KAPITULLI 1
1 Dhe këto janë fjalët e librit që shkroi në Babiloni Baruku, biri i Nerias, bir i Masias, bir i Sedekias, bir i Asadias, birit të Kelkias,
2 Në vitin e pestë dhe në ditën e shtatë të muajit, në kohën kur Kaldeasit pushtuan Jeruzalemin dhe e dogjën në zjarr.
3 Dhe Baruku i lexoi fjalët e këtij libri në veshët e Jekonias, birit të Joakimit, mbretit të Judës, dhe në veshët e gjithë popullit që kishte ardhur për të dëgjuar librin,
4 Në dëgjim të fisnikëve dhe të bijve të mbretit, në dëgjim të pleqve dhe të gjithë popullit, nga më i ulëti deri te më i larti, të gjithë banorët e Babilonisë, pranë lumit Sud.
5 Pas kësaj ata qanë, agjëruan dhe u lutën përpara Zotit.
6 Ata bënë gjithashtu një koleksion parash sipas fuqisë së çdo njeriu;
7 Dhe ia dërguan në Jeruzalem kryepriftit Joakim, birit të Kelkias, birit të Salomit, dhe priftërinjve dhe gjithë popullit që gjendej me të në Jeruzalem,
8 Në të njëjtën kohë, kur ai mori enët e shtëpisë së Zotit, që ishin marrë nga tempulli, për t'i kthyer në tokën e Judës, ditën e dhjetë të muajit Sivan, domethënë enë argjendi, të cilat Sedekia i biri i Josias, mbretit të Jadës, kishte bërë,
9 Mbas kësaj Nabukodonosori, mbreti i Babilonisë, internoi nga Jeruzalemi Jekoninë, princat, robërit, trimat dhe popullin e vendit dhe i çoi në Babiloni.
10 Ata thanë: "Ja, ne ju dërguam para për të blerë olokauste, flijime për mëkatin dhe temjan, për të përgatitur manën dhe për të ofruar mbi altarin e Zotit, Perëndisë tonë".
11 Dhe lutuni për jetën e Nabukodonosorit, mbretit të Babilonisë, dhe për jetën e Balthasarit, birit të tij, që ditët e tyre të jenë mbi tokë si ditët e qiellit.
12 Dhe Zoti do të na japë forcë dhe do të na ndriçojë sytë, dhe ne do të jetojmë nën hijen e Nabukodonosorit, mbretit të Babilonisë dhe nën hijen e Balthasarit, birit të tij, dhe do t'u shërbejmë atyre shumë ditë dhe do të gjejmë hir në sytë e tyre .
13 Lutuni edhe për ne Zotit, Perëndisë tonë, sepse ne kemi mëkatuar kundër Zotit, Perëndisë tonë; dhe deri më sot zemërimi i Zotit dhe zemërimi i tij nuk janë larguar nga ne.
14 Dhe ju do të lexoni këtë libër që ne ju kemi dërguar, për të rrëfyer në shtëpinë e Zotit, gjatë festave dhe ditëve solemne.
15 Dhe ju do të thoni: "Zotit, Perëndisë tonë, i përket drejtësia, por turbullimi i fytyrave për ne, siç
ka ndodhur sot, për ata të Judës dhe për banorët e Jeruzalemit,
16 Dhe mbretërve tanë, dhe princave tanë, dhe priftërinjve tanë, dhe profetëve tanë dhe etërve tanë;
17 Sepse ne kemi mëkatuar përpara Zotit,
18 Dhe nuk iu bindën dhe nuk e dëgjuan zërin e Zotit, Perëndisë tonë, për të ecur sipas urdhërimeve që ai na dha haptas:
19 Që nga dita që Zoti i nxori paraardhësit tanë nga vendi i Egjiptit, e deri më sot, ne kemi qenë të pabindur ndaj Zotit, Perëndisë tonë, dhe kemi qenë të pakujdesshëm duke mos dëgjuar zërin e tij.
