Հիսուս Քրիստոսի մանկության առաջին Ավետարանը ԳԼՈՒԽ 1 1 Հետևյալ պատմությունները մենք գտանք Հովսեփ քահանայապետի գրքում, որը կանչվել է որոշ Կայիափայի կողմից 2 Նա պատմում է, որ Հիսուսը խոսում էր նույնիսկ այն ժամանակ, երբ օրորոցում էր, և ասաց իր մորը. 3 Մարիամ, ես Հիսուսն եմ՝ Աստծո Որդին, այն խոսքը, որը դու բերեցիր Գաբրիել հրեշտակի հայտարարության համաձայն քեզ, և իմ հայրն ինձ ուղարկեց աշխարհի փրկության համար: 4 Ալեքսանդրի դարաշրջանի երեք հարյուր իններորդ տարում Օգոստոսը հրամանագիր հրապարակեց, ըստ որի՝ բոլոր մարդիկ պետք է գնան հարկվեն իրենց երկրում։ 5 Ուստի Հովսեփը վեր կացավ և իր կնոջ՝ Մարիամի հետ գնաց Երուսաղեմ, իսկ հետո եկավ Բեթղեհեմ, որպեսզի նա և իր ընտանիքը հարկվեն իր հայրերի քաղաքում։ 6 Երբ նրանք եկան քարայրի մոտ, Մարիամը խոստովանեց Հովսեփին, որ եկել է ծննդաբերելու ժամանակը, և նա չկարողացավ գնալ քաղաք, և ասաց. «Արի գնանք այս քարայրը»։ 7 Այն ժամանակ արևը մայր մտնելու մոտ էր։ 8 Բայց Յովսէփը շտապեց, որպէսզի նրան մանկաբարձ բերի. Երբ նա տեսավ մի պառավ եբրայեցի կնոջ, որ Երուսաղեմից էր, ասաց նրան. 9 Մայրամուտից հետո էր, երբ պառավն ու Հովսեփը նրա հետ հասան քարանձավ, և երկուսն էլ մտան այնտեղ։ 10 Եվ ահա, այն ամբողջը լցված էր լույսերով, ավելի մեծ, քան լամպերի և մոմերի լույսը, և ավելի մեծ, քան հենց արևի լույսը: 11 Այնուհետև նորածնին փաթաթում էին բարուրներով և ծծում իր մոր՝ Սուրբ Մարիամի կրծքերը։ 12 Երբ երկուսն էլ տեսան այս լույսը, զարմացան. Պառավը հարցրեց Սուրբ Մարիամին՝ դու այս երեխայի մայրն ես։ 13 Սուրբ Մարիամը պատասխանեց. 14 Որի վրա պառավն ասաց. «Դու շատ ես տարբերվում բոլոր կանանցից»։ 15 Սուրբ Մարիամը պատասխանեց. 16 Պառավը պատասխանեց և ասաց. 17 Այն ժամանակ մեր Տիրամայրը՝ Սուրբ Մարիամը, ասաց նրան. որը, երբ նա արեց, նա առողջացավ: 18 Եվ մինչ նա դուրս էր գալիս, նա ասաց. 19 Դրանից հետո, երբ հովիվները եկան, կրակ վառեցին, և նրանք չափազանց ուրախացան, երկնային զորքը երևաց նրանց՝ գովաբանելով և երկրպագելով գերագույն Աստծուն։ 20 Եվ քանի որ հովիվները զբաղված էին նույն գործով, քարայրն այն ժամանակ թվում էր փառավոր տաճարի, որովհետև և՛ հրեշտակների, և՛ մարդկանց լեզուները միավորվեցին՝ երկրպագելու և մեծարելու Աստծուն՝ Տեր Քրիստոսի ծննդյան պատճառով: 21 Բայց պառավ եբրայուհին տեսնելով այս բոլոր ակնհայտ հրաշքները, գովաբանեց Աստծուն և ասաց. ԳԼՈՒԽ 2 1Եւ երբ հասաւ նրա թլփատութեան ժամանակը, այսինքն՝ ութերորդ օրը, երբ օրէնքը հրամայեց թլփատել մանուկին, նրանք թլփատեցին նրան քարայրում։ 2 Եվ պառավ եբրայուհին վերցրեց նախաբազուկը (մյուսներն ասում են, որ նա վերցրեց պտուկը) և պահեց այն ալաբաստրի տուփի մեջ՝ հին նարդոսի յուղով։ 3 Եվ նա մի որդի ուներ, որ դեղագործ էր, որին ասաց. 4 Արդ, սա այն ալաբաստրի տուփն է, որը Մարիամ մեղավորը հայթայթեց, և դրանից օծանելիքը թափեց մեր
