Issuu

INTERVIEW

Janneke den Ouden

Interviewmetschrijfster JannekedenOuden

Interview Janneke den Ouden

Schrijfster ‘Val Dood’

Een thriller

De wens om boeken te schrijven had ik al vele jaren. Omdat ik een leuke maar drukke baan had, een groot gezin en de nodige sociale contacten kwam het er maar niet van. Ik stelde het maar uit en uit. Toen Mijnheer P. bij me kwam inwonen besefte ik dat ik echt moest beginnen met schrijven. De klok tikt door. Dat mijn eerste boek over parkinson zou gaan stond buiten kijf. Dat moest een boek worden waarin het vooral om herkenbaarheid draaide, voor lotgenoten met de ziekte maar ook voor de partners ervan, de kinderen, vrienden, buren, etc. Het resulteerde in Dagboek van een triller.

Dat ik direct daarna een kinderboek schreef: ‘Verhalen en versjes voor lieve én stoute kinderen’ voelde net zo vanzelfsprekend. Iets om na te laten aan mijn kleinkinderen maar ook omdat ik werkelijk als kind dacht bij mijn eerste bezoek aan de bibliotheek dat ik in de hemel was. Ik wist niet eens van het bestaan van de instelling af. De onderbuurvrouw, een lerares

Nederlands, vroeg mijn moeder of ze mij erheen mocht meenemen. Ik kan me ieder moment ervan nog zo goed herinneren. De entree, de grote brede trap naar boven, de lichtinval door de ramen en de lage witte houten rekken vol boeken waarvoor ik me op mijn knieën liet zakken. Ik mocht drie boeken uitzoeken en er werd me verteld dat, als ik de boeken uit had en terug bracht, ik wéér drie nieuwe mee mocht nemen. Wat was ik gelukkig toen ik toestemming kreeg om vaker naar de bibliotheek te gaan. Lezen is zo belangrijk voor kinderen, dat moeten we echt stimuleren.

Maar nog vóór ik ging schrijven over Mijnheer P. droomde ik dus al jaren over thrillers schrijven (eventueel nog een biografie of reisboek). Ik heb nooit de wens gehad om zoetsappige romans te schrijven.

Daar is helemaal niets mis mee maar het past niet bij me. Ik hou van spanning, een verrassende plottwist en hoofdpersonen die, net als in het echte leven, gecompliceerd in elkaar steken en daardoor interessant zijn om over te schrijven. Ik gebruik graag mijn fantasie.

Inspiratie voor personages

Wanneer je een boek gaat schrijven heb je een plan nodig. Je maakt een synopsis, dat wil zeggen een soort bouwtekening van je boek. Waar gaat het over, welke personen spelen een rol, hoe eindigt het, wat is je doelgroep, etc. Je zet de personages beknopt op papier en wat er gaat gebeuren met ze. Natuurlijk ga je wel op zoek naar informatie die je nodig hebt om het kloppend te krijgen. Wanneer ik een persoon beschrijf die narcistisch is wil ik dat het klopt wat ik schrijf. Als ik over een uitbater van een nachtclub of een brandweerman wil schrijven wil ik weten waar die mee te maken hebben.

Het grappige is dat wanneer ik verder in het verhaal zit, de personages mij hun juiste naam vertellen en aanvullende persoonlijke feitjes zoals beroep, kleur haar, eigenaardigheden, etc. Zo kan het dus dat ik in het begin iemand Bob noem op een bepaald moment die naam aanpas in Maurice omdat het personage mij dat duidelijk maakt. De personages gaan echt leven voor mij en ik ga van ze houden, hoe vervelend ze soms ook zijn. Ik vergeet regelmatig dat ik ze verzonnen heb en ze niet echt bestaan. Ik heb zelfs wel eens een traantje om een personage gelaten in de volle wetenschap dat ik én de persoon én de gebeurtenis net zelf verzonnen had ;-)

Interview Janneke den Ouden

Schrijfster ‘Val Dood’

Het verhaal

Ik heb voor ik ging schrijven een plot bedacht. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb op een gegeven moment wel een andere dader gekozen. Dat voelde zoveel meer kloppen.

Schrijfproces

Een boek schrijven is een heel project. Ik zou het liefst me af en toe een paar weken met manlief en onze tent naar een rustige plek willen verplaatsen om me echt over te kunnen geven aan het schrijven. Nu is de agenda iedere dag weer vol met de beslommeringen die iedereen heeft. Vaak hele leuke dingen maar ik wil dit jaar op zoek naar een betere verdeling. Eerst schrijven en pas daarna weer veel leuke dingen. Schrijven is trouwens ook heel leuk hoor!

