Biografieën

90 B Ë

Tamar Blom (NL) rondde zijn opleiding Mime aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten af in 2014. Hij richtte samen met Kajetan Uranitsch het gezelschap Wild Vlees op en zette dit later voort met Francesca Lazzeri en Job Rietvelt. Wild Vlees stond op Festival Cement met de voorstellingen When everything is human,the human is an entirely different thing,An incomplete life en Study for figure. Zijn verdere werk richt zich op ruimtelijkheid en de ervaring van de toeschouwer. De toeschouwer is niet passief, maar onderdeel van het werk.

Evangelos Biskas (GR) is choreograaf en performer. Als performer werkte hij onder andere met Guilhermo Miotto, Katja Heitmann en Charlotte Goesaert. In zijn werk als choreograaf zijn intuïtie en instinct leidende begrippen.

Zarah Bracht (D) werd geboren in Hamburg en studeerde in 2016 af aan de regieopleiding in Amsterdam. Tijdens haar studie ontwikkelde ze een theatertaal die gebaseerd is op beeld en beweging, waarbij ze tekst eerder als toevoeging gebruikt. Door de toeschouwer met haar werk mee te nemen op ontdekkingsreis in zijn of haar eigen verbeeldingswereld, wil zij de kijker actief betrekken bij het onderwerp van de voorstelling en de betekenis ervan.

Ira Brand (D) is artiest, performancekunstenaar, schrijver en curator. Ze studeerde in 2007 af aan Dartington College in theater en rondde in 2019 het Masters Programma aan DasArts af. Ze is ook de co-directeur van Forest Fringe, een prijswinnend collectief waarin ze zowel als kunstenaar en als curator in werkt.

Elias De Bruyne (B) studeerde aan de Mime Opleiding in Amsterdam. Hiervoor werkte hij als hovenier bij landschap Architect Benoit Fondu en het Arboretum van Kalmthout. En was hij vooral actief in het Vlaamse theaterlandschap bij o.a. TG Elektra en HETPALEIS. Zijn voorstelling Maria Geniaal, die hij maakte met Gale Rama, mocht spelen op verschillende festivals, waaronder De Parade, Fringe Festival en Progkunst (Oslo). Met zijn voorstelling Een zittende duif is ook, een duif, een duif, een duif speelde hij op Villanova Festival in De Studio in Antwerpen, waar hij dat jaar ook curator was. Nadien maakte hij voor Maas

Theater en Dans de jeugdvoorstelling ALASKA’ en nadien voor ZAAL 3 van Het Nationale Theater de voorstellingen Variety Show ( samen met Marijn Brussaard), Beats Of Love, Er Moest Maar Eens Een Dinosaurier Voorbijkomen. Deze voorstellingen waren te zien op het festival De Parade. Als acteur was hij onder meer te zien in Alice in wonderland van Maas TD, Our house van BVDS, Oorlog van Theater Artemis, HimmelhochjauchzendzumTodebetrüb van Warre Simons (Oerol atelier). Momenteel speelt hij in de voorstelling (…..) van Theater Artemis.

Celine Daemen (NL) is regisseur van transdisciplinair werk. Haar werk is te situeren in het grensgebied tussen theater, muziek, beeldende kunst en nieuwe media. Met een beeldende en poëtische inslag onderzoekt ze absurdistische en filosofische thema’s als eenzaamheid, melancholie en leegte. Met een sterke nadruk op muzikaliteit en atmosfeer, maakt ze mysterieuze werelden, waarin dolende figuren op zoek zijn naar houvast en elkaar. Ze studeerde in 2018 af aan de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. In dit zelfde jaar ontving De vrouw die oneindig wilde zijn de tweede prijs op Bilbao International filmfestival en ontving ze de Hustinx Stimuleringsprijs voor De Opera van de Vallende Mens. Celine wordt sinds 2017 ondersteund door VIA ZUID, talentontwikkeling in de podiumkunsten Limburg.

Lucas Devroe (B) is een choreograaf gevestigd in Tilburg, Nederland. Hij begon zijn choreografische reis op de afdeling Choreografie van Fontys, waar hij een interesse ontwikkelde in de complexe relatie tussen het individu en het collectief. Zijn focus ligt voornamelijk op de sociale structuren die wij hebben gecreëerd en hun bijkomende sociale problemen. Momenteel is Lucas actief samen met artistiek partner Izah Hankammer onder de naam moOv. Zo maken ze onderdeel uit van de nieuwe makers die gesteund worden door Makershuis Tilburg en werken ze aan een nieuwe voorstelling Night Swimmers.

