GAC Magazine nr. 24 - juni 2018

Gooise Atletiek Club Hilversum

Nummer 24 – juni 2018

GAC MAGAZINE Dubbelportret van twee marathongroepen

Shantell Kwofie heeft talent ĂŠn passie voor haar sport De beheercommissie: het gezonde hart van GAC

Jaargang 83 Nummer 842/24 • Juni 2018

Portugal

Aan dit nummer werkten mee Saskia Bons, Joost Huijsing, Elmer van Krimpen, Carla van Lingen, Edward Swier, Siebe Turksma en Jolanda van Voorst Eindredactie Sandra van den Beukel Grafische vormgeving Ron Meijer & Jannie de Groot Basisontwerp huisstijlconcept KentieDesign BNO www.kentiedesign.eu

8

Fotografie (tenzij anders vermeld) Wim Kluvers Drukwerk

Ierland

Drukkerij Badoux, Houten Inleverdatum van kopij voor het magazine September 15 juli 2018 communicatie@gach.nl Ledenadministratie Chris van de Kamp Chrysantenstraat 13 1214 BK Hilversum

Dubbelportret Twee marathongroepen Lopen in Portugal en Ierland. Dat is hagel, slagregens, onbegaanbare bruggen, een verdwaald schaap. Over de hel en de hemel.

(035) 621 55 16 ledenadministratie@gach.nl Vertrouwenspersoon vertrouwenspersoon@gach.nl Aanmelden www.gach.nl/kennismaken/ lid-worden/inschrijven Of met formulieren in het clubhuis Lidmaatschapsduur Minimaal tot 31 december van het jaar van aanmelding Opzeggen Ieder kwartaal, uiterlijk 31 maart, 30 juni, 30 september of 15 december, schriftelijk of via e-mail bij ledenadministratie Clubhuis GAC Arenapark1, Arena 103

Jeugd Twee hartsvriendinnen Marit en Elisa zijn al vriendinnen vanaf de eerste dag dat ze elkaar zagen, als mini-pupillen bij GAC. En nog steeds zijn ze onafscheidelijk!

1213 NZ Hilversum GAC Homepage www.gach.nl GAC E-mail info@gach.nl Dit magazine wordt gedrukt op 135 grams maxisatin

27

Beste vrienden,

16

De plek van Youri Fransen Getalenteerde Youri is graag met zijn trainingsgroep op de atletiekbaan van GAC, het liefst in de zomer bij zonsondergang.

22

Wim Threels Wim ging voor goud en een nieuw wereldrecord op het WK 14-kamp in Helsinki (M65)!

Verder in dit nummer

5 De Commissie De beheercommissie

7 Column Saskia

12 Alleen mogen zijn – over privacy

13 Column Joost

14 Shantell Kwofie

18 De marathon van Matthias 21 De favoriete route van Mary Langerak

24 De City Run van Nienke

26 Jeugdpagina

29 Kort nieuws en agenda

Tijdens het zeer intensieve trainen voor mijn eerste marathon, die ik inmiddels naar tevredenheid heb afgesloten, had ik veel tijd om na te denken over onze vacatures. Binnen een vrijwilligersorganisatie als GAC moet voortdurend veel tijd en aandacht besteed worden aan het invullen van vacatures binnen de honderden functies die vervuld worden. De kracht van zo’n organisatie is de ongelooflijke inzet en clubliefde van heel veel mensen. Maar het invullen van de vacatures gaat niet altijd vanzelf. Een vrijwilligersfunctie kost aardig wat tijd en energie, en het is vaak een uitdaging om deze naast een baan, gezin en andere verantwoordelijkheden op te pakken.

De laatste tijd heb ik mij vooral beziggehouden met de bezetting van het bestuur. Met het terugtreden van Harry Bontje en Siebe Turksma als respectievelijk 2e penningmeester en linking pin voor de wedstrijdatletiek, het opkomende einde (dit najaar) van de termijn van Pieter Wilhelmus als secretaris, en de vacante positie (weliswaar niet in het bestuur) van atletiekmanager was dit erg nodig.

Ik ben erg blij jullie te kunnen vertellen dat we voor al deze functies inmiddels een oplossing hebben gevonden. Marianne Boelee heeft de leidende rol binnen de wedstrijdatletiek op zich genomen. Mede op haar nadrukkelijk verzoek hebben we voor een pragmatische aanpak gekozen en is Marianne voorlopig als aspirant-bestuurslid verantwoordelijk voor de wedstrijdatletiek. Dit betreft grotendeels een combinatie van de voormalige linking pinrol en de wat minder zwaar gemaakte atletiekmanagerrol. We zullen in de loop van het jaar bezien of deze constructie voor ons allen naar tevredenheid werkt. Verder heeft Floris van der Pol inmiddels als aspirant-bestuurslid de vacante rol van 2e penningmeester op zich genomen en draait Johan Engelen tot de volgende algemene ledenvergadering naast Pieter mee als de beoogde nieuwe secretaris.

Ik ben heel blij met deze benoemingen, en kijk tegelijkertijd al uit naar mogelijke kandidaten voor de volgende opkomende vacatures, in het voorjaar van 2019: die van 1e penningmeester en die van bestuurslid verantwoordelijk voor het beheer. Kijk je met me mee?

Sportieve groet, Paul Maas, voorzitter GAC

4

De beheercommissie

De Commissie

Meerjarenbegroting beheercommissie maakt van GAC een gezonde vereniging In onze rondgang langs de diverse commissies binnen onze club was het hoog tijd eens langs te gaan bij de beheercommissie. Immers, als deze groep vrijwilligers zich niet voor de club zou inspannen, dan hadden we geen dak boven ons hoofd gehad, was het complex een zootje en had de baan waarop we lopen er heel wat minder florissant bijgelegen. Bovendien had de vereniging er dan financieel een stuk minder voorgestaan.

Henny Vos (links) en Dick in den Berken

Vos, tot november vertegenwoordiger van de beheercommissie in het bestuur: ‘Dick weet overal wat van, bovendien heeft hij goede externe contacten, bij de gemeente onder andere. Hij is mijn steun en toeverlaat.’

De beheercommissie bestaat uit vier man. Henny Vos, Dick in den Berken, Henk Bakker en Aswin Jägers. Het kwartet maakt een meerjarenonderhoudsplan. Vos, sinds Op de site staat in enkele korte alinea’s 8 jaar lid van de beheercommissie: ‘We het takenpakket van de beheercommissie maken een onderhoudsplan op jaarbasis, opgesomd: vier keer per jaar vergaderen we daarvoor en worden de lijsten, voor ‘De beheercommissie van GAC waakt over de bouwde winter én zomer, voor kundige kwaliteit van onze bezittingen. Het clubhuis binnen én buiten, besproen de baan worden jaarlijks geïnspecteerd. Vanuit ken.’ Grote en kleinere deze inspecties wordt een onderhoudsplan opgesteld klussen, dure ‘geintjes’ en en in overeenstemming met het beschikbare budget omvangrijke projecten, wordt jaarlijks onderhoud uitgevoerd. De beheermaar ook regulier ondercommissie heeft ook de contacten met de gemeente houd. ‘De beheercommissie Hilversum over de baan en het buitenterrein. De bepaalt de prioriteiten. beheercommissie stuurt de facilitair manager en de Daarbij kijken we trouwens onderhoudsploeg aan; op hun beurt koppelen deze ook of het, in voorkomende informatie terug naar de beheercommissie indien gevallen, niet voordeliger reparaties of onderhoud met voorrang uitgevoerd is om een onderhoudsconmoeten worden. Wat minder in het oog springend, tract bij een extern bedrijf maar niet minder belangrijk zijn aspecten als veiligaf te sluiten. We lopen die heid, ontruimingsplan, brandveiligheid, toegangsonderhoudscontracten bewaking middels camera’s, fietsenstalling en het ook geregeld na, zodat schoonhouden van het clubgebouw.’ we klachten en storingen kunnen voorkomen.’

