Εργατική Αριστερά τ.252 by FESandMES EnadiaStoSistima

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

12 Ανατολική Μεσόγειος: Παιχνίδια με τη φωτιά

6 Δεν πληρώνω: Μαζική ανυπακοή στα χαράτσια

6045 Φύλλο Νο 252

28 Σεπτέμβρη 2011 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

8, 9

Μάχη ενάντια σε κλεισίματα, εφεδρεία και απολύσεις

Poll tax: Πώς η άρνηση πληρωμών έριξε τη Θάτσερ

Υπόσχονται: Αίμα, ιδρώτα, δάκρυα

Αγώνας, Ανατροπή, Ελπίδα Απαντάμε:

Η «συντεταγμένη χρεοκοπία» ή «ελεγχόμενη πτώχευση» είναι ήδη απόφαση της τρόικας και της κυβέρνησης ΓΑΠ. Το αν θα εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και σκέτη πτώχευση, δεν το γνωρίζει κανείς. Το κόστος θα είναι τεράστιο για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών. Μέσα στον επόμενο χρόνο θα οργανωθεί ένα πρωτοφανές «κούρεμα» των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών δαπανών, της λαϊκής αποταμίευσης,

της αξίας της γης και των σπιτιών μας, για να μειωθούν οι ζημιές των τοκογλύφων και των τραπεζιτών, που έχασαν στο καζίνο του διεθνούς νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Με στόχο να φορτωθεί το κόστος της κρίσης πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού, ο Βενιζέλος μιλά για «ιδρώτα, δάκρυα, αίμα». Και το εννοεί. Το πρόγραμμα πρόσθετης λιτότητας και περικοπών, που συμφώνησε η κυβέρνηση ΓΑΠ με τους δανειστές, είναι μόνο μια πρώτη

δόση. Και τέτοιες «δόσεις» μας περιμένουν τακτικά, σε περίπου μηνιαία βάση. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί και πρέπει να ανατραπεί. Η οργή πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένο κίνημα που θα ακυρώσει τις ελπίδες της κυβέρνησης να εισπράξει τα χαράτσια. Η αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους υπαλλήλους των απειλούμενων με συγχώνευση-κλείσιμο Οργανισμών πρέπει να πάρει τέτοιες διαστάσεις, που θα ακυρώσει τα σχέδια για την «εργασιακή

εφεδρεία» και τις απολύσεις. Οι φοιτητές, οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να νικήσουν, για να σωθεί το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Κάθε νοσοκομείο πρέπει να μετατραπεί σε οχυρό το πολέμου ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, ανάμεσα στις ανάγκες και τα κέρδη. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει να πιεστούν αφόρητα για να οργανώσουν τους αναγκαίους αγώνες για την υπεράσπιση των μισθών και των συντάξεων. συνέχεια σελ. 3

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

óôá óýíôïìá... Μέτρα πρόσθετης λιτότητας με στόχο τη «συλλογή» 6,6 δισ. ευρώ, κάτι κοντά στο 3% του ΑΕΠ, ανακοίνωσε από τη Νέα Υόρκη ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αν έχετε χαθεί, μην μπερδεύεστε. Δεν πρόκειται για τα χαράτσια, τη φοροεπιδρομή, τις περικοπές σε ΔΕΚΟ, το ενιαίο μισθολόγιο κ.λπ. Είπαμε είναι (τα πιο) νέα μέτρα: Μείωση 20% όλων των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση 4% στις κύριες συντάξεις και 15% στις επικουρικές. Εντός ολίγου θα πρέπει να φτιάξουμε ημερήσιο δελτίο περικοπών… NNN Παρεμπιπτόντως το (σκληρό) μεσοπρόθεσμο σκληραίνει όλο και περισσότερο. Το διαβόητο πρόγραμμα προέβλεπε τον κανόνα-σφαγή για τις προσλήψεις στο δημόσιο (1:10) μόνο για το 2011. Αίφνης, αυτός επεκτάθηκε για το 2012, 2013 και 2014! Και σε αυτή την ακραία πολιτική μείωσης της απασχόλησης στο δημόσιο, δεν «συνυπολογίζονται» οι εφεδρείες-απολύσεις. Ποιος ενέκρινε αυτή την πολιτική; Κανείς. Την αποφάσισε «μονομερώς» η κυβέρνηση και την εξήγγειλε ο Ευ. Βενιζέλος. Και μετά μιλάνε για δημοκρατίες και νομιμότητες…

Ο Σαμαράς δεν είναι αντίδοτο στον ΓΑΠ

Η απειλή επιστροφής της «σκληρής» Δεξιάς

NNN Οι διαδικασίες «συντεταγμένης χρεοκοπίας» ή «ελεγχόμενης πτώχευσης» προβλέπονται στα πλαίσια του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης (ESM) που θα διαδεχθεί το 2013 τον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) της ΕΕ. Που σημαίνει ότι μέχρι το 2013 η έμφαση της πολιτικής τους θα είναι στα μέτρα οργάνωσης της εσωτερικής χρεοκοπίας ή πτώχευσης… NNN Τι σημαίνει αυτό; Αντιγράφουμε από το εξαιρετικό σημείωμα του Γ. Σταθάκη στην «Αυγή»: «Η μείωση μισθών και συντάξεων κατά 40% θα γίνει με συνδυασμό μέτρων. Το πιο απλό είναι η στάση πληρωμών για 2 ή 3 μήνες και στη συνέχεια η μονιμοποίηση των περικοπών. Η δεύτερη μέθοδος είναι το ενιαίο μισθολόγιο, η εφεδρεία και τα επιδόματα αλληλεγγύης… Η τρίτη μέθοδος είναι η εξουθενωτική φορολογία… Τελευταία πράξη θα είναι η κατάργηση ή μείωση του κατώτατου μισθού (π.χ. στα 380 ευρώ…)… Αυτό θα εγκαινιάσει την ελεύθερη πτώση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα…». NNN Επειδή τέτοια είναι τα μέτρα που έρχονται, οι έχοντες δημοκρατικές ευαισθησίες (ή όπως θα λέγαμε παλιότερα λεγκαλιστικές αυταπάτες), ας κοιτάξουν να συνέλθουν εγκαίρως. Η απίστευτη αγριότητα των ΜΑΤ στο Σύνταγμα, οι τόνοι χημικών, οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, είναι απλά ο πρόλογος. Ας ακούσουμε πιο σοβαρά τον Καρατζαφέρη που, αν μη τι άλλο, διαθέτει στην ομάδα του τον πρώην αρχηγό της ΕΥΠ: Σε πρόσφατη επερώτησή του συγκρίνει τη «σύρραξη», την οποία προβλέπει, με τον εμφύλιο πόλεμο(!) και καλεί την κυβέρνηση να βάλει το στρατό στο παιχνίδι! Η κατάσταση βαδίζει ταχέως προς κοινοβουλευτική δικτατορία… NNN Απίστευτη η απάντηση της Αλ. Παπαρήγα στις εκκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία: «Πώς θα πάμε με τον κ. Τσίπρα; Αυτός νομίζει ότι είναι καλύτερος διαπραγματευτής στην ΕΕ από τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο και άμα δουν τον Τσίπρα εκεί, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θα πέσουν τάβλα κάτω…». Το ερώτημα είναι αν αρκεί η χοντροκομμένη συκοφαντία και η προσωπική αγένεια για να καλυφθούν τα ζητήματα που θέτουν πλέον πολλοί αριστεροί και ανάμεσά τους ασφαλώς και μέλη του ΚΚΕ…

μετωπική σύγκρουση των κυβερνήσεων του ΓΑΠ με όλα τα λαϊκά στρώματα δημιουργεί νέες ευκαιρίες για τη Δεξιά, μετά τη συντριβή της στις εκλογές του 2009. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει ως σάπιο φρούτο και όλες οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν την πρωτοκαθεδρία της ΝΔ στις πολιτικές εξελίξεις μετά τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Όμως όλα δείχνουν ότι η ΝΔ απέχει κατά πολύ από το όριο της αυτοδυναμίας. Η ιστορία της χώρας (εμφύλιος, κυβερνήσεις ΕΡΕ, δικτατορία κ.λπ.) έχει δημιουργήσει ισχυρά «αντιδεξιά» αντανακλαστικά σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Οι εργατικοί αγώνες της μεταπολίτευσης, αλλά και η ισχυρή εργατική αντίσταση στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, έχουν δημιουργήσει μια σοβαρή «εργατική» παράδοση, που δεν κάμπτεται εύκολα. Παρά τη σαρωτική κρίση του ΠΑΣΟΚ, οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν την αντοχή μιας «κεντροαριστερής» πλειοψηφίας στη χώρα και κυρίως τη στροφή ενός σημαντικού τμήματος της βάσης του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά. Ο «ριζοσπαστισμός», η αναζήτηση λύσεων στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, προσεγγίζει στο 30%, ενώ κοντά στο 20% προσεγγίζει η αναζήτηση προς το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή σε χώρους κομουνιστικής αναφοράς. Ασφαλώς τα ποσοστά αυτά είναι νεφελώδη, αβέβαια και ίσως προσωρινά, παρ’ όλα αυτά είναι τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Με αυτό το πρόβλημα καταπιάνεται η τακτική του επιτελείου του Σαμαρά, που επιχειρεί να πετύχει βαθύτερες πολιτικές ανατροπές, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση της επιστροφής της ΝΔ στην κυβερνητική εξουσία.

Και το επιχειρεί αντιγράφοντας από τις σχολές του «ριζοσπαστισμού» της Δεξιάς, από την παράδοση των Ρεπουμπλικάνων του Ρίγκαν και των Συντηρητικών της Θάτσερ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα «παιδιά» στο επιτελείο του Σαμαρά έχουν παρελθόν τόσο στην επιρροή του ντόπιου σκληρού συντηρητισμού (περιβάλλον Χριστόδουλου, Δίκτυο 21 κ.λπ.) όσο και «προϋπηρεσία» στις Ουάσιγκτον και στα Λονδίνα. Στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ ο αρχηγός της ΝΔ υπογράμμισε ότι σκοπεύει να αντιμετωπίσει την περίοδο της κρίσης, επιδιώκοντας να αλλάξει συνολικά τον πολιτικό χάρτη. Ο Σαμαράς δήλωσε ότι θα επιδιώξει «καθαρές λύσεις». Θα επιδιώξει αυτοδυναμία της ΝΔ, έστω και αν χρειαστεί να καταφύγει σε δεύτερο γύρο εκλογών. Η δήλωση αυτή έχει σημασία για τη συγκρότηση της ΝΔ και του γενικότερου «χώρου» της Δεξιάς. Ο Σαμαράς μπορεί να υποχρεωθεί από τις εξελίξεις να συμμετάσχει σε κυβέρνηση «έκτακτης ανάγκης» πριν τις εκλογές ή σε κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» μετά από αυτές, έχει όμως δηλώσει καθαρά το στόχο του να επαναφέρει τη Δεξιά στο ρόλο του πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων. Και αυτό κάνει ακόμη μεγαλύτερες τις ευθύνες των εκφυλισμένων σοσιαλδημοκρατών.

Ακραίος συντηρητισμός

Στην κατεύθυνση αυτή ο Σαμαράς επανέφερε όλο το οπλοστάσιο του ακραίου συντηρητισμού. Οι αναφορές στο θεό και στην εκκλησία θυμίζουν μεν γελοίους δημαγωγούς της μετεμφυλιακής Δεξιάς, όμως δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η ανάδειξη της «θρησκευτικότητας» σε βασική διαχωριστική πολιτική γραμμή είναι χαρακτηριστικό της απολύτως σύγχρο-

νης «πατριωτικής Δεξιάς» στις ΗΠΑ, αλλά και στην ΕΕ.

δήποτε μέτρο υπερφορολόγησης των λαϊκών τάξεων.

Παράλληλα, έδωσε έμφαση στον εθνοκεντρισμό, επιδιώκοντας να μεταπλάσει σε αυτή την κατεύθυνση τα δίκαια αισθήματα οργής απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές. Επέλεξε ως κεντρικό σύνθημά του για την περίοδο το «οι Έλληνες μπορούμε!», όρισε ως στόχο να γιορτάσουμε το 2021 «υπερήφανα» τα 200 χρόνια από το 1821, δεσμεύτηκε για «εθνοκεντρική-πατριωτική» αλλαγή όλων των σχολικών βιβλίων (που, τάχα, «διαπλάθουν μεταλλαγμένους διεθνιστές»). Καθόλου τυχαία, ανέδειξε ως κεντρικό το ζήτημα των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, δείχνοντας αποφασισμένος να παίξει ακόμα και με τα επικίνδυνα ζητήματα της εύθραυστης ειρήνης στην περιοχή…

Αντίθετα, γίνεται πολύ συγκεκριμένος σε ό,τι αφορά τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες: στη ΔΕΘ αναφέρθηκε στη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις και στη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, στη θεσμοθέτηση συντελεστή 15% στο φόρο επί των κερδών όλων των επιχειρήσεων και στη μείωση του ανώτερου συντελεστή φορολόγησης των πλουσίων στα 30% (από 45% σήμερα)… Ταυτόχρονα υποσχέθηκε μια «σαρωτική» συνταγματική μεταρρύθμιση, που θα περιλάβει όλα τα αιτήματα των κυρίαρχων τάξεων που «ατύχησαν» τα τελευταία χρόνια (ιδιωτικά ΑΕΙ, κατάργηση μονιμότητας ΔΥ, κατάργηση «γραφειοκρατικών», περιβαλλοντικών ή πολεοδομικών περιορισμών στις επιχειρήσεις κ.λπ.).