Tijd en toewijding

Ik schrijf best in een redelijk snel tempo en vrij makkelijk. Ik heb de basis van het boek in een paar maanden geschreven maar wilde nog een hoop veranderingen en aanvullingen aanbrengen. Ik merkte toen Bart en ik een paar weken naar Frankrijk gingen ik veel makkelijker aan het schrijven toekwam en ik ook heel veel inspiratie had. Ik hoop dat ik leer mijn agenda daarop aan te passen. Ik ben zelf chef agendabeheer dus ik moet er zelf mee aan de slag gaan.

Je ervaring bij het

toneel ben je daardoor

gaan schrijven?

Ha ha, nee hoor. Het is eerder omgekeerd. Je zoekt een werkplek die bij je past. Ik ben al die jaren niet veranderd. Mijn werkomgeving zorgde er wel voor dat ik een enorm scala aan voorstellingen heb gezien in allerlei genres en dat ik er me er heel erg thuis voelde. Het viel mijn collegae overigens wel op hoeveel fantasie ik had.

Als kind en als puber schreef ik al regelmatig maar

helaas is dat allemaal niet bewaard gebleven.

Creativiteit werd thuis ook niet gestimuleerd. Ik tekende en schilderde als kind heel graag en was dolblij toen ik na lang zeuren op tekenles mocht. Helaas heb ik maar één les kunnen volgen Mijn ouders kochten een huis en het geld moest naar het huis. Voor die eerste les moest ik een hek tekenen. Ik was op pad gegaan en had met houtskool een hek getekend in een weiland. Geen idee of het echt goed was. Ik heb de tekening versnipperd en door de toilet gespoeld. Ach, er zal vast geen Rembrandt aan me verloren zijn gegaan ��

Een enkel gedicht is op verrassende wijze de vuilnisbak ontvlucht en het was erg leuk die vorig jaar terug te vinden. Mijn nichtje kwam onlangs met een briefje dat ik schreef toen zij met haar ouders een weekje op vakantie was naar Zwitserland en wij als gezin uit de binnenstad een week in hun huis in Zeeland mochten verblijven. Ik wist niet zeker of mijn nichtje wist dat ik in haar bed had geslapen en voelde de noodzaak om haar dat te vertellen en op te biechten dat ik met haar speelgoed had gespeeld. Zó leuk dat zij dat briefje al die ja heeft bewaard. Ik schreef dat het me opviel dat zij zoveel poppen had en ik bood aan dat ze met míjn poppen mocht spelen die, samen met de poppenkleertjes, bovenop de kast in een doos lagen.

Bijzondere schrijfstijl

Ik hoor heel vaak dat ik een herkenbare manier van schrijven heb die makkelijk wegleest. Ik denk er verder dus maar niet over na. Deze stijl: dat ben ik!

Op mijn werk heb ik wel veel brieven geschreven. Ik kan behoorlijk hoogdravende en zakelijke epistels schrijven en enorm genieten van ingewikkelde zinnen met woorden die nog maar sporadisch gebruikt worden. Ik was ruim twaalf jaar voorzitter van de Ondernemingsraad en met de overgang naar een eigen CAO en later een fusie kon ik me naar hartenlust uitleven op vele epistels. Maar boeken schrijven is veel leuker.

Interview Janneke den Ouden Schrijfster

‘Val Dood’

Een spannend en mooi boek ...

Ik bedacht het plot en maakte een heel korte samenvatting van het verhaal. Dat is nodig, ik vergelijk het met een verbouwing in je huis. Dan ga je ook niet beginnen met een muur eruit te halen maar bedenk je eerst of je een grotere kamer wilt hebben. Het is ook niet hetzelfde als de achterflap want daar zet je zeker niet neer hoe het afloopt.

Ik wilde heel graag een verhaal in meervoudig perspectief, dat wil zeggen een verhaal verteld door alle personages. In Val dood! zijn dat er zes. Dat is niet gebruikelijk in Nederland en ik kreeg meermaals het dringende advies om dat niet te doen. De lezer zou dit veel te moeilijk vinden en niet aankunnen.

Ik denk oprecht dat je de lezers niet moet onderschatten, die kunnen dat echt wel aan. Ik ben een pietsie eigenwijs en heb het dus geschreven vanuit zes personages, precies zoals ik het wilde.

Waarom?

De boekpresentatie: “Ik had er heel veel zin in. Je werkt naar dat moment toe en dan wil je dat het ook zover is.”

Ik vond het dit keer doodeng om het boek de wijde wereld in te sturen. Dit boek is niet autobiografisch en niet een doorsnee boek. Een boek is een kindje van je hersenen en je bent als schrijver trots op het kindje. Wat nou als men het een lelijk dom kind zou vinden? De dag na de boekpresentatie kwam de allereerste prachtige reactie al binnen gevolgd door nog veel meer in de dagen erna. Ik kon opgelucht ademhalen. Het waren unaniem mooie warme prachtige reacties. Ik heb ze wel twintigmaal doorgelezen. Ook bij Bol en Bruna en de Readshop zag ik vijf sterren reviews. Maar nog steeds ontbreekt het zelfvertrouwen dat ik een goed boek heb geschreven. Ik ben ook echt zo’n irritant type dat 99 mooie reacties kan krijgen maar van een enkele minder positieve reactie wakker kan liggen.

