Paduaan #1 Oktober 2019

# 1 o kto b e r 2 0 1 9

activisme

TESKE

social media

DE MENS ACHTER

STUDENT & IN OPSPRAAK

KOKEN MET

'MIJN WERK WAS

'DAT RAUWE, HARDERE

'ALTIJD EEN STUKJE

BAGGER'

VIND IK MOOI'

VLEES'

GEKKE GERDA TEKST: CHIEL BAREMAN, BEELD: GEKE BOSCH

Ik word wakker, wrijf het laatste beetje slaap uit mijn ogen en schud de deken van me af. Zodra ik heb geconstateerd dat ik weer volledig bij kennis ben, pak ik mijn telefoon om te kijken wat de dag te bieden heeft. Na een kort bezoek aan Spotify voor wat muziek, scroll ik door Facebook. Ik kom langs kattenfilmpjes, een leger aan advertenties en een talrijke verzameling aan recepten. Net op het punt dat ik heb besloten dat ik dit geneuzel nog even aan mij voorbij laat gaan, valt mijn oog op iets merkwaardigs.

Onder een post van een niet nader te noemen krant over de vluchtelingenstroom vanuit Afrika reageert

‘keyboardwarrior’ Gerda het volgende: “Torpederen die handel… Europa is al voldoende ontwricht.” Wat een misselijk mens. Waarschijnlijk is dit er een van hetzelfde soort dat tijdens spitsuur even dubbel wil checken of ze écht €0,20 korting heeft gekregen op de krentenbollen.

Inhoudelijk ben ik het niet met Gerda eens, maar dat is een heel andere discussie. Waar ik me momenteel nog veel meer aan erger is het feit dat we altijd en overal een mening over moeten hebben. Deze delen we vooral wanneer het om een ergernis gaat. Waarom? Komt dat voort uit onze luxepositie? Is Gerda echt bang dat de lokale supermarkt binnenkort alleen nog halal vlees verkoopt of dat haar dochter geen broek meer kan dragen?

Gerda’s profielfoto laat een kortpittige dame zien die ergens tussen de leeftijd van mijn moeder en oma schippert. Op het oog een lieve vrouw, zo eentje die vier dagen voor je verjaardag vast een kaartje stuurt en haar hand er niet voor omdraait om het licht van je fiets uit te zetten. Gerda is geen einzelgänger, in de reacties wordt ze massaal bijgevallen door de halve huishoudbeurs.

Het zijn niet mijn zorgen, maar goed, als er een groep in Nederland is die wel met dit beeld rondloopt, moeten we dat serieus nemen. Niet online, maar gewoon lekker aan de koffietafel. Net op het moment dat ik al met een been uit bed ben hoor ik Sticks, een van mijn favoriete artiesten, door de speaker van mijn telefoon. Niet zomaar een tekst, maar eentje die de spijker op zijn kop slaat: “Gekke Gerda, je wilt te graag. Gekke Gerda, het is beter dat je chillt vandaag.”

Chiel Bareman, redacteur

COLOFON HOOFDREDACTEUR LISA KROESEN

REDACTEUREN TESS BERENDREGT, ANOUK BOWMAN, CHIEL BAREMAN

ADJUNCT-HOOFDREDACTEUR RICK PIETERSZ

FOTOGRAAF GEKE BOSCH

SOCIAL MEDIA-REDACTEUR NAOMI VLUG

ART-DIRECTOR NINA ROUMEN

INHOUD 4

HET GESPREK

8

DE KLEDINGKAST VAN

Teske de Schepper

Tess Marteijn

10 DE MENS ACHTER Jerry Huinder

12

IN MEMORIAM

14

INKTPOT

16

STUDENT & IN OPSPRAAK

18

U-SPOT

20

KOKEN MET

22

DE ONDERNEMENDE

Lisa Geluk

Jillian de Bruijne

Jonathan Krispijn

Lars Eggen

Job & Thijs

STUDENT Zoë van der Scheer

23

NAWOORD

PADUAANMAGAZINE

4

HET GESPREK PADUAAN #2

TESKE DE SCHEPPER

PADUAAN #1 HET GESPREK

‘‘MENSEN LOPEN TWEE JAAR ACHTER MET HET BEELD DAT ZE VAN JE HEBBEN’’

Kleine regendruppels beginnen uit de lucht te vallen, maar het Amsterdamse Vondelpark ligt er prachtig bij op deze dinsdagmiddag. Vanuit de drukte komt een oase van rust het gezellige VondelCS binnengewandeld. Teske de Schepper (zangeres en YouTuber) is meer zichzelf dan ooit tevoren en dat straalt overal vanaf. Na de release van haar eerste eigen album en de verhuizing van het bruisende Amsterdam naar een dorp in Limburg, houdt de 24-jarige zich nu vooral bezig met het schrijven van haar eerste boek, het maken van nieuwe muziek en het grootbrengen van haar twee kittens. We spreken Teske hierover én over haar visie op activisme via sociale media.

HOE GAAT HET MET JE?

ziet, vragen ze je bijvoorbeeld naar iets

Terwijl Teske haar spijkerjas uittrekt

waarmee je anderhalf jaar geleden

en over de stoelleuning heen legt,

al stopte. In de media is dat eigenlijk

geeft ze een gulle glimlach. “Het gaat

precies hetzelfde.”

goed met me! Afgelopen jaar zijn er veel dingen veranderd, ik deed

GA JE DAN NIET HEEL KRITISCH NAAR

het tegenovergestelde dan wat mijn

JEZELF KIJKEN?

tienerversie van me verwachtte. Na vijf

“Dat ben ik wel een tijdje heel erg

jaar verhuisde ik van de stad naar een

geweest!”, begint Teske. “Daar kwam

dorp. Hier vind ik veel meer rust. Verder

ik eigenlijk achter op het moment dat

ben ik bezig met het schrijven van mijn

ik het niet meer leuk vond om aan

eerste boek!” De blondine vertelt dat het

mensen te vertellen wat ik deed. Maar

een bundel gaat worden van door haar

de momenten waarop ik daar veel mee

geschreven gedichten. Het gaat over

bezig was, waren ook de momenten

volwassen worden en het tegenkomen

waarop het niet zo goed met me ging.”

van obstakels daarbij. “Ik noem het

Ze denkt even na om de juiste woorden

altijd het ‘grijs’ van mijn leven. Meestal

te vinden. “Ik ontdekte dat ik zichtbaar

ben ik best zwart-wit, maar ik heb de

was met een versie van mijzelf waar

laatste jaren ook wel een emotieloze

ik zelf helemaal niet graag naar wilde

staat meegemaakt. Ik houd me heel

kijken. Iedereen wil geliefd zijn door zijn

erg bezig met de zoektocht naar mijzelf

of haar leeftijdsgenoten en omgeving.

en hoe ik met mezelf omga.”

Ik heb mezelf echt moeten leren dat dat niet het belangrijkste is.”

