GAC Magazine nr. 40 - juni 2022

Gooise Atletiek Club Hilversum

Nummer 40 – juni 2022

Onze nieuwe voorzitter Bart van den Haak stelt zich voor

De Groene Schakel wordt zó mooi!

Kan dat, blessurevrij lopen?

Siebe legt uit!

Er is altijd nog een carrière na het hardlopen: Trijntje en Ab blijven wandelen

Jaargang 86 Nummer 858/40 • Juni 2022

8

Aan dit nummer werkten mee Saskia Bons, Joost Huijsing, Elmer van Krimpen, Ellen Ruwe, Edward Swier, Siebe Turksma,

Trijntje Timmer en Ab Hermsen trainen met veel plezier de wandelgroepen. Deze worden druk bezocht, want niets is zo fijn als met een groep door de Gooise natuur struinen. En je blijft er fit bij!

Christine Tamminga en Marije Onderwaater Coördinatie Ellen Ruwe Grafische vormgeving Ron Meijer & Jannie de Groot Basisontwerp huisstijlconcept KentieDesign BNO

16

www.kentiedesign.eu Fotografie (tenzij anders vermeld) Rosalie Kuip Foto cover: Ron Meijer Drukwerk Drukkerij Badoux, Houten Inleverdatum van kopij voor het magazine september 2022: 15 augustus 2022 redactie@gach.nl Ledenadministratie Chris van de Kamp Chrysantenstraat 13 1214 BK Hilversum

Toe maar!

Laurens Jordense verbeterde een vijftig jaar oud clubrecord!

(035) 621 55 16 ledenadministratie@gach.nl

6

Aanmelden www.gach.nl/kennismaken/ lid-worden/inschrijven Opzeggen Ieder kwartaal, uiterlijk

12

31 maart, 30 juni, 30 september of 15 december, schriftelijk of via e-mail bij ledenadministratie Vertrouwenspersoon vertrouwenspersoon@gach.nl Clubhuis GAC Arenapark 1, Arena 103 1213 NZ Hilversum GAC homepage www.gach.nl GAC e-mail info@gach.nl Dit magazine wordt gedrukt op 135 grams maxisatin

Team MILA-jong sluit crossseizoen af met stralende prestaties

Verder in dit nummer 4-5 Paul Maas geeft het stokje door aan Bart van den Haak 10 Bespiegelingen De Groene Schakel 11 Column Joost 13 Voetstappenpad 14-15 Siebe over het voorkomen van blessures 18 Jeugdtrainer Sara traint de pupillen D 19 Nieuwe atletiekbaan 19 Krachtvoer Rhubarb crumble 24-25 Diverse nieuwtjes 26-27 De uitdaging Edward Swier over de Invictus Games

Beste vrienden, Dit is mijn laatste voorwoord voor het GAC Magazine, want de algemene ledenvergadering is inmiddels achter de rug en mijn twee termijnen van samen acht jaar zitten erop. Verderop in dit magazine lees je het dubbelinterview dat Marije met mij en mijn opvolger Bart van den Haak heeft gehouden.

De leukste groep van GAC

Het zal wel even wennen zijn om niet meer al die mailtjes af te handelen en gesprekken te voeren, maar het voelt ook goed. Het voelt goed omdat ik alle vertrouwen heb in Bart en omdat hij met een fantastisch team verder kan. Ik ga de nauwe contacten met hem en onze andere functionarissen missen, maar ik blijf natuurlijk gewoon lid en hardloper bij GAC. Deze club is me heel erg dierbaar, en haar waarde voor ons en voor Hilversum is mij in die jaren als voorzitter alleen maar duidelijker geworden.

Ik ga me de komende tijd richten op lekker trainen, af en toe een wedstrijdje en ook op mooie wandeltochten met Jennifer en onze vrienden.

De leukste groep van GAC is natuurlijk de 1-uur-A/B-groep van Josje en Ellen. Daar wil je nooit meer weg!

22

Vertrouwensduo Helene & Fred

f

k

1

k

Stel, je voelt je niet gehoord in je loopgroep. Wat doe je dan?

Stoppen met lopen of een praatje maken met een vertrouwenspersoon? Helene Heckman en Fred Verkerk zitten voor je klaar.

2

!

!

3

Al jaren regelt Ron de favoriete routes voor het GAC Magazine.

Wat is nu eigenlijk zijn eigen favoriete route? !

!

!

!

!

62477

p

!

!

20071

!

20014

!

p

!

p

20562

! !

!

!

!

!

p

!

!

!

!

p

k

21356

21118 6

p

r

! !

! !

f

20023

!

5

p

Warme groet, Paul

!

20015

p 20195

!

20022

! !

!

p

k k f

!

!

!

!

p

f

!

p

!

!

p

!

!

!

p

20979

f

4

i !

i

!

!

! !

o

20017

!

20 !

k

i i i

10579-5

kfp

24053

!

24057

!

!

!

!

!

p

!

k

!

f

!

!

!

p

!

!

f

!

p

f

24054

!

!

i

kBaarn g k

Ik wil iedereen met wie ik heb samengewerkt ontzettend bedanken, alle bestuursleden die kwamen en gingen, alle commissies, de ledenadministratie, alle trainers, coördinatoren, evenemententeams, Klaverblad Verzekeringen, Nike, Run2Day Hilversum en al onze andere sponsoren, het ROC, de gemeentes, de StAH (stichting achter de City Run), het Stadsfonds en de Atletiekunie. Ik zal deze tijd nooit vergeten. Ik heb veel van jullie allemaal geleerd en ik hou er veel vrienden en goede relaties aan over.

Vaarwel, ... en tot snel weerziens! !

De route van Ron Meijer

Wisseling van de wacht!

Paul Maas geeft het stokje door “Toen ik acht jaar geleden voorzitter werd, spraken sommige mensen me opeens aan met ‘u’, terwijl ik toen al een tijd GAC-lid was. Het tekent het feit dat mensen je zien als dé voorzitter, het gezicht van de club.” Dat zegt Paul Maas, die na twee termijnen de GAC-voorzittershamer doorgeeft aan Bart van den Haak, die al de rol van penningmeester vervult. Op 25 april jl. kozen de GAC-leden hem officieel als nieuwe voorzitter tijdens de Algemene Ledenvergadering. Voor GAC Magazine gaan Paul en Bart met elkaar in gesprek.

“Voor de nieuwe voorzitter waren we op zoek naar een bepaald profiel; iemand die intelligent is, snapt waarover wordt gesproken én een verbindende rol binnen de club kan vervullen,” vertelt Paul. “Bart was al penningmeester – samen met Floris van der Pol – en weet dus wat er binnen de vereniging speelt.”

Paul: ‘Nee, voorlopig doe ik even niks’

Bart: “Ik heb meteen gezegd dat ik ervoor opensta, want ik wil graag een bijdrage aan de club leveren. Al wilde ik er wel even over nadenken. Als je zo’n functie aanvaardt, moet je er namelijk wel rekening mee houden dat je er staat als er iets aan de hand is. Maar dat kan ik en dat wil ik ook.”

Zo’n situatie overkwam Paul in juli 2014, drie maanden nadat hij als voorzitter was gekozen. “MH17 stortte neer, met aan boord een heel geliefd GAC-gezin. Wat doe je dan? We besloten een herdenkingsbijeenkomst te organiseren, hier in de kantine. Het was enorm druk, de mensen stonden tot aan de trap. Ik heb iedereen toegesproken. Dat was het eerste moment dat ik mezelf als voorzitter aan de hele club liet zien.”

Maas en het bestuur moesten opnieuw snel handelen toen de coronacrisis uitbrak.

“Dat kwam heel onverwacht. We hebben enorm moeten improviseren. Al snel creëerden we een kernteam van vijf mensen dat de coördinatie deed. Steeds als er een nieuw besluit werd genomen, speelden we daar snel op in. Ik vind dat we dat als GAC best aardig hebben gedaan.”

4

Van hulptrainer tot voorzitter Bart kwam voor het eerst bij GAC als ouder van een pupil. Hij werd hulptrainer, ging zelf vaker en sneller hardlopen, en werd uiteindelijk benaderd door de Team MILA Masters, waardoor hij nog meer op de club was. Toen Barts zoon Boudewijn naar de junioren ging, zat zijn taak als hulptrainer bij de pupillen erop. “GAC heeft vrijwilligers nodig op allerlei vlakken. Dus toen ik werd gepolst als penningmeester, heb ik ‘ ja’ gezegd. In die rol heb ik de afgelopen twee jaar heel fijn met Floris samengewerkt. De overstap naar voorzitter vind ik niet per se logisch, maar het past wel. Ook omdat ik een dergelijke rol wel gewend ben dankzij mijn werk als bestuurder in het onderwijs.”

De twee mannen hebben al meerdere keren over het voorzitterschap gesproken.

Paul: “Ik heb Bart verteld wat het precies inhoudt en hoe ik het heb ervaren. Ook hebben we afgesproken dat ik Bart straks zal introduceren bij verschillende mensen.

Als voorzitter ben je toch het boegbeeld van GAC.” Volgens Bart zal dit hem zeker helpen. “Van de meeste commissies weet ik precies wie erin zitten en ook de wedstrijdatletiek ken ik goed. Maar van sommige onderdelen van de vereniging weet ik minder. Uiteindelijk zal ik gewoon met heel veel mensen het gesprek aangaan.”

Volgens Paul ontstaan sommige gesprekken ook vanzelf. “Wanneer je hier voor de training komt, loop je vanzelf leden tegen het lijf.” En dat gebeurt niet alleen op de atletiekbaan, weet Bart. “Overal in en om Hilversum kom ik GAC-leden tegen. Dat is fantastisch.”

Interview

aan Bart van den Haak GAC voor iedereen Paul zou graag zien dat er nog meer diversiteit onder de leden is. “We staan open voor iedereen, maar als je kijkt naar bijvoorbeeld het aantal migrantenfamilies op de vereniging, dan is dat heel beperkt.

Voelt iedereen zich hier voldoende welkom?” Bart: “Daar wil ik me in de toekomst over buigen: ervoor zorgen dat GAC uitnodigend is voor álle Hilversummers.

Dat proberen we trouwens al te doen door de contributies laag te houden en ook mogelijkheden te bieden voor mensen voor wie het lidmaatschap om financiële redenen toch een probleem is.”

Nu alle coronamaatregelen zijn opgeheven, kunnen ook alle wedstrijden en evenementen weer doorgaan. Bart: “De vieringen van de atletiek, of het nu gaat om grote evenementen zoals de Klaverblad Arena Games, reguliere wedstrijden of een feest voor al onze vrijwilligers, daar heb ik veel zin in! En ik kijk uit naar alle nieuwe ontwikkelingen.” Daarmee doelt Bart op de geplande renovatie van de baan en de

Bestuur GAC Het bestuur ziet er nu als volgt uit: Voorzitter: Bart van den Haak 1e penningmeester: Jan Willem Woolderink 2e penningmeester: Floris van der Pol Secretaris: Jessica Breunesse Beheerzaken: Aswin Jägers Wedstrijdatletiek: Peter van der Schoot Loopsport: Dorien Hopma-Zijlema Communicatie: vacant, geïnteresseerden kunnen zich melden bij Bart van den Haak, bart.van.den.haak@gach.nl

plannen voor verdere ontwikkelingen van de (top)sportfaciliteiten op het Arenapark, zoals de komst van een indoorhal.

