KAPITULLI 1
Beniamini, djali i dymbëdhjetë i Jakobit dhe Rakelës, foshnja e familjes, bëhet filozof dhe filantrop.
1 Kopja e fjalëve të Beniaminit, që ai i urdhëroi bijtë e tij të respektonin, mbasi jetoi njëqind e njëzet e pesë vjet.
2 Dhe ai i puthi dhe tha: Ashtu si Isaku i lindi Abrahamit në pleqërinë e tij, kështu lindi edhe unë te Jakobi.
3 Meqenëse Rakela vdiq nëna ime duke më lindur, unë nuk pata qumësht; prandaj më thithi shërbëtorja e saj Bilhah.
4 Sepse Rakela mbeti shterpë dymbëdhjetë vjet mbasi lindi Jozefin; dhe ajo iu lut Zotit me dymbëdhjetë ditë agjërim, dhe u ngjiz dhe më lindi.
5 Sepse im atë e donte shumë Rakelën dhe lutej që të shihte dy djem të lindur prej saj.
6 Prandaj u quajta Beniamin, domethënë bir ditësh.
7 Dhe kur shkova në Egjipt, te Jozefi, dhe vëllai im më njohu, ai më tha: Çfarë i thanë babait tim kur më shitën?
8 Dhe unë i thashë: Ata e lyen me gjak rrobën tënde dhe e dërguan dhe i thanë: Dije nëse kjo është veshja e djalit tënd.
9 Dhe ai më tha: Po kështu, vëlla, pasi më hoqën nga rrobja, më dhanë te Ismaelitët dhe më dhanë një pëlhurë në ijë, më fshikulluan dhe më urdhëruan të ikja.
10 Dhe një nga ata që më kishte rrahur me shkop, i doli përpara një luan dhe e vrau.
11 Kështu shokët e tij u trembën.
12 A duhet, pra, edhe ju, bijtë e mi, ta doni Zotin, Perëndinë e qiellit dhe të tokës, dhe zbatoni urdhërimet e Tij, duke ndjekur
shembullin e njeriut të mirë dhe të shenjtë Jozefit.
13 Dhe mendja juaj le të jetë për të mirën, ashtu siç më njihni mua; sepse ai që larë mendjen e tij drejt i sheh të gjitha gjërat drejt.
14 Kini frikë nga Zoti dhe doni të afërmin tuaj; dhe megjithëse shpirtrat e Beliarit pretendojnë se ju mundojnë me çdo të keqe, ata nuk do të kenë sundim mbi ju, ashtu siç nuk kishin mbi Jozefin, vëllanë tim.
15 Sa njerëz donin ta vrisnin dhe Perëndia e mbrojti!
16 Sepse ai që ka frikë nga Perëndia dhe e do të afërmin e tij nuk mund të goditet nga fryma e Beliarit, duke qenë i mbrojtur nga frika e Perëndisë.
17 As nuk mund të sundohet mbi të nga dredhia e njerëzve ose e kafshëve, sepse ai ndihmohet nga Zoti nëpërmjet dashurisë që ka ndaj të afërmit të tij.
18 Sepse Jozefi iu lut gjithashtu atit tonë që të lutej për vëllezërit e tij, që Zoti të mos ua konsideronte si mëkat çdo të keqe që i kishin bërë.
19 Dhe kështu Jakobi thirri: Fëmija im i mirë, ti ke fituar mbi zorrët e atit tënd Jakobit.
20 Dhe ai e përqafoi dhe e puthi për dy orë, duke thënë:
21 Te ti do të përmbushet profecia e qiellit në lidhje me Qengjin e Perëndisë dhe Shpëtimtarin e botës, dhe se i pafajshmi do të dorëzohet në duart e njerëzve të paligjshëm dhe i pafajshmi do të vdesë për njerëzit e pabesë në gjakun e besëlidhjes , për shpëtimin e johebrenjve dhe të Izraelit, dhe do të shkatërrojë Beliarin dhe shërbëtorët e tij.
22 E shihni, pra, bij të mi, fundin e njeriut të mirë?
23 Bëhuni, pra, ndjekës të dhembshurisë së tij, me mendje të mirë, që edhe ju të mbani kurora lavdie.
24 Sepse njeriu i mirë nuk ka sy të errët; sepse ai tregon mëshirë për të gjithë njerëzit, edhe pse ata janë mëkatarë.
25 Edhe sikur të kurdisnin me qëllim të keq. në lidhje me të, duke bërë të mirën, ai mund të keqen, duke qenë i mbrojtur nga Perëndia; dhe ai e do të drejtin si shpirtin e tij.
26 Në qoftë se dikush përlëvdohet, ai nuk e ka zili; nëse dikush pasurohet, ai nuk është xheloz; nëse dikush është trim, ai e lëvdon; njeriun e virtytshëm ai lavdëron; ai ka mëshirë për të varfërin; ai ka dhembshuri për të dobëtit; ai i këndon lavde Perëndisë.
