ΦΕΣ τ. 6 by FESandMES EnadiaStoSistima

τεύχος 6 ● απρίλης 2009 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Πρωτομαγιά Φοιτητές-εργαζόμενοι κοινός αγώνας ΟΛΟΙ στις διαδηλώσεις την 1η του Μάη

(σελ. 13)

Πανευρωπαικη αντισταση

Μαρξ στο Σόχο Μια θεατρική παράσταση για την επικαιρότητα του μαρξισμού

(σελ. 7)

Γυναικείο Η πάλη ενάντια στο σεξισμό και οι ρίζες της γυναικείας καταπίεσης

(σελ. 12) Αντιρατσιστικό Μετά την 21 Μάρτη, η ηάλη ενάντια στο ρατσισμό συνεχίζεται

(σελ. 6-7)

● στην κρίση ● στα μέτρα τους ● στη συνθήκη της Μπολόνια ● στην καταστολή

Φοιτητικές εκλογέςΕυρωεκλογές: με την ριζοσπαστική Αριστερά των αγώνων και της ανατροπής

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα είμαστε ομάδες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που αγωνιζόμαστε ενάντια στο σύστημα του κέρδους, του πολέμου και του ρατσισμού, μέσα και έξω από τις σχολές μας. Παλεύουμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς εξετάσεις και βαθμολογία. Διεκδικούμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για καλύτερες υποδομές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των καθηγητών και των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν και να παλεύουν ελεύθερα, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το άσυλο και διεκδικούμε τη διεύρυνση του. Τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να παλεύουμε και να πετυχαίνουμε νίκες είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις. Σε αυτούς τους αγώνες έχουμε συμμάχους τους πανεπιστημιακούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους. Η δράση μας δεν περιορίζεται μόνο στις σχολές. Παλεύουμε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τη λιτότητα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων επιδιώκοντας τον κοινό αγώνα μαζί τους γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούμε απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Ταυτόχρονα παλεύουμε για το τσάκισμα του ρατσισμού και του σεξισμού μέσα στις σχολές, και κάθε διαχωρισμού που μας επιβάλλουν οι «από πάνω». Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος, που απειλούν τους λαούς όλου του κόσμου. Βασικό μας όπλο η ενότητα της Αριστεράς στη δράση, γι’ αυτό συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα μαζί με άλλα φοιτητικά σχήματα, γι’ αυτό στηρίζουμε το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Αλλά χρειαζόμαστε και μια Αριστερά που να εμπνέεται από τις εξεγέρσεις του παρελθόντος και να παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Όραμά μας ένας διαφορετικός κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι εργαζόμενοι και όπου όλοι μαζί θα αποφασίζουμε για τις ανάγκες μας. Ένας πραγματικά σοσιαλιστικός κόσμος, μακριά από καταπιεστικά καθεστώτα ή δήθεν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογικότητα και ριζοσπαστική πολιτική, γι’ αυτό σας καλούμε να δυναμώσετε τους Φοιτητες-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε κάθε σχολή. Να παλέψουμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: ● Δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους ● Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ● 5% του ΑΕΠ για την παιδεία ● Καμιά εφαρμογή - Κατάργηση του νέου Νόμου-πλαίσιο ● Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες - Κάτω τα χέρια από το άσυλο ● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα ● Καμιά συμμετοχή των φασιστών στους φοιτητικούς συλλόγους ● Ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες - Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που το επιθυμούν ● Κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης - Αντίσταση στο μιλιταρισμό ● Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - Όχι δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς

στην πρωτομαγια, στουσ

Με την Αριστερά

Βρισκόμαστε τέσσερις μήνες μετά τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη. Η οργή της νεολαίας για την ανασφάλεια, την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την υποβάθμιση της παιδείας συνεχίζουν να υπάρχουν. Την ίδια στιγμή η οικονομική κρίση καλά κρατεί με εκατομμύρια απολυμένους σε όλο τον κόσμο και σοβαρές επιπτώσεις στα εισοδήματα των οικογενειών μας.

ε αυτές τις «άγριες» συνθήκες, ο Καραμανλής μας ζητάει «να κάνουμε θυσίες» γιατί «έχουμε κρίση». Όμως ξέρουν πολύ καλά, ότι η άγρια καταπίεση μπορεί να γεννήσει καινούριους αγώνες και εξεγέρσεις. Οι μεγάλοι αγώνες των τελευταίων χρόνων (άρθρο 16, νόμος πλαίσιο, Δεκέμβρης), στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδια τους. Γι αυτό και οι αλλαγές στην παιδεία είναι πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Ο δήθεν διάλογος, για την αλλαγή στο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια είναι μια προσπάθεια καλοπιάσματος του φοιτητικού κινήματος. Είναι μόνο η βιτρίνα. Γιατί την ίδια στιγμή ο νόμος-πλαίσιο εφαρμόζεται κανονικά και οι δαπάνες για την παιδεία είναι πιο μειωμένες από ποτέ. Όλοι οι φοιτητές-τριες ζούμε καθημερινά στο πετσί μας τις επιπτώσεις του νόμου-πλαίσιο, στις σπουδές μας, αφού πληρώνουμε ένα μεγάλο μέρος των συγγραμμάτων μας, πανάκριβα υλικά για τα εργαστήρια μας, δεν πληρωνόμαστε για την πρακτική μας άσκηση. Όλα αυτά γίνονται ακόμα χειρότερα, αφού η κυβέρνηση με πρόφαση την οικονομική κρίση, μειώνει ακόμα περισσότερα τις κοινωνικές δαπάνες. (σελ 4-5) Απέναντι σε όλα αυτά αντιδρούμε. Αφού λοιπόν δεν μπορούν να μας πείσουν να σταματήσουμε στους αγώνες μας, προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν. Συλλαμβάνοντας μαθητές και φοιτητές (εξέγερση Δεκέμβρη), βάζοντας κάμερες παντού, θεσμοθετώντας παράλογους περιορισμούς στις διαδηλώσεις, αυξάνοντας την αστυνόμευση, φτάνοντας στο σημείο μετά τα «πράσινα παπούτσια» να ποινικοποιούν ακόμα και τη κουκούλα. Την ίδια στιγμή κυβέρνηση, ακροδεξιοί, ΜΜΕ παρουσιάζουν τους φοιτητές και την αριστερά, σαν ακραίους, τρομοκράτες, κουκουλοφόρους κλπ. Σε αυτό το κλίμα τρομουστερίας επαναφέρουν το ζήτημα του Ασύλου. Η επίθεση τους έχει διπλό στόχο. Από τη μια να καταργήσουν τη ελευθερία στα πανεπιστήμια και τις συλλογικές διαδικασίες, και από την άλλη να απομονώσουν τους φοιτητές από την υπόλοιπη κοινωνία. (σελ 16) Μόνη απάντηση στη κρίση που δημιουργούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας, οι αγώνες μας. Δεν παραιτούμαστε από το δικαίωμα μας να αγωνιζόμαστε. ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ, φωνάζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι και νεολαίοι στις απεργίες και τις διαδηλώσεις που συγκλονίζουν την Ευρώπη. Όλοι μαζί δίνουμε καινούργιο ραντεβού στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς. (σελ 13) Το επόμενο διάστημα, για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, θα χρειαστεί να κινητοποιούμαστε. Να οργανώνουμε κινητοποιήσεις μαζί με τους συναδέλφους και τους καθηγητές μας. Συνελεύσεις τμήματος, εκδηλώσεις,

απρίλης 2009

καθημερινουσ αγωνεσ, στισ εκλογεσ

για την ανατροπή! παραστάσεις διαμαρτυρίας, τοπικές διαδηλώσεις και μεγαλύτερες σε συντονισμό με άλλες σχολές. Κάθε μικρή νίκη είναι μεγάλη, κάθε μάχη είναι σημαντική. Πάνω από όλα μην ξεχνάμε ότι έχουμε στα χέρια μας σημαντικά όπλα. Τη συνέλευση, τη διαδήλωση, τη κατάληψη. Σε αυτό το κλίμα γίνονται οι Ευρωεκλογές στις 7 Ιούνη (σελ 11) αλλά κυρίως οι φοιτητικές εκλογές στις 13 Μάη. Εκλογές που πρέπει να μετατραπούν σε ένα μεγάλο δημοψήφισμα ενάντια στη δεξιά παράταξη (ΔΑΠ) και την ψεύτικη αντιπολίτευση της ΠΑΣΠ. Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών να στείλει μήνυμα, πως οι φοιτητές στηρίζουν την ενωτική και ριζοσπαστική αριστερά, μέσα στις σχολές,

δηλαδή την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Ταυτόχρονα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ το δυνάμωμα των πιο ριζοσπαστικών ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια. Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και κάθε είδους καταπίεση, η συνεπής προσπάθεια για το χτίσιμο ενός δυνατού μετώπου φοιτητών-καθηγητών, η απεύθυνση στην πιο δυναμική τάξη, τους εργαζόμενους, η στήριξη των πιο ριζοσπαστικών μορφών πάλης , το όραμα για μια κοινωνία βασισμένη στις ανάγκες, μπορούν να μας οδηγήσουν σε νίκες. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι ομάδες των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα οργανώνοντας τις μάχες σε κάθε σχολή, σε κάθε πόλη.

Άρωμα εξέγερσης στην Ευρώπη Τους τελευταίους μήνες ένας γύρος νεολαιίστικων κινητοποιήσεων συγκλονίζει την Ευρώπη. Η επίθεση στη δημόσια δωρεάν παιδεία, ήταν εξαρχής μια συντονισμένη πανευρωπαϊκά κατεύθυνση (με τα σχέδια για Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης, τη συνθήκη της Μπολόνια κ.λπ.). Το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει γίνει στόχος μόνιμων επιθέσεων των καπιταλιστών πανευρωπαϊκά, αλλά παράλληλα έχει αναδειχτεί ως βασικός «πυλώνας» της αντίστασης εδώ και χρόνια (το «κίνημα του Πάνθηρα» στην Ιταλία τις αρχές της δεκαετίας του ’90, το «υπουργοφάγο» (Κοντογιαννόπουλος, Αρσένης, Μαριέτα, Στυλιανίδης) κίνημα στην Ελλάδα, το γαλλικό κίνημα πάνω στο οποίο έχουν σπάσει τα μούτρα τους όλες οι γαλλικές κυβερνήσεις από το 1995 μέχρι σήμερα). Όλα αυτά τα χρόνια, κάθε κίνημα νεολαίας λειτουργούσε ως πηγή έμπνευσης για τους νέους των υπόλοιπων χωρών και συχνά έδινε τη σκυτάλη για τη συνέχιση του αγώνα. Δημιουργήθηκε μια άτυπη «διεθνοποίηση» κάθε νεολαιίστικου αγώνα που ξεσπά. Αποκορύφωμα το 2006 και το συγκλονιστικό κίνημα των Γάλλων φοιτητών και εργατών που πέτυχε την κατάργηση του CPE (Νόμος Πρώτης Απασχόλησης που θεμελίωνε την ανασφάλιστη εργασία των απόφοιτων). Το σύνθημα «εδώ θα γίνει της Γαλλίας» έγινε πραγματικότητα στην Ελλάδα μόλις ένα μήνα μετά, με τις καταλήψεις διαρκείας ενάντια στο νόμο-πλαίσιο. Τους μήνες που ακολούθησαν, οι αγώνες μας στην Ελλάδα και η μεγάλη νίκη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 τον Μάρτη του 2007 κέρδισαν την προσοχή και την υποστήριξη σε όλη την Ευρώπη. Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης η μάχη αυτή έχει οξυνθεί. Στους προϋπολογισμούς των κυβερνήσεων, η παιδεία είναι αυτή που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης. Ταυτόχρονα αυξάνεται από τους καπιταλιστές η πίεση πάνω στις κυβερνήσεις να περάσουν τα μέτρα που έχουν

καθυστερήσει και να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση. Από τη δικιά μας μεριά, κλιμακώνεται η αντίσταση στα σχέδιά τους. Η φωτιά που έβαλε στους δρόμους της Ιταλίας το φοιτητικό κίνημα το φθινόπωρο που μας πέρασε δεν έχει σβήσει ακόμα. Ήταν ο πρώτος μεγάλος αγώνας διαρκείας (με αναφορές στη μάχη ενάντια στον CPE) από όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση και το σύνθημά του έγινε γρήγορα πανευρωπαϊκό: «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την δική σας κρίση!». Τα «δεκεμβριανά» στην Ελλάδα προκάλεσαν ένα διεθνές κύμα αλληλεγγύης, πυροδότησαν τους αγώνες των μαθητών στη Γαλλία που ανάγκασαν τον Σαρκοζί να πάρει πίσω τις μεταρρυθμίσεις του, έγιναν «φάντασμα» που στοίχειωνε τις κυβερνήσεις όλων των ευρωπαϊκών χωρών (το «ελληνικό παράδειγμα» ήταν κυρίαρχο στις συζητήσεις όλων των ΜΜΕ και όλων των διεθνών διασκέψεων ηγετών). Την ίδια περίοδο ξεκινούσαν οι κινητοποιήσεις των Ισπανών φοιτητών ενάντια στην επιβολή της διαδικασίας της Μπολόνια. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που φοιτητικοί αγώνες έχουν ξεσπάσει σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες ταυτόχρονα. Σχηματίζοντας το «διαβόητο μεσογειακό τόξο» που λένε και οι «από πάνω») συγκλονίζονται από αγώνες της νεολαίας. Απέναντί τους έχουν σκληρές δεξιές κυβερνήσεις (Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι,) που χρησιμοποιούν την πιο άγρια καταστολή, με συνεχείς συγκρούσεις στους δρόμους αλλά και μέσα στα πανεπιστήμια. Οι καπιταλιστές δεν ξέρουν από πού θα τους έρθει. Φοβόντουσαν μη γίνει «της Γαλλίας», τρόμαξαν από την άμεση εξάπλωση του «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας», φοβήθηκαν να μην εξαπλωθεί το «ελληνικό παράδειγμα», φοβούνται να μην γίνει παράδειγμα η Καραϊβική. Να είναι σίγουροι ότι αργά ή γρήγορα ο χειρότερος φόβος τους, ένας νέος «Μάης» θα γίνει πραγματικότητα! Και εμείς θα κάνουμε τα πάντα για αυτό. Πανευρωπαϊκή αντίσταση!