Komst indoorhal Voor die hal heeft Paul zich altijd hard gemaakt. “Op elke mogelijke gelegenheid waar de wethouder of burgemeester kwam, heb ik gezegd dat we zo graag een indoorhal wilden. Op een gegeven moment kwam een eerste plan voor de ontwikkeling van het Arenapark mét de optie voor een indoor atletiekhal. Het eerste wat ik dacht was: yes, hij zit erin! Om me vervolgens te realiseren dat we aan de bak moesten. Zelf onderhield ik in het begin de contacten over de hal met Nike en de gemeente, maar dat werd soms lastig toen ik zelf bij Nike ging werken. Peter van der Schoot heeft dat toen overgenomen. Dat is een gouden vondst geweest.”

Benaderbare voorzitter De afgelopen jaren heeft Bart de kunst van het voorzitterschap al bij Paul kunnen afkijken. Wat heeft hij van hem geleerd?

“Paul is rustig en luistert goed. En hij is in staat om de scherpe randjes ergens af te halen om vervolgens constructief verder te gaan.” Paul: “Maar dat gaat jou ook lukken.”

Ook roemt Bart de benaderbaarheid van zijn voorganger. “Je ziet Paul op zaterdag gewoon in zijn running outfit op de club lopen en dan gaat hij graag met ieder het gesprek aan.”

Voor het hardlopen heeft Paul weer meer tijd, nu hij geen voorzitter meer is. “Ik vind het best gek. Tegelijkertijd kijk ik er ook naar uit. En voor de club is fris bloed ook fijn.” Voorlopig heeft Paul nog geen ambities voor een andere vrijwilligerspositie binnen de club. “Nee, voorlopig doe ik even niks.” Bart, lachend: “We wachten twee weken en dan gaan we hem voor een klusje benaderen hoor.”

Bart: ‘Daar wil ik me in de toekomst over buigen: ervoor zorgen dat GAC uitnodigend is voor álle Hilversummers’

Marije Onderwaater

5

Laurens Jordense

Laurens is realistisch: ‘Ik ben ambitieus, ik wil winnen, maar ik ben geen Nederlands kampioen, ik behoor wel tot de top-10’

6

Interview

verbeterde vijftigjarig clubrecord 400 meter indoor!

Maar liefst vijftig jaar stond het clubrecord van Bert Kolman op de 400 meter indoor op 50.5 seconden. De 18-jarige Laurens Jordense verbrak het op 12 maart bij het Nederlands Studenten Kampioenschap Indoor (NSK). Tijd om met hem af te spreken.

Goedlachs, beleefd en ambitieus, dat is mijn eerste indruk van Laurens wanneer ik hem ontmoet op een zonnige middag in april. Hij heeft het druk, want het is niet niks: een universitaire studie, sporten op hoog niveau en dan ook nog eens een bijbaantje. Gelukkig kon hij een gaatje in zijn agenda voor me vinden. Laurens is efficiënt en een goede planner. Dat moet wel, want anders is het allemaal niet bij te benen.

Laurens maakt deel uit van Team Arena onder leiding van Niels Alofsen. Het Arenateam is de meest getalenteerde groep GAC-atleten die prestatief alles uit zichzelf wil halen en bereid is om meerdere keren per week te trainen.

Voor deze selectie kun je niet kiezen, je wordt ervoor gevraagd. Laurens werd ervoor gevraagd omdat hij opviel door zijn snelle sprint.

Zijn snelheid werd ook al opgemerkt tijdens zijn korte voetbalcarrière. Zoals de meeste jongens ging ook Laurens op voetbal. Maar het was niet echt zijn ding. Achter een bal aanrennen, dat ging goed, hij was snel, maar dan hield het voor hem op. Baltechniek en tactiek waren niet aan hem besteed. Hij ging op atletiek en kwam erachter dat hem dat veel meer inspireerde.

Laurens liet voetballen schieten en concentreerde zich op atletiek. Relatief laat, hij was 11, maar hij klom snel op en na een korte pupilfase werd hij junior. Toen werd het serieus. Hij bleek echt talent te hebben voor sprint.

Sprinten kun je op een buitenbaan doen, maar wordt veelal ook op een indoorbaan gedaan. Indoorlopen is lastiger dan outdoor. Bij een indoorwedstrijd let je niet alleen op je snelheid, het gaat ook om planning en tactiek: wanneer haal je in, wat is het juiste moment? Het is precisiewerk.

Uiteindelijk vinden waarschijnlijk de meeste sprinters een outdoorwedstrijd fijner dan een indoorwedstrijd. Laurens in ieder geval wel.

Omnisport in Apeldoorn is de hal waar de belangrijkste indoorwedstrijden worden gehouden. Er wordt alleen in het winterseizoen gelopen. Dat is het indoorseizoen.

Bij het Nederlands Kampioenschap Indoor Junioren in februari liep Laurens snel, maar niet snel genoeg om in de finale te komen met 50.93 net iets boven het vijftig jaar oude clubrecord van 50.5 seconden.

Bij de eerstvolgende wedstrijd – het NSK – moest dat beter en jawel, kampioen werd hij niet, maar hij veroverde wel het GAC-clubrecord met een flitsende tijd van 50.38.

En nu Laurens?

Laurens is realistisch: “Ik ben ambitieus, ik wil winnen, maar ik ben geen Nederlands kampioen, ik behoor wel tot de top-10.

Of ik ooit de Olympische Spelen ga halen, weet ik niet. Ik ga er wel voor, ik wil alles op alles zetten, maar er zijn betere sprinters.”

Voorlopig leeft hij het leven van een topsporter, veel trainen, weinig uitgaan, maar ja, ook studeren en geld verdienen. Het is goochelen met de tijd. Zijn droom was vroeger om piloot te worden en die wens heeft hij nog steeds, maar het is tegenwoordig niet makkelijk om tot de opleiding toegelaten te worden, het vliegverkeer krimpt en het aanbod toekomstige piloten is groter dan de vraag.

Momenteel studeert Laurens informatica, een studie waar hij erg veel lol in heeft en die hem bijzonder goed afgaat.

De toekomst zal uitwijzen welke richting het wordt: topsporter, piloot of informaticaspecialist. Laurens Jordense heeft veel talenten en we gaan van hem horen. One way or the other…

Tekst: Ellen Ruwe Foto's: Harry van ‘t Veld en MaLy Photography

7

Keep on walking We zien het vaak, lopers die na hun hardloopcarrière overstappen naar de wandelgroepen.

Stapje terug? Dat ligt eraan hoe je het bekijkt.

In plaats van kilometers en records krijg je diepgaande gesprekken en alle tijd om de natuur te bewonderen.

Tekst: Ellen Ruwe Foto’s: Ron Meijer Trijntje Timmer is sinds 2007 trainer van de B-wandelgroep. Dat doet ze op dinsdag-, donderdag- en zaterdagmorgen. Anderhalf uur flink doorstappen (gemiddeld 5,2 km per uur) op de mooiste paadjes. Daarvoor was ze ruim tien jaar hardlooptrainer van een B-groep. De keuze om te gaan wandelen, kwam niet van haar, osteoporose gooide roet in het eten. Er werd haar afgeraden om nog te gaan hardlopen. Maar ze wilde blijven bewegen, dus werd het de wandelgroep.

Ab Hermsen loopt mee met Trijntje, hij is ook wandeltrainer en als Trijntje er niet is, neemt hij het over. Hij heeft zijn eigen A/B-wandelgroep, de Carolusgroep (65-90 jaar), op dinsdag- en zaterdagmorgen. Ab is 86 en wandelt ruim drie jaar. Daarvoor liep hij ruim 47 jaar hard op achtereenvolgens D-, C- en B-niveau. Ook daar was hij trainer tot hij artrose kreeg op zijn heup en is overgegaan op wandelen.

Aanvankelijk met veel pijn, maar na een nieuwe heup loopt hij weer als een kievit.

De overgang van hardlopen naar wandelen ging niet meteen van harte, tenslotte wordt je actieradius kleiner, maar het heeft ook voordelen. Met wandelen heb je veel meer tijd om te praten. Je bent ook bij een club omdat het gezellig is. Hoe ouder je wordt, hoe kleiner je wereld, je werkt niet meer buitenshuis, mensen in je omgeving sterven. Door het wandelen, hou je je sociale contacten.

“Onder het lopen deel je meer dan je je realiseert omdat je elkaar niet aankijkt.”

8

“Bij het wandelen hoor je de vogels zingen.”

Naast het wandelen zit Ab ook op verschillende koren.

Hij is een hoge bariton. Een betere combinatie kun je je niet wensen, vindt hij. Beide houden zijn lijf en zijn geest gezond. Hij hoopt die combinatie nog lang vol te houden.

De Zuiderheide en de Westerheide zijn zijn favoriete plekken Trijntje komt uit een boerengezin, haar ouders hadden een melkveebedrijf in Loosdrecht. Aanvankelijk werkte ze mee op de boerderij tot ze op haar 23ste ging trouwen met een bakker. Ook daar heeft ze altijd meegeholpen.

Ze is inmiddels oma van zeven kleinkinderen. Haar gezin was sportief, zowel haar man, kinderen als kleinkinderen.

Toen haar man in 1992 stopte met de bakkerij ging hij ook hardlopen, behalve in de zomer. Dan gingen de postduiven voor. Maar ieder najaar nam hij de loopdraad weer op. Na een hartkwaal moest haar man het lopen opgeven en ging Trijntje alleen verder. Haar man bleef bij de duiven.

Trijntje geniet enorm van het lopen en van het trainerschap, toch heeft ze besloten om op haar 80ste te stoppen. Niet omdat ze het dan niet meer leuk vindt, maar om van de verplichtingen af te zijn. Dan heeft ze meer vrijheid en tijd voor haar kleinkinderen.

Ze kent de bossen rondom Hilversum op haar duimpje.

Heel bijzonder omdat ze niet uit Hilversum komt. Ze heeft zich de routes als Loosdrechtse snel eigengemaakt.

Haar specialiteit zijn de kleine paadjes en de stiekeme oefeningen tijdens de wandeltochten, stukje rul zand, over omgevallen bomen klimmen. Haar favoriete plek is het bos bij het Wolfsdreuvik-kasteeltje.

Bij het wandelen wordt lief en leed gedeeld. In de groep loop je te kletsen en zonder dat je het in de gaten hebt, vertel je hele verhalen aan degene die naast je loopt. Dan ben je het kwijt, dat is zo fijn. Trijntje nodigt iedereen uit om naast haar te lopen en tegen haar aan te kletsen als er problemen zijn. Zij luistert, dat vinden mensen fijn. Je hoeft niet eens te antwoorden. Je medelopers zijn niet je beste vrienden, maar vaak deel je meer met elkaar.

“Iedere verjaardag wordt hier gevierd met meegebrachte taart en koek.”

“Je wordt hier minder moe van.”

“Mensen onderschatten het tempo van wandelen.

Dit B-niveau is echt pittig!”

“Ze is er altijd, weer of geen weer, desnoods met regenkapje.”

“Hoe ze dat doet, weet ik niet.

Maar we zijn altijd op tijd terug.”

“Trijntje weet de prachtigste paadjes te vinden. Ik ken geen andere trainer die zoveel paadjes kent.”

Vanzelfsprekend lopen er bij de hogere wandelgroepen meer jongeren mee. Bij de A-, B- en A/B’s zijn er vooral 60-plussers die meestappen.

Maar hoe fijn is het om tot op hoge leeftijd op deze manier fit te blijven en gezellig een eind weg te kletsen. Zeker op een mooie zonnige dag in de schitterende Hilversumse omgeving.