VEEL DAARVAN DEEL JE OOK ONLINE,

EERDER HEB JE GEZEGD DAT JE SOMS

DAT DOE JE AL LANGER DAN TIEN JAAR.

MOEITE HEBT MET HET LEGGEN EN

KENNEN JOUW VOLGERS JE ÉCHT?

ONDERHOUDEN VAN CONTACTEN. HOE

Teske begint te lachen. “Je hebt

IS DAT ONTSTAAN?

natuurlijk veel van mij mee kunnen

“Oei! Ik denk dat dat niet is ontstaan,

maken. Ik denk wel dat ik mezelf op

maar gewoon iets is wat in mij zit. Ik

veel momenten meer ‘aan’ heb gezet,

ben heel erg op mezelf. Dat betekent

maar daar zit natuurlijk nog steeds

niet dat ik het niet leuk vind om met

mijn kern onder. Als je nu mijn video’s

anderen te zijn... maar ik ben heel erg

kijkt, kom je denk ik wel heel dicht in

dromerig en vergeet soms op de een

de buurt van hoe ik nu met jullie zit

of andere manier de mensen om me

te praten.” Teske blikt terug op haar

heen. Het is niet omdat ik niet om ze

YouTube-verleden. “Het vreemde aan

geef, ik verlies me soms in mezelf. Dat

mijn vak is dat je constant naar jezelf

kan ook gevaarlijk zijn.” De zangeres

aan het kijken bent. Je regisseert

vertelt dat ze er moeite mee heeft om

precies hoe je online wilt komen en

mensen toe te laten. “Er staan een

hebt eigenlijk alle touwtjes in handen.”

paar mensen heel dichtbij me en

Naast YouTube, leer je Teske ook

daar heb ik echt een hele fijne band

kennen via haar muziek. Eind 2018

mee. Maar soms vergelijk ik mezelf

bracht ze haar eerste eigen album uit.

met anderen en dan ga ik er wel over

“Ik heb wel ingezien dat mensen over

nadenken en twijfelen. Hoe doen ze

het algemeen twee jaar achterlopen

dat, zóveel vriendschappen tegelijk

met het beeld dat ze van je hebben.

onderhouden?”

Vergelijk het met je ooms en tantes en TEKST: LISA KROESEN EN RICK PIETERSZ, BEELD: GEKE BOSCH

5

klasgenoten van vroeger. Als je ze weer

6

HET GESPREK PADUAAN #1

UIT EERDERE INTERVIEWS MERKEN

van hetgeen waar ik in geloof. Het is

STEL, JIJ ZOU VOOR IEDEREEN MOGEN

WE DAT AUTHENTICITEIT IN JE LEVEN

niet voor niets dat het stereotype mens

BEPALEN HOE HET ZOU MOETEN GAAN.

EN IN JE UITSTRALING IETS IS WAAR

dat je te binnen schiet bij iemand

WAT ZOU JE INVOEREN, AFSCHAFFEN OF

JE NAAR STREEFT. IS HET LASTIG OM

die veganistisch is, een belerend en

AANPASSEN?

AUTHENTIEK TE ZIJN?

irritant iemand is die jou vertelt wat je

“Er zijn twee manieren om hier naar

“Haha! Ja en nee... Als je daar geld

wel en niet mag doen. Ik denk dat het

te kijken: de fantasiewereldversie en

mee wilt verdienen, moet je toch wel

aanpraten van een schuldgevoel niet

de realistische versie. In dat laatste

aan een bepaalde norm voldoen. Dat

werkt. Sterker nog, ik ben zelf heel

zou ik heel graag meer transparantie

vind ik best lastig, ik word ook echt moe

lang vegetariër geweest in plaats van

willen. Ik denk dat er nu heel veel

van het woord influencer. Ik zou me er

veganist en kreeg daar veel kritiek op.

dingen gebeuren in de vee-industrie

echt niet graag mee identificeren, maar

Heel erg vingertje-wijzend, dat werkte

waarvan mensen niet afweten. Om

het heeft wel betrekking op wat ik doe.

zó averechts bij mij. Uiteindelijk is dat

dat te bereiken zou ik willen dat

Het is alleen zo’n onwijs lege term. Ik

ook niet geweest waarom ik die stap

mensen meer onderwezen zijn over

zou het veel leuker vinden als je mij

heb genomen, dat kwam heel erg uit

wat ze eten en drinken. Daarnaast

kent door iets persoonlijks dan dat je

mijzelf.”

zou ik proberen de massaproductie

mij kent van dat ik bijvoorbeeld ‘altijd

terug te dringen. Vlees eten is niet

zoveel koop bij de Primark’. In die

EN HOE DRAAG JE DAT UIT?

hetgeen waar ik problemen mee heb,

zin focus ik me wel echt op het delen

“Het is af en toe wel lastig om de balans

het is juist die massaproductie waarbij

van de dingen waar ik gepassioneerd

te vinden. In mijn geval komt er veel

dierenrechten heel ver te zoeken zijn.

over ben. Daar word ik zelf ook veel

emotie bij kijken. Bijvoorbeeld als ik een

In mijn fantasiewereldversie zou van

enthousiaster van.”

nieuwsbericht lees over een stalbrand,

zowel mensen als dieren geen misbruik

dat maakt me heel boos. Af en toe laat

gemaakt worden. Dat iedereen een

HOE ZIE JE JEZELF?

ik mezelf toe om over dat soort dingen

eigen wezen is met verlangens en

“Pfoeh!” Teske werpt een blik het

te posten omdat ik er wel een beetje in

angsten op wat voor vlak dan ook, want

Vondelpark in. “Dat is echt heel

geloof dat heel veel dingen onzichtbaar

onze hersenen zijn natuurlijk beter

lastig...” Ze denkt diep na. “Ik denk...

zijn voor mensen die er niet mee bezig

ontwikkeld dan die van een koe. Maar

ik ben heel erg gevoelig. En ik wil

zijn. Maar ik vind het een veel leukere

ook een koe wil dingen in zijn leven.

graag het juiste doen. Aan de andere

uitdaging, ook voor mijzelf en voor mijn

In mijn utopie zou dat allemaal heel

kant heb ik de drang om tegen de

gemoedstoestand, om de positieve

harmonieus met elkaar samenwerken

menigte aan te schoppen. Daarmee

kant te belichten in plaats van bezig te

en zouden wij als mensen ons vooral

bedoel ik dat ik er tegendraads van

zijn met wat ik niet goed vind gaan. Ik

niet superieur voelen aan andere

kan worden als ik binnen de lijntjes

denk ook dat ik het mezelf heel moeilijk

wezens.”

moet kleuren. Verder ben ik ook best

zou maken als ik dat niet zou doen, in

wel onzeker. Vooral als het gaat over of

mijn omgeving eet namelijk niemand

BEN JE GELUKKIG?

