,кажучы:«ОБожа,Ты загадаўнамвярнуццаўпячору,узяцьдзвеінжырыі потымвярнуццадаЦябе»

7«АлецяпермыіхнезнайшліЦіжТы,Божа,узяўіхі

знайшоўспакой,ікабЯдаўтабеўбачыцьМаюсілуі Маецуды.

10«Атаксама,кабпаказацьвамподласцьсатаныі ягоныязлыяўчынкі,бозтагочасу,яквывыйшлізраю, ённепераставаўнінаадзіндзеньрабіцьвамшкоду. АлеЯнедаўямуўладынадвамі»

11ІсказаўБог:«Адам,радуйсядрэвам,тыіЕва,і адпачывайпадімі,калістаміцеся.Аленеешзіх пладоўіненабліжайсядаіх»

12ТадыАдамзаплакаўісказаў:«ОБожа,ціТызноў заб'ешнас,ціпраганішТынасадабліччаТвайгоі знішчышдушунашузтварузямлі?»

13«ОБожа,малюЦябе,каліТыведаеш,штоўгэтых дрэвахёсцьсмерцьцінейкаеіншаезло,якіўпершы раз,выкарыіхз-паднашайпячорыівысушыіх;і пакіньнаспамірацьадспёкі,голадуісмагі».

14«БомыведаемцудыТвае,Божа,штоянывялікія,і штоТыможашсілайТваёйстварыцьаднозіншага, наваткалічалавектагонехоча.БосілаТваяможа зрабіцьскалыдрэвамі,адрэвыскаламі»

РАЗДЗЕЛ64

1ІзірнуўБогнаАдамаінаягосілудуху,наяго цярплівасцьдаголадуісмагііспякоты,іператварыў дзвесмакоўніцыўдзвесмоквы,якяныбыліспачатку,і сказаўАдамуіЕве:«Вазьміцекожнызваспаадной смокве».Іяныўзялііх,якзагадаўімГасподзь.

2Ісказаўім:«Ідзіцеўпячоруіешцесмоквы,кабне памерці»

3Дыквось,якзагадаўімБог,яныўвайшліўпячору калятагочасу,калісонцазаходзілаІАдаміЕваўсталі іпамалілісяпадчасзаходусонца

4Іселіяныесцісмоквы,аленеведалі,якіхесці,боне прызвычаілісяесцізямнуюежуЯныбаяліся,каб,калі з'едуць,неабцяжарыўсяіхстраўнік,незацвярдзела целаінеспадабаласясэрцамзямнаяежа.

5Алекаліянытаксядзелі,Бог,злітаваўшысянадімі, паслаўімСвайгоанёла,кабянынезагінуліадголадуі смагі.

6ІсказаўанёлАдамуіЕве:«Богкажавам,штоўвас нямасілыпасціццадасмерці;дыкешцеіўмацоўвайце сваецелы,бовыцяпержывёльнаяплоць,якаянеможа існавацьбезежыіпітва»

7ТадыАдаміЕваўзялісмоквыіпачаліесцііхАле Богпаклаўуіхсумесь,быццамсалодкагахлебаікрыві. 8ТадыанёладышоўадАдамаіЕвы,іяныелісмоквы, пакульненасыціліся.Потымяныпаклалірэшткі;але сілайБожайсмоквысталісытымі,якіраней,боБог дабраславіўіх

9ПаслягэтагаАдаміЕваўсталіімалілісязрадасным сэрцаміадноўленайсілай,іславіліірадавалісяўсю туюночІгэтабыўканецвосемдзесяттрэцягадня

3«Штосталасязнаміпразежу,штогэтыбольахапіў нас?Горанам,мыпамром!Лепшнампамерці,чым

4ТадыАдамсказаўЕве:«Гэтыбольнепрыходзіўда насураі,імынеелітамтакойдрэннайежыЦі думаешты,Ева,штоБогбудзекарацьнаспразежу, якаяўнас,абоштонашывантробывыйдуцьнавуліцу; абоштоБогхочазабіцьнасгэтымболем,першчымЁн выканаесваёабяцанненам?»

5ТадыАдаммаліўГоспадаісказаў:«Госпадзе,няхай мынезагінемадежы,якуюмыз'еліГоспадзе,не карайнас,алеўчынізнаміпаводлевялікай міласэрнасціТваёйінепакідайнасдадняабяцання, якоеТынамдаў»

6ІзірнуўнаіхБогіадразужзрабіўіхпрыдатнымідля ўжыванняўежу,якгэтаёсцьідагэтуль,кабяныне загінулі

7ТадыАдаміЕвавярнулісяўпячору,засмучаныяі плачучыз-зазменыўіхпрыродзеІзтагочасуяны абодваведалі,штоянызмяніліся,штоіхнадзея вярнуццаўсадцяперабарвана;іштоянынемогуць тудыўвайсці

8Боцяперіхцелымелідзіўныяфункцыі;іўсялякая плоць,якаяпатрабуеежыіпіццядлясвайгоіснавання, неможабыцьураі

9ТадыАдамсказаўЕве:«Вось,нашанадзеяцяпер адсечана,інашанадзеяўвайсціўрай.Мыбольшне належымдажыхароўраю;алеадгэтульмызямныяіз пылу,ізжыхароўзямліМыневернемсяўрайдатаго дня,каліБогабяцаўвыратавацьнасізноўвярнуцьнас урай,якЁнабяцаўнам»

10ТадыянымалілісяБогу,кабЁнзлітаваўсянадімі; паслячагоіхрозумсупакоіўся,сэрцыіхбылі разбураны,ііхтугасціхла;іяныбыліякчужынцына зямліГэтуюночАдаміЕваправяліўпячоры,дзеяны моцнаспаліз-заежы,якуюяныз'елі.

РАЗДЗЕЛ66

1Калінасталараніца,нанаступныдзеньпаслятаго,як яныпаеліежу,АдаміЕвапамалілісяўпячоры,іАдам сказаўЕве:«Вось,мыпрасіліўБогаежы,іЁндаўнам яеАлецяпердавайцепапросімЯготаксамадацьнам піцьваду»

2Тадыяныўсталііпайшлінаберагпатокавады,які быўнапаўднёвымкраісаду,уякімяныраней апынуліся.Іянысталінаберазе,імалілісяБогу,кабЁн загадаўімпіцьваду

3ТадыСловаБожаепрыйшлодаАдамаісказалаяму: «ОАдам,целатваёзрабіласяагрубелыміпатрабуе

1Акалінастаўдзень,яныўсталііпамалілісяпаводле свайгозвычаю,івыйшлізпячоры 2Але,адчуваючывялікіяцяжкасціадежы,якуюяны з'еліідаякойянынепрызвычаіліся,яныхадзіліпа пячорыіказаліадзінаднаму:

6ТадыАдаміЕвазноўсталікаляпячорыіпрасіліБога паказацьімежу,кабнакарміцьсваецелы.