Γνωριμία με το έντυπο των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα Φτάσαμε αισίως το 6ο τεύχος του εντύπου των ΦΕΣ. Πέρσι, το Μάρτη του 2008 κυκλοφορούσαμε το 1ο μας τεύχος με πολλές ελπίδες αλλά και αγωνίες για το πώς θα πήγαινε. Τώρα, είμαστε πολύ χαρούμενοι για τη σταθεροποίηση της κυκλοφορίας του (σχεδόν κάθε δίμηνο), για την συνεχή διεύρυνση της διακίνησης, παιδιών που γράφουνε αλλά και των σχολών στις οποίες παρεμβαίνουμε. Σ’ αυτό το τεύχος έχουμε ρίξει περισσότερο βάρος στις εκλογικές μάχες που έχουμε μπροστά μας, αλλά και στο «άρωμα εξέγερσης» που υπάρχει στην Ευρώπη. Ήδη προετοιμάζουμε το επόμενο, καλοκαιρινό και μετεκλογικό τεύχος, που θα έχει πολλά νέα για το κάμπινγκ των ΦΕΣ που θα γίνει γύρω στις 1/8 αλλά και για μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση του αγαπημένου μας «Μαρξ στο Σόχο». Περιμένουμε παρατηρήσεις, άρθρα, φωτό, ή απλά ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων στο e-mail fes@dea.org.gr. Θα μας βρείτε στις παρακάτω πόλεις: Αθήνα 6945498732 - 210 3306286 Θεσσαλονίκη 6976034706 Πάτρα 6945077461 Ηράκλειο 6975206490 Κοζάνη 6975522509

Ρέθυμνο 6932008743 Γιάννενα 6945704488 Λιβαδειά 6948364232 Βόλος 6979459034 Λαμία 22310-38006

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

δρασεισ και νεα απο τισ σχολεσ ΑΠΘ: Κατάληψη ενάντια στις εργολαβίες Σε κατάληψη πέρασε το κτίριο διοίκησης του Α.Π.θ. από τις 16/3 από την πρωτοβουλία "ενάντια στις εργολαβίες στο Α.Π.Θ." , με τη στήριξη και φοιτητικών συλλόγων.

ίτημά τους η μονιμοποίηση όλων των "εργολαβικών" εργαζομένων στο Α.Π.Θ. Την κατάληψη στήριξαν κυρίως φοιτητές αλλά συμμετείχαν κι εργαζόμενες καθαρίστριες, που με συνέλευση αποφάσισαν στάσεις εργασίας στις 17,18,19 Μάρτη και συμμετείχαν μαζικά σε κινητοποίηση που κάλεσε η κατάληψη στις 19/3.Η κατάληψη επίσης πήρε απόφαση για συμμετοχή στην αντιρατσιστική κινητοποίηση στις 21/3. Σε απάντηση η Σύγκλητος του ΑΠθ συνεδρίασε (?) στο αμφιθέατρο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ (!) κι ο πρύτανης του ΑΠΘ Α. Μάνθος κάλεσε την Τρίτη 12μμ την πανεπιστημιακή κοινότητα σε κινητοποίηση ενάντια στους καταληψίες (!!!), ενώ ανακοίνωσε ότι θα υπερασπιστεί το σπάσιμο της κατάληψης "με κάθε νόμιμο μέσο"! Πράγμα που άφηνε σοβαρές αμφιβολίες για το χαρακτήρα της αντι-συγκέντρωσης αλλά κι υπόνοιες για επικείμενη κατάργηση του ασύλου και "πρόσκληση" των ΜΑΤ, με τη στήριξη των βασικών ΜΜΕ. Όμως όλοι οι καλοθελητές πήραν την απάντησή τους. Η κατάληψη κάλεσε την Τρίτη 31/3 κόσμο σε μαζική παρουσία για να υπερασπίσει το άσυλο και σε μαζική συμμετοχή στην απεργία της Πέμπτης 2/4, ενώ ψηφίσματα συμπαράστασης εκδόσαν 10 φοιτητικοί σύλλογοι (κάποιοι από αυτούς με συνελεύσεις), ο ΕΣΔΕΠ κι ο σύλλογος μεταπτυχιακών Θεσ/νίκης, αλλά κι άλλα σωματεία όπως η ΠΕΚΟΠ. Έτσι από το πρωί της Τρίτης μαζεύτηκε πολύς φοιτητόκοσμος για να προασπίσει το άσυλο, αλλά και καθηγητές κι άλλοι εργαζόμενοι και μέλη αριστερών οργανώσεων (και του ΣΥΡΙΖΑ). Τελικά, με τη συμπαράσταση να εξαπλώνεται και τη χρήσιμη παρέμβαση της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ Πανεπιστημιακών (που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ) η συγκέντρωση ματαιώθηκε και μετατράπηκε σε ανοιχτή Σύγκλητο, με πάνω από 1000 φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενους, όπου η κυριαρχία της Αριστεράς ήταν φανερή. Έτσι ο πρύτανης δεσμεύτηκε ότι θα τις επόμενες μέρες θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να διακοπεί η εργολαβία και να προχωρήσει η μονιμοποίηση των εργαζομένων. Η κατάληψη συμμετείχε με μαζικό μπλοκ στην απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων (2 Απρίλη) και τελικά έληξε στις 6 Απρίλη, με προσανατολισμό σε άλλες κινητοποιήσεις. Την ίδια ημερομηνία πραγματοποιήθηκε μαζική συνέλευση

των εργαζομένων σε εργολαβίες στο ΑΠΘ και αποφάσισε κινητοποιήσεις (έως κι απεργίες) μετά το Πάσχα! Το κίνημα ήδη μπορεί να μιλάει για μια νίκη, που προήλθε με αγώνα διαρκείας, την πλατιά κινητοποίηση των φοιτητών, την κάλυψη της Αριστεράς (πλην ΚΚΕ) ειδικά όταν απειλήθηκε το άσυλο. Είναι πολύ σημαντικό και σημείο της εποχής ότι πλατύτερα τμήματα των φοιτητών πλέον ασχολούνται με τα προβλήματα των εργαζομένων, και βλέπουν σε αυτούς τον εαυτό τους, βλέπουν ότι θα είναι η γενιά των πτυχιούχων που θα δουλεύει ελαστικά για 700 ευρώ (ή και πολύ λιγότερα). Αλέξης Λιοσάτος Παιδαγωγικό Θες/νίκης

Χημικό: Κινητοποιήσεις για τα εργαστήρια Το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι γνωστό. Δεν περιμέναμε όμως ότι θα βάζαμε καθημερινά τη ζωή μας σε κίνδυνο εξαιτίας του. Παρ'όλο που το τμήμα Χημείας αποτελείται κυρίως από εργαστήρια, οι συνθήκες μέσα σ'αυτά είναι το λιγότερο ανθυγιεινές. Καθημερινά, ερχόμαστε σε επαφή με τοξικά αντιδραστήρια και τοξικές αναθυμιάσεις χωρίς γάντια, μάσκες προστασίας και το μόνο που μας παρέχεται είναι η εργαστηριακή ποδιά και γυαλιά προστασίας. Επίσης, είμαστε υποχρεωμένοι να αγοράζουμε οι ίδιοι απαραίτητα εργαλεία για τη διεξαγωγή των εργαστηρίων που στοιχίζουν 15-50 ευρώ, καθ'όλη τη διάρκεια του έτους! Αλλά εκτός από τα εργαστήρια έχουμε κι άλλα...Τα βιβλία μας έρχονται συνήθως 1-2 βδομάδες πριν την εξεταστική και αναγκαζόμαστε να τρέχουμε για φωτοτυπίες και σημειώσεις. Επίσης, το πρόγραμμα σπουδών είναι εξαντλητικό καθώς έχουμε 56 μαθήματα σε τέσσερα έτη ενώ άλλες σχολές π.χ. χημικοί μηχανικοί έχουν λιγότερα μαθήματα σε πέντε έτη. Όσον αφορά το θέμα των εργαστηρίων πιο συγκεκριμένα, δε μείναμε

με σταυρωμένα χέρια! Πήραμε την απόφαση να συντάξουμε ένα κείμενο, που παρουσιάζει όλα τα παραπάνω προβλήματα και να μαζέψουμε υπογραφές, διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση, απαιτώντας τα αυτονόητα! Υγιεινές συνθήκες και τον απαραίτητο εξοπλισμό! Το θέμα, θα μπεί φυσικά στη γενική συνέλευση που είναι και το ισχυρότερο όπλο μας και θα επιδιώξουμε μαζική παράσταση στη συνέλευση τμήματος των καθηγητών, ώστε να τους πιέσουμε να δεχτούν τα αιτήματά μας. Είμαστε αποφασισμένοι να το πάμε μέχρι τέλους, γιατί εκτός του ότι θέλουμε την υγεία μας και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στα εργαστήρια, γνωρίζουμε ότι όλα αυτά εντάσσονται στα πλαίσια μιας πολιτικής που θέλει να υποβαθμίσει τη δημόσια δωρεάν παιδεία και σιγά σιγά να μας οδηγήσει στα κολλέγια και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!! Χαρά Τσαρίδου Ελένη Κοντογιαννίδου, Χημικό Θεσσαλονίκης

απρίλης 2009

δρασεισ και νεα απο τισ σχολεσ ΦΛΣ Αθήνας-Θεατρικό: Μισθός και ασφάλιση στην «Πρακτική» Ο ι φοιτητές και οι φοιτήτριες του θεατρικού τμήματος στη φιλοσοφική, βιώνουν καθημερινά την απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου από την κυβέρνηση, όπως και όλοι οι φοιτητές.

ν όμως λάβουμε υπόψη την τάση υποβάθμισης των ανθρωπιστικών και καλλιτεχνικών σπουδών, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Έτσι πέρα από τα «γνωστά» προβλήματα (περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων, η εφαρμογή του νόμου πλαίσιο κ.λπ.), το θεατρικό έχει και κάποια ιδιαίτερα προβλήματα. Στα πλαίσια της περικοπής των δαπανών, μειώθηκαν δραματικά τα επιλεγόμενα μαθήματα του τμήματός μας, με αποτέλεσμα να απολυθούν και κάποιοι καθηγητές μας. Την ίδια στιγμή οι φοιτητές του θεατρικού δεν έχουμε ούτε μια απλή μικρή θεατρική σκηνή για τις πρόβες μας. Ένα δεύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η τεράστια ανεργία του κλάδου μας. Στα περισσότερα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν υπάρχει καν μάθημα θεατρολογίας. Το πιο βασικό πρόβλημα όμως είναι το καθεστώς της πρακτικής μας άσκησης. Αυτό ακριβώς το θέμα συζητήσαμε και σε πρόσφατη συνέλευση μας, που δυστυχώς λόγω απαρτίας για άλλη μια φορά δεν πήρε απόφαση. Η πρακτική άσκηση όπως και σε κάθε επάγγελμα, είναι πολύ σημαντική για την επιστήμη μας.

Μέσα από την πρακτική άσκηση, αποκτούμε σχέση με το αντικείμενο μας, δένουμε καλύτερα την θεωρία με την εμπειρία , μαθαίνουμε από νωρίς τα θετικά και τα αρνητικά του κλάδου μας. Κυρίως όμως αυτό που εμπεδώνουμε από νωρίς είναι η εκμετάλλευση στο χώρο δουλειάς. Γιατί ο θεατρολόγος, πέρα από καλλιτέχνης, δεν παύει να ’ναι και εργαζόμενος. Στην πρακτική μας άσκηση λοιπόν, συμβαίνουν δύο πράγματα. Α) πολλές φορές κάνουμε άσχετα πράγματα με το αντικείμενο μας, π.χ σερβίρισμα, καθάρισμα κλπ και Β) δουλεύουμε κανονικό ωράριο, αλλά αμειβόμαστε λίγο ή και καθόλου. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα στηρίζουμε το αίτημα πολλών φοιτητών για να καταβάλλεται μισθός και ασφάλιση στους φοιτητές που κάνουν πρακτική άσκηση. Η πρακτική άσκηση να γίνεται σε θέατρα, σχολεία, θεατρικές βιβλιοθήκες και να έχει σχέση με το αντικείμενο των σπουδών. Το επόμενο διάστημα το θεατρικό τμήμα σε συνεργασία με τα υπόλοιπα τμήματα της φιλοσοφικής, δεν έχει παρά να αγωνιστεί για αυτά που του ανήκουν. Με όποιο τρόπο χρειαστεί. Με συχνές συνελεύσεις, με κοινές εκδηλώσεις και συνεργασία με τους καθηγητές, με θεατρικούς ακτιβισμούς, με διαδηλώσεις και καταλήψεις, μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα μας. De Balke Brook Adefris Θεατρικό ΦΛΣ Αθήνας

ΤΕΙ ΛΑΜΙΑΣ

Στο TEI Λαμίας, όπως και στα περισσότερα της χώρας η χρηματοδότηση δεν είναι αρκετή για να καλύψει τα έξοδα, ούτε καν τα απαραίτητα. Π ολλά από τα εργαστήρια της ΣΤΕΦ υπολειτουργούν, περίπου οι μισοί καθηγητές είναι ωρομίσθιοι, τα συγγράμματα καθυστερούν να φτάσουν στα χέρια μας (αν φτάσουν), η επιστημονική έρευνα είναι ανύπαρκτη, οι πτυχιακές εργασίες είναι ελάχιστες. Το μεγαλύτερα πρόβλημα του ΤΕΙ Λαμίας είναι οι υλικοτεχνικές υποδομές. Συγκεκριμένα σημαντικά εργαστήρια από το τμήμα της ηλεκτρολογίας και της ηλεκτρονικής δεν έχουν καθόλου εξοπλισμό (6 από το 24), ενώ τα υπόλοιπα διαθέτουν απαρχαιωμένο εξοπλισμό. Μερικά από τα συγγράμματα που δίνονται δεν καλύπτουν τις ανάγκες των μαθημάτων και το μάθημα αναγκαστικά γίνεται από παλαιότερα βιβλία. Στο τμήμα της πληροφορικής δεν υπάρχουν αρκετοί υπολογιστές και το λογισμικό είναι παμπάλαιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας εργαστηριακός καθηγητής που αναγκάστηκε να αγοράσει ο ίδιος κατσαβίδια και πένσες για το μάθημα του. Ένα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού. Πολλά από τα εργαστήρια υπολειτουργούν επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί βοηθοί καθηγητών και έχουμε φτάσει στο σημείο φοιτητές να κάνουν την πρακτική τους ως βοηθοί στα εργαστήρια. Πολλοί από τους καθηγητές είναι ωρομίσθιοι και μερικοί μη επαρκώς καταρτισμένοι. Το γεγονός αυτό τους κάνει αναλώσιμους, να παίζουν το ρόλο του μπαλαντέρ γυρνώντας από μάθημα σε μάθημα και συγχρόνως να μην έχουν συνδικαλιστικά δικαιώματα. Όσον αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα το ΤΕΙ Λαμίας δεν πρωτοτυπεί σε σχέση με τα άλλα ιδρύματα. Μετά τον νέο εσωτερικό κανονισμό, το πρόγραμμα σπουδών αλλάζει εξάμηνο το εξάμηνο και προστίθενται νέα μαθήματα ενώ διαγράφονται παλιά. Αυτό σε συνδυασμό με τις πολλές τριπλές αλυσίδες που έχουμε, οι οποίες μερικές φορές είναι ακατανόητες και σχεδόν αδύνατο να σπάσουν. Το τμήμα της πληροφορικής, για παράδειγμα, δεν έχει ακόμα συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα κάτι το οποίο κάνει τους απόφοιτους του τμήματος να ζουν στην ανασφάλεια. Επίσης το ΤΕΙ Λαμίας βρίσκεται έξω από την πόλη και δεν υπάρχουν φοιτητικές εστίες ούτε δωρεάν μεταφορές. Αντίθετα, ιδιωτικές συγκοινωνίες που πληρώνουμε 0.70 ευρώ το φοιτητικό εισιτήριο για μία απόσταση 3χλμ και πανάκριβα νοίκια. Γιάννης Σπανός, ΣΤΕΦ ΤΕΙ ΛΑΜΙΑΣ