Με τέτοια εθνοθρησκευτική φυσιογνωμία, φυσιολογικά, θα παίξει στο χαρτί του ρατσισμού. Ο Σαμαράς δεσμεύτηκε ότι θα καταργήσει το νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια μεταναστών, κατηγορώντας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που οργάνωσε, ή ανέχτηκε, τα χειρότερα πογκρόμ κατά των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας) ως ακραία… φιλομεταναστευτική! Ασφαλώς, ο πραγματικός χαρακτήρας της πολιτικής της ΝΔ αποδεικνύεται στα ζητήματα της οικονομίας. Και εδώ ο Σαμαράς κρύβεται από τους εργαζόμενους, αλλά στέλνει επίσης «μηνύματα» προς τις κυρίαρχες τάξεις. Τάσσεται, λέει, κατά του Μνημονίου, αλλά θα σεβαστεί… όλες τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας. Επιδιώκει, λέει, την «επαναδιαπραγμάτευση», αλλά υπό τον όρο της… συναίνεσης των δανειστών και της Τρόικας. Καταγγέλλει, δήθεν, την κυβέρνηση για φορομπηχτική πολιτική, αλλά δεν δεσμεύεται να καταργήσει οποιο-

Αυτές οι συγκεκριμένες αιχμές «λένε την αλήθεια» για τους καπιταλιστές, που έδωσαν μαζική παρουσία στην ομιλία του αρχηγού της ΝΔ στη ΔΕθ. Αυτό το γεγονός ανάγκασε το φιλοκυβερνητικό «Βήμα» να υπογραμμίσει ότι «καταγράφεται μεγάλη ζήτηση από επιχειρηματίες “πρώτης γραμμής” προκειμένου να συνομιλήσουν με τον κ. Σαμαρά»…

Πρόκληση

Μια τέτοια γραμμή που υπόσχεται τα πάντα στους πλούσιους ως δρόμο για την «ανάπτυξη» και επαναφέρει τα πιο αντιδραστικά ιδεολογήματα ως άξονες της πολιτικής ζωής, είναι μια πρόκληση που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Με την κατάρρευση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, το καθήκον της απάντησης σε αυτή την πρόκληση, το καθήκον της αντιδεξιάς πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης πέφτει αποκλειστικά στους ώμους της Αριστεράς.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

η άποψή μας

πολιτική •

Είτε με «συντεταγμένη», είτε με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει:

Ποιος θα πληρώσει την κρίση;

να θεωρείται σχεδόν βέβαιη». Οι πληθυσμοί των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης πλήρωσαν την κρίση του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος και την ανάδυση της νέας ιδιωτικής «ολιγαρχίας» με ανείπωτη φτώχεια, ανεργία, κατάρρευση των κοινωνικών υποδομών, με μαζική δυστυχία που οδήγησε στην πτώση του μέσου όρους ζωής των ανθρώπων σε ελάχιστα χρόνια. Αυτή είναι η προοπτική που μας επιφυλάσσουν.

υβέρνηση, τραπεζίτες και βιομήχανοι βρίσκονται σε πανικό. Ο Βενιζέλος ανακοινώνει διαδοχικά προγράμματα όλο και σκληρότερης λιτότητας και πριν συμπληρωθεί εβδομάδα αυτά αποδεικνύονται «αναποτελεσματικά». Όχι τυχαία. Η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού αποδεικνύεται βαθύτερη απ’ όλες τις προβλέψεις των ντόπιων ή διεθνών αναλυτών. Και το φαινόμενο δεν είναι απομονωμένο. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός μπαίνει στο δεύτερο «επεισόδιο» της κρίσης, αντιμετωπίζοντας μια ύφεση που προβλέπεται βαθύτερη και μακρότερη ακόμα και από τη μεγάλη κρίση του 1929. Στη Νέα Υόρκη συγκεντρώθηκε το παγκόσμιο επιτελείο του συστήματος: Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κοινή σύνοδος ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας, κοινή σύνοδος των υπουργών οικονομικών των G20. Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, συνόψισε το κλίμα: «Η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε νέα, ιδιαίτερα επικίνδυνη, φάση».

Χρέος

Το «ελληνικό ζήτημα» ήταν στο επίκεντρο. Γιατί η γραμμή για την αντιμετώπιση του ανεξέλεγκτου δημόσιου χρέους είναι σημαντική για τις γαλλικές, βρετανικές και τελικά τις αμερικανικές τράπεζες. Κυρίως όμως, γιατί όλοι γνωρίζουν πλέον ότι οι δυσκολίες στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους είναι απλά ο πρόλογος, ότι ακολουθεί το ιταλικό, ισπανικό και τελικά γαλλικό χρέος, όπου τα μεγέθη είναι κολοσσιαία σε σχέση με την ελληνική περίπτωση. Οι φωστήρες του συστήματος είχαν –υποτίθεται– καταλήξει σε «γραμμή» με πρωτοβουλία των Μέρκελ-Σόιμπλε-Σαρκοζί: Ήταν η περίφημη συμφωνία της 21ης Ιούλη, που ακόμα δεν έχει εγκριθεί από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Παρ’ όλα αυτά είναι ήδη νεκρή. Ο ίδιος ο Σόιμπλε συνέχεια από σελ. 1 «Είμαστε 154 ενάντια σε 10 εκατομμύρια», δήλωσε με απόγνωση ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Mega. Αυτή η απελπισμένη εικόνα δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Το μέτωπο των εργαζομένων, των φτωχών, των ανέργων, των φοιτητών και των μαθητών είναι ισχυρότερο από την πανικόβλητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη δράκα των βιομηχάνων και

Αυταπάτες

ανακοίνωσε ότι πρέπει «να επανεξεταστεί», παίρνοντας υπόψη τις νέες συνθήκες. Η συμφωνία της 21ης Ιουλη προέβλεπε συγκεκριμένες κινήσεις: ένα ελληνικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας και φοροεπιδρομής, με στόχο μια «σταδιακή μετάβαση» προς τα μηδενικά ετήσια ελλείμματα. Το πρόγραμμα αυτό ανακοινώθηκε –τότε– από το Βενιζέλο και οι συνέπειές του τρέχουν ήδη πάνω στις πλάτες των μισθωτών. Αλλά στους μήνες που ακολούθησαν, η κυβέρνηση «παρέλειψε» να συγκεντρώσει έστω και ένα ευρώ από τη φορολόγηση των κυρίαρχων τάξεων, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για νέα σκληρότερα προγράμματα λιτότητας και φορολόγησης της λαϊκής κατανάλωσης. Η συμφωνία προέβλεπε επίσης ένα «βελούδινο κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 20%. Στους μήνες που ακολούθησαν οι τράπεζες «ξεφορτώθηκαν» μαζικά τα ελληνικά ομόλογα, φροντίζοντας να περάσουν μεγάλα τμήματα των ζημιών στους δημόσιους προϋπολογισμούς. Αντίθετα, τα ασφαλιστικά ταμεία φορτώθηκαν περισσότερο (με την υποχρεωτική τοποθέτηση των αποθεματικών τους σε ομόλογα), δημιουργώντας τις προϋποθέσεις μιας νέας, σκληρότερης, ασφαλιστικής αντιμεταρρύθμισης.

Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα ήταν περίπου αμελητέο: Η ύφεση μετατρέπει σε άπιαστο όνειρο τη δέσμευση της κυβέρνησης για μηδενικά ελλείμματα. Το κούρεμα 20% αποδεικνύεται ασπιρίνη για το χρέος που στο τέλος του 2012 θα υπολογίζεται στο 180% του ΑΕΠ. Η απειλή της «μετάδοσης» της κρίσης ανεξέλεγκτου χρέους άμεσα στην Ισπανία και στην Ιταλία, κάνει επείγοντα νέα μέτρα. Η απάντηση του Σόιμπλε είναι η «ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός του ευρώ». Προβλέπει κούρεμα του χρέους κατά 50% και μέτρα στήριξης των τραπεζών με νέα προγράμματα χρηματοδότησής τους. Προς τούτο προβλέπει σημαντική ενίσχυση του EFSF, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο προς τη θεσμοθέτηση των ευρω-ομολόγων και την ευρωπαϊκή στροφή προς την κατεύθυνση «πολιτικών Ομπάμα», δηλαδή προς το κόψιμο χρήματος.

ΗΠΑ

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, κατηγορεί τις ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες για παθητικότητα και αδράνεια μπροστά στην κρίση, ενώ μεγαλοκαπιταλιστές όπως ο Σόρος ή ο Μπάφετ υποστηρίζουν δημόσια τη λήψη μέτρων… φορολόγησης των πλουσίων, προκειμένου να υποστηριχθεί το σύστημα ως σύ-

νολο μπροστά στους κινδύνους… Το πρώτο πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι αποτελούν πιθανότατα σχέδια επί χάρτου μπροστά στη δίνη της κρίσης. Κυρίως, όμως, ότι το αντίτιμο που προβλέπουν για τις λαϊκές τάξεις είναι απίστευτα βαρύ. Το σχέδιο Σόιμπλε για την ελληνική περίπτωση ουσιαστικά ταυτίζεται με εσωτερική χρεοκοπία, με στάση πληρωμών προς τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Οι τεράστιοι πόροι που θα χρειαστούν για την αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους, θα πρέπει να προκύψουν μέσα από τους μισθούς και τις συντάξεις (με κούρεμά τους κατά 40-50%), μέσα από την αύξηση της φορολογίας και μέσα από τις ακόμα πιο άγριες περικοπές των κοινωνικών δαπανών. Η εφαρμογή αυτού του δρακόντειου προγράμματος «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» εναποτίθεται πλέον σε καθημερινή επιτήρηση των δανειστών και σε «αυτοματισμούς» που θα κλείνουν ακαριαία κάθε υπέρβαση ή χαλαρότητα. Αυτό εννοούσε ο Βενιζέλος όταν, από το βήμα της Βουλής, απείλησε με «ιδρώτα, δάκρυα, αίμα». Στο φιλοκυβερνητικό «Βήμα», ο Αντ. Καρακούσης προειδοποίησε: «Η μετάπτωση σε συνθήκες αντίστοιχες εκείνων που διαμορφώθηκαν μετά την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, πρέπει

Απαντάμε: Αγώνας, ανατροπή, ελπίδα των τραπεζιτών που τη στηρίζει. Με απεργίες, με διαδηλώσεις, με καταλήψεις, με αλληλεγγύη απέναντι στον «κοινωνικό αυτοματισμό», μπορούμε να τους διώξουμε.

ών με την τρόικα και τους δανειστές, με την απόρριψη σεβασμού στο χρέος και στο ευρώ, με την απόρριψη όλων των πολιτικών που έφεραν την εσωτερική κοινωνική χρεοκοπία.

τάβαση σε κυβέρνηση της γαλάζιας πολυκατοικίας. Γιατί, όπως έδειξε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ, η Δεξιά καραδοκεί να επανέλθει στην εξουσία, με στόχο να συνεχίσει την ίδια ακριβώς πολιτική.

Το αίτημα να φύγουν τώρα, συνδυάζεται με το αίτημα της ανατροπής του Μνημονίου, της ανατροπής όλων των συμφωνι-

Έτσι φράζουμε το δρόμο και όποιο σενάριο διαδοχής του ΓΑΠ. Είτε πάρει τη μορφή κυβέρνησης έκτατης ανάγκης, είτε με τη με-

Η Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε ότι «είμαστε σε πόλεμο» και πρέπει στο εξής «να τους κάνουμε τη ζωή κόλαση». Έχει απόλυτο δίκιο.

Κανείς δε γνωρίζει σήμερα αν τα νέα σχέδια θα εξελιχθούν σε ελεγχόμενη ή σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του συστήματος. Σε κάθε περίπτωση, στις ημέρες που έρχονται, θα κληθούμε να απαντήσουμε σε μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας. Το ερώτημα «ποιος, τελικά, θα πληρώσει την κρίση;» αποκτά κεντρική σημασία. Το μόνο θετικό στοιχείο σε αυτό το τοπίο είναι η ραγδαία κατάρρευση αποπροσανατολιστικών αυταπατών που, για δεκαετίες, ήταν αποτελεσματικές. Ο κόσμος ήδη ξεπερνά την αυταπάτη ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους ήταν «εργαλεία» ικανά τουλάχιστον για να υπερασπίσουμε τη θέση μας μέσα στο σύστημα. Ο κόσμος ήδη ξεπερνά την αυταπάτη ότι η ΕΕ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν «εργαλεία» ικανά τουλάχιστον για να μας προστατεύσουν από κρίσεις, δυστυχία, πολέμους. Απομένει μια –τελική, αλλά μεγάλη– αυταπάτη: Ότι ο καπιταλισμός είναι το τέλος της ιστορίας, ο μοναδικός τρόπος για να οργανώνουμε την κοινωνία. Στις μέρες που έρχονται εκατομμύρια άνθρωποι θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν την υπόθεση αυτή. Μόνο που για το ξεπέρασμά της θα χρειαστεί η συνειδητή και οργανωμένη δράση της Αριστεράς. Μιας πολιτικής δύναμης αντικαπιταλιστικής, που θα πρέπει να αποδείξει έμπρακτα ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ο σοσιαλισμός. Μόνο που πρέπει, με την ενότητα στη δράση, να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις για να το κάνουμε στην πράξη και όχι στα λόγια. Κλιμάκωση των αγώνων, ανατρεπτική πολιτική που θα λογοδοτεί στις ανάγκες του κόσμου, δύναμη στα Αριστερά: αυτοί είναι οι πόλοι επανασυγκρότησης της ελπίδας μέσα στο σκηνικό απελπισίας που δημιουργούν η κυβέρνηση, οι καπιταλιστές, οι δανειστές.

