GAC Magazine nr. 28 - juni 2019

Gooise Atletiek Club Hilversum

Nummer 28 – juni 2019

GAC MAGAZINE ,

De Marathon in Parijs: hoogtepunt voor iedere loper Word je als loopster serieus genomen in een rokje?

Het Cronebos: stukje puur natuur op loopafstand

Jaargang 84 Nummer 846/28 • Juni 2019

Help, een blessure!

Aan dit nummer werkten mee Niels Alofsen, Sandra van den

Hardloopspecialist Siebe Turksma over blessureleed.

Zijn blessures echt onvermijdelijk, of kunnen we ze voorkomen?

Beukel, Saskia Bons, Joost Huijsing, Elmer van Krimpen, Carla van Lingen, Edward Swier, Christine Tamminga, Jolanda van Voorst Eindredactie Sandra van den Beukel & Ellen Ruwe

8

Grafische vormgeving Jannie de Groot & Ron Meijer

16

Basisontwerp huisstijlconcept KentieDesign BNO www.kentiedesign.eu Fotografie (tenzij anders vermeld) Rosalie Kuip Drukwerk

13

In 10 stappen naar…

Drukkerij Badoux, Houten Inleverdatum van kopij voor het magazine september 2019: 15 juli 2019

14

redactie@gach.nl Ledenadministratie

De marathon in Rotterdam.

Chris van de Kamp Chrysantenstraat 13 1214 BK Hilversum (035) 621 55 16 ledenadministratie@gach.nl Vertrouwenspersoon vertrouwenspersoon@gach.nl Aanmelden www.gach.nl/kennismaken/

Saskia is van ’t padje: Verzet ze haar weerzin tegen de sportschool? Lees haar verslag!

lid-worden/inschrijven Of met formulieren in het clubhuis Lidmaatschapsduur Minimaal tot 31 december van het jaar van aanmelding Opzeggen Ieder kwartaal, uiterlijk 31 maart, 30 juni,

26

30 september of 15 december, schriftelijk of via e-mail bij ledenadministratie Clubhuis GAC Arenapark 1, Arena 103 1213 NZ Hilversum GAC Homepage www.gach.nl GAC E-mail info@gach.nl Dit magazine wordt gedrukt op 135 grams maxisatin

Nieuwe rubriek: Het GAC-bankstel Elly en Peter Majoor over (samen)lopen.

Beste allemaal,

De plek van Dennis ’t Jong De prachtige ‘s-Gravelandse buitenplaatsen met de diversiteit van bossen, weides, plukveldjes en akkers, maar ook met de kleine bospaadjes en brede lanen.

10

De favoriete route van Mathieu Ekelschot De Maarsseveense plassen, een geweldig mooi landschap van moeras en moerasbos; voor als je iets langer wilt lopen!

Verder in dit nummer 4 Interview Cindy van der Blom: Blij achter de bar!

6 Edward Swier over rokjes 18 Selectieteams De jeugdselectie: Talenten in de dop

20 Column Christine over het Cronebos

22 Terugblik op de Marathon Parijs

25 Column Joost

27 Op de valreep ...

Onlangs ging ik met Jennifer op vakantie naar Marokko, en maakten we samen met onze GAC-vrienden Gert en Els een prachtige rondreis door het Atlasgebergte en de Sahara. Het was heerlijk om na lange tijd veel en hard gewerkt te hebben, en ook heel veel tijd in GAC te hebben gestopt, even helemaal los te koppelen. Tijdens het lopen (2½ dag) door die fantastisch mooie woestijn was mijn hele focus op de steeds veranderende omgeving van zand, stenen en af en toe een palmboom. We dachten even een meer te zien, maar dat was dus een heuse fata morgana!

Gelukkig hadden we water genoeg bij ons, en vielen we . niet neer van uitputting, zoals je weleens in films ziet Aan het eind van onze wandeltocht kwamen we aan bij een heel mooi en superluxueus hotel. Daar hadden we naar uitgekeken, want we konden wel een wasbeurt gebruiken. Helaas werd dit nogal een tegenvaller.

Het prachtige zwembad bevatte geen water, en het hotel had duidelijk niet geïnvesteerd in de opleidingen van hun personeel. Ze lieten vele steekjes vallen, steevast gevolgd door de woorden ‘Deux minutes!’.

We lossen het op in twee minuten, bedoelden ze dan. Dat was zo hilarisch, dat wij het maar ‘Hotel Deux Minutes’ zijn gaan noemen.

Terug in Nederland mocht ik, naast het werk, met hernieuwde energie aan de slag met het verbeteren van de organisatie van GAC. We hebben heel veel dingen goed geregeld bij GAC, maar natuurlijk gaan er ook weleens dingen niet goed. En als dat gebeurt, dan moeten we daar open en met respect voor elkaar over kunnen praten. En daarvoor is het nodig om je kwetsbaar op te stellen. Het gaat er niet om wie iets fout heeft gedaan, maar hoe we samen voortdurend kunnen blijven verbeteren. Meestal komt men er binnen GAC gelukkig op deze manier samen uit. Lukt dat niet, dan kan men bij het bestuur terecht. Of, indien gewenst, bij onze vertrouwenspersonen Marijke en Helene. Voel je vrij om daar gebruik van te maken!

Sportieve groet, Paul Maas, voorzitter GAC

4

Cindy van der Blom

Interview

Blij achter de bar!

Ondanks haar drukke en veelzijdige leven blijkt het niet eens zo lastig om met Cindy een afspraak te maken. Met de kinderen naar bed, koffiegezet en man achter de tv kunnen we rustig in de achterkamer met elkaar praten. Van hardlopen was het op die donkere en regenachtige avond niet gekomen: ze was te laat uit haar werk thuisgekomen.Naast een baan van 32 uur per week verdeeld over vijf dagen en het grootbrengen van twee kleine kinderen doet Cindy nog het een en ander voor GAC. Sinds 2005 is Cindy lid van GAC, nadat ze ervaren had dat in je eentje lopen geen vooruitgang opleverde. Toen bleek dat de atletiekclub min of meer aan de overkant van de straat was, was het een kleine stap om gezellig met een groep mee te gaan.

Astrid van Haaften was de trainer van de zaterdagse vaartspelgroep. In 2008 ging Astrid de startersclinic begeleiden, die destijds nog basisgroep heette. Na een paar keer aandringen wilde Cindy wel de trainersopleiding volgen en trainer worden van haar eigen vaartspelgroep. Dat bereidt ze secuur voor, de gym- en loopscholingsoefeningen heeft ze op een briefje uitgewerkt.

Barbezetting, een kijkje achter de schermen Cindy heeft de taak op zich genomen de bardiensten te regelen. Geen gemakkelijke taak – dacht ik. Maar ze doet er heel luchtig over. Het is de bedoeling dat wekelijks op zaterdag een aantal van de ledenlijst geplukte leden de vaste barmensen komen helpen. Zeker als de jeugdleden trainen is het rond half 11 in korte tijd een drukte van belang in de kantine. Vele handen zijn nodig om de rij naar koffie smachtende leden niet tot in de hal te laten uitlopen.

En wonderwel lukt het Cindy, geholpen door de vaste vrijwilligers die meestal zelf ruilen of voor vervanging zorgen als ze een keer niet kunnen, om het bardienstrooster vrijwel altijd goed voor elkaar te krijgen.

Als het echt niet lukt, dan valt ze zelf een

enkele keer in. Iedereen komt aan de beurt, tenzij je al een andere taak binnen de club hebt. Maar je mag altijd komen helpen.

Daarbij wordt de ledenlijst in alfabetische volgorde afgewerkt en komt het erop neer dat je eens per twee of drie jaar gevraagd wordt.

Op dinsdagmorgen, dinsdagavond en donderdagavond is de kantine ook geopend.

Momenten waarop de bardienst door vaste ploegen, zonder aangewezen vrijwilligers, wordt gedraaid. Vooral de avonden zijn reuzegezellig: het licht wordt pas – na het opruimen en een controlerend rondje in het clubhuis – om een uurtje of elf uitgedaan.Handen die nodig zijn tijdens evenementen worden door Wil Hogenbirk geregeld. Tijdens reanimatieavonden schenken de organisatoren zelf de koffie in.

Erg leuk waren een paar jaar terug de avonden dat er een pubquiz werd gehouden.

De kantine vol leden, jong en oud, die zeer uiteenlopende vragen – ook over de club – moesten beantwoorden. Het zou gezellig zijn dit nog eens te herhalen. Wie of welk groepje neemt deze uitdaging aan? Het regelen van de barbezetting neemt Cindy dan graag op zich!

Buitenschoolse opvang Nog een activiteit van Cindy: het vanuit de kantinecommissie meedenken en helpen bij het opzetten van een buitenschoolse opvang door Bink kinderopvang bij GAC. Bewegen is belangrijk, is het gedachtegoed van deze nieuwe samenwerking van GAC. Als het zover is, zou zoon Pieke daar graag naartoe willen en elke dag doen wat hij leuk vindt: rennen.

Bij het weggaan benadrukt Cindy dat ze altijd op zoek is naar mensen voor de bar.

Ook reserves kunnen zich bij haar melden.

Handig als ze ineens kunnen inspringen.

Dit gesprek maakt duidelijk dat er vele verborgen taken worden gedaan om een club draaiende te houden. Cindy is een van de raderen waarop de tijd voortgaat.

Christine Tamminga

Waar zijn de wedstrijdlopers?

Opvallend is dat vrijwel alleen de recreatieve lopers de kantine bezoeken, en heel kort op zaterdag de jeugdgroepen. De begeleiders hebben dan kannen limonade klaarstaan voor de kinderen. Op dat moment is het vol en gezellig lawaaierig.

Maar wedstrijdlopers komen er nauwelijks en voor de jeugdleden zijn in de hal beneden wat loungebanken neergezet. Cindy zou het toejuichen als er ook een hoek van de kantine gezelliger gemaakt wordt voor een bredere doelgroep van de leden door daar ook wat banken neer te zetten.