Judith Clijsters (B) creëert intense dansvoorstellingen met humor aan de basis. Judith observeert hoe wij als maatschappij met ons lichaam omgaan en spiegelt dit op een luchtige en speelse manier terug aan haar publiek. Ze studeerde af aan the Northern School of Contemporary Dance (UK) waarna ze enkele seizoenen toerde met de Engelse dansgezelschappen Verve en Phoenix Dance Theatre. Momenteel werkt ze vanuit België en wordt haar werk ondersteund door C-TAKT (B) en Makershuis Tilburg. Naast haar artistieke projecten is ze gastdocent bij Artesis Hogeschool -Bachelor Dans in Antwerpen (Desingel) en werkt ze als artistiek coördinator bij Passerelle (Platform voor Jonge Dans).

Renée Goethijn (B) volgde de makersopleiding aan het Ritcs in Brussel. Ze tast er de grenzen af tussen theater en beeldende kunst. Haar drieluik To get properly confused you have to put your head underwater/Ufo’s/Two things to do and two more things to do werd geselecteerd voor TAZ Jong Werk 2013. Binnen Kloppend Hert is ze één van de vaste begeleiders van Jong Gewei en deed ze de eindregie van Studio Shehrazade. Samen met een aantal andere exRitcsers richt ze in 2014 K.A.K. op, een horizontaal verbond van 17 theatermakers, knutselaars, denkers en andere sjoemelaars. Met K.A.K. gaat ze op zoek naar andere vormen van creatie, presentatie en collectiviteit. K.A.K. creëert zowel voorstellingen, eenmalige theatrale gebeurtenissen, sessies als ontmoetingen. (www.k-a-k.be) Momenteel toeren ze met de voorstellingen SNØW en Life, death and television .

Marijn Graven (NL) studeerde in 2017 af aan de regieopleiding van de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam. In haar theaterstukken, waar verbeelding en realiteit elkaar aanraken, maakt zij de grote verhalen uit het wereldrepertoire tot een spiegel voor herkenbare, alledaagse zorgen en verlangens. Graven ontwikkelt haar werk onder de vleugels van PLAN BRABANT (Festival Cement en Het Zuidelijk Toneel) en Frascati Producties.

Andreas Hannes (GR) behaalde een Bachelor in klassieke muziek, gespecialiseerd in percussie. Van 2011 tot 2015 was hij artistiek leider van Small House Productions, een internationale en interdisciplinaire media- en performancegroep. Recent studeerde hij af aan SNDO/School voor Nieuwe Dansontwikkeling in Amsterdam. Sinds 2017 ontwikkelt hij een praktijk van ‘continuous skipping’.

Rita Hoofwijk (NL) studeerde in 2016 af aan de Toneelacademie Maastricht. In haar werk onderzoekt zij de ontmoeting, de tijdelijke relatie tussen performer en publiek tussen toeschouwers onderling, waarbij de ervaring gezamenlijk beleefd wordt. Haar werk probeert een moment van stilstand te zijn in onze dagelijkse beweging van de ene naar de andere plek, van de ene gedachte naar de volgende.

Silke Huysmans en Hannes Dereere (BE) vertrekken in hun werk vanuit concrete situaties, gebeurtenissen of plaatsen die een brede thematiek in zich dragen. Wat het duo kenmerkt, is de manier waarop ze onderzoek voeren aan de hand van

wetenschappelijke research, interviews en veldonderzoek. Silke studeerde in 2013 af aan de dramaopleiding van KASK School of Arts in Gent. Hannes behaalde in 2012 zijn diploma Theaterwetenschappen aan UGent. Na hun studies realiseerden ze verschillende in situ projecten, waarbij ze een sterke interesse ontwikkelden voor documentaire-elementen binnen het theater.

Yinka Kuitenbrouwer (NL) groeide op in Amsterdam en verhuisde in 2009 naar Gent om daar de opleiding Drama aan het KASK te volgen. In 2012 behaalde ze er haar bachelordiploma. In juni 2014 studeerde ze af aan de master met grootste onderscheiding. In december 2015 ging HonderdHuizen in première, een intieme voorstelling gebaseerd op honderd gesprekken over thuis. Met HonderdHuizen werd Yinka geselecteerd voor Circuit X en Big in Belgium. Op het Fringe Festival in Edinburgh kaapte ze een Fringe First Award en een Total Theatre Award weg. Op dit moment speelt Yinka in de nieuwste voorstelling van Het Kwartier: THE WETSUITMAN, in regie van Freek Mariën.