ik wel leuk en goed genoeg ben.” Er

veganistisch. Ik vind daar wat van,

“Jeetje!” Er ontsnapt een nerveus

valt een korte stilte. “Ik houd heel erg

maar ik kan natuurlijk niet spreken of

lachje uit Teske haar mond. “Ik heb hier

van kwetsbaarheid.” Gaat de zangeres

denken voor een ander. Ik weet alleen

deze week over na zitten denken, weet

verder. “Daar probeer ik steeds weer

maar hoe mijn brein werkt.”

je dat? In de kern ben ik denk ik wel

een nieuwe grens in te ontdekken.

gelukkig. Ik heb alles wat ik nodig heb

Kwetsbaarheid die je toont in tekst of

IS DAT NIET HEEL FRUSTREREND?

en ik ben heel erg content met hoe mijn

film is altijd geregisseerd. Als ik jou

“Soms wel! Ik kan me er onwijs over

leven eruit ziet. Maar ik ben niet altijd

daadwerkelijk op dit moment vertel hoe

opwinden maar probeer mezelf niet

blij...” Teske denkt even na en trekt

ik me voel, is dat veel kwetsbaarder dan

toe te staan om zo te denken. Want ik

dan haar conclusie. “Heel graag wil

dat ik je een zelfgeschreven gedicht

zou mijn leven er heel onplezierig door

ik zeggen: natuurlijk ben ik hartstikke

onder je neus schuif. Dat is wel een

maken. Ik ben wel vocaal hoor, maar

blij en gelukkig. Maar dan zou ik deels

groot thema in mijn leven. Ik vind het

meer om te laten zien van: ‘hey, er is

liegen. Het is een beetje een zoektocht

heel tof als anderen zich kwetsbaar

echt wel meer dat je kan eten dan sla’!

voor mij: zit dat gewoon in me en is

opstellen en probeer mezelf daar ook

Denken in mogelijkheden in plaats van

dat mijn karakter of komt dat voort uit

in uit te dagen. Dat gaat echt tegen

in onmogelijkheden. Dat is hetgeen

dat ik bijvoorbeeld heel kritisch ben op

mijn natuur in, want ik ben een echte

wat ik wil meegeven. Ik wil graag de

mezelf en dat ik zoveel controle wil over

controlfreak.”

persoon zijn waardoor je denkt: ‘wat tof!

dingen? Ik probeer er wel altijd heel

Zo had ik er nog niet over nagedacht’.”

open over te zijn. Ik denk dat heel veel

EEN TIJDJE GELEDEN PLAATSTE JE OP

mensen eenzelfde soort gedachtegang

INSTAGRAM DAT JE JEZELF NIET AL TE

hebben en zo kun je elkaar daar ook

ACTIVISTISCH WILT UITEN VIA SOCIALE

een beetje in bijstaan.”

MEDIA. HOE ZIT DAT? “Ik vind het best wel spannend! Het laatste wat ik wil, is het zijn van ‘die irritante stem’ waardoor je afkeer krijgt

.

PADUAAN #2 HET GESPREK

7

‘‘IK WORD TEGENDRAADS ALS IK BINNEN DE LIJNTJES MOET KLEUREN’’

8

HET GESPREK PADUAAN #2

DE KLEDINGKAST VAN TESS MARTEIJN

PADUAAN #1 DE KLEDINGKAST VAN 9

Naar de basisschool in een tutu. Tess Marteijn (20, Journalistiek) had als kind al een zeer bijzondere, uitgesproken stijl. Na het zien van een documentaire in de derde klas werd ze zich bewust van de door kinderarbeid gedreven kledingindustrie en besloot ze meer tweedehandskleding te gaan dragen.

“Ik ben door die documentaire huilend de klas uitgelopen.”

TEKST: ANOUK BOWMAN, BEELD: GEKE BOSCH

OUDE, MUFFE MEUK

stuk. Je loopt niet even snel naar de H&M om de hoek voor dat ene topje.

Het is zonnig in Tess haar kamer in de Rivierenwijk. De kamer is

Langzamerhand ben ik wel van die speurtocht gaan houden. Na een tijdje weet

gevuld met tekeningen, planten en natuurlijk: kleding. Haar kleurige,

je ook naar welke winkel je moet voor welk item. Zipper in Amsterdam is geweldig

bescheiden kledingrek vervult een prominente plek in de kamer. “Ik

voor een goede broek, de IJ-hallen zijn fantastisch en United Wardrobe is een

kocht altijd superveel kleding. Op een gegeven moment werd ik me er

zeer leuk concept, puur omdat het niet uitmaakt wat je stijl is. Er is voor ieder wat

toch van bewust dat het slecht is voor de wereld. Al die pakketjes, de

wils. Maar ik heb echt nog wel eens slippertjes hoor! Ik heb laatst nog een nieuwe

bezorging die daar achter zit en al het plastic... Ook het maken van de

broek van de Brandy Melville aangeschaft.”

kleding zelf.” Pas na een bezoekje aan de IJ-hallen in Amsterdam vond Tess een manier om bewuster met haar modeverslaving om te gaan.

BEWUSTER NADENKEN

“Bij vintage kleding had ik altijd het idee dat het om van die oude, muffe

Wanneer Tess wordt gevraagd naar haar beste vondst, wijst ze direct naar de

meuk ging. Dit bleek helemaal niet waar te zijn. Ik kwam na dat bezoekje

blauw-oranje jas aan haar kledingrek. “Die jas daar, gekocht bij de IJ-hallen.

thuis met een hele berg ongelooflijk gave kleding.”

De vrouw die deze verkocht, heeft ‘m ooit zelf gemaakt toen ze twintig was en best lang gedragen. Hij is ook wel wat versleten rondom de zakken, maar dat

GOED VOORNEMEN

maakt niet uit. Het geeft wat extra’s. Of ze dan ook bewuster nadenkt over haar

Het overstappen naar tweedehandsmode ging niet zonder vallen of

aankopen? “Ja, dat wel. Ik vind uiteindelijk ook genoeg leuks zonder een H&M

opstaan. “Sinds een jaar koop ik echt bijna alleen maar kleding uit

binnen te stappen. Je bent er alleen net wat langer mee bezig. Ik ben een groot

tweedehandszaken. Het was een voornemen voor het nieuwe jaar. Af

voorstander van het idee dat als iedereen al half zijn best doet, het veel verschil

en toe kan het heel lastig zijn, die zoektocht naar het perfecte vintage

kan maken.”

10

TABOE PADUAAN #4

PADUAAN #1 DE MENS ACHTER

DE MENS ACHTER JERRY HUINDER

Jerry Huinder (42) is docent Journalistiek. Onder studenten staat hij ook wel bekend als ‘de man met die wielrenfiets.’ Hij vertelt ons over zijn sportieve jeugd, lakse studententijd in Rotjeknor en zijn toenmalige droom om in het buitenland te wonen.