20 Prandaj të këqijat na u kapën dhe mallkimi që Zoti caktoi nga Moisiu, shërbëtori i tij në kohën që i nxori etërit tanë nga vendi i Egjiptit, për të na dhënë një tokë që rrjedh qumësht dhe mjaltë, si ajo është për të parë këtë ditë.
21 Megjithatë ne nuk i kemi dëgjuar zërit të Zotit, Perëndisë tonë, sipas të gjitha fjalëve të profetëve që ai na dërgoi:
22 Por secili ndoqi imagjinatën e zemrës së tij të ligë, për t'u shërbyer perëndive të huaja dhe për të bërë atë që është e keqe në sytë e Zotit, Perëndisë tonë.
KAPITULLI 2
1Prandaj Zoti e bëri të mirë fjalën e tij që shpalli kundër nesh dhe kundër gjykatësve tanë që gjykonin Izraelin, kundër mbretërve tanë, kundër princave tanë dhe kundër njerëzve të Izraelit dhe të Judës,
2 Për të sjellë mbi ne plagë të mëdha, të tilla që nuk kanë ndodhur kurrë nën gjithë qiellin, siç ndodhi në Jeruzalem, sipas gjërave të shkruara në ligjin e Moisiut;
3 që njeriu të hajë mishin e birit të vet dhe mishin e bijës së vet.
4 Për më tepër, ai i dorëzoi që t'u nënshtrohen të gjitha mbretërive që na rrethojnë, me qëllim që të jenë një turp dhe një shkretim për të gjithë popujt përreth, ku Zoti i ka shpërndarë.
5 Kështu ne u përulëm dhe nuk u lartësuam, sepse kemi mëkatuar kundër Zotit, Perëndisë tonë, dhe nuk i jemi bindur zërit të tij.
6 Zotit, Perëndisë tonë, i takon drejtësia, por neve dhe etërve tanë turpi i hapur, siç duket sot.
7 Sepse të gjitha këto plagë që Zoti ka shqiptuar kundër nesh kanë rënë mbi ne
8 Megjithatë ne nuk jemi lutur përpara Zotit, që secili të largohet nga përfytyrimet e zemrës së tij të ligë.
9 Prandaj Zoti na ruajti për të keqen dhe Zoti e solli mbi ne, sepse Zoti është i drejtë në të gjitha veprat e tij që na ka urdhëruar.
10 Megjithatë ne nuk e dëgjuam zërin e tij për të ecur sipas urdhërimeve të Zotit që ai na ka vënë përpara.
11 Dhe tani, o Zot, Perëndia i Izraelit, që e nxore popullin tënd nga vendi i Egjiptit me dorë të fuqishme dhe krah të lartë, me shenja, me mrekulli dhe me fuqi të madhe, dhe ke marrë një emër për vete, siç duket sot:
12 O Zot, Perëndia ynë, ne kemi mëkatuar, kemi vepruar paudhësi, kemi vepruar në mënyrë të padrejtë në të gjitha dekretet e tua.
13 Le të largohet nga ne zemërimi yt, sepse kemi mbetur pak nga kombet ku na ke shpërndarë.
14 Dëgjo, o Zot, lutjet tona dhe kërkesat tona, na çliro për hir të vetvetes dhe na jep hir në sytë e atyre që na kanë larguar.
15 me qëllim që gjithë dheu të njohë që ti je Zoti, Perëndia ynë, sepse emri yt quhet Izraeli dhe pasardhësit e tij.
16 O Zot, shiko nga shtëpia jote e shenjtë dhe na shiko; përkul veshin, o Zot, për të na dëgjuar.
17 Hapi sytë dhe shiko; sepse të vdekurit që janë në varre, shpirtrat e të cilëve janë hequr nga trupat e tyre, nuk do t'i japin Zotit as lavdërim as drejtësi.
18 Por shpirti që është shumë i mërzitur, i përkulur dhe i dobët, sytë që ligështohen dhe shpirti i uritur, do të të japin lavdi dhe drejtësi, o Zot.
