Expo
TAAL IS ALLES EN NIETS
Fabian Flückiger is amper 35 en heeft als curator al enkele museale topexpo’s op zijn naam staan. Hij pendelt tussen Zwitserland en België en neemt in september een afslag naar Bornem. Hij is druk bezig een tentoonstelling samen te stellen met kunstenaars uit binnen- en buitenland. Centraal thema: de taal.
Fabian, wat ben je van plan in Bornem?
38
Fabian Flückiger °1987, Bern (Zwitserland) Sinds 2021 onafhankelijk curator in Zwitserland en België Curator van o.m. Manon de Boer, Che bella voce, Kunstmuseum St.Gallen (2022); ektor garcia, Cabaret Voltaire, Zürich (2022); Miriam Laura Leonardi: You Received a New Memory, Atlas, Brussel, (2021); Steven Parrino: Nihilism is Love, Kunstmuseum Liechtenstein (2020); Nora Turato: explained away, Kunstmuseum Liechtenstein (2019) Assistent-conservator en conservator van het Kunstmuseum Liechtenstein tussen 2015 en 2020.
In de laatste monografische tentoonstellingen die ik samenstelde, heb ik de schijnwerper gericht op verschillende aspecten van taal. Die expo’s gingen over taal die online circuleert, de relatie tussen beeld en tekst, taal in de media en de stem als veelzijdige drager van informatie. Voor de groepstentoonstelling in Ter Dilft zet ik die interesse verder met hedendaagse kunstenaars die werken met taal en focus ik op de beperking maar ook het bevrijdende potentieel van taal in relatie tot identiteit.
Waar komt die fascinatie voor taal vandaan?
Ik ben opgegroeid in een landelijke buitenwijk van Bern. Het dialect daar heeft veel eigenaardigheden die geen bepaalde grammatica volgen en over generaties heen onafhankelijk zijn geworden. Dat leidt ertoe dat de vier officiële talen in Zwitserland voor mij een ‘vreemde taal’ zijn. Het spreken van een dialect dat slechts door een paar honderdduizend mensen wordt gesproken en dat niemand buiten het Duitstalige deel van Zwitserland verstaat, heeft bij mij de interesse gewekt dat taal zowel een beperking is als een groot potentieel biedt om iemand anders te worden. In deze structuur