Francesca Lazzeri (I) is in 2016 afgestudeerd aan de Mime Opleiding Amsterdam. Als maker bij Wild Vlees stond Francesca eerder op Festival Cement met de voorstellingen When everything is human, the human is an entirely different thing,An incomplete life en Study for figure. Als theatermaker maakt ze momenteel werk onder de naam No time for commas samen met een wisselende groep kunstenaars. No time for commas staat voor directheid, voor uitgesproken en compromisloze inzet in het huidige moment. No time for commas gelooft niet in stabiliteit en is zelf in voortdurende transformatie.

Oona Libens (BE-ZW) is kunstenares. Wetenschap, technologie en de geschiedenis van het (bewegend) beeld zijn de rode draad in haar werk. Aan de hand van primitieve projectietechnieken, zoals schaduwspel en de laterna magica, verkent ze verschillende thema’s: het heelal ( Celeste, 2012), de zee ( Nausea, 2014), het lichaam (Soma, 2019) of de tijd (What is Time?, 2017-19). In een soort uitvergroot marionettentheater werkt ze een apart universum uit waarin de toeschouwer ziet hoe de beelden haast op ambachtelijke wijze geconstrueerd worden. Zo breekt ze uit het tweedimensionale scherm en creëert ze een analoge virtual reality die het midden houdt tussen educatieve documentaire en abstracte animatiefilm. Oona Libens studeerde af in 2012 aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Ze woont en werkt in Brussel en in Zweden.

Cherish Menzo (NL) studeerde in 2013 af aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (Urban Contemporary Dance) en

was sindsdien te zien in werk van o.m. Eszter Salamon, Akram Khan, Leo Lerus, Hanzel Nezza, Olivier Dubois, Lisbeth Gruwez, Jan Martens en Nicole Beutler. Als performer valt ze op door haar krachtige, beheerste, onontkoombare fysieke aanwezigheid. In 2016 maakte ze samen met Nicole Geertuida, EFES (Bronze award winner), een uitputtend duet waarin perfectie en feilbaarheid intrigerende vragen opriepen over hoe wij de mens het liefst zien. Het duet werd onder meer in Frascati getoond. In 2017 maakte Menzo i.h.k.v. Fraslab (Frascati Producties) samen met Benjamin Kahn de solo Sorry, But I Feel Slightly Disidentified… een cartografie van hoe we de ander ervaren en ontmoeten. Hierna maakte zij LIVE (Het Veem, 2018), een kruising tussen een dansperformance en pop/rock concert in samenwerking met muzikant Müşfik Can Müftüo lu. Vanaf 2019 werkt Menzo verder bij Frascati Producties: JEZEBELwerd gepresenteerd tijdens Fringe en Cherish Menzo won er een Amsterdam Fringe en International Bursary award mee.

Salomé Mooij (NL) is performer en theatermaker. Ze maakt in situ performances die zich kenmerken door een verlangen naar aftasten, uitvouwen en het verbinden aan het micro- en het macroniveau in ons bestaan. Ze studeerde in 2018 af waarna ze toerde met haar collectief Dividu, en als performer met Dying Together en Building Conversations bij Lotte van den Berg. De komende twee jaar focust ze zich op het ontwikkelen van haar eigen artistieke praktijk, daarin gesterkt door de Nieuwe Makers Regeling van het FPK.

Gerjan Piksen (NL) is componist en theatermaker en heeft gestudeerd aan de opleiding T.I.M.E. (muziektheater) van het Koninklijk Conservatorium van Den Haag. Hij componeerde o.a. de muziek voor de voorstelling Het Verhaal Van Het Verhaalvan Theater Artemis / Het Zuidelijk Toneel. Op dit moment volgt hij een ontdekkingstraject bij het interdisciplinaire muziektheatergezelschap Veenfabriek in Leiden.

