5.1 Sportaansprakelijkheid

5.1 Sportaansprakelijkheid

De studie van het sportaansprakelijkheidsrecht wordt vooreerst begrensd door het begrip “sport”. Dit begrip is moeilijk definieerbaar.

Een sport kan omschreven worden als een fysieke activiteit of een mentale activiteit, veelal in de vorm van een spel, die ofwel op reglementaire wijze in competitieverband ofwel op recreatieve wijze beoefend wordt.

Elke definitie van sport heeft zijn beperkingen.

Sporten delen meestal een aantal kenmerken:

- Een sport heeft een vastgelegde regelset die aan alle spelers bekend is. Deze kunnen over tijd en plaats variëren. Toernooien kunnen hun eigen aanvullende regels stellen, maar er is een vaste basisset van overeengekomen en geaccepteerde regels.

- Een sport heeft een competitieaspect. Het competitieaspect kan zich uiten in een directe confrontatie met andere spelers, of in de zin van het vestigen van een score.

- Een sport wordt beoefend voor het plezier van de deelnemers en/of van de toeschouwers.

- Een sport bestaat uit een fysieke of mentale activiteit, uitgevoerd individueel of in teamverband, met of zonder tegenspelers om van te winnen (bijv. voetbal), of om een doel te bereiken (bijv. bergbeklimmen), of om gezondheidsredenen (bijv. zwemmen).

- Het primaire doel van een competitie is om volgens de regels te winnen, en niet om esthetische, artistieke of financiële redenen.

Sportaansprakelijkheidskwesties betreffen voornamelijk fysieke sporten. Deze tekst zal zich hier dan ook toe beperken.

Zelfs als er eensgezindheid bestaat over bepaalde activiteiten die als sport in aanmerking komen (vb. fietsen), hecht het recht een groot belang aan de feitelijke omstandigheden waarin deze activiteit zich voltrekt. Zo is er een groot verschil tussen:

- een persoon die om zijn fysieke conditie te verbeteren beslist om met de fiets boodschappen te doen;