Magazine April 2025 - Wendy's Parkinson Journey

WENDY'S PARKINSON JOURNEY

GENIET VAN HET LEVEN

INTERVIEWS

Barbara Salsberg

Mathews

Janneke Den Ouden

Robyn Cotton

23 mei Recreatiepark

De Dikkenberg

INTERVIEWS:

Judith Tielen

Parkinson Boxing NL

Studio Hoofdzaken

Dominique Prins-König

APRIL 2025

Wendy's Parkinson Journey

In slechts 2,5 jaar hebben ongeveer 25 mensen hun persoonlijke verhalen gedeeld via Wendy's Parkinson Journey. Elk verhaal was krachtig, inspirerend en ontroerend: verhalen van mensen die leven met parkinson.

Maar dat is nog niet alles! Ik heb ook specials gemaakt die zich richten op vrouwen, organisaties uitgelicht die zich inzetten voor mensen met parkinson, onderzoekers geïnterviewd en verschillende evenementen vastgelegd.

Het is (en blijft!) een ongelofelijke eer om deze verhalen een platform te geven.

Deze Wereld Parkinson Dag editie is een warme, mooie publicatie vol inspiratie, verhalen en hoop. Het is perfect om te delen met vrienden, familie of kennissen als een Wereld Parkinson Dag - cadeau. Het tijdschrift is volledig gratis online te lezen. Hoe geweldig zou het zijn als we allemaal zouden helpen dit magazine te verspreiden en zo nog meer mensen een glimlach of een moment van herkenning te bezorgen?

COLOFON Vragen, complimenten, klachten of foutje gezien? Voor tips, aanvraag interview, inzending artikels of plaatsing advertentie. Mail naar info@jowija.nl

Wendy's Parkinson Journey GENIET VAN HET LEVEN. is onderdeel van: Jowija Marketing & Events.

Disclaimer: 'Wedy's Parkinson Journey Geniet van het Leven' is met de grootst mogelijke zorgvuldigheid samengesteld. Jowija Marketing & Events is echter niet aansprakelijk voor enige directe of indirecte schade die zou kunnen ontstaan door het gebruik van de hierin aangeboden informatie. Aan de inhoud van dit

Geniet van het Leven magazine kunnen op geen enkele wijze rechten worden ontleend of aanspraken worden gemaakt.

JoseJulio

INHOUDSOPGAVE

Rene van Helsdingen, jazzpianist met parkinson, laat muziek spreken

Jazzpianist Rene van Helsdingen, die zelf leeft met parkinson, begeleidt een aantal dansers met dezelfde aandoening op de piano. Terwijl zijn betoverende jazzklanken de ruimte vullen, zie je hoe de dansers zich langzaam losmaken en vrijheid vinden in de beweging.

De beelden zijn opgenomen in de vertrouwde omgeving van de dansers én bij Rene thuis, wat het verhaal extra persoonlijk maakt.

Zonder één woord uit te spreken, vertellen muziek en dans samen een krachtig en ontroerend verhaal.

Te zien op 11 april bij NHNieuws TV, vanaf 18.10 uur, of later terug te kijken in de herhaling tijdens “Het goede uur”.

VOORWOORD

Verbinding, Elkaar Inspireren en Kracht

Weer een nieuw magazine waar mensen met parkinson ruimte krijgen om hun verhaal te vertellen. Verhalen die raken, informeren en positiviteit geven. Daarnaast organiseer ik het Vrouw & Parkinson-event, een dag speciaal voor vrouwen met parkinson. Een dag met een glimlach ;-)

Ik geloof in de kracht van samenwerking. In elkaar aanvullen, versterken en verder helpen. Ieder initiatief, groot of klein, draagt bij aan een parkinsonwereld waarin niemand er alleen voor staat.

Mijn inzet komt recht uit het hart. Niet omdat het moet, maar omdat ik voel dat het nodig is. En omdat ik geloof dat we samen zoveel kunnen bereiken.

Dus ik ga door. Met verbinden. Met creëren. Met er voor elkaar zijn. Met liefde, lef en een flinke dosis doorzettingsvermogen. Samen maken we het verschil.

En laat je horen op Wereld Parkinson Dag. Samen kunnen we onze stem nog harder laten klinken.

En veel leesplezier in dit magazine met interviews uit Nieuw Zeeland, Canada, Florida en mijn landje Nederland. Laat me weten wat je ervan vindt. Je kunt heel makkelijk een review schrijven op mijn website. Klik hier!

Ben ik zo anders?

Wat als je je ziekte op een andere manier laat zien? Wat als je laat zien hoe je, ondanks alles, positief blijft en het beste uit het leven haalt? Wanneer je niet alleen je eigen strijd deelt, maar ook laat zien hoe je anderen helpt en inspireert? Dan verandert die reactie compleet. Dan worden mensen geraakt door je veerkracht, je doorzettingsvermogen en je optimisme. Lotgenoten voelen zich gesteund en minder alleen. En ook mensen zonder de ziekte krijgen een ander perspectief: ze zien niet alleen de pijn, maar ook de kracht en de moed.

Misschien is het tijd dat we meer inzetten op positiviteit. Onderzoek toont aan dat een optimistische kijk op het leven daadwerkelijk invloed heeft op ons welzijn. En juist daarom zou ook de zorg zich hier meer op moeten richten. Naast medische behandelingen zou er meer aandacht moeten zijn voor mentale veerkracht en het versterken van een positieve mindset.

Welke verhalen zijn er waardoor mensen meer kwaliteit van leven behouden. In plaats van alleen de focus te leggen op klachten en beperkingen, zouden we moeten kijken naar wat iemand nog kan en hoe zij hun leven ondanks tegenslagen zinvol kunnen invullen. Dit zou niet alleen de mensen met deze diagnose kunnen helpen, maar ook de manier waarop de samenleving naar ziekte en gezondheid kijkt positief kunnen veranderen.

Waarom zouden we niet meer inzetten op positiviteit? Waarom zouden we niet allemaal bijdragen aan een beweging die hoop, kracht en inspiratie verspreidt? De manier waarop we over ziekte en gezondheid praten en ermee omgaan, maakt een groot verschil. Het is tijd dat we niet alleen oog hebben voor wat ons beperkt, maar vooral voor wat ons nog altijd kracht geeft. Als de zorg en de samenleving samen deze shift maken, kunnen we een wereld creëren waarin ziekte niet alleen synoniem is met lijden, maar ook met veerkracht en mogelijkheden.

INTERVIEW Barbara Salsberg Mathews .

. .

'HoeParkinson voelt'

Een geïllustreerde reis geïnspireerd door mensen metde ziekte van Parkinson

Eeninclusiefinterviewmetkunstenares

BarbaraSalsbergMathews

'Kunstenares Barbara Salsberg Mathews kreeg in 2020de diagnoseparkinson en begon aan een bijzondere creatieve reis. Geïnspireerddoor de persoonlijke verhalen van mensen metparkinson wereldwijd, vertaalde ze hun ervaringen in eenprachtig geïllustreerdboek.

Ontdekhoe kunsteen krachtig middelwordtom de uiteenlopende realiteiten van de ziekte van Parkinson zichtbaar te maken in ditfascinerende boek.

Interview Barbara Salsberg Mathews

Barbara Salsberg Mathews is een veelzijdige kunstenares, docent en voorvechter. Haar passie voor creativiteit heeft haar leven gevormd en talloze anderen geïnspireerd.

Barbara is al van jongs af aan bezig met kunst. Als tiener schreef en illustreerde ze twee kinderboeken, uitgegeven door Annick Press. Ze studeerde mime in Parijs en richtte een rondreizend mimegezelschap op. Met een cum laude afstuderen aan het Ontario College of Art [OCADU] en een M.Ed. van het Ontario Institute for Studies in Education, wijdde ze meer dan 25 jaar aan het lesgeven in beeldende en dramatische kunst op middelbare scholen. Haar werk werd bekroond met diverse beurzen en prijzen, waaronder erkenningen van de Canada en Ontario Arts Councils, de University of Guelph's Alumni of Honour (2024), YMCA Three Rivers Women of Distinction (2022), de Rotary Club of Guelph Trillium - Service Above Self Award (2021), het National Research Council Canada en de Ontario Society of Artists.

Barbara wijdt al haar hele leven aan kunst en is inspirerend in de strijd tegen de ziekte van Parkinson. Met creativiteit en medeleven heeft ze haar gemeenschap verrijkt in haar passie voor kunst en onderwijs vormgegeven tot een indrukwekkende carrière bij de Toronto District School Board. Dit bereikte zijn hoogtepunt in haar rol als hoofd van de afdeling beeldende kunst aan de Northern Secondary School. Haar impact als docent was diepgaand, waarbij ze de talenten van talloze studenten hielp ontplooien en een blijvende indruk achterliet.

Na haar diagnose met de ziekte van Parkinson in 2020, zette Barbara haar persoonlijke uitdaging om in een krachtig platform om anderen te helpen. Ze ontwikkelde het innovatieve programma Mime over Mind, waarin ze haar expertise in mime combineert met therapeutische technieken ter ondersteuning van mensen met parkinson. Dit baanbrekende programma heeft internationale erkenning gekregen en is nu geïntegreerd in de nieuwe Bachelor of Creative Arts, Health, and Wellness aan de University of Guelph. Daarnaast zet Barbara zich in als lid van het

het

Hoe ga jij om met het leven na je diagnose parkinson?

“In januari 2020 kreeg ik de diagnose parkinson – een moment dat mijn wereld volledig op z’n kop zette. Ik dacht dat mijn klachten misschien te wijten waren aan een essentiële tremor of een beknelde zenuw. Dat het parkinson zou zijn, had ik nooit kunnen bedenken. De diagnose kwam als een complete schok. Toen ik alleen was met mijn man, kon ik mijn emoties niet meer bedwingen en barstte ik in tranen uit. Op dat moment besefte ik dat ik mijn toekomst opnieuw moest heruitvinden. Het heeft tijd gekost om dat ingrijpende nieuws een plek te geven.

Wat mij uiteindelijk heeft geholpen, is het besef dat ik niet mijn ziekte bén. Ik ben een mens die leeft mét parkinson, en ik heb ervoor gekozen om mijn leven bewust en met volle intentie te blijven leven.”

Interview Barbara Salsberg Mathews

Barbara's levensfilosofie raakte diep toen ze deze verwoordde in een eenvoudige maar krachtige tweet:

"Parkinsonweerhoudtmeernietvan omtedansen.Hetherinnertmeeraan hoekostbaarhetlevenis.Ikbenme bewustvanmijnafnemendeenergie endebeperktetijddieikhebom dingenterealiseren.Daaromhebik negatievemensenuitmijnleven verwijderdenconcentreerikmeophet hedenenwatikkannalaten.Wanneer ikgoedemuziekhoor,kunjeerzeker vanzijndatikgadansen.”

""Ik maakte al kunst voordat ik kon praten. Kunst helpt me de wereld te doorgronden en mijn gedachten en emoties te uiten. Het creëren van kunst is mijn toevluchtsoord van vreugde. Ik heb zowel de visuele kunsten als het theater omarmd. Jarenlang tourde ik met een mimegezelschap en voerde ik straattheater op in heel Europa. Mijn visuele kunstwerken variëren in stijl, afhankelijk van het gebruikte medium en het publiek. Als tiener schreef en illustreerde ik verschillende kinderboeken voor Annick Press, en ik geniet nog steeds van acrylverf als een manier om me uit te drukken."

Interview Barbara Salsberg Mathews

Artistieke reis: aanpassen aan verandering

Toen mijn parkinson symptomen mijn dominante rechterhand begonnen te beïnvloeden, voelde ik me kwetsbaar en kon ik mijn arm niet langer omhoog houden om levendige tekeningen te maken of grote schilderijen te creëren. Dit leidde tot een periode van diepe somberheid en ik stopte ongeveer twee jaar na mijn diagnose met zowel tekenen als schilderen.