Oh ja, je vroeg welke reactie mij bijzonder raakte. Een ontzettend originele reactie, namelijk deze: ‘Wanneer ik later alzheimer krijg, wat ik natuurlijk niet hoop, heb ik wel één troost. Dan kan ik iedere dag opnieuw dit prachtige boek lezen en er iedere dag weer van genieten.’

Opluchting dat het goed gegaan was, het gezellig was maar ook het besef dat er heel wat mensen mijn boek VAL DOOD! aangeschaft hadden en dat thuis zouden gaan lezen. Ik hoopte zo dat ze het mooi vonden.

Kun je jouw favoriete scenes in je boek verklappen?

Ik vertel alleen globaal welke twee stukjes want ik wil niets weggeven �� Het stukje waarin Jenske Roos aantreft op de bank in de tuin en een brief van Roos aan haar zus. Mensen die het boek hebben gelezen weten vast direct welk stukje ik bedoel!

Al een nieuw project in gedachte?

Jazeker, ik heb heel veel ideeën. Zelfs voor meerdere boeken en waarschijnlijk teveel ideeën! Zoals een psychologische thriller met de titel ‘Sijpelend gif,’ een boek over DBS met de titel’ Doe mij maar een DBS-je! En een vervolg op Dagboek van een triller.

Niemand weet wat de toekomst brengt maar ik ga mijn best doen nog meer te schrijven en stort me binnenkort op het volgende boek.

Natuurlijk blijf ik ook mijn column schrijven en mijn blog op jannekeschrijft.com. Hierop heb ik veel volgers die mijn verslagen over mijn reizen met veel plezier lezen. Het is grappig te zien dat sommige dagen waarvan ik denk dat er niet heel veel spec taculairs gebeurde juist ontzettend veel lezers trekken.

Waarschijnlijk toch weer de herkenning. ?

Wat is jouw grote wens?

Dat ik altijd precies dezelfde irritante persoon blijf. Mijn oma had namelijk gelijk toen ze op de leeftijd van dik negentig tegen me zei: ’Van binnen ben ik precies dezelfde als toen ik achttien was. Alleen de buitenkant is veranderd.’

Ze tuurde peinzend uit het raam en zuchtte: ’Als ik nu jong was zou ik motor gaan rijden.’

Familie is belangrijk, ieder kind wil gezien worden. Solidariteit is belangrijk. Moeten geheimen altijd uitkomen? En soms mag wraak best lekker voelen:-)

k begrijp helemaal dat je deze adembenemende thriller Val Dood van de getalenteerde Janneke den Ouden niet wilt missen! Dit meeslepende boek is nu verkrijgbaar bij alle (online) boekhandels. Laat je meevoeren door een bloedstollend verhaal vol spanning en intrige. Mis het niet!

Titel: Val Dood

Auteur: Janneke den Ouden

ISBN: 978-94-6511-332-6

Prijs: €19,50 Prijs: €19,50

Thema: Spannende literaire thriller, fictie

IInhoud: nhoud:

Twee zussen, Lynn en Roos, delen een gruwelijk geheim over een

Twee zussen, Lynn en Roos, delen een gruwelijk geheim over een gebeurtenis uit hun jeugd. Het geheim heeft hun hele leven gebeurtenis uit hun jeugd. Het geheim heeft hun hele leven getekend en gekleurd. Wanneer Lynn gaat trouwen besluit ze het getekend en gekleurd. Wanneer Lynn gaat trouwen besluit ze het geheim naar buiten te brengen om zo met een schone lei de geheim naar buiten te brengen om zo met een schone lei de toekomst tegemoet te gaan. Ze stuit hierbij op hevig verzet van toekomst tegemoet te gaan. Ze stuit hierbij op hevig verzet van Roos, want die weet één ding zeker: het verleden moet met rust Roos, want die weet één ding zeker: het verleden moet met rust worden gelaten. Kunnen zussen elkaar vertrouwen? Moeten worden gelaten. Kunnen zussen elkaar vertrouwen? Moeten geheimen altijd uitkomen? Op verrassende wijze volgt de lezer geheimen altijd uitkomen? Op verrassende wijze volgt de lezer alle zes de personages in dit boek, die langzaam maar zeker alle zes de personages in dit boek, die langzaam maar zeker afstevenen op een einde dat geen van hen aan zag komen. afstevenen op een einde dat geen van hen aan zag komen.