Ter Dilft Magazine JULI-DEC 2022

Beeld: David Legrève

cultuurcentrum & bibliotheek

JUL DEC 2022 #3

MICHAËL PAS & BENJAMIN VERDONCK KABINET K JEROEN OLYSLAEGERS ADRIAAN VAN DEN HOOF & JADE MINTJENS BORNEMFESTIVAL WALTER BOEYKENS

8 16

22

32

38

28

35

44

Inhoud 3 Inhoud 5 Intro 6 De poulain Tweemaal duchtige training voor de lachspieren met Adriaan Van den Hoof en Jade Mintjens

8 De maker Componist Frederik Neyrinck en artistiek directeur Francis Pollet (I SOLISTI) maken muziektheater

14 Vooruitblik

28 Ter Dilft introduceert Willem Rosiers wordt een jaar lang onze huisfotograaf

31 Terugblik Olivier de Sagazan

32 Anne Boeykens & Kurt Van Eeghem Viering van de 25ste editie van het Bornemfestival Walter Boeykens

35 Tribune Otto-Jan Ham over Het muziekste jaar ooit

Ter Dilft brengt in januari en februari LICHT in donkere dagen

36 Uitgelicht

16 De wereld van

38 Fabian Flückiger

Roekeloosheid als teken van vitaliteit bij kabinet k

Taal als focus van nieuwe expo

21 De keuze van Auteur Jeroen Olyslaegers kiest werken die hem inspireren

42 Vooruitblik Holebi film festival

44 Vooruitblik

22 Vs.

Nice to meet you, Zena Van den Block

Rasecht podiumbeest Michaël Pas vs. podiumkunstenaar in de schaduw Benjamin Verdonck

47 Agenda 51 Praktisch

Ter Dilft Magazine 4

Acoustic desert sessions Bombino Een combinatie van rauwe woestijnblues en virtuoos gitaarwerk. Bombino wordt de Jimi Hendrix van de Sahel genoemd.

Wo 30.11 om 20 uur Schouwburg muziek

Beeld: Mads Maurstad

Intro

Wat een weelde, wat een voorrecht

5

Met een open blik kom je verder.

Met wat nieuwsgierigheid zie je meer, voel je anders.

Schoonheid schuilt (ook) in kleine dingen.

Goesting is een schoon woord en doet verlangen.

Want mensen met goesting verleggen grenzen, trekken anderen mee over de streep om te beleven, te reflecteren, zelf aan de slag te gaan.

De wereld hapert en schuurt ons welbehagen, hoe gaan we dat ver-dragen?

De toekomst is (ook) aan de jeugd, laat ons geloven en beloven.

We spraken met tal van artiesten die de volgende maanden te gast zijn in Ter Dilft en zagen dit allemaal binnenkomen – wat een weelde, wat een voorrecht.

Proef van hun inzichten en verlangens, overweeg hun bedenkingen en overtuigingen. Laat je via hun verhaal inspireren om hen live aan het werk te zien.

Het zijn stuk voor stuk krakken om met dat beeld, dat woord, dat inzicht, die timing, die grap, die beweging jou te doen lachen, jou te ontdooien, jou te doen hopen, jou te troosten, jou op te laden.

Griet Ivens Directeur cultuurcentrum Ter Dilft

De poulain

De poulain

‘Noem ons stand-upcomedian, cabaretier of clown. Zolang het publiek het maar fijn vindt en lacht’ Onlangs stond ze nog op ons podium met de Humo’s Comedy Cup finalisten. En in 2017 was Jade Mintjens een van de acht kandidaten in het humoristisch VRT-programma Voor de leeuwen. Aan het eind overhandigde Adriaan van den Hoof haar toen de Zilveren Leeuw. De ancien speelt eind oktober zijn zaalshow in Ter Dilft, het jonge geweld brengt haar eindejaarsconference bij ons in januari. Tweemaal duchtige training voor de lachspieren. Maar ze kennen elkaar al langer.

ADRIAAN:

6

‘Jade kreeg les van mijn tante in de kunsthumaniora. Die vertelde mij dat ze een fantastisch meisje in haar klas had dat een eindwerk wilde maken over stand-upcomedy. En of ze eens mocht bellen. Jade heeft mij toen geïnterviewd.

We voerden een lang gesprek en toen dacht ik al: ‘Wow, zo gedreven.’ Mijn tante vond haar een ongelooflijk talent en ik heb haar keihard gelijk moeten geven.

Jade is een verschijning, letterlijk en figuurlijk.

Ze is heel groot wat op zich al impressionant is. Je hebt zo van die mensen die, als ze ergens binnen komen, de ruimte vullen. Jade heeft dat ook. Die kan ergens een entree maken waarvan iedereen meteen onder de indruk is. En niet alleen door haar schoonheid, het is gewoon een heel indrukwekkende vrouw. Enfin meisje, want ze is nog heel jong maar ze ziet eruit alsof ze een soort eminentie heeft, iets koninklijks bijna. Bovendien is ze onwaarschijnlijk grappig.

We zien elkaar niet vaak. Wij hebben allebei een drukke agenda. Maar onze laatste ontmoeting herinner ik mij nog levendig. In volle corona, nu bijna 2 jaar geleden, heb ik samen met Sven De Ridder en Fokke van der Meulen 2 uur lang moppen verteld voor cc Geel. Jade was er ook bij. En dat was een openbaring. Ze had een boek met moppen bij van haar grootmoeder en dat was hí-la-risch. Als drie oudere, notoire moppenvertellers zaten wij echt met open mond te kijken en we hadden allemaal zoiets van: ‘Amai, dat is toch wel een van de grappigste vrouwen die we ooit in ons leven ontmoet hebben.’

JADE: ‘Inderdaad, ik heb in het zesde middelbaar mijn eindwerk gemaakt over stand-upcomedy en Adriaan is de neef van mijn toenmalige leerkracht Nederlands. Ik heb een paar comedians geïnterviewd: Bart Cannaerts, Xander de Rycke, William Boeva en dus ook Adriaan.

In Voor de leeuwen heeft hij mij de ‘Zilveren Leeuw van Adriaan’ gegeven omdat ik een stukje zelf had geschreven en hij dat wel leuk vond.

Achteraf gaf hij mij ook nog wat tips.

We werkten al eens samen en deden de voice-over voor Takeshi’s Castle op Comedy Central. Dat was heel fijn. Dus Adriaan, nog eens iets samen doen, dat zie ik zeker zitten.

Of ik naar hem opkijk? Absoluut! Mijn ultieme droom is dat ik de twee dingen die ik heel leuk vind, zou kunnen combineren: acteren en stand-upcomedy. En dat is ook wat Adriaan doet. Ik bewonder hem heel erg daarvoor want hij doet het allebei even goed. Misschien past de term 'cabaret' beter bij Adriaan. Mensen noemen mij ook wel eens een cabaretière omdat ik met liedjes werk. Welke term men er uiteindelijk op plakt, maakt mij eigenlijk niet zoveel uit.

Zolang het publiek het maar fijn vindt en lacht.

Dan mogen ze mij zelfs clown noemen.

Hoe fijn is het om te horen dat Adriaan mij een bijzonder grappige vrouw vindt. Het is een hele eer dat zo een gevestigde waarde dat over mij zegt en ja, dat maakt mijn dag wel bijzonder goed. In de stand-up scene kom je natuurlijk heel veel, heel grappige mannen tegen. Adriaan is voor mij dus een van de velen, maar hij moet zeker niet onderdoen voor de rest.’

De poulain 7

Jade Mintjens °1998 Nam deel aan het tv-programma Voor de leeuwen dat op zoek ging naar jong comedy-talent Speelde Eva in de Ketnet-serie Ghost Rockers Voorprogramma van Bart Cannaerts, Michael Van Peel, Xander De Rycke…

Hoofdrol in VTM GOmockumentary Instafamous Sidekick in Canvas-programma De Ideale Wereld Finalist van Humo’s Comedy Cup 2021

Eindejaarsconference Jade Mintjens

Adriaan Van den Hoof °1972 Televisiedebuut op VRT in Man bijt hond (rubriek Vaneigens) Maakte deel uit van De Kakkewieten MC Loveboat bij Discobar Galaxie Gekend van televisie, theater én als quizmaster

‘t Zal schoon zijn als het af is Adriaan Van den Hoof

Mintjens neemt de eindejaarsfakkel over van Bert Gabriëls.

Adriaan grasduint door zijn verzameld werk, op zoek naar nieuwe betekenissen én naar die aanstekelijke lachkrampen.

Vr 13.01 om 20 uur Schouwburg

Do 27.10 om 20 uur Schouwburg

humor

humor

De maker

‘Spelen, maken, inspireren… het zijn allemaal afritten van dezelfde autostrade’ Blazersensemble I SOLISTI wil een coach zijn voor jonge makers Beeld: David Legrève

8

De maker

Volgend seizoen staat blazersensemble I SOLISTI twee keer op het podium van Ter Dilft. Met twee producties die qua bezetting, uitstraling en maakproces enorm ver uit elkaar liggen.

Wij zaten rond de tafel met artistiek directeur en oprichter van het ensemble Francis Pollet en met componist en artist in residence Frederik Neyrinck over het maken van muziektheater en het ondersteunen van een jonge generatie makers.

In oktober delen 13 muzikanten van I SOLISTI het podium met een 16-koppig koor en 2 acteurs, Jan Decleir en Roy Aernouts.

In muziektheaterproductie Egmont brengen tekst en muziek samen een bloedige episode uit onze geschiedenis terug tot leven. En in mei weerklinkt het verhaal van jazzlegende Duke Ellington binnen de muren van kasteel d’Ursel, voor de gelegenheid door het ensemble bewerkt naar een programma voor blazers.