Het is makkelijker zoiets allemaal op papier te zetten dan uit te voeren. Wat een werk is er te doen. Henny Vos (70) en Dick in den Berken (78), deze maandagochtend gids én gesprekspartner, raken echter niet van de leg. Planning, daar draait het om. Dan loop je nooit achter de feiten aan. En planning, dat kun je aan een voormalig bouwkundig aannemer als Vos wel overlaten. In den Berken zit al zo lang in de commissie – dertien jaar – dat ook hem niets ontgaat. Henny

Er ligt onder meer een meerjarenplan voor het schilderwerk. Ook alle installatietechniek – waterleiding, verwarming, brandhaspels – staat in een meerjarenplan.

Voor elk project gaat een voorstel naar het bestuur. Daarvoor wordt geld gereserveerd, zodat verrassingen uitblijven. ‘We kunnen inmiddels wel 4, 5 jaar vooruitkijken. Dat geeft een geruststellend gevoel.’

Een decennium terug gebeurde zulks niet dusdanig gestructureerd. Nu nog doen

5

veel andere atletiekverenigingen vooral aan ‘kortetermijnplanning’. Hapsnap is het in Hilversum allang niet meer. Vos: ‘Nu hebben we altijd een sluitende begroting.

Ik hoef niet op stel en sprong naar de penningmeester met de mededeling dat we opeens aan de slag moeten en dat er geld nodig is.’

Vos heeft kennis van zaken en kan zelf een werkomschrijving voor nieuwe klussen, zoals een nieuw dak, maken. Bedrijven krijgen dan de keus om een offerte in te dienen, waarbij zowel club als ondernemer weten wat er te verwachten is. Op die manier heeft de beheercommissie al veel geld verdiend voor de club.

Dat gebeurt ook door zelf de handen uit de mouwen te steken. De onderhoudsploeg, aangestuurd door facilitair manager Dick in den Berken en ‘voorman’ Hans Veldmeijer, werkt iedere maandag een door Vos c.s. opgestelde lijst klussen af. Vos: ‘We laten soms wel het materiaal komen, maar daarna doen we veel zelf. Dat bespaart én verfraait. Maar het geeft ook de kick, het is belangrijk als je als leden met elkaar de boel in stand houdt.’

De contacten van de beheercommissie met de gemeente Hilversum zijn erg goed. Op het gemeentehuis zijn ze blij met de manier waarop GAC met het terrein omspringt, de club is tevreden over hoe snel de lokale overheid probleempjes oppakt. In den Berken: ‘Ze waarderen het dat wij het hier allemaal zo hoogwaardig bijhouden. Er is een prima wisselwerking. Wij overvragen niet, en zij gunnen het ons.’

6

Waar ze nog weleens tegenaan lopen is het wat al te gemakkelijke gedrag van GAC-leden. ‘We leven helaas toch in een tijd dat normen en waarden een beetje losgelaten zijn. Er waren een tijd terug wat diefstallen, waarna de roep om kluisjes kwam. Maar, waar je een run erop zou verwachten, blijkt ons nu dat die lang niet allemaal bezet zijn.’

Ook het parkeren van fietsen voor het clubgebouw, en niet in de daarvoor bedoelde stalling, is een bron van ergernis. ‘Maar wij zijn geen politieagent. We worden weleens uitgescholden als we er wat van zeggen.

Dat vind ik jammer, laat ik het zo maar omschrijven’, aldus In den Berken.

Wensen voor de komende tijd zijn er voldoende. Ze staan ook alle al in het meerjarenplan. Eerste prioriteit heeft een nieuwe terrasvloer. ‘We kunnen niet alleen maar praten over installaties, hoe belangrijk ook.

Het is ook zaak dat je voor de leden een bepaalde gezelligheid creëert. Daarom ook een nieuwe terrasvloer.’ Ook een traplift staat op de prioriteitenlijst, net als een coating voor de vloer op de begane grond. En dan wordt er ook nagedacht over ledverlichting langs de baan.

Het is al met al een hele berg werk voor de pensionado’s. ‘Het voelt ook wel als een grote verantwoordelijkheid’, erkennen beiden. ‘Maar met de meerjarenplanningen én -begrotingen die we gemaakt hebben, kan je wel alles gezond maken. Dat hebben we voor elkaar gekregen en dat voelt goed.’

Edward Swier

Bezorging zonder zorgen Al maandenlang heb ik geen trails gelopen, gehinderd door winterweer, marathontraining (neenee, ik loop hem zelf echt niet!), halve blessures en geblesseerde trailmaatjes. Ik heb wél tweemaal de City Run gelopen; namelijk eerst als begeleider de Kids Run (met jongste dochter) en daarna de Ladies Run (met oudste dochter), maar daar heb ik ook niet veel schrijfstof over. Ik kan wel weer zeggen wat ik vind van gescheiden evenementen in het algemeen en Ladies Runs in het bijzonder, maar dat heb ik nou al vaak genoeg gedaan. Dus als dochterlief dit nou graag wil … En je hebt wel lekker de ruimte tijdens zo’n loopje als je al van tevoren de halve mensheid uitsluit. Dat dan weer wel. Kortom: laat ik bij gebrek aan echt hardloopnieuws eens iets vertellen over interne redactiezaken.

Toen GAC nog een GAC’tje was, hadden wij een clubblad dat gestencild, met de hand ‘geraapt’ en daarna per post verzonden werd.

Maar het aantal leden groeide, het aantal clubbladen was niet meer te overzien, en eigenlijk zag al dat zwart-witte papier er niet uit.

We hebben nog een tijdje een digitaal clubblad geprobeerd, maar dat sprak niet erg aan, en nu hebben we alweer een hele tijd vier keer per jaar de glossy die je nu in je handen hebt: GAC Magazine. Eerst werd deze altijd per post verstuurd, maar toen kreeg iemand een lumineus idee: We zijn toch zeker een loopclub? Kunnen een aantal van die lopers op hun hardloop- of wandelrondje niet meteen een paar blaadjes onder hun arm nemen? Na een oproep gaf een aantal leden zich op, iemand verdeelde de magazines op basis van postcode over die bezorgers, en sinds kort ben ik degene die dat vier keer per jaar mag doen.

En ik moet zeggen: tot nu toe vind ik dat een hartstikke leuk karweitje. Je hebt een Excel-lijst met leden en een Excel-lijst met bezorgers en die match je op elkaar, en dan

kan je er nog een tellertje in zetten waarmee je ziet hoeveel bladen elke bezorger moet bezorgen. Dat bleek uiteen te lopen van 0 (invalbezorger of foutje) tot meer dan 50 in wijken met een GAC-overbevolking.

Dus ik heb eerst maar eens gevraagd of die mensen dat wel fijn vonden, en zo nee, hun wijken wat meer over andere (ook nieuwe!) bezorgers verdeeld.

