HSVbülten GÜZ2016

GÜZ2016

ANADOLUDA HAYAT VAR

İSTANBUL ADIYAMAN ANKARA DÜZCE ELAZIĞ GAZİANTEP KONYA KÜTAHYA MALATYA SİVAS

ANADOLUDA HAYAT VAR HSVbülten GÜZ2016 Sayı 2

Sahibi Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı adına Ahmet Özdemir Editör Serap Pamak Bulut Yayın Kurulu Abdullah Belada Beyza Başpınar Esen Çalım Harun Özsayın Hüsna Koyunoğlu Kadir Şahin Mehmet Özcan Meltem Güleç Merve Kaleli Münevver Ağkuş Neslihan Şakzucu Selman Erturhan Şule Karaköse Veysel Yüzgeç Yonca Seda Mengelli Yunus Genç Yunus Polat Tasarım Uygulama Ahmet Yumbul İletişim Hasekisultan mahallesi Küçükmühendis sokağı 7 Fatih İstanbul 0212 588 2545 0533 668 0911 0212 632 8579 bilgi@hayatvakfi.org.tr

Bültende yeralan yazılardan yazarları mesuldür. © Yayın hakları yayıncıya aittir.

Kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.

Editörden İkinci sayıda buluşmanın heyecanı ve gecikmenin mahcubiyeti ile bir kez daha merhaba.

Bu yaz sıcak gelişmelerin ta ciğerimizi yaktığı günler geçirdik. Hepimiz derinden etkilendik. Hani derler ya… hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, işte öyle. Bu sayımızda sağlıkçıların sosyal sorumlulukları üstünde durmaya niyetlenmiştik. 15 Temmuz bize, bir sağlıkçı ve bu toplumun duyarlı bir ferdi olarak öyle bir reset attı ki, bu milattan bahsetmek kaçınılmazdı.

Oldum olası neden tıp mesleklerinin seçildiğini muhataplarına sorarım. Kimi zaman samimi, kimi zaman populist “insanlara yardım etmek için” cevabı ile iş garantisi, itibar ve para beklentisi gibi kestirme itirafların arasında bir hikaye ararım. Meslek seçiminin bir maişet temini yolu olması yadsınamaz elbette.

Ama illa ki, insan olarak varoluş serüveninde kendimize biçtiğimiz rollerin, bizi biz yapan bir tarifi olmalı değil mi? Bu tarif bir niyet belirlemesi yaparak kaderimizi şekillendirir.

Sağlık mesleklerinin özveri ve şefkat gerektirmesi, bir klişe olmasının ötesinde, mesleğin ifasını salt teknik bir uygulama olmaktan kurtaran, hayata ve insanlara bakışına tesir eden bir gözlüktür adeta. Nerede temel ihtiyaçlarından yoksun bir beden, yaralı bir yürek görse çare aratır, acıya bigane kalamaz. Özveriyi, şefkati ve nerede bir zulüm varsa ona deva olmayı terk etmek, bizi salt mesai güdümlü teknik adamlar kılar.

Mutsuz, tatminsiz, yararsız… Görev alanının yeryüzü, mesaisinin bir ömür olduğunun farkında olan ise etrafını onarırken, aslında bir yandan kendi ruhunu imar etmektedir.

“Sizden, hayra çağıran, iyiliği emreden ve kötülükten men eden bir topluluk bulunsun. İşte kurtuluşa erenler onlardır.”

Al-i İmran:104

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU VE

15 TEMMUZ

Al-i İmran:114

“Bir kötülük gördüğünüz zaman elinizle, gücünüz yetmezse dilinizle düzeltin, ona da gücünüz yetmezse kalben buğz ediniz.”

Tirmizi, Fiten, 11; İbnu Mace, Fiten: 20

“İman yetmiş küsur şubedir. En üstünü, Allah’tan başka ilah olmadığına şahadet etmek, en alt mertebesi ise, insanlara eziyet veren bir şeyi yoldan kaldırmaktır.”

Müslim, İman: 58

“Zulümden sakınıp kaçınınız. Çünkü zulüm, kıyamet gününde zâlime zifiri karanlık olacaktır.

Cimrilikten de sakınınız. Çünkü cimrilik sizden önceki ümmetleri helâk etmiş, onları birbirlerinin haksız yere kanlarını dökmeye, haramlarını helâl saymaya sevketmiştir.”

Müslim, Birr: 56

“Zerre miktarı hayır ve iyilik yapan onun mükâfatını, zerre miktarı şer ve kötülük yapan da onun cezasını görür” Zilzâl: 7-8

Zulüm, sözlükte bir şeyi ona ait olmayan yere koymaktır. Sosyal sorumluluk ise tam da bir şeyin olması gerektiği gibi olmamasından duyulan rahatsızlık ile harekete geçip insanlığın ve dahi tüm mahlukatın yararına bir şeyler yapmaktır.

“Rahatsızlık”ın bir muharrik olabilmesi için gören ve soran bir göz, titreyebilen ve akleden bir kalp, tutarlı ve kararlı bir el gerekir.

Sosyal sorumluluk, yolculukta gördüğü üstü açık bir bebeğin üşümesini, kalbinde ürperti olarak

duymak, üzerini örten el olmaktır. Annesi örtsün canım benim ne üstüme vazife demeden, annesinin ve bebeğin yoldaşı olmaktır.

Sosyal sorumluluk, sokakta gördüğü mendil satan çocukları çalıştıranlara kızarak geçip gitmeden, o çocuklara ulaşıp onların akranları gibi okuyarak, oynayarak, öğrenerek çocukça hayata hazırlanmalarını sağlamak, aileleriyle birlikte el uzatmaktır.

Sosyal sorumluluk, kimsesiz yaşlıları ziyaret edip, evlerinin temizliği ve ihtiyaçlarını temin etmek, onlarla sohbet etmektir.

Sosyal sorumluluk lokantaların artan yemeklerini toplayıp kendi aracıyla mahalle ve köylerdeki muhtaçlara yarım asır dağıtan Mehmet Amca olmaktır.

Sokaklardaki çöpleri atanlara söylenmekle kalmayıp, temizlik seferberliğinin bir neferi olmaktır.

Sağlıkçı olmasının zekatı olarak tüm dünya coğrafyasında ihtiyaç bölgelerinde tıbbi yardıma koşmakla kalmayıp, oralarda sağlık personelini yetiştirmek iddiasıdır.

Velhasılı sosyal sorumluluk, imkan ölçeğine bakmaksızın, insanlığın ve tabiatın sancıyan her uzvuna nasıl merhem olurum, oldururum davasıdır.

Ve o meş’um gün… 15 Temmuz… Sosyal sorumluluğumuzu bir hekim, hemşire, eczacı vb olarak ve bir vatan evladı olarak kuşandığımız gün… O güne dair hikayeler, hisler ve düşünceler… Haydi Güz2016 sayfalarında buluşmaya…

Op Dr Serap Pamak Bulut

GÜZ2016

“Onlar, Allah’a ve ahiret gününe inanırlar. İyiliği emrederler. Kötülükten men ederler, hayır işlerinde birbirleriyle yarışırlar. İşte onlar salihlerdendir.”

İçindekiler Dert Ocağı Hayat Çınarı / Ali Faik

06

Sağlıkçının Sosyal Sorumluluk Rolü / Dr Fuat Zengin

08

Yürüyen Merdiven Sendromu / Zeliha Nurdan Genç

10

Tank Sivil Topluma Çarpınca... / Yrd Doç Dr İbrahim Topçu

12

Tarihe Tanıklıklığım ve Ülkem İçin Gitmeliydim / Ahmet Belada

18

Cephede, Hastanede Her Daim Nöbette! / Dr Muhammed Atak

24

Gazilere Hastane Ziyareti

28

Gecenin Ağırlığı ve Kan Kokusu / Elçimen Çifter

32

İman Varsa İmkan Tükenmez! / Dr Mehmet Urumdaş

36

“Kim Bu Cennet Vatanın Uğruna Olmaz Ki Feda” / Yrd Doç Dr Nimet Kaptan Zengince

38

Kimdi O? / Dr Rümeysa Yeni Elbay

40

Ya İstiklal, Ya Ölüm! / Dr Murat Buttan

43

Aşk Nehri Vazifeye Akarken… “Son Kale” / Dr Vural Kartal

44

HSVbuluşma’16 / Dr İlyas Bozkurt

46

Hayat Vakfı Öğrenci Kozası / Büşra Özkul

50

Erkek Öğrenci Tanışma / Emre Akbaş

52

Eğitici Eğitimi / Huriye Akkoyun

53

Gelin Tanış Olalım! / Nadide Acar

54

Kız Öğrenci Tanışma Çayı / Esra Sular

55

Hayat Bağımlılk Kabul Etmez / Hatice Şen

56

Bir Pazar Kahvaltısı / Yusuf Salih Küçük

58

Hayat’ta Buluşalım / Zeynep Orak Özsemerci

59

Soma Dayanışma Projesi / Dt. Saadet Avcı

60

Ecz Veysel Demirci ile Eczacı Kozası Üzerine

64

Dr Adil Kaya ile Sosyal Sorumluluk Bilinci Üzerine

68

Dr Özkan Boyraz ile Sağlıkçıların Sosyal Sorumluluk Rolü Üzerine

72

Düzce’de 2016-2017 Döneminde Hayat Akmaya Devam Ediyor

73

FIMA Üyeleri Türkiye’de Buluşuyor / Dr Muhammed Atak

74

Hayat Vakfı Kütahya Etkinliklerimiz

76

Hayat Vakfı Sivas Şubesi Kız Öğrenci Ders Programı

80

HayatSağlık Dergisi / Zehra Böge

81

Sizlere Sorduk

82

Pencere

91

İ S TA N B U L

Dert Ocağı Hayat Çınarı Ali Faik

O sıralar henüz 3. sınıf öğrencisiyim. Bir perşembe akşamı dil kursundan çıkmış Akdeniz Caddesi’nden Haseki’ye eve doğru yürüyorum. Bu sırada telefonum çalıyor. Arayan fakülteden bir abimiz, kısa hal hatır, hoşsohbetten sonra “kardeşim seni aramızda görmek istiyoruz, önümüzdeki dönem müsait misin ?” diyor. “Tamam abi ama bu göreve layık mıyım bilmiyorum” diyorum. “Aradığımız önemli bir kıstas var ve bu dönem onu sağladığını fark ettik” diyor.

“Nedir abi o?” diyorum. “Dertli olmak kardeşim, dertli olmak” diyor.

Tabii o sıralar derdimiz gönül yarası değildi kendimizde gördüğümüz, büyük boşluğu kapatma telaşının derdiydi ve Hayat Vakfı bu derdi sadece misafir etmedi, onu korudu kolladı, büyümesine fırsat verdi. Bunu yeri geldi haftalık halka buluşmalarında manevi olarak nefes almamızı sağlayarak yaptı, yeri geldi, halkalarda oluşan arkadaş grupları ile gidilen geziler, yapılan kamplar, düzenlenen futbol turnuvaları ile bizlere helal dairede eğlenme ve dinlenme fırsatı sağlayarak yaptı. Bu süreç Allah’ın adıyla

6

HSVbülten GÜZ2016

bir araya gelmenin de bereketiyle hayırlı arkadaşlıklara vesile oldu.

Hayat Vakfı bu arkadaşlıkların sadece başlangıç yeri olmakla kalmadı. Bu bağların sınanması ve daha da kuvvetlenmesi için bu arkadaş grubunun 700’ü aşkın misafiri konuk edeceği bir kır gezisi organize etmesi gerekiyordu mesela. Bu organizasyonun bizlere kattığı tek şey organizasyon kabiliyeti ve birlikte çalışma bilinci değildi elbet.

Birşeyler alırken aynı zamanda paylaşmanın da bereketini ve lezzetini de böylece tecrübe etmiş olduk.

Hayat Vakfı bu süreçte bize bu paylaşma fırsatını verirken paylaşmaya açık zihinlerimizi eğitmeyi ihmal etmedi. Ve bunu okumaya ve öğrenmeye olan iştahımızı artırmakla başladı. Bizleri Türkiye’nin ve dünyanın başarılı öğrencileri, eğitimcileri ve akademisyenleri ile aynı platformlarda buluşturarak ne durumda olduğumuzu ve yeterli seviyeye ulaşmak için ne yapmamız gerektiğini öğrenme fırsatı vererek yolun büyük bir kısmını kat etmemize vesile

İ S TA N B U L oldu. Bunun dışında öğrenci kozası tarafından dönemlik olarak düzenlenen Beşikçizade Dersleri, halkalarımızca rağbet gören muhtelif konular (islami ilimler, sosyal ve kültürel meselelerin mesleğimize yansıyan tarafları), alanında uzman hocalar ile değerlendirilmek üzere icra edildi. Bunun yanında Hayat Vakfı yine öğrenci kozasının çabalarıyla daha esnek bir program olarak Hayat seminerleri ile güncel meseleler ve öğrencilerin yönelimlerine göre belirlenen konu ve konuşmacılar ile hasbihal tadında geçen buluşmalara da ev sahipliği yaptı ve yapıyor.

Her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi öğrenciliğin de bir sonu var elbet. Belki son demek biraz hatalı gibi dursa da seneye bu vakitlerde en az öğrencilik kadar iş güç, ev bark derdi ile hemhal oluyor olacağız. Evet... Örgün öğrenim hayatının şefkatli kolları bizleri iş hayatının acımasız ellerine ufaktan bırakırken, şimdiden yeni dertler nedeniyle arkadaşlarımla açılan mesafeyi gördükçe, ilerde nerelerde olacağız diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Nerede olursak olalım derdini yanında taşıyanlardan olalım. Ben belki bir süre lisans üstü eğitim için yurt dışında olabilirim fakat döndükten sonra yine buralarda olacağım inşallah. Merak eden olursa muhtemelen benim gibi görmeyeli uzun zaman olan diğer arkadaşlarla beraber çayımı içiyor olacağım. Hasıl-ı kelam kaldıysa bir derdiniz Hayat Cuması’nda bekliyor olacağız.

GÜZ2016 HSVbülten

7

M A L AT YA

Sağlıkçının Sosyal Sorumluluk Rolü “Kim zerre kadar iyilik yaparsa karşılığını görür.”

(Zilzal Suresi 7. Ayet Meali) “Hanginizin daha güzel amellerde bulunacağını bildirmek için ölümü ve hayatı yaratan O’dur. O çok güçlü, çok bağışlayıcıdır.”

(Mülk Suresi 2. Ayet Meali)

Dr Fuat Zengin

Yazıya başlarken, sorumluluklarını hakkıyla yerine getirmediğini düşünen bir birey olduğumu belirtmek isterim. Sorumluluğun birinci vazgeçilmezi kendini bir amaç, gaye, hedef, ideal için zorunlu hissetme halidir.

Hal deyince, Mevlana’ya “Aşk nedir?” diye sormuşlar. “Ben ol da bil” dediği gibi “sorumluluk hali” böyle bir durum olsa gerek.

Bir derdi vardır sorumluluk sahibi insanın ve onu anlamak için derdinizin olması gerekir. Sorumluluk duygusu gelişmiş insan, her şeyden önce bencil değildir, şükür sahibidir, bir endişe taşır iyilik adına, hayatına anlam katan çabalar içinde olmaya çalışır.

Farklı inanç ve toplumlarda bu tür insanlar daima saygıdeğerdir, yaşadıkları toplumlar onlara minnettardır. Toplumu bir çeşit rehabilite eden bu insanların yetişmesini istiyorsak, meslekleri ne olursa olsun başta kendine, topluma ve hepsinden öte Rabbine karşı sorumluluk bilinciyle şekillenmeyi gaye edinmeliyiz. Bir düşünelim, hayal edelim, yaşadığımız toplumda Peygamber (s.a.s)‘in, bir mesleği icra ettiğini, mesela bir öğretmen, bir doktor, bir mühendis, bir esnaf, işveren vs. olduğunu farz edelim, hiç kendisiyle “iş” dolayısıyla irtibata geçenle-

8

HSVbülten GÜZ2016

rin rahatsız olacağını düşünmemiz olur muydu? Aynı formatta olmasa da Efendimiz bu saydıklarımızın çok ötesinde görevleri zaten icra etmiştir. O halde her şeyden önce hayatımızın merkezine “peygamberi yaşantıyı, peygamberi ahlakı” saf, katıksız ve kirletmeden olduğu gibi aktarabilirsek sorumluluk duygusu gelişmiş bir toplum inşası ancak o zaman gerçekleştirilebilir.

Kendisi gaflet uykusundan uyanmada isteksiz birinin, başkalarını uyandırması beklenemez. Siz hiç uykusunda uyuduğunun farkında olanı gördünüz mü? Uyanınca ancak uyumuş olduğunu idrak edebilir. İyi olmak yeterli mi diye düşünüyorsanız yanılıyorsunuz, bu gün iyilerin “aktif iyiler” olmalarının elzem olduğu bir zamanda yaşıyoruz.

Sağlık alanında hizmet eden insanlar olarak toplumun bir parçası olduğumuzu göz ardı etmemeliyiz. ”Her nimetin şükrü kendi cinsindendir.” Bize verilmiş sağlıkçı olma nimetinin şükrü bunu insanlığın hayrına uygulamaktır. Diğer mesleklerden farklı olarak toplumun tamamıyla muhatap oluşumuzu bir fırsata dönüştürme şansımız var. Top-

İnsanın fiziki ve ruhi hastalıkları bulunduğunu, hatta günümüzün toplumunun birçoğunun hayatının bir döneminde depresyon geçirdiği, stresin hepimizin hayatının bir parçası olduğu, kırklı yaşlarda insanların hipertansiyon, diyabet, obezite gibi ciddi hastalıklardan muzdarip olduğu bir zaman diliminden geçmekteyiz. Bu konuda sağlıkçılar olarak yapabileceğimiz birçok sosyal sorumluluk çalışması olabilir.

Kimse hastalığı istemez, istememeli, ancak hastalığında bir rahmet olabildiğini bilerek işimizi iyi bir şekilde yapma endişesi taşımak gerekir. İlk önce koruyucu ve sağlık problemleri ortaya çıkmadan önlem alabilen bir bakışın elzem olduğunu düşünüyorum. Binlerce enterit hastasını tedavi etmek mecburiyeti oluşmadan suların temizliği sağlanmalı, öyle değil mi?

Sağlıkçının sosyal sorumluluğu denince ülkemizde ilk akla gelen oluşumlar, Yeryüzü Doktorları ve Hayat Vakfı’nın etkinlikleri bu yazının hacminin ötesinde olduğundan ayrıca incelenmesi çok önem arz etmektedir. Seminerler, konferanslar, sokak çocukları çalışmaları, yardım faaliyetleri, Afrika çalışmaları, Suriye acil yardım faaliyetleri ve daha bir çok iyilik çeşmesi….

labilmesini sağlamalıyız, siz hiç sağlık çalışanına olumsuz davranışta bulunan bir hastaya aynı muameleyle karşılık verildiğini gördünüz mü? Ağrısından kıvranan hastaya ne bağırıyorsun diye azarlayan ya da dünya görüşü kendine zıt bir hastayı tedavi etmiyorum diyen biri, hiç ehil bir sağlıkçı olabilir mi?

M A L AT YA

lumdaki her iş grubunun değerli olduğunu bilmek gerekir. Örneğin her gün çöplerimizi temizleyenlerin bir ay işlerini yapmadıklarını düşünün, hayat yaşanmaz olur. Şunu bilelim ki hepimizin ucundan tutacağı, katkı sunabileceği bir toplumsal iyilik mutlaka vardır. Gülümsemek çok mu zor!

O halde temelleri yüzyıldır birçok bulaşıcı hastalıkla kirletilmiş, insan fıtratını mutasyona uğratmaya dönük uygulamalarla gelinen toplumsal durumu iyi anlamak gerekmektedir. Islahı için bir şeyler yapmamızın aynı zamanda geleceğimiz için bir mecburiyet olduğunun farkına varmalıyız. Bunu anlayınca Resulullah (s.a.s)‘in toplum ve birey bazında gerçekleştirdiği insani devrimin büyüklüğünü biraz olsun hissedebileceğiz, O’na benzediğimiz ve ahlakıyla ahlaklandığımız oranda sosyal problemlerimize derman olabileceğimizi göreceğiz. ”Bir kavmin efendisi hizmet edenidir.”

Hadisi Şerif “Hepiniz çobansınız ve hepiniz elinizin altındakilerden sorumlusunuz.

Yönetici bir çobandır.

Erkek, aile halkının çobanıdır.

Kadın, kocasının evi ve çocukları için çobandır.

Hepiniz çobansınız ve hepiniz çobanlık yaptıklarınızdan SORUMLUSUNUZ.” Hadisi Şerif Unutmayalım iyilik bulaşıcıdır. :)

Diğer yandan önem arz eden, toplumsal problemlere bir de sağlıkçı bakışıyla bakıGÜZ2016 HSVbülten

9

ANKARA

Yürüyen Merdiven Sendromu

Zeliha Nurdan Genç

1994 yılında Sivas’ta doğdu. Annesi Şenel Hanım, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmeni, babası Cebrail Bey ise Coğrafya Öğretmeni’dir.

Kendisinden iki ve altı yaş küçük olan iki erkek kardeşi vardır. Büyük kardeşi Hüseyin Ekrem, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 2. sınıf öğrencisidir. Küçük kardeşi Muhammed Semih ise Sivas Selçuk Anadolu Lisesinde 10. sınıf öğrencisidir. İlkokulu Gazi Osman Paşa İlköğretim Okulu’nda, ortaokulu Fevzi Paşa İlköğretim Okulu’nda, liseyi Sivas Fen Lisesi’nde okudu. Hacettepe Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ni kazandı ve Ankara’ya taşındı.

Yazmayı ilk öğrendiği günden itibaren kalemi elinden düşürmedi. İlkokulda katıldığı il bazındaki kompozisyon yarışmalarında dereceler aldı. Lisede Tübitak Ortaöğretim Araştırma Projeleri Yarışması’na katıldı ve bölge sergisine davet edildi. Üniversite hayatı boyunca Ankara Genç İHH hanımlar birimi, Akmedrese Hanımlar, Hacettepe Genç Yeryüzü Doktorları Topluluğu ve Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı gibi sivil toplum kuruluşlarında aktif olarak yer aldı. Hayat

10

HSVbülten GÜZ2016

Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı Ankara Şubesi Öğrenci Kozası’nda yer aldı. “Hayat Bayram Olsa” Edebiyat Söyleşileri, “Hira” Yetim Araştırmaları Okuma Grubu ve “Berceste” Edebiyat Okuma Grubu’nun sorumluluğunu yürüttü. Bir süre Hayat Sağlık Dergisi Ankara Çalışma grubunda yer aldı.Gerek Ankara gerek Sivas’ta, bir çok vakıf ve kuruluşta ilmi ve edebi konularda derslere katıldı.

Orta seviyede İngilizce bilmekte ve Osmanlıca okuyabilmektedir.

Günümüzde ise Hacettepe Üniversite Diş Hekimliği Fakültesi’ndeki öğrenim hayatına 5. sınıf öğrencisi ve Stajyer Diş Hekimi olarak devam etmektedir.

bir parçası olmayı hakettirir mi insana? Modern

yim? FE EYNE TEZHEBUN!!!1

zamanın tahtırevanı yürüyen merdivenlerde

Hayat ve yol yıllardır mecazla buluşup eğleşen

yolculara alkış tutmak yüreksizlik değil mi?

iki kelime… Fakat artık daha farklı bir dünyada

“Az zamanda çok işler başarmak”, ne de büyük

yaşıyoruz. Sözün sahibine hürmetle; “Dün dün-

(!) haslet… Çalışmaktan söz eden kalmadı ne

de kaldı cancağızım bugün yeni şeyler söyle-

zamandır. Sadece geçenlerde bir adamın “Allah

mek lazım.”…

ne başardığınıza değil ne kadar çabaladığınıza

Artık üç şeritli beş şeritli asfaltlarda katran kokulu bir akıştayız. İşin tuhafı üstümüze öyle sinmiş ki bu koku, öyle alışmışız ki varlığına, uzun süredir farkında değiliz bile. İnsanlar yollardaki taşlardan engellerden değil yolun kendisinden şikayetçi. Bu yüzden yürüyen merdivenleri seviyoruz, düşünsenize adım atmak zorunda değilsiniz! Ne muhteşem hadise! Kendi kendi-

bakar.” dediğini işitmiştim. Ama pek kale alınmadı sanırım, zira uzun zamandır Allah’ın neye baktığı da pek önemsenmiyor. İnsanlar ne der diye başladığımız cümleleri Allah affetsin diye bitirirken böyle şeyler duyunca gülecek oluyor insan. Ezberlenmiş cümlelerle yaşadığımız otomatik hayatlarımız olmasa belki ama, gülmek bile programlanmadığımız bir eylem.

ne ilerliyor ve çabucak ulaştırıyor sizi gitmek

Ne yazık ki böyle şeyler kalıveriyor insanın kula-

istediğiniz yere… Bir yerde yürüyen merdiven

ğında, düzenini bozan bir virüs gibi işlemcisini

varsa, bildiğimiz düz merdivenden, hani yürü-

çökerten şeyler... Yolda olmanın yolcu olmanın

meyeninden, çıkmak büyük aptallık görülüyor.

güzel olduğunu hatırlatan şeyler... Buraya gör-

Ah bir de yürüyen yol yapsalar, ne rahat ederdik

meye ömrümüzün yetmeyeceği bir zafer için

ama… Trafik derdi de kalmazdı. Havaalanında

geldiğimizi ve zaferden ziyade atılan adımla-

bavulların yolcusunu bulduğu gibi bulsaydık ya

rın değerli olduğunu hatırlatan şeyler… Nerede

gideceğimiz yeri arabalarımızla...

olduğunun önemli olduğunu hatırlatan şeyler,

Az daha bulaştırsaydık şu katrandan yüzümüze gözümüze… Biraz daha plastik olsaydı hayatlarımız değil mi, biraz daha yalan ve biraz daha kirli…

mesela hacca giden karınca gibi... Hani yoluna ölünesi şeyler...

O ayet bize indi! FE EYNE TEZHEBUN! Allah’ın en doğru Kul’u dosdoğru bir yol üzere

Yol emek ister. Oysa zaten var olan bir akışta

olmak için duaya sarılırken, biz eğri odunlar bu

ilerlemek günleri soldurmaktan başka ne ki?

dergaha yakışmıyoruz. Yürümeliyiz bir ağacın

Bu yolun sonunda bir zafer var elbette. Ama

göğe yürüdüğü gibi dimdik... O zaman belki

elhamdulillah müslümanım demek bu zaferin

doğrulur başımız yerden, yerimize yakışır ve

1 Tekvir 26 “Öyleyse bu gidiş nereye?”

ANKARA

İki kapılı hanın neresindeyim? Sahi ne halde-

sesleniriz usul usul: “Cennet-i Ala’ya...”

GÜZ2016 HSVbülten

11

İ S TA N B U L

Tank Sivil Topluma Çarpınca...

Yrd Doç Dr İbrahim Topçu

1975 yılında Kastamonu’da doğdu. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden 1999’da mezun oldu. 2001 ve 2004 yılları arasında İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nde Deontoloji ve Tıp Tarihi ihtisası yaptı. 2007-2008 yılında Beykent Üniversitesi’nde Hastane ve Sağlık Kurumları Yöneticiliği İşletme Yüksek Lisansı yaptı. 2004-2005 yılları arasında Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesi Baştabip Yardımcılığı, 2005-2011 yılları arasında İstanbul Sağlık Müdürlüğü Eğitim Şubesi ve Strateji Geliştirme Şubeleri Sağlık Müdür Yardımcılığı, 2011-2014 yılları arasında İstanbul Halk Sağlığı Müdürlüğü Müdür Yardımcılığı görevlerini yürüttü. 20142016 yılları arasında Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Deontoloji ve Tıp Tarihi Anabilim Dalı Başkanı olarak görev yaptı. 2016

12

HSVbülten GÜZ2016

Haziran ayından itibaren Sağlık Bilimleri Üniversitesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Başkanı ve Sağlık Bilimleri Üniversitesi Geleneksel ve Tamamlayıcı Tıp Uygulama, Araştırma Merkez Müdürlüğü görevini yürütmektedir. Türkiye Yeşilay Cemiyeti Genel Başkan Yardımcısı olan İbrahim Topçu, iyi derecede İngilizce ve Osmanlıca bilmektedir, evli ve 3 çocuk babasıdır.

Tarih 16 Temmuz 2016 akşamı, yer Karadeniz’deki o eski evin 50 metre ötesine yapılan yeni betonarme ev. Ben 41 oğlum 10 yaşında. Bu sefer renkli bir plazmanın karşısındayız. Oğlum tutuklanan ve o esnada galiba kafalarını kapıya çarpan yaralı generalleri görüyor haberlerde ve soruyor; Baba, bu askerleri niye dövmüşler?

Darbe yapmaya kalktılar oğlum.

Hııııı ( tabii ki hiçbir şey anlamıyor o da ama benim çocukluğumdan farklı olarak bitmeyen soruları var) Peki siz dün gece evden hızlıca çıkıp gittiniz, nereye gittiniz amcamla, baba? ,,,,,,,,,,,,, Belki de sadece bizim yaşadıklarımızı ya-

şayacağı zaman anlayabileceği bu gerçeği bir gülümsemeyle anlatmaya çalışıyorum ona. Elimden başka bir şey gelmiyor.