ΕΚΤΑΚΤΟ

Φονικός σεισμός στην Ιταλία

Ο σεισμός που χτύπησε την Λ' Ακουιλα, στην Ιταλία άφησε πίσω του μια νεκρή πόλη. Οι νεκροί έφτασαν σχεδόν τους 300, οι τραυματίες τους 1200, ενώ οι άστεγοι ξεπερνούν τους 28,000. Η πλειοψηφία των θυμάτων ήταν φοιτητές γιατί η Λ’ Ακουιλα είναι μια φοιτητούπολη, λόγω των πανεπιστημίων που βρίσκονται εκεί. Ανάμεσα τους και πολλοί Έλληνες. Πολλοί αναρωτιούνται αν μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η τραγωδία. Η πόλη δεν είχε καμιά αντισεισμική προστασία. Τα περισσότερα κτίρια του κέντρου ήταν από τον Μεσαίωνα. Δεν έφτασαν οι προηγούμενοι καταστροφικοί σεισμοί για να υποχρεώσουν την χρήση υλικών ανεκτικών στις δονήσεις. Ούτε δοθήκαν τα απαραίτητα χρήματα για τις εργασίες αναστυλώσεων γιατί θεωρήθηκαν παρά πολλά. Οι φοιτητικές εστίες είναι πολύ παλιές και άθλιες. Η συγκεκριμένη εστία που κατέρρευσε είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '70 με πολλή βιασύνη και κατέρρευσε όσο γρήγορα χτίστηκε. Επειδή όμως οι εστίες δεν έφταναν για όλους τους φοιτητές (όπως και στην Ελλάδα) οι περισσότεροι έμεναν σε παλιά ή προχειροφτιαγμένα σπίτια με φτηνό ενοίκιο. Εκεί υπήρξαν και οι περισσότεροι νεκροί. Χιλιάδες άνθρωποι εν μέσω οικονομικής κρίσης μέσα σε μια μέρα έχασαν τα πάντα. Ο Μπερλουσκόνι, σε μια επίσκεψη του στους πρόχειρους καταυλισμούς ειρωνεύτηκε τους ανθρώπους, παροτρύνοντας τους να φανταστούν ότι κάνουν διακοπές σε κάμπινγκ. Επομένως σε όσους λένε ότι ο σεισμός, ήταν φονικός, απαντάμε πως φονικός είναι ο καπιταλισμός. Όσο για τους Έλληνες φοιτητές που σπούδαζαν εκεί, γιατί πιθανότατα κόπηκαν από τη βάση του 10 ή δεν μπόρεσαν να μπουν στη σχολή που ήθελαν (όπως και χιλιάδες άλλοι φοιτητές), απαιτούμε να απορροφηθούν από τα ελληνικά πανεπιστήμια για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Ταυτόχρονα απαιτούμε ελεύθερη πρόσβαση για όλους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στα πανεπιστήμια Μυρτώ Καλογεροπούλου, φοιτήτρια στην Ιταλία

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΠΟΣΔΕΠ: Η μάχη συνεχίζεται Στις αρχές Μάρτη πραγματοποιήθηκε το 9ο συνέδριο της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών καθηγητών (ΠΟΣΔΕΠ).

ο συνέδριο συγκέντρωσε την προσοχή των ΜΜΕ, αφού είχε στόχο την ανατροπή της μέχρι τώρα πολιτικής της ομοσπονδίας και του αποκλεισμού της Συσπείρωσης πανεπιστημιακών (ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι αριστεροί) από το προεδρείο, στο οποίο μέχρι τότε πλειοψηφούσε. Μάλιστα ο στόχος αυτός αποτέλεσε και το μόνο ζήτημα που απασχόλησε το συνέδριο, καθώς ουσιαστικά δεν συζητήθηκε κανένα ζήτημα των πανεπιστημίων. Η πρώτη κίνηση της νέας ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ ήταν η επιστροφή στο διάλογο απάτη του Υπουργείου Παιδείας για την εισαγωγή στην

Επί του πιεστηρίου…

Με κείμενό τους οι αγωνιστές Λ. Απέκης και Γ. Μαΐστρος ανακοίνωσαν της αποστασιοποίησή τους από τη λειτουργία της Συσπείρωσης. Μεταξύ άλλων λόγων αναφέρουν την μη στήριξη των εκπροσώπων της παράταξης στην μέχρι τώρα ηγεσία της ομοσπονδίας, αλλά και την μη τήρηση των συμφωνιών για πλουραλιστική εκπροσώπηση της Συσπείρωσης στη νέα Διοικούσα Επιτροπή. Ιδιαίτερα γίνεται λόγος για το Υπόμνημα που έστειλε η Συσπείρωση στο Υπουργείο, από το οποίο απουσιάζουν οι θέσεις της παράταξης και της ΠΟΣΔΕΠ «κατά της διαδικασίας της Μπολόνια όσο και οι περισσότερες θεσμικές θέσεις της Συσπείρωσης (νόμος Γιαννάκου, «πρότυπος» εσωτερικός κανονισμός, κ.α.). Είναι κρίσιμο οι εξελίξεις στο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ να μην παρασύρουν προς τα δεξιά και τη Συσπείρωση. Χρειάζεται οι αγωνιστές μέσα στη Συσπείρωση να παλέψουν για κατοχύρωση της θέσης της για σθεναρή, αποφασιστική και μαζική αντίσταση στα σχέδια του υπουργείου.

τριτοβάθμια, καθώς και σε όλους τους αντίστοιχους θεσμούς (Ε.ΣΥ.Π., σύνοδος πρυτάνεων, επιτροπές διαχείρισης ευρωπαϊκών κονδυλίων για την έρευνα, κλπ). Επιπλέον, έχουν εκφραστεί ανοικτά κατά της “κατάχρησης του ασύλου από μειοψηφίες”, εννοώντας τις φοιτητικές καταλήψεις. Τέλος, αψηφώντας προηγούμενες αποφάσεις (81% απόρριψη της «διαδικασίας της Μπολόνια» στο 8ο Συνέδριο το 2007) και χωρίς να το φέρουν σε συζήτηση στο 9ο Συνέδριο, βάζουν σαν πρώτη προτεραιότητα την εφαρμογή του νόμου για την αξιολόγηση, λέγοντας πως από αυτή θα πρέπει να εξαρτάται η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Οι ευθύνες για την ανατροπή πέφτουν πάνω στο ΠΑΣΟΚ (Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης), που έχει στηρίξει (αλλά και εφαρμόσει στο παρελθόν) τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία. Εξασφάλισε τη συμμετοχή των παρατάξεων που πρόσκεινται στη ΝΔ, χρειαζόταν όμως την κρίσιμη στήριξη της Ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ (Αριστερή Μεταρρύθμιση). Εγκλωβισμένοι στην αυταπάτη ότι κάποια από τα μέτρα της Νέας Δημοκρατίας είναι προς θετική κατεύθυνση και ότι “εφαρμόζοντας ψηφισμένους νόμους” και κάνοντας λιγότερες απεργίες θα κατορθώσουμε να αποσπάσουμε ανταλλάγματα (βελτίωση εργασιακών σχέσεων, μισθοί, κλπ), πρόδωσαν τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος αλλά και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ευθύνες έχει και το ΚΚΕ (Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση) καθώς σε κάθε ευκαιρία φρόντιζε να υποσκάπτει τη δράση της Συσπείρωσης αλλά και το κοινό μέτωπο με το φοιτητικό κίνημα όταν «το πλαίσιο πάλης δεν ήταν σωστό». Η Συσπείρωση όρισε την πολιτική της ΠΟΣΔΕΠ σαν την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον ξεσηκωμό ενάντια στο νόμο-πλαίσιο το 2006, κάνοντας πρώτη την αρχή κηρύσσοντας απεργία διαρκείας. Στη συνέχεια συγκέντρωσε τις δυνάμεις των πανεπιστημιακών ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2007, συμμετέχοντας σε εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα και στις διαδηλώσεις που γονάτισαν πολιτικά την κυβέρνηση. Ακόμα και το 2008, παρόλα τα προβλήματα, στήριξε το κίνημα ενάντια στην εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο. Αυτός είναι ο λόγος που έγινε στόχος από κυβέρνηση, επιχειρηματικούς κύκλους και ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα οι σύντροφοι που στήριξαν αποφασιστικά αυτή την άποψη στο προεδρείο (Λ. Απέκης, Γ. Μαΐστρος) αποτέλεσαν ξεχωριστό στόχο αυτής της επίθεσης. Ωστόσο, όταν έγινε καθαρό ότι θα γινόταν επιχείρηση “ανακατάληψης” της ΠΟΣΔΕΠ, θα έπρεπε η μάχη να δοθεί άμεσα και με πιο σκληρούς όρους από όλους μέσα στη Συσπείρωση. Ο αγώνας για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν έχει κριθεί. Θα χρειαστεί αναβάθμιση του συντονισμού των φοιτητών και των καθηγητών, για την πλήρη ανατροπή των σχεδίων για ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Δημήτρης Μπάρκας, Υ.Δ. Ψυχολογίας Παντείου

21 Μάρτη: αντιρατσιστική Με αφορμή την παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού το Σάββατο 21 Μάρτη πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις, συναυλίες και εκδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλες 7 πόλεις της χώρας (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο Κρήτης, Κοζάνη, Λιβαδειά, Μυτιλήνη και Βόλο).Πρόκειται για την μεγαλύτερη κινητοποίηση που επιτεύχθηκε ποτέ στην Ελλάδα για το ζήτημα του ρατσισμού ,αφού η αποδοχή του ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Με βασικά αιτήματα την νομιμοποίηση των μεταναστών, την παροχή ασύλου στους πρόσφυγες, τα ίσα εργατικά δικαιώματα και την υπηκοότητα σε όσα παιδιά μεταναστών το επιθυμούν, χιλιάδες Έλληνες και ξένοι δραστηριοποιήθηκαν μέσα και έξω από τις σχολές. Μετά από την επίθεση με βιτριόλι στην συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα, τις δολοφονίες προσφύγων από ''αμέλεια'' στο αλλοδαπών στην Π. Ράλλη, τις απολύσεις εργατών, τις απελάσεις και τις ''σκούπες'' κυρίως στην Πάτρα αλλά και παντού καθώς και την συνεχή καταστολή του κινήματος το ποτήρι ξεχείλισε. Στην Αθήνα στην πορεία καλούσαν και οργάνωναν πολλές αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις όπως ο Ελληνοπακιστανικός σύλλογος, η Ένωση Αφρικανών Γυναικών, η κοινότητα Μπαγκλαντέζων, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών,

το Δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, η Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό και πολλές άλλες οργανώσεις. Συμμετείχαν επίσης και οργάνωναν πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις όπως ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΠΕΚΟΠ και ΣΕΤΤΕΑ αλλά και νεολαιίστικες οργανώσεις όπως οι Μαθητές-τριες και Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα και η ΑΡΕΝ. Συγκεκριμένα στο Πάντειο ως Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, δραστηριοποιηθήκαμε ιδιαίτερα κάνοντας ενημέρωση για το θέμα στους υπόλοιπους φοιτητές με φυλλάδια και αφισοκολλήσεις. Επίσης οργανώσαμε την προβολή της αντιρατσιστικής ταινίας 'Gran Torino' που είχε ενεργή συμμετοχή και στήριξη από όλη την ΑΡΕΝ. Δυστυχώς όσο αναφορά την πορεία ως Αριστερή Ενότητα δεν λειτουργήσαμε συλλογικά αφού είχε υποτιμηθεί στην πράξη για διάφορους λόγους. Ελπίζω στο μέλλον να δρούμε περισσότερο ομαδικά μέσα στην ΑΡΕΝ για να έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα στους αγώνες μας. Ανάλογες δράσεις έγιναν σε πολλές σχολές της Αθήνας, κυρίως στη Φιλοσοφική και στα ΤΕΙ Αθήνας. Παρόμοια δράση αναπτύχθηκε και στην Θεσσαλονίκη όπου μαζί με την κίνηση «Απελάστε τον ρατσισμό» κάναμε αφισοκολλήσεις,

απρίλης 2009

ΘΕΑΤΡΟ:«Ο Μαρξ στο Σόχο» Η επικαιρότητα του μαρξισμού

Την Τετάρτη 25/03/09 οι ομάδες των Μαθητών/τριών και Φοιτητών/τριών Ενάντια στο Σύστημα παρακολουθήσαμε την εξαιρετική παράσταση «Ο Μαρξ στο Σόχο», του Αμερικανού συγγραφέα και διανοούμενου της Αριστεράς Ηoward Zinn.