TEKST: TESS BERENDREGT, BEELD: GEKE BOSCH

VERSLAVING

was het zo gigantisch druk dat het zwart zag van de mensen! Ja…

Minstens twee keer per week fietst Jerry vanaf zijn stulpje aan de

dat moment was echt magisch voor mij. Dan begin je te schreeuwen

gracht in de Jordaan naar de Heidelberglaan om les te geven. “Een

op die wagen en gek te doen, dat was zo vet!”, vertelt hij met een

uit de hand gelopen hobby? Zeg maar gerust verslaving”, lacht

grote glimlach op zijn gezicht.

hij. Hij weet nog goed waar zijn liefde voor fietsen vandaan komt.

“Ik tenniste van mijn twaalfde tot zestiende op hoog niveau. Mijn

WIELRENVERSLAGGEVER IN CATALONIË

leven bestond uit school en tennis. Ik weet nog dat wanneer ik naar

In zijn studententijd is Jerry aan feesten niks te kort gekomen,

tennisles fietste en iemand mij probeerde in te halen, ik dat écht niet

maar zijn studie werd het uiteindelijk niet. “Ik ben na mijn studie

liet gebeuren. Ik zorgde ervoor dat ik keihard ging fietsen, want ik

een jaar door Zuid-Amerika gaan reizen en toen ik terugkwam

wilde altijd winnen. Eigenlijk had iemand toen al tegen mij moeten

had ik helemaal geen zin om in Nederland te zijn. Ik had tijdens

zeggen dat ik moest gaan wielrennen.”

mijn studie al een halfjaar in Athene gestudeerd en daarnaast een seizoen lang gewerkt in een hotel in het skigebied Tignes. Dat was in

TOPSPORTMENTALITEIT

de avonden hard werken, zodat ik overdag kon snowboarden. Ook

Sport stond dan ook centraal in het gezin waarin Jerry is opgegroeid.

heb ik in Catalonië op een camping gewerkt.” Met ouders die nu in

“Mijn ouders deden vroeger aan waterpolo. Mijn opa heeft in het

Frankrijk wonen en een zus die in Spanje woont, zit het misschien

Nederlands waterpoloteam gespeeld en het zelfs tot de Olympische

toch wel een beetje in de genen. “Ik heb heel lang de droom gehad

Spelen geschopt.” Het grootste gedeelte van Jerry zijn jeugd speelde

om te wonen en werken in het buitenland, daarom ben ik ook heel

zich af in Den Haag, waar zijn ouders allebei geboren en getogen

veel weg geweest. Nu voel ik me gelukkig in Nederland, maar als ik

zijn. Met een oudere zus was hij de jongste in huis en had hij het

morgen word gebeld om wielrenverslaggever in Catalonië te worden,

naar eigen zeggen best wel makkelijk. “Ik moest eerst mijn huiswerk

dan zeg ik ‘ja’ zonder dat met mijn vrouw te overleggen!

afhebben, voordat ik anderen dingen mocht doen. Ik wilde gewoon tennissen, dus dan deed ik dat.” Nu heeft hij zelf twee zoontjes

HARD WERKEN

van acht en bijna zes jaar. “Ik denk dat ik als vader ook zo ben:

Op de vraag waar de interesse voor het journalistieke vak vandaan

betrokken, actief maar wel strenger dan hun moeder. Je kan bij mij

is gekomen, is Jerry heel stellig. “Ik wilde net als iedere andere

heel veel maken, maar sommige dingen moeten worden gedaan

jongen op de School van Journalistiek sportverslaggever worden.

en daar moet je je best voor doen.” Zelf geeft hij aan dat hij ook

Ik heb een liefde voor sport, dat is niet veranderd. Tijdens mijn

zo omgaat met zijn studenten en dat sommigen dat best wel heftig

Postacademische Deeltijd Opleiding Journalistiek werd mij verteld

vinden. “Ik denk dat het komt vanuit de topsportmentaliteit die erin is

dat ik qua persoon wel goed in het mediawereldje zou passen, maar

geslopen: je voor de volle honderd procent inzetten. Ik houd niet van

mijn werk was bagger. Door hard werken, op de man af te stappen

half werk leveren, dan kan je het net zo goed niet doen.”

en vooral dingen te maken die ik nu leuk vind om te doen, heb ik mij gevormd tot de journalist die ik nu ben.”

BIERBUIK Toen Jerry twintig was, verruilde hij Den Haag voor Rotterdam om

IETS VAN NU

bedrijfseconomie te studeren. “Van dat sportieve leventje was weinig

Misschien wel een groot verschil met Jerry's tijd op de School voor

meer over. Ik had echt een bierbuik gekregen.” Zijn studententijd

Journalistiek, is dat de studenten ook steeds meer hun mening uiten

bestond vooral uit veel techno-feestjes en af en toe wat leren. “De

op sociale media. Instagram staat vol met foto's over bijvoorbeeld

leukste dag uit mijn studentenperiode was denk ik wel het allereerste

duurzaamheid en klimaat. “Je kan in deze tijd prima activistisch

dance evenement in Rotterdam, wat destijds de Dance Parade

zijn. Dat is ook wel iets van nu. Ik denk alleen niet dat, wanneer je

heette. Ik weet nog dat ik samen met een paar vrienden op zo’n

economisch verslaggever bent voor bijvoorbeeld De Telegraaf, het

wagen sprong die langsreed - wat helemaal niet mag - waarop we

handig is om op sociale media je mening te verkondingen over hoe

heel Rotterdam doorreden. Eén moment is me daar zo goed van

erg je tegen of voor de basisbeurs bent. Dan kun je het beter zoeken

bijgebleven… Toen de wagen de hoek omging, de Coolsingel op,

buiten jouw vakgebied.”

11

12

IN MEMORIAM LISA GELUK Lisa Geluk (19, Journalistiek) was een echte spring in het veld.

Ze stond middenin het leven, werkte keihard en probeerde te genieten. Te genieten van de meest kleine dingen, maar ook van weer een toffe reis naar haar favoriete plek Berlijn. Op 30 augustus overleed ze, na een kort en onverwacht ziekbed. Lisa had een fantastische pen en haar avonturen en gedachtespinsels deelde zij onder andere op haar blog. Hier, als eerbetoon aan onze lieve vriendin en studiegenoot, haar allerlaatste blogpost.