Toch vond de kunst opnieuw zijn weg in mijn leven. Ik begon te experimenteren met mijn voedsel en ontwikkelde een nieuwe kunstvorm, zoals “deli Don”, waarvan het haar is gemaakt van maïszijde. Deze speelse creaties markeerden een nieuw hoofdstuk in mijn artistieke avontuur.

Hoewel ik nog steeds kan schilderen, kies ik nu voor kleinere doeken en maak ik gebruik van hulpmiddelen zoals een uitschuifbare stok om mijn zwakke arm te ondersteunen. Dit gereedschap stelt me in staat om mijn arm te laten rusten tijdens het schilderen. Opmerkelijk genoeg heb ik geleerd om mijn trillingen om te zetten in een voordeel, door ze te gebruiken om schaduwen in mijn tekeningen te creëren.

Kunst met parkinson: een nieuw perspectief

Het was een bijzondere ervaring om

What Parkinson’s Feels Like te maken. Soms werd mijn arm zó zwak – en zelfs pijnlijk – dat tekenen simpelweg niet lukte. Toch wilde ik dit boek zó graag maken, als een geschenk aan mijn parkinson-familie.

Mijn toewijding aan de betekenis en schoonheid van het project hield me gaande. En soms, bijna magisch, leek mijn arm als vanzelf tot leven te komen – zonder extra medicatie – en werkte hij gewoon mee. Dat verraste me telkens weer.

Sinds mijn diagnose parkinson heb ik de vaardigheden die ik nog bezit gaan waarderen en zet ik mijn talenten in om anderen te ondersteunen en iets terug te geven. Ik ben me ervan bewust dat mijn tijd als kunstenaar mogelijk beperkt is, dus ik probeer het meeste uit elk moment te halen.

Het idee

De inspiratie voor dit boek kwam voort uit een diep gevoel van frustratie. Na mijn diagnose van Parkinson merkte ik dat wanneer ik mensen over mijn aandoening vertelde, ze me niet meer als een persoon zagen. In plaats daarvan begonnen ze me te zien als een checklist van symptomen. Dit gevoel van onzichtbaarheid maakte me diep van streek en ik wilde dat veranderen.

Om mijn emoties te uiten, schilderde ik een illustratie van hoe parkinson me laat voelen. Dit bracht me op een idee: wat als ik mijn kunst zou combineren met de ervaringen van anderen die met parkinson leven? Ik benaderde Parkinson’s Europe en ze stemden ermee in om me te helpen inzichten te verzamelen van mensen over de hele wereld. De beschrijvingen die ik ontving waren diep ontroerend en krachtig, en inspireerden me om ze tot leven te brengen door middel van kunst.

Interview Barbara Salsberg Mathews

Het creatieve proces

Toen ik de vijftig inzendingen las van mensen met parkinson, kreeg ik vaak meteen een levendig beeld voor ogen. Sommige beschrijvingen waren helder en direct, zoals die van een vrouw die zich letterlijk ‘in de knoop’ voelde dat vertaalde zich haast vanzelf naar een illustratie. Andere waren veel gelaagder, zoals de metafoor van parkinson als een huisoverval. Dat idee was complex en vroeg om diepgaand onderzoek: ik verzamelde talloze referentiebeelden en maakte schets na schets voordat het uiteindelijke kunstwerk tot leven kwam. Elke illustratie begon met een eenvoudige potloodschets. Daarna bracht ik laagjes waterverf aan, gevolgd door details in inkt. Zodra een werk af was, scande ik het in en gebruikte Photoshop om de laatste details te verfijnen om echt de puntjes op de i te zetten.

Hoe ging je aan de slag om een keuze te maken?

Ik selecteerde de ervaringen die een sterk visueel beeld in mijn hoofd opriepen. In gevallen waarin meerdere mensen soortgelijke ervaringen deelden, voegde ik hun beschrijvingen samen tot één en maakte ik er één illustratie bij.

Reacties op de tekeningen

De reacties van de mensen die hun ervaring hadden gedeeld en waarvoor ik een tekening had gemaakt, waren hartverwarmend en bevestigend. Velen bedankten me en zeiden dat ze zich door de illustraties gezien en begrepen voelden. Sommigen vertelden hoe het boek hen hielp om met hun clinici te communiceren, terwijl anderen exemplaren kochten om hun families te helpen, zoals de grootmoeder die het boek aan haar kleinkinderen gaf om haar veranderende lichaam uit te leggen.

De impact van het boek

De respons op What Parkinson’s Feels Like is overweldigend positief. Veel mensen hebben me bedankt omdat ik ze heb geholpen om via kunst uit te drukken hoe parkinson voor hen voelt. Het helpt mensen om effectiever met anderen te communiceren via kunst, omdat een afbeelding in veel talen meer dan 1.000 woorden kan zeggen zonder dat er woorden worden gebruikt.

Een fysiotherapeut vertelde een verhaal over een cliënt met de ziekte van Parkinson die moeite had om zijn fysieke uitdagingen uit te leggen. Nadat hij de illustratie had gezien van een man die door nat cement liep en de vrouw die in de knoop zat, voelde de cliënt zich eindelijk begrepen. Deze visuele metaforen stelden de fysiotherapeut in staat om zijn aanpak aan te passen en effectievere ondersteuning te bieden.

Het doel van dit boek is om te informeren, empathie op te bouwen en bewustzijn te creëren over parkinson. Door mensen te helpen hun ervaringen te communiceren, brengt het ons dichter bij elkaar en herinnert het ons eraan dat niemand alleen is op zijn reis.

Het maken van deze illustraties was een emotionele reis. Ik voelde me diep verbonden met de dagelijkse worstelingen van mensen met parkinson. Ik voelde vooral medeleven met mijn leeftijdsgenoten met Young Onset Parkinson (YOPD), die vaak jongleren met het opvoeden van gezinnen, het managen van carrières en het afbetalen van hypotheken terwijl ze deze uitdagende aandoening doorstaan.

Interview Barbara Salsberg Mathews

Wateen prachtig

olieverfschilderij hebjevan

Barbara gemaakt, LaurieMcGaw!

Gemaakt door portretschilder

Laurie McGaw

Sommige ervaringen bleven nog lang bij me hangen nadat ik ze had afgetekend. Bijvoorbeeld de levendige metafoor van Allie Signorelli, die alleen op haar rug in de oceaan drijft, onzeker wanneer een golf over haar heen zou kunnen slaan, maar toch rust en glimpen van schoonheid in haar omgeving vindt, was diep ontroerend. Ook Dave Clarks reflectie op het leven in slow motion en het vinden van vreugde in kleine dingen, zoals felgekleurde sokken die hem aan het lachen maken, raakte mijn hart.

Op een luchtigere noot, ik heb veel plezier gehad met het illustreren van "de ongenode gast", een levendige beschrijving van Richelle Flanagan en Dr. Soania Mathur. Het was een kans om de speelse maar aangrijpende beelden te verkennen die een groot deel van het boek kenmerken.

Elke illustratie zorgde ervoor dat ik een diepe connectie voelde met de deelnemers en hun ervaringen. Hierdoor werd dit project een persoonlijke en betekenisvolle artistieke onderneming.

Plannen voor de toekomst

Ik heb verschillende ideeën in ontwikkeling, maar het is nog te vroeg om de details te delen. Een project waar ik enthousiast over ben, is een serie zelfstudie therapeutische mimevideo's, gebaseerd op mijn achtergrond als professioneel mimespeler. Deze video's, ontworpen om mensen met parkinson te ondersteunen, zullen dit voorjaar gratis beschikbaar zijn op mijn YouTube-kanaal, dankzij de steun van Parkinson Canada.

Meer informatie over dit initiatief vindt u hier. Blijf op de hoogte!

Berichtaande lezers

Iedereenkrijgttemakenmet uitdagingeninhetleven. Voordegenenonderonsdie metparkinsonleven,zijn sommigevandeze uitdagingen,zoalseen tremor,zichtbaar,terwijl veelandereverborgen blijven.Ikhoopdatditboek helptomhetvolledige spectrumvanonze ervaringentebelichtenen andereneraanteherinneren datweindeeersteplaats mensenzijn,dieonsbest doenommetveerkrachten moeddoorhetlevente navigeren.

Hetisnietaltijdmakkelijk, maargezien,gehoorden begrepenwordenkanhet verschilmaken.Hethelpt onsomonsminderalleente voelenenikhoopdatdit boekopeenbetekenisvolle manierempathieen verbindinginspireert.

Heel erg bedankt Parkipson’s Europe, PD Avengers en Parkinson Canada

Ik ben deze drie ongelooflijke Parkinson-goededoelenorganisaties enorm dankbaar. Ze hebben mij allemaal op betekenisvolle wijze gesteund.

• Parkinson Canada heeft mij onschatbare steun verleend bij het maken van mijn therapeutische mimevideo's, waardoor ik dit project tot leven kon brengen.

• Parkinson’s Europe speelde een cruciale rol bij het helpen creëren van dit boek. Zonder hun hulp zou What Parkinson’s Feels Like niet mogelijk zijn geweest.

• PD Avengers heeft mij de kracht gegeven om mij in te zetten voor de ziekte van Parkinson door hun informatieve bijeenkomsten en uitgebreide netwerk, wat mij inspireerde om mijn stem te versterken.

Dit boek, What Parkinson’s Feels Like, is mijn manier om jullie te bedanken en geld in te zamelen voor deze drie geweldige organisaties. Het is ook mijn cadeau aan mijn parkinson-familie. Als ik aan hen denk, voedt dat mijn vastberadenheid om te blijven teruggeven, door te tekenen, schilderen, dansen en creëren.

Wil je meer weten? Luister dan naar de podcasts met Barbara.

Luister hier naar de volledige aflevering.

U kunt een fysiek boek kopen via amazon.com.

Volg deze link

HOE PARKINSON'S ZICH VOELT

Een verzameling illustraties van Barbara Salsberg Mathews.

Geïnspireerd op ervaringen van mensen met parkinson wereldwijd.

Download het boek door te klikken op het boek of de QR-code in te scannen.

Downloadhier

INTERVIEW

Janneke den Ouden . .

Interviewmetschrijfster JannekedenOuden

Interview Janneke den Ouden

Schrijfster ‘Val Dood’

Een thriller

De wens om boeken te schrijven had ik al vele jaren. Omdat ik een leuke maar drukke baan had, een groot gezin en de nodige sociale contacten kwam het er maar niet van. Ik stelde het maar uit en uit. Toen Mijnheer P. bij me kwam inwonen besefte ik dat ik echt moest beginnen met schrijven. De klok tikt door. Dat mijn eerste boek over parkinson zou gaan stond buiten kijf. Dat moest een boek worden waarin het vooral om herkenbaarheid draaide, voor lotgenoten met de ziekte maar ook voor de partners ervan, de kinderen, vrienden, buren, etc. Het resulteerde in Dagboek van een triller.

Dat ik direct daarna een kinderboek schreef: ‘Verhalen en versjes voor lieve én stoute kinderen’ voelde net zo vanzelfsprekend. Iets om na te laten aan mijn kleinkinderen maar ook omdat ik werkelijk als kind dacht bij mijn eerste bezoek aan de bibliotheek dat ik in de hemel was. Ik wist niet eens van het bestaan van de instelling af. De onderbuurvrouw, een lerares

Nederlands, vroeg mijn moeder of ze mij erheen mocht meenemen. Ik kan me ieder moment ervan nog zo goed herinneren. De entree, de grote brede trap naar boven, de lichtinval door de ramen en de lage witte houten rekken vol boeken waarvoor ik me op mijn knieën liet zakken. Ik mocht drie boeken uitzoeken en er werd me verteld dat, als ik de boeken uit had en terug bracht, ik wéér drie nieuwe mee mocht nemen. Wat was ik gelukkig toen ik toestemming kreeg om vaker naar de bibliotheek te gaan. Lezen is zo belangrijk voor kinderen, dat moeten we echt stimuleren.

