GAC Magazine nr. 32 - juni 2020

Gooise Atletiek Club Hilversum

Nummer 32 – juni 2020

Aandacht voor je voeten

Hoera, we kunnen weer samen lopen!

Jubileum 20 jaar sportief wandelen Paul Maas Onze voorzitter aan het woord over GAC-toekomstplannen!

Jaargang 85 Nummer 850/32 • Juni 2020 Aan dit nummer werkten mee Saskia Bons, Joost Huijsing, Elmer van Krimpen, Edward Swier, Christine Tamminga, Paul Maas, Siebe Turksma, Ron Meijer, Liene Malsch, Angela Smeink, Andrea van Eeuwen Eindredactie Jolanda van Voorst Coördinatie Ellen Ruwe Grafische vormgeving Ron Meijer & Jannie de Groot Basisontwerp huisstijlconcept KentieDesign BNO www.kentiedesign.eu Fotografie (tenzij anders vermeld) Rosalie Kuip Drukwerk Drukkerij Badoux, Houten

Coronalockdown Hoera, we kunnen weer samen lopen.

Voorzichtig en voorlopig dan!

Lees op pagina 8 over de nieuwe regels.

Zie pagina 27 voor een foto-impressie van eenzame bikkels.

18

Reünie: De CPC-Run

Inleverdatum van kopij voor het magazine september 2020: 15 juli 2020 redactie@gach.nl Ledenadministratie Chris van de Kamp Chrysantenstraat 13 1214 BK Hilversum (035) 621 55 16 ledenadministratie@gach.nl Vertrouwenspersoon vertrouwenspersoon@gach.nl Aanmelden www.gach.nl/kennismaken/ lid-worden/inschrijven Of met formulieren in het clubhuis Lidmaatschapsduur Minimaal tot 31 december van het jaar van aanmelding Opzeggen Ieder kwartaal, uiterlijk 31 maart, 30 juni, 30 september of 15 december, schriftelijk of via e-mail bij ledenadministratie Clubhuis GAC Arenapark 1, Arena 103 1213 NZ Hilversum GAC Homepage www.gach.nl GAC E-mail info@gach.nl Dit magazine wordt gedrukt op 135 grams maxisatin

16

Een uitstapje met de A/B-groep.

22

Lopen met muziek Muziek kan heel prettig zijn tijdens het hardlopen. Sommige lopers zweren erbij en gaan niet zonder oortjes de deur uit. Geschikte muziek kan je loopprestaties en je techniek verbeteren.Siebe Turksma deed onderzoek!

Het GAC-BANKstel Nelleke en John Dankers: fanatiek in het werven van nieuwe trainers en juryleden bij de jeugd van GAC.

26

Beste allemaal, De plek van Henk van Heemskerk De Hoorneboeg: paadjes waar je lekker kunt crossen.

Aandacht voor je onderdanen

14

Het meest belangrijke onderdeel van het hardlopen: je voeten. Tips over verzorging, sokken, schoenen en halve zooltjes.

Het rondje van Andrea van Eeuwen ‘Eindeloos lopen over de heide bij La Place, met vaak reeën als beloning.’

24 Verder in dit nummer 9 Column Edward

10 Jubileum: 20 jaar sportief wandelen

12 Christine in gesprek met Christine 13 Column Joost

20 Een sprookjesbos in de GAC-achtertuin: het Smithuyserbos

32 Wat doen GAC’ers als ze niet hardlopen?

Enige tijd geleden vroeg Mariska van Rossum me of ik in mijn voorwoord aandacht zou kunnen vragen voor ‘Supporter van Schoon’. Mariska is hier erg gepassioneerd over, en heeft in een eerder GAC-magazine een mooi stukje hierover geschreven. Uiteraard steun ik haar graag.

Als een van de grootste atletiekverenigingen van Nederland brengen we heel veel sporters iedere week veel plezier. Of je nu strijdt voor baanrecords, of iedere week recreatief hardloopt, Nordict of wandelt met je eigen groepje, ruim 1.600 leden genieten wekelijks van alles wat GAC hun biedt. Veel leden rennen of wandelen door vele straten en bossen rondom Hilversum. En het zal niet iedereen opvallen, maar er ligt heel veel zwerfafval, vooral in de straten.

Diverse leden van GAC zijn hiermee actief bezig: ze rapen af en toe zwerfafval op, of ze zijn ‘Supporter van Schoon’ en hebben hele straten en/of gebieden geadopteerd om schoon te houden. Of ze zijn preventief bezig en geven voorlichting op scholen om te voorkomen dat er zwerfafval wordt weggegooid. Als je zo’n grote vereniging bent, heb je ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het bestuur van GAC steunt elk initiatief hierin. Hoe schoner de omgeving is, des te fijner is het om er te wonen of om er recreatief in te bewegen. Als ieder lid van GAC iedere dag één blikje opraapt – en natuurlijk zelf nooit iets op straat gooit – zou dit al heel veel helpen. Hoe minder zwerfafval er op straat belandt, hoe beter. Deze actie kost weinig moeite of tijd.

Als vereniging willen we graag de bewustwording hieromtrent vergroten.

Als je wilt weten wat je zelf kunt doen, kijk dan op de site www.supportervanschoon.nl.

Sportieve groet, Paul Maas, voorzitter GAC

Interview

Onze voorzitter aan het woord

Paul Maas: ‘Sportpark moet GAC-voorzitter Paul Maas staat zes jaar aan het roer van onze club. Hoe kijkt hij naar de toekomst? Op zoek naar een stip aan de horizon. Daarin speelt de vernieuwing en verbetering van het Arenapark een grote rol. Inclusief een indoor atletiekhal. Het bedrijventerrein moet weer een Sportpark worden.

‘Eén van mijn belangrijkste uitgangspunten is dat GAC een gezonde club is die zich blijft ontwikkelen. Op zo’n manier dat je mee blijft doen in prestaties, maar ook in je hele voortbestaan. Je wilt de continuïteit waarborgen en een belangrijk aspect daarvan is het ledenaantal op peil houden. Dus moet je ervoor zorgen dat de faciliteiten steeds beter worden, want dat verwachten mensen van één van de grootste atletiekclubs van Nederland.

GAC hoort sowieso al jaren bij de top 4, maar de ledenaantallen schommelen.

SPRINT in Breda is de allergrootste, maar ik zag toevallig laatst dat zij rekening houden met een behoorlijke daling van de leden per jaar. Een verlies van 50 leden per jaar, op een totaal nu van zo’n 2.000. Dat is een algemene trend bij sportverenigingen, dat zie je bijna overal. Ook bij GAC zie je een licht dalende trend, vooral bij Loopsport en dat is toch de grootste pijler onder het ledenbestand.’

Dat is de groep die het makkelijkst clubloos kan sporten?

‘Ja en zeker in deze bijzondere coronatijd is het wel even afwachten hoe dat zich zal ontwikkelen. Het feit dat we maandenlang niet in groepen kunnen trainen kan zeker een grote invloed hebben. Je weet niet hoe mensen daarop gaan reageren, of ze in economisch slechtere tijden op lidmaatschappen gaan bezuinigen. Dat zien we nu nog niet hoor, maar als het heel lang gaat duren … Ik heb een paar signalen gekregen

4

van leden die zzp’er zijn en nu geen inkomen hebben. Dat zijn er gelukkig niet veel.’

Hoeveel leden hebben we nu?

‘Ik zeg altijd rond de 1.600. Het fluctueert en we hebben ook nogal wat ‘functieleden’.

Dat zijn mensen die geen contributie betalen omdat ze niet sporten bij de club maar alleen vrijwilligerswerk doen. Om ervoor te zorgen dat ze wel verzekerd zijn via GAC maken we ze functielid. De vraag is dan natuurlijk of je die mee moet tellen als je trots zegt dat we zoveel leden hebben! Het is natuurlijk fantastisch dat je zulke mensen in je club hebt.’

Blijft het lukken, ook in de toekomst, om genoeg vrijwilligers te vinden?

‘Het kost steeds meer moeite, maar het lukt nog altijd. Er is nooit iets niet doorgegaan door gebrek aan vrijwilligers. Neem de City Run, die drijft voor een groot deel op onze mensen. Het is jammer dat het dit jaar niet doorging, maar al een maand voor de geplande datum hoorde ik van Mariska van Rossum dat er genoeg vrijwilligers waren. Dat is de GAC’er die al die mensen werft – en dat gaat om honderden!

Maar soms is het moeilijk hoor, we zoeken nog steeds een nieuwe penningmeester.

Barbara Majoor zit er nog omdat ze de stoel niet leeg wil laten. Omdat je weer iemand zoekt met een achtergrond in financiën is het niet makkelijk, nee. In het bestuur hebben we wel recent twee nieuwe leden: Aswin Jägers voor beheer en Robert Brekelmans voor communicatie.

Robert is al wel begonnen, maar moet nog formeel benoemd worden door de Algemene Ledenvergadering. Als die weer gehouden kan worden ….’

weer Sportpark worden’

Bij ons 90 jarig jubileum was de ambitie om naar 2000 leden te groeien.

(Even stilte) ‘Hebben we daar toen een datum bij genoemd? (Lacht) Je weet niet hoe dingen lopen, tijden veranderen. De huidige generatie jongeren is meer van ieder-voor-zich, niet lid worden van clubs.

Maar de generatie daaronder wil weer meer dingen samen doen. Dus wie weet …

Je ziet ook dat er bij de allerjongsten een enorm animo is voor GAC. We hebben nog steeds een wachtlijst voor de pupillen. In die categorie zijn we absoluut de grootste club van Nederland! Met een paar honderd piepjonge atleten. Het is wel jammer dat je zo’n wachtlijst hebt, maar er zijn gewoon niet genoeg gekwalificeerde trainers … ‘ Als je al die pupillen lang vasthoudt is er weer groei mogelijk?

‘Misschien moeten we ook voor de Loopsport meer aan werving van leden gaan doen. Daar is nog niet genoeg focus op groei. Mijn wens is dat Robert Brekelmans zich niet alleen op communicatie zal richten maar ook op sponsoring en werving.’

Is dat je belangrijkste speerpunt?

‘Ik heb er nog eentje. Al sinds ik voorzitter ben heb ik in alle gesprekken met de gemeente, met de burgemeester en met de wethouders hetzelfde naar voren gebracht. Als ze me vragen of wij nog wensen hebben dan zeg ik: “We willen een indoor atletiekhal!” In heel Nederland schieten die uit de grond en de Atletiekunie heeft de ambitie om er zo’n twintig te krijgen. Als je nou de vierde atletiekclub van het land bent en je hebt niet zo’n hal … dan mis je de boot. Dan doe je iets verkeerd.’