Twee uiteenlopende projecten, die dan ook een verschillende voorbereiding nodig hebben.

Een aanpak waar geen van beide mannen voor achteruitdeinst.

Francis: Ik heb een lange orkestcarrière achter de rug en ik blijf in eerste instantie muzikant. De evolutie naar maker is bij mij parallel gegroeid met het parcours dat I SOLISTI heeft afgelegd van traditioneel blazersoctet tot het ensemble en muziekproductiehuis dat het nu is. Ik ben nogal nieuwsgierig en had snel goesting om artistieke ideeën verder te gaan uitwerken. Vanuit die drive ben ik gaan samenwerken met theaterhuizen, componisten en schrijvers om samen over onze eigen muurtjes te gaan kijken. Plots kom je zo als muzikant in de theaterwereld terecht.

Frederik: Bij mij was het anders.

Hoewel ik pianist van opleiding ben, heb ik me heel snel op compositie toegespitst. Als je componeert word je sowieso sneller in het maaktraject van een voorstelling betrokken dan wanneer je als muzikant uitvoert. Het artistieke idee hoeft daarom niet van jou zelf te komen, maar je stapt gewoon vroeger op de trein van zo’n proces. In muziektheater staat muziek in dialoog met andere zaken die gebeuren op of naast het podium. Het is er een van de leidende parameters, maar je moet tegelijkertijd rekening houden met tekst, met regie, met acteurs.

Dat maakt het interessant en beïnvloedt mij zelfs ook bij het schrijven van andere concertmuziek.

Francis Pollet °1963 Studeerde fagot en kamermuziek aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen en het Conservatorium van Rotterdam en Cultuurmanagement aan UA Founding father en artistiek directeur van blazersensemble I SOLISTI Trad op als solist in prestigieuze festivals in binnen- en buitenland met o.a. I Fiamminghi, het Nieuw Belgisch Kamerorkest, de Salzburger Solisten…

Leraar aan de Academie voor Muziek, Woord en Dans in Lier en docent fagot & kamermuziek aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen

Frederik Neyrinck °1985 Componist en pianist Studeerde in Brussel, Stuttgart en Graz Maakte werk voor verschillende orkesten en ensembles, waaronder Asko|Schönberg, Brussels Philharmonic, Casco Phil, Duo, I SOLISTI, Nationaal Orkest van België, Oxalys Ensemble, Symfonieorkest Vlaanderen, het Vlaams Radiokoor…

Actief in de wereld van muziektheater en opera Huisartiest bij I SOLISTI en LOD muziektheater

9

De maker

Maar je bent bij muziektheater wel altijd afhankelijk van de mensen met wie je samenwerkt?

10

Francis: Een productie als The Duke Story is een kamermuziekconcert en wordt intern gemaakt. We hebben daar de touwtjes volledig zelf in handen en zoiets steekt dus op vrij korte tijd in elkaar. Het contrast met het proces dat de productie van Egmont doorlopen heeft, kan bijna niet groter zijn.

Voor Egmont heeft theatergezelschap Het Banket enkele jaren geleden het initiatief genomen om samen met het Antwerp Symphonic Orchestra tekst van Goethe en muziek van Beethoven, die beiden naar aanleiding van de onthoofding van de graaf van Egmont in Brussel in 1568 geschreven zijn, als inspiratie te nemen voor een hedendaagse interpretatie van het verhaal.

Maar dat is niet de productie zoals ze naar Ter Dilft komt?

Francis: Omdat het onmogelijk is om te toeren langs cultuurcentra met een orkest van 80 man, hebben Het Banket en I SOLISTI elkaar nadien gevonden en hebben we er het Vlaams Radio Koor bij betrokken. Voor onze versie kwamen we uit bij 16 koorleden, 13 muzikanten en 2 acteurs. Nog steeds een grote productie, maar wel al een pak mobieler en flexibeler dan met een symfonisch orkest. Maar ook dan zitten er nog steeds veel mensen rond

de tafel. Het is maandenlang artistiek puzzelen met tekst en muziek om een mooi samenspel te krijgen. Maar dat proces van pingpongen met een regisseur, acteurs, artistieke en muzikale leiding is geweldig. Tijdens repetities kan je veel uitproberen en experimenteren en je voelt dat op dat moment verschillende werelden, die van het theater en die van muziek, die repetitiematig feitelijk ver uit elkaar liggen, naar elkaar toe groeien. Dat maakproces is minstens zo leuk als het uitvoeren. Dat hoor ik evenzeer langs de theaterkant.

Dat plezier merk je als toeschouwer ook.

Francis: De kracht van I SOLISTI is dat we met de juiste mensen op de juiste plaats zitten. We zijn daarom ook selectief in samenwerkingen.

Frederik: Het is vooral een houding: je er als componist, muzikant, regisseur of acteur voor openstellen om in dialoog te willen gaan met elkaar. Ik heb het geluk gehad om te kunnen samenwerken met muzikale acteurs zoals Josse De Pauw en Jan Decleir.

Francis: Je voelt het meteen als je met acteurs op de scène staat die daar notie van hebben. En dat is zo plezant. Timing en muzikaliteit zijn belangrijk, of het dan om woorden of om muzieknoten gaat, dat doet er niet toe.

De maker

Makers van morgen Frederik vervoegt sinds 2020 vier seizoenen lang het artistieke team van I SOLISTI. Zo maakte hij onder andere de muziek voor Landru, het theaterconcert met Jan Decleir over de gelijknamige Franse seriemoordenaar dat vorig seizoen nog in Ter Dilft stond. Maar zijn rol binnen het gezelschap is breder dan dat.

Frederik: Als artist in residence werk ik nog tot 2024 mee aan muziektheaterprojecten.

Daarnaast heb ik binnen het ensemble ook een coachende functie bij de I SOLISTI ACADEMY, waar ik jong musicerend, creërend en componerend talent mee ondersteun. En zo moet het zijn, vind ik. Dat je niet enkel meewerkt aan artistieke output, maar dat je ook een jongere generatie mee op weg helpt.

Francis: Frederik blijft nog tamelijk bescheiden, want het gaat zelfs nog een stap verder. Hij brainstormt mee over de hele organisatie en programmatie van het ensemble, hij zet zijn eigen netwerk mee in voor de coaching van onze jonge makers en muzikanten.

Frederik: Binnen de muziekwereld is het vrij uniek dat jongeren – zowel muzikanten, makers als componisten – zo’n coaching kunnen krijgen. Het is belangrijk dat er ensembles zijn die de lead nemen in het ontwikkelen van projecten, maar evengoed dat er ensembles de lead nemen in het ondersteunen van jongeren.

Los van het artistieke krijgen zij bij ons ook ondersteuning op vlak van productie en financiën. Ik merk dat er daar bij andere huizen vaak minder aandacht voor is.

Het proces van pingpongen met een regisseur, acteurs, artistieke en muzikale leiding in muziektheater is geweldig.

11

De maker

Waarom vinden jullie dat coachen van een nieuwe generatie persoonlijk zo belangrijk?

Francis: Binnen onze ACADEMY hebben we al jongeren van 10-12 jaar met grote namen als Jan Decleir op de bühne gebracht. Dat zijn geweldige stimuli voor hen. En als een productie van een jonge maker binnen onze ACADEMY ons kan overtuigen, nemen we ze op in onze eigen portefeuille. Dat is geen zetje, maar een serieuze zet, die die jonge artiesten krijgen. We hebben jarenlang knowhow opgebouwd en onze muzikanten staan er echt voor open om de nieuwe generatie mee onder hun vleugels te nemen. Zo garanderen we niet alleen een toekomst voor ons ensemble, zowel artistiek als kwalitatief, maar tegelijkertijd is die kruisbestuiving voor ons als oude rotten ook interessant. Wij geven onze rugzak met ervaring door aan jongeren en de jongeren triggeren ons door hun andere manier van denken, hun wereld, hun sociaal netwerk…

Frederik: Vlaanderen heeft echt een traditie van blaasinstrumenten en dankzij de manier van werken van I SOLISTI blijven we zoeken naar hoe we blazers in een nieuwe context kunnen inzetten. De wereld zal blijven veranderen, dus we moeten onze ogen openhouden en zaken blijven doen die ons boeien en fascineren.

Francis: Weet je wat zo verfrissend is?

Alles waar we hier over gepraat hebben zijn verschillende aspecten van het kunstenaarschap. Spelen, maken, inspireren… het zijn allemaal afritten van dezelfde autostrade. En dat blijft gewoon boeiend!

Beeld: Tristan Versteven

12

Timing en muzikaliteit zijn belangrijk, of het dan om woorden of om muzieknoten gaat, dat doet er niet toe.

Het Banket, I SOLISTI en Vlaams Radiokoor Jan Decleir & Roy Aernouts Egmont 450 jaar geleden werd de Graaf van Egmont onthoofd, wat Goethe en Beethoven inspireerde, en nu ook Het Banket en I SOLISTI. Muziektheater van de bovenste plank.

Do 13.10.22 om 20 uur Schouwburg klassiek theater

I SOLISTI The Duke Story Jazz en klassiek ontmoeten én inspireren elkaar op het podium. Klassieke bewerkingen, geïnspireerd door jazzlegende Sir Duke Ellington.

Wo 10.05.23 om 20 uur Kasteel d’Ursel klassiek

De maker 13

Vooruitblik 14

LICHT Ter Dilft brengt licht in donkere dagen. Eind januari en begin februari 2023 zetten we de spot op licht. Laat je verblinden door uiteenlopende voorstellingen, stuk voor stuk geïnspireerd door verschillende facetten van licht.