Maar dan zijn er nog altijd 130 magazines die per post worden bezorgd! Dat zijn naast postbusadressen (onvermijdelijk) voornamelijk de plaatsen rondom Hilversum (Baarn, Nederhorst, Soest, Weesp) tot ver daarbuiten (Haarlem, Hillegom, Lelystad).

Ik heb mij tot doel gesteld om dat aantal in elk geval ver terug te brengen. Dus als ik iemand ken in zo’n postgebied, dan krijgt die persoon een mail van me: ‘Wil jij ook niet wat magazines rondbrengen?’ Met succes: nu Bert Oosterhuis de bezorging in Huizen voor zijn rekening gaat nemen, zitten we inmiddels (eind april) nog maar op 84 postbezorgingen. Maar het zou helpen als ik nog bezorgers kon vinden voor Baarn (12!), Loenen (5) en Vreeland (4).

Kortom: als je iemand door jouw straat ziet lopen met een stapeltje magazines onder de arm, bedank hem/haar dan hartelijk, want samen zorgen zij voor een behoorlijke kostenreductie voor de club! En mocht jij je blad per post krijgen (zie de omslag), aarzel dan niet om mij een mail te sturen, wie weet kan je ook een wijk(je) op je nemen?

Ik hoor het graag!

Saskia Bons saskia007@gmail.com

7

Dubbelportret

Twee marathongroepen

De halve marathon van Lissabon Portugal, zondag 11 maart 2018 Aan het einde van winter van 2017-2018 lopen in een mooie stad, Lissabon, in een lekker warm land, Portugal. Met als hoogtepunt starten aan de overkant van rivier de Taag, en dan over de Ponte 25 de Abril (2277,6 meter lang en 70 meter hoog) richting de stad Lissabon rennen.

De imposante brug is gebouwd door de American Bridge Company, die in San Francisco ook de sterk gelijkende Golden Gate Bridge bouwde. Het leek ons wel wat.

Ons doel …

Begin van dit jaar zijn wij dan ook begonnen met een aangepaste training voor de halve marathon. Uit onze zaterdag- en dinsdagavondgroep schreven zich spontaan 28 recreanten - sommigen al in het voorjaar van 2017 – in als loper of supporter voor dit evenement. Naast de zaterdagochtend en dinsdagavond was de baantraining op donderdagavond ook in het programma opgenomen. Onder leiding van zeer inspirerende trainers werd met plezier getraind.

Interval, trappetjes, vogels kijken en duurlopen, soms door weer en wind; het stond allemaal op het programma.

De aanloop was rustig. Op vrijdag 9 maart vlogen we naar Lissabon. Wie een vroege vlucht had, kon – met hier en daar een bui – alvast de stad verkennen en de startnummers afhalen. ’s Avonds werd de eerste pasta-avond met smaak volbracht. Op zaterdag leerde een groepje onder leiding van een Nederlandse gids de stad per fiets kennen. Anderen nuttigden lokale heerlijkheden. Later op de dag kwamen de eerste berichten dat de halve marathon, vanwege de te verwachten harde wind, niet over de brug zou gaan. Daar ging ons doel. Later kwamen zelfs berichten dat code rood was afgegeven. De start bleek verplaatst naar

8

Het is een doel op zich, het volbrengen van een halve óf hele marathon.

Wie dat wil doen, betreedt daarvoor doorgaans de gebaande paden.

Geen slecht idee. Er komt immers al zoveel op je af, hardlopen op bekend terrein geeft dan enige zekerheid.

Echter, GAC telt ook menig durfal.

Zo ging een flinke groep, goeddeels vrienden uit de Running Junkies-app, half maart naar de halve marathon van Lissabon. Een ander gezelschap, leden van de marathongroep van GAC, liep op 22 april de Connemarathon in Ierland. Met in Portugal een flinke brug en aan de Ierse westkust hoge heuvels. Twee verslagen van ooggetuigen, Ron Staal (2:13:21 in Lissabon) en Marjolein Udo (3:52:23 in Ierland). Over de hel, hagel, code rood en een onbegaanbare brug.

Over slagregens, ‘The Hell of the West’ en hier en daar een schaap.

een hoger gelegen punt, nabij de dierentuin. Na een tweede pasta-avond was niemand erop tegen om tijdig naar bed te gaan.

Naar de dierentuin …

Zondagochtend, na het ontbijt, bracht de metro ons richting dierentuin. We waren duidelijk niet de enige lopers. Ons startnummer zorgde voor gratis vervoer, het gevolg was dat wij ondergronds enige overbevolking constateerden.

Op weg naar de start klonk gezellige livemuziek. Daarna begon echter de chaos.

We kwamen erachter dat het startpunt van de halve marathon ook de start was voor de minimarathon voor wandelaars. Velen van hen wilden de brug ook wandelend ervaren, maar helaas. Na een paar honderd meter schuifelen verliep de start chaotisch.

Er was geen duidelijk zichtbare streep.

Terwijl wij wandelden, hoorden we een paar piepjes en concludeerden dat dit de start moest zijn. Zigzaggend langs wandelaars, jong en oud, konden we na een paar kilometer het juiste tempo kiezen. De route liep grotendeels over de boulevard, waarvan 7 kilometer met sterke tegenwind.

Maar ook hagel, regen en zelfs nog zonneschijn kwamen op ons pad. Door de slechte

weersverwachtingen waren de muziekbandjes langs het parcours gecanceld. En ook het publiek was thuisgebleven. Maar wij hadden onze drie trouwe supporters, die ook nog eens onze droge kleding voor na de finish hadden meegenomen.

‘De Hel van Lissabon’ Na de nodige verfrissing en een rustmoment in het hotel werd ’s avonds heerlijk gegeten in een Nepalees restaurant. Ook daar werden ervaringen gedeeld en kreeg onze halve marathon de bijnaam ‘De Hel van Lissabon’.

De maandag en dinsdag werden gebruikt om Lissabon én haar keuken verder te verkennen. Met nu wel een bezoek aan de overkant van de Taag, het grote beeld Cristo Rei en een schitterend uitzicht over de brug en Lissabon. We hebben een fantastisch weekeinde in Lissabon doorgebracht, met dank aan onze trainers, supporters en organisatoren. De ideeën voor een trainingsweekend in 2019 – en een volgende halve marathon in 2020 – liggen alweer gereed, in een zonnig land mét of zonder brug.

Ron Staal

9

Dubbelportret

Twee marathongroepen

Connemara International Marathon in Galway, Ierland Zondag 22 april 2018 Het begin van iets moois ontstaat op 22 oktober 2017, aan de keukentafel in huize Frissen onder het genot van koffie en thee met eigengemaakte appeltaart na een regenachtige duurloop. Een marathon in het buitenland wordt geopperd, maar het mag vooral niet in een land zijn waar de temperatuur flink kan oplopen. Ook moet het enigszins aansluiten op het trainingsschema van GAC, niet te ver weg zijn en betaalbaar.

De Connemara International Marathon op zondag 22 april in Ierland voldoet aan alle eisen en het enthousiasme is al direct volop aanwezig! Bijzonder nieuws verspreidt zich snel; in anderhalve week tijd is er een groep van achttien enthousiastelingen die het avontuur aan willen gaan.

The Dutch adventure seekers Zondag 8 april 2018, de dag van de NN Marathon Rotterdam, de dag dat wij onze hardloopmaatjes gaan aanmoedigen en ons ook realiseren dat wij over twee weken aan de start staan van de Connemarathon.

