INTERVIEW Judith Tielen Lid van Tweede Kamer
Judith Tielen Lid van Tweede Kamer
Je hebt Geneeskunde gestudeerd, daarna gewerkt in het bedrijfsleven o.a. als marketeer bij P&G Pharmaceuticals. Hoe is jouw interesse in geneeskunde ontstaan?
“Ik dacht ooit dat je een beroep moest kiezen dat je je hele leven zou doen tot aan je pensioen en het enige dat me leuk leek voor zo'n lange periode was dokter worden: afwisselend werk, contact met mensen, kennis over gezondheid en ziekte... De studie was machtig interessant, nog steeds vind ik het fascinerend om meer te leren en te weten hoe het menselijk lichaam werkt en wat medicijnen en behandelingen kunnen doen. Maar ik kwam er ook achter dat je steeds meer leert over een steeds kleiner stukje mens en dat ik een heel breed interessegebied heb en me graag met heel veel dingen bemoei. Daarom ben ik na mijn studie in het bedrijfsleven gaan werken met als hobby politiek.”
Je hebt de overstap gemaakt naar de politiek. Wat was jouw drijfveer om deze stap te zetten?
“Ik voel me betrokken bij maatschappelijke vraagstukken en werd na mijn studie lid van de VVD. Al snel werd ik actief lid en kreeg ik plezier in het praten over vraagstukken en meedenken over (overbodige) regels of problemen in ons land. Op een gegeven moment wilde ik dat niet alleen binnen de VVD doen, maar ook echt de politieke arena instappen. Dus toen in 2014 de gemeenteraadsverkiezingen kwamen, stelde ik me kandidaat en werd ik lid van de gemeenteraad in Utrecht.”
Wat motiveert jou het meest in je werk als Tweede Kamerlid? Zijn er ook dingen die je minder leuk vindt?
Je hebt de overstap gemaakt naar de politiek. Wat was jouw drijfveer om deze stap te zetten?
“Het leukst zijn de gesprekken met allerhande mensen in het land en bezoeken aan de plekken waar zij werken. Vanuit mijn portefeuille Gezondheid en Zorg zijn dat vaak verpleegkundigen en andere zorgprofessionals en bedrijven die spullen maken voor goede zorg. Ik krijg altijd energie van hoe mensen over hun werk praten en hoe gepassioneerd ze vertellen over welke regels of welk beleid er anders zou moeten. Soms kan ik ook nog wat voor hen betekenen. Soms.’
Op het Vrouw en Parkinson Event ga je in gesprek met vrouwen die deze ziekte hebben. Kun je iets meer vertellen over wie jij bent en wat deze vrouwen van jou kunnen verwachten?
“Ik ben Judith, 53 jaar, moeder van drie en wonend met echtgenoot en twee kinderen in Utrecht. Ik kom met passie op voor de vrijheid van vrouwen; vrouwen verdienen immers meer... in elk geval meer dan ze krijgen. Dat gaat over financiële onafhankelijkheid, maar ook over de positie van vrouwen in de maatschappij en in organisaties. Over keuzevrijheid. Ik hoop dat ik op het event met vrouwen in gesprek kom om te horen hoe zij dit alles beleven en wat ervoor nodig is om optimale vrijheid te kunnen ervaren.”
Hoe vind jij het om in gesprek te gaan met vrouwen met parkinson?
“Ik verwacht ook uit deze gesprekken weer veel energie en inspiratie op te doen, omdat ik denk dat ik veel kan leren over hoe het is om als vrouw te maken te hebben met een chronische ziekte, met parkinson.”
Je zet je in voor de algehele gezondheid en dus ook voor vrouwengezondheid. Wat zijn volgens jou de grootste knelpunten binnen de vrouwengezondheid?
“De geneeskunde is voor een heel groot deel gebaseerd op de kennis over de man. Diagnostiek, behandeling en medicijnen zijn grotendeels getest bij mannen en veel minder (soms helemaal niet) op vrouwen. Daardoor worden diagnoses gemist en slaan behandelingen minder goed aan.