Vooruitblik

Frieda Dag 4 Op dag vier plaatst God licht in het hemelgewelf. Zoveel jaar later gaan vier kunstenaars met moderne technologieën op zoek naar het goddelijke licht.

In hun handelen ontstaat een choreografie tussen mens en mechaniek; een spel met lijnen, vlakken, kleur en perspectief; een sacrale ruimte waar licht als universele taal centraal staat. Het publiek kan er vrij tussen bewegen.

Do 02.02 om 20 uur theater

Beeld: Ruud De keyser

15

De wereld van

De wereld van

JOKE LAUREYNS & KWINT MANSHOVEN Beeld: Willem Rosiers

16

Choreografen Joke Laureyns en Kwint Manshoven maken met kabinet k al meer dan 20 jaar dansvoorstellingen met professionele dansers en kinderen. Hun werk wordt internationaal gesmaakt door jong en oud. In oktober zijn ze te gast in Ter Dilft met promise me, hun laatste voorstelling als kabinet k. Vanaf 1 juli gaan ze de fusie aan met les ballets C de la B. Ter Dilft Magazine zocht het koppel op in hun Gentse uitvalsbasis…

tenschappen sprak mij minder aan. Ik was op zoek naar iets praktischer, wou eerder schrijver worden. Maar ik geraakte ook in de ban van dans en beweging. Schrijven is uiteindelijk choreograferen geworden…

Jullie start als choreografen was nogal atypisch. Vertel…

Joke: Een sleutelmoment was ons project Tweezaam in een Kortrijkse school in 2002. Dat werd geselecteerd door een professionele jury en zo kregen Kwint en ik via KOPERGIETERY en fABULEUS de kans enkele ideeën met kinderen uit te werken tot voorstellingen. In die periode is kabinet k opgericht. We zochten een structuur waarbinnen we konden werken en wilden ons werk een gezicht geven.

Kwint: In mijn voorlaatste jaar productontwikkeling werd ik omver geblazen door een dansvoorstelling en dacht: ik ga iets anders doen. Ik schreef me in voor een reeks dansworkshops en daar leerde ik Joke kennen.

Joke: Dat is intussen 27 jaar geleden. Tijdens de allereerste oefening rond persoonlijke afstand met Kwint klikte het meteen heel goed.

We stonden de hele tijd veel te dicht bij elkaar (lacht). En na een half jaar zijn we ook effectief een koppel geworden.

Ik zat zelf als zoekende 20-jarige in een traject van verschillende studies. Het academische van bijvoorbeeld filosofie en godsdienstwe-

Kwint: Het was allemaal niet echt gepland. Omdat onze goesting zo groot was, werden we al snel gevraagd om zelf workshops te begeleiden en dingen te organiseren. We zijn in feite toevallig ‘ontbolsterd’ als choreograaf…

Hoe is kabinet k ontstaan?

Kwint: Het intergenerationele heeft ons altijd geboeid: het idee dat iedereen een lijf heeft, kan bewegen en dat je daarmee iets kan zeggen… Vanuit kabinet k willen we het met dans en beweging hebben over mens-zijn. We willen menselijkheid en lijfelijkheid samenbrengen. Alles wat ons frappeert, waar we vragen bij stellen… is ons vertrekpunt.

De wereld van 17

18

De wereld van

De wereld van

Jullie werken met kinderen én volwassen dansers?

Joke: De combinatie van verschillende generaties dansers op een podium levert altijd mooi materiaal op. Je moet er echter ook inhoud aan toevoegen, om niet te blijven hangen in de vorm. Daarom dat onze voorstellingen altijd ontstaan vanuit thema’s.

Kwint: We proberen wel zeer weinig met de kinderen over de thematiek te praten, maar alles praktisch te benaderen tijdens repetities.

We willen niet dat ze gaan acteren, een rol spelen. Het is voor hen een lange improvisatie die Joke en ik in goeie banen leiden. We hebben dat proces intussen zo leren verfijnen dat de voorstelling bijna organisch ontstaat.

we geven ook veel terug. De eerste maanden zijn we vooral bezig met groepsvorming, het onderlinge vertrouwen.

Joke: Zowel de kinderen als de volwassenen smijten zich ook echt en hebben een groot engagement. Ze hebben net als ik notebooks waarin ze alle indrukken en ideeën verzamelen.

In die periode is de voorstelling het leven van de kinderen en stralen ze dat uit. Dat is de kracht van onze voorstellingen.

Waarover gaat promise me?

Kwint: Promise me is ontstaan vanuit een heel bijzondere dynamiek. We zijn met de ploeg van onze vorige productie As long as we are playing blijven doorwerken, ook al werden er 35 voorstellingen door corona geannuleerd. Samen met muzikant Thomas Devos en dramaturge Mieke Versyp konden we zo eens op een andere manier werken.

Vanuit de drang om elkaar vast te pakken, de energie om dingen te blijven doen is promise me ontstaan.

Joke: Bij volwassen dansers kijken we vooral naar hun bewegingstaal, hoe ze hun lichaam gebruiken.

Ze moeten zich kunnen verbinden met de verschillende leeftijden rondom hen op het podium, maar mogen zichzelf niet ‘verlagen’…

Het gaat om de onderlinge ontmoeting, vanuit ieders eigenheid. Als een volwassen danser denkt minder te moeten doen, klopt er iets niet.

Beeld: Kurt Van der Elst

Kwint: Omdat de kinderen naar school gaan, zijn we gemiddeld 8 tot 9 maanden bezig met het maken van een voorstelling. Da’s best intens. We vragen veel van onze mensen, maar

Joke: Het is geen covid-voorstelling, maar de coronasituatie heeft wel bijgedragen aan het ontstaan en het thema ervan. Vanuit de drang om elkaar vast te pakken, de energie om dingen te blijven doen is promise me ontstaan. Het is een driftige voorstelling geworden over het loslaten van controle, over risico’s nemen en over littekens die verhalen achterlaten op je huid.

19

De wereld van

Het is de laatste voorstelling van kabinet k?

Joke: Promise me wordt de laatste voorstelling onder het label kabinet k en is ook een mooie synthese en afsluiter van ons traject tot nu. Dat stopt echter niet, want vanaf 1 juli 2022 gaan kabinet k en les ballets C de la B samen verder onder de naam laGeste. Kwint en ik blijven dus actief als choreograaf, maar binnen een nieuw verhaal.

We willen menselijkheid en lijfelijkheid samenbrengen

20

Kwint: We zijn momenteel al volop bezig met ons volgend project. Someone will always be missing wordt een bundeling van zes duetten van telkens een volwassen danser en een jong kind, beiden van Palestijnse origine en ieder met een eigen achtergrond. We hopen in augustus 2023 in première te gaan.

Joke Laureyns (°1972) & Kwint Manshoven (°1971) Choreografen, met een achtergrond in respectievelijk filosofie (Joke) en vormgeving (Kwint) Wonen en werken samen in Gent Maken sinds 2002 als kabinet k dansvoorstellingen met kinderen en professionele dansers Staan vaak in het buitenland met hun voorstellingen

kabinet k & hetpaleis promise me Za 08.10 om 20 uur Schouwburg www.kabinetk.be dans

De keuze van

De keuze van JEROEN OLYSLAEGERS Schrijver Jeroen Olyslaegers maakt Wildeman, een nieuwe monoloog voor rasverteller Bob De Moor, uitgaande van zijn bejuwelde historische roman Wildevrouw. Hij tipt 5 werken die hem inspireerden. Kom ze ontdekken in de Bornemse bib.

Ik ben dit boek beginnen lezen vanaf mijn twaalf en ben bij wijze van spreken nooit opgehouden. Deze roman over magie en macht, over inwijding en de ellende van volwassen worden, over liefde en verwarring, blijf ik gewoon lezen.

De Kapellekensbaan / Zomer te Ter-Muren Louis Paul Boon

Dit meesterwerk in kipkap is ook een boek waar ik regelmatig in grasduin. Deels geschiedenis, aanklacht, beschouwing en analyse van de wereld nu en gisteren, blijft dit boek me dierbaar vanwege Boons onnavolgbare stijl. Zijn vertellersstem is uniek: volks aandoend, maar tegelijk zeer geconstrueerd. En wat hij zegt zal nooit aan relevantie verliezen.

Finding the Heart Sutra Alex Kerr

Kerr voert je diep in het hart van het boeddhisme door deze raadselachtige en confronterende soetra woord voor woord te belichten.

Elke ochtend lees ik er in.

A Gentle Madness Nicholas A. Basbanes

Wat is boekengekte en het verschil tussen bibliofilie en bibliomanie? Ik heb dit boek nog niet uit en wil er nog lang van genieten. Boekengekte brengt me hier naar de vreemdste mensen en collecties.

Verweven leven: de verborgen wereld van schimmels Merlin Sheldrake

Een boek over schimmel, paddenstoelen en zwammen en het leert ons alles over de ware verborgen kanten van het leven. Een non-fictie boek dat je alles doet herdenken of alles ontdekken.

21

Beeld: Nick Hannes

Arthur, koning voor eens en altijd (The Once and Future King) Terence White

Malpertuis, Jeroen Olyslaegers en Bob De Moor Wildeman Do 17.11 om 20 uur Schouwburg theater

Versus

Vs.

We spreken af in Kapellen, de thuisbasis van Benjamin Verdonck, en belanden op het terras van een lokaal estaminet. Het vast cliënteel volgt met verwonderde blik Michaël Pas die zich met plooifiets en een opgewekt ‘goeiedag allemaal’ langs de toog een weg baant naar een tafeltje buiten. Het is meteen duidelijk: hij is de bekende kop van de twee en levert alleen al door daar te zijn waarschijnlijk gespreksstof voor de rest van de avond.