5

Gadgets ...

Rokjes

De hardlooprok bestaat helemaal niet!

Het was zo weinig controversieel, deze rubriek. Elke keer een beetje lekker wat kletsen over nieuwe blingbling, over apparaatjes die de tijd vertellen, of je snelheid, of beide. Die de lengte van je voetstap gokken, die je helpen om de weg te vinden. Maar nee, op de redactievergadering was er toch weer iemand die mij mijn makkelijke baantje wilde ontnemen. En met de vraag kwam of het in het volgende nummer over hardlooprokjes kon gaan … Immers, die rok, dat konden we toch ook als een gadget zien? Ik ging akkoord. Geen zin in gezeur.

Goede kans dat dat er nu alsnog komt.

Want, van hardlooprokjes daar vind ik wel wat van. Zeker nu ik nota bene een aantal vrouwen erover gesproken heb. En blijkt dat het hardlooprokje eigenlijk helemaal geen rokje is. Nu vind ik het helemaal een stomme uitvinding. Een gadget zoals vele andere: van nul en generlei waarde.

En dus zullen er allicht reacties komen. Misschien wel van iemand die dit een vrouwonvriendelijk stukje vindt. Terwijl het dat júist niet is. Of van dragers van zo’n rok, die zich financieel gecompenseerd willen zien, omdat het loopgenot erin danig afneemt, nu iedereen ze nakijkt.

6

Maar goed, wat heb ik dus ontdekt … de hardlooprok is helemaal geen rok. Wat blijkt: er zit een broekje onder verstopt.

Want, dat is precies wat het is. De hardlooprok is een verstoprok. En dat erkennen de fabrikanten ook nog eens. Of zoals een ervan het zelf omschrijft: het verhult je billen beter dan een normale korte broek.

Toch maar eens nagevraagd, tijdens een loopuitje. Aan een stel vrouwen. Onder het genot van een wit wijntje. De vraag was simpel, het antwoord ook. Geen discussie mogelijk. Waarom zij de rok niet droegen?

Welnu, daar was wel degelijk over nagedacht. Want oké, de korte broeken die ze nu droegen waren inderdaad weinig verhullend, maar gaven nog altijd een beter gevoel dan de rok. Immers, wat is de eerste gedachte van iemand die een ander in een hardlooprok ziet: die heeft zeker iets te verbergen!

Met andere woorden: waar de hardlooprok iets moet verstoppen, legt deze juist het accent op dat wat verborgen moet worden.

Het is zoiets als met een olifant in de kamer. Het is onmogelijk het niet te zien.

De vrouw kennende is dit euvel in de kleedkamer allang besproken. Vandaar ook dat je er maar zo weinig mee ziet lopen.

Vandaar ook dat dit een gadget is dat langzaam maar zeker weer verdwijnt. En daarin lijkt het dan inderdaad weer op heel veel andere gadgets. Het probleem lost dus als vanzelf weer op…

Hardlooprokjes: Tegenstanders Een van de bezwaren van critici tegen hardlooprokjes is dat vrouwen die ze dragen geen ‘echte’ hardlopers zijn, en dat ze het imago van vrouwelijke hardlopers daardoor schaden. Hardlooprokjes zouden een verkeerde boodschap uitstralen van het genre: ‘Ik ben een vrouw, ik vind het belangrijker om er leuk uit te zien, dan te presteren’. Bovendien zouden vrouwen in een hardlooprokje lijken op verdwaalde tennissters.

Voorstanders Voorstanders zeggen dat als vrouwen zich goed voelen, en dat doen ze vaak in een hardlooprokje, ze beter gaan presteren! Voor mij geldt dit zeker: als ik me goed voel, loop ik makkelijker en sneller. En in een hardlooprokje voel ik me zeker prettig. Veel Amerikaanse vrouwen schijnen de hardlooprokjes bovendien ook in hun leven als moeder te dragen. Voor bijvoorbeeld een bezoek aan de supermarkt. Sommige rokjes zijn inderdaad zo neutraal dat dit zou kunnen.

MilestonePod De oplettende lezer zal zich overigens afvragen hoe de test van de MilestonePod is verlopen. Welnu, die moet nog plaatsvinden. Het apparaatje bleek uitverkocht, niet leverbaar. Of dat vanwege het succes was, of omdat het – vanwege ondeugdelijkheid – uit de handel is genomen, konden de bestelsites me niet vertellen. Wordt vervolgd.

O ja, en dank nog voor jullie mail. Op mijn vraag om suggesties voor leuke, stomme of grappige gadgets kreeg ik welgeteld nul (in cijfers: 0) reacties. Zal je zien dat mijn mailbox nu volstroomt, met opmerkingen over die rok die geen rok is. Nu wel …

Overgenomen van de website www.renmamaren.com/hardlooprokjes/ Leuke site voor en door hardlopers!

Edward Swier edwardswiermedia@gmail.com

Fotografie: Ellen Ruwe en Jannie de Groot

7

Siebe

over blessures

Zijn hardloopblessures echt onvermijdelijk?

Ja … en nee!

Er is maar een zekerheid in een hardloopleven en dat is ... een blessure. Hardloopexpert Siebe Turksma over de ins en outs!

Hardloopblessures komen helaas veel voor.

Er is maar één zekerheid in een hardloopleven: blessures. Er zijn drie typen verklaringen voor.

1. De eerste verklaring is dat de mens geen belangrijk evolutionair voordeel heeft gehad bij het hardlopen en dat een mensenlijf niet geschikt is om mee hard te lopen.

2. Het tweede type verklaring is dat de mens weliswaar een goede loper was, maar het hardlopen in de moderne tijd verleerd is als gevolg van onze geïndustrialiseerde samenleving.

3. Het derde type verklaring is dat we in onze hoogmoed het beter weten dan de evolutie. Denk hierbij aan de moderne schokdempende hardloopschoen die volgens sommigen de bron van alle ellende is.

Dit stukje breekt een lans voor de geschiktheid van de mens als loper als gevolg van de evolutionaire druk waaraan hij heeft blootgestaan.

Siebe Turksma Hardloopblessures Uitgeverij Bots ISBN: 9789082890907 Prijs: € 17,50

8

De mens als natuurlijke hardloper Hardlopen heeft waarschijnlijk een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de mens gespeeld. Onze efficiënte tweebenige stijl van voortbewegen gaat mooi samen met het betere zicht over de steppe. Rechtop lopen geeft meer uitzicht. De ogen zitten mooi hoog. En een bijkomend voordeel is dat het op een dikke meter hoogte koeler is dan vlak bij de grond. Voldoende koeling

is belangrijk voor het grote brein van de mensachtigen. Een mens heeft voorzieningen waardoor de hersenen zo’n twee graden koeler blijven dan de rest van het lichaam. Een goede koeling maakt het mogelijk langere stukken achterelkaar te lopen dan concurrerende diersoorten.

Vergeleken met veel andere dieren lopen mensen niet erg hard. De grote roofdieren sprinten allemaal sneller, evenals hun prooidieren. Met sprinten krijgt een vroege mensachtige geen gnoe te pakken.

Een gnoe is veel sneller. En geavanceerde wapens werden pas zo’n 40.000 jaar geleden uitgevonden. De mens wint het van de gnoe door zijn uithoudingsvermogen.

Jagen Veel van de evolutionaire veranderingen in de anatomie van de vroege mensachtigen wijzen op hardlopen. Hoewel de mens geen opzienbarende sprinter is, doet hij door zijn superieure koeling goed mee als duurloper.

Op de langere afstand zijn er niet veel betere lopers. Mensen kunnen sprintende prooidieren niet bijhouden, maar wel opjagen totdat ze uitgeput zijn. Ook al hebben de vroege mensen niet erg effectieve wapens, sterke klauwen of tanden, in groepsverband kunnen ze een uitgeputte gnoe wel aan.

Aaseter Naast deze manier van ‘duurjagen’, is er ook een theorie dat de vroege mens een bestaan als aaseter heeft gehad. Voor een bestaan als aaseter is het vermogen om

Hoe vaak komen hardloopblessures voor?

Hardloopblessures komen veel voor, maar zijn vaak niet ernstig. Het normale leven kan bij de meeste blessures gewoon doorgaan. Hardloopblessures hinderen vooral het hardlopen. Blessures zijn echter waarschijnlijk wel de belangrijkste reden om met hardlopen te stoppen.

De getallen over het aantal hardloopblessures lopen nogal uiteen. Dat komt onder andere door de verschillende definities. Ook is het ‘soort’ hardloper van belang. Ultralopers hebben meer blessures dan recreatieve lopers die niet verder gaan dan een marathon.

Het maakt ook uit of je het aantal blessures per kalenderjaar telt of het aantal per gelopen uur. Een vaak gebruikt getal is het aantal blessures per 1000 gelopen uren. Een overkoepelende studie* komt uit op 17,8 blessures per 1000 uur voor beginnende lopers; dat komt overeen met drie blessures per jaar (bij drie uur trainen per week).

Dezelfde studie vindt 7,7 blessures per 1000 uur voor meer ervaren recreatieve lopers.

Een andere overkoepelende studie** bracht het percentage geblesseerde atleten in beeld tijdens een wedstrijd.

Bij marathons was dit 7,8%. Bij kortere wegwedstrijden 0,9% en bij ultralopen 65,5%. (Alles wat langer is dan een marathon heet een ultraloop.) Op de atletiekbaan raakt tijdens een wedstrijd 7,2 % van de sprinters geblesseerd en tussen de 10% en de 16% bij de langere baanafstanden (van 800 tot 10.000 meter).

in de concurrentie met andere aaseters vlot grote afstanden af te kunnen leggen een voordeel. Je kunt op grote afstand bijvoorbeeld al de aasgieren in de lucht zien hangen en dan gericht op je maaltijd afgaan. Als je gemiddeld net een beetje sneller bent dan concurrerende aaseters, blijft je buikje gevuld.