Տեր Հիսուս Քրիստոսի գլխի և ոտքերի վրա, և սրբեց այն իր գլխի առաջին մազերով: 5 Այնուհետև տասը օր հետո նրան բերեցին Երուսաղեմ, և նրա ծննդից քառասուներորդ օրը նրան տաճարում մատուցեցին Տիրոջ առջև՝ մատուցելով նրան պատշաճ ընծաները՝ համաձայն Մովսեսի օրենքի պահանջի. Արուն, որը բացում է արգանդը, սուրբ կկոչվի Աստծո համար: 6 Այն ժամանակ ծերունի Սիմեոնը տեսավ նրան, որ փայլում է որպես լույսի սյուն, երբ սուրբ Մարիամ Աստվածածինը, նրա մայրը, վերցրեց նրան իր գրկում և մեծ հաճույքով լցվեց այդ տեսարանից: 7 Եվ հրեշտակները կանգնեցին նրա շուրջը և երկրպագեցին նրան, ինչպես թագավորի պահակները կանգնած էին նրա շուրջը: 8 Այն ժամանակ Սիմեոնը մոտենալով Սուրբ Մարիամին՝ մեկնելով ձեռքերը դեպի նա՝ ասաց Տեր Քրիստոսին. 9 Որովհետև իմ աչքերը տեսան քո ողորմությունը, որը դու պատրաստեցիր բոլոր ազգերի փրկության համար. լույս բոլոր մարդկանց համար, և քո Իսրայել ժողովրդի փառքը։ 10 Աննա մարգարեուհին նույնպես ներկա էր, և մոտենալով՝ փառաբանեց Աստծուն և տոնեց Մարիամի երջանկությունը։ ԳԼՈՒԽ 3 1 Երբ Տէր Յիսուս ծնաւ Հրէաստանի Բեթղեհէմ քաղաքին մէջ, Հերովդէս թագաւորին օրերուն. Իմաստունները, ըստ Զորադաշտի մարգարեության, եկան Արևելքից Երուսաղեմ և իրենց հետ բերեցին ընծաներ՝ ոսկի, կնդրուկ և զմուռս, և երկրպագեցին նրան և մատուցեցին նրան իրենց նվերները։ 2 Այնուհետև տիկին Մարիամը վերցրեց նրա շորերից մեկը, որի մեջ փաթաթված էր մանուկը, և օրհնության փոխարեն տվեց նրանց, որը նրանք ստացան նրանից որպես ամենաազնիվ նվեր: 3 Եվ միևնույն ժամանակ նրանց երևաց մի հրեշտակ այդ աստղի տեսքով, որը նախկինում նրանց առաջնորդն էր նրանց ճանապարհին. որի լույսին նրանք հետևեցին մինչև իրենց երկիր վերադարձը: 4 Վերադառնալով նրանց թագավորներն ու իշխանները եկան նրանց մոտ և հարցրին, թե ինչ են նրանք տեսել և արել։ Ինչպիսի՞ ճանապարհորդություն և վերադարձ են նրանք ունեցել: Ի՞նչ ընկերություն ունեին ճանապարհին։ 5 Բայց նրանք պատրաստեցին այն բուրձը, որ սուրբ Մարիամն էր տվել նրանց, և դրա համար նրանք խնջույք արեցին։ 6 Եվ իրենց երկրի սովորության համաձայն կրակ վառելով՝ երկրպագեցին նրան։ 7 Եւ խուրձը գցելով դրա մէջ, կրակը վերցրեց այն ու պահեց։ 8 Եվ երբ կրակը հանգցրեց, նրանք բարուրը անվնաս դուրս հանեցին, ինչպես որ կրակը չդիպավ դրան։ 9 Այնուհետև նրանք սկսեցին համբուրել այն և դրեցին այն իրենց գլխին և իրենց աչքերին, ասելով. 10 Հետո վերցրին այն և մեծ հարգանքով դրեցին իրենց գանձերի մեջ։ ԳԼՈՒԽ 4 1 Իսկ Հերովդէսը, տեսնելով, որ իմաստունները ուշացրին ու չվերադարձան իր մօտ, կանչեց քահանաներին ու իմաստուններին ու ասաց. 2 Եվ երբ նրանք պատասխանեցին, Բեթղեհեմում, Հրեաստանի քաղաքում, նա սկսեց իր մտքում հորինել Տեր Հիսուս Քրիստոսի մահը: 3 Բայց Տիրոջ հրեշտակը երևաց Հովսեփին քնի մեջ և ասաց. Նա վեր կացավ և գնաց։ 4 Եվ մինչ նա իր հետ մտածում էր իր ճանապարհորդության մասին, առավոտը հասավ նրան։ 5 Ճանապարհի երկարության ընթացքում թամբի կողերը կոտրվեցին։