Hoe realistisch is die wens?

‘Een paar jaar geleden is de gemeente gestart met plannen voor een nieuw Masterplan voor het Arenapark. De kernbegrippen daarin zijn: bedrijvigheid, onderwijs en sport, alle drie nu al aanwezig op het park. Dat zou de kracht van het Arenapark moeten zijn. Eén van de mogelijke vernieuwingen zou dan een indoor atletiekhal kunnen zijn.’

Geen multisporthal, maar specifiek voor atletiek?

‘Zo is de hal eerst wel genoemd, inmiddels is het verder ontwikkeld. We hebben Peter van der Schoot als projectleider namens GAC. Hij praat met de gemeente, met het ROC, met Nike, met het Alberdingk Thijm College. Die zijn allemaal op zoek naar sportgelegenheid. Een bureau is nu in opdracht van de gemeente en GAC bijna klaar met een onderzoek naar de haalbaarheid. Begonnen als een pure atletiekhal is er nu een veel bredere wens. Nike wil bijvoorbeeld een betere evenementenlocatie, het ROC zoekt betere indoor faciliteiten voor hun sportopleiding. En Alberdingk Thijm en de Internationale School willen meer mogelijkheden om binnen te sporten. Zo is er nu een hele goede kans voor GAC om onze gewenste indoordoelstellingen te bereiken in een multifunctionele sporthal. Geschikt voor atletiek, maar ook op te splitsen in kleinere ruimtes voor sportonderwijs. Een hal die ook omgetoverd kan worden tot een evenementenlocatie.’

Lees verder op pagina 6

5

Vervolg van pagina 5 Moet de atletiekbaan in die hal dan demontabel zijn?

‘Je moet het niet zien als een ovale indoorbaan, zoals bij de grote atletiekhal in Apeldoorn. Daar is de ruimte niet voor.

Er wordt gedacht aan een zogenaamde middenvariant, dat is een hal waarin je een 60 meter sprintbaan hebt, waar je kan polsstokhoogspringen en verspringen, met in een hoek alle werponderdelen.‘ Waar op het Arenapark zou die hal kunnen staan?

‘Dat is nog in discussie, maar langs het spoor heb je een hele onbebouwde strook.

Achter de huidige Dudok Arena dat grote parkeerterrein en dan verder naar het zuiden een groot stuk braakliggende grond.

Deels in bezit van de gemeente en deels van Nike. Daar is nu goed overleg over en in het kader van het hele Masterplan wordt gekeken hoe zaken inpasbaar zijn. In eerste instantie ‘onze’ hal, maar ook een nieuw zwembad, als vervanging van De Lieberg.

Dat ziet er nu allemaal heel positief uit.

Binnenkort gaat dat Masterplan naar de gemeenteraad en daarin komt te staan dat er een groot commitment is van alle partijen die ik noemde.’

Bedrijventerrein Arenapark is ontstaan uit het Sportpark en nu komt er weer meer sport!

‘Ja, dat klopt. Het moet ook echt een sportuitstraling krijgen. Met mooie parkelementen en kleinere sportveldjes. Eén daarvan is al gerealiseerd: een padelcourt van Nike.

Tussen het Paula Radcliffegebouw en de garage. Weet je wat dat is: padel? Een soort kruising tussen tennis en squash wat in een kooi gespeeld wordt. Ga maar eens kijken. Nike heeft ook plannen om hun terrein verder te ontwikkelen. Met tussen de gebouwen in meer groen en iets als een yogatuin. Toegankelijk voor iedereen - dat zijn mooie ontwikkelingen. Als dat allemaal doorgaat, zeker de hal, dan betekent het voor GAC dat we ons verder kunnen ontwikkelen, omdat er op de baan dan wat meer ruimte komt.‘ Hoe groot schat je de kans dat alles doorgaat?

‘Twee maanden geleden had ik direct gezegd: heel groot. Dat denk ik nog steeds,

6

maar nu met de viruscrisis zijn allerlei zaken onzekerder. Wat gaat het doen met ons ledenaantal, hoe is de financiële situatie van de gemeente … Maar vooralsnog lijkt het erop dat de gemeente door wil.’

Zou het niet goedkoper zijn om de bestaande Dudok Arena te verbouwen?

‘Het punt is dat die hal al 100% bezet is.

Het ROC maakt er nu al 40 uur per week gebruik van en daarnaast heb je in de avonduren kleinere sportclubs en in de weekenden evenementen. Er moet echt iets nieuws komen, dat is de conclusie.’

GAC was ooit alleen wedstrijdatletiek, daar kwam later loopsport bij, wandelen, Nordiccen. Kan je nog verder uitbreiden?

‘Bootcamp doen we ook al, triathlon zou kunnen, maar daar bestaan al clubs voor. Ik kan me meer diversificatie wel voorstellen.

In het kader van het Masterplan heb ik ook gesprekken gevoerd met Wielerclub De Adelaar. Die zitten aan de andere kant van Hilversum, waar ze een baantje hebben en een kleine verouderde accommodatie. Die willen meer en toen is er serieus gekeken of ze niet bij ons in zouden kunnen komen.

Dat zou goed zijn voor beide clubs, maar het ging niet door omdat ze een wielerbaan in de buurt nodig hadden en dat bleek niet mogelijk.

natuurlijk al veel, er wordt door GAC’ers ook gezamenlijk gefietst. Het is voor mij geen doel op zich om zo’n omnisportclub te worden, maar je moet wel serieus kijken naar de mogelijkheden. Het is leuk om nu te melden dat er op wandelgebied een nieuwe ontwikkeling is. Dat onderdeel van GAC vierde net het 20 jarig jubileum en is steeds belangrijker geworden binnen de club. Sinds een paar jaar organiseert GAC nu ook een officieel wandelevenement: de Klaverblad Voetstappenpad Wandelrally. Dat hebben we overgenomen van de Lionsclub Hilversum. We zijn ook bezig om de organisatie van de Kennedymars over te nemen. Toen ontdekten we dat het gunstig kan zijn als GAC lid is van de wandelbond.

In principe hebben we ons nu ingeschreven bij de Koninklijke Wandel Bond Nederland.

Dat moet nog wel door onze eigen ledenvergadering worden goedgekeurd, maar het geeft aan dat GAC zich ook op dat vlak blijft ontwikkelen.’

Gaat de coronacrisis alles bij GAC veranderen? ALV’s via Zoom? Nooit meer volle kantines, aparte douchehokjes …

‘Daar is het misschien nog te vroeg voor.

Het bestuur vergadert nu al maanden alleen via videoverbindingen en dat gaat prima. Voor mijn werk doe ik dat ook al heel veel, dus misschien is dat wel de toe-

‘Als de gemeente mij vraagt of wij nog wensen hebben, dan zeg ik: “We willen een indoor atletiekhal!” ’ Je hebt waarschijnlijk ook wel gehoord over de plannen met Bink Kinderopvang voor samenwerking. Dat ligt nu even stil omdat ze met een personeelstekort kampen, waardoor ze geen nieuwe projecten kunnen opstarten. En zo kijken we altijd wel naar creatieve mogelijkheden om ons GAC-aanbod te verbreden.’

In Frankrijk zie je veel sportclubs die bijna alles aanbieden: atletiek, voetbal, rugby, tennis allemaal in één vereniging.

‘Daar hebben we ook een beetje naar gekeken. In Dordrecht heb je zo’n club, Fortius, die bijvoorbeeld atletiek, fitness, kickboksen en worstelen aanbiedt. Wij doen

komst. Een ledenvergadering op die manier gaat misschien wel te ver, maar je zou het ernáást kunnen doen. We gaan er zeker van leren.’

Hoe ziet jouw eigen toekomst bij GAC eruit?

‘Toen ik bij Nike ging werken, twee jaar geleden, had ik er een voorzittersperiode van vier jaar op zitten. Toen heb ik wel gezegd dat ik op zoek zou gaan naar een opvolger. Maar in de praktijk is het werk en de hobby nog goed te combineren. Ik zoek nog wel naar interessante kandidaten, maar ik wil nu eigenlijk wel zelf als voorzitter die indoorhal er doorheen krijgen.

Daarna is het een goed moment om het stokje over te dragen.’

De club heeft in zijn 93 jarig bestaan 16 voorzitters gehad. Korte rekensom: ze waren gemiddeld 6 jaar aan het bewind. Jij zit nu exact op dat gemiddelde!

‘Mooi! Ik heb wel vaker gezegd dat ik een vrouwelijke opvolger zou willen hebben.

Maar het is tot nu toe niet gelukt om vrouwen, waarvan ik dacht dat ze het konden, te overtuigen. Vaak ook omdat ze gezinnen hebben en zien dat het een intensieve klus is. Vrijwilligsters kunnen zich melden.

Mannen ook hoor. Wat ik altijd zeg, is dat het belangrijkste kenmerk is dat iemand een verbinder is. Als dingen niet helemaal soepel gaan moet je ervoor kunnen zorgen dat mensen weer met elkaar gaan samenwerken.’

Heb je zelf nog loopambities?

‘Net voordat ik bij Nike ging werken heb ik mijn eerste en tot nu toe enige marathon gelopen. Dat was Rotterdam, in een best leuke tijd van 3.33. De opbouw was heel slecht, want de eerste helft was supersnel en de tweede was ik ingestort. Dat kon veel beter, maar het was wel heel leuk om te doen. Ik heb altijd wel gezegd dat ik het nog een keer wil doen, maar op dit moment heb ik er geen focus op. Het kost zoveel tijd. Naast werk, de club en het gezin is dat niet te doen. En wat ik sportief ook erg leuk vind is om veel tijd met mijn vrouw Jennifer door te brengen. We wandelen nu veel en het grote voordeel daarvan is dat er nauwelijks tempoverschil in zit. Dat kan je heel goed doen! We trainen af en toe wel ook samen, maar dan moet er altijd eentje het tempo aanpassen.’

Tot slot: heb je nog een GAC-droom?

