ΦΕΣ τ. 9

τεύχος 9 ● απρίλης 2010 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ π ρ ωτ ο μ α γ ι α - απεργιεσ Νεολαία Εργαζόμενοι κοινός αγώνας ενάντια στα μέτρα (σελ. 2, 3, 16)

α ν τ ι ρατ σ ι σ τ ι κο Να απελάσουμε το ρατσισμό και το φασισμό από τις σχολές και τις γειτονιές (σελ. 11, 12, 13)

π α γ κοσ μ ι α α ν τ ι σ τα σ η • Καλιφόρνια SOS (Save Our Schools) • Bologna Burns (σελ. 14-15)

Κ ατα σ τ ολ ή

Χτυπάνε κατακτήσεις ενός αιώνα

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στο δρόμο του Αγώνα

• Άμεση απελευθέρωση του Μάριου Ζ.

φ ο ι τ η τ ι κ ε σ ε κ λο γ ε σ

• Κάτω τα χέρια από το άσυλο

του αγώνα, για πρωτοβουλίες

• Δίκη Κορκονέα (σελ. 6, 7)

(σελ. 2, 3, 4, 8, 9)

Κάλεσμα για οργάνωση αντίστασης παντού!

2

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα είμαστε ομάδες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που αγωνιζόμαστε ενάντια στο σύστημα του κέρδους, του πολέμου και του ρατσισμού, μέσα και έξω από τις σχολές μας. Παλεύουμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς εξετάσεις και βαθμολογία. Διεκδικούμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για καλύτερες υποδομές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των καθηγητών και των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν και να παλεύουν ελεύθερα, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το άσυλο και διεκδικούμε τη διεύρυνση του. Τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να παλεύουμε και να πετυχαίνουμε νίκες είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις. Σε αυτούς τους αγώνες έχουμε συμμάχους τους πανεπιστημιακούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους. Η δράση μας δεν περιορίζεται μόνο στις σχολές. Παλεύουμε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τη λιτότητα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων επιδιώκοντας τον κοινό αγώνα μαζί τους γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούμε απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Ταυτόχρονα παλεύουμε για το τσάκισμα του ρατσισμού και του σεξισμού μέσα στις σχολές, και κάθε διαχωρισμού που μας επιβάλλουν οι «από πάνω». Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος, που απειλούν τους λαούς όλου του κόσμου. Βασικό μας όπλο η ενότητα της Αριστεράς στη δράση, γι’ αυτό συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα μαζί με άλλα φοιτητικά σχήματα, γι’ αυτό στηρίζουμε το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Αλλά χρειαζόμαστε και μια Αριστερά που να εμπνέεται από τις εξεγέρσεις του παρελθόντος και να παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Όραμά μας ένας διαφορετικός κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι εργαζόμενοι και όπου όλοι μαζί θα αποφασίζουμε για τις ανάγκες μας. Ένας πραγματικά σοσιαλιστικός κόσμος, μακριά από καταπιεστικά καθεστώτα ή δήθεν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογικότητα και ριζοσπαστική πολιτική, γι’ αυτό σας καλούμε να δυναμώσετε τους Φοιτητες-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε κάθε σχολή. Να παλέψουμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: ● Δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους ● Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ● 5% του ΑΕΠ για την παιδεία ● Καμιά εφαρμογή - Κατάργηση του νέου Νόμου-πλαίσιο ● Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες - Κάτω τα χέρια από το άσυλο ● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα ● Καμιά συμμετοχή των φασιστών στους φοιτητικούς συλλόγους ● Ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες - Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που το επιθυμούν ● Κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης - Αντίσταση στο μιλιταρισμό ● Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - Όχι δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς

μασ εχουν

Θα πάρουν την

Mία κρίσιμη εποχή

Τους τελευταίους μήνες οι εργαζόμενοι και η νεολαία καλούμαστε να «θυσιαστούμε για το καλό της χώρας». Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχοντας εξασφαλίσει τη συναίνεση της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ έχει κηρύξει πόλεμο σε όλους. Προσπαθούν να μας ξεζουμίσουν αφαιρώντας μας τα πιο βασικά δικαιώματα, σε αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη, στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στη ζωή. Το μέλλον που μας περιμένει είναι να είμαστε εργαζόμενοι χωρίς καμία σταθερότητα και ασφάλεια, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα. Εργαζόμενοι που θα δουλεύουν σε όλο και χειρότερες συνθήκες και θα καλούνται κάθε φορά να κάνουν μεγαλύτερες θυσίες για να μπορούν να πλουτίζουν όλο και περισσότερο οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, «οι από πάνω». Η ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων στη παιδεία είναι από τις βασικές προτεραιότητες του συστήματος. Είναι δεδομένο ότι από αυτή την κατάσταση επηρεαζόμαστε και εμείς οι φοιτητές, οι αυριανοί εργαζόμενοι. Ως φοιτητές βλέπουμε καθημερινά τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής αυτής. Οι περικοπές και η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων σημαίνουν όλο και χειρότερες υποδομές. Εργαστήρια χωρίς τα απαραίτητα υλικά και μέτρα ασφάλειας (που συνήθως πρέπει να αγοράσουμε με δικά μας λεφτά). Μαθήματα που καταργούνται λόγω έλλειψης καθηγητών και προσωπικού. Μεγάλα ποσά σε συγγράμματα και σημειώσεις που παλιά παίρναμε δωρεάν. Έρευνες που χρησιμοποιούνται ως διαφημίσεις για διάφορες εταιρίες. Αυτή η κατάσταση όμως δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αλλαγές (προς το χειρότερο φυσικά) στην εκπαίδευση. Γι αυτό και τους τελευταίους μήνες, μπορούμε να μιλάμε για πανευρωπαϊκή αντίσταση στα μέτρα τους. (σελ. 15) Η νεολαία αλλά και οι εργαζόμενοι στέλνουν ισχυρό μήνυμα στις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: «Δεν θα πληρώσουμε εμείς τη κρίση σας».

Οι αγώνες μας δεν τρομοκρατούνται Η τρομερή αυτή επίθεση που βιώνουμε προφανώς μας εξοργίζει. Γι αυτό και τους τελευταίους μήνες, οι εργαζόμενοι και η νεολαία κατεβαίνουν στο δρόμο με κάθε αφορμή. Οι μνήμες του Δεκέμβρη και ο φόβος ενός καινούριου, κάνουν τους από πάνω να μας φοβούνται. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας τη παλιά καλή συνταγή της Ν.Δ, χρησιμοποιεί την μεγαλύτερη καταστολή για να μας τρομοκρατήσει. Οι «προστάτες του πολίτη» μας πνίγουν στα δακρυγόνα, πέφτουν πάνω μας με μηχανές, μας συλλαμβάνουν, μόνο και μόνο επειδή κατεβαίνουμε στους δρόμους. Πρόσφατο και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η σύλληψη του Μάριου και το βάπτισμα

απρίλης 2010

3

κηρυξει τον πολεμο

απάντηση που τους αξίζει! του σαμπουάν σε μολότοφ. (σελ. 7) Στην προσπάθεια τρομοκράτησής μας, προφανώς συμπεριλαμβάνονται και όλες οι πρόσφατες απόπειρες να καταπατηθεί το άσυλο.

Ο ρατσισμός, όπλο του συστήματος Ο ρατσισμός είναι ένα ακόμα όπλο στα χέρια τους. Το έντονα ρατσιστικό κλίμα που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα δεν είναι καθόλου τυχαίο. Στόχος τους είναι να διασπούν τους εργαζόμενους, να βάζουν τους Έλληνες απέναντι στους μετανάστες. Με αυτό πετυχαίνουν, από τη μια, οι μετανάστες να φαίνονται οι υπεύθυνοι για τη φτώχεια και την ανεργία, και από την άλλη, όλοι οι εργαζόμενοι να είναι πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμοι. Αυτό το στόχο υπηρετεί η ακροδεξιά και οι διάφορες φασιστικές ομάδες. Για αυτό χρειάζεται αδιάκοπη πάλη ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό παντού, σε σχολές, σχολεία, γειτονιές. (σελ. 10, 11, 12)

Η δύναμη μας στην ΕΝΟΤΗΤΑ Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε πολλοί και αυτοί είναι λίγοι. Το πιο δυνατό μας όπλο είναι η ενότητα. Ήδη σε πολλούς χώρους δουλειάς και γειτονιές, ο κόσμος μαζί με κόμματα της αριστεράς συσπειρώνεται σε επιτροπές αγώνα για να οργανώσει τον αγώνα ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα. Στις σχολές όπου αυτή η εμπειρία υπάρχει και μας έχει φέρει νίκες (άρθρο 16) (σελ. 4), μπορούμε να οργανώσουμε αυτή την μάχη με καλύτερους όρους. Τώρα που η επίθεση είμαι μεγαλύτερη και πιο συνολική, δεν έχουμε την επιλογή να περιχαρακωθούμε σε κομματικά μπλοκ ή να καταφύγουμε σε ατομικές λύσεις. Δεν έχουμε την επιλογή να μην παλέψουμε όλοι μαζί. Το επόμενο διάστημα μέσα στις σχολές πρέπει να συσπειρωθούμε και να οργανώσουμε ανοιχτές επιτροπές αγώνα, κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες όλων όσων διαφωνούν με τα μέτρα και θέλουν να αγωνιστούν για την ανατροπή τους. Σε ένα τέτοιο εγχείρημα κανείς δεν περισσεύει, καμιά γνώμη και πρόταση δεν είναι «εκτός γραμμής».

Φοιτητικές εκλογές 2010: άλλη μια μάχη Που κολλάνε οι εκλογές σε όλα αυτά; Φυσικά δεν μπορεί μια κάλπη να αλλάξει τον κόσμο. Είναι όμως μια μικρή μάχη που μπορεί να εκφράσει τη οργή του κόσμου. Είναι μια μικρή μάχη που πρέπει να δώσουμε. Φέτος από τις κάλπες των φοιτητικών εκλογών πρέπει να σταλεί το μήνυμα ότι στον πόλεμο που κήρυξαν θα ηττηθούν! Ότι και οι φοιτητές θα είναι στη πρώτη γραμμή του αγώνα με καταλήψεις και διαδηλώσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να εκφραστεί το αντικυβερνητικό κλίμα, θα ήταν ένα κοινό αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της αριστεράς. Δεν είναι η πρώτη φορά που καλούνται οι δυνάμεις της αριστεράς σε μια τέτοια πρωτοβουλία. Το καθήκον της οργάνωσης τέτοιων πλατιών πρωτοβουλιών πέφτει στις πλάτες της Αριστερής Ενότητας. Για τους Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, η πρόταση μας για τις εκλογές, δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια πρόταση αγώνα. Ένα κάλεσμα για την οργάνωση των αγώνων που έχουμε να δώσουμε σε συνθήκες «πολέμου». Αυτήν ακριβώς την πρόταση ζητάμε από τους φοιτητές-τριες να στηρίξουν στις φετινές φοιτητικές εκλογές. (σελ. 8-9)

Πρωτομαγιά: φοιτητές-εργαζόμενοι μαζί Ένας πρώτος σταθμός σε αυτή τη μεγάλη μάχη που μόλις ξεκινάει είναι η φετινή διαδήλωση της πρωτομαγιάς, αλλά και των απεργιακών διαδηλώσεων που θα υπάρξουν το επόμενο διάστημα με πρώτη την απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 22 Απρίλη. Τα φώτα είναι στραμμένα στην Ελλάδα. Η πρώτη Μάη που ανέκαθεν ήταν η διαδήλωση που οι εργαζόμενοι κάνουν επίδειξη της δύναμής τους, είναι η μεγάλη ευκαιρία να δείξουμε και μεις τη δύναμή μας. Η οργή μας να γίνει ποτάμι, να ενωθούν τα κομμάτια της κοινωνίας και μαζί να ενώσουν και τα αιτήματά τους. Ας γίνει αυτή η μέρα η αρχή του εφιάλτη τους και η αρχή της δικής μας αντεπίθεσης.

Γνωριμία με το έντυπο των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα Φτάσαμε, αν και λίγο καθυστερημένα, στο τεύχος 9! Κυκλοφορήσαμε όμως το προηγούμενο διάστημα ένα 4σέλιδο αφιερωμένο στο ρατσισμό, που απέσπασε καλά σχόλια. Προσεχώς, θα κυκλοφορήσουμε και άλλα 4σέλιδα για το ετήσιο camping των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα αλλά και για ό,τι άλλο προκύψει στην επικαιρότητα (που αναμένεται να είναι γεμάτη γεγονότα!). Αναβαθμίζουμε και το site μας: www.fes.dea.org.gr, ενώ φτιάχνουμε και forum για να μπορούμε να συζητάμε και να ανταλλάσουμε απόψεις για όσα συμβαίνουν μέσα στις σχολές μας αλλά για όσα συμβαίνουν έξω από αυτές και γενικά για όλα όσα μας απασχολούν και μας προβληματίζουν. Όσοι θέλετε να βοηθήσετε σε αυτή την προσπάθεια επικοινωνίστε μαζί μας. Περιμένουμε παρατηρήσεις, άρθρα, σχόλια, φωτό ή απλά ενημέρωση στο e-mail: fes@dea.org.gr

τεύχος

Ρέθυμνο 6932008743 Γιάννενα 6945704488 Λιβαδειά 6948364232 Βόλος 6979459034 Λαμία 22310-38006 Χανιά 6978275572

έμβρης

2009

● τιμ ή ενίσ

χυσης

ΑΥΤΗ

φτώχεια Η ΠΟ ΛΙΤΙ

η της Π

με δια

δηλώσ

ΟΛΟ

εις, συ

ρατ

σισμ

ΚΗ Δ ΕΝ Π ΑΙΡΝ

ΙΜ

ΡΑΤΣΙ

αιδείας

ός

ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΤΡ

Θα μας βρείτε στις παρακάτω πόλεις: Αθήνα 6945498732 - 210 3306286 Θεσσαλονίκη 6976034706 Πάτρα 6945077461 Ηράκλειο 6975206490 Κοζάνη 6975522509 Καβάλα 6977215794

8 ● νο

Φ ΕΝΑΝΟΙΤΗΤΕΣ ...το -ΤΡΙΕ υ ΚΕΡ ΤΙΑ Σ ΔΟΥΣ κατ , του ΤΟ Σ αστ Υ Σ ΠΟΛΕ ΜΟΥ, ΣΤΗΜ ολή διάλυ του σ Α ΣΜΟΥ

ανεργία

ΕΙ ΔΙ ΟΡΘΩ Σ

ΕΙΣ

ΟΠΗ

Α νελεύ * Στις σεις, α ΖΙ περγίε εκδηλ ς, κατ ώσει αλήψε * Στη ις ν «επέ ς για το Πολ τειο» υτεχν είο του Δ εκέμβ ρη