Maar nog vóór ik ging schrijven over Mijnheer P. droomde ik dus al jaren over thrillers schrijven (eventueel nog een biografie of reisboek). Ik heb nooit de wens gehad om zoetsappige romans te schrijven.

Daar is helemaal niets mis mee maar het past niet bij me. Ik hou van spanning, een verrassende plottwist en hoofdpersonen die, net als in het echte leven, gecompliceerd in elkaar steken en daardoor interessant zijn om over te schrijven. Ik gebruik graag mijn fantasie.

Inspiratie voor personages

Wanneer je een boek gaat schrijven heb je een plan nodig. Je maakt een synopsis, dat wil zeggen een soort bouwtekening van je boek. Waar gaat het over, welke personen spelen een rol, hoe eindigt het, wat is je doelgroep, etc. Je zet de personages beknopt op papier en wat er gaat gebeuren met ze. Natuurlijk ga je wel op zoek naar informatie die je nodig hebt om het kloppend te krijgen. Wanneer ik een persoon beschrijf die narcistisch is wil ik dat het klopt wat ik schrijf. Als ik over een uitbater van een nachtclub of een brandweerman wil schrijven wil ik weten waar die mee te maken hebben.

Het grappige is dat wanneer ik verder in het verhaal zit, de personages mij hun juiste naam vertellen en aanvullende persoonlijke feitjes zoals beroep, kleur haar, eigenaardigheden, etc. Zo kan het dus dat ik in het begin iemand Bob noem op een bepaald moment die naam aanpas in Maurice omdat het personage mij dat duidelijk maakt. De personages gaan echt leven voor mij en ik ga van ze houden, hoe vervelend ze soms ook zijn. Ik vergeet regelmatig dat ik ze verzonnen heb en ze niet echt bestaan. Ik heb zelfs wel eens een traantje om een personage gelaten in de volle wetenschap dat ik én de persoon én de gebeurtenis net zelf verzonnen had ;-)

Interview Janneke den Ouden

Schrijfster ‘Val Dood’

Het verhaal

Ik heb voor ik ging schrijven een plot bedacht. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb op een gegeven moment wel een andere dader gekozen. Dat voelde zoveel meer kloppen.

Schrijfproces

Een boek schrijven is een heel project. Ik zou het liefst me af en toe een paar weken met manlief en onze tent naar een rustige plek willen verplaatsen om me echt over te kunnen geven aan het schrijven. Nu is de agenda iedere dag weer vol met de beslommeringen die iedereen heeft. Vaak hele leuke dingen maar ik wil dit jaar op zoek naar een betere verdeling. Eerst schrijven en pas daarna weer veel leuke dingen. Schrijven is trouwens ook heel leuk hoor!

Tijd en toewijding

Ik schrijf best in een redelijk snel tempo en vrij makkelijk. Ik heb de basis van het boek in een paar maanden geschreven maar wilde nog een hoop veranderingen en aanvullingen aanbrengen. Ik merkte toen Bart en ik een paar weken naar Frankrijk gingen ik veel makkelijker aan het schrijven toekwam en ik ook heel veel inspiratie had. Ik hoop dat ik leer mijn agenda daarop aan te passen. Ik ben zelf chef agendabeheer dus ik moet er zelf mee aan de slag gaan.

Je ervaring bij het

toneel ben je daardoor

gaan schrijven?

Ha ha, nee hoor. Het is eerder omgekeerd. Je zoekt een werkplek die bij je past. Ik ben al die jaren niet veranderd. Mijn werkomgeving zorgde er wel voor dat ik een enorm scala aan voorstellingen heb gezien in allerlei genres en dat ik er me er heel erg thuis voelde. Het viel mijn collegae overigens wel op hoeveel fantasie ik had.

Als kind en als puber schreef ik al regelmatig maar

helaas is dat allemaal niet bewaard gebleven.

Creativiteit werd thuis ook niet gestimuleerd. Ik tekende en schilderde als kind heel graag en was dolblij toen ik na lang zeuren op tekenles mocht. Helaas heb ik maar één les kunnen volgen Mijn ouders kochten een huis en het geld moest naar het huis. Voor die eerste les moest ik een hek tekenen. Ik was op pad gegaan en had met houtskool een hek getekend in een weiland. Geen idee of het echt goed was. Ik heb de tekening versnipperd en door de toilet gespoeld. Ach, er zal vast geen Rembrandt aan me verloren zijn gegaan ��

Een enkel gedicht is op verrassende wijze de vuilnisbak ontvlucht en het was erg leuk die vorig jaar terug te vinden. Mijn nichtje kwam onlangs met een briefje dat ik schreef toen zij met haar ouders een weekje op vakantie was naar Zwitserland en wij als gezin uit de binnenstad een week in hun huis in Zeeland mochten verblijven. Ik wist niet zeker of mijn nichtje wist dat ik in haar bed had geslapen en voelde de noodzaak om haar dat te vertellen en op te biechten dat ik met haar speelgoed had gespeeld. Zó leuk dat zij dat briefje al die ja heeft bewaard. Ik schreef dat het me opviel dat zij zoveel poppen had en ik bood aan dat ze met míjn poppen mocht spelen die, samen met de poppenkleertjes, bovenop de kast in een doos lagen.

Bijzondere schrijfstijl

Ik hoor heel vaak dat ik een herkenbare manier van schrijven heb die makkelijk wegleest. Ik denk er verder dus maar niet over na. Deze stijl: dat ben ik!

Op mijn werk heb ik wel veel brieven geschreven. Ik kan behoorlijk hoogdravende en zakelijke epistels schrijven en enorm genieten van ingewikkelde zinnen met woorden die nog maar sporadisch gebruikt worden. Ik was ruim twaalf jaar voorzitter van de Ondernemingsraad en met de overgang naar een eigen CAO en later een fusie kon ik me naar hartenlust uitleven op vele epistels. Maar boeken schrijven is veel leuker.

Interview Janneke den Ouden Schrijfster

‘Val Dood’

Een spannend en mooi boek ...

Ik bedacht het plot en maakte een heel korte samenvatting van het verhaal. Dat is nodig, ik vergelijk het met een verbouwing in je huis. Dan ga je ook niet beginnen met een muur eruit te halen maar bedenk je eerst of je een grotere kamer wilt hebben. Het is ook niet hetzelfde als de achterflap want daar zet je zeker niet neer hoe het afloopt.

Ik wilde heel graag een verhaal in meervoudig perspectief, dat wil zeggen een verhaal verteld door alle personages. In Val dood! zijn dat er zes. Dat is niet gebruikelijk in Nederland en ik kreeg meermaals het dringende advies om dat niet te doen. De lezer zou dit veel te moeilijk vinden en niet aankunnen.

Ik denk oprecht dat je de lezers niet moet onderschatten, die kunnen dat echt wel aan. Ik ben een pietsie eigenwijs en heb het dus geschreven vanuit zes personages, precies zoals ik het wilde.

Waarom?

De boekpresentatie: “Ik had er heel veel zin in. Je werkt naar dat moment toe en dan wil je dat het ook zover is.”

Ik vond het dit keer doodeng om het boek de wijde wereld in te sturen. Dit boek is niet autobiografisch en niet een doorsnee boek. Een boek is een kindje van je hersenen en je bent als schrijver trots op het kindje. Wat nou als men het een lelijk dom kind zou vinden? De dag na de boekpresentatie kwam de allereerste prachtige reactie al binnen gevolgd door nog veel meer in de dagen erna. Ik kon opgelucht ademhalen. Het waren unaniem mooie warme prachtige reacties. Ik heb ze wel twintigmaal doorgelezen. Ook bij Bol en Bruna en de Readshop zag ik vijf sterren reviews. Maar nog steeds ontbreekt het zelfvertrouwen dat ik een goed boek heb geschreven. Ik ben ook echt zo’n irritant type dat 99 mooie reacties kan krijgen maar van een enkele minder positieve reactie wakker kan liggen.

Oh ja, je vroeg welke reactie mij bijzonder raakte. Een ontzettend originele reactie, namelijk deze: ‘Wanneer ik later alzheimer krijg, wat ik natuurlijk niet hoop, heb ik wel één troost. Dan kan ik iedere dag opnieuw dit prachtige boek lezen en er iedere dag weer van genieten.’

Opluchting dat het goed gegaan was, het gezellig was maar ook het besef dat er heel wat mensen mijn boek VAL DOOD! aangeschaft hadden en dat thuis zouden gaan lezen. Ik hoopte zo dat ze het mooi vonden.

Kun je jouw favoriete scenes in je boek verklappen?

Ik vertel alleen globaal welke twee stukjes want ik wil niets weggeven �� Het stukje waarin Jenske Roos aantreft op de bank in de tuin en een brief van Roos aan haar zus. Mensen die het boek hebben gelezen weten vast direct welk stukje ik bedoel! 29

Al een nieuw project in gedachte?

Jazeker, ik heb heel veel ideeën. Zelfs voor meerdere boeken en waarschijnlijk teveel ideeën! Zoals een psychologische thriller met de titel ‘Sijpelend gif,’ een boek over DBS met de titel’ Doe mij maar een DBS-je! En een vervolg op Dagboek van een triller.

Niemand weet wat de toekomst brengt maar ik ga mijn best doen nog meer te schrijven en stort me binnenkort op het volgende boek.

Natuurlijk blijf ik ook mijn column schrijven en mijn blog op jannekeschrijft.com. Hierop heb ik veel volgers die mijn verslagen over mijn reizen met veel plezier lezen. Het is grappig te zien dat sommige dagen waarvan ik denk dat er niet heel veel spec taculairs gebeurde juist ontzettend veel lezers trekken.

Waarschijnlijk toch weer de herkenning. ?

Wat is jouw grote wens?

Dat ik altijd precies dezelfde irritante persoon blijf. Mijn oma had namelijk gelijk toen ze op de leeftijd van dik negentig tegen me zei: ’Van binnen ben ik precies dezelfde als toen ik achttien was. Alleen de buitenkant is veranderd.’ Ze tuurde peinzend uit het raam en zuchtte: ’Als ik nu jong was zou ik motor gaan rijden.’

Familie is belangrijk, ieder kind wil gezien worden. Solidariteit is belangrijk. Moeten geheimen altijd uitkomen? En soms mag wraak best lekker voelen:-)

k begrijp helemaal dat je deze adembenemende thriller Val Dood van de getalenteerde Janneke den Ouden niet wilt missen! Dit meeslepende boek is nu verkrijgbaar bij alle (online) boekhandels. Laat je meevoeren door een bloedstollend verhaal vol spanning en intrige. Mis het niet!

Titel: Val Dood

Titel: Val Dood

Auteur: Janneke den Ouden

Auteur: Janneke den Ouden

ISBN: 978-94-6511-332-6

ISBN: 978-94-6511-332-6

Prijs: €19,50 Prijs: €19,50

Thema: Spannende literaire thriller, fictie

Thema: Spannende literaire thriller, fictie

IInhoud: nhoud:

Twee zussen, Lynn en Roos, delen een gruwelijk geheim over een

Twee zussen, Lynn en Roos, delen een gruwelijk geheim over een gebeurtenis uit hun jeugd. Het geheim heeft hun hele leven gebeurtenis uit hun jeugd. Het geheim heeft hun hele leven getekend en gekleurd. Wanneer Lynn gaat trouwen besluit ze het getekend en gekleurd. Wanneer Lynn gaat trouwen besluit ze het geheim naar buiten te brengen om zo met een schone lei de geheim naar buiten te brengen om zo met een schone lei de toekomst tegemoet te gaan. Ze stuit hierbij op hevig verzet van toekomst tegemoet te gaan. Ze stuit hierbij op hevig verzet van Roos, want die weet één ding zeker: het verleden moet met rust Roos, want die weet één ding zeker: het verleden moet met rust worden gelaten. Kunnen zussen elkaar vertrouwen? Moeten worden gelaten. Kunnen zussen elkaar vertrouwen? Moeten geheimen altijd uitkomen? Op verrassende wijze volgt de lezer geheimen altijd uitkomen? Op verrassende wijze volgt de lezer alle zes de personages in dit boek, die langzaam maar zeker alle zes de personages in dit boek, die langzaam maar zeker afstevenen op een einde dat geen van hen aan zag komen. afstevenen op een einde dat geen van hen aan zag komen.