Beeld: David Legrève

Michaël, jij bent film- en theateracteur, presentator maar ook vurig pleitbezorger van de cultuursector. Hoe kijk jij naar Benjamin?

22

Michaël: Ik zie Benjamin als een voorbeeld van de verscheidenheid en bijzonderheid in ons landschap. Hij is een beetje ongrijpbaar ook al werkt hij vaak binnen de context van het theater. Soms kan je zeggen: ja dat is theater, of neen toch eerder performance of beeldende kunst. Ik ken enkele van Benjamins creaties maar ik heb er ook al gezien zonder te weten dat ik naar iets van hem aan het kijken was.

En dat is misschien wat ons in de eerste plaats onderscheidt: ik ben een acteur, ik sta daar altijd zelf. Met trots sta ik te verdedigen wat ik te vertellen heb, ik vind het ook fijn dat er naar mij gekeken wordt. Ik heb mijn publiek nodig. Terwijl Benjamin soms dingen toont en zichzelf daarbij in het donker zet. De ijdelheid van de acteur is iets wat jou vreemd is, volgens mij. Daar kijk ik met een lichtjes afgunstige bewondering naar terwijl ik tegelijkertijd ook tevreden ben met hoe ik het doe.

Benjamin: (lacht en schraapt zijn keel) Amai, dankjewel, dit is leuk om te horen. Ik ken, kén, Michaël al heel erg lang natuurlijk en ik weet dat hij een bekend persoon is en veel speelt. Maar ik kijk al 30 jaar geen tv, dus ik volg dat deel van zijn carrière niet echt. Ik ken hem vooral van Hart boven Hard (red. burgerbeweging die individuen en organisaties verenigt die zich inzetten voor een inclusieve en duurzame samenleving). Ik vind het heel tof dat mensen zoals jij hun symbolisch kapitaal

Michaël Pas °1966 Studeerde aan Studio Herman Teirlinck Acteerde in verschillende televisieseries en films.

Daarnaast ook theateracteur en presentator Speelt rol van econoom John Maynard Keynes in Vrede, Liefde & Vrijheid Sociaal actief als woordvoerder van de Acteursgilde en binnen de Artiestencoalitie

Benjamin Verdonck °1972 Beeldend kunstenaar, theatermaker en acteur Bekend van speels miniatuurtheater en magische kijkkasten Schuwt de open ruimte niet, hij verbleef al voor verschillende projecten in een hut of vogelnest op een publieke plek om van daaruit theater te maken Was tot dit jaar vaste maker bij Toneelhuis

Versus

Michaël Pas versus Benjamin Verdonck Woord versus beeld, of hoe twee theatermannen elk op hun manier quasi dezelfde idealen nastreven.

23

Versus

inzetten voor een of ander sociaal doel dat aan de eigen bevoorrechte positie voorbij gaat.

Dat is ook altijd een deel van mijn zoektocht geweest maar ik beheers dat vocabularium niet om zo concreet in de strijd te staan. Ik heb moeten toegeven, en dat is geen luiheid, dat mijn talent ergens anders ligt. Ik probeer mij meer doorheen mijn werk sociaal te engageren.

(Michaël wil hierop reageren, Benjamin gaat door.) Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen engagement in jouw werk zit.

Hoe belangrijk is die betrokkenheid tussen kunst en de wereld en waarom?

Michaël: Toen ik startte als acteur, jaren 80-90, was het eigenlijk amper aan de orde dat theater iets vertelde over wat er aan de hand was in de maatschappij. Voordien had je het vormingstheater maar dat was compleet passé op dat moment. Het was toen meer l’art pour l’art. Als wij destijds, ik zeg maar iets, Romeo en Julia speelden, ging dat echt over het plezier van theater en over de liefde en de passie tussen jongens en meisjes. Vandaag zou

24

je er niet omheen kunnen dat het gaat over bevolkingsgroepen die tegenover elkaar staan of proberen samen te leven maar dat niet kunnen. Of over hoe we als maatschappij omgaan met dat conflict. De tijden zijn veranderd en de kunst verandert mee. Vorige week speelde ik bijvoorbeeld in De Zaak Shell, een heel goeie theatervoorstelling die concreet gaat over de rechtszaak van de Nederlandse bevolking tegen de multinational Shell.

Benjamin: Was dat in Antwerpen?

Verdorie, ik had dat opgeschreven, ik wou die heel graag zien. Ik vind dat twee fantastische dames… (red. Rebekka de Wit en Anoek Nuyens) Michaël: Wel, ik had het er met Rebekka nog over: ik wil zeer geëngageerd zijn en dingen vertellen in theater, maar ik vind het de eerste verantwoordelijkheid van de theatermaker om goed theater te maken. Want als je daaraan voorbijschiet, als je de mensen niet raakt met je vorm of met je manier van spelen, komt ook de boodschap niet binnen. En dat

Versus

vind ik bij De Zaak Shell goed gelukt en ook bij onze voorstelling van het Nieuw Stedelijk (red. Vrede, Liefde, Vrijheid, in december in Ter Dilft). Het moet met grote en kleine gevoelens gepaard gaan. En als je publiek een aha-belevenis of een ‘fuck’-moment heeft, dan zit je goed. Er wordt wel eens clichématig beweerd dat theater in Vlaanderen vanuit de buik vertrekt. Ik vind de buik, wat dat betreft, een beetje overroepen. Geef mij maar een inzicht dat zich in het hoofd nestelt.

Een stomp in de buik verdwijnt he.

We zijn in een ongelooflijk woelige wereld beland. Kan kunst de wereld redden? En is er in deze een rol voor schoonheid weggelegd?

Michaël: Ik vind schoonheid super belangrijk en tegelijkertijd ook niet. Schoonheid is niet iets om op zich na te streven. In theater moet de vorm ook kloppen met de inhoud en die zullen elkaar nodig hebben, elkaar versterken maar evengoed elkaar veranderen.

Daarom vind ik het jammer, erg jammer dat, in tegenstelling tot de jaren die achter ons liggen, er vandaag alsmaar minder budget is voor een goeie scenograaf. Die staat vaak met het ene been in de beeldende kunst en met het andere in theater en trekt die dingen dichter bij elkaar.

Ik heb mijn publiek nodig. Terwijl Benjamin soms dingen toont en zichzelf daarbij in het donker zet.

Benjamin: Ik heb eigenlijk niet zo’n absolute kijk op wat kunst moet zijn. Als ik kijk naar mijn eigen praktijk zie ik kunst als een huis met vele kamers. Ik hou heel erg van het woord ‘voorstelling’ omdat dat het woord ‘voorstel’ herbergt. Je toont ‘wat zou kunnen zijn’, een werk als een soort van doorprikken van de realiteit die wij als vaststaand ervaren.

Mijn kijkkasten zijn ontstaan, ten eerste vanuit de goesting om ze te maken, en ten tweede vanuit een soort van onderzoek van het moment. Dat ging over klein en wendbaar zijn: ik neem iets mee en we spelen gewoon. Dat is dan geëvolueerd naar een verlangen om een precaire ruimte te maken die zich onttrekt aan een keuze. Simpelweg: ik mag hier even zijn en moet hier niks van vinden. Zoals je naar de yoga gaat, een meditatief moment.

Benjamin: Ja, in schoonheid manifesteert zich zoiets heel wezenlijk. En of dat dan de wereld redt, zullen we in het midden laten.

Maar het is wel een voorrecht om daarmee bezig te zijn.

Michaël: Natuurlijk kan kunst de bommen van Poetin niet tegenhouden. Maar tegelijkertijd weten we dat als mensen samen in een schuilkelder zitten en er speelt daar iemand een cellosuite: dat betekent op dat moment heel erg veel.

25

Versus

Benjamin: Neen, kunst houdt die oorlog niet tegen, absoluut niet. Misschien is dat ook een fout ding dat we toedichten aan kunst…

(Michaël knikt bevestigend) Maar ik denk wel dat kunst kan verheffen. En dan kom ik terug bij het voorstel-lingsvermogen, naar wat zou kunnen zijn, het zoeken naar alternatieven.

Dat vind ik een heel waardevolle kwaliteit van kunstenaars.

Dit doet mij denken aan een wonderlijk werk dat ik gezien heb tijdens corona in Nederland.

Het was werk van de partner van Lotte Van den Bergh wiens naam mij nu ontsnapt (red.

Nederlands beeldend kunstenaar en decorontwerper Daan ’t Sas). Hij had een installatie gemaakt van een wasbakje met twee kraantjes, twee stoeltjes, een glazen scherm ertussen en ontsmettingsmiddel. Je kon dus elk aan een kant plaatsnemen en elkaars handen wassen. Je kon elkaar aanraken, hé! Iets wat in die periode taboe was, ondenkbaar. En dan natuurlijk nog de gelaagde betekenis van het ‘handen wassen’ op zich.

Michaël: Dus, je waste de handen van degene …

26

Benjamin: Van een vreemde! Dat vond ik F A N T A S T I S C H. Echt ongelooflijk, dat was het schoonste werk dat ik gezien heb toen.

Michaël: Dus ja, in zo’n crisissituatie vind je ook soms opportuniteiten. Maar ik ben toch blij dat het gedaan is.

Het Nieuwstedelijk Vrede, Liefde & Vrijheid Drie mensen ontmoeten elkaar toevallig in een hotellobby net na WO I: de briljante econoom John Maynard Keynes (Michaël Pas), ballerina Lydia Lopokova (Clara Cleymans) en de gezant van Liberia, Charles D.B. King (Prince K. Appiah). Er is drank, veel drank. En er ontspint zich een gesprek over vrijheid.