Na het lopen wordt een tafeltje uitgeklapt en staan de koffie en thee klaar. Kun je je iets fijners bedenken?

“Toen mijn benen niet meer wilden, ben ik gaan wandelen.

Je moet blijven bewegen.”

9

Christine

Bespiegelingen

Waar kunnen we lopen?

De Groene Schakel, het gebied tussen Anna’s Hoeve en Monnikenberg ondergaat een metamorfose!

Aan beide kanten van de spoorlijn naar Amersfoort zijn de laatste jaren steeds meer hekken verschenen waardoor ons hardloopgebied steeds kleiner wordt.

Christine kreeg een rondleiding met uitleg over de toekomst van dit ons bekende loopgebied.

Eind maart ben ik mee geweest met een excursie om te horen hoe het gebied definitief zal worden ingericht als alle werkzaamheden aan ecoducten, wegverleggingen, nieuwe busbaan en het kappen van grote stukken bos voltooid zijn.

Het is een samenspel van veel belangen die samen tot een oplossing gebracht moesten worden en waardoor het landschap van Anna’s Hoeve en Monnikenberg nogal

Zicht op ven Monnikenberg

10

veranderd is. De belangrijkste pijlers waren de aanleg van een vrije busbaan van Huizen naar station Hilversum en het creëren van routes voor dieren zodat die vrij en zonder gevaar voor eigen leven de A27, de spoorlijn en de Weg over Anna’s Hoeve kunnen passeren.

De grote werkzaamheden zijn inmiddels afgerond. Niet alle stappen in dit jarenlange project konden tegelijk genomen worden. Eerst moest het ene af, dan pas kon de volgende fase worden ingezet. Nu resten nog enkele kleinere projecten waaronder het Project voltooiing De Groene Schakel. Belangrijk voor ons GAC’ers is te weten waar de gebieden na afronding nog toegankelijk zijn voor lopers en waar alleen de wilde dieren in alle rust mogen komen.

Anna’s Hoeve Op een zonovergoten zaterdagochtend stonden we op de Anna’s Hoevesche Berg.

Bovenop zijn bomen weggehaald zodat het uitzicht op het Laarder Wasmeer ver beneden spectaculair is. De andere kant op is het nieuwe ecoduct over het spoor goed te zien. Wat hier anders wordt: er

komt op de berg een trap aan de kant van het steilste stuk vanaf de weg tegenover de huidige parkeerplaats tot aan de top.

Mountainbikers mogen de berg helemaal niet meer op, van geen enkele kant!

De Weg over Anna’s Hoeve wordt eind dit jaar opgerold en verlegd tot naast de spoorlijn, met een verlicht naastliggend fietspad. Er komt ook een fietspad tussen de ‘oude’ berg en het Laarder Wasmeer.

Dat wordt niet verlicht en heeft alleen een recreatieve functie. Het loopt over het tracé van de vroegere Liebergerweg. Als de huidige slingerweg er niet meer is, heeft ook de parkeerplaats geen functie meer.

Deze verdwijnt en de parkeerplaats bij de sportvelden wordt uitgebreid. De Weg over Anna’s Hoeve wordt een wandelpad.

Tijdens de werkzaamheden zijn voor de veiligheid grote delen van Anna’s Hoeve met hoge hekken afgesloten. Om mensen tegen te houden, maar ook om te zorgen dat dieren zich niet op de verkeerde plekken gaan huisvesten. Als alles klaar is – ergens in 2023 – worden sommige gedeeltes weer toegankelijk gemaakt.

Aan het einde van de Mussenstraat komt de ingang terug. Je moet dan wel de nieuwe weg oversteken die op dit punt een scherpe bocht maakt. Vanhier kun je langs de grondwal naar de eerste berg lopen.

Verderop na de brug kom je op een soort eiland omdat het water verder uitgegraven wordt. Dit vormt een natuurlijke barrière tussen het opengestelde terrein en het ecoduct zodat verder lopen niet meer mogelijk is. Vandaar wordt over het water een vlonderpad aangelegd.

Ecoduct Wat in de toekomst zeker niet de bedoeling is, mochten wij tijdens de excursie wel: het nieuwe ecoduct over de spoorlijn betreden. Dat wordt alleen toegankelijk voor dieren en is zo ingericht dat alle soorten hier op hun eigen manier kunnen passeren.

Met verschillende poelen als stapstenen voor de kamsalamanders en andere waterdieren, stobbenwallen voor kleine dieren als muizen en loopkevers, die beschutting nodig hebben. Het kale zand is bestrooid met heidemaaisel uit de buurt. Dan komt

Joost

Roze bril

Tussen de bomen het nieuwe ecoduct

Wie kent Hazrat Inayat Khan?

Ik zie weinig vingers omhooggaan….

Jammer, want een eeuw geleden was deze Indiër oprichter van de Soefi Beweging. Dat heeft niks met mijn column te maken, maar ik wilde het even kwijt. Zodat je verder kunt googelen.

Inayat Kahn is vooral de bedenker van één van mijn favoriete sportquotes:

de plantengroei sneller op gang. Bomen en besdragende struiken zijn geplant voor schaduw en voedsel. We zagen een paar kwikstaarten en een boomleeuwerik vrolijk op en neer huppen en zingen.

“Een optimist accepteert de kans om te verliezen, een pessimist verliest de kans om te winnen.”

Monnikenberg Aan de andere kant van het spoor hebben we zicht op alle veranderingen in Monnikenberg. Het eens groene weiland is afgegraven tot een groot ven. Door de ondoordringbare bodem kan het water niet weg. De waterstand zal variëren afhankelijk van seizoen en regenval. De randen zullen begroeid raken met natte heide en zeldzame planten.

Op het landgoed wil men zoveel mogelijk rust en kan er slechts een kleine ronde gemaakt worden: hiervoor wordt over het water een vlonder aangelegd. Helaas zijn er geen trainingen meer mogelijk op het heuveltje met de paddenstoelvormige theekoepel. Het is te dicht bij het nieuwe ecoduct. Dat werkt verstorend voor de dieren die willen passeren. Rond het voormalige klooster komen hekken vooral om de bewoners – mensen met een niet aangeboren hersenletsel – dicht bij hun woonplek te houden.

Ga daar maar even op kauwen.

Het is in 2022 niet altijd even makkelijk om optimist te zijn. Oorlog in Oekraïne, torenhoge inflatie, Thierry Baudet, energie die onbetaalbaar is, het klimaat dat naar de k… gaat. Vul zelf maar in: knoppen of kloten.

Als alles klaar is, dan is veel anders dan vroeger. Voor de trainers is het een uitdaging om in de nieuw ingerichte terreinen nieuwe routes te vinden en rondjes op te meten. Nieuwe uitdagingen zoeken voor heuveltrainingen en nieuwe mogelijkheden.

Christine Tamminga

Als je je rot voelt, moet je geen treurmars beluisteren, maar meefluiten met het Volkslied van de Optimisten: Monty Pythons (ook googelen, als je jonger bent dan 50) Always Look on the Bright Side of Life. Als je die titel in Spotify opzoekt, kan het zijn dat je bij een Nederlandse versie terechtkomt. Van Frans Bauer.

Doe dat niet! Let op, doe dat niet, want dan is al je positiviteit als sneeuw voor de zon verdwenen. De zang van Frans is niet te harden, het arrangement vreselijk en de vertaling slechter dan slecht. Je bent gewaarschuwd.

We zouden vandaag toch lekker optimistisch zijn? Als ik deze column moet inleveren, heb ik net de marathon van Rotterdam bekeken. Wat een feest met twee Abdi’s en één Nienke. Op die kille aprilzondag zijn de Nederlandse records voor mannen en vrouwen verpulverd. Dat alleen al is reden voor geluk. En de manier waarop is voer voor positivo’s. Nienke Brinkman is twee jaar geleden nog hockeyster, ze verhuist

voor haar werk naar Zwitserland en kan daar geen leuke hockeyclub vinden. Dan maar hardlopen…

Het verhaal van de bevriende Abdi’s is helemaal een sprookje. Allebei geboren Somaliërs, de een nu Nederlander, de ander Belg. De een heeft Abdi als voornaam, de ander als achternaam. De een won Rotterdam vorig jaar, de ander dit jaar.

En het gaat maar door. ‘Onze’ Abdi ligt zelf op koers voor zilver in de olympische race in Tokio en moedigt zijn vriend de laatste kilometer zó aan dat die nog het brons kan pakken. In Rotterdam dit jaar is Belgische Abdi de helper: hij haast zijn vriend eventjes om een gaatje naar de kopgroep te overbruggen. Als Abdi Nageeye vervolgens als eerste Nederlander Rotterdam wint, komt Bashir Abdi een halve minuut later over de finish. Vierde, net buiten het podium. Maar hij juicht! Niet voor zichzelf, maar omdat zijn vriend wint.

Dat is pas sportiviteit en daar word je zo blij van dat je even alle wereldellende vergeet.

Eventjes, want daarna vraag je je af wat wij GAC’ers (gehuld in blauw-gele clubkleuren) voor Oekraïne kunnen doen.

Joost Huijsing

11

Maak

Team MILA-jong sluit crossseizoen af

Wat een prestaties!

Zaterdag 26 maart was de laatste wedstrijd van het BVC-crosscircuit. Deze wedstrijd was uitgesteld vanwege de eerder geldende coronaregels. Gelukkig was er als vanouds ook weer publiek toegestaan.

Met een stralend zonnetje was de groep afgereisd naar Rhenen. Liz Heuveling mocht het spits afbijten bij de meisjes D2. Ze stond in de tussenstand op de eerste plaats. Deze positie wist ze goed te verdedigen. Met ruime voorsprong kwam zij na 1500 meter als eerste over de finish. Laurens Bijlard stond te trappelen.

Nu kon hij starten voor zijn 2000 meter bij de jongens D1. Samen met twee andere jongens namen zij van kop af aan een ruime voorsprong op de andere atleten. In de eindstrijd wist Laurens als derde de eindstreep te bereiken. In het eindklassement leverde hem dat een tweede plaats op.

Vervolgens stonden Annephine Slütter en Sylke Faber bij de startlijn voor hun wedstrijd. Ook zij wilden strijden voor een goede eindpositie. In een felle eindstrijd

12

wist Annephine ex aequo als tweede de finishlijn te passeren. Dit leverde haar een tweede plaats op in de einduitslag. Ook Sylke vocht voor een goede klassering.

Daarna was het tijd voor de C- en Bjunioren jongens. Ze gingen tegelijk van start voor hun 3 kilometer cross over mulle zandpaden. Er waren nog podiumkansen, waardoor alle jongens vandaag gebrand waren op een goede prestatie. Ze liepen twee rondes, zodat de toeschouwers ze nog een keer langs zagen komen. Na de eerste ronde liepen de B-junioren Friso Bruins en Finn de Keizer dicht bij elkaar in derde en vierde positie, op de voet gevolgd door C-junior Harry Smallbone. Daarna volgden Ruben Lagas, Tijs Hollander en Siebren Verra op gepaste afstand. Na de tweede ronde kwam Finn als eerst GAC-atleet in beeld. Hij had zijn race goed opgebouwd en wist als derde te finishen, gevolgd door Friso als vierde. Daar vlak achter kwam Harry aan gesprint om als tweede C-junior de finishlijn te passeren.

Daarna volgde Ruben. Hij was net ziek geweest. Ruben wist dat deze wedstrijd uitlopen voldoende was om nog een kans te maken voor het podium. Ook Tijs en Siebren kwamen tevreden over de finish.