ο μονόπρακτο με πρωταγωνιστή τον Άγγελο Αντωνόπουλο ανεβαίνει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά με πολύ μεγάλη επιτυχία σ’ όλη την Ελλάδα. Ο Μαρξ επιστρέφει στο Σόχο της Αμερικής τον 21ο αιώνα στο μέσο της οικονομικής κρίσης για να αποκαταστήσει την επαναστατική θεωρία του, να βάλει στη θέση τους όσους σκόπιμα έχουν παραποιήσει τα λόγια του και να μας αποδείξει πως τα έργα του είναι πιο επίκαιρα από ποτέ! Ο Μαρξ εμφανίζεται στη σκηνή γερασμένος, κουρασμένος, πίνει μπύρα διαρκώς και θυμώνει με όσα βλέπει γύρω του και όσα διαβάζει στις εφημερίδες. Περιγράφει την εξαθλίωση που συνάντησε τριγυρνώντας στους δρόμους του Σόχο, ταυτίζοντας την με εκείνη του προηγούμενου αιώνα σ’ όλες τις χώρες που ταξίδεψε. Εξοργίζεται με το ότι σήμερα μιλάνε κάποιοι για πρόοδο της κοινωνίας λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πρόοδο το λέτε αυτό; Επειδή έχετε αυτοκίνητα και αεροπλάνα και χιλιάδες προϊόντα για να μυρίζεται καλύτερα; Και οι άνθρωποι που κοιμούνται στο δρόμο;». Μιλάει στο κοινό με πολλή αγάπη για τη γυναίκα του Τζένη, τις κόρες του και για τη Λένκε, την οικονόμο τους. Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το πόσο φτωχά έζησαν, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν εξαιτίας των εξοριών, τις άπειρες ώρες μελέτης και συγγραφής των έργων του. Μιλάει για τη φιλία και την συνεργασία του Ένγκελς καθώς και για την σχέση και τις συγκρούσεις του με τον θεωρητικό του αναρχισμού Μπακούνιν, κάνοντας κριτική στην αναποτελεσματική θεωρία του. Μας αφηγείται πως ένα βράδυ μεθυσμένος ο Μπακούνιν κατουρούσε «Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δέντρα και γρασίδι, ελεύθερο χρόνο. Μην ρωτήσετε ποιος το αξίζει. ΟΛΟΙ οι άνθρωποι το αξίζουν!»

από το μπαλκόνι πιστεύοντας πως κατουράει τη βρετανική αυτοκρατορία. Ο Μαρξ του απάντησε πως στην πραγματικότητα κατουράει το πεζοδρόμιο του κι όχι κάποια αυτοκρατορία. Με μια μεγάλη του αναφορά στην παρισινή κομμούνα και την κατάληψη της εξουσίας από τους εργάτες του Παρισιού γεμίζει το κοινό με αυτοπεποίθηση πως η εργατική εξουσία δεν είναι ουτοπία. Στο κομμουνιστικό μανιφέστο άλλωστε μας είχε πει πως ο καπιταλισμός έχει γεννήσει τους ίδιους τους νεκροθάφτες του ,την εργατική τάξη. Μας λέει ότι το σύνθημα «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» είναι πιο επίκαιρο τώρα που το σύστημα τους είναι σε κρίση, τώρα που οι μύθοι περί ελεύθερου ανταγωνισμού και ελεύθερου εμπορίου έχουν καταρρεύσει και που οι εργαζόμενοι πιο πολύ από ποτέ έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα. Η πιο έντονη παρότρυνση του Μαρξ έρχεται στο τέλος της παράστασης. Ο Μαρξ επειδή πιστεύει πως τα πάντα μπορούν να αλλάξουν ζητάει από τον κόσμο να κινητοποιηθεί, να δράσει! Ήταν μια καταπληκτική παράσταση που όλοι πρέπει να παρακολουθήσουμε, με πολύ χιούμορ και πολύ έντονα φορτισμένες σκηνές. Μας δίδαξε, μας γέμισε αυτοπεποίθηση και μας έδωσε δύναμη να παλέψουμε για ένα καλύτερο κόσμο χρησιμοποιώντας για εργαλείο τα πραγματικά λόγια του Μαρξ, για να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ερωφίλη Αναστασάκη ΣΓΤΚΣ ΤΕΙ Αθήνας

δράση παντού!

ενημερώσεις και μοίρασμα υλικού σε πλατείες, σχολεία μεταναστών όπως ο «Οδυσσέας» και σε εκδηλώσεις της αριστεράς και του κινήματος και βέβαια μέσα στις σχολές. Δυστυχώς δεν έγινε τελικά διαδήλωση στις 21 Μάρτη λόγω αντίξοων καιρικών συνθηκών. Επίσης στην Πάτρα οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα οργάνωσαν συγκεντρώσεις στις σχολές τους όπου και εκδόθηκαν ψηφίσματα στήριξης των αντιρατσιστικών κινητοποιήσεων της 21ης Μάρτη από φοιτητικούς συλλόγους, ενώ έγιναν εξορμήσεις

με αντιρατσιστικό υλικό στο πανεπιστήμιο, τα ΤΕΙ και την πόλη της Πάτρας. Στην Πλατεία Αγ. Γεωργίου μάλιστα στις 21 Μάρτη έγινε υπό βροχή η αντιρατσιστική συγκέντρωση που καλούσε η τοπική «Κίνηση Υπεράσπισης Προσφύγων και Μεταναστών Πάτρας». Παρά τις καιρικές συνθήκες συμμετείχε πλήθος κόσμου μάλιστα μαζεύτηκαν τρόφιμα, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης για τους Αφγανούς πρόσφυγες και τους μετανάστες της πόλης. Δυστυχώς το προγραμματισμένο μεσημεριανό γλέντι στον καταυλισμό των προσφύγων αναβλήθηκε εξαιτίας της καταρρακτώδους βροχής. Δυναμική κινητοποίηση επιτεύχθηκε και στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου οι φοιτητές οργάνωσαν εκδηλώσεις, πρόβαλαν το “ Gran Torino” και συμμετείχαν στη μεγάλη αντιρατσιστική συναυλία που διοργάνωσαν οι Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα. Συνεχίζουμε την αντιρατσιστική μας δράση μέσα και έξω από τις σχολές επειδή πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου... «...κι ο ξενιτεμένος είναι άνθρωπος» -Νικόλας Άσιμος Στέφανος Ζαχαριάδης, Τ.Ο.Π.Α., Πάντειος

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

φοιτητικεσ εκ Συμμετέχουμε - Στηρίζουμε Οι φετινές φοιτητικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν στις 13 Μαΐου. Θα διεξαχθούν σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και κρίσιμη εποχή. Η άγρια επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας με πρόφαση την οικονομική κρίση, το ξέσπασμα μεγάλων αγώνων σε όλη την Ευρώπη είναι το κεντρικό σκηνικό της περιόδου. Στην παιδεία πιο συγκεκριμένα, η επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο συνεχίζεται, με την εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, την υποχρηματοδότηση αλλά και την προσπάθεια κατάργησης του ασύλου. Πάνω από όλα όμως οι φοιτητικές εκλογές διεξάγονται μόλις λίγους μήνες μετά την εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη.

Μαύρο στη ΔΑΠ

Είναι η παράταξη της Ν.Δ μέσα στα πανεπιστήμια. Η δράση της μέσα στις σχολές, είναι «πλούσια». Διοργάνωση πάρτυ, εκδρομούλες, μοίρασμα σημειώσεων κλπ. Σε περιόδους αγώνων, λειτουργεί τραμπούκικα, διαλύοντας συνελεύσεις και καταλήψεις, συκοφαντώντας την αριστερά που αγωνίζεται. Σε αυτές τις εκλογές η ΔΑΠ πρέπει να μαυριστεί μαζικά. Γιατί όσο και αν το κρύβει, είναι η παράταξη της Ν.Δ, των απολύσεων, των σκανδάλων, του νόμου-πλαίσιο, της κυβέρνησης των δολοφόνων (μαθητών, μεταναστών) και της καταστολής.

Καμία εμπιστοσύνη στη ΠΑΣΠ

Όσο και αν προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν αντιπολίτευση δεν τα καταφέρνει. Παρά τον αριστερό κόσμο που κατά καιρούς συσπειρώνει, η πολιτική της δεν διαφέρει και πολύ από της ΔΑΠ. Σε επίπεδο lifestyle κινείται με τον ίδιο τρόπο (παρτυ κλπ). Σε επίπεδο πολιτικών θέσεων αρκεί να δούμε τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ που μιλάει για ιδιωτικά πανεπιστήμια, περιορισμό του ασύλου κλπ. Σε αυτές τις εκλογές η ΠΑΣΠ θα προσπαθήσει να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια των φοιτητών απέναντι στην κυβέρνηση. Δεν πρέπει να την αφήσουμε. Άλλωστε η δυσαρέσκεια των ανθρώπων στρέφεται ενάντια στο πολιτικό σύστημα γενικά.

Η Αριστερή Ενότητα στις περσινές φοιτητικές εκλογές κατέγραψε άνοδο των ποσοστών της. Συνολικά στα ΑΕΙ από 4,05% και 3.951 ψήφους το 2007 – χρονιά που έκανε την πρώτη της εκλογική καταγραφή – ανέβηκε στο 5,66% και τις 5.693 ψήφους. Αντίστοιχα στα ΤΕΙ από 1,68% (792 ψήφοι) ανέβηκε στο 2,06% (1.032). Αυτή η εικόνα στηρίχθηκε σε σχολές όπου η ΑΡΕΝ παρουσιάσε μεγάλη δραστηριότητα και απευθύνθηκε στον κόσμο με την πολιτική της. Για παράδειγμα στη Φιλοσοφική Αθήνας ανεβήκαμε στο 8,7% και 283 ψήφους από 6,2% και 195. Στην Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης 7,84% από 2,93% το 2007 ή στην ΣΓΤΚΣ ΤΕΙ Αθήνας στο 8,38% από 3,8%, κερδίζοντας μια έδρα στο Δ.Σ. του συλλόγου. Επίσης έγιναν για πρώτη φορά κατεβάσματα σε νέες σχολές. Όλες οι εικόνες δείχνουν ότι το δυναμικό της Αριστερής Ενότητας ανανεώνεται και διευρύνεται με ακόμα περισσότερους αγωνιστές. Έτσι, νέες σχολές προστίθενται στον κατάλογο των σχημάτων μας παρά τα εμπόδια. Τέτοιο παράδειγμα είναι το ΤΕΙ Λαμίας, όπου η ΔΑΠ εμποδίζει τους συντρόφους στις Γενικές συνελεύσεις και δεν θέλει να αναγνωρίσει το δικαίωμα τους να κατέβουν σαν Αριστερή Ενότητα. Μπροστά μας έχουμε το πανελλαδικό διήμερο της ΑΡΕΝ, στις 25-26 Απρίλη, στο αμφιθέατρο Δεριγνύ της ΑΣΟΕΕ. Στόχος μας είναι ένα μαζικό διήμερο που θα δώσει ώθηση για τις δύο τελευταίες βδομάδες των εκλογών και κυρίως για τους αγώνες που έχουμε να δώσουμε με πρώτο μεγάλο σταθμό την Πρωτομαγιά.

Πανσπουδαστική

Από εμάς δεν θα ακούσετε ότι «όλοι ίδιοι είναι». Προφανώς η α στερά είναι καλύτερη από τη δεξιά. Προφανώς σε επίπεδο κλίματ είναι καλύτερο σε μια σχολή να είναι πρώτη δύναμη, η ΠΚΣ και όχι ΔΑΠ ή η ΠΑΣΠ. Τα καλά της Πανσπουδαστικής όμως σταματούν εδ Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι σε όσες σχολές έχουν αλλάξει συσχετισμοί υπέρ της ΠΚΣ, δεν έχει αλλάξει τίποτα στην καθημεριν τητα των φοιτητών. Αντίθετα σε κρίσιμες στιγμές για το νεολαίστι κίνημα όπως ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη, η παράταξη του ΚΚ στα πανεπιστήμια, «άδειασε» το κίνημα, μας αποκάλεσε κουκουλοφ ρους, συναινώντας τελικά με όσους ήταν εναντίον μας (Κυβέρνησ ακροδεξιοί κλπ). Την ίδια στιγμή που μιλάει για ανασυγκρότηση τ φοιτητικού κινήματος, αποφεύγει οποιαδήποτε κοινή δράση με τ υπόλοιπες παρατάξεις, καταγγέλλοντας τις ως ξεπουλημένες, οπο τουνιστικές κλπ. Σε αυτές τις εκλογές λοιπόν η Πανσπουδαστική πρ πει να τιμωρηθεί για τη διασπαστική και καταστροφική στάση τ στο κίνημα.

ΕΑΑΚ

Τα ΕΑΑΚ είναι σχήματα σχεδόν αποκλειστικά φοιτητοκεντρικά, κά που δεν αρκεί για να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή και γενικευμέ επίθεση σε ολόκληρη την κοινωνία. Την ίδια στιγμή παρουσιάζοντ ως δήθεν ανεξάρτητοι, παρ’ όλο που είναι γνωστό, ότι ανήκουν σε σ γκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητ σει τις αγωνιστικές προθέσεις των ΕΑΑΚ. Οι δυνάμεις της Αριστερ Ενότητας μαζί με τα ΕΑΑΚ βρεθήκαμε πολλές φορές στους δρόμο (κοινά μπλοκ, πλαίσια κλπ), παρόλο που διαφωνούμε σε πολλά. Γ παράδειγμα οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ όχι μόνο δεν προώθησαν αλ εμπόδισαν με τη στάση τους το χτίσιμο ενός κοινού μετώπου φ τητών-καθηγητών μέσα στα πανεπιστήμια που θα μας επέτρεπε δίνουμε από κοινού μάχες ενάντια στο νόμο-πλαίσιο. Παρόλα αυτά δυνάμεις που συμμετείχαμε μαζί στο κίνημα του Δεκέμβρη, θα έπρ πε να συμμετέχουμε και σε κοινά εκλογικά κατεβάσματα. Αυτός θ ήταν και ο καλύτερος τρόπος να αλλάξει το εκλογικό σκηνικό. Το διαφωνούμε, είναι απόλυτα σεβαστό, το να κρυβόμαστε όμως πίσ από τις διαφωνίες μας και να αποφεύγουμε την κοινή δράση στην κ θημερινότητα δεν βοηθά στο χτίσιμο μιας δυνατής, ριζοσπαστική αντικυβερνητικής συμμαχίας μέσα στα πανεπιστήμια.

απρίλης 2009

κλογεσ 13 μαη ε - Ψηφίζουμε ΑΡΕΝ!