Een dag voor vrouwen met parkinson mogelijk gemaakt door

Recreatiepark

De Dikkenberg en restaurant

Schaapskooi.

KLIK HIER OM JE AAN TE MELDEN

Vrouw en Parkinson Event 2025

De derde editie van het Vrouw en Parkinson Event staat voor de deur! Wat begon als mijn initiatief in 2023, groeide al snel uit tot een groot succes. Tijdens de eerste editie straalden de deelnemers, wat meteen vroeg om een vervolg—met dubbel zoveel vrouwen. In 2024 wederom een prachtige dag!

Dit jaar verwelkomen we opnieuw tot 50 vrouwen op Recreatiepark De Dikkenberg. Een plek middenin het bos, waar we in een ontspannen sfeer samen kunnen komen. Op het terras genieten we van de natuur, het weer en vooral van elkaars gezelschap. Dit is een dag speciaal voor vrouwen, om ervaringen uit te wisselen, elkaar te inspireren en verbinding te vinden.

Net als voorgaande edities hebben we een bijzondere hoofdgast. Dit keer gaan we in gesprek met Judith Tielen over vrouwengezondheid. Ze vertelt ons over haar werk en luistert naar onze ervaringen als vrouwen met parkinson. Judith, dank je wel dat je erbij bent en de dialoog met ons aangaat!

's Middags staat er weer een gevarieerd programma op de planning, met workshops zoals urban poling, yoga en leer je kleurfamilie kennen. Dit jaar begeleiden Dominique, Els en Wendy deze dag. Er is volop ruimte om samen met elkaar te praten en er een gezellige middag van te maken.

Wendy: “Ik wil je deze dag weer zien stralen!”

Terugblik 2024

AGENDA AGENDA

09:30 - 10:00 ONTVANGST MET

09:30 - 10:00 ONTVANGST MET

KOFFIE EN IETS LEKKERS KOFFIE EN IETS LEKKERS

10:00 - 10:10 OPENING 10:00 - 10:10 OPENING

10:10 - 11:10 In gesprek met 10:10 - 11:10 In gesprek met

Judith Tielen - lid 2e kamer

Judith Tielen - lid 2e kamer

111:10 1:10 - 11:30 KOFFIEPAUZE - 11:30 KOFFIEPAUZE

11:30 - 12:00 In gesprek met 11:30 - 12:00 In gesprek met

Judith Tielen - lid 2e kamer

Judith Tielen - lid 2e kamer

12:00 - 12:15 Bewegen 12:00 - 12:15 Bewegen Vrouw&Parkinson Vrouw&Parkinson2025 2025

12:15 - 13:15 LUNCH BUFFET 12:15 - 13:15 LUNCH BUFFET

14:00 Wendy 14:00 Wendy in gesprek in gesprek met met

13: 15- 15:16 WORKSHOPS 13: 15- 15:16 WORKSHOPS

Urban Poling met Hans Louwerse Urban Poling met Hans Louwerse

van Parkinson Boxing NL van Parkinson Boxing NL

""Leer je mooiste kleur familie Leer je mooiste kleur familie

kennen - voor meer persoonlijke kennen - voor meer persoonlijke

kracht door kleur" met Ricky kracht door kleur" met Ricky

Kamphorst - Studio Hoofdzaken Kamphorst - Studio Hoofdzaken

13:15 - 16:00 RELAX 13:15 - 16:00 RELAX

Meet & Greet Meet & Greet

PPhotobooth hotobooth Yoga met Dominique Prins- Yoga met Dominique PrinsKönig König

16:00 - 16:30 16:00 - 16:30 Einde Einde

Parkinson treft vrouwen anders.

Tijd

INTERVIEW Judith Tielen Lid van Tweede Kamer

. . .

Judith Tielen

Lid van Tweede Kamer

Je hebt Geneeskunde gestudeerd, daarna gewerkt in het bedrijfsleven o.a. als marketeer bij P&G Pharmaceuticals. Hoe is jouw interesse in geneeskunde ontstaan?

“Ik dacht ooit dat je een beroep moest kiezen dat je je hele leven zou doen tot aan je pensioen en het enige dat me leuk leek voor zo'n lange periode was dokter worden: afwisselend werk, contact met mensen, kennis over gezondheid en ziekte... De studie was machtig interessant, nog steeds vind ik het fascinerend om meer te leren en te weten hoe het menselijk lichaam werkt en wat medicijnen en behandelingen kunnen doen. Maar ik kwam er ook achter dat je steeds meer leert over een steeds kleiner stukje mens en dat ik een heel breed interessegebied heb en me graag met heel veel dingen bemoei. Daarom ben ik na mijn studie in het bedrijfsleven gaan werken met als hobby politiek.”

Je hebt de overstap gemaakt naar de politiek. Wat was jouw drijfveer om deze stap te zetten?

“Ik voel me betrokken bij maatschappelijke vraagstukken en werd na mijn studie lid van de VVD. Al snel werd ik actief lid en kreeg ik plezier in het praten over vraagstukken en meedenken over (overbodige) regels of problemen in ons land. Op een gegeven moment wilde ik dat niet alleen binnen de VVD doen, maar ook echt de politieke arena instappen. Dus toen in 2014 de gemeenteraadsverkiezingen kwamen, stelde ik me kandidaat en werd ik lid van de gemeenteraad in Utrecht.”

Wat motiveert jou het meest in je werk als Tweede Kamerlid? Zijn er ook dingen die je minder leuk vindt?

Je hebt de overstap gemaakt naar de politiek. Wat was jouw drijfveer om deze stap te zetten?

“Het leukst zijn de gesprekken met allerhande mensen in het land en bezoeken aan de plekken waar zij werken. Vanuit mijn portefeuille Gezondheid en Zorg zijn dat vaak verpleegkundigen en andere zorgprofessionals en bedrijven die spullen maken voor goede zorg. Ik krijg altijd energie van hoe mensen over hun werk praten en hoe gepassioneerd ze vertellen over welke regels of welk beleid er anders zou moeten. Soms kan ik ook nog wat voor hen betekenen. Soms.’

Op het Vrouw en Parkinson Event ga je in gesprek met vrouwen die deze ziekte hebben. Kun je iets meer vertellen over wie jij bent en wat deze vrouwen van jou kunnen verwachten?

“Ik ben Judith, 53 jaar, moeder van drie en wonend met echtgenoot en twee kinderen in Utrecht. Ik kom met passie op voor de vrijheid van vrouwen; vrouwen verdienen immers meer... in elk geval meer dan ze krijgen. Dat gaat over financiële onafhankelijkheid, maar ook over de positie van vrouwen in de maatschappij en in organisaties. Over keuzevrijheid. Ik hoop dat ik op het event met vrouwen in gesprek kom om te horen hoe zij dit alles beleven en wat ervoor nodig is om optimale vrijheid te kunnen ervaren.”

Hoe vind jij het om in gesprek te gaan met vrouwen met parkinson?

“Ik verwacht ook uit deze gesprekken weer veel energie en inspiratie op te doen, omdat ik denk dat ik veel kan leren over hoe het is om als vrouw te maken te hebben met een chronische ziekte, met parkinson.”

Je zet je in voor de algehele gezondheid en dus ook voor vrouwengezondheid. Wat zijn volgens jou de grootste knelpunten binnen de vrouwengezondheid?

“De geneeskunde is voor een heel groot deel gebaseerd op de kennis over de man. Diagnostiek, behandeling en medicijnen zijn grotendeels getest bij mannen en veel minder (soms helemaal niet) op vrouwen. Daardoor worden diagnoses gemist en slaan behandelingen minder goed aan.

Bovendien denk ik dat veel vrouwen zich ook niet altijd goed gehoord en gezien worden door artsen. Mensen zijn meer dan hun ziekte, maar artsen zien dat niet altijd. Dat geldt ook voor mannen, maar voor vrouwen denk ik dat het nog belangrijker is om niet alleen als 'gezondheidsklacht' benaderd en behandeld te worden.”

Welke concrete stappen moeten er volgens jou worden genomen om de vrouwengezondheid te verbeteren?

“In ons verkiezingsprogramma heb ik gepleit voor een nationale strategie vrouwengezondheid en daarvoor is ook een motie ingediend door een groep van Kamerleden van verschillende partijen, waaronder ik. Die nationale strategie moet een ambitie laten zien om vrouwengezondheid te verbeteren, inclusief ook meetbare doelen zoals kwaliteit van leven, welbevinden, verzuim en uitstroom. Dat heeft extra en gericht wetenschappelijk onderzoek nodig, maar ook sociaal-economische onderzoeksvragen spelen daarbij een rol.”

Zijn er al plannen of initiatieven om de zorg voor vrouwen structureel te verbeteren?

“Die zijn er zeker. Er is een wetenschappelijk onderzoeksprogramma vanuit ZonMw (de organisatie die medisch-wetenschappelijk onderzoek laat doen) en onder leiding van een aantal powervrouwen, zoals cardioloog Jolande Wittekoek en gynaecoloog Marlies Bongers, wordt ook in de medische wereld geknokt voor meer aandacht voor de vrouw in de gezondheidszorg. In allerlei zorgorganisaties is er aandacht voor, maar het is nog wat versnipperd en er wordt toch vaak ook nog wat lachterig gedaan over de gezondheid en de zorg van en voor vrouwen.”

Als je één beleidsbeslissing direct zou kunnen nemen en uitvoeren, welke zou dat dan zijn en waarom?

“Ik zou kwaliteit van leven als maatstaf verplicht maken bij alle behandelingen en medicijnen. In de medische wereld wordt soms te weinig gekeken naar wie de mens is achter de ziekte en wat voor die mens belangrijk is in het leven. Door kwaliteit van leven een grotere rol te geven in de beoordeling van behandelingen gaat 'de mens' meer centraal komen te staan.”

Je bent ook commissievoorzitter van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Kun je binnen dit domein iets betekenen voor vrouwen met parkinson?

“Als commissievoorzitter probeer ik mijn mening over sociale zaken en werkgelegenheid een beetje in te houden, maar die mening heb ik wel. Ik ben zelf ook woordvoerder geweest op dit domein en heb veel gepleit voor o.a. begeleiding van chronische kankerpatiënten bij werk en meedoen. Dit zou natuurlijk breder getrokken kunnen worden naar chronische patiënten, met name vrouwen. Wat we geleerd hebben van chronische kankerpatiënten kunnen we daarvoor gebruiken.”

Mijn platform staat voor elkaar inspireren om positief om te gaan met je diagnose. Hoe kijk jij hier tegenaan? Denk je dat er meer aandacht moet komen voor de kracht van een positieve mindset bij ziekte? En wat zou er volgens jou hierin moeten veranderen.