80 darbesinin minik şahitleri olarak 28 Şubat darbesinde ateşin en fazla harlandığı yerde yani üniversitedeydik. 15 Temmuz darbesini ise hep beraber yaşadık. Bir çok kalkışma denemesini ve askeri sokağa sürmeden yapılan darbe girişimlerini saymazsak ben doğalı 3 askeri darbe oldu bu ülkede. Üç kere tanklar sokağa çıktı, üç

İ S TA N B U L

Sanıyorum 6-7 yaşlarındaydım. Karadeniz’de eski ahşap bir köy evinin her nasılsa adı yeni yer diye anılan küçük odasında siyah beyaz bir televizyonda rahmetli dedem ve misafirleri haberleri izliyorlar. Ben tembihlendiğim gibi sobanın yakınında diz üstü oturuyorum ve dedemin çayını yenilediği misafirlere eski kırık şekerlerden ikram ediyorum. Televizyonda sürekli aynı adam, “..yine yurt gezisine çıktı..” diyor spiker. Dedem “ Gez bakalım” diyor “Gez bakalım, daha ne kadar gezebileceksin….” Ben hiç bir şey anlamıyorum bu sözlerden. Odada Halk Partili ve demirgıratlı olduğunu her seferinde söyleyen yaşlı misafirler de çok kızgınlar.. Sevmiyorlar o adamı.. Dillerinde hep aynı kelime, “İhtilal”. Bir şey olmuş ve benim için babamdan bile güçlü olacak kadar güçlü dedem bunu önleyememiş. Şaşkınım. Ama hiçbir şey anlayamayacak kadar küçüğüm de.. Soru bile sormuyorum, bu hiç aklıma da gelmiyor…

kere halkın iradesiyle seçtiği sivil yönetimleri indirmeye teşebbüs etti birileri. Bu üç darbenin askeri ve siyasi açıdan tartışılmasını bir yana bırakırsak, halk tarafında neler olup bittiğini anlamak ve darbelerin sonuçlarının zaman ilerledikçe neden bu kadar farklılaştığını doğru yorumlamak durumundayız bunca tecrübeden sonra; 80 darbesi; hedefine ulaşmış ve halk, durumdan kitle iletişim araçları ile haberdar edilmiştir. Darbenin en fazla yakıp yıktığı üniversite gençliğini hariç tutarsak halkın büyük bir kısmı darbe olduğunu sonradan duymuş ve sadece duymuştur. Halkın kahir ekseriyeti, benim 7 yaşımda o günkü yetiştiriliş tarzım gereği soru soramamam gibi neden diye bile soramadılar. Zaten darbeyi önleme, geri çevirme ve darbeye direnme gibi bir söylemleri olmadığından eylemleri de olamadı.

Sonuç: 80 darbesi halka rağmen ve halkın direnci olmadan başarılı olmuştur.

28 Şubat Darbesi; milletin soru sormaya başladığı bir olgunluk düzeyinde gerçekleştirildi. Halk oy vererek iktidara taşıdığı partileri takım tutar gibi tutmaktan öte, o partiler etrafında örgütlenme kapasitesi geliştirmeye başlamıştı o dönemde. Üni-

GÜZ2016 HSVbülten

13

İ S TA N B U L 14

versiteler 80 sonrası çok sesli ve çok renkli hale dönüştü, daha az militarize ama okumayı ve kendini geliştirmeyi becerebilen ve kendi içerisinde sorduğu sorulara ürettiği farklı cevaplar üzerinden çok sayıda kliğe bölünmüş parçalı bir yapılar bütünü haline geldi. Halk ise yeni yeni toparlanıyor, memleket meselelerine müdahil olmak istiyor ve henüz cami yaptırma derneği düzeyinden çıkmaya çalışıp kendi içinde organize oluyordu. Sendikalar, vs. büyük oranda 80 öncesi hallerinden uzaktılar. İşte böyle bir konjonktürde 28 Şubat darbesi hesapsızca ve yine halk yok farz edilerek yapıldı. Sincan’da tanklar yürütülüp toplumun sinir sistemi test edildi, sonuç darbeciler açısından olumluydu. Ama öngörülmeyen ve istenmeyen bir görüntü oluşuyordu üniversitelerde. Gençlik biraz da başörtüsü mazlumiyetinin verdiği meşruiyet ile direniyor ve halk kitlesel olarak olamasa da tarihinde ilk defa öğrencilerin aralarına karışıp darbeye direnenlere destek veriyordu. Zaman geçiyor ama gençliğin iradesi kırılamıyordu. Emekleme aşamasından yeni yeni çıkabilen sivil toplum kuruluşlarının bir kısmı olanca güçleriyle darbe karşıtı cepheyi destekliyor ama güçleri sınırlı olduğundan yük öğrencilerin üzerinde birikiyordu. Her şeye rağmen öğrenciler sahayı tehditle terk etmiyorlardı. Darbenin kudretli paşası “…28 Şubat 1000 yıl sürecek…” diye ünlüyor ama para etmiyordu. Şiddet uygulanmaya, evler ve yurtlar basılıp öğrenciler içeri alınmaya başlandığı ve okuldan uzaklaştırma süreçleri başlatıldığı halde memleketin dört yanında sokaklar dolup taşıyordu. Ülkenin yönetimi tamamen değiştiriliyor, siyasi irade susturuluyor, dini cemaatler çok büyük baskılarla dağıtılmaya çalışılıyor, bir avuç sivil toplum kuruluşundan ve halktan

HSVbülten GÜZ2016

başka destekçisi kalmayan öğrenciler yine de sınıflarına girmiyordu. Can alıcı darbeyi yetiştirdikleri hoca sıfatlı teröristleri ile vuruyorlardı sonunda, fetva veriyor ”..furuattandır başörtüsü…” diye aldatıyordu okyanus ötesinden. Çok sayıda öğrenci çekildi bunun üzerine meydanlardan, başörtüler toplu olarak açılıyordu amfi önlerinde. Eylem yaparak darbeye direnenlere bundan daha ağır bir darbe vurulamazdı hiç kuşkusuz. Ama azala azala 2 yıla yakın direnmeye devam ettiler darbeye.

Sonuç: Millet 28 Şubat darbesinin ana rahmine adı “sivil itaatsizlik” olan bir çocuk bıraktı. Görüntüde darbeciler kazanmıştı ama halk bir umut büyütüyordu artık darbenin ana rahminde.

15 Temmuz Darbesi; 90’lı yılların ortalarından itibaren sayılarını bilmemek ile beraber sayısal olarak bir sivil toplum örgütü patlaması yaşandı bu ülkede. Her alanda her mecrada ve branşta sivil toplum kuruluşları kurulup büyütüldü. Hemen her alanda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları başlangıçta biraz da 28 Şubat yasakları nedeniyle faaliyet gösteremez olan İslami inisiyatiflerin meşruiyet alanıydı. Bir süre sonra bunu da aşan bir misyona kavuştular. Halk kendini nasıl gerçekleştirebileceğini, hayallerine nasıl yürüyebileceğini, çocuğunun eğitiminden insani yardıma kadar çözmek istediği problemlerinin kendisiyle aynı sıkıntıları çekenleri bir araya getirerek nasıl hal yoluna koyabileceğini yavaş yavaş, yaşayarak ve biraz da vura kıra öğreniyordu. Cami yaptırma derneklerinden sonra köy/kasaba güzelleştirme dernekleri gelmiş, bir süre sonra elbirliği ile doğduğu yerleri yaşanır kılabildiğini gören halk gözünü yaşadığı yer olan şehirlere çevirmişti.

ladığı etkin iletişim imkanları korkunç bir güç kattı sivil topluma. Bir süre sonra sosyal medyanın gücünü de fark ettiler. Gezi olaylarında twitter mecrasının gerektiğinde nasıl bir silaha dönüştürülebildiğini yazdılar akıllarının bir kenarına örneğin. Artık sivil toplum kuruluşları mensupları dünyanın her noktasıyla kesintisiz ve ücretsiz iletişim imkanını yakalamışlardı ve bunu sonuna kadar kullandılar. Yeni siyasi iklimin de yardımıyla sivil toplum kuruluşları merdiven altında yürüttükleri insan yetiştirme odaklı faaliyetlerini de daha güçlü ve etkin yapabilir hale geldiler. Eskinin diğerini kabul etmez yapılarının yerine, misyon odaklı ve yıkıcı olmayan her görüşten insanı bünyesine alan sivil toplum kuruluşları faaliyetleri ile; iyi insan olmayı dert edinen, sorumluluk bilinci taşıyan, ben değil biz şuurunda, iradesinin kıymetini bilen çocuklar, gençler, kadınlar ve erkeklerden oluşan bir toplum inşa edilmeye başlandı. Ev kadınları evlerinden, esnaf dükkanından, öğrenci ya da hoca okulundan dışarıda da bir hayat var ettiler kendilerine. Kimi öğreniyor, kimi öğretiyor, kimi veriyor kimi alıyor, kimi sosyalleşiyor kimisi ders yapıyor ama herkes bir ya da birkaç sivil toplum kuruluşu çatısı altında hayata değer katıyor ve bu iletişim networklerinin bir parçası olmaya gayret ediyordu. İşte 15 Temmuz darbesi; kısa sürede bu zihinsel ve eylemsel devrimi gerçekleştirebilmiş, ülkenin siyasi iklimini şekillendirmeyi başarmış, örgütlü ve birbirinden haberdar bu toplum üzerine inmeye çalıştı.

İ S TA N B U L

Elbette kendilerine rehber olan az sayıda eski sivil toplum kuruluşlarından da ilham alarak yürüyorlardı hedeflerine. Şehirlerin banliyölerindeki hemşehri kahvehanelerinden çıkan halk beraber başarmaya, okuyamayanı burs toplayıp okutmaya, işi olmayana iş kurmaya, hastalanana sağlık hizmeti ulaştırmaya, depremde evi yıkılana para toplayıp ev almaya başlıyordu yavaş yavaş. Daha sonraki yıllarda büyük başarı hikayeleri yazan sivil toplum kuruluşları bu yıllarda kurulmaya ve ilk afişlerini köprü üstlerine asmaya başladılar. Ülke de siyasi iklim de halkın bu gidişiyle paralel olarak ikibinlerin hemen başlarında değişti. Kazandığı siyasi başarı halkı daha da cesaretlendirdi. Düne kadar kafasına inen darbeyi bile günler sonra öğrenen halk gitmiş onun yerine sorunlarına çözüm üretmek için bir araya gelip sivil toplum kuruluşları kuran gıpta edilecek bir topluluk gelmişti.

Kısa süre içerisinde kitle iletişim araçlarının da etkin kullanılmasıyla uluslararası alanlarda hizmet veren sivil toplum kuruluşları kurulmuş ve büyük başarılara imza atılmaya başlanmıştı. Sivaslı bir emekli teyze Afrika’da su kuyusu açarken, Artvin’de yaşayan bir caminin cemaati yükledikleri kamyonu çocuklarının hediyeleri olan oyuncaklar üzerine yazdıkları göz yaşartıcı notlar ile Gazze’ye yolluyordu artık.

Millet sadece ülkenin değil dünyanın kaderini de elleriyle değiştirebileceğine inanmaya başlamıştı. Birlik olarak, örgütlenerek ve iletişim kurarak her gün yaptıkları işleri yapmaya devam ederken şeytanın bacağını kırabileceğini fark etmişti. Bir süre sonra internet, tabletler ve akıllı telefonlar yoğun bir şekilde girdi hayatımıza. Bu teknolojilere hazırlıksız yakalandığımız için ortaya çıkan bir çok olumsuzluğun yanında, sağ-

………

Yatsı namazından çıkıyorum, cep telefonumda bir hareketlenme var, üye olduğum sosyal medya hesaplarında inanmakta zorlandığım mesajlar okuyorum.

GÜZ2016 HSVbülten

15

İ S TA N B U L

Olağan üstü bi şeyler var, ne olduğunu bilen var mı…

başarılı olamayacağının müjdesini üfledi yüreklerimize.

Arkadaşlar darbe oldu….

…….

Köprüyü tanklar kapatmış…

Ben abdestimi alıp dışarı çıkıyorum arkadaşlar, hakkınızı helal edin…

Terör tatbikatı diyorlar ama yalan, darbe bu…

Ne yapacağız…

Cumhurbaşkanımız nerede, neden çıkmıyor televizyona…

Tutuklanmış deniyor abi, üye olduğum diğer bir grupta… …………

Bu yazıyı okuyanlar 15 Temmuz gecesi bunun benzerlerini kendilerinin de yaşadıklarını gözleri yaşararak hatırlayacaklar eminim. “…Bu millet silahtan korkar, perdelerini kapatır…” diyenler, aşırı özgüvenleri nedeniyle halkın son 20 yılda nasıl şekil değiştirdiğini öngöremedikleri için niyetlendiler darbeye. 80 darbesi ve 28 Şubat darbelerinde bayrak sopasıyla dövülen halk bayrağıyla çoktan barışmış, ülkesinin tarihiyle koparılan bağlarını onarmış ve minarelerinden ezanlar okunan ülkesine bir başka gözle bakmaya başlamıştı çoktan oysa ki. Ama darbe başlamıştı, F16’lar kendilerini göstermiş, ilk şehit haberleri yine sosyal medya mecralarında paylaşılmaya başlanmıştı. Herkesin yüreği bedenine sığamazken selalar yetişti yardıma ve gruplara düşen şu mesajlar bu darbenin

16

HSVbülten GÜZ2016

……

Bu sefer tank sivil inisiyatife çarptı ve şuur/iman, çeliği eritti. Selalar darbe bildirisine üstün geldi. Binlerce sivil toplum kuruluşu ile dakikalar içinde örgütlenen millet bu sefer darbeyi sonradan izlemek ve ah etmek zorunda kalmadı. Sivil itaatsizlik, sivil irade, sivil toplum diye diye yıllardır yürüyüşünü sürdüren halk raydan çıkartılan trenini sonunda rayına oturttu ve sivil toplum darbeyi yenecek bilinci toplumda inşa etmeyi başardığını gösterdi. Bütün bu yaşananlardan sonra bile “artık darbe olmaz” demek hala büyük bir risk bugün için. Ama artık kesin olan bir şey var; sokağa çıkan her tankı çıplak elleri ve inancı ile karşılamaya hazır, darbelere karşı psikolojik üstünlüğü eline geçirmiş, sivil, eğitimli, iletişim mecralarını aktif kullanan ve örgütlü insanlar bekliyor olacak...

15 Temmuz sonuç: Sivil irade bütün dünyanın gözleri önünde ve saatler içerisinde çıplak elleri ile darbeyi püskürttü. Bir darbe karşısında ilk defa HALK KAZANDI.

İ S TA N B U L GÜZ2016 HSVbülten

17

DÜZCE

Tarihe Tanıklıklığım ve Ülkem İçin Gitmeliydim

Ahmet Belada 06.01.1960 Nevşehir Karapınar kasabasında doğdu. Evli ve beş çocuk babasıdır. İlköğretimini Nevşehir Karapınar kasabasında aldı. Orta öğretimini İstanbul Fatih İmam Hatip Lisesi’nde tamamladıktan sonra Marmara İlahiyat Fakültesi’ni bitirdi. Van Erciş ve Nevşehir’de çeşitli okullarda öğretmenlik yaptı. Şu anda Türk Tarih Kurumu’nda araştırma görevlisi olarak devam etmektedir. Çeşitli dergi ve sitelerde yazarlık faaliyetlerini yürütmektedir.

18

HSVbülten GÜZ2016

DÜZCE 15 Temmuz 2016 günü, akşam eve geldiğimde mutadım gereği, ne var ne yok diye televizyonu açtım. Haber kanalları, FSM ve Boğaziçi köprüsünde tek taraflı olarak askerler tarafından yolun kapatıldığını gösteriyordu. Bir gariplik olduğunu anlamama rağmen şöyle bir yorum yaptım. Herhalde Fransa’daki (Nice) terör eyleminden sonra bizde de olabileceği düşüncesinden hareketle alınan bir tedbir zannettim. Zannettim ama niçin polis değil de askerler… Zaman ilerledikçe gördüm ki, durum benim zannettiğimin dışında bir şey…

Tam böyle gelgit yaşıyordum ki Başbakan Binali Yıldırım’ın toplumu rahatlatan ve istifhamı giderici şu beyanı geldi; “…Endişeye gerek yok. Seçilmiş hükümet iş başındadır.

Yaşanan, askeriye içindeki ufak bir grubun kalkışmasıdır… Gerekli çalışmalar yapılıyor…”

Diğer taraftan Cumhurbaşkanını merak etmeye başladım. Nerede olduğunu, ne yaptığını, başına bir şey geldi mi, endişesini taşırken, bu olayla ilgili neler söyleyeceğini merak ederken CNNTürk’te canlı yayına katılıp da kendine yakışır tavır ve tarzıyla, moral verici açıklamalarıyla, benim olduğu kadar bir çok kimsenin gönlüne su serpti (Elhamdülillah).

Bütün bunları yaşarken ve televizyonları izlerken gece saat 24:00’ü buldu. Reisin; “…dışarı çıkın…” çağrısına uyarak kızım Ayşe Beyza ile yola revan olduk. “...Hadi gidelim…” Önce serseri mayın gibi nereye gideceğimizin şaşkınlığını yaşarken, bizim gibi aynı şaşkınlığı yaşayan bir grup insanla yürüyerek Kızılay’a gitmeye karar verdik.

Tam bu esnada gelen bir minibüse binerek Tandoğan’a yakın bir yerde inip yürüyerek Kızılay/Meclis/Genelkurmay’a gittik. Ertesi

GÜZ2016 HSVbülten

19

DÜZCE gün saat 13:00’e kadar oradaydık.

En uzun gece ve günlerden birini yaşadım.

Hem de ölümle burun buruna gelerek… Tunus, Libya, Tahrir (Mısır) ve Suriye’de olanların aynını hissettim ve yaşadım… Yaşadım yaşamasına ama orada bulunmaktan en ufak bir pişmanlık duymadım. Çünkü ülkemizin bekası için oraya gitmeliydim.

27 Mayıs 1960 ihtilalini hissetmemiş, 71 muhtırasında bir şey anlamamıştım ama bu kez durum farklıydı. Bu defa ne gerekiyorsa gereğini yapmalıydım. Bir şeyler yapmak için de GİTMELİYDİM. Gitmeliydim! Zira 1980 ihtilalini yaşamış herkes gibi ben de bir şeyler yapamamıştım…

Gitmeliydim! Askerlerle beraber bazı siyasetçiler, gazeteciler ve sivil bazı kesimin desteklediği o meşum “28 Şubat”ı iliklerime kadar hissetmiş ve yaşamıştım… Bu kez evimde oturamazdım gitmeliydim.

20

HSVbülten GÜZ2016

TAHRİR: Hatırlayınız! Mısır halkı Kahire şehrindeki Tahrir Meyadanında ülkelerinin geleceği için toplandılar. Aylarca aç susuz bir araya gelip hak talebinde bulundular.

Ayaktakımı (Baltacılar) bazı insanlar olmak üzere asker sivil topyekun halkın üzerine en ağır silahlarla saldırarak, bir sürü masum insanı öldürerek, seçilmiş Cumhurbaşkanı (Mursi) dahil olmak üzere İhvan-ı Müslimin Teşkilatı’nın üst yöneticilerinin hemen tamamını mahkum ettiler. Bu olaylar yaşandığı esnada ekran başında zaman zaman ağlayarak kaygı duyuyordum. Kendi kendime de; “Bir insan kendi milletine bunları nasıl yapar?!” diye hayret ediyordum. Nereden bileyim kendi askerimizin de aynı şeyi yapacağını… Üzgünüm. Şaşkınım. Kabullenmekte zorlanıyorum… Ülkemde de Tarir’lerin yaşanmaması için GİTMELİYDİM. Kızılay Meydanı’nda alçaktan uçan jetlerin

Genelkurmay yanında bulunan eski dostum Ramazan Karasan ve kızı, burada işler çok kötü, önümüzde ölenler, parçalananlar var, diye ağlayınca biz de oraya gitmeye karar verdik. Ankara’yı bilenler için söylüyorum; Meclis’i solunuza, Emniyet Müdürlüğü ve İçişleri Bakanlığı’nı sağınıza alarak Eskişehir yolundan giderken az ilerde kesişen yolun sağ köşesinde Genelkurmay Başkanlığı vardır. Bu bölge cuntacıların deyim yerindeyse kırmızı çizgisi gibiydi.

Biz de gece saat iki civarında bu kırmızı çizgideydik. Durum oldukça vahimdi. Helikopterlerle üzerimize kurşun yağdırdılar… Ölümle burun buruna gelmenin ne anlama geldiğini nasıl olduğunu orada bizzat hissettim ve yaşadım.

Her ne kadar evden çıkarken abdestimizi alıp, kimliğimizi de cebimize koymuşsak da, Kızılay’dan Genelkurmay’a giderken bir durumun olması halinde görevlilerin işini kolaylaştırma adına kızım: “Babacığım! Kolunu uzat ismini ve TC’ni yazayım…” dedi.

Ardından birbirimizle helalleştik ve Meclis’in önüne gittik. Kurşunlar yağmur gibi yağarken kızımın “Babacığım diyerek bana, yavrum diyerek benim ona sarılmam…” Ölümü göze ala ala GİTMELİYDİM O gece bir taraftan da ailem başta olmak üzere belirli kimselerle de gerek telefon, gerekse sosyal medya vasıtasıyla haberleşiyordum. Olan bitenleri onlara aktarıyordum. Zaten çocuklarım da meydanlar-

daydı. Abdullah, Düzce, N. Enes, Süheyl, Nevşehir; Vahdet, İzmir meydanındaydı.

Her ne kadar onlar meydanda olsalar da Ankara’nın nazikliğinden dolayı, onlar kendilerinden çok bizi merak ediyorlardı. Telefonu birisi açıp birisi kapatıyordu. Bir ara İzmir’deki oğlum Vahdet’le konuşurken öyle ağladı ki çok etkilendim... Bir taraftan orada bulunmamızı isterken, diğer taraftan da başımıza bir şeyler gelebileceği kaygısını taşıyordu. “Ne olursunuz babacığım

DÜZCE

attığı ses bombası ve uçakların çıkarttığı ses insanı çileden çıkarıyordu. O esnada ağlayanlar, kulaklarını tıkayanlar, yerlere yatanlar, gizlenebilecekleri bir yerlere sığınmalar vs… ama tüm bunlara rağmen hiç kimse ayrılmıyordu.

tedbirli olun biraz kıyılarda, tenha yerlerde durun” diyordu. Oğlumun “aman baba!” demesine rağmen GİTMELİYDİM: MENDERES, ÖZAL, ERBAKAN; okumalarımdan ve yaşadıklarımdan da hareketle gördüm ki bundan sonra ihtilal olmayacağını düşünüyorum. Muhtemel ihtilal yapacakların işi artık oldukça zor, hatta imkansız, diyordum. Size 60 ihtilaliyle kısa bir anektot anlatayım. Menderes Eskişehir’de çok büyük bir kalabalığa hitap ettiği esnada “Bu kadar kalabalık bu kadar insan bizi desteklerken kim ihtilal yapılabilir ki?” diyor. Millet çılgınlar gibi alkışlıyor… henüz mitingten yeni ayrılmıştı ki, kısa bir müddet sonra askerler kendilerini yakalamaya geliyorlar. Menderes, Kütahya üzerinden Konya’ya gitmek istiyordu. Ancak Kütahya’ya kadar gidebiliyor. Kütahya’da Valilik makamında, ilerde CHP’nin Cumhurbaşkanı adayı olacak Muhsin Batur tarafından tutuklanarak götürülüyor. Çok büyük bir seçmeni olan DP’liler tüm gelişmeleri ve idamını sadece radyo ajanslarından dinliyorlar. Maalesef hiçbir şey yapamıyorlar.

Eğer Menderes, kadife sesiyle % 50’nin üzerinde oy aldığı seçmenine; “sayın halkım bunlar seçilmiş meşru hükümeti, bizi iktidardan indirmeye çalışıyorlar; sokağa inin bizi koruyun.“ deseydi; halk ne yapardı!

GÜZ2016 HSVbülten

21

DÜZCE Bilmiyorum...

80 ihtilali sonrası seçimle tek başına seçimi kazanıp başbakanlık yapan, ülkemize yeni bir ufuk açan Turgut Özal, bazı kurum ve kişiler tarafından mıncıklanıp itibarsızlaştırılırken ona karşı bir şey yapamayanlar; 28 Şubat’ta Erbakan Hoca mıncıklanıp, terletilirken kendisinin de isteği ile ona karşı da bir şey yapamayanlar; yaşadığımız son kalkışmada eski dönemlerde yapamadıklarının da acısını çekenler Tayyip Erdoğan’a karşı gereğini yaptılar/yapmaya devam ediyorlar. O yapanlardan, meydanlarda olanlardan birisi olmakla gurur duyuyorum. Milletin adamlarının aziz hatıraları için GİTMELİYDİM Kızılay’da gördüm ki, artık bu millet eski millet değil. Alçaktan uçan jetlere, atılan ses bombaları, sıkılan kurşunlar, yürütülen tanklara ve ezilen arabalara rağmen mevzilerini terk etmeyen insanlarımızı gördükçe doğrusu gururlandım.

22

HSVbülten GÜZ2016

15 Temmuz akşamı birbirinden ilginç hatıralar yaşanmasına rağmen birinden bahsetmek istiyorum. Jetlerin çıldırtan sesi, ve atılan/atılması muhtemel kurşunlardan sakınmak için herkes saklanabileceği bir yerlere geçmek istiyordu. Biz de kuytudur düşüncesiyle bir bankanın kapısına vardık.

Gerçi kurşunlar yatay geliyordu, bu şekilde saklanmanın bir manası yoktu ya! Her neyse... Yaşlı bir karı-koca. Kızılay’da ayakta duramayıp bizim mevzilendiğimiz bankanın merdivenlerine oturmuşlardı. O zor şartlarda bir taraftan da Cumhurbaşkanını merak ederek; “yavrum Cumhurbaşkanımız nasıl ki, ondan bir haber var mı! Ona bir şey oldu mu ki?...” diye öyle kaygılı bir soruşu vardı ki, doğrusu hayret ettim. Kendini teselli ve teskin edecek açıklamaları yapınca karı-kocanın yüzündeki sevinci anlatamam… Görülen o ki, bu halk böyle olduğu müddetçe artık yeni bir kalkışma olamaz.

Siyaset; daha önce hiç olmadığı kadar siyasi birliğin sağlanması tüm halkımızca oldukça iyi karşılandı. Özellikle o gece Meclis Başkanının çağrısı üzerine milletvekillerimizin Meclis’e gelmeleri gurur vericidiydi.

Zaten orayı bombalamaları da meclisi tahrip etmekten ziyade vekilleri öldürmeye yönelikti. Arzu ve temennim o ki; demokrasi adına siyasi bu birlikteliğin bundan sonra da, ülkemizin âli menfaatleri için devam etmesidir. Elbette siyasi partilerin farklı görüşleri olabilir/olacaktır da.

Birkaç cümle de Fethullah Gülen’e: Tek cümleyle ‘Sizlere yazıklar olsun…’

Aldığın dini eğitim seni bu noktaya mı getirecekti!.. Allah’ı, Peygamber’i, Hulafa-i Raşidîn’in adını kullanarak yetiştirdiğin insanları (!); hasretiyle yandığını söylediğin vatanına, vatan evlatlarına tankları nasıl

Meclis’i, Emniyet Genel Müdürlüğü’nü, Özel Harekat Daire Başkanlığı’nı nasıl bomlattın?!.. En iyi şartlarda yetişen, ülkemizi parçalamak isteyen teröristlerin korkulu rüyası 47 özel harekat mensubuna nasıl kıydırdın!.. O güzelim binaları nasıl tahrip ettirdin?!.. Hiç mi Allah’tan korkmadın. Tek cümleyle tekrar sizlere yazıklar olsun…

İnsanlık tarihi boyunca hiçbir kazanım kolay olmuyor/olmamıştır da. Bedel ödenmeden, sınanmadan elde edilmiyor. Edilmeyecektir de. Türkiyemiz de kurulduğu tarihten bu tarafa iç ve dış unsurlar vasıtasıyla çeşitli badirelerden geçti. Görülen o ki, daha da geçecek gibi gözüküyor.

DÜZCE

sürdürdün!.. Jetlerle ve helikopterlerle suçsuz insanları nasıl kurşunlattın/bombalattın!.. Masum insanlara nasıl kıydın/kıydırdın!.. Sen ki, İsrail’de ölen Yahudi bir çocuk için burnunun direkleri sızlayarak ağlıyordun!.. 18.07.2016 tarihi itibariyle 145 sivil, 60 polis 3 asker olmak üzere toplam 208 şehid, 1491 yaralı var. Müntesiplerin tarafından ve talimatınla ölen o masum insanlar için de ağladın mı?!..

Beyler! Zaman, ayrıntılara boğulmadan, ülke menfaatini esas alarak, yekvucut olma zamanıdır. Farklı düşünmek, bir ve beraber olmaya mani değildir. Tüm kurum ve kuruluşlarımızla ülkemizin âli menfaati için birlik olmalıyız.