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Να οργανώσουμε «από τα κάτω» απεργίες και καταλήψεις σε κάθε χώρο

Αγώνες διαρκείας για την ανατροπή Του Θοδωρή Πατσατζή

ετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων από την κυβέρνηση ξεκίνησε επί της ουσίας ο τρίτος γύρος αναμέτρησης του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος με την πολιτική των μνημονίων, την πολιτική που προσπαθεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στην πλάτη μας. Το βάθεμα της κρίσης διεθνώς δίνει την ευκαιρία στη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΓΑΠ και στους δανειστές συνοδοιπόρους της να παίρνουν όλο και πιο βάρβαρα μέτρα σε βάρος μας. Από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη δήθεν απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, τις απολύσεις των stage και συμβασιούχων και τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, περνάμε στις μαζικές απολύσεις στο δημόσιο μέσω της εφεδρείας, στη θέσπιση του ενιαίου μισθολόγιου-φτωχολόγιου, αλλά και στη μεγαλύτερη φοροεπιδρομή όλων των εποχών, με τα χαράτσια για τα ακίνητα και τις εισφορές –δήθεν– κοινωνικής αλληλεγγύης.

Προηγούμενες μάχες Η συνολική αυτή επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματά μας έρχεται μετά από δύο σκληρούς γύρους αντιπαράθεσης, οι οποίοι τη στρίμωξαν, αλλά τελικά δεν οδήγησαν στην ανατροπή της πολιτικής της. Στον πρώτο γύρο, που ξεκίνησε με την είσοδο στο μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ-ΕΕΕΚΤ, οι εργαζόμενοι βγήκαν μαζικά στο δρόμο, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των μεγάλων εργατικών συνομοσπονδιών, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αποκορύφωμα ήταν οι διαδηλώσεις στις 5 Μάη 2010. Συνολικά η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πραγματοποίησαν μέσα σε 4 μήνες 8 γενικές απεργίες. Πέρα από την έλλειψη σοβαρής προσπάθειας οργάνωσης των γε-

νικών απεργιών από τη μεριά των συνομοσπονδιών, δεν έγινε κατορθωτό να πάμε σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με απεργίες διαρκείας, και στόχο να φύγει η κυβέρνηση και το μνημόνιο και να ανατραπεί η πολιτική τους. Στο δεύτερο γύρο αντιπαράθεσης, συνεχίστηκαν οι ανοργάνωτες γενικές απεργίες με πιο χαλαρό ακόμη τρόπο, αλλά υπήρξαν αντιστάσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες σε διάφορους κλάδους. Από μικρούς χώρους και επιχειρήσεις ως τις κινητοποιήσεις με διάρκεια των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ήταν κινητοποιήσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη και στην ανατροπή της κυβέρνησης.

Ολιγωρία Οι ηγεσίες όμως της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αποδείχθηκαν για μια ακόμη φορά ανίκανες να κλιμακώσουν και να συντονίσουν την οργή των εργαζόμενων στους χώρους. Δεν προχώρησαν στην κήρυξη ούτε μιας απεργίας συμπαράστασης στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες και σαμποτάρισαν τη 48ωρη γενική απεργία που κήρυξαν οι ίδιες, στα τέλη του περασμένου Ιούνη. Οι ενέργειές τους οδήγησαν στο να μη γίνει πραγματικότητα η σύνδεση των «αγανακτισμένων» των πλατειών με τους εργαζόμενους, σώζοντας έτσι κυριολεκτικά την κυβέρνηση από την πτώση. Η αντεργατική στάση της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις διαθέσεις του κόσμου, δημιούργησε τις πρώτες ρωγμές στην ενότητά της, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την αποχώρηση της παράταξής της στους δήμους. Η ολιγωρία των ηγεσιών στις δύο συνομοσπονδίες είναι τέτοια, που έφτασαν να κηρύξουν γενική απεργία σχεδόν 20 μέρες μετά από την ημερομηνία που θα δοθούν οι πρώτες λίστες εφεδρείας από οργανισμούς, ΔΕΚΟ και φορείς του δημοσίου. Αντί-

Η μάχη για την υπεράσπιση του μισθού, των θέσεων εργασίας είναι μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου στοιχη ολιγωρία παρουσιάζεται στην πλειοψηφία των ομοσπονδιών και σωματείων που ελέγχονται από την ΠΑΣΚΕ, αλλά και όσων ελέγχονται από τη Δεξιά, παρά τις κραυγές δημαγωγίας του Σαμαρά ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτή η ολιγωρία έχει οδηγήσει μαζικά πολλούς εργαζόμενους είτε στο να αμφισβητούν την αναγκαιότητα ύπαρξης των συνδικάτων είτε να μην πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα απαραίτητων μεθόδων πάλης, όπως η απεργία. Το κρίσιμο ερώτημα από πολλούς εργαζόμενους που θέλουν να αγωνιστούν και μάλιστα σε χώρους όπου υπάρχει μεγάλη παράδοση αγώνων, όπως οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι στους δήμους κ.α., είναι το ίδιο: «Ακόμη και αν θυσιάσω το λιγοστό πια μισθό μου και απεργήσω, τι θα γίνει μετά;».

Δυσκολίες Είναι σίγουρο ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης δημιουργούνται πολλές δυσκολίες που προβληματίζουν τους εργαζόμενους και πολλές φορές οδηγούν και τις παρατάξεις της Αριστεράς στον εύκολο δρόμο των συμβολικών δράσεων και κινητοποιήσεων. Οι εργαζόμενοι φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και δουλεύουν όλο και περισσότερο, για να μειώσουν τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή τους η κάθετη πτώση στους μισθούς. Όσο και αν οι προβληματισμοί και οι φόβοι είναι απόλυτα κατανοητοί, οι παρατά-

ξεις της Αριστεράς θα διαπράξουν έγκλημα, αν υποχωρήσουν σε αυτές τις πιέσεις, ξεχνώντας ότι εκτός από τις υπαρκτές δυσκολίες υπάρχουν και μεγάλες ευκαιρίες. Κανείς πια δεν παίρνει στα σοβαρά τις εξαγγελίες μονοήμερων γενικών απεργιών, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν συνοδεύονται από μέτρα που θα δώσουν την απαραίτητη πεποίθηση στον κόσμο ότι το σωματείο του δίνει αγώνες διαρκείας, καλά οργανωμένους και με προοπτική. Αγώνες που δεν θα δίνονται απομονωμένα από την κοινωνία και τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, όπως πολλές φορές κάνει το ΚΚΕ, αν και έχει αλλάξει στάση σε κάποια ζητήματα, εξαιτίας της πίεσης που δέχεται και μέσα στους χώρους δουλειάς και στα σωματεία, αλλά και από τους «αγανακτισμένους».

Καταλήψεις Οι παρατάξεις της Αριστεράς στους χώρους οφείλουν να δώσουν ξεκάθαρη απάντηση, χωρίς να ξεχνάνε ότι τα συνδικάτα είναι μια μόνιμη δύναμη οργάνωσης και διεκδίκησης των εργατικών συμφερόντων. Χρειάζεται να επιμείνουν στη στήριξη μορφών αγώνα που στους δύο πρώτους γύρους κινητοποιήσεων δεν τους δόθηκε η απαραίτητη συνέχεια, όπως ήταν οι πολυήμερες καταλήψεις του δημαρχείου της Αθήνας από συμβασιούχους, η κατάληψη του Υπουργείου Υγείας από τους γιατρούς και οι επισχέσεις εργασίας των υγειονομικών. Επίσης χρειάζεται να συμπαραταχθούν με τη συγκρότηση του συντονισμού πρωτοβουλιών ομοσπονδιών και σωματείων, με το συντονισμό των επιτροπών αγώνα στις γειτονιές με σωματεία ενάντια στα κλεισίματα και τις συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων, με την ανάπτυξη σωματείων και επιτροπών στους δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα και της επισφάλειας και με τις μαχητικές μορφές πάλης με αποκλεισμούς επιχειρήσεων.

Αυτά τα παραδείγματα αντίστασης δείχνουν ότι τα συνδικάτα μπορούν να γίνουν σοβαρή δύναμη αντίστασης και να παίξουν καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Η επιμονή στις δυναμικές απεργίες και καταλήψεις διαρκείας μπορεί να πιέσει ακόμη και αυτές τις ηγεσίες ντροπής για το εργατικό κίνημα, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να προχωρήσουν στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

«Από τα κάτω» Αυτό σημαίνει επίμονες πιέσεις και προσπάθειες, ώστε να πραγματοποιούνται μαζικές γενικές συνελεύσεις, πρωτοβουλίες για συντονισμό συνελεύσεων, απεργιών και καταλήψεων σε όλους τους κλάδους. Επίσης χρειάζεται προσπάθεια ανάδειξης νέων ηγεσιών από τη βάση, σε σύγκρουση με τη σοσιαλδημοκρατία. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν αρχίσει να αναδεικνύονται μέσα στην κρίση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από τη μια και την ανάπτυξη της εργατικής μαχητικότητας από την άλλη. Μέσα από τα συνεχή χτυπήματα, αλλά και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν, όλο και περισσότερος κόσμος συνειδητοποιεί ότι πλέον δεν έχει να χάσει και πολλά πράγματα, αν αγωνιστεί. Ακόμη περισσότερο όμως συνειδητοποιεί ότι η μάχη για το μισθό του και τη διασφάλιση της θέσης εργασίας του δεν αφορά μόνο τον ίδιο και τους συναδέλφους του στον ίδιο κλάδο, αλλά όλους τους εργαζόμενους. Ότι η μάχη αυτή είναι μεγάλη, συνολική και πολιτική, για την ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου. Μια πολιτική μάχη που χρειάζεται να δοθεί με αιτήματα που θα ξεπερνάνε τα απλά εργατικά αιτήματα και θα προβάλλουν ότι μπροστά στη χρεοκοπία χρειάζεται να διεκδικήσουμε τη στάση πληρωμών στους τοκογλύφους, τη βαριά φορολογία των πλουσίων και της εκκλησίας, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μια μάχη που θα απαιτεί γενική πολιτική απεργία, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Πανυγειονομικό μέτωπο ανατροπής Του Αντώνη Καραβά

ρεις σημαντικές κινητοποιήσεις έχουν ανοίξει το γύρο της αντίστασης στο χώρο της υγείας. Η συντονισμένη κινητοποίηση των εργαζομένων των φορέων ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, Κέντρων Πρόληψης κ.λπ., η κατάληψη του Υπουργείου Υγείας από τους εργαζόμενους σε αυτό και η συντονισμένη κινητοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων του Πειραιά μαζί με τον Ερυθρό στο Υπουργείο Υγείας. Σε όλα τα νοσοκομεία προκηρύσσονται γενικές συνελεύσεις και όσες έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι ιδιαίτερα μαζικές. Κάτω από αυτές τις πιέσεις η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, που γιουχαΐστηκε από τους διαδηλωτές για την πλήρη απουσία της την περασμένη Πέμπτη 22/9, αποφάσισε ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων ως τις 20 Οκτώβρη, με καθημερινές συγκεντρώσεις στα νοσοκομεία, στάση εργασίας από τις 11 ως τις 3 και συλλαλητήρια στο υπουργείο στις 29/9 και 13/10. Όμως οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ κάνουν τα πάντα στα πρωτοβάθμια σωματεία, για να εμποδίσουν το ξέσπασμα των εργαζομένων και υποσκάπτουν ακόμα και την πρόταση της ΠΟΕΔΗΝ! Η ΟΕΝΓΕ, ενώ έχει ένα αιχμηρό αντικυβερνητικό πλαίσιο και ενθαρρύνει πρωτοβουλίες αγώνα και συντονισμού, δεν έχει ορίσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα αγώνα προς τις γενικές συνελεύσεις των γιατρών.

Επιθέσεις Για το καυτό θέμα των εφεδρειώναπολύσεων η κυβέρνηση, φοβισμένη από τον απεργιακό κλοιό και τον πανεργατικό ξεσηκωμό που είναι μπροστά της, δήλωσε ότι το μέτρο δεν θα ισχύσει στα νοσοκομεία. Όμως την ίδια ώρα σε πολλά νοσοκομεία οι διοικήσεις προχωράνε σε καταγραφή του προσωπικού, ώστε οι εργαζόμενοι να μπουν στη λίστα των απολύσεων. Είναι σαφές ότι η δήλωση καθησυχασμού της κυβέρνησης είναι προσχηματική, για να σπάσει το μέτωπο των εργαζομένων. Οι περικοπές στους μισθούς είναι πλέον δραματικές (πολλοί συνάδελφοι πήραν αρνητική μισθοδοσία για το Σεπτέμβρη), με τα κονδύλια που έχουν εγκριθεί (μείωση 60% για να περικόψουν 3 εκατ. ευρώ), οι υπερωρίες φτάνουν μόλις μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη, το ενιαίο μισθολόγιο με την περικοπή του νοσοκομειακού επιδόματος θα σημάνει μειώσεις επιπλέον 30-40%!