ριτος ιη δώ. οι νόικο ΚΕ φόση, ου τις ορρέτης

άτι ένη ται συτήρής ους Για λλά οινα οι ρεθα να σω καής,

Όχι στην αποχήΝαι στην ενεργή συμμετοχή

Σε κάθε προεκλογική περίοδο, ακούγεται η άποψη ότι «όλοι ίδιοι είναι και ότι η ψήφος δεν έχει καμιά αξία.». Πολλοί άνθρωποι απογοητευμένοι από την πολιτική κατάσταση ή τις μεγάλες παρατάξεις αποφασίζουν να απέχουν από τις εκλογές. Όμως η πραγματικότητα είναι πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Απέναντι σε όλους αυτούς που επιτίθενται στα δικαιώματα και στη ζωή μας, η καλύτερη απάντηση είναι η ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική αριστερά. Γιατί είναι αυτή που υπερασπίζεται τα συμφέροντα μας, με καλύτερο ή χειρότερο τρόπο. Ίσα ίσα, που η αποχή τους βολεύει γιατί προτιμούν η νεολαία να μην ασχολείται, να κλείνει τα μάτια και να απέχει από τους αγώνες. Υπάρχουν όμως και συλλογικότητες που καλούν σε αποχή τους φοιτητές. Πρόκειται για συντρόφους από αναρχικές, αντιεξουσιαστικές ομάδες κλπ. Γι αυτούς επομένως η αποχή είναι μια αντισυστημική πράξη. Με την ίδια λογική απέχουν από την καθημερινότητα μιας σχολής(τμηματικές συνελεύσεις, μάχη για συγγράμματα κλπ). Για μας οι εκλογές είναι μια ακόμα μάχη ενάντια στο σύστημα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να διαλέγουμε μόνο τις μάχες που μας αρέσουν. Αντίθετα συμμετέχουμε σε όλες προσπαθώντας να αποδυναμώσουμε όσους στέκονται εμπόδιο στα συμφέροντα μας. Με αυτή την έννοια η αποχή, είναι αποφυγή. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, οι συσχετισμοί στους δρόμους ήταν υπέρ του κινήματος που ήταν με τη σύγκρουση και την ανατροπή. Αυτούς τους συσχετισμούς θα προσπαθήσουμε να εκφράσουμε και στις φοιτητικές εκλογές.

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα στηρίζουμε Αριστερή Ενότητα Για μας πάνω από όλα οι εκλογές, είναι ένα μεγάλο δημοψήφισμα. Το μήνυμα που θέλουμε να σταλεί είναι ένα μήνυμα καταδίκης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, του ατομισμού, της υποβάθμισης της παιδείας, και ταυτόχρονα ένα μήνυμα υπέρ της αριστεράς που υπερασπίζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο, και τα δικαιώματα των φοιτητών, που παλεύει μέσα και έξω από τις σχολές για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού. Η Αριστερή Ενότητα ξεπήδησε μέσα από το νικηφόρο κίνημα του άρθρου 16. Είναι η αριστερά του κινήματος, της ενότητας, των καταλήψεων και των κοινών αγώνων με τους καθηγητές. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όσοι συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα συμφωνούμε στα πάντα. Δεν είμαστε ίδιοι και αυτή ακριβώς είναι η δύναμή μας. Στην Αριστερή Ενότητα άλλωστε δρα και ένα μεγάλο κομμάτι της ριζοσπαστικής επαναστατικής αριστεράς, όπως οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, που συμβάλλουν στις πιο ριζοσπαστικές θέσεις και δράσεις της ΑΡΕΝ.

Κάλεσμα αγώνα

Καλούμε κάθε φοιτητή-τρια που θέλει να παλέψει ενάντια στο σύστημα, να παλέψουμε μαζί. Καλούμε όλους-ες τους αριστερούς αγωνιστές να συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια της Αριστερής Ενότητας, με τους Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα. Χρειαζόμαστε εκπροσώπους ακόμα και αν είναι λίγοι, που σε κάθε τμήμα θα υπερασπίζονται τα συμφέροντα όλων των φοιτητών, που θα παλεύουν με συνέπεια τις πιο πάνω ιδέες. Όλες αυτές τις βδομάδες που θα προηγηθούν των εκλογών, να μην αφήσουμε αμφιθέατρο που να μην συζητήσουμε για τη σημασία που έχει η συμμετοχή του κάθε συμφοιτητή μας στους αγώνες για μια καλύτερη παιδεία. Όμως οι εκλογές κρατάνε μόνο μια μέρα. Είναι ένα πολύ μικρό επεισόδιο σε μια πολύ μεγάλη διαδικασία. Γι αυτό πάνω από όλα σε καλούμε πριν και μετά από αυτές να παλέψουμε μαζί σε κάθε αμφιθέατρο, σε κάθε τμήμα, σε κάθε σχολή και πόλη, στην ίδια την κοινωνία και -γιατί όχι- ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΣΜΟ! Κατερίνα Σεργίδου, ΦΛΣ Αθήνας

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα μέχρι στιγμής συμμετέχουν και στηρίζουν τα παρακάτω σχήματα της Αριστερής Ενότητας: ΠΑΤΡΑ

1. Επιστήμη Υλικών 2. Μηχανολόγοι Μηχανικοί 3. ΤΕΙ ΣΤΕΦ

ΚΡΗΤΗ

Ρέθυμνο 1. Παιδαγωγικό Προσχολικής Εκπαίδευσης Ηράκλειο 1. Βιολογικό 2. Φυσικό 3. ΤΕΙ-ΣΤΕΓ

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Βιολογικών εφαρμογών και τεχνολογιών

ΛΑΜΙΑ ΤΕΙ-ΣΤΕΦ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

1. ΤΕΙ-ΣΔΟ 2. Οδοντιατρική 3. Αρχιτεκτονική 4. Ηλεκτρολόγοι μηχανικοί 5. Χημικό 6. Δασολογία 7. Παιδαγωγικό

ΑΘΗΝΑ

1. Φιλοσοφική 2. Πάντειο 3. ΤΕΙ Αθήνας • ΣΕΥΠ • ΣΓΤΚΣ

ΚΟΖΑΝΗ ΤΕΙ • ΣΔΟ • ΣΤΕΦ

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Τι είναι η Αριστερή Ενότητα

Η Αριστερή Ενότητα δημιουργήθηκε αμέσως μετά το νικηφόρο κίνημα του άρθρου 16. Ξεκίνησε ως μια ανάγκη να εκφραστεί πιο μόνιμα και πιο πολιτικά η δυναμική του άρθρου 16. Γι αυτό το λόγο έγινε κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις που βρεθήκαμε στους δρόμους να δημιουργήσουμε ένα ενωτικό σχήμα με τα χαρακτηριστικά της αριστερής ενότητας αλλά και ένα ψηφοδέλτιο που να συμμετέχει και να στηρίζει ο κόσμος των καταλήψεων και των διαδηλώσεων, ο κόσμος που θέλει να παλέψει για ένα καλύτερο παν/μιο για μια καλύτερη ζωή! Τα ΕΑΑΚ και η ΚΝΕ, δεν ανταποκρίθηκαν, ωστόσο εμείς συνεχίσαμε γιατί η ανάγκη για ενωτική πάλη ήταν επιτακτική. Τρεις παρατάξεις της αριστεράς (ΔΑΡΑΣ, Αριστερά Σχήματα, Φοιτητέςτριες Ενάντια στο Σύστημα), πολλά φοιτητικά σχήματα και αρκετοί ανένταχτοι ιδρύσαμε την Αριστερή Ενότητα το 2007. Ο στόχος μας όπως διατυπώθηκε στο πρώτο πανελλαδικό διήμερο, ήταν η πάλη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό μέσα και έξω από τις σχολές. Από τότε έχουν γίνει πολλά. Καινούρια σχήματα της ΑΡΕΝ σε πολλές πόλεις, δύο εκλογικές μάχες και η συμμετοχή μας σε όλα τα κινήματικά γεγονότα που αφορούν το φοιτητικό κίνημα και όχι μόνο.

Κρίσιμη περίοδος-κρίσιμα καθήκοντα

Η ΑΡΕΝ είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που προσπαθεί να καλύψει με πραγματικούς όρους (και όχι καρικατούρες), την ανάγκη ενωτικής δράσης ενάντια στην κυβέρνηση και στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Είναι ο χώρος που έχει τη λογική των κοινών αγώνων με τους καθηγητές. Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό, τη καταστροφή του περιβάλλοντος είναι θέματα που κυρίως φέρνουν στις σχολές οι δυνάμεις της ΑΡΕΝ. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια, για περισσότερες πρωτοβουλίες, περισσότερες δράσεις, ακόμα πιο ριζοσπαστική πολιτική από τη μεριά της ΑΡΕΝ. Σε συνθήκες άγριας επίθεσης στα δικαιώματα μας, σε συνθήκες εξεγέρσεων σαν αυτή του Δεκέμβρη τα καθήκοντα για μια ανατρεπτική πολιτική είναι αυξημένα. Στα πανεπιστήμια χρειάζεται να υπάρξει μια ενωτική, μαζική και ριζοσπαστική αριστερά, που θα αναλάβει σοβαρά την οργάνωση της μάχης για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου. Μια δύναμη που θα έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κόσμου, που θα βρίσκεται καθημερινά σε κάθε αμφιθέατρο συζητώντας με τους φοιτητές για τις δυνατότητες να πετύχουμε νίκες, που θα μπλοκάρει την εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, όχι με όρους «σούπερμαν» αλλά εξασφαλίζοντας την μαζική συμμετοχή όλων των φοιτητών. Θα ήταν ψέμα, αν λέγαμε ότι η Αριστερή Ενότητα έχει ανταποκριθεί ικανοποιητικά σε αυτές τις ανάγκες, είναι αλήθεια όμως ότι είναι η μόνη δύναμη που προσπαθεί και μπορεί να το κάνει. Ηρώ Τσέτσου, ΤΕΦΑΑ

Ο ρόλος των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα μέσα στην ΑΡΕΝ ● Οι Φοιτητές- τριες Ενάντια στο Σύστημα (Φ.Ε.Σ) ήμασταν από την πρώτη στιγμή υποστηρικτές του εγχειρήματος της ΑΡΕΝ. Μετά από τα 2 πρώτα χρόνια λειτουργίας της συνεχίζουμε να δουλεύουμε για την ενίσχυση και την αποτελεσματικότητα της, για την επέκταση της σε περισσότερες σχολές και για ακόμα πιο ριζοσπαστική πολιτική. Επιλέξαμε να συνδημιουργήσουμε την ΑΡΕΝ κυρίως γιατί η ριζοσπαστική πολιτική (ο κοινός αγώνας των εργαζόμενων και όλων των καταπιεσμένων για την αλλαγή όλης της κοινωνίας) είναι πιο αποτελεσματική όταν μπορεί να γίνεται με μαζικούς όρους. Όταν μας δίνεται η δυνατότητα να διαδίδουμε και να κάνουμε πράξη τις ριζοσπαστικές ιδέες μας, επηρεάζοντας ταυτόχρονα ευρύτερα κομμάτια της αριστεράς, όπως είναι τα ΔΑΡΑΣ αλλά κυρίως οι ανένταχτοι φοιτητές. Στην ΑΡΕΝ όμως δεν συμμετέχουμε με όρους απόλυτης συμφωνίας. Η ενότητα για μας είναι ταυτόχρονα και μια μάχη για το πόσο πιο ριζοσπαστική μπορεί να είναι η πολιτική μας. ● Οι Φ.Ε.Σ θεωρούμε πως υπάρχει ανάγκη μεγαλύτερης καταγραφής της ΑΡΕΝ σε όλα τα επίπεδα. Η ΑΡΕΝ χρειάζεται να έχει συστηματική παρουσία στην καθημερινότητα τις σχολης. Με κοινά υλικά, με εξορμήσεις, ανακοινώσεις και με ανοιχτά μαζέματα που θα στοχεύουν στην οργάνωση της δουλειάς μας. Ταυτόχρονα χρειαζόμαστε κεντρική καταγραφή και σε κινηματικά γεγονότα από τα οποία οι φοιτητικοί σύλλογοι απουσιάζουν. Τέτοια είναι οι απεργίες, εργατικές κινητοποιήσεις, αντιρατσιστικές διαδηλώσεις. Στις περιπτώσεις που οι σύλλογοι μας δεν καλούν σε αυτά (και είναι πολλές) πρέπει να προβάλλουμε ότι

υπάρχουν δυνάμεις στα πανεπιστήμια που δεν υποτιμούν αυτά τα γεγονότα. Γι αυτό το λόγο έχουμε δώσει πολλές μάχες για να υπάρξουν πανώ ΑΡΕΝ που θα «υποδέχονται» τη νεολαία που συμμετέχει ούτως ή άλλως σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις. ● Η ΑΡΕΝ είναι η μόνη δύναμη στις σχολές που φέρνει στην καθημερινότητα των συλλόγων και συζητά για αιτήματα του εργατικού, αντιρατσιστικού και γυναικείου κινήματος, συμπαραστέκεται στους αγώνες για δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των φυλακισμένων, στους αγώνες τους κόσμου ενάντια στην ακρίβεια και την καταστροφή του περιβάλλοντος και δεν μένει μόνο στα στενά συνδικαλιστικά αιτήματα και διεκδικήσεις. Αυτόν τον χαρακτήρα πρέπει να τον διαφυλάξουμε και να τον αναδεικνύουμε με κάθε τρόπο, όχι μόνο με λόγια αλλα και με πράξεις. ● Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι η ΑΡΕΝ πρέπει να κάνει πιο τολμηρά βήματα όσον αφορά τα προβλήματα που αφορούν τη καθημερινότητα του φοιτητή. Δεν αρκεί να στηρίζουμε έναν αγώνα όταν αυτός ξεσπά, αλλά χρειάζεται να είμαστε πρωτοπορία στην οργάνωση ακόμα και των πιο μικρών αγώνων. (συγγράμματα, οργάνωση συνελεύσεων κλπ). ● Ιδιαίτερη έμφαση δίνουμε στους κοινούς αγώνες φοιτητώνεργαζομένων ακόμα και μέσα στην κάθε σχολή. Με τους καθηγητές, το διοικητικό προσωπικό, και φυσικά με τις καθαρίστριες η Αριστερή Ενότητα πρέπει να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες. Δεν αρκεί η συμπαράσταση στην Κούνεβα, αν δεν απαιτήσουμε με κάθε τρόπο να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις των καθαριστριών στις σχολές μας (να μονιμοποιηθούν κ.λπ.).