27 Dhe atë që ka hirin e një fryme të mirë, e do si shpirtin e tij.
28 Prandaj, nëse edhe ju keni mendje të mirë, atëherë të dy të ligjtë do të jenë në paqe me ju dhe të përdhosurit do t'ju kenë frikë dhe do të kthehen në të mirë; dhe lakmuesit jo vetëm që do të pushojnë nga dëshira e tyre e tepruar, por edhe do t'u japin sendet e lakmisë së tyre atyre që janë të pikëlluar.
29 Nëse bëni mirë, edhe frymërat e ndyra do të ikin prej jush; dhe kafshët do të të tremben.
30 Sepse aty ku ka nderim për veprat e mira dhe dritë në mendje, edhe errësira ikën prej tij.
31 Sepse nëse dikush i dhunon një njeriu të shenjtë, ai pendohet; sepse njeriu i shenjtë është i mëshirshëm me sharësin e tij dhe hesht.
32 Dhe nëse dikush tradhton një të drejt, i drejti lutet; edhe pse për pak është i përulur, por jo shumë kohë pasi ai shfaqet shumë më i lavdishëm, siç ishte Jozefi, vëllai im.
33 Prirja e njeriut të mirë nuk është në fuqinë e mashtrimit të frymës së Beliarit, sepse engjëlli i paqes e udhëheq shpirtin e tij.
34 Dhe ai nuk vështron me pasion gjërat e prishura, as nuk mbledh pasuri nga dëshira për kënaqësi.
35 Ai nuk kënaqet në kënaqësi, nuk hidhëron të afërmin e tij, nuk ushqehet me luks, nuk gabon në ngritjen e syve, sepse Zoti është pjesa e tij.
36 Prirja e mirë nuk merr lavdi, as çnderim nga njerëzit dhe nuk njeh mashtrim, gënjeshtër, luftim ose sharje; sepse Zoti banon në të dhe e ndriçon shpirtin e tij dhe ai gëzohet gjithmonë me të gjithë.
37 Mendja e mirë nuk ka dy gjuhë: bekimi dhe mallkimi, turpërimi dhe nderimi, pikëllimi dhe gëzimi, qetësia dhe hutimi, hipokrizia dhe e vërteta, varfëria dhe pasuria; por ka një prirje, të pakorruptuar dhe të pastër, për të gjithë njerëzit.
38 Nuk ka të dyfishtë as dëgjim të dyfishtë; sepse në çdo gjë që bën, flet ose sheh, ai e di se Zoti shikon shpirtin e tij.
39 Dhe ai e pastron mendjen e tij që të mos dënohet nga njerëzit si dhe nga Perëndia.
40 Dhe në të njëjtën mënyrë veprat e Beliarit janë të dyfishta dhe nuk ka asnjë të vetme në to.
41 Prandaj, bij të mi, po ju them, largohuni nga ligësia e Beliarit; sepse ai u jep shpatën atyre që i binden.
42 Dhe shpata është nëna e shtatë të këqijave. Së pari mendja ngjizet nëpërmjet Beliar-it dhe së pari ka gjakderdhje; së dyti rrënim; së treti, mundimi; së katërti, mërgimi; së pesti, mungesa; së gjashti, panik; së shtati, shkatërrimi.
43 Prandaj edhe Kaini iu dorëzua shtatë hakmarrjeve nga Perëndia, sepse në çdo njëqind vjet Zoti i sillte një plagë mbi të.
44 Dhe kur ai ishte dyqind vjeç, filloi të vuante dhe në vitin e nëntëqindtë u shkatërrua.
45 Sepse për shkak të vëllait të tij Abel u gjykua me të gjitha të këqijat, por Lameku me shtatëdhjetë herë shtatë.
46 Sepse ata që janë si Kaini në zili dhe urrejtje ndaj vëllezërve, do të dënohen përjetë me të njëjtin gjykim.
KAPITULLI 2
Vargu 3 përmban një shembull të mrekullueshëm të përkëdheljes - por gjallërinë e figurave të të folurit të këtyre patriarkëve të lashtë.
1 Dhe ju, fëmijët e mi, ikni nga ligësia, zilia dhe urrejtja ndaj vëllezërve dhe kapuni pas mirësisë dhe dashurisë.
2 Ai që ka mendje të pastër në dashuri, nuk kujdeset për një grua për kurvëri; sepse ai nuk ka asnjë ndotje në zemrën e tij, sepse Fryma e Perëndisë prehet mbi të.
3 Sepse ashtu si dielli nuk ndotet duke ndriçuar mbi pleh dhe baltë, por më tepër i thajnë të dyja dhe largojnë erën e keqe; po kështu edhe mendja e pastër, megjithëse e rrethuar nga ndotjet e tokës, më tepër i pastron ato dhe nuk ndotet vetë.
4 Dhe unë besoj se do të ketë edhe të këqija mes jush, nga fjalët e Enokut të drejtët: që ju do të kurvëroheni me kurvërinë e Sodomës dhe do të vdisni, të gjithë me përjashtim të disave dhe do të ripërtërini veprat e kota me gratë ; dhe mbretëria e Zotit nuk do të jetë mes jush, sepse ai do ta heqë menjëherë.