Deze strijd leverde Ruben uiteindelijk de tweede en Harry de derde plaats op bij de C-junioren. Friso eindigde in de eindranking op de derde plaats met Finn op plaats vier.

Met de behaalde bekers sluit MILA-jong het winterseizoen af. De baancompetitie gaat bijna weer van start.

Zondag 27 maart heeft Joost Peper meegedaan met de Nationale Indoor C-junioren in Apeldoorn. Joost stond bij de 800 meter als tweede geplaatst bij de C1-jongens. Er werd dus iets van hem verwacht. Joost heeft nog geen enkele ervaring met indoorwedstrijden. Sterker nog: hij heeft nog nooit een 800 meter gelopen. Joost bouwt zijn race goed op.

De nummer één in de race was te snel, die kon hij niet volgen. Aan het einde van de tweede ronde van 200 meter wist Joost de tweede positie te veroveren en deze stond hij niet meer af. Bij de eindstreep werd het nog wel spannend, omdat Joost nietsvermoedend naar de finish liep en er achter hem nog een eindsprint ingezet werd. Gelukkig voor Joost werd hij na de finishlijn pas gepasseerd. Zijn eindtijd werd 2:13,48 minuten, een dik PR dus.

Adri van der Zon, MILA-jong trainer

Wat een mooie dag!

Klaverblad Voetstappenpad Wandelrally Zondag 15 mei, 07.00 uur. Bij het VPRO-gebouw op het Mediapark is de Voetstappenpad-commissie, met extra hulp, gestart met de voorbereidingen van de 11de editie van de wandelrally. Het wordt een warme dag. Dus staan de eerste wandelaars al om 07.30 uur te trappelen.

Als ze tegen 08.00 vertrekken, is de Klaverblad-boog opgeblazen, hebben we de inschrijfbalie op orde én staat er al file van ongeduldige wandelaars. Als een geoliede machine helpen we die mensen snel op pad. Op naar stempelpost 1. Waar twee GAC’ers klaarstaan om ze op te vangen. En omdat we een groepsapp hebben gemaakt voor onze hele organisatie, worden we met foto’s en berichtjes op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen.

Dus ook dat de eerste lopers rond 08.30 uur hun eerste stempel ontvangen. In de loop van de dag lopen onze telefoons over met leuke foto’s van de schaapskudde, stempelposten en allerlei soorten wandelaars (Schotse kilt, in pak met stropdas, drie oude dames, gezinnen met kinderen).

Om 11.00 uur zijn 330 wandelaars gestart! Waaronder GAC-leden: hardlopers, nordiccers en wandelaars. Er ontstaat nog een mooie ‘fotoshootplek’: het Voetstappenpad-paaltje.

We krijgen De Gooi- en Eemlander op bezoek (resultaat: een volle pagina in de maandageditie) en dan meldt zich om 12.00 uur alweer de eerste 29 kilometerloper. Gestart rond 08.00 uur. Dat is doorlopen! Iedereen die in de loop van de middag binnenkomt, is enthousiast over de mooie wandeling. Maar zit ook onder het stof (zwarte kuiten!) en heeft het warm. Gauw naar de Klaverblad-ijskar.

De laatste wandelaars zijn rond 16.30 uur binnen, de ijskar is los. Opruimen. We kijken terug op een geslaagde dag en willen iedereen bedanken die ons weer geholpen heeft, zoals de mensen op de stempelposten en de extra handjes in de ochtend. En tot slot hebben we ook weer geleerd wat nog beter kan. Op naar volgend jaar!

13

Siebe

Blessurepreventie

Hoe voorkom je een blessure?

Eigenlijk is het heel eenvoudig: door overbelasting ontstaan blessures. Maar hoe weet je wanneer je te hard je best doet en hoe zorg je ervoor dat dat jou niet overkomt?

Siebe Turksma legt uit.

Algemene principes Blessures ontstaan wanneer de belasting de belastbaarheid overstijgt. Voor een acute blessure is een grove overschrijding van de belastbaarheid nodig. Een overbelastingsblessure is het resultaat van herhaald overschrijden van de belastbaarheid. Door stapeling van effecten is een kleine, zich herhalende overschrijding voldoende om op lange termijn een blessure te veroorzaken.

Het lichaam herstelt doorgaans in enkele dagen van kleine beschadigingen. Het opnieuw de grenzen overschrijden voordat er voldoende herstel is, zorgt voor schade over schade, resulterend in schade die niet in enkele dagen herstelt.

Maar wat is belastbaarheid eigenlijk? Kun je dat uitdrukken in harde getallen? En de belasting? Kun je numeriek kijken of de belastbaarheid groter is dan de belasting?

Helaas niet.

Je kunt de belasting wel goed in beeld krijgen door middel van een logboek.

Risicofactoren en hun statistische effecten Je belastbaarheid wordt door veel factoren bepaald. Sommige van deze factoren zijn een vast gegeven – dat zijn de intrinsieke factoren, terwijl andere aan verandering onderhevig zijn – dat zijn de extrinsieke factoren.

Hoewel je zometeen zult zien dat deze factoren geen directe invloed op de statistische blessurekans hebben, zijn ze terdege van invloed. Dat kan zijn door in de statistieken niet terug te vinden combinaties van factoren. Of omdat bepaalde deelgroepen in het onderzoek niet onderkend zijn. Neem als voorbeeld de gemiddelde lengte van kinderen. Die loopt op met de leeftijd, zonder dat uit

14

de data interessante groeispurten zijn op te maken. Had je echter naar jongens en meisjes afzonderlijk gekeken, dan had je wel interessante dingen gezien. Het is dus mogelijk dat bij detailonderzoek blijkt dat er heel specifieke risicofactoren zijn voor bepaalde groepen.

Een belangrijke algemene factor die niet uit grootschalige onderzoek blijkt, is het effect van snelle veranderingen.

Het plotseling opvoeren van het aantal trainingskilometers is vragen om ellende.

Intrinsieke risicofactoren De intrinsieke factoren zijn op een bepaald moment een gegeven, maar kunnen vaak wel op termijn worden veranderd. Het lichaamsgewicht is hiervan een voorbeeld.

Hier volgt een opsomming van factoren die onderzocht zijn op hun impact op blessures. Het zijn op korte termijn niet beïnvloedbare factoren.

• Geslacht Grosso modo is het risico een blessure op te lopen voor mannen en vrouwen niet sterk verschillend. Wel zijn er subgroepen waarbij er verschillen zijn. Mannen jonger dan 40 jaar lopen een groter risico dan vrouwen.

• Leeftijd Verschillende studies hebben bewezen dat bepaalde leeftijdsgroepen blessuregevoeliger zijn dan andere. Als je alle kwaliteitsonderzoeken echter naast elkaar legt, moet je concluderen dat leeftijd geen belangrijke factor is.

• Gewicht, lengte, BMI Wanneer je naar de resultaten van een enkel onderzoek kijkt, zijn er regelmatig verbanden tussen blessurerisico en

lichaamsgewicht of BMI gevonden.

Als je een overzicht maakt van alle kwaliteitsonderzoeken, verdwijnt dat verband.

Voor een goede hardloopprestatie en algemene gezondheid is het toch aan te raden om de BMI binnen de gezondheidsgrenzen te houden. Ook de lichaamslengte is geen belangrijke factor. Slechts één studie vond dat kleine mannen een groter risico op voetblessures liepen.

• Eerdere blessures Als er één ding is dat je kansen op een toekomstige blessure voorspelt, dan is het wel dat je al een blessuregeschiedenis hebt. Wat de mechanismen precies zijn, is niet duidelijk. Weet dat je extra risico loopt wanneer je eerder geplaagd bent door blessures en besteed aandacht aan preventie.

• Biomechanische factoren Je kunt op duizenden manieren een lichaamsbouw hebben die niet helemaal het gemiddelde of ideaalbeeld vertegenwoordigt: beenlengteverschil, hoge wreef, lage wreef, lange tenen, korte tenen, enzovoort. Uit de onderzoeken die gedaan zijn, komt op dit moment geen helder beeld over de gevolgen voor blessures.

De manier waarop je de schok van de landing opvangt, is wel van belang voor je blessurekans. Deze is een combinatie van loopstijl, schoenen en factoren zoals de mate van pronatie die je voet doormaakt.

Extrinsieke risicofactoren De extrinsieke factoren zijn je training, de weersomstandigheden, je dieet, je schoenen, je humeur, enzovoort. Deze dingen kunnen sterk variëren en je kunt ze zelf vaak ook op korte termijn veranderen.

• Trainingsvolume en duur Onderzoeken naar het effect van het aantal trainingskilometers en de tijdsduur van trainingen laten een dusdanig wisselend beeld zien, dat er moeilijk een algemene conclusie uit te trekken is. Je hoeft niet

bang te zijn veel kilometers te maken, zolang je geen persoonlijke risicofactoren hebt. Snel je trainingsvolume opvoeren, is echter wel riskant.

• Trainingsfrequentie Er is beperkt bewijs dat zowel één keer trainen per week als meer dan zes keer per week een verhoogd blessurerisico oplevert. Doe het dus vaak genoeg en zorg voor minstens één rustdag per week.

• Trainingsintensiteit en intervaltraining De meeste onderzoeken laten geen verhoogd risico zien bij het toenemen van de trainingsintensiteit (op vlak terrein wordt de intensiteit vooral bepaald door

de snelheid). Intervaltraining heeft een gunstig effect op de blessurekansen.

• Warming-up en cooling-down Statistisch gezien hebben de aard van warming-up en cooling-down en het rekken van de spieren weinig invloed op het totale blessurerisico. Onderzoeken zijn echter ofwel breed statistisch van aard, ofwel kijken naar een beperkt aantal specifieke zaken in isolement. De ervaring van bijna iedereen is dat het geleidelijk dynamisch opwarmen gunstig is voor de rest van de training en dat het lopen van een wedstrijd zonder gedegen warming-up tot een desillusie leidt. Ook een cooling-down voelt goed voor de meeste hardlopers.

• Ondergrond Een aantal studies laat zien dat het veel op harde ondergrond lopen de kans op blessures vergroot. Daartegenover staat een

flink aantal onderzoeken dat geen relatie vindt tussen ondergrond en blessures. Er zijn echter situaties waar een bepaalde ondergrond erg ongunstig kan zijn. Zo is bijvoorbeeld zacht mul zand slecht tijdens het herstel van een achillespeesblessure.

• Inlegzooltjes en andere aanpassingen in schoenen Een analyse van een achttiental onderzoeken naar schokabsorberende en corrigerende inlegzolen laat zien dat corrigerende inlegzolen het aantal stressfracturen verminderen. Op andere blessures was er geen consistent effect. Simpele schokdempende inlegzolen hebben geen aantoonbaar effect op blessurekansen.

• Specifiek voor vrouwen Er is een verband tussen het gebruiken van de anticonceptiepil en de kans op blessures. Pilgebruik verlaagt de blessurekans. Een onregelmatige menstruatie is geassocieerd met een grotere kans op stressfracturen. Dit is waarschijnlijk onderdeel van het complex van drie samenhangende problemen: onvoldoende eten, slechte botdichtheid en onregelmatige menstruatie. Dit gaat tegenwoordig onder de naam LEA (low energy availability) en heette tot voor kort female athlete triad.

• En meer Er zijn nog veel meer factoren die mogelijk invloed hebben op de blessurekans. Een opsomming: - Het weer. Denk hierbij bijvoorbeeld aan slecht zicht, dat de precisie van de landing beperkt, of gladheid, die voortdurende kleine glijbewegingen veroorzaakt.

