>>Suðurfrakland
Provensalska sólarljósið er tiltikið. Hvítir heyggjar og uppturkaðir runnar, veðurlagið er milt sum miðjarahavið.
Teir fyrstu mánaðirnar var eg sum eitt sum eitt lítið barn. Seyg til mín. Onki var gerandisligt, alt var meir ella minni eksotiskt og spennandi. Eg varð ímóti mínum væntanum sera væl móttikin sum útlendingur.
Aix-en-Provence í heimsins nalva
Aix-en-Provence er ein sjarmerandi franskur studentabýur einans tjúgu minuttir norðan fyri stórbýin Marseille og eksotiska dunnuhylin Miðjarahavið. Veðrið er so milt og sólbakað, at tú kanst hanga eina hosu upp á ein snór uttan klemmu, gloyma hana í tríggjar vikur, fyri síðani at síggja, at hon ikki hevur flutt seg ein tumma. Í andsøgn til
Marseille (grikskan uppruna) varð Aix grundlagdur av rómverjunum um ár 122 fyri Kristi føðing; áðrenn rómverjarnar vóru tað sjálvandi teir tiltiknu Asterix og
Obelix (eitt keltiskt fólkaslag), sum hingu út her. Eg gjørdist alt fyri eitt forelskaður í byggilistini í miðbýarøkinum, sum er elligomul og ævintýrlig: smáar standmyndir innhøgdar yvir vindeygum og hurðum, deiliga skeivir og litfagrir tekjusteinar, gamlir skorsteinar, brústeinsgøtur og springvøtn. Men so var tað eisini býarandin, tað ríka kafé-lívið og matstovulívið, sum bertók meg og familjuna. Aix-búgvar dáma væl at njóta lívið, og vín og matur trýtur ikki í nøkrum króki; hesin serstaki franski hátturin at hugna sær, rópa tey “ l’art de vivre” (listin at liva). Á høvuðsgøtuni “Cours Mirabeau” er tað sum á Ólavsøku hvønn einasta dag. Við tíðini leggur ein eisini merki til, at fólk flest dáma væl at pynta seg. Tann fyrsta veturin var tað
hægsti moti at ganga i svørtum, men eg timdi ikki at taka lut i nakrari gerandisligari jarðarferð, so eg for heldur i ta pinklittu skjurtuna.
At vera studentur í Aix er litfagurt og spennandi. Býurin er passaliga lítil við einans 140.000 íbúgvum (fínt hjá einum føroyingi at byrja við), harafturat er ein triðingur av teimum studentar úr bæði Frankaríki og øllum heimsins herðahornum. Møguleikarnir fyri stimbran, avbjóðing og menning eru nógvir. Studentaumhvørvið er ein væl kryddraður smeltipottur, so nógv ymisk fólkasløg, mál og mentanir, ja, - ein kennir seg sum í heimsins nalva; harafturat hevur tú Marseille og Miðjarhavstrondina beint uttan fyri hurðina.
Napoléon Bonaparte
Um tað finst ein máti at blíva heimskendur i Frankariki uppá, so er tað at eita “Napoleon” sum fornavn. Fólk gerast heilt ørkynlaði, ta ið eg opni munnin og sigi, at eg eiti Napoleon, ja, har eru eini trý sløg av reaktiónum. Sum oftast flenna tey ovfarin og vóna, at eg bara tvætli (í teirra heimsfatan hoyrir navnið Napoleon einans heima í søgubokunum). Navnið Napoleon gerst ofta dagsins vittigheit, tá ið eg læri nýggj fólk at kenna. Tað, at koma frá Føroyum er sjálvandi eitt bonus til dagsins vittigheit, men síðani fótbóltsdystin i fjør er tað brádliga vorðið lættari at greiða frá um Føroyar, og sum oftast fái eg eitt grínandi smíl afturfyri (fótbólturin ger okkurt gott hóast alt).