Al met al zijn mensachtigen al zo’n twee miljoen jaar competente hardlopers. Toch gaat het nogal eens mis. Blessures komen veel voor. Er zijn veel verklaringen gegeven voor het veelvuldig voorkomen van hardloopblessures bij mensen. Voordat duidelijk werd dat de mens, evolutionair gezien, een uitstekende hardloper is, was de standaard verklaring voor het grote aantal blessures dat de mens weliswaar kon hardlopen, maar dat we met onze tamelijk recente overgang van viervoeter naar tweepoter te weinig tijd hadden gehad om echt goede hardlopers te worden. En als je niet op hardlopen gebouwd bent, is veel hardlopen vragen om moeilijkheden.

Zijn we het hardlopen verleerd?

Deze verklaring lijkt echter geen hout te snijden. Er is een hele waslijst van alternatieve verklaringen en meespelende factoren te geven. Om te beginnen kun je

de schuld bij onze luxe levensstijl leggen.

We gaan met de fiets en de auto. We hoeven niet meer achter prooien aan te jagen. Kortom: de moderne mens is haar loopvaardigheid verloren.

Een andere mogelijkheid is de ondergrond.

De steppes van Afrika zijn lekker om op hard te lopen, asfalt niet. Hiermee verband houdend, zijn volgens sommige deskundigen de moderne hardloopschoenen de boosdoeners. We zouden terug moeten naar blote voeten en natuurlijke ondergrond.

Ook hoor je weleens dat we de juiste techniek in de afgelopen eeuwen ‘verloren’ zijn.

Gebaseerd op dit idee zijn er verschillende (mislukte) pogingen geweest om een hardlooptechniek te ontwikkelen die blessures voorkomt. Misschien bestaat zo’n techniek, maar er is op dit moment geen enkel bewijs voor. Wel weten we steeds beter wat riskant is, en wat verstandig lijkt.

Hoe het ook zij, hardloopblessures komen veel voor.

Wordt vervolgd in GAC-magazine: Deel 2 – Moeten we terug naar de natuur?

Blootsvoets de hei op?

Wedstrijdloper sprint Beginner Recreant Crossloper Marathonloper

Heup/bekken

Bovenbeen

Knie

Onderbeen

* Videbaek S, Bueno AM, Nielsen RO, Rasmussen S. Incidence of running-related injuries per 1000 h of running in different types of runners: a systematic review and meta-analysis. Sports Med (2016) 45:107-1026. ** Kluitenberg B, Middelkoop M van, Worp H van der. What are the differences in injury proportions between different populations of runners: a systematic review and meta-analysis. Sports Med (2015) 45:1143-1161.

Enkel

Voet

0%

5%

10%

15%

20%

25%

30%

9

35%

40%

De favoriete route van

Mathieu Ekelschot

De route is ook te bekijken op: www.afstandmeten.nl/index.php?id=2372782

Al ben ik 12 jaar lid van GAC en al 7 jaar trainer, het is voor mij altijd weer een geweldige uitdaging om nieuwe routes te verzinnen. Dikwijls ga ik vooraf met de fiets kleine bospaadjes verkennen. Het is leuk om reacties van de mensen uit de groep te krijgen dat ze op bepaalde plekken nog nooit eerder geweest zijn. EĂŠn van mijn favoriete routes is een route zonder bospaadjes en zonder richtingbordjes. Het is een route door een mooi open terrein, dwars door een natuurgebied: het rondje langs en door de Maarsseveense plassen.

Deze route heb ik dikwijls als trainer van de marathongroep gelopen. Het is dubbel genieten als het zonnetje lekker schijnt en halverwege een drankpost voor de groep is geregeld.

De start is in Hollandsche Rading op de parkeerplaats vlak bij het NS-station en de Hengstenberg. Van daaruit loop je over de Graaf Floris V weg richting het Tienhovensch Kanaal. Loop bij het begin van het kanaal aan de linkerzijde van het kanaal. Na enkele honderden meters ga

10

Start- en eindpunt

Maarsseveense Plassen Lengte circa 25 km

je linksaf en volg je het fietspad door de weilanden naar Achttienhoven. Vanaf hier loop je circa 3 km over een verharde weg via Westbroek naar de Maarsseveense Plassen. Houd goed rechts gedurende dit stukje, want je komt regelmatig auto’s tegen. Na 2 km langs het water te hebben gelopen, ga je vervolgens tussen de weilanden door naar de Tienhovense plassen.

Via de Dwarsdijk, waar een prachtige watermolen tussen het riet staat, kom je uit op de Kanaaldijk. Dit is het begin van een geweldig mooi landschap van moeras en moerasbos. Als ik daar met mijn trainer van de zaterdagmorgengroep Paul van der Zande loop, wijst hij ons regelmatig op de bijzondere en unieke planten en vogels die we daar tegenkomen. Vanaf hier is het één recht stuk over de Kanaaldijk terug naar Hollandsche Rading. Aan het eind ben je moe, maar altijd blij dat je het hebt gedaan.

‘Klaar voor de koffie!’

‘Voor als je iets anders en langer wilt …’

Mathieu Ekelschot Fotografie: Ron Meijer

11

De route van Mathieu loopt richting de molen tussen de Tienhovense Plassen door. In de zomer een unieke plek om rietvogels te zien en vooral te horen. De kleine karekiet, rietgors en soms de waterral, die kan schreeuwen als een big die gekeeld wordt. De combinatie van watermolen met naastgelegen houten schutsluis is uniek voor Nederland.

Trillend langs ‘De Trouwe Wachter’ De molen is van het type wipwatermolen: deze soort herken je aan de ‘wespentaille’ tussen romp en molenkap. De naam ‘wip’ kreeg dit type omdat het bovenstuk nogal kan wiebelen als de wieken draaien. De molen is gebouwd in 1832, maar kreeg zijn naam ‘De Trouwe Wachter’ pas na de Tweede Wereldoorlog. Tussen ‘40 en ‘45 gaf molenaar Arie van Garderen met de stand van de wieken waarschuwingen aan onderduikers in de omgeving. Daaraan herinnert ook het vers van C.P. Klap dat op de molen is aangebracht:

1940 - 1945 Ons volk in angst en rouw de molen gaf een teken aan wie – aan vrijheid trouw – zich niet liet breken.

12

Vlak voor de knik langs het Tienhovensch Kanaal ligt links een bosje. Dit is een oude eendenkooi, waar wilde eenden naartoe werden gelokt om geslacht te worden voor de consumptie. In het kooikershuisje, onder de schoorsteenplaat, zitten vaak twee bosuilen. De bosuil (Strix aluco) is een alleseter. Op zijn menu staan 40 soorten zoogdieren (vooral muizen en ratten), 100 vogelsoorten, 11 soorten amfibieën (veel kikkers), 5 reptielensoorten en ontelbaar veel insecten, wormen en slakken. Als je vroeg in het voorjaar ooit een onhandig en donzig jong bosuiltje onder een boom ziet zitten, pak het dan niet op; hij is niet zielig.

Het is een zogenaamde takkeling die nog niet kan vliegen, maar toch uit het nest kruipt en soms fladderend naar beneden kan vallen. Op de grond wordt hij door zijn ouders verzorgd en als hij ‘naar bed’ wil dan klímt hij gewoon weer de boom in.

Natuurmonumenten graaft er sinds 1994 nieuwe petgaten. Vroeger ontstonden die automatisch bij de turfwinning. Het veen werd uitgegraven en op de legakkers te drogen gelegd om turf te worden. Waar het veen weggegraven was ontstonden de petgaten. Veen bestaat uit plantenresten, maar wordt in de geologie tot de gesteenten gerekend (net als steenkool, ook een plantaardig product). Veen ontstaat in een natte omgeving waar meer plantenafval wordt geproduceerd dan er kan worden afgebroken. De planten zijn soorten als krabbescheer en kikkerbeet. Als ze afsterven verdwijnen ze onder water. Ze zakken niet helemaal naar de bodem, maar blijven zweven. In de loop van de tijd wordt zo’n zwevend plantendek steeds dikker. Het gaat steeds meer op ‘drijvend land’ lijken.

Als het stevig genoeg is gaan er landplantjes groeien, en zo ontstaat er trilveen dat beweegt als je eroverheen loopt.

In augustus 1997 is het Bert Bospad geopend dat naar Westbroek voert. Als het niet al te nat is kunnen we er hardlopend overheen. Lopers die met de groep van Clemens van Wilgenburg vanuit Overvecht naar huis lopen, volgen het Bert Bospad. Wij volgen het verharde pad met ín het water en in de oevers veel soorten beschermde planten: pijlkruid, krabbescheer, gele plomp, wateraardbei en waterlelie.

Op maandag 11 februari 2019 werden de Westbroekse Zodden officieel uitgeroepen tot het achtste aardkundig monument in de provincie Utrecht. Aan de Kerkdijk in Westbroek is een informatiepaneel onthuld. Het natuurgebied Westbroekse Zodden wordt beheerd door Staatsbosbeheer.

Deels overgenomen uit ‘Paaltje!’, de jubileumuitgave van GAC, oktober 1997.

Saskia

Van ’t padje in de sportschool Als rechtgeaard trailer heb ik altijd een aversie gehad tegen sportscholen.

Voor mij mist een sportschool alles wat trailen leuk maakt. Ga maar na: frisse lucht, mooie vergezichten, spannende klimmetjes, vogeltjes die fluiten, modderige poten, bier in de zon. Naar een sportschool ga je alleen als je een hekel hebt aan bewegen. Bewijs: de sportschool heeft een apparaat dat een trap naspeelt, maar je kan alleen naar binnen via een roltrap …

Maar helaas, ook bij uw rennende reporter komt de ouderdom met gebreken. Eerst al een stramme rug (advies van de fysio: doe krachtoefeningen), toen een wat opspelende knie, toen begon een enkel ook al kuren te vertonen (iets te veel getraind) en ben ik voor de bijl gegaan: iets minder hardlopen, iets méér gerichte krachttraining. In de sportschool. Zucht.