19 Prandaj ne nuk bëjmë lutjet tona të përulura përpara teje, o Zot, Perëndia ynë, për drejtësinë e etërve tanë dhe të mbretërve tanë.
20 Sepse ti ke dërguar mbi ne zemërimin dhe indinjatën tënde, ashtu siç ke thënë me anë të shërbëtorëve të tu, profetëve, duke thënë:
21 Kështu thotë Zoti: Përkulni supet për t'i shërbyer mbretit të Babilonisë; kështu do të qëndroni në vendin që u dhashë etërve tuaj.
22 Por në qoftë se nuk e dëgjoni zërin e Zotit për t'i shërbyer mbretit të Babilonisë,
23 Do të bëj të pushojnë nga qytetet e Judës dhe nga jashtë Jeruzalemit zëri i gëzimit, zëri i gëzimit, zëri i dhëndrit dhe zëri i nuses; dhe i gjithë vendi do të shkretohet nga banorët.
24 Por ne nuk e dëgjuam zërin tënd për t'i shërbyer mbretit të Babilonisë; prandaj ti i ke bërë të mira fjalët që shqiptove me anë të shërbëtorëve të tu, profetëve, domethënë që kockat e mbretërve tanë dhe eshtrave të etërve tanë të të hiqen nga vendi i tyre.
25 Dhe ja, ata janë dëbuar në vapën e ditës dhe në ngricat e natës dhe kanë vdekur në mjerim të madh nga uria, nga shpata dhe nga murtaja.
26 Dhe shtëpinë që quhet me emrin tënd e ke shkatërruar, siç duket sot, për ligësinë e shtëpisë së Izraelit dhe të shtëpisë së Judës.
27 O Zot, Perëndia ynë, ti ke vepruar me ne sipas gjithë mirësisë sate dhe sipas gjithë mëshirës sate të madhe,
28 Ashtu siç i ke thënë Moisiut, shërbëtorit tënd, ditën kur e urdhëroje të shkruante ligjin përpara bijve të Izraelit, duke thënë:
29 Nëse nuk e dëgjoni zërin tim, me siguri kjo turmë e madhe do të shndërrohet në një numër të vogël midis kombeve, ku unë do t'i shpërndaj.
30 Sepse e dija që nuk do të më dëgjonin, sepse është një popull kokëfortë, por në vendin e robërisë së tyre do të kujtohen për veten e tyre.
31 Dhe do të pranojnë që unë jam Zoti, Perëndia i tyre, sepse do t'u jap atyre një zemër dhe veshë për të dëgjuar.
32 Dhe ata do të më lavdërojnë në vendin e robërisë së tyre dhe do të mendojnë për emrin tim,
33 Dhe kthehuni nga qafa e tyre e fortë dhe nga veprat e tyre të liga, sepse do të kujtojnë rrugën e etërve të tyre që mëkatuan përpara Zotit.
34 Dhe unë do t'i kthej në tokën që u premtova me betim etërve të tyre, Abrahamit, Isakut dhe Jakobit, dhe ata do të jenë zotër të saj; dhe unë do t'i shumoj dhe nuk do të pakësohen.
35 Do të bëj një besëlidhje të përjetshme me ta për të qenë Perëndia i tyre, dhe ata do të jenë populli im; dhe nuk do ta dëboj më popullin tim të Izraelit nga vendi që u kam dhënë.
KAPITULLI 3
1 O Zot i Plotfuqishëm, Perëndia i Izraelit, shpirti në ankth, shpirti i trazuar, të thërret ty.
2 Dëgjo, o Zot, dhe ki mëshirë; sepse ti je i mëshirshëm dhe ki mëshirë për ne, sepse kemi mëkatuar para teje.
3 Sepse ti do të ngulmon përjetë, dhe ne po vdesim plotësisht.
4 O Zot i Plotfuqishëm, ti Perëndia i Izraelit, dëgjo tani lutjet e izraelitëve të vdekur dhe të bijve të tyre, që kanë mëkatuar para teje dhe nuk e kanë dëgjuar zërin tënd, Perëndisë të tyre, sepse shkaku i këtyre plagëve na është ngjitur .