7ТадыпрыйшлодаягоСловаБожаеісказала:«О Адам,сыдзіназахададпячоры,аждазямліцёмнай зямлі,ітамзнойдзешежу».

8ІАдампаслухаўсяСловаБожага,узяўЕвуі спусціўсяўзямлюцёмнайзямлі,ізнайшоўтам пшаніцу,якаяраслаўколасахібыласпелай,іінжыры дляежы;іАдамузрадаваўсягэтаму

9ТадызноўпрыйшлоСловаБожаедаАдамаісказала яму:«Вазьмізгэтайпшаніцыізрабізяехлеб,каб накарміцьёюсваёцела»ІдаўБогсэрцуАдама мудрасць,кабперапрацоўвацьзбожжа,пакульяноне станехлебам

10Адамрабіўусёгэта,пакульнезнясіліўсяіне стаміўся.Потымёнвярнуўсяўпячору,радуючыся таму,штодаведаўсяпратое,шторобяцьзпшаніцай, пакульянанеператвараеццаўхлебдляўжывання

РАЗДЗЕЛ67

1АлекаліАдаміЕваспусцілісяўзямлючорнагагразі іпадышлібліжэйдапшаніцы,якуюпаказаўімБог,і ўбачыліяеспелайігатовайдажніва,боўіхнебыло сярпа,кабпажацьяе,яныпадпярэзалісяіпачалі вырывацьпшаніцу,пакульянанескончылася 2Тадыянызрабілізгэтагакучуі,знясіленыяадспёкіі смагі,пайшліпадценявоедрэва,дзевецерабвяваўіх, кабянызаснулі

3Алесатанаўбачыў,штозрабіліАдаміЕваІпаклікаў ёнсваёвойскаісказаўім:«ПаколькіБогпаказаў АдамуіЕвеўсёпрагэтуюпшаніцу,чымумацаваць сваецелы,івось,яныпрыйшліізрабілізяекучу,і знясіленыяадпрацыцяперспяць,давайцепадпалім гэтуюкучузбожжаіспалімяе,івозьмемтуюбутэльку вады,якаяёсцьпобачзімі,івыльемяе,кабімнебыло чагопіць,імызаб'еміхголадамісмагай».

4«Потым,каліяныпрачнуццаадснусвайгоі паспрабуюцьвярнуццаўпячору,мысустрэнеміхна дарозеізбянтэжыміх,кабяныпамерліадголадуі смагі;аможа,яныадракуццаадБога,іЁнзнішчыцьіх Такмыпазбавімсяадіх»

5Тадысатанаіяговойскакінуліагоньнапшаніцуі знішчыліяе

6АлеадспёкіполымяАдаміЕвапрачнулісяадснуі ўбачылі,якгарыцьпшаніца,івядровады,якое выліваласяпобач

7Потымянызаплакаліівярнулісяўпячору.

8Каліжяныпадымалісяз-падгары,дзебылі,сустрэў іхсатанаівойскаягонаеўвобразеанёлаў,якіяславілі Бога

9ТадысатанасказаўАдаму:«ОАдам,чамутытак пакутуешадголадуісмагі?Мнездаецца,штосатана спаліўпшаніцу»ІАдамсказаўяму:«Так»

10ІзноўсатанасказаўАдаму:«Вярнісязнамі;мы анёлыБожыяБогпаслаўнасдацябе,кабпаказаць табеіншаезбожжаваеполе,лепшаезагэтае;азаім ёсцькрыніцадобрайвадыішматдрэў,дзетыбудзеш жыцьпобачіапрацоўвацьзбожжаваеполелепшзатое, якоезнішчыўсатана». 11Адампадумаў,штоёнпраўдзівы,іштогэтаанёлы, якіяразмаўляюцьзім;іёнвярнуўсязімі

12ТадысатанапачаўзводзіцьАдамаіЕвузшляху

13.

РАЗДЗЕЛ68

1ТадыБогзірнуўнаАдамаіЕву,інатое,што прыйшлонаіхадсатаны,іякёнпрымусіўіхзагінуць 2Дыквось,БогпаслаўСваёСловаіўваскрэсАдамаі Евузіхсмерці

3ТадыАдам,каліўстаў,сказаў:«ОБожа,Тыспаліўі забраўунасзбожжа,якоеТыдаўнам,іТывыліўвядро вадыІТыпаслаўСваіханёлаў,якіявысачылінасз збожжавагаполя.НяўжоТызробіштак,штомы загінем?КалігэтаадЦябе,оБожа,товазьмінашы душы,аленекарайнас»

4ТадыБогсказаўАдаму:«Янеспаліўпшаніцу,іне выліўвадузвядра,інепаслаўанёлаўМаіх,кабзвесці цябезшляху

5Алегэтазрабіўсатана,твойгаспадар;ён,камуты падпарадкаваўся;тымчасамМаязапаведзьбыла адмененаЁнспаліўзбожжаівыліўваду,іёнзвёўцябе зшляху;іўсеабяцанні,якіяёнтабедаў,сапраўды толькіпадман,падманіхлусня

6«Алецяпер,оАдам,тыпрызнаешМаедобрыя справы,зробленыятабе».

7ІсказаўБогсваіманёламузяцьАдамаіЕвуіаднесці іхнапшанічнаеполе,якоеянызнайшлі,якіраней,з вядром,поўнымвады.

8Тамяныўбачылідрэваізнайшлінаімцвёрдую манну;іздзівілісясілеБожайІанёлызагадаліімесці манну,каліяныбудуцьгалодныя.

9ІБогпакляўсянасатанупраклёнам,кабёнбольшне прыходзіўінезнішчаўзбожжа

10ТадыАдаміЕваўзялізбожжаізрабілізягоахвяру, іўзяліягоіпрынеслінагары,натыммесцы,дзеяны прынеслісваюпершуюахвярукрыві

11Іянызноўпрынеслігэтуюахвярунаахвярніку,які яныпабудаваліспачаткуІяныўсталіімаліліся,і маліліГоспада,кажучы:«Так,Божа,калімыбыліў садзе,хваланашаўзносіласядаЦябе,якгэтаяахвяра;і нашанявіннасцьузносіласядаЦябе,яккадзілаАле цяпер,Божа,прымігэтуюахвяруаднасінеадвярні насадТваёйміласці».

12ТадыБогсказаўАдамуіЕве:«Пакольківызрабілі гэтуюахвяруіпрапанаваліяеМне,ЯзраблюяеСваёй плоццю,калісыдуназямлю,кабвыратавацьвас;іЯ зраблютак,кабяепастаяннапрыносілінаахвярнік, дзеляпрабачэнняіміласэрнасці,тым,хтоналежным чынамудзельнічаеўёй».