"IK VOEL ME GELIEFD. EN DAT BEN IK OOK WEL, DENK IK"

PADUAAN #2 HET GESPREK

* 12-01-2000

13

† 30-08-2019

Op mijn scherm verschijnt een zongebruinde rug,

behoefte aan heb en interesse in heb. Ook bedoel

juiste mensen op. Nu ik dit zo teruglees, voel ik me

een legerbroek en een korte, volle bos met krullen.

ik hiermee dat ik me bewuster ben van negatieve

net zo’n spirituele positiviteitsgoeroe. Maar ik hoop te

‘Alweer een jaar geleden!!!!!’, staat er onder de foto

gedachten, ze opzij zet, wegduw en in de meeste

kunnen delen dat er in een jaar veel kan veranderen.

die ik zojuist heb ontvangen van moeders. Op de

gevallen ook gewoon bespreek. Met genieten bedoel

En dat er veel kan veranderen, maar dat je er niets

foto sta ik. De onwetende ik. Bloednerveus voor

ik dat ik geen of in ieder geval minder waarde hecht

voor nodig hebt, anders dan je eigen gedachten.

wat er komen gaat en doodsbang om ook maar een

aan geld, maar aan herinneringen, ervaringen en

Daar leef je tenslotte het meest.

moment alleen te zijn. Ik glimlach terwijl ik terugdenk

goede gesprekken. Verder bedoel ik eigenlijk nog

aan de gedachte, aan het moment dat ik voor het

zoveel meer, maar ik denk dat je nu wel begrijpt wat

eerst alleen naar mijn nu favoriete stad vertrok.

ik bedoel en dat het positief is.

‘Ping’. Nog een appje. ‘Nu ben je er alweer drie keer

Ondertussen heb ik zojuist nog even mijn bankrekening gecheckt. Veel staat er niet op, maar

geweest!’ Knikkend kijk ik naar de foto, beseffend

In het afgelopen jaar heb ik geleerd dat je het

het is genoeg om mijn volgende treinreis naar Berlijn

hoeveel er in een jaar veranderd is. De onzekere,

grootste gedeelte van je leven besteedt en deelt met

te betalen, mijn huur te betalen en zo nu en dan

onwetende, achttienjarige ik is nu zelfverzekerder,

je eigen gedachten. Die gedachten kunnen je gek,

leuke dingen te doen. En verdomme zeg, wat voel ik

tevredener, genietender. Toen ik deze woorden

teleurgesteld, boos of onwijs verdrietig maken. Om

me rijk. Ik heb het afgelopen jaar veel mooie mensen

opschreef, wist ik overigens nog niet dat ik ‘der’ kon

jezelf, maar ook om anderen, om gebeurtenissen

mogen ontmoeten, mogen spreken en soms zelfs

plakken achter zelfverzekerd, tevreden en genieten.

of om materiële dingen (en dat is misschien nog

mogen interviewen. Ik ben maar liefst twee keer naar

Maar in mijn Word-documentje verschijnen er geen

wel het stomst). Mijn gedachten zijn in vergelijking

Berlijn geweest en ook een keer naar Londen. Ik heb

rode, gekringelde streepjes onder de woorden (en ik

met vroeger echt een tien waard. Je beseft je pas

geweldig leuke feestjes mogen bezoeken, gepland

heb ze ook nog even gegoogeld), dus vandaar dat ik

hoe slecht het met je ging als het onwijs goed met

en ongepland, maar die kater achteraf was het zeker

ze lekker laat staan.

je gaat. Die onzekerheid van vroeger, die zit er nog

waard. Ik weet steeds een beetje meer wat ik in ieder

steeds, maar ik heb dat het afgelopen jaar steeds

geval niet wil doen om de kost mee te verdienen later,

Het leuke is dat ik terwijl ik dit opschrijf, ook (weer) op

meer zien te accepteren. Laatst was ik met Robin,

maar wat ik wel wil: ik heb werkelijk waar geen idee.

mijn dode gemakje uitrust na een lange, intensieve,

die ik jaren geleden heb ontmoet op diabeteskamp

Ik heb geleerd dat ik het oprecht overal wel naar mijn

leerzame werkweek met een halfvolle Desperados

en ook echt een aantal jaar niet heb gezien, op een

zin kan maken. Regent het? Haal dan je schouders

naast mijn laptop. Die Desperados blijft toch wel

Afrikaans festival in Den Haag. Sauti Sol trad op,

op en denk: ‘ik kan er toch niets aan veranderen’.

een mooi motief in dit blog (haha). Terugkomend

een zogeheten boyband uit Kenia. Ik heb zelden

Ben je de weg kwijt? Vraag het aan iemand die je

bij de foto, die nog steeds de ruimte van mijn

zoveel mensen zo vrolijk gezien. De leadzanger van

nog niet kent, wellicht levert het een leuk gesprek op.

telefoonscherm in beslag neemt, zal ik je vertellen

Sauti Sol zei: “If you ever feel alone, just remember

Zo niet? Dan heb je in ieder geval de weg gevonden.

wat er dit jaar is veranderd. Praktisch alleen al heb ik

you’re being loved.” Daar hoef ik niets aan toe te

Heb je een fout gemaakt en valt het niet meer op

een hele lijst. Ik ben verhuisd, ik ben minder gehecht

voegen, toch? Het afgelopen jaar heb ik mezelf vaak

te lossen? Boeien. Je bent een mens, die maken

aan spullen, ik heb veel minder spaargeld op mijn

genoeg de vraag gesteld: ‘Vinden mensen me niet

fouten. Een diepe zucht ontsnapt op dit moment,

rekening en ik ben een jaar ouder. Maar dat is niet

vervelend, vinden mensen me niet irritant of lelijk?’

twijfelend of ik dit wel moet publiceren. Maar weet

wat ik wil aankaarten. Ik wil delen dat ik ben gaan

En weet je wat je dan moet doen? Jezelf de vraag

je wat? Als je het niet leuk vindt, dan klik je het toch

genieten. Met genieten bedoel ik dat ik heb leren

stellen met wie je contact houdt, ook wanneer je

gewoon weg. Ik ben het afgelopen jaar in ieder geval

leven in het moment, heb geleerd me minder druk

elkaar maanden-, misschien wel jarenlang niet ziet.

geknuffeld, gekust, omhelsd en begroet. Ik voel me

te maken om dat halfuurtje extra wachten op de trein

Jezelf in de spiegel aankijken en denken: ‘ja, ik vind

geliefd. En dat ben ik ook wel, denk ik.

of op een afspraak met mijn moeder bijvoorbeeld. En

het eigenlijk wel goed zo’. Zo niet, ga dan even lekker

met genieten bedoel ik ook doen waar ik zin in heb,

sporten, eet gezond, drink veel water en zoek de

INKTPOT PADUAAN #1

14

INKT Jillian de Bruijne (24, CMD) was altijd al gefascineerd door lichaamsversiering: “Ik was jong, verlegen en keek altijd vol bewondering naar anderen met tatoeages. ‘Dat wil ik later ook!’, dacht ik.”

TEKST: NAOMI VLUG, BEELD: GEKE BOSCH

ONTGROENING “Op mijn twintigste zat ik voor de allereerste keer op de stoel in een tattooshop. Ik liet een anker zetten, deze staat symbool voor de band tussen mij en mijn vader. Gedurende lange tijd was hij de persoon op wie ik kon bouwen, maar later hadden we weinig contact. Enerzijds had ik hoop dat het goed zou komen, anderzijds was de tatoeage een herinnering aan hem. Nu, vier jaar later, staat het anker symbool voor beide betekenissen en daar heb ik vrede mee.”