Tak yvir høvdið
Okkurt skal mann búgva í, segði maðurin. Og við bústaði kundi eg ikki verið meir
>> Næsta blaðsíða
impressionistarnir valdu hesar leiðir), sum fer at fylgja okkum allan vegin. Ljósið, blandar seg við kvinnurøddina í hátalaranum, og í luftini sveima ósvaraðir tankar. Tokið kemur.
heppin. Tá ið eg kom suður til Aix-enProvence við familjuni fyri at búgva tvær vikur saman í eini ferðaíbúð, hevði eg onga áning um, hvar ið eg kundi búgva. Býurin er ein væl umtóktur, bæði hjá fransmonnum og hjá ferðafólkum, tiskil eru íbúðarleigurnar tíverri farnar nógv upp seinastu nógvu árini. Eg leitaði í nakrar dagar, og sum frá himlinum var eg so heppin at finna eitt bíligt kamar á einum teologiskum kollegii, sum liggur beint við síðuna av bæði universitetinum og ítróttarhøllini – eitt lítið hugnaligt smørhol við einum ríkum felagslívi.
endaliga valið verður tikið; eg plagdi at fylgja við í øðrum fyrilestrum, so sum í fólkalívsfrøði. Universitet er nakað sum ein buffet við nógvum ymiskum meira ella minni leskiligum. Í Frankaríki eru tey universitetini bæði almenn og bílig. Eg havi goldið slakar 3.000 krónur fyri bæði lestur, ítrótt og sosiala trygging í eitt heilt ár; mann kann velja upp til tvær ítrottargreinir, og í mínum føri gjørdist tað til tveir dansitimar
Tað eru sjálvandi ikki øll, sum eru eins heppin og eg. Summi gjalda dýrar dómar fyri okkurt lítið fuktigt hol. Men leitar mann, so finnur mann i síðsta enda. Og sum áður nevnt, so hevur málskúlin ”I.E.F.E.E. tøkar vertsfamiljur í býnum; at kunna seg um bústaðarmøguleikar í góðari tíð ger sjálvandi ikki støðuna verri.
Lærarar sum duga at gera eitt hvørt turrisligt fak til eina “ævintýraferð”
Eftir at eg hevði staðið ta atgongsgevandi málsligu royndina D.E.L.F. (sum svarar til TOEFL í Englandi), brúkti eg summarið at hugsa meg um, hvørja fakliga leið, eg nú skuldi velja á universitetinum. Fyrst valdi eg bókmentavísind, men skjótt fór eg yvir til málvísind við týskum sum síðufak. Næstan øll sleppa inn á universitetið (í mótsøgn til fronsku elituskúlarnar ”Grandes Écoles”, sum næstan eru ómøgiligir at sleppa inn á), og at byrja við kann ein royna fleiri lærugreinir, áðrenn
virka sum tríggjar minuttir, so spennandi og smittandi eru teir við teirra vitan og eldhuga. Eg minnist væl byrjunartíman í fyrsta semestri, tá ið ein av mínum mergjaðastu lærarum, tann víðgongdi multilingvisturin Tournadre, segði við flokkin, at nú skuldi hann vísa okkum nakað ótrúliga sjáldsamt, sum vit ongatíð høvdu sæð fyrr í lívinum; so vendi hann sær til mín á svenskum og segði: “Kammerat Napoleon, kom upp her og bend okkum “hestur” á føroyskum upp á talvuna”. Fyri málfrøðingar er føroyskt eitt eksotiskt undurverk, tí tað er berari av teimum fornastu formunum av teirri germansku málfamiljuni.
Mann skal velja eitt síðufak fyrsta árið, og annars velur mann eitt lítið eykafak hvørt ár (í málvísind velur mann eitt mál eyka). Eg lesi so týskt sum síðufak.
um vikuna.
Málvísind, Science du langage, ella linguistics, sum tað eitur á enskum, er ein lærugrein fyri málelskarar. Vit læra eitt sindur um øll tey 7000 málini, sum verða tosaði kring allan knøttin, um hvussu málfamiljurnar hanga saman, um uppruna og menning, um málpolitikk, men eisini um tað musikalsku síðuna av okkara málburði sum jarðarbúgvar. Lærararnir liva fyri tað, teir undirvísa, og serliga eru tað tveir av mínum lærarum, sum fáa tríggjar samanhangandi tímar at
Lærugreinin málvísind breiðir seg víða við nógvum fjølbroyttum teoretiskum og praktiskum lærum, so at mann fær eitt sunt málfrøðiligt grundarlag, áðrenn mann annað árið fær møguleika at fordjúpa seg í einum ávísum, t.d. tí at gerast fransktlærari fyri útlendingum (FLE). Um ein ætlar at gerast fransktlærari ber eisini at byrja við at lesa bókmentavísind.
Aftan á skúlan kemur frítíðin
Til tey, sum síggja universitetslívið sum nakað grátt og keðiligt, so er tað at vera studentur annað enn fjøll av støvutum