13ІпаслаўБогяркіагоньнаахвяруАдамаіЕвы,і напоўніўяебляскам,ласкайісвятлом;іСвятыДух сышоўнагэтуюахвяру

14ТадыБогзагадаўанёлуўзяцьабцугідляагню,

15ІдушыАдамаіЕвыпрасвятліліся,ісэрцыіх

16ІсказаўБогАдаму:«Гэтабудзеўцябезвычаем рабіцьтак,каліпрыйдуцьнацябепакутыісмутак.Але вызваленнетваёіўваходтвойусаднебудуць,пакуль нескончаццадні,якбылоўзгодненапаміжтабоюі Мною;калібнетак,ЯзМаёйміласэрнасціі спачуваннядацябевярнуўбыцябеўМойсадіда Маёйласкідзеляахвяры,якуютытолькіштопрынёс Маймуімені».

17Адамузрадаваўсягэтымсловам,якіяпачуўадБога; іён,іЕвапакланілісяперадалтаром,якомуяны схіліліся,апотымвярнулісяўПячоруСкарбаў

18Ігэтаадбылосяўканцыдванаццатагадняпасля васьмідзесятагаднязтагочасу,якАдаміЕвавыйшліз раю

19Іяныстаяліўсюноч,молячысядараніцы;ітады выйшлізпячоры.

20ТадыАдамсказаўЕвезрадасцюўсэрцызаахвяру, якуюяныпрынесліБогу,іякаябылапрынятаІм: «Давайцерабіцьгэтатрыразынатыдзень:учацвёрты дзеньусераду,удзеньпадрыхтоўкіўпятніцуіў нядзелюўсуботуваўседнінашагажыцця»

21Ікаліяныпагадзілісяпаміжсабойнаконтгэтых слоў,Богуспадабалісяіхніядумкіірашэнне,якоеяны прыняліразам

22ПаслягэтагапрыйшлоСловаБожаедаАдамаі сказала:«ОАдам,тызагадзявызначыўдні,уякія прыйдуцьнаМянепакуты,каліЯстануцелам;богэта чацвёртаясерадаідзеньпадрыхтоўкіпятніца.

23«АлеўпершыдзеньЯстварыўусёіўзнёснябёсыІ зноў,празМаёўваскрасеннеўгэтыдзень,Яствару радасцьіўзнясунавышынютых,хтоверыцьуМяне;о Адам,прыносьгэтаеахвяраванневаўседнісвайго жыцця»

24ТадыБогадклікаўСваёСловаадАдама.

25АлеАдампрацягваўпрыносіцьгэтуюахвярутакім чынам,кожнытыдзеньтрыразы,пакульнескончыліся семтыдняў.Іўпершыдзень,якіз'яўляецца пяцідзесятым,Адампрынёсахвяру,якзвычайна,іёні ЕваўзяліяеіпадышлідаахвярнікаперадБогам,якЁн навучыўіх.

РАЗДЗЕЛ69

1Тадысатана,ненавідзельнікусягодобрага, зайздросціўАдамуіягоахвяры,празякуюёнзнайшоў ласкуўБога,паспяшаўсяіўзяўвострыкаменьз вострыхжалезныхкамянёў;з'явіўсяўвобразечалавека іпадышоўістаўпобачзАдамаміЕвай.

2Адамтадыпрыносіўахвярунаахвярнікіпачаў маліцца,працягнуўшырукідаБога

3Тадысатанапаспяшаўсязвострымжалезным каменем,якібыўуягозсабой,іпрацяўімАдамаз правагабоку,ізягопацяклакроўівада,іАдамупаўна ахвярнік,яктрупІсатанаўцёк

4ТадыпрыйшлаЕва,узялаАдамаіпаставілаягопад ахвярнікамІянатамзасталася,плачучынадім;аз бокуАдаманаахвяруцяклакроў. 5АлеБогзірнуўнасмерцьАдамаТадыЁнпаслаў СваёСлова,іўваскрэсіўяго,ісказаўяму:«Выканай сваёахвяраванне,босапраўды,Адам,янокаштуешмат, іўімняманедахопу»

6ІсказаўБогАдаму:«ТакбудзеісаМнойназямлі, каліЯбудупрабіты,ікроўпацячэзМаёйчасткіі

7ТадыБогзагадаўАдамускончыцьсваёахвяраванне,і калітойскончыўяго,ёнпакланіўсяперадБогамі праслаўляўЯгозазнакі,якіяЁнямупаказаў.

8ІацаліўБогАдамазаадзіндзень,якіз'яўляецца канцомсямітыдняў;гэтапяцідзесятыдзень 9ТадыАдаміЕвавярнулісязгарыіўвайшліўПячору Скарбаў,якянызвычайнарабіліГэтаскончыласядля АдамаіЕвыстосоракдзёнзтагочасу,якянывыйшлі зраю

10ТадыяныабодваўсталіўтуюночіпамалілісяБогу Акалінасталараніца,янывыйшлііспусцілісяназахад адпячоры,дамесца,дзебылоіхзбожжа,ітам адпачыліўценідрэва,якзвычайна

11Алекалінаіхнакінуласямноствазвяроў,тогэта былозробленасатанойуягобязбожнасці,каб абвясціцьвайнусупрацьАдамапразшлюб

РАЗДЗЕЛ70

1Паслягэтагасатана,ненавісьнікусягодабра,прыняў выгляданёла,азімяшчэдваіх,такштоянывыглядалі яктрыанёлы,якіяпрынесліАдамузолата,ладані смірну.

2ЯныпрайшлімімаАдамаіЕвы,калітыябыліпад дрэвам,іпрывіталіАдамаіЕвупрыгожымісловамі, поўныміхітрасці.

3АлекаліАдаміЕваўбачылііхпрыгожывыгляді пачулііхсалодкуюгаворку,Адамустаў,прывітаўіхі прывёўдаЕвы,іянызасталісяўсеразам;сэрцаАдама ўтойжачасрадавалася,боёндумаўпраіх,штогэта тыяжанёлы,якіяпрынесліямузолата,ладанісмірну 4БокаліяныпрыйшлідаАдамаўпершыню,наяго сышоўадіхмірірадасць,бояныпрынесліямудобрыя знакі;тамуАдампадумаў,штояныпрыйшлідругіраз, кабдацьямуіншыязнакі,кабёнмогузрадавацца.Бо ённеведаў,штогэтабыўсатана;тамуёнпрыняўіхз радасцюібыўзімі

5Тадысатана,найвышэйшызіх,сказаў:«Радуйся, Адам,івесялісяВосьБогпаслаўнасдацябе,каб сказацьтабенешта»

6ІАдамсказаў:«Штогэта?»Тадысатанаадказаў: «Гэтадробязь,алегэтасловаБожаеЦіпачуештыяго аднасівыканаеш?Алекалітынепачуеш,мы вернемсядаБогаіскажамЯму,штотынепрыняўЯго слова»

7ІзноўсатанасказаўАдаму:«Небойсяінехайцябе неахопіцьдрыжыкі;хібатыневедаешнас?»