“IN ÉÉN KLAP VIEL ALLE ZEKERHEID WEG” HEIMWEE “Mijn arm staat vol met jeugdherinneringen. Dat is ook wat ik het mooist vind, als er een herinnering achter de tatoeage schuilt. Neem bijvoorbeeld de bergen op mijn onderarm. Als kind had ik veel last van heimwee als we op vakantie waren in een gebied dat niet leek op Nederland, zoals de bergen.

Dan voelde ik me rot en wilde ik het liefst zo snel mogelijk naar huis. Lange tijd voelde ik me alleen maar thuis waar ik ben opgegroeid, in Bilthoven. Dat veranderde toen mijn ouders gingen scheiden en beiden verhuisden naar een andere plek in dezelfde zomer. In één klap viel alle zekerheid weg. Deze tatoeage is een soort herinnering aan die tijd. Ook heb ik leuke herinneringen vastgelegd, zoals mijn referentie naar Peter Pan. De indiaan op mijn bovenarm doet me denken aan carnaval.”

GENDERFLUÏDE “Ik richt mijn afstudeerproject op gender en genderrollen in de maatschappij. Termen als genderfluïde, non-binair en genderqueer vliegen je om de oren. Ik weet zelf ook niet zo goed in welk hokje ik mezelf moet plaatsen en hoe ik dat moet uitzoeken. Het is een zoektocht naar mezelf maar ook een schets van hoe de maatschappij reageert op dit soort dingen. Het zou best kunnen dat ik over dit thema een tatoeage ga zetten, omdat het een grote rol speelt in mijn leven. Toch zou ik nooit zomaar een plaatje op mijn lichaam gooien als activistische uiting.”

PADUAAN #2 HET GESPREK

15

16

HET GESPREK PADUAAN #2

“DAT RAUWE, HARDERE VIND IK MOOI”

PADUAAN #1 STUDENT &

17

STUDENT & IN OPSPRAAK JONATHAN KRISPIJN

Jonathan Krispijn (23, Journalistiek) heeft een turbulente jeugd achter de rug. Alles wat hij tot nu toe heeft meegemaakt, uit hij onder andere als beginnend stand-up comedian. Hij deelt hier ook zijn, soms schurende, mening. Dit doet hij ook op sociale media, waarmee hij regelmatig discussies aanzwengelt. In een theater in Amstelveen, waar hij die avond optreedt, vertelt hij hierover.

TEKST: RICK PIETERSZ EN CHIEL BAREMAN, BEELD: GEKE BOSCH

GHETTO

Hagenees ziet Sven Kockelmann, Wierd Duk en

OPHEF

Krispijn groeide op in de Schilderswijk: “De ghetto

Johan Derksen als zijn grote voorbeelden. “Dat rauwe,

De posts over body positivity zorgden voor veel ophef,

van Den Haag”. Hij kwam niet veel buiten en groeide

hardere vind ik mooi.”

maar daar blijft het niet bij. Na een Facebookbericht

op achter zijn computer en met de controller van

over abortus, kreeg Jonathan een stortvloed aan

zijn PlayStation in zijn handen. “Veel vrienden had ik

SCHUREND

reacties. Naar eigen zeggen bedoelde hij zijn post ook

niet”, vertelt hij lachend. “Ik had twee vaste vrienden,

Waar Jonathan als kind nog zijn agressie gebruikte om

niet verkeerd, “Ik gaf zelfs aan voor abortus te zijn”,

behoefte aan meer had ik niet. Misschien was het ook

zich te uiten, doet hij dat inmiddels door zijn mening

maar toch reageerden mensen boos. “Ik heb met een

wel een stukje wantrouwen.”

te geven en te schuren. Vaak in zijn theatershows,

vriend gepraat en hij helpt me nu door kritisch naar

maar ook op sociale media. Een aantal Instagram

mezelf te leren kijken. Ik moet soms wat tactischer

Stories die hij maakte over body positivity zorgde voor ophef. “De intentie is niet om te kwetsen. Ik word vaak verkeerd geparafraseerd door andere mensen. Het enige dat ik zeg, is dat dik zijn ongezond is. In mijn ogen is het dan gek om daar een positieve beweging van te maken.” Wel moedigt Jonathan het aan dat Nike inmiddels een sportkledinglijn heeft uitgebracht voor vollere mensen. “Je kunt niet sporten zonder sportkleding.”

zijn, maar soms is dat ook te mild.” Jonathan besluit

“IK GA NIET MEER GELIJK IN DE AANVAL”

voeren, maar dat lukt niet als je gelijk in de aanval

THUISSITUATIE Jonathan groeide op onder de hoede van zijn moeder die van Colombiaanse komaf is en de Nederlandse taal niet goed beheerst. Zijn vader is al van jongs af aan niet meer in beeld, zonder dat Jonathan weet waarom. Op zijn elfde probeerde Jonathan contact met hem te zoeken via mails en telefoontjes, maar dat was tevergeefs. “Er kwam politie bij mij thuis.

Mijn vader had aangifte tegen mij gedaan wegens stalking. ‘Je vader heeft wat dingen gezegd over jou en je moeder’, zei de politie bij ons op de bank. Maar ik wilde het niet horen, omdat mijn moeder erbij was.

Onze band is al niet heel hecht, dus ik wilde die relatie niet verpesten.” Vorig jaar zomer deed Jonathan een allerlaatste poging om contact te zoeken met zijn vader. “Ik wilde antwoorden hebben. Bijvoorbeeld over mijn familie, zodat ik weet waar zijn gedrag vandaan komt. Hij gaf geen serieuze antwoorden, dus uiteindelijk heb ik hem uit frustratie helemaal verrot gescholden.”

PROBLEEMLEERLING

Jonathan lijkt in het gesprek veel genuanceerder dan

Al op zijn vierde ging Jonathan naar speciaal

via zijn sociale kanalen. “Ik provoceer ten omwille van

onderwijs. Hij werd weggestuurd van zijn middelbare

humor en ik nuanceer ten omwille van een fatsoenlijk

school en ook zijn Mbo-opleiding verliep niet soepel

debat.” Volgens hem ligt de verklaring waarom

en eindigde vroegtijdig. Uiteindelijk kwam hij, via

mensen hem op een - in zijn ogen - verkeerde manier

allerlei omwegen, tóch op zijn droomopleiding

begrijpen, in het hokjesdenken. “Ik ben tegen de

terecht: Journalistiek in Utrecht. “Ik wist al vanaf mijn

Body Positivity-beweging, dus ik haat dikke mensen.