Wo 14.12 om 20 uur Schouwburg theater

Benjamin Verdonck Waldeinsamkeit + Regenboog Twee kijkdozen na elkaar op één avond. Twee pareltjes die spelen met licht en duister, kleur en grijstinten.

En je helemaal meezuigen in een zintuiglijke ervaring. Betoverend mooi. i.k.v. LICHT, het twee weken durende lichtproject in Ter Dilft Za 28.01 om 18.30 en 20 uur Podium schouwburg theater

Versus

Ik hou heel erg van het woord ‘voorstelling’ omdat dat het woord ‘voorstel’ herbergt.

Je toont ‘wat zou kunnen zijn’.

27

Ter Dilft introduceert

Willem Rosiers, huisfotograaf 2022-2023 van Ter Dilft

‘Een goeie foto is niet altijd de meest scherpe of best belichte’

28

Willem: 'Deze foto van Gabriel Rios tijdens het startweekend van 2021 geeft voor mij echt de sfeer van de schouwburg weer. Als iemand naar Ter Dilft komt, is dat wat ze gaan krijgen: soms intiem, soms spectaculair.'

Ter Dilft introduceert

Wie volgend jaar een voorstelling bijwoont, zal daar misschien Willem Rosiers tegen het lijf lopen. Willem wordt de eerste huisfotograaf van Ter Dilft. Een jaar lang zal hij zijn camera bovenhalen bij concerten, voorstellingen en workshops om het leven op en naast ons podium in beeld te brengen.

Hoe ben je in concertfotografie gerold?

Concertfotografie is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Ik ben oorspronkelijk reportage- en vastgoedfotograaf. Concertfotografie heeft me altijd geboeid, maar het is maar een paar jaar geleden dat ik optredens van vrienden ben beginnen te fotograferen.

Eerst in cafés en jeugdhuizen, daarna ook in concertzalen. Ik wou me daar wel verder in verdiepen en professionaliseren, maar dan bij voorkeur in de buurt.

En vooral: ik wou er zelf ook voldoening uit halen en ergens een steentje kunnen bijdragen. En dat kon bij Ter Dilft.

Wat maakt concertfotografie speciaal?

In vastgoedfotografie mis ik soms creatieve vrijheid. Bij concertfotografie spreken de beelden meer. En dat maakt het uitdagend. In jeugdhuizen had ik leren fotograferen bij archislechte belichting. Als je dan in Ter Dilft komt waar de techniekers – en dat mag echt gezegd worden – de belichting fantastisch doen, dan wordt fotograferen poepsimpel. Artiesten fotograferen is ook gewoon leuk. Een goeie concertfoto moet voor mij niet altijd de meest scherpe, of meest belichte foto zijn. Voor mij is een foto geslaagd als het beeld de ambiance weergeeft van hoe aanwezigen het ervaren hebben en als afwezigen tegelijkertijd het gevoel krijgen dat ze er een beetje bij waren.

Willem Rosiers °1971, Bornem Fotograaf Maakte samen met zijn vrouw Sofie het boek Leef nu!, een fotografisch dagboek na een kankerdiagnose Deed al verschillende fotoreportages voor o.a. gemeente Bornem, kasteel d’Ursel, cc Ter Dilft, HyperCultcha!…

In 2022-2023 huisfotograaf bij Ter Dilft www.willemrosiers.com instagram: willem_rosiers

Willem: 'Eentje dat eruit sprong voor mij was Kids With Buns vorig jaar. De concertfoto die ik er nam geeft voor mij echt het opzet en de intimiteit van de Shelter Sessies weer.'

29

Ter Dilft introduceert

Kan je zelf nog genieten van muziekoptredens?

Als ik ergens naar toe ga zonder camera, dan denk ik soms: verdorie, dat was wel graaf geweest om te fotograferen. Noem het beroepsmisvorming. Begrijp me niet verkeerd: ik geniet nog steeds van een concert als ik fotografeer, maar op een andere manier. Je hoort de muziek, maar beleeft het minder intens. Het komt net iets minder binnen. Maar daarvoor doe je het niet, je doet het voor de beelden.

Willem: 'Deze van Skrews van Alexander Vantournhout van vorige zomer vond ik ook heel tof. Doordat het een voorstelling in beweging was, heb ik het publiek mee kunnen betrekken in het beeld.'

30

Je was al onze fotograaf voor de Shelter Sessies, de openluchtactiviteiten die Ter Dilft organiseerde tijdens de tweede coronazomer, en tijdens ons startweekend in 2021. Wat gaat jouw jaar als huisfotograaf inhouden?

Als geboren en getogen Bornemnaar heb ik Ter Dilft zien evolueren. Langer geleden had ik er ook wel eens concerten gefotografeerd, maar dat was toen telkens op vraag van de band die speelde. Dus de Shelter Sessies waren inderdaad mijn eerste echte opdracht. Ik kom hier graag en ben blij dat ik iets kan bijdragen.

Tijdens het jaar dat ik huisfotograaf ben, zal ik meer doen dan enkel concertfotografie, want wat er in Ter Dilft op de agenda staat is wel wat meer dan enkel muziekconcerten. Ik zal ook theatervoorstellingen vastleggen, misschien portretten maken voor reportages, langsgaan tijdens een workshop of cursus… Het ligt allemaal nog niet vast, maar ik kijk er wel al enorm naar uit. Ik ben gelukkig. En jullie hopelijk ook (lacht).

Terugblik 31

Zo zag het podium in onze Black Box eruit na de passage van Franse schilder, beeldhouwer en performer Olivier de Sagazan. Tijdens de performance Transfiguration hersculpteerde hij zich volledig om met klei om zijn eigen persoonlijkheid te doen vervagen. De Sagazan transformeerde zichzelf zo in een adembenemend, levend beeldhouwwerk.

Interview 32

25ste Bornemfestival Walter Boeykens

Zomer, prachtige natuur en unieke concerten: quel mariage!

Beeld: Frederik Bogaert

Interview

We ontmoeten Anne Boeykens en Kurt Van Eeghem op een stralende lentedag in het park van kasteel d’Ursel. De toon is meteen gezet: het is een blij weerzien en er wordt reikhalzend uitgekeken naar het volgende Bornemfestival Walter Boeykens deze zomer. We trekken ons even terug in de oude kapel van de kerk voor een zinderend gesprek.

We vieren in augustus de 25ste editie van het Bornemfestival met twee jaar vertraging. Voordeel is dat de invulling van de concertreeks verder kon rijpen. Hoe kijken jullie ernaar?

Anne: Het was natuurlijk een enorme domper twee jaar geleden. 25 jaar festival, dat hadden we echt wel willen vieren, tot ineens corona stokken in de wielen stak. Maar de drive is gebleven en nu kunnen we eindelijk naar buiten treden. Ik kijk letterlijk uit naar elk concert. Het is zo verschillend allemaal.

Ik ben bijvoorbeeld enorm benieuwd naar de ontmoeting met Meskerem Mees: een veelbelovende artieste en ook een heel fijne persoonlijkheid denk ik.

Anne: Sam en zijn collectief Cargo Mas vertolken dan weer een heel ander genre dan Meskerem, maar dat maakt het voor ons juist zo boeiend. Anderzijds zal ook het zondagochtendconcert, zuiver klassiek met werk van Beethoven, een aparte ervaring genereren.

Kurt: Beethoven, dat is muziek uit de natuur. Ik vind de link met het overweldigende groen in het park rondom de perfecte samenloop van omstandigheden. En dan heb je nog die Amerikaanse muziek tijdens het slotconcert met de fluwelen soulstem van Ibernice MacBean. Ik kijk nieuwsgierig uit naar welke muziek daar gekozen wordt. Wij onderschatten die Amerikaanse muziekliteratuur, zowel voor klassiek als voor zaken die aan de rand zitten van het puur klassieke. Dat is een rijkdom waaruit je kan blijven grabbelen.

Ik ben een keer vergeten opkomen door Walter omdat we achter de schermen moppen aan het tappen waren.

Kurt: (bevestigt volmondig) Meskerem Mees is een meisje met een onvoorstelbaar mooi eigen geluid. Ze creëert een unieke sfeer die prachtig kleurt met klassieke muziek.

Ik verwacht daar ook heel veel van.

Anne: En dan Sam Vloemans, die kennen we van jaren geleden tijdens een festivalconcert in de kerk van Mariekerke. Dat was een fantastische samenwerking met echte kippenvelmomenten.

Kurt: Tja, laat ons eerlijk zijn, Sam is een onwaarschijnlijk goede jazzmuzikant en -componist. Hij is een van onze grote muzikanten, denk ik, en staat op dit moment ook wel op die eenzame hoogte.

Anne, tien jaar geleden nam jij de fakkel over van je vader en werd je bezieler van dit festival. Denk je dat hij tevreden zou zijn?

Anne: (knikt bevestigend) Hij zou enorm blij zijn dat het nog bestaat. Hij was destijds zo opgetogen dat er hier in Bornem eindelijk een festival was. Hij werd zelf wereldwijd uitgenodigd op tal van festivals en zei: ‘ik woon in een van de prachtigste streken in de omgeving van Antwerpen en Brussel, we moeten hier iets doen’. Het is eigenlijk heel kleinschalig begonnen, gewoon met het Walter Boeykens Ensemble: het strijkkwartet, contrabas en klarinet, en dan is het elk jaar gegroeid door gastartiesten uit te nodigen. Want het was ook de intentie van papa om andere muzikanten en andere genres, zowel jazz als pop, met klassiek te mengen. Papa was zelf een enorme jazzliefhebber.

Kurt: Ja, hij heeft met Toots Thielemans samengewerkt, hij heeft het voorbeeld gegeven hé.