Η ΑΡΕΝ δεν παύει να είναι ο πιο ελπιδοφόρος χώρος μέσα στα πανεπιστήμια. Γι αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητή-τρια να στηρίξει την ΑΡΕΝ, να συμμετέχει στα ψηφοδέλτια μας, να συμμετέχει στις ομάδες μας σε κάθε σχολή και πόλη. Ταυτόχρονα όμως σας καλούμε να στηρίξετε και να δυναμώσετε τις ομάδες των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα, γιατί είναι το καλύτερο εχέγγυο, ότι η Αριστερή Ενότητα θα μπορέσει να συνεχίσει με επιτυχία το δύσκολο και ελπιδοφόρο δρόμο που άνοιξε το 2007

απρίλης 2009

Ενάντια στη σημερινή Ε.Ε. για μια σοσιαλιστική Ευρώπη

Ευρωεκλογές 2009: Στηρίζουμε ΣΥΡΙΖΑ

Οι φετινές ευρωεκλογές γίνονται στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των κινητοποιήσεων εργαζομένων και νεολαίας ενάντια στα μέτρα των κυβερνήσεων. Στις 7 Ιούνη, χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες καλούμαστε, ίσως και για πρώτη φορά στη ζωή μας, να τοποθετηθούμε πολιτικά με την ψήφο μας. Συχνά λέγεται ότι οι ευρωεκλογές είναι «χαλαρή» ή ακόμη και «άσκοπη ψήφος». Κατά τη γνώμη μας, παρότι δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο (όπως και όλες οι άλλες εκλογές) είναι μια πολύ κρίσιμη, κεντρική πολιτική μάχη για τη νεολαία και την Αριστερά.

Ευρώπη

Στις ευρωεκλογές φαίνεται ο πολιτικός συσχετισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στην Ελλάδα. Και αν αυτό φαντάζει κάτι «μακρινό» από τα καθημερινά μας προβλήματα, στην πραγματικότητα δεν είναι. Η ΕΕ είναι το πολιτικό στρατηγείο των κυβερνήσεων που συνδιαμορφώνουν και χαράσσουν το συνολικότερο σχεδιασμό τους. Με το πρόσχημα της ευρωοδηγίας 36/05 φέρνουν τα ΚΕΣ από το παράθυρο παρά την ισχύ του Άρθρου 16. Με αφορμή τον Κοινό Ευρωπαϊκό χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και τη συνθήκη της Μπολόνια, ψηφίστηκαν (επί ΠΑΣΟΚ) οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι για την αξιολόγηση με κριτήριο την ανταποδοτικότητα, οι δύο κύκλοι σπουδών, οι διασπάσεις πτυχίων κτλ. Στην ΕΕ ψηφίστηκε η συνθήκη Bolgenstein, το 65ωρο και αντιδραστικές κατευθύνσεις για την ασφάλιση που έρχονται τώρα να εφαρμοστούν με το νόμο Πετραλιά. Η ΕΕ που διαφημίστηκε στην ίδρυση της ως «σπίτι των λαών και της δημοκρατίας» έχει μακρά παράδοση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από τη Σερβία το 1999 μέχρι και το Αφγανιστάν σήμερα.

Μαύρο στην κυβέρνηση της ΝΔ!

Αν και η μισητή κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να πέσει από αυτές τις εκλογές, πρέπει να φάει ένα δυνατό χαστούκι. Να ηττηθεί πολιτικά βλέποντας τα ποσοστά της να κατρακυλούν. Όσο πιο κάτω πέσει, τόσο καλύτερα θα φανεί η αγανάκτηση απέναντι της. Μιλάμε

για μια κυβέρνηση που στο όνομα της κρίσης μας ζητάει να κάνουμε κάθε θυσία. Παρέα με όλη την Ε.Ε., ανοίγει το δρόμο στους εργοδότες για χιλιάδες απολύσεις, μοιράζει λεφτά στις τράπεζες, παγώνει μισθούς, βάζει χέρι στα όρια συνταξιοδότησης, ξεπουλάει ολυμπιακή, λιμάνια κλπ σε ιδιώτες και φυσικά, θέλει να ολοκληρώσει το «έργο» της Γιαννάκου στην παιδεία προχωρώντας στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Θέλει να ποινικοποιήσει τους αγώνες, μιλάει για κατάργηση του Ασύλου και θεσπίζει νόμους για τις κουκούλες πηγαίνοντας χέρι-χέρι με το ακροδεξιό δεκανίκι της το ΛΑΟΣ.

Καμιά εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ

Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική στη Δεξιά. Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ φανερώνουν ότι θέλουν να φανούν ως κόμμα-εγγύηση για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Σε όλες τις επιλογές στην Ε.Ε. ήταν με τη μεριά των «από πάνω». Το ζήσαμε στα χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη όπου η πολιτική του έστρωσε το χαλί στη ΝΔ. Δεν στήριξε σε καμιά περίπτωση τους αγώνες της νεολαίας (Δεκέμβρης, Άρθρο 16) και η στάση του στα συνδικάτα είναι συμβιβαστική. Αντί να βοηθήσει στην οργάνωση απεργιών πάει σε διάλογο με το ΣΕΒ και σε συμβιβασμό. Αντί για αντιπολίτευση στην κυβέρνηση διαλέγει να κάνει πόλεμο με την Αριστερά.

Με ποια Αριστερά;

Στις ευρωεκλογές που έρχονται πρέπει να ενισχυθεί η Αριστερά, που μπορεί να είναι χρήσιμη και να δώσει προοπτική στους αγώνες μας. Και εδώ χωράει πολύ συζήτηση. Το ΚΚΕ σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό. Η στάση στους αγώνες της νεολαίας -ειδικά το Δεκέμβρη- δεν μπορεί να ξεχαστεί. Στάθηκε εχθρικά απέναντι στο κίνημα και χέρι-χέρι με ΝΔ-ΠΑΣΟΚΛΑΟΣ έσπευσε να καταδικάσει τη βία και… τον ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από την υπεραριστερή του φρασεολογία και τις γενικά σωστές καταγγελίες για την ΕΕ, κρύβεται μια ηττοπαθής αντίληψη. Οι αγώνες

σύμφωνα με τον Περισσό, θα οργανωθούν σωστά και αποτελεσματικά, μόνο αφού το ΚΚΕ ενισχυθεί εκλογικά. Αποκλείει έτσι τη δυνατότητα του κινήματος να σταματάει τα σχέδιά τους, να πετυχαίνει νίκες στο σήμερα (βλ Άρθρο 16). Γι αυτό επιλέγει διασπαστικές πρακτικές που μπορεί να φέρουν κάποια εκλογικά οφέλη για το ίδιο, αλλά όχι να δυναμώσουν τους αγώνες.

Στηρίζουμε ΣΥΡΙΖΑ!

Χρειαζόμαστε μια ισχυρή ριζοσπαστική Αριστερά στήριγμα των αγώνων! Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη δύναμη που σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο στηρίζει τους αγώνες. Το Δεκέμβρη ήταν πολύ σημαντική η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ για να μην απομονωθεί το κίνημα. Είναι το μόνο εγχείρημα όπου συνυπάρχουν δυνάμεις τις Επαναστατικής Αριστεράς (όπως η ΔΕΑ), με τη ρεφορμιστική (μεταρρυθμιστική) Αριστερά. Αποτελεί μάλιστα ιδιαίτερο πανευρωπαϊκό παράδειγμα. Παρά τις όποιες συμβιβαστικές επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΝ, είναι ένα πραγματικά ενωτικό εργαλείο για τον κόσμο, που απαντά στην ανάγκη για μαζική συσπείρωση και είναι ζήτημα να δυναμώσουν οι επαναστατικές φωνές μέσα του αλλά και να ενισχυθεί κι από άλλες δυνάμεις του κινήματος για να είναι πιο αποτελεσματικό και χρήσιμο. Η ευρωδιακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρη (παρά τα όσα διαδίδονται από ΚΚΕ και άλλους) ενάντια στην ΕΕ και στις συνθήκες της, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί την Ευρώπη πεδίο κοινών αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας και παλεύει για μια «άλλη» Ευρώπη, σοσιαλιστική. Οι ΦΕΣ θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ. Προτείνουμε σε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα, να δώσουμε μαζί τη μάχη της ενίσχυσης της ενωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς στις εκλογές αλλά -κυρίως- και μετά στο πραγματικό πεδίο αντίστασης που είναι οι σχολές μας και οι δρόμοι! Αλέξανδρος Τσεκούρας, ΦΛΣ Αθήνας

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΕΞΙΣΜΟ

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας ενάντια στο σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση, παρουσιάζουμε σε αυτό το τεύχος στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η γυναίκα ακόμα και στις μέρες μας είναι καταπιεσμένη. Ταυτόχρονα παρουσιάζουμε τις ιστορικές ρίζες της γυναικείας καταπίεσης, όπως έγραψε γι’ αυτές ο μεγάλος φιλόσοφος και επαναστάτης Φρήντριχ Ένγκελς.

Η θέση της γυναίκας σήμερα

εκινάμε από το πιο πρόσφατο παράδειγμα «επίθεσης» απέναντι στις γυναίκες. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο όνομα της ισότητας έκρινε παράνομες τις θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών στο ασφαλιστικό δίνοντας το πράσινο φως στην κυβέρνηση να καταδικάσει 140.000 μητέρες εργαζόμενες του δημοσίου σε δουλειά μέχρι τα 65. Λίγους μήνες πριν η Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι. Το έγκλημα της; Ήταν μια γυναίκα, εργαζόμενη, συνδικαλίστρια και μετανάστρια που πάλευε για τα δικαιώματα των αντρών και γυναικών, ελλήνων και μεταναστών συναδέλφων της. Ακολουθούν κάποια ακόμα σοκαριστικά στοιχεία για τη κατάσταση των γυναικών σε όλο τον κόσμο: ● 1 στις 4 γυναίκες που βρίσκονται στην αγορά εργασίας είναι άνεργη ● Οι ελληνίδες είναι δεύτερες στην ανεργία στην Ε.Ε. ● Το 32% των γυναικών στην Ευρώπη έναντι του 8% των ανδρών είναι μερικώς απασχολούμενες. ● Τα 2/3 των αναλφάβητων σε όλο τον κόσμο είναι γυναίκες ● Στις εμπόλεμες ζώνες το 80% των προσφύγων είναι γυναίκες ● Στις ΗΠΑ κάθε 8 δευτερόλεπτα μια γυναίκα κακοποιείται ● 200.000 μητέρες πεθαίνουν εξαιτίας κακών υπηρεσιών ως προς την αντισύλληψη

Οι ρίζες της καταπίεσης και ο Ένγκελς

ια κατανοήσουμε και να επιλύσουμε το πρόβλημα της καταπίεσης της γυναίκας, όπως και κάθε πρόβλημα, θα πρέπει να εντοπίσουμε την πηγή του. Αυτό προσπαθεί να κάνει και ο Ένγκελς στο βιβλίο του «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους» (1884) καταλήγοντας ότι όλα ξεκίνησαν με την εμφάνιση της ταξικής κοινωνίας. Στο φεμινιστικό κίνημα έχει κυριαρχήσει η άποψη ,ότι η καταπίεση των γυναικών οφείλεται αποκλειστικά στην προαιώνια ανάγκη του άντρα να κυριαρχεί επάνω στην γυναίκα .Βασιζόμενες σε ψυχολογικές προσεγγίσεις, οι φεμινίστριες υιοθετούν την άποψη της πατριαρχίας, τονίζοντας ότι το βασικό πρόβλημα είναι ο άντρας. Ο Ένγκελς ερμηνεύει τα αίτια της γυναικείας καταπίεσης πιο ρεαλιστικά, βασισμένος στον υλισμό του Μαρξ. Χαρακτηριστικά στην εισαγωγή του στην πρώτη έκδοση της «Καταγωγής…» γράφει: « Σύμφωνα με την υλιστική άποψη, ο καθοριστικός παράγοντας στην ιστορία είναι, σε τελευταία ανάλυση, η παραγωγή και αναπαραγωγή της άμεσης ζωής. Αυτή, πάλι, έχει διπλό χαρακτήρα: από τη μια η παραγωγή των μέσων διαβίωσης, τροφής, ρουχισμού και στέγης, και των εργαλείων που απαιτούνται γι’ αυτή την παραγωγή. Από την άλλη, η παραγωγή των ίδιων των ανθρώπων, η διαιώνιση του είδους». Στις πρώτες περιόδους της ανθρώπινης κοινωνίας, οι άνθρωποι ζούσαν κυρίως νομαδικά .Υπήρχε κοινοκτημοσύνη και η οικογένεια δεν είχε καμία σχέση με την πυρηνική οικογένεια που ξέρουμε σήμερα. Υπήρχαν ομαδικοί γάμοι, και το γένος ενός παιδιού καθοριζόταν από τη μητέρα. Ήταν μητριαρχικές κοινωνίες. Η εμφάνιση πιο εξελιγμένων μορφών παραγωγής αργότερα οδήγησε μερικές κοινωνίες στην παραγωγή περισσότερων αγαθών από τα αναγκαία. Έτσι λόγω της εργασίας του άντρα μακριά από το σπίτι, που ήταν και ο κύριος παραγωγός του πλεονάσματος, σταδιακά άρχισε να αλλάζει το μοντέλο της οικογένειας. Η ύπαρξη πλούτου οδηγούσε στην ανάγκη κληρονομιάς, και η ανάγκη κληρονομιάς στο να ξέρει ο άντρας ποια ήταν τα παιδιά του. Αυτή η εξέλιξη πα-