‘Ik probeer gewoon te kijken welke interessante kansen zich voor doen. Zoals zo’n indoorbaan. Ik ben meer pragmaticus dan dromer. Ik kijk altijd naar een volgende stap, niet zozeer naar een stip aan de horizon!‘ Joost Huijsing Foto’s: Jennifer Boks

7

Hardlopen in tijden van corona

De nieuwe regels Zoals jullie weten zijn vanaf maandag 11 mei de regels omtrent corona iets versoepeld. Dat betekent dat we ook weer kunnen gaan hardlopen, wandelen en Nordic walken in groepen! Maar … nog wel onder een aantal voorwaarden, natuurlijk.

De Loopsportcommissie heeft keihard gewerkt aan een protocol dat door de gemeente is goedgekeurd. We zijn dus aan de hand van volgend protocol en verzamelschema weer begonnen.

Trainingsprotocol Loopsport Belangrijkste zaken in het protocol zijn, naast de ‘gewone’ regels van het RIVM (minimaal 1,5 meter afstand, thuisblijven als je niet lekker bent etcetera.): • We lopen in groepen van maximaal 10 personen (inclusief trainer). Is jouw groep groter, dan zal er dus opgesplitst moeten worden.

• Om groepsvorming te vermijden starten we zo min mogelijk bij de club, ook omdat het daar al druk is met pupillen en junioren.

Overzicht verzamelplaatsen Startlocaties voor hardlopen • Niveau A start bij ingang Cronebos/Tolhuis • Niveau A/B start op Laapersveld (fietsenstalling bij station Sportpark) • Niveau B start bij Groot Kievitsdal • Niveau B/C start bij parkeerplaats Anna’s Hoeve (oude start Maple Leaf Cross) • Niveau C start bij de dagcamping (Larenseweg) • Niveau C/D start bij La Place • Niveau D en hoger start bij Theehuis ’t Hooge Erf aan de Hoge Vuurseweg • BlessureHerstelGroep en marathongroep: start bij de club

Trainingslocatie Bootcamp • Grasveld tussen de baan

Startlocaties sportief wandelen • Ingang Corversbos/hoek Quatre Bras • Ingang Cronebos/Tolhuis, op een aangepast tijdstip vanwege andere loopgroepen

Startlocaties Nordiccen • Bussumergrintweg bij restaurant Robert

8

NB: niet op elke locatie kan je goed parkeren, sommige parkeerplaatsen worden bij verwachte drukte afgesloten. Kortom: kom zoveel mogelijk met de fiets.

Zorg ervoor dat je voordat je aan een training gaat deelnemen, dit met de betreffende trainer afstemt. Ga niet onaangekondigd naar een verzamelplaats. Op die manier kunnen we goed sturen op de maximale groepsgrootte. Lees vooraf het protocol, zodat eenieder weet wat van hem of haar verwacht wordt.

Het clubhuis en de fietsenstalling van GAC zijn gesloten.

Het is dus niet mogelijk daar je fiets te stallen of om te kleden.

Wij hopen dat jullie zin hebben om weer met elkaar te gaan trainen!

De Loopsport Commissie

Kijk op de website voor de meest actuele informatie: www.gach.nl

Gadgets.

Edward Swier

Digitaal lopen in de coronacrisis Horen jullie mij?

Ja. En jullie mij? Nee? Hallo, hallo.

Horen jullie mij?

Het was maar goed dat het die zaterdagmorgen, begin april, in het Corversbos nog rustig was. En dat we afstand moesten houden. Anders hadden anderen me allicht voor gek versleten. Hardop pratend in een bos.

Nee, niet in gesprek met de bomen, zoals prinses Irene deed, maar met mijn loopmaatjes van de Running Junkies, een speciaal gezelschap binnen GAC. Het was, ook voor mezelf, even wennen om zo te rennen.

Het idee was prachtig. Na een aantal weken waarin ieder zijn eigen weg had gezocht, dropte Huub het idee om op zaterdagmorgen er weer gezamenlijk opuit te trekken.

Althans, door een digitaal lijntje verbonden dan.

Het idee was simpel. Waar iedereen elke dag via Microsoft Teams, Zoom en andere platforms contact hield met collega’s of familie, moesten wij er als lopersgroep toch ook het beste van maken. Dat nu leek mogelijk via Whereby, een plek waar je video-meetings kunt houden zonder moeilijke logins of downloads.

Huub kende het systeem, had het al eens getest. En was wijzer dan wij …

Camera uit en microfoon uit, had hij nog zo geadviseerd.

Tuurlijk, bij het eerste contact was zicht en de mogelijkheid om te antwoorden nodig, maar daarna zouden we zonder kunnen. Ariën gaf de instructies, voor de warming-up, tijdens de training en bij de cooling-down, dat was althans de opzet.

Zorg dat je batterijen zijn opgeladen, zeker als coronacrisis nog even duurt Welnu, er valt digitaal nog veel te verbeteren hebben de eerste coronaweken ons geleerd. Zo nu en dan hoorde ik Ariën, dan moesten we opeens tien tellen aanzetten voor een sprint (terwijl ik nota bene dacht net begrepen te hebben dat we moesten wandelen). Al bij de warming-up vielen veel van zijn woorden weg, door de wind op de Hoorneboegse Heide. Hillegonda en Esther, die in de buurt van Ariën bleken te lopen, namen het zo nu en dan over. Ze souffleerden de aanwijzingen van hun trainer.

Het viel al met al niet mee. Er waren beslist de nodige verbeterpunten. Al is het maar omdat je elkaar hele-

maal gek kunt maken door je microfoon open te laten staan. Het adem- en beenritme van een ander kan je danig uit je evenwicht halen. Anderzijds heb je zo nu en dan toch de neiging om te willen weten hoe het de ander vergaat. En wil je een kletsje maken, zoals gewoonlijk.

De conclusies?

Thuis in de veilige wifi-omgeving wil het best vlotten met thuisonderwijs, maar in het bos, op de heide of langs de plassen is het toch niet eenvoudig een hardloopgroepje op afstand te runnen. Zeker niet omdat Ariëns verbinding zo nu en dan wegviel. En de service – als je wel je camera aanzette en geluid liet meelopen – ook batterijen vreet!

Zelf ging ik op pad met mijn relatief nieuwe Samsung S10, die het altijd een dag of langer blijft doen. Maar nog voor ik vijf kwartier later weer thuiskwam, was de batterijinhoud van 91 procent teruggelopen tot 3 procent. Dat ik ook mijn Strava liet meelopen, was achteraf misschien niet handig. Aan de andere kant: ik wilde een ander toch ook trots vertellen hoe ver ik die dag was gekomen.

Want, de techniek mag dan nog niet optimaal zijn – ik geef het sowieso nog een kans –, het initiatief leidde wél tot een gunstig bijeffect. Want, ik had de laatste drie weken telkens niet meer dan een klein rondje van vijf, zes kilometer gemaakt. Lekker dicht bij huis, bij Gooilust. Maar ditmaal was ik, uitgedaagd door mijn online-maatjes, toch ruim tien kilometer in de weer. En dat is dan toch het grote winstpunt. Ze hebben me dan misschien niet gezien en niet gehoord, maar ik heb het toch maar mooi gedaan, dacht ik eenmaal weer thuis op de bank.

De euro die ik uit gewoonte in mijn achterzak had gestoken, kon terug in het muntenbakje op de trap. Nee, geen kopje thee in de kantine dit keer.

Edward Swier

9

Een vrolijk jubileumfeest De gelukspoppetjes brachten echt geluk, dubbel geluk. Na al die weekeinden met storm was het stralend weer op 7 maart 2020. Een week later lagen alle activiteiten stil door het coronavirus. We hadden dus geen betere dag kunnen uitkiezen om het jubileum van 20 jaar sportief wandelen en 15 jaar Nordiccen bij GAC te vieren.

De dag begon om negen uur bij het clubhuis met een groepsfoto. Te weinig mensen bij GAC weten dat de wandelafdeling meer dan tweehonderd leden telt. Meer dan honderddertig daarvan kwamen op ons feestje. We zongen ‘Lang zullen wij leven’ en de stemming zat er meteen goed in.

Na de foto vertrok eerst de groep ‘Werken met de boswachter’. We trainen vooral in de bossen van het Goois Natuurreservaat. Als dank hiervoor en om wat terug te doen ging een grote groep leden de boswachters helpen.

Dat bleek nog best zwaar werk: niet alle boompjes lieten zich even makkelijk omzagen. Na afloop waren de deelnemers best vermoeid, maar de boswachters heel tevreden.

GAC’ers zijn harde werkers. Dank aan het Goois Natuurreservaat voor de begeleiding en deze mooie ervaring.

De meeste wandel- en Nordicleden wilden mee met een natuurwandeling. Sommige van de GAC-leden zijn ook excursiegids bij het IVN (Instituut voor Natuureducatie) of de KNNV (Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging) Vereniging voor Veldbiologie. Zij waren bereid om

10

met een groepje op pad te gaan op de Laapersheide. Alle deelnemers kwamen heel enthousiast terug met verhalen over bijvoorbeeld zuring in de vorm van schapenkoppen en een berk met een heel raster van gaatjes. Daar was een specht verantwoordelijk voor.

Een derde groep ging letters zoeken. Ad had er met de hulp van familieleden heel wat verstopt. Ze hadden een gezellig plekje in het bos versierd met ballonnen aan een waslijn. Ook de gevonden letters werden aan de waslijn opgehangen. Ze moesten een spreuk vormen.

En ten slotte was er de GPS-groep. Zij zochten en vonden gelukspoppetjes, die dus echt geluk brachten.

Ondertussen richtten weer andere vrijwilligers een koffiehoekje in het bos in. Bij Sherpa hadden ze heerlijke taarten besteld, waarvan twee met het GAC-logo en de tekst: ‘20 jaar wandelen 15 jaar nordiccen’. Rond elf uur kwamen alle groepen hier bij elkaar om heel tevreden te smullen van de taart met koffie.

Friso van Wieringen, het bestuurslid met loopsport in zijn portefeuille, wilde heel graag komen en hij nam ook zijn vier kinderen mee. Die zijn of worden allemaal GAC-lid. Hij sprak mooie woorden en herinnerde aan de spreuk van GAC die op de atletiekbaan hangt: ‘GAC niet voor even maar voor het leven’. Kijk maar om je heen: van smurf tot Carolus.

Friso vatte de geschiedenis van de wandelafdeling samen.

De wandelafdeling werd opgericht in 2000 door Martin Hoek, Henja Kronenburg en Wim van der Linden. Al gauw kwamen ook Andries Furster, Diny de Beer, Lidy Bakker en Gerard van Rooij erbij. Zij volgden in 2005 een specialisatie Nordic walken en gaven dat jaar de eerste basiscursus.

