Ադամի և Եվայի առաջին գիրքը ԳԼՈՒԽ 1 1 Երրորդ օրը Աստված այգի տնկեց երկրի արևելքում՝ աշխարհի արևելյան սահմանին, որից այն կողմ, արևածագի ուղղությամբ, միայն ջուր կա, որը շրջապատում է ամբողջ աշխարհը և հասնում մինչև երկնքի սահմանները։ 2 Եվ այգու հյուսիսում կա վաֆլիի ծով՝ մաքուր ու անարատ համով, աննման ոչնչի, այնպես որ դրա մաքրության միջով կարելի է նայել երկրի խորքերը։ 3 Եվ երբ մարդը լվացվում է դրանում, մաքուր է դառնում դրա մաքրությունից և սպիտակ՝ դրա սպիտակությունից, նույնիսկ եթե մուգ մաշկ ունի։ 4 Եվ Աստված ստեղծեց այդ ծովը Իր սեփական բարեհաճությամբ, քանզի Նա գիտեր, թե ինչ էր լինելու այն մարդուց, որին պետք է ստեղծեր, որպեսզի իր օրինազանցության պատճառով դրախտից հեռանալուց հետո երկրի վրա ծնվեին մարդիկ, որոնցից պետք է մահանային արդարներ, որոնց հոգիները Աստված կհարություն տար վերջին օրը, երբ նրանք պետք է վերադառնային իրենց մարմնին, պետք է լողանային այդ ծովի ջրում, և բոլորը ապաշխարեին իրենց մեղքերի համար։ 5 Բայց երբ Աստված Ադամին դուրս հանեց պարտեզից, Նա նրան չտեղադրեց դրա հյուսիսային սահմանին, որպեսզի նա չմոտենա ջրային ծովին, և նա ու Եվան չլվացվեն դրա մեջ, չմաքրվեն իրենց մեղքերից, չմոռանան իրենց գործած հանցանքը, և նա այլևս չհիշեցրեց դա նրանց պատժի մասին մտածելիս։ 6 Սակայն, ինչ վերաբերում է պարտեզի հարավային կողմին, Աստված չէր հաճում թույլ տալ Ադամին բնակվել այնտեղ, քանի որ, երբ քամին փչում էր հյուսիսից, այն հարավային կողմից նրան բերում էր պարտեզի ծառերի համեղ հոտը։ 7 Ուստի Աստված Ադամին այնտեղ չտեղադրեց, որպեսզի նա չզգա այդ ծառերի քաղցր հոտը, չմոռանա իր մեղքը և մխիթարություն չգտնի իր արածի համար, չվայելի ծառերի հոտը և չմաքրվի իր մեղքից։ 8 Կրկին, նաև, քանի որ Աստված ողորմած է և մեծ ողորմած, և կառավարում է բոլոր բաները այնպես, ինչպես միայն Ինքն է գիտի, Նա մեր հայր Ադամին բնակեցրեց դրախտի արևմտյան սահմանում, որովհետև այդ կողմում երկիրը շատ լայն է։ 9 Եվ Աստված նրան հրամայեց բնակվել այնտեղ՝ ժայռի մեջ գտնվող մի քարանձավում՝ այգու տակ գտնվող Գանձերի քարանձավում։ ԳԼՈՒԽ 2 1 Բայց երբ մեր հայրը՝ Ադամն ու Եվան, դուրս եկան պարտեզից, նրանք ոտքերով ոտքով կոխեցին հողը՝ չգիտակցելով, որ ոտքով են ոտք դնում։ 2 Եվ երբ նրանք հասան այգու դարպասի մուտքին և տեսան լայն հողը, որը փռված էր իրենց առջև՝ ծածկված մեծ ու փոքր քարերով և ավազով, նրանք