5 Mos i kujto paudhësitë e etërve tanë, por mendo për fuqinë tënde dhe emrin tënd tani në këtë kohë.
6 Sepse ti je Zoti, Perëndia ynë, dhe ty, o Zot, ne do të të kremtojmë.
7 Dhe për këtë na ke vënë frikën tënde në zemrat tona, me qëllim që ne të thërrasim emrin tënd dhe të të lëvdojmë në robërinë tonë, sepse kemi kujtuar gjithë paudhësinë e etërve tanë që kanë mëkatuar para teje.
8 Ja, ne jemi ende sot në robërinë tonë, ku ti na ke shpërndarë, si turp, mallkim dhe për t'u nënshtruar pagesave, sipas të gjitha paudhësive të etërve tanë, që u larguan nga Zoti, Perëndia ynë.
9 Dëgjo, Izrael, urdhërimet e jetës; dëgjo për të kuptuar diturinë.
10 Si ndodh që Izraeli je në vendin e armiqve të tu, je plakur në një vend të huaj, je ndotur me të vdekurit,
11 A je numëruar me ata që zbresin në varr?
12 Ti ke braktisur burimin e diturisë.
13 Sepse, po të kishe ecur në rrugën e Perëndisë, do të kishe banuar në paqe përjetë.
14 Mësoni ku është dituria, ku është forca, ku është zgjuarsia; që të dish edhe ku është gjatësia e ditëve dhe jeta, ku është drita e syve dhe paqja.
15 Kush e zbuloi vendin e saj? ose kush ka hyrë në thesaret e saj?
16 Ku janë bërë princat e kombeve dhe ata që sundojnë kafshët mbi tokë;
17 Ata që dëfreheshin me shpendët e qiellit dhe ata që grumbullonin argjend dhe arin tek të cilët njerëzit kishin besim dhe nuk mbaruan së paku?
18 Sepse ata që punonin me argjend dhe ishin aq të kujdesshëm dhe veprat e të cilëve janë të pahetueshme,
19 Ata u zhdukën dhe zbritën në varr dhe në vend të tyre u ngjitën të tjerë.
20 Të rinjtë kanë parë dritë dhe kanë banuar mbi tokë, por nuk e kanë njohur rrugën e diturisë,
21 As nuk i kuptonin shtigjet e tij dhe nuk e kapnin; bijtë e tyre ishin larg nga ajo rrugë.
22 Nuk është dëgjuar as në Kanaan, as në Theman.
23 Agarenët që kërkojnë dituri mbi tokë, tregtarët e Meranit dhe të Themanit, autorët e përrallave dhe kërkuesit pa mend; asnjë prej tyre nuk e ka njohur rrugën e diturisë dhe nuk i kujton shtigjet e saj.
24 O Izrael, sa e madhe është shtëpia e Perëndisë! dhe sa i madh është vendi i zotërimit të tij!
25 I madh dhe pa fund; e lartë dhe e pamatshme.
26 Ishin gjigantë të famshëm që në fillim, që ishin aq të shtatshëm dhe aq të zotë në luftë.
27 Ata nuk i zgjodhi Zoti dhe nuk u dha atyre rrugën e dijes;
28 Por ata u shkatërruan, sepse nuk kishin dituri dhe u shkatërruan nga marrëzia e tyre.
29 Kush u ngjit në qiell, e mori dhe e zbriti nga retë?
30 Kush e ka kaluar detin, e ka gjetur dhe do ta sjellë për ar safi?
31 Askush nuk e njeh rrugën e saj dhe nuk mendon për rrugën e saj.
32 Por ai që di gjithçka e njeh atë dhe e ka gjetur me zgjuarsinë e tij; ai që ka përgatitur tokën përjetë, e ka mbushur me kafshë katërkëmbëshe.