Μιλάνε για «λειτουργική διασύνδεση» νοσοκομείων και εννοούν κλεισίματα, τα οποία περιέγραψαν ήδη καθαρά στις προτάσεις τους στις αρχές Ιουλίου του 2011. Βέβαια οι προτάσεις αυτές προκάλεσαν τέτοιες αντιδράσεις και είχαν τόσο τερατώδη λάθη, που ο Λοβέρδος δεν τόλμησε να τις κάνει νόμο. Όμως εξακολουθεί να μεθοδεύει τις συγχωνεύσεις σε επαφές με διοικητικούς παράγοντες. Στο θέμα του ωραρίου, μετά από τις πιέσεις των εργαζομένων, βγήκε εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερικών που δικαιώνει τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, επειδή είναι σε καθεστώς ειδικού ωραρίου και επομένως δεν εντάσσονται στο νόμο που επιμηκύνει το ωράριο, παρά μόνο με ειδική απόφαση του Υπουργού Υγείας. Είναι όμως ζητούμενο να επιβάλουμε το δίκιο μας στις διοικήσεις.

Πλαίσιο αγώνα Οι σύντροφοι της Εργατικής Αριστεράς στα νοσοκομεία μας προβάλουμε το πλαίσιο: • Να προχωρήσουμε παντού σε καθημερινές συγκεντρώσεις και συνελεύσεις με εκλογή Επιτροπής Αγώνα, με αντιπροσώπους αιρετούς και ανακλητούς από τις γενικές συνελεύσεις. • Να συγκροτηθεί ανεξάρτητο κέντρο αγώνα στα νοσοκομεία από τους εκλεγμένους εκπροσώπους των Επιτροπών Αγώνα, μαζί με το συντονιστικό αγώνα που έχουν συγκροτήσει οι εργαζόμενοι σε ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, Κέντρα Πρόληψης κ.λπ. • Να αποφασίσουμε τη συμμετοχή μας στην Παναττική Συγκέντρωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων στις 2 Οκτώβρη. • Να συμμετέχουμε στις συνελεύσεις της γειτονιάς με κατοίκους και συλλογικότητες της περιοχής ενάντια στα κλεισίματα νοσοκομείων και σε δράσεις για ενημέρωση, μοίρασμα υλικού και συλλογή υπογραφών. • Να αποφασίσουμε την κατάθεση του εκκαθαριστικού της εφορίας στο Σωματείο. • Να καταλάβουμε τα Ταμεία των Εξωτερικών Ιατρείων, αλλά και όλο το νοσοκομείο μαζί με κατοίκους και αλληλέγγυους, αν έρθουν γραπτές εντολές μετακίνησης προσωπικού. • Να συμμετέχουμε στη συγκέντρωση της ΠΟΕΔΗΝ την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου στο Υπουργείο Υγείας και στις απεργίες της ΑΔΕΔΥ στις 5 κα 19 Οκτώβρη και να απαιτήσουμε παράλληλα συντονισμένη πανεργατική απεργία με διάρκεια, μέχρι την ανατροπή των μέτρων-κυβέρνησης και μνημονίου.

νέα από τους εργατικούς χώρους Μαζικές απολύσεις

της περικοπής επιδομάτων. Παρ’ όλα αυτά οι εργαζόμενοι συμμετείχαν μαζικά στην απεργία και την περιφρούρησή της.

Σύμβαση αίσχους Ο όμιλος της ΕΤΕ (Εθνική Τράπεζα Ελλάδας) συνεχίζει τις απολύσεις μη μόνιμων εργαζόμενων. Στα μέσα Σεπτέμβρη 120 περίπου εισπράκτορες της Εθνικής Ασφαλιστικής ειδοποιήθηκαν ότι λήγει η σύμβαση έργου. Τους δόθηκε μόνο ένας μήνας παράταση, για να κλείσουν τις υποθέσεις τους. Πολλοί από αυτούς δούλευαν ως και 20 χρόνια στον όμιλο. Ο λόγος που απολύονται (χωρίς αποζημίωση και δικαίωμα να λάβουν επίδομα ανεργίας) είναι η υπογραφή σύμβασης από την ΕΤΕ με την εισπρακτική εταιρεία Mellon, που απασχολεί εργαζόμενους με χαμηλότερο μισθό. Οι εργαζόμενοι στην ΕΤΕ καλούνται να πληρώσουν τη γενική οικονομική κρίση, παρά το γεγονός ότι η τράπεζα είχε τεράστια κέρδη (540 εκατομμύρια ευρώ) το 2010. Πριν λίγες μέρες είχαν μειωθεί οι μισθοί των 140 συμβασιούχων της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Απεργία στο Γέρακα Τις μέρες που ανακοινώνονταν οι απολύσεις των εισπρακτόρων, οι εργαζόμενοι της ΕΤΕ στο κτήριο του Γέρακα πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία, διεκδικώντας προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών όλων των διευθύνσεων της επιχείρησης και ειδικά των τμημάτων πληροφορικής, μέσω εσωτερικού διαγωνισμού. Η 24ωρη απεργία προκηρύχθηκε από το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ, παραβιάζοντας την απόφαση της συνέλευσης που ήταν απεργία διαρκείας λόγω

Με μια συμφωνία κόλαση για τους εργαζόμενους ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις της Ομοσπονδίας εργαζομένων στον ΟΤΕ με τη διοίκηση της εταιρείας. Οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, που αποδείχθηκαν ανίκανοι να σταματήσουν την ιδιωτικοποίηση, συμφώνησαν να υπογράψουν συλλογική σύμβαση που προβλέπει μείωση μισθού κατά 12% το 2012, κατά 11% το 2013 και κατά 10% το 2014.

ΙΚΑ

Την κλιμάκωση του αγώνα τους, με συγκεντρώσεις, καταλήψεις σε υπηρεσίες και απεργίες, αποφάσισε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων του ΙΚΑ (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ) στη συνέλευσή της το Σάββατο 24/9. Οι ημερομηνίες των κινητοποιήσεων θα οριστούν από το ΔΣ της ΠΟΣΕΙΚΑ. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, να μη γίνει καμιά απόλυση στο Δημόσιο και να αποσυρθούν αμέσως τα χαράτσια και το σύνολο των νέων κυβερνητικών μέτρων. Μετά τη συνέλευση, πραγματοποίησαν πορεία ως τη Βουλή.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

ΟΑΕΕ Την αντιδραστική στάση που τηρούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε πολλούς εργασιακούς χώρους ακολούθησε και η πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στον ΟΑΕΕ, που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ. Διέλυσαν τη γενική συνέλευση του συλλόγου, με στόχο να μην εκφραστεί η οργή των εργαζόμενων του ΟΑΕΕ ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Πάνω από 500 εργαζόμενοι του ΟΑΕΕ, αψηφώντας την απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς και των ταξί, παραβρέθηκαν στη συνέλευση. Η πλειοψηφία του σωματείου πρότεινε στη συνέλευση απεργία διαρκείας, με εξουσιοδότηση στο ΔΣ, όταν οι ίδιοι κρίνουν ότι το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας θα έρθει στον ΟΑΕΕ. Ήθελαν να κερδίσουν χρόνο για να πάνε σε διάλογο με την κυβέρνηση και να πουν την επομένη ότι πήραν υποσχέσεις ότι κανείς εργαζόμενος του ΟΑΕΕ δεν θα βγει στην εφεδρεία. Έτσι, όταν η Αριστερή Ενωτική Κίνηση εργαζομένων στον ΟΑΕΕ, η παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, πρότεινε να αποφασιστούν κινητοποιήσεις αμέσως μόλις ανακοινωθούν μέτρα για εργασιακή εφεδρεία στο στενό δημόσιο τομέα, για δημιουργία ανοιχτού Συντονιστικού Αγώνα, για τοπικές επιτροπές στα τμήματα και τις διευθύνσεις, για συνεχείς Γενικές Συνελεύσεις, καθώς και η πρόταση που στήριξε και η Αριστερή Ενωτική Κίνηση για δράση ενάντια στα χαράτσια, η πλειοψηφία του ΔΣ «έχασε» τον αέρα της. Αποφάσισε ότι δεν υπήρχε δικαίωμα να κατατεθούν προτάσεις στη Γενική Συνέλευση, επικαλούμενη το καταστατικό –κάτι το οποίο δεν ισχύει– και τη διέλυσε. Η Αριστερή Ενωτική Κίνηση καταγγέλλει τη στάση της πλειοψηφίας και προτείνει άμεσα να οδηγηθεί το σωματείο σε νέα Γενική Συνέλευση.

Απεργίες στις συγκοινωνίες Οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρικός, τραμ) έχουν αποφασίσει 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες με ανοιχτές ημερομηνίες. Αντίστοιχες αποφάσεις αναμένεται να πάρουν οι εργαζόμενοι σε λεωφορεία και τρόλεϊ. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, πραγματοποιούσαν συνελεύσεις. Οι εργαζόμενοι συμμετείχαν μαζικά στην κοινή 24ωρη απεργία, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 22 Σεπτέμβρη, σε συντονισμό με τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ και τους ιδιοκτήτες ταξί. Με τους τελευταίους νόμους της κυβέρνησης, που προβλέπουν υποχρεωτικές μετατάξεις και συνταξιοδοτήσεις, οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες έχουν μειωθεί από 12.000 περίπου στις 10.000. Η μείωση θα γίνει δραματική, καθώς εκτός από το 10% του προσωπικού που θα βγει σε εφεδρεία, προβλέ-

πονται και νέες μετατάξεις το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, με βάση την αξιολόγηση από ιδιωτικές εταιρείες. Η πολιτική του μνημονίου αποδεικνύεται τραγική για όσους χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Από τα 366 τρόλεϊ και τα 2.300 λεωφορεία που ήταν σε κίνηση πέρυσι, φέτος κινούνται κάτω από 200 τρόλεϊ και 1.400 λεωφορεία. Αυτό σημαίνει κίνηση με καθυστερήσεις και παρά την τεράστια αύξηση (40%)

στην τιμή των εισιτηρίων εδώ και 8 μήνες. Η επίθεση στους εργαζόμενους είναι συνολική και τέτοια απάντηση χρειάζεται. Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς εκτός από την κατάργηση της εφεδρείας, απαιτούν να παρθούν πίσω τα χαράτσια. Ο κλάδος των συγκοινωνιών με τις κινητοποιήσεις του μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής του μνημονίου και της κυβέρνησης.

• κίνημα

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Μαζική ανυπακοή στα χαράτσια Του Σπύρου Αντωνίου

φοροεπιδρομή κυβέρνησης και τρόικας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Τα φθινοπωρινά χαράτσια (εισφορά «αλληλεγγύης», τέλος ακινήτων), που έφτασαν ή θα φτάσουν στα νοικοκυριά όλης της χώρας, έχουν οδηγήσει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας σε απόγνωση. Την ίδια στιγμή όμως φουντώνει και η αγανάκτηση για τη βαθιά ταξική και άδικη φορολογία. Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι γενικευμένες και ένα επιθετικό κίνημα ανυπακοής, που μπορεί να συμπυκνωθεί στο σύνθημα «Δεν έχουμε, δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να πληρώσουμε», έχει κάνει ήδη την εμφάνισή του.

Έκτακτη εισφορά

Η έκτακτη εισφορά έχει έρθει στους περισσότερους από τα 5,5 εκατομμύρια φορολογούμενους που έκαναν δήλωση φέτος. Ουσιαστικά μιλάμε για κεφαλικό φόρο και μάλιστα σε ήδη φορολογηθέν εισόδημα, μετά το ΦΠΑ 23% και τους αυξημένους έμμεσους φόρους. Η επίσημη δικαιολογία της κυβέρνησης ότι το ποσό αυτό προορίζεται για ενίσχυση των ανέργων, μόνο γέλια προκαλεί. Από τη φοροκαταιγίδα που έχει εξαπολύσει στους μη έχοντες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, 25 δισ. ευρώ θα καταλήξουν σε τόκους, χρεολύσια και λοιπές δαπάνες αποπληρωμής του δημόσιου χρέους. Ήδη εκατομμύρια πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν το νέο φόρο, ενώ και όσοι λίγοι μπορούν να ανταποκριθούν, δεν θέλουν.

Φόρος στα ακίνητα

Το ποτήρι που ξεχείλισε τη λαϊκή οργή ήταν η επιβολή του μόνιμου (και όχι «έκτακτου» για φέτος και το 2012) τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, το οποίο καλούνται να πληρώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες κατοικιών και επαγγελματικών

χώρων. Ακόμα και ευπαθείς ομάδες δεν θα γλιτώσουν το χαράτσι, αφού στο μειωμένο συντελεστή (0,5 ευρώ ανά τ.μ.) θα ενταχθούν ελάχιστοι, ενώ απαλλάσσονται από το τέλος οι μακροχρόνια άνεργοι, αλλά και αυτοί με αρκετές προϋποθέσεις. Μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, τις φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και την εκκλησία, τα συνεχή δώρα στους εργοδότες, η συμμορία Παπανδρέου-Βενιζέλου προχωράει σε νέα λεηλασία μισθωτών, συνταξιούχων, ακόμη και ανέργων. Σκοπός τους είναι να καλύψουν το έλλειμμα του φετινού προϋπολογισμού, ύψους 5 δισ. ευρώ και να πάρουν την περιβόητη 6η δόση, καλώντας μας να «βάλουμε πλάτη», για να σωθούν ντόπιοι και διεθνείς τοκογλύφοι.

ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ– Συνδικάτα

Για φέτος το χαράτσι στα ακίνητα θα πληρωθεί σε δύο δόσεις, αρχίζοντας από τον Οκτώβριο, χωρίς τη δυνατότητα διακανονισμού, με την κυβέρνηση και τον πρόεδρο της ΔΕΗ να απειλούν ότι θα κόψουν το ρεύμα σε περίπτωση μη πληρωμής. Όμως, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, χρειάζεται πέντε μήνες για να περάσει στο μηχανογραφικό σύστημα των λογαριασμών το νέο χαράτσι. Συγχρόνως –εκτός του ότι είναι εντελώς παράνομη η επιβολή φόρων στο λογαριασμό της ΔΕΗ, πέρα από την κατανάλωση ρεύματος– απαγορεύεται ρητά με κοινοτική οδηγία η διακοπή ηλεκτροδότησης σε ανέργους, ανάπηρους, χαμηλοσυνταξιούχους, πολύτεκνους κ.ά. Είναι κατανοητό ότι η μη δυνατότητα πληρωμής του τέλους ακινήτων θα εκτινάξει στα ύψη τους απλήρωτους λογαριασμούς και θα αφήσει χωρίς ρεύμα χιλιάδες άνεργους και χαμηλοσυνταξιούχους. Μετά τον εργασιακό μεσαίωνα, κυβέρνηση και τρόικα

μας οδηγούν και στον κοινωνικό μεσαίωνα. Χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολεία, χωρίς συγκοινωνίες και τώρα χωρίς ηλεκτρικό. Η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, τα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ και η επιτροπή «Δεν ΧρωστάμεΔεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις έξω από το Υπουργείο Οικονομικών την προηγούμενη εβδομάδα. Οι διαδηλωτές έκαψαν τα ειδοποιητήρια της εφορίας, δηλώνοντας ξεκάθαρα: «Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια. Δεν πληρώνουμε την κρίση τους»!

Δράσεις

Την περασμένη Κυριακή 25/9, πάνω από 2.500 κόσμου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος και συγκεντρώθηκε μπροστά στη Βουλή, για τον ίδιο λόγο. Παρά τη βίαιη καταστολή και την προσπάθεια των ΜΑΤ να απαγορέψουν τη διαμαρτυρία, οι διαδηλωτές παρέμειναν στο χώρο, έδιωξαν την αστυνομία και η συγκέντρωση έγινε κανονικά. Παράλληλα, σωματεία και συνελεύσεις γειτονιών συγκεντρώνουν τα χαρτιά, που στέλνει το κράτος στα μέλη τους, και τα επιστρέφουν μαζικά. Την Πέμπτη 22/9, οι επιτροπές «Δεν πληρώνω» κατέλαβαν συμβολικά τη ΔΟΥ Καλλιθέας, ενώ την Πέμπτη 29/9, η επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» προγραμματίζει αποκλεισμό της εφορίας στους Αμπελόκηπους. Στη συγκεκριμένη δράση γίνεται προσπάθεια να συμμετέχουν η τοπική ΕΛΜΕ, οι λαϊκές συνελεύσεις Γκύζη και Αμπελοκήπων και άλλοι φορείς της γειτονιάς. Την ίδια μέρα, η Λαϊκή Συνέλευση Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης και η Επιτροπή Κατοίκων Γλυφάδας θα παρέμβουν στη ΔΟΥ Γλυφάδας, ενημερώνοντας το κοινό για τα άδικα μέτρα. Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Χολαργού-Παπάγου οργανώνει την Παρασκευή 30/9 πορεία με κατάληξη την εφορία Χολαργού, όπου θα γίνει συλλογική επιστροφή των εκκαθαριστικών της έκτακτης εισφοράς. Ανάλογες δράσεις προγραμματίζει το επόμενο διάστημα και η Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου.

Ανυπακοή

Η απόκρουση αυτής της βαρβαρότητας, εκτός από τα τεχνικά εμπόδια και τα νομικά επιχειρήματα, χρειάζεται κυρίως κινηματική-πολιτική απάντηση. Οι υποκριτικές εκκλήσεις του αστικού καταστημένου για τήρηση της «νομιμότητας» και εφαρμογή των νόμων (πόσο «νόμιμο» άραγε είναι να μην έχεις δουλειά, φαγητό και ρεύμα;), οι φωνές

Την προηγούμενη εβδομάδα, η Επιτροπή «Δεν Χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» κάλεσε σε διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, όπου οι διαδηλωτές έκαψαν τα ληστρικά ειδοποιητήρια. Επίσης, την Κυριακή 25/9 πήρε μέρος στη συγκέντρωση ενάντια στα χαράτσια. Μάλιστα, το μπλοκ της επιτροπής στάθηκε απέναντι από τα ΜΑΤ και με συνεχή συνθήματα συνέβαλε στην απώθηση των δυνάμεων καταστολής, που απρόκλητα χτυπούσαν κόσμο και προσπάθησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση.

Εκτός από τη μάχη για να πάρουν πίσω τα χαράτσια, η επιτροπή συμπαραστέκεται ενεργά σε κάθε κίνημα που παλεύει ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Για το λόγο αυτό μέλη της επιτροπής έδωσαν το παρών στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 22/9, διαδηλώνοντας μαζί με φοιτητές, καθηγητές και μαθητές. Επίσης καλεί στη συναυλία που οργανώνει το Συντονιστικό των 151 φορέων την Πέμπτη 7 μ.μ. στο Σύνταγμα.

του Καρατζαφέρη για «φρένο» στις κοινωνικές διαμαρτυρίες, η κλιμάκωση του κυβερνητικού αυταρχισμού, αποδεικνύουν τον πανικό του συστήματος μπροστά στο ενδεχόμενο μιας γενικευμένης άρνησης πληρωμών.

νεργάζονται δυνάμεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ και το πλαίσιο που θέτει («Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια, την κρίση και το χρέος τους. Τους ανατρέπουμε!») κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Για την Αριστερά είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να αποδείξει σε πλατιά κομμάτια κόσμου τη χρησιμότητά της. Να αποδείξει ότι μπορεί να οργανώσει την αντεπίθεση όσων πλήττονται από την κρίση.

Μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, τις επιτροπές «Δεν πληρώνω» και τις λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών πρέπει να οργανώσουμε τη μαζική και συλλογική άρνηση πληρωμής των χαρατσιών. Ενωμένοι να απαιτήσουμε την απόσυρση όλων των φορομπηχτικών μέτρων που ισοπεδώνουν την κοινωνία. Σε συνεννόηση με τη ΓΕΝΟΠ, να εμποδίσουμε κάθε απόπειρα να κόψουν το ηλεκτρικό, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας.

Αριστερά

Ευτυχώς, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΡΑΡΣΥΑ, συνδικάτα και συλλογικότητες έχουν μπει μπροστά και καλούν τον κόσμο να μην πληρώσει τα χαράτσια. Δυστυχώς όμως, όχι με τους όρους που απαιτεί η κρισιμότητα των στιγμών. Στον Περισσό, ενώ σωστά καλούν το λαό σε ανυπακοή, την εννοούν αποκλειστικά και μόνο μέσα από τις συσπειρώσεις του κόμματος (ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ), πριμοδοτώντας έτσι την αναποτελεσματική τακτική του απομονωτισμού. Από την άλλη, ο ΣΥΝ συγκροτεί ξεχωριστές «Πρωτοβουλίες Πολιτών», υπονομεύοντας έτσι την κοινή δράση διαφορετικών πολιτικών και κοινωνικών χώρων της Αριστεράς και ενώ υπάρχει ήδη η Επιτροπή σωματείων, επιτροπών και συνελεύσεων «Δεν Χρωστάμε-Δεν πουλάμεΔεν Πληρώνουμε». Σε αυτή συ-

Η άρχουσα τάξη και οι κυβερνώντες πρέπει να καταλάβουν ότι δεν ανεχόμαστε άλλη λεηλασία στα εισοδήματά μας. Δεν αντέχουμε άλλο και δεν πρόκειται να δουν ούτε ευρώ τσακιστό, από τη στιγμή που τραπεζίτες, βιομήχανοι και εφοπλιστές έχουν κάνει το «δεν πληρώνω» σήμα κατατεθέν τους. Ένα πολιτικό κίνημα ανυπακοής με τέτοια χαρακτηριστικά, που θα συμπορευτεί με το μέτωπο παιδείας και τους κλάδους που βγαίνουν καθημερινά σε απεργία, μπορεί να αποτελέσει το Βατερλό της χειρότερης κυβέρνησης που γνώρισε αυτή η χώρα.

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

ΣΥΡΙΖΑ: Προβλήματα προσανατολισμού σε κρίσιμες στιγμές Του Σωτήρη Μάρταλη

ι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να επιβεβαιώνουν την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και τη διεύρυνση της επιρροής του. Η αποχώρηση της Δη.Αρι. και η αντιπολιτευτική τακτική –που από τον πλατύ κόσμο γίνεται αντιληπτή ως σκληρή– έχουν καλά αποτελέσματα. Είναι άλλη μια επιβεβαίωση ότι στις συνθήκες της κρίσης η αριστερή γραμμή είναι η βάση για επιτυχίες. Παρ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμες επιλογές προσανατολισμού. Η αντίσταση στα χαράτσια των ΓΑΠ-Βενιζέλου πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά ουσιαστικού μαζικού κινήματος, με στόχο τη νίκη. Η στάση των βουλευτών του χώρου και οι δηλώσεις στα ΜΜΕ δεν αρκούν. Το σύνθημα «Δεν έχουμε-Δεν θέλουμε-Δεν θα πληρώσουμε» πρέπει να γίνει άξονας πραγματικής δραστηριότητας σε όλους τους χώρους.

Μαζικό κίνημα

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καλέσει τα σωματεία, τους συλλόγους, τις τοπικές επιτροπές και τις λαϊκές συνελεύσεις σε συντονισμό και πρωτοβουλίες για την οργάνωση ενός ουσιαστικού και μαζικού κινήματος αντίστασης. Και φυσιολογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωτοστατήσει (απευθυνό-

μενος στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στην περιφρούρηση του ενωτικού χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας, αποκλείοντας τη διάσπαση σε «επιτροπές» και «πρωτοβουλίες» του κάθε σχηματισμού με το μυαλό στις κάλπες. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πολλή συζήτηση για τις εναλλακτικές μορφές οργάνωσης της «κοινωνικής αλληλεγγύης». Δεν είναι κακοί πειραματισμοί, αλλά είναι δυνατόν η εθελοντική δράση ανθρώπων της Αριστεράς να υποκαταστήσει τις κοινωνικές υπηρεσίες που καταρρέουν κάτω από τις περικοπές; Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωτοστατήσει στην υπερά-

σπιση των δημόσιων σχολείων, νοσοκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών κ.λπ. Μια σημαντική μάχη στην κατεύθυνση αυτή είναι η αντίσταση στις συγχωνεύσεις-κλεισίματα των δημόσιων οργανισμών που βρίσκεται σε εξέλιξη και συνδέεται άμεσα με την αθλιότητα της εργασιακής εφεδρείας. Η ριζοσπαστική Αριστερά διαθέτει δυνάμεις στους χώρους αυτούς και είναι απαραίτητες οι πρωτοβουλίες συντονισμού τους με στόχο την κλιμάκωση του αγώνα.

Εκλογοκεντρισμός

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει επανειλημμένα –και σωστά– εκλογές για να πέσει η κυβέρνηση ΓΑΠ. Όμως θα ήταν με-

Έξω οι φασίστες από τις σχολές Την Τρίτη 20 Σεπτέμβρη, μετά τη λήξη της Γενικής Συνέλευσης όλων των σχολών στο υπό κατάληψη πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου, ομάδα φοιτητών προσπάθησε να σκίσει αφίσες και πανό του συντονιστικού της κατάληψης και πανό των παρατάξεων της Αριστεράς. Μπροστά σε αυτή την πρόκληση, ο εκπαιδευτικός Ε.Φ., μέλος του συλλόγου εκπαιδευτικών Χανίων και φοιτητής, μαζί με άλλους φοιτητές τους έκαναν παρατήρηση να σταματήσουν. Τότε οι τραμπούκοι φοιτητές επιτέθηκαν στον εκπαιδευτικό, με σκοπό να τον τραυματίσουν. Ευτυχώς με τη στήριξη δύο φοιτητών και δύο φοιτητριών των ΦΕΣ η επίθεση αποκρούστηκε. Οι συγκεκριμένοι φοιτητές δεν φαίνεται να είναι απλά μέλη του συλλόγου και της παράταξης της ΔΑΠ. Οι ίδιοι είχαν επιτεθεί, στην προηγούμενη συνέλευση των σχολών, σε φοιτητές που φώναζαν αντιναζιστικά συνθήματα.

Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε άλλα παρόμοια στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου, όπως ξυλοδαρμοί αριστερών φοιτητών, γκράφιτι με ναζιστικά σύμβολα και ρατσιστικά συνθήματα, εμπρησμοί σε τραπεζάκια της Αριστεράς και βομβιστική επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι. Ίδια περιστατικά έχουν γίνει από ακροδεξιούς φοιτητές και σε άλλες καταλήψεις, όπως στα πανεπιστήμια των Χανίων και του Ιονίου. Την επόμενη μέρα, στο ΔΣ των φοιτητών, η ΑΡΕΝ και τα ΕΑΑΚ έκαναν καταγγελία για το συγκεκριμένο περιστατικό. Η ΔΑΠ, αντί να καταδικάσει το γεγονός, εκπροσωπήθηκε από έναν από τους επιτιθέμενους(!!!) ο οποίος συνέχισε τις προκλήσεις του. Η ΠΑΣΠ απέδωσε το γεγονός σε προσωπικές διαφορές και το ΜΑΣ ψήφισε λευκό! Οι ρατσιστικές, ακροδεξιές ομάδες δεν μπορούν να παρουσιάζονται ως νομιμοποιημένες

να δρουν μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι επικίνδυνες και χρειάζεται η απομόνωσή τους, γιατί το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Δεν έχουν να πουν τίποτα για τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και στοχοποιούν τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Αποτελούν την τελευταία γραμμή άμυνας του συστήματος και της κυβέρνησης και απολαμβάνουν την ασυλία της αστυνομίας. Ο αγώνας ενάντια στην ακροδεξιά δεν είναι κάτι ξεκομμένο από τους υπόλοιπους αγώνες. Είναι κομμάτι του ταξικού αγώνα μας ενάντια στην κυβέρνηση του μνημονίου, της τρόικας και των συμμάχων της. Οι φασίστες δεν έχουν καμιά θέση στα πανεπιστήμια. Καμία ακροδεξιά πρόκληση αναπάντητη! Το κλίμα εκφοβισμού δεν περνάει, καμία ανοχή στις φασιστικές συμμορίες!

γάλο λάθος να αντιμετωπιστεί η περίοδος της χρεοκοπίας με εκλογοκεντρική τακτική. Ακόμα περισσότερο λάθος θα ήταν μια προσπάθεια να ενισχυθεί η «εκλογική απόδοση» του ΣΥΡΙΖΑ μέσω κάποιων «μεταγραφών» από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, στη βάση μιας αντι-μνημονιακής γραμμής. Αυτή η πολιτική έχει επικίνδυνες όψεις: απομονώνει τον ΣΥΡΙΖΑ από ακροατήρια και δυνάμεις της «άλλης Αριστεράς», δημιουργεί πολιτικό έδαφος για πρωτοβουλίες παραγόντων με στόχο την ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου στη μετά τον ΓΑΠ εποχή, ενώ περιορίζει τις δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρούεται με την «αντι-μνημονιακή» ρητορική του Σαμαρά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνει μέσα στις μάχες του κινήματος (αλλά και ενόψει της κάλπης, όποτε αυτή στηθεί) στην τακτική της συμπαράταξης της Αριστεράς. Με συγκεκριμένες αναφορές στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η σεχταριστική αντιμετώπιση από την πλευρά της Αλέκας Παπαρήγα δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για εγκατάλειψη αυτής της προσπάθειας. Οι πιέσεις του κόσμου και οι απαιτήσεις του απέναντι στις ηγεσίες της Αριστεράς θα πάρουν πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά στις συνθήκες της κρίσης. Καμία από τις γνωστές «ανέσεις» των σημερινών ηγετικών επιτελείων δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη μπροστά στη δοκιμασία που έρχεται. Στην κατεύθυνση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αξιοποιήσει και όχι να φοβάται τις πρωτοβουλίες του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, που μπορεί να αναλάβει ρόλους στην οργάνωση της συζήτησης και της αλληλεπίδρασης τόσο με το ΚΚΕ, όσο και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η Αριστερά βαδίζει προς μια μάχη ιστορικής σημασίας, όπου και η ίδια αναπόφευκτα θα αλλάξει δραματικά. Με κριτήριο τις ανάγκες του κόσμου μας, ας προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα και ας ριχτούμε στη δουλειά, στην οργάνωση των μετώπων μαζικής αντίστασης.

Πρωτοβουλία του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Να οργανωθεί η συζήτηση μέσα στην Αριστερά Μετά από διμερείς επαφές, με πρόσκληση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, πραγματοποιήθηκε πλατιά σύσκεψη οργανώσεων και κινήσεων της Αριστεράς. Συμμετείχαν οι ΑΚΟΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΚΕΠ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΔΕΑ, ΔΗΚΚΙ, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, ΝΑΡ, Κομμουνιστική Ανανέωση, ΝΑΡ, Ξεκίνημα, ΕΠΑΜ, Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση, ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση είχε το χαρακτήρα της πρώτης διερεύνησης, αλλά καταγράφηκε η επιθυμία για συντονισμό και κοινή δράση. Γι’ αυτό και συμφωνήθηκε να επαναληφθεί η σύσκεψη στις 29/9, με θέμα τις απόψεις για την οργάνωση της αντίστασης στα χαράτσια. Σημειώνεται, ότι είχε προσκληθεί και το ΚΚΕ, το οποίο δεν απάντησε στην πρόσκληση και δεν συμμετείχε.

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Η μάχη ενάντια σε κλεισίματα, εφεδρεία, α

Αγώνας δι μέχρι τη

Οι κινητοποιήσεις στους δήμους

ι εργαζόμενοι στους δήμους συνεχίζουν να αντιστέκονται ενάντια στην εφεδρεία, τις απολύσεις και τα χαράτσια, δίνοντας τον τόνο για το πώς μπορούν οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία των εργαζομένων να συνδράμουν στην ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής της κυβέρνησης και της τρόικα. Οι κινητοποιήσεις τους ξεκίνησαν στις 20 Σεπτέμβρη και περιλαμβάνουν διαδηλώσεις, αποχή από την υπερωριακή εργασία, μηχανοκίνητες πορείες με απορριματοφόρα, καταλήψεις δημαρχίων με κάψιμο των ειδοποιητηρίων για χαράτσια και την Παρασκευή 30 Σεπτέμβρη 24ωρη απεργία για τους εργαζόμενους στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Τέλος θα υποδεχθούν την 24ωρη απεργία στις 5 Οκτώβρη με καταλήψεις των αμαξοστάσιων των δήμων και των ΧΥΤΑ, που θα ξεκινήσουν δύο μέρες πριν. Πρωτοστατούν στο συντονισμό των αγώνων, συμμετέχοντας στο τελευταίο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και στις προσπάθειες συντονισμού σωματείων, επιτροπών κατοίκων και συνελεύσεων και επίσης στη μάχη για ανάπτυξη κινήματος ενάντια στα χαράτσια. Στις μάχες αυτές χρειάζεται να μας βρουν στο πλάι τους. Οι συνελεύσεις των πλατειών και τα συντονιστικά καταλήψεων μπορούν να στηρίξουν τις καταλήψεις των δημαρχείων και των γκαράζ. Η Αριστερά πρέπει να στηρίξει τις κινητοποιήσεις τους και να πείσει τους εργαζόμενους στους άλλους κλάδους ότι η πολιτική της κυβέρνησης και των τοκογλύφων θα ανατραπεί με αγώνες.

Πώς θα εφαρμοστεί η εφεδρεία; Του Νίκου Αδαμόπουλου, Μέλους του ΓΣ της ΠΟΕ-ΟΤΑ και προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ν. Ιώνιας

τους δήμους φαίνεται ότι η εργασιακή εφεδρεία θα έρθει με την εξής μορφή: Όσοι δήμοι δεν κατορθώσουν να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους θα υπαχθούν σε πρόγραμμα εξυγίανσης, που θα αντιμετωπίσει άμεσα το πλεονάζον προσωπικό. Όσοι οριστούν ως πλεονάζον προσωπικό δεν έχουν άλλη δυνατότητα από το να ενταχθούν σε πρόγραμμα μετατάξεων. Αν οι θέσεις δεν καλυφθούν με αυτή τη διαδικασία, το υπουργείο θα προχωρήσει σε εργασιακή εφεδρεία, ενώ καραδοκεί και η δυνατότητα που έχουν ήδη οι υπηρεσίες στο πλαίσιο του «Καλλικράτη» να απολύσουν άμεσα τους δημοτικούς υπαλλήλους που δεν θα αποδεχτούν την καινούργια τους θέση και δεν θα θελήσουν να μεταταχθούν. Το σίγουρο είναι πως τουλάχιστον 17.000 συμβασιούχοι, που υπηρετούν στους δήμους, θα απολυθούν. Υποψήφιοι είναι επίσης 12.000 υπάλληλοι στις δημοτικές επιχειρήσεις και οι περίπου 15.000 υπάλληλοι αορίστου χρόνου των δήμων για αρχή. Ο κίνδυνος επεκτείνεται και στο μόνιμο προσωπικό, αν πάρουμε υπόψη μας το ντόμινο ιδιωτικοποιήσεων που έχει ξεκινήσει στις υπηρεσίες καθαριότητας κυρίως. Με την κατάργηση των υπηρεσιών, αυτονόητα έρχεται και η κατάργηση θέσεων εργασίας στους τομείς αυτούς. Περά από το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν χιλιάδες εργαζόμενοι, τεράστιο πρόβλημα θα δημιουργηθεί στη λειτουργία των υπηρεσιών των δήμων (ήδη οι ελλείψεις είναι τεράστιες) κυρίως στους τομείς κοινωνικών υπηρεσιών και κοινωφελών νομικών προσώπων, όπως παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, τα διάφορα κοινωνικά προγράμματα κ.λπ.

Του Θοδωρή Πατσατζή

ι κινητοποιήσεις του Συντονιστικού Ομοσπονδιών και Σωματείων ενάντια στις καταργήσεις δημόσιων φορέων και στην εφεδρεία-απόλυση, αλλά και κάθε σωματείου από φορείς, ΔΕΚΟ και οργανισμούς, οι οποίοι υποχρεώνονταν να δηλώσουν ως τη Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη το «πλεονάζον» προσωπικό τους, οδήγησαν σε μια πρώτη επιτυχία. Δεκάδες διοικήσεις από τους 151 φορείς δεν στείλανε λίστες με «πλεονάζον» προσωπικό, αλλά λίστες με το προσωπικό που λείπει για να εκπληρώνει το έργο τους. Είχε προηγηθεί η απόφαση της διοίκησης της ΜΟΔ (Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης και Αναπτυξιακών Προγραμμάτων) να ζητήσει την εξαίρεσή της από το μέτρο της εφεδρείας, κάτω από την απειλή για απεργία διαρκείας από τους εργαζόμενους εκεί.

Στη συγκέντρωση και τη διαδήλωση που κάλεσε το Συντονιστικό την Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη, συμμετείχαν 1.500 περίπου εργαζόμενοι από την ΕΡΤ, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Κτηματολόγιο, το ΙΓΜΕ, φορείς και οργανισμούς του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, τον ΟΣΚ, το ΑΠΕ κ.ά. Ήταν από τις πιο ζωντανές διαδηλώσεις αυτού του μήνα, με συνθήματα ενάντια στην εφεδρεία, το μνημόνιο, το ΔΝΤ και την κυβέρνηση. Το Συντονιστικό πραγματοποιεί νέα, απογευματινή αυτή τη φορά, διαδήλωση την Πέμπτη 29 Σεπτέμβρη. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει συναυλία στην πλατεία Συντάγματος με γνωστούς καλλιτέχνες. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις με απεργίες.

Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Του Πέτρου Τσάγκαρη, εκπρόσωπου των δημοσιογράφων στο μικτό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ

Το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) βρέθηκε και αυτό στο στόχαστρο της κυβέρνησης, η οποία ζητά εδώ και τώρα οι 30 από τους 300 εργαζόμενους να βγουν στην «εφεδρεία». Έπειτα από πρόταση του εκπροσώπου των εργαζομένων στο ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ, το τελευταίο αποφάσισε, με ψήφους 8-1, ότι ο γενικός διευθυντής (που μειοψήφησε) δεν πρέπει να αποστείλει καμία λίστα εφέδρων στην κυβέρνηση. Οι επανειλημμένες Γ.Σ. των εργαζομένων εξουσιοδότησαν την ΕΣΗΕΑ να προχωρήσει σε ουσιαστικές κινητοποιήσεις, σε συντονισμό με την ΕΡΤ, αν τελικά αποσταλούν λίστες στην κυβέρνηση. Οι 30 απολύσεις θα είναι ουσιαστικό χτύπημα στην εύρυθμη λειτουργία του

Επίσης το Συντονιστικό μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες συντονισμού με τους άλλους κλάδους που αντιστέκονται, όπως οι εργαζόμενοι στους δήμους και τις συγκοινωνίες, αλλά και με τους φοιτητές και σπουδαστές στις κατειλλημένες σχολές. Σε αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν πολλές προτάσεις από εργαζόμενους στο Κτηματολόγιο και τη ΜΟΔ στις συνεδριάσεις του Συντονιστικού. Η κυβέρνηση έχει στριμωχτεί από τις πρώτες αντιστάσεις, αλλά θα επανέλθει προσπαθώντας να καταργήσει οργανικές θέσεις τόσο στον ευρύτερο όσο και στο στενό δημόσιο τομέα, γι’ αυτό πρέπει να νιώθει καθημερινά την οργή των εργαζομένων, της νεολαίας και όσων πλήττονται από την πολιτική της, ώστε να γίνει πραγματικότητα η ανατροπή της.

πρακτορείου, καθώς ήδη έχουν φύγει με συνταξιοδότηση (εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής) 50 έμπειροι συνάδελφοι.