Toch moet ik bekennen dat het allemaal best meevalt. Niet geïntimideerd raken als elk toestel op standje ‘50 kilo’ staat, gewoon de knop verzetten naar 5 kilo. Die types met veel te veel tattoos en spieren vallen best mee, ze komen je spontaan te hulp als ze je met zo’n apparaat zien worstelen. Er zijn trouwens wel meer vrouwen, ook van mijn leeftijd. En niet eens allemaal afgetraind. (Meestal kan ik overigens de verleiding weerstaan om zo’n apparaat na gebruik weer op 50 kilo te zetten.)

Toch een trail: De Cauberg Gelukkig is er ondanks alles ook nog een beetje getraild, zodat we de lijst goedgekeurde trails kunnen aanvullen met: De Cauberg Trail.

Dit jaar op zaterdag 30 maart, keuze tussen 9, 18 of 30km. Voor iedereen die eens voorzichtig een trail wil proberen is dit een aanrader! Relatief dicht bij huis, bereikbaar per ov, desgewenst lekker dineren en overnachten in Valkenburg, gemoedelijke starttijden, de start op 5 minuten wandelen van het centrum.

Ondanks mijn ambitieuze voornemens werd het voor mij toch maar geen 30km,

wel voor Mark en Elmer natuurlijk. Nou ja, ik was allang blij dat mijn enkel goed genoeg voelde om tenminste de 18km te lopen. Annette, Bert, Cor en ik startten samen en liepen warempel het grootste deel ook samen. Het was gewoon te relaxed lopen daar in het zonnetje om er een wedstrijd van te maken, denk ik. Het parcours slingerde bovendien zo dat je elkaar drie bochten verder steeds weer zag. Bij de laatste drinkpost stonden Bert en Cor te wachten op Annette en mij, dus toen hebben we het laatste stuk maar met zijn vieren gelopen. Ook voor de morele steun, want we waren gewaarschuwd voor de venijnige trap een kilometer voor de finish (op de foto’s op de website zie je mensen uitgeput op de grond liggen, klauwend naar de volgende trede). Maar warempel, zelfs die viel best mee: net toen ik bedacht dat ik wel even wilde uithijgen, bleek dat we al boven waren.

Daarna alleen nog even een heuveltje af, en gefinisht in Elfsteden-1956-stijl, alle vier naast elkaar. En toen was er bier, binnen 50 meter van de finish!

Kortom: een trail die voldoet aan alle voorwaarden. Alleen spierpijn had ik niet, maar ik liep dan ook wat extra voorzichtig, dus dat kan ik de Cauberg niet aanrekenen. Volgens Mark en Elmer was de 30km behoorlijk pittig, dus ook fanatiekelingen komen aan hun trekken. Een heerlijk dagje Limburg, dat zou best eens een traditie kunnen worden!

En daarna … terug naar de sportschool.

Het is ten dienste van het rennen, dus dat verzacht het leed. En ik weet nu hoe je je daar als trailrunner vermaakt. Je zet op je telefoon een filmpje van de Trail du MontBlanc, je zet je loopband op een indrukwekkend stijgingspercentage, en je loopt regelrecht naar de winst.

Saskia Bons P.s. Bert de Goede had dankzij het beleefd wachten alle tijd om foto’s te nemen; alle foto’s bij dit verhaal zijn dus door hem gemaakt.

13

1

De finish als vertrekpunt Voldaan en volkomen uitgeput kwam Team MILA-loopster Mirjam Koersen (45) in oktober 2018 over de finish op de Vestdijk in hartje centrum van Eindhoven. Mirjam had daar haar eerste marathon voltooid, slechts luttele seconden boven de drie uur. Een topprestatie! De temperatuur lag in Eindhoven in het laatste uur van de marathon ruim boven de twintig graden.

Bij de finish hadden EHBO’ers hun handen vol aan de opvang van lopers die onwel waren geworden vanwege de hitte. Met haar debuut op de marathon was Mirjam de eerste loopster van Team MILA Hilversum die een marathon volbracht onder de vlag van het GAC MILA-loopteam. Het team werd in december 2017 gestart. Slechts enkele dagen na de marathon begon het vuur voor een nieuw marathonavontuur bij Mirjam te branden. ‘Finishen op de Coolsingel, ruim onder de drie uur!’, dat werd haar doel. Team MILA-lopers Martin Keulemans (53), Bart van den Haak (41), Ruud Baaiman (36), Erik Kallenberg (34) en Eduard Grob (26) wilden zich graag aansluiten voor deelname aan de marathon van Rotterdam.

2

Lang en langzaam Een nieuwe coach betekent vaak een nieuwe koers. Mirjam maakte het in haar voorbereiding voor de marathon van Eindhoven mee dat ze bijna ‘opnieuw moest leren lopen’, ook de mannen moesten in hun schema flink wennen aan ‘het nieuwe lopen’. Het duurlooptempo moest drastisch omlaag in de eerste fase van de trainingsopbouw. Heel rustig en geleidelijk werden de duurloopkilometers in de bossen van Lage Vuursche opgevoerd tot een maximumaantal van rond de 32.

Onderweg moest er genoeg gedronken en gegeten worden en was er soms zelfs tijd voor een filosofische bespiegeling of een stevig gesprek.

3

Uit je zone Lang en langzaam lopen werd systematisch afgewisseld met tempo’s die varieerden van vlot tot voluit. Om adaptatie te krijgen, prestatieverbetering, werden alle inspanningszones voor een marathonloper ingeschakeld in de trainingsopbouw. ‘The killer’, de loodzware crossronde op de Bosberg nabij Hollandsche Rading, stond in de voorbereidingsperiode bij de bostrainingen geregeld op het programma.

14

V.l.n.r.: Mark Hilberts, Erik Kallenberg, Eduard Grob, Mirjam Koersen, Martin Keulemans, Ruud Baaiman en Bart van den Haak (Fotografie: Mark Hilberts)

4 5

Eet, slaap en train als een marathonloper Om de zware training vol te houden werd er veel gevraagd van de lopers. Hoe meer van het lichaam wordt gevraagd, des te meer gaan de details tellen. Slechte nachtrust, te veel stress of trainen met onvoldoende energie werd in de voorbereiding geregeld genadeloos afgestraft.

Kou en ellende De grootste stappen naar de Coolsingel moesten in de winter worden gezet.

Kilometers maken in het donker, in weer en wind, bij sneeuw en regen, vergde een ijzeren doorzettingsvermogen van de Team MILA-lopers. Dat gold zeker op de dagen dat er in het donker, ’s morgens in alle vroegte voor het werk moest worden getraind.

6

Meten In de kerstlopen in Dronten en ‘s-Graveland, in de Sylvestercross in Soest, de halve marathon van Egmond, de Groet uit Schoorl Run en de Spiegelplasloop in Nederhorst den Berg werd de vorm met succes getest en zette Team MILA zich op de kaart met goede prestaties. Daarbij is een belangrijk uitgangspunt in de mara-

thontraining dat de 10km de belangrijkste wedstrijdafstand is in voorbereiding op de marathon.

7

In vorm komen Het eten smaakt beter, de kilometers worden haast moeiteloos weggelopen en het ideale gewicht werd bereikt. Lange langzame duurlopen maakten geleidelijk plaats voor tempoblokken in marathontempo. Vijf keer vijf kilometer met gevoel van de Erasmusbrug, het Kralingse Bos, de kubuswoningen en dan … de Coolsingel.

8

Taperen De moeilijkste fase voor de Team MILA-lopers brak aan: rusten! De strakke dagindeling van werk, gezin en trainen moest worden losgelaten en de beentjes moesten verplicht omhoog worden gebracht op de bank. Tegelijkertijd sloeg de twijfel toe: ‘Heb ik wel voldoende getraind?’. En pijntjes en kwaaltjes leken toe te nemen.

Zaterdag 6 en zondag 7 april 2019 vond de 39e editie van de NN Marathon Rotterdam plaats.

In

10

9

Wat je niet in de hand hebt Plotselinge drukte op het werk, een ongelukje met de fiets, een zakenreis die niet afgezegd kon worden. Of de beruchte eerste warme voorjaarsdag van het jaar die gelijk valt met de marathon van Rotterdam!

Een noodlottige speling van het lot, waar de marathon van Rotterdam het laatste decennium geregeld door werd getroffen.

Starten in een marathon is omgaan met de omstandigheden.

10

De start: de Coolsingel Bij de start van de marathon in Rotterdam schijnt een heerlijk zonnetje. Het is duidelijk dat de warmte tijdens deze marathon een grote rol zal gaan spelen. Na het aanhoren van het befaamde ‘You ‘ll never walk alone’ van mister Rotterdam, Lee Towers, gaan de lopers op weg. Alle lopers van Team MILA Hilversum hebben als doel om ruim onder de drie uur over de finish te gaan op de Coolsingel.

Erik Kallenberg is de eerste Team MILAloper die binnenkomt. Hij finisht in een tijd van 2:49:30 uur. Dat is ruim boven de tijd die hij in gedachten had. Met bloed, zweet en tranen heeft hij de laatste kilometers afgelegd. Erik heeft alles gegeven. Hij is volkomen uitgeput. Erik heeft niets laten liggen in deze marathon. Als tweede van het team komt Mirjam Koersen aangesneld.