De kriebels beginnen nu meer en meer te komen. Het parcours in Ierland is niet te vergelijken met het vlakke parcours van Rotterdam. De lopers van de halve marathon in Ierland Annemieke Aangeenbrug, Caroline Bramwell, Jan Schutten, Maaike Verweij, Michiel Vaessen en Tjeerd Buruma kunnen zich verheugen op een fantastisch landschap, een geweldige sfeer in het startgebied in Leenaun, maar moeten zich opmaken voor vele heuvels, waaronder twee zeer pittige. De marathonlopers Caroline Daane-Kuijer, Ed Borsboom, Hans Verhoeff, John van Tuyll, Marco Twisker, Marjolein Udo, Matthias Noordanus, Richard Egberink en Roel Frissen gaan de uitdaging van de hele marathon aan en mogen eerst genieten van een adembenemende start aan het meer ‘Lough Inagh’ alvorens de zware tweede helft van de race hen te wachten staat. Anje Oosterhuis, Marianne Boelee en Peter Beukers wandelen samen de halve marathon en kunnen zo het prachtige Ierse landschap goed in zich opnemen.

Het moment is daar …

De zaterdag staat in het teken van parcoursverkenning en de spiertjes op spanning brengen, lekker eten, praten over de wedstrijd van morgen en de laatste tactiekbesprekingen delen, het opladen van de sporthorloges (geen stopcontact blijft ongebruikt) en hopen op een goede nachtrust.

Na een toch wat onrustige nacht realiseer je je dat het nu echt zover is! DE dag waar we met elkaar sinds 22 oktober zo naartoe hebben geleefd. Al de lol en al het leed dat we hebben meegemaakt, alle trainingsuren die erin zitten; het passeert de revue tijdens het stevige ontbijt. De spanning kun je van sommige gezichten aflezen. Ben je er klaar voor? Je weet dat je voldoende hebt getraind en dat je afgelopen week je rust hebt gepakt, maar ben je er echt klaar voor? Dit zijn vragen die door je hoofd gaan, je gaat het dadelijk ervaren!

Het voelt toch vreemd dat het na vandaag afgelopen is met de trainingsarbeid en dat de marathonreis eindigt. Na het ontbijt pak je je spullen en is het tijd om de bus te nemen. De bus dropt je samen met ruim 500 andere marathonlopers op een weg naast een meer, in the middle of nowhere wachtend op het startsein. Donkere wolken pakken zich samen en op het moment dat je denkt: ‘en nu gaat het los’, is daar ineens de zon. Het startschot klinkt.

Meer Iers dan dit wordt het niet!

Het plan is duidelijk: rustig vertrekken, een pace van 5:30 per kilometer en niet meegaan in de haast van de start. Energie sparen voor dat wat nog gaat komen. Na een aantal kilometers begint het. Slagregen, wind, de eerste heuveltjes en hier en daar

10

een schaap. Meer Iers dan dit wordt het niet! De eerste 21 kilometer is het genieten van de mooie omgeving en je voelt je sterk terwijl je met een actieve loophouding, waarbij je armen driftig meebewegen, de heuvels nog net niet opvliegt. Om je vervolgens te realiseren dat het toch echt wel een heel eind is; maar je gaat door, want je hebt een doel. De zon laat zich zo nu en dan weer zien en droogt je kleding, want je bent inmiddels helemaal doorweekt en lekker aan het soppen in je schoenen.

Je bent ondertussen het startpunt van de halve marathon gepasseerd en de asfaltwegen kronkelen zich prachtig door het Ierse landschap. Terwijl je je ademhaling onder controle probeert te houden wanneer je de heuvels opgaat, schieten de woorden van de trainers over de juiste loophouding en kleine pasjes voorbij in je gedachten. Je bent dankbaar voor elke Ier die zijn huis is uitgekomen om jou aan te moedigen. Bij elke waterpost die je onderweg tegenkomt, weet je dat je er weer vijf

kilometer hebt opzitten en dan bereik je bij 35 kilometer de gevreesde heuvel, ook wel ‘The Hell of the West’ genoemd. Je kunt de weg vier kilometer lang volgen, heuvelop. Van alle lopers die je voor je uit ziet gaan, rennen er daadwerkelijk maar een handjevol. Het is enorm worstelen op het zwaarste gedeelte van het parcours, maar je blijft stug doorgaan en ondanks dat je gemiddelde pace omlaaggaat, is wandelen geen optie. Je weet dat het einde in zicht is. Dit geeft moed! Bovenop voel je je oppermachtig en komt het besef dat de finish in zicht is. Nog maar 3 kilometer en 195 meter te gaan. Met deze gedachte pers je het laatste beetje energie eruit om vol trots met een gebalde vuist, een lach en een traan in Maam Cross over de finish te gaan. YOU DID IT!

prestaties zijn neergezet. Wij zijn door het deelnemen aan de marathonclinic en het weekeinde samen in Ierland weer meer naar elkaar toegegroeid en lopen voelt op zulke momenten toch echt als een teamsport. Wij willen alle trainers van de marathonclinic bedanken voor de goede voorbereiding en hun betrokkenheid. De sponsoren Annemarie Eriks, John van Tuyll en Roel Frissen bedanken wij omdat wij in stijl en als professionals hebben kunnen deelnemen aan de Connemarathon. Nu in de herstelmodus alvorens weer op te bouwen met lopen en je af te vragen: ‘What’s next?!’. Mij hoor je in ieder geval niet meer zeggen: ‘Ik loop nooit meer een marathon.’

Het marathonvirus heeft mij nu toch ook echt te pakken!

Marjolein Udo

In stijl en als professionals Wij kijken terug op een geweldig en goed georganiseerd evenement, waarbij elke loper weer grenzen heeft verlegd en mooie

11

Alleen mogen zijn Alleen mogen zijn. Wellicht een wat sombere titel voor een artikel in een sportmagazine, maar toch is het de basis van wat wij kennen als ‘privacy’. In 1879 is dit voor het eerst omschreven door de Amerikaan Thomas M. Cooley: privacy is het recht om alleen gelaten te worden. Zonder er nu een hele geschiedenisles van te maken: het is interessant om te weten dat na de Tweede Wereldoorlog zowel door de Verenigde Naties als Europa in verdragen is vastgelegd dat ‘eenieder recht heeft op privacy’. Maar ook dat je zeer zorgvuldig moet omgaan met de gegevens van en over personen.

Vandaag de dag kom je het begrip privacy overal tegen. Bijna iedereen lijkt het opeens over ‘de nieuwe privacywetgeving’ te hebben en vooral bang te zijn voor wat er komen gaat. Maar aan de privacywetgeving verandert eigenlijk niets.

Nederlanders hebben recht op privacy. Artikel 10 tot en met 13 uit de Grondwet gaan daarover. Dit is – niet meer en niet minder – de privacywetgeving. Waar het interessant wordt, zeker voor een vereniging als GAC, is dat het verwerken van persoonsgegevens (die dus gaan over jouw privacy) aan regels is gebonden. Dat is altijd al zo geweest; de meesten kennen de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) wel.

Vanaf 2016 is er een Europese verordening (een wet) van kracht, de General Data Protection Regulation (GDPR). In Nederland is deze (1 op 1) vertaald naar de Algemene verordening gegevensverwerking (AVG). En alle instanties en bedrijven die gegevens van personen verwerken, moeten daaraan voldoen. Ook GAC. Die AVG is eigenlijk een regeling die een beroep doet op onze houding en ons gedrag: de verwerkers van persoonsgegevens moeten verantwoord met de gegevens omgaan; daar zijn plichten aan verbonden. En de personen van wie het de gegevens betreft hebben bepaalde rechten. Plichten van GAC zijn – onder andere – dat we weten welke gegevens we waarvoor gebruiken, wat de doelmatigheid is en de eventuele risico’s als er onverhoopt iets fout gaat met die gegevens.