“Jouw positieve en energieke instelling is ook voor mij inspirerend. Vooral ook omdat ik denk dat dat kracht brengt. Uiteindelijk is ziekte meer dan alleen een fysiek en medisch probleem, en heeft het invloed op andere dingen in het leven. Ik ben ervan overtuigd dat met een positieve mindset al die andere dingen ook beter te dragen zijn én dat dat weer invloed heeft op het fysieke. Volgens mij zijn daar diverse wetenschappelijke onderzoeken over. Met positieve gezondheid kom je verder en een positieve mindset draagt daaraan bij.”

Wat zou je willen zeggen tegen de vrouwen met parkinson

Ik kijk ernaar uit om jullie, bijzondere, sterke, unieke vrouwen te ontmoeten. Laat weten hoe jouw kwaliteit van leven beter kan en wat de politiek daarbij kan doen. l I D V A N D E 2 E k A M E R

INTERVIEW ParkinsonBoxingNl UrbanPoling

Hans Louwerse van Parkinson Boxing NL is onze trouwe partner tijdens het Vrouw & Parkinson Event. In het eerste jaar kregen de vrouwen

Parkinson bokstraining, het jaar daarop was er de Body &Brain Training. Dit jaar introduceren ze weer iets nieuws: Urban Poling.

Wat vond jij ervan, Hans, om er alle keren bij te zijn.

Het was heel prettig om aanwezig te zijn en om mijn workshops te geven. Ik geniet ervan om met mensen in contact te komen en ze te helpen. Het is altijd fijn om te zien dat deelnemers actief meedoen en dat ze baat hebben bij wat we doen.

Wat vind je van de opzet en het concept van het Vrouw & Parkinson Event? Wat maakt het volgens jou waardevol?

De opzet van het event is heel toegankelijk en laagdrem iedereen om te leren, ervaringen te delen, en zich onder event waardevol maakt, is de focus op het creëren van zowel fysieke als mentale gezondheid centraal staan. Het biedt praktische informatie en workshops die direct bijdragen aan de verbetering van de kwaliteit van leven.

Zie je duidelijke verschillen tussen vrouwen en mannen als het gaat om parkinson? Zowel in hoe de ziekte zich uit als in bijvoorbeeld parkinson-boksen?

Ja, er zijn zeker verschillen, zowel in hoe de ziekte zich uit als in de reacties op activiteiten zoals parkinson-boksen. Vrouwen kunnen vaak andere symptomen ervaren dan mannen, zoals bijvoorbeeld stijfheid in bepaalde lichaamsdelen.

In de context van parkinson-boksen kan het zijn dat vrouwen gevoeliger zijn voor vermoeidheid of dat ze andere manieren zoeken om hun kracht en balans te verbeteren. Het is belangrijk om hier rekening mee te houden bij het aanbieden van oefeningen.

Zijn er bepaalde oefeningen of activiteiten die vrouwen in jouw lessen extra leuk of nuttig vinden?

Vrouwen lijken vooral gebaat bij oefeningen die hen helpen de controle over hun lichaam terug te krijgen en die ze in hun dagelijkse leven kunnen toepassen. Oefeningen die de mobiliteit bevorderen, zoals lichte krachttraining en balans- en coördinatie-oefeningen, zijn vaak heel nuttig. Ook wordt er veel waarde gehecht aan cognitieve oefeningen die de geest scherp houden, zoals het combineren van fysieke bewegingen met mentale uitdagingen.

Je geeft een workshop op dit event. Kun je daar wat meer over vertellen?

In onze workshop wandelen met Urban Poling wandelstokken (nordic walking) focussen we op het versterken van zowel lichaam als geest. We doen oefeningen die specifiek gericht zijn op het verbeteren van de mobiliteit, balans en kracht, Het idee is om de deelnemers te laten ervaren hoe ze hun dagelijks functioneren kunnen verbeteren en zich sterker kunnen voelen.

Wat kunnen de deelnemers verwachten

van jouw workshop? Wat hoop je dat ze eruit meenemen?

In mijn Urban Poling workshop zullen de deelnemers leren hoe ze wandelstokken op een effectieve manier kunnen inzetten om hun mobiliteit en balans te verbeteren. Urban Poling is een vorm van nordic walking speciaal gericht op en gemaakt voor mensen met parkinson, waarbij je de stokken gebruikt om je hele lichaam te activeren, wat niet alleen goed is voor de benen, maar ook voor coördinatie, de core en het bovenlichaam.

De deelnemers kunnen verwachten dat ze kennismaken met de juiste techniek en leren hoe ze deze techniek kunnen toepassen voor een betere houding en meer stabiliteit tijdens het wandelen. Wat ik hoop dat ze meenemen, is niet alleen de techniek zelf, maar ook het besef van de voordelen van deze vorm van beweging voor hun algehele gezondheid en hoe het hen kan helpen hun zelfvertrouwen en mobiliteit te vergroten.

Vind je het belangrijk dat er speciale aandacht is voor vrouwen met parkinson? Waarom?

Ja, ik vind het zeker belangrijk. Vrouwen hebben vaak andere zorgbehoeften dan mannen, zowel in hoe de ziekte zich uit als in hoe ze ermee omgaan. Speciale aandacht voor vrouwen zorgt ervoor dat we rekening kunnen houden met die verschillen en dat vrouwen de zorg en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben om hun kwaliteit van leven te behouden of zelfs te verbeteren.

Tot slot, wat zou je willen zeggen tegen de vrouwen die naar dit event komen?

Ik zou willen zeggen dat het belangrijk is om niet op te geven, ook al is het soms moeilijk. Jullie zijn niet alleen. Dit event biedt jullie de kans om jezelf te versterken, te leren en te groeien. Samen kunnen we sterker worden en de uitdagingen die parkinson met zich meebrengt, het hoofd bieden.

Heb je nog een vraag voor Judith Tielen, onze gast die met de vrouwen in gesprek gaat over vrouwengezondheid.

Ik zou graag willen weten hoe Judith denkt dat we de ondersteuning voor vrouwen met parkinson verder kunnen verbeteren, zowel fysiek als mentaal. Wat zijn volgens haar de belangrijkste stappen die we kunnen zetten om deze vrouwen optimaal te ondersteunen?

INTERVIEW

Dominique Prins-König

Workshop Yoga . . .

Wat was je eerste indruk toen je over dit event hoorde?

Ik dacht: wat een goed idee! Ik was ook benieuwd naar al die andere vrouwen met parkinson. Tijdens de eerste editie was het een mooie mix van ‘oude bekenden’ en nieuwe mensen. En ook de tweede keer leerde ik weer leuke nieuwe vrouwen. kennen. Daarnaast is het erg leuk om bekenden weer eens te zien en spreken.

Hoe vind je de opzet en het concept van dit event? Wat maakt het volgens jou waardevol?

De opzet vind ik goed gevonden, een mooie mix van informatief, ontspannend en ervaringen uitwisselen. Precies de drie dingen die wat mij betreft een dag geslaagd maken; je komt ontspannen, met nieuwe informatie en opgeladen door de leuke contacten weer thuis. Dit is natuurlijk wel een beetje ‘wij van wc-eend adviseren wceend’, aangezien ik assisteer bij de organisatie van dit event. ��

Zijn er bijzondere verhalen of ervaringen uit eerdere edities die je zijn bijgebleven?

Wat me van elke editie is bijgebleven is de onderlinge verbondenheid, de ontspannen sfeer en de vrolijkheid, ondanks het serieuze onderwerp dat ons allemaal verbindt. Mooi gemaakt worden door een visagiste, dansen met Sabine, leren over geluk; ik vind het allemaal even waardevolle herinneringen.

Je geeft een yogaworkshop tijdens het event. Wat kan yoga betekenen voor vrouwen met parkinson? Yoga kan van alles voor je doen, zowel fysiek als mentaal. Zo helpt yoga om je lijf soepel te houden, spanning los te laten (ont-spannen) waardoor je meer ruimte ervaart en helpt het ook om je lijf bewuster te voelen, zodat je ook beter voelt wat voor jou goed is. Daarnaast helpt yoga om je hoofd rustiger te maken, om meer balans te vinden en om flexibeler te worden, ook in je brein. Zo leer je om niet te blijven focussen op de beperkingen in je leven, maar ook de ruimte tussen die beperkingen te zien en te gebruiken.

Yogadocente en leeft zelf met Yogadocente en leeft zelf met

Dominique Prins-König: Dominique Prins-König:

Zijn er specifieke yogaoefeningen die vrouwen met parkinson als prettig of nuttig ervaren?

Dat verschilt uiteraard erg per vrouw, maar wat veel vrouwen, en zeker bij parkinson, fijn vinden om te doen zijn borstopeners, waarbij je je armen wijd spreidt, je hoofd optilt en zo je hele voorkant opent. Dit helpt tegen de voorovergebogen houding die vaak bij parkinson voorkomt. Ook houdingen waarbij je ruimte maakt in je (onder)rug, bijvoorbeeld de kat, vinden mensen vaak prettig.

Als vrouwen na het event zelf yoga willen volgen, hoe kunnen ze dan een geschikte parkinson-yogales vinden? Waar geef jij zelf les, en bied je ook online lessen aan?

Op www.yoga4parkinson.nl <http://www.yoga4parkinson.nl> kun je zien waar in jouw omgeving yoga4parkinsonles wordt gegeven. Zelf geef ik twee keer per week les in Hoofddorp. Op de website vind je ook informatie over online lessen.

Hoe heb jij de afgelopen edities van dit event ervaren?

"Beide keren waren ontzettend waardevol. De contacten, de vrolijkheid, de informatie. Ik had het niet willen missen en kijk al uit naar 23 mei!

Tot slot, welke boodschap zou je willen meegeven aan de vrouwen die naar dit event komen?

Ik zou willen zeggen: laat je verrassen en dompel je helemaal onder in de warme sfeer van deze bijzondere dag.

Wat zou je aan Judith Tielen willen vragen? Welke verbeteringen zie jij als noodzakelijk in de zorg en ondersteuning voor vrouwen met parkinson?

Ik denk dat het allereerst belangrijk is om de verschillen tussen mannen en vrouwen goed in kaart te brengen als het om gezondheid en aandoeningen gaat. De medische wetenschap heeft nog maar net ontdekt dat vrouwen niet ‘een soort mannen met borsten’ zijn. Welke consequenties heeft dat voor bijvoorbeeld symptomen, werking van medicatie, verloop van aandoeningen?

INTERVIEW Ricky Kamphorst

. . .

Ricky Kamphorst

Als een ambitieuze en gepassioneerde creatieve ondernemer inspireer en ondersteun ik JOU, de ondernemende vrouw, om jouw essentie te belichamen!

De mooiste en beste versie van jezelf!

Inside-out: als gecertificeerd Persoonlijke Kracht Expert, trainer, mentor en coach bied ik begeleiding op al deze gebieden om je bewustzijn te vergroten en je zelfvertrouwen te versterken, zodat je jouw kracht met impact kunt laten zien.

Vertrouwen maakt immers aantrekkelijk!

Mijn missie is om duizenden vrouwen met impact te helpen om ‘te laten zien wie je bent’! Ik wil benadrukken hoe bijzonder je bent! Wanneer jij jouw grootste kracht omarmt en vol zelfvertrouwen laat zien wie je bent, word je beter gezien, gehoord en gewaardeerd. Hierdoor kun je meer bereiken en betekenen. Vergroot je impact en authentieke zichtbaarheid!

Resultaat:

Diepgaandeinzichteninjezelfeneenzelfverzekerdeuitstralingdie jouwinnerlijkekrachtweerspiegelt.

Waarderingvoorjouwunieketalentenenjezelf.

Inzichtinjouwgrootstekrachten,balansendrijfveren.

Bewustwordingvandepositieveinvloedvankleuropjouwuitstraling encommunicatie.

MeerbegripenwaarderingvanuitHoofd–Hart-Kernzakendoor verbinding.

Effectieversamenwerken,watleidttotbetereresultaten.