Ze is uitzinnig van vreugde. Aan niets is te zien dat ze 42 kilometer hardlopen in de

stappen naar de Coolsingel

benen heeft zitten. Mirjam heeft zichzelf ruimschoots overtroffen. Niet alleen door haar persoonlijk record te verbeteren met ruim vier minuten. Met de 2:56:04 die ze in Rotterdam op de klokken zet, is ze zelfs tweede Nederlandse dame geworden in het eindklassement van de marathon van Rotterdam! Er volgt loon naar werken voor deze gedreven Hilversumse op-en-top sportvrouw. Naast haar goede eindtijd heeft ze een vrijwel vlakke marathon gelopen.

Kort na Mirjam finisht ook Martin Keulemans. Later zal blijken dat Martin deze marathon heeft voltooid met een scheurtje in zijn hamstring. Martin haalt zijn eigen doelstellingen niet, maar is desondanks intens gelukkig dat hij de finish in deze zware marathon heeft gehaald. Bovendien is hij dolblij dat zijn vaste trainingsmaatje Mirjam zo goed heeft gelopen. De drie MILA-lopers wachtten op de Coolsingel op de rest van het team.

Eduard Grob is de eerste die ze zien binnenkomen. Hij heeft zijn gedroomde eindtijd in de marathon al snel moeten loslaten. Maar hoe erg is dat in je eerste marathon? In Rotterdam – de stad waar hij zo van houdt – kan hij ondanks dat hij helemaal stuk zit genieten van de schitterende marathonentourage. Dat geeft voor hem de doorslag om door te zetten en knap binnen de drie uur over de finish te snellen.

Bart van den Haak loopt niet de tijd die hij in gedachten had. De onderwijsbestuurder van de ATC-scholenkoepel heeft een drukke tijd op zijn werk achter de rug en dat vergde veel van hem in aanloop naar deze marathon. Hij blijft met zijn eindtijd een fractie boven de drie uur steken. Als Bart de finish passeert spreekt zijn gezicht boekdelen; hij is boos en teleurgesteld over zijn tijd. Bart realiseert zich nog niet, dat hij het gezien alle omstandigheden ‘gewoon’ goed heeft gedaan.

Kort na de finish van Bart komt Ruud Baaiman over de streep. Nog een paar maanden en dan wordt hij vader van een tweeling. Die gedachte gaf hem de kracht om de laatste kilometers alles op alles te zetten om de man met de hamer tegen te gaan. De medaille is later voor zijn kinderen. Na een moeilijke voorbereiding met veel pech demonstreert Ruud zijn klasse door zijn finish op de Coolsingel, slechts een paar minuten boven de drie uur.

En nu? Nu verlegt Team MILA de route naar de Amstel en de Stadionweg, voor nieuwe glorieuze momenten, maar dan in het Olympisch Stadion in Amsterdam, bij de TCS Marathon van Amsterdam op 20 oktober 2019!!

Mark Hilberts

15

De plek van

Vijftien jaar was Dennis ‘t Jong GACtrainer. Hij leerde het vak van een ‘oude rot’. Gezelligheid heeft bij hem altijd hoger gestaan dan snelheid en afstand.

De dierenstraatnamen bij het Comenius College, de Sixen en Blaauws en de palen van veel hekwerk bij de landgoederen fascineren hem. Zijn geloof in verbroedering door uniformiteit is groot.

Laapersveld of rododendronvallei?

Bij een eerste gesprek twijfelde hij nog even over de plek: Laapersveld, waar hij de looptechnieken leerde of zijn ‘bijna’-achtertuin met de rododendronvallei. De plek van Dennis is de prach-

Dennis ’t Jong

tige ‘s-Gravelandse buitenplaatsen met de diversiteit van bossen, weides, plukveldjes en akkers, maar ook met de kleine bospaadjes en brede lanen.

De Amsterdammers, zoals de Sixen en de Blaauws, kwamen er vanaf de 17e eeuw het zand afgraven voor hun stad en bouwden er hun buitenverblijven. Na een regenbui in de late lente ruikt het er het lekkerste. Het bamboebos is erg bijzonder, maar voor de geur moet je daar niet zijn.

Het leuk hebben staat voorop!

Meer dan twintig jaar geleden werd Dennis lid van GAC. Vanaf 2004 werd hij

Blaauws, Sixen en dennenkoeken

op zaterdag trainer in de groep van Wil van de Water en Sandra Bos. Destijds trad hij aan als hulptrainer in een groep van 45 renners. Later gaf hij training met Elbert Vastenburg, Erik Dalmeijer en Else van der Esch en op donderdagavond met Marijke de Boer. Het hardlopen staat voor hem nu even op een wat lager pitje. Naast trainer was Dennis af en toe ook betrokken bij de ICT van GAC, recent voor de AVG (Algemene verordening gegevensbescherming).

Zijn groepen zaten in de range van 10 tot 12 kilometer, waarbij het sociale aspect – het leuk met elkaar hebben – bovenaan stond. Bij de GAC-loopjes

zoals de Lenteloop en Wasmeerloop schitterde Dennis door afwezigheid.

Heerlijk, een keer een zaterdag uitslapen.

Zelfgebakken dennenkoeken Hij vond een goede hardlooptechniek belangrijk. Maar leerde de lopers ook dat sociaal lopen echt bij GAC hoort. Mede doordat iedereen hardloopkleding draagt, werd iedereen gelijk. Bovenaan stonden bij Dennis de jaarlijkse uitstapjes naar Gooilust in het kader van de geschiedenis en de natuur. Geïllustreerd met een folder gaf hij met verve tekst en uitleg over

de rijke Amsterdammers van weleer. Hij vertelde over de palen van de hekken, gemaakt van de rails van de Gooische Moordenaar (de stoomtram), de bijzondere parken en dierenweide met gnoes en kangoeroes. Zelfs de afsluiting van het loopje werd historisch met koffie en zelfgebakken Gooise dennenkoeken.

Na 15 jaar met veel passie als trainer te hebben gelopen vond Dennis het ineens mooi geweest. Hij heeft momenteel andere prioriteiten.

We gaan je missen Dennis, je was een supertrainer!

Elmer van Krimpen

Selectieteams

De jeugdselectie: Talenten in de dop De jeugdselectie is de groep binnen GAC voor talentvolle en ambitieuze CD-junioren die zich willen richten op de explosieve nummers. Deze groep is tevens dé opstap richting Team Arena: het selectieteam voor explosieve onderdelen bij GAC. Momenteel bestaat de jeugdselectie uit negen atleten. De jongste is 11 en de oudste is 15 jaar. Er wordt drie keer per week getraind en daarnaast doen de atleten regelmatig mee aan wedstrijden. Behalve de competitie zijn dat ook losse wedstrijden en natuurlijk de officieuze NK’s voor CD-junioren. Een enkeling kan zelfs al meedoen aan het officiële NK bij de AB-junioren. Zo mocht Myrte van der Schoot vorig jaar als C-eerstejaars deelnemen op de 400 meter bij de meisjes B. En niet onverdienstelijk, want ze werd uiteindelijk zesde van Nederland.

Recordhouder Florian Op dit moment springt met name Florian Vriezen eruit. Op het onderdeel polsstokhoogspringen is hij met 3m15 indoor en 3m10 outdoor Nederlands recordhouder bij de D-junioren. In de toekomst hoopt hij de overstap te kunnen maken naar Team Arena. In navolging van onder anderen zijn oudere broer Yoram Vriezen (zilverenmedaillewinnaar op het NK Indoor Meerkamp 2019), Tobias van Ee (zilverenmedaillewinnaar op het NK Indoor polsstok JB 2019) en Myrte van der Schoot.

In de trainingen van de jeugdselectie komen vrijwel alle nummers van de atletiek aan bod. Naast de looponderdelen is er wekelijks aandacht voor hoogspringen, verspringen, polsstokhoogspringen, speerwerpen, kogelstoten, discuswerpen, sprint en hordelopen. Hinkstapspringen wordt in principe nog niet gedaan. Eerst zullen de looptechniek en belastbaarheid van jonge atleten vergroot moeten worden om dit onderdeel op een veilige manier te kunnen beoefenen. Kogelslingeren komt ook niet terug in de training. Dit is een zeer specialistisch onderdeel en daarvoor kun je binnen GAC terecht bij de ervaren werptrainster Ingrid van Dijk.

Zo breed mogelijk Over het algemeen volgen alle atleten hetzelfde schema, omdat het de voorkeur

V.l.n.r: David Vroegindeweij, Jorik Bokelman, Florian Vriezen, Thijn Dorrestein (Fotografie: Wim Vriezen)

18

Krachtvoer! verdient jonge atleten zo breed mogelijk op te leiden. Maar op het moment dat een atleet al wat meer wil specialiseren kan dit ook. Zo zijn er atleten die liever alleen maar willen sprinten. In overleg wordt er dan een aangepast programma gemaakt.

nu Vanaf r numme r e d e i in t k recep e i g r e een en pers! voor lo

Belangrijk is niet alleen presteren op de korte termijn, maar ook de ontwikkeling van een atleet op de lange termijn.

Wanneer er een goede basis gelegd wordt bij jonge atleten, kunnen ze over vijf, tien of twintig jaar nog steeds voldoening halen uit atletiek. Conform het credo van GAC: ‘Atletiek niet voor even, maar voor het leven’. Bezig zijn met de lange termijn wordt gedaan door aandacht te besteden aan elementaire vormen van bewegen. Een atleet welke goed beweegt, kan dit toepassen in meerdere eindvormen, en daarnaast zal deze eindvorm ook veel stabieler zijn.

Team van trainers Hoofdtrainer van de jeugdselectie is Niels Alofsen. Hij is tevens hoofdtrainer van de selectie Team Arena en weet daardoor als geen ander wat er nodig is om ook bij de AB-junioren en senioren goed te presteren.

Niels wordt ondersteund door drie andere trainers. Rob de Weger en Jurre Wildschut richten zich met name op de sprint en horden. Rob was als atleet succesvol op de 110m horden en 400m horden. Met meerdere finaleplaatsen op NK’s kent hij het klappen van de zweep. Ook heeft hij als trainer al meerdere atleten naar NK’s gebracht op de 110m horden. Jurre Wildschut is zelf al jaren succesvol op de 400 meter bij Team Arena. Hij is houder van meerdere clubrecords en afgelopen indoorseizoen stond hij nog 11e van Nederland.