33

Interview

Het festival wordt dus werkelijk in de geest van Walter Boeykens verder gezet?

Anne: Ja, zeker!

Kurt: Niet alleen de muzikale kruisbestuiving maar ook het feest hoort daarbij. Ik heb bij Walter altijd dat feestelijke gezien, iemand die toch van de geneugten des levens heeft genoten en dat steeds verbond met mooie muziek.

Anne: Dat moest voor hem allemaal kloppen, dat was een totaalpakket. Goeie artiesten, dat waren natuurlijk topmuzikanten, maar ze moesten ook een fijn karakter hebben.

Samenwerken hing voor hem onlosmakelijk samen met plezier beleven. Mensen die je direct aanvoelt, met wie er een klik is, dat was alleen al daarom enorm belangrijk voor hem.

34

Beethoven, dat is muziek uit de natuur.

Ik vind de link met het overweldigende groen in het park rondom de perfecte samenloop van omstandigheden.

Het is opvallend dat de artiesten die uitgenodigd worden het tot op vandaag als een eer ervaren om mee te spelen in het Bornemfestival…

Kurt: Walter Boeykens leeft nog. En niet alleen hier, maar in heel het buitenland, in vele buitenlanden. Sommige van zijn opnames zijn referentieopnames en dat weten veel muzikanten. Daar kan je niet buiten. En tegelijk is er die vrolijkheid, dat Bourgondische ook en dat ‘over de muren kijken’. Over vrolijkheid gesproken, ik ben een keer vergeten op te komen door Walter. Ik moest hem aankondigen tijdens een concert, maar we waren moppen aan het tappen. En dan komt hij geamuseerd uit de coulissen, stapt het podium op en speelt de sterren van de hemel. Ik heb mij altijd afgevraagd hoe hij dat voor elkaar kreeg.

Anne lacht bij de herinnering en besluit dat het aankomend festival eveneens een feest zal zijn: in openlucht, in een tot de verbeelding sprekende omgeving van park en kasteel d’Ursel, met een parkbar en bovenal met een concertreeks om van te watertanden.

Anne Boeykens Studeerde aan het Vlaamse Muziekconservatorium van Antwerpen in de klas van haar vader Walter Soliste klarinet bij Brussels Philharmonic en gastsoliste bij grote Belgische orkesten en kamermuziekensembles Nam na zijn dood de rol binnen het Walter Boeykens Ensemble over van haar vader Drijvende kracht achter het Bornemfestival Walter Boeykens

Kurt Van Eeghem Studeerde aan Studio Herman Terilinck en Theaterschool Amsterdam Presenteerde verschillende programma’s op tv en radio Al jaren peter van het Bornemfestival Walter Boeykens en gastheer tijdens de concerten

Bornemfestival Walter Boeykens Kasteeldomein d'Ursel Vr 05.08 om 20 uur Seasons Shift - Walter Boeykens Ensemble & Meskerem Mees Za 06.08 om 20 uur Fiesta at the park - Walter Boeykens Ensemble & Cargo Mas Zo 07.08 om 11 uur Helemaal Beethoven Walter Boeykens Ensemble Zo 07.08 om 17 uur What a Wonderful World Walter Boeykens Ensemble, Ibernice MacBean, Jeroen D’hoe & Casco Phil

Tribune

Beeld: Koen Bauters

Het muziekste jaar ooit Otto-Jan Ham is dj, radio- en tv-presentator. In Het muziekste jaar ooit gaat hij op zoek naar de songs die van 2022 het allerbeste jaar uit de muziekgeschiedenis hebben gemaakt.

Op 7 december sta ik in Ter Dilft voor een muzikale terugblik op het jaar 2022. En ik kijk er naar uit. Ik ga niet zeggen dat heel onze tournee eigenlijk niet meer dan een excuus is om eens in Bornem te kunnen spelen, maar het scheelt niet veel.

Er werd mij gevraagd of ik al een tipje van de sluier lichten kon. Dat, beste mensen, is natuurlijk een absurde vraag.

Aangezien het (muzikale) jaar nog volop aan de gang is - wat zeg ik? We zijn nog niet eens halfweg - heeft het weinig zin om al te veel op de zaken vooruit te lopen.

zou mij verbazen dat we het niet op zijn minst zijdelings over Harry Styles, de terugkeer van Rock Werchter en de wel heel erg steile opgang van Camille Dhont gaan hebben. U hebt geen idee hoeveel anekdotes ik hierover klaar heb zitten.

Stof genoeg voor een jaaroverzicht. Ook dit jaar geven er weer bands de brui aan en worden er net zo goed nieuwe sterren ontdekt. Over dat laatste gesproken. Ik zit nog even met een dilemma.

Begin dit jaar heb ik zelf met mijn band Hairbaby een debuutplaat uitgebracht (zoek maar op, u vindt ze op onder meer Spotify). Nu vroeg ik mij af of het potsierlijk zou zijn om dit persoonlijk hoogtepunt ook aan bod te laten komen in de voorstelling. Of trek ik mij daar niets van aan? Ik ben een onzeker mens. Een piekeraar.

Ik geef u op een blaadje dat ik hier nog minstens enkele weken van zal wakker liggen. En voor je het weet is het dan september. En dan begint de ellende pas echt. Wat een jaar. Zie je nou wel.

Ik kan u al verklappen dat Vangelis, Arno, Henny Vrienten en zelfs Meat Loaf niet voor niets zullen zijn gestorven.

En dat is meteen een heerlijk excuus voor een notoire luilak als mezelf, die niet vooruit te branden is tenzij er een deadline wild in zijn gezicht aan het briesen is. Ik kan onmogelijk al te vroeg aan de voorstelling beginnen te schrijven. Ik zou alleen in mijn eigen voet schieten. Ja toch? En zo dommel ik rustig verder tot ik in september hysterisch wakker schiet en in één langgerekte paniekaanval mijzelf een weg naar de première hyperventileer. Zo ging het vorig jaar, en ik garandeer u: zo zal het ook nu weer gaan.

Maar wat ik u wél al kan verklappen is dat Vangelis, Arno, Henny Vrienten en zelfs Meat Loaf niet voor niets zullen zijn gestorven. Het

Otto-Jan Ham & band 2022: Het muziekste jaar ooit Wo 07.12 om 20 uur muziek

35

Beeld: Anton Kusters

Beeld: Jan Marchand Photography

Uitgelicht 36

Oud Zeer Jan Swerts

Swerts' nieuwe album Oud zeer bevat tien pianonummers die stuk voor stuk vernoemd zijn naar grafschriften die hij de afgelopen jaren op begraafplaatsen las. Van opener Je beseft pas in de avond over Het ongekend nadezen tot afsluiter Alles vergaat, alles verdwijnt.

De Woordenaar De Kolonie MT & Bruno Vanden Broecke

In dit explosieve theaterconcert is Bruno Vanden Broecke een man met een missie. Een lichtend voorbeeld om te volgen. Wat hij te bieden heeft, is niets minder dan een handleiding voor ons leven.

Wit-Lof from Belgium Gust De Coster

Samen met Geert De Bruycker schreef Gust De Coster het boek Wit-lof From Belgium met daarin een overzicht van 40 jaar popgeschiedenis in België.

Piano, stem, hier en daar wat gitaar of strijkers: meer is er niet.

Elke voorstelling is De Woordenaar een nieuw, uniek muziektheaterfeest.

Zijn lezing focust zich op de beginjaren van de Belpop, wat een razend interessante periode in de Belgische muziekwereld was en tot nu toe nog enigszins onderbelicht.

Vr 30.09 om 20 uur Abdijsite Bornem

Vr 21.10 om 20 uur Schouwburg

Ma 24.10 om 20 uur Studio Bib

muziek klassiek

theater muziek

in dialoog

Uitgelicht

Beeld: Wouter Maeckelberghe

Beeld: Sanne Delcroix

Beeld: Fabrice Debatty

Niet te missen. Nog een greep uit het aanbod van voorstellingen, lezingen, concerten, expo’s en interessante werken uit de bibcollectie die we graag extra in de schijnwerpers zetten. Voor jullie geselecteerd door team Ter Dilft.

20 years Birthmarks Ozark Henry

Sinds de jaren ‘90 drukt Ozark Henry stevig zijn unieke stempel op de Belgische muziek. Toen David Bowie het debuutalbum van Ozark Henry in 1996 prees als een van zijn favoriete platen ooit, was het hek helemaal van de dam. Ozark Henry viert nu het 20-jarig jubileum van zijn succesplaat Birthmarks. 90 weken in de hitlijsten!

Begin dit jaar nog in VTM’s Liefde voor muziek, nu in Bornem!

Vr 28.10 om 20 uur Schouwburg muziek

De langste nacht Laïs

Na een release-pauze van meer dan 8 jaar, brengt Laïs eindelijk een nieuwe plaat uit. Deze tournee luidt een nieuw hoofdstuk in voor Jorunn en Nathalie, die voortaan als duo verdergaan.

Met beide voeten op de grond hebben ze de succesformule van Laïs herontdekt en uitgediept. Zo staan ze niet alleen in de Vlaamse klei, maar ook in de wereld. Sluit je ogen, geniet en dans.

Do 10.11 om 20 uur Schouwburg muziek

Drie muzikale toppers Dirk Brossé & Sinfonietta Cracovia

Het Pools strijkorkest Sinfonietta Cracovia onderneemt onder de titel Kilar 90 een unieke mini-tournee in België, met niemand minder dan Dirk Brossé als dirigent.

Meer dan 20 strijkers en topsolisten Aleksander Debicz (piano) en Joanna Radziszewska (sopraan) op het podium zullen niemand onberoerd laten.