μένου να «σώσουν τη χώρα», ώρα που οι τραπεζίτες και οι επ εισπράττουν ό,τι ο λαός πληρώνε

Ο εποπτεύων υπουργός, ο σκληρός νεοφιλελεύθερος Μόσιαλος, έχει πιάσει στασίδι κάθε βδομάδα στο ιδιωτικό κανάλι της ιδεολογικής αρεσκείας του, το ΣΚΑΙ, από όπου εξαπολύει (χωρίς πολιτικό αντίπαλο) τους μύδρους του ενάντια στα δημόσια ΜΜΕ. Αυτή η τακτική βάζει σε υποψίες τους εργαζόμενους ότι η επίθεση ενάντια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και η απόπειρα συρρίκνωσής του δεν έχει τόσο «δημοσιονομική» στόχευση, αλλά, όπως και στην περίπτωση της ΕΡΤ, την εκχώρηση δραστηριοτήτων στους ιδιώτες φίλους του.

Ένα από τα επιχειρήματά του πείσουν το λαό να πληρώνει και δικαιώματα, είναι ότι για τη χρ ευθύνεται το δημόσιο και οι ερ νοι σε αυτό και όχι όσοι το δημ σαν και το λειτούργησαν προς των μεγάλων επιχειρηματικών ρόντων. Στα πλαίσια αυτά η κυβ ξεπουλάει τις ΔΕΚΟ, απολύει μενους μέσω της εφεδρείας, στον ιδιωτικό τομέα δημόσια αγ υπηρεσίες προκειμένου να μετα κόστος λειτουργίας στο χρήστη, στο λαό. Παράλληλα επιβάλλει και συντάξεις πείνας, όπως και ντικά στον ιδιωτικό τομέα. Η διάλυσης του Δημόσιου Τομέα τους εργαζόμενους, τους συ χους, τους άνεργους και όλες τ θείς ομάδες του πληθυσμού, στερηθούν μια σειρά δημόσια α υπηρεσίες, όπως η ενέργεια, το ν

Ινστιτούτο Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών Του Χάρη Σμυρνιώτη, προέδρου Συνδικάτου Εργαζομένων ΙΓΜΕ

Κυβέρνηση και τρόικα οδηγούν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση προκει-

εργατικά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

απολύσεις

ιαρκείας η νίκη

την ίδια πενδυτές ει.

υς, για να ι να χάνει ρεοκοπία ργαζόμεμιούργης όφελος ν συμφεβέρνηση εργαζόπροωθεί αγαθά και αφέρει το , δηλαδή μισθούς ι τα αφεπολιτική α πλήττει υνταξιούτις ευπαπου θα αγαθά και νερό κ.ά.

Συντονιστικό Φορέων

Του Μανώλη Δανδουλάκη, προέδρου Σωματείου Εργαζομένων ΟΣΚ

δώ και μερικούς μήνες, με πρωτοβουλία σωματείων και εργαζομένων από τους 11 φορείς του Δημοσίου που βρέθηκαν πρώτοι στο στόχαστρο κυβέρνησης-τρόικας για κατάργηση-συγχώνευση και εργασιακή εφεδρεία-απόλυση (συμπεριλαμβάνονται ονομαστικά στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα), ξεκίνησε μία προσπάθεια συντονισμού και κοινής δράσης, με σκοπό να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες με την ηχηρή σιωπή τους απέναντι στα εφιαλτικά μέτρα. Μέσα από συνεχείς συσκέψεις, ανοιχτές συζητήσεις και ανταλλαγή πείρας, διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο διεκδικήσεων που, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, αντιστοιχούσε στις αγωνίες, τις απαιτήσεις και τις σύγχρονες ανάγκες των συναδέλφων και δεν έδινε περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση και τις διοικήσεις που, θορυβημένοι και από το γεγονός ότι συμμετείχαν στην προσπάθεια συνδικαλιστές που θεωρούσαν «δικούς τους», έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας διασπάσουν. Το πλαίσιο: • Καμία κατάργηση-συρρίκνωση Δημόσιου κοινωφελή Οργανισμού και Φορέα. Διασφάλιση και αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα και του έργου τους. • Καμία άμεση ή έμμεση απόλυση εργαζόμενου. ΟΧΙ στο αντιδραστικό μέτρο της εργασιακής εφεδρείας-απόλυσης. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. • Κάτω τα χέρια από τους μισθούς, τις συντάξεις, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τα δικαιώματά μας συνολικότερα. • Να σταματήσει επιτέλους η φορολογική «καταιγίδα» σε βάρος μας. Δεν πληρώνουμε τα νέα «χαράτσια», αλλά τους τα επιστρέφουμε μέσω των σωματείων μας. Η εντυπωσιακή διεύρυνση του Συντονιστικού το τελευταίο διάστημα, οι απεργιακές κινητοποιήσεις και η μαζικότατη συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή στις 21 Σεπτέμβρη, έδειξαν τη δυναμική αυτής της προσπάθειας και μαζί με τις κινητοποιήσεις σε άλλους χώρους (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.ά.) επέβαλαν την απεργία της 5ης Οκτώβρη, που είναι στο χέρι μας να τη μετατρέψουμε σε πανεργατική αντίδραση απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης-τρόικας-επιχειρηματικών ομίλων.

Μία είναι η απάντηση σε αυτή την πολιτική: ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΩΤΙΚΟΣ με διάρκεια και ένταση κλιμακούμενη.

Κτηματολόγιο ΑΕ Της Αθηνάς Σκαμπά, προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων

Τη Δευτέρα 12/9 δημοσιεύτηκε η εγκύκλιος που ορίζει ότι η εταιρεία εντάσσεται σε καθεστώς εφεδρείας και μέχρι τη Δευτέρα 26/9 πρέπει να δώσει λίστα «πλεονάζοντος» προσωπικού (τουλάχιστον το 10% των εργαζομένων). Το σωματείο ξεκίνησε τον αγώνα, πιέζοντας τη διοίκηση να δηλώσει ότι δεν έχει πλεονάζον προσωπικό. Τη Δευτέρα 19/9 οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν αποκλεισμό του κεντρικού κτιρίου, για να μη συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας με θέμα την έγκριση της λίστας των «εφέδρων». Την Τρίτη 20/9 πραγματοποιήθηκε η μαζικότερη συνέλευση που έχει κάνει ποτέ το σωματείο και αποφασίστηκε 24ωρη

απεργία την Τετάρτη 21/9, συμμετοχή στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας μαζί με σωματεία φορέων που εντάχθηκαν στο ίδιο καθεστώς, 3ωρη στάση εργασίας και συνέλευση την Πέμπτη 22/9. Η συνέλευση της Πέμπτης αποφάσισε 48ωρη απεργία την επομένη και τη Δευτέρα 26/9. Εντυπωσιακή είναι η συμμετοχή των εργαζομένων σε όλες τις κινητοποιήσεις. Την Τετάρτη στην εταιρεία δούλεψε μόνο το προσωπικό ασφαλείας σε όλη την Ελλάδα, ενώ όλοι οι εργαζόμενοι βρίσκονταν μπροστά στα κατά τόπους κτίρια, κάνοντας περιφρούρηση. Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε πορεία από το κεντρικό κτίριο ως το Υπουργείο Περιβάλλοντος, όπου επέδωσαν υπόμνημα. Τα γεγονότα είναι πρωτοφανή για το χώρο. Οι εργαζόμενοι μαθαίνουν και δίνουν μαθήματα συλλογικότητας, αλληλεγγύης και μαχητικότητας, μοιράζονται με τους συναδέλφους, μετά από πολύ καιρό γεμάτο φόβο και ανασφάλεια, τη χαρά του ξεσηκωμού.

Ποιος (και γιατί) διαλύει το δημόσιο; Της Κατερίνας Γιαννούλια

ερώτηση που έχουμε να απαντήσουμε επειγόντως όλοι οι εργαζόμενοι ανεξαιρέτως (ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι), είναι αν θέλουμε ή όχι κοινωνικό κράτος. Και κοινωνικό κράτος σημαίνει επίσης δημόσιους φορείς και δημόσιους υπαλλήλους. Κυβέρνηση και ιδιωτικά ΜΜΕ θέτουν το ερώτημα αν θέλουμε δημοσίους υπαλλήλους (ΔΥ), για να στρέφουν την «κοινή γνώμη» σε άλλη κατεύθυνση και να καλλιεργούν κλίμα «ανθρωποφαγίας» μεταξύ των εργαζομένων.

Κέρδη για τους ιδιώτες Η παρακμή του δημοσίου φορτώνεται στους εκεί εργαζόμενους κι όλος ο κόσμος έχει παράπονα για τις δημόσιες υπηρεσίες. Ακόμα κι έτσι, αν ρωτούσαν στις έρευνες τον κόσμο, αν θέλει να καταργηθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, η ΕΥΔΑΠ, κανείς δεν θα απαντούσε «ναι, θέλω να μην υπάρχει καθόλου κράτος»! Γιατί αυτό το σενάριο προωθείται από κυβέρνηση και τρόικα: το κράτος να περάσει στα χέρια των ιδιωτών. Ο ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) επανειλημμένα έχει τονίσει ότι χτίζει σχολεία με έκπτωση 45% περίπου, ενώ οι δήμοι έχουν έκπτωση 10%. Είναι προφανές ότι η κατάργηση του οργανισμού θα αποφέρει πολύ μεγαλύτερα κέρδη στους εργολάβους, τα οποία θα πληρώσουμε πάλι οι εργαζόμενοι. Ο ΟΕΔΒ είχε καταργηθεί, γι’ αυτό δεν υπάρχουν φέτος δωρεάν βιβλία για τα παιδιά των εργαζομένων. Οι… γνωστοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημοσίου κλήθηκαν να τα πληρώσουν και αυτά, αφού στα βιβλιοπωλεία υπήρχαν. Η ΕΤ1 καταργείται, για να ωφεληθούν τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια και ας βρεθεί κάποιος να υποστηρίξει στοιχειωδώς ότι αυτά τα κανάλια στάθηκαν στο πλευρό οποιουδήποτε εργαζόμενου ή έστω του ανέβασαν το επίπεδο. Φορείς πιστοποίησης αγροτικών προϊόντων (π.χ. ΟΠΕΓΕΠ), επιμόρφωσης αγροτών (π.χ. ΔΗΜΗΤΡΑ), βασικής γεωργικής έρευνας (π.χ. ΕΘΙΑΓΕ), βασικής γεωλογικής έρευνας, που… παρεμπιπτόντως ασχολείται με την ποιότητα του νερού (π.χ. ΙΓΜΕ), κρίνονται ως βάρος για το κράτος, αλλά πολύ επικερδή για τους ιδιώτες που θα τα εκμεταλλευτούν! Η σπέκουλα των ΜΜΕ, για χάρη της κυβέρνησης και ίδιων συμφερόντων, διαλέγει να προβάλλει την «Ορθόδοξη Γωνιά» που καταργείται, για να μας… κάνει να γελάσουμε και να καταλάβουμε ότι δεν είναι και μεγάλο το πλήγμα. Για τους υπόλοιπους, βέβαια, δεν βρήκε χρόνο ούτε να τους αναφέρει.

Χτύπημα σε όλους Στο μεταξύ, όσο «ξεφορτώνεται» το κράτος από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τόσο μεγαλύτερη πρεμούρα δείχνει να πληρώσει τους πολύ μεγαλύτερους μισθούς στους «αξιολογητές των προς απόλυση υπαλλήλων». Αυτό που χρειάζεται άμεσα να γίνει αντιληπτό από την πλειοψηφία των εργαζομένων είναι ότι μαζί με τις απολύσεις των ΔΥ πάει και η κατάργηση του όποιου κοινωνικού κράτους. Οι ανάγκες που κάλυπτε αυτός ο λειψός δημόσιος το-

μέας θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Άρα θα κληθούμε να τις πληρώσουμε και αυτό θα μειώσει ακόμα περισσότερο το άθλιο εισόδημά μας. Οι απολύσεις ΔΥ, είτε απευθείας, είτε μέσω εργασιακής εφεδρείας, δεν συγκινούν ιδιαίτερα την πλειοψηφία των ιδιωτικών υπαλλήλων, καθώς οι δικές τους καθημερινές απολύσεις αποτελούν τόσο μεγάλη ρουτίνα στην αδηφάγα αγορά, που δυστυχώς οι εργαζόμενοι τις θεωρούν κάτι σαν «φυσικό φαινόμενο». Επιπλέον όμως, όλα αυτά δημιουργούν ένα κακό προηγούμενο, καθώς θα σταματήσει να υπάρχει οποιοδήποτε σημείο αναφοράς σε αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, δικαιώματα και μισθούς! Τότε είναι που θα ξεσαλώσουν οι επιχειρηματίες τύπου Μίχαλου, Λαναρά κ.λπ. Οκτακόσια ευρώ θα δίνει το… όποιο δημόσιο, πεντακόσια αυτοί. Ο «ανταγωνισμός» δυστυχώς εκμηδενίζει τις κατακτήσεις μας. Όσο για τις περίφημες «πελατειακές σχέσεις», όταν πετάχτηκαν στο δρόμο όλοι οι δήθεν «κολλητοί» (stage και συμβασιούχοι), δεν προκηρύχθηκε ούτε μισός διαγωνισμός για να προσληφθούν αξιοκρατικά οι «έντιμοι». Τώρα όμως, με τις λίστες της εφεδρείας, επιχειρούν να αναγκάσουν χιλιάδες απολυμένους να ψάξουν στην… αγκαλιά των καθεστωτικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ντόρα) για λίγη… ασφάλεια! Και ας μην ξεχνάμε ότι, όσοι άνθρωποι δουλεύουν από πιο παλιά στο δημόσιο, μπήκαν με τον τρόπο που οι πολιτικές ηγεσίες επέβαλαν. Υπήρχαν άλλες διαδικασίες που ο κόσμος παρέκαμψε;