Tüm bu duygu ve düşüncelerden hareketle; yaşanan/yaşatılan bu olumsuzluğa bir tepki olarak, protesto etmek için Kızılay’a, Genelkurmay’a GİTMELİYDİM.

Kızılay’da tanklarla ezilmiş arabalar…

GÜZ2016 HSVbülten

23

İ S TA N B U L

Cephede, Hastanede Her Daim Nöbette!

Dr Muhammed Atak

2006 yılında İstanbul (Çapa) Tıp Fakültesine girdi. Öğrencilik yıllarında çok sayıda sivil toplum kuruluşun gençlik biriminde aktif rol alarak birçok projede yer aldı. Hayat Vakfı Öğrenci Kozası Öğrenci Başkanlığı, Genç Yeryüzü Doktorları Üyeliği, İBB Gençlik Meclisi Sağlık Komisyonu Üyeliği, İstanbul Tıp Fakültesi Öğrenci Temsilciliği, İstanbul Üniversitesi Öğrenci Konseyi Başkanlığı yaptı.

rı Başkanlığı yaptı. Yeryüzü Doktorları Derneği

zun olduktan sonra zorunlu/gönüllü hizmetini

yönetiminde sivil toplum çalışmalarını sürdür-

Bitlis’te yaptı. Bitlis Merkezde ve Bitlis’in Hizan

mektedir.

ilçesine bağlı Sağınlı köyünde Aile Hekimi olarak çalıştı. Zorunlu hizmetten sonra kurum içi atama ile İstanbul’a döndü. İstanbul Beykoz Devlet Hastanesi’ nde acil servis hekimliği yaptı. İstanbul İl Sağlık Müdürlüğünde, Özel Sağlık Kuruluşları Denetim Biriminin ve Sağlık Hizmetleri Denetim Şube Müdürlüğü’nün kurulumunda yer aldı, denetim ekip başkanı olarak çalıştı. Üsküdar İlçe Sağlık Müdürlüğü yaptı.

24

2014-2016 arasında Genç Yeryüzü Doktorla-

2012 yılında İstanbul Tıp Fakültesi’nden me-

HSVbülten GÜZ2016

İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı’nda doktora eğitimini sürdüren Dr. Muhammed Atak, İstanbul İl Sağlık Müdürlüğünde yeni kurulan İzleme ve Değerlendirme Şubesi’nde Şube Müdürü olarak çalışmaktadır.

İ S TA N B U L 15 Temmuz’da nerede idiniz?

Akşam evde çalışırken saat 22:42’de telefonuma köprülerin asker tarafından kapatıldığı ile ilgili bir mesaj geldi. Herkes gibi yine bir bomba olayı mı diye düşünerek haberleri ve sosyal medyayı takibe aldım.

Birkaç dakika sonra denk geldiğim bir video ile irkildiğimi hatırlıyorum. Videoyu çeken kişi askeri kıyafet içinde olan birine ‘’Komutanım bomba ihbarı mı var?’’ diye soruyor ve aldığı cevap aynen şöyle idi: ‘’Silahlı kuvvetler yönetime el koydu, şaka değil. Herkes evine gitsin…’’ Büyük bir şaşkınlık ve öfke ile masadan fırladım. Eşime durumu anlattım, onu ikna etmeye çalıştım kısa bir an için. Evet, inanılması güç bir durumdu ve gerçekten de şaka değildi.

Hemen telefonla dostlarımla irtibat kurdum. İletişim kanallarının kesilmesi ihtimaline karşı ortak inisiyatif ve buluşma yerleri belirlemeye çalıştık. Abdestimizi aldık ve sivil direniş için sokağa çıktık. Sütlüce’ye geçmeye çalıştık. Vasıta bulamadığımız için bir müddet yürüdük. Sonra bir arkadaşımız araçla Aksaray’dan aldı bizi.

Havaalanı tarafı kritik idi, o tarafa yöneldik

başta ama trafik nedeniyle ilerleyemedik.

Bu sırada halkın iradesi ile seçilmiş Sn. Cumhurbaşkanımızın sesini duyduk radyodan. Tankların Vatan Caddesi’nde olduğunu da duymuştuk. Havaalanına ilerleyemeyince Vatan Caddesi’ne yöneldik.

Yolda ilerlerken minarelerden yükselen sela sesleri de o kadar güzel geldi ki kulağımıza, anlatamam.

Vatan Caddesi’nde epey kalabalık toplanmıştı. Halk sokaklara inmeye devam ediyor ve silahın, tankın, uçağın karşısında tek vücut olmaya başlıyorduk.

Bir müddet sonra şarjı biten telefonlarımız için Bezmialem Tıp Fakültesi’ne geçtik. Bu sırada acile, kamyonet arkasında gelen birkaç yaralıyı gördük. Saraçhane’den gelen meğer bu kaçıncı yaralıymış...

Haseki acilde hekim olarak çalışan yakınıma gelen bilgi üzerine bir grup hekim ile Haseki Hastanesi’ne koşar adım gittik. Acil servise girdiğimizde karşımıza çıkan manzara bizi şok etti.

Sadece kırmızı alanda 7-8 yaralı vardı.

Diğer servis odaları, koridorlar yaralılarla GÜZ2016 HSVbülten

25

İ S TA N B U L doluydu. Elimizden geldiğince hekim arkadaşlara yardım ettik, gelen yaralıları karşılamaya çalıştık.

Sabaha kadar sadece bizim bulunduğumuz hastaneye yüze yakın silahlı yaralanma geldi. 8 kişi de şehit oldu. Gece boyunca yakın mesafeden uçan uçakların çıkardığı sonik patlamalar, helikopter sesleri, ülkenin diğer taraflarından gelen bombalama haberleri ile dudaklarımızda dualarla hastanede sabahladık. Bu acı manzara karşısında yüreğim parçalanırken, bu destansı mücadelenin bir parçası olduğum için de şükrettim.

Sabah saatlerine kadar acilde bekledik, yoğunluk epey azaldığından meydanları doldurmak üzere eve, üzerimizi değiştirmeye gittik. Eve doğru giderken hastane avlusunda duyduğum sela seslerine karışan ağıt seslerini unutamıyorum.

Darbe olduğu anlaşıldığından itibaren neler hissettiniz? Şok olmakla birlikte sırtıma hançer yemiş gibi hissediyordum.

Halkın orduya emanetleri olan evlatları, si-

26

HSVbülten GÜZ2016

lahları, araçları, tankları, uçakları ve diğer tüm imkanların masum halka karşı kullanılması kabul edilemezdi. Darbe olduğu kesinleşmesine rağmen hala inanmakta güçlük çekerek dışarı çıkmak için hazırlanmaya çalışıyorduk. Halkın bu ihanet kalkışmasına karşı dik durması gerektiğini ve darbenin ancak bu şekilde püskürtüleceğini düşüyorduk. Onun için birey olarak meydanlardaki yerimizi hızlıca doldurmalıydık.

Olayların akışının ülkeyi ve sizi götüreceği yer konusunda kendinize nasıl bir rol biçtiniz?

Daha önce bir askeri darbe görmemiştik ama önceki darbelerin olumsuz etkisinin olduğu bir hayat yaşamıştık. Darbenin kötü bir gelecek getireceğini bildiğim için ne olursa olsun meydanlarda olmamız gerektiğine inanıyordum. Hemen arkadaşlarımla iletişime geçerek, dışarıda buluşma kararı aldık. Kritik yerlerde nöbet beklemeyi, gerekli olduğu takdirde halkı harekete geçirmeyi ve özellikle de ihtiyaç halinde hekim olarak hazır bulunmayı kararlaştırdık.

Görev yerinde yaşadıklarınızı anlatır mısınız?

İ S TA N B U L Haseki acilde bir yandan hekim arkadaşlara yardımcı olurken bir yandan da sürekli telefonla 112 ile koordineli bir şekilde gerekli yönlendirmeleri yapmaya çalışıyordum. Üsküdar’da, Saraçhane’de belli başlı hastanelerde yaralılara müdahale eden hekim arkadaşlarla iletişim halindeydik. İhtiyacın olduğu yerlere hekim arkadaşlarımızı çağırıyorduk.

Hastane girişinde yaralılardan birine tampon yaptığım sırada şiddetli bir patlama ile herkesin kaçıştığını gördüm. O an ölüme ne kadar yakın olduğumuzu hissettim.

Sedyelerde yatan bazı Suriyeli kardeşlerimiz de vardı. 5-6 yıldır süren Suriye savaşı gözümün önüne geldi, yaşadıkları acıyı hiç hissedememişiz diye düşündüm. Sonrasında birkaç defa daha tekrarlanan bu patlama sesinin uçağın sonik patlamalarından kaynaklandığını öğrendik. İlerleyen saatlerde diğer hekim arkadaşlarla konuştukça, özellikle Üsküdar’da yaralı ve şehit sayısının giderek arttığını öğreniyorduk. Ülkemizin bir anda içine düştüğü bu durum karşısında derin bir keder ile sabahladık.

Bir sağlıkçı olarak ülkemizin ve insanlarımızın atlattığı bu badire ve vaziyet alış sizi sorumluluklarınız hakkında yeniden düşünmeye sevk etti mi?

15 Temmuz’dan önce afet tıbbı ve yönetimi ile ilgilenmeye niyetlenmiştim. O gece yaşadıklarım üzerine bu konunun ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anladım.

Kriz yönetimi üzerine yoğunlaşmak ve bu alanda var olan boşluğu doldurmak için var gücümle çalışacağım inşallah. İlişkide olduğumuz insanlarla beraber oluşturulan bu yıkıcı etkinin bertaraf edilmesi için ortak inisiyatifler almalı, özellikle eğitim ve bilim alanında değerlerimize sarılarak insan yetiştirme konusunda yeni bir söylem geliştirmeliyiz. 15 Temmuz öncesi gençlere dair güven problemi vardı. Gençlere özgürce fikir beyan edecekleri ortam sunmalı, onlara güvenmeli ve sorumluluk vermekten kaçınmamalıyız. Genç kardeşlerimle bundan sonrası için de birlikte güzel çalışmalar yapacağımıza inanıyorum.

GÜZ2016 HSVbülten

27

ANKARA Gençlerin Kaleminden 28

Gazilere Hastane Ziyareti

23 Temmuz 2016..

20 yaşıma kadar çok ağladığım zamanlar oldu elbette ama ağlamamak için kendimi bu kadar sıktığım bir zaman daha hatırlamıyorum. Hem ağlamak isteyip hem de gururla durmak istediğim bir zaman da yaşamamıştım daha önce. Gazilerimizden çok şey öğrendim. Gözlerimizin içine gururla bakışlarından, olayları anlatırken gözlerinin dolmasından, boğazlarında kelimelerin düğümlenmesinden çok şey öğrendim. Onlara minnetlerimizi iletirken mütevazılıklarından çok şey öğrendim. Onlar iyi ki varlar. Onlar bu vatan için canlarını feda etmiş yiğit, yürekleri kocaman insanlar. İyi ki yapılmış dediğim bir etkinlik ve yüreği tertemiz, kocaman genç yeryüzü doktorları.

Hepiniz sağ olun var olun.

Darbe girişimi sırasında yaralanan inşaat işçisi 2 çocuk babası yiğit bir abimiz demişti.

“Bundan sonra bayrak sizde çocuklar!”

Bayrak bizde abim, Allah senden razı olsun!.. Allah o gece canını hiçe sayarak meydanlara koşan herkesten razı olsun!..

Büşra Demirer

HSVbülten GÜZ2016

Beni en çok etkileyen birkaç gazi ziyareti anlatayım .

Genç bir abimiz emniyetin orada bacağından vurulmuş, hastaneye gitmiş. Hastanede önemli bir şey yok deyip abiye pansuman malzemeleri vermişler, nasıl yapıldığını gösterip göndermişler. Abi de kendisi yapmış pansumanı. Beş gün sonra ayağı şişmiş, morarmış ve tekrar hastaneye gitmiş. Meğer içinde kurşun kalmış ve kurtlanmış. Abi gözleriyle görmüş kurtları.

Ama abiyi asıl üzen olay yanında babasıyla gelen 16 yaşındaki kızın şehit olmasıymış.

Allah şehadetini kabul etsin.

Bir odaya girdik, otuz yaşlarında bir abi bize direkt “Meydanları boş bırakmıyorsunuz değil mi? Cumhurbaşkanı dönün diyene kadar dönmek yok.” dedi. Yataklarında bile tek düşündükleri bu. “Gençlerden ümidi kesmiştim ben ama o gece hiç bir millette böyle bir gençlik olmadığını anladım.

Kurşunu bitmeyecek sandılar ve bitti. Asıl kurşun yürekteki iman ve hiç bitmez.” diye de ekledi.

Odaya girdik, yirmi yaşlarında bir genç var.

Konuşuyoruz ama ben neyi olduğunu anlayamadım. Çok sonra fark ettim ki abinin

Hastaneden çıkarken bir teyze yanımıza gelip “Allah sizden razı olsun. Oğlum kafasından vuruldu, şu an yoğun bakımda, ona da dua edin.” dedi ve ağlamaya başladı.

Ben bunları gördükten sonra anladım neden nöbette olduğumuzu. Vatan millet sevgisi ve iman. Dualarda unutmayalım.

Fatmagül Sümer

Gazilerimizi ziyaret etmek için Numune Hastanesi’ne gittik ve gerçekten çok farklı duygular yaşadık, bizi etkileyen olaylardan bir kaçını paylaşmak istedim; Bir Mustafa amca vardı televizyonda, sosyal medyada görmüşsünüzdür: “Mustafa Zorova” O amcayla tanışmak nasip oldu çok şükür, bilmeyenler internetten bakmalı mutlaka. Ayağında ciddi hasar vardı, birkaç gündür ağrısı da çokmuş ama yaşadıklarını anlatırken öyle bir anlattı ki o haliyle tekrar ayaklanacaktı neredeyse . Asker ateş ettiğinde “bana sizin bir kurşununuz etki etmez” demiş. Tekrar ateş etmişler, tekrar aynı şeyi söylemiş. Üçüncüye kadar devam etmişler. Allah acil şifalar versin.

Başka bir abimiz de “ben normalde gençlerimizden umudu kesmiştim ama o gün yanıldığımı gördüm, gurur duydum hepsiy-

Ve hepsi bizi çok sıcak karşıladı, kahramanlıkları yüzlerine yansımıştı. “Aklımız da kalbimiz de meydanlarda, sizlere güveniyoruz” dediler ve bize sorumluğumuzu bir kez daha hatırlattılar. “Allah razı olsun hakkınızı helal edin” dediğimizde de “bizim yaptığımız yapacağımız bir şey yok, her şeyi gençlerimiz yaptılar, geleceğimiz sizlersiniz” dediler.

ANKARA

Kazanlı amcamızı izlemişsinizdir belki.

Onu da ziyaret ettik, ağrısı çoktu ama anlatmaya başlayınca her şeyi unuttu. Meğer amcamız üç kere vurulmuş, ilkinde “Ben bir kurşunla ölmem.” diyor, ikincisinde de “Ben iki kurşunla da ölmem.” diyor. Artık üçüncü kurşunda kaçıyor ve yanındakilerin de çoğu şehit oluyor.

le” dedi.

Orada kahramanlıklarını bir kez daha gördük, yaptığımız bu ziyaret bize güç kattı; yapmamız gerekenleri, sorumluluklarımızı, geleceğin biz gençlerin elinde olduğunu tekrar hatırlattılar bize.

Esranur Yıldız

15 Temmuz.. Hayatımızda birçok tarihi unuttuk ve unutacağız belki ancak, o gün hep hafızalarda kalacak. O gece ben de sokaklardaki binlerce insandan yalnızca biriydim. Gözlerdeki telaşı da korkuyu da umudu da bir olma duygusunu da daha dün gibi içimde hissediyorum. Sanki hiç bitmeyecek gibiydi o gece ama her gece gibi aydınlığa kavuştu çok şükür. Günlerce kendimize gelememişken bir yerden yeni yolumuza başlamak için Ankara’da yaşayan farklı üniversitelerden sağlık bölümlerinde okuyan arkadaşlarımızla hastanelerdeki gazilerimizi ve şehit ailelerimizi ziyaret etmeye karar verdik. Amacımız sağlık öğrencileri olarak yetişen neslin artık uyandığını, onların fedakarlıklarını boşa çıkartmayacağımızı bizzat belirtmekti. Birçok kişiyle sohbet ettik, nasihatler dinledik, hayat dersi aldık. Bunlardan en ilginç ve buram buram ders kokanı 60’lı yaşlarda o gece yaralanan kendisine gazi dediğimiz yaşlı amcamızın sözleriydi. Gazi sözünü duyunca sinirlenerek bize nasihat etti “Ne gazisi, gazilik neyimize! Biz attan, eşekten düştük.

Gençlerin Kaleminden

dizden aşağısı kopmuş. Diyor ki “Arabadaydım, ateş açıyorlar ben de gaza basmaya çalışıyorum, hala fark edemedim bacağımın koptuğunu.” Nasıl bir insan, kendi milletine bunu yapar algılayamıyorum.

GÜZ2016 HSVbülten

29

ANKARA

Gazilik başka topraktan gelenle savaşarak olur biz kendi içimizdeki hainlere karşı durduk. İnanmayacaksınız kimseye, bir olur, iki olur, üç olmaz! Siz önünüze bakın uyanık olun, uyumayın uyumayın!!”. Gözlerindeki kızgınlığa ve vatanı için duyduğu sevgiye karşı söyleyecek çok şey yoktu. Sadece içimizden “Öyle deme güzel amcam sen Allah rızası için vatanın için kan döktün, hiç gazi olmaz mısın?...” diyebildik. Hepimizin alması gereken ders aynıydı. Bundan sonra bu ülkenin her evladı vatanı, milleti, hürriyeti için daha uyanık olacak, daha fazla çalışacak, daha fazla öğrenecek ve daha fazla öğretecek...

Halenur Öner

30

HSVbülten GÜZ2016

GÜZ2016 HSVbülten

31

Gençlerin Kaleminden

ANKARA

İ S TA N B U L

Gecenin Ağırlığı ve Kan Kokusu

Elçimen Çifter

1973 yılında Of’ta doğdu ilk, orta, lise öğrenimini Of ve İstanbul’ da tamamladı. 1992 yılında İstanbul Üniversitesi Meslek Yüksek Okulu Hemşirelik Bölümünü bitirdi. 1993 yılında Yurt - Kur Trabzon Bölge Müdürlüğü Kurum Tabipliğinde göreve başladı. 1994-1998 yılları arasında Yurt - Kur İstanbul Bölge Müdürlüğü’nde çalıştı. 1998 yılında Vakıf Gureba Eğitim Araştırma Hastanesi’ne atandı. 1998-2001 yılları ara-

bitirdi. 2013 yılında Eğitim Hemşireliğinde gö-

sında Acil ve Ameliyathane Hemşireliği yaptı.

reve başladı. 2014 yılında Beykent Üniversitesi

2001-2009 yılları arasında Göğüs Hastalıkları

Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Yüksek

Kliniğinde Sorumlu hemşire olarak görev yaptı.

Lisans Programını tamamladı. Şubat 2015 ta-

2009 yılında Haseki Eğitim ve Araştırma Has-

rihinden itibaren Haseki Eğitim ve Araştırma

tanesine atandı. Dermatoloji Kliniğinde hemşire

Hastanesi müdür yardımcısı olarak atandı. Evli

olarak çalıştı. 2011 yılında Atatürk Üniversitesi

ve bir erkek, iki kız çocuğu annesidir.

Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Bölümünü

32

HSVbülten GÜZ2016

15 Temmuz günü hastanede yorucu bir hafta daha biterken izne ayrılacağım için her şeyi toplamaya çalışıyordum ve yapacaklarıma dair yoğun planlarım vardı. Geçirmekte olduğum boğaz enfeksiyonuna bağlı yüksek ateşim olsa da ailemi bir araya toplayacağım için sabırsızlanıyordum.

Eve gelip dinlenmek için erkenden yattığımda umutluydum; kalktığımda yapılacak çok işim vardı. Hayat normal akışında devam ediyordu. İlaçların etkisiyle derin uykuya dalmışım. Kızımın dürtüklemesiyle saat 20:30 gibi uyandım.

Tv’yi açtığımda köprü kapalı, Genelkurmay Başkanlığında ambulanslar vardı; uyku sersemliği ile anlamaya çalıştım. Ters giden bir şeyler vardı ama ne; gündüz bir sıkıntı yoktu herkes işinde gücündeydi ta ki ben uyuyana kadar, iki saatte ne değişmişti?

Darbe olduğu anlaşıldığından itibaren neler hissettiniz?

Darbe olduğunu anlamakta zorlandık. Deli gibi tüm tv kanallarını dolaştım, bir yandan sosyal medyayı takip ediyordum. Sokağı kontrol etmek için evin bütün camlarını dolaştım. Kızım bu deli divane halimden korkmuştu. Telefonla ulaşabildiklerimle durumu anlamaya çalıştım. Tv kanallarında farklı

kararmıştı. Büyük kızım çok uzakta anneannesinde güvendeydi, oğlum Ümraniye’de izci kampında ormanda korumasızdı. En önemlisi ülkem ne olacaktı? Çocuklarıma o an ulaşma şansım yoktu ama bu ihanete dur diyemezsek çocuklarımın dönebileceği bir evleri, bizlerin yaşayacak vatanları olmayacak, karşı durmazsak geleceğimiz olmayacaktı. Memleket yangın yerine dönmüştü. Suriye gibi mi olacağız?... Yaşamak için hangi ülkenin kapısını çalabiliriz ki?.. Daha doğrusu çalacak başka bir kapı yoktu.

Olayların akışının ülkeyi ve sizi götüreceği yer konusunda kendinize nasıl bir rol biçtiniz? Çocukluğumda dedemin anlattığı bir anısı aklıma geldi. Menderes asılırken hiçbir şey yapamayan dedemin yanında ağlayan annemi azarladığı çaresizliğini hatırladım. Cumhurbaşkanı açıklama yapıyor şükürler olsun.

“Meydanlara inin” deniliyordu. Biz çaresiz değildik, bir hedef vardı artık. Bu rezaleti çoluk çocuk, yaşlı, genç, tüm kuşaklar birlikte bastıracağız. Yine umut ışıkları belirdi yüreğimde. “Son kale”yi Allahın izniyle geçemeyeceklerdi. İş başa düşmüştü kendi işimizi kendimiz görecektik. Bütün ağrıları ve ateşimi unutmuştum. Ülkem için bir şeyler yapabilirdim. Vatandaştım, anneydim, evlattım, kardeştim, eştim, ablaydım ve hemşireydim.

yorumlar vardı. Whatsapp gruplarında darbe

Ülkem için her şeyi yapabilirdim.

olduğu yazıyordu. TRT ve bazı ulusal kanal-

Sokağı tutabilirdim, hastanede hizmet vere-

lar kararmıştı. Darbe bildirisi okunuyordu.

Bu durum, korkunç, tarif edilemez duygulara saldı içimi. Ağrıdan çatlayan kafam zonklamaya başladı. Binlerce soru üşüştü; “Cumhurbaşkanı neredeydi?”, “liderler neredeydi?”, “Acaba başlarına bir hal gelmiş miydi?” Bir

İ S TA N B U L

15 Temmuz’da neredeydiniz?

bilirdim, yeri ğöğe katacak kadar güçlü hissettim kendimi, çünkü sorumluluklarım çoktu. Eğer yapamazsak ülke yok, biz de yoktuk.

Görev yerinde yaşadıklarınızı anlatır mısınız?

açıklama her şeyi yoluna koyacak gibiydi.

Gece yarısı hastane kapısına geldiğimde

Açıklama geldi, kalkışma deniliyordu durum

gördüklerim beni ürküttü. 15 metrelik yolu

ciddiydi. Akşam içimde hissettiğim umut

geçene kadar kalabalığın “babam vuruldu”,

GÜZ2016 HSVbülten

33

İ S TA N B U L

“Ahmet vuruldu”, “kardeşim vuruldu”, “an-

na gelen çocuk yaştaki hasta sedyeye alın-

nem vuruldu” şeklindeki konuşmaları zil gibi

dığında yapılacak bir şey kalmamıştı. Artık o

kulağımdaydı, durum vahimdi. Nabzım çarpı-

şehitti.

yordu, hızla koşarak acilin içine girdim. Servislerden tüm ekipler inmişti. Kırmızı alanda adım atacak yer yoktu. Bağrışmalardan söylenenler anlaşılmıyordu. Olağanüstü bir çaba vardı herkeste. Ancak yetişmek mümkün değildi. Neye uğradığımıza şaşkındık. Alan yetmiyordu. Koridor, tüm alanlar bir anda dolmuştu. Şoku atlatıp ekipleri organize ettik.

Ambulans sesleri kulakları sağır edip yaşamın değerini feryat ediyordu. Saatler ilerlese de hasta yoğunluğu azalmıyordu Ambulans sirenlerine, yaralı taşıyan motosikletliler ve özel araçlar eşlik ediyor, hastane bahçesine aynı anda birçok şekilde hasta geliyordu. Personeller sedyeyle, yetişmediği yerde halk hastaları kucağında alana getiriyordu.

lar bizimdi, gelecekleri vardı hepsinin.

Her gelen yaralının bir öyküsü vardı, duydukça ürperiyordum. Cesaretlerine hayran kalıyor insan. Kadınlar bu olayda en büyük kahramanlardı. Her gelen kendinden çok olayın sürecini öğrenmeye çalışıyordu. Acılarını ve kayıplarını şaşırtacak şekilde ertelemişler, unutmuşlar, o halde bile olayların seyrini sorup vatan derdine düşmüşlerdi. Kesinlikle bu milletin kimyasında bir şey var diye düşünüyorum.

Kimlik tespitleri önemliydi; gelen, giden, sevk edilen, şehit olan verileri gibi. Taştan ağırdı listelemek, hele şehitlerin kayıtlarını tutmak

İnsanüstü çabalar sürüyordu. 112 görevli-

ruhunu çökertiyordu insanın.

leri hızlıca sedyelerini alıp gitmek istiyordu.

Gecenin ağırlığında kan sesi, kan kokusuna

“Çok yaralı var bir an önce çıkmalıyım” derken hastaya müdahale eden ekip “saniyeler önemli şunu da yapayım öyle” sesleri birbirine karışıyordu. Herkes evini, korkularını unutmuş hastalara yetişmeye çalışıyordu.

Müthiş bir yardımlaşma vardı ortamda. Personel, hemşire, sağlık memuru, hekim, hasta yakını, hasta herkes birbirine yardım için elinden geleni yapıyordu. Bizimle birlikte her şeye koşan vatandaşlar, “ben iyiyim, diğeri-

karışmış üzerimize çökmüştü. Acaba nasıl bir sabaha ulaşacaktık? Arayan arkadaşım “durum nasıl” deyince “burası mezbaha gibi” diye tarifleyebildim. “Milletin çocuklarını öldürüyorlar, bu bir işgal provası” diyebildim, sesim kısılmıştı artık.

Boşaltılan bir odaya şehitler alındı. Buraya girmek çok zordu. Hepsinin yarası farklı yerlerindeydi.

ne bak” diyen hastalar... Görüntüde tek şey

Hasta yakınlarının yaralılarını sordukları an-

vardı; yaralarımızı hızlıca sarmak.

daki korkuları yüzlerine yansıyordu. Bizlerin

Gelen yaralıların halini görünce neden sorusunu onlarca kez kendime soruyordum.

Ama cevap yoktu. Çünkü yaralıların sırtında

şehit haberlerini onlara verirken yaşanan sessizlik oda duvarlarında çığlık olarak yankılanıyordu.

tişörtleri, ayaklarında terliklerinden başka

Gecenin ilerleyen saatlerinde bu ağır tablo-

silahları yoktu. O kadar yalın çıkmışlardı ki.

ya uçakların geçmesiyle yenisi eklendi. Bu

Kurşun sıkanlar neden bu kadar canavar-

sesleri bomba olarak algılamıştık artık güven

laşmışlardı?...

de yoktu. Çaresizlik acilin ortasına yayılmış-

Hepsi çok gençti. Personelin kucağında ala-

34

Alabildiğine çığlık atmak istedim. Bu çocuk-

HSVbülten GÜZ2016

tı, herkes olduğu yerde kalmıştı. Birbirimize bakıyorduk. Kısa süre sonra toparlanmayı

meyeceğiz diye gerildim. Taksici manevralar

mizi tamamladık. Yeni bir hasta yığılmasına

yaparak tehlikeleri atlattı. Yaşlı adam benden

karşın hazırlanmaya başladık.

daha cesurdu “merak etme abla bu gece

Hastaların toparlandığı sabaha doğru bir şehit babası oğlunu sormaya geldi. Vakur bir tavrı vardı. “Oğlumu buraya getirdiler, şehit olduğunu biliyorum sadece, teşhis etmeye geldim” dedi. Adını verdi, şehitler arasındaydı çocuğu, yaşı çok gençti. Evet diyemeden göz yaşlarımı kontrol edemedim. Beni teskin eden şehit babası “O, vatanı için şehit oldu.

Allah razı olsun, siz de gerekeni yaptınız” diye belirtti.