Ma 19.12 om 20 uur Schouwburg klassiek

37

Expo

TAAL IS ALLES EN NIETS

Fabian Flückiger is amper 35 en heeft als curator al enkele museale topexpo’s op zijn naam staan. Hij pendelt tussen Zwitserland en België en neemt in september een afslag naar Bornem. Hij is druk bezig een tentoonstelling samen te stellen met kunstenaars uit binnen- en buitenland. Centraal thema: de taal.

Fabian, wat ben je van plan in Bornem?

38

Fabian Flückiger °1987, Bern (Zwitserland) Sinds 2021 onafhankelijk curator in Zwitserland en België Curator van o.m. Manon de Boer, Che bella voce, Kunstmuseum St.Gallen (2022); ektor garcia, Cabaret Voltaire, Zürich (2022); Miriam Laura Leonardi: You Received a New Memory, Atlas, Brussel, (2021); Steven Parrino: Nihilism is Love, Kunstmuseum Liechtenstein (2020); Nora Turato: explained away, Kunstmuseum Liechtenstein (2019) Assistent-conservator en conservator van het Kunstmuseum Liechtenstein tussen 2015 en 2020.

In de laatste monografische tentoonstellingen die ik samenstelde, heb ik de schijnwerper gericht op verschillende aspecten van taal. Die expo’s gingen over taal die online circuleert, de relatie tussen beeld en tekst, taal in de media en de stem als veelzijdige drager van informatie. Voor de groepstentoonstelling in Ter Dilft zet ik die interesse verder met hedendaagse kunstenaars die werken met taal en focus ik op de beperking maar ook het bevrijdende potentieel van taal in relatie tot identiteit.

Waar komt die fascinatie voor taal vandaan?

Ik ben opgegroeid in een landelijke buitenwijk van Bern. Het dialect daar heeft veel eigenaardigheden die geen bepaalde grammatica volgen en over generaties heen onafhankelijk zijn geworden. Dat leidt ertoe dat de vier officiële talen in Zwitserland voor mij een ‘vreemde taal’ zijn. Het spreken van een dialect dat slechts door een paar honderdduizend mensen wordt gesproken en dat niemand buiten het Duitstalige deel van Zwitserland verstaat, heeft bij mij de interesse gewekt dat taal zowel een beperking is als een groot potentieel biedt om iemand anders te worden. In deze structuur

Expo

waar nationale identiteit en samenhorigheid niet via een taal functioneert, zijn er gelijkenissen maar ook verschillen met België. Bezoekers zullen aspecten van de tentoonstelling in Ter Dilft kunnen relateren aan hun eigen leefwereld. Dat vind ik belangrijk.

Wat zou het belang kunnen zijn van zo'n tentoonstelling?

Aan de hand van elf kunstwerken zal de tentoonstelling onderhandelen over taal als het meest essentiële menselijke vermogen.

Het enige historische werk is van de Italiaanse kunstenares Ketty La Rocca (1938-1976).

Het is een vertrekpunt om na te denken over het lichaam, taal en socialisatie. La Rocca stond voor een feministische poëtische visie.

Zij hield zich bezig met het effect van de mediataal op het vrouwelijk lichaam. Dit werk in de tentoonstelling connecteert met ieders universum, net als alle andere trouwens.

Alle bezoekers zullen hun perceptie meebrengen. Maar mijn doel is dat de tentoonstelling je aan het denken zet over elke individuele socialisatie en gebruik van taal.

Misschien kan ik dit uitleggen aan de hand van een ander werk dat wordt getoond: de

film A Tongue Called Mother van de Belgische kunstenares Eva Giolo (°1991). De film herinnert aan het leren van de moedertaal. Dit is iets waar iedereen zich mee kan verbinden.

Hoe werd ons taal aangeleerd, hoe heeft ze ons gevormd en waar zijn we er mogelijk van weggeraakt.

Kunst is natuurlijk ook een taal, waarmee de kunstenaar een boodschap overbrengt. Toch vinden veel mensen het nog steeds moeilijk te begrijpen of staan ze er wat wantrouwend tegenover. Denk je dat het nodig is om die taal te vertalen of moet iedereen er zijn eigen interpretatie aan geven?

In de kunst bestaat er al lang geen canon meer en dus ook geen hanteerbare ruimte voor interpretatie. Dat vereist vaak bemiddeling en het delen van achtergrondinformatie. Een schriftelijke inleiding over het tentoonstellingsconcept en elk tentoongesteld werk ligt voor de hand. Daarnaast bieden we een programma van evenementen met rondleidingen, discussies en performances. Maar dat is uiteraard niet verplicht. Een louter zintuiglijke ervaring is even belangrijk.

Beeld: Eva Giolo: A Tongue Called Mother, 2019, film still, courtesy the artist

39

Expo

Beeld: Jurgen Ots, Cross Riddles, 2022, installation view (detail), courtesy the artist

Je focust op de vraag hoe taal onze identiteit bepaalt. De manier waarop we communiceren wordt steeds meer digitaal. Covid heeft dit zelfs versterkt. Verandert daardoor de invloed van taal op onszelf? Op hoe we anderen zien?

40

Als ik deze vraag letterlijk neem, hebben de laatste twee jaar in ieder geval invloed gehad op de manier waarop ik naar kunstenaars kijk.

Digitale atelierbezoeken zijn voor mij natuurlijker en frequenter geworden. Enerzijds hou ik zo meer voeling met kunstenaars die niet om de hoek wonen. Anderzijds maken de digitale ontmoetingen je steeds weer bewust van de kwaliteit van fysiek contact. Het digitaal zien van mensen en kunst heeft zijn beperkingen, maar het biedt meer flexibiliteit in projecten.

In het algemeen weet ik niet of een langdurige gebeurtenis als de pandemie ons taalgebruik onmiddellijk zal veranderen. Taal verandert voortdurend en vloeiend. Misschien kunnen we zeggen dat we ons in een overgangsfase bevinden waarin het ritme van de communicatie is veranderd of aan het veranderen is. Er is een tendens om bondiger te communiceren, maar wel vaker. Chats, sociale media, nieuwstickers maken dat we voortdurend online zijn en sneller reageren. Dit idioom van de taal zal worden behandeld door Nora Turato.

Nora Turato heeft onlangs een performance gedaan in het MoMA, New York. Waarom wilde je haar erbij?

Nora werd in de beginjaren van haar carrière alleen gezien als een performance artieste en de expo in het MoMA beperkte zich daartoe.

Ik vond dat onvolledig. Ze werkte immers met online circulerende taal in meerdere media.

Overtuigd van haar werk en het argument dat

dezelfde inhoud verschillende betekenissen en kwaliteiten oproept in verschillende media, nodigde ik haar uit voor haar eerste grote solotentoonstelling in het Kunstmuseum Liechtenstein. Nora zat toen (in 2018) op de Rijksakademie om haar eerste muurschilderingen en posterwerken te ontwikkelen. explained away, zoals de expo heette, bestond uit een modulaire tentoonstellingsopstelling die onderhandelde vanuit dezelfde taalfragmenten als audio, statisch beeld, bewegend beeld, performend lichaam, maar ook taal in verbinding met een object.

Voor de groepstentoonstelling in Ter Dilft ben ik met Nora in gesprek over hoe het thema van online circulerende taal het best kan ingepast worden. Er zal één werk te zien zijn dat handelt over de idiomen van online circulerende taal, de beknoptheid en soms ook de ironie van bondige online communicatie.

Je hebt al drie deelnemende kunstenaars genoemd. Kan je ook al een tipje van de sluier oplichten over de anderen?

Alle deelnemende kunstenaars zijn geboren tussen 1938 en 1998. De constellatie belooft een diverse en verrijkende dialoog. Jurgen Ots bijvoorbeeld houdt zich bezig met objectcycli.

Hij verzamelt op vlooienmarkten schijnbaar overbodige of niet meer gebruikte voorwerpen en blaast ze nieuw leven in. Onlangs stuitte hij op historische leermiddelen uit de jaren 1930 om Frans of Vlaams te leren. Die vertaalt hij in humoristische installaties.

Expo 41

Beeld: Narrative Machine: Episode 5 with texts by Kaoutar Chaqchaq, Ayla Mrabet, Ghita Skali.

Graphic design: Roxane Maillet, magazine cover, courtesy the artists and the designer

Ghita Skali maakte dit jaar een kunstenaarsmagazine. Het bevat ironisch medisch advies van zes fictieve vrouwen uit Marokko, vertaald uit het Arabisch met Google Translate.

Communicatie en de misverstanden en vooroordelen die daarmee gepaard gaan, maken ook deel uit van de tentoonstelling. Op een puur visueel niveau zijn menselijke relaties een thema in de schilderkunst van Clara-Lane Lens. Maar ze houdt zich ook bezig met de relatie tot het eigen lichaam en de daarmee samenhangende vragen over identiteit. Je ziet dat veel aspecten van taal en identiteit met elkaar in verband kunnen worden gebracht. Bij Felix Kindermann wordt het eerder filosofisch. Hij onderzoekt in zijn praktijk vormen van communicatie en begrip, zowel individueel alsook collectief. In dit geval werkt hij rond taal in functie van onze relatie tot de wereld in post-digitale tijden. Wanneer is iets schijnbaar en als zodanig te benoemen? Het gaat om het aftoetsen van betekenisdrager en betekenisverlening.

Dat klinkt veelbelovend Fabian. Het wordt dus een project met Belgische en buitenlandse kunstenaars dat niet onopgemerkt zal blijven.

Het kunstjaar 2022 komt op kruissnelheid.

Binnenkort opent de Documenta. Biënnales en festivals zijn al begonnen. De tentoonstelling in Bornem zal zeker grote weerklank vinden. Maar voor het zover is, zullen er nog vele boeiende uitwisselingen zijn. En natuurlijk nog heel veel te doen. Ik kijk daar erg naar uit.