Hetbesteuitjezelfhalendoorgebruiktemakenvanjouwkleur,met tipsvoorhetcreërenvaneenduurzamegarderobe.

Persoonlijke Kracht Methodiek

Persoonlijke Kracht is een unieke methodiek om je Persoonlijke Kracht te meten, te versterken en zichtbaar te maken. Met de online Persoonlijke Kracht Test, aangevuld met relevante rapportages en adviezen, krijg je snel inzicht in jouw grootste kracht, diepste drijfveren en het pad dat het beste bij jou aansluit. Daarnaast ontvang je praktisch advies voor een uitstraling met impact die de beste versie van jezelf zichtbaar maakt. Dit is de eerste methodiek die persoonlijkheid verbindt met uiterlijk, en je uitdaagt om letterlijk in je kracht te stappen en te laten zien wie jij bent en wat jou uniek maakt. Een beeld zegt meer dan duizend woorden.

DE PKM IS GEVALIDEERD DOOR ONDERZOEK IN SAMENWERKING MET DE TU EINDHOVEN EN BEHAALDE EEN SCORE VAN 9.0. HET MAAKT GEBRUIK VAN PRINCIPES UIT DE POSITIEVE PSYCHOLOGIE EN NLP VOOR OONLIJKE ONTWIKKELING.

Over Persoonlijke Kracht en de Magie van Kleur

Kun je wat meer vertellen over de workshop ‘Leer je mooiste kleurfamilie kennen’?

De volledige naam van de workshop is ‘Leer je mooiste kleurfamilie kennen voor meer Persoonlijke Kracht door Kleur’. Het doel is om deelnemers beter inzicht te geven in zichzelf, hun energie en balans, en hun zelfvertrouwen te versterken, zodat ze zich beter in hun vel voelen. Voorafgaand aan de workshop maken de deelnemers een online test, waarvan de resultaten worden verwerkt in een gepersonaliseerd rapport. Dit rapport onthult hun mooiste kleurfamilie en wordt na afloop, samen met een symbolisch kleurfamilie-hartje, per e-mail gestuurd als herinnering.

Wat kunnen deelnemers verwachten?

Tijdens de workshop ontdekken de deelnemers hun eigen kleurfamilie die het beste bij hen past, inclusief de bijbehorende drijfveren, het motto en de balans van die kleurfamilie. Het belooft een gezellige, interactieve en inspirerende sessie te worden, waarin warme verbinding en contact centraal staan.

Wat betekent kleur persoonlijk voor jou?

Voor mij is kleur een krachtig middel om mijn expressie en zelfbewustzijn te laten zien, in harmonie met wie je bent. Dit is gebaseerd op de psychologie van kleur en de betekenis en kracht ervan.

Hoe beïnvloedt kleur jouw dagelijks leven?

Met behulp van kleur geef ik vorm aan mijn uitstraling en stimuleer ik creativiteit en persoonlijke groei, zowel in mijn professionele als privéleven. Dit helpt me mijn doelen te bereiken en vormt de sleutel tot succes, evenals mijn blauwdruk voor gezondheid, plezier en geluk.

Wat kan kleur betekenen voor vrouwen?

Kleur kan vrouwen ondersteunen in het vergroten van hun zelfvertrouwen en het versterken van hun gevoel van kracht en energie. Maar ik wil niet te veel vooruitlopen – de magie hiervan wil ik graag tijdens de workshop onthullen!

Hoe pas jij zelf jouw kleurfamilie toe in je leven?

Op een speelse en creatieve manier! Het lijkt me leuk als de deelnemers tijdens de workshop kunnen raden of ontdekken tot welke kleurfamilie ik zelf behoor.

DE PKM IS GEVALIDEERD DOOR ONDERZOEK IN SAMENWERKING MET DE TU EINDHOVEN EN BEHAALDE EEN SCORE VAN 9.0. HET MAAKT GEBRUIK VAN PRINCIPES

UIT DE POSITIEVE PSYCHOLOGIE EN NLP VOOR PERSOONLIJKE ONTWIKKELING.

Wat betekent Persoonlijke Kracht voor jou, en welke rol speelt kleur daarin?

In de afgelopen jaren heb ik zelf ook te maken gehad met een reeks van persoonlijke tegenslagen en ingrijpende levensveranderende situaties, die een grote impact hebben gehad op zowel mijn privé als mijn zakelijke leven. Door mijn eigen positieve persoonlijke kracht te erkennen en daarbij kleur te gebruiken, heb ik veel weten te overwinnen, wat me heeft gebracht waar ik nu sta. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheden in volledige ‘presence’! Daarnaast laat ik me graag inspireren door de impact van kleur in cultuur en kunst.

Hoe is de Persoonlijke Kracht Methodiek ontstaan?

Wat inspireerde je om hiermee aan de slag te gaan?

Deze methodiek is voortgekomen uit de combinatie van persoonlijkheid en uiterlijk. Gedurende mijn hele ondernemende carrière heb ik een grote interesse gehad in mensen, hun uitstraling, ‘presence’ en de communicatie over wie ze zijn of willen zijn vanuit verbinding met hun hoogste potentieel. Deze methodiek is een waardevol instrument dat ik gebruik in mijn 1-op-1 trajecten, zowel individueel als in teams of groepen.

Wat zou je willen zeggen over het positief omgaan

met ziekte door middel van kleur?

Als creatief persoon heb ik me verdiept in parkinson en de impact ervan op het dagelijks leven. Wat ik altijd zeg is: “Ik ben niet mijn ziekte, ik ben een vrouw.”

Jij bent een vrouw, een uniek individu met je eigen naam, eigen talenten, eigen kwaliteiten en drijfveren hoe je in het leven wilt staan. De Persoonlijke Kracht Methodiek helpt je te ontdekken wie jij écht bent en wat je allemaal nog wel kunt doen. Wat vind je leuk? Hoe kan ik deze kracht benutten!

Welke boodschap wil je meegeven aan de vrouwen die deelnemen aan de workshop?

Kom en schrijf je snel in voor de workshop ‘Leer je mooiste kleurfamilie kennen voor meer Persoonlijke Kracht door Kleur’. Voor meer energie en balans, meer innerlijke rust, beter in je vel zitten en meer genieten van het leven met impact! Ik kijk ernaar uit om deze workshop voor jullie te verzorgen!

INTERVIEW

TogetherforSharon TogetherforSharon

ExclusiefgesprekmetGeorgeAckerman: ExclusiefgesprekmetGeorgeAckerman: Bewustzijnvergrotenviaevenementenenhetondersteunen Bewustzijnvergrotenviaevenementenenhetondersteunen vvangoededoelen angoededoelen

Exclusief interview met George Ackerman

George, je hebt een interessant concept ontwikkeld: tien minuten inzoomen op online events. Vertel er meer over!”

“Absoluut! Ik wilde een manier creëren waarop mensen kunnen deelnemen zonder dat het veel tijd kost. Door deel te nemen aan korte online evenementen van tien minuten, kunnen we benadrukken wat mensen over de hele wereld doen. Het is een frisse aanpak om bewustzijn te creëren, terwijl het format aantrekkelijk en toegankelijk blijft voor een breed publiek.*

Wat voor evenementen heb je tot nu toe georganiseerd?

“Ik heb evenementen georganiseerd in de VS, van voetbalstadions tot parken. Maar ik wil deze evenementen graag uitbreiden naar andere locaties en meer gemeenschappen betrekken. Hoe meer mensen we kunnen bereiken, hoe groter de impact.”

Heb je ooit een evenement georganiseerd dat specifiek gericht was op vrouwen en de ziekte van Parkinson?

*Nog niet, maar daarom ben ik zo enthousiast om me nu op jullie evenement te richten. Het is essentieel om bewustzijn te creëren over hoe parkinson vrouwen en jongeren treft. Velen realiseren zich niet welke uitdagingen ze tegenkomen. Als ik ook maar één persoon kan bereiken en een verschil kan maken, is dat een succes. Ik hoop dat dit evenement de boodschap wijd en zijd zal verspreiden.*

Waar kunnen mensen jouw podcasts vinden?

“Mijn podcasts zijn beschikbaar op mijn YouTube-kanaal en mijn website, togetherforsharon.com. Door op het podcastgedeelte te klikken, krijg je toegang tot ‘Virtual Road with George’, waar ik verschillende bewustwordingsonderwerpen en evenementen bespreek.”

Bewustwording creëren door middel

van evenementen en pleidooien

Is er nog iets dat je tegen de vrouwen wilt zeggen die aan het evenement deelnemen?

“Absoluut. Ik mag Wendy, een jonge vrouw die al meer dan twee jaar als familie voor me is. Samen weten we dat onze stemmen sterker zijn dan ooit. We kunnen niet stoppen met vechten totdat er een remedie is voor iedereen met parkinson. Vrouwen moeten een sterke stem hebben in deze discussie, omdat de ziekte hen op unieke manieren treft.*

Je hebt onlangs een boek geschreven. Kun je er iets over vertellen?

“Mijn boek, Policing and Parkinson’s, is beschikbaar als e-book om het betaalbaarder en toegankelijker te maken. Als professor met een doctoraat in criminologie ontdekte ik een cruciaal probleem: mensen met parkinson die worden gearresteerd zonder hun medicatie, kunnen ongewoon gedrag vertonen. Dit kan ertoe leiden dat agenten ten onrechte aannemen dat ze dronken zijn, wat kan leiden tot gevaarlijke situaties. Er is weinig onderzoek gedaan naar dit onderwerp en mijn boek bevat 200 referenties en interviews met 30 politici en mensen met parkinson. Schokkend genoeg had 99% van de politici met wie ik sprak nog nooit van deze zorgen gehoord. Mijn droom is dat elke politieacademie in de VS wordt opgeleid over parkinson, maar hiervoor is de steun nodig van grote organisaties zoals de Michael J. Fox Foundation.”

Wil je nog iets zeggen over het aankomende evenement over vrouwen en de ziekte van Parkinson?

“Dit evenement wordt vast geweldig, maar we moeten meer mensen bereiken, donaties aanmoedigen en meer individuen betrekken. Onze kracht ligt in onze eenheid: we zijn er altijd voor elkaar. Ik hoop dat dit evenement nog meer initiatieven inspireert om bewustzijn te creëren en verandering teweeg te brengen.*

Dankjewel, George. Het was leuk om met je te praten over dit belangrijke evenement. Tot ziens op het evenement op 23 mei!

INTERVIEW Robyn Cotton .

. .

Maakkennis metRobyn Cotton

Levenin Nieuw-Zeeland, schrijven en strijden tegen de ziekte van Parkinson

Het leven in Nieuw-Zeeland: Een paradijs op aarde

Als Robyn Cotton over Nieuw-Zeeland praat, is het duidelijk dat ze er niet alleen van houdt, ze is ook diep verbonden met het land en de manier van leven. "Eerlijk gezegd denk ik dat we op een van de beste plekken op aarde zijn!" roept ze uit. "Ik hou van de groene open ruimtes, de bergen en natuurlijk de kustlijn. Er zijn hier zoveel stranden waar je in de zomer echt aan de drukte kunt ontsnappen."

Als echtgenote en moeder staat haar gezin centraal in alles wat ze doet, en de schoonheid van het land biedt de perfecte achtergrond voor hun levens. "Naast familie en schrijven ben ik gepassioneerd door landschapsfotografie, zeilen en hiken in de bush. NieuwZeeland is de perfecte plek om je aan deze interesses over te geven," zegt ze met een glimlach.