- Mentale moeheid. Uit onderzoek is bekend dat mentale vermoeidheid de hardloopprestatie negatief beïnvloedt. Dit heeft waarschijnlijk ook gevolgen voor de blessurekansen.

- Stemming. Een uitgelaten stemming zorgt bij sommige mensen voor een ongebruikelijk fanatieke inzet bij de training.

- Ziekte. Als je flink ziek bent, ga je niet trainen. Toch gaan veel lopers wel trainen als ze onvoldoende hersteld zijn of als ze in de aanloop van een infectieziekte zitten.

- Groepsdruk. Als je in een groep traint, maakt het veel uit of je tot de snellere of juist tot de langzamere lopers van de groep hoort. De langzaamste leden van een groep zullen vaak boven hun macht (belastbaarheid) trainen.

Snelle verandering – de belangrijkste factor?

Het is de ervaring van bijna iedere hardlooptrainer dat je niet plotseling veel meer kilometers kunt vragen van je atleten. Dit geldt ook veel hogere tempo’s. Je kunt ook niet van de ene dag op de andere alle trainingen op asfalt doen, waar je daarvoor alles in het bos deed.

Of wat dacht je van het plotseling al je trainingen op minimaal schoeisel doen. Of binnen een paar weken over te gaan van een hiellanding op een voorvoetlanding.

Snelle verandering is riskant. Verandering vraagt om aanpassingen in het lichaam.

Snelle veranderingen kunnen het vermogen van het lichaam om zich aan te passen overvragen.

Variatie – een belangrijke beschermende factor Variatie in trainingen blijkt in de praktijk een belangrijke beschermende factor te zijn. Steeds hetzelfde doen, is vragen om moeilijkheden. Hardlopen is van zichzelf al een cyclische – zich steeds herhalende – beweging. Als je nu ook nog dag na dag hetzelfde rondje in hetzelfde tempo doet, moet je niet gek opkijken als je op een kwade dag een blessure hebt.

Variëren kan op veel manieren: - trainingsvolume - trainingsintensiteit - type training - soort ondergrond, route - schoenen Siebe Turksma

15

De leukste groep van GAC

Mijn groep Loopgroep van Josje Lozowski en Ellen Ruwe op dinsdag en zaterdag, 1-uursgroep A/B-niveau Wanneer wordt er gelopen?

Zaterdag van 9.00-10.00 uur en dinsdag van 18.30-19.30 uur. Lekker compact en geen tijd voor slenteren.

Startplek Recht tegenover het clubhuis op de hoek, waar de bus langskomt.

Gemiddeld tempo tijdens duurloop Ongeveer 8/9 km per uur.

Wat doen we?

Inlopen, warming-up, minstens een half uur duurloop afgewisseld met interval, trappetjes en coolingdown.

Regelmatig krachttraining en loopoefeningen. Een keer in de maand starten we op een andere plek, in iedere geval ergens waar we ook koffie na afloop kunnen drinken en af en toe doen we vaartspel. Iedere drie maanden een nieuw schema waarin we iets rustiger beginnen met een opbouw naar langere duurlopen.

Aantal lopers Er staan 49 lopers in onze app en soms komen die voor een groot deel tegelijk!

Assistent-trainers Gelukkig zijn we verzekerd van Wilma Terwel op dinsdagavond en Angèle Lauf op zaterdag en beëindigt Jos van der Laan binnenkort de trainersopleiding.

Specialisme van trainer Josje Altijd vrolijk, houdt iedereen in de gaten en kent alle paadjes in het bos.

Specialisme van trainer Ellen Improviseren, verdwalen en te hard inlopen.

Specialisme van trainer Wilma Vaartspel, de snelste van ons allemaal en je kunt van haar op aan.

Bij ons blijf je hangen, ook al kun je al lang naar een hoger niveau...

Specialisme van aspirant-trainer Jos Loopscholing en oefeningen.

Typisch Angel Stabiele factor en houdt de schema’s in de gaten.

Bijzonderheden van de groep Zonder twijfel de leukste en sociaalste groep van GAC: serieus lopen, serieus kletsen, en serieus elkaar ophalen.

Jeugd

Jeugdtrainer Sara

‘Leuk om de kinderen te enthousiasmeren’ Toen Pien, de dochter van Sara Steenkamp, voorzichtig aan atletiek begon te denken, wist Sara meteen wat te doen. “Ik zei: dat is een leuk idee! En heb het vuurtje vervolgens goed aangewakkerd.” Met succes, want Pien is inmiddels alweer een jaar lid van GAC. En Sara zelf traint de kinderen, de pupillen D. Tekst: Marije Onderwaater “Van mijn 8ste tot mijn 16de deed ik aan atletiek. Ik was lid van AV Triathlon in Amersfoort,” vertelt Sara.

“Ik weet nog dat er in mijn eerste week een wedstrijd was.

Het was even wennen, na het verspringen liep ik door de bak terug of ik viel achteruit, in plaats van in de bak te springen. Toch vond ik het zo leuk dat ik het acht jaar heb gedaan. Hoogspringen en de 1000 meter waren mijn specialiteit.”

ben ik gestopt. Toen ik tien jaar geleden in Hilversum kwam wonen, heb ik bij GAC meegedaan aan de startersclinic. Ik ben twee jaar bij GAC gebleven en vervolgens overgestapt naar rugby.

Inmiddels kan ik helemaal niet meer goed rennen vanwege een knieblessure, maar ik stap wel graag op de racefiets.”

En nu is Sara dus weer wekelijks op de atletiekbaan te vinden. “Toen ik Pien aanmeldde, vroeg Nelleke Dankers na de proeftrainingen wie wilde helpen. Omdat ik als HBO-docent gewend ben om voor een groep te staan én zelf aan atletiek heb gedaan, besloot ik mezelf aan te melden.

Bij de pupillen D trainen de jongens en

Pien: ‘Het is vooral fijn dat ik lekker naast haar kan rennen als ik soms even moe ben’

De liefde voor atletiek is altijd gebleven.

“Ondanks dat het een individuele sport is, ben je toch echt met je groep bezig. Een wedstrijd bij een andere club beleef je echt samen. Iedereen helpt elkaar en moedigt de ander aan. Het is heel sociaal. En het mooie is dat iedereen een andere kwaliteit heeft en dat al die kwaliteiten samen van belang zijn voor het team.”

Startersclinic bij GAC Als pupil gooide Sara hoge ogen. “Ik zat echt in de regionale top. Maar toen ik ging groeien, kreeg ik steeds meer blessures.

Mijn lijf wilde niet meer en intussen kreeg ik een baantje en ging ik stappen.

Uiteindelijk kon ik niet meer meekomen en

18

meisjes nog samen. In totaal zijn er 25 kinderen van 6 en 7 jaar. Ik vind het leuk dat je ze nog lekker kan enthousiasmeren. Even de energie erin gooien en oppeppen. Het zijn allemaal hele lieve kinderen.”

Trotse dochter En hoe vindt Pien het dat haar moeder een van de trainers is? “Dat vindt ze geweldig, helemaal top,” zegt Sara. “Ze is er zelfs een beetje trots op. En ze vindt het heerlijk dat ik haar direct kan troosten als ze een keer pijn heeft. Pien vindt atletiek sowieso hartstikke leuk, al is het voor haar soms lastig dat ze niet overal de beste in is. Dat moet ze leren.”

Dat geldt overigens niet alleen voor Pien, weet Sara. “We hebben met vrijwel de hele groep meegedaan aan de Hilversum City Run. Daar hebben ze ervaren dat een wedstrijd leuk is en dat het niet alleen om het winnen gaat. Ik vind het ook mooi om te zien hoe de kinderen groeien. Vooral de jongens, die hebben in eerste instantie de motoriek van een trekpop, maar langzaam zie je alles op z’n plaats vallen. Dat is zo leuk.”

Snelle kinderen Sara wil nog een jaar voor de groep van Pien staan. “Nu ren ik nog met ze mee als ze 40 meter moeten sprinten, maar ik heb tegen de kinderen gezegd dat ze uiteindelijk te snel voor me worden. Dus dan ga ik de groep van mijn zoontje trainen.”

Vrijwilligerswerk doen voor de vereniging is belangrijk, vindt Sara. “Je draagt je steentje bij. Dat moet, want zo’n club kan alleen worden gedragen door vrijwilligers.

Overigens regisseert het allemaal supergoed. De trainingen die we krijgen en de communicatie; het staat allemaal als een huis.”

Krachtvoer!

Nieuwe atletiekbaan

en Weer e ept ek rec energi pers! voor lo

Rhubarb crumble

Maak

Deze maand start de vernieuwing van onze atletiekbaan. Samen met GAC en de Atletiekbond heeft de gemeente Hilversum een plan opgesteld om, in plaats van het noodzakelijke onderhoud de atletiekbaan in zijn geheel te renoveren. Dat de renovatie ook echt noodzakelijk is, blijkt uit het feit dat de Atletiekbond de baan op verschillende onderdelen heeft afgekeurd. Dit betekent dat de baan in de loop van 2022 niet langer gebruikt mag worden voor het organiseren van officiële wedstrijden.

Deze renovatie wordt vanaf mei 2022 uitgevoerd.

Hierdoor ontstaat er voor GAC een accommodatie die past bij de omvang en ambities van de vereniging. Maar ook het ROC, Nike, scholen en andere gebruikers profiteren van deze mooie ontwikkeling.

De verwachting is dat de atletiekbaan in het najaar van 2022 gereed is. Er wordt gehoopt op september. Evenementen en trainingen zullen deze zomer daarom op andere plekken plaatsvinden. Met de nieuwe configuratie ontstaat ook de mogelijkheid om grote evenementen zoals een NK op onze baan te organiseren. Wat zou het mooi zijn als de oude Dudoktribune dan weer vol publiek zit en de camera’s gericht zijn op onze mooie locatie!

Rabarber behoort zo langzamerhand tot de vergeten groenten, ja, je leest het goed. Rabarber is géén fruitsoort. Hoewel rabarber vaak in zoete gerechten wordt verwerkt, is het toch écht een groente. Het is een plant uit de duizendknoopfamilie.

De rode stengel van de rabarber is echt een vitaminebom (niet schillen, want onder de schil zitten de meeste vitamines).

Rabarber bevat weinig calorieën, maar is bijzonder goed voor je spijsvertering, bevat veel vezels, waardoor je spijsvertering gezond wordt en blijft. De vitamine K in rabarber maakt je botten sterker, het beschermt zelfs tegen osteoporose.

De antioxidanten in rabarber (verbindingen die helpen bij het bestrijden van vrije radicalen) zorgen ervoor dat je lijf gezond blijft, met name de hersens.

Ten slotte verlicht rabarber constipatie en ontstekingen. Kortom, zet die vergeten groente maar snel op tafel en loop die extra calorieën van de suiker er lekker weer af!

P.s. Weet je dat je rabarber heel goed kunt invriezen. Stel je voor: rhubarb crumble met Kerst!

Je hebt nodig: 500 gram rabarber, in duimlange stukjes gesneden 100 gram witte basterdsuiker 2 eetlepels sinaasappelsap 1 cm geraspte verse gember mespuntje zout

Voor de kruimel: 140 gram zelfrijzend bakmeel 85 koude boter 50 gram bruine basterdsuiker 50 gram gehakte pecannoten mespuntje zout

Zo doe je het: • Zet de rabarber met de suiker, sinaasappelsap, gember en het mespuntje zout op een zacht vuurtje en laat de rabarber in ca. 15 minuten zacht en beetgaar worden, maar zo dat die nog niet uit elkaar valt.