1€

4

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Επιτροπές Αγώνα παντού! (συνέχεια από σελ. 3)

Ό

λο και περισσότεροι φοιτητές αποφασίζουν να αντισταθούν στο τσουνάμι επιθέσεων που έρχεται. Όλοι αυτοί είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που έχουν ήδη επιλέξει τη συμμετοχή τους σε αριστερές συλλογικότητες αναγνωρίζοντας την ανάγκη για πολιτική μέσα στις σχολές. Αυτό το πλατύτερο δυναμικό είναι αναγκαίο να συσπειρωθεί. Οι αριστερές παρατάξεις το επόμενο διάστημα δεν μπορούν να βαδίζουν μόνο με τους δικούς τους. Στόχος τους πρέπει να είναι η κοινή δράση όλων όσων πλήττονται από τα μέτρα και θέλουν να αντισταθούν σε αυτά. Αυτή είναι και η βασική προϋπόθεση νίκης. Η συσπείρωση φοιτητών , καθηγητών, εργαζόμενων στις εργολαβίες (όπως οι καθαρίστριες), διοικητικού προσωπικού. Αυτή η αναγκαιότητα για κοινή δράση χρειάζεται να είναι το κριτήριο με το οποίο οργανώνεται το κάθε τι, οι διαδηλώσεις, οι συνελεύσεις, οι ίδιες οι φοιτητικές εκλογές. Αυτή η αναγκαιότητα επιβάλλει πρωτοβουλίες. Σε σχολές που ήδη οι συνελεύσεις παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, μια τέτοια πρωτοβουλία θα δώσει ώθηση για περισσότερες δράσεις , για καλύτερη οργάνωση και συντονισμό. Σε σχολές όπου οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί και είτε δεν γίνονται συνελεύσεις είτε επιβάλλονται οι καθεστωτικές δυνάμεις, αυτή η πρωτοβουλία θα μπορέσει να συσπειρώσει το κομμάτι των φοιτητών που διαφωνούν και θέλουν να αγωνιστούν. Οι χώροι των πανεπιστημίων μπορούν να γίνουν μαχητικοί χώροι αντίστασης και αγώνα και το άσυλο να πάρει πραγματικό περιεχόμενο. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειαζόμαστε επιτροπές αγώνα ή πρωτοβουλίες αντίστασης μέσα στις σχολές. Φοιτητές καθηγητές και εργαζόμενοι στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, να συγκεντρώσουμε όλες τις δυνάμεις προκειμένου να βάλουμε την αντίσταση στα νέα μέτρα στην καθημερινότητα των σχολών. Να κάνουμε υπόθεση κάθε αγωνιστή φοιτητή την πλατιά ενημέρωση μέσα στα αμφιθέατρα και τους διαδρόμους για τον πόλεμο που κήρυξαν οι «από πάνω», για την αντίσταση νεολαίας και εργαζομένων.

Έ

Όπως στο Άρθρο 16

χουν περάσει 3 χρόνια από τη νίκη του κινήματος κατά της συνταγματικής αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και μια νέα γενιά νεολαίας καλείται να οργανώσει την αντίσταση μέσα στις σχολές. Αυτή τη φορά πρόκειται για μια ακόμη μεγαλύτερη επίθεση, συνολικά στα δικαιώματά μας. Γι’ αυτό το λόγο αξίζει να κοιτάξουμε ξανά στον τρόπο που τα καταφέραμε τότε, αντλώντας τα συμπεράσματα για το σήμερα. Πολύ σημαντικό ρόλο για το κίνημα έπαιξε ο κεντρικός συντονισμός μέσω της «Πανελλαδικής Πρωτοβουλίας για το άρθρο 16» που είχε συγκροτηθεί αρκετές εβδομάδες πριν ξεσπάσουν οι καταλήψεις διαρκείας του Γενάρη του 2007. Βασική υποδομή ήταν οι εκατοντάδες επιτροπές ενάντια στην αναθεώρηση, οι οποίες οργάνωναν πικετοφορίες και διαδηλώσεις σε κάθε γειτονιά, εκδηλώσεις ενημέρωσης και αποτελούσαν το κέντρο συντονισμού τοπικών σωματείων, ΕΛΜΕ και συλλόγων δασκάλων και κάθε αριστερής ή οποιασδήποτε δύναμης ήθελε να δώσει τη μάχη ενάντια στην αναθεώρηση. Χωρίς αμφιβολία, αποτελεί μέχρι σήμερα παρακαταθήκη για την οργάνωση κάθε αντίστασης από τα νέα μέτρα μέχρι την αντιρατσιστική δράση. Μέσα στις σχολές αυτή η «βασική υποδομή» πήρε διαφορετικά χαρακτηριστικά, λόγω της προηγούμενης «έκρηξης». Είχε προηγηθεί το ορμητικό κίνημα της απεργίας της ΠΟΣΔΕΠ και των καταλήψεων του Μάη και του Ιούνη του 2006 ενάντια στο νόμο πλαίσιο. Η σφοδρότητα του κινήματος (λίγες μέρες νωρίτερα η ΔΑΠ είχε βγει «πρώτη προτίμηση των φοιτητών») ξάφνιασε τη Νέα Δημοκρατία οδηγώντας τη Γιαννάκου σε προσωρινό πάγωμα του νόμου. Αυτή η ορμή, ήταν το βασικό όπλο που διέθετε το κίνημα, όταν το Γενάρη του ‘07 οι καταλήψεις απλώθηκαν σαν πυρκαγιά σε εκατοντάδες σχολές σε όλη την Ελλάδα. Και πάνω σε αυτή την ορμή, χτίστηκε μια πλατιά συμμαχία δυνάμεων που είχαν σαφείς διαφορές και αντιπαλότητες και που ωστόσο ένωσαν τις δυνάμεις τους στα κοινά πλαίσια. Μέχρι και η ΚΝΕ, που κατάγγελλε τις προηγούμενες καταλήψεις του Μάη –

Ιούνη ή κομμάτια και μεμονωμένα μέλη της ΠΑΣΠ. Αποτέλεσμα αυτής της ενωτικής διάθεσης ήταν και η δημιουργία της Αριστερής Ενότητας. Αν η μαζικότητα των Γενικών Συνελεύσεων ήταν το ένα στοιχείο, το άλλο ήταν τα «συντονιστικά» της κάθε σχολής. Τα συντονιστικά είχαν την έγκριση της Γ.Σ. των φοιτητών και αναλάμβαναν την υλοποίηση των αποφάσεων της τελευταίας, καθώς την προετοιμασία της επόμενης Συνέλευσης. Παρ’ όλες τις ενστάσεις που όλοι είχαμε για το πώς μπορούν να γίνουν πιο δημοκρατικά και λειτουργικά, τα συντονιστικά συσπείρωναν τους πιο ενεργούς αγωνιστές, που είχαν τη διάθεση να οργανώσουν από την έκδοση ενός κειμένου, μέχρι την υλοποίηση μιας απόφασης, ακόμη και την εσωτερική ζωή της κατάληψης. Ακόμα περισσότερο, εκεί όπου υπήρχαν δυνάμεις που ξέφευγαν από τη «φοιτητοκεντρική» λογική, γινόταν προσπάθεια σε αυτά να συμμετέχουν οι καθηγητές, το διοικητικό προσωπικό, ακόμα και οι καθαρίστριες της σχολής! Ακόμη και εξορμήσεις της κατάληψης στη γειτονιά ή σε εργασιακούς χώρους της περιοχής οργανώθηκαν σε κάποιες σχολές. Είναι προφανές ότι , παρόλο που δεν είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά, τα συντονιστικά λειτουργούσαν με την ίδια αρχή της πλατιάς συσπείρωσης που είχαν οι επιτροπές γειτονιάς. Οι συνθήκες σήμερα είναι αρκετά διαφορετικές. Το πρώτο που θα πρέπει να λάβει υπόψη κανείς, είναι ότι πρόκειται για μια συνολική και πολύ μεγαλύτερη επίθεση από αυτή στο άρθρο 16. Αυτή τη φορά κυβερνά το ΠΑΣΟΚ με πλήρη συντονισμό ΝΔ, ΛΑΟΣ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΜΜΕ. Οι Γενικές Συνελεύσεις δεν βγαίνουν τόσο εύκολα (και τόσο μαζικά) όσο το 2006-07. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει διάθεση από την πλευρά των φοιτητών. Όμως πέρα από αυτούς που έχουν ήδη επιλέξει τις αριστερές συλλογικότητες αναγνωρίζοντας την ανάγκη για πολιτική μέσα στις σχολές, υπάρχει ένα πλατύτερο δυναμικό που είναι αναγκαίο να συσπειρωθεί. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ενωτικές επιτροπές αγώνα ή πρωτοβουλίες αντίστασης μέσα στις σχολές. Δημήτρης Μπάρκας, Υ.Δ., Πάντειο

απρίλης 2010

5

αριστοτελειο πανεπιστημιο θεσσαλονικησ Καλύπτουν τους εργολάβους-δολοφόνους... Ο θάνατος ενός φύλακα την Τετάρτη 10/3 μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα των εργολαβιών. Ο 58χρονος, πατέρας 2 παιδιών, υπάλληλος εταιρείας σεκιούριτι, έπεσε από τις σκάλες σκοτεινού ημιτελούς κτιρίου (όπου είχε υποχρέωση να περιπολεί), με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα στο κεφάλι. Για πολλές ώρες δεν τον έψαξε κανείς, ενώ δεν είχε παρουσιαστεί στην αναφορά του. Εντοπίστηκε νεκρός την επόμενη μέρα, πολύ κοντά στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, μόνο όταν η γυναίκα του ανησύχησε και άρχισε να τον αναζητά. Πρυτανεία κι εργολάβος έσπευσαν να διασπείρουν ψευδείς φήμες ότι «ήταν μεθυσμένος, ότι έγινε ληστεία, ότι τον βρήκανε μόλις 2 ώρες μετά κλπ.» Η ιατροδικαστική εξέταση απέδειξε ότι έμεινε 9 ώρες ζωντανός πριν πεθάνει από αιμορραγία. Όλα δείχνουν ότι αν είχε βρεθεί έγκαιρα, θα μπορούσε να σωθεί. Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν εργολάβος και πρυτανεία έσπευσαν να κουκουλώσουν την υπόθεση για να γλιτώσουν τις ποινικές συνέπειες (???). Προκύπτει ζήτημα ευθύνης, για την εργολαβική εταιρία, αφού οι περίπολοι προβλέπεται από τη σύμβαση να γίνεται ανά 2 άτομα, για λόγους ασφαλείας - απ’ ότι φαίνεται κάνανε «οικονομία», οικονομία σε ανθρώπινες ζωές… «Αυτοί που συναλλάσσονται με τους εργολάβους, αποδεχόμενοι την καταπάτηση βασικών εργατικών δικαιωμάτων μέσα στο πανεπιστήμιο, δεν συγκινούνται ούτε και όταν αυτές οι καταπατήσεις αποβαίνουν θανατηφόρες» φώναζαν φοιτητές κι εργαζόμενοι κατά την τακτική συνεδρίαση της Συγκλήτου την Τετάρτη 24/3. «Αυτό που μας έχει εξοργίσει είναι ότι η πρυτανεία γνώριζε το θέμα, αλλά δεν υπήρξε καμιά ενημέρωση. Ζητάμε να ερευνηθούν οι συνθήκες θανάτου του άτυχου εργαζόμενου και να καταλογιστούν ευθύνες στον εργοδότη. Η πρυτανεία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για τον νεκρό και να καταδιώξει τον εργολάβο, όχι τους αγωνιζόμενους νεολαίους καταργώντας το άσυλο» τόνισαν στη συνέχεια με ανακοίνωσή τους φοιτητές, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές. Η αλληλεγγύη και ο κοινός αγώνας φοιτητών και εργαζομένων μπαίνουν πρώτη προτεραιότητα. Όχι μόνο για να μην πληρώσουμε την κρίση, αλλά να μην πληρώσουμε με το αίμα μας. Πρέπει να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική. Διεκδικούμε λεφτά για την Παιδεία και μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, στα σχολεία, στις σχολές, στα νοσοκομεία, παντού. Κατάργηση των εργολαβιών - οι δολοφόνοι να πληρώσουν και αυτό το σύστημα που τη γεννά. Πάλη ενάντια στην ανεργία που οδηγεί απελπισμένους ανθρώπους να δέχονται τέτοιες άθλιες εργασιακές σχέσεις. Πάλη ενάντια στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, για μαζικές προσλήψεις και για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Εργασιακά δικαιώματα, προστασία και ασφάλιση - όχι στην εξοντωτική εργασία των εργαζομένων. Η ζωή μας δεν είναι εξάρτημα που χαλάει, το πετάς και παίρνεις άλλο. Αλέξης Λιοσάτος, Παιδαγωγικό

...καταπατούν το άσυλο

Η

μέχρι τώρα παγιωμένη κατάκτηση του φοιτητικού και κοινωνικού κινήματος, το άσυλο, επιχειρείται να κατεδαφιστεί από την κυβέρνηση ποικιλοτρόπως. Αυτό αποδεικνύει και η προκλητική κατεδάφιση των λυομένων κτισμάτων του Παιδαγωγικού στο ΑΠΘ και μάλιστα τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα. Πέρα από κάθε συντεταγμένη νομιμότητα και διαδικασία, με καθαρά φασιστικό τρόπο, εισέβαλαν στο χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου δυο μπουλντόζες και 100 περίπου αστυνομικοί, εκ των οποίων 3 διμοιρίες των ΜΑΤ, με σκοπό να εξαφανίσουν από τον πανεπιστημιακό χάρτη τρία πολιτιστικά στέκια φοιτητών και νέων γενικότερα. Η αυθαίρετη παρουσία των ταγμάτων των ΜΑΤ ήταν και προκλητική, αφού επιτέθηκαν στους (λίγους λόγω της ημέρας) συγκεντρωμένους, αλλά και στους δύο δικηγόρους, με κλωτσιές, βρισιές, απρεπείς χειρονομίες κ.λπ. Πρέπει να τονισθεί ότι ούτε η εισαγγελέας ούτε η αστυνομία, αλλά ούτε οι εργάτες είχαν να επιδείξουν έγγραφα που να δικαιολογούν είτε την κατεδάφιση είτε την παρουσία τους. Τίνα Παπαμιχαήλ