Ingrid van Dijk, onze specialisatietrainster werpen en veelvuldig medaillewinnares op diverse werponderdelen op NK’s, EK’s en WK’s, neemt de discustraining voor haar rekening.

Voor de jeugdselectie kom je in aanmerking als je graag deelneemt aan wedstrijden, je je prestaties wilt verbeteren en bereid bent om hier doelgericht voor te trainen.

Daarnaast kijken we bij de selectie ook of je over voldoende aanleg beschikt. Selectie voor deze groep gebeurt met name bij de D-junioren, maar ook op latere leeftijd is selectie voor deze groep nog mogelijk.

Granola Havermout is krachtvoer voor lopers. Het is een bron van voedingsvezels, erg belangrijk voor een goede spijsvertering. Gemiddeld hebben mannen 40 gram voedingsvezel per dag nodig en vrouwen 30 gram. Naast voedingsvezel is havermout een bron van onder andere ijzer, magnesium, fosfor, kalium, en vitamines E, K, B1, B2 en B6. Kort gezegd: havermout is erg gezond en geeft energie. Verwerkt in een granola is het helemaal superfood, omdat het dan gecombineerd wordt met noten. Noten bevatten veel vitamines, gezonde vetten en eiwitten.

Granola die je in de supermarkt koopt ziet er altijd gezond uit, maar dit imago is vaak onterecht, omdat er vaak veel suiker in zit.

Veel lekkerder is het daarom om granola zelf te maken. Een klein klusje, en zo weet je precies wat erin zit.

Basisrecept granola 2 koppen havervlokken* 1/2 kop hazelnoten, grof gehakt 1/2 kop amandelen, grof gehakt 1/2 kop kokosrasp 3 el ahornsiroop 3 el kokosolie, gesmolten 1 el kaneel** snuf zout Verwarm de oven voor op 175 graden. Meng alle ingrediënten in een kom door elkaar. Bekleed een ovenschaal met bakpapier en schep de granola erop. Bak 15 minuten, schep even om en bak nog 10 minuten. Haal uit de oven, laat afkoelen en schep het daarna in een glazen pot. Lekker met yoghurt of (amandel)melk. * Je kunt de havervlokken ook vervangen door bijvoorbeeld boekweitvlokken, dan wordt de granola nog knapperiger. ** Eventueel kun je de kaneel vervangen door cacaopoeder of gemalen koffie.

Mogelijke toevoegingen: chiazaadjes, stukjes dadel, rauwe cacao nibs, rozijnen, gedroogde abrikozen, lijnzaad, zonnebloemzaadjes, pompoenpitten, hennepzaadjes, vers fruit, etc.

Niels Alofsen

19

Christine

Het Cronebos: stukje puur natuur op loopafstand Heb je je weleens afgevraagd hoe vanzelfsprekend het is dat we overal rond Hilversum door de bossen en over de heidevelden kunnen hardlopen? En of we dat over 20 jaar nog steeds kunnen? Daar dachten we 20 jaar geleden vast ook niet over na en toch staan de bomen er nog steeds.

20

Natuurmonumenten is de eigenaar van het Cronebos, omdat mevrouw Crone het bos in 1962 heeft nagelaten aan deze natuurvereniging. Zij deed dit met de voorwaarde dat de naam Tolbos werd veranderd in Cronebos. Was het in particuliere handen gebleven, dan was het misschien een boerenbedrijf geworden of een uitbreiding van de golfbaan. Of hadden twintig rijke Hilversummers er een mooie villa gebouwd.

Verzin het maar …

Ondanks dat Natuurmonumenten eigenaar van dit mooie stukje hoogopgaand bos is, zijn de bestuurders en de boswachter er niet honderd procent gerust op dat dit voor eeuwig zal blijven. Omdat ook de grootste natuurclub van Nederland, net als de grootste atletiekvereniging – GAC –, last heeft van teruglopende ledenaantallen, zijn ze bang dat het draagvlak voor natuur tanende is en zeker onder de jongere generatie.

Om het draagvlak te bestendigen is het volgende bedacht: Richt een meedenkgroep op die de belangen van het natuurgebied zeer na aan het hart gaan. Hopelijk komt het dan wel goed.

Ik was namens GAC uitgenodigd voor een bijeenkomst van de groep-in-oprichting die over het Cronebos gaat.

Niets veranderen De deelnemers aan deze avond waren opvallend eensgezind. Het Cronebos moet blijven zoals het is. Niemand wilde iets aan het bos veranderen.

Wat is er zo bijzonder aan dit stukje bos?

De bomen zijn er hoog en indrukwekkend.

Ze staan al meer dan een eeuw langzaamaan hoger te worden. Je krijgt ontzag voor ze als je door het bos loopt. Je bent wel buiten, maar toch voel je je omsloten. Heel anders is het lopen op de hei, waar je onbeschermd bent voor zon, wind en regen en niet ongezien en vrijwel nooit alleen.

Sommige mensen houden daarom niet van de open hei.

Je hoopt dat bij de ingang van het Cronebos geen grote parkeerplaats bij het Tolhek komt en geen horeca waardoor dit mooie bos wordt zoals alle bekende punten: druk, vol voorbijvliegende honden en fietsers, die een onbezorgde wandeling bijna onmogelijk maken. Unaniem vonden we: laten zoals het is en de toegang geven tot heel veel natuur op de Utrechtse Heuvelrug.

Golfen, wandelen en maaien De doorgaande weg, Zwarteweg, is een oude handelsroute en daarom min of meer bestraat. De graslanden aan beide kanten worden geheel verschillend beheerd, wat te zien is aan de begroeiing. Het weiland links is verpacht en wordt bemest, gemaaid en tijdens evenementen verhuurd aan de golfclub. Rechts is het veld extensief in gebruik: arm en ongelijkmatig begroeid, dus voor insecten en reeĂŤn een voedselbron en schuilplaats. De eigenaar van het tolhuis wil er een bloemrijk grasland van maken.

Op de plaats van de oorspronkelijke gymplek stond ruim een eeuw geleden een boerderij, omgeven door een kring sparren die nu heel hoog zijn.

Dieper het bos in kent het Cronebos verschillende zones: zeer compacte douglasbestanden waar geen zonnestraal de grond bereikt. Het staat vol jonge sparretjes.

Evenmin is er voldoende licht in het beukenbosgedeelte, waarvan de bodem wel open is. Het groen van de beuken laat te weinig licht door om zaailingen en andere planten een kans te geven. Alleen op een plek waar een beuk is omgegaan is er licht en regen, dus ruimte voor iets anders.

Achter de diepliggende poel ontplooit zich het meer oorspronkelijke landschap van eeuwen terug: heuvelachtig door het verstoven zand dat heel voedselarm is en daardoor alleen kronkelige eiken kan voortbrengen. Op de bodem heideplanten gemengd met wat struiken. De paden hebben hier het minder strakke karakter van oude, weinig door de mens geregelde natuur. Na het boswerk in de afgelopen winter is er weer een doorkijkje naar het Wasmeer.

Op een verborgen plaats is nog een poel die onderdeel is van een kring van watertjes rond Hilversum. Zo kunnen amfibieĂŤn overal dichtbij een plekje vinden en van de ene poel naar de andere verhuizen.

Het pad langs de golfbaan heuvelt, een goede plek voor een stevig trainingsmoment.

Met een beetje geluk kan je een ree zien springen. Ook lopen er dassen rond, ontdekt door hun sporen in de wintersneeuw.

Hoog in de bomen klinkt het geluid van een zwarte specht. Kleine bosdieren ritselen soms door het gebladerte.

Het Cronebos is een spannend en mysterieus bos. Laat het zo nog heel lang blijven!

Christine Tamminga

21

Zondag 14 april 2019

Marathon Paris?

Nadat een flinke groep lopers vorig jaar de (halve) Connemarathon had gelopen, smaakte het buitenlandse avontuur voor velen naar meer. De marathon van Londen sprak tot de verbeelding, maar de kans om daarvoor ingeloot te worden is slechts 1 op 10. Toen bleek dat veel mensen inderdaad niet waren ingeloot, viel de keuze op de marathon van Parijs. Daarvoor is geen lotingssysteem; iedereen kan zich inschrijven. Het is een van de grootste marathons ter wereld, met dit jaar bijna 50.000 deelnemers uit de hele wereld aan de start.

De door de GAC’ers gelopen tijden Maaike Verweij Marjolein Udo Jean-Paul Egberts Caroline Daane Hans Verhoeff Remy Sakkers Matthias Noordanus Michiel Vaessen Marije Anker Miranda van Gelderen

22

3:46:44 pr 3:48:35 pr 3:50:25 3:53:37 pr 4:04:33 pr 4:06:30 pr 4:12:41 4:14:02 pr 4:15:12 pr 4:15:44

Op vrijdag nam onze groep van tien mensen de Thalys naar Parijs vanaf station Amsterdam Centraal. De stemming zat er gelijk goed in, in onze privécoupé leek het wel een schoolreisje. Na aankomst in het appartement was het tijd om met de metro naar de Expo in het zuiden van de stad te reizen om onze startnummers op te halen.

Al snel waren we de trotse bezitters van onze startnummers, een mooi hardlooprugzakje en ons shirt voor de Breakfast Run de volgende dag. Na een ronde langs heel veel kraampjes op de Expo gingen we terug naar Montmartre, waar we de dag afsloten met een heerlijke pizza.