Het is niet de bedoeling om hier de AVG helemaal uit te werken, maar het is goed om te weten dat GAC, die veel persoonsgegevens verwerkt, hard bezig is om dit in lijn te brengen met de nieuwe regelgeving. Het is nog beter om te weten dat we dit niet alleen doen om aan de wet te voldoen, maar vooral om de privacyrechten en persoonlijke levenssfeer van onze leden te respecteren.

12

Voor GAC zijn wij, Friso van Wieringen en Dennis ’t Jong, bezig met een plan om de gegevensverwerking binnen en buiten GAC in lijn te krijgen met de AVG. Zowel Friso als Dennis is werkzaam op het gebied van informatiebeveiliging, risicomanagement en privacy.

Iedereen binnen de vereniging zal daarin een rol spelen: van verantwoordelijk bestuur, wedstrijdadministratie tot de leden zelf.

Nice to know: Kinderen zijn volgens de AVG een ‘bijzondere en kwetsbare’ doelgroep. Omdat kinderen niet in staat zijn risico’s of gevolgen in te schatten. Als er gegevens van en over kinderen worden verwerkt dan moet a) de wettelijk vertegenwoordiger toestemming geven (tot het 16e jaar) en b) voor het kind duidelijk zijn wat, waarom, wanneer door wie wordt verwerkt.

Alle gegevens die iets vertellen over jou (bijvoorbeeld je naam, adres en woonplaats, maar ook je bankrekeningnummer of BSN) zijn persoonsgegevens.

Weet je zeker dat je niets te verbergen hebt? Denk daar eens over na, zeker als je reist naar landen waar mensen worden vervolgd om seksuele geaardheid, godsdienst of politieke voorkeur.

Als er eenmaal ‘iets’ over jou op internet is gepubliceerd, is de kans klein dat het ooit verdwijnt. Zoek eens naar de ‘Wayback Machine’.

Je hebt het recht om jouw gegevens in te zien, te laten veranderen of te laten verdwijnen.

GAC is gegevensverantwoordelijke: hij heeft gegevens van en over de leden en moet daar zorgvuldig, transparant en open mee omgaan.

Gegevens die niet zomaar vastgelegd mogen worden zijn medische, etnische en politieke gegevens.

Wist je dat als je een lijst van aan- en afwezigheid bijhoudt, je dan een ‘persoon volgsysteem’ hebt? En daar worden strenge eisen aan gesteld.

Bij alle informatie die je verzamelt en verwerkt, moet je de vraag stellen: wat is het doel en is het niet te veel?

Toestemming geven om gegevens te mogen verwerken is niet altijd nodig. Om een ledenadministratie te kunnen voeren, heb je persoonsgegevens van leden nodig.

Maar hoe zit dat met het publiekelijk publiceren van (jeugd)resultaten op internet?

Voor vragen over privacy met betrekking tot GAC kan contact worden opgenomen met ons via: dennisenmiranda@gmail.com of friso@van-wieringen.nl Dennis ’t Jong en Friso van Wieringen

Joost In het vorige nummer schreef ik nogal onaardig over het uitsterven van de vrijwilligers. Sorry, de waarheid is niet altijd zonnig.

Gelukkig voelden slechts weinigen zich aangesproken, want er werd nauwelijks op mijn schrijfsel gereageerd. De paar echte vrijwilligers die we nog hebben zijn veel te druk bezig om zich met zoiets onbenulligs als een column bezig te houden. En de anderen drukken zoals altijd hun snor (m/v). Zij – die meer dan duizend GAC-leden die niks doen voor de club – realiseren zich natuurlijk best dat een organisatie alleen kan voortbestaan als er klussen worden opgeknapt. Maar daar is hún leven nu even te vol voor. Drukdrukdruk.

Haalt GAC 2027?

De gemiddelde leeftijd van de GAC-vrijwilliger is nu 62,4 jaar. En dat gemiddelde stijgt snel.* Als er niet snel iets verandert, dan worden essentiële klussen over een jaar of vijf niet meer uitgevoerd. Die paar gammele grijsaards kunnen het werk niet meer aan: de verloedering slaat toe en daarmee komt het voortbestaan van de hele club

in gevaar. Is dat erg? Nee hoor – dat heet evolutie. De melkboer en de sigarenwinkel zijn ons voorgegaan. En je hoort maar weinig mensen daarover klagen. Life goes on.

Sport zal wel overleven, maar het clubleven verdwijnt.

Toch zijn er positivo’s die dit doemscenario willen voorkomen. Die komen met een voorstel om voor de belangrijkste werkzaamheden mensen te betalen. Die weg is al ingeslagen, want de wc’s worden al door ingehuurde krachten gereinigd. Onvoorstelbaar toch dat dat vijftien jaar geleden nog door onszelf werd gedaan?!

Structureel vrijwilligers gaan betalen is een doodlopende weg. Dat bedenk ik niet, dat is proefondervindelijk bewezen in sectoren waar ze het al doen. Daar werd ook gedacht dat een (kleine) financiële beloning méér mensen zou aantrekken, maar toen het was ingevoerd nam het aantal vrijwilligers áf! Een bonus werkt niet, we zitten hier niet in het bankwezen.

ingang van het komend seizoen 75 euro per jaar meer contributie moeten betalen.

Het risico bestaat dat daardoor de club enkele honderden leden armer wordt. Maar voor een kleinere club zijn ook minder vrijwilligers nodig, dus dan snijdt het mes aan twee kanten. Op de ledenvergadering van november zal een uitgewerkt voorstel van dit plan in stemming worden gebracht.

Joost Huijsing

* Ik heb natuurlijk geen wetenschappelijk verantwoord onderzoek gedaan naar die leeftijd, kom nou, ik heb wel wat beters te doen. Want ook drukdrukdruk.

Toch zal geld de oplossing bieden. Niet door de vrijwilligers te betalen, maar door de niet-vrijwilligers extra te belasten.

Geen bonus maar malus. Wie minder dan twintig uur per jaar voor GAC klust zal met

[Advertenties]

uitgesport? kom mode spotten in de gooische brink hilversum 13

Jeugd

Foto’s: Sandra van den Beukel

14

Shantell Kwofie heeft talent én passie voor haar sport Shantell Kwofie is nog niet zo lang lid van GAC. Zij komt uit Almere, maar werd daar te weinig uitgedaagd en ontwikkelde zich niet genoeg.

Daarom heeft ze besloten bij GAC te komen trainen. En dat lijkt een goede beslissing te zijn geweest, want ze is zeer succesvol.

Ze heeft al meer dan 10 clubrecords, heeft op de 600 meter de derde tijd aller tijden gelopen (1:40.88) en heeft al een topsporttalentstatus! Haar trainer, Tom Dankers, is dan ook zeer trots op de prestaties van Shantell. Eigenlijk kan ze alles wel goed: sprinten, horden, kogel, springen, afstanden; ze is een goede meerkampster. Hij vindt het prettig haar te trainen, omdat ze begrijpt wat er van haar verwacht wordt.

Omdat Shantell nooit echt technische training heeft gehad, neemt ze nu alle informatie als een soort spons op.

Ze maakt enorme stappen en ontwikkelt zich razendsnel.