8АлеАдамсказаў:«Яневедаювас»

9Тадысказаўямусатана:«Ятойанёл,якіпрынёстабе золатаіаднёсягоўпячору;гэтытой,якіпрынёс

11КаліАдампачуўгэтыясловы,ёнпаверыўімісказаў гэтыманёлам:«СкажыцесловаБожае,кабямогяго зразумець»

12Ісказаўямусатана:«Паклянісяіабяцаймне,што атрымаешгэта».

13ТадыАдамсказаў:«Янеўмеюклясцісяіабяцаць»

14Ісказаўямусатана:«Працягнірукутваюіўкладзі яеўмаюруку».

15ТадыАдампрацягнуўрукуіўклаўяеўрукусатаны; калісатанасказаўяму:«Скажыцяперякжывы, разумныігаваркіБог,якіўзнёснябёсыўпрасторыі ўмацаваўзямлюнаводах,істварыўмянезчатырох стыхійізпылузямнога,янепарушусвайго абяцанняінеадракусяадсвайгослова»

16ІАдампакляўсятак

17Тадысказаўямусатана:«Вось,ужодаўноты выйшаўзраю,ітыневедаешнібязбожнасці,нізла АлецяперБогкажатабеўзяцьЕву,якаявыйшлаз твайгобоку,іажаніццазёй,кабянанарадзілатабе дзяцей,кабсуцешыцьцябеіадагнацьадцябегораі смутак;цяпергэтанецяжка,інямаўгэтымдляцябе ніякайбяды».

РАЗДЗЕЛ71

1АлекаліАдампачуўгэтыясловыадсатаны,ён вельмізасмуціўсяз-засваёйклятвыісвайгоабяцання,і сказаў:«Цібудуяпералюбнічацьмаёйплоццюімаімі касцямііцібудуяграшыцьсупрацьсябе,кабБог знішчыўмянеісцёрмянезабліччазямлі?

2«Каліяспачаткупакаштаваўздрэва,Ёнвыгнаўмяне зраюўгэтуючужуюзямлю,пазбавіўмянесветлай прыродыінаслаўнамянесмерцьКаліжязраблюгэта, Ёнадрэжамаёжыццёадзямлііўкінемянеўпекла,і будземучыцьмянетамдоўгічас»

3«АлеБогніколінеказаўмнетыхслоў,якіятысказаў; івынеанёлыБожыяінепасланыяадЯго.Алевы д'яблы,прыйдзіцедамянепадфальшывымабліччам анёлаўПрэчадмяне,праклятыяБогам!»

4Тадытыяд'яблыўцякліадАдама.Іён,іЕваўсталі,і вярнулісяўПячоруСкарбаў,іўвайшліўяе

5ТадыАдамсказаўЕве:«Калітыбачыла,штоязрабіў, некажыпрагэта,боязграшыўперадБогам, клянучысяЯговялікімімем,ізноўпаклаўрукусваюў рукусатаны»ТадыЕвазмоўкла,яксказаўёйАдам 6ТадыАдамустаўіпрацягнуўрукідаБога,молячыі молячыЯгосаслязьмідаравацьямутое,штоёнзрабіў ІАдамстаяўтакімаліўсясоракдзёнісоракначэй.Ён нееўінепіў,пакульнеўпаўназямлюадголадуісмагі 7ТадыБогпаслаўСваёСловаАдаму,якіпадняўягоз тагомесца,дзеёнляжаў,ісказаўяму:«ОАдам,чаму тыпакляўсяМаімімемічамутызноўзаключыў пагадненнезсатаной?»

8АлеАдамзаплакаўісказаў:«ОБожа,даруймне,боя зрабіўгэтаміжволі,думаючы,штогэтаанёлыБожыя»

9ІБогдараваўАдаму,сказаўшыяму:«Сцеражыся сатаны».

10ІЁнадхіліўСваёСловаадАдама 11ТадысуцешыласясэрцаАдама;іёнузяўЕву,іяны выйшлізпячоры,кабпрыгатавацьсабеежу.

12АлезтагодняАдамбаяўсязрабіцьгэта,кабне разгневаўсянаягоБог,боклапаціўсяпрасваёвяселле зЕвай

13ТадыАдаміЕвапайшлідаракііселінаберазе,як гэтаробяцьлюдзі,калівесяляцца.

14Алесатаназайздросціўіміхацеўіхзнішчыць РАЗДЗЕЛ72

1ТадыСатанаідзесяцьзяговойскаператварылісяў дзяўчат,непадобныхнінааднуіншуюўсвецепа ласцы

2ЯнывыйшлізракіперадАдамаміЕвайісказалі адзінаднаму:«Хадзем,паглядзімнатварыАдамаіЕвы, якіязлюдзейназямліЯкіяяныпрыгожыяіяк адрозніваеццаіхвыглядаднашыхтвараў».Потымяны падышлідаАдамаіЕвыіпрывіталііх;істаялі, здзіўленыяім

3АдаміЕватаксамапаглядзелінаіх,здзівілісяіх прыгажосціісказалі:«Ціёсцьжападнамііншысветз такіміпрыгожыміістотамі,якгэтыя?»

4ІсказалітыядзяўчатыАдамуіЕве:«Так,сапраўды, мыбагатаестварэнне»

5ТадыАдамсказаўім:«Алеяквыразмнажаецеся?»

6Іяныадказаліяму:«Унасёсцьмужы,якія пажанілісязнамі,імынараджаемімдзяцей,якія растуцьі,усваючаргу,выходзяцьзамужівыходзяць замуж,ітаксаманараджаюцьдзяцей;ітакімчынаммы размнажаемсяАкалітакбудзе,оАдам,тыне паверышнам,мыпакажамтабенашыхмужоўінашых дзяцей».

7Тадыянызакрычаліз-заракі,быццамклічучысваіх мужоўідзяцей,якіявыйшлізракі,мужчынідзяцей;і кожныпайшоўдасваёйжонкі,ідзецібылізім.

8АлекаліАдаміЕваўбачылііх,яныанямеліі здзівілісяім

9ТадыянысказаліАдамуіЕве:«Бачыценашых мужоўінашыхдзяцей,ажэніцесязЕвай,якмы ажэнілісязнашыміжонкамі,іўвасбудуцьтакіяж дзеці,якіўнас».Гэтабыўплансатаны,кабпадмануць Адама

10Іпадумаўсатанаўсабе:«СпачаткуБогзагадаў Адамуадноснаплодудрэва,кажучыяму:“Неешад яго,боінакшсмерцюпамрэш”АлеАдамеўадяго,але Богнезабіўяго;Ёнтольківызначыўямусмерць, пошасціівыпрабаваннідатагодня,каліёнвыйдзез целасвайго

11«Каліжяпадмануягоіёнзробіцьгэтаіажаніццаз ЕвайбезБожагазагаду,дыкБогзаб’еяго»

12Тамусатанаіз'явіўсяперадАдамаміЕвай,бо імкнуўсязабіцьягоізнішчыцьзтварузямлі 13ТымчасамагоньграхуахапіўАдама,іёнпадумаў здзейсніцьгрэхАлеёнстрымаўся,баючыся,штокалі

ПершаякнігапраАдамаіЕву

сэрцасвайгопраЕвувяселля;іпрацягваўёнмаліццада раніцы.