Όχι στην εντατικοποίηση

Το τμήμα χημείας του Α.Π.Θ. θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της εντατικοποίησης!!! Εξαντλητικά εργαστήρια, πολλές ώρες παραδόσεων και πολλά μαθήματα(συνολικά 52 για τέσσερα μόνο έτη)! Στο τέταρτο εξάμηνο στο οποίο βρίσκομαι, έχουμε 16 ώρες υποχρεωτικού εργαστηρίου τη βδομάδα, εργασία για κάθε εργαστήριο και έχουν ήδη ξεκινήσει και οι πρόοδοι… Το πρόγραμμα για κάποιον που θέλει να παρακολουθεί και τις παραδόσεις είναι πράγματι εξαντλητικό! Γνωρίζουμε ότι η διδακτέα ύλη είναι αρκετά μεγάλη αλλά είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συμπιέζεται τόσο πολύ ο χρόνος μας για να βγάλουμε τη σχολή σε τέσσερα έτη τη στιγμή που άλλες σχολές με λιγότερα μαθήματα τελειώνουν σε πέντε υποχρεωτικά έτη. Το καλοκαίρι ,ψηφίστηκε από τους καθηγητές της σχολής ένα νέο πρόγραμμα σπουδών το οποίο μαθεύτηκε τυχαία χωρίς να υπάρχει ενημέρωση, που ναι μεν έχει λιγότερα υποχρεωτικά μαθήματα αλλά είναι ευθυγραμμισμένο με το νέο νόμο Πλαίσιο και υποβαθμίζει την αξία του πτυχίου μας σε απλό master ενώ εδώ και χρόνια έχει κατακτηθεί από αγώνες παλιότερων συναδέλφων να αναγνωρίζεται σαν ένα πλήρες πτυχίο. Ακόμη δεν έχει εφαρμοστεί το νέο πρόγραμμα και θα παλέψουμε ώστε να μην περάσει!!! Ως ΑΡΕΝ χημικού εκφράσαμε την αντίθεσή μας σ’ αυτή την απόφαση και θα συνεχίζουμε να το κάνουμε! Παρ’ όλα αυτά, οι άλλες παρατάξεις της σχολής μου όπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ θέλουν αυτό το νέο πρόγραμμα και το γνώριζαν εδώ και πολύ καιρό. Εντύπωση μας κάνει και η παθητικότητα της ΠΚΣ η οποία μπορεί να μην το υποστηρίζει αλλά δεν κάνει και κάτι γι’αυτό ως «μεγάλη» παράταξη της σχολής… Αυτό που διεκδικούμε είναι ανθρώπινοι ρυθμοί μαθημάτων και εργαστηρίων που να μας επιτρέπουν να έχουμε ελεύθερο χρόνο χωρίς αυτό να επηρεάζει την αξία των πτυχίων μας! Χαρά Τσαρίδου, τμήμα Χημείας Α.Π.Θ.

6

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του Αλέξη!

Α

πό όταν άρχισε η δίκη του δολοφόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έχουν προκύψει πολλά ζητήματα. Αρχικά είχαμε παραιτήσεις εισαγγελέων και δικηγόρων. Ύστερα πήγαν να βγάλουν τον Κορκονέα τρελό. Είχαμε ψευδομαρτυρίες, άρση απορρήτου, εντολή για βίαιη προσαγωγή μάρτυρα υπεράσπισης. Όλα αυτά μυρίζουν δικαστικά μπερδέματα που το μόνο που δείχνουν είναι ότι κάποιοι θέλουν ο Κορκονέας να πέσει στα μαλακά. Παράλληλα έχουμε και τον αξιοθαύμαστο Κούγια. Ο μέγας δικηγόρος στην αρχή προσπάθησε να δικάσει τον Αλέξη και να μας πείσει ότι έφταιγε κιόλας που πήγε κι έπεσε πάνω στη σφαίρα του μπάτσου που έκανε το καθήκον του… Η μητέρα του Αλέξη το είχε πει ξεκάθαρα : δολοφονούν το παιδί μου για δεύτερη φορά. Το τελευταίο επίτευγμα του Κούγια είναι ότι ήθελε να περάσει τους μάρτυρες υπεράσπισης από δίκη φρονημάτων και ήθελε να απολογηθούν και για τις ιδέες τους.. Το ζήτημα είναι ένα: δεν πρέπει να αφήσουμε τους δολοφόνους να πέσουν στα μαλακά. Το σύστημα πάντα επιλέγει να φροντίζει τα «σκυλιά» του για να συνεχίσουν να το προστατεύουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να τους έχουμε καμία εμπιστοσύνη. Φυσικά, δε σημαίνει ότι πρέπει να αγνοήσουμε τη διαδικασία του δικαστηρίου εξαιτίας της «επαναστατικής φαντασίωσης» κάποιων ότι θα τον δικάσει ο λαός. Απαιτούμε την καταδίκη των δολοφόνων. Όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να σταματήσει το κίνημα να είναι θεατής σε αυτή τη δίκη. Να θυμηθούμε μόνο ότι δεν έχει υπάρξει άλλη κινητοποίηση από αυτήν που είχε γίνει στην έναρξη της δίκης στην Άμφισσα. Πρέπει να υπάρξει μαζική πίεση από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και μαθητικές κοινότητες έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα καταδικαστούν οι δολοφόνοι.

«Ένα καράβι για τη Γάζα» «WLAD EL HARA», χιπ-χοπ για την Παλαιστίνη

Ο

ι WE7 είναι ένα παλαιστινιακό hip-hop συγκρότημα. Τους απολαύσαμε για πρώτη φορά στη συναυλία αλληλεγγύης που οργάνωσε η πρωτοβουλία «ένα καράβι για την Γάζα» στο Gagarin την Πέμπτη 8/3. Το γκρουπ αποτελείται από τους Adi Krayem, Anan Qsem και Alaa Bishara, που ενώθηκαν το 2001. Οι στίχοι τους προβάλουν πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα που εκφράζουν όλους τους παλαιστίνιους. O ήχος τους επίσης έχει πολύ ενδιαφέρον, hip hop ντυμένος με ανατολίτικα στοιχεία. Το βράδυ της πέμπτης που τους ακούσαμε να τραγουδάνε

live, ήταν συγκινητική η στιγμή που μαζί με τους παρευρισκόμενους τραγούδησαν συνθήματα στα ελληνικά για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Η συναυλία έγινε για να γνωστοποιηθεί η επόμενη αποστολή της πρωτοβουλίας «ένα καράβι για τη Γάζα», που θα επιχειρήσει να σπάσει τον αποκλεισμό που έχει επιβάλει ο Ισραηλινός στρατός στους Παλαιστίνιους. Το πλοίο θα μεταφέρει φάρμακα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στην αποκλεισμένη Γάζα. Ταυτόχρονα θα μεταφέρει και ένα μεγάλο μήνυμα αλληλεγγύης από το ελληνικό κίνημα συμπαράστασης. Βάσια Παπαγεωργίου

Αναγνώριση Κολλεγίων –

Νέα μέτρα Διαμαντοπούλου

Τ

ην προηγούμενη εβδομάδα το ΣτΕ ενέκρινε το Προεδρικό Διάταγμα που ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία 36/05, που αναγνωρίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των κολλεγίων και τα εξισώνει στην πράξη με τα ΑΕΙ. Παράλληλα, το Υπουργείο Παιδείας έχει καταθέσει σχέδιο νόμου που χτυπάει συνολικά όλη την εκπαίδευση, από το δημοτικό μέχρι και τα πανεπιστήμια. Μειώνονται οι προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών, αρχίζει να εφαρμόζεται η αξιολόγηση ενώ μειώνονται συνολικά οι δαπάνες για την παιδεία. Στα πανεπιστήμια καθιερώνονται τα ηλεκτρονικά συγγράμματα, χωρίς όμως να εξασφαλίζεται πουθενά ότι όλοι οι φοιτητές-τριες θα έχουν πρόσβαση σε Η/Υ και internet. Μειώνονται επίσης πολύ οι μετεγγραφές από περιφεριακά τμήματα προς τα κεντρικά. Η αιτία των περισσότερων μετεγγραφών (έλλειψη δωρεάν σίτισης και στέγασης, μεγάλο κόστος ζωής, κλπ) δε φαίνεται να απασχολεί την Υπουργό. Χτυπάνε τη δημόσια παιδεία! Τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ αναγκάζονται να ψάξουν ιδιωτική χρηματοδότηση,

ξεπουλώντας την έρευνα, το πρόγραμμα σπουδών κλπ, που σημαίνει άμεση υποβάθμιση των σπουδών. Για τους φοιτητέςτριες, σημαίνει περισσότερα έξοδα. Πέρα από το κόστος ζωής που μεγαλώνει συνεχώς, οι φοιτητές καλούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους τα συγγράμματα, τα υλικά των εργαστηρίων, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά (ίσως και στα προπτυχιακά???). Σημαίνει όμως και λιγότερα δικαιώματα. Οι πιθανότητες για μόνιμη και σταθερή δουλειά μειώνονται όλο και περισσότερο, ενώ παράλληλα ποινικοποιείται το δικαίωμα να αντιστεκόμαστε. Οι τελείως απρόκλητες και αναίτιες καταπατήσεις του ασύλου έχουν σκοπό να μας τρομοκρατήσουν. Γιατί ξέρουν ότι θα αντιδράσουμε ενάντια σε αυτά τα μέτρα. Ήδη οι ομοσπονδίες των δασκάλων και των καθηγητών έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις. Πρέπει και οι φοιτητές να βγουν ξανά στους δρόμους και να οργανώσουμε κάθε μέρα τη μάχη ενάντια σε αυτά τα σχέδια. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Ελένη Πελέκη ΦΛΣ Αθήνας

απρίλης 2010

7

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ

Άμεση απελευθέρωση του Μάριου Ζέρβα Η προφυλάκιση του Μάριου Ζέρβα μας θυμίζει περιστατικά τύπου ζαρντινιέρας, πράσινων παπουτσιών και πυτζάμας.. Η συγκεκριμένη κατασταλτική πολιτική έχει μονάχα έναν ξεκάθαρο στόχο, θέλουν να μας πείσουν ότι αν απεργείς, διαδηλώνεις και αντιστέκεσαι τότε μπορεί να βρεθείς δαρμένος , στο τμήμα ή και στη φυλακή. Είναι επιλογή του συστήματος να κατασκευάζει ψευδομαρτυρίες έτσι ώστε να μας τρομοκρατήσει και να μην κατεβαίνουμε στο δρόμο. Στην περίοδο που διανύουμε επειδή οι από πάνω φοβούνται ότι τα πράγματα δε θα είναι μέλι γάλα και τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης δε θα περάσουν χωρίς αντίσταση εφαρμόζουν αυτήν την παλιά συνταγή της καταστολής. Εμείς τους απαντάμε: Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ.

Η

ιστορία του Μάριου: Στη μεγάλη πανεργατική απεργία στις 11 Μάρτη ο 27χρονος συνελήφθη στην Πανεπιστημίου στο ύψος των Προπυλαίων από δυνάμεις των ΜΑΤ ,με τις κατηγορίες σκόπιμης σωματικής βλάβης, ρίψης και κατοχής μολότοφ ,διατάραξη της κοινής ειρήνης και για κάλυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου του (με τον γνωστό ‘κουκουλονόμο’). Μετά από αυτές τις κατηγορίες που κατέθεσαν 2 αστυνομικοί ο Μάριος κρατήθηκε 5 βράδια στη Γ.Α.Δ.Α και ύστερα κρίθηκε προφυλακιστέος και κατέληξε στην Α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού. Η πραγματικότητα, όμως όπως φαίνεται από αδιάψευστα στοιχεία οπτικοακουστικού υλικού από την στιγμή της σύλληψης είναι διαφορετική. Στις φωτογραφίες ο Μάριος Ζέρβας φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν έχει καλυμμένο το πρόσωπό του και δεν κρατά ή πετά καμιά μολότοφ. Στο σακίδιό του όπως κατέθεσε είχε μόνο ένα σκουφάκι και γυαλιά κολύμβησης και ένα μπουρνούζι που είναι ότι χρειάζεται καθημερινά ,καθώς εργάζεται σαν δάσκαλος κολύμβησης μικρών παιδιών. Εδώ αξίζει να σημειωθούν τρεις σημαντικότατες πολιτικές προεκτάσεις του θέματος.

-Πρώτη και κύρια είναι η πρακτική της καταστολής. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής που διακήρυττε ο Μ. Χρυσοχοϊδης (Υπουργός Προστασίας του πολίτη)από την πρώτη κιόλας μέρα διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ επιβεβαιώνεται με τον χειρότερο τρόπο σε κάθε πορεία διαμαρτυρίας. Οι ορδές των δυνάμεων καταστολής επιτίθενται με βία και χημικά πρωτοφανώς και αδιακρίτως εναντίων των διαδηλωτών. Εξιλαστήριο θύμα αυτής της τακτικής είναι και ο Μάριος.

-Δεύτερον , οι προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης για κατάργηση του ‘κουκουλονόμου’ όχι μόνο δεν πραγματοποιούνται αλλά ο αστείος αυτός νόμος χρησιμοποιείται, όπως στην περίπτωση

του Μάριου, για να απαγγελθούν ψευδείς κατηγορίες.

- Τέλος ,σημαντικό θεωρείται το ζήτημα διαφθοράς μέσα στο σάπιο από τα θεμέλια μηχανισμό της αστυνομίας. Κι αυτό συνδέεται με το θέμα όχι μόνο όσο αναφορά την βία που ασκούν τα ΜΑΤ και τα ψέματα που φορτώνουν στους συλληφθέντες. Συνδέεται επίσης με το γεγονός ότι ο Μάριος κρίθηκε προφυλακιστέος με τον ανακριτή να ακούει και να λαμβάνει υπόψη την κατάθεση ενός μόνο εκ των 10 μαρτύρων υπεράσπισης και αγνοώντας προφανώς το οπτικοακουστικό υλικό που επιβεβαιώνει την αθωότητα του. Στέφανος Ζαχαριάδης, Τ.Ο.Π.Α., Πάντειος

διαδηλωση αλληλεγγυης Στις 15/4 πραγματοποιήθηκε διαδήλωση αλληλεγγύης για τον Μάριο Ζέρβα με πολύ μαζική συμμετοχή νεολαίας. Χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι και φοιτητές βγήκαν στους δρόμους οργισμένοι για την παράνομη σύλληψη και κράτηση του Μάριου αλλά και συνολικά για την άγρια καταστολή. Την κινητοποίηση στήριξαν και οι Νέοιες ΣΥΡΙΖΑ που κατέβηκαν μαζικά με πανό, με πρωτοβουλία των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα. Αυτή η μάχη πρέπει να συνεχιστεί και να συνδεθεί με τις μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες που θα γίνουν το επόμενο διάστημα. Δε θα αφήσουμε κανένα αγωνιστή στα χέρια του κράτους, θα σταματήσουμε τις επιθέσεις της κυβέρνησης και της αστυνομίας!