Nasıl bir geceydi bitmeyecek miydi? Bu sözlere karşı ne söylenebilirdi ki?. Sabaha doğru sözün bittiği yere gelinmiş, acilin içini hüzün kaplamıştı. Hasta odalarını dolaştıkça bilançomuz netleşiyordu, darmadağın olmuş ayaklar, kollar, bedenler, yok olan hayatlar, tablo tarif edilemez durumdaydı. Yaşayan yaşadığına sevinemiyordu bile. Gün ağarın-

ben seni gökyüzüne tırmanır yine hastaneye ulaştırırım” diye sakinleştirdi. Pazartekke’de yol araçlarla kapatılmıştı geri dönüp sur içinde bir yerlerden dalıp Kocamustafapaşa taraflarından hastanenin önüne ters yönden girebildik. Sur içindeki mahalleler daha hareketli sokaklar insanlarla doluydu. Ellerin de bayrakları coşkuyla sel gibi meydanlara koşuyorlardı. Bu kalabalığı sokağa döken sırrı sorguluyordum nedir diye. Vatan sevgisi, lider sevgisi ya da Allahın bir hikmeti miydi?

Belki de mazluma yardım eden bu toplumu Rabbim uyandırmış, kendine gelmesini istemişti.

Bir sağlıkçı olarak ülkemizin ve insanlarımızın atlattığı bu badire ve vaziyet alış sizi sorumluluklarınız hakkında yeniden düşünmeye sevk etti mi?

ca haberler netleşmeye başlamış karanlık

Kesinlikle toplumun tüm bireyleri tek tek bir

geceden sabaha doğru umutlarımız yeniden

daha düşünüp neler yapabileceğine bakmalı.

doğmaya başlamıştı. Ama hastane kapısı di-

İlk önce çocuklarımıza sahip çıkıp eğitimleri-

ğer günlerdeki gibi değildi. Havada gecenin

nin güvenilir ellerde olması sağlanmalı. Onla-

ağırlığı hala vardı.

rı özel okullara verip sorumluluktan kurtuldu-

Sokakta neler olup bitiyordu?

Kızımı uyuttuktan sonra eşim ve kardeşimle birlikte sokağa çıktık tramvay çalışmıyordu, sokak sessizlik içindeydi, hiç araç çalışmıyordu, sokak ışıkları loştu. Salalar okunuyordu, insanın içi ürperiyordu, bu birlik çağrısıydı.

Ne yapmalıydı? Hastaneyi aradığımda durum vahimdi, arkadaşım ağlamaktan konuşamıyordu. Yanımdakiler meydanlara giderken ben yapamazdım. Hastaneye bir an önce gitmeliydim, belli ki ihtiyaç çoktu. Komşuyu arayıp kızımı kontrol etmesi için anahtarı verip tanıdık taksi çağırıp yola çıktık. Sokaklarda ölüm sessizliği vardı. Topkapı’da araçlar

İ S TA N B U L

başarmıştık. Alanları toparlayıp malzemeleri-

ğumuzu düşünmemeliyiz. Sağlam bir şekilde değerler eğitimi verilmeli. Çalıştığımız alanlarda verdiğimiz hizmeti en asgaride liyakat ve ehliyet doğrultusunda vermeliyiz. Ülkemizin içinde bulunduğu durumu göz önüne alırsak iyi tarih bilincine sahip olmalıyız, tarihi doğru okumayı ve bunu değerlendirip ona göre kararlar alabilmeyi genç nesillere anlatmalıyız. Hayatımızda hedefler belirleyip, teknoloji ve bilimi de takip ederek bunları gerçekleştirme azmi oluşmalıyız. Bu yaşananları unutturmayıp tarihin sürekli tekrar etmemesi için ahlaklı, erdem sahibi nesiller yetiştirmek önemlidir diye düşünüyorum.

ters yönden üzerimize doğru geliyordu, gide-

GÜZ2016 HSVbülten

35

İ S TA N B U L

İman Varsa İmkan Tükenmez!

Dr Mehmet Urumdaş Kardiyoloji Uzmanı Mehmet Urumdaş 1981 senesinde Şanlıurfa’da doğdu. 2005’te İstanbul Tıp Fakültesi’nden mezun oldu. 2011 yılında Koşuyolu Eğitim Araştırma Hastanesi’nde kardiyoloji ihtisasını tamamladı. 5 yıldır Silivri Devlet Hastanesi’nde çalışmaktadır. Evli ve bir oğlu vardır.

15 Temmuz’da nerede idiniz?

15 Temmuz gecesi Şile civarlarındaydım.

Kalkışmanın hemen akabinde Üsküdar Devlet Hastanesi acil servisinde gönüllü hekim olarak görev yaptım.

Darbe olduğu anlaşıldığından itibaren neler hissettiniz?

Bizim kuşak Türkiye’deki en son gerçekleşen askeri darbeyi bilfiil tecrübe etmedi. Darbe teşebbüsüne ilişkin ilk görüntüler saat 22:00 civarlarında ekranlara düşmeye başladığında bunun bir kalkışma olacağı aklımın ucuna bile gelmemişti. Ta ki Başbakanımız açıkla-

36

HSVbülten GÜZ2016

ma yapıncaya kadar... Derken sayın Cumhurbaşkanımızın da endişeli yüz ifadesiyle yaptığı telekonferans görüşmesi ekranlara yansıdı. O vakit işin vehametini idrak ettim.

“Gevşeklik göstermeyin, üzüntüye kapılmayın. Eğer inanmışsanız, üstün gelecek olan sizsiniz.”(Âl-i İmran, 3/139) ve “Hiç kuşku yok ki Allah inanıp güvenenleri savunacaktır; çünkü Allah ihaneti tabiat edinen hiç bir nankörü sevmez.”(Hacc,22/38) ayetleri tekrar nüzûl olmaya başladı sanki... O gece hamdolsun korku ve ümitsizlik gibi bir duygu yaşamadım. Çünkü imanımız varsa imkanlarımız tükenmezdi.

Bunun kalkışma hareketi olduğu kesinleşince ben de ne yapabilirim endişesiyle çoğu insan gibi olayı sosyal medya aracılığıyla yakinen takip ettim. Boğaziçi Köprüsü, Çengelköy ve Acıbadem’den yaralı ve şehit haberleri birbiri ardına gelince Üsküdar Devlet Hastanesi’ne gitmeye karar verdim. Araçla yarım saatte ulaşılacak mesafe tankların ve iş makinalarının yolları kapatması sebebiyle bir buçuk saat sürdü. Acıbadem Telekom önünden hastaneye doğru yol alırken trafik tanklar sebebiyle kesilmişti. Erlere sürekli emir veren rütbeli bir asker (çatışma sonrası ölüp, ailesinin cenazesini kabul etmediği bir yüzbaşı) ile halktan biri (Acıbadem muhtarı) sadece iki dakikalık tartışmaya girdi ve yüzbaşı gözünü kırpmadan tetiği çekti. Ne yazık ki kimsenin müdahale etmesine izin bile vermedi. Bu gecenin uzun ve sancılı olacağını o esnada hakkalyakin anlamış oldum. Beş dakika sonra Üsküdar Devlet Hastanesi acil servisine girdim. Hekim arkadaşlara kendimi tanıttım ve elime geçirdiğim bir önlüğü üzerime giyip art arda gelen yaralı vatandaşlara tıbbi müdahaleye başladım. Gelen yaralılara hemen triyaj yapıp; acil serviste gözlem, yoğun bakımda takip edip, ameliyathane ya da yaralanmanın özelliğine göre başka hastanelere sevk ediyorduk. Yaralıların hastaneye kaydı yapılır yapılmaz, acil servis girişine ismi ve hangi birimde olduğu yazılıyordu. Hastanede her şey sistematik bir işleyişe sahipti. Çünkü o gece cep telefonuna cevap veremeyen bir çok kişinin ailesi hastanelere endişe ve korkuyla akın ediyorlardı. Yaralılar hastane-

ye yaralandıktan hemen sonra gelemiyordu çünkü çoğu yollar kapalıydı. Herkes olabildiğince özverili çalışıyordu, ta ki sabaha karşı Boğaziçi Köprüsündeki tanklardan top atışı yapılana kadar. Çünkü gelen yaralıların durumu öncekilere hiç benzemiyordu. Bu durum çalışan hekim ve yardımcı sağlık personelini biraz umutsuzluğa sevk etti. Zira acil hekimi ve ortopedist arkadaşlarımız bile “ömrümüzde görmediğimiz yaralanma şekilleri” diye endişelendiler. O gece hepimiz gelecek en ufak iyi bir haberi beklemekteydik. Güneş doğduktan sonra köprüdeki askerlerin teslim olma haberi hastanede öğrenildiğinde, karşılaştığım manzara göz yaşartıcıydı. Acilde birbirini hiç tanımayan insanlar tek bir bütün olmuş, kucaklaşıyordu. Ömrüm boyunca bu sahneyi asla unutamayacağım.

İ S TA N B U L

Görev yerinde yaşadıklarınızı anlatır mısınız?

Bir sağlıkçı olarak ülkemizin ve insanlarımızın atlattığı bu badire ve vaziyet alış sizi sorumluluklarınız hakkında yeniden düşünmeye sevk etti mi?

Sorumluluk, her bireyin, zamanı geldiğinde yüce bir makamda bizatihi hesaba çekileceği bilincidir. Hamdolsun bizler zaten omuzlarımızda bu vazifenin yükünü daima hisseden fanileriz. Ancak bu badire bize İsrailoğullarının “Sen ve Rabbin gidin savaşın, biz burada oturacağız.” şeklinde takındığı tavrı elimizin tersiyle itip “Nemrud’un ateşine karşı su taşıyan karınca” misali her zaman ve mekanda Hakk’ın tarafında olma bilincini güçlendirdi.

Biz zafere değil sefere talibiz, çünkü galibiyeti Allah’a, mağlubiyeti ise kendimize mal ederiz.

GÜZ2016 HSVbülten

37

İ S TA N B U L

“Kim Bu Cennet Vatanın Uğruna Olmaz Ki Feda”

Yrd Doç Dr Nimet Kaptan Zengince Göğüs Hastalıkları Uzmanı Balıkesir /Sındırgı 1969 doğumlu olup, ilk ve orta öğrenimini burada tamamladı. 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden 1992’de mezun oldu. Bulancak /Giresun’da 2 yıl mecburi hizmet yaptıktan sonra Yedikule Göğüs Hastalıkları Hastanesi’nde 1995-1999 yıllarında ihtisas eğitimi aldı. Akabinde günün şartları gereği kamu sektöründen ayrıldı. 15 yıldır özel bir hastanede göğüs hastalıkları uzmanı olarak çalışmaktadır.

Yirmi yıldır Hayat Vakfı gönüllüsü olarak sosyal çalışmalara katkı vermektedir. Evli ve biri tıp fakültesi öğrencisi iki çocuk annesidir.

15 Temmuz’da nerede idiniz?

Yıllık iznimi kullanmış, tam da 15 Temmuz günü İstanbul’a dönmüştüm. Rutin işlerin ardından, yol yorgunluğu ile akşam erken saatte uyuyakalmışım. Komşumuzun kızının, zilleri acı acı çalıp kapıya gelmesiyle darbeden haberdar oldum.

Darbe olduğu anlaşıldığından itibaren neler hissettiniz?

38

HSVbülten GÜZ2016

Neler olup bittiğini anlamak için televizyonu açtığımızda, bahsedilen kalkışmanın bir darbe teşebbüsü olduğunu anladık.

12 Eylül darbesinde küçük bir çocuk olsam da darbe sonrasında yaşanan acılara tanık olmuştum.

Mısır darbesi ve sonraki gelişmeler hafızalarımızda dipdiri duruyordu.

Tüm bunlar zihnimden ardı ardına geçerken, Başkomutan Cumhurbaşkanımızın sokağa çıkın emriyle, hemen abdest alıp hazırlandık.

Sokağa çıkarken bir köşede uyuyan 10 yaşındaki oğlumu evde bırakıp bırakmama konusunda eşimle tereddüt yaşadık. Ancak hiç konuşmadan, aynı şeyi düşünerek; bir belirsizliğe doğru giderken onu da yanımıza almamamız gerektiğine karar verdik.

O gece yaşadıklarınızı anlatır mısınız?

Yola çıktığımızda anbean artan trafik, havalimanı yoluna girince tamamen durmuş, hareket etme imkanı kalmamıştı.

Sanki “kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda” mısraları dile gelmiş, insanlar araçlardan inerek ellerinde bayraklarla sel gibi ilerliyordu. Bir taraftan da motosikletlerle hava limanına giden polislere yol veriliyordu. Böylesi mahşeri bir kalabalığı en son hacda gördüğümü hatırlıyorum.

Bizden önde giden arkadaşım telefonda tanklara ulaştıklarını, askerleri ikna yoluyla 4-5 tane tankı teslim aldıklarını haber veriyordu.

“Vatan sevgisinin imandan” olduğu gerçeğine bizzat şahit oluyordum.

Bir sağlıkçı olarak, ülkemizin ve insanla-

rımızın atlattığı bu badire ve vaziyet alış sizi sorumluluklarınız hakkında yeniden düşünmeye sevk etti mi?

İ S TA N B U L

Üzerine pek çok şey yazılan, çizilen, filmler yapılan 27 Mayıs darbesi ve Başbakan Adnan Menderes’in asılarak idam edilmesi ise yürek yangını halinde içimizde duruyordu.

15 Temmuz hain darbe girişimi sonrası insanlara karşı sevgi, saygı ve hoşgörüm daha bir arttı, bakış açım daha bir değişti diyebilirim.

Abdestini alıp, şehadet namazını kılarak yola çıkan şehit ve gazilere, tanka yanaşıp “yapma yavrum, etme kuzum” diye askerleri ikna etmeye çalışan teyzelere, bastonuna dayanarak ilerleyen dedelere karşı sonsuz bir şükran ve saygı duyuyorum. Kendi çocuklarını öksüz ve yetim bırakarak destansı bir biçimde direnen bu asil ve fedakar milletimiz için, bir sağlık mensubu olarak, hiçbir sağlık politikasından etkilenmeden ancak ‘hizmetkar’ olabiliriz diye düşünüyorum.

Darbe gecesi, “askere karşı çıkılır mı hiç” diyerek yaralıları hastane kapısından çeviren insanlıktan nasibini almamışların yanında, elindeki imkanlarının ve ilminin zekatını kat be kat ödercesine bütün gece cansiparane, fedakarca çalışan sağlıkçılar, özel hastanelerinin kapılarını sorgusuz sualsiz ardına kadar açan hastane sahipleri de çok şükür bizim yüz akı güzel örneklerimiz olmuştur.

GÜZ2016 HSVbülten

39

İ S TA N B U L

Kimdi O?

Dr Rümeysa Yeni Elbay Psikiyatri Uzmanı 1983 yılında İstanbul’da doğdu. Orta ve lise öğrenimini Kartal Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde 2000 yılında dereceyle tamamladıktan sonra aynı yıl katsayı engeline rağmen Yeditepe Üniversitesi Tıp Fakültesi’ni kazandı ve eğitimine başarı bursuyla devam etti. 2007 yılında Tıp Fakültesini üçüncülük derecesiyle bitirerek Yüksek Onur Ödülü’ne layık görüldü. Psikiyatri ihtisasını İstanbul Erenköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde tamamladı. Kadına yönelik şiddet, alkol-madde bağımlılığı, ergen sağlığı, intihar, gönüllü sağlık hizmetleri gibi birçok toplumsal konuda akademik ve sosyal çalışmalarda bulundu. Çeşitli bilimsel dergilerde makaleleri yayınlandı. Üyesi olduğu Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı, Kadın Sağlıkçılar Dayanışma Derneği (KASAD-D), Yeryüzü Doktorları, Kadın ve Demokrasi Derneği (KADEM), Meridyen Derneği ve Kartal

40

HSVbülten GÜZ2016

Anadolu İmam Hatip Lisesi Mezunları ve Mensupları Derneği’nin çeşitli projelerinde görev aldı. Birçok konferans, seminer ve açık oturuma katılımcı ve konuşmacı olarak katıldı. 25. ve 26. Dönem.milletvekili seçimlerinde milletvekili aday adayı oldu. Halen Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde psikiyatri uzmanı olarak görev yapmaktadır. İyi düzeyde İngilizce bilmektedir. Ahmet Elbay ile evli ve iki çocuk annesidir.

lara çağırdı, haydi çıkın!” diye bağırıyordu.

Bir yandan çatışma görüntüleri geliyor öte yandan minarelerden sala sesleri yükseliyordu. Kızlarım yanımda uyuyakalmış, annemle ben de tv’den ve telefondan haberleri takip etmeye çalışıyorduk. Patlama, çatışma, F16 seslerine muhatap olan arkadaşlara telefonla destek veriyordum. İnternet bağlantısı da kesildi bir süre sonra. Ve TRT spikerinin okuduğu bildiri tüylerimizi diken diken etti. Kızlarıma baktım ve gelecekle ilgili ilk defa öylesi bir kaygı yaşadım. Ülkede darbe mi olmuştu? Hepimizi içeri mi alacaklardı? Ailem ne olacaktı? Ya çocuklarım?... Bizi bu duruma cemaat mi düşürmüştü?... Dayanamadım ve ben de gece 00.30 sularında yavrularımı anneme emanet edip bir yandan dilimde dua ile dışarı çıktım. Her yerde izdiham vardı. Büyük bir kalabalıkla meydana doğru yürüdük.

Belediye başkanı ve eski milletvekili olan babam, topluluğu teskin etmek üzere kısa birer konuşma yaptılar, “Biz millet olarak bir bütünüz. Cumhurbaşkanımızın ve devletimizin arkasındayız” mesajı veren. Destek sloganları atılıyor ama bir yandan da neler olduğu anlaşılmaya çalışılıyordu. Bu arada kız kardeşimin eşi köprüde mahsur kalmış, bize fırsat buldukça videolar gönderiyordu. Dehşet içinde izliyor ve sağlık haberini almayı umuyorduk. Saatlerce tv kanallarından ve telefon görüşmeleriyle olayları takip ettik. Ölüm haberleri ve yaralı

İ S TA N B U L

15 Temmuz’da, bayramda aile ziyaretleri sonrası dinlenme amaçlı Yalova Esenköy’deydik. Akşam yakın bir arkadaşım ve eşiyle buluştuk, sohbet ettik. Sahilde yürüyüş yaparken o sırada İstanbul Başakşehir’deki kardeşim aile whatsapp grubumuza kendi balkonundan çektiği fotoğrafları göndermeye başladı. Fotoğraflarda tanklar E-5’e doğru yürüyordu.

Hemen sonrasında Boğaz Köprüsü’ndeki görüntüler geldi. Yatsı ezanı okunmuştu, namaz için camide olan babamı aradım, siyasetçi olduğundan kendisine belki bir haber ulaşmıştır diye düşündüm. Durumla ilgili ilk yorumum “Bizi de Suriye’ye çevirecekler” oldu. Babam da olanları benden öğrendi ve hızlıca beldenin yetkilileriyle irtibata geçerek belediye başkanıyla buluştu.

Bense koşarak evdeki çocuklarımın yanına gittim. Tv kanallarında farklı farklı haberler geliyordu. Başka bir mesaj grubundan TRT ‘nin basıldığını öğrendik. Sonra Başbakanın paralel yapının kalkışması olabileceğinden bahsetmesiyle ciddi bir şok yaşadık.

Bu sırada babam ve eşim beraberlerindeki yetkililerle bir hareket planı oluşturmaya çalışıyordu. Şaşkınlık, gerginlik, belirsizlik, korku, telaş… Birbirine karışmıştı. Cumhurbaşkanını görünce bir nebze rahatladık ve çağrısıyla sokaklara dökülen insanların yükselen seslerini duymaya başladık. Orta yaşlı bir kadın “Allah aşkına durmayın evlerinizde, vatan elden gidiyor, Reis sokak-

GÜZ2016 HSVbülten

41

İ S TA N B U L

en kanlı girişimiyle yüz yüze kalmış ve bu darbeyi hiç ummadığı bir yerden almıştı.

Nasıl onarılacaktı? Ve ondan önce tahribatın tespiti nasıl yapılacaktı? Yapanlar bulunacak mıydı? Bitmedi sorular, bitmeyecek de.. Doğruyu, doğru yolu bulana kadar.

görüntüleri iyice canımızı sıkmaya başladı.

Bir konuşmayla ümitlenirken bir diğeriyle karamsarlığa sürükleniyorduk. Gerçekten darbe mi olmuştu?.. Saat 5’e gelmiş, zihnim ve bedenim gerginken salalar eşliğinde eve döndüm. Sabah namazını kıldıktan sonra koltukta sızmışım, elimde telefon, karşımda Kuran’ıyla annem, tv açık.. Gün ağardıktan sonra aldık güzel haberi, tankların üzerindeki halkın zafer nidaları görüntüleri eşliğinde. Ama ne olacağı hala belli değildi. Hızlı bir şekilde İstanbul’a dönme kararı aldık. Yollardan bazı yerlerin ulaşıma kapatıldığı, çatışmaların devam ettiği haberi geliyordu. Yol üzerinde bir polisle göz göze geldiğimde yaşadığım gerginliğin tarifi yoktu, göz yaşlarıma hakim olamadım.

Kimdi o? Vatandaşını koruyan bir memur mu yoksa darbeye kalkışan bir hain mi?

Böyle düşündüğüm için kızdım kendime ama yarım uykulu kızlarım ilişince gözüme haklı bir kaygı içinde olduğumu da düşündüm. Her şey henüz çok sıcaktı, hatta daha da ısınacaktı. Bedenen günlerce ama zihnen ve ruhen aylar ve belki yıllarca sürecek nöbetin ilk gününü geride bırakmıştık.

Bundan sonra kim, kimdi? Yapılmak istenen neydi? Neden yapılmıştı? Dönüp duracaktı sorular beynimizde. Ülke tarihinin

42

HSVbülten GÜZ2016

Ve pazartesi oldu yine. Tedirginlik içinde de olsa göreve gitmek gerekti. Hastalar beklerdi. Kim bilir bundan sonra bana ne kadar çok iş düşecekti. Gittim ama gelen olmadı pek. Anlaşılan onlar da tedirgindi. Çıkmamışlardı dışarı. İlk fırsatta cerrahi servislerini ziyaret etmeliyim diye düşündüm. O gece yaralı taşıyan bir doktor arkadaşımla başından vurulan bir gazinin odasına girdik. Ben psikiyatristtim ve yaşadığı travmayı hafifletmeye çalışacaktım. Öyle olmadı. “Bir daha olsa yine giderim” diyordu. Başka biri şehit olamadığına ağlıyor, bir diğeri Cumhurbaşkanını sağ görünce yaşadıklarını unuttuğunu söylüyordu. Böyle bir ruh hali karşısında bana susmak düştü.

Susmak ve bu insanlara teşekkür etmek..

Minnetimi sunacak kelime bulamazken gazilerin ve şehit yakınlarının vakur duruşu ümit oldu bana. Kendi hastalarımdaki gözlemim ise hayrete düşürdü: travmanın onarıcı etkisi.. memleketin derdi benimkinden büyük diyen hastalarım..

Hayat imtihanlardan ibaret.. Bu musibet de benim ve bizim imtihanımız. Bir kul olarak, bir topluluk, bir ümmet olarak kendi ellerimle yaptığım yüzünden gelen musibeti def etmek için şimdi bana, bize düşen, dua!

Fiili ve kavli dua! Hatalarımızdan, gafletimizden döndürecek dua! Varlığımızın, dünyaya gelişimizin sebebini hatırlatacak dua!

Ve affımıza vesile olacak dua! Amin..

K Ü TA H YA

Ya İstiklal, Ya Ölüm!

Dr Murat Buttan, Acil Tıp Uzmanı Hayat Vakfı Kütahya Şubesi Yönetim Kurulu Üyesi

15 Temmuz 2016 akşam vaktiydi. O saatler, İstanbul ve Ankara için cehennem kokusu. Biz Adana’daydık. Hava çok sıcaktı.

Telefonlar çalmaya, whatsapp gruplarından mesajlar gelmeye başladı. Darbe olduğu, kalkışma olduğu söylendi. Bir hışım ve kızgınlıkla Adana sokaklarına çıktık.

FETÖ darbe girişimi olduğu söylendi.

Kim bilebilirdi katliam için yolların kesileceğini, meclisin bombalanacağını. Saat 03.00 sularında Adana’da “Asker kışlaya döndü.” diye anons yapıldı. Herkes bir bayram havası yaşamaya başladı. Gün ışıdıkça ortaya çıkan görüntüler, yapılan katliamı gözler önüne seriyordu. Ertesi gün Kütahya’ya doğru yola çıktık. Yollarda sürekli denetimler vardı.

Ey güzel ülkem!...

Demokrasi nöbetleri başladı. Demokrasi

nöbetleri bir bayram havası içerisinde geçiyordu. Şarkılar, şiirler ve türkülerle kâh gözlerimiz doluyor kâh gülüyorduk. Ancak canlı kalkan olmanın ruhumuza verdiği bir serinlik oluyordu. Evde oturmak ihanet gibi geliyordu. Demokrasi nöbetlerinde sağlık hizmeti sunmaya çalıştık. Bir sağlıkçı olarak İstanbul ve Ankara’da yaralılara müdahale edememenin ezikliğini yaşadık.

Atasözlerimiz katkısızdır, riyasızdır. “Besle kargayı oysun gözünü.”, “Şahsınıza yapılan kötülüğü affedin, milletinize yapılanı affetmeyin.” v.s. Ülkemiz bir uçurumun kenarından döndü; belki de mazlumun duasından. Hani “verilmiş sadakan varmış” deriz ya işte bunu millet olarak yaşadık. Ülkemiz bir Anka esrarı ile yedi vadiden geçip küllerinden yeniden doğdu.

Ya istiklal ya ölüm!

GÜZ2016 HSVbülten

43

İ S TA N B U L

Aşk Nehri Vazifeye Akarken…

“Son Kale”

Dr Vural Kartal Çocuk Hastalıkları Uzmanı 1976’da İstanbul’da doğdu. İlk-orta-lise öğrenimini İstanbul’da tamamladı.

1993’te Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’ne başladı. 2000 yılında Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çocuk sağlığı ve hastalıkları ihtisasına başladı.

2004 yılından itibaren özel hastanede görev yapıyor.

Evli ve 3 çocuk sahibidir.

15 Temmuz akşamı ailemle birlikte evdeydim. Sonra eşimin telefonuna bir arkadaşından mesaj geldi, “darbe oluyor” diye.

Başta çok anlam veremedik ve hemen haberleri açtık. Biz de televizyon olmadığı için internetten açtık. Başta haberler düzensiz geliyordu ve “darbe bastırıldı” , “darbe değil kalkışma” tarzı çelişkili haberler geliyordu, ben ve ailem ne yapacağımızı bilmiyorduk.

Ta ki cumhurbaşkanı Erdoğan görününceye kadar. O andan itibaren olmam gereken yer ev değildi.

44

HSVbülten GÜZ2016

Ūzerimi giyip hazırlanırken her zamanki gibi hayırda öncülüğü kimseye kaptırmayan Dr. İlker İnanç Balkan kardeşim aradı ve “hadi çıkalım” dedi. Birlikte ilk durağımız Kısıklı Meydanı oldu. Meydana ulaştığımızda birlikte atan binlerce kalp vardı ve binlercesi de adeta uçarak geliyordu.

Her yaştan çocuk, genç, yaşlı, kadın, erkek vatan için atan onbinlerce yürek. Ben ve İlker kardeşim bir ara kararsız kaldık. Kısıklı meydanındaki halkla mı birlikte kalalım yoksa köprü üzerinde darbecilerle çatı-

Yolları iş makinaları, otobüsler, kamyonlar, şahsi arabalar, insanlar gönülleri ve bedenleri ile kapatmıştı. Ve bizler yürüyorduk köprüye.

Köprüye vardığımızda büyük bir aşk nehri bulduk ve biz de bu nehre katıldık. Köprü gişelerine doğru İlker ve binlerce kardeşimle birlikte akıyorduk. Bizi nelerin beklediğini ve neler yapıp yapamayacağımı düşünüyor ve dua ediyordum. Ve artık düşünmüyordum. Sadece dua ediyor ve akıyorduk. Sonra İlker hocamın telefonunun çalması ile ikinci kararsızlığımızı yaşadık.

Onlarca yaralı ve şehidimizin olduğu ve yaralılardan birinin de Havva Sula ablamızın damadı olduğunu öğrendik. Ve kafamız gerçekten çok karıştı. Gönlümüz akmak ama aklımız vazife diyordu. İlker hocamla istişaremiz ile vazifeyi seçtik, şehid ve gazilerin götürüldüğü en yakın hastane olan Başkent Hastanesi’ne gittik.

Görüntü gerçekten çok zorlayıcıydı. Acilin içi yaralılarla doluydu. Her çeşit yaralanma vardı ve ağır olanlar ameliyata alınmış-

tı. Tüm hastaneler seferber olmuştu, var gücüyle çalışıyorlardı ve gündüz ekibi de yetişmişti. Orada Dr. Ahmet Õzdinç ve göz doktoru Ebubekir Durmuş arkadaşlarımızı görmek, vazifeyi seçmekle doğru olanı yaptığımız inancını perçinledi. Ve sabah namazına kadar tüm hastanede hummalı bir çalışma vardı. Kimi ilk müdahalenin, kimi triajın, kimi ameliyatın, kimi hasta naklinin bir ucundan tutarak destek olmaya çalışıyordu.