17Ікаліўзышлосвятло,АдамсказаўЕве:«Устань, пойдземпадгару,адкульнампрынеслізолата,і спытаемуГоспадапрагэта».

18ТадыЕвасказала:«Штогэтазасправа,Адаме?»

19Іёнадказаўёй:«КабямогпапрасіцьГоспада паведаміцьмнепрашлюбзтабой,боянезраблю гэтагабезЯгозагаду,кабЁннепакінуўнасзтабой загінуцьБогэтыяд'яблызапалілімаёсэрцаагнём думакпратое,штояныпаказалінамусваіхгрэшных прывідах»

20ТадыЕвасказалаАдаму:«Навоштанамспускацца падгару?Лепшустаньмаіпамолімсяўпячорынашай Богу,кабЁнпаказаўнам,добраягэтаяпарадаціне»

21ТадыАдамустаўумалітвеісказаў:«ОБожа,Ты ведаеш,штомызграшылісупрацьЦябе,ізтаго моманту,якмызграшылі,мыбыліпазбаўленынашай светлайпрыроды;інашацеласталагрубым, патрабавалаежыіпітва;ізжывёльныміжаданнямі 22«Загадайнам,Божа,несаступацьімбезТвайго загаду,кабТынезвёўнаснанішто.БокаліТынедасі намзагаду,мыбудземадоленыяіпаслухаемсяпарады сатаны;іТызноўзнішчышнас

23Каліне,товазьміаднасдушынашыя;дайнам пазбавіццаадгэтайжывёльнайпажадлівасціАкаліТы недасінамніякагазагадуадноснагэтага,тоаддзялі Евуадмяне,імянеадяе;іпастаўнасдалёкаададнаго.

24«Зноўжа,Божа,каліТыадлучышнасадзінад аднаго,д'яблыпадмануцьнассваіміпрывідаміі знішчацьнашысэрцыіапаганяцьнашыдумкіадзін адноснааднагоАлекалігэтанебудзекожнызнас адзінперададным,тогэтабудзе,ваўсякімразе,празіх з'яўленне,каліяныпакажуццанам».ТутАдамскончыў сваюмалітву

РАЗДЗЕЛ73

1ТадыБогпаглядзеўнасловыАдама,штояны праўдзівыя,іштоёнможадоўгачакацьЯгозагаду, шануючыпарадусатаны

2ІБогухваліўАдамаўтым,штоёндумаўпрагэта,іў малітве,якуюёнузнёсуЯгопрысутнасці;іСлова БожаепрыйшлодаАдамаісказалаяму:«ОАдам,калі бтытолькімеўгэтуюасцярожнасцьспачатку,перш чымтысур'ёзнавыйшаўзраюўгэтуюзямлю!»

3ПаслягэтагаБогпаслаўСвайгоанёла,якіпрынёс золата,іанёла,якіпрынёсладан,іанёла,якіпрынёс міру,Адаму,кабянырасказаліямупраяговясельную Еву

4ТадытыяанёлысказаліАдаму:«Вазьмізолатаі аддайягоЕвеяквясельныпадарунакізаручысязёй; потымдайёйупадарунакладанісмірну;ібудзьцевы, тыіяна,аднымцелам»

5Адампаслухаўсяанёлаў,узяўзолатаіпаклаўягоЕве ўгрудзі,падвопратку,ізаручыўсязёй 6ТадыанёлызагадаліАдамуіЕвеўстацьімаліцца соракдзёнісоракначэй;апаслягэтага,кабАдам увайшоўдасваёйжонкі;ботадыгэтабыўбыўчынак чыстыібеззаганны;іўягобылібдзеці,якіяб размнажалісяінапаўнялібабліччазямлі

7ТадыіАдам,іЕвапрынялісловыанёлаў;іанёлы

8ТадыАдаміЕвапачаліпасціццаімаліццадаканца саракадзён;ітадыянысабралісяразам,яксказаліім анёлы.Іадтагочасу,якАдампакінуўрай,дашлюбуз Евайпрайшлодзвесцедваццацьтрыдні,гэтазначыць семмесяцаўітрынаццацьдзён

9Такімчынам,вайнасатанызАдамамбыла пераможана

РАЗДЗЕЛ74

1Іжыліяныназямлі,працуючы,кабпадтрымліваць здароўесваіхцелаў;ітакбыло,пакульнескончыліся дзевяцьмесяцаўнараджэннядзяцейЕвай,іне наблізіўсячас,каліянапавіннабыланарадзіць.

2ТадыянасказалаАдаму:«Гэтаяпячорачыстае месцаз-зазнакаў,якіяўёйучынілісязтагочасу,якмы пакінулісад;імызноўбудземмаліццаўёй.Таму няправільна,кабянараджалаўёй;давайцелепш звернемсядаскалы-аховы,якуюкінуўнанассатана,

расцягнутаякнавеснаднаміпазагадуБога;іўтварыла пячору»

3ТадыАдамперанёсЕвуўтуюпячору;ікалінадышоў часёйнараджаць,янашматпакутавалаТаксмуткаваў Адам,ісэрцаягонаепакутавалазаяе,боянабыла

«Упакутахтынародзішдзіця,іўсмуткународзіш дзіцятваё»

4АлекаліАдамубачыўцяжкаестановішчаЕвы,ён устаўіпамаліўсяБогу,кажучы:«Госпадзе,зірніна мяневокамТваёйміласэрнасціівыведзіяезяебяды» 5ІзірнуўБогнаЕву,служанкуСваю,івызваліўяе,і янанарадзіласынасвайгопершароднага,ізімдачку 6ТадыАдамузрадаваўсявыратаваннюЕвыідзецям, якіхянаямунарадзіла.ІслужыўАдамЕвеўпячорыда канцавасьмідзён;тадыяныназвалісынаКаінамі дачкуЛулувай

7СначалаімяКаіназначае«нянавісцівец»,боён ненавідзеўсваюсяструваўлоннімацііхняй,першчым янывыйшлізягоТамуАдамназваўягоКаінам 8АлеЛулуваазначае«прыгожая»,боянабыла прыгажэйшаязасваюмаці

9ТадыАдаміЕвачакалі,пакульКаінуіягосястрыне споўніласясоракдзён,ітадыАдамсказаўЕве:«Мы зробімахвяруіпрынясемяезадзяцей»

10ІсказалаЕва:«Мызробімаднуахвярузасынапершынца,апотымзробімаднузадачку»

1ТадыАдампадрыхтаваўахвяру,іёніЕваахвяравалі яесваімдзецям,іпрынесліяенаахвярнік,якіяны пабудаваліспачатку

2ІпрынёсАдамахвяруімаліўБогапрыняцьяго

3ТадыБогпрыняўахвяруАдамаіпаслаўсвятлознеба,

4ТадыАдамсышоўзахвярніка,іяныбылірадасныя;і

ПершаякнігапраАдамаіЕву

восемдзесятдзён;тадыАдампадрыхтаваўахвяруі прынёсяеЕвеідзецям;іяныпайшлідаахвярніка,дзе Адамахвяраваўяе,якзвычайна,просячыГоспада прыняцьягоахвяру.