8

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Φοιτητικές ε

Κάλεσμα για οργάν Οι φοιτητικές εκλογές έχουν οριστεί για τις 19 Μάη. Όπως είναι φυσιολογικό μαζί με την ανακοίνωση της ημερομηνίας τους, ξεκινούν και τα ερωτηματικά των φοιτητών, ιδιαίτερα των πρωτοετών. Τι είναι οι φοιτητικές εκλογές; Ποιους να ψηφίσω και γιατί; Μήπως να μην ασχοληθώ καθόλου; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα χρειαζόμαστε κάποια στοιχεία:

Το σκηνικό

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές μας βρίσκουν σε συνθήκες «πολέμου». Οι από πάνω έχουν εξαπολύσει μια πρωτοφανή επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Το επιχείρημά τους είναι κάντε θυσίες γιατί η «χώρα μας κινδυνεύει». Επομένως σε αυτή την εκλογική μάχη, καλούμαστε να πάρουμε θέση, με τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία.

Τι είναι οι φοιτητικές εκλογές;

Είναι η διαδικασία μέσα από την οποία οι φοιτητές ψηφίζουν ποιές φοιτητικές παρατάξεις θα τους εκπροσωπούν στο Διοικητικό Συμβούλιο , στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο (αν και όταν γίνει ποτέ), αλλά και στα όργανα συνδιοίκησης, στις κοινές δηλαδή επιτροπές καθηγητών και φοιτητών στα τμήματα κάθε σχολής. Αυτός όμως είναι ο ορισμός που μπορεί να βρει κανείς σε ένα καταστατικό. Ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει.

Στις σχολές κυκλοφορούν, χοντρικά, 3 απόψεις για το τι είναι οι εκλογές

Η άποψη των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ

Η άποψη της αριστεράς

Προφανώς δεν πρόκειται για μία άποψη αλλά για πολλές. Αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που μπερδεύει και ίσως απογοητεύει πολλούς φοιτητές, όταν αποφασίζουν να στηρίξουν την αριστερά. Ωστόσο οι αριστερές απόψεις έχουν κάποια κοινά στοιχεία. Συμφωνούν στο ότι οι εκλογές είναι μια πολιτική διαδικασία και όχι ένα πανηγύρι, ότι το πανεπιστήμιο και η κοινωνία πρέπει να αλλάξουν και ότι αυτό γίνεται κυρίως με τους αγώνες μας. Μέχρι εκεί, γιατί μετά ξεκινούν οι διαφορετικές απόψεις.

Η άποψη της ΑΠΟΧΗΣ

Είναι η άποψη που προβάλλουν συνήθως οι αναρχικές ή «αυτόνομες»ομάδες. Θα μας πούνε ότι όλοι το ίδιο είναι , αριστεροί και δεξιοί. Θα μας πουν ότι οι εκλογές είναι ένα στημένο παιχνίδι και ότι δεν έχει σημασία να είναι δυνατή η αριστερά σε μια σχολή. Δεν θα δώσουν τη μάχη με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, δεν θα προσπαθήσουν να πολεμήσουν τα αντιδραστικά επιχειρήματα τους. Θα μας πουν ότι αν ενισχυθεί η αριστερά και μαυριστούν μαζικά οι μεγάλες παρατάξεις δεν θα αλλάξει τίποτα. Θα μας προτείνουν να γυρίσουμε την πλάτη στους «βολεμένους» συναδέλφους μας, να μην τους «αλλάξουμε τη γνώμη» και να ρίξουμε ένα μεγάλο Χ σε όλους, λειτουργώντας μέσα στο δικό μας «μικρόκοσμο». Η άποψη αυτή αρνείται να δώσει τη μάχη. Η πραγματικότητα είναι ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν από μόνες τους τίποτα. Αυτό που μπορεί να αλλάξει το πανεπιστήμιο και την κοινωνία είναι οι αγώνες μας. Όμως οι εκλογές είναι μια ακόμα μάχη ενάντια στο σύστημα. Με το ίδιο κριτήριο που συμμετέχουμε και ψηφίζουμε σε μια γενική ή τμηματική συνέλευση ή σε ένα συντονιστικό κατάληψης χρειάζεται να ψηφίζουμε

Για αυτούς οι εκλογές είναι ένα μεγάλο πάρτι. Διαγωνίζονται για το ποιος θα κάνει το καλύτερο πάρτι ή ποιος θα οργανώσει την καλύτερη εκδρομή. Θα προσπαθήσουν να πείσουν τους φοιτητές να τους ψηφίσουν προβάλλοντας το έργο τους στα πανεπιστήμια (διανομή συγγραμμάτων, διαδικαστικά ζητήματα με γραμματείες). Ο «φίλος» Δαπίτης ή Πασπίτης ζητάει από τους φοιτητές να τον ψηφίσουν γιατί είναι «καλό» παιδί. Προφανώς θα προσπαθήσουν να αποκρύψουν ότι στηρίζουν την καταστροφική πολιτική της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Η πρόταση αυτή χρειάζεται να μαυριστεί μαζικά. Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της κυβέρνησης των δολοφόνων και του Νόμου-Πλαίσιου ενώ η ΠΑΣΠ είναι η κυβερνητική παράταξη που ευθύνεται για τη λεηλασία στα εισοδήματα και στις ζωές μας με τη δικαιολογία της χρεωκοπίας της χώρας, είναι αυτοί που στέλνουν τους «προστάτες του πολίτη» να μας συλλαμβάνουν και να μας ξυλοκοπούν στις πορείες.

και στις φοιτητικές εκλογές. Εξάλλου η συμμετοχή της αριστεράς σε ένα Δ.Σ μπορεί να προωθήσει ριζοσπαστικά αιτήματα, πρωτοβουλίες, ψηφίσματα. Για παράδειγμα όταν υπάρχουν συλληφθέντες σε μια πορεία, η αριστερά είναι αυτή που μπορεί να χρησιμοποιήσει τα Δ.Σ για να πάρει ψηφίσματα συμπαράστασης. Κινούμαστε ενάντια και όχι εκτός του συστήματος. Έχουμε άποψη και θέλουμε να ακουστεί σε όλα τα επίπεδα. Αν οι εκλογές αποτυπώνουν τους συσχετισμούς τότε εμείς θέλουμε να τους διαμορφώσουμε, αν οι εκλογές είναι ένα γκάλοπ, τότε εμείς θέλουμε να πούμε τη γνώμη μας, αν τα αποτελέσματά τους είναι σημαντικά για τα μεγάλα κόμματα και τις παρατάξεις, τότε εμείς θέλουμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Να θυμίσουμε ότι η αποχή στις τελευταίες ευρωεκλογές και η μη στήριξη της αριστεράς επέτρεψε στην ακροδεξιά να πάρει υψηλά ποσοστά, πράγμα που με τη σειρά του οδήγησε στην έξαρση φασιστικών επιθέσεων. Προφανώς οι αναλογίες δεν είναι ίδιες, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι οι εκλογές μπορούν να δώσουν πόντους σε αντιδραστικές απόψεις. Η αποχή είναι βουβή ενώ εμείς θέλουμε να έχουμε φωνή.

απρίλης 2010

9

εκλογές 2010

νωση των αγώνων Η ΠΚΣ ή ΜΑΣ(Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών), οι δυνάμεις της ΚΝΕ

Η παράταξη του ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι κάθε ψήφος που δεν πάει σε αυτή είναι μια χαμένη ψήφος. Μας λένε ότι είναι οι μόνοι επαναστάτες, οι μόνοι αγωνιστές, οι μόνοι συνεπείς. Αρνούνται τη συνεργασία με τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, διασπώντας το φοιτητικό κίνημα. Πολλές φορές διεκδικούν την πρωτιά από τις μεγάλες παρατάξεις. Ωστόσο όπου την είχαν ή την έχουν, η κατάσταση στα πανεπιστήμια δεν άλλαξε προς το καλύτερο. (Βλέπε ΤΕΙ κ.α). Θυμίζουμε ότι είναι η παράταξη που πολλές φορές βάζει φρένο στους αγώνες , είτε σαμποτάροντας καταλήψεις και συνελεύσεις είτε συκοφαντώντας μεγάλους αγώνες όπως η εξέγερση του Δεκέμβρη. Πρόσφατα συγκρότησε κλειστές επιτροπές αγώνα, που δεν προωθούν την κοινή δράση με τους υπόλοιπους, και άρα δεν φέρνουν αποτέλεσμα αφού δεν οδηγούν σε νίκες (έστω και μικρές).

ΕΑΑΚ

Προφανώς πρόκειται για αγωνιστικές δυνάμεις του κινήματος. Επικεντρώνονται συνήθως σε φοιτητικά ζητήματα, δημιουργώντας πολλές φορές «εσωτερικούς» εχθρούς όπως οι καθηγητές. Διακατέχονται από έναν ελιτισμό, που τους οδηγεί στην υποτίμηση της συνείδησης του κόσμου όταν αυτή δε «συμφωνεί» με αυτά που λένε τα ΕΑΚΚ. Ωστόσο το μεγαλύτερο τους πρόβλημα είναι ότι αρνούνται την πραγματική κοινή δράση για την απόκρουση της επίθεσης που δεχόμαστε όλοι. Γιατί προφανώς κοινή δράση δεν είναι μόνο ένα κοινό πλαίσιο ή ένα κοινό ψήφισμα σε μια συνέλευση. Είναι η προσπάθεια να οργανώνουμε σε καθημερινή βάση την αντίσταση σε κάθε μικρό ή μεγάλο μας πρόβλημα. Έτσι παρ’ όλο που θα μπορούσαμε να έχουμε κοινά εκλογικά κατεβάσματα σε αυτές τις εκλογές, δυστυχώς δεν θα έχουμε γιατί αρνούνται κάτι τέτοιο.

Ας συστηθούμε:

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ΑΡΕΝ) Είναι η παράταξη που συνδυάζει το ενωτικό με το ριζοσπαστικό. Δημιουργήθηκε μετά το νικηφόρο κίνημα του άρθρου 16. Ξεκίνησε με ένα κάλεσμα προς όλες τις παρατάξεις της αριστεράς, για τη δημιουργία μιας κοινής παράταξης. Όσοι ανταποκρίθηκαν συγκρότησαν την Αριστερή Ενότητα. (Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα , ΔΙΚΤΥΟ, Αριστερά σχήματα, Κόκκινο και αργότερα η Ματσέτα). Η πολυφωνία είναι και ο πλούτος της ΑΡΕΝ. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, μια επαναστατική φωνή μέσα στην ΑΡΕΝ, σε αυτές τις εκλογές προτείνουν να κάνουμε ΕΠΙΛΟΓΕΣ, να πάρουμε θέση :

•Να δούμε τις φοιτητικές εκλογές σαν άλλη μια μάχη ενάντια στο σύστημα •Να επιλέξουμε με κριτήριο ποιο θεωρούμε ότι είναι το πιο αποτελεσματικό

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Τηλ: 210-3306286 site: fes.dea.org.gr

σχέδιο για να ανατρέψουμε τα σχέδια των από πάνω. Ψηφίζουμε πρόταση αγώνα.

•Να έχουμε τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία. Στηρίζουμε τις δυνάμεις που προωθούν τους κοινούς αγώνες με τους εργαζόμενους, που καταλαβαίνουν ότι η προϋπόθεση για να νικήσουμε, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης είναι η οργάνωση κοινών πρωτοβουλιών και επιτροπών σε κάθε πανεπιστήμιο και γειτονιά.

•Να φωνάξουμε ότι είμαστε ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό, τον πόλεμο. Πρωτοστατούμε σε αυτούς τους αγώνες και ιδιαίτερα στους αντιρατσιστικούς, παίρνοντας πρωτοβουλίες που κινητοποιούν τους φοιτητικούς συλλόγους όπως η οργάνωση της 21ης Μάρτη, παγκόσμιας μέρας κατά του ρατσισμού.

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

ανεργία διάλυση της Παιδείας καταστολή α ει ώχ φτ ρατσισμός ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ

ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΝΕΟΛΑΙΑ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ με διαδηλώσεις, συνελεύσεις, απεργίες, καταλήψεις

* Στην «επέτειο» της εξέγερσης του Δεκέμβρη * Στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο

•Να μην ξεχνάμε ότι για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται συνολική ανατροπή

και ρήξη. Μια ανατροπή που μπορεί να επιτευχθεί όταν οι πολλοί πάρουν τις τύχες στα χέρια τους. Όμως δεν έχουμε να προτείνουμε απλά ψήφο αλλά ενεργή συμμετοχή του κάθε φοιτητή. Από την ενεργή συμμετοχή του καθενός και της καθεμιάς,θα κριθούν πολλά το επόμενο διάστημα:

•Η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της ΑΡΕΝ είναι σημαντική και αναγκαία. Απέ-

ναντι στα μεγάλα αλλά απολίτικα ψηφοδέλτια των νταήδων της ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, προβάλλουμε τα ψηφοδέλτια της ΑΡΕΝ. Δεν μασάμε, δηλώνουμε ανοιχτά ότι είμαστε με τους αγώνες, με την αριστερά, με την ενότητα. Ακόμα και αν είμαστε πρώτο έτος έχουμε δει αρκετά για να μπορούμε να πάρουμε θέση. Άλλωστε όπως θα διαπιστώσουμε ο μισός φοιτητικός πληθυσμός κάθε χρόνο συμμετέχει στα φοιτητικά ψηφοδέλτια.

