Ómar Smári Kristinsson
Fjallahjólaæðið í Skutulsfirði
Bútur úr útivistarkorti Skutulsfjarðar, 2021. Bláu línum kortsins hefur fjölgað ört á milli ára og mun gera það áfram. Brátt mun þurfa að gera sér kort fyrir hjólabrautirnar. Teikning: Ómar Smári Kristinsson.
Þetta gerðist einsog sprenging. Allt í einu er Ísafjörður einn heitasti staður landsins fyrir fólk sem rennir sér niður fjöll á reiðhjólum. Hvernig stendur á því? Það þarf aðallega tvennt til. Annars vegar er það rétta landslagið. Það er til staðar í fjalllendinu uppaf Skutulsfirði, þar sem höfuðstaður Vestfjarða er. Þar er allskonar halli á brekkunum og vegir og slóðar liggja uppá heiðar. Hins vegar þarf rétta fólkið til að koma auga á möguleikana í landslaginu og gera eitthvað í málunum. Þetta fólk er líka til. Það þurfti samt eitthvað til að koma skriðunni af stað. Það eru mörg ár síðan einhver gaur byrjaði að mynda braut neðst í Hnífunum og kom sér þar upp nokkrum stökkpöllum. Fyrir fáeinum árum kom til sögunnar annar gaur, Óliver Hilmarsson, kallaður brautr yðjandi, sem hafði sama áhugamál.
Hann og fleira áhugafólk fór vinna í braut sem þau sáu fyrir sér, alla leið ofan frá Botns heiði og niður alla Hnífa, um 6 km leið. Áhuginn er bráðsmitandi. Vinir, kunningjar og fjölskyldumeðlimir brautryðjendanna, fólk með áhuga á fjallahjólreiðum, voru fljótlega komin á bólakaf í stígagerðina. Þetta fólk hefur verið kjarninn í félagsskapnum æ síðan, þó hópurinn hafi stækkað. Hlutirnir gerðust furðu hratt. Árið 2017 gaf Ísafjarðarbær leyfi fyrir brautinni. Árið eftir var brautin komin í það horf að hægt var að halda á henni keppni á hjóla 28