Robyns professionele reis is er een van innovatie en leiderschap. "Mijn carrière in de zuivelindustrie bracht me naar innovatiemanagement en in die tijd heb ik een paar opwindende jaren in de U.K. doorgebracht", vertelt ze. "Ik ben in 2002 met mijn adviesbureau begonnen en heb met klanten in alle sectoren van de industrie gewerkt om hen te helpen hun management van onderzoek en ontwikkeling te verbeteren. Ik heb in het bestuur van International Needs NZ gewerkt, een christelijk liefdadigheidsfonds, en was betrokken bij partners in bijna 40 landen. Mijn focus lag daar op het helpen verbeteren van de standaard van bestuur in het wereldwijde netwerk. Wat ik zo leuk vond aan dit werk, was dat elke landenpartner autonoom en gelijk was, waarbij die partners in ontwikkelingslanden hun eigen behoeften identificeerden en projecten en programma's opzetten om deze aan te pakken, waardoor partners die konden helpen, naast hen konden staan."

Creatief schrijven: een nieuw hoofdstuk

Robyns carrière nam een onverwachte wending toen ze een diepe passie voor creatief schrijven ontdekte. "Het begon allemaal met de wens om een deel van mijn verhaal voor mijn familie te schrijven, en zo ontstond A Skylark Flies", herinnert ze zich. Wat begon als een persoonlijk project, werd al snel een nieuwe roeping. "Ik volgde een cursus creatief schrijven, omdat creatief schrijven zo heel anders is dan het formele schrijven dat ik gewend was in mijn carrière. Toen ontdekte ik dat ik er een passie voor had."

Een typische dag nu: Omgaan met de ziekte van

Parkinson en gefocust blijven op schrijven

Robyns leven wordt echter ook bepaald door haar reis met de ziekte van Parkinson. "Mijn eerste bezoek aan een neuroloog voor tremoren was bijna 10 jaar geleden, en ik kreeg mijn vroegtijdige parkinson diagnose 8 jaar geleden op 56-jarige leeftijd", vertelt ze. "De diagnose zorgde ervoor dat ik vervroegd met pensioen ging, zodat ik kon ontstressen en me kon richten op de strijd tegen de ziekte. Gelukkig is mijn levenskwaliteit niet echt veranderd, maar nu zijn mijn dagen gevuld met een strikt dieet en veel beweging - dat is wanneer ik niet achter mijn toetsenbord zit te schrijven."

Ondanks de uitdagingen van het leven met parkinson, is Robyn toegewijd aan het behouden van een positieve en actieve levensstijl. "Ik probeer bij te blijven door fysiek actief te blijven", legt ze uit. "Het gaat om doelbewust leven en doen wat ik kan om gezond te blijven. Schrijven geeft mij ook een gevoel van zingeving.”

Over schrijven en thrillers: een nieuwe uitdaging

"Toen mijn vriendin de diagnose dementie kreeg, besloot ik dat ik mijn brein moest uitdagen en ik dacht: wat is er beter dan een misdaadmysterie te schrijven?", zegt ze. Het resultaat was The Jibe, een misdaadmysterie met een hoofdpersoon die worstelt met op jonge leeftijd ontstane parkinson.

Robyn pakt het schrijfproces gestructureerd aan. “Voor mij begint schrijven met een duidelijk uitgewerkt plan,” vertelt ze. “Ik moest mijn personages goed vormgeven en subtiele aanwijzingen door het verhaal verweven. Daarom werkte het beter voor mij om alles vooraf te plotten.” Zodra ze de hoofdstukindeling had bepaald, kreeg elk hoofdstuk een eigen functie. “Ik zag ze als korte verhalen binnen het grotere geheel. Dat hielp me gefocust te blijven op wat ik wilde vertellen.”

Een van de belangrijkste thema's van ‘The Jibe’ is de portrettering van een jonge vrouw die kampt met de ziekte van Parkinson die zich op jonge leeftijd manifesteert. "Ik ontmoet veel mensen met de ziekte van Parkinson en ik maak me vooral zorgen om degenen met de ziekte van Parkinson die zich op jonge leeftijd manifesteert", vertelt Robyn. "Ze worden geconfronteerd met unieke uitdagingen: jonge gezinnen, hypotheken en ze kunnen vaak niet zomaar weg van hun werk. De werkplek reageert niet altijd goed op hun diagnose. Er is geen handboek over hoe je het je kinderen moet vertellen. Het stereotype beeld van iemand met parkinson is meestal een oudere man, wat het nog moeilijker maakt voor jongere mensen die met deze ziekte te maken krijgen."

De

boodschap achter Mary & Me en schrijven voor bewustwording

Een ander boek van Robyn, Mary & Me, gaat diep in op de emotionele en fysieke reis van het leven met parkinson. De roman is een weerspiegeling van haar persoonlijke onderzoek naar de ziekte en haar verlangen om veerkrachtig te blijven. "Toen ik de diagnose kreeg, deed ik onderzoek naar parkinson en keek ik naar veranderingen in de leefstijl die de progressie ervan kon vertragen", zegt ze. "Ik concentreerde me ook op positief en veerkrachtig blijven. Dat leidde tot Mary & Me, waar ik wilde delen wat ik had geleerd en mensen mee wilde nemen op een reis van de wanhoop op het moment van de diagnose die velen van ons ervaren, naar hoop en veerkracht. En ik wilde mensen wat inzicht geven in hoe het is om een diagnose te krijgen voor een chronisch progressieve ziekte.

Ik besloot het personage Mary, dat zich afspeelt in het begin van de 19e eeuw, op te nemen om ons er vooral aan te herinneren hoe gelukkig we zijn dat we in deze tijd in de geschiedenis leven, waarin sociale acceptatie op de meeste plaatsen de norm is en vooruitgang in de geneeskunde en kennis ons kan helpen de ziekte effectiever te beheersen, legt ze uit.

Uitdagingen overwinnen en de beloningen van schrijven

Schrijven is niet altijd makkelijk, zeker niet voor iemand met parkinson. “Een roman schrijven is niet anders dan een marathon rennen,” zegt Robyn vastberaden. “Je stelt een doel, gaat er hard tegenaan en als je de finishlijn haalt, is dat enorm lonend.” Ondanks de uitdagingen van typen met een tremor, heeft Robyns doorzettingsvermogen zijn vruchten afgeworpen. ““Typen met een tremor is een uitdaging — het voelt soms alsof je dyslectisch bent — maar het is de moeite waard om vol te houden.”.”

De positieve reacties van lezers vormen een van de meest waardevolle beloningen in haar schrijverschap. “Ik heb ontzettend fijne feedback gekregen op al mijn drie boeken,” vertelt ze. Over Mary & Me zegt ze: “Verschillende mensen met parkinson vertelden me dat het boek hun eigen ervaringen herkenbaar en geldig maakte. Een neuroloog noemde het ‘net zo goed als elk ander persoonlijk verslag van parkinson dat ik ooit heb gelezen’ en raadde het zelfs aan bij zijn collega’s. Ook familieleden vonden het waardevol, omdat het hen hielp beter te begrijpen wat hun dierbare doormaakt. Eén man nam contact met me op om te zeggen dat hij het boek enorm had gewaardeerd het had volgens hem ‘een deur geopend naar een wereld waar hij geen weet van had’. Ik heb zelfs gehoord dat het verhaal herkenbaar is voor iedereen die te maken heeft met een chronisch progressieve aandoening.”

“The Jibe kreeg ook veel positieve recensies. Ik denk dat ik nu het genre heb gevonden dat het beste bij me past. Veel mensen hebben contact met me opgenomen om te vragen wanneer het volgende deel in de serie (met dezelfde detectives) uit zou komen. Die opmerkingen motiveerden me om ‘The Boat Shed’ te schrijven en dat manuscript is nu klaar om te publiceren!

Positiviteit en de ziekte van Parkinson: een leven vol veerkracht

Robyns pleidooi voor positief leven met parkinson is een centraal thema in haar leven en schrijven. "Gelukkig helpt mijn christelijk geloof me optimistisch te blijven", zegt ze. "Ik geloof dat ik mijn steentje moet bijdragen om mijn levensstijlveranderingen vol te houden om de ziekte onder controle te houden, en ik vertrouw erop dat God de rest zal doen." Robyn blijft ook op de hoogte van het laatste onderzoek en is hoopvol over de toekomst. "Ik geloof dat ik in mijn leven een aantal positieve stappen voorwaarts zal zien en ik moet gewoon zo goed mogelijk blijven terwijl ik wacht tot deze beschikbaar komen", zegt ze.

“Het leven is zoveel bevredigender als je het met een positieve houding benadert, ongeacht waar je mee te maken hebt. Bij parkinson hebben we een laag dopaminegehalte, een van de feelgoodchemicaliën in de hersenen. Dus in tegenstelling tot de meeste mensen, denk ik dat we elke ochtend een bewuste beslissing moeten nemen om positief te zijn en het maximale uit elke dag te halen. Leren om in het heden te leven en niet te blijven hangen in de toekomst is ook de sleutel om positief te blijven. Dat is iets wat ik heb moeten leren.”

Haar boodschap voor anderen die met Parkinson leven is eenvoudig maar krachtig. “Een diagnose betekent niet het einde van het leven, en ik ben ervan overtuigd dat je het verloop van de ziekte kunt beïnvloeden door je levensstijl aan te passen. Ik strijd ertegen door PEPPD te zijn: gebed, beweging, positiviteit, pillen en dieet. En mijn favoriete uitspraak is: ‘Neem die parkinson!’”

Voor Robyn zijn veranderingen in levensstijl cruciaal geweest bij het beheersen van haar parkinson-symptomen. “Allereerst moet ik erkennen dat de ziekte voor ons allemaal anders is. Als je één persoon met parkinson hebt gezien, heb je één persoon met Parkinson gezien.

Ik heb twee grote veranderingen in mijn leefstijl doorgevoerd.

“Deeersteisdieet.Kortnadatikdediagnosekreeg,hadikhetgelukomdeeltenemen aaneendieetonderzoekmetDr.MatthewPhillips(www.metabolicneurologist.com),waar ikhetketodieetkreeg.Ikvolgnuongeveer8jaareenkoolhydraatarmdieetendelaatste vijfjaarookintermittentfasting.Ikvolgditdieet7dagenperweek,365dagenperjaar.

Hetdoelisommijnlichaamtenminste4uurperdaginketosetebrengen.Alsgevolg hiervanismijndarmgezondheidbeterenhetafgelopenjaarhebbenwegemerktdatikde automatischezwaaivanmijnarmbijhetlopenhebteruggekregenendatmijnparkinson helemaalnietechtisverslechterd.

Bewegenishettweedehoofdingrediënt.Ikhadhetgelukdatikrelatieffitwastoenikde diagnosekreeg.Ikrichtmenuopcardio(2uurinmijntop20%hartslagperweek), behendigheid,flexibiliteit,evenwicht,kracht,vermogenencognitie.Omdittebereiken doeikaanboksen,tennis,pilates,bergwandelen,krachttraining,loopband,hometrainer, tafeltennis,paddleboardenenikwisselhetaf,afhankelijkvanwatikelkeweekdoeen wathetweerdoet!Ikdenkdatdesleuteltotgemotiveerdblijvenisomafwisselingen veelpleziertehebben.”

Bewustwording en belangenbehartiging

Robyn beschouwt haar schrijven als een middel om bewustzijn te creëren over parkinson. “Creatief schrijven helpt lezers om zich in de gedachten van een personage te verplaatsen, wat empathie opbouwt,” legt ze uit. “Het biedt ook een plezierige manier om informatie en feiten te delen, zonder dat het een zware of soms lastige leeservaring wordt. Daarom is het een uitstekende methode om bewustzijn te creëren en boodschappen over te brengen aan een breder publiek.”

Met haar werk verandert Robyn de kijk op de ziekte van Parkinson. “In zowel ‘Mary & Me’ als ‘The Jibe’ heb ik vrouwelijke personages met parkinson neergezet,” zegt ze. “In ‘The Jibe’ gaat het zelfs om een jonge vrouw. Door fictieve personages in een verhaal te creëren, kun je het gebruikelijke stereotype van een oudere man vermijden en hopelijk lezers hierover voorlichten. Ik denk dat het hen helpt zich beter te identificeren met mensen die door parkinson zijn getroffen en een beter begrip te krijgen van de uitdagingen die met de ziekte gepaard gaan.”