Annemijn Rijk (NL) studeerde in 2016 af aan de Bachelor of Choreography van de Fontys Danceacademy. Met het lichaam als basis en referentiepunt voor wat ons bindt, is dans voor haar het optimale medium voor communicatie. Annemijns werk is zowel fysiek als theatraal, waardoor ze meerdere lagen aanboort. Haar afstudeervoorstelling Milk & Honey werd genomineerd voor de ITS Krisztina de Chatel Award en de Boulevard Entreeprijs. In 2017 creëerde ze de solo L.A.M. die ze in 2018 voor festival Schritt_macher vermaakte naar een groepsstuk voor 24 dansers. Lullaby, een duet in samenwerking met Piet van Dycke speelt sinds 2018 op tal van podia en festivals door Nederland, waaronder Moving Futures en Festival Cement. Annemijn creëerde ook choreografiëen voor instellingen als De Stilte, de vooropleiding dans Artez en Fontys Dance Academy.

Momenteel werkt ze als freelance choreograaf met Noord-Brabant als uitvalsbasis en is ze verbonden aan het Makershuis Tilburg waar ze werkt aan het meerjarige project Body of Art.

Bart van de Woestijne (NL) is schrijver, theatermaker en filmmaker. Hij poogt in zijn werk samen met het publiek grip te krijgen op levensgrote thema’s, zoals de dood. Zijn voorstellingen bewegen zich in het gebied tussen beeld en verbeelding, met als hulpmiddelen taal en poëzie. Het theatraliseren van de realiteit (een paard, een rechtbank, een kind) en zo de realiteit tot kunst verheffen, kenmerkt zijn werk. Een voorstelling ziet hij als denkoefening over wat het betekent mens te zijn, in relatie tot de wereld, tot dieren, tot anderen en onszelf.

Bram van Helden (NL) heeft een achtergrond in theater (Fontys Tilburg) en Muziektheater (Koninklijk Conservatorium Den Haag). Zijn werk bevindt zich op het snijvlak van beeldende kunst en theater.

De Vlieg maakt vernieuwend gedragstheater met nieuwe teksten. Met een fascinatie voor de ploeterende mens zoekt ze naar troost in het alledaagse sociale ongemak. De Vlieg is opgericht door Teun Smits en Linda Zijl. Samen vormen zij de artistieke kern.

Star Boy Collective is een collectief van WestAfrikaanse voetballers die toevallig in de wereld van hedendaagse performance terecht zijn gekomen. Hun onbeschroomde en authentieke stijl is geladen met nieuwe denkbeelden over de Westerse maatschappij. De urgentie van hun ongecensureerde expressie vloeit voort uit hun ervaring als economische migranten in Europa. Hun voorstellingen openen de regels van het theater om in directe dialoog met het publiek te treden.

Hélène Vrijdag (F) studeert momenteel af aan de Performance opleiding op de Toneelacademie Maastricht. Haar werk centreert zich rondom overdonderende verstilling : alle mogelijke manieren om het begrip ‘stilte’ groots te belichamen als performer. Dit doet ze juist door altijd te vertrekken vanuit stem, geluid en muzikaliteit. Ze is sound-designer en sopraan met een grote liefde voor taal. Al schrijvend filosofeert ze tegelijkertijd over het woord als beperkt communicatiemiddel. Ze probeert dan ook zintuiglijk werk te maken en is daarbij gefascineerd door texturen in geluid, kleur, beeld en taal.

Timo Tembuyser (B) is performer, zanger en componist. Hij studeerde in juni 2019 af aan de Performance opleiding van de Toneelacademie in Maastricht (Institute of Performative Arts) en schoolde zich als zanger binnen de afdeling Muziektheater van het Rotterdam Conservatorium (Codarts University for the Arts). Voor zijn studies in Nederland studeerde Timo in België : hij rondde in 2014 de masteropleiding Architectuur en Stadsontwerp af aan de Universiteit Gent. In die academische scholing onderzocht hij voornamelijk in hoeverre het theatrale kader het publieke leven oplaadt, en hoe de specifieke ruimtelijkheid van een plek een theatrale gebeurtenis beïnvloedt die daar plaatsgrijpt. Het verlangen dat theoretische onderzoek in de praktijk te brengen leidde hem naar Nederland: hij woont in Rotterdam, van waaruit hij leeft, werkt en onderzoekt in een landschap dat misschien wel het best als “muziektheaterarchitectuur” kan worden omschreven.