İ S TA N B U L

şan halka desteğe gidenlere mi katılalım? Çünkü meydandaki hoparlörlerden sürekli “Cumhurbaşkanımızın evini terk etmeyin” anonsu geçiyordu. Bir saat meydanda kaldıktan sonra artık İlker hocam da, ben de kalbimize söz dinletemedik ve kendimizi köprüye giden halkın arasında bulduk.

Evet uzun bir geceydi.

Ve köprünün gişelerine ulaşmış şehid ve gazilerin yaşadıklarını dinlemek gecenin en zor ama en özel anları idi. Allah onlardan razı olsun.

Tabii ki benim bir insan olarak; doktor olarak ve müslüman bir doktor olarak pek çok sorumluluğum var. Bunun farkındayım ama maalesef iş temposu sık sık bu vazifelerimi unutturan bir hızla ilerliyor. O gece sahip olduğumuz her şeyin darbe başarılı olsaydı elimizden yitebileceğini gördüm.

Bedenimiz, canımız, malımız, ailemiz ve en önemlisi vatanımız elimizden alınabilirdi.

Ve halkımızın direnmesi ve duasıyla Rabbimizin yardımı olmasaydı ‘Son Kale’ düşebilirdi. Tüm insanlık için umut taşıyan bu ‘Son Kale’yi ve halkımızı ve tüm İslam ümmetini ve tüm mazlumları Allah’ım koru…

Amin...

GÜZ2016 HSVbülten

45

İ S TA N B U L

KIZILCAHAMAM ANKARA

Dr İlyas Bozkurt Hayat Vakfı Yönetim Kurulu Üyesi 10 Haziran 1968 yılında Aksaray’da, 7 çocuklu bir ailenin 4. çocuğu olarak dünyaya geldi. İlkokulu Aksaray Kurtuluş İlkokulunda, ortaokulu Aksaray İmam-Hatip Ortaokulunda, liseyi Aksaray Lisesinde ve yükseköğrenimi ise, 1988 - 1994 yılları arasında Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesinde tamamladı.

Sağlık Bakanlığında 1994 – 2014 yılları arasında memur olarak Afyonkarahisar, Elazığ ve İstanbul’da Sağlık Ocağı, 112 Acil Ambulans, Acil Servis Hekimliği, Şube Müdürlüğü, Baştabip Yardımcılığı, İlçe Sağlık Müdürlüğü, İstanbul İli Kalite Koordinatörlüğü ve İl Sağlık Müdür Yardımcılığı görevlerinde bulundu. 2004 – 2008 yılları arasında İstanbul Büyükşehir Belediyesi Ulaşım A.Ş. Taksim Metrosunda işyeri hekimliği yaptı. Şubat 2014 tarihinde devlet memurluğundan istifa ederek, Ağustos 2016 tarihine kadar Bezmialem Vakıf Ünivesitesi Hastanesinde Medikal Direktör Yardımcılığı yaptı.

2007 yılında Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Hastane ve Sağlık Kurumları Yöneticiliği Yüksek Lisans Programını tamamladı.

2007 yılında İstanbul Sağlık Müdürlüğü bünyesinde TSE ile birlikte başlatılan Kalite Çalışmalarının başlamasına öncülük etti ve koordinasyonunu sağladı.

Bu çalışmaların başta Sağlık Müdürlüğü olmak üzere, bağlı kamu hastanelerini de içine alacak şekilde yaygınlaşması ve kalite bilincinin oluşmasına katkılar da bulundu. Daha sonra Sağlık Bakanlığı tarafından oluşturulan Sağlıkta Hizmet Kalite Standartlarının geliştirilmesi çalışmalarına, İstanbul İl Sağlık Müdür-

46

HSVbülten GÜZ2016

lüğü Kalite Koordinatörü olarak gerek dokümanların hazırlanması ve gerekse tüm hastanelerin saha değerlendirmeleri çalışmalarına “Ekip Sorumlusu” olarak destek verdi.

2009-2014 yılları arasında Beykoz İlçe Sağlık Müdürü, İstanbul Sağlık Müdürlüğü Kamu Yataklı Sağlık Hizmetlerinden Sorumlu Müdür Yardımcısı ve İl Performans ve Kalite Koordinatörü görevlerinde bulundu. İstanbul Sağlık Müdürlüğündeki Sağlık Müdür Yardımcılığı görevinden ayrılarak, 14 Şubat 2014 – 1 Şubat 2016 tarihleri arasında Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Medikal Direktör Yardımcısı olarak sağlık yöneticiliği yaptı.

Halen Türk Hava Yolları A.O. Sağlık Müdürlüğünde İşyeri Hekimi olarak çalışmaktadır.

Aynı zamanda, Ak Parti İstanbul İli Fatih İlçesi Yönetim Kurulu Üyesi ve Ak Parti Fatih İlçesi Sağlık Komisyonu Başkanı olan Dr.İlyas BOZKURT, evli ve 3 kız çocuğu babasıdır.

Hasbihal etmek, tanışmak ve bilişmek, dostlukları tazelemek, dertleri paylaşmak, güzellikleri halleşmek, yaşanmışlıkları hatırlamak, geleceğe bakmak, ya da kısaca hayata ve bize dair ne varsa paylaşmak üzere; 15 Temmuz süreciyle başlayan ve Yeni Türkiye’nin inşasının şekillendiği bir zaman diliminde, bu sürece etkin ve daha elle tutulur katkılar sağlamak, safları sıklaştırmak, sağlam ve güçlü birliktelikleri tesis etmek için; Tüm dostlarımızın da katılımıyla 5. Birlikteliğimiz olan, Buluşma’16’yı 20-23 Ekim 2016 tarihleri arasında Çam Termal Otel, Kızılcahamam, Ankara’da gerçekleştirdik.

20 Ekim 2016 Perşembe günü otel girişi ile başladı ve akşam sohbet ve tanışmalarla değerlendirildi.

21 Ekim 2016 Cuma günü Otele girişler devam etti. Cuma namazı sonrası başlayan ilk etkinliğimiz, Moderatörlüğünü Hacer Öztürk ve Emre Akbaş’ın yaptığı “Öğrencilerimiz” konulu oturum için Ladin Salonu’nda toplanıldı. Öğrenci Kozasının sunumları, farklı şubelerden gelen

yaptığı “Vakıf Hayatı” oturumunda, öncelikle aramızda bulunan misafirlerimiz Yeşilay (Mehmet Akif Seylan), YYD (Yahyahan Güney), Seyit Nizam Eğitim Vakfı (Ali İhsan Taşçı), OKUDER (Fatma Taşçı) çalışmaları hakkında bilgiler verdiler. Sonrasında Öğrenci Kozası (Muhammed Fatih Şimşekoğlu), Eczacı Kozası (Veysel Demirci), Kadın Kozası (Arzu Namlı Yanık), Ankara Şubesi (Fatma Tülin İpek), Malatya Şubesi (Ahmet Selim Özkan), Elazığ Şubesi (Hakkı Sönmez), Düzce Şubesi (Şükrü Öksüz), Sivas Şubesi (Davud Vecdi Ersöz), Adıyaman (Gazihan Harun Özsayın), Kütahya Şubesi (Erkan Gaygısız) Konya Şubesi (Mehmet Koç), Gaziantep Şubesi (Murat Ekmekçi) sunumlarını dinledik.

22 Ekim 2016 Cumartesi günü, ilk oturumda moderatörlüğünü Dr. Vural Kartal’ın yaptığı “Halimiz N’olcak” başlığı kapsamında üç oturumda, Afrika konusunda Prof. Dr. Ahmet Kavas’ın, Orta Doğu hakkında gazeteci yazar Akif Emre’nin ve ülkemizdeki yeni sağlık çalışmaları hakkında ‘Yeni Türkiye’nin Sağlık Vizyonu 2023’ başlığı altında Hüseyin Çelik’in, geniş bir yelpazede etkili ve özet sunumlarını dinledik. Konuşmaların ardından dinleyicilere de soru sorma ve

öğrencilerin kendilerini tanıttılar, duygu ve dü-

katkı sunma fırsatı verildi.

şüncelerini paylaştılar. Serbest zamanın ardın-

Günün ikinci oturumunda Moderatörlüğünü Dr.

dan moderatörlüğünü Dr. Ahmet ÖZDEMİR’in

İ S TA N B U L

Sevgili Dostlar,

Ömer Faruk Çalım’ın yaptığı “Üç Kuşak” etkin-

GÜZ2016 HSVbülten

47

İ S TA N B U L 48

HSVbülten GÜZ2016

riyle bölünse de bir kez daha Hayat Çınarı’nın

cüler ve yürüyenler tarafından anlatıldı. Nurgül

bireysel gayretlerin etkisinden çıkıp sosyal bir

Elbaşı, Mustafa Karadeniz, Saadet Avcı, Kamil

topluluğa uzadığı görülmüş oldu. Havuz başın-

Özdil, Sema Kopuz Yetiş, Veysel Zeydan, Zey-

da Mangal Keyfi’miz yağmur nedeniyle kapalı

nep Erva Güllüoğlu ve Lütfullah Sarı, şahitlik et-

alanlara kaydırıldıysa da birliktelik sevincimizi

tikleri dönemdeki Hayat Vakfını anlattılar. Nesil

gölgeleyemedi.

geçişli, faydalı bir sosyal paylaşım gerçekleştirildi.

Vedalaşmaların ardından ‘yeni yılda yine birlikte’ olmak dilekleriyle ayrılmışlığın hüznü,

Günün üçüncü oturumunda ise; farklı salonlar-

görüşmüşlüğün sevinci, sağlık ve sıhhat içinde

da “İşler Güçler” başlığı altında öğrenciler (60

yeniden buluşmanın umuduyla otelden çıkışlar

kişi), kadınlar (58 kişi), eczacılar (15 kişi) ve er-

yapıldı. Organizasyona, 6-12 yaş gurubundan

kekler (25 kişi) olarak toplanıldı. Aynı saatlerde

37, 0-6 yaş grubundan 57 ve 381 erişkin (55

Türkiye’nin değişik illerinden gelen misafirleri-

öğrenci) olmak üzere toplam 480 hayat gönül-

mizle yeni şubeler konusunda (11 kişi) yönetsel

lümüz iştirak etti ve etkinlikler haricinde, farklı

bir toplantı yapıldı.

şube ve ilden gelen gruplar muhtelif zamanlar-

Günün yorgunluğunu ve stresini Aile ve Grup katılımıyla gerçekleştirilen “Bilgi Yarışması” ile

da tanışma ve istişare etme fırsatı buldular.

Program süresince sosyal medya paylaşımları

attık. Kıyasıya mücadelelerle geçen beş turun

#HSVbulusma16 hashtag’ı ve oturum bilgilen-

sonunda Düzce, Genç, Mihrimah, Gülenyüz ve

dirmesi vakıf SMS hesabı üzerinden tüm katı-

Bengisu grupları eşitler arasında birinci oldu-

lımcılara yapıldı.

lar. Her gruba hediye olarak İhsan Süreyya Sırma’nın ‘Müslümanların Tarihi’ kitap seti hediye edildi. Kendi hediyelerini anında öğrencilere hediye eden yarışmacılarımız oldu. Günün son etkinliği olarak, “Cennetin Çocukları” film gösterimi yapıldı.

23 Ekim 2016 Pazar günü etkinliğimiz, sabahın ilk ışıklarıyla farklı gruplar halinde ormanda sabah saat 07.00’de “Doğa Yürüyüşü” ile başladı. Kahvaltının ardından yapılan sohbetler farklı gruplarla yapılan ‘Aile Fotoğrafı’ çekimle-

İ S TA N B U L

liğinde vakfın dünü, bugünü, kurucular, yürütü-

Aynı amaç ve hedef doğrultusunda, farklı yer ve mekanlarda konumlanmış ailemiz, “Hayat Çınarının Gölgesinde” zamanı ve mekanı paylaşmanın değerini bir kez daha iliklerimize kadar hissederek ayrıldık.

Bu birlikteliği bizimle paylaşan hayat ailemize ve etkinlik organizasyonunda görev alan Ömer Faruk Çalım, Vural Kartal ve Emel Yiğit başta olmak üzere, organizasyon heyetine teşekkür ederiz.

GÜZ2016 HSVbülten

49

İSTANBUL

Hayat Vakfı Öğrenci Kozası Hayat Vakfı Öğrenci Kozası, 2004 yılında ortak dertleri hisseden sağlık öğrencilerinin girişimiyle Hayat Vakfı çatısı altında kuruldu. Öğrenci Kozasının mevcut yapısı koza başkanları ve fakülte temsilcilerinden oluşuyor. Kuruluşu ve sonrasında sağlık alanında öğrencilerin çok yönlü gelişimine katkı sağlayan Hayat Vakfı, Öğrenci Kozası yapılanması ile öğrenci faaliyetlerini daha sistematik ve verimli bir şekilde sürdürüyor. Ben bir tıp öğrencisi olarak 2015 yılından itibaren kozada aktif görev almaya başladım. Öğrenci Kozasının 12 yıllık geçmişinde birçok programa imza atmışlığıyla beraber bu yazıda daha çok şahit olduğum dönemin çalışmalarından bahsedeceğim.

Birincil hedefinde sağlık öğrencileri olan koza çalışmaları kapsamında kız öğrencilere özel, erkek öğrencilere özel ve karma etkinlikler yapılıyor. Çalışmalarımızın içeriği, takvimi ve duyuru alanları bu hedef kitleye göre şekilleniyor. Faaliyetlerimiz ise birçok üniversite ve fakültenin sınav takvimine uygun şekilde planlanıyor.

Yıllara ve dönemlere göre faaliyetler değişiklik gösterse de geleneksel etkinliklerimizi her yıl bambaşka içerikler ekleyerek organize ediyoruz. Bu seneye kadar yeni eğitim öğretim yılına, her fakülteye özel yapı-

50

HSVbülten GÜZ2016

lan Tanışma Çayları ile başlıyorduk. Tanışma Çaylarının yanı sıra ilk kez bu yıl Gelin Tanış Olalım! dedik ve daha büyük çaplı bir açılış programı organize ettik.

Yeni dönemin başlamasıyla her Çarşamba kız öğrenciler Tefsir-i Hayat dersleri ve her Cuma erkek öğrenciler Cihannüma Sohbetleri ile Hayat kitabı etrafında Hayat Vakfı Cihannüma salonunda (çatı katında) buluşmaya devam ediyor.

Tanışma çaylarını müteakiben hanımlara özel aylık Cumartesi Seminerlerinin ilki yapılmış oluyor. Cumartesi Seminerleri ile her ayın son cumartesi günü, sosyal bilimler, sağlık bilimleri veya kültür-sanat başlıklarından ihtiyaç duyduğumuz bir konuyu alanında uzman, işinin ehli bir isimden interaktif bir sohbet eşliğinde dinleyip öğrenme fırsatı buluyoruz.

Zamanlamada değişiklikler olsa da genellikle kız öğrenci kozası olarak muhabbet ve kardeşlik bağlarımızı, kendimizle birlikte geliştirmek amacıyla Kız Öğrenci Kampını ilk dönem yapmış oluyoruz. Erkek Öğrenci Kampı ise genellikle ikinci dönemin başında yapılıyor.

Kamplarımızın, geri dönüşlerden öğrendiğimiz kadarıyla en önemli özellikleri; son derece interaktif, keyifli, samimi, dinamik ve verimli geçmesi.

İSTANBUL Öğrenci Kozası tarafından son üç senedir Beşikçizâde Dersleri ile farklı İslami ve tıbbi ilimlere ait usul dersleri yapılıyor. Tefsir, hadis, siyer, kelam ve tıbbın güncel meseleleri gibi konular sistemli bir şekilde işleniyor. Dersler farklı üniversitelerden öğretim üyeleri ve İslami ilimlerle meşgul vakıflardan hocalar tarafından veriliyor. Öğrenci Kozası olarak yıl boyu devam eden çalışmalarımızın başında ise Halkalarımız geliyor. Halkalar, her okuldan ve fakülteden öğrencilerin mezun abla ve abilerle bir araya gelmesiyle oluşturdukları küçük gruplardır. Her bir halkanın müfredatı genel bir kapsam dahilinde tutularak halkanın kendi inisiyatifine bırakılmıştır. Halkalar, vakfın en süreğen ve köklü çalışmalarının başında geliyor.

Koza olarak ikinci dönemi genellikle daha yoğun geçiriyoruz. Geleneksel Kır Gezisi, Erguvan Boğaz Turu baharın kendisi gibi renkli ve cıvıl cıvıl geçen etkinliklerimizdir.

Gelenekselleşen faaliyetlerimizin yanı sıra bir döneme özgü ya da yeni başlattığımız çalışmalarımız da oluyor. Geçen yıl yaptığımız Salihlerin Yolu seminerleri ve bir önceki yıl yaptığımız Coğrafyalarımız sunumu bu

etkinlikler arasındadır. Öğrenci ve hocaların birlikte hazırladıkları sunumlardan oluşan bu programlar hayata farklı pencerelerden bakmamızı sağlıyor. Öğrencilik yıllarında geliştirilen samimi ve nitelikli ilişkilerin mezuniyet sonrası meslek hayatında da devam etmesi hayat vakfı öğrenci kozasının varlık nedenlerindendir. Birlikte okunan hayat mektebinin bir safhası daha geride kalırken her fakülteden son sınıf öğrencileri her yılın Haziran ayında düzenlenen Mezuniyet Gecesinde buluşuyor. Mezunlar, öğretim görevlileri, öğrenciler ve öğrenci ailelerinin katıldığı ve her yıl yüzden fazla mezuna plaketlerini takdim ettiğimiz bir program gerçekleştiriyoruz. Mezuniyet gecesi ile vakfın öğrencilerinin en özel günlerinde yanlarında bulunma fırsatını elde etmiş oluyoruz. Öğrenci kozası olarak burada dile getirmediğim yapılmış ve yapılacak birçok faaliyetle sahip olduğumuz değerleri koruyup yaşatmaya çalışıyoruz. Gönüllülük esasıyla yapılan bu çalışmaları planlarken vaktin ve imkanların kıymetini bilme gayretindeyiz. Bizler inanıyoruz ki; hâlâ yeni bir dünya var olabilir ve Yeni bir Medeniyet kurulabilir.

Büşra Özkul CTF 4. Sınıf Öğrencisi

GÜZ2016 HSVbülten

51

İSTANBUL

Erkek Öğrenci Tanışma Başlangıçlar bilinmezlikleri de beraberinde getirir. İstanbul gibi bir metropole geliyorsanız eğer, aklınızda birçok soru da sizinle beraberdir. Üniversite hayatına başladığınız günlerde yeniden doğmuş gibi olursunuz. Gönüller sığınacak bir liman arar. İstanbul’a gelen arkadaşlarımızın sığınacağı limanlardan birisi de vakıflardır. Modern hayatla yalnızlaşan insanın kardeşlik bilincini hissettiği mekanlardır vakıflar. İstanbul Hayat Vakfı Öğrenci Konseyi üniversiteye yeni başlayan arkadaşlarımıza yönelik kardeşliğimizi pekiştirmek, nitelikli birliktelikler kurmak, vakfımızı tanıtmak ve samimi bir ilişkinin ilk adımlarını atmak üzere tanışma yemeği düzenledi. Yeni kardeşlerimizin gözlerindeki heyecan bizler için umut kaynağı oldu. Kardeşlerimiz belki de hayatlarında ilk defa bir vakfın kapısını araladılar. Millet olarak yaşadığımız elim hadiseler hepimizi etkilediği gibi onları da etkilemişti. Acaba bir tarikat ya da cemaatle ilişkili miydi bu vakıf, bağlı olduğu bir hoca veya parti var mı gibi sorularla tanıştık yeni kardeşlerimizle. Bu yüzden çekingendi tavırları ancak birbirimizi tanıdıkça onlar da ortama ısındılar. Vakfımızın alt salonunda önce

52

HSVbülten GÜZ2016

yemekler yenildi sonra Cihannüma salonuna geçilerek programa başlanıldı. Geçen sene Mezuniyet Gecesi’nde hazırladığımız sinevizyon gösterisini izleyip değerli abilerimizin konuşmasına geçildi. Öğrenci Kozası Başkanımız Dr. Fatih Şimşekoğlu vakıfların öneminden, öğrencilik yıllarının nasıl değerlendirileceğinden, halkalarımızdan bahsetti. Öğrenci Konseyi Üyeleri ise yaptığımız etkinliklerden bahsetti. Ayrıca Öğrenci Kozası Eski Başkanı Dr. Muhittin Çalım, Dr. Serkan Bayram, Dr. Ahmet Salduz, Dr. İlker İnanç Balkan ve Dr. Hasan Demirhan abilerimiz de nazik davetimizi kırmayarak programa iştirak ettiler. Akşam namazından sonra gruplara ayrılıp değerli abilerimizle muhabbetler derinleştirildi. Yeni başlayacak halkaların temelleri atılmaya çalışıldı. Hayat boyu sürecek kardeşliğin filizlendiği program iletişim bilgileri alınarak sona erdi.

Hayırda buluşabilme duasıyla...

Emre Akbaş İTF 4. Sınıf Öğrencisi

İSTANBUL

Eğitici Eğitimi Gençlerle daha iyiye, daha güzele yürüyeceğine inanan halka rehberlerimiz, vakfımızın (Betim) Beşikçizade Tıp ve İnsani Bilimler Merkezi’nde buluştu.

1 Ekim 2016 cumartesi günü sabah 9:00’da başlayan Eğitici Eğitimi semineri 18:00’de tamamlandı.

Kahvaltıyla başlayan etkinliğimizin ilk oturumunda Dr. Ahmet Özdinç moderatörlüğünde, Doç. Dr. Yusuf Adıgüzel “genç”in tanımını yaptı ve sosyolojik açıdan incelemelerde bulundu. Uzm. Psk. Mehmet Dinç gençliği psikolojik açıdan ele aldı.

‘Gençlik ruhu ve sorumluluk duygusu’ üzerinde durdu. Çay molasından sonra Prof. Dr. Hüner Şencan’ın ‘iletişime geçmek ve iletişim nasıl kurulur’ konulu sunumunu dinledik. Ardından Yrd. Doç. Dr. Perihan Torun öğretim stratejileri ve tekniklerini anlattı.Yüzeyel ve derin öğrenme vurgusu yaptı.

Bir saatlik yemek molasından sonra Prof. Dr. Haydar Sur bireyin bireyle, bireyin toplumla olan çatışmasını yönetme üzerine paylaşımda bulundu.

Gençlerin akademik hayata hazırlanması üzerine de Doç. Dr. Mustafa Taşdemir akademik hedef belirleme, çalışmalara katılmaya teşvik ile alakalı önerilerde bulundu. Seminere katılan gönüllülerimize çayın ardından Doç. Dr. Yusuf Adıgüzel, “gönüllü kimdir, yetki ve sorumlulukları nelerdir” üzerine sunum yaptı. Son olarak Dr. Ahmet Özdemir halka rehberliğinin önemini ve bu yıl için planlanan eğitimin içeriğini halka rehberleri ile paylaştı.

Günün sonunda halka rehberlerine, programın hazırlanmasında emeği geçen HSV Öğrenci Kozası Başkanları Dr. Zeynep Nur İncekara, Dr. Muhammed Fatih Şimşekoğlu, Yönetim Kurulu Başkanı Dr. Ahmet Özdemir’in teşekkürlerini sunan katılım belgesi verildi. ‘Hayat’ta hayatların güzelleşmesi adına atılan bir adım daha birikimlerle sona erdi.

Huriye Akkoyun Hsv Öğrenci Kozası Yürütme Kurulu Üyesi

GÜZ2016 HSVbülten

53

İSTANBUL

Gelin Tanış Olalım! başkanlarından Dr. M. Fatih Şimşekoğlu açılış konuşmasını yaptı. Aramıza yeni gelen kardeşlerimize “Hoş geldiniz” derken vakfın kuruluş amacını

İstanbul Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı’nın Öğrenci Kozası olarak 6 Ekim Perşembe günü fakültelerine yeni başlayan birinci sınıf kardeşlerimize ‘Gelin Tanış Olalım!’ dedik.

Program öncesinde ikram ve tasarımını Öğrenci Kozasının hazırladığı defterler ile hediye takdimimiz oldu. İkram sırasında öğrencilerin hem birbirleri ile hem de üst dönemleri ile tanışma, kaynaşma ortamı oluştu. Zübeyde Hanım Kültür Merkezi’nde gerçekleştirdiğimiz programımız Kur’an-ı Kerim tilaveti ile başladı. Sonrasında Öğrenci Kozası eş

anlattı. Tıp, diş hekimliği, eczacılık ve çeşitli sağlık fakültelerinden katılımın olduğu programımız Dr. Zeynep Erva Güllüoğlu’nun konuşması ile devam etti. Dr. Güllüoğlu, vakfın genel faaliyetlerinden bahsetmenin yanında kendisinin öğrencilik döneminde vakıftaki çalışmalarını aktardı. ‘Vakıfta olmak, birlikte çalışmak bir öğrenciye neler kazandırır’dan bahsetti. Akabinde Öğrenci Kozasından Betül Genç ve İslam Çakır arkadaşlarımız; ‘Neler Yaptık, Neler Yapacağız’ başlığı ile geçmiş yıllardaki faaliyetlerimizi sunarak bu yıl için planlanan etkinliklerimizi dile getirdiler. Arkadaşlarımızın sunumundan sonra vakfımızın tanıtım videosunu izledik. Video gösteriminin ardından yeni mezun arkadaşlarımızdan Dr. Yusuf Özdemir’den ‘Üniversite Hayatı’ temalı tecrübe paylaşımını dinledik. Üniversite yolculuğumuza ışık tutacak bilgiler edindik. Vakit çok iken kıymetini bilmekten, bolca gezmekten, kendimizi geliştirmekten bahsetti. Ve de son olarak çok kıymetli büyüğümüz Kızılay Genel Başkanı Dr. Kerem Kınık’ın ‘Hayat Yolunda’ adlı konuşmasını dinledik.

Bereketli bilgiler edindik, yeni kardeşlerimize “İstanbul’a ve Hayat Vakfı’na hoş geldiniz” dedik. Bu tanışıklığın yepyeni ve sağlam muhabbetlere zemin oluşturması duasıyla ayrıldık.

Nadide Acar CTF 2. Sınıf Öğrencisi

54

HSVbülten GÜZ2016

İSTANBUL

Kız Öğrenci Tanışma Çayı Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı kız öğrenci kozası olarak 8 Ekim Cumartesi günü 7. Geleneksel Tanışma Çayımızı düzenledik.

“Mü’minler ancak kardeştirler” (Hucurat 10) düsturuyla çıktığımız yolda İstanbul’daki sağlık fakültelerinden hanım kardeşlerimizle bir araya geldik.

Programımızı öğleden önce ve öğleden sonra olmak üzere iki aşamada gerçekleştirdik. Program öncesinde ikramlarımız ve kız öğrenci kozası olarak tasarladığımız kitap ayraçlarımızı hediye ettik.

Vakfımızın Cihannüma salonunda gerçekleştirdiğimiz programımıza “hoş geldiniz” diyerek Öğrenci Kozası tanıtım ve faaliyetlerinin anlatıldığı sunum ile başladık. Tanışma ve muhabbetle devam eden programımız ayrı fakültelerde okuyan arkadaşların ‘’Hayırhah Kardeşleri’’ni bulmalarıyla sona erdi.

Vakfımızda misafir ettiğimiz hanım kardeşlerimizle muhabbetli ve bereketli bir gün geçirdik. Bu samimi ortamın sağlam dostluklara vesile olması temennisiyle programımızı bitirdik.

Esra Sular İÜ Eczacılık Fakültesi 3. Sınıf Öğrencisi

GÜZ2016 HSVbülten

55

İSTANBUL

Hayat Bağımlılk Kabul Etmez Bugüne kadar “Çocuklar sokakta solmasın” diyerek yola çıkan ilk gönüllülerden bugüne pek çok emek, hikaye ve güzellik birikti. Hayat Çocuk Merkezi çatısı altında merhametin ve paylaşmanın tohumları filizlenmeye devam etti. Projeler birbirini izledi. En son “Hayat Bağımlılık Kabul Etmez” dedi, çocuk gönüllüleri. Projenin katkılarını rakamlarla somutlaştırırken dokunduğumuz hayatlara bigane kalmak olmazdı.

Proje koordinatörü Hatice Şen’in kalemiyle bir pencere açalım ne dersiniz?

Proje kapsamında sürece dahil edilen ailelerden bahsetmek ve hedef kitlemiz hakkında bilgi vermek isterim.

Proje kapsamında Emniyet Müdürlüğü, Fatih ilçesi Çocuk Şubesi ve Aile Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü, Fatih Sosyal Hizmet Merkezlerinden de destek alınmaktadır.