De wandelafdeling telt nu dus meer dan tweehonderd leden. Dat zijn zeer gewaardeerde leden, want zij zijn bovengemiddeld actief als vrijwilliger. Niet alleen voor de wandelafdeling zelf, maar binnen de hele vereniging.

Kees Tabak, voorzitter van de Loopsportcommissie, hield het kort en bedankte alle vrijwilligers. Vrolijk en tevreden liep iedereen weer terug naar het clubhuis. Op naar het volgende jubileum!

Liene Malsch Foto’s: Ron Meijer

Meer foto’s? gac.smugmug.com/Wandeljubileum

11

Loopster Christine in een afscheidsgesprek met trainster Christine Christine Rietdijk heeft in Haarlem een nieuwe uitdaging gevonden en verlaat Hilversum, en dus ook GAC. Na 28 jaar als trainer in de bossen en op de heidevelden de weg te hebben gewezen, stopt ze. Een laatste blik terug op deze vele jaren.

Tussen de half ingepakte dozen en de lastige vraag: ‘wat gaat er mee en wat moet weg’ praten we over training geven en hoe je dat voorbereidt, de verschillen tussen dertig jaar geleden en nu en het bedenken van routes.

In het diepe Op 12 november 1991 was Christine twee jaar lid van de club, toen de trainster van haar groep op dinsdagochtend van het ene op het andere moment aangaf te moeten stoppen vanwege een rugblessure. Christine nam deze B-groep geheel onvoorbereid en zonder trainerscursus gevolgd te hebben van haar over. Een half jaar later kon ze aanschuiven bij een van de eerste trainerscursussen, die destijds door Martin Hoek ontwikkeld en gegeven werden.

Met allerlei wisselende medetrainers heeft ze eerst alleen op de dinsdagochtend de trainingen van B- of C-niveau begeleid.

Door haar onregelmatige werk als verpleegkundige was dat heel vaak voor of na een dienst. Ongeveer vijfentwintig jaar geleden startte Lies Hoek op donderdagochtend vanuit het Cronebos een groep voor lange duurlopen. Later nam Christine deze trainingen met blokken van ½ tot 1 uur achterelkaar van haar over. Nu starten bij het hek van het Cronebos een aantal groepen wandelaars, Nordiccers en hardlopers die om half elf, na een rondje door de bossen van Lage Vuursche te hebben gelopen, in de buitenlucht koffiedrinken.

12

De macht van de trainer Het leuke van trainer zijn is dat je altijd zelf kunt bepalen wat er gedaan wordt en welke kant je uitgaat. Na een nachtdienst wil je het rustiger aan doen dan wanneer je net fris uit bed bent gestapt. Met de kaarten op tafel bedacht ze van tevoren de routes, die gekenmerkt werden door veel zwerven. Daarvoor is lef nodig, want aanvankelijk wist ze ook niet waar alle paden uitkwamen. ‘Je moet de grote lijnen van het terrein in de gaten houden en belangrijke wegen en fietspaden niet overgaan. Dan kom je altijd wel weer op tijd terug, of niet … dan wordt het tien minuten later. Als je een keer helemaal fout zit, zal iemand uit de groep wel aan je jasje trekken.’ Tijd om vooraf de route te fietsen had Christine door het werk samen met een druk gezin niet.

Inmiddels zijn de kaarten versleten geraakt, net zoals de letters op haar trainersjasje beginnen af te bladderen. Zij heeft een lichtblauwe trui en jas, de eerste uit de serie die Nike ter beschikking stelde. Eerder was er kleding van Odlo en daarvoor hadden de trainers helemaal geen speciale en herkenbare kleren aan!

Behalve in de kledinglijn is er ook veel veranderd in het terrein. Zo kon een favoriete krakeling (voor wie dat niet weet: een krakeling bestaat uit twee driehoeken in het terrein die in de vorm van een acht gelopen kunnen worden) ineens niet meer gevolgd worden. Die lag tussen het Hilversums Wasmeer en de A27, toen het fietspad nog aan de westkant van het water lag. Nu is

dat deel van het natuurgebied helemaal afgesloten. Jammer is ook dat veel spoorwegovergangen niet meer gebruikt kunnen worden, doordat ProRail ze bijna allemaal heeft afgesloten.

Wat ook veranderd is, is de snelheid van de groepen. Christine heeft alle trainingen in een schrift bijgehouden. Als ze nu een route van lang geleden wil lopen, dan weet ze dat de groep later terug zal zijn dan voorheen.

Joost Lievelingsroutes Een vraag naar de leukste en mooiste route blijkt een lastige. Heel precies wijst ze een route op de kaarten aan: langs de spoorlijn, schuin over Hoorneboeg, door Zonnestraal, langs het Zonneven en weer over de hei terug. Maar het Nonnenland is ook mooi, evenals De Stulp met Pluismeer of over het nieuwe fietspad langs het Laarder Wasmeer naar ’t Bluk, eigenlijk is alles leuk.

Het kost dus nauwelijks moeite om een mooie, afwisselende route uit te zoeken.

Een paar maanden terug maakte ze een primeur mee: er was een pad over het terrein van de Hilversumsche Golf Club uitgezet, omdat de statige beuken langs het fietspad naar Groot Kievitsdal werden gekapt. ‘Dat ik daar nog een keer heb mogen lopen!’

Leven zonder GAC Nu het afscheid naderbij komt, merkt ze hoe betrokken iedereen is. GAC is een doorsnee van de maatschappij. Er is meer band opgebouwd dan je zelf beseft. Je hebt tijdens het lopen veel gesprekken met allerlei mensen over de dagelijkse beslommeringen gevoerd, soms diepgaande. Je hebt lief en leed met elkaar gedeeld. Met het vertrek in zicht merk je pas wat dat heeft betekend, hoeveel betrokkenheid er is en hoeveel waardering.

Christine en haar man gaan voor vijf jaar naar Haarlem. Of daar ook tijd is voor hardlopen moet ze ervaren. In ieder geval is het bos en de natuur niet zo dichtbij als hier.

Dat zal wennen zijn, zonder GAC, zonder medelopers.

Christine Tamminga

Mag ik hier wat tromgeroffel bij?

Meestal begin je het schrijven van de column met de laatste zin. Daar werk je dan naartoe. Ik had een hele mooie slotzin bedacht en ging vrolijk aan de slag, totdat ik een veel beter einde vond …

Een lente zoals nu hebben we nooit eerder meegemaakt. Zelfs in de Tweede Wereldoorlog konden atleten jarenlang gewoon sporten alsof er niets aan de hand was.

Maar in 2020 is alles anders. We zijn allemaal een beetje Colin Smith geworden.

Colin who?

Colin Smith is de hoofdpersoon in het boek The Loneliness of the Long Distance Runner. Het beroemdste boek dat ooit over hardlopen is geschreven, van de Engelse auteur Alan Sillitoe. Ik gebruik expres de originele titel, want ik voel me meer runner dan loper. Dit voorjaar rennen we allemaal eenzaam door de natuur, zelfs verstokte baanatleten verruilden het kunststof voor zandpadstof. Aanvankelijk wat somber gestemd omdat alleen ook maar alleen is.

De sfeer veranderde toen collega-runners vertelden dat ze dit voorjaar zoveel meer vogels hoorden. Ze wisten meteen ook hoe dat kwam: we lullen er niet doorheen tijdens het sporten! Of ik maar even wilde vertellen welke soorten het waren. Dat is schriftelijk vrij moeilijk, maar een paar geluiden zijn heel makkelijk te leren, de lenteroffels van spechten bijvoorbeeld. De grote bonte roffelt ongeveer een seconde lang en vlak voor het eind gaat het vaak ietsje sneller. De kleine bonte klinkt bijna als een naaimachine en hij of zij doet het ietsje langer. De middelste bonte komt in onze omgeving nauwelijks voor, maar de soort rukt op vanuit het zuiden. Hij wordt ‘mibo’ genoemd door de liefhebbers en roffelt zelden. Als ’ie het al doet, dan twee roffeltjes pal achterelkaar. De zwarte specht is de grootste en die roffelt ook het langst. Als je een zware roffel van meer dan twee seconden hoort, dan is het de zwarte.

De laatste van de familie is de groene specht: die roffelt zelden of nooit, maar hij lacht! Tot zover de roffelcursus.

Langzaam nader je de laatste zin. In de periode van de voorjaarsklassiekers die we zo hebben gemist, stond er in de Volkskrant een interview met Jan Janssen. 80 jaar oud, maar nog altijd vrolijk op de fiets voor een rondje van vijftig kilometer.

Meer dan een halve eeuw geleden won Janssen ParijsRoubaix en nu zegt hij, al fietsend over de kasseien: ‘We hebben er een potje van gemaakt. We hoorden de vogeltjes niet meer fluiten, zagen de bloemen niet meer in bloei staan.

Kennelijk moeten we terug, met de voetjes op de grond. Terug naar de natuur, leren genieten van de kleine dingen. Als we dat nou weer een beetje meer gaan doen, misschien is dat hele corona dan nog ergens goed voor geweest.’

Joost Huijsing (met dank aan Jan Janssen en verslaggever Iwan Tol in de Volkskrant)

13

Saskia

Voetnoten

Hulde aan onze onderdanen In elk artikel over atletiek lees je van alles over techniek, prestaties, routes en oefeningen, maar we vergeten af en toe misschien wel het meest belangrijke onderdeel van het hardlopen: je voeten.

Ditmaal dus aandacht voor onze onmisbare onderdanen.

Normaal schrijf ik hier meestal iets over trails. Voor dit magazine zou dat de Cauberg Trail zijn van 28 maart, maar die is afgelast. Als ik dit schrijf (de eerste dag van de lente!) zitten wij namelijk nog midden in de coronacrisis. Iedereen thuis, geen school, mooi weer en toch binnenblijven.

Nou ja, veel GAC-leden zullen toch regelmatig even bos en hei opzoeken voor een training. Gelukkig kennen wij wel de paden waar de rest van Nederland niet komt, zodat we de 1,5 meter afstand netjes in acht kunnen nemen. En hopelijk lezen jullie dit in juni met een milde melancholieke glimlach: ‘o ja, wat een tijd was dat hè …’

Kortom, geen trail. Dan maar weer eens de voeten omhoog leggen en op verzoek van de redactie teruggaan naar een immer terugkerend maar altijd actueel thema: voeten. Mogelijk het meest beklaagde onderdeel van het menselijk

lichaam, en dat is ook niet zo gek, want het is een ingewikkeld ding.