33 Ai që lëshon dritën dhe ajo shkon, e thërret përsëri dhe ajo i bindet me frikë.
34 Yjet shkëlqenin në rojet e tyre dhe u gëzuan; kur ai i thërret, ata thonë: "Ja ku jemi; dhe kështu me gëzim ata i treguan dritë atij që i bëri.
35 Ky është Perëndia ynë dhe askush tjetër nuk do të konsiderohet në krahasim me të
36 Ai ka zbuluar tërë udhën e diturisë dhe ia ka dhënë shërbëtorit të tij Jakobit dhe Izraelit të dashurit të tij.
37 Më pas ai u shfaq në tokë dhe bisedoi me njerëzit.
KAPITULLI 4
1 Ky është libri i urdhërimeve të Perëndisë dhe ligji që vazhdon përjetë; të gjithë ata që e respektojnë do të ringjallen; por ai që largohet do të vdesë.
2 Kthehu, o Jakob, dhe kape; ec në prani të dritës së tij, që të ndriçohesh.
3 Mos ia jep nderimin tënd një tjetri, as gjërat e dobishme për ty një kombi të huaj.
4 O Izrael, të lumtur jemi ne, sepse gjërat që i pëlqejnë Perëndisë na janë bërë të njohura.
5 Gëzohu, o populli im, përkujtim i Izraelit.
6 Ju u shitët kombeve jo për shkatërrimin tuaj, por sepse nxitët zemërimin e Perëndisë, ju u dorëzuat në duart e armiqve.
7 Sepse ju provokuat atë që ju bëri duke u bërë flijime demonëve dhe jo Perëndisë.
8 Keni harruar Perëndinë e përjetshme që ju rriti; dhe ju keni pikëlluar Jeruzalemin, që ju ka ushqyer.
9 Sepse ajo, duke parë zemërimin e Perëndisë që po vinte mbi ju, tha: "Dëgjoni, o banorë të Sionit; Perëndia ka sjellë mbi mua një zi të madhe;
10 Sepse pashë robërinë e bijve dhe të bijave të mia, që i solli përjetësia.
11 I ushqeva me gëzim; por i nisi me të qara dhe me zi.
12 Askush të mos gëzohet për mua, një e ve dhe e braktisur nga shumë njerëz, që kam mbetur e shkretë për mëkatet e bijve të mi; sepse ata u larguan nga ligji i Perëndisë.
13 Ata nuk i njohën statutet e tij, nuk ecën në rrugët e urdhërimeve të tij dhe nuk shkelën në shtigjet e disiplinës në drejtësinë e tij.
14 Le të vijnë ata që banojnë rreth Sionit dhe të kujtojnë robërinë e bijve dhe të bijave të mia, që përjetësia solli mbi ta.
15 Sepse ai ka sjellë mbi ta një komb nga larg, një komb të paturpshëm dhe me gjuhë të huaj, që nuk e nderon plakun dhe nuk i vjen keq.
16 Këta morën me vete fëmijët e dashur të gruas së ve dhe e lanë të vetmuar të shkretë pa vajza.
17 Por çfarë mund të të ndihmoj?
18 Sepse ai që të ka sjellë këto plagë do të të çlirojë nga duart e armiqve të tu.
19 Shkoni, bijtë e mi, shkoni në rrugën tuaj, sepse kam mbetur i shkretë.
20 Kam hequr rrobat e paqes dhe kam veshur thesin e lutjes sime; në ditët e mia do t'i thërras përjetësisë.
21 Jini të gëzuar, o fëmijët e mi, thirrni Zotit dhe ai do t'ju çlirojë nga fuqia dhe dora e armiqve.
22 Sepse shpresa ime është te përjetësia, se ai do t'ju shpëtojë; dhe gëzimi erdhi tek unë nga i Shenjti, për shkak të mëshirës që do t'ju vijë së shpejti nga Shpëtimtari ynë i Përjetshëm.