•Η δράση μας προφανώς δεν εξαντλείται ούτε στη συμμετοχή μας στα ψηφοδέλτια, ούτε στις εκλογές. Το ζήτημα είναι η ενεργή συμμετοχή μας στους καθημερινούς αγώνες, η συμμετοχή μας στην Αριστερή Ενότητα όπου θα μπορούμε να προτείνουμε, να οργανώνουμε, να καθορίζουμε τα πράγματα όχι σαν απλά άτομα, αλλά σαν μια κοινή γροθιά. Αυτή είναι η πρόταση αγώνα, των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα, για την Αριστερή Ενότητα, και καλούμε όποιον –α θέλει να τη στηρίξει και να συμβάλει στη διαμόρφωση της. Κατερίνα Σεργίδου

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα μέχρι στιγμής συμμετέχουν και στηρίζουν τα παρακάτω σχήματα της Αριστερής Ενότητας:

ΚΡΗΤΗ

Ρέθυμνο 1. Παιδαγωγικό Προσχολικής Εκπαίδευσης 2. Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης 3. Κοινωνιολογία Χανιά 1. Μηχανολόγοι Περιβάλλοντος Ηράκλειο 1. Βιολογικό 2. Φυσικό 3. ΤΕΙ-ΣΤΕΓ

ΑΘΗΝΑ

1. Φιλοσοφική 2. Πάντειο 3. Μαθηματικό 4. ΤΕΙ Αθήνας • ΣΕΥΠ • ΣΓΤΚΣ • ΣΤΕΦ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

1. Οδοντιατρική 2. Αρχιτεκτονική 3. Ηλεκτρολόγοι μηχανικοί 4. Χημικό 5. Παιδαγωγικό

ΠΑΤΡΑ

1. Επιστήμη Υλικών 2. Μηχανολόγοι Μηχανικοί

ΚΑΒΑΛΑ ΤΕΙ-ΣΔΟ

ΦΛΩΡΙΝΑ Παιδαγωγικό

ΛΑΜΙΑ ΤΕΙ-ΣΤΕΦ

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Βιολογικών εφαρμογών και τεχνολογιών

10

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Η οικονομική κρίση ξεκίνησε λόγω του άναρχου χαρακτήρα του καπιταλισμού. Οι υποστηρικτές (νεοφιλελεύθεροι) θεωρούσαν πως η αγορά αυτορυθμίζεται, κάτι που διαψεύστηκε εντελώς καθώς τώρα βλέπουμε πώς ζητάνε βοήθεια απ΄το κράτος για να μην καταρρεύσει το οικοδόμημά τους. Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια δομική κρίση του καπιταλισμού, που ξέσπασε με τις στεγαστικές φούσκες στις ΗΠΑ και έχει διεθνή χαρακτήρα, με τις ευρωπαϊκές βιομηχανικές χώρες να γνωρίζουν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Τα ΜΜΕ παίζουν το δικό τους ρόλο, υπερασπιζόμενοι πλήρως το συμφέρον της αστικής τους τάξης, με το να κατηγορούνε η μια χώρα την άλλη, και να προπαγανδίζουν ηλιθίους λόγους για τα αίτια της κρίσης όπως ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι κατανάλωναν περισσότερα απ’΄οτι παρήγαγαν. Ας δούμε όμως τα πραγματικά αίτια της κρίσης που δεν προκάλεσαν οι εργαζόμενοι αλλά καλούνται να την πληρώσουν.

Ο Μαρξ και η κρίση

Κ

αθώς η κρίση βαθαίνει, έχει αναβιώσει το ενδιαφέρον για μια μαρξιστική ερμηνεία των γεγονότων, ειδικότερα για μια ανάλυση που θα εξηγεί με σαφήνεια τον εγγενή χαρακτήρα των καπιταλιστικών ανισορροπιών. Ο Καρλ Μαρξ εξήγησε το φαινόμενο των κρίσεων, τονίζοντας ότι οι κρίσεις στον καπιταλισμό δεν προέρχονται από έλλειψη αγαθών, αλλά λόγω υπερπαραγωγής προϊόντων. Και όταν μιλάμε για υπερπαραγωγή δεν εννοούμε ότι παράγονται περισσότερα αγαθά απ’ όσα έχουν ανάγκη οι άνθρωποι, αλλά ότι παράγονται περισσότερα απ’ όσα μπορούν να πωληθούν επικερδώς. Αν τα προϊόντα δεν μπορούν να πωληθούν επικερδώς, ανεξάρτητα αν αυτά είναι φυσικά προϊόντα ή εγγυήσεις για δάνεια σαν αυτές που πουλούσαν οι επενδυτικές τράπεζες, τότε δημιουργείται πρόβλημα και το σύστημα μπαίνει σε κρίση, καθώς οι δανειοδοτήσεις και οι επενδύσεις μπλοκάρονται. Ως επακόλουθο οι εργάτες απολύονται, τα εργοστάσια κλείνουν, οι τράπεζες πτωχεύουν και συνεχίζουμε... Και η μόνη διέξοδος του καπιταλισμού είναι να περιορίσει το εργατικό κόστος (περικοπές μισθών δηλαδή) και να υποτιμήσει το κεφάλαιο σε μεγάλη κλίμακα, καθώς κάποιες επιχειρήσεις θα καταστραφούν και οι καπιταλιστές, που θα επιβιώσουν, θα καταπιούν τις πιο αδύναμες επιχειρήσεις για ένα κομμάτι ψωμί (π.χ. αυτοκινητοβιομηχανίες). Η κατάρρευση του χρηματιστικού κεφαλαίου δεν είναι κάτι το εντελώς ανεξάρτητο από το παραγωγικό κεφάλαιο. Αυτό που ισχύει είναι ότι οι χρηματοοικονομικοί τίτλοι αποτελούν υποσχέσεις έναντι κερδών που πραγματοποιούνται από δραστηριότητες στο βιομηχανικό τομέα και στον τομέα των υπηρεσιών.

Ζήτηση

Η τρέχουσα κρίση μπορεί να εξηγηθεί επίσης από τον περιορισμό της ζήτησης. Διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, ο νεοφιλελευθερισμός προώθησε μια άμεση μείωση στην αγοραστική δύναμη (μείωση μισθών), όπως επίσης και μια έμμεση (εργασιακή αστάθεια, ευελιξία και ανασφάλεια). Η υπερπαραγωγή

μπορεί να ειδωθεί και σαν μια κρίση υποκατανάλωσης, που εμπόδισε τη διατήρηση των συνηθισμένων τιμών της αγοράς, λόγω περιορισμένης αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Η υπερπροσφορά εμπορευμάτων και η περιορισμένη κατανάλωση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η περιοδική υπερπροσφορά αγαθών είναι η βασική αντίφαση ενός συστήματος που κυριαρχείται από τις αντιπαλότητες ανάμεσα στους ανταγωνιστές, κάτι που αποτελεί το λόγο για τον οποίο δεν παράγονται τα είδη και οι ποσότητες των αγαθών που είναι πραγματικά αναγκαία για την κοινωνία. Αυτή η ανισορροπία διαχωρίζει τη διαχρονική καπιταλιστική υπερπαραγωγή από κάθε προηγούμενο κοινωνικό σύστημα. Ο ανταγωνισμός για παραγωγή με το χαμηλότερο δυνατό κόστος και την υψηλότερη δυνατή παραγωγικότητα είναι πιο σημαντικός παράγοντας στη δημιουργία της κρίσης από τα εμπόδια που εμφανίζονται στην κατανάλωση των εμπορευμάτων.

Ποσοστό κέρδους

Η πτώση του ποσοστού κέρδους είναι άλλη μια βασική παράμετρος που δείχνει το μέγεθος της κρίσης. Ο νόμος της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους λέει πως το επίπεδο των κερδών, που βγάζουν οι καπιταλιστές, τείνει να πέσει, καθώς οι αυξήσεις στις επενδύσεις μειώνουν την αναλογία της ζωντανής εργασίας (της εργασίας που προσφέρουν άμεσα οι εργάτες) σε σύγκριση με τη νεκρή εργασία (εργασία που έχει ενσωματωθεί στην κατασκευή μηχανών και την παραγωγή πρώτων υλών). Καθώς η υπεραξία, που αποτελεί τη βάση των κερδών, δημιουργείται από τη ζωντανή εργασία, η αύξηση της κεφαλαιοποίησης οδηγεί σε περιορισμό του ποσοστού κέρδους. Ο καπιταλισμός αναδύθηκε από τη λεηλασία της περιφέρειας, εξαθλίωσε δια της βίας τους αγρότες και σταθεροποιήθηκε από την εκμετάλλευση των εργατών. Αργότερα διεξήγαγε ενδο-ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που εξολόθρευσαν εκατομμύρια και σήμερα καταστρέφει το περιβάλλον. Το ίδιο το σύστημα δημιουργεί τέτοιες καταστροφές. Όλα καλά όμως!, Γιατί το σύστημα δεν έχει καταρρεύσει ακόμα?Αναμφισβήτητα, τα όρια του συστήματος μπορεί να προσεγγισθούν με την ίδια του την ανάπτυξη. Αλλά αυτά τα όρια είναι ποιοτικά ή κοινωνικά και όχι γεωγραφικά ή ποσοτικά. Ούτε «η εξάντληση των εγχώριων αγορών», ούτε «ο βαθμός άντλησης της υπεραξίας» αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια για τη συσσώρευση. Ο καπιταλισμός αντιδρά σ’ αυτή την ασφυξία με το άνοιγμα καινούργιων περιοχών για εκμετάλλευση (όπως έγινε με το πρώην «σοσιαλιστικό» μπλοκ) ή με νέους τομείς επενδύσεων (ιδιωτικοποιήσεις). Για όλους αυτούς τους λόγους, ο μόνος σχετικός διαχωρισμός στον οποίο μπορούμε να προχωρήσουμε είναι αυτός ανάμεσα σε περιόδους κοινωνικών διεκδικήσεων και επιτυχιών και σε περιόδους κοινωνικής ήττας. Ο καπιταλισμός δεν θα αυτοεξαλειφθεί από την εσωτερική του διάβρωση. Ο καπιταλισμός θα εξαφανιστεί, όταν οι καταπιεσμένοι θα χτίσουν μια σοσιαλιστική εναλλακτική λύση. Μάνος Ροδιτάκης, Μαθηματικό Αθήνας

...ôïõ êεñäïõς, ôïõ ðïëεìïõ, ôïõ ñáôςéςìïõ

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

απρίλης 2010

ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΤΩΡΑ!

σε όλα τα παιδιά που γεννιούνται Η μεγαλώνουν στην Ελλάδα

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ - ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

11

21 Μάρτη: Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού

Ενόψει της 21 Μάρτη παγκόσμιας μέρας κατά του ρατσισμού, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις, συναυλίες, και συζητήσεις σε πολλές γειτονιές και σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, Συμμετέχουμε στην συμμετείχαν στην οργάνωση αυτών των γεγονότων, προσπαθώντας να κινητοποιήσουν φοιτητές και φοιτητικούς συλλόγους. Ακολουθεί ενημέρωση από αυτές τις δράσεις. site: fes.dea.org.gr * email: fes@dea.org.gr * Τηλ.: 210-3306286

Ζωγράφου

Στις 19 Μάρτη, διοργανώθηκε στη πλατεία Γαρδένιας, στου Ζωγράφου αντιρατσιστική συναυλία από τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών ΠΕ Αθηνών, το Σωματείο Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες Ιδιωτικών φορέων και τους φοιτητικούς συλλόγους της Φιλοσοφικής , του Φυσικού και του Μαθηματικού. Η συμμετοχή των συλλόγων, πράγμα πολύ σημαντικό, εξασφαλίστηκε μετά από την πρωτοβουλία της ΑΡΕΝ να καταθέσει αντιρατσιστικά ψηφίσματα στις γενικές συνελέυσεις αλλά και με τη διακίνηση αντιρατσιστικού υλικού τις προηγούμενες μέρες. Στην συναυλία συμμετείχαν μαθητικά και όχι μόνο συγκροτήματα. Όπως ήταν αναμενόμενο η παρουσία της νεολαίας ήταν έντονη, μαζική και μαχητική. Το πρόβλημα του ρατσισμού και του φασισμού αγγίζει άμεσα τη νεολαία και αυτό επαληθεύτηκε μάλιστα και στην συνέλευση της φιλοσοφικής όπου το ψήφισμα για το ρατσισμό όχι μόνο πέρασε αλλά υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για το αντιρατσιστικό υλικό των ΦΕΣ . Η συμμετοχή διαφόρων φοιτητικών συλλόγων και εκατοντάδων φοιτητών –τριων στις αντιρατσιστικές εκδηλώσεις που έγιναν σε όλη την κνΕλλάδα είναι ένα πολύ καλό νέο. Είναι σημαντικό να διεκδικούμε ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση και στη δουλειά για τους μετανάστες , ξεκινώντας από τους συμφοιτητές μας ,αλλά ποτέ να μην μένουμε μόνο εκεί. Αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουν όλοι ίσα δικαιώματα. Ο αγώνας αυτός δεν πρέπει να σταματήσει, ειδικά τώρα που τα νέα μέτρα της κυβέρνησης θα πλήξουν πρώτα από όλα τους μετανάστες και που η άνοδος της ακροδεξιάς και η αύξηση των φασιστικών επιθέσεων έχουν αυξηθεί και απειλούν άμεσα τις ζωές μεταναστών και ελλήνων αντιρατσιστών. Οι σύλλογοι και η αριστερά μέσα στις σχολές πρέπει να είναι σε εγρήγορση για να αντιμετωπίσουν την εμφάνιση φασιστικών ομάδων. Άλλωστε το γεγονός ότι στη φιλοσοφική δεν έχουν τολμήσει ακόμα να εμφανιστούν οφείλεται στην καθημερινή αντιρατσιστική πάλη , ομάδων όπως οι ΦΕΣ και η ΑΡΕΝ. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό! Χρειάζονται κι άλλες πρωτοβουλίες και δράσεις όπως η σύνδεση του φοιτητόκοσμου με διάφορες αντιρατσιστικές κινήσεις που λαμβάνουν χώρα στις γειτονίες. Είναι απαραίτητο να ακουστούμε, να οργανώσουμε σε κάθε σχολή και γειτονιά δράσεις ενάντια σε κάθε ρατσιστική ιδέα. Ας παλέψουμε λοιπόν όλοι ενωμένοι γιατί περισσότερα δικαιώματα για τους μετανάστες σημαίνει καλύτερη ζωή για όλους! Άννα Αποστολίδου, Φιλοσοφική Αθήνας