վախեցան ու դողացին և ընկան երեսնիվայր՝ իրենց վրա եկած վախից, և նրանք մեռածների պես էին։ 3 Որովհետև՝ մինչ այդ նրանք գտնվում էին այգում, որը գեղեցիկ կերպով տնկված էր ամեն տեսակի ծառերով, այժմ նրանք իրենց տեսնում էին մի օտար երկրում, որը չգիտեին և երբեք չէին տեսել։ 4 Եվ որովհետև այդ ժամանակ նրանք լցված էին պայծառ բնության շնորհով, և նրանց սրտերը չէին ուղղված դեպի երկրային բաները։ 5 Հետևաբար, Աստված խղճաց նրանց, և երբ տեսավ նրանց ընկած այգու դարպասների առջև, Իր խոսքն ուղարկեց հայր Ադամին ու Եվային և հարություն տվեց նրանց իրենց ընկած վիճակից։ ԳԼՈՒԽ 3 1 Աստված ասաց Ադամին. «Ես այս երկրի վրա օրեր ու տարիներ եմ սահմանել, և դու և քո սերունդը կբնակվեք ու կքայլեք դրա մեջ, մինչև որ օրերն ու տարիները լրանան, երբ ես կուղարկեմ այն խոսքը, որը ստեղծեց քեզ և որի դեմ դու խախտեցիր, այն խոսքը, որը քեզ դուրս բերեց պարտեզից և որը քեզ բարձրացրեց, երբ դու ընկած էիր»։ 2 Այո՛, այն Խոսքը, որը կրկին կփրկի քեզ, երբ հինգ ու կես օրերը լրանան։ 3 Բայց երբ Ադամը լսեց Աստծուց այս խոսքերը և մեծ հինգ ու կես օրերի մասին, նա չհասկացավ դրանց իմաստը։ 4 Որովհետև Ադամը կարծում էր, որ իր համար մնացել է ընդամենը հինգ ու կես օր մինչև աշխարհի վախճանը։ 5 Եվ Ադամը լաց եղավ և աղոթեց Աստծուն, որ բացատրի իրեն դա։ 6 Ապա Աստված Իր ողորմածությամբ Ադամի հանդեպ, որը ստեղծվել էր Իր պատկերով և նմանությամբ, բացատրեց նրան, որ դրանք 5000 և 500 տարիներ են, և թե ինչպես է Մեկը գալու և փրկելու նրան և նրա սերունդը։ 7 Բայց Աստված դրանից առաջ այս ուխտը կնքել էր մեր հայր Ադամի հետ նույն պայմաններով, նախքան նա դուրս կգար պարտեզից, երբ նա գտնվում էր այն ծառի մոտ, որի պտուղը Եվան վերցրեց և տվեց նրան ուտելու։ 8 Երբ մեր հայր Ադամը դուրս եկավ պարտեզից, նա անցավ այդ ծառի կողքով և տեսավ, թե ինչպես Աստված այն փոխեց իր տեսքը՝ այն դարձնելով այլ տեսք, և թե ինչպես այն չորացավ։ 9 Եվ երբ Ադամը մոտեցավ դրան, նա վախեցավ, դողաց և ընկավ, բայց Աստված Իր ողորմածությամբ բարձրացրեց նրան և ապա այս ուխտը կնքեց նրա հետ։ 10 Եվ կրկին, երբ Ադամը այգու դարպասի մոտ էր և տեսավ քերովբեին՝ ձեռքին կրակե սուր բռնած, և քերովբեները զայրացան ու խոժոռվեցին նրա վրա, Ադամն ու Եվան վախեցան նրանից և կարծեցին, թե նա մտադիր է իրենց մահվան մատնել։ Այսպիսով, նրանք ընկան իրենց երեսների վրա և դողացին վախից։ 11 Բայց նա խղճաց նրանց և ողորմություն ցուցաբերեց նրանց նկատմամբ։ Նրանցից հեռանալով՝ նա բարձրացավ երկինք, աղոթեց Տիրոջը և ասաց. 12 «Տե՛ր, դու ինձ ուղարկեցիր այգու դարպասի մոտ կրակե սրով պահակելու։