23 Sepse unë ju dërgova me zi dhe të qara, por Perëndia do t'ju japë përsëri me gëzim dhe hare përjetë.
24 Ashtu si tani fqinjët e Sionit panë robërinë tënde; kështu do të shohin së shpejti shpëtimin tënd nga
Perëndia ynë, që do të bjerë mbi ty me lavdi të madhe dhe me shkëlqimin e përjetësisë.
25 Bijtë e mi, duroni zemërimin që ju ka rënë nga
Perëndia, sepse armiku juaj ju ka përndjekur; por së shpejti do të shohësh shkatërrimin e tij dhe do të shkelësh në qafë.
26 Të këqinjtë e mi kanë ecur rrugëve të vështira dhe janë marrë si një kope e kapur nga armiqtë.
27 Ngushëllohuni, bijtë e mi, dhe thirrni Perëndisë, sepse do t'ju kujtohet ai që i solli këto gjëra mbi ju.
28 Sepse ashtu siç kishit ndërmend të largoheshit nga Perëndia; kështu, duke u kthyer, kërkoni atë dhjetë herë më shumë.
29 Sepse ai që ka sjellë mbi ju këto plagë, do t'ju sjellë gëzim të përjetshëm me shpëtimin tuaj.
30 Merr zemër të mirë, o Jeruzalem, sepse ai që të ka vënë këtë emër do të të ngushëllojë.
31 Të mjerë janë ata që të munduan dhe u gëzuan për rënien tënde.
32 Të mjerueshme janë qytetet të cilave u shërbyen bijtë e tu; e mjerë ajo që priti bijtë e tu.
33 Sepse, ashtu si ajo u gëzua për shkatërrimin tënd dhe u gëzua për rënien tënde, kështu do të jetë e trishtuar për vetë shkretimën e saj.
34 Sepse unë do të heq gëzimin e turmës së saj të madhe dhe krenaria e saj do të kthehet në zi.
35 Sepse një zjarr do të bjerë mbi të nga përjetësia; dhe ajo do të jetë e banuar nga djajtë për një kohë të madhe.
36 O Jeruzalem, shiko nga lindja rreth teje dhe shiko gëzimin që të vjen nga Perëndia.
37 Ja, bijtë e tu, që ti i ke larguar, vijnë të mbledhur nga lindja në perëndim me fjalën e të Shenjtit, duke u gëzuar në lavdinë e Perëndisë.
KAPITULLI 5
1 Hiq, o Jeruzalem, rrobën e zisë dhe të pikëllimit dhe vish përgjithmonë bukurinë e lavdisë që vjen nga Perëndia.
2 Hidhe rreth vetes një rrobë të dyfishtë të drejtësisë që vjen nga Perëndia; dhe vendos një diademë mbi kokën tënde të lavdisë së përjetësisë.
3 Sepse Perëndia do t'i tregojë shkëlqimin tënd çdo vendi nën qiell.
4 Sepse emri yt do të quhet përjetë nga Perëndia, paqja e drejtësisë dhe lavdia e adhurimit të Perëndisë.
5 Çohu, o Jeruzalem, dhe qëndro lart dhe shiko nga lindja, dhe ja bijtë e tu të mbledhur nga perëndimi në lindje me anë të fjalës së të Shenjtit, duke u gëzuar në kujtimin e Perëndisë.
6 Sepse ata u larguan prej teje në këmbë dhe u larguan nga armiqtë e tyre, por Perëndia i bën te ti të lartësuar me lavdi, si bij të mbretërisë.
7 Sepse Perëndia caktoi që çdo kodër e lartë dhe brigjet e një vazhdimësie të gjatë, të shemben dhe të mbushen luginat, për të ndërtuar tokën, që Izraeli të mund të ecë i sigurt në lavdinë e Perëndisë,
8 Edhe pyjet dhe çdo pemë erëmirë do ta mbulojnë Izraelin me urdhër të Perëndisë.
9 Sepse Perëndia do ta udhëheqë Izraelin me gëzim në dritën e lavdisë së tij me mëshirën dhe drejtësinë që vjen prej tij.