Bovendien denk ik dat veel vrouwen zich ook niet altijd goed gehoord en gezien worden door artsen. Mensen zijn meer dan hun ziekte, maar artsen zien dat niet altijd. Dat geldt ook voor mannen, maar voor vrouwen denk ik dat het nog belangrijker is om niet alleen als 'gezondheidsklacht' benaderd en behandeld te worden.”
Welke concrete stappen moeten er volgens jou worden genomen om de vrouwengezondheid te verbeteren?
“In ons verkiezingsprogramma heb ik gepleit voor een nationale strategie vrouwengezondheid en daarvoor is ook een motie ingediend door een groep van Kamerleden van verschillende partijen, waaronder ik. Die nationale strategie moet een ambitie laten zien om vrouwengezondheid te verbeteren, inclusief ook meetbare doelen zoals kwaliteit van leven, welbevinden, verzuim en uitstroom. Dat heeft extra en gericht wetenschappelijk onderzoek nodig, maar ook sociaal-economische onderzoeksvragen spelen daarbij een rol.”
Zijn er al plannen of initiatieven om de zorg voor vrouwen structureel te verbeteren?
“Die zijn er zeker. Er is een wetenschappelijk onderzoeksprogramma vanuit ZonMw (de organisatie die medisch-wetenschappelijk onderzoek laat doen) en onder leiding van een aantal powervrouwen, zoals cardioloog Jolande Wittekoek en gynaecoloog Marlies Bongers, wordt ook in de medische wereld geknokt voor meer aandacht voor de vrouw in de gezondheidszorg. In allerlei zorgorganisaties is er aandacht voor, maar het is nog wat versnipperd en er wordt toch vaak ook nog wat lachterig gedaan over de gezondheid en de zorg van en voor vrouwen.”
Als je één beleidsbeslissing direct zou kunnen nemen en uitvoeren, welke zou dat dan zijn en waarom?
“Ik zou kwaliteit van leven als maatstaf verplicht maken bij alle behandelingen en medicijnen. In de medische wereld wordt soms te weinig gekeken naar wie de mens is achter de ziekte en wat voor die mens belangrijk is in het leven. Door kwaliteit van leven een grotere rol te geven in de beoordeling van behandelingen gaat 'de mens' meer centraal komen te staan.”
Je bent ook commissievoorzitter van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Kun je binnen dit domein iets betekenen voor vrouwen met parkinson?
“Als commissievoorzitter probeer ik mijn mening over sociale zaken en werkgelegenheid een beetje in te houden, maar die mening heb ik wel. Ik ben zelf ook woordvoerder geweest op dit domein en heb veel gepleit voor o.a. begeleiding van chronische kankerpatiënten bij werk en meedoen. Dit zou natuurlijk breder getrokken kunnen worden naar chronische patiënten, met name vrouwen. Wat we geleerd hebben van chronische kankerpatiënten kunnen we daarvoor gebruiken.”
Mijn platform staat voor elkaar inspireren om positief om te gaan met je diagnose. Hoe kijk jij hier tegenaan? Denk je dat er meer aandacht moet komen voor de kracht van een positieve mindset bij ziekte? En wat zou er volgens jou hierin moeten veranderen.
“Jouw positieve en energieke instelling is ook voor mij inspirerend. Vooral ook omdat ik denk dat dat kracht brengt. Uiteindelijk is ziekte meer dan alleen een fysiek en medisch probleem, en heeft het invloed op andere dingen in het leven. Ik ben ervan overtuigd dat met een positieve mindset al die andere dingen ook beter te dragen zijn én dat dat weer invloed heeft op het fysieke. Volgens mij zijn daar diverse wetenschappelijke onderzoeken over. Met positieve gezondheid kom je verder en een positieve mindset draagt daaraan bij.”
Wat zou je willen zeggen tegen de vrouwen met parkinson
Ik kijk ernaar uit om jullie, bijzondere, sterke, unieke vrouwen te ontmoeten. Laat weten hoe jouw kwaliteit van leven beter kan en wat de politiek daarbij kan doen. l I D V A N D E 2 E k A M E R