Ze hoort nu al bij de toppers in de atletiek in haar leeftijdscategorie. Ze kan zelfs al concurreren met oudere junioren en volgens haar trainer kan ze nog veel meer. Tom ziet haar op termijn nog wel als atleet voor Nederland uitkomen op de Olympische Spelen.

Het meest trots is Shantell op haar prestatie op de 600m indoor in Apeldoorn in januari. Maar ook haar sprong van 5 meter bij verspringen en haar prestatie op de 60m horden in Amsterdam (9.41) vervullen haar met trots. Ze heeft nu bijna elke week een wedstrijd en ze geniet er echt van.

Shantell vindt het prettig bij GAC. Ze traint in een leuke groep en vindt iedereen aardig (behalve de jongens dan…).

Ze vindt de meeste onderdelen leuk, behalve speer en discus. Dat probeert ze zo min mogelijk te doen. Die onderdelen vindt ze veel te saai.

Shantell traint zes keer per week. Ze doet dan overigens niet alleen atletiek, maar ook taekwondo en triatlon. Bij de duatlon (triatlon zonder fietsen) wint Shantell ook prijzen.

Zonder sport zou haar leven niet compleet zijn. Haar moeder steunt haar in alles, maar alleen zolang het op school ook goed gaat. Haar moeder is trots en vindt het mooi om te zien dat haar dochter zoveel talent en passie heeft voor haar sport. Dat ze daarvoor drie keer per week naar Hilversum moet rijden, vindt ze geen enkel probleem.

Shantell is afgelopen jaar begonnen op het vwo en dat kan ze gelukkig goed combineren met het sporten. Ook omdat ze de LOOT-status heeft. Met de LOOT-status krijg je de mogelijkheid om het sporten te combineren met school.

Hiermee wordt gestimuleerd dat sporttalenten ook hun diploma kunnen halen zonder het sporten te hoeven opgeven. Voor Shantell is dit heel prettig. Als ze te veel huiswerk heeft, hoeft ze bijvoorbeeld niet mee te doen met gym. Tijdens die lesuren kan ze haar huiswerk maken.

Maar het grootste voordeel van haar LOOT-status is dat ze toetsen mag verzetten als er door het sporten geen tijd is om te leren!

Sandra van den Beukel

Tom Dankers, trainer van Shantell: ‘Ze is een goede meerkampster’

15

De plek van

De groep!

Op een dinsdagavond zie ik GAC-junior Youri Fransen rennen, springen over de hordes en aan de slag gaan met de polsstok. Later spreken we in de kantine over sport, school en dromen. Hij is een vlotte prater, maar ook een serieuze jongen, met een duidelijk doel voor ogen. Zijn sport is de meerkamp en daar is hij goed in. De afgelopen winter haalde Youri bij de NK Indoor de achtste plaats bij de B-junioren. Maar wie denkt dat deze jongen alleen maar met het bereiken van de top bezig is, heeft het mis.

Youri Fransen

Een jaar of zeven geleden maakte hij kennis met atletiek, bij de open dag van AV Zeewolde. De diversiteit van de atletiekonderdelen sprak hem meteen aan. In Zeewolde waren de mogelijkheden echter beperkt, want er was geen baan. Voor het rennen moest je naar de atletiekbaan van AV Athlos in Harderwijk. Twee jaar geleden maakte hij daarom de overstap naar GAC. Momenteel traint hij drie keer per week bij ons en doet hij tweemaal krachttraining bij een sportclub in Zeewolde.

Sporten heeft hij niet van een vreemde, zijn moeder tenniste en zijn vader is vaak

te vinden in het GAC-krachthonk. Youri vindt alle onderdelen van de meerkamp leuk om te doen. Zijn voorkeur gaat uit naar polsstokhoogspringen en hoogspringen, tenminste, als het een beetje goed gaat. Zijn idool is meerkamper Eelco Sintnicolaas, die hij volgt via Instagram.

Youri heeft het erg naar zijn zin bij GAC, mede dankzij de andere sporters. De begeleiding is prima, de trainers Niels, Janet en JW weten erg veel. Op dit moment zit hij vlak voor zijn eindexamen havo en daarna wil hij door naar het vwo.

Dat is goed te combineren, want na het

ontspannende van het sporten is het altijd goed leren. De komende jaren wil hij verder werken aan de meerkamp en heel graag doorstoten naar de top drie in Nederland.

Over ‘De plek van …’ is hij heel duidelijk: dat is met de groep op de baan. ‘Het is er erg gezellig, iedereen is gemotiveerd.

Mooi om elkaar een beetje uit te dagen, te praten en te ontspannen. Het mooiste is het terrein als het langer licht is. In de zomer, bij zonsondergang.’

Zolang het gezellig blijft bij de junioren op de GAC-baan, er geen atletiekbaan is in Zeewolde, en de trainers ons jonge

talent blijven stimuleren is deze polderjongen een vaste en graag geziene klant bij GAC. Maar ze moeten daar in Zeewolde wel uitkijken. De grasveldjes en jeu de boulesbaan in Zeewolde blijven onveilig. Youri is er regelmatig aan het oefenen met discus en kogel.

Elmer van Krimpen Foto: Siebe Turksma

De marathon van Matthias

Vroeg opstaan

Pannekoeken

Meer pannekoeken

Matthias Noordanus liep op 8 april voor de tweede keer de marathon van Rotterdam.

Het was een lange dag: Hij moest heel

18

vroeg op en hij was pas laat thuis, maar hij heeft veel lol gehad en de felbegeerde medaille behaald!

Lange dag

Foto’s en collage: Petra Jongeneel en Siebe Turksma

19

r e g e o r v e i d k s a a a w m s n o e o D zo gew [Advertenties]

Hudsondreef 38 3565 AV Utrecht I 030 243 61 38 I info@zeldenrijksnacks.nl I www.zeldenrijksnacks.nl

ZLD_adv_2017_185x75.indd 1

03-11-17 09:22

Bent u slachtoffer van een verkeers (of bedrijfs-) ongeval en heeft u letsel opgelopen?

Wij verhalen namens u de schade bij de aansprakelijke verzekeraar.

Neem voor een vrijblijvend gesprek contact met ons op via 035 - 647 04 07 of 06 10 73 38 67. Of kijk op www.letselschadehetgooi.nl Letselschade ‘t Gooi • J.A. Kalfflaan 1H • 1222 NZ Hilversum 06 10 73 38 67 • info@letselschadehetgooi.nl

Zin

in Zon

ALLE BANKEN

€10.-

max. 20 minuten

20

Ergoline zonnebanken Medcos definitief ontharen I.P.L. (geen laser) Spray-Tanning (bruin zonder zon) Collageen lichttherapie (huidverbetering en verjonging) Tanden bleken

Larenseweg 43 - 45 • 1221 CJ Hilversum Tel: 035 683 23 63 • Mobiel: 06 - 543 048 29 Email: info@zonnestudiobarbara.nl Internet: www.zonnestudiobarbara.nl 7 dagen per week geopend!

De favoriete route van

Mary Langerak

De Stulp ‘Deze prachtige route is ongeveer 16 kilometer lang.

Je begint bij GAC, via Arenapark en Arubalaan naar de ingang van het Cronebos.

Loop door naar het fietspad naar Lage Vuursche.

Volg het fietspad naar Lage Vuursche. (Aan je rechterhand ligt het Hilversums Wasmeer of Klein Waschmeer met de vogelkijkhut die is opgedragen aan oud-GAC-trainer Cor Tissot van Patot.)