Bu kapsamda 2015 yılında sokakta çalışmasından dolayı, Fatih Çocuk Büroya getirilen çocukların listeleri talep edilmiş, fakat çoğu ailenin bilgileri yanlış çıkmıştır. İletişim bilgileri doğru çıkan ailelere ulaşılıp, proje hakkında bilgi verilmiştir. Çocuk şube yetkilileri bir ailenin proje kapsamına alın-

56

HSVbülten GÜZ2016

masının çok uygun olacağını, mevcut durumları devam ederse, çocukların kurum bakımına alınacağını bildirdiler. Çocukları sokakta çalıştırmaktan dolayı on kez emniyete getirilmiş, sürece dair mahkemeye başvurulmuştu. Bu aileye hiç vakit kaybetmeden ev ziyareti gerçekleştirdik.

Ailenin dokuz çocuğu vardı, baba taşeron firmada temizlik personeli, anne ev hanımıydı.

Terör olaylarının başlaması ile Mardin’den iki yıl kadar önce göç etmişlerdi. Sosyal uyumları yok denecek kadar azdı.

Yenikapı’nın arka mahallerinde fazlasıyla karanlık ve nemli bir evde yaşamaktaydılar.

Ev bir oda, bir mutfaktan oluşup, sadece bir camın yarısından ışık almaktaydı. Ziyaretimize ASPB Fatih Sosyal hizmet merkezinden bir sosyolog ve Kürtçe bilen bir arkadaşı da dahil ederek görev paylaşımında bulunduk.

Anne ve baba ilk olarak çocuklarının Hayat Çocuk Merkezi’ne gelmelerini kabul etmediler. Annenin ciddi savunmacı tutumu bizi epey zorladı. Çocukların ulaşım-

İSTANBUL larını sağlayacağımızın garantisini verdikten sonra aile iki çocuğunun gelmesine ikna oldu fakat ilk başlarda düzenli gelişlerini sağlayamadık.

Bir yandan kamu kuruluşlarını harekete geçirerek sosyal ekonomik destek vermeleri konusunda inceleme ricasında bulunduk.

Aile ile çocukların çalışmaması konusunda anlaştığımızı düşünürken, evin altı numarası yine çalışırken yakalandı ve daha önceki mahkemeler sonuçlandı. Sosyal hizmetler o çocuğu yurda aldı. Bu olaydan sonra aile durumun önemini bir kez daha anladı ve çocuklarını her hafta sonu bize gelmeleri konusunda teşvik eder duruma geldiler.

Biz de ilk aylarda aileye ekonomik destek sağlayarak, bağımızı güçlendirdik. Çocukları merkeze ilk geldiklerinde inanılmaz etkilenmiş, beğenmiş ve sevmişlerdi. Yeni arkadaşlar edindiler. Eğitim desteği veren ekibimizle okuma yazma, çarpım tablosu, dört işlem gibi temel düzey eğitimleri konusunda çalıştık. Çocuklar ders çalışmayı ve merkezi çok sevdi. Fakat mutlulukları buruk ve yarımdı. Sosyal hizmetlere giden kardeşlerini özlüyor ve üzülüyorlardı.

Girişimler neticesinde kamu yetkilileri, durumun ekonomik yetersizlik ve kente entegrasyonun gerçekleşmemesinden dolayı olduğuna karar verdi. Sosyal hizmetlere giden çocuk, danışmanlık kararı ile ailesinin yanına gönderildi. Böylece o aileden proje kapsamına giren çocuk sayısı ikiyken üç çocuğa tamamlandı. Sosyal hizmet merkezi çocuk parası desteği sağlamakta ve danışmanlık hizmeti vermektedir. Aynı şekilde vakfımız

Hayat Bağımlılık Kabul Etmez 2015-2016 yılı İstanbul Kalkınma Ajansı desteği ile yürütülen Hayat Bağımlılık Kabul Etmez projesi 1 Eylül itibari ile başarı ile tamamlanmıştır.

Proje kapsamında; • 100 Aile ile görüşme yapılarak uygun görülen 106 çocuk proje kapsamına alınmıştır.

• Matematik, Türkçe, Değerler Eğitimi, Spor, Güzel Sanatlar eğitimleri verilerek akademik başarıları artırılmıştır.

• 100 çocuğa psikolojik ölçek uygulanmış, gerekli yönlendirmeleri yapılmıştır.

• Hedef kitle rehabilitasyon çalışmalarına dahil edilerek, bireysel ve grup destek çalışmaları sağlanmıştır.

• 8 kez moral motivasyon etkinliği düzenlenmiştir.

• 5 kez psikologlara yönelik dezavantajlı gruplarla çalışma becerilerini artırıcı eğitim/seminer düzenlenmiştir.

• 8 kez annelerle program düzenlenmiştir.

• 300 Üniversite öğrencisinin gönüllü olmaları sağlanmıştır.

• 600 kişi doğrudan yada dolaylı olarak projeden yararlanmıştır.

• 100 çocuğa her ay kırtasiye desteği sağlanmıştır.

• Ekonomik durumu çok düşük olan 25 aileye vakıf öz kaynakları ile gıda paketi, ayni ve nakdi destek sağlanmıştır.

• Proje kapsamında 11 personel görevlendirilmiştir.

• Sivil toplum kuruluşları ve kamu kuruluşları ile işbirliği sağlanmıştır.

• Projemiz Çocuklar Sokakta Solmasın adı ile Hayat Çocuk Merkezi’nde devam edecektir.

gönüllüsü psikologlar ve psikiyatristler de desteklerini sürdürmektedir.

2016 yılı Eylül ayında okulların açılmasıyla, çocuklarımız merkeze gelmekte, ders çalışmakta ve oyunlar oynamaktadırlar. Gelecekte daha önce proje kapsamına aldığımız diğer meslek sahibi olan öğrencilerimiz gibi onların da geleceğe dair hayaller kurabilecek bir durumda, ailelerine ve topluma yararlı olacaklarına inanıyoruz. Desteklerinizle proje kapsamındaki ailelerin hikayeleri devam edecektir.

Hatice Şen, Psikolog

GÜZ2016 HSVbülten

57

KÜTAHYA

BİR PAZAR KAHVALTISI Ekim, hüznün zirvesiydi şu hüzünler dünyasında. Bir neşe olsun istedik; çünkü tanışmak, dertleşmek bir neşeydi bize. Bu vesileyle Tıp Fakültesindeki tüm dönemlerde bulunan dostlarla kahvaltı yapmaya niyetlendik. Sık sık kapısını aşındırdığımız Hayat Vakfı Konağı’nda olmalıydı ki sulayalımdı Hayat Çınarı’nın fidesini muhabbetle. Hocalarımızla istişare ettik tarihi kesinleştirdik. Bizler dostlara haber saldık bir Pazar sabahını muhabbetle geçirelim diye; hocalarımız da koşturdular konağımızı hazır edelim dostlarımıza diye. Cumartesi son hazırlıkları yaptık bir telaşeyle. Nihayetinde hazırdı konağımız yeni dostlarımızı ağırlamaya. Sabah başladık gelmeye eski-yeni ev

58

HSVbülten GÜZ2016

sahipleri, öyle ya herkes ev sahibiydi artık burada.

Hocalarımızın elleriyle hazırladıklarıyla doyurduk karnımızı 80 kadar dost. Sonra çay geldi, muhabbet artarak devam etti. Velhasıl maksat muhabbetti hâsıl da oldu hamdolsun. Yeni bir şeyler daha öğrendiğimiz bir deneyim oldu bizlere ve bir kez daha şükrettik Allah’a ki Kütahya’da böylesine sıcak, dostane bir konağımız var. Rabbim Hayat Vakfı çınarımızı hakkıyla büyütmeyi nasip etsin bizlere…

Yusuf Salih Küçük DPÜ Tıp Fakültesi 2. Sınıf Öğrencisi

İSTANBUL

HAYAT’TA BULUŞALIM Her yıl HSV Kadın Kozası tarafından sonbaharda yapılması planlanan Buluşma çayını bu sene, 15 Ekim Cumartesi günü, İbn Rüşd Salonunda gerçekleştirdik. Konuk sayısının yüzü bulduğu programda; vakfımızın kuruluşundan bu yana emeği geçen ablalarımızdan ilk defa vakfa yolu düşenlere, daha düne kadar öğrencimizken yeni mezun olan kızlarımıza kadar geniş yelpazede bir katılım vardı. Yoğun programına rağmen bizleri kırmayıp gelen Dr. Sare Davutoğlu Hanımın katılımı memnuniyet vericiydi. Programa gelenler arasında anneleri programdayken yeni faaliyete geçen Hayat Çocuk Oyun Odasında eğlenen minik misafirlerimizi unutmayalım.

Program Zeynep Erva Güllüoğlu’nun sunumuyla, vakfımızın kısa bir tanıtım filmi gösterimiyle başladı. Ardından HSV Çocuk Hizmetleri Koordinatörlüğünce 1998’den günümüze devam eden Çocuklar Sokakta Solmasın ve Hayat Bağımlılık Kabul Etmez projelerini bizlere Psikolog Hatice Şen ve Diş Hekimi Saadet Avcı anlattı. İleriye dönük yapılması planlanan en yeni projemiz Hasta Mahremiyetini Dr. Elif Gültekin’den dinledik. Daha sonra Psikiyatrist Dr. Rumeysa Yeni Elbay bizlerle 15 Temmuz süreci ve sonrasını da vurgulayan dini, mesleki ve ilmi konularda gayretlendirici sözel sunumunu paylaştı. Akabinde Kadın Kozası Başkanımız Arzu Yanık

bizlere dünden bugüne Hayat Vakfı’nı anlattı. Konuşmasında; HSV’nin 1988’de kurulmasından bu yana çalıştığı alanlar, yurtlarımız, evlerimiz, burslarımız, sosyal faaliyetlerimiz, gelenekselleşen gezilerimiz, tefsir sohbetlerimiz, BETİM çalışmalarımız gibi öğrenci ve meslektaş faaliyetlerimizden, ÇSS projesinden, çocuk oyun odası gibi faaliyetlerimizden bahsetti.

Yeni dönem faaliyet planı ilan edilerek katılımcılara sunuldu.

Dr. Sare Davutoğlu Hayat Vakfı’nda aktif olduğu dönemlere ait anılarını ve bugüne dair heyecanlarını paylaştı. Son olarak Dr. Nurgül Elbaşı Hayat Vakfı’nın geçirdiği süreçleri anlattığı geçmişten paylaşımlarla interaktif bir sunum gerçekleştirdi.

Emektar ablalarımız arasında elden ele dolaşan mikrofon ile samimi bir sohbet havasında seyreden program vakfa yolu ilk defa düşen arkadaşların izlenimleri ile son buldu. Hatice Köse’nin Kuran-ı Kerim tilaveti ile sunum kısmı tamamlanıp bir bu kadar daha süren ikramlar ve bire bir muhabbet kısmına geçildi. İletişim bilgilerini aldığımız ve bu dönemki faaliyet takvimini paylaştığımız katılımcıları önümüzdeki programlarda da aramızda görmek şüphesiz günün en büyük kazanımı olacaktır.

Ecz. Zeynep Orak Özsemerci

GÜZ2016 HSVbülten

59

İSTANBUL

SOMA DAYANIŞMA PROJESİ Soma faciası gerçekleştiğinde çok sayıda sivil toplum örgütü yaraları sarmak için seferber oldu. Söz konusu inisiyatifte Hayat Vakfı’ndan gönüllüler de vardı. Dt. Saadet Avcı o günlere dair anılarını bizimle paylaştı.

13 Mayıs 2014 günü, akşam saatlerinde, bütün ülke, Manisa’nın Soma ilçesinden gelen bir haberle sarsıldı. Soma ilçesi sınırlarındaki çok sayıda madenden, Soma Kömür İşletmeleri AŞ’ye ait Eynes kömür madeninde yangın çıkmış, vardiya değişimi sırasında meydana gelen olayda 500 civarı işçi ocakta mahsur kalmıştı.

Tüm ülkenin dikkat kesildiği bu olayda ikinci gün sonunda 301 vefat ve 80 civarı yaralı olduğu açıklandı.

Tüm ülke yasa boğuldu, milli yas ilan edildi. Madenci aileleri için yardım kampanyaları düzenlendi.

Biz de ülkemizdeki herkes gibi bu olaydan dolayı çok üzüldük, yaşlı anne, baba ve çocuklar için dualar ettik.

60

HSVbülten GÜZ2016

İSTANBUL Ama ayrıca yapabileceğimiz bir şey olabilir mi diye düşündük.

O günkü görevleri gereği olayın hemen ardından ilçeye giden Dr. Sare Davutoğlu yanına bu konuda gözlem yapabilmeleri için bazı STK temsilcilerini de almıştı. Onların gözlemleri ve istişareleri ile bir proje fikri doğdu.

Soma’da vefat eden işçilerin çoğu çok genç ve küçük çocukları olan kişilerdi. Arkalarında pek çok küçük yaşta çocuk ve genç dul kalmıştı. Bunlar ilk kargaşa ve kalabalık geçtikten sonra esas post travmatik sendrom dediğimiz durumu ve farklı sosyal problemleri yaşayacaklardı. Bu dönemlerinde onların yanında olacak dertlerini paylaşacak, biz yanınızdayız, yalnız değilsiniz diyecek ablalar bulabilir miydik?

Tüm Türkiye’nin bu facia ile yüreğinin yandığı bu dönemde kadınların çalıştığı STK’lardan bir platform oluşturup tüm Türkiye’den isteyen hanımlarla bu projeyi yapacaktık.

STK’ları araştırdık. Özellikle ailelerle bu tarz çalışma yapmış ve kadınların aktif çalıştığı STK’ları tespit edip projeyi tanıttık.

Projenin nasıl uygulanacağı hakkında bir yönerge hazırladık. 2014 Ağustos’unda, Soma’da düzenlediğimiz tanıtım toplantısında, ailelerle ilişkiyi yürütecek 22 uygulayıcı STK’dan görevli hanımlara, aileler ile il-

Proje hamisi, sayın Sare Davutoğlu oldu.

Organizatör STK’lar olarak da KASAD (Kadın Sağlıkçılar Derneği) İYİLİKDER ve YYD (Yeryüzü Doktorları Derneği) görev aldı.

Bizler Hayat Vakfı olarak organizatör STK olmasak da organizasyonun her safhasında yer aldık ve İstanbul’daki ara dönem Proje Değerlendirme Toplantısı’nda ev sahipliği yaptık.

Türkiye çapında iş birliği yapabileceğimiz

GÜZ2016 HSVbülten

61

İSTANBUL gili bilgiler verildi. Ailelere yaklaşımda nasıl bir yol uygulamaları gerektiği konusunda gerekli bilgilendirmeler yapıldı.

Biz de Hayat Vakfı temsilcileri olarak, Kınık ilçesindeki şehit ailelerinden alevi kökenli olan 10 aileyi seçtik. Ama bir aile olay sonrası ilçeden taşındığı için 9 aileyle çalışmayı yürüttük.

20 Temmuz’da belirlediğimiz ailelerimize ilk ziyaretimizi gerçekleştirdik. Daha sonra da bir yıl boyunca her ay düzenli olarak onları ziyaret ettik. İlk baştaki çekingenliğimiz, daha sonra sıcak, ve acıları azaldıkça neşe içinde geçen ziyaretlere dönüştü.

Birbirimize ailelerimizi , dertlerimizi, hayatımızın nasıl geçtiğini anlattık. Bir defasında, ziyaretimiz bir aydan daha uzun bir aralıkla gerçekleşince, hem sitem aldık, hem de özlem duyduk. Projenin bitiş haberini ve artık her ay gelemeyeceğimizi söylemek bize, bu haberi duymak da onlara zor geldi. Şimdi ziyaretlerimiz seyrelse de kopmadı.

Yüz yüze görüşme seyrelse de kopmayan bir bağ kurduk. Düğün sünnet gibi etkin-

62

HSVbülten GÜZ2016

İSTANBUL kapılmaları önlenmeye ve hayata yeniden morali yüksek bir şekilde devam etmelerine vesile olunmaya çalışılmıştır. Ailelerden ve gönüllülerden aldığımız geri beslemeler de bir yıl boyunca iletişim halinde olunan ailelerin hayatlarına olumlu dokunuşlarda bulunulmuş olduğuna ve hayata tutunma arzularında ve morallerinde artış olduğuna işaret etmektedir.

liklerine çağrılıyoruz ve mümkün mertebe katılıyoruz. Onlar bizim uzakta yaşayan kardeşlerimiz oldu.

Ayrıca bu projeye katılan STK gönüllüsü çok değerli fedakar hanımlarla tanışma ve kaynaşma fırsatı oldu. Özellikle o bölgede yaşayan hanımlar madenci aileleri ile çok başarılı örnek alınacak kardeşlik ilişkileri kurdular. Bu projede çalışmak bize çok şey kazandırdı. O yüzden bu projede yer aldığım için çok mutluyum.

Örneğin ilk başlarda gönüllülerimize biraz çekingen davranan ailelerle artık dost olunduğunu, maddi talep ve beklentilerin yerini şefkat ve dostluk ilişkilerinin aldığını, telkinler neticesinde suçluluk veya suçlama refleksinin yerine tevekkül ve aktif bir sabrın geçtiğini, genelde psikoloji ve morallerin düzeldiğini söyleyebiliriz.

Bu gibi projeler Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde yaşayan farklı sosyokültürel çevrelerden kadınları tanıştırıp, kaynaştırmak amaçlı biraz dönüştürülerek uygulanabilir.

Böylece ülkemizin bilmediğimiz yörelerini daha yakından tanıyıp, farklı yöre insanlarını kaynaştırma ve yardımlaşma konusunda başarılı projeler gerçekleştirebiliriz.

Saadet Avcı, Diş Hekimi Hayat Vakfı Yönetim Kurulu Üyesi

Sonuç olarak, bu proje kapsamında ailelerin ekonomik, psikolojik ve sosyal sorunlarıyla ilgilenilmiş, sahipsizlik hissine

GÜZ2016 HSVbülten

63

İ S TA N B U L

Ecz Veysel Demirci ile

Eczacı Kozası Üzerine

Eczacı Kozası’nın oluşumundan günümüze kadar gelen süreci kısaca anlatır mısınız?

Röportaj

Bu konuda öncelikle Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfımızın (HSV) faaliyet sistematiği hakkında kısa bir bilgi vermekte yarar olduğunu düşünüyorum. Vakfımız doktor, eczacı, diş hekimliği, hemşirelik vb.

64

HSVbülten GÜZ2016

sağlık mesleklerine yönelik faaliyetler yürütmektedir. Bu çerçevede faaliyet yapılanması olarak Öğrenci Kozası, Kadın Kozası ve Eczacı Kozası teşekkül etmiştir. Eczacı kozası on yılı aşkın bir faaliyet geçmişine sahiptir. Benden önceki dönemde Murat Akbıyık, Yusuf Sütçü, Bilal Akgül gibi çok değerli eczacı meslektaşlarım Eczacı Ko-

İ S TA N B U L zası’nı büyüterek bu günlere getirdiler. Ben de Mayıs 2016 itibariyle bu onurlu hizmet bayrağını devralmış oldum.

sivil toplum kuruluşlarıyla, ilgili hükümet organlarıyla iletişim ve işbirliği yapmayı hedefliyoruz.

Eczacı Kozası’nın amacı ve geleceğe yönelik hedefleri nelerdir?

Mesleki alanda yapılan çalışmalara alternatif olmayı değil, farklılıklarımızla belirginleşen, uzmanlaşan, bilgi ve değer üreten, görüşüne başvurulan bir adres olmayı arzu ediyoruz. Çalışmalarınız eczacılığın hangi alanlarında, ne tür etkinliklerden oluşmaktadır? (eczane /hastane/endüstri eczacılığı; mevzuat/eczanede pratik bilgiler/ Otc ürünleri/ ilaçlar) Çalışmalarımızda evvelemirde eczane eczacılığı alanında yoğunlaşacağımızı söyleyebiliriz. Bununla birlikte, başta klinik eczacılık olmak üzere eczacılığın akademik formasyonları, hastane ve endüstri eczacılığı, serbest eczacılığın ticari ve marketing boyutları ve görsel gelişimleri, akademik bilgi güncelleme çalışmaları, eczacılık pratikleri, iyi/nitelikli eczacılık uygulamaları,

Röportaj

Eczacı Kozası’nın amacı, eczacılığı kendine mesleki kimlik olarak seçmiş olan eczacıların bulundukları alan ve konum ne olursa olsun mesleğini kendi medeniyet değerlerinin potasında şekillendirmiş, çağın bilgi ve teknoloji araçlarıyla donanmış, erdemli, insani meselelere duyarlı, bulunduğu yer ve alanda en iyi olmayı hedefleyen eczacıların yetişmesine katkı sağlamak olarak özetleyebiliriz. Hedefimizi günübirlik, unutulup giden aktiviteler yerine kalıcı, kayıt altına alınmış, gelenekselleşmiş, tekrardan uzak, özgün, eczacının anlık sorunlarına dokunduğu gibi mesleğin gelecek tasarımına da müdahil olan bir faaliyet çizgisinin şekillendirmesi için çaba sarf edeceğiz. Bu doğrultuda eczacılık fakülteleriyle, meslek örgütleriyle, sanayi sektörüyle, mesleki

GÜZ2016 HSVbülten

65

İ S TA N B U L Röportaj

OTC alanı, genel anlamda yasa ve yönetmelikler, faaliyet alanlarımızın sınırlarını oluşturacaktır. Yeni faaliyet dönemimizde, odaklanacağımız diğer bazı konuları şöyle sıralayabiliriz; yıllar önce başlanmış ve geleneksel nitelik kazanmış olan faaliyetleri sürdüreceğiz. Bunların başlıcaları öğrencilerle birlikte sürdürülen her ayın ilk cumartesi yaptığımız eczacı-öğrenci buluşmalarıdır. Devamında Türkiye genelini kapsayan ve yılda bir kez yapılan geniş katılımlı eczacı buluşması, kamu ve özel sektörden oluşan ve mesleki sorunların tartışıldığı eczacı-sektör buluşmaları vb. faaliyetleri sürdürmeye çalışacağız.

66

Eczanelerde bitkisel majistral uygulamalar konusunda eczacının pratik yapmasını sağlamak üzere sanayi, üniversite ve Eczacı Kozası işbirliği ile sertifikalı bir kurs programı planlıyoruz. Ayrıca eczacılarımıza kronik hastalık takibi becerisi kazandırmak amacıyla sürekli eğitim çalışmalarımız olacak. Eczacıları yüksek lisans ve

HSVbülten GÜZ2016

doktora programlarına teşvik etmek amacıyla fakülte yönetimleriyle işbirliklerimizi sürdüreceğiz. Öğrencilere yönelik bahseder misiniz?

çalışmalarınızdan

Öğrencilere yönelik olarak vakfımızın Öğrenci Kozasının faaliyetlerini desteklemekle birlikte ihtiyaçlar doğrultusunda ortak projeler yapabileceğimizi düşünüyorum.

Bu anlamda yıllar önce başlatılmış olan ve her ayın ilk cumartesi gerçekleştirdiğimiz kahvaltılı buluşmalara devam ediyoruz. Bu buluşma gününün akabinde vakıf konferans salonumuzda mesleki alanda uzman konuşmacılar davet edeceğiz. Bunun ilk uygulamalarını yapmaya başladık ve oldukça verimli geçtiğini söyleyebilirim. Yine Eczacı Kozası olarak öğrencilerin staj yapma imkanı oluşturmak üzere eczacı meslektaşlarımızı teşvik ediyoruz ve bu alanda çözüm üretmeye çalışıyoruz.

İ S TA N B U L

Son olarak bültenimizin temasıyla alakalı bir sorumuz var.

Eczacıların sosyal sorumluluk sahasında rolü ne olmalıdır?

Bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır?

Kişisel olarak bir yıl önce ‘’Halkın eczanelere bakışı ve eczanelerden beklentileri’’ konulu “yüz yüze görüşme yöntemi ile niteliksel araştırma’’ çalışması yapmıştım.

Bu çalışma sonucunda elde edeceğim sonuçlardan, ana fikri zihnimde belirgin-

leşmiş olan bir sosyal sorumluluk projesi geliştirmeyi hedeflemiştim. Bu çalışmanın ideal örneklem sayısına ulaşması için süreç devam ediyor. Objektif bir değerlendirmede bulunmamız gerekirse, eczacılık camiamızda sosyal sorumluluk projeleri üretme ve gerçekleştirme açısından önemli bir eksiklikten üzülerek söz etmek durumundayız. Yeni dönemde bu alanda da eczacıların güzel çalışmalar yapacağını umuyorum.

Röportaj

Eczacılar, toplum bireylerinin tümünün hayatlarının her döneminde gittiği, danıştığı, sohbet ettiği, sağlıktan ailevi sorunlarına kadar pek çok özelini/sırrını paylaştığı istisna bir meslek grubudur. Yine eczacılık mesleği dünya genelinde ticari meslekler arasında en güvenilir ikinci meslek grubu olarak konumlandırılmıştır. Dünya Sağlık Örgütü eczacıları, 7 yıldızlı meslek grubu olarak tanımlamış ve eczacıları iyi bir iletişimci, bakıcı, karar alan, lider, hayat boyu öğrenen, girişimci-yönetici, öğretmen olarak konumlandırmıştır. Eczacıların sahip oldukları bu roller onların sosyal sorumluluk alanında kuşkusuz çok önemli roller alabileceğine işaret etmektedir. HSV Eczacı Kozası olarak eczacıların sosyal sorumluluk alanındaki üslenebilecekleri rollerin farkındayız ve bu konuda teorik çalışmalar içerisinde olduğumuzu söyleyebilirim.

GÜZ2016 HSVbülten

67

S İ VA S

Sivas İl Sağlık Müdürü Dr Adil Kaya ile

Sosyal Sorumluluk Bilinci Üzerine

Röportaj: Dilanur Köse

Cumhuriyet Üniversitesi Tıp fakültesi 3. Sınıf Öğrencisi

Sivas Hayat Vakfı şubesinin açılmasında katkısı olan biri ve Sivas İl Sağlık Müdürü olarak sizi tanıyabilir miyiz ?

Röportaj

Ben 2 Mart 1964 tarihinde Sivas’ın Hafik ilçesi Süleymaniye köyünde doğmuşum.

2-3 yaşlarında Sivas merkezde, 4-5 yaşlarından sonra da yerleşmiş olduğumuz İstanbul’un Çengelköy semtinde hayatıma

68

HSVbülten GÜZ2016

devam ettim. İlkokul ve ortaokulu İstanbul’da bitirdikten sonra ailevi nedenlerle liseyi okuma şansım azalmıştı, Erzurum’a dayımın yanına gittim ve lise yıllarım dayımın yanında geçti. Dayımın benim eğitim hayatımda ve sivil toplum kuruluşlarıyla tanışmamda büyük katkıları oldu. Liseyi okuduğum yıllarda Erzurum ve Sivas’ta o dönem faaliyette olan ve daha çok lise

Sizce sosyal sorumluluk bilinci nedir ve neden gereklidir? İnsanoğlu yaratılışından bu güne kadar sürekli var olmanın amacını anlamaya çalışmış ve sorgulamıştır. Bunu Kur’an kıssalarında önceki ümmetlerde görürüz. Adem

İnsan sosyal bir varlık ve varlığının bir amacı var. Bizim sosyal bir varlık olmaya yüklediğimiz anlam ve “Hayatın varlığının amacı nedir?”e verdiğimiz karşılık aynı zamanda nasıl bir hayatı tercih ettiğimizin de cevabı olacaktır. Eğer var oluşumuzun amacını ararken kullandığımız bilgi kaynağı ilahi vahiylerse buna göre bir sosyal hayat dizayn edeceğiz ve sorumluluklarımızın, görevlerimizin sınırlarını ve vasıflarını hep vahyi ilkeler belirleyecektir. “De ki:”Benim namazım ibadetim, hayatım ve ölümüm hep alemlerin Rabbi Allah içindir.”

En’am-162. Tek başına bu ayet bile bizim hayata bakışımızın ne olması gerektiği konusunda yeterli bir donedir. Bir de dünyada yaşadığımız bu ömrün ebedi bir hayat karşısındaki değeri ve süresi göz önünde bulundurulursa bizim hayatımızın tamamen ilahi vahiyle şekillendirilmesi zarureti doğar. Kur’an kurtuluşu ve hesap gününde mükafatı kazanacak hayatı tanımlarken iman ve salih amele özellikle vurgu yapar.

Burada bizim konumuz salih ameli tanımlamak ve bunu gerçekleştirme çabasıdır. İşte iman eden her fert için sosyal sorumluluğun sınırlarını ve kaçınılmaz olarak gerekliliğini vahyi ilkeler belirlemiş ve elçilerin hayatları ile bunlar bizlere güzel örneklikler olarak aktarılmıştır. Eğer ebedi bir hayatı ve güzellikleri hedefliyorsak... Şu an İl Sağlık Müdürü olarak sorumluluk projeleri yürüten bir kurumun idarecisisiniz. Buna rağmen neden ayrıca bir vakıf sorumluluğu almaya ihtiyaç hissettiniz?

Aslında İl sağlık müdürlüğü 663 sayılı yasa ile oluşan yeni sağlık sisteminde sosyal

S İ VA S

(as) ile başlayan bu yaklaşım bugüne kadar gelmiş ve kıyamete kadar da devam edecektir.