5 Megjithatë tempulli i Perëndisë do të jetë në pjesën tuaj dhe tempulli i fundit do të jetë më i lavdishëm se i pari.
6 Dhe të dymbëdhjetë fiset do të mblidhen atje dhe të gjithë johebrenjtë, derisa Shumë i Larti do të dërgojë shpëtimin e tij në vizitën e një profeti të vetëmlindur.
7 Dhe ai do të hyjë në tempullin e parë dhe atje Zoti do të trajtohet me zemërim dhe ai do të ngrihet mbi një pemë.
8 Dhe veli i tempullit do të çahet dhe Fryma e Perëndisë do të kalojë te johebrenjtë si një zjarr i derdhur.
9 Dhe ai do të ngjitet nga Hadesi dhe do të kalojë nga toka në qiell.
10 Dhe unë e di sa i përulur do të jetë ai mbi tokë dhe sa i lavdishëm në qiell.
11 Tani kur Jozefi ishte në Egjipt, dëshiroja të shikoja figurën e tij dhe formën e fytyrës së tij; dhe nëpërmjet lutjeve të Jakobit, babait tim, e pashë atë, ndërsa ishte zgjuar gjatë ditës, madje gjithë figurën e tij ashtu siç ishte.
12 Dhe pasi tha këto gjëra, ai u tha atyre: Dijeni, pra, bijtë e mi, se unë jam duke vdekur.
13 Tregoni, pra, të gjithë të vërtetën për të afërmin e tij dhe zbatoni ligjin e Zotit dhe urdhërimet e tij.
14 Për këto gjëra po ju lë në vend të trashëgimisë.
15 Prandaj jepini edhe ju fëmijëve tuaj si pronë të përjetshme; sepse kështu vepruan edhe Abrahami, edhe Isaku dhe Jakobi.
16 Për të gjitha këto gjëra na dhanë si trashëgimi, duke thënë: Zbatoni urdhërimet e Perëndisë, derisa Zoti t'u zbulojë shpëtimin e tij të gjithë johebrenjve.
17 Dhe atëherë do të shihni Enokun, Noeun, Semin, Abrahamin, Isakun dhe Jakobin, të ngritur në të djathtë me gëzim,
18 Atëherë edhe ne do të ngrihemi secili mbi fisin tonë, për të adhuruar Mbretin e qiellit, që u shfaq mbi tokë në trajtën e një njeriu me përulësi.
19 Dhe të gjithë ata që besojnë në Të mbi tokë do të gëzohen me të.
20 Atëherë do të ngrihen gjithashtu të gjithë njerëzit, disa për lavdi dhe disa për turp.
21 Zoti do të gjykojë më parë Izraelin për paudhësinë e tij; sepse kur u shfaq si Perëndi në mish për t'i çliruar ata nuk i besuan.
22 Dhe atëherë do të gjykojë të gjithë johebrenjtë, të gjithë ata që nuk i besuan kur u shfaq në tokë.
23 Dhe ai do ta dënojë Izraelin me anë të të zgjedhurve të johebrenjve, ashtu si qortoi Esaun me anë të Madianitëve, të cilët i mashtruan vëllezërit e tyre, dhe ata ranë në kurvëri dhe në idhujtari; dhe ata u larguan nga Perëndia, duke u bërë, pra, fëmijë në pjesën e atyre që kanë frikë nga Zoti.
24 Prandaj, nëse ju, bijtë e mi, ecni në shenjtëri sipas urdhërimeve të Zotit, do të banoni përsëri të sigurt me mua dhe i gjithë Izraeli do të mblidhet te Zoti.
25 Dhe unë nuk do të quhem më ujk grabitqar për shkak të shkatërrimit tënd, por punëtor i Zotit që u shpërndan ushqime atyre që bëjnë të mirën.
26 Dhe në ditët e fundit do të dalë një i dashur i Zotit, nga fisi i Judës dhe Levi, një bërës i kënaqësisë së Tij në gojën e tij, me njohuri të reja që ndriçon johebrenjtë.
27 Deri në mbarimin e epokës, ai do të jetë në sinagogat e johebrenjve dhe midis krerëve të tyre, si një zhurmë në gojën e të gjithëve.
28 Dhe ai do të shkruhet në librat e shenjtë, si vepra e tij, ashtu edhe fjala e tij, dhe do të jetë i zgjedhuri i Perëndisë përgjithmonë.
29 Dhe nëpërmjet tyre ai do të shkojë e këndej si Jakobi ati im, duke thënë: Ai do të plotësojë atë që i mungon fisit tënd.
30 Dhe, si tha këto gjëra, shtriu këmbët.
31 Dhe vdiq në një gjumë të bukur dhe të mirë.
32 Bijtë e tij bënë ashtu siç i kishte urdhëruar, e morën trupin e tij dhe e varrosën në Hebron bashkë me etërit e tij.
33 Numri i ditëve të jetës së tij ishte njëqind e njëzet e pesë vjet.