5ІГасподзьпрыняўахвяруАдамаіЕвы.ТадыАдам, Еваідзеціразампадышліісышлізгары,радуючыся

6Алеяныневярнулісяўпячору,уякойнарадзіліся;а прыйшліўПячоруСкарбаў,кабдзеціабышліяеі атрымалідабраславеньнеўзнаках,прынесеныхзсаду 7Алепаслятаго,якяныатрымалігэтыязнакі,яны вярнулісяўпячору,уякойнарадзіліся 8Аднак,першчымЕвапрынеслаахвяру,Адамузяўяе іпайшоўзёйдаракі,уякуюяныспачаткукінуліся;і тамяныабмылісяАдамабмыўсваёцела,аЕвасваё, пасляпакутігора,якіянаіхабрынуліся 9АлеАдаміЕва,абмыўшысяўрацэвады,кожнуюноч вярталісяўПячоруСкарбаў,дземалілісяіатрымлівалі благаслаўленне;апотымвярталісяўсваюпячору,дзе нарадзілісядзеці.

10ТакрабіліАдаміЕва,пакульдзецінеперасталі смактацьПотым,каліяныбыліаднятыяадгрудзей, Адампрынёсахвярузадушысваіхдзяцей,акрамятрох разоўнатыдзень,каліёнпрыносіўахвярузаіх 11Каліскончылісяднікармленнядзяцейгрудзьмі,Ева зноўзачала,ікаліскончылісядніяе,янанарадзіла яшчэсынаідачку;іяныназвалісынаАвель,адачку Аклія

12ПаслясаракадзёнАдампрынёсахвярузасына,а празвосемдзесятдзёнёнпрынёсяшчэаднуахвяруза дачкуізрабіўзімітоежсамае,шторанейзрабіўз КаінаміягосястройЛулувай.

13ЁнпрывёўіхуПячоруСкарбаў,дзеяныатрымалі дабраславеньне,апотымвярнуўсяўпячору,дзе нарадзіліся.ПасляіхнараджэнняЕваперастала нараджацьдзяцей

РАЗДЗЕЛ76

1Дзеціпачаліўмацоўваццаірасці;алеКаінбыў жорсткімсэрцаміпанаваўнадсваіммалодшымбратам.

2Ічаста,каліягобацькарабіўахвяру,ёнзаставаўсяі неішоўзімі,кабпрынесціахвяру

3ААвельмеўлагоднаесэрцаібыўпаслухмяныбацьку імаці,якіхчастапрасіўпрынесціахвяру,болюбіўгэта; ішматмаліўсяіпасціўся

4ТадыАвелюпрыйшлотакоезнаменне.Каліён уваходзіўуПячоруСкарбаўіўбачыўзалатыястрыжні, ладанісмірну,ёнспытаўпраіхусваіхбацькоў,Адама іЕвы,ісказаўім:«Яквыіхатрымалі?»

5ТадыАдамрасказаўямуўсё,штозіміздарыласяІ Авельглыбокаўзрадаваўсятаму,штосказаўяму бацька.

6Акрамятаго,ягобацькаАдамрасказаўямупра справыБожыяіпрасад;іпаслягэтагаёнзаставаўсяз бацькамнаўсюночуПячорыСкарбаў 7Іўтуюноч,каліёнмаліўся,ямуз'явіўсясатанаў абліччычалавекаісказаўяму:«Тычаста падштурхоўваўбацькусвайгопрыносіцьахвяру, пасціццаімаліцца,тамуязаб'юцябеізнішчуцябез гэтагасвету».

8АвельжапамаліўсяБогуіадагнаўадсябесатану,іне

9Калінастаўдзень,АвельпрыйшоўдаАдамаіЕвыі расказаўімправіданне,якоеёнбачыўАлеяны, пачуўшыяго,вельмізасмуціліся,аленічоганесказалі ямупрагэта,атолькісуцешыліяго.

10АлештодажорсткагаКаіна,дыксатанапрыйшоў даягоўначы,з'явіўсяісказаўяму:«ПаколькіАдамі ЕвалюбяцьтвайгобратаАвелязначнабольш,чым цябе,іжадаюцьажаніццазімнатваёйпрыгожай сястры,бояныяголюбяць;алежадаюцьажаніццаз табойнаягоняшчаснайсястры,бояныненавідзяць цябе;

11Дыквось,раютабе,каліяныгэтазробяць,забіць брататвайго;тадысястратваязастанеццатабе,а сястраягонаябудзевыкінута 12Іадышоўадягосатана.Абязбожнікзаставаўсяў сэрцыКаіна,якішматразоўспрабаваўзабіцьбрата свайго

РАЗДЗЕЛ77

1АлекаліАдамубачыў,штостарэйшыбрат ненавідзіцьмалодшага,ёнпаспрабаваўзмякчыцьіх

твайгопасевуіпрынясіахвяруБогу,кабЁндараваў табетваювінуітвойгрэх»

2ІсказаўёнАвелю:«Вазьмізпасеваўтваіхіпрынясі ахвяру,іпрынясігэтаБогу,кабЁндараваўтабевіну тваюігрэхтвой»

3ТадыАвельпаслухаўсяголасубацькісвайго,узяўад пасевусвайгоіпрынёсдобруюахвяру,ісказаўбацьку свайму:Адаме:«Хадзісамной,пакажымне,як прыносіцьгэтаўахвяру»

4Іпайшліяны,АдаміЕвазім,іпаказаліяму,як прынесцісвойдарнаахвярнікПаслягэтагаяныўсталі іпамаліліся,кабБогпрыняўахвяруАвеля

5ІзірнуўБогнаАвеляіпрыняўягоахвяру.ІАвель быўбольшзадаволеныБогу,чымягоахвяра,з-за добрагасэрцаягонагаічыстагацелаягонага;уімне былоніследухітрасці.

