Okkur leiðist ekki í Mörk

Það gustar af Unu Stefaníu Sigurðardóttur íbúa í Íbúðum 60+. Það fór ekkert á milli mála þegar ég fylgdist með henni í Mörk um daginn. „Stefanía hvenær eigum við að hittast næst í gróðurskálanum? Klukkan hvað er púttið á eftir?“ spurði fólk á göngunum. Hún er líka í stjórn húsfélagsins og veit sitthvað um það sem er í gangi hverju sinni. Og svo gerir hún við fatnað fyrir íbúa.

Ætlar að sýna föt úr plasti, gardínum og kaffipokum „Ég rak saumastofu í mörg ár og svo þegar við fluttum hingað ákvað ég að taka að mér viðgerðir á fatnaði fyrir þá íbúa sem vilja og það hefur bara verið nóg að gera í því.“ Una Stefanía gerði lengi við leðurflíkur og svo fór hún að aðstoða við fatnað fyrir áramótaskaup sjónvarpsins og bauðst í kjölfarið vinna á saumastofu sjónvarpsins. Að nokkrum árum liðnum tók hún við stjórn saumastofunnar og var í því starfi til ársins 2005. Í mörg ár saumaði hún ásamt vinkonu sinni Ingibjörgu Jónsdóttur búninga fyrir dimmisjón og allskonar uppákomur og svo lærði hún hattasaum af annarri vinkonu sinni, Helgu Rún Pálsdóttur. Það

Í mörg ár saumaði Una Sefanía dimnisjón búninga. kemur uppúr dúrnum í spjalli okkar að innan skamms ætlar hún að hafa dálítið sérstaka sýningu á kaffihúsinu Kaffi Mörk. „Já, ég saumaði einu sinni búninga úr plasti og allskonar afgöngum sem til féllu og sýndi á mörgum stöðum. Á meðan á sýningunni stendur segi ég litla sögu um tilurð fatnaðarins. Ég er bara spennt að fá að sýna flíkurnar hér í Mörk.“

Kvöddu nágrannana með kampavíni

Una Stefanía og eiginmaður hennar Þór Magnússon seldu húsið sitt í Fellasmáranum í Kópavogi og fluttu í fyrra í Mörk. Hún saknar í raun einskis nema nágranna sinna og garðsins. „Það fór vel um okkur þar og ég er mikil blómakona. Þór smíðaði gróðurskála við húsið og það er eiginlega garðurinn og skálinn sem ég sé mest eftir. En ég er með sólstofuna hér í Mörk og nota hana mikið.“ Við göngum um blómastofuna og það sést vel hversu græna fingur hún er með á eplasteininum sem hún setti niður nú í ár og er

orðinn a.m.k. einn metri á hæð. Una Stefanía hafði fyrir sið að færa alltaf nágrönnum sínum plöntur á vorin. „Þegar við vorum búin að flytja allt dótið okkar úr húsinu í Fellasmáranum keyptum við kampavín og buðum nágrönnunum í garðinn og leystum út með plöntum.“

Ferðuðumst á Bláskjá um allar trissur Það kemur uppúr kafinu að Þór og Stefanía voru sannkallað húsbílafólk hér á árum áður. „Já ,við ferðuðumst út um allar trissur á húsbíl, bæði innanlands og utanlands. Í tvígang smíðaði Þór hús á bílgrind sem við keyptum og þeir voru frábærir. Svo keyptum við alveg nýjan húsbíl árið 2000 en þá fannst mér hann of ópersónulegur svo við breyttum honum öllum. Þór smíðaði og ég saumaði þangað til okkur fannst við vera búin að gera bílinn að okkar bíl. Húsbílar bera ávallt nafn og okkar fyrsti bíll hét Svenni póstur og bílar númer tvö og þrjú Bláskjár eftir sögunni. Við fórum með fjölskylduna vítt og breitt um landið og við vorum mjög oft

með Eddu Lýðsdóttir æskuvinkonu minni frá fjögurra ára aldr og Finnboga Sigurðssyni manni hennar og hennar fjölskyldu. Þá fundum við upp á ýmsu skemmtilegu að gera, tókum börnin og seinna barnabörnin með okkur og þá var farið í bingó, veiðiferðir og fundið upp á allskyns óvissuferðum. Enn þann dag í dag fylgjumst við að og okkar fjölskyldur.“

Úr nægu að velja

Nú eruð þið flutt hingað í Mörk og mér sýnist á öllu að þið hafið í nógu að snúast. „Já það er óhætt að segja það. Við höfum alltaf verið frekar dugleg að hreyfa okkur og hafa nóg fyrir stafni. Það hefur ekkert breyst og það er úr nægu að velja hér í Mörk. Við erum í leikfimi, mætum oft á púttvöllinn, erum í tónlistarhópnum sem hittist oft, tökum virkan þátt í ræktunarhópnum í gróðurhúsinu og svo mætti áfram telja. Okkur leiðist ekki í Mörk.“

Una Stefanía hefur saumað ótal búninga um árin. Heimilispósturinn