Röportaj

ve üniversitelerle faaliyet içerisinde olan MTTB ( Milli Türk Talebe Birliği ) ile tanışmamı da yine dayıma borçluyum. Tabii bu 12 Eylül darbesi öncesi yıllardı. 12 Eylül askeri darbesi sonrası bir dönem sessiz ve baskı altında geçti. 1981 öğrenim döneminde girdiğim ilk üniversite sınavında İstanbul Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi’ni kazandım ve 1 yıl okuduktan sonra tekrar girdiğim sınavda Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi’ni kazanmamla Sivas’a döndüm. Üniversitedeki öğrencilik yıllarım benim için unutulmayacak anılarla ve güzelliklerle doludur. Tahmin ediyorum üniversite yılları bütün bireyler için önemli ve unutulmaz özellikler taşıyordur. Çünkü üniversite yılları hayatın planlandığı, bireyin kendi geleceğini düzenlediği yıllardır ve insan yaşamının en aktif, hareketli, fedakarlık dolu yıllarıdır. Özellikle bizim neslin yaşadığı dönem için bu kanaatlerim çok daha geçerlidir. Üniversite hayatı bittiğinde mecburi hizmet kurası ve ver elini Erzurum Aşkale... Hayat hep sürprizlere gebedir ve bu sürpriz benim için iyi bir sürprizdi. Erzurum’daki 3 yıllık meslek hayatımın ardından Sivas SSK Hastanesi’ne tayinimi isteyerek hayatımın bu güne kadarki kısmını geçirdiğim doğduğum topraklara geri geldim.

Mecburi hizmet sonrası mesleki hayatım sırasıyla SSK Hastanesi , Sivas Kamu Hastaneleri Birliği Genel Sekreterliği Tıbbi Hizmetler Başkanlığı ve son olarak da Sivas İl Sağlık Müdürlüğüyle geçti. Bundan sonrası Allahu alem.

GÜZ2016 HSVbülten

69

S İ VA S Röportaj 70

sorumluluk kapsamına girecek çoğu fonksiyonunu İl Halk Sağlığı Müdürlüklerine ve Kamu Hastaneleri Birliğine devretti. Bu bilgiyi bir not olarak kaydettikten sonra gelelim niçin bir vakıf çatısı altında çaba gösterme ihtiyacı duyduğuma. Lise yıllarımda almış olduğum MTTB deneyimi yine doksanlı yıllarda Sivas’ta bir Hayat Vakfı, Mazlumder, Tabip Odası yöneticiliği, Deniz Feneri ve İHH gönüllülüğü gibi sivil toplum örgütü çalışmalarım beni böyle bir adım atmaya teşvik etti. Çabalarımızın daha anlamlı, faydalı, daha verimli olması için bu çabaların örgütlü karşılıklı yardımlaşma ve yetersizliklerimizi tamamlama bilinciyle oluşturulmuş sivil organizasyonların salih amel tanımına daha uygun olduğu kanaatiyle tekrar bir Hayat Vakfı tecrübesine götürdü. ( Bu düşünceler içinde benzer duygular taşıyan arkadaşlarla tartışırken yaşamış olduğumuz “gezi olayları” süreci düşünce planındaki bu fikri en kısa zamanda faaliyete geçirmeye itti ve Sivas Hayat Vakfı bu motivasyonların sonucunda faaliyete geçti.)

Kur’an salih amel kapsamındaki fiilleri tanımlarken birlikte, hep birlikte, topluca vb. hitaplarla buna işaret eder. Niçin Hayat Vakfı derseniz vakfa gönül vermiş her fertten farklı cevaplar alabilirsiniz. Aslında bu durum benim Hayat Vakfı içinde çaba göstermemin de cevabı gibidir. Herhangi bir sivil toplum örgütü içinde faaliyet gösteriyor olmamız kendi düşüncemiz, irademiz, farklılıklarımız, kişiliğimiz olmadığı anlamına gelmemelidir. Bu özelliklerimizi gerektiğinde koruyarak, geliştirerek ve her fiilimizi, düşüncemizi güzel bir üslupla sorgulama duyarlılığını taşıyarak birlikte çaba gösterebilmeliyiz. Hayat Vakfının bunu sağladığını düşünüyorum.

HSVbülten GÜZ2016

Sizce sağlık çalışanlarının sosyal sorumluluk duyarlılığı diğer mesleklerden farklı ya da fazla olmalı mıdır? Size göre sağlık personeli bu duyarlılığı taşıyor mu?

Sosyal sorumluluk bilinci ve dayanakları üzerine konuşurken belirttiğim gerekçeler bu sorunun da cevabı aslında. Sağlık hizmetleri sınıfında mesleğini icra edenlerle toplumun diğer sınıflarının yaradılış gayesi arasında herhangi bir farklılık yoktur. Her bir ferdin hayatın anlamını kavrayış tarzı ve duyarlılığı hayatımızdaki eylemlerin içeriğini de şeklini de belirler. Hangi mesleği icra ediyor olmamızın bir önemi olduğunu düşünmüyorum. Sonuçta “De ki : “Herkes kendine uygun bir tarzda hareket eder. Kimin daha doğru yolda olduğunu bilen Rabbinizdir.” İsra-84. İlimizde ve Türkiye’de STK ( vakıf ve dernekler ) yeterli mi, yeterli faaliyet gösteriyorlar mı ve kendilerini yeterince tanıtıyorlar mı? Önce sivil toplum örgütünün tanımını tartışmak lazım. Sivil toplum örgütü resmi kurumlardan bağımsız olarak çalışan örgütlerdir. Daha doğrusu böyle olmaları gerekir. STK’ların (sivil toplum kuruluşu) toplumsal, ekonomik, fikri gücü yıllar içinde oluşmaktadır. Yaklaşık 10 yılda bir darbe gören ve her darbede mal varlıklarına el konularak kapatılan bütün yöneticileri tutuklanan ara dönemlerde de her zaman bir tehdit unsuru olarak algılanan ve tehlikeli görünen STK’lar nasıl güçlü olabilir. Bu sözlerim maalesef içinde bulunduğumuz atmosferi anlatmaya yeterlidir. Bir de bu yapılarda faaliyette bulunan insanların yani bizlerin yetersizlikleri ve zaafları eklenince gelecek nesillere hep zaafları, eksiklikleri olan zayıf yapılar devrediyoruz. Bu nedenle

Sivil toplum kuruluşlarının en önemli faaliyet alanlarından biri de geleceğe daha donanımlı nesiller yetiştirmektir. Her eylemde olduğu gibi bunu da başkaları için bir şeyler yapma çabası olarak değil taşıdığımız sorumluluklarımız gereği için yapmalıyız. Bu nedenle gençlerin önlerinde güzel örneklikler sergilemek ile tek başına bazı gençlerin gelecekte sosyal sorumluluk bilincinin gelişmesine zemin hazırlayacaktır. Kanaatimce bu yapmamız gereken en önemli iştir. Yani güzel örneklikler... Yoksa madde madde çok süslü ve tavsiye niteliğinde görüşler sıralayabiliriz. Ben böyle tavsiyelerin hem çok gerekli hem de ahlaki olduğuna inananlardan değilim.

Son olarak bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır? Bu alanda gerçekleşmesini arzu ettiğiniz hayalleriniz var mıdır?

90’lı yıllarda şu anda Ankara’da aile hekimi olarak görev yapan Dr. Kudret Gerçek ile Hayat Vakfı’nın Sivas şubesini açmıştık.

Vakıf olarak; katkı veren arkadaşlarla birlikte ilaç temin ederek kırsal alanda yaşayan, hastalansalar dahi sağlık hizmeti alamayan mağdurlara ulaşmak için sağlık taraması programları yapıyorduk. 30-40 haneli köylerde camiden yapılan anonslarla hastaları okula çağırıyorduk. Fakat bir de ne görelim 30 - 40 haneli köylerde 100 - 150 hasta muayeneye geliyordu. Bu hem bizim enerjimizi boşa harcamamıza hem de ilaç israfına sebep oluyordu. Sonra yöntem de-

S İ VA S

Gençlere sosyal sorumluluk bilincinin kazandırılması için neler yapılabilir? Sizin tavsiyeleriniz nelerdir?

ğiştirdik. Muhtarlarla temasa geçerek köyde hastalığı olan ve sağlık hizmeti alamayan kişilere ulaşmaya çalıştık. Bu yöntem de çok uygun olmadı neden çünkü köylerimiz muhtar seçimlerinde kamplaşıyor ve her muhtar için kendine oy veren taban önemli oluyordu. Karşı kamptakilerin hiç bir değeri yoktu. Böyle de gerçek hastalara ulaşmak mümkün olmuyordu. Sonra öğretmen ve imamlarla temasa geçtik ve en uygun usulün bu olduğunu gördük. Yeni sağlık sistemi ve köylerimizin gelişmesiyle neredeyse sağlık taramalarına ihtiyaç kalmadı. Hem ulaşım hem de sağlığın finansmanı açısından bu böyle.

TİKA’nın finansmanıyla haritadaki yerini dahi bilmediğimiz, ismini ilk defa duyduğumuz Moritanya’daki sağlık taramalarında muhatap olduğumuz insanların Türkiye’deki siyasi gelişmeleri yakından takip etmeleri ve dönemin başbakanı sn. Recep Tayyip Erdoğan’a olan sevgi ve hayranlıkları bizi mutlu etti ve gururlandırdı.

Van depreminde sivil toplum örgütlerinin, sağlık teşkilatının ve sivil savunma teşkilatlarının merkezden en ücra köylere kadar uykusundan fedakarlık ederek aç, susuz bir şekilde gösterdiği çabalardan onlarca hikaye çıkar.

Hayalim yukarıdaki muhtar örneğinde olduğu - daha doğrusu olması gerektiği gibi farklı düşüncelerde de olsak birbirimizin dertleriyle ilgilenebilmek, aynı sivil kuruluşlarda şiddetli tartışmalar yapmamıza rağmen güç birliği yapabileceğimiz organizasyonlarımızın olması, birbirimize sabır ve tahammülümüzün yeterli düzeye ulaşması..

Röportaj

vakıflarımız ve derneklerimiz bu sorunları bünyelerinde barındırıyor kanaatindeyim.

GÜZ2016 HSVbülten

71

M A L AT YA

Dr Özkan Boyraz ile

Sağlıkçıların Sosyal Sorumluluk Rolü Üzerine

Röportaj: Zeynep Köse, Emine Kübra Kahraman

İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi 4. Sınıf Öğrencileri

çevremizde olan aksaklık ve sıkıntıların giderilmesi, bu konuda gayret sarf edilmesi ile olur. Bunu sağlamak için de insanlara sosyal çevreyle ilişkilerini ve onlara karşı sorumluluklarını yerine getirme konusunda yol gösterip öncü olmalıdır. Müslüman bir sağlıkçı ise bunu yaratıcısının rızasına ulaşma konusunda bir fırsat bilerek ibadet aşkı ile yapmalıdır.

Röportaj

Sağlıkçıların sosyal sorumluluk sahasında rolü ne olmalıdır?

72

Her şeyden önce bir insan olarak sosyal sorumluluk, insanın kendisini tüm âlemlere karşı sorumlu hissetmesidir. Bu âlemlerden kasıt insanlar, hayvan, bitkiler... aklınıza gelen tüm yaratıklar bunun içine girebilir. Nasıl ki insanın kendisine, ailesine, ana-babasına karşı sorumluluğu varsa komşusuna, akrabasına, yaşlılara, sakatlara, çocuklara, hayvanlara, bitkilere ve tüm yaratılmışlara karşı da sorumluluğu vardır. Sağlıkçı da bir insan olarak tüm bunlardan sorumlu olduğu gibi aynı zaman da mesleği gereği bu konularda öncü olmalıdır. Çünkü bildiğimiz gibi sağlığın tanımında da belirtildiği üzere sağlıkçı, insanları bedenen olduğu kadar ruhen ve sosyal olarak da iyi olma haline getirmek için çalışmalıdır. Sosyal iyilik de ancak sosyal

HSVbülten GÜZ2016

Bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır? Bu alanda gerçekleşmesini arzu ettiğiniz hayalleriniz var mıdır?

Benim en önemli deneyimim Hayat Vakfı Malatya Şubesi’nin açılması konusunda diğer arkadaşlarımla birlikte öncülük etmem ve uzun süre şube başkanlığını yürütmemdir, sadece dört kişi ile çıktığımız bu yolda bugün onlarca hatta yüzlerce arkadaşla yürüyor olmamızdır.

Bu aynı zamanda Rabbimizin bize verdiği bir nimettir. Benim bu konuda en büyük hayalim vakfımıza gelen tüm meslektaş ve dostlarımızın ve de ilimizde öğrenim gören tüm öğrencilerin en az bir sosyal sorumluluk projesinin içinde olmasını sağlayarak bunu kurumsal yapılara dönüştürüp devamlılığın sağlanması bilincini oluşturmak. Bunun bir insanlık görevi olduğu şuurunu oluşturabilmektir.

Burhan Gelen hocamızın tefsir dersleri ile 2016-2017 dönemine Kur’an-ı Kerim’le başlangıç yaptık. Fatih Özçelik hocamızla “Darbeler Tarihi ve 15 Temmuz”u işledik.

Düzce Üniversitesi öğretim üyesi Fatma Akdokur Aktaş hocamızla hadis okumaları ile hadisler ve sünnetlerin tarihsel süreçte nasıl anlaşıldığını öğrenmeye çalışacağız.

“Ahlak Okumaları” başlığı altında Düzce Üniversitesi’nden Gülsüm Pehlivan Ağırakça, İslam ahlakı ve günümüzdeki ahlak anlayışlarının İslam’daki yeri konusunda bizlere seminerler dizisi sunacak. Edebiyat konuşmaları ile edebiyat ve şiir üzerine yapılacak hasbihaller, gönüllerimizin bam teline dokunacak.

“Tecrübe Konuşuyor” adı altında, ilimizde ve ülkemizde bize tecrübeleriyle dini, mesleki ve ahlaki katkılar sunacak kişileri davet etmeyi planlıyoruz. Cumartesi kahvaltıları ile genç kardeşlerimizle buluşmak ve muhabbetimizi artırmak gayretindeyiz.

Gençlerimizle spor aktivitesi olarak dağ gezileri, futbol turnuvaları yapacağız. Yakın illerdeki arkadaşlarımızla iletişimimizi

DÜZCE

Düzce’de 2016-2017 Döneminde Hayat Akmaya Devam Ediyor artıracak organizasyonlar düzenlemeyi düşünüyoruz. Vakıf başkanımız Şükrü beyin hayali olan “Bir Medeniyet Beş Şehir” isimli proje çalışmasını gerçekleştirmeyi hedefliyoruz. Ve inşallah Hayat Vakfı geleneksel Cuma toplantıları ve haftalık yönetim kurulu toplantısı için vakfımızda bulunacağız.

GÜZ2016 HSVbülten

73

İ S TA N B U L

FIMA

(The Federation of Islamic Medical Associations)

Üyeleri Türkiye’de Buluşuyor Dr Muhammed Atak

edilmesini, tıp alanında İslami prensiplerin anlaşılması ve uygulanmasının teşvik edilmesini, tıbbi bakım ve yardım sağlamak amacıyla mesleki ve ekonomik kaynakların harekete geçirilmesini ve üye kuruluşlar arasında tıbbi bilgi ve tecrübelerin aktarılmasını amaçlamaktadır.

1982 yılında Orlando’da kurulan FIMA (İslam Tıp Dernekleri Federasyonu); dünya çapında 30 adet IMA (Islamic Medical Associations) ve 20 yedek üye ve bağlı kuruluşların olduğu uluslararası faaliyet gösteren bir federasyondur.

Türkiye’den bu federasyona üye olan tek kuruluş Hayat Vakfı’dır.

FIMA Müslüman tıp ve sağlık çalışanlarının birlik ve refahının teşvik edilmesini, sağlık hizmetleri, eğitim ve araştırmalar dâhil olmak üzere üye kuruluşlar arasında iş birliği ve koordinasyon yoluyla İslami medikal aktivitelerin teşvik

74

HSVbülten GÜZ2016

FIMA’nın başlıca çalışma alanlarını şöyle özetleyebiliriz.

1. CIMCO (Consortium of Islamic Medical Colleges) - İslam Tıp Kolejleri Konsorsiyumu 2. IHC (Islamic Hospital Consortium) - İslami Hastane Konsorsiyumu 3. FIMA Relief - FIMA Yardım 4. FIMASAC (FIMA Students Affairs Council) - FIMA Öğrenci Çalışmaları 5. FIMA Year Books - FIMA Yıllık Kitaplar 6. HIV and AIDS Resource Centers HIV ve AIDS Merkezleri

toplum kuruluşlarından ve politika belirleyicilerden 500’den fazla davetlinin katılması bekleniyor. FIMA buluşmalarının bir bileşeni olan, sağlık alanında eğitim gören öğrenciler ve kısa zaman önce mezun olmuş rehberlerden oluşan gençlere yönelik 250 erkek ve 150 kadın ile de ayrı ayrı kamp yapılması planlanıyor.

Hayat Vakfı Temmuz 2017’de FIMA üyesi kuruluşlara ve FIMA gençliğine Türkiye’de ev sahipliği yapmaya hazırlanıyor.

2017’deki Konsey Toplantısında dönem başkanlığının Türkiye’ye geçmesi bekleniyor. FIMA’nın Türkiye’deki üye kuruluşu olan Hayat Vakfımızın daha etkin rol alacağı bir dönem başlayacak.

Müslüman coğrafyalardaki potansiyelin ortaya çıkarılması ve bu potansiyel ile uluslararası arenada sağlığa, iyiliğe ve gençliğe dair söz söylemeye ve bu minvalde çalışmaya hazır olalım inşallah.

Türkiye’de FIMA Konsey Toplantısı, Bilimsel Kongre ve FIMA Gençlik Kampı organize edilecek. Yeni dönem yönetiminin seçileceği FIMA Konsey Toplantısına 30 üye IMA’dan 60 delegenin katılması, ‘’Afrika’da Sağlık’’ temalı Bilimsel Kongreye akademik camiadan, sivil

İ S TA N B U L

FIMA’nın yıllık ana aktivitelerinden biri olan FIMA Konsey Toplantısı ve onun akabinde düzenlenen geniş katılımlı Bilimsel Toplantıyı, ev sahibi IMA (Islamic Medical Associations)’lar organize eder.

2 gün süren Konsey Toplantısına 20-30 IMA’dan 60’a yakın delege katılır. Yıllık Bilimsel Toplantıya ise farklı IMA’lardan 500’e yakın katılımcı iştirak eder.

GÜZ2016 HSVbülten

75

K Ü TA H YA

Hayat Vakfı Kütahya Etkinliklerimiz

Kelebek etkisi bir sistemin başlangıç verilerindeki küçük değişikliklerin büyük ve öngörülemez sonuçlar doğurabilmesi olarak tanımlanmıştı ilk defa Edwards Lorenz tarafından. Çin’de kanat çırpan küçük bir kelebeğin batıda fırtınalar kopmasına neden olduğuna inanılır. Aslında hayatımızda buna çok benzemekte. Belki farkında bile olmadığımız evresel faktörler nasıl bizim hayatımızı etkiliyorsa aynı şekilde hem mesleğimiz hem de insan olmamızın gereği olarak bizlerin yapmış olduğu şeyler de diğer insanların hayatlarını etkilemekte. Hata götürmeyen bir mesleğe sahip olmamız hasebi ile ve insanlık için yaptığımız her şeyin en güzelini yapma gayreti içerisinde olmak zorundayız.

Bu nedenle bu sene için planladığımız faliyetlerimiz: • MEDİKAL EĞİTİM TEMEL MODÜL İleri Yaşam Ve Cpr Kursu Özellikle intörn arkadaşlar için düzenlemiş olduğumuz kursumuz acil stajında ve perifere çıktığımızda en çok karşılaşabileceği-

76

HSVbülten GÜZ2016

miz önemli vakalar düşünülerek hazırlandı.

Teorik ve pratik olarak iki aşamada uygulanan kursumuz Anestezi uzmanı Dr. Mesut Özkaraca, 112’de çalışan doktor arkadaşlarımız Dr. Murat Buttan ve Dr. Kezban Buttan tarafından yarım gün teorik 1,5 gün pratik olarak intörn arkadaşlarla yapıldı.

Travmalı Hastaya Yaklaşım kursumuz Anestezi uzmanı Dr Mesut Özkaraca, 112

K Ü TA H YA Doktorlarımız Dr Murat Buttan ve Dr Kezban Buttan tarafından intörn arkadaşlarla yapıldı.

Bu sene bu modülün konu içerikleri daha fazla artırılarak Acil Uzmanı Dr Murat Seyit ve Dr Murat Buttan başkanlığında yeni intörnlerimizle devamı yapılacak.

Kahvaltının ardından iki oturum olarak düzenlenen programımızda Birinci oturumda Hayat Vakfı kurucu hocalarımızdan Dr Erkan Gaygısız Hayat Vakfını anlatırken, ikinci oturumda Yeryüzü doktorlarımızdan göz uzmanı Dr Hacı Koç Nijer anılarını bizlerle paylaştı.

• GELENEKSEL HAYAT VAKFI KAHVALTISI Geçen sene ilki yapılan kahvaltımız bu sene 9 EKİM 2016 tarihinde, 80 kadar arkadaşımızın katılımıyla gerçekleşti. Kendi alanında uzman, birbirinden değerli doktorlar ile ileride meslektaş olacakları öğrencileri biraraya getirerek, hem tanışma, hem de mesleki bilgi alışverişi için güzel bir ortam yakalanmış oldu.

GÜZ2016 HSVbülten

77

K Ü TA H YA Güzel ve güneşli bir Pazar sabahı güzel insanlarla olmak çok güzeldi .

• İNGİLİZCE DERSİ Somalili Abdullah hocamız tarafından daha çok speaking ağırlıklı ve yeri geldiğin-

78

HSVbülten GÜZ2016

de muhabbet havasında geçen İngilizce kurslarımızın bu sene de düzenli şekilde devam etmesi planlanıyor.

• TEFSİR SEMİNERİ • BİLİNÇ SOHBETLERİ

K Ü TA H YA • TECVİD DERSLERİ • DPÜ ÖĞRETİM ÜYELERİ İLE SOHBETLER Bir ufuk olması adına hocalarımızın başarı hikayeleri ve hayatlarını dinleyeceğimiz serbest kürsü sohbetlerimiz • DOĞA YÜRÜYÜŞÜ VE KAHVALTI • HUZUREVİ ZİYARETLERİ Farklı alanlarda birbirinden değerli hocaların katılımı ile gerçekleştireceğimiz serbest kürsü sohbetlerimiz.

• PİKNİK • FOTOĞRAFÇILIK

Ulular köprü olsa, basıp geçme derler atalarımız • SİNEMA GÜNLERİ Ayda 1 kere olmak üzere düzenlediğimiz sinema günleri

• KLASİK TÜRK MUSİKİSİ Yeterli talebin olduğu alanlarda Türk Musiki Vakfı ile ortak yürütülecek olan kurslarımız

GÜZ2016 HSVbülten

79

S İ VA S

Hayat Vakfı Sivas Şubesi Kız Öğrenci Ders Programı Dr Münevver Ağkuş Şeker

Hayat Vakfı Sivas Şubesi olarak kız öğrencilerimize yönelik yürüttüğümüz derslerimizi 4. yılımızda da tüm heyecan ve gayretimizle sürdürüyoruz.

Geçen yıl başlattığımız Esma’ül Hüsna derslerimize yine salı akşamları devam ediyoruz. İslamiyet öncesi Mekke döneminden itibaren anlatmaya başladığımız İslam Tarihi derslerini ayda bir olarak planlamamıza rağmen öğrencilerimizden gelen yoğun talep üzerine yaklaşık onar günlük periyotlarla salı ve cuma akşamları dönüşümlü olarak yapacağız.

Her dönem gerçekleştirdiğimiz film, kısa film ya da belgesel gösterimini bu dönemde de salı akşamları olacak şekilde planladık. Bu dönem izletmeyi düşündüğümüz filmler arasında ‘Patch Adams’ ve ‘Endülüs’ konulu belgesel var.

Cuma akşamları kalan haftalarımızda yine geçen yıllarda olduğu gibi ayda bir tefsir derslerimiz ve yine ayda bir olmak üzere Kurani Kavramlar dersimiz devam edecek. Bu dönem kavram derslerinde ‘Fıtrat,

80

HSVbülten GÜZ2016

Şirk, Cihad ve Hikmet’ konularını işleyeceğiz. Ayrıca yine cuma akşam olmak üzere ‘Madde Bağımlılığı’ üzerine bir seminerimiz ve ‘Medya’ konulu aktüel bir sunumumuz olacak.

Vakfımızın tüm emektarlarına ve gönüllülerine hayırlı bereketli bir yıl diliyoruz.

ANKARA

HayatSağlık Dergisi Zehra Böge Hacettepe Tıp 4. Sınıf Öğrencisi

Makale nedir, nasıl okunur, alanındaki iyi dergiler hangileridir, makaleyi okumaya başlamadan önce nelere dikkat etmek gerekir, güncel makalelere nereden ulaşılır gibi pek çok sorunun cevabını aradığımız; Dr. Enes Karabulut ağabeyimizin rehberliğinde bulmaya çalıştığımız bir okuldur Hayat Sağlık Dergi Grubu. Sağlık fakültelerinde okuyan öğrencilerden oluşan çalışma grubumuzla haftanın belli bir günü toplanıp, makale veya rapor sunumu yapıyor, anlamadığımız yerleri beraber anlamaya çalışıyoruz. Ve bu sunumların sonunda konuyu tümüyle anladıktan sonra bu konuyu haber yazısı şeklinde paylaşıyoruz. Fakat amacımız bir ürün oluşturmaktan ziyade bir metod öğrenmek, farkındalığımızı artırmak ve ufkumuzu genişletmektir. Hedefe varmaktan ziyade hep yolda olmaktır. Bilimselliğinden ödün vermeyen ama samimiyeti de ihmal etmeyen bir okuldur.

Toplantılar başlamadan sıcak çay ve si-

haberler Agresif Davranışlarınızın Sebebi Fazla İnternet Kullanımınız Olabilir

İ

nternet bağımlılığı 90’lı yılların ortalarından itibaren ciddi bir sosyal problem ve zihinsel bir hastalık olarak karşımıza çıkmaktadır. Son zamanlarda birçok makalenin konusu olan internet bağımlılığı da tıpkı diğer bağımlılıklar gibi çeşitli belirtiler göstermektedir. Belirlenen sınırlardan fazla internet kullanımı, internete erişilemediğinde sinirli hissetme, daha fazla program ve oyun, daha iyi bilgisayar gibi bitmeyen ve karşılandığında ise bireyi tatmin etmeyen istekler, sosyal ilişkilerin bozulması, yalan söyleme, yetersiz başarı, yorgunluk gibi belirtiler gösteren bireyler “internet bağımlılığı bozukluğu” tanısı ile literatüre geçmiştir.

Özellikle ergenlik dönemindeki bireylerin internet kullanım miktarındaki artış ile davranış bozuklukları arasındaki ilişki son zamanlarda birçok çalışmada araştırılmıştır. 2015 yılının Mayıs ayında Güney Kore’de yayımlanan bir makalede ise internet bağımlılığı ve agresif davranışlar

arasındaki bağlantı incelenmektedir (Cyberpsychol Behav Soc Netw. 2015 May;18(5):260-7). Araştırmacılar bu ilişkinin yanında anksiyete, depresyon gibi klinik hastalıkları da araştırmaya dahil ederek daha önce değinilmemiş sorunlara dikkat çekmektedir.

Klinik hastalıklar mı internet bağımlılığını peşinde getiriyor yoksa internet bağımlılığının bir sonucu olarak mı klinik hastalıklarla karşılaşıyoruz?

Makalede her iki yönden inceleme yapılarak çeşitli cevaplar sunulmaktadır.

Araştırmacılar 389’u erkek olmak üzere 14, 15 ve 16 yaşlarında 714 ortaokul öğrencisi üzerinde çalışma yapmıştır. Bu öğrencilerin internet bağımlılıkları, agresiflik dereceleri, depresyon, anksiyete ve hiperaktivite gösterme durumları incelenmiştir. İnternet bağımlılığı için Young’s Internet Addiction Test (Y-IAT), agresiflik için Buss-Perry Agression Questionnaire (AQ), Barratt Impullsiveness Scale 11 (BIS-11), State-Trait Anger Expression Inventory-2 (STAXI-2) anksiyete için Beck Anxiety Inventory (BAI), depresyon için Beck Depression Inventory (BDI) hiperaktivite için Conners-Wells Adolescent Self-Report Scale (CASS-S/ADHD) testleri kullanılmıştır. Bu testler alanlarında uluslararası kabul gören testler olmakla birlikte öğrenciler bilgilendirilerek gerekli sağlık kuruluşlarının kontrolünde uygulanmaktadır.

Test sonuçlarında internet bağımlılığı için 137 erkek, 54 kız yüksek risk grubunda iken internet bağım-

lısı olan erkek sayısı kız sayısından yalnızca 1 kişi fazla ve tamamı 15 yaşındadır. İnternet bağımlısı grubun interneti asıl kullanım amacı ise oyun oynamaktır. Normal kullanıcı grubun diğer alanlardaki testlerin tamamında da düşük skorlara sahip olması ise bir başka sonuçtur.