• Verwarm de oven voor op 200 graden °C. • Meng het zelfrijzend bakmeel met je handen door de boter, tot je een kruimelig geheel hebt. Voeg de suiker toe en daarna de noten.

• Doe de rabarber in een vuurvaste schaal of in vier vuurvaste kleine schaaltjes.

• Strooi er de kruimel over en zet 30 minuten in de voorverwarmde oven.

• Serveer de rabarber met yoghurt, warme vanillesaus of slagroom.

19

k

10579-5

24

!

24057

!

De favoriete route van

Ron Meijer

!

Gepikte p wandeling van Baarn naar Hollandsche Rading !

!

!

!

!

!

!

!

!

Als je al ruim twintig jaar trainer van diverse loopgroepen van GAC bent, is het moeilijk een specifieke route als favoriet te hebben. Kill your darlings zeggen ze dan, maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil niet kiezen tussen Stulp, Hengstenberg, Anna’s Hoeve, Bluk of Hoorneboegse Heide, allemaal even mooi en allemaal even dierbaar.

Maar als het dan toch moet, kies ik voor Stulp, hier komt al het moois van het Gooi ! samen: heide, zand, vennen en rust. !

!

!

rsum park

Alja (mijn partner), vond de perfecte route 13 kilometer wandelen (of hardlopen, dan wel even vooraf verkennen) vanaf Baarn naar Hollandsche Rading, beide goed bereikbaar per spoor. Vanaf Baarn heeft de NS een prachtige wandeling uitgezet via Baarnse Bos, Stulp, Pluismeer, Lage Vuursche en Hengstenberg, naar Hollandsche Rading. De route volgt een groot gedeelte van het LAW (LangeAfstand-Wandelpad) Utrechtpad, gemarkeerd met geel-rode aanduiding.

20

f

!

!

!

!

!

Ja, een gepikte route !

Toen ik de routebeschrijving aan het ! ! uitwerken was, stuitte ik op twee problemen: de aanloop vanaf Hilversum is lang, daardoor blijft er weinig tijd over voor de echte Stulp. Je kunt natuurlijk met de auto naar de Kuil, maar daar is het tegenwoordig erg druk met mountainbikers. Het tweede probleem is dat in september 2020 Evelien Kuijt al een prachtige route over Stulp beschreven heeft (GAC Magazine nummer 33 te vinden op www.gach.nl). Dus, dan maar ‘beter goed gepikt, dan slecht bedacht’.

Wij hebben deze wandeling met een groep vrienden gemaakt en het was een feestje.

Alles wat de Gooise bossen zo mooi maakt, komt aan bod. Ik heb door stukken bos gelopen waar je niet zo vaak komt vanuit Hilversum. Het was heel verrassend!

En wil je er een echt feestje van maken, dan begin je in Baarn bij Eethuys-café De Generaal met een kopje koffie, ga je in de Lage Vuursche lekker lunchen en sluit je af in Hollandsche Rading bij Café Moeke met een glaasje wijn, natuurlijk met bitterballetjes!

Met dank aan de Nederlandse Spoorwegen Ron Meijer

p

62477

p

20071 20022

20017

20562

5

k k f

20023

p

k

21118 6

21356

20015

p

p

!

!

f

p

20014

f

!

5

20195

20562

!

f

4

i i

20022

!

! !

! !

!

k

kfp

24053 24057

10579-5

20023

!

!

!

!

!

!

!

7

!

g

p

p p

f 21118

!

21356

Rading

20013

!

ki kg Hollandsche

!

!

(C) Kaartondergrond: Kadaster Geo-informatie

p

6

(C) Route-informatie: Stichting Wandelnet

Overige NS-wandelroutes

!

!

Nummer achtergrondinformatie !

20015

1

!

!

! ANWB-wegwijzer of -paddenstoel

www.wandelnet.nl

Publicatiedatum: 9-4-2019 0

0,4

0,8

p

!

!

!

p

!

! info@wandelnet.nl !

!

!

!

p r

20014

Uitgave van: Stichting Wandelnet !

NS-wandeling

!

p

p

NS-wandeling De Vuursche Alternatieve route

21

1,2

1,6 km

!

p

!

!

p

Hilversum Sportpark

!

!

p !

k k f

p r

!

! !

!

!

!

p

p

f

!

p

!

20979

!

20195

! !

p

p

!

!

p

20017

!

!

!

o

!

!

!

!

i i i

!

!

! !

!

!

20071

!

k

!

!

p

f

f 3

!

!

i f

!

p

!

!

p

f

2

i

24054

!

!

i

kBaarn g 62477 k

4

k

1

k

k

i i

!

!

p

Je vindt een uitgebreide routebeschrijving, routekaart en gps-track op: https://www.ns.nl/dagje-uit/wandelen/de-vuursche.html

!

!

!

p

!

!

!

!

p

o

!

Vertrouwensduo Helene & Fred Heel erg beroemd zijn ze niet, de twee vertrouwenspersonen (VP) van GAC. Natuurlijk kennen we Helene Heckman en Fred Verkerk, want ze zijn allebei al een eeuwigheid lid. Dat ze een officiële functie hebben, is minder bekend. En daar moet nu maar eens verandering in komen. In een tijd dat turntrainers worden geschorst, muzikanten aangeklaagd en Ajax-directeur Marc O. naar het buitenland vlucht. Wij hebben ook twee mensen in de club waar je veilig met een al dan niet grensoverschrijdende kwestie terecht kunt. Een dubbelinterview waarbij de ondervraagden solo worden ondervraagd. Ze horen elkaars antwoorden niet.

Fred: ‘Ik heb veel ervaring met onderzoek en kan daarom de juiste vragen stellen’

Wat is een vertrouwenspersoon?

F: “Iemand bij wie iedereen, ongeacht leeftijd of gender, zijn verhaal in vertrouwen kwijt kan.”

H: “Een persoon bij wie je aan kunt kloppen als je binnen de club een probleem hebt wat je niet zelf kunt oplossen. Als je niet happy bent in een groep of als je gedrag ziet wat grensoverschrijdend is.”

Hoelang ben je het al?

F: “Bij GAC ongeveer een jaar. Ik ben ook integriteitsfunctionaris geweest bij een externe organisatie en recent ben ik gevraagd om vertrouwenspersoon te worden bij een collega-bedrijf. Integriteit loopt als een rode draad door mijn leven.”

H: [Lacht] “Al heel lang! Ik ben ooit door Ruud van Bokhorst gevraagd, dus dat is misschien wel twintig jaar geleden… ” Waarom ben jij gekwalificeerd als vertrouwenspersoon?

F: “Ik heb een langdurige historie als onderzoeker van allerlei zaken, waaronder grensoverschrijdend gedrag en alles wat daarmee samenhangt.”

H: “Ik ben gevraagd omdat ik vele jaren ervaring heb in de eerstelijnsgezondheidszorg. In het begin heb ik ook een cursus voor vertrouwenspersonen van de Atletiekunie gevolgd. Dat duurde drie avonden, maar misschien moet die weer eens herhaald worden, om alles op te frissen en up-todate te brengen.”

22

Is het belangrijk dat er twee VP’s zijn – een mannelijke en een vrouwelijke?

F: “Vind ik wel. Toen er twee vrouwelijke vertrouwenspersonen waren, heb ik aan de voorzitter van GAC gevraagd waarom dat zo was. Het zou een belemmering kunnen zijn voor een jongen of meisje, man of vrouw, om contact op te nemen.

Toen er daarna een plek vrijkwam, werd ik ongeveer vrijwillig aangewezen… Je weet hoe dat gaat bij deze club!”

H: “Eerst deed ik het alleen, daarna samen met Marijke van Bokhorst en nu met Fred.

We leven natuurlijk in een tijd waarin gender geen rol meer hoeft te spelen, maar toch kun je je voorstellen dat iemand liever iets meldt bij een vrouw of juist bij een man. Dus ik ben blij met Fred!”

Wat is het verschil tussen jullie twee?

F: “Behalve dat we man en vrouw zijn? Ik denk dat we elkaar heel goed aanvullen. Ik heb veel ervaring met onderzoek en kan daarom de juiste vragen stellen.”

H: “Ik ken Fred nog niet zo heel goed, maar hij heeft veel werkervaring, dus we vullen elkaar goed aan. En we luisteren goed naar elkaar, vind ik.”

Voor welke zaken kunnen GAC’ers bij jullie terecht?

F: “Alles! Het kan zijn dat iemand zich niet fijn voelt in een groep. Om wat voor reden dan ook. Omdat er grensoverschrijdende opmerkingen gemaakt zijn of omdat een atleet of trainer een heel ander inzicht heeft. Wij kijken dan wel of die melding bij ons thuishoort. Zo niet, dan weten wij wel waar we je naar door moeten sturen. Het is gewoon goed dat er maar één loket is.”

H: “Ja, alles. Zelf denk ik dat je problemen het best kunt oplossen op een directe manier, niet met een omweg. Maar sommigen kunnen dat niet zo goed… Als mensen denken dat ze een vertrouwenspersoon nodig hebben, dan zijn ze welkom!”

Heb je al eens gemerkt dat je er als VP echt toe deed?

F: “Ja, maar daar kan ik natuurlijk niet in detail op ingaan. Alles blijft vertrouwelijk.

Er was iets met raakvlakken van GAC en dat heb ik opgepakt.”

Je kunt Fred en Helene bereiken via:

vertrouwenspersoon@gach.nl Op onze website staan ook hun telefoonnummers.

H: “Ik heb in al die jaren niet veel werk gehad, dat is alleen maar fijn. Maar er is weleens een probleem geweest dat echt in iemand bleef haken. Dan kan de omgeving misschien wel denken dat het niet veel voorstelt, maar een probleem is echt een probleem als iemand het als probleem ervaart.”

Wanneer kreeg je de laatste melding?

F: “Vorige week. Die is nog in behandeling, maar ik ga er samen met Helene en het bestuur van uit dat we dat keurig kunnen oplossen.”

H: “Heel recent, ja.”

Heb je weleens in een heel ernstige zaak moeten ingrijpen?

F: “Niet bij GAC, maar ik heb weleens moeten handelen in een zaak van zeer grof grensoverschrijdend gedrag. Dat was niet een keer een tik op de billen, begrijp je? In die zaak is ook aangifte gedaan.”

H: “Nee, gelukkig niet. Geen dingen die nu veel in de pers komen. Maar ik ben me ervan bewust dat ernstige zaken soms pas jáááren later aan het licht komen.”

Gaat het goed bij GAC, of zijn er toch meer grensoverschrijdingen dan gewenst?

F: “Ik denk dat het bijna niet voorkomt.

Ook als ik kijk naar de groep waarin ik zelf loop: daar worden wel grappen gemaakt, maar die gaan tot op heden niet over de grens. Als dat wel zo zou zijn, dan grijp ik direct in. Maar dat deed ik ook voordat ik vertrouwenspersoon was. Als er sprake is van intimidatie of geweld of wat voor grensoverschrijding dan ook, dan moet dat meteen gemeld worden. Niet alleen door het slachtoffer! Als ik een ongepaste opmerking hoor over jou, dan grijp ik in. En ik merk dat bij GAC iedereen dat doet.”

H: “Elke melding is er natuurlijk één te veel.

Mijn eigen indruk is dat we het bij GAC best wel goed doen. Iedereen werkt aan een omgeving waarin je je prettig en veilig voelt.”

In de Nederlandse sportwereld stijgt het aantal meldingen, ook bij ons?