Από την αντιρατσιστική εκδήλωση-συναυλία στους Αμπελόκηπους

Στη Θεσσαλονίκη

Σ

τη Θεσσαλονίκη, Με πρωτοβουλία της Κίνησης «απελάστε το ρατσισμό» καλέστηκε ένα μάζεμα φορέων όπου συμμετείχαν συνδικάτα, σωματεία, αντιρατσιστικές οργανώσεις και κόμματα, και αποφασίστηκε για το Σάββατο 20-3, να οργανωθεί μια αντιρατσιστική συγκέντρωση το μεσημέρι στο Αγ. Βενιζέλου και το βράδυ συναυλία στον πύργο του παιδαγωγικού με μαθητικά και φοιτητικά συγκροτήματα. Την κινητοποίηση και τη συναυλία στήριξαν το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, η ΕΔΟΘ – ν.τ. ΑΔΕΔΥ, το Συνδικάτο Ιματισμού Β. Ελλάδας, η Γ΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης, το Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, Σύλλογος Φοιτητών Παιδαγωγικού, η Νεολαία ενάντια στο ρατσισμό στην Ευρώπη (Y.R.E.), η Επιτροπή Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερή Ενότητα Θεσσαλονίκης, οι Μαθητές-τριες ενάντια στο Σύστημα, η Νομαρχιακή Επιτροπή Β΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΝ, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Α΄ Θεσσαλονίκης. Οι «Φοιτητές-τριες ενάντια στο σύστημα», στηρίξαμε αυτή τη μέρα αντιρατσιστικής δράσης, όχι μόνο με την παρουσία μας αλλά και με την προπαγάνδισή της όλο το διάστημα που προηγήθηκε. Με μοιράσματα υλικού στις σχολές μας αλλά και σε όλο το ΑΠΘ, με τη δημιουργία πανό, με αφισοκολλήσεις κλπ, προσπαθήσαμε να κάνουμε όσο το δυνατό πιο γνωστό το γεγονός. Βάζοντας το ζήτημα στις συνελεύσεις των σχολών μας, με σκοπό την ενημέρωση και κινητοποίηση των συμφοιτητών μας αλλά και συλλόγων όπως πχ ο σύλλογος παιδαγωγικού που κάλεσε και αυτός με ψήφισμα στην κινητοποίηση. Έχοντας σαν σκέψη ότι πέρα από τα εκπαιδευτικά ζητήματα που ανοίγονται μέσα στις σχολές (πχ νόμος πλαίσιο – συγγράμματα) και πλήττουν τους φοιτητές, είναι πάντα σημαντικό, ζητήματα όπως ο ρατσισμός, να μη μένουν δευτερεύοντα. Το Σάββατο 20-3, το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε πικετοφορία με αντιρατσιστικά συνθήματα στην πλατεία Αριστοτέλους με παράλληλο μοίρασμα υλικού, ενώ το βράδυ η συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο παιδαγωγικό ήταν πολύ επιτυχημένη και η προσέλευση του κόσμου μαζικότατη. Νωρίτερα, στον ίδιο χώρο έγινε εκδήλωση της Κίνησης «απελάστε το ρατσισμό» με θέμα: «το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, οι πρόσφατες ρατσιστικές επιθέσεις και η απάντηση του αντιρατσιστικού κινήματος», όπου επίσης η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη, όπως επίσης σημαντική και ενδιαφέρουσα ήταν και η συζήτηση που ακολούθησε. Το γεγονός ότι ο κόσμος (και ειδικά οι μαθητές και οι φοιτητές) στήριξε τις κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις, δείχνει ότι το ζήτημα του ρατσισμού είναι πάντα επίκαιρο και ευαισθητοποιεί, και ότι τέτοιες δράσεις είναι πάντα σημαντικές και αναγκαίες. Ευά Παπατζανή, Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης

12

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Χανιά : Καμιά ανοχή στο φασισμό! Το τελευταίο διάστημα στα Χανιά συνέβησαν πολλά κρούσματα φασιστικής βίας που προκάλεσαν ανησυχία στην πόλη. Το Σεπτέμβρη, την ώρα που γινόταν αντιρατσιστικό φεστιβάλ στην πόλη, ομάδες φασιστών προσπάθησαν να εισβάλουν στην κατάληψη της rosa nerα, πάνω από το λιμάνι. Ακολούθησαν χτυπήματα σε μετανάστες και φοιτητή, καθώς και προσπάθεια να πυρποληθεί το Κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών Χανίων και δύο φορές η Εβραϊκή συναγωγή στο κέντρο της παλιάς πόλης! Στη συνέχεια ομάδα νεοναζί επιτέθηκε σε καθηγήτρια χαράζοντάς της με ξυραφάκι τον αγκυλωτό σταυρό στο χέρι. Οι τοπικοί φορείς, το Κοινωνικό στέκι, το Φόρουμ μεταναστών, ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων και η εκπαιδευτική κοινότητα δεν άφησαν αναπάντητες τις παραπάνω προκλήσεις. Έδωσαν τη δυνατότητα να εκφραστεί η αποστροφή στη δράση των νεοναζί τραμπούκων με στοχευμένες πρωτοβουλίες όπως συλλαλητήρια στο κέντρο της πόλης και σε γειτονιές, με καταγγελία των γεγονότων στον τοπικό τύπο, πολλές εκδηλώσεις και πάντα με τη συμμετοχή πολλών μεταναστών και νεολαίας. Το τελευταίο κρούσμα ήταν η επίθεση από φασίστες σε ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που μοίραζε φυλλάδια στην αγορά των Χανίων για την πανεργατική απεργία 11/3. Η ομάδα των φασιστών μοίραζε φυλλάδια ενάντια στη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών και άρχισε τις προκλήσεις. Αμέσως ειδοποιήθηκαν και μαζεύτηκαν περίπου 200 αντιρατσιστές στην αγορά και οι φασίστες κλείστηκαν σε μια καφετέρια και προκαλούσαν με μαχαίρι. Οι συγκεντρωμένοι φώναζαν συνθήματα κατά των φασιστών ενώ η αστυνομία εμφανίστηκε αργά στο χώρο και παρακολουθούσε χωρίς να επεμβαίνει. Οι σύντροφοι από το ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μήνυση, περιμένοντας την εισαγγελέα ως αργά το βράδυ, πράγμα που έκανε τους αστυνομικούς να συλλάβουν τους 7 που ήταν μέσα στο καφέ αλλά και άλλον έναν. Την επόμενη μέρα οι 8 πέρασαν από ανακριτή και έγινε συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια από δεκάδες αντιρατσιστές που φώναζαν αντιφασιστικά συνθήματα. Από φόβο και κάτω από την πίεση του κόσμου που ήταν απέξω οι φασίστες αρνήθηκαν ότι ανήκουν σε κάποια φασιστική οργάνωση και ότι ήταν αυτοί που μοίραζαν τα φυλλάδια. Τελικά,

γι’ αυτόν που έβγαλε μαχαίρι η ποινή ήταν 38 μήνες φυλάκιση, για άλλους 4, 32 μήνες και για τον φοιτητή και το μαθητή 16 μήνες. Είναι από τις λίγες φορές που η αστυνομία αναγκάζεται να συλλάβει φασίστες και να τους απαγγελθούν κατηγορίες και αυτό έγινε κάτω από την πίεση του κόσμου που βρισκόταν στην αγορά και τα δικαστήρια αλλά και του αντιρατσιστικού κινήματος των Χανίων που καιρό τώρα δεν αφήνει αναπάντητες τις φασιστικές προκλήσεις. Η αντιρατσιστική δράση θα συνεχιστεί στα Χανιά και δε θα επιτρέψει να επαναληφθούν παρόμοια γεγονότα! Ιάκωβος Κάπαρης, ΜΗ.ΠΕΡ., Χανιά

Ντοκυμαντέρ: «ΑΡΩΜΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ» Μέσα από τον «Εξάντα», την σειρά ντοκιμαντέρ, του Γιώργου Αυγερόπουλου, συναντάμε στη γειτονική Ιταλία, ένα «άρωμα μιας άλλης εποχής». Μιας πραγματικά άλλης εποχής, που ο φασισμός και οι νεοναζιστικές ιδέες εκκολάπτονται συνεχώς. Αποκαλύπτεται η διαρκή δυσαρέσκεια ντόπιων για τους μετανάστες που, με την παρότρυνση του Μπερλουσκονι, προβαίνουν σε διωγμούς, ύβρεις και αποτρόπαιες πράξεις που προκαλούν το θάνατο σε πολλούς . Απαράδεκτες είναι οι πρωτοβουλίες πολιτών, που σύμφωνα με το νέο αντιμεταναστευτικό νόμο είναι νόμιμες. Στο Τορίνο, κυνηγάνε με σκυλιά, έγχρωμους μετανάστες επιζητώντας έτσι το διωγμό τους. Μαζί με αυτούς, επιτίθενται και σε τσιγγάνους, σλάβους, ρουμάνους. Σε πολλές ακόμα πόλεις όπως στο Ροζάρνο και στην Ρώμη υπάρχουν παρόμοιες πράξεις βίας και εξευτελισμού από πολίτες και αστυνομία , κατά των μεταναστών. Στο παιχνίδι του κυνηγητού δυστυχώς μπαίνει και η ιταλική μαφία, που σκοτώνει ανεξέλεγκτα μετανάστες. Οι συνθήκες επιβίωσης τους είναι πραγματικά άθλιες. Οι Ιταλοί δεν τους νοικιάζουν σπίτια με αποτέλεσμα να μένουν σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες και εργοστάσια. Από τα στοιχεία που μαθαίνουμε στο ντοκιμαντέρ είναι ολοφάνερο ότι ο φασισμός και ο νεοναζισμός ευνοούνται από το ίδιο το κράτος και ακμάζουν χωρίς όρια. Από Από την πρόσφατη εξέγερση των μεταναστών στο Ροζάρνο, μετά την μαρτυρίες καταλαβαίνουμε ότι η συσχέτιση Μπερλουσκόνι με Μουσολίνι δολοφονία Αφρικανού εργάτη από την ντόπια μαφία. είναι άμεση, και αυτό δεν είναι το μόνο που συνδέει την πολιτική της Ιταλίας με ακροδεξιές ιδέες. Ο δήμαρχος της Ρώμης, σε νεότερη ηλικία άνηκε σε νεοφασιστικό κόμμα και είχε κατηγορηθεί για ξυλοδαρμούς και βιαιοπραγίες. Εύστοχο παράδειγμα είναι επίσης και η φασιτσική casa pound. Αναμφίβολα το ντοκιμαντέρ αντικατοπτρίζει την άγνοια των ανθρώπων προς τα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα που θα έπρεπε να έχουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής και φύλου, καθώς και ότι σε περιόδους τέτοιας οικονομικής κρίσης είναι εύκολο πολλοί να αποπροσανατολιστούν και να στραφούν προς την ακροδεξιά, επιφέροντας έτσι κακό στους συνανθρώπους τους, και μεγαλύτερο στους εαυτούς τους. Βάσια Παπαγεωργίου, Τμήμα Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Ρεθύμνου

απρίλης 2010

13

Φασίστες στις σχολές;

Σ

Ούτε για αστείο!

την περίοδο της οικονομικής κρίσης, το σύστημα ωθεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι για τα προβλήματά τους δε φταίει ο καπιταλισμός και οι κυβερνήσεις που τον στηρίζουν αλλά οι «κακοί» μετανάστες που κλέβουν, μας παίρνουν τις δουλειές κλπ., καλλιεργώντας ένα επικίνδυνο ρατσιστικό κλίμα. Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες, συγκεντρώσεις και στέκια.. Από τον Αγ. Παντελεήμονα και τους Αμπελόκηπους ως τα Χανιά και τη Μηχανιώνα οι ακροδεξιές ομάδες έχουν σηκώσει κεφάλι. Τις περισσότερες φορές η αστυνομία είναι απούσα ή ακόμα χειρότερα παίζει κι αυτή ένα ρόλο, αφού η καταστολή ενάντια στους μετανάστες καταλήγει πολλές φορές σε ανθρωποκυνηγητά και δολοφονίες. Συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. είναι ρατσιστική αφού όχι μόνο δε φροντίζει για συνολική ένταξη των μεταναστών στο κοινωνικό σύνολο αλλά αντίθετα τους κρατάει παράνομους και ευάλωτους ή και τους δολοφονεί στα σύνορα. Στο να εξαπλωθεί η ρατσιστική προπαγάνδα το ρόλο τους παίζουν και τα ΜΜΕ καθώς και κοινοβουλευτικά κόμματα όπως η ΝΔ αλλά κυρίως το ΛΑΟΣ. Ο ρατσισμός λοιπόν εξαπλώνεται και από την εμβέλειά του δεν μπορούν να ξεφύγουν και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, στα οποία έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ακροδεξιά στοιχεία. Πρόσφατα με αφορμή το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, το ΦΟΣ (φοιτητική παράταξη του ΛΑΟΣ) έκανε προσπάθεια για να μαζέψουν υπογραφές ενάντια στο νομοσχέδιο. Το κεντρικό τους σύνθημα ήταν: «Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι». Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί πώς γίνεται να αντιμετωπίζεται σαν κίνδυνος ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Το συγκεκριμένο κόμμα κάλυψε χωρίς ενδοιασμούς τους φασίστες ροπαλοφόρους που επιτέθηκαν σε αντιρατσιστική συγκέντρωση στους Αμπελόκηπους. Κάλυψε ακόμα τους”άντρακλες” των Ο.Υ.Κ που φωνάζανε εμετικά ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Τα συνθήματά του για τους μετανάστες βασίζονται στο δίκαιο του αίματος και παραπέμπουν στο φασισμό. Ακόμα ουκ ολίγες φορές έχουν αποδειχθεί σχέσεις στελεχών του ΛΑΟΣ με στελέχη της χρυσής αυγής( για αυτούς τους τύπους μάλλον δε χρειάζονται συστάσεις) και άλλων ακροδεξιών ομάδων. Το ΦΟΣ λοιπόν αποτελεί και αυτό φασιστική ομάδα. Έτσι δεν πρέπει να βρει κανένα πάτημα στις σχολές. Τα καταστατικά των φοιτητικών συλλόγων λένε πως απαγορεύεται η συμμετοχή φασιστικών ομάδων στις διαδικασίες του συλλόγου. Πέρα όμως από τα καταστατικά το βάρος πέφτει επάνω στον κάθε φοιτητή που θέλει να παλέψει ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό.Το κεντρικό μας σύνθημα πρέπει να είναι: ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Με αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική συζήτηση, γιατί είναι ενάντια στη δημοκρατία. Δεν μπορεί να υπολογίζονται ως μια άλλη άποψη γιατί θεωρούν ότι κάθε άλλη άποψη είναι εχθρική και πρέπει να χτυπιέται.