De Breakfast Run Zaterdag was het tijd voor de Breakfast Run. Gewapend met de Nederlandse vlag, oranje accessoires en met vlaggetjes op onze wangen geschminkt gingen we naar het Louvre. Er stond een koude wind, maar de zon scheen volop en de stemming onder de deelnemers was opperbest. De route voerde over het plein van het Louvre, langs de Seine naar de Eiffeltoren. Wat een feest was dit! Overal zag je vlaggen en leuke uitdossingen van deelnemers uit allerlei landen. Uiteraard maakten we meerdere

u i , o oui , i u O !

23

fotostops langs de Seine en bij de Eiffeltoren. De koffie, croissant en pain au chocolat na afloop gingen er goed in.

De rest van de dag deden we het rustig aan. Er werden pannenkoeken gebakken voor de nodige koolhydraten en een paar mensen gingen er nog even op uit richting Sacré-Cœur. ‘s Avonds maakten we pasta in het appartement en legden we onze spullen klaar voor de volgende dag.

Loopkleding uitkiezen, startnummers opspelden, gelletjes in de belts. Daarna op tijd naar bed.

Het echte werk Om 06.00 uur ging de wekker. De een had een betere nacht gemaakt dan de ander, maar iedereen was er klaar voor. Op naar de start met de metro en de spullen afgeven. Het startvak bereiken bleek nog de grootste uitdaging voor de start, want er stond een enorme menigte voor. Uiteindelijk belandden we niet in het startvak van 09.30 uur, maar in dat van 10.00 uur.

Gelukkig was de temperatuur die dag met een graad of twaalf en weinig wind ideaal, zodat we niet in de hitte hoefden te finishen. De sfeer was geweldig en na de start was de route prachtig, over Place de la Concorde, langs de Opéra en Place de la Bastille. De mensen langs de kant maakten er een groot feest van en naar mijn idee vloog de eerste halve marathon voorbij. Daarna ging het langs de Seine richting de Eiffeltoren. Op 34 kilometer zat er een pittige klim in het parcours, echt een kuitenbijter. De laatste ronde door het Bois de Boulogne was erg pittig, maar toen kon je de finish al ruiken. We zijn alle tien gefinisht en er zijn zelfs zeven pr’s gelopen!

Na de marathon hebben we fijn nagenoten in het appartement met pizza en bier.

Dat ging er goed in na die inspanning! De volgende ochtend namen we de Thalys naar huis en kwam er een einde aan het geslaagde marathonweekend. Om dan ‘s avonds te zien dat de Notre-Dame in brand staat, is flink schrikken. Dat gun je zo’n mooie, gepassioneerde stad absoluut niet. Maar na zo’n ronde door de stad is het ook duidelijk dat ze er weer bovenop zullen komen. Wij zullen ons weekend in Parijs in ieder geval nooit vergeten!

Fotografie: Marije Anker

24

Marije Anker Lid GAC-Marathongroep

Joost

Sport is unfair

Eerlijke sport bestaat niet. Want de beste wint meestal – niet de aardigste deelnemer. Laat staan de eerlijkste.

en vrouwen. De beste moet gewoon winnen. Of de sterkste, of de slimste of de snelste. Dan moet je zelf maar kijken in welke sport je het kan maken.

Al dat gedoe met indelingen in zoveel vakjes dat iedereen wel een keertje kan winnen is tegen het wezen van de sport.

Dus: weg met de veteranen, ook al noem je ze nu masters. De Paralympics? Afschaffen.

Zelf had ik graag olympisch kampioen basketbal willen worden, maar met mijn 1,72 meter is dat net niet gelukt.

Nu wil ik me sterk gaan maken voor een nieuwe categorie: naast de 2 meterreuzen ook gouden medaillekansen voor ons ukkies. Is dat een rare eis? Helemaal niet, want bij judo hebben ze dat al lang geleden voor elkaar gekregen. Daar heb je maar liefst zeven klassen! Van de lichtgewichten onder de zestig kilo tot de olifanten boven de honderd.

Dat is bij de mannen, bij de vrouwen heb je zeven vergelijkbare klassen. Met allemaal kans op een medaille. Als je goud wilt winnen ga je niet op atletiek, maar op judo.

Sport is per definitie niet sportief. De Fair Play Cup is de minst begeerlijke onderscheiding. Bij voetbal wint al lang de rijkste club. Max Verstappen zal pas Formule 1-kampioen worden als hij de duurste en dus beste auto mag besturen. Roger Federer heeft al die tennisfinales en al die miljoenen gewonnen omdat Moeder Natuur (of Onze Lieve Heer – afhankelijk van je religie) hem lichamelijke kwaliteiten heeft bezorgd die vrijwel niemand anders heeft. Is dat eerlijk? Nee. Als we eerlijke sport nastreven, dan verzinnen we net zoveel handicaps dat álle deelnemers winnen. Na 4.000 kilometer fietsen staan dan alle 198 wielrenners die aan de Tour de France begonnen samen op de bovenste plek van het schavotje. Met allemaal dezelfde beker en allemaal een lauwerkrans. Eerlijke sport is onzin. En oersaai.

Is dat niet veel eerlijker?

Natuurlijk niet. Als we die weg opgaan, dan moet je bij het hardlopen speciale categorieën instellen voor mensen met verschillende beenlengtes. Omdat Kenianen alle marathons winnen moet er ook een olympische medaille komen voor de bleekneusjes. En bij hoogspringen uiteraard ook zeven gewichtsklassen, want het is toch flauw dat iemand die honderd kilo mee moet torsen over de hoge lat in dezelfde wedstrijd zit als iemand die vel over been is. Bij dammen en schaken komen er aparte klassen voor mensen met een laag IQ. Gekkigheid natuurlijk. Eigenlijk vind ik het al veel te ver gaan dat er onderscheid wordt gemaakt tussen mannen

Joost Huijsing

Jeugd

3 . Favori 4 . Le

ete loop

rinne uk ste he

5 . Hobb

y, naast

(s 6 . Beste 7. Le Paspoort G eb.dat

van:

um:

e GA 1. Leuk st

Lid sind C-wedst

e ond 2 . Leuk st

s:

groe Pupillen

rijd tot n

erdeel b

erkamp

:

:

ring aan

atletiek

tr ip)boe

OP WEG NAAR EEN

G AC :

:

k dat je

gelezen

lm: uk ste fi

8 . Eet he

t liefst:

9. S peelt

u toe:

ij de me

p:

af st and

het liefs

10. W il la

t met:

ter graag

worden

:

hebt:

GAC is met ingang van 1 mei 2019 volledig rookvrij: dit houdt in dat zowel in het clubhuis, op de baan en de tribune, als ook rondom het clubhuis niet gerookt mag worden. Op weg naar een Rookvrije generatie!

25

Het GAC-BANKstel

Elly en Peter Majoor In deze nieuwe rubriek zullen we elk kwartaal een typisch GAC-stel aan het woord laten. Als eerste zijn aan de beurt: Elly en Peter Majoor.

Fotografie: Ron Meijer

één keer de City Run gelopen. Elly doet tegenwoordig alleen nog korte trails, zo’n 10 tot maximaal 15km. Maar ze traint nog wel heel vaak: - Op maandag trainen we samen bij bootcamp - Op dinsdag heeft Elly als trainster een B/C-groep met Bert, Frank en Remko, en loopt Peter bij de A/B-groep van Ellen - Op donderdag loopt Elly bij de B-groep van Ingrid, Marc en Ron - Op zaterdag loopt Peter bij de A/B-groep van Josje, Frits en Ellen - Op zondag heeft Elly als trainster een B/C(trail)groep met Frank, Ingrid en Marc

1. Hoe oud zijn jullie en hoelang zijn jullie al samen?

Oei, al heel erg lang. Elly was net 18 toen we elkaar ontmoetten, en ze is nu 61, Peter is 63. Eerst hadden we 4 of 5 jaar verkering en in 1981 zijn we getrouwd.

2. Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Bij de hand- en voetbalvereniging in Laren, waar Peter voetbalde en Elly handbalde.

Voetbal was toen nog alleen mannen, dus die gingen graag kijken bij het handbal.

Uit die vereniging zijn een hoop stelletjes ontstaan!

3. Hoe zijn jullie begonnen met hardlopen, wie eerst?

Elly begon rond 1994 bij GAC, ze was enthousiast gemaakt door iemand van handbal. Ze liep al af en toe met een groepje, dus ze heeft de basisgroep (nu Startersclinic) overgeslagen en is meteen

26

in een groep ingestroomd. Een tijdje deed ze handbal en hardlopen, nu alleen nog hardlopen.

Peter begon zo’n vier jaar geleden bij de Startersclinic, hij ‘moest van Elly’ omdat hij nog maar weinig voetbalde. En tot zijn verbazing vond hij het leuk.

4. Wat doen jullie bij GAC; wie is het snelst, wie het meest fanatiek?

Elly is nog altijd het snelst, maar we zijn allebei niet zo fanatiek (meer). Peter loopt puur voor de gezelligheid, hij heeft alleen

5. Wat vindt jullie omgeving van jullie hobby?

Peters collega’s vinden het wel knap dat hij nog hardloopt op zijn 63e.

Elly’s collega’s kijken er niet van op, er zijn wel meer sportieve collega’s; bijvoorbeeld ook een hele goede wielrenner.

De kinderen zijn ook niet anders gewend, alleen is zoonlief wel jaloers dat Elly op haar verjaardag wel appeltaart en brownies bakt voor GAC maar niet voor het thuisfront …

6. Welk stel leggen we volgend magazine op de bank?

Frans en Hannie van der Kroon.

Peter: ‘Elly is nog altijd het snelst, maar we zijn allebei niet zo fanatiek (meer)’

Op de valreep ...

Leuke loopjes Complete agenda Houd ook de agenda bij op onze site: gach.nl/agenda-2.

Wil je een compleet overzicht van alle wedstrijden in heel Nederland, dan is dit een leuke site: hardlopen.nl/evenementen.

Voor wandelevents staat een goed overzicht op de site van Sticht Gooise Wandelsport Bond: sgwb.nl/maandkalender of op wandel.nl voor wandeltochten in heel Nederland.