Het Pijpcollectief staat onder artistieke leiding van Lisanne van Aert en Lotte Lola Vermeer. Zij leerde elkaar kennen tijdens de opleiding Writing for Performance een de HKU. Zij vonden elkaar in hun verlangen om niet enkel te schrijven, maar ook op andere manieren te werk te gaan. Sinds de oprichting van Het Pijpcollectief staan intensief veldwerk en ontmoetingen, met mensen en groepen die wij ons dagelijks leven niet tegenkomen, centraal. In 2015 maakten zij Een Symposium over Levensgenieten. In deze theatrale talkshow onderzochten zij samen met een zevental vijftigplussers (waaronder de voorzitter van de Nederlandse Federatie voor Pijprokers) het onderwerp ‘levensgenieten’. De daaropvolgende zaalvoorstelling Conquest of Paradise (2016) was een megalomane egotrip, waarin zij de tomeloze ambities van hun generatie thematiseerden. In Prozac Palace (2017) onderzochten ze hun vooroordelen tijdens een bezoek aan het all-inclusive hotel en uitgaanscentrum Preston Palace in Almelo.

House of Nouws is een artistieke kern van generatiegenoten met Sanne Nouws als regisseur. Het huis maakt bonte voorstellingen met existentiële thema’s, zwarte humor en smeuïg spel. De jeugdvoorstellingen van House of Nouws zijn feestelijk ontregelend. Ze bestaan niet zonder de reacties van kinderen in het publiek. Door met de spelregels van theater te spelen, lopen echt en nep rigoureus door elkaar. De jonge toeschouwers zitten als hooligans in het theater, betrokken en partijdig. Sanne Nouws maakte eerder de jeugdvoorstelling Hendrik IV (ongeschikt voor kinderen) (8+) en regisseerde Geeft Niks (5+) en De Heelalbeuker (9+). Ze staat met haar zevende productie op Cement.

Patrick Housen (B) heeft zijn wortels in de heden- daagse muziek en progressieve rock en metal, maar kleurt graag buiten de lijntjes van genres. Hij is continu op zoek naar manieren om zijn artistieke canvas, gebaseerd op het auditieve, verder in te kleuren en uit te breiden. Daarmee creëert hij(muzikale) werelden waarin je als luisteraar wordt ondergedompeld. Patrick wordt als jonge make rondersteund door onder meer: C-TAKT (B), Intro in Situ (NL) en VIA ZUID (NL). Hij volgde zijn Bachelor en Master Compositie aan het Koninklijk Conservatorium van de School of Arts, Gent (BE). Vervolgens volgde hij daar de lerarenopleiding en behaalde in 2017 zijn European Postgraduate in Arts in Sound aan de School of Arts, Gent (BE); de Nederlandse Filmacademie, Amsterdam (NL) en de Internationale Filmschüle, Keulen (DE).

Menzo Kircz (NL) is in 2018 afgestuurd van de masteropleiding drama aan het KASK te Gent. Sindsdien speelde hij zijn afstudeervoorstelling Onduidelijke Correspondenties op verschillende plekken in Europa. Het afgelopen jaar was hij samen met Leontien Allemeersch artistiek resident bij de Koer in Gent. Samen met Mirte Bogaert heeft hij project Other People, common ground opgezet, een twintig jaar durend onderzoek naar samen-werken. Daarnaast is hij actief voor de stichting Kunst in de Klas, die zich inzet om basisschoolkinderen met kunst in contact te laten komen.

Sandman is opgericht door Sabine Molenaar in 2012 en is gebaseerd in Brussel. Sandman werkt cross-disciplinair met performance en film en heeft vier podium producties gecreëerd: That’s it(2013), Touch Me(2015), Almost Alive (2017) en A Moment(2017 welke een korte en aangepaste versie is van Almost Alive) en drie korte dansfilms: Wish her ill(2012), That’s it(2013) en Kali (2016). Sabine Molenaar studeerde acht jaar dans aan de vooropleiding Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg en vier jaar Moderne Theater Dans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Tijdens haar tijd in Amsterdam was ze mede-oprichter van het gezelschap Instant Collective. Hierna verhuisde ze naar Brussel om te werken met o.a. Peeping Tom, JOJI inc en Speedbattle Collective. Vanaf 2014 werkt Sandman in een meerjarig samenwerkingsverband met DansBrabant & Kosmonaut.

Rob Smorenberg (NL) studeerde aan de Mimeopleiding van de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam. Als speler was hij onder meer te zien bij De Warme Winkel (DWW speelt DWW en Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or), Davy Pieters, Zarah Bracht, Sanne Nouws, Marcelo Evelin en Sam Scheuermann.