ράλληλα με τη συσσώρευση του πλούτου οδήγησαν στην ταξική κοινωνία. Η γυναίκα υποβαθμίζεται και περιορίζεται στην αναπαραγωγική διαδικασία. Έτσι σταδιακά σχηματίστηκε το μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας. Αναφερόμενος στα λόγια του Μαρξ ο Ένγκελς προσθέτει: « Η σύγχρονη οικογένεια περιέχει σε μικρογραφία όλες τις αντιφάσεις που αργότερα εκτείνονται σε όλη την κοινωνία και το κράτος». Ο Ένγκελς υποστηρίζει ότι η οικογένεια βασίζεται από τη γένεσή της σε μια βασική υποκρισία καθώς έχει ξεχωρίσει «για το σαφή χαρακτηρισμό της μονογαμίας μόνο για τη γυναίκα και όχι για τον άντρα». Ακόμη και τώρα βλέπουμε ότι η απιστία για τον άντρα κατανοητή, αφού είναι «στη φύση του» (!), ενώ για τη γυναίκα ανήθικη και απορριπτέα. Σήμερα, παρά την μεγαλύτερη δραστηριοποίηση των γυναικών στον εργασιακό τομέα και τις αντικειμενικά πιο ευνοϊκές συνθήκες για την «απελευθέρωση από το σπίτι» η θέση τους δεν φαίνεται να βελτιώνεται αλλά να γίνεται δυσμενέστερη. Οι γυναίκες φτάνουν στο σημείο να καταπιέζονται διπλά. Στη δουλειά αλλά και στο σπίτι. (Ανατροφή παιδιών, καθαριότητα, μαγείρεμα κλπ). Γιατί οι από πάνω δεν θέλουν να δαπανούν για ένα κοινωνικό κράτος (περικοπές κι ιδιωτικοποιήσεις σε Υγεία, Παιδεία, Παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ…) .Ετσι όλο το βάρος πέφτει στην οικογένεια. Ταυτόχρονα καλλιεργείται ο σεξισμός για να διατηρείται η φυλετική ανισότητα και να μας διασπάνε. Εμείς δεν έχουμε παρά να παλεύουμε καθημερινά ενάντια στο σεξισμό, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας για τις γυναίκες, περισσότερα δικαιώματα. Σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό της εργατικής τάξης είναι γυναίκες . Μόνο λοιπόν όλοι μαζί οι καταπιεσμένοι, γυναίκες και άντρες, ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, εργάτες και φοιτητές, μπορούμε να παλέψουμε και να κερδίσουμε τα δικαιώματά μας. Όμως επειδή η καταπίεση της γυναίκας από ότι φαίνεται είναι κομμάτι του καπιταλισμού, πιστεύουμε ότι αλλαγή θα επέλθει μόνο με το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας, χωρίς καταπίεση κι εκμετάλλευση. Καραγιάννη Μαρία, Παπατζανή Έυα, Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης

απρίλης 2009

Πρωτομαγιά 2009

Φοιτητές – Εργαζόμενοι όλοι μαζί στις διαδηλώσεις Η Πρωτομαγιά ξεκίνησε και συνεχίζει να είναι μέρα ταξικής πάλης και αντιπαράθεσης. Στις ΗΠΑ, 1/5 1886 τα συνδικάτα είχαν καλέσει γενική απεργία με κεντρικό αίτημα το 8ωρο.

όνο στο Σικάγο οι διαδηλωτές έφτασαν τις 90.000, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες απέργησαν και διαδήλωσαν σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ και τις επόμενες μέρες. Η αστυνομία πήρε εντολή να καταστείλει τους απεργούς και σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν θύματα (4 νεκροί στο Σικάγο, 9 μετανάστες στο Μιλγουόκι, ενώ στη πλατεία Χεϊμάρκετ ο αριθμός είναι ακόμα αδιευκρίνιστος). Η καταστολή των εργατών συνεχίζεται με διώξεις, συλλήψεις ακόμα και απαγχονισμό συνδικαλιστών και εργατών. Παρόλα αυτά, το εργατικό κίνημα δεν υποχώρησε. Το 1888, η Σοσιαλιστική Διεθνής (μια παγκόσμια οργάνωση που συσπείρωνε όλα τα εργατικά, σοσιαλιστικά κόμματα του κόσμου) υιοθετεί την Πρωτομαγιά ως μέρα πάλης της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Το 1890, εκατομμύρια απεργοί πλημμυρίζουν τις πόλεις της Αμερικής και της Ευρώπης και καταφέρνουν την κατοχύρωση του 8ωρου για ολοένα και περισσότερα τμήματα των εργατών. Στην Ελλάδα διαδηλώνουν περίπου 2000 εργάτες φωνάζοντας μεταξύ άλλων συνθήματα για το σοσιαλισμό. Στα χρόνια που ακολουθούν η Πρωτομαγιά γίνεται γενική απεργία και συνδέεται με κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος. Το 1936, η μεγαλειώδης απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη εξελίσσεται σε εξέγερση που καταπνίγεται από τη δικτατορία του Μεταξά. Το 1944, οι ναζί εκτελούν 200 αντιστασιακούς στη Καισαριανή. Το 1972, υπό καθεστώς χούντας γίνεται απόπειρα διαδήλωσης στη πλατεία Κοτζιά, ενώ το 1974, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απεργούν ενάντια στη τότε κυβέρνηση Καραμανλή. Κάθε χρόνο η Πρωτομαγιά είναι μια σημαντική στιγμή για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Σ’ όλο τον κόσμο γίνονται μεγαλύτερες ή μικρότερες

διαδηλώσεις. Είναι η παγκόσμια διαδήλωση των εργαζομένων και της νεολαίας, είναι η μέρα που «η παγκόσμια εργατική τάξη επιθεωρεί τις δυνάμεις της» Σήμερα, η Πρωτομαγιά εξακολουθεί να είναι επίκαιρη. Με αφορμή την οικονομική κρίση, κυβέρνηση και εργοδότες προσπαθούν να καταργήσουν κεκτημένα δικαιώματα μας. Είναι πρόσφατη η συζήτηση για την κατάργηση του 8ωρου και την επιβολή του 65ωρου, ενώ παράλληλα η ανεργία καλπάζει με χιλιάδες απολύσεις. Η Ν.Δ. από τη μια χαρίζει 28 δις στις τράπεζες, δίνει 7 δις για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αγοράζει καινούρια, πανάκριβα χημικά για την αστυνομία, αλλά ζητάει από εμάς (για την ακρίβεια μας εκβιάζει) να δεχτούμε μείωση μισθών, αύξηση των ωρών δουλειάς, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κοκ. Όλα αυτά μας αφορούν όχι μόνο ως αυριανούς εργαζόμενους αλλά και ως σημερινούς φοιτητές. Η κυβέρνηση συνεχίζει την επίθεση που έχει εξαπολύσει τα τελευταία χρόνια έχοντας βρει έναν ανέλπιστο σύμμαχο στην καινούρια ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ. Είναι αναγκαίο να ανατρέψουμε για άλλη μια φορά τα σχέδια τους, όπως κάναμε με το Άρθρο 16 Στην Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία οι φοιτητικές κινητοποιήσεις κλιμακώνονται και συνδέονται με εργατικούς αγώνες. Με αυτό τον τρόπο πρέπει να κλιμακώσουμε και εμείς τους δικούς μας αγώνες. Την Πρωτομαγιά φοιτητές-τριες πρέπει να συμμετέχουμε μαζικά και δυναμικά στην απεργία και τη διαδήλωση μαζί με τους εργαζόμενους για να «ξεκουράσουμε» τον Καραμανλή και την κυβέρνησή του. Στο επιχείρημα «δεν υπάρχουν λεφτά» πρέπει να απαιτήσουμε όλοι μαζί να δοθούν ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΣΑΣ. ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ! Ελένη Πελέκη, Αγγλικό ΦΛΣ Αθήνας

*Στις 16 Μάη, έρχονται στην Θεσσαλονίκη οι Ισπανοί Ska-P, ένα από τα καλύτερα σκα-πανκ συγκροτήματα. Οι Ska-P είναι από τα πιο πολιτικοποιημένα συγκροτήματα στον κόσμο, που έχουν γράψει και παίζουν τραγούδια για το κίνημα, τους μετανάστες, την Παλαιστίνη, τον ιμπεριαλισμό, τη θρησκεία, την αστυνομία κ.λπ. Με αφορμή τον παρουσία τους στην Ελλάδα και τον ερχομό της εργατικής Πρωτομαγιάς, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από τους στίχους ενός τραγουδιού τους για την εργατική τάξη.

EL VALS DEL OBRERO

Το βαλς του εργάτη

Orgulloso de estar entre el proletariado Περήφανος που είμαι ανάμεσα στο προλεταριάτο es difícil llegar a fin de mes είναι δύσκολο να φτάνει το τέλος του μήνα y tener que sudar y sudar και να πρέπει να ιδρώνουμε και να ιδρώνουμε "pa" ganar nuestro pan. για να κερδίσουμε το ψωμί μας Éste es mi sitio, ésta es mi gente Αυτή είναι η θέση μου, αυτοί είναι οι άνθρωποι μου somos obreros, la clase preferente είμαστε εργάτες ,η καλύτερη τάξη por eso, hermano proletario, con orgullo γι’ αυτό, προλετάριε αδερφέ μου, με περηφάνια yo te canto esta canción, somos la revolución. σου τραγουδάω αυτό το τραγούδι, είμαστε η επανάσταση ¡SI SEÑOR!, La revolución, Βεβαίως κύριε, η επανάσταση ¡SI SEÑOR!,¡SI SEÑOR!, somos la revolución, Βεβαίως κύριε, Βεβαίως κύριε, είμαστε η επανάσταση tu enemigo es el patrón, ο εχθρός σου είναι το αφεντικό ¡SI SEÑOR!, ¡SI SEÑOR!, somos la revolución, Βεβαίως κύριε, Βεβαίως κύριε, είμαστε η επανάσταση viva la revolución. Ζήτω η επανάσταση

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Παγκόσμια αντίσταση Επιμέλεια: Κώστας Παπανικολάου Κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις των Ισπανών φοιτητών που

το Νοέμβρη, ενάντια στη συνθήκη της Μπολόνια Ισπανία ξεκίνησαν και στην ιδιωτικοποίηση που προωθεί η κυβέρνηση των Σοσι-

αλιστών του Θαπατέρο. Στις 13 Μάρτη χιλιάδες φοιτητές σε Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Σαλαμάνκα, Σαραγόσα διαδήλωσαν και προχώρησαν σε καταλήψεις πανεπιστημίων. Νέες διαδηλώσεις έγιναν στις 18 Μάρτη και η κυβέρνηση απάντησε με την πιο βίαιη καταστολή εδώ και πολλά χρόνια, με εκατοντάδες συλλήψεις, τραυματισμένους διαδηλωτές και σπάσιμο των καταλήψεων από την αστυνομία. Ακολούθησαν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην Μπολόνια αλλα και στην καταστολή και κάποια πανεπιστήμια επανακαταλήφθηκαν. Νέες διαδηλώσεις και τριήμερες καταλήψεις πανεπιστημίων έγιναν και τις μέρες που ακολούθησαν και οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Οι κινητοποιήσεις αναμένονται να κλιμακωθούν αφού οι συνελεύσεις συζητάνε για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων ενώ στις 28 Απρίλη με κάλεσμα της Πλατφόρμας για την Υπεράσπιση της Δημόσιας Παιδείας οι εκπαιδευτικοί θα απεργήσουν και θα συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις μαζί με τους φοιτητές. Στη Γαλλία εδώ και μήνες βρίσκονται σε εξέλιξη μαζικές κινητοποιήσεις στο χώρο των πανεπιστημίων κατά των μεταρρυθμίσεων Νταρκός (υπουργός Παιδείας του Σαρκοζί). Μαζικές πανεκπαιδευτικές διαδηλώσεις, καταλήψεις και μπλοκαρίσματα μαθημάτων γίνονται κάθε βδομάδα από πανεπιστημιακούς και φοιτητές σε πολλά πανεπιστήμια της χώρας. Οι αντιμεταρρυθμίσεις Νταρκός έχουν ως στόχο την δραστική περικοπή κονδυλίων από τα δημόσια πανεπιστήμια, την οριστική παράδοση της ακαδημαϊκής έρευνας στους ιδιώτες αλλά και τον περιορισμό των ακαδημαϊκών ελευθεριών. Τον Μάρτιο η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τα CRS ενάντια σε διαδηλώσεις αλλά και για το σπάσιμο καταλήψεων όπως στη Σορβώννη. Οι κινητοποιήσεις που κρατάνε από το Δεκέμβρη έχουν αναγκάσει τον Σαρκοζί που εμφανιζόταν λίγο καιρό πριν ως «ατσαλάκωτος» να φοβάται να έρθει σε μετωπική σύγκρουση με το κίνημα και να κάνει ένα διαρκές «μπρος-πίσω». Τη μία βδομάδα δηλώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν, την άλλη ανακοινώνει την αναβολή τους, τη μία δηλώνει ότι η λογική των μέτρων δεν θα αλλάξει, την άλλη ότι θα χρειαστεί διάλογος «εφόλης της ύλης και σε βάθος χρόνου». Από τη μεριά τους οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί (που βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις και αυτοί) αναμένεται να συνεχίσουν μέχρι η κυβέρνηση να πάρει πίσω τις αντιμεταρρυθμίσεις της και μέχρι να αυξήσει την χρηματοδότηση για την δημόσια παιδεία.

ΓΑΛΛΙα

Στην Ιταλία οι φοιτητές ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους μετά το ξεσηκωμό του φθινοπώρου, αυτή τη φορά ενάντια στις περικοπές και τη μεγάλη μείωση θέσεων εκπαιδευτικών. Στις 18 Μάρτη οι εκπαιδευτικοί προχώρησαν σε 24ωρη απεργία και οι φοιτητές διαδήλωσαν μαζί τους σε όλες τις πόλεις της χώρας. Στο τέλος των διαδηλώσεων, σε πολλές πόλεις ξέσπασαν συγκρούσεις των φοιτητών είτε με την αστυνομία είτε με τους φασίστες. Εκτός από τα μέτρα στην παιδεία, οι φοιτητές προσπαθούν να οργανώσουν κινητοποιήσεις σε συνεργασία με τους εργαζόμενους ενάντια στα μέτρα Μπερλουσκόνι για την κρίση αλλά και τους αντιδημοκρατικούς νόμους που κατέθεσε (περιορισμός στο δικαίωμα στην απεργία, διαδηλώσεις που δεν θα κλείνουν την κυκλοφορία κ.λπ.). Η συμμετοχή των φοιτητών ήταν μεγάλη και στις δύο μεγάλες διαδηλώσεις που οργάνωσαν ιταλικά συνδικάτα στις 28 Μάρτη και στις 4 Απρίλη. Η διαδήλωση στις 28 Μάρτη ήταν και η πρώτη που αγνόησε το «πρωτόκολο για τις διαδηλώσεις» (που βάζει περιορισμούς στο κλείσιμο των δρόμων) ενώ στη συγκέντρωση της 4 Απρίλη, συγκεντρώθηκαν στη Ρώμη πάνω από 2,5 εκατομμύρια διαδηλωτές.