De menselijke voet bestaat uit 26 afzonderlijke beenderen, 33 gewrichten, 107 ligamenten en 19 spieren en pezen waarmee de ingewikkelde bewegingen gemaakt worden om te kunnen lopen. En ja, al die onderdelen kunnen pijn doen …

Hierbij de top 10 van voetklachten, volgens voetverzorging.nl: 1. eelt 2. eeltkloven 3. ingegroeide nagel 4. kalknagel 5. likdoorn 6. schimmelnagel 7. traumanagel 8. wratten 9. zweetvoeten 10. zwemmerseczeem

Schoenen, blaren en bacteriën • Koop je sportschoenen altijd een maat groter. Veel mensen lopen op te kleine (sport)schoenen, waardoor kalk- en schimmelnagels kunnen ontstaan. Zorg er dus voor dat je de juiste maat koopt en dat je in ieder geval één centimeter de ruimte hebt bij je tenen.

• Koop nieuwe schoenen nooit in de ochtend. Je voeten zetten namelijk in de loop van de dag uit.

• Hoe goed en duur je loopschoenen ook zijn, een blaar is bijna niet te voorkomen.

Zeker als je net nieuwe schoenen hebt, ligt een blaar op de loer. Doorprikken met een steriele naald, het vocht laten weglopen en ontsmetten is de enige remedie.

Voorkomen is uiteraard het beste: start met rustig inlopen bij nieuwe schoenen en investeer in echte hardloopsokken.

• Hardlopers zweten en hun voeten ook. Warme en vochtige schoenen zijn een walhalla voor bacteriën. Om te voorkomen dat je ontstekingen en schimmels krijgt, doe je er goed aan je schoenen direct na je training uit te trekken en te laten drogen. Tip: doe je loopschoenen in een plastic tas in de vriezer, daar houden bacteriën niet van!

14

Lang geleden (toen we nog aan thema’s deden) hadden wij voor het GAC-magazine een themanummer ‘Voeten’. Later heb ik nog eens een schriftelijk college gegeven over de Griekse en Egyptische voet, buitengewoon boeiend, al zeg ik het zelf. (Je mag mij mailen, dan stuur ik het toe.) En ook blootsvoets rennen (‘natural running’) heb ik hier al eens behandeld. Ik mag alleen de fivefingerschoenen niet meer uitschelden voor ‘streaken met een schaamdoekje’ nu ik regelmatig tijdens trails word ingehaald door zo’n gelovige van onze eigen club.

Maar wat ontbreekt er nog? Een gedegen onderzoek naar de verzorging van de hardlopende voet.

Werken dure sokken (twee paar over elkaar? twee paar pantykousjes eronder?), nieuwe schoenen (of juist goed ingelopen?), schoenen van leer of juist kunststof, of helemaal geen schoenen?, afplakken met blarenpleister, sporttape, leukoplast (hoeveel laagjes zegt u?), smeren met kamferolie, zinkzalf, Gehwol (maar plakt die tape dan nog?), baden in koud water (mijn voeten gaan altijd mee onder de douche, sorry) en podotherapeutische zooltjes?

Krachtvoer!

Helaas kan ik daar geen antwoorden op vinden, dus misschien kunnen we daarvoor beter een GAC-community opzetten op Facebook. Of een van die andere nu net ontdekte online tools.

Wel vind ik nog wat bruikbare en niet al te dure tips (naast natuurlijk: ga naar een pedicure): • Knip je nagels recht af, zodat hoekjes niet ingroeien. Liefst knippen na bad of douche, zodat ze een beetje zacht zijn. Als knippen niet lukt, vijl ze dan wekelijks, ook de bovenkant.

• Zijn je nagels brokkelig en hard? Smeer ze ‘s avonds in met olie. Speciale dure olie mag natuurlijk, maar gewoon slaolie mag ook.

• Als je droge voeten of pijnlijk eelt hebt, vet je voeten dan dagelijks in met een vettige crème.

• Heb je snel irritaties, draag dan naadloze sokken, of draai je sokken binnenstebuiten, zodat je geen last meer hebt van de naad.

• Gebruik in schoenen of (rubberen) laarzen met een slecht voetbed inlegzooltjes. Als je (steun)zolen in je sandalen wilt dragen: zet ze vast met behulp van strookjes klittenband, vastgemaakt op de onderkant van de steunzool en de bodem van de sandaal ter plekke van de holte van de voet.

Misschien een schrale troost, maar tegenwoordig bevind ik mij ook in de paardenwereld, en de discussies over hoeven zijn vergelijkbaar met die over voeten. Moet je hoefijzers nemen of de blote hoefjes laten ‘natuurlijk bekappen’, zijn er therapeutische tussenzooltjes nodig, welke middeltjes werken wel en niet?

Kortom: ook voor paarden geldt: voeten zijn niet handig.

Saskia Bons

en Weer e cept ek re energi pers! voor lo

Wijs ijs!

Bananen zijn voor de meeste lopers bekend als een prima snack voor voor of na het lopen. Wist je dat je van bananen heerlijk ijs kunt maken?

Ze zijn een goede basis voor ijs waarin je eindeloos kunt variëren.

Een banaan heeft veel gezonde kenmerken. Zo zit een banaan vol met voedingsvezels. Deze dragen bij aan een gezonde spijsvertering.

Daarnaast geven vezels je een verzadigd gevoel, waardoor je na het eten van een banaan minder snel opnieuw trek zal hebben.

Ook zit er veel kalium in een banaan. Kalium zorgt voor een goede vochtbalans en houdt je bloeddruk op peil. Daarnaast heeft kalium wisselwerkingen met andere stoffen in je lichaam. Zo werkt kalium het bloeddrukverhogende effect van natrium tegen. Ook zorgt het er samen met natrium voor dat spieren zich op de juiste manier samentrekken.

Tot slot bevat een rijpe banaan veel suikers, waaronder glucose. Uit glucose halen we tijdens het sporten weer snel de nodige energie.

Men neme (4 personen) 6 bevroren bananen (zonder schil) een flinke scheut kokos- of amandelmelk extra opties: 6 medjool dadels 2 eetlepels cacaopoeder 50 gram pure chocola in snippers 2 centimeter geraspte gember 100 gram frambozen 2 eetlepels pindakaas handjevol walnoten En zo doe je het Haal de bananen uit de diepvries en snijd ze in stukken.

Doe ze in de keukenmachine en maal ze tot een smeuïge substantie.

Voeg de melk (water is ook mogelijk) en eventuele extra’s toe voor smaakvariaties: dadels voor een zoetere variant, cacao voor chocoladeijs, frambozen voor frambozenijs, etcetera. Doe de moes in een bakje in de diepvries. Haal het ijs een kwartiertje voor het serveren uit de diepvries.

15

De plek van

Henk van Heemskerk

Paadjes waar je lekker kunt crossen

Hij rent al jaren en op vele verschillende plaatsen. Kwam uit zijn stoel toen zijn oude pak te krap werd. Vindt zijn draai in het enthousiast maken van andere lopers. Maar loopt toch het liefste in zijn achtertuin. Omdat het gevarieerd is en in de ochtend het uitzicht geweldig mooi.

Door zijn zittende beroep en leeftijd werd hij met de jaren iets zwaarder. Opeens paste een nieuw pak niet meer in de oude maat. Hij begon met joggen in het Corversbos. Na een clinic ter voorbereiding op de City Run werd hij lid van GAC en inmiddels rent hij alweer een jaar of twaalf. Enige jaren geleden volgde hij de trainerscursus. Samen met Felix traint hij op dinsdagavond, donderdagavond en zaterdagochtend een van de GAC-groepen.

Voor zijn werk zit hij vaak in het buitenland, van Thüringen in Duitsland tot Kentucky in Amerika. In zijn bagage zitten altijd zijn hardloopschoenen: ‘Het is fijn om de omgeving te verkennen en om je heen te kijken.’

Top bij GAC is dat je eigen initiatief kunt tonen en vervolgens kunt waarmaken. Zo heeft hij twee jaar geleden de opleiding voor trainers van Bert List overgenomen.

Recreatieve hardlopers willen vaak in de loopgroepen niet alleen maar de snelste zijn, maar ook wel wat leren.

Voor de hardloopopleiding heeft hij het samen met Robert Brekelmans mogelijk gemaakt om het cursusmateriaal voor de cursisten online beschikbaar te maken.

Het leuke aan rennen is het sociale aspect, dat je veel mensen leert kennen. In een sportschool is iedereen op zichzelf. Hij leest veel hardloopliteratuur, het boek van

Harry Honselaar is voor hem een inspiratiebron. Maar ook het boek van Siebe Turksma over blessures vindt hij een aanrader. Hij wil zelf ook verder met opleidingen bij de Atletiekunie. Er is nog genoeg te leren.

De ochtenden zijn er het mooiste. Je kunt er allerlei verschillende soorten loopoefeningen doen, zoals een duurloop met een mooie route via Einde Gooi en natuurlijk crossen over de kleine paadjes. Het ligt vlak bij zijn huis en ook vanuit GAC ben je er zo. Aan de rand ervan ligt Zonnestraal en als de historische gebouwen opdoemen, lijken de contouren op een groot stoomschip.

De plek van Henk van Heemskerk is De Hoorneboeg!

Elmer van Krimpen

Siebe

Lopen en muziek

Met de muziek meelopen Muziek kan prettig zijn tijdens het hardlopen. Sommige lopers zweren erbij en gaan niet zonder oortjes de deur uit. Muziek kan echter meer zijn dan een hulpmiddel voor een goed humeur of verstrooiing tijdens een duurloop. Geschikte muziek kan je loopprestaties en je techniek verbeteren.

Muziek heeft meer invloed op je wanneer het volume hoger is. Wanneer je harde muziek op je koptelefoon hebt staan, verlies je echter een belangrijke functie van je gehoor: het herkennen van gevaren in je omgeving. Voor we verder gaan met de positieve invloed van muziek, gaan we eerst in op de gevaren.

Gevaren Geluid is belangrijk bij het herkennen van gevaar. Je kunt alleen zien wat voor je is, je gehoor werkt rondom. Ook wanneer de bron van het geluid nog ver weg is of niet zichtbaar is. Niet kunnen horen in het verkeer is gevaarlijk.

Behalve het maskeren van het geluid van aanstormend gevaar, kan muziek ook je aandacht grijpen, waardoor je minder op je omgeving let.