F: “Nee, sinds ik vertrouwenspersoon ben, zijn er twee meldingen geweest. Allebei dit jaar, want in 2021 was er niet één. Maar het was geen grensoverschrijdend gedrag zoals bij Ajax of The Voice of Holland.

Absoluut niet.”

H: “De eerste jaren kreeg ik helemaal geen melding en daarna iets meer, misschien komt dat omdat je nu makkelijker aan de bel trekt door alle publiciteit.”

Zou het in de atletiek minder erg zijn dan in andere sporten zoals bijvoorbeeld turnen?

F: “Dat denk ik wel. Bij turntoestellen wordt vaak fysiek contact gemaakt en dan ligt de grens wat lastiger… Ik zou me voor kunnen stellen dat er bij technische nummers zoals speerwerpen iets eerder fysiek contact is.

Maar er zit echt een wereld van verschil tussen atletiek en turnen of voetbal.”

H: “Atletiek is bijna altijd buiten, vaak in groepen waar iedereen kan zien wat er gebeurt. Veel meer sociale controle dan dat een-op-eencontact bij een turnster.

Zo’n jong meisje met een oudere mannelijke trainer is echt heel anders. De omstandigheden op een atletiekbaan zijn gelukkig gunstiger dan in een turnhal met weinig mensen en trainers met veel macht…”

Er is ook nergens te vinden wie wat gemeld heeft. Het gaat ons allen om een gezonde vereniging.”

H: “Dat wordt wel lastig… want je moet je bij Fred en mij wel veilig voelen. Dus een probleem van iemand zélf kunnen we alleen oplossen als we weten wie je bent.

Maar een melding over iemand anders zou mogelijk wel kunnen. Maar dat is nog nooit voorgekomen!”

Joost Huijsing

Helene: ‘Er gaan soms mensen weg uit een loopgroep zonder iets te zeggen, maar misschien is er dan toch iets vervelends gebeurd’

Wanneer moet ik met jullie bellen?

F: “Nu! Het mag voor alles zijn, je kunt ons bellen of mailen. Helene en ik zijn gewoon het doorgeefluik. Voor alle atleten, jong en oud, maar ook voor de ouders.”

H: “Zodra jij je niet happy voelt of bang bent dat iemand anders zich bedreigd voelt. Er gaan soms mensen weg uit een loopgroep zonder iets te zeggen, maar misschien is er dan toch iets vervelends gebeurd.”

Kan ik ook anoniem een melding doen?

F: “Absoluut. Het is wel prettig als de vertrouwenspersonen weten om wie het gaat, maar naar buiten toe blijft het geheim.

23

Run2day Estafette

Foto's: Ruud van der Woude

Yes, weer lekker een marathon lopen

Hilversum City Run Zondag 3 april vond de twintigste editie van de Hilversum City Run weer plaats.

Na twee jaar live afwezigheid waren er 3500 lopers. 58 procent was man en 42 procent vrouw. De jongste was 1 jaar (in wandelwagen) en de oudste was 80.

Bij vrouwen was de 5 kilometer favoriet, er liepen 468 vrouwen mee tegenover 406 mannen. En ja hoor, de mannen gingen voor de langste afstand, 763 mannen op de 10 kilometer tegenover slechts 331 vrouwen

Onze favoriete hardloopwinkel is verhuisd. Maar liefst vijftig kleine GAC’ertjes hebben geholpen met de verhuizing van de ’s-Gravelandseweg naar de Bussumerstraat. In de vorm van een estafette hebben ze zo’n 1200 schoenendozen verplaatst. Bijzonder is dat GAC’ers binnenkort op een vertrouwde ondergrond bij Run2Day binnenlopen. De bovenlaag van de oude GAC-baan (die binnnenkort wordt vernieuwd) komt op de vloer van de nieuwe winkel te liggen.

En natuurlijk een speciaal applausje voor onze startersgroep. Maar liefst 21 lopers deden mee aan de 5 kilometer, niet gehinderd door regen en hagel. Geen hoofdprijzen of medailles, maar wel de eeuwige roem en trots!

3. Favoriete

4. Leuk ste he 5. Hobby, na

)boek dat je

n: 7. Leuk ste fil

Geb.datum:

Lid sinds :

1. Leuk ste GA 2. Leuk ste on

rinnering aa

C- wedstrijd

Pupillengroep tot nu toe:

derdeel bij de

meer kamp:

:

8. Eet het lie 9. Speelt het 10. W il later

n GAC:

ast atletiek:

6. Beste (strip Paspoort va

24

loopaf st and:

m:

fst:

liefst met:

graag worden

:

gelezen hebt

:

De nieuwe Siebe komt!

Binnenkort verschijnt het nieuwste boek van ‘onze’ Siebe Turksma.

Tot nu toe schreef hij al een aardig boekenplankje vol over hardlopen, maar de komende uitgave gaat over de wandelende GAC-tak.

Oefenstof voor de wandeltraining is de titel. Over die nieuweling en de andere boeken van Siebe nu een interview met deze veelschrijver.

Je hoeveelste boek wordt dit?

“Dit wordt het elfde – en het twaalfde komt ook gauw. Die twaalfde dat wordt een geheel vernieuwde editie van Lichtvoetig hardlopen. Toen dat boek bijna tien jaar geleden verscheen, wees alles in de wetenschap erop dat je minder blessures zou krijgen als je zo licht mogelijk schoeisel zou gebruiken en hardliep met voorvoetlanding. Dat is achterhaald, dus komt er een volledig vernieuwde versie met de laatste wetenschappelijke informatie. Het is niet zo dat je méér blessures krijgt als je dat oude boek volgt, maar de winst is niet aangetoond. Het is niet negatief, het effect is nihil.”

Hoe ben je met schrijven begonnen?

“Fred Rikmans, de directeur van uitgeverij Het Goede Boek liep ook bij GAC. Hij wilde een boek over training geven publiceren, en had mij gespot bij de club. Dat onderwerp vond ik toen te complex dus zei ik tegen hem: kunnen we niet met iets simpelers beginnen? Dat werd mijn eerste boek Beginnen met hardlopen. Daarna kwamen Verder met hardlopen, Strategieën voor een snellere 10K, Combilopen – allemaal how to-boeken. En later ook nog meer informerende boeken.”

En nu je nieuwe boek over wandeltraining.

“Bedoeld voor trainers, maar je zult zien dat ook veel wandelaars het gaan kopen.

Driekwart van het boek bestaat uit oefeningen en een kwart is uitleg. Zeker mensen die in groepsverband lopen, willen méér dan gewoon wandelen. Wandelen doet bijna iedereen van nature goed, maar bij een vereniging wil je meer leveren. Je wilt het lijf versterken, meer met de armen doen.”

Met als doel sneller wandelen?

“Je zou het boek daar wel voor kunnen gebruiken. Daar hebben overigens maar

weinig wandelaars bij ons behoefte aan. Snelwandelen is in Nederland nooit populair geweest. Terwijl dat bijvoorbeeld in Italië en Polen heel serieus genomen wordt. Wij vinden het er vooral humoristisch uitzien! Ik onderhand niet meer, sinds ik me bewust ben hoe snel ze gaan.

Ze wandelen de 10 kilometer binnen de 40 minuten – dat is 15 kilometer per uur.

Sneller dan verreweg de meeste hardlopers bij GAC…” Ben jij gaan wandelen omdat hardlopen moeilijker gaat door jouw ziekte? (De meeste GAC’ers weten wel dat Siebe lijdt aan parkinson.)

“Ik wandel helemaal niet veel, ik doe het uit noodzaak. Hardlopen gaat makkelijker, maar dat kan ik niet volhouden. Ook heel deprimerend. Maar de hardloopbeweging gaat makkelijker dan wandelen! Ik loop zo onhandig dat ik mezelf bijna van het pad afslinger. De coördinatie tussen armen en benen zit bij de meeste mensen zo verankerd in het brein dat ze het niet kunnen loslaten. Maar bij mij is dat helemaal losgekomen door parkinson. Mijn armen en benen werken elkaar tegen tijdens het wandelen. Terwijl de coördinatie bij hardlopen wel goed gaat. Het lichaam zit vreemd in elkaar.”

Waarom kwel je jezelf dan om een wandelboek te schrijven?

“Omdat het er niet is. Niet in het Nederlands, niet in andere talen. Van het boek met oefenstof voor de hardlooptraining zijn er nu vierduizend verkocht. Bijna

Naam Siebe Turksma Beroep student muziekwetenschap, schrijver, gepensioneerde, uitgever Leeftijd 69 jaar Hobby’s schrijven, fotografie Marathons 89 uitgelopen, inclusief tien ultralopen (de langste 89 km!)

alle serieuze hardlooptrainers hebben het of kennen het. Datzelfde hoop ik voor de oefeningen voor het wandelen. Het wordt een pil van meer dan driehonderd pagina’s, dus geen goedkoop boekje.”

Je schrijft het boek, je doet de lay-out en je bent ook je eigen uitgever – Uitgeverij Bots.

“Ik doe echt alles [lacht], ook de foto’s, maar het schrijven doe ik in dit geval samen met Mette van der Ven. Zij leidt wandeltrainers op en geeft bijscholing aan wandeltrainers. We bepalen samen de inhoud en ik verwoord het.”

Op de meeste foto’s bij de oefeningen in het boek herken ik een fanatieke GAChardloopster.

“Ja, Mirjam Koersen is mijn vaste model in veel boeken en nu dus ook. GAC’ers zijn heel belangrijk bij het ontstaan van dit boek. Patrick Weening verzorgt de logistiek. En natuurlijk fysiotherapeut Hans Hofman. Hij is een van de reviewers en beoordeelt of er ook oefeningen in staan die je beter niet kunt doen! Dus geen riskante of domme dingen. Maar bedenk: iedere oefening die werkt, kan ook bijwerkingen hebben.”

Nog nieuwe boekenplannen?

“Altijd! Er komt nog een boek over blootvoetslopen waar ik co-auteur van ben.

Dan hoop ik jou nog zo gek te krijgen voor een vervolg op 101 tips voor hardlopers en natuurlijk mijn grote wens: eindelijk ‘de moeder aller marathonboeken’ gaan schrijven.”

Joost Huijsing

25

De uitdaging

Als je je nergens voor hoeft te schamen…

De derde aflevering van deze serie, die we De uitdaging hebben genoemd, zoomt niet in op de heldendaden van een GAC-lid, noch op een medeloper die je uit Hilversum of omgeving kent. Nee, deze editie hebben we het over sporters die vaak letterlijk een ver-van-onsbedshow zijn. Deelnemers aan de Invictus Games. Voor wie half april in Den Haag geen uitdaging te groot bleek. Edward Swier was erbij en tekende, onder meer op de atletiekbaan, een persoonlijk verhaal op.

Tekst: Edward Swier Een week duurde het. Maar precies die dagen hebben, werkelijk waar, mijn leven veranderd. Een beetje voorlopig, maar misschien wel heel nadrukkelijk voor altijd.

Ik hoop de vibe van de Invictus Games de rest van mijn leven vast te houden. Daar zullen jullie dan ook iets van gaan merken.

Allicht dat ik, als we aan het lopen zijn of we in de kantine zitten, zomaar vanuit het niets vraag: hoe gaat het nu echt met je?

Een normale vraag zou je denken. Maar sinds het internationale sportevenement voor fysiek en mentaal gewonde militairen en veteranen weet ik dat ik – en met mij veel anderen – de vraag vaak maar uit beleefdheid stelde en in het verleden te vaak niet eens goed naar het antwoord luisterde. Het is een mooie uitdaging. Voor ons allen wellicht.