Zo zit het niet.”

twaalfde dat ik hier wilde gaan studeren.” De geboren

de post te verwijderen, maar dat is naar eigen zeggen niet vanwege de commotie. “Het is niet zo dat ik de hele dag bezig ben met abortus. Ik wil het dan even aankaarten en haal het daarna weer weg, dat doe ik altijd.” Op de vraag of hij in de toekomst zijn, vaak felle, uitingen op een andere manier gaat verwoorden, antwoordt hij doordacht. “Ik ga niet meer gelijk in de aanval. Ik wil namelijk graag een normaal debat schiet.”

GEEN NUANCE Waar Jonathan op zijn sociale media soms wat genuanceerder wil overkomen, kan hij in zijn comedyshow helemaal losgaan. Zo ook vanavond, in Amstelveen. “De persoon áchter mij staat centraal.

Ik praat over alles wat ik heb meegemaakt. Of mijn moeder al is langsgekomen? Ik denk niet dat het leuk is voor haar”, vertelt hij lachend.

U-SPOT PADUAAN #1

LARS EGGEN

U-SPOT

18

CMD-docent, kapper, grafisch ontwerper en muziekfreak Lars Eggen (42) is een échte allesdoener. We ontmoeten de creatieve geest in Kapitaal1: een open studio voor zeefdruk, ets en riso. Hier huurt Lars een eigen plekje, waar zijn kappersstoel een prominente plek inneemt.

TEKST: LISA KROESEN, BEELD: GEKE BOSCH

ECHTE ONTMOETINGSPLEK “Utrecht is echt mijn stad, ik houd van deze plek. Eigenlijk is het best Limburgs. De stad heeft iets zachtaardigs, er hangt een creatieve vibe; mensen zijn bezig met elkaar en leven niet geïsoleerd. Maar als je wilt, kun je wel anoniem over straat”, begint Lars te vertellen terwijl hij ons een kop thee inschenkt en we plaats nemen in ‘zijn gedeelte’ van Kapitaal. Niet enkel voor docenten, maar ook voor menig CMD’er is dit een bekende plek. “Hier achter ons is een leslokaal!” Lars wijst naar een ruimte die wordt afgeschermd met een lang, plastic strokengordijn. “De zeefdrukkerij staat hier centraal. Er worden workshops gegeven en mensen komen hier om te werken, ontwerpen en ontmoeten.” Het doel van de ruimte is om makers – studenten en docenten – in verbinding te brengen met ontwerpers. Lars vervolgt zijn verhaal terwijl er een glimlach op zijn gezicht verschijnt. “Een echte ontmoetingsplek dus! Iedereen leert hier van elkaar.”

MET EEN KNIPOOG Terwijl een zogeheten zeefdrukfiets langs ons voorbij wordt gereden, glijdt onze aandacht richting de prominente, rode kappersstoel. “Ik ben heel nieuwsgierig, vooral naar het leven en naar mensen. Naar wat je kunt doen om jezelf te ontwikkelen.” Die eigenschappen lijken allemaal samen te komen in de kappersstoel. “Hier heb ik onwijs veel mensen leren kennen.

Jongeren, maar ook mensen van boven de 65. Ze hebben allemaal één ding gemeen, dat is dat ze stuk voor stuk creatief zijn op hun eigen manier.” Naast een barbiersopleiding, volgde Lars een onderwijsmaster over communicatie. “Lesgeven is natuurlijk gewoon psychologie. Die kennis pas ik ook toe tijdens het knippen. Je zit ongeveer drie kwartier op elkaars lip en het knip-trucje heb je redelijk snel onder de knie. Het zijn de gesprekken die het vak interessant en beweeglijk maken.” Als docent valt Lars te omschrijven met de woorden betrokken, gepassioneerd, open en relaxed, maar ook een tikkeltje streng. “Dat komt doordat ik in mijn studenten geloof. Ik geef ze mijn vertrouwen en aandacht. Daar wil ik iets voor terug. Het mag natuurlijk allemaal wel met een knipoog. Ik houd van mijn werk, van mijn studenten, mijn leven en mijn vrienden!” Volgens Lars is het leven maakbaar en tevens iets waarmee je kunt spelen.

“Dat kun je doen met humor, vrolijkheid en passie. Dat maakt het interessant. Kom op man, spelen... serieus lol maken!”

UITLAATKLEP Naast dat Lars zo’n twintig uur per week in Kapitaal spendeert, bevindt hij zich ook graag in Zuilen. Daar zit dB’s2 gevestigd. In deze basis voor bands zitten oefenstudio’s waar Lars regelmatig een nootje zingt. “Maar niet professioneel hoor!”, lacht de docent. “Het is echt mijn uitlaatklep. Ik zing voornamelijk op rammelende gitaarmuziek. De teksten schrijf ik zelf.

Tijdens het zingen kan ik mijn energie eruit beuken.” Vlakbij dB’s zit ook De Nijverheid3, de dependance van Ekko. “Deze plek vind ik echt te gek! Hier zie je de maakbaarheid van een stukje grond in ontwikkeling. Mensen bouwen hier hun eigen ateliers, de bandjes voor Ekko worden er geprogrammeerd en er zit een grote bar met een gezellig terras bij. Heel cool! Ik kom hier echt om te ontspannen.”

PADUAAN1#2U-SPOT HET GESPREK PADUAAN

19

20

KOKEN MET PADUAAN #1

KOKEN MET

JOB & THIJS Eerlijk geeft Job Wierikx (22) toe dat hij weleens per ongeluk vegetarisch kookt, maar over het algemeen maak je hem het meest blij met een dik stuk vlees.

Om de horizon van deze journalistiekstudent te verbreden, duikt hij samen met souschef Thijs Afink (37) de keuken van zijn studentenhuis in om voor de verandering eens een veganistische maaltijd te bereiden. Deze editie staat er Spaghetti Veganese op het menu!

TEKST: CHIEL BAREMAN, BEELD: GEKE BOSCH

BEZIG MET EEN BETERE PLANEET Onder begeleiding van Lay All Your Love On Me van ABBA loopt Thijs de, voor studentenbegrippen, grote woonkamer van Job binnen. Direct vertelt Job: “Een goede maaltijd heeft een soundtrack nodig en volgens mij heb ik die zojuist gevonden.”

Alle boodschappen die Thijs heeft meegenomen zijn biologisch, dat vond hij een vereiste. “Veel studenten zijn tegenwoordig bezig met een betere planeet. In mijn optiek blijft dat te vaak alleen bij woorden. Biologisch inkopen doen is een makkelijke stap om de daad bij het woord te voegen. Weet wat je eet.”

ALTIJD EEN STUKJE VLEES Terwijl Job onder het toeziend oog van Thijs een ui snippert, vervolgen de twee hun gesprek. Hij vertelt dat hij het liefst een slavink, aardappels en broccoli met kaassaus eet, mits bereid door zijn moeder. Dat er altijd een stukje vlees bij de maaltijd moet, is volgens hem te wijten aan zijn bourgondische achtergrond. De chef-kok van dienst schrikt daar duidelijk van, waardoor er bijna een pan kokend water naar de grond gaat.