ΙΤΑΛΙΑ

απρίλης 2009

Ανατροπές κυβερνήσεων σε Ισλανδία και Λετονία Μέσα στην οικονομική κρίση, έσκασαν και οι πρώτες ανατροπές κυβερνήσεων στην Ευρώπη, συγκεκριμένα στην Ισλανδία και στη Λετονία. Η ισλανδική οικονομία, ο λεγόμενος «τίγρης του βορρά» ήταν ένα από τα καμάρια των οπαδών του νεοφιλελευθερισμού και της «αγοράς» μέχρι που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στέλνοντας χιλιάδες Ισλανδούς στην ανεργία και στην φτώχεια. Η παραδοσιακά ήσυχη χώρα συγκλονίστηκε από διαδηλώσεις μηνών που απαιτούσαν και πέτυχαν την παραίτηση της δεξιάς κυβέρνησης. Στην Λετονία όπου -όπως και στις υπόλοιπες βαλτικές χώρες- ακολουθήθηκε μετά το 1991 ένα από τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα οικονομικά μοντέλα, η χώρα χρεωκόπησε. Η κυβέρνηση προσπάθησε να «σώσει» την οικονομία με... νέα νεοφιλελεύθερα μέτρα, αλλά οι μαζικές διαδηλώσεις εργαζομένων και αγροτών (οι πιο βίαιες από το ‘91) ανάγκασαν τον πρωθυπουργό σε παραίτηση.

Διαδηλώσεις ενάντια στους G20 Μαζικές διαδηλώσεις έγιναν κατά της συνόδου των G20 στο Λονδίνο στις 2 Απρίλη. Πάνω από 40.000 χιλιάδες διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη διαδήλωσαν κατά των 20 ηγετών και κατά των σχεδίων τους να πληρώσουν την παγκόσμια κρίση οι εργαζόμενοι. Η αγγλική αστυνομία απάντησε με απίστευτη καταστολή, εκατοντάδες προληπτικές συλλήψεις και έναν νεκρό διαδηλωτή, ο οποίος όπως αποδείχθηκε είχε ξυλοκοπηθεί από την αστυνομία.

Γενικη απεργια στη γΑΛΛΙΑ

Διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν στις 3 και 4 Απρίλη στο Στρασβούργο της Γαλλίας αλλά και στο Μπάντεν Μπάντεν της Γερμανίας ενάντια στην σύνοδο του ΝΑΤΟ που διοργανώθηκε για τα 60 χρόνια ίδρυσης του ιμπεριαλιστικού οργανισμού αλλά και για να επισημοποιηθεί η επίσημη επανένταξη της Γαλλίας στο στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας. Παρά την καταστολή των διαδηλώσεων (επιστρατεύτηκαν ακόμη και τμήματα του γαλλικού στρατού), πάνω από 30.000 διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη διαδήλωσαν με κύριο αίτημα να διαλυθεί άμεσα αυτός ο ιμπεριαλιστικός μηχανισμός που μόνο πολέμους έχει προσφέρει στην ανθρώπινη ιστορία.

Νικηφόρα εξέγερση στην Καραϊβική!

Δύο γενικές απεργίες το τελευταίο δίμηνο στη Γαλλία (29/1, 19/3) έχουν δείξει την αποφασιστικότητα των «από κάτω» να παλέψουν ενάντια στην προσπάθεια του Σαρκοζί να «ξελασπώσει» τραπεζίτες και βιομήχανους και να στείλει το «λογαριασμό» στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Παρά τη στάση των ηγετών των συνδικάτων που απέναντι στην πιο σκληρή επίθεση, αρκούνται σε μια 24ωρη το μήνα, εκατομμύρια εργαζομένων κατέβηκαν σε απεργία και πλημμύρισαν τους δρόμους όλων των πόλεων για να διαδηλώσουν κατά της κυβέρνησης Σαρκοζί. Άνεργοι, εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, φοιτητές, μαθητές, μετανάστες κάτω από τα πανό των συνδικάτων, των συλλόγων, των σωματείων, των οργανώσεών τους απαίτησαν να μην πληρώσουν αυτοι την κρίση, αλλά οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι. Εκτός από τις απεργιακές κινητοποιήσεις, οι εργαζόμενοι αντιδρούν στις απολύσεις, καταλαμβάνοντας εργοστάσια και κλειδώνοντας τους διευθυντές στα γραφεία τους μέχρι να δεχτούν να διαπραγματευτούν (χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Caterpillar, της Sony κ.λπ.).

Η πιο ριζοσπαστική αντίσταση που αντιμετώπισε ο Σαρκοζί το τελευταίο διάστημα δεν προήλθε από την ηπειρωτική χώρα αλλά από τις Αντίλλες (νησιά της Καραιβικής, διοικητική περιφέρεια της Γαλλίας). Εκεί σε νησιά όπως η Μαρτίνικα και η Γουαδελούπη εργαζόμενοι και νεολαίοι προχώρησαν σε γενική απεργία διαρκείας που κράτησε 44 μέρες με αιτήματα τον έλεγχο στις τιμές των προιόντων, αυξήσεις στους μισθούς πείνας, αύξηση των κοινωνικών παροχών αλλά και ενάντια στην αποικιοκρατική, ρατσιστική συμπεριφορά της γαλλικής κυβέρνησης και των λευκών επιχειρηματιών προς τους κατοίκους των νησιών. Ο αγώνας τους ήταν πολύ σκληρός καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν και την ένοπλη εθνοφρουρά που προσπαθούσε να σπάσει απεργίες και να διαλύσει τα οδοφράγματα των απεργών με τη βία (ένας συνδικαλιστής έπεσε νεκρός σε ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε διαδηλωτές και την αστυνομία). Παρά την καταστολή και την αρχική αδιαλλαξία της κυβέρνησης και των εργοδοτών, οι απεργοί με καθημερινές διαδηλώσεις, καταλήψεις εργατικών χώρων και κυβερνητικών κτιρίων, απεργιακές φρουρές, επέβαλλαν στην κυβέρνηση τα αιτήματά τους (αύξηση του βασικού μισθού κατά 200 ευρώ, μειώσεις τιμών στα βασικά προιόντα μεγάλη αύξηση στο κονδύλι για τις δημόσιες υποδομές κ.ά.) Πολλοί εργοδότες αρνούνται να εφαρμόσουν τις συμφωνίες αλλά η LKP (το μέτωπο 50 κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων που καθοδηγεί τον αγώνα) συνεχίζει με ξεχωριστές κινητοποιήσεις σε κάθε χώρο δουλειάς μέχρι να αναγκαστεί ο κάθε εργοδότης να εφαρμόσει τις συμφωνίες. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της LKP, Ντομοτά, μπροστά σε χιλιάδες διαδηλωτές που πανηγύριζαν «Αυτή η νίκη ήταν μόνο η αρχή, θα συνεχίσουμε!».

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Σε μια εποχή επισκιασμένη από την οικονομική κρίση, οι εκφραστές του συστήματος, μαζί με τη κυβέρνηση, προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες στις πλάτες των εργαζομένων και νεολαίας. Όμως για να εφαρμοστεί η ακραία και νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική πρέπει παράλληλα να εφαρμοστεί καταστολή. Και ποιος στόχος καλύτερος απ’ το πανεπιστήμιο και το πανεπιστημιακό άσυλο;

πειτα από επιθέσεις και κατηγορίες στους μετανάστες και την ποινικοποιήση της κουκούλας (!) η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει πως εμείς οι «κακοί και υποκινούμενοι» φοιτητές είμαστε υπεύθυνοι για την εγκληματικότητα και τις φθορές σε ιδιωτική και πανεπιστημιακή περιουσία. Έτσι για να νιώσουν ξανά όλοι ήσυχοι επιτίθεται στο άσυλο το οποίο έχει αποδειχτεί το πιο ηχηρό σήμα μαζικότητας και αγώνα έχοντας ρίξει συστήματα (χούντα) και αποτρέψει ολόκληρες εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις (βλ. νομοσχέδιο Αρσένη, Αρθρο 16 κτλ). Το άσυλο έχει μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε κέντρα συσπείρωσης και αγώνα όχι μόνο των φοιτητών αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης. Εξ άλλου τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν για τη κατάργηση του ασύλου δεν στέκουν λογικά. Ισχυρίζονται πως η αστυνόμευση είναι απαραίτητη για τη διαφύλαξη της ακαδημαϊκής περιουσίας. Εδώ η αστυνομία δεν μπορεί να διαφυλάξει περιοχές που ήδη υποτίθεται ότι προστατεύονται. Ακόμη και οι πρυτάνεις έχουν αρνηθεί την άρση του ασύλου με το φόβο ότι η αστυνομία

μπορεί να προξενήσει χειρότερες φθορές απ’ ότι μια κατάληψη, ακόμη και απώλεια ζωής. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν γίνεται για την ασφάλειά μας αλλά για την ανενόχλητη εφαρμογή της τρομοκρατίας του συστήματος. Ασφάλεια δεν χρειαζόμαστε απ’ τους φοιτητές που αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες αλλά απ’ τις πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού-καπιταλισμού που αντιπροσωπεύουν η ΝΔ και η ΔΑΠ που ως επί το πλείστον υποστηρίζουν την κατάργηση του ασύλου. Θέλουμε ασφάλεια στην εκπαίδευση, στα δικαιώματά μας, στην εργασία και τους μισθούς μας, στις συντάξεις κτλ. την οποία μπορούμε να διεκδικήσουμε μαζικά απ’ το χώρο του πανεπιστημίου που μπορεί να συσπειρώσει όλη τη κοινωνία και γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε για τη διατήρηση του ασύλου που έχει συνεισφέρει στη δυναμική του σημερινού κινήματος.

ΑΣΥΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

Ερμής Ρυακιωτάκης, Βιολογικών και Τεχνολογικών Εφαρμογών, Γιάννενα

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη Μ έσα σε λίγες μέρες είδαμε πανευρωπαϊκά τι θα σημάνει πραγματικά η κατάργηση του ασύλου για το φοιτητικό κίνημα. Και στις τρεις χώρες όπου το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται στους δρόμους το τελευταίο διάστημα, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, είχαμε βίαιες επεμβάσεις της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια για να σπάσουν καταλήψεις. Στην Ελλάδα, κυβέρνηση και ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι η άρση του ασύλου έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των «κακών κουκουλοφόρων» και των «ακραίων μειοψηφιών», αλλά η επίθεσή τους είναι ενάντια στο φοιτητικό κίνημα συνολικά. Με ευκολία άλλωστε βαφτίζουν «μειοψηφίες» και «ομάδες βίας» κάθε κίνημα αντίστασης. Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ευρώπη είναι η πιο ανησυχητική προειδοποίηση. Στην Ιταλία, υπουργός της Δεξιάς δήλωσε πως «οι φοιτητές του Κύματος (όπως ονομάζεται το φοιτητικό κίνημα) είναι αντάρτες και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπιστούν», στην Ισπανία οι φοιτητές που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις καταγγέλονται ως «ακραίοι εξτρεμιστές». Και στις δύο περιπτώσεις, τις δηλώσεις διαδέχτηκαν τα «έργα»: στο πανεπιστήμιο Λα Σαπιέντζα της Ρώμης, εκατοντάδες αστυνομικοί απέκλεισαν τους φοιτητές που είχαν συγκεντρωθεί για να πάνε μαζικά στη διαδήλωση των εκπαιδευτικών και εξαπέλυσαν κυνηγητό μέσα στο ίδρυμα. Σε πολλές πόλεις της Ιταλίας, φασιστικές ομάδες -με το «πράσινο φως» της κυβέρνησης και πλάι πλάι με την αστυνομία- πολιόρκησαν πανεπιστήμια. Στη Βαρκελώνη τα ξημερώματα της 18 Μάρτη η αστυνομία εισέβαλλε σε κατειλημμένο πανεπιστήμιο και έσυρε τους φοιτητές στο δρόμο. Ήταν η πρώτη έφοδος αστυνομικών σε πανεπιστήμιο από την εποχή της φασιστικής δικτατορίας του Φράνκο. Όταν εκπαιδευτικοί και φοιτητές που ενημερώθηκαν για το σπάσιμο της κατάληψης συγκεντρώθη-

καν έξω από το κτίριο για να διαμαρτυρηθούν για την παρουσία της αστυνομίας, ακολούθησε μια βάρβαρη επίθεση των αστυνομικών που έστειλε δεκάδες φοιτητές στο νοσοκομείο. Στη Γαλλία -όπου το άσυλο δεν υπάρχει καν ως παράδοση- τα CRS στα τέλη Μάρτη μπήκαν στο πανεπιστήμιο-σύμβολο της Σορβώννης, εκκένωσαν την κατάληψη και απέκλεισαν το κτίριο από τους φοιτητές. Ανάλογα περιστατικά είχαμε και σε άλλες πόλεις, όπως στην κατάληψη πανεπιστημίου στο Στρασβούργο. Στη Γαλλία οι καταλήψεις συχνά δέχονται τελεσίγραφα από την αστυνομία για να εκκενωθούν «με το καλό». Πουθενά η δυνατότητα των μπάτσων να μπαινοβγαίνουν στα πανεπιστήμια δεν έχει οδηγήσει στην αντιμετώπιση της «βίας», αντίθετα έχει μετατρέψει αμφιθέατρα, διαδρόμους και προαύλια σε πεδία μάχης, με θύματα δεκάδες τραυματίες φοιτητές. Παντού έχει δώσει το ελεύθερο στην πραγματικά επικίνδυνη βία, αυτή της αστυνομίας, να καταστέλλει τους αγώνες των φοιτητών. Πάνος Πέτρου, Πάντειο

Η κυβέρνηση πρότεινε ανοικτά την απαγόρευση και ποινικοποίηση της κουκούλας και της απόκρυψης του προσώπου με οποιοδήποτε τρόπο… Ζαπατίστας Τα ίδια εφαρμόζονται εδώ και χρόνια στη Γερμανία. Τελευταία προτάθηκε και στη Γαλλία. …Πανευρωπαϊκή κουκουλοφοβία! Πάντως υπάρχουν κουκούλες και κουκούλες. Επικίνδυνες θεωρούμε αυτές στα δεξιά (και δεν εννοούμε απλά στο χαρτί!)

Ο Πάνος Σόμπολος (Πρετεντέρη δεν είσαι μόνος!)

Ο ακροδεξιός νομάρχης Θεσσαλονίκης Ψωμιάδης