De kilometervreters lopen via het Wasmeer richting Lage Vuursche. De meest eenvoudige route is om het fietspad te volgen naar Lage Vuursche.

In het dorp ga je linksaf voor Kasteel Drakensteyn langs. Je kunt ook voor je de Kloosterlaan nadert linksaf slingerend door het bos langs de recreatiekuil (zie rode stippellijn op de kaart).

De route voert langs het Pluismeer, ook met vogelkijkhut. Hier leven o.a. bruine kikker, heikikker, groene kikker, watersalamander en ringslang.

De Stulp (Stulpse heide) is dan niet ver meer. Je kunt het omheinde gebied doorkruisen via een overstapje bij de afrastering.

Het is een prachtig gebied, vooral in de winter als er sneeuw ligt.

Terug loop je via De Zeven Linden, langs of over de camping en dan naar links.

Wolfsdreuvik laat je rechts liggen, vervolgens de Hoge Vuurseweg oversteken en dan ben je weer op bekend terrein, op weg naar het clubhuis.’ Veel wandel- of renplezier, Mary Langerak

21

Wim Threels door de grens van 10.000 punten Helsinki, 14 en 15 april 2018. Het WK 14-kamp. Voor mij alweer de derde keer, na 2014 en 2016. Zelfde vlucht, zelfde hotel, zelfde sporthal en zelfde medesporters. Maar toch weer spannend en uitdagend; in een nieuwe leeftijdsklasse (M65) met het idee om het wereldrecord puntentotaal te verbeteren tot 10.000.

De voorbereiding verliep goed, met ondersteuning van trainer Kees Jägers. De vorm was er. En een dag extra in Helsinki voor het acclimatiseren was heerlijk, al was het maar om vliegen op vrijdag de dertiende te vermijden.

Bleek het ook nog eens prachtig weer te zijn in Finland; het eerste mooie weekeinde van het jaar. Er lag nog een dikke ijsvloer in de haven en er lagen hopen sneeuw langs de weg.

De organisatie dit aprilweekeinde is perfect; alles gaat exact op tijd. Goede serie-indelingen naar sterkte. Een ontspannen sfeer. Na de eerste dag 36 punten vóór op het schema; geen grote missers! En volledig fit: goede vooruitzichten voor de tweede dag, die voor de meeste atleten (en ook voor mij) altijd wat minder is.

De tweede dag start om 9 uur met het gewichtwerpen, buiten bij het Olympisch Stadion uit 1952, mijn geboortejaar. Sneeuw langs de kant, aan het begin een temperatuur van rond het vriespunt, maar gelukkig komt al snel de zon erbij. Negen kilogram kogel, 10.89 meter: niet super, maar wel tevreden.

22

Daarna terug naar de hal voor de resterende zes nummers; opwarmen en dan de 60m horden: altijd een kuitenbreker.

Het is een aanval op de hamstrings zo aan het begin van de tweede dag. Bij mij gaat het echter best soepel, iets sneller dan verwacht zelfs.

Nog 5 nummers te gaan, met alleen het polshoog nog spannend (werd 2.10m). De rest is voornamelijk loopwerk (leuk!). Vooral de afsluitende 5 kilometer: 25 rondjes genieten van de sfeer en de aanmoedigingen. De 10.000-puntengrens is ruim in zicht.

Het eindresultaat? Wereldkampioen, een nieuw wereldrecord en nog een paar Nederlandse records en clubrecords.

Een heel geslaagd kampioenschap al met al.

Wim Threels

[Advertentie]

Rijksstraatweg 109 3632 AB Loenen aan de Vecht T 0294 23 39 07 E info@hulsman.nl www.hulsman.nl

23

De City Run van Nienke

Nienke van Wissen-Van Veen is in het najaar van 2017 begonnen met de startersclinic.

Haar doel was de 5 km lopen tijdens de City Run. Dat is haar gelukt, zij kwam sprintend over de finish. Op deze pagina’s het beeldverslag van haar City Run.

24

Foto’s en collage: Siebe Turksma

25

Jeugd

Fotogalerij Jeugd

3. Favoriete

loopaf st and:

4. Leuk ste he 5. Hobby, na 6. Beste (str Paspoort van: 7. Leuk ste fil Geboor teda

tum:

1. Leuk ste GA 2. Leuk ste on

26

Pupillengroep

C- wedstrijd

tot nu toe:

derdeel bij de

meerkamp:

8. Eet het lie 9. Speelt het 10. W il later

rinnering aa

n GAC:

ast atletiek:

ip)boek dat je

m:

fst:

liefst met :

graag worden

:

gelezen hebt

:

Vriendinnen voor het leven!

Vanaf het moment dat Marit van der Vliet en Elisa van der Linden elkaar ontmoetten bij atletiek zijn ze beste vriendinnen.

Ze kennen elkaar nu al ruim 10 jaar en kunnen geen dag zonder elkaar!

De vriendschap begon bij de mini’s, ze waren toen ongeveer 5, 6 jaar oud. Ze vonden atletiek best leuk om te doen, maar ze vonden vooral elkaar erg aardig.

Ze speelden na de training vaak samen en ook bij wedstrijden waren ze altijd samen te vinden. Ze hebben ook nog hetzelfde favoriete onderdeel, namelijk hoogspringen. Ze vinden zichzelf niet echt heel goed in atletiek, maar ze vinden het wel heel leuk.

Nu doen Marit en Elisa bijna alles samen.

Vrijdag na school halen ze hun spullen op en logeren dan het hele weekend bij elkaar. Ze eten samen, gaan naar de training, naar wedstrijden, ze lopen samen een folderwijk en proberen ook nog samen te shoppen. Daarna gaan ze samen chillen, tot het weer zondagavond is en ze weer ieder naar hun eigen huis moeten. Elk weekend wordt zo doorgebracht.

Ze zijn ook al een keer samen op vakantie geweest naar de camping in Putten (met ouders, dat dan weer wel …) en dat was geweldig. Lekker de hele dag samen zijn en gezellige dingen doen. Ze hebben zich geen moment verveeld en hebben ook geen ruzie gehad.

Het leukste aan Elisa vindt Marit dat ze altijd lief en aardig is: ‘Ze is echt nooit onaardig’. Marit vraagt zich af hoe haar leven eruit had gezien zonder Elisa: ‘Ik denk supersaai!’ Elisa beweert dat ze nooit tot leven was gekomen als ze Marit niet had ontmoet. ‘Marit is heel aardig en je kunt goed met haar lachen.’

De dames zitten inmiddels in de Junioren C1 en hopen nog vele wedstrijden te doen, want dan zijn ze tenminste samen.

Maar dan liever geen crosscompetities, want die vinden ze allebei maar stom …

Tekst en foto: Sandra van den Beukel

27

[Advertenties]

Hennipman Bouwbureau To make things happen Tijmen Hennipman (06-22242726) hennipman@wxs.nl

Nw. Loosdrechtsedijk 69 1231 KN Loosdrecht

Tel 035-5825502 fax 035-7440045

veern E m o Blo een zijd et

Elektrotechniek & Beveiliging

• Sterk- en zwakstroom • Verlichting • Telefoon • Brand- en inbraakbeveiliging

Coehoornstraat 201222 RT Hilversum Tel. (035) 683 33 20

Schoonmaakdiensten

Huurmen boek bloe l vanaf . a 9 p.w € 2,9

Enkhuizerzand 43 - 1274 Huizen

VOOR ALLE VORMEN VAN SCHOONMAAKWERKZAAMHEDEN

UNIEK

IN

ZIJDEN

BLOEMEN

Havenstraat 18c - 1211 KL Hilversum - tel: 035-6230920 - www.meanderbloemsierkunst.nl Openingstijden: donderdag, vrijdag en zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur

Bedrukte kleding voor je loopgroep?