“Onzin, dat is gewoon verslaving!”, roept Thijs verontwaardigd. Volgens hem zijn we door de jaren heen veel te verwend geraakt. “Wij kopen massaal vlees in veel te grote hoeveelheden, voor een veel te lage prijs. Ik ben zelf geen veganist, maar probeer niet iedere dag vlees te eten. Het is voor mij belangrijk om te zien hoe een dier geleefd heeft en een slagerij biedt daar al een veel duidelijker beeld van.”

EET SMAKELIJK! De spaghetti begint vorm te krijgen en met een voldaan gevoel kan Job de rijkgevulde borden op tafel zetten. Hij geeft Thijs een glas wijn en schenkt er voor zichzelf ook eentje in. Weliswaar in een plastic beker van Sziget Festival, een souvenir van de afgelopen zomer. De druk is ondertussen wel van de ketel. Thijs vertelt over zijn smerigste ontbijt ooit, een broodje shoarma dat was blijven liggen na een avond stappen en Job reageert daarop met een betoog over Jackass en waarom dat de hoogste vorm van humor is.

Dat Job een Bourgondiër is, daar was hij zich al wel bewust van, maar nu ook eentje die veganistisch kan koken.

PADUAAN #2 HET GESPREK

21

BIOGRAFIE THIJS AFINK Na zijn studie Nederlands in Amsterdam bleek voor Thijs dat zijn passie vooral bij het koken lag. Hij richtte Thijsthee op, een thee van verschillende vergeten groentes en fruit. Later was hij te vinden in de keuken bij Karel V, was (mede-) eigenaar van Het Koffiepand in Middelburg en The Vegan Gorilla in Utrecht.

Tegenwoordig is hij Food Consultant bij Nutricia.

22

HET GESPREK PADUAAN #2

ONDERNEMENDE

STUDENT

Zoë van der Scheer (26, CMD) was al die studentenbaantjes wel zat. Ze wilde het liefst haar eigen baas zijn en de kennis die ze met haar studie had opgedaan benutten. In 2017 zette ze haar bedrijf Zoë Manouk op en nu krijgt ze allerlei klussen. Ook een horecadienst hoort er zo nu en dan bij. “Je moet toch je geld verdienen.”

TEKST: ANOUK BOWMAN, BEELD: GEKE BOSCH

ALBUMCOVERS EN BARDIENSTEN “Ik instrueerde de medewerker van de Kamer van Koophandel om

vaste mensen in dienst.” Festivals zijn voornamelijk in het voorjaar,

me in te schrijven onder ‘Concept en Design’, omdat ik dat graag

wat betekent dat Zoë in de winterperiode zonder werk zat. “Op een

wilde gaan doen,” zegt Zoë lachend. Begrijpelijk, dat is het zeker.

gegeven moment vroeg een kennis bij een horecagelegenheid of ik

Toch is het label niet allesomvattend wanneer het aankomt op

een paar diensten wilde werken, als freelancer. Toen is het balletje

haar bedrijf ‘Zoë Manouk’. Zoë krijgt allerlei verschillende klussen

gaan rollen. Plots kwamen er mensen naar me toe, die bijvoorbeeld

binnen, van albumcovers tot affiches. Ook een bardienstje draaien

een website nodig hadden voor een portfolio. En nog vele andere

of bedienen zijn werkzaamheden die nog weleens voorkomen. “Je

verzoeken!” Nu is Zoë bezig met het ontwerpen van een albumcover

moet toch je geld verdienen. Dat is misschien één van de weinige

met een stripfiguur in de stijl van tekenaar Hergé. “Ik durf te zeggen

nadelen in mijn ogen: je hebt totaal geen financiële zekerheid.

dat er genoeg werkgelegenheid is, zolang je maar blijft vertellen dat

Daartegenover staat wel dat je af en toe makkelijk een studenten-

je voor jezelf bezig bent.”

maandsalaris in een weekendje kunt verdienen.”

ONZEKERHEID GENOEG WERKGELEGENHEID

Is freelancen dan een aanrader voor iedereen? “Nee, dat denk ik

Zoë Manouk kwam vooral op gang door mond-tot-mond

niet. Om een voorbeeld te noemen: ik heb een goede vriend van mij

reclame. “Het begon eigenlijk na mijn stageperiode bij Kultlab

laatst sterk afgeraden om voor zichzelf te beginnen. Niet iedereen is

(verantwoordelijk voor evenementen zoals Into the Woods,

weggelegd voor de administratie en financiële onzekerheid die bij het

Wildeburg, Lepeltje Lepeltje, red.). Ik werkte mee aan bepaalde evenementen, maar ving niet hetzelfde geld voor mijn werk als mijn collega’s. Dat voelde niet helemaal fair. Toen ik dat aangaf, raadde het bedrijf me aan te gaan freelancen. Ze hadden namelijk geen

freelancen komt kijken. Je wilt toch genoeg verdienen om je biertjes te kunnen betalen. Als je er zeker van bent dat je die bijkomende zaken aankunt, dan zou ik het absoluut doen! Zzp’er zijn, dat moet je liggen.”

PADUAAN #1 NAWOORD

NAWOORD Dit zijn wij: Lisa, Rick, Tess, Naomi, Chiel, Anouk, Geke

in al onze levens. Naast dat we ons druk bezig houden

en Nina. Samen vormen wij de gloednieuwe redactie van

met de bouw van het magazine, blazen we ook onze

de Paduaan! Jaarlijks schrijven we vier edities waarin we

online platforms een nieuw leven in. Uiteraard niet

hard ons best doen om scherpe thema’s aan te snijden en

voor activistische doeleinden, maar wél om jullie nog

bijpassende verhalen en achtergronden te schrijven en in

meer mooie, bijzondere, verbluffende en verrassende

beeld te brengen over onze eigen CMD’ers en Journalisten.

verhalen te vertellen over jullie medestudenten- en

Dat doen we natuurlijk met één overkoepelend doel: jou

docenten. Zo plaatsen we onder andere video-inkijkjes

meer te weten laten komen over de mensen die zich

in de kledingkasten van de modieuze CMD’ers en

op de Heidelberglaan bevinden. Achter iedereen gaat

Journalisten die op de Heidelberglaan rondlopen,

een uniek verhaal schuil en wij zijn daar met veel liefde

achtergrondinformatie bij de rubriek Student &, de niet te

de vertolkende factor in. Met onze coverinterviews, waar

missen spots die ons prachtige Utrecht verrijken en nog

bijzondere personen buiten onze opleidingen uitgebreid

veel meer. Heb jij een idee of bijzonder verhaal, dan mag

aan het woord worden gelaten, hopen we je te inspireren

je ons altijd een berichtje sturen via onze online kanalen óf

en aan het denken te zetten over terugkerende thema’s

ons natuurlijk aanschieten in de wandelgangen. Tot snel!

23

PADUAANMAGAZINE

PADUAANMAGAZINE