6Тадыянысышлізахвярнікаіпайшліўпячору,уякой жыліАлеАвель,з-зарадасціадтаго,штозрабіў ахвяру,паўтараўяетрыразынатыдзень,папрыкладзе свайгобацькіАдама

7АКаіннезнайшоўзадавальненняадахвяраванняў, алепаслявялікагагневузбокубацькісвайгоён ахвяраваўсвойахвярныдарадзінраз;ікаліёнпрынёс ахвяру,ягопозіркбыўскіраванынаахвяру,якуюён

1ТадыАдамсказаўЕве:«Вось,дзецівыраслі;нам трэбападумацьпратое,кабзнайсціімжонак».

2ТадыЕваадказала:«Якнамгэтазрабіць?»

3ТадыАдамсказаўёй:«МывыдадзімсяструАвеля замужзаКаіна,асяструКаіназамужзаАвеля»

4ТадыЕвасказалаАдаму:«ЯнелюблюКаіна,боён жорсткі;аленяхайянычакаюць,пакульмыне прынясемахвяруГоспадузаіх»

5ІАдамбольшнічоганесказаў

6ТымчасамсатанапрыйшоўдаКаінаўвобразе чалавекаўполіісказаўяму:«Вось,АдаміЕвараіліся наконтвашагашлюбу;іянызмовілісявыдацьзацябе сяструАвеля,атваюсяструзаяго

7«Калібянекахаўцябе,ябнесказаўтабегэтага.Але калітыпаслухаешсямянеіпаслухаешсямяне,я прынясутабеўдзеньвяселлятвайгопрыгожыяўборы, золатаісрэбраўдосталь,імаесваякібудуць суправаджацьцябе»

8ТадыКаінзрадасцюсказаў:«Дзетваесваякі?»

9ІадказаўСатана:«Маесваякіўсадзенапоўначы, кудыякалісьціхацеўпрывесцітвайгобацькуАдама; алеённепрыняўмаёйпрапановы

10«Алеты,калітыпрымешмаесловыіпрыйдзешда мянепаслявяселля,тысупакоішсяадпакут,уякіхты знаходзішся;ітысупакоішсяібудзешлепшымза твайгобацькіАдама».

11ПагэтыхсловахсатаныКаінадкрыўвушысваеі прыхінуўсядаягоныхслоў

12Інезастаўсяёнуполі,апайшоўдаЕвы,мацісваёй, іпабіўяе,іпракляўяе,ісказаўёй:«Чамутыхочаш брацьмаюсястру,кабвыдацьяезамужзамайгобрата? Ціжяпамёр?»

13Алемацісупакоілаягоіадправілаўполе,дзеён быў

14КаліпрыйшоўАдам,янарасказалаямупратое,што зрабіўКаін

15АлеАдамзасмуціўсяімаўчаў,інесказаўніслова

16НадругідзеньАдамсказаўКаіну,сынусвайму: «Вазьмізавечактваіх,маладыхідобрых,іпрынясііху ахвяруБогусвайму;аяскажубратутвайму,кабён прынёсБогусваймуахвярузбожжа».

17ЯныабодвапаслухалісясвайгобацькуАдама,і прыняліахвярысвае,іпрынеслііхнагарыкаля ахвярніка.

18АлеКаінпаводзіўсябеганарліваперадбратамсваім іадкінуўягоадахвярніка,інедазволіўямупрынесці свойдарнаахвярнік;алепрынёссвойуласнынаімз ганарлівымсэрцам,поўнымхітрасцііашуканства 19Авельжапаставіўкамяні,якіябыліпадрукой,іна іхпрынёссвойдарзпакорлівымібезхітрымсэрцам. 20Каінтадыстаяўкаляахвярніка,наякімёнпрынёс свойдар;іёнзаклікаўБогапрыняцьягоахвяру;але Богнепрыняўяеадяго;ібоскіагоньнесышоў,каб спаліцьягоахвяру

21Алеёнзаставаўсястаяцьперадахвярнікам, раз'юшаныігнеўны,гледзячынасвайгобратаАвеля, кабпаглядзець,ціпрымеБогягоахвяру,ціне 22ІАвельмаліўсяБогу,кабЁнпрыняўягоахвяру. ТадысышоўбоскіагоньізнішчыўягоахвяруІБог

адчуўсалодківодарягоахвяры,боАвельлюбіўЯгоі

23ІпаколькіБогбыўімвельмізадаволены,Ёнпаслаў

суцешыліАвеляіўмацаваліягосэрца

24АКаінглядзеўнаўсё,штоадбываласяпры ахвярапрынашэннібратаягонага,іразгневаўсяз-за гэтага

25ТадыёнадкрыўвуснысваеіпачаўзневажацьБога, боЁннепрыняўягоахвяры

26АлеБогсказаўКаіну:«Чамутвойтварзасмучаны? Будзьправедны,кабЯмогпрыняцьахвярутваю.Не супраць

Тынаракаўнамяне,аленасябе

27ІсказаўБогКаінугэтаздакорам,боагідзіўсяімі ахвярайягонай

28ІсышоўКаінзахвярніка,колерягонызмяніўся,і тварягостаўзасмучаным,іпрыйшоўдабацькісвайгоі мацісвайго,ірасказаўімусё,штозімздарыласяІ Адамвельмізасмуціўся,штоБогнепрыняўахвяру Каіна.

29Авельсышоўрадасныізрадаснымсэрцамі расказаўбацькусваймуімаці,штоБогпрыняўяго ахвяру.Іяныўзрадавалісягэтамуіпацалаваліяготвар. 30ІсказаўАвельбацькусвайму:«Каінскінуўмянез ахвярнікаінедазволіўмнепрынесцінаімахвяру,таму язрабіўсабеахвярнікіпрынёснаімахвяру».

31АлекаліАдампачуўгэта,ёнвельмізасмуціўся,бо гэтабыўахвярнік,якіёнпабудаваўспачаткуінаякім ёнпрынёссваеўласныяахвяры.

32ШтодаКаіна,тоёнбыўнастолькізасмучаныі раз'юшаны,штопайшоўуполе,дзедаягопрыйшоў сатанаісказаўяму:«ПаколькітвойбратАвель знайшоўпрытулакутвайгобацькіАдама,ботыскінуў ягозахвярніка,яныпацалаваліяготварірадуюццаза ягозначнабольш,чымзацябе».