Tranen. Jazeker. Die vloeiden in Den Haag.

Twee, drie keer heb ik die week een traan

gelaten. Gehuild. Net als mijn collega’s uit het media- en communicatieteam trouwens. Ieder had zo een momentje dat het even moest tijdens de Invictus Games. Niet omdat er een wereldrecord werd gelopen of omdat er een zoetsappig muziekje onder de sportieve hoogtepunten van de dag was geplakt. Nee, niets van dat al. Nee, de tranen kwamen na gesprekken met deelnemers en hun families. Tranen.

Niets om je voor te schamen. Stoer zijn lijkt misschien te passen bij een wereld waarin militairen de hoofdrol spelen, maar je kon onmogelijk stug en star blijven tijdens de Invictus Games.

Juist door de rol die ik had, kan ik nu echter wel vertellen wat zij die niet naar de Invictus Games kwamen, gemist hebben.

Honderden verhalen. Letterlijk. Want, zelden bezocht ik een evenement waar zoveel over te vertellen viel als de Invictus Games.

Het stikte van de verhalen. Waardevolle verhalen. De kopij trok letterlijk de hele

© G E T T Y IM AG E S FOR IN V IC T US G A ME S T HE H AGUE 2020

26

dag aan je voorbij. Zichtbaar gewond, want lopend met protheses. Mentaal gekwetst, en daardoor soms met hulphond. Of in een rolstoel. In het begin is dat even schrikken, jazeker. Vooral omdat zij die zich met nepbenen voortbewegen expres een korte broek aantrokken…

Maar al snel was het in je eigen hoofd geen issue meer. En zeker niet als je het gesprek aanknoopt. Deze militairen zijn – het is het motto van de Invictus Games – dankzij sport op weg naar hun ultieme herstel.

Praten over hun sores, over hun fysieke en vaak vooral geestelijke pijn, over hun verleden én toekomst, is daar onderdeel van. Ze hebben niet één, maar honderden uitdagingen.

Jazeker, de Invictus Games, dat zijn die Spelen van Prince Harry. De hertog van Sussex, zoon van Diana en Charles.

De afvallige royal. De magneet. Zijn aanwezigheid – de hele week – lokte veel tabloids naar Nederland. Maar daar had hij geen oog voor. Harry is zelf een veteraan en bekommert zich om zijn collega’s die minder ongeschonden uit de strijd zijn gekomen.

Wat moet je nu optekenen bij een sportevenement dat geen topsportevenement is? Welnu, zelden maakte ik vijfhonderd sporters mee die zo makkelijk benaderbaar waren. Oké, op een enkeling na. Zij die liever geen mediacontact wilden, bijvoorbeeld omdat ze daar mentaal vanwege hun PTSS niet aan toe waren, waren duidelijk herkenbaar aan een speciale button. De rest deed maar wat graag zijn of haar verhaal. Zelfstandig of met hulp van een tolk soms, anders met steun van de teammanager of een ploeggenoot. Maar altijd weer kwam er een verhaal. Over oorlogen, ongelukken, over de jarenlange hel waarin sommigen verkeerden, over de kameraadschap, over het herstel. En ook over hun sportieve prestaties, de PR’s, de doelen.

© LEON SCHRÖDER

dat werkt helend. Lisa keerde als een ander mens terug naar Engeland.

Het is soms wat lastig om uit te leggen wat de Invictus Games nu zijn. Nee, het zijn geen Paralympische Spelen. Want het gaat in eerste instantie niet om winnen. Sport is het middel om weer beter te worden. Zo ook op de atletiekbaan van Sparta in het Haagse Zuiderpark. Ik zag Lisa Johnston daar ‘rennen’. De voormalig legerkorporaal uit Engeland had tot voor een paar jaar terug constant pijn. Ze hoopte met een amputatie van haar been haar leven terug te krijgen. “Maar mijn fitheid werd daarna nog minder en ik had er moeite mee als de mensen naar me staarden. Ik had geen doel meer, wilde niet naar buiten, raakte al mijn motivatie kwijt.”

Vanaf het moment dat ze het sporten enthousiast oppakte, daartoe aangespoord door mensen die haar op de Invictus Games wezen, ging het echter snel beter met haar.

Ze deed in Den Haag mee aan de atletiek-, zwem-, roei- en rolstoelrugbywedstrijden.

“Rolstoelrugby vind ik het leukst. Maar voor mij is, sinds ik een prothese heb, hardlopen het uitdagendst. Mijn kinderen zien me altijd redderen in huis, maar hebben me nog nooit zien rennen. Ik wil dat ze trots op hun moeder kunnen zijn.”

Hard ging ze niet. Ze had een ruime achterstand op de rest, zowel op de 400 meter als de 100 meter. Maar dat deerde Lisa niet. Haar kinderen spraken op de tribune uit dat ze trots waren. Dat was voldoende,

Een dag later trof ik Joshua Conell uit Boston. Debutant op de Invictus Games, maar zich bewust waar het om draait: om kameraadschap. Joshua liep niet één keer, maar tweemaal op de 1500 meter. De eerste keer samen met Mike Murphy. Mike ziet slecht, is bijna blind. Als er niemand met hem meeholt, is hij kansloos. Dan is rennen geen optie. Hoewel de twee elkaar nog maar een weekje kenden, liepen ze de afstand zonder struikelpartijen. Joshua, kankerpatiënt, hield zijn verhaal simpel. “Ik vond het geweldig om hier mee te doen in Den Haag. Dat plezier wilde ik Mike ook gunnen.”

Omdat vanwege corona de Invictus Games tot twee keer werden uitgesteld, maar de website wel al sinds 2018 in de lucht was, had ik vooraf aan de Invictus Games al zeker 75 tot 100 deelnemers geïnterviewd. Dat is mijn werk, dat doe je soms routinematig.

Digitaal, via zoom of via de telefoon. In eerste instantie doe je dan wat terughoudend. Kun je eigenlijk wel informeren naar iemands lijdensweg? Hoe vraag je iemand met PTSS naar zijn fysieke, maar vooral mentale conditie? Bij een topsporter is dat geen enkel probleem. Immers, zij worden geacht top te zijn, ook op dat vlak. Maar juist deze groep is kwetsbaar. En toch, bleek al snel, praten ze er graag over.

Het is wat mij betreft ook de les van een week Invictus Games: vraag, ook in je omgeving, eens door. Vraag hoe het echt gaat met de degene met wie je op een verjaardag of receptie een biertje staat te drinken. De meeste mensen doen graag hun verhaal. Dat daar soms tranen bij vloeien; het is niet iets om je voor te schamen.

27

[Advertenties]

BEDANKT GAC VOOR ALLE HULP BIJ DE VERHUIZING! is verhuisd naar: Bussumerstraat 60, Hilversum (naast Libris Boekhandel Voorhoeve)

Bedrukte kleding voor je loopgroep?

Bij ThisWay kun je terecht voor een mooi bedrukt shirt, met logo of tekst.

Van running shirt tot t-shirt en... ook leverbaar per stuk!

ThisWay kledingbedrukking Pr.Frederik Hendriklaan 41, Naarden www.thisway.nl | info@thisway.nl | 035- 6560186,

28

Volg GAC op FB & Insta

gachilversum

[Advertenties]

T E G E L Z E T B E D R I J F

Peter Philipsen & Zn. v.o.f COMPLETE BADKAMER INSTALLATIE EN AL UW TEGELWERK. OOK VOOR AANLEG VAN VLOERVERWARMING TELEFOON Peter: 06 - 533 949 46 Dennis: 06 - 543 154 51 Lambikstraat 24 | 1336 MB Almere email: peterphilipsen@planet.nl

De Knipperij Hilversum Oosterengweg 84, Hilversum - Riebeeckgalerij Telefoon: 035 685 4342 Openingstijden:Dinsdag - Donderdag 08.30-18.00 Vrijdag 08.00-20.00 - Zaterdag 08.00-14.00 Gratis parkeren; Neem telefonisch contact op voor het maken van een afspraak.

administraties & adviezen

Rijksstraatweg 109 3632 AB Loenen a/d Vecht

VOOR UW COMPLETE BEDRIJFS- EN LOONADMINISTRATIE

VERZORGING VAN UW JAARREKENING EN FISCALE AANGIFTE

T T

0294 233 907 0294 232 583

VERZORGING VAN UW AANGIFTE INKOMSTENBELASTING

VERZORGING VAN UW VERZOEK VOORLOPIGE TERUGGAAF

E info@hulsman.nl W www.hulsman-roestenburg.nl

ADVISERING OP FINANCIEEL, ADMINISTRATIEF EN FISCAAL GEBIED

29

[Advertenties]

Bent u slachtoffer van een verkeers (of bedrijfs-) ongeval en heeft u letsel opgelopen?

Wij verhalen namens u de schade bij de aansprakelijke verzekeraar.

Neem voor een vrijblijvend gesprek contact met ons op via 035 - 647 04 07 of 06 10 73 38 67. Of kijk op www.letselschadehetgooi.nl Letselschade ‘t Gooi • J.A. Kalfflaan 1H • 1222 NZ Hilversum 06 10 73 38 67 • info@letselschadehetgooi.nl

r e g e o r v e i d k s a a a w m s n o e o w D zo ge

Hudsondreef 38 3565 AV Utrecht I 030 243 61 38 I info@zeldenrijksnacks.nl I www.zeldenrijksnacks.nl

ZLD_adv_2017_185x75.indd 1

Elektrotechniek & Beveiliging

• Sterk- en zwakstroom • Verlichting • Telefoon • Brand- en inbraakbeveiliging

03-11-17 09:22

Adverteren?

Neem contact op met Ben Bus, voorzitter van de Sponsorcommissie ben.bus@gach.nl 06 – 52 09 04 00

Coehoornstraat 201222 RT Hilversum Tel. (035) 683 33 20

30

[Advertentie]

Verzeker jezelf, steun de club

Sluit een verzekering af bij Klaverblad en de club ontvangt minimaal € 10

klaverblad.nl/clubkasactie

31

Wat doen GAC’ers als ze niet hardlopen?

‘De DS, je bent een barbaar als je er in de winter mee rijdt, want het blijft natuurlijk wel een Franse rommelauto, maar het comfort, de beleving en het plezier zijn ongekend’

Peter den Uil: ‘Franse rommelauto’s met rode en groene olie’ Al meer dan 25 jaar is Peter den Uil gefascineerd door het elegante ontwerp en de bijzondere techniek van de Citroën DS. Peter rent al jaren in de C/D-groep en hoopt dit jaar zijn eerste halve marathon te rennen in Zwolle.

Zijn eerste DS kocht hij in 1997 en zijn tweede als bouwpakket in 2004. De DS leidt altijd tot vrolijkheid bij mensen: duimpjes omhoog, big smiles en gezellige praatjes.

Zijn mooiste moment was in 2005 tijdens de 50-jarige DS-viering. Ze gingen met duizenden DS’en vanuit

Nederland in een rij naar Parijs. Er werd een rondje door de afgezette Parijse binnenstad gereden langs de Arc de Triomphe en de Eiffeltoren. Langs de wegen stonden de Fransen rijen dik met tranen in hun ogen te kijken naar hun nationaal erfgoed.

Hij rijdt met zijn DS weinig kilometers, af en toe een rally van de Rotaryclub voor een goed doel en voor het ophalen van ouderen van de kerk. Een prachtige rit door memory lane!

Foto: Rosalie Kuip Tekst: Elmer van Krimpen