Zaterdag 1 juni Om Odijk 1-2-5-10 km omodijk.nl

Zaterdag 15 juni Sallandtocht Deventer 5-10-15-20-30-40 km wandelverenigingdeventer.nl

Zaterdag 6 juli Nacht van Bart Hilversum 2,5-5-10,5-21,1 km nachtvanbart.nl

Zondag 2 juni Driedorpenloop Kortenhoef 1,5-4-7-12-21 km driedorpenloop.nl

Zondag 16 juni Marathon Amersfoort 1,1-2,2-5-10-21,1-42,2 km marathonamersfoort.nl

Dinsdag 2 t/m vrijdag 5 juli Walk of the Dogs Uden 4 tot 6 km walkofthedogs.nl

Zaterdag 8 juni Gouden Spike Leiden diverse atletiekonderdelen goudenspike.nl

Zondag 16 juni Ladiesrun Rotterdam 5-7,5-10 km ladiesrunrotterdam.nl

Dinsdag 9 t/m vrijdag 12 juli Walk of the Dogs Grave 4 tot 6 km walkofthedogs.nl

Zondag 9 juni Fanny Blankers-Koen Games Hengelo diverse atletiekonderdelen fbkgames.nl

Zondag 16 juni Midzomernachtwandeling Noordwijkerhout 20 km av-nsl.nl

Zondag 14 juli 10 van Noordwijk 1,5-5-10 km 10vannoordwijk.nl

Zondag 9 juni Bosbaanloop Amsterdam Amstelveen 5-10-15 km hardlopen.nl/evenementen/ bosbaanloop-amsterdam-21

Woensdag 19 t/m zaterdag 22 juni Wandelvierdaagse het Gooi Laren 10-20-30-40 km wandelvierdaagsehetgooi.nl

Zaterdag 15 juni Hartekind Challenge Baarn 5-10 km hartekind.nl/evenementen/ hartekind-challenge-2019

Zaterdag 22 en zondag 23 juni Twentse Wandel2daagse Hengelo 30-40 km twentsewandel2daagse.nl

Zaterdag 15 juni Heuvelrugloop Maarn 1-4,2-10-21,1 km heuvelrugloop.nl

100 procent compleet kunnen we natuurlijk niet zijn.

Maar hoe jammer is het wanneer je ontdekt dat je een leuke run of wandeltocht hebt gemist.

Vandaar in ieder nummer: de leukste loopevents in de omgeving en sommige daarbuiten. Let op, schrijf je bijtijds in, want bij veel wedstrijden sluit de inschrijving ruim voor de datum van het event.

Leuke tips en aanvullingen zijn meer dan welkom!

Filosofisch wandelen Voor lopen is geen scholing, techniek, materiaal of geld nodig. Alleen een lijf, ruimte en tijd. Wandelen zal veel mensen die het niet van zichzelf weten, tonen dat ze eigenlijk wandelende denkers zijn.

ISBN: 9789023477341 Auteur: Frédéric Gros Prijs: €17,99

Vrijdag 2 augustus Pride Run Amsterdam 5-10-21,5 km dgla.nl/pride-run Woensdag 21 augustus De Krimstrandloop Texel 1,2-4-8 km avtexel.nl/wedstrijden Zaterdag 24 en zondag 25 augustus Bourgondisch Heide Wandelweekend Rheden 15 tot25 km bourgondischbewegen.nl/ 24-25-augustus-2019-bourgondisch-heide-wandelweekend-nationaal-park-veluwezoom/ Zondag 25 augustus Gooise Heideloop Laren 1,2-5-10 km gooiseheideloop.nl

Clubs en groepjes GAC is een van de grootste hardloopverenigingen in Nederland. Ruim duizend mensen die een gemeenschappelijke passie hebben: lopen. Maar er zijn onder de GAC-lopers ook weer kleinere clubjes.

Groepjes die samen wadlopen, wandelen, op wintersport gaan of feestjes organiseren.

Wij horen graag alle activiteiten die onderling georganiseerd worden, zolang deze een groter publiek mogen bereiken (of het daglicht mogen zien)!

We kunnen ze in dit blad een podium geven.

Meld je activiteit: redactie@gach.nl

27

r e g e o r v e i d k s a a a w m s e D zo gewoon [Advertenties]

Hudsondreef 38 3565 AV Utrecht I 030 243 61 38 I info@zeldenrijksnacks.nl I www.zeldenrijksnacks.nl

ZLD_adv_2017_185x75.indd 1

03-11-17 09:22

Bent u slachtoffer van een verkeers (of bedrijfs-) ongeval en heeft u letsel opgelopen?

Wij verhalen namens u de schade bij de aansprakelijke verzekeraar.

Neem voor een vrijblijvend gesprek contact met ons op via 035 - 647 04 07 of 06 10 73 38 67. Of kijk op www.letselschadehetgooi.nl Letselschade ‘t Gooi • J.A. Kalfflaan 1H • 1222 NZ Hilversum 06 10 73 38 67 • info@letselschadehetgooi.nl

Wil jij anderen helpen door te luisteren?

En jezelf ontwikkelen?

Geef je dan op als vrijwilliger bij de luisterlijn! deluisterlijn.nl/vrijwilliger

28

[Advertenties]

T E G E L Z E T B E D R I J F

Peter Philipsen & Zn. v.o.f COMPLETE BADKAMER INSTALLATIE EN AL UW TEGELWERK. OOK VOOR AANLEG VAN VLOERVERWARMING TELEFOON Peter: 06 - 533 949 46 Dennis: 06 - 543 154 51 Lambikstraat 24 | 1336 MB Almere email: peterphilipsen@planet.nl

10% korting op de hele behandeling

De Knipperij Hilversum Oosterengweg 84, Hilversum Riebeeckgalerij TEL: 035 685 4342 Openingstijden: Dinsdag - Donderdag 08.30-18.00 Vrijdag 08.00-20.00 Zaterdag 08.00-14.00 * Korting is geldig op woensdag of donderdag; Tegen inlevering van deze bon; Geldig op dames en heren behandelingen; Gratis parkeren; Neem telefonisch contact op voor het maken van een afspraak.

administraties & adviezen

Rijksstraatweg 109 3632 AB Loenen a/d Vecht

VOOR UW COMPLETE BEDRIJFS- EN LOONADMINISTRATIE

VERZORGING VAN UW JAARREKENING EN FISCALE AANGIFTE

T T

0294 233 907 0294 232 583

VERZORGING VAN UW AANGIFTE INKOMSTENBELASTING

VERZORGING VAN UW VERZOEK VOORLOPIGE TERUGGAAF

E info@hulsman.nl W www.hulsman-roestenburg.nl

ADVISERING OP FINANCIEEL, ADMINISTRATIEF EN FISCAAL GEBIED

29

[Advertenties]

er v E m Bloor een zijdkeent

Elektrotechniek & Beveiliging

Huu men boe bloe l vanaf . a 0 p.w € 3,5

• Sterk- en zwakstroom • Verlichting • Telefoon • Brand- en inbraakbeveiliging

UNIEK

IN

ZIJDEN

BLOEMEN

Havenstraat 18c - 1211 KL Hilversum - tel: 035-6230920 - www.meanderbloemsierkunst.nl Openingstijden: donderdag, vrijdag en zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur

Coehoornstraat 20 1222 RT Hilversum Tel. (035) 683 33 20

Hennipman Bouwbureau To make things happen Tijmen Hennipman (06-22242726) hennipman@wxs.nl Nw. Loosdrechtsedijk 69 1231 KN Loosdrecht Tel 035-5825502 fax 035-7440045

Bedrukte kleding voor je loopgroep?

Bij ThisWay kun je terecht voor een mooi bedrukt shirt, met logo of tekst.

Van runningshirt tot T-shirt en ... ook leverbaar per stuk!

ThisWay kledingbedrukking Pr. Frederik Hendriklaan 41, Naarden www.thisway.nl | info@thisway.nl | 035- 6560186, 30

Schoonmaakdiensten Enkhuizerzand 43 - 1274 Huizen

VOOR ALLE VORMEN VAN SCHOONMAAKWERKZAAMHEDEN ARNO OCKELOEN

06-22606580

STEPHAN HENDRIKS

06-23297749

[Advertentie]

Verzeker jezelf, steun de club

Sluit een verzekering af bij Klaverblad en de club ontvangt minimaal â‚Ź 10

klaverblad.nl/clubkasactie

31

Wat doen GAC’ers als ze niet hardlopen?

Aan het woord is José Borkes, sinds jaar en dag trainer/ begeleider van de Luisterlijn, een landelijke telefoonhulplijn die een luisterend oor biedt aan mensen die dat even nodig hebben. De organisatie bestaat voor het merendeel uit vrijwilligers, die op de locatie Hilversum gecoached en aangestuurd worden door José (zij heeft een psychologie-/coachingachtergrond). Samen met haar collega’s zorgt zij ervoor dat er dag en nacht een team goed getrainde vrijwilligers klaarzit bij de Luister-

lijn. Nieuwe vrijwilligers zijn van harte welkom. Kijk voor meer informatie op de website: deluisterlijn.nl.

‘Pas als je luistert om te begrijpen in plaats van te reageren ontstaat er echt contact en gaat er een wereld voor je open.’

Die andere wereld ziet José ook letterlijk, want ze is gek op reizen, naast koken, wandelen en niet te vergeten hardlopen.

Oproep!

Deze rubriek is bedoeld om een podium te bieden aan iedereen die naast hardlopen nog iets anders bijzonders doet.

Ken jij een loper die een onbekende sport beoefent, een opvallend beroep, een gekke hobby, een spectaculaire verzameling of een andere spraakmakende passie heeft? Laat het ons weten via: redactie@gach.nl

José Borkes: ‘Mensen hebben af en toe een luisterend oor nodig’