Er dreigt ook langetermijngevaar. Bij het gebruik van muziek in lawaaierige omgevingen (bijvoorbeeld langs een drukke weg) zul je de neiging hebben de muziek zo hard te zetten dat je een risico loopt op gehoorbeschadigingen die zich pas na vele jaren manifesteren.

• Tijdens wedstrijden Vanwege de hierboven genoemde risicofactoren verbieden wedstrijdorganisaties steeds vaker het gebruik van koptelefoons tijdens een loopevenement. Zo’n verbod wordt meestal niet gehandhaafd, maar je moet niet gek opkijken als je uit de wedstrijd wordt gehaald als je een koptelefoon draagt.

18

Basisregels bij het gebruiken van muziek De gevaren kun je minimaliseren door je aan de volgende regels te houden: - Geen muziek in ongunstige verkeerssituaties.(bijvoorbeeld wanneer je tussen het andere verkeer loopt.)

- Houd het volume zo laag mogelijk.

- Gebruik koptelefoons of oortjes die het omgevingsgeluid zo goed mogelijk doorlaten. Dus geen koptelefoons met gesloten oorschelpen. Gebruik ook geen noisecancelling systemen die actief het omgevingsrumoer proberen te verwijderen.

Een beetje muziektheorie • De beat en het metrum Muziek heeft meestal een beat. Er is zelfs muziek die niet veel meer om het lijf heeft dan een beat. Bijna iedereen kan probleemloos de beat in muziek herkennen, ook als deze in een stuk muziek sterk wisselt.

Voor het aantal beats per minuut van een stuk muziek wordt meestal bpm gebruikt. Voor gebruik tijdens het lopen wil je meestal muziek met een vaste bpm gebruiken.

Bij de meeste muziek kun je een patroon in de beats waarnemen. In westerse muziek zijn de beats meestal in groepjes van twee, drie of vier georganiseerd. Daarbij heeft de eerste beat van een groepje een accent.

Deze organisatie in groepjes heet het metrum of de maatsoort. Een bespreking van de verschillende maatsoorten voert hier te ver. Er is echter één ding dat voor het lopen op muziek erg belangrijk is. Het onderscheid tussen een twee- of vierdelige en een driedelige maatsoort. Als je probeert op de beat (in de maat) te lopen met een driedelige maatsoort, ga je dansen

en dat wil je niet als je de marathon van Eindhoven in een goede tijd wilt lopen. De voor een dag losgelaten carnavalsorkestjes spelen graag een walsje (hoempapa). Dat kan heel erg storen bij het hardlopen. De klassieke vorm om op te lopen is de mars.

In een mars heeft elke maat twee beats – links-rechts. Militairen lopen al eeuwenlang op marsmuziek.

• Voorspelbaarheid van muziek Muziek is vaak voorspelbaar. Als je een stuk muziek voor het eerst hoort, kun je wanneer de muziek stopt een goede slag slaan naar hoe het verder gaat.

Het melodische verloop van een muziekstuk is het meest memorabele (hoewel bij muziekstijlen zoals hiphop en rap de melodie een ondergeschikte rol heeft). Veel muziek heeft een structuur met meerdere coupletten. De opeenvolgende coupletten zijn veelal nagenoeg identiek (in popmuziek is het de tekst die voor de meeste variatie zorgt).

Door deze structuren krijgt muziek zijn voorspelbaarheid. Die voorspelbaarheid is fijn als je gedurende een feest met te veel alcohol uit volle borst wilt kunnen meezingen, maar muziek wordt pas echt leuk wanneer de componist een loopje neemt met de conventies en zorgt voor verrassingen.

• Accentverschuiving Elk metrum heeft zijn vaste structuur van beatgroepjes en accenten. Een vast gegeven is het accent op de eerste tel van een maat. Schuiven met dit accent valt direct op. Als zo’n accentverschuiving te lang duurt, loop je het risico het metrum, of erger nog, de beat kwijt te raken. De beatherkenning is echter bij de meeste mensen dermate goed, dat dit geen probleem vormt.

• Metrumwisseling Popmuziek en ook veel klassieke muziek heeft een vast metrum. Componisten houden er echter van verrassende dingen

te doen. Soms heel opvallend, zoals bij Lucy in the Sky with Diamonds van The Beatles.

De coupletten hebben driedelige maten, maar het vierdelig metrum van het refrein zorgt voor een opvallende en hoorbare verandering.

Veel subtieler zijn de metrumwisselingen in Here Comes the Sun, ook van The Beatles.

Op het eerste gehoor gaan er vier beats in de maat, maar als je probeert mee te tellen zul je ontdekken dat je moet smokkelen om in vieren te kunnen blijven tellen.

• Bewegen op muziek Bij het bewegen op muziek is de maatsoort essentieel. Bij elk type dans hoort een maatsoort. De foxtrot en de quickstep hebben een vierdelige maat. De walsen een driedelige en de samba en de tango een tweedelige maat.

Het in de maat hardlopen gaat het beste met een twee- of vierdelige maatsoort.

Wanneer je in de maat hardloopt, wordt dit synchroon genoemd.

Het is moeilijk te bewegen op muziek met lastige metrumwisselingen en lang aangehouden accentverschuivingen.

Synchroon en asynchroon Je kunt je lopen op verschillende manieren synchroniseren met muziek. Het gaat het gemakkelijkst wanneer je landingen gelijk opgaan met de beat van de muziek. De lan-

ding en de beat hoeven niet op hetzelfde moment te zijn.

Ze kunnen uit fase zijn. Dat is meestal ook zo.

Het tempo (bpm) moet bij synchrone muziek bij je pasfrequentie passen. Te langzaam en je moet grote trage passen maken om synchroon te blijven. Bij te snelle muziek kun je – door vermoeidheid – maar heel kort in de pas blijven. Synchrone muziek moet dus zorgvuldig gekozen worden.

Wanneer het tempo van de muziek niet bij je natuurlijke pasfrequentiebereik past, zul je de beat van de muziek negeren. De muziek is dan asynchroon. Dat wil echter niet zeggen dat de muziek dan geen invloed op je lopen heeft.

Het gebruik van asynchrone muziek Ook muziek die geen directe invloed heeft op je bewegen, kan een positieve invloed hebben.

• De effecten van asynchrone muziek Muziek tijdens de training of wedstrijd kan de volgende effecten hebben: - een betere stemming; - een actievere gemoedstoestand (sterkere ‘arousal’); - langer kunnen volhouden van een hoog tempo.

Deze effecten leiden tot meer trainingsplezier en daarmee tot een grotere trainingstrouw. Sommig onderzoek laat ook betere wedstrijdprestaties zien.

Voor een positief effect moet asynchrone muziek aan een aantal voorwaarden voldoen: - Het moet passen bij je persoonlijke smaak; - Het moet opwekkend zijn; - Het aantal beats per minuut moet zo ver van je natuurlijke pasfrequentie liggen dat je niet in de maat gaat lopen. In de praktijk wordt een afwijking van minstens twintig procent aangehouden tussen de bpm en je pasfrequentie.

Het gebruik van synchrone muziek • Synchrone muziek bij het hardlopen Hardlopers kiezen een pasfrequentie die zo weinig mogelijk energie kost. Ze hebben een pasfrequentie die hetzelfde is over een groot snelheidsbereik. De pasfrequentie gaat bij het sprinten wel flink omhoog en bij heel lage snelheden is iedere loper anders. Bij matige snelheden is het goed te doen om in de pas te lopen met muziek die een bpm-waarde heeft die dicht bij je natuurlijke pasfrequentie ligt.

Uit het onderzoek naar hardloopblessures is gebleken dat het verhogen van de pasfrequentie een gunstig effect heeft op een aantal veelvoorkomende blessures. Dit kan prima met synchrone muziek die een tikkie sneller is dan je normale pasfrequentie. Je kunt zo in een aantal stappen je pasfrequentie verhogen en daarmee je blessurekans verkleinen.

• Synchrone muziek bij het wandelen Zolang je niet op sprintsnelheid zit, verhoog je je snelheid door je passen groter te maken. Bij het wandelen is dat totaal anders. Je snelheid wordt hoofdzakelijk bepaald door je pasfrequentie. Een hoge pasfrequentie volhouden, vereist behalve de nodige conditie ook een hoge concentratie. Hierbij kan synchrone muziek prima helpen.

Siebe Turksma

19

Christine

Smithuyserbos

Het Smithuyserbos is een bijzonder bos.

Omringd door de eigendommen van natuurorganisaties als het Goois Natuurreservaat, Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer is dit bos in 1937 gekocht door Desiré Bouvy, een privébezit dus. De kunsthistoricus Bouvy was 22 jaar toen hij het in bezit kreeg. Hij was niet de eerste eigenaar: een eeuw daarvoor kocht de heer Smithuysen, makelaar in tabak uit Amsterdam, hier een stuk woeste grond dat vooral bestond uit stuifzand en hei.

Vlak voor zijn dood heeft Bouvy een stichting opgericht, waarin enkele familieleden zitting namen, die momenteel gezamenlijk het bos beheren. In de bijna 60 jaar dat Bouvy het heeft onderhouden, zijn zeker 10.000 bomen geplant. Hij werd daarbij geholpen door een boswerker die heel lang bij hem in dienst is geweest. De oudste bomen zijn meer dan 100 jaar oud en hoger dan 40 meter.

Bouvy had een geheel eigen kijk op het bosbeheer die niet altijd overeenkwam met

20

die van de omringende eigenaren. Zo vond hij dat de Amerikaanse vogelkers, die ook bospest genoemd wordt, mocht blijven staan en zelfs nog meer moest worden aangeplant, omdat deze soort goed is voor de humusvorming in de bodem. Dat dat een opmerkelijk standpunt is, zullen alle vrijwilligers van bosploegen beamen die al jaren bezig zijn met de bestrijding van deze boompjes. Ik hoop dat de vogelkersen in het Smithuyserbos niet zover mogen komen dat ze bloeien en bessen maken die door de vogels worden uitgezaaid.

Bouvy – een man die in het dagelijks leven directeur van het Catharijneconvent in Utrecht was en iedere dag in een sjofele jas naar zijn bos ging – heeft mij ook verrast. Ik ben twee keer met hem op stap geweest, waarbij hij mij van alles heeft uitgelegd. De tweede keer was kort na een zeer zware storm die ervoor gezorgd had dat een van de monumentale eiken omgewaaid was.