Στα ΤΕΙ Χαλκίδας

Αντιφασιστική κινητοποίηση στις 23 Γενάρη στους Αμπελόκηπους. Πως μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε; Μία άποψη λέει ότι δεν πρέπει να πολυασχολούμαστε μαζί τους γιατί τους προβάλλουμε, υποτιμάει τον κίνδυνο. Η άλλη άποψη είναι ότι τους κυνηγάμε με τα ρόπαλα όπου και αν τους πετύχουμε. Αυτή η άποψη είναι προβληματική, γιατί αποκλείει ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου που ενώ θέλει να παλέψει δεν έχει επιλέξει αυτό που λέμε βίαιη και άμεση αντιπαράθεση. Έτσι με όλη τη δουλειά που γίνεται από τα ΜΜΕ , συνήθως το ρεπορτάζ από τέτοιες συγκρούσεις είναι ότι υπήρξε συμπλοκή μεταξύ δύο ακραίων ομάδων. Ακόμα και χωρίς τα ρεπορτάζ όμως ο περισσότερος κόσμος περισσότερο τρομάζει , παρά αλλάζει τη συνείδησή του όταν βλέπει τέτοια φαινόμενα. Και όταν μιλάμε για συνείδηση , δυστυχώς πρέπει να παραδεχτούμε πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αποδέχεται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο κάποιες ρατσιστικές ιδέες . Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι φασίστες. Με το να κυνηγάμε όμως τους «ξυρισμένους» γενικώς, χωρίς να έχουμε πείσει κανέναν ότι αυτοί είναι επικίνδυνοι, απλά τους δίνουμε πάτημα να παρουσιαστούν και ως αμυνόμενοι. «Εξαφανίζοντας» λοιπόν τους φασίστες δεν εξαφανίζουμε το ρατσισμό και τον κίνδυνο του φασισμού. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να μας βοηθήσει να τσακίσουμε το φασισμό είναι να τον παλέψουμε από τη ρίζα του . Σε μια σχολή αυτό που πρέπει να γίνει είναι να στηθούν αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές πρωτοβουλίες με σκοπό την απομόνωση αυτών των ιδεών. Κάθε φοιτητής και φοιτήτρια που φρικάρει με τις ιδέες που θυμίζουν Χίτλερ, πρέπει να μπει σε αυτήν την πάλη. Το επόμενο διάστημα , όχι μόνον όταν παρουσιαστούν ακροδεξιοί αλλά σε μόνιμη βάση, οι φοιτητές μαζί με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου, πρέπει να οργανώσουμε εκδηλώσεις ενημέρωσης, συναυλίες, βιντεοπροβολές, αφισσοκολήσεις, σπρέι και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο καθένας έτσι ώστε το κλίμα να είναι αντιρατσιστικό , και έτσι να μπορούμε να είμαστε ενωμένοι σε όλους τους αγώνες που έρχονται. Άγγελος Κάπαρης, Πάντειο

κατά καιρούς έχει κάνει την εμφάνιση της, η ακροδεξιά παράταξη ΦΟΣ (φοιτητική παράταξη του ΛΑΟΣ).Αρχικά ξεκίνησαν κολλώντας αφίσες και έχοντας πάγκο με υλικό. Η προσπάθεια τους ήταν να παρουσιαστούν ως ουδέτεροι λέγοντας ότι δεν έχουν σχέση με ακροδεξιές απόψεις. Σε μια από τις γενικές συνελεύσεις του συλλόγου όμως, όταν τόλμησαν να εμφανιστούν, η δράση τους αποκαλύφτηκε. Φοιτητές που μένουν στη φοιτητική εστία κατήγγειλαν πως μέλη της παράταξης ΦΟΣ έκαναν την εμφάνιση τους στις εστίες του ΤΕΙ φωνάζοντας συνθήματα κατά των μεταναστών φοιτητών που δικαιωματικά είχαν λάβει δωμάτια της εστίας λέγοντας πως πρέπει να φύγουν από αυτά, γιατί οι εστίες ανήκουν στους Έλληνες. Η αντίδραση των φοιτητών ήταν άμεση με αποτέλεσμα την αποχώρηση των μελών του ΦΟΣ από την συνέλευση και την άμεση διακοπή της ενεργής του δράσης στο ΤΕΙ. Παρ’ όλα αυτά η πραγματική τους δράση μέσα στο ΤΕΙ δεν σταμάτησε ποτέ. Φροντίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο χώρο του ΤΕΙ με την εμφάνιση αφισών με αρχαιοελληνικά συνθήματα, φασιστικά σύμβολα , συνθήματα και αυτοκόλλητα στους τοίχους του ΤΕΙ. Έχοντας καταλάβει ότι η φανερή τους δράση δεν είναι αποδεχτή, έχουν επιλέξει την υπόγεια παρέμβαση. Η άμεση δράση απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα φέρνει αποτελέσματα., αλλά παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να υπάρχει επανάπαυση αλλά καθημερινή δράση έτσι ώστε να μην αφήσουμε τα περιθώρια για την ενδυνάμωση τους. Ο μόνος τρόπος να τους αποδυναμώσουμε είναι να δυναμώσουμε τις αντιρατσιστικές ιδέες. Ήδη αυτή η προσπάθεια έχει ξεκινήσει με μια πρώτη εμφάνιση αντιρατσιστικού υλικού των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα. Δεν θα μείνουμε μόνο εκεί, στόχος μας είναι η συχνή αντιρατσιστική δράση. Ά. Ζ. , ΤΕΙ Χαλκίδας, τμήμα αυτοματισμού.

14

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

4 μαρτη: μερα δρασησ για την παιδεια

Καλιφόρνια SOS (Save Our Schools)

Η

4η Μάρτη (M4) θα περάσει στην ιστορία της Καλιφόρνιας σαν την επόμενη μεγαλύτερη μέρα μετά τις μαζικές διαδηλώσεις τις 1ης Μάη του 2006 για τα δικαιώματα των μεταναστών. Σε όλα της: συμμετοχή, παλμό, ενθουσιασμό, γνήσια έκφραση της λαϊκής οργής και αγανάκτησης που σιγοκαίει και απλώνεται για χρόνια τώρα. Γιατί δεν είναι μόνο οι φετινές περικοπές των $ 2,5 δις αλλά τα $ 17 δις των δύο προηγούμενων και οι συνεχής περικοπές των 10 τελευταίων χρόνων.

O ιδιαίτερος χαρακτήρας της ημέρας δράσης ήταν η πλατιά συμμετοχή από όλο το χώρο της εκπαίδευσης σε μια σειρά διαφορετικών εκδηλώσεων σε εκατοντάδες σχολές και σχολεία από δημοτικά, λύκεια, τοπικά κολέγια και Πανεπιστήμια. Τα πιο καυτά σημεία φυσικά ήταν τα Πανεπιστήμια του Μπέρκλευ, του Σάντα Κρούζ και του Σαν Φρανσίσκο όπου είχαν οργανωθεί μια σειρά καταλήψεων και άλλων δράσεων για πολλούς μήνες οδηγώντας στις 4 Μάρτη. Στη Σάντα Κρουζ από τις 5 το πρωί πικέτες από 500 φοιτητές και εργαζόμενους του Πανεπιστημίου έκλεισαν τους 2 δρόμους για το κάμπους. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες της διεύθυνσης να λειτουργήσει το Πανεπιστήμιο ο Πρύτανης το κλείνει (με πληρωμή στους εργαζόμενους). Ακολούθησαν 2 μαζικές συγκεντρώσεις και η γενική συνέλευση των φοιτητών με συζήτηση για τη συνέχεια του αγώνα. Στο Σαν Φρανσίσκο Στέιτ με πικέτες και πανώ από το πρωί στην είσοδο του κάμπους φοιτητές και διδακτικό προσωπικό καλούν σε αποχή. Περίπου 200 φοιτητές με ντουντούκες γυρίζουν στις τάξεις και κάνουν το ίδιο. Πολλοί φοιτητές βγαίνουν έξω και αρκετοί καθηγητές ακυρώνουν τα μαθήματα και βγαίνουν και αυτοί στη συγκέντρωση όπου 800 φοιτητές

και εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου διαδηλώνουν το μεσημέρι. Αργότερα γίνεται πορεία στο κέντρο της πόλης για τη κεντρική διαδήλωση. Παρόμοια εξελίσσονται οι δράσεις και στο Πανεπιστήμιο του Berkeley όπου φοιτητές διδάσκοντες και εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου συμμετέχουν ενεργά. Στη συγκέντρωση που έγινε το μεσημέρι περίπου 2,000 κόσμος συμμετέχει και στη συνέχεια ξεκινάει η πορεία για το Οκλαντ. Εν το μεταξύ στο Όκλαντ έχει ξεκινήσει η συγκέντρωση και οι ομιλίες στο τοπικό Laney College με συμμετοχή πάνω από 1,000 φοιτητές. Το Laney College, συγκεντρώνει εργαζόμενους φοιτητές κυρίως Μαύρους και Λατίνους. Η αγανάκτηση ξεχειλίζει, η οργή κορυφώνεται με κάθε φοιτητή/ φοιτήτρια που σηκώνεται να μιλήσει στο οpen mike. Όταν ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Μαύρων Φοιτητών Laney, Jabari Shaw εκτελεί το καινούριο του hip hop hit « Chop from the top” ο κόσμος ξεσπάει μαζικά μαζί του και ο χώρος συγκλονίζεται από το σύνθημα « Chop from the top”. Λίγο αργότερα μια ενθουσιώδης πορεία από 500 περίπου άτομα ξεκινάει για την κεντρική διαδήλωση του Όκλαντ μπροστά στο Δημαρχείο το μεσημέρι. Εκεί ενώνονται με εκατοντάδες άλλους φοιτητές από άλλα τοπικά κολλέγια και μαθητές Λυκείων. Κατά τις 3 μ.μ. φτάνει η πορεία από το Μπέρκλευ και τα συνθήματα αντιλαλούν στο κέντρο της πόλης. Κατά τις 4 μ.μ. ο κόσμος ξεκινάει για τη κεντρική περιφερειακή συγκέντρωση στο Σαν Φρανσίσκο. Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλα κολλέγια και Πανεπιστήμια της Καλιφόρνια. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των πρωτοβουλιών η σύνδεση της πρωτοβουλίας δράσης για τοπικά ζητήματα ενάντια στις διοικήσεις Πανεπιστημίων, Κολλεγίων και των Σχολικών Επιθεωρήσεων συνδέοντάς την ταυτόχρονα με τη συντονισμένη δράση όλων ενάντια στις περικοπές του προυπολογισμού από την Πολιτεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Μichelle Araica από το Skyline College. Χωρισμένη μητέρα 2 ανήλικων παιδιών που μετά από το τέλος μιας καταπιεστικής σχέσης γύρισε στο κολλέγιο να τελειώσει τις σπουδές της. Η Μichelle μαζί με αρκετές άλλες γυναίκες στην κατάστασή της εξαρτώνται άμεσα από τον παιδικό σταθμό του κολλεγίου για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους και να εργαστούν. Αυτό δεν εμπόδισε τη διεύθυνση του κολλεγίου να «κόψει» τον παιδικό σταθμό άμεσα. Η Μichelle έχοντας προσέξει τη δραστηριότητα της SAC (Scyline Against Cuts) για το Μ4 τους μίλησε για το πρόβλημα. Μετά από μια μαζική παράσταση στο γραφείο του Πρύτανη, αυτός προθυμοποιήθηκε να συνεχίσει τη λειτουργία του σταθμού μέχρι το καλοκαίρι. Η SAC του είπαν ότι δεν αρκεί και ότι την επόμενη θα γύριζαν για να ακούσουν την απόφασή του. Δεν χρειάστηκε. Το πρωί της επόμενης ανακοινώθηκε ότι είχαν βρεθεί τα λεφτά για τη λειτουργία του σταθμού για 2 ακόμη χρόνια. Όταν μαθεύτηκαν τα νέα στο κολλέγιο, η SAC έγινε το κέντρο συζήτησης για κάθε πρόβλημα του σχολείου και για την οργάνωση της συμμετοχής στο Μ4. Απόσπασμα από την ανταπόκριση από τις ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε στο site www.dea.org.gr

Μαθήματα αμερικάνικης «ιστορίας»... Σοκ έχει προκαλέσει το βίντεο με την εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων από αμερικανικό ελικόπτερο στο Ιράκ. Οι πιλότοι τους «γαζώνουν» σαν να παίζουν video game και ανταλάσσουν σοκαριστικές ατάκες όπως «Κοίτα τους πεθαμένους βρωμιάρηδες», «σπουδαία!». Η υπεράσπιση των πιλότων ήταν ότι πέρασαν τη φωτογραφική μηχανή ενός δημοσιογράφου που ήταν ανάμεσα στο πλήθος για μπαζούκα! Πέρα από το γελοίο της δικαιολογίας, δεν εξήγησαν γιατί στη συνέχεια άνοιξαν πυρ με την ίδια άνεση και ενάντια στο βανάκι που έσπευσε να περισυλλέξει τα πτώματα...

Μετά από κολεγιακό αγώνα μπασκετ στις ΗΠΑ, οπαδοί της νικήτριας ομάδας, βγήκαν να πανηγυρίσουν. Όταν εμφανίστηκε η αστυνομία για να ελέγξει «μην παρεκτραπούν», ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες. Ξαφνικά, οι μπάτσοι επιτέθηκαν σε έναν από τους φοιτητές. Πρώτα με τα άλογα (!) και αφού έπεσε κάτω, τον στρίμωξαν και τον ξυλοκόπησαν ανελέητα 3-4 παλληκαράδες. Πολλοί θυμήθηκαν τον μαύρο Ρόντνεϊ Κινγκ, που ο ξυλοδαρμός του ήταν η αφορμή για την εξέγερση του Λος Άντζελες το ‘91, αλλά επισημαίνουν ότι ο φοιτητής που ξυλοκοπήθηκε ήταν λευκός. Έτσι είναι, οι μπάτσοι (αν και «προτιμούν» μαύρους και λατίνους) στο ξύλο δεν κάνουν διακρίσεις... Πάνος Πέτρου, Πάντειο

απρίλης 2010

15

Η

διαδικασία της Μπολόνια ήταν από τις επιδιώξεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και κυβερνήσεων που συνάντησαν έντονες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις στις περισσότερες χώρες που πήγε να επιβληθεί η διάλυση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Πλην του ελληνικού κινήματος, ισχυρή αντίσταση προβάλλουν γάλλοι φοιτητές και καθηγητές εδώ και χρόνια κατά των νομοσχεδίων Σαρκοζί περί «αυτονομίας των πανεπιστημίων» και της ιδιωτικοποίησης της ακαδημαικής έρευνας, οι φοιτητές και καθηγητές του ιταλικού Κύματος που αντιστέκονται στα μέτρα Μπερλουσκόνι που διαλύουν την ιταλική δημόσια παιδεία. Επιπρόσθετα τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν πανεκπαιδευτικά κινήματα σε Ισπανία, Γερμανία, Αυστρία, Μ. Βρετανία, Κροατία όπου φοιτητές αντέδρασαν κατά νομοσχεδίων των κυβερνήσεων τους, δημιουργώντας παράλληλα την ευκαιρία ενός μόνιμου πανευρωπαικού συντονισμού κατά της διαδικασίας της Μπολόνια. Μία απόπειρα πανευρωπαικού συντονισμού έγινε με την πρωτοβουλία «Bologna Burns» και με την διαδήλωση που διοργανώθηκε στη Βιέννη στις 11/3 από γερμανούς και αυστριακούς φοιτητές με την συμμετοχή φοιτητών από πολλές ευρωπαικές χώρες κατά της συνόδου των ευρωπαίων υπουργών Παιδείας. Η μεγάλη διαδήλωση συνδυάστηκε με αντισύνοδο των εκπαιδευτικών κινημάτων με συζητήσεις και αντι-μαθήματα πάνω στην κριτική αποτίμηση της Μπολόνιας αλλά και για ποια ανώτατη εκπαίδευση παλεύουμε.