Bij ThisWay kun je terecht voor een mooi bedrukt shirt, met logo of tekst.

Van running shirt tot t-shirt en... ook leverbaar per stuk!

ThisWay kledingbedrukking Pr.Frederik Hendriklaan 41, Naarden www.thisway.nl | info@thisway.nl | 035- 6560186,

28

ARNO OCKELOEN

06-22606580

STEPHAN HENDRIKS

06-23297749

FURSTER van TELLINGEN • Binnen- en buitenschilderwerk • Behang en alle soorten wandafwerking • Meerjaren-onderhoudsplan • Isolatie- en veiligheidsglas

Kroostweg 43a, 3704 EB Zeist • 030 - 695 45 04 Kamerlingh Onnesweg 96, 1223 JM Hilversum • 035 - 685 50 07

Agenda

Teken

Zaterdag 23 juni Wasmeerloop Start: fietspad Lage Vuurscheweg, naast Hilversums Wasmeer

Het aantal met Borrelia besmette teken neemt toe. Als je door een besmette teek gebeten wordt, loop je grote kans om de ziekte van Lyme te krijgen.

Het meest voorkomende signaal van de ziekte van Lyme is een rode, ringvormige uitslag op de plaats van de tekenbeet. Soms is de uitslag een blauwachtige of roze vlek. De vlek verschijnt meestal enkele dagen tot twee weken na de beet, maar dat kan ook pas na 3 maanden zijn.

Let op, niet iedereen krijgt die rode vlek of kring.

Als de ziekte niet wordt herkend en behandeld dan kunnen later allerlei ernstige klachten ontstaan. Het is dan lastig om te achterhalen of deze klachten door de tekenbeet worden veroorzaakt. Neem bij onduidelijke klachten contact op met de huisarts en vraag om een bloedtest. Als de teek de veroorzaker blijkt, dring er bij de arts dan op aan dat je een langdurige antibioticumkuur krijgt.

De Borrelia bacterie deelt zich traag, dus een lange kuur (6 weken) is niet overdreven.

Gooise Atletiek Club Hilversum

Nummer 23 – maart 2018

GAC MAGAZINE Gooise Atletiek Club Hilversum

Nummer 24 – juni 2018

Interview met

Aswin Jägers GAC MAGAZINE over materialen Portret van de van Dubbelportret familie Van der Schoot twee marathon groepen Otte en Siem, twee jonge polsstokkanjers

Shantell Kwofie heeft talent én passie voor haar sport De Beheercommissie: het gezonde hart van GAC

Zaterdag 7 juli Klaverblad Arena Games 600 deelnemers. Organisatie Arjan van Harn. www.arenagameshilversum.nl/ Zondag 26 augustus Gooise Heideloop Geologisch Museum Hofland, Hilversumseweg 51 Laren.

Zaterdag 22 september Herfstloop Start: Sinterklaasweitje, Zwarteweg 1, Lage Vuursche Zaterdag 29 september Obstacle Run 900 deelnemers.

In navolging op de APOR2017, die alleen bestemd was voor de bedrijven op het Arenapark, willen we nu de Gooise gemeenten bereiken. Hier zullen circa 240 teams van 4 deelnemers aan meedoen. www.arenaparkhilversum.nl/nieuws/? nieuws=Eerste_Arenapark_Obstacle_ Run_succes&item=20 Zondag 4 november Maple Leaf Cross 900 deelnemers.

De oudste cross van Nederland viert dit jaar z’n 71ste editie. Organisatie: Louran van Keulen. www.mapleleafcross.nl/ Zaterdag 1 december Sinterklaasloop Start: Sinterklaasweitje, Zwarteweg 1, Lage Vuursche

Gezocht: Fotograaf en stukjesschrijvers Het GAC-magazine is op zoek naar vrijwilligers die vier keer per jaar een bijdrage willen leveren voor het blad.

Vele honderden volwassen en jeugdige hardlopers, nordiccers en wandelaars verspreiden zich meerdere dagen per week door de Gooise natuur. Daar moet toch iemand bij zijn die onze clubbladredactie wil komen versterken?

Wij verwachten geen topfotograaf of bestsellerschrijver. Het mag gewoon een enthousiasteling zijn. Iemand die een goede camera en creatieve ideeën heeft, en mooie foto’s kan maken. Of iemand die het leuk vindt stukjes te schrijven over de club, zichzelf, de training, kortom alles wat met (hard)lopen en GAC te maken heeft.

Het blad verschijnt vier keer per jaar. Dat betekent dat we ook vier keer per jaar een gezellige redactievergadering hebben.

Belangstelling?

Meer info bij Sandra van den Beukel: communicatie@gach.nl

Tips: • Vermijd struikgewas en te dichte begroeiing.

• Bedek je lichaam met lange mouwen en lange broek.

• Check ook de dagen na de training of je tekenvrij bent.

• Verwijder de teek alleen met een speciale tekentang (geen alcohol of jodium gebruiken).

• Schrijf in je trainingslogboek de datum van de verwijdering van de teek.

Lees meer op www.tekenradar.nl

29

[Advertenties]

Hier had uw advertentie kunnen staan!

Interesse?

Neem contact op met Ben Bus. E-mail: benbus@online.nl Telefoon: 06 - 52090400

T E G E L Z E T B E D R I J F

Peter Philipsen & Zn. v.o.f COMPLETE BADKAMER INSTALLATIE EN AL UW TEGELWERK. OOK VOOR AANLEG VAN VLOERVERWARMING TELEFOON Peter: 06 - 533 949 46 Dennis: 06 - 543 154 51 Lambikstraat 24 | 1336 MB Almere email: peterphilipsen@planet.nl

30

[Advertentie]

Klaverblad en GAC: topprestaties verzekerd!

31

Wat doen GAC’ers als ze niet hardlopen?

Vrijwilliger bij GAC: een job met toekomst Al bij de Spanderswoudloop (wie kent hem nog) hielp Henry bij het opzetten en veilig houden van het parcours. En natuurlijk was Henry ook bij de City Run, het ambitieuze nageslacht van de Spanderswoudloop, weer van de partij.

Al snel vroeg majoor Kees (Bregman) of Henry zijn sergeant wilde worden. Sergeant Swankhuizen werd verantwoordelijk voor de 60 vrijwilligers die ervoor zorgen dat de wegen van Hilversum een keer per jaar het domein van de hardlopers zijn.

De City Run groeide en Henry groeide. Zette hij in de beginjaren de 60 vrijwilligers hoogstpersoonlijk af op de goede plek langs het parcours, tegenwoordig zijn er gedetailleerde protocollen en instructies, waardoor de huidige 140 verkeersregelaars en parcourswachten – in een steeds ingewikkelder wordend wedstrijdprogramma – moeiteloos hun werk kunnen doen. Tijd voor een nieuwe uitdaging.

De nieuwe uitdaging is er in de vorm van het runnen van de Business Run. Vier jaar geleden nam hij het stokje over van Chris Driessen. Ondertussen is Henry toegetreden tot het kernteam van de City Run. Veel verder kun je het niet schoppen binnen GAC.

Henry Swankhuizen