Deze was in 1840 als grensmarkering aan de zuidrand neergezet. Ik dacht dat zo’n

neergevelde boom hem zeer aan het hart zou gaan. ‘Zo is de natuur’, was slechts zijn antwoord.

Wolfsdreuvik Het meest opvallend en tegelijk ook het meest mysterieus is het ‘kasteeltje’. Verstopt tussen de hoog opgegroeide bomen in een gedeelte van het bos waar je niet mag komen, staat ‘de Wolfsdreuvik’. De ontwerper Jan Rebel werd geïnspireerd door het huis van een broer van Bouvy dat in Naarden-Bussum staat. Dat huis heeft net zo’n torentje. Er mochten in het bos geen woonhuizen gebouwd worden, dus werd het bestempeld als watertoren annex uitkijktoren. De glas-in-loodramen gemaakt door Ben Hofstee tonen symbolen van Sint Hubertus, de patroon van de jacht en van de Heilige Barbara. In het derde raam is het familiewapen verwerkt.

Een zo gevarieerd bos onderhouden kost veel geld en energie. Daarom zijn er plannen voor meer exploitatie van het huis met naastliggend grasveld. Het nadeel is echter dat het bos met de auto nauwelijks bereikbaar is. Voor ons hardlopers speelt dat helemaal niet. Via het Cronebos of het fietspad naar Lage Vuursche rennen we zo het Smithuyserbos in. Nergens is een echte hoofdingang, nergens staat de naam.

Slechts summiere bordjes geven aan dat je erin mag. Het is er opvallend heuvelachtig.

Dat is een overblijfsel van eeuwen geleden, toen de omgeving hier een uitgestrekt heideveld was en later door overbegrazing met schapen een grote zandverstuiving werd. De heuveltjes zijn stuifduinen, ontstaan door met de wind meegewaaid zand.

Men vermoedt dat de twee steilste ruggetjes een schans vormen waar soldaten of kooplui konden overnachten, afgeschermd tegen wolven! De brede laan kun je beschouwen als een oprijlaan, maar dan zonder officiële ingang. Het was in vroeger tijden een van de Hessenwegen, langeafstandsroutes naar het oosten en verder, die door kooplieden werden gebruikt.

en in de herfst staat het vol kleurrijke paddenstoelen. In de coronatijd hebben Rosalie, de fotograaf, en ik op een prachtige dag door het bos gedwaald. Vlekken zonlicht gefilterd door de naaldbomen beschenen de bodem. We waanden ons ver weg van de meestal zo drukke en lawaaierige wereld. Ook voor bosvogels is het een paradijs. Er is veel werk verzet om het zo mooi te krijgen. Het contrast met de bossen achter het hek in De Zuid is groot.

Sprookjesbos Achterin is het net een sprookjesbos: de bodem is bedekt met dikke mostapijten, hoge naaldbomen torenen de hemel in

Christine Tamminga

3. Favoriete

loopaf st and:

4. Leuk ste he 5. Hobby, na

rinnering aa

ast atletiek:

6. Beste (strip 7. Leuk ste fil Paspoort va

n GAC:

)boek dat je

gelezen hebt

m:

n: Lid sinds:

Geb.datum:

1. Leuk ste GA

C- wedstri

2. Leuk ste on

Pupillengroep

jd tot nu toe:

derdeel bij de

meerkamp:

:

8. Eet het lie

fst:

9. Speelt het 10. W il later

liefst met : graag worden

21

:

:

A/B op tournee Verslag van de City-Pier-City in Den Haag 8 maart vond in Den Haag de CPC Halve Marathon plaats.

De A/B-groep van trainers Else, Victor en Hedwig gaf zich massaal op.

De reden? Een reünie!

Het begint in de nazomer van 2019 als een geintje: laten we de 10 kilometerloop van de City-Pier-City doen, dan kunnen we bij Colette op bezoek. Colette is een loopster van onze groep die in juni 2019 is verhuisd naar Den Haag. Het grapje wordt al snel een serieus plan! Er komt een opbouwschema voor de dinsdagavonden zaterdagmorgenlopers én een extra trainingsmogelijkheid om zelf nog iets te doen. Vooral bedoeld voor onze lopers die de 10 kilometer binnen het uur zouden willen lopen. In december komt er, naast onze reguliere WhatsAppgroep, nog een City-Pier-City Rungroep bij. Met ongeveer 20 aanmeldingen hebben we een flinke club deelnemers.

22

Wat een enthousiasme ontstaat er dan! En wat een saamhorigheid! Grappen en grollen over de whatsapp, maar ook berichtjes om afvallers - door blessures - een hart onder de riem te steken. Alleen de voorpret is al geweldig. Een deel van de groep schrijft zich toch in voor de 5 kilometer in plaats van de 10. Verstandige mensen.

Op 8 maart is het dan zover: met z’n allen op schoolreisje in de trein naar Den Haag.

Natuurlijk allemaal tegelijk, want we willen wel de eerste starters, van de 5 kilometerloop, kunnen toejuichen. Dagen ervoor is het trouwens nog even spannend: zou het coronavirus roet in het eten gooien? Maar

naar nu achteraf blijkt, hebben we heel erg mazzel gehad.

Op het Malieveld: muziek, heel veel mensen, paraplu’s, koffietentjes, Henk Patat en: een hele koude wind en motregen. Het is zaak zo lang mogelijk de dikke winterjas aan te houden en een paraplu boven je hoofd. Rond kwart voor 11 gaan onze lopers het startvak in. Onder begeleiding van de Sirtaki, met een langzame en hele snelle versie, de Snollebollekes (naar LINKSsssssss, naar RECHTSssssss) en andere muzikale hoogstandjes wordt gesprongen en gedanst tot het startsein.

Het duurt even voor iedereen over de startlijn is!

Wij, de supporters, willen dan natuurlijk naar de finishlijn. Daar zijn tribunes. En ook weer heel veel mensen. Ik heb de mazzel dat ik op een blok kan klimmen met goed zicht op iedereen die op de finish afstormt (nou ja, niet iedereen stormt meer). Leuk voor de foto’s. De speaker is een knul die kans ziet om vijf kwartier in een uur te kletsen. Dat draagt zeker bij aan de sfeer!

En zo zit de 5 kilometer er alweer op. Onze lopers zijn enthousiast, alleen jammer dat ze nogal vaak struikelden over scholieren, die massaal aan deze afstand meedoen. Op naar de volgende ploeg: onze 10 kilometerlopers. Ook hier veel belangstelling, er zijn drie waves. Wij zitten in wave twee. Als het startsein heeft geklonken, duurt het wel vijf minuten voor de laatsten uit het startvak de startlijn passeren. Ongeveer een uur te gaan voor de lopers. Voor ons tijd om te proberen warmer te worden. Een patatje met van Henk Patat en een goede bak koffie doen wonderen. Maar koud blijft het!

Om ook onze 10 kilometerlopers met gejuich te kunnen ontvangen, veroveren we op tijd een plaatsje op een van de tribunes.

Een voor een komen ze binnen. Rooie koppen, sommigen nog even snelheid makend om met een sprintje over de finish te gaan.

De sfeer en het enthousiasme van alle aanwezigen is onverminderd groot. Geweldig om dit weer mee te maken. Natuurlijk had ik ook liever meegelopen, maar met een geblesseerde knie is dat geen optie. Supporter zijn is dan ook leuk.

Ons verzamelpunt is de tent van de Verloren Geraakte Kinderen. Hoe handig. Als de laatste lopers zich hebben gemeld, vertrekken we naar café-restaurant Leopold, voor de afterparty. Onder het genot van hap en warme drank worden er alweer plannen gesmeed voor een volgend loopje. Want dat we zo’n sportief dagje uit geslaagd vinden, is wel heel duidelijk!!

In memoriam

André Verweij 24-08-1947 * 15-04-2020 Op 15 april is André Verweij na een kort ziekbed overleden.

Wij zullen André herinneren als een zeer betrokken GAC-lid. Toen Martin Hoek in 1988 de eerste trainerscursus van GAC gaf, was André erbij. Hij werd trainer van een C-groep en gaf ook baantraining op de donderdagavond.

André heeft veel functies bekleed binnen GAC, o.a. secretaris van de RSC (de voorloper van de Loopsportcommissie), later in het algemeen bestuur en tot het laatst hield hij zich als systeembeheerder bezig met de automatisering van de ledenadministratie en het vrijwilligersbeleid.

Na zijn hardloopcarrière deed André vrijwel vanaf het begin mee met het Nordiccen bij GAC en was graag gezien in de groep.

André gaat gemist worden, zeker op de dinsdagavonden in het clubhuis, lekker napraten met een biertje en bitterballen.

Ik denk dat ik namens alle deelnemers spreek als ik onze trainers, Else, Victor en Hedwig, enorm bedank voor hun inzet, organisatie en enthousiasme om dit voor elkaar te krijgen. Ik kon zelf weliswaar niet meedoen, maar ik heb ervan genoten. Ik kijk uit naar de volgende loop.

Angela Smeink

23

De favoriete route van

Andrea van Eeuwen

Westerheide 7,5 km, start bij La Place

Sinds 2012 ben ik lid van GAC. Begin dat jaar ben ik gestart met de loopclinic, met als doel de 10 kilometerafstand tijdens de Cityrun te behalen. Dat was gelukt en ik vond het lopen in een groep zo leuk. En ik kwam op plekken waar ik in mijn eentje nooit zou lopen. Zo ben ik blijven lopen en kwam ik bij de groep van Ron Meijer en Paul de Wijs.

Via andere loopgroepen kwam ik ruim twee jaar geleden op de woensdagochtend terecht bij La Place Laren. Daar startte de groep van Babette Groen en Irma Vos. Zij deden een 5 kwartiergroep met weer een ander loopgebied, de Westerheide tussen Bussum en Laren. En … heerlijke cappuccino na afloop.

Vorig jaar heb ik de trainerscursus gedaan, onder anderen samen met Ellen van Harn.

Irma ging een opleiding doen en was gestopt met training geven. Babette deed ‘t alleen en ik wilde haar wel ondersteunen.

Maar ook Babette ging de schoolbanken weer in en zo ben ik ‘voor het blok gezet’.

Samen met Ellen train ik nu de woensdagochtend in Laren en zaterdag vanaf het clubhuis. Stiekem vind ik het best wel leuk, dat training geven.

24

[ik heb geprobeerd de route te tekenen op https://www.afstandmeten.nl maar begrijp haar route niet]

Mijn favoriete route begint bij La Place: rechtdoor steken richting de televisietoren. Dan volgt een klein stukje van het Gebed zonder End, voorbij Crailo.