33КаліКаінпачуўгэтыясловысатаны,ённапоўніўся лютасцюінікомунепаведаміўпрагэтаЁнчакаў,каб забіцьбратасвайго,пакультойнепрывёўягоўпячору інесказаўяму:

34«О,брат,гэтаякраінатакаяпрыгожая,іўёйтакія прыгожыяіпрыемныядрэвы,іянытакіячароўныя! Але,брат,тыніразунебыўуполі,кабатрымаць асалодуадяго»

35«Сёння,о,братмой,явельміхачу,кабтыпайшоўса мнойуполе,кабпацешыццаідабраславіцьнашыпаліі нашыстаткі,ботыправедны,іявельмілюблюцябе,о, братмой!Алетыаддаліўсяадмяне»

36ТадыАвельзгадзіўсяпайсціўполезКаінам,братам сваім

37Алеперадтым,яквыйсці,КаінсказаўАвелю: «Пачакаймяне,пакульянепрынясукій,ботамдзікія звяры»

38АвельстаяўічакаўусваёйнявіннасціАлеКаін, той,хтобыўнаперадзе,узяўкійівыйшаў

39Іпачаліяны,КаініАвель,братягоны,ісціпадарозе; Каінразмаўляўзімісуцяшаўяго,кабёнзабыцьусё

1Ітакяныішлі,пакульнепрыйшліўпустыннаемесца, дзенебылоавечак.ТадыАвельсказаўКаіну:«Вось, братмой,мыстамілісяісці,бонебачымнідрэў,ні пладоў,нізеляніны,ніавечак,нічогазтаго,праштоты мнесказаўДзетыятваеавечкі,якіхтымнесказаў дабраславіць?»

2ТадыКаінсказаўяму:«Хадзі,ітызаразубачыш шматпрыгожыхрэчаў,алеідзіперадамной,пакулья непадымусядацябе»

3ТадыАвельпайшоўнаперад,аКаінзастаўсяззаду яго.

4Авельхадзіўусваёйнявіннасці,безхітрасці,не верачы,штобратягозаб'еяго

5ТадыКаін,падышоўшыдаяго,суцешыўягосваімі словамі,ідучыкрыхуззаду;потымёнпаспяшаўсяібіў ягопалкай,ударзаўдарам,пакультойнеаглушыўся, 6Авельжаўпаўназямлю,бачачы,штобратягоны хочаягозабіць,ісказаўКаіну:«О,брацемой,змілуйся надамной!Клянусягрудзьмі,якіямысмакталі,небі мяне!Клянусяўлоннем,якоенарадзіланасіпрывяло насусвет,небімянегэтымкіемдасмерці!Каліхочаш забіцьмяне,вазьміадзінзгэтыхвялікіхкамянёўізабі мянеадразу».

7ТадыКаін,жорсткіібязлітаснызабойца,узяўвялікі каменьібіўімбратасвайгопагалаве,пакульуягоне выцякмозг,іённезабурчэўукрывіперадім.

8ІКаіннепакаяўсяўтым,штозрабіў

9Алезямля,калікроўправеднагаАвеляўпаланаяе, задрыжала,піўшыягокроў,іхацелазнішчыцьзагэтаі Каіна

10ІкроўАвелятаямнічаўсклікнуладаБога,каб адпомсціцьзаягозабойцу.

11ТадыКаінадразупачаўкапацьзямлю,кабпакласці братасвайго,боёндрыжаўадстраху,якіахапіўяго, каліўбачыў,штозямлядрыжыцьз-заяго.

12Ікінуўёнбратасвайгоўяму,якуюсамзрабіў,і засыпаўягопыламАлезямлянепрынялаяго,аадразу жвыкінулаягонаверх.

13ЗноўКаінперакапаўзямлюісхаваўуёйбрата свайго;алезноўзямлякінулаягонасябе,пакуль тройчынекінулазямлянасябецелаАвеля.

14Гразкаязямлявыкінулаягопершыраз,боённебыў першымстварэннем;ідругіразвыкінулаягоіне прыняла,боёнбыўправедныідобры,ібыўзабітыбез прычыны;ітрэціразвыкінулаягозямляінепрыняла яго,кабзастаўсяперадбратамягонымсведкасупраць яго

15ІтакзямлянасміхаласязКаіна,пакульдаягоне прыйшлословаБожаепраягобрата

16ТадыразгневаўсяБогівельмізасмуціўсясмерцю Авеля;ізагрымеўЁнзнеба,імаланкіпрайшліперад ІмІсловаГоспадаБогапрыйшлознебадаКаінаі спыталаяго:«ДзетвойбратАвель?»

17ТадыКаінадказаўзгордымсэрцамігрубым голасам:«Чаму,Божа?Ціявартаўнікбратамайго?»

18ІсказаўБогКаіну:«Праклятаязямля,якаяпілакроў Авеля,брататвайго;атыдрыжыітрасі;ігэтабудзе табезнакам,штокожны,хтоцябесустрэне,заб'ецябе».

19АлеКаінзаплакаў,боБогсказаўямугэтыясловы;і сказаўЯмуКаін:«Божа,хтосустрэнемяне,заб'емяне, іябудусатрэнызабліччазямлі»

20ТадыБогсказаўКаіну:«Хтоцябезнойдзе,тойне заб'ецябе»,боперадгэтымБогсказаўКаіну:«Я адпушчусемпакаранняўтаму,хтозаб'еКаіна»Штода словаБожагадаКаіна:«Дзетвойбрат?»,Богсказаў гэтазміласэрнасцідаяго,кабпаспрабавацьпрымусіць ягопакаяцца

21БокалібКаінпакаяўсяўтойчасісказаў:«Божа, даруймнемойгрэхізабойствамайгобрата»,тоБог дараваўбыямугрэх

22ІкаліБогсказаўКаіну:«Праклятаязямля,якаяпіла кроўбрататвайго»,гэтатаксамабылаБожая міласэрнасцьдаКаінаБоБогнепракляўяго,алеЁн пракляўзямлю,хоцьгэтанебылазямля,якаязабіла Авеляіздзейснілабеззаконне

23Бопраклёнпавіненбыўупасціназабойцу;аднак Богзміласэрнасцітаккіраваўсваімідумкамі,што ніхтоневедаўпрагэтаінеадвярнуўсяадКаіна 24Ісказаўяму:«Дзетвойбрат?»Тойадказаў:«Не ведаю».ТадыТворцасказаўяму:«Трымціітрасі». 25ТадыКаінзадрыжаўіспалохаўся;іпразгэтызнак Богпаказаўягопрыкладамперадусімстварэннем,як забойцусвайгобрата.ТаксамаБогнаслаўнаяго дрыжыкііжахі,кабёнмогубачыцьспакой,уякімбыў спачатку,іўбачыцьтаксамадрыжыкііжахі,якіяён

пакаяццаўсваімграхуішукацьспакою,якімён карыстаўсяспачатку

26ІўсловеБожым,якоеказала:«Яадпушчусем пакаранняўтаму,хтозаб'еКаіна»,Богнеімкнуўся забіцьКаінамячом,алеЁнімкнуўсяпрымусіцьяго памерціадпоста,малітвыіплачужорсткімкіраваннем, пакульённебудзевызваленыадсвайгограху 27Асемпакаранняўгэтасемпакаленняў,на працягуякіхБогчакаўКаіназазабойстваягобрата. 28АКаін,зтагочасуякзабіўсвайгобрата,немог знайсціспакоюнідзе;алевярнуўсядаАдамаіЕвы, дрыжучы,жахлівыіапаганеныкрывёю.