Makalede, internet bağımlılığı gösteren bireylerin agresiflik oranlarının daha fazla olduğu aynı zamanda agresif bireylerde de internet bağımlılığına yatkınlığın daha fazla olduğu belirtilmiştir. Burada gördüğümüz karşılıklı pozitif ilişki klinik hastalıklar devreye girdiğinde ise farklı bir hal almaktadır. Araştırmacılar, agresifliğin öngördüğü internet bağımlılığının sonucunda anksiyete ve hiperaktivite tablosuyla karşılaşma ihtimalinin yüksek olduğunu, depresyon için kadınlarda böyle bir ilişki bulunamadığını, erkeklerin ise kısmi olarak etkilendiğini belirtmiştir. İnternet bağımlılığının öngördüğü agresiflik durumunda ise klinik hastalıklara eğilim konusunda dikkat çekici bir bağlantı bulunamadığını açıklamışlardır.

Araştırmacılar, agresif davranışlar gösteren ve internete yönelimi artan bireylerde erken psikiyatrik müdahale ile internet bağımlılığı bozukluğunun önüne geçilebileceğini ifade etmiştir. Böyle vakalarda klinik hastalıklar için de erkenden değerlendirme yapılıp öngörüde bulunulabileceği de belirtilmektedir.

Beyza Nur İlhan

12 hayatsağlık

mit-beyaz peynir ikilisi her daim hazır bulunur. Kapımız bu yolda yürümek isteyen, çabalayan tüm sağlık fakülteleri öğrencilerine açıktır.

GÜZ2016 HSVbülten

81

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

ANADOLU’DA HAYAT VAR

82

SİZLERE SORDUK • Sağlıkçıların sosyal sorumluluk sahasında rolü ne olmalıdır?

• Bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır?

• Bu alanda gerçekleşmesini arzu ettiğiniz hayalleriniz var mıdır?

HSVbülten GÜZ2016

ANADOLU’DA HAYAT VAR

DÜZCE

Sağlıkçı ya da sağlıkçı olmayan, zengin ya da fakir her insan toplumsal olarak sorumludur. Sosyal sorumluluk ve\ veya gönüllülük çalışmaları günümüz dünyasında toplumun sıkça kullandığı terimler haline gelmesine rağmen kadim inançlarda ve geleneklerde zaten var olan ve pratikte çok daha fazla yapılan işler veya çalışmalardı. Belki o dönemlerde sosyal sorumluluk çalışmasında bulunmak için farklı yerlere gitmeye gerek kalmadan herkes etrafındaki, yakınındaki insanların ihtiyaçlarını görebiliyor ve onlara karşı sorumluluklarını yerine getiriyorlardı. Günümüzde ise insanlar sosyo-ekonomik sınıflara göre farklı mahalle, semt, site vb yerleşim yerlerinde yaşamaya meyilli olduğu için bazen ihtiyaçlı olanların farkına bile varılamıyor ve kendisini sorumlu hisseden insanlar özel olarak bu türden sosyal faaliyetlere farklı yerlerde katılıyor ya da katılanları destekliyor. Sağlıkçılara gelirsek İslami literatürde ‘Her nimetin, rızkın şükrü kendi cinsindendir’ şeklinde bir kural vardır. Aslında bir sağlıkçının mesleği de Rabbimizin verdiği bir nimettir ve bu mesleği maaş karşılığında icra ederken de robotlaşmış bir meslek erbabı olmak yerine sadece daha insani, daha vicdani, daha güleryüzlü ve memnuniyet odaklı bir yaklaşımla sosyal sorumluluğunun bir kısmını yerine getirebilir. Bu başka ek bir uğraşıya gerek yok manasında algılanmamalıdır zira bu kadarı zaten görevimizdir. Diğer yandan Sosyal güvenlik kurumu bu kadar gelişmemiş ve insanlar sağlığa para vererek ulaştığı zamanlarda sanırım birçok tıbbiyelinin kafasında haftada bir gününü muayenehanesinde bedava fakir hasta bakmak gibi düşünceler olmuştur. Artık buna gerek kalmadığı için bu türden karşılık beklemeksizin yapılan gönüllülük faaliyetleri STK’lar içerisinde yakın ya da uzak coğrafyalarda fakir, afet veya savaş mağduru sağlık ihtiyacı içerisindeki insanlara yardıma giderek gerçekleştirmek mümkün olmaktadır. Bir sağlıkçı olarak yapılabilecek en önemli sosyal sorumluluk çalışması bu olsa gerek diye düşünüyorum. Tabi sahadaki işler çeşitlendirilebilir; acil sağlık yardımı, düzenli tarama ya da poliklinik hizmetleri, ameliyatlar, diş, hemşirelik ve eczacılık hizmetlerinin yanısıra sağlık eğitimi gibi sosyal sorumluluk projelerinde her sağlıkçıya rol düşer.

Bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır?

Biz aile olarak bulunduğumuz şehirlerde ihtiyaçlı insanlara bizzat ulaşmaya, gitmeye çalıştık. Bazen bir köyde bazen şehrin unutulmuş bir yerinde ihtiyacı olanları evlerinde görüp ihtiyaçlarına cevap vermeye gayret ettik. Zaten iyi niyetlerle birşeyler yapmak istediğinizde Allah karşınıza kısa zamanda fırsatlar çıkarıyor. En son ikametimiz olan Düzce ye geldiğimizde 2010 yılından itibaren, tek başına yardım kuruluşu gibi çalışan Rahmetli Allaaddin Özcan amcanın yanına düşerek her ay varlıklılardan topladığı yardımları ulaştırdığı fakir ailelere ulaşmaya çalıştık. Sonraki yıllarda Düzce Genç YYD den ve Düzce Hayat kozasından öğrenci arkadaşlarımızı Alaaddin amcanın yanına

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

Sağlıkçıların sosyal sorumluluk sahasında rolü ne olmalıdır?

GÜZ2016 HSVbülten

83

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

ANADOLU’DA HAYAT VAR

84

katıp düzenli olarak yardım götürdüğü 25 aileye steteskop, tansiyon aleti, şeker ölçüm cihazıyla yapabilecekleri sağlıkla ilgili kontrolleri yaptırmaya çalıştık. Hem öğrenci arkadaşlarımız hem de aileler bundan çok memnun kaldılar. Alaaddin amca Mayıs’ta rahmetli olunca bu aktiviteye devam edemedik ama inşallah bu türden mecraları yeniden buluruz. Aslında Alaaddin Amca’nın hayatında birilerinin sürüklemesini beklemek yerine “ben ne yapabilirim”i düşünüp tek kişinin bile neler yapabileceğini gördük. Bizim Hayat Vakfı Düzce Şubesi’nin açılışı da buradan selam olsun Dr. Mehmet Korkmaz’ın gazıyla ve iki-üç ailenin gayretiyle olmuştu.

Diğer bir paylaşmak istediğim deneyimim Yeryüzü Doktorları ile Uganda da yaptığımız faaliyetler.

Eşim Handan’la birlikte klinisyen olmadığımız için YYD’nin faaliyetlerine aktif katılamadığımız için üzülür, klinisyen olsaydık diye iç geçirirdik. Gönülden isteyince Allah kısmet ediyor demiştim. Sanırım 2014 yılında idi, bir gün YYD’den Orhan Alimoğlu hoca aradı ve Uganda İslam Üniversitesi ile YYD olarak işbirliği yapacağız, Temel Bilimcilere ihtiyacımız var, katılmak istermisiniz diye sorunca kabul edip Allah’a şükrettik. Nihayetinde 2014 yılından itibaren 3 kez Uganda İslam Üniversitesi Habib Tıp Fakültesi’nde ders vermeye gittik. Gittiğimizde dersten arta kalan zamanlarda boş durmayıp oradaki üniversite hocaları ve öğrencileriyle beslenme sağlığı kapsamında gıda yardımı, ifar ve kurban faaliyetleri, mescidlerin boyanması ve temizliği, wc-lavabolarının iyileştirilmesi gibi sosyal sorumluluk çalışmaları gerçekleştirdik. Yani burada yaptığımız çalışmaları oraya da taşımış olduk. Görev verildikçe gitmeye devam etmek is yoruz. Ben Uganda projesini çok önemsiyorum. Çünkü sürekli oraya gidip sağlık yardımı götürmeye çalışmaktansa orada sağlıkçılar yetiştirip muhtaçlıktan kurtarmak daha önemli diye düşünüyorum.

Bu alanda gerçekleşmesini arzu ettiğiniz hayalleriniz var mıdır?

Hayallerimiz çok tabi. Burada bizim önemsemediğimiz maddesel değerler Afrika da çok değerli olabiliyor. Oraya gidip geldiğinizde harcama şekliniz biraz değişiyor. Bir şey alırken oradaki insanlar ve yaşamlar aklınıza takılıp vazgeçebiliyorsunuz. Biraz da bu yüzden sosyal sorumlulukta yapacaklarımızı iki bölüme ayırmak gerekir diye düşünüyorum. Yakınlarımızdakileri gücendirmeyecek, küstürmeyecek, “Ta Afrikalara yardım ediyor yakınındakilere yardım etmiyor” dedirtmeyecek kadar bir bölümünü yakınımızdakilere karşı sosyal sorumluluğumuzu yerine getirip, diğer bölümünü uzak coğrafyalardaki gerçekten ihtiyaçlı kardeşlerimize karşı yapmak gerekir diye düşünüyorum. Bu bağlamda Uganda’da ihtiyaç olan bazı mekânları inşa ettirmek en büyük hayalimiz diyebilirim.

Doç. Dr. Seyit Ankaralı

HSVbülten GÜZ2016

DÜZCE

ANADOLU’DA HAYAT VAR Sağlıkçıların çalışma sahaları içinde her zaman insan vardır. Amacın insan sağlığı ve refahı olduğu bir meslekte, sağlıkçının aldığı bütün kararlar ve mesleki olarak yaptığı bütün işler sosyal sorumluluğun bir sonucudur. Sağlıkçı, her şeyden önce güler yüzlü ve kuşatıcı özellikte olmalıdır. Sağlık sorunları yaşayan ancak sorunlarına çözüm bulmakta zorlanan kişilere ulaşmada öncü olmalıdır.

Topluma yönelik sağlık projeleri önermeli ve eğitimler planlamalıdır.

Bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır?

Ben Temel Tıp Bilimleri Biyoistatistik alanında 22 yıldır hizmet veren bir öğretim üyesiyim. Primer görevlerimden birisi, sağlık alanında yapılacak olan bilimsel araştırmaları planlamak ve elde edilen verileri değerlendirerek sonuçları yorumlamaktır. Bu açıdan bakıldığında sağlık alanında yapılmış birçok projenin içinde bir araştırmacı olarak bulundum. Projelerde temel konular, ergenlerde sigara ve diğer madde bağımlılıklarının tespiti ve konuya yönelik eğitim planları, toplumda çeşitli psikiyatrik hastalıkların sıklığı ve nedenleri, diğer kronik hastalıkların tespiti, yaşam kalitesi gibi ana başlıklardan oluşmaktadır.

Hayat Sağlık ve Sosyal Hizmetler Vakfı Düzce şubesi olarak, sağlık alanında eğitim gören öğrencilerimiz, çeşitli sağlık günlerinde topluma açık alanlarda halkı konu ile ilgili bilgilendirmekte ve temel sağlık hizmetleri (tansiyon, şeker ölçümü) vermektedirler.

Ayrıca Uganda’da sık karşılaşılan sağlık sorunlarını tespit etmek ve çözüm önerileri sunmak için bir saha araştırması planlanmaktadır.

Bu alanda gerçekleşmesini arzu ettiğiniz hayalleriniz var mıdır?

Sağlık araştırmalarında toplanan bilgilerin tek bir havuzda birleştirilmesi ve bu konuya yönelik bir veri tabanı oluşturulması, her araştırmacının belli koşullarda bu veri tabanını kullanmasına izin verilmesi ve bu veri tabanından yararlanılarak Türkiye’nin hastalık haritası, sağlık sorunları haritası gibi sağlık konusuyla ilgili haritaların çıkarılması. Bu haritalar yardımıyla sağlık sorunlarına yönelik çözüm önerilerinin geliştirilmesi.

Prof. Dr. Handan Ankaralı

DÜZCE

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

Sağlıkçıların sosyal sorumluluk sahasında rolü ne olmalıdır?

GÜZ2016 HSVbülten

85

ANADOLU’DA HAYAT VAR SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

Sağlıkçıların sosyal sorumluluk sahasında rolü ne olmalıdır?

86

Sağlık problemleri nedeniyle hekimden yardım isteyen birinin hem sağlık hem de sosyal yardımlara ihtiyacı vardır. Hekim hikmetiyle bunu anlamalı ve yol gösterici olmalıdır sadece hastalığı tedavi etmek maharet değildir. Özellikle bürokratik zorluklar nedeniyle kurumlar arası ve kurum içinde birimler arası iletişim noktasında hekimlerin hastanın tüm sorunlarını çözmek adına gayret göstermeleri gerekir.

Bir sağlıkçı olarak toplumsal sorumluluk deneyimlerinizden paylaşmak istedikleriniz var mıdır?

Basından öğrendiğim bir hasta için yardım kampanyasını araştırmam sonucu; yanlış yolda olduklarını basın, üniversite, sosyal yardımlaşma ekseninde iletişim kurarak açıklığa kavuşturup hasta ve yakınlarına hem sağlık hem de sosyal yönden yardımcı olabildik. İşte gayretlerimiz bu yönde olmalı.

Bu alanda gerçekleşmesini arzu ettiğiniz hayalleriniz var mıdır?

Sosyal devlet içinde tüm bürokrasiyi kaldırıp vatandaş lehine hizmet vermeye yönelik kanunlar artırılmalıdır.

Dr Ali Rıza Akbay

DÜZCE

Okuduğumuz okullara yerleşmek için çoğu insanın önünde sıralamalar elde ettik. Bundan sonra sağlıkçı olarak insan sağlığını korumak baş hedefimiz oldu. Sağlığın sadece fiziksel sağlıktan ibaret olmadığı, sosyal ve psikolojik olarak bir bütün halinde sağlığın korunması gerektiği yıllar boyunca dikte edildi. Bu yüzden sosyal sağlığın korunması için, sağlıkçılar olarak hizmet sunacağımız insanlarla olan ilişkilerimiz birincil öncelik. Belki bizim ve çevremizdeki insanların bu konuda sıkıntıları olmayabilir; ama çoğu sağlık çalışanı maalesef insanlarla ilişkilerinde üstten bakma metoduyla iş görüyor. Başta bunu çözersek, karşılıklı güvenle belirli ilişkilerin temeli atılabilir. Daha sonra, bizler eğer devlette ya da özelde fark etmez; sadece mesai saatlerini dolduruyor ve öğrendiklerimizin zekatını tatbik edemiyorsak bu da büyük bir sorun. Hayat meşgalesi içinde, eğer başta böyle bir amaçla başlamış olsak bile, eğer yürüdüğümüz yolda teksek, bir süre sonra sadece mesai saatlerini dolduran ve ideallerinden yavaşça vazgeçen bireyler oluyoruz (bizzat bu sene tecrübe ettiğim şey). Bu yüzden bir toplulukla beraber, proje bazlı ya da değil, yalnız olmadığını bildiğin zaman; sosyal sorumluklarını yüklenmen ve idame ettirmen o kadar kolaylaşır diye düşünüyorum. Çünkü çıktığın yolda bir sürü zorluk olacak ve bunu birlikte aşabileceğin yol

HSVbülten GÜZ2016

ANADOLU’DA HAYAT VAR Benim diş hekimi olarak gerçekleştirmek istediğim bir hedefim var; ne zaman, nasıl olur bilemem. Başta bölgesel başlayıp tüm Türkiye’de koruyucu ağız sağlığını politikalarıyla insanlara ağız ve diş hastalıklarından nasıl korunmaları gerektiğini anlatmak ve bu konuda kalıcı davranış değişikliğine vesile olmak istiyorum.

Havva Kaya Özkan Diş Hekimi

İSTANBUL

Belki de meslek grupları içinde insanla, insan ruhuyla, bedeniyle en fazla ilgilenen grup sağlıkçılar. Bu yüzden diyorum ki; insanlığın ihtiyaçlarını, sorunlarını, ne kadar birbirinin yardımına muhtaç varlıklar olduğumuzu bizden daha iyi kim bilebilir? O zaman bildiklerimiz bizi ne kadar eyleme sürükler sorunsalı doğuyor. Bu noktada da iş sağlıkçı olmaktan çıkıp insani değerlerimizin farklılıklarına geliyor. Evet diğer insanlardan daha çok farkındayız ama inşallah daha duyarlı olanlardan da olabiliriz.

Yağmur Sungur Tıp öğrencisi

İSTANBUL

Genç Yeryüzü Doktorları Cerrahpaşa ekibi olarak Kal Sağlıcakla Projesi’ne başlamıştık.

Niyetimiz yuvalarda kalan çocukların hijyen, beslenme, uyku, spor gibi konulardaki bilincini arttıracak çalışmalar, sunumlar yapmaktı. Ve ben de kendimi bu işin içerisinde buluverdim. Projenin teorik kısmı hallolunca pratiğine gelmişti sıra. Ben de Eyüp Erkek Yuvası’na çevre ve yaşam alanı temizliği konusunda sunum yapacak ekipteydim. Nereden bilebilirdim ki bir 16 Nisan’ın bu kadar güzel geçebileceğini?

Aslında bu işe girişirken böyle olacağını düşünmemiştim. Biraz görev bilinciyle hareket ediyordum, bitmeyen toplantılar sonu gelmeyen kararlar... Sıkılmıyordum desem yalan olur. Hele çocuklara sunum yapılacak yerin süslemesi ve ikram paketleri için çıktığımız alışveriş; kalabalığın ve yorgunluğun da etkisiyle kabusa dönüşüvermişti benim için. O an pişmanlık hissetmiştim bu işi aldığıma. Sonra sunum mekanını süslerken ayrıntılarla uğraşırken artık beynimizdeki sinapsların çalışmadığını fark edince ‘bu kadar emek ne için?’ diye geçiyordu aklımdan. Fakat cevabını ertesi gün bulacağımdan habersizdim. Yaklaşık yedi saatlik uğraşın ardından o gün pert olmuş vaziyetteydim. İşin kötüsü ertesi gün de erken kalkmam gerekiyordu sunum için. Kendime kızdım tabii yine, bu işe niye kalkıştın diye. Sabah zar zor uyandım, sunum yerine gittik, kalan işlerle uğraştık. Ve beklemeye koyulduk misafirlerimizi. Servisten teker teker indiler ve hurrraa sunum salonuna :) Onlardan sonra yaşı daha küçük bir gruba yaptık sunumu. Çocuklarla hiç bu kadar eğlendiğimi

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

arkadaşların olmazsa devamlılık bir süre sonra bitecek.

GÜZ2016 HSVbülten

87

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

ANADOLU’DA HAYAT VAR hatırlamıyorum. Yine sunumlar bitince servislerine bindiler. Her 2 grup da el sallayarak veda etti bize, öpücük atarak veda eden F16 Ferhat’ımız... Sonra oturduk, bir boşluk. Tabii ben hala çok algılayabilmiş değildim. Sunum ekibiyle konuştuk, konuştuk. Akşam döndüğümde fotoğraflarımıza bakarken gözlerimin dolduğunu fark ettim. Özlemiştim çocukları.

Sanki onlar benim yıllardır tanıdığım ama görmediğim kardeşlerimdi. Onların bize değil bizim onlara ihtiyacımız varmış aslında. Onların yüreğimize dokunmalarına ihtiyacımız varmış, en azından benim. Hareketli, yaramaz çocukları sevmezdim hatta çocuklarla aram da pek iyi değildi. Değildi diyorum, çünkü sunuma kadar öyleydi ama kardeşlerim bana öyle bir dokundu ki, yüreğimde öyle yer açtılar ki kendilerine, bir daha kim gelse dolduramaz oraları. Daha önceden sunuma gidenlerin ‘çocukları özledik, çok tatlılar’ gibi sözleri bana garip geliyordu açıkçası; ama gidince anladım ki bu iş karşıdan olacak iş değil, içine gireceksin ki içine işlesin...

Ayşenur Döndüren Tıp Öğrencisi

Sosyal sorumluluk sahasında, bir birey olarak “Bir sağlıkçı”nın yeri ile bir vakıf, dernek olarak “Sağlıkçılar”ın yeri çok ayrıdır. Yani bir sağlıkçı birey, tek başına kültürel, iktisadi, sağlık, eğitim alanlarının hepsinde ya da herhangi birinde çalışmalı ve üstüne düşeni sırtlanmalı... Bu sorumluluğu, ona toplumun bir ferdi olmasından, bir Ahmed, Mehmet olmasından kaynaklanan, tüm insanların üstüne düşen sorumluluğun kendi üstüne düşen bölümüdür.

Ama “Sağlıkçılar olarak” dediğimiz zaman bir ekip olarak sağlıkçılar yılların eğitiminin kendilerine yüklediği sorumluluğun bir gereği olarak, aynı zamanda sadece sağlıkçıların üstünde sorumluluk alarak konuşabileceği konular hakkında, topluma dönük sorumluluklarının peşinde olmalıdırlar. Bir sağlıkçı şunun farkında olarak hareket etmelidir ki kendi sorumluluğunu hiçbir siyasetçi ya da mühendise veya bir simitçiye devredemez, gel benim yerime şu hastaya bak ya da gel benim yerime şu sağlık taramasının toplum için önemini anla, yapılmazsa toplum için nasıl riskler doğuracağını tahmin et, sonra git gerekeni yap vb.. örnekler verilebilir. Sağlık alanını diğer alanlardan ayıran temel farklarından biridir ihtiyaç olan bilginin teknik yanının diğer alanlardan çok daha elzem olması, çünkü mesele insana direkt temas etmektedir. Farklı meslek gruplarından daha çok üstlerine düşen alanlara girerek, sosyal sorumluluk sahasında kendi bölgelerini boş bırakmamalıdırlar. Diğer taraftan hak-hukuk mücadelesi, dini eğitim, kalkındırılabilirlik gibi konularda en başta bahsettiğim gibi bir fert olarak farklı ekip ve oluşumların içinde olunmalı ve bunlar hakkında tavır konulmalı; ama sağlıkçılar olarak toplu hareket edildiğinde ise sosyal hayatın insan sağlığı üzerindeki sorumluluk kısmı üzerine yoğunlaşılmalıdır.

Muhammed Esat Çetin

88

İSTANBUL

HSVbülten GÜZ2016

İSTANBUL

Sağlıkçıların sosyal sorumluluk sahasında yeri bence herkesten fazla olmalıdır. Aslında bir sağlıkçı bu alana girmeye karar veriyorsa sosyal alandaki sorumluluklarını bilerek seçim yapmıştır.

Tuğba Morgül

SİVAS

Sağlık çalışanları olarak tabii ki sosyal yardımlarda bulunmalıyız. Henüz öğrenciyim ama ben de bu konularda gönüllü olmayı çok isterim. Muhtaç olan yerlerde sağlık taraması yapmayı, halka eğitim konferansları vermeyi (özellikle önlenebilir hastalıklar konusunda) hedefliyorum. Ancak şimdiden bu kadar yoğun çalışırken yapabilir miyim bilmiyorum. En azından maddi kaynak oluşturmayı düşünüyorum çünkü birçok insana göre sağlık çalışanlarının maddi durumu daha iyi. :) Fatıma Kevser Ayhan

SİVAS

Sağlıkçılar sosyal sorumluluk sahasında hem bireysel olarak aktif olabilmeli hem çevresini bu konularda bilinçlendirip onları da sosyal sorumluluk projelerine dahil edebilmelidir.

Birkaç kez huzur evi ziyaretleri yapmıştık, birkaç yetime sponsor olmuştuk sınıfça. Bunlar hayatımda iyi ki yapmışım dediğim şeylerden. Hayat akıp gidiyor ve insanın yanına sadece yaptığı iyilikler kalıyor.

Sağlık çalışanlarının daha bilinçli ve duyarlı olması ve birleşerek güzel projeler gerçekleştirmesini canı gönülden isterim ve buna öncü olmayı çok isterim :) İntern Dr Hafize Tuğba Güden

SİVAS

Günümüzde başlıca sorumluluklarımızın sağlık hizmetlerinden faydalanamayan bireylere bu hizmetlerin ulaşmasını sağlamak; toplumumuzu bu kişiler ve kendi sağlıkları hakkında bilinçlendirmek olduğunu düşünüyorum. Üniversitede cerrahi stajındayken dişini çektirmek için gelen bir hastanın muayenesini yaptım ve aslında dişinin çekilmesine gerek olmadığını başka bir tedaviyle dişin ağzında kalabileceğini anlattım. Hastayı tedavisi için diğer bölüme yönlendirdim. Bu olayı gören hocamız çekim isteyerek gelen hastayı tedaviye ikna etmenin anlamsız olduğunu, hastaların ağız bakımını önemsemediklerini ve bir daha böyle bir şey yapmamamı söyledi. Bu küçük olayı hayallerimi anlatması için yazdım; bilinçli hasta, mesleğini para için yapmayan doktor.

Nur Sanem Uzel

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

ANADOLU’DA HAYAT VAR

SİVAS GÜZ2016 HSVbülten

89

SAĞLIKÇILARIN SOSYAL SORUMLULUĞU

ANADOLU’DA HAYAT VAR Bir diş hekimi adayı olarak sağlıkçıların insanlara yardım ile yaklaşma hissinin en yoğun yaşandığı meslek grubu elemanları olduğunu düşünüyorum.Yardıma ihtiyacı olan bir insanın hem maddi hem manevi açıdan yararına dokunmak çoğu sağlıkçı adayı gibi benim de hayalim.Yeterli sağlık hizmetinin ulaşmadığı bir çok bölge var. Bu bölgelerde en iyi koşullarda muayenehane temin edilmeli ve sağlık çalışanı ihtiyacı karşılanmalı. Bu amaçla çalışan bir çok sivil toplum kuruluşu mevcut ama yeterli olmadığını görüyoruz. Bu bölgelere ulaşıldığında geçici bir hizmet değil kalıcı bir bilinç oluşturmayı hedeflemeliyiz. Bizim bulunacağımız katkılardan biri olarak sayılarını artırmak veya hizmetleri çoğaltmak adına girişimlerde bulunmaktır.

Ve başka bir konu olarak gönüllü hekimlik ile hekimliği sade bir hizmet dışına çıkararak sosyal sorumluluk ve toplumsal kalkınma bilinciyle hareket etmeyi görev edinmeliyiz. Bunun yanında hastalar kazandırılan farkındalıklar ile doğru bilinçlendirilmelidir. Bunun için de insan sağlığının her şeyden önce geldiğini ve bir sorunun ertelenmemesi gerektiğini anlatacak dikkat çekici çalışmalar hedeflenmeli. Çocukları bilinçlendirme doğrultusunda okullarda çalışmalar yapılsa da bilhassa yetişkinler için de iş yerlerinde bu tarz çalışmalar yapılmalıdır. Toplumun son raddedeki ağrıyla korkulu rüyası haline gelen diş hekimi koltuklarının, rutin kontrollerle oturdukları yerler haline gelmesi zaman alacak bir çalışma gibi görünse de bir kural çerçevesinde insanların bu değeri kendilerine vermesi sağlanmalıdır. Eğer bir hayalden bahsediyorsak bu insanın insana muhtaçlığının fırsata çevrilmesinden sıyrılıp vicdanla hareketi esas alan hekim hasta ilişkisi oluşturmaya yöneliktir.

Esmanur Dağlar

Hep doktor olmak isteyerek hazırlanmıştım sınava, nasip, ben de diş hekimi oldum. Ama hep diş hekimi olmak da istediğimden midir ne uzak coğrafyalarda yalnızlığı, mazlumluğu dost edinmiş insanlara ulaşma isteğim hiç azalmadı. Bir gün gideceğim ve onların o ağır yükünün altına girip bir omuz da ben vereceğim diye ümit etmekten hiç vazgeçmedim.”

Ben sizi gördüm, sizin için buraya geldim ve sizler de benim insanlık kavramıma mana olmak için bu dünyadasınız” diyeceğim zamanı görmek en büyük hayalim. Kendi vatanımdaki insanlara Şafi olanın beşer tecellisi olmuşken birgün görünmezlikten kurtulacağını düşünen insanlara uzanan el olabilmek camiamızdaki neferlerin de idealidir inşallah...

Ama gitmek nasip olursa herhalde “sonunda oldu” diyebilirim.Sağlıkçı olunca bunu bekledim, bekledim daha da beklerim...

Merve Pelin Dur

SİVAS

Hayat şartlarının sağlığımızı önemseyebileceğimiz bir düzeye gelmesini, dünyadaki diğer insanların sağlıklarının bizim sağlığımız kadar önemli olduğunun farkına varıldığı bir toplum temenni ediyorum.Toplumun ferdi olarak sosyal sorumluluklarımızın bilincinde olmalıyız.

Mesleklerimizin sağlıkla ilgili olmasından dolayı toplumdaki sağlıkla ilgili problemleri ve eksiklikleri tespit etmeli, insanları bilinçlendirmeli ve bunlarla ilgi çalışmalar yapmalıyız.

Sümeyye Özdemir

90

SİVAS

HSVbülten GÜZ2016

SİVAS

pencere

HSVbülten

HSVbülten

GÜZ2016 HSVbülten

91