Language is Everything and Nothing (werktitel) Van 25.09 t.e.m. 04.12.2022

Vooruitblik 42

Voor het eerst sinds zijn vlucht uit Afghanistan wil Amin zijn verhaal doen in deze waanzinnig aangrijpende, biografische film. Een verbluffende zoektocht naar identiteit, veiligheid en acceptatie, die werd bekroond met de Grote Juryprijs op het prestigieuze Sundance Filmfestival en voor maar liefst drie Oscars werd genomineerd.

Deze film wordt vertoond in samenwerking met het Holebifilmfestival, dat al 20 jaar genderdiversiteit onder de aandacht brengt met ijzersterke films.

Vooruitblik 43

Flee Jonas Poher Rasmussen Di 15.11 om 20 uur film

Nice To Meet You 44

Zena Van den Block Connect the Dots, 2020 Papier, houten kader – 30 x 40 cm Serie collages van uitvergrote ansichtkaarten van zonsondergangen.

Nice To Meet You

In 2022-2023 is Zena Van den Block onze kunstenaar voor Nice To Meet You, een project waarin Ter Dilft jong beeldend talent een unieke kans biedt. Zij krijgt een startbudget om te creëren én de kans om haar werk op verschillende locaties in het cultuurcentrum te tonen.

Zena Van den Block °1995 Master Beeldhouwkunst KASK Antwerpen BA Fotografie, KASK Antwerpen www.zenavandenblock.com

Zena Van den Block Squirrel in the Wild, 2021, Edition of 5 + 1 A.P. Staal, hardboard, lak, digitale print op magneet, zeefdruk - 60 x 80 cm Beeld: wedocumentart

45

Nice To Meet You

Zena Van den Block Tube Snake, 2018-22 Pvc buizen, zelfklevende plasticfolie, (schroeven), variabele lengte

46

Zena Van den Block Tube Snake, 2018-22 Pvc buizen, zelfklevende plasticfolie, (schroeven), variabele lengte beeld: Tom Van Hee

Agenda

Agenda SEPTEMBER

JULI Van 01.07 tot 31.08

BIB BORNEM BESTEMMING BIB & SCHATTEN VAN VLIEG

Vr 16.09 20 uur

klassiek

project

Za 02.07 tot 21.08

MUZIEK BIJ DE VLIET 4 TEMPERAMENTEN

BIB BORNEM PARKBIB OP DOMEIN D'URSEL

Ma 19.09 tot 23.10

ANGELE VAN KEER

Zo 25.09 14 uur

CIRQ VZW BLOKBUSTERS

kunst in de bib

project

Ma 11.07

BIB BORNEM VOORLEESNAMIDDAG IN PARKBIB: BESTEMMING BIB

project

familie

Tot 31.07

PATRICIA SOLER ALASTRUEY

Wo 21.09 14 uur

kunst in de bib

BIB BORNEM VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS familie

AUGUSTUS Vr 05.08 20 uur

WALTER BOEYKENS ENSEMBLE & MESKEREM MEES SEASONS SHIFT klassiek

Za 06.08 20 uur

WALTER BOEYKENS ENSEMBLE & CARGO MAS FIESTA IN THE PARK klassiek

Zo 07.08 11 uur

Ma 08.08 tot 11.09

klassiek

muziek

OKTOBER Za 01.10 9 uur

BIB BORNEM VERWENDAG project

Za 01.10 14 uur

COLLECTIEF FIAT MOBI MOBI familie

theater

muziek

WALTER BOEYKENS ENSEMBLE, IBERNICE MACBEAN, JEROEN D'HOE & CASCO PHIL WHAT A WONDERFUL WORLD klassiek

JAN SWERTS OUD ZEER

muziek

WALTER BOEYKENS ENSEMBLE HELEMAAL BEETHOVEN klassiek

Zo 07.08 17 uur

muziek

Vr 30.09 20 uur

47

muziek

JOHN VAN WESEMAEL kunst in de bib

Do 06.10 20 uur

SOFIE VANDEN EYNDE VERDWIJNTIJD klassiek

Vr 07.10 20 uur

muziek

BIB BORNEM DE SCHRIJFWIJZEN: GROOT DICTEE HERUITGEVONDEN project

Agenda

Za 08.10 20 uur

KABINET K & HETPALEIS PROMISE ME dans

Wo 12.10 20 uur

NOVEMBER Do 03.11 20 uur

WIM OPBROUCK SINGALONG SONGBOOK

LUCAS VAN DEN EYNDE, TOM VAN DYCK, ALICE REIJS & MARTHE-GEKE BRACHT EX theater

muziek

Do 13.10 20 uur

HET BANKET, VLAAMS RADIOKOOR, I SOLISTI, JAN DECLEIR EN ROY AERNOUTS EGMONT theater

Wo 19.10 14 uur

klassiek

BIB BORNEM VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS familie

Wo 09.11 20 uur

RENÉ VAN MEURS 2636 humor

Do 10.11 20 uur

LAÏS DE LANGSTE NACHT muziek

Za 12.11 14.30 uur

SPROOKJES ENZO PICCOLO familie

Vr 21.10 20 uur

DE KOLONIE MT & BRUNO VANDEN BROECKE DE WOORDENAAR muziek

Ma 14.11 20 uur

theater

theater

MEREL DE VILDER ROBIER PSYCHE EN EROS (STEPHEN FRY) in dialoog

48

Zo 23.10 11 uur

OXALYS CHANTS D'AUVERGNE

Do 17.11 20 uur

klassiek

THEATER MALPERTUIS, JEROEN OLYSLAEGERS & BOB DE MOOR WILDEMAN theater

Ma 24.10 20 uur

GUST DE COSTER WIT-LOF FROM BELGIUM in dialoog

Vr 18.11 20 uur

HAN SOLO RETRO humor

Do 27.10 20 uur

ADRIAAN VAN DEN HOOF T ZAL SCHOON ZIJN ALS HET AF IS humor

Za 19.11 tot 27.11

BIB BORNEM VOORLEESWEEK familie

Vr 28.10 20 uur

OZARK HENRY 20 YEARS 'BIRTHMARKS' muziek

Ma 31.10 tot 02.12

Wo 23.11 14 uur

familie

FRANK RINGOOT kunst in de bib

BIB BORNEM VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS

Wo 30.11 20 uur

BOMBINO DESERT SESSIONS: SOLO muziek

Agenda

DECEMBER Do 01.12 20 uur

THOMAS SMITH REBEL humor

Zo 04.12 11 uur

SYLVIA HUANG & ELIANE REYS LOINTIN PASSÉ klassiek

Ma 12.12 tot 21.01

JOS MAES

Wo 07.12 20 uur

OTTO-JAN HAM & BAND 2022: HET MUZIEKSTE JAAR OOIT

kunst in de bib

muziek

Wo 14.12 20 uur

HET NIEUWSTEDELIJK VREDE, LIEFDE & VRIJHEID theater

Do 15.12 20 uur

GUIDO BELCANTO IN DE KRONKELS VAN MIJN GEEST muziek

Zo 18.12 11 uur

BIB BORNEM LITERAIRE WANDELING literatuur

Ma 19.12 20 uur

DIRK BROSSÉ & SINFONIETTA CRACOVIA DRIE MUZIKALE TOPPERS: W. KILAR, PH. GLASS EN D. BROSSÉ klassiek

Wo 21.12 14 uur

BIB BORNEM VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS familie

49

Beeld: Filip Van Roe

23.10

01.12 03.11

15.12 Beeld: Stinus Van Grieken

50

Beeld: Dries Segers

Beeld: Wannes Cré

01.10

Agenda

Praktisch

Later dit seizoen 2022-2023 Beeld: Atozz

Beeld: Pascal Garnier

Meer info?

Onthaal Ter Dilft Sint-Amandsesteenweg 41-43 2880 Bornem 03 890 69 30 info@terdilft.be www.terdilft.be

Naima Joris - 08.02.23

Beeld: Filip Van Roe

Bart Kaëll & Luc Appermont 22.01.23

Praktisch

Openingsuren Di-vr: 13-20 uur (in juni, juli en augustus tot 17 uur) Za: 9-12 uur (in juni, juli en augustus gesloten) Ma, zo en feestdagen gesloten Zomersluiting van 09/07 t.e.m.

01/08 Avondkassa: 45’ voor de voorstelling

Beeld: Tim Tronckoe

Beeld: Theater FroeFroe

Eastman / Sidi Larbi Cherkaoui - 10.02.23

Theater FroeFroe - 11.02.23

Alex Agnew - 27.04.23

Volg ons op fb.com/ccterdilft instagram.com/cc_terdilft Bib Bornem Sint-Amandsesteenweg 41-43 2880 Bornem bibliotheek@bornem.be bornem.bibliotheek.be Openingsuren Ma-di-do-vr: 14-20 uur Wo: 13-20 uur Za: 9-12 uur (In juli en augustus elke werkdag van 14 tot 19 uur en zaterdag van 9-12 uur) Zon- en feestdagen: gesloten Volg ons op fb.com/bibbornem

Ter Dilft Magazine is een uitgave van Autonoom Gemeentebedrijf Bornem.

Contactgegevens 03 890 69 30 redactie@terdilft.be

Redactie Griet Ivens Heleen Van Aken Ina Van den Broeck Bart Wauters

Drukwerk www.antilopedebie.be

Vormgeving Margot Claessens

Dit magazine werd gedrukt op milieuvriendelijk papier met inkten op vegetale basis.

Oplage 2.500 exemplaren

51

52

cultuurcentrum & bibliotheek