Ισπανία

Το ισπανικό φοιτητικό κίνημα εδώ και καιρό προετοίμαζε μεγάλες κινητοποιήσεις, ενόψει της άτυπης συνόδου των ευρωπαίων υπουργών παιδείας που έγινε στις 13 Απριλίου. Η Μαδρίτη υποδέχεται την κίνηση «Bologna Burns» Οι φοιτητικές ενώσεις και το κίνημα της Ισπανίας απαιτούν να σταματήσει η διαδικασία της Μπολόνιας και μαζί τα σχέδια

τι ειναι η «διαδικασια τησ μπολονια»; Η διαδικασία της Μπολόνια η οποία ψηφίστηκε το 1999 από 40 ευρωπαικές κυβερνήσεις αποτελεί (μαζί με τις ρυθμίσεις που εισήχθησαν στην συνθήκη της Λισσαβόνας) την κύρια προσπάθειας αντιμεταρρύθμισης και ιδιωτικοποίησης της ευρωπαικής ανώτατης εκπαίδευσης. Περιλαμβάνει το σπάσιμο των σπουδών σε 3 κύκλους από τους οποίους ο 1ος ο προπτυχιακός υποβιβάζεται σε σπουδές για την απόκτηση των βασικών δεξιοτήτων ενώ στους άλλους 2 εισάγονται σημαντικά ταξικά και οικονομικά κριτήρια που αποκλείουν την πλειοψηφία των φοιτητών. Επίσης επιβάλει την εισαγωγή ιδιωτικοοικομικών κριτήριων με την επιβολή διδάκτρων και managers στα πανεπιστήμια, την δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και την εισαγωγή ιδιωτικών συμφερόντων. Περιλαμβάνει επίσης την διάλυση της ακαδημαϊκής έρευνας και την παράδοση της σε ιδιωτικές εταιρείες αλλά και τις συνεχείς προσπάθειες κατάργησης του πανεπιστημαικού ασύλου. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι κυβερνήσεις που επιβάλλουν τις αντιμεταρρυθμίσεις εμφανίζουν την δικαιολογία ότι η Μπολόνια είναι ντιρεκτίβα των Βρυξελλών και είναι αναγκασμένες να τις επιβάλλουν. Αυτός ο ισχυρισμός σαφώς αποτελεί ένα μύθο καθώς η Μπολόνια αποτελεί στρατηγικό στόχο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και είναι συμφωνία της μεγάλης πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών) για να επιτευχθεί ο στόχος του ΕΧΑΕ (Ευρωπαικός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης). Για το ευρωπαικό κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις η ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί εδώ και δεκαετίες στόχο ώστε από εκεί να δοθεί πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, να αυξήσουν τα κέρδη τους αλλά και να θέσουν υπό τον πλήρη έλεγχο τους την ακαδημαική-επιστημονική έρευνα που παράγεται στην Ευρώπη.

εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, που προωθούνται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Θυμίζουμε ότι οι Ευρωπαίοι υπουργοί παιδείας είχαν θέσει σαν στόχο το 2010 για τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης, μέσα στον οποίο η εκπαίδευση θα αγοράζεται και θα πουλιέται σαν ένα οποιοδήποτε αγαθό. Με αυτή την ευκαιρία όμως το πανεπιστημιακό κίνημα της Ισπανίας αντιδρά και στα νέα σχέδια εμπορευματοποίησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που ονομάζονται «πανεπιστημιακή στρατηγική 2015». Τη βδομάδα κινητοποιήσεων στη Μαδρίτη οργανώνει η πλατφόρμα «Bolonia Fucking up Group», την οποία αποτελούν φοιτητικοί σύλλογοι, ενώσεις και παρατάξεις. Στο μεταξύ στη Μαδρίτη έχουν συγκεντρωθεί φοιτητές από την Αυστρία, τη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και αλλού. Για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα τους, οι φοιτητές κατέλαβαν το πανεπιστήμιο φιλοσοφίας και φιλολογίας. Πέρα από τους διάφορους ακτιβισμούς, όπως οι αποκλεισμοί δημόσιων κτιρίων, και τις συζητήσεις, σημαντική στιγμή ήταν η διαδήλωση που έγινε στις 12 Απριλίου από το κέντρο της Μαδρίτης μέχρι το υπουργείο παιδείας, με σύνθημα: «Η εκπαίδευση δεν θα πληρώσει την Ευρώπη του κεφαλαίου». Συμμετείχαν χιλιάδες φοιτητές και πολύ έντονη ήταν η παρουσία της αστυνομίας, που προχώρησε σε πολλές συλλήψεις. Κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν: «Είμαστε φοιτητές και όχι εμπορεύματα», «Έξω οι εταιρίες από τα πανεπιστήμια». Όπως δηλώνουν οι διοργανωτές, αυτές οι κινητοποιήσεις είναι μόνο η αρχή ενός μεγάλου αγώνα για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο ανοιχτό σε όλες και όλους, για το οποίο δεν θα αποφασίζουν οι εταιρίες, αλλά εμείς οι ίδιοι. Κώστας Παπανικολάου, ΠΑ.ΠΕΙ.

Στην Ελλάδα... Σ την Ελλάδα οι αντιμεταρρυθμίσεις που βρίσκονται στα πλαίσια της διαδικασίας προσαρμογής με την Μπολόνια επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από το 2002. Οι αντιμεταρρυθμίσεις άρχισαν με την ψήφιση νομοσχεδίων για το ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, δημιουργία αξιολόγησης και κορυφώθηκαν με την επιβολή του νόμου πλαισίου από την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και την δικομματική απόπειρα αναθεώρησης του άρθρου 16. Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει με ζήλο την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης με την αναγνώριση των κολλεγίων αλλά και των ΚΕΣ, με τις επιδιώξεις για κατάργηση του ακαδημαικού ασύλου κλπ. Απέναντι σε αυτή την επίθεση το πανεκπαιδευτικό κίνημα δεν έμεινε αμμέτοχο και με το μεγαλειώδες κίνημα του άρθρου 16, ανέκοψε την αναθέωρηση του Συντάγματος αλλά και καθυστέρησε κατά πολύ την επιβολή του νόμου πλαισίου. Αλλά και τώρα απέναντι στις επιδιώξεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και στο νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου πρέπει να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Να απαιτήσουμε την κατάργηση του αντιδραστικού νόμου-πλαισίου, την ακύρωση της αναγνώρισης των κολλεγίων αλλά και την αύξηση της κρατικής χρηματοδότητησης για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

16

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Διεθνιστική εργατική Πρωτομαγιά

H μέρα που τα κινήματα σε όλο τον κόσμο ενώνουν τις φωνές τους «Μια μέρα επανάστασης, όχι ανάπαυσης! … Η μέρα κατά την οποία με τεράστια δύναμη, η ενότητα της στρατιάς των δουλευτάδων παρατάσσεται κατά των δυνάμεων που σήμερα εξουσιάζουν τα πεπρωμένα του λαού όλων των εθνών. Η μέρα διαμαρτυρίας ενάντια στην καταπίεση και την τυραννία, ενάντια στην αμάθεια και κάθε είδος πολέμου». (Ομοσπονδία Οργανωμένων Επαγγελμάτων και Εργατικών Συνδικάτων στις ΗΠΑ – κάλεσμα γα την 1η Πρωτομαγιά)

Σικάγο 1886

Την 1η Μάη του 1886 τα συνδικάτα κάλεσαν σε απεργίες με κεντρικό αίτημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνο, 8 ώρες ελεύθερο χρόνο». Στο Σικάγο 90.000 διαδήλωσαν και 400.000 συνολικά στις υπόλοιπες ΗΠΑ. Οι απεργίες συνεχίστηκαν και τις επόμενες μέρες με μετανάστες εργάτες, γυναίκες εργάτριες να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν αιματηρή καταστολή (4 νεκροί φορτοεκφορτωτές αρχικά) η οποία κορυφώθηκε όταν μία βόμβα, που ποτέ δεν μαθεύτηκε ποιος έριξε, έπεσε σε αστυνομικούς. Εκείνοι άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό τα πλήθη, αφήνοντας άγνωστο τον αριθμό των νεκρών εκείνης της μέρας. Την επόμενη συνελήφθηκαν 8 εργάτες συνδικαλιστές και καταδικάστηκαν σε θανατική ποινή. Το 1888, η Σοσιαλιστική Διεθνής υιοθετεί την 1η Μάη ως «Μέρα Διεθνούς Δράσης και Αλληλεγγύης των Εργαζομένων». Το 1890 στην Αμερική και Ευρώπη μαζικές πορείες καλούνται διεκδικώντας το δικαίωμα για 8ωρη εργασία. Από τότε η Εργατική Πρωτομαγιά είναι η μέρα που όλοι οι εργάτες, τα συνδικάτα, τα κινήματα διαδηλώνουν ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα

Στις 2 Μαΐου 1893, πάνω από 2000 Έλληνες εργαζόμενους ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» για 8ωρη εργασία. Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις. Στα επόμενα χρόνια η Πρωτομαγιά συνδέθηκε με μεγάλους σταθμούς των κινημάτων: Η απεργία των καπνεργατών το 1936 που κατέληξε σε μεγάλη εξέγερση

H

στη Θεσαλλονίκη. Η εκτέλεση στην Καισαριανή των 200 αντιστασιακών κρατούμενων το 1944 από τους Ναζί. Αλλά και στη μεταπολίτευση ενάντια στην κυβέρνηση του Καραμανλή, μέχρι σήμερα για το ασφαλιστικό το 2001, ή ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ το 2003.

Επίκαιρη όσο ποτέ!

Η εργατική πρωτομαγιά είναι το ραντεβού όλων των εργατικών, φοιτητικών, νεολαιίστικων, αντιρατσιστικών και οικολογικών κινημάτων. Παγκοσμίως όλοι οι εργαζόμενοι – μετανάστες – φοιτητές απεργούν και κινητοποιούνται με αιτήματα της συγκυρίας. Σήμερα η Πρωτομαγιά πρέπει να αποτελέσει ένα δυνατό χαστούκι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προμηνύει μέσα στον Μάιο νέα αντεργατικά μέτρα και τροφοδοτεί τον εργασιακό μεσαίωνα με την ανασφάλιστη – μαύρη εργασία, με τις απολύσεις, τις περικοπές στην υγεία, την αύξηση του ορίου σύνταξης κτλ. Μαζί με τους μισθούς και τις συντάξεις, οι κατακτήσεις μας γυρίζουν πίσω ένα αιώνα. Το ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση ΝΔ – ΛΑΟΣ χαρίζει εκατομμύρια σε πολεμικό εξοπλισμό, στην αστυνομία (βλ. νέες αστυνομικές δυνάμεις), στις τράπεζες εκβιάζοντας τους εργαζομένους να πληρώσουν την κρίση. Οι μετανάστες ειδικά μετά τις τελευταίες ρατσιστικές επιθέσεις και προκλήσεις της ακροδεξιάς και των φασιστικών οργανώσεων έχουν κάθε λόγο να απεργήσουν και να διαδηλώσουν με τους ντόπιους εργαζομένους. Όλα αυτά αφορούν και τους φοιτητές αφού η κυβέρνηση απειλεί με ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στην παιδεία, καταστολή στις πορείες, καταπάτηση του Ασύλου και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων. Τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα, μετά το κίνημα του άρθρου 16, οι φοιτητικοί σύλλογοι συμμετέχουν ενεργά στις Εργατικές Πρωτομαγιές. Είναι μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη, επιβεβαιώνοντας όσους από την Αριστερά επιμέναμε στη σύνδεση των φοιτητών με τους εργατικούς αγώνες. Πρέπει να συνεχίσουμε, κάνοντας την Πρωτομαγιά, υπόθεση των σχολών. Κόντρα στη διασπαστική λογική των ξεχωριστών πορειών, θα χρειαστεί να συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις των σωματείων και των συνδικάτων. Να γίνει ευκαιρία οι αντιστάσεις παγκοσμίως να ενώσουν τις φωνές τους ενάντια σε αυτούς που θέλουν να πληρώσουμε ΕΜΕΙΣ την οικονομική κρίση που τα αφεντικά, τράπεζες, κεφάλαιο δημιούργησαν στις πλάτες μας.

Η Πρωτομαγιά 2006 στις ΗΠΑ

1η Μαΐου στις ΗΠΑ το 2006 ήταν ξεχωριστή. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια η μέρα αυτή ήταν ξανά απεργία (η Πρωτομαγιά στις ΗΠΑ δεν είναι επίσημη αργία όπως στην Ελλάδα). Οι μετανάστες και οι αντιρατσιστές διάλεξαν αυτή τη μέρα για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο νομοσχέδιο των Ρεπουμπλικάνων για τη μετανάστευση. Ο νόμος θεωρούσε κακούργημα την χωρίς άδεια διαμονή μεταναστών αλλά ακόμη και την οποιαδήποτε βοήθεια αντιρατσιστών σε παράνομους μετανάστες. Ήταν μια ανοιχτή επίθεση στους μετανάστες. Το 5% των εργατών των ΗΠΑ είναι χωρίς χαρτιά οι οποίοι δουλεύουν σε επιχειρήσεις κλειδιά του συστήματος (επιχειρήσεις κρέατος, φάρμες, υπηρεσίες κτλ) χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση (όπως οι περισσότεροι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ). Η ανταπόκριση ήταν εκπλη-

κτική. Σε 153 πόλεις, σε 39 πολιτείες, ολόκληροι κλάδοι από εργοστάσια και επιχειρήσεις που απασχολούν μετανάστες έκλεισαν. Οι αριθμοί ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακοί: 600.00 στο Σικάγο, 1.000.00 στο Λος Άντζελες, 500.000 στην Νέα Υόρκη, 100.000 στην Ατλάντα και εκατοντάδες άλλοι διαδηλωτές σε άλλες πόλεις, με κεντρικό σύνθημα «Αμνηστία για όλους!» . Ακόμα και στο Μεξικό και στην Λατινική Αμερική υπήρχαν διαδηλώσεις συμπαράστασης. Σε μία Αμερική με δυσκολίες για την Αριστερά και τα κινήματα, οι εργάτες ντόπιοι και μετανάστες ενώθηκαν και έδειξαν ότι όταν υπάρχει ενότητα και συντονισμός των εργατών ούτε κυβέρνηση, ούτε ΜΜΕ ούτε κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει. Γιώργος Κοκκινάρης, Μηχανολόγοι-Μηχανικοί Πάτρας