De weg oversteken naar ‘t Pandje en door over de vlonders naar de Natuurbrug. Er volgt weer een prachtig lang stuk over de hei, waar meestal de beloofde reeën staan.

Je eindigt weer bij La Place … tijd voor een cappuccino.

6

5

7

4

2

1

Start 3

25

Het GAC-BANKstel

Qua snelheid en fanatisme ontlopen we elkaar niet veel

Nelleke & John Dankers 1. Hoe oud zijn jullie en hoelang zijn jullie al samen?

John is 55 en Nelleke is 54 jaar jong. We hebben elkaar leren kennen op dansles bij van Bommel en elkaar de liefde verklaard tijdens een gezamenlijk hardlooprondje. We zijn inmiddels alweer 38 jaar samen, waarvan 33 jaar getrouwd.

2. Hoe zijn jullie begonnen met hardlopen?

Toen we 15 jaar oud waren zijn we begonnen met hardlopen. Samen hebben we meegedaan aan veel prestatieloopjes in de regio, zoals de Hilversumse Bosloop en Hilversumse Heideloop. John heeft indertijd ook een nog een tijdje getraind voor de marathon.

3. Wat doen jullie bij GAC; wie is het snelst, wie het meest fanatiek?

In 1999 werd onze oudste zoon Tom pupil bij GAC en vanaf toen zijn we gaan meehelpen bij de jeugd als trainers en kampbegeleiders. Kort daarna werden we ook coördinatoren van de jeugd en we organiseren alweer jarenlang de populaire pupillen- en juniorenkampen.

Op wedstrijdgebied zijn we allebei jurylid geworden en John daarbovenop ook nog scheidsrechter, starter en wedstrijdleider. Samen met Aswin Jägers leiden we inmiddels ook ouders en trainers op tot jurylid. Daarnaast heeft John de GAC PRikkeldraadcompetitie ontwikkeld: een atletiekjaar lang durende meerkamp over 9 loop-, spring- en werponderdelen.

Andere langlopende projecten waarbij we betrokken zijn, zijn bijvoorbeeld de GAC-trainerskleding en de Grote Clubactie lotenverkoop. Daarnaast zit John in het atletiekteam om wedstrijdatletiekbeleid te maken, en maakt Nelleke deel uit van de barbezetting.

Qua snelheid en fanatisme ontlopen we elkaar niet veel.

We zijn vooral fanatiek in het werven van nieuwe trainers en juryleden bij de jeugd van GAC. 4. Wat doen jullie als je niet bij GAC bent?

Op de sportschool groepslessen volgen, kanoën, zwemmen, lezen, fietsen, wandelen en koud water dippen in de Zuwe. Sinds januari zitten we ook weer op dansles bij van Bommel.

Nelleke doet ook aan paardrijden (en is ook vrijwilliger bij de staplessen voor mensen met een beperking) en EHBO en is vrijwilliger bij De Egelantier. John geeft sinds kort bodypumptrainingen op de sportschool.

5. Wat vindt jullie omgeving van jullie hobby?

GAC is voor ons een gezinsactiviteit, want beide zoons Tom en Rob zijn ook trainers bij de jeugd van GAC. Iedereen vervult zo een eigen rol binnen de vereniging; gespreksstof genoeg dus, thuis.

6. Welk stel zetten we volgend magazine op de bank?

Bart Truijens en Renske van Weperen. Hun beide kinderen zijn GAC-pupil en zowel Bart als Renske zijn inmiddels actief als pupillentrainer.

26

De handigste site Wanneer groepswandelingen niet doorgaan, kun je er altijd nog in je eentje of met z’n tweeën opuit gaan.

Er zijn genoeg leuke routes voor wandelingen online.

Kijk op: wandel.nl/wandelroutes.htm

Met deze apps kun je je wandelen nog leuker maken

GACH heeft haar omsl agfoto bijgewerkt.

GAC’ers in tijden van corona Wij als sociale, sportieve atletiekvereniging hebben een zwaar seizoen achter de rug. Samen lopen mocht niet meer, laat staan samen gezellig koffiedrinken na afloop. Het enige alternatief is dan in je eentje lopen, lang niet zo leuk, maar je blijft wel fit tenminste.

Bijgaand wat selfies en portretjes van eenzame bikkels.

Gelukkig mogen we van nu af aan weer samen op pad …

Kijk op pagina 8 voor de nieuwe regels.

RoutAbel Leuke routes , praktis che informat ie, en brengt je op de hoogte van wijzigingen in rou tes .

Alle bankjes Met de alle bankjes app weet je precies waar er bij je in de buurt een bankje of picknick tafel staat.

Klompenpaden Met de Klompenpade n app vind je de leukste wandelpad en door natuurgebieden in Utr echt en Gelder land.

27

[Advertenties]

BloomEver Huur een zijden bloemen boeket al vanaf € 3,50 p.w.

Havenstraat 18c 1211 KL Hilversum tel: 035-6230920

UNIEK

IN

ZIJDEN

BLOEMEN

Openingstijden: donderdag, vrijdag en zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur

25 j a Mea ar nd bloe msie er rkun 1994 – 20 st 19

www.meanderbloemsierkunst.nl

Bent u slachtoffer van een verkeers (of bedrijfs-) ongeval en heeft u letsel opgelopen?

Wij verhalen namens u de schade bij de aansprakelijke verzekeraar.

Neem voor een vrijblijvend gesprek contact met ons op via 035 - 647 04 07 of 06 10 73 38 67. Of kijk op www.letselschadehetgooi.nl Letselschade ‘t Gooi • J.A. Kalfflaan 1H • 1222 NZ Hilversum 06 10 73 38 67 • info@letselschadehetgooi.nl

Bedrukte kleding voor je loopgroep?

Bij ThisWay kun je terecht voor een mooi bedrukt shirt, met logo of tekst.

Van running shirt tot t-shirt en... ook leverbaar per stuk!

ThisWay kledingbedrukking Pr.Frederik Hendriklaan 41, Naarden www.thisway.nl | info@thisway.nl | 035- 6560186, 28

[Advertenties]

T E G E L Z E T B E D R I J F

Peter Philipsen & Zn. v.o.f COMPLETE BADKAMER INSTALLATIE EN AL UW TEGELWERK. OOK VOOR AANLEG VAN VLOERVERWARMING TELEFOON Peter: 06 - 533 949 46 Dennis: 06 - 543 154 51 Lambikstraat 24 | 1336 MB Almere email: peterphilipsen@planet.nl

10% korting op de hele behandeling

De Knipperij Hilversum Oosterengweg 84, Hilversum Riebeeckgalerij TEL: 035 685 4342 Openingstijden: Dinsdag - Donderdag 08.30-18.00 Vrijdag 08.00-20.00 Zaterdag 08.00-14.00 * Korting is geldig op woensdag of donderdag; Tegen inlevering van deze bon; Geldig op dames en heren behandelingen; Gratis parkeren; Neem telefonisch contact op voor het maken van een afspraak.

administraties & adviezen

Rijksstraatweg 109 3632 AB Loenen a/d Vecht

VOOR UW COMPLETE BEDRIJFS- EN LOONADMINISTRATIE

VERZORGING VAN UW JAARREKENING EN FISCALE AANGIFTE

T T

0294 233 907 0294 232 583

VERZORGING VAN UW AANGIFTE INKOMSTENBELASTING

VERZORGING VAN UW VERZOEK VOORLOPIGE TERUGGAAF

E info@hulsman.nl W www.hulsman-roestenburg.nl

ADVISERING OP FINANCIEEL, ADMINISTRATIEF EN FISCAAL GEBIED

29

[Advertenties]

#gacmagazine op Instagram!

Wij zijn heel benieuwd naar jullie fototalent.

Tag van nu af aan #gacmagazine op je Instagramaccount.

De leukste foto’s krijgen een plekje in het magazine.

8 maart 2020, Nationale Decathlon pupillen MPA2 indoor in Omnisport Apeldoorn.

Links: Cheyenne van den Bos (instagram @cheyennerunninggirl) Rechts: Jinthe van Loon (zonder Instagram).

r e g e o r v e i d k s a a a w m s e D zo gewoon

Hudsondreef 38 3565 AV Utrecht I 030 243 61 38 I info@zeldenrijksnacks.nl I www.zeldenrijksnacks.nl

ZLD_adv_2017_185x75.indd 1

03-11-17 09:22

Adverteren?

Schoonmaakdiensten Enkhuizerzand 43 - 1274 Huizen

Neem contact op met

VOOR ALLE

Ben Bus, voorzitter van

VORMEN VAN

de Sponsorcommissie

SCHOONMAAK-

ben.bus@gach.nl

WERKZAAMHEDEN

06 – 52 09 04 00 ARNO OCKELOEN

06-22606580

30

STEPHAN HENDRIKS

06-23297749

[Advertentie]

Verzeker jezelf, steun de club

Sluit een verzekering af bij Klaverblad en de club ontvangt minimaal â‚Ź 10

klaverblad.nl/clubkasactie

31

Wat doen GAC’ers als ze niet hardlopen?

Foto: Ben Töller

Henk Bakker: ‘Die creativiteit zit in de familie, mijn vier zussen zijn allemaal kunstenaar’

Henk Bakker is kunstschilder; tenminste, dat is hij geworden na zijn pensioen. In zijn werkende leven heeft hij zich nooit veel met kunst beziggehouden. Werk ging voor.

Van timmerman werd hij aannemer, van aannemer calculator en pas toen hij na zijn pensioen op het avondlyceum ging lesgeven aan aannemers, kwam hij in aanraking met een andere wereld. De wereld van de kunst. Ineens was er tijd voor museumbezoek. Ineens zag hij de schoonheid van iets creëren vanuit een ander perspectief. Hij nam een kwast ter hand en ontdekte een ander talent bij zichzelf. Met dezelfde precisie waarmee hij bouwkundige tekeningen maakte, ontstonden nu kleurrijke voorstellingen. Van abstracte tekeningen is hij langzaam overgestapt naar meer realistische schilderijen. Ilja Repin is zijn grote voorbeeld.

Lopen doet Henk met een stick. Na jaren recreatief te hebben hardgelopen, is hij overgestapt naar Nordic Walking en daar is hij op veler verzoek nu trainer.

En heren van de directie, ‘zou dat schilderij van de start van de 100 meter niet schitterend staan in de kantine?’