“Wanneer we samenwerken, kunnen we veel bereiken. Ik moedig anderen aan om deel uit te maken van een parkinson-ondersteuningsnetwerk dat zich richt op positief leven met parkinson en een veilige omgeving biedt waar mensen met parkinson kunnen ontspannen, plezier hebben en gewoon zichzelf kunnen zijn.”

LEUKE VRAGEN

Wat is iets waarvan mensen misschien verrast zijn als ze het over jou te weten komen?

“Ik had een hekel aan Engels op school en besloot ermee te stoppen in het laatste jaar, terwijl ik voor alle andere vakken incl. natuurwetenschappen en wiskunde ging.”

Als je de kans had om overal ter wereld naartoe te reizen, waar zou je dan naartoe gaan en waarom?

"Een cruise naar Antarctica vanwege de adembenemende natuurlijke schoonheid en het geweldige fotografische potentieel."

Gewoon zoals je bent

Jouw favoriete nummer is 'Just the way you are' van Billy Joel. Waarom?

“Ongeacht hoe de ziekte van Parkinson mij fysiek en mentaal beïnvloedt, ik heb er vertrouwen in dat mijn man en familie hoe dan ook van mij zullen houden.”

Heb je al een onderwerp in gedachten waarover je wilt schrijven?

“Ja, ik heb een sociaal rechtvaardigheidsprobleem waar ik erg gepassioneerd over ben. Maar je moet ‘The Boat Shed’ lezen wanneer het later dit jaar verschijnt om te ontdekken welk probleem dat is!”

Wat is jouw favoriete kleur?

Wat zijn de dingen die jou blij maken?

“Familie komt op de eerste plaats, gevolgd door de natuur.”

“Blauw is altijd mijn favoriete kleur geweest, met groen als een sterke tweede.”

Favorietefilm?

“MijnfavorietefilmisdeLordoftheRingstrilogie.”

Wat is je favoriete boek?

“Mijn favoriete boek is Ben Hur.”

Waar zijn de boeken van Robyn Cotton verkrijgbaar?

“Mijn boeken zijn verkrijgbaar via mijn website of via print-to-order en e-books.

Bekijk Amazon.com. De opbrengsten van de verkoop van Mary & Me zijn naar parkinson-onderzoek aan de Universiteit van Auckland gegaan.”

Bezoek deze link om naar de website van Robyn Cotton te gaan.

Bericht aan de Parkinson-gemeenschap

Ter afsluiting heeft Robyn een krachtige boodschap voor mensen met parkinson wereldwijd: "Een diagnose betekent niet het einde van het leven. Parkinson is niet wie je bent; het definieert je niet en verandert niets aan je ware wezen. Je leeft ermee, als een doorn in je zij. Wees moedig, veerkrachtig en sterk; blijf positief en haal het beste uit elke dag. Blijf niet hangen in wat de toekomst kan brengen. Leer je parkinson kennen en kijk het recht in de ogen. Wees de beste versie van jezelf door gezonde veranderingen in je leefstijl aan te brengen, terwijl je wacht op betere behandelingen en misschien zelfs een genezing."

COLUMN Janneke den Ouden

E E N N I E U W B E G I N

Ik zit in de serre, staar naar de tuin en dub over een onderwerp voor een column. Het is weer tijd voor een stukje in dit magazine. Een stukje voor dappere Wendy die de moed had haar leven een nieuwe invulling te geven. Mijnheer P. is nog redelijk mild voor haar en Wendy besloot te solliciteren, werd direct aangenomen en werkt weer in loondienst voor 24 uur per week.

Diepe buiging voor dit nieuwe begin. Ik staar door het glas naar een blauwe lucht en realiseer me dat we in deze tijd van het jaar allemaal gevoelig zijn voor een nieuw begin. De natuur ontwaakt uit zijn winterslaap. In de Noordelijke landen worden de bomen weer groen, de struiken staan in knop en we draven naar tuincentra om lentebloeiers te kopen.

De winkels staan vol met vrolijke Paasversiering, blije kippen, olijke kuikentjes en gekleurde eitjes op allerlei manieren vormgegeven. Pasen komt van het woord Pesach wat ‘voorbijgaan’ of ‘mededogen’ betekent. Een lentefeest waarbij de Joden de bevrijding uit de slavernij in Egypte vieren. De Joden waren bang dat de farao zich zou bedenken en gingen ervandoor met halfbakken niet gerezen brood. Daarom eten we met Pasen matzes. De Christenen vieren dat Jezus opstond uit de dood op de eerste zondag na de kruisiging. Dat noemden ze eerder Parscha.

In Engeland hebben ze Easter. Dat komt weer van Eostre, de pre-christelijke godin van de lente-en de vruchtbaarheid.

Ik moet nu echt tempo maken en een onderwerp voor een column bedenken, Ophouden met mijmeren, een bezigheid die ik bijna geperfectioneerd heb, ik kan eindeloos wegzakken in gedachten.

E E N N I E U W B E G I N

Neem het voorjaar. De natuur transformeert, overal zie je pasgeboren dieren, de wedergeboorte van de natuur, bermen vol narcissen en krokussen. Wij willen ons als mens óók reinigen. Weg met naargeestige gedachten en ingeslepen gewoontes. Tijd om positief te zijn, een hoop plannen maken, weer energie te krijgen.

Ik zit in de serre, staar naar de tuin en dub over een onderwerp voor een column. Het is weer tijd voor een stukje in dit magazine. Een stukje voor dappere Wendy die de moed had haar leven een nieuwe invulling te geven. Mijnheer P. is nog redelijk mild voor haar en Wendy besloot te solliciteren, werd direct aangenomen en werkt weer in loondienst voor 24 uur per week.

Ons bioritme ontwaakt en tikt blij zijn biologische klok. We eten weer gezond en zien ons in gedachten al genieten van lange zonovergoten warme dagen. In de zomer heb je ook minder slaap nodig. De dagen worden steeds langer, onze hersenen krijgen een impuls. De meteorologische lente is begonnen en vrolijk kozen we dit woord als het lastigste uit te spreken woord van het jaar.

Met emmers, dweilen en sopdoeken in de aanslag is daar ook de voorjaarsschoonmaak, die zorgt voor een goede mindset en waarbij we indirect onze hersenen fris en schoon poetsen. Omdat ik aan de vooravond sta van een rugoperatie waar ik behoorlijk tegenop zie moet ik me noodgedwongen inhouden. Maar ik kiep voortvarend veel te volle laatjes om en krijg als beloning van mijn hersenen feel-good endorfine. Ik vind ook nog eens van alles terug in die laatjes die voor een korte periode transformeren in lades met een ordentelijke aanblik, klaar voor weer een jaar vol rommeltjes die we nooit direct weggooien. Ik verzink daarbij af en toe in mooie herinneringen.

Ik ben ook begonnen met het schrijven van een nieuw boek terwijl ik nog bezig ben met een ander boek. Ik droom over een vervolg op Dagboek van een triller waarvan de derde druk heel voorzichtig in beeld komt. Mijn boek Val dood!, een literaire thriller heeft prachtige reviews gekregen en ik blij dat ik nog kan schrijven. Met schrijven wordt er van alles geactiveerd in je hersenen. Goed zo.

E E N N I E U W B E G I N

Het lezen van boeken is pure hersengymnastiek. Door het lezen van boeken (liefst die van mij ;-)) ontstaan er nieuwe neurale netwerken en de communicatie tussen je hersenhelften wordt versterkt. Je korte termijn geheugen gaat er van vooruit en je woordenschat groeit, evenals je sociaal- en empathisch vermogen. Hopla, het is óók nog leuk.

Zeker met een kop thee met wat lekkers erbij. Een half uur per dag lezen doet wonderen en verlaagt stress.

Ik zit in de serre, staar naar de tuin en dub over een onderwerp voor een column Het is weer tijd voor een stukje ukje voor moed had haar ling te geven. ijk mild voor te solliciteren, en en werkt weer ur per week.

Ik schaam me een beetje voor het feit dat Nederland in Europa op de één na laatste plaats staat wat lezen betreft (onderzoek oktober 2024 PISA). Misschien leest de regering zelf niet genoeg, weten ze niet hoe beroerd het staat met de leesvaardigheid in ons land. Maar ú weet nu beter. Met sporten maken we dopamine aan maar tijdens het lezen maken we die stof óók aan. Simpelweg doordat je het verhaal begrijpt en je inleeft in een personage. De aanmaak van dopamine verloopt wel iets trager dan bij het sporten maar houdt wel langer aan. Ik ken iemand die niet wilde stoppen met lezen in mijn boek Val dood! en die heeft het boek uitgelezen op haar hometrainer. Dat heeft vast een enorme boost aan dopamine gegeven!

Ik ga weer aan tafel zitten, ik moet nu toch dat stukje schrijven. De zon komt tevoorschijn en ik zie niets meer op het scherm van mijn laptop en ondanks pijn en de naderende operatie voel ik een golf van geluk door me heen gaan.

Ik ben blij dat ik nog zo kan genieten van een mooi boek, dat ik zelf nog kan schrijven en mensen daar weer van genieten. Ik ben ook blij dat ik geen slak ben. Die heeft geen hart en kan drie jaar slapen.

E E N N I E U W B E G I N

Dat heb ik gelezen en ik sla dat soort dingen altijd op. Komt vast nog wel eens ergens van pas. Ik stort me even op een plankje in mijn bordenkast en constateer even later dat ik 29 slingers heb, keurig bijeengehouden met paperclips. Jeetje, 29 slingers, dat wordt vast een leuke zomer!

Ik zit in de serre, staar naar de tuin en dub over een onderwerp voor een column. Het is weer tijd voor een stukje in dit magazine. Een stukje voor dappere Wendy die de moed had haar leven een nieuwe invulling te geven.

Mijnheer P. is nog redelijk mild voor haar en Wendy besloot te solliciteren, werd direct aangenomen en werkt weer in loondienst voor 24 uur per week

Het lezen van boeken is pure hersengymnastiek. Door het lezen van boeken (liefst die van mij ;-))ontstaan er nieuwe neurale netwerken en de communicatie tussen je hersenhelften wordt versterkt. Je korte termijn geheugen gaat er van vooruit en je woordenschat groeit evenals je sociaalen empathisch vermogen. Hopla, het is óók nog leuk

Ik besluit dat mijn mijmeringen, mijn gelummel aan tafel in de serre mijn stukje is. We kennen vast allemaal dit soort momenten en ik hoop dat we er allemaal deze lente en zomer heel veel bij krijgen. Ik loer naar mijn dressoir. Die heeft maar liefst vijf laatjes!

Fijne Pasen

WENDY'S PARKINSON JOURNEY

GENIET VAN HET LEVEN

Wendy van Wijk-Lugthart: "Ik heb zelf de diagnose sinds mei 2017 en sta heel positief in het leven. Deze positiviteit en de dingen te doen die ik zo leuk vind en het verminderen van de medicatie die ik niet nodig heb, zijn mijn symptomen sinds 2017 niet verergerd. Dat is voor mijzelf het bewijs dat dit voor mij de juiste manier is om met mijn ziekte om te gaan. In juni 2022 ben ik begonnen met het maken van een magazine voor mensen met parkinson, waarin ik hun persoonlijke verhalen deel, blogs in plaats en interviews doe met onderzoekers en andere mensen die iets doen voor deze ziekte. Maar vooral gevuld met hoe je positief in het leven kunt staan. Negativiteit past niet bij mij, die houd ik buiten de deur. En zo begon mijn avontuur."