Τι δημόσιο θέλουμε Όλα τα παραπάνω δεν τα λέμε για να ισχυριστούμε ότι το δημόσιο είναι σε καλή κατάσταση. Ότι, όταν σήμερα επισκέπτεσαι τα νοσοκομεία, δεν κινδυνεύεις να πεθάνεις ή ότι σε κάθε υπηρεσία εξυπηρετείσαι άμεσα. Ποιος φταίει όμως γι’ αυτή την κατάσταση; Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ή οι κυβερνήσεις που σκόπιμα δημιουργούν ασαφείς και πολλούς νόμους και αναγκάζουν τους ΔΥ να μας ζητάνε χίλια δυο πιστοποιητικά για να μας εξυπηρετήσουν; Οι ΔΥ ή οι κυβερνήσεις που δεν διορίζουν το απαραίτητο προσωπικό στο ΙΚΑ για να ελέγχει τις μεγάλες επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν εισφορές; Φταίνε οι ΔΥ για τις άθλιες εγκαταστάσεις των δημοτικών παιδικών σταθμών ή η κυβέρνηση που με τον Καλλικράτη κόβει πόρους από τους δήμους; Φταίνε οι καθηγητές και οι δάσκαλοι που τα σχολεία δεν θα έχουν λεφτά για πετρέλαιο ή οι περικοπές δαπανών που κάνει η κυβέρνηση για να πληρώνει αδρά τους τραπεζίτες; Φταίνε οι ΔΥ που, όταν πας σε εξωτερικό ιατρείο νοσοκομείου σε εφημερία, μπορεί να περάσουν και 4 ώρες για να εξεταστείς ή οι ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτών λόγω του παγώματος των προσλήψεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση; Το δημόσιο μπορεί να μας εξασφαλίσει ένα ποιοτικό επίπεδο ζωής. Χωρίς γραφειοκρατία, με συγκοινωνίες συχνές και ασφαλείς, με περισσότερα σχολεία και παιδικούς σταθμούς σε σύγχρονες και ασφαλείς εγκαταστάσεις, με νοσοκομεία που θα περιθάλπουν και θα σώζουν ζωές. Για ένα τέτοιο δημόσιο χρειάζεται να αγωνιστούμε, διεκδικώντας προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και λεφτά για τις ανάγκες μας.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

28 Σεπτέμβρη 2011

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα» Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο. Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες. Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:

Αντώνης Νταβανέλλος

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΚΤΥΠΩΣΗ:

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. ΔημήτριοςΜπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102 ● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156

● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197 ● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232 ● Κομοτηνή 6907843752

Πρωτοβουλία για την Παιδική Βιβλιοθήκη στο Αγρίνιο Των Μαρίας Τριανταφυλλίδου, Ντόρας Σαρδέλλη

Η καμπάνια για την επαναλειτουργία της Παιδικής Βιβλιοθήκης Αγρινίου ολοκληρώθηκε με μια μαζική κινητοποίηση στις 22/9. Οι συναγωνιστές που δούλεψαν στην πρωτοβουλία μας, το πανό του συλλόγου των απεργών δασκάλων και ένα συγκλονιστικό μαθητικό μπλοκ απο τις καταλήψεις της πόλης, πορεύτηκαν και παρέδωσαν μαζί πάνω από 1.500 υπογραφές στο Δημαρχείο Αγρινίου. Η βασική ιδέα να δουλευτεί η καμπάνια στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για δημόσια δωρεάν παιδεία, απαιτώντας 3 καινούργιες θέσεις εργασίας και με βασικό σύνθημα «Νίκη στους αγώνες νεολαίας-εκπαιδευτικών», απέδωσε. Πέρα απο τις εκατοντάδες υπογραφές, πολλοί δάσκαλοι στο 11ο, στο 12ο, στο 16ο, σήκωσαν μόνοι τους την καμπά-

νια, με ανακοινώσεις τη μέρα του αγιασμού και συλλογή υπογραφών απο δασκάλους και γονείς. Ο συντονισμός εκπαιδευτικών-πρωτοβουλίας-καταληψιών μαθητών τη μερα της απεργίας ήταν το πολιτικό αποτέλεσμα που θα πρέπει να γενικεύσουμε σε όλες τις επόμενες δράσεις μας. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ενάντια στην κυβέρνηση των απολύσεων, της φτώχειας, της καταστολής. Οι ασαφείς υποσχέσεις της πανικόβλητης αντιδημάρχου κ. Κατσαρή στις 22/9 δεν μας πείθουν. Τα 2 χρόνια αδιαφορίας για το κλείσιμο της βιβλιοθήκης και οι αστυνομικοί έξω από το Δημαρχείο μας κάνουν καχύποπτους. Έχουμε ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε ούτε εθελοντισμό, ούτε 5αμηνίτες δουλεμπορικών ΜΚΟ. Η ομάδα, που κίνησε το θέμα της βιβλιοθήκης, διευρυμένη πια ανοίγει το μέτωπο των χα-

ρατσιών σαν επιτροπή αγώνα ενάντια στη φοροεπιδρομή και τις απολύσεις. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα με τα ίδια κριτήρια. Κινητοποίηση με κέντρο τους εργαζόμενους, μαζί με όσους συγκρούονται με την κυβέρνηση του Μνημονίου, με αισιοδοξία και εξωστρέφεια. Θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και άλλους αντιπάλους. Την ανοικτή υπονόμευση απο ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αλλά και τη διασπαστική στάση του ΠΑΜΕ (στις 22/9 απέσυρε τις δυνάμεις του απο τη συγκέντρωση ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, για να κάνει κάποια κoμματική εκδήλωση). Ενωτικές-μαχητικές Επιτροπές Αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, παντού! Με αυτό τον τρόπο μπορούν οι αγωνιστές της βάσης να τραβήξουν τα σωματεία, να ενωθούν με τα κινήματα ανυπακοής ,να συγκροτήσουμε ενα μαζικό ρεύμα ανατροπής των μέτρων και της κυβέρνησης.

www.dea.org.gr

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Εκδόθηκε η Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ στη Γερμανία Του Θανάση Κούρκουλα

Με ψήφους 4-1 το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου διέταξε την έκδοση της Τουρκάλας αγωνίστριας Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ στις γερμανικές αρχές, υπό τον όρο να μην εκδοθεί στη συνέχεια στην Τουρκία ή σε τρίτη χώρα. Με δεδομένο τις συμφωνίες μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας για τη δίωξη Τούρκων στη Γερμανία που κατηγορούνται ως «τρομοκράτες» στην Τουρκία, η έκδοση μπορεί να σημάνει πολυετή φυλάκιση της Ουνσάλ στη Γερμανία, ακόμα κι αν δεν καταλήξει στα λευκά κελιά της Τουρκίας. Πρόκειται για την πρώτη απόφαση έκδοσης αγωνιστή από το 1974 στην Ελλάδα, παρά την ακροαματική διαδικασία που απέδειξε πως οι πράξεις, για τις οποίες κατηγορείται (έρανοι και εκδηλώσεις στη Γερμανία για οικονομική ενίσχυση πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία), δεν έχουν ποινική απαξία και τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης είναι αόριστα ως προς τον τόπο και το χρόνο τέ-

λεσης των αδικημάτων. Η συνδικαλίστρια του σωματείου δημοσίων υπαλλήλων BEMSEN στην Άγκυρα ήταν δεμένη με χειροπέδες σε όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης του Αρείου Πάγου, φρουρούμενη από πάνοπλους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής. Η έκδοση της Ουνσάλ είναι συνέπεια των ευρωπαϊκών συμφωνιών συνεργασίας δικαστικών και κατασταλτικών μηχανισμών και του τρομονόμου που ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα πριν λίγα χρόνια, την ώρα που το ελληνικό κατεστημένο έχει συνδέσει πλήρως τις τύχες του με το ευρωπαϊκό, σε βάρος της ζωής και των δικαιωμάτων όσων αγωνίζονται. Χρέος του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι να στείλουμε με τους αγώνες μας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το αντιδημοκρατικό νομοθετικό πλαίσιο και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που θωρακίζονται με ταχείς ρυθμούς στην εποχή των μνηνονίων, για να αντιμετωπίσουν τις εκρήξεις που έρχονται.

ιστορία • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Βρετανία: Ο υποδειγματικός αγώνας ενάντια στον poll tax

Πώς η άρνηση πληρωμής έριξε τη Θάτσερ χρόνο μετά η ίδια η μητροπολιτική αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα μια έρευνα, με την οποία παραδεχόταν δημόσια ότι οι δικές της τακτικές εκείνη την ημέρα ήταν αυτές που πυροδότησαν τις συγκρούσεις. Υπήρξαν αμέτρητοι τραυματίες, ενώ έγιναν 500 συλλήψεις κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της πορείας.

Του Πέτρου Τσάγκαρη

τριετής αγώνας του βρετανικού λαού ενάντια στον poll tax, τον κεφαλικό φόρο που επέβαλε η Θάτσερ το 1987, αποτέλεσε μία από κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος στη Γηραιά Αλβιόνα. Παραμένει μέχρι σήμερα υπόδειγμα αντίστασης σε ένα απολύτως καθολικό και προκλητικά άδικο ταξικό μέτρο, όπως τα χαράτσια που επιβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσω της ΔΕΗ και της εφορίας. Η αναδρομή στην οργάνωση της αντίστασης και στην τελική νίκη του κινήματος στη Βρετανία είναι, νομίζουμε, χρήσιμη στις προσπάθειες που κάνουμε στην Ελλάδα σήμερα. Η δεξιά κυβέρνηση της Θάτσερ αποπειράθηκε να επιβάλει τον poll tax έχοντας πίσω της δύο σημαντικές νίκες: είχε επικρατήσει στον πόλεμο για τα Φόκλαντ με την Αργεντινή και είχε συντρίψει τον αγώνα των Βρετανών ανθρακωρύχων το 1984-85. Το νέο ταξικό χτύπημα φαινόταν ότι θα είναι περίπατος. Σύμφωνα με το σύστημα που επικρατούσε μέχρι το 1987, το κύριο φορολογικό βάρος για τις δημοτικές υπηρεσίες έπεφτε στις επιχειρήσεις και στο πλουσιότερο τμήμα του πληθυσμού. Αντίθετα, ο poll tax επέβαλλε στον καθένα να πληρώνει το ίδιο για τις δημοτικές υπηρεσίες, ανεξάρτητα δηλ., από εισόδημα, οικογενειακή κατάσταση κ.λπ. Άνεργοι, σπουδαστές, ανάπηροι, ακόμη και άστεγοι, θα έπρεπε να πληρώσουν το ίδιο με τους πολυεκατομμυριούχους και την αριστοκρατία. Το «σκεπτικό» ήταν απλό: οι φτωχοί επωφελούνται από τις δημοτικές υπηρεσίες περισσότερο από ό,τι οι πλούσιοι οι οποίοι έτσι κι αλλιώς καταφεύγουν σε ιδιωτικές υπηρεσίες.

Σκοτία

Η απόπειρα να επιβληθεί ο φόρος ξεκίνησε από τη Σκοτία. Όμως η αντίσταση άρχισε αμέσως, με πρωτοβουλία αριστερών οργανώσεων. Οι άνθρωποι άρχισαν να δηλώνουν ότι «δεν έχουν και δεν θα πληρώσουν» το χαράτσι, ενώ ακόμη και οι δημοτικοί υπάλληλοι που θα εισέπρατταν το φόρο, προχώρησαν σε απεργίες αρνούμενοι να συνεργαστούν με την κυβέρνηση. Το 1988 οι εκδηλώσεις αντίστασης που ξεκίνησαν στο Εδιμβούργο είχαν απλωθεί σε όλη τη Σκοτία. Ωστόσο, πολιτικοί από όλα τα κόμματα, δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί, ακόμη και τμήματα της Αριστεράς διακήρυσσαν με βεβαιότητα ότι το «δεν πληρώνω» δεν μπορεί να αποτελέσει κίνημα.

Νίκη

«Αν ο poll tax πέθανε, είναι γιατί τον σκότωσε η άρνηση πληρωμής, μια τακτική που και τα τρία μεγάλα κόμματα επέμεναν πως δεν είχε νόημα και ήταν λάθος. Η εξωκοινοβουλευτική δράση, ο εφιάλτης των πολιτικών του Γουέστμινστερ, δικαιώθηκε και καθώς ξεδιπλωνόταν εξέθεσε τους κούφιους μας ισχυρισμούς περί δημοκρατίας... αυτό το σαββατοκύριακο ο καθένας από αυτούς που δεν πλήρωσε θα πρέπει να νιώθει περήφανος για τον εαυτό του». Observer, 1991 Σε κάθε περίπτωση ήταν βέβαιοι ότι η «Σιδηρά Κυρία» που συνέτριψε τους Αργεντινούς και τους ανθρακωρύχους δεν υπήρχε περίπτωση να νικηθεί από την αντίσταση στον poll tax. Στα λόγια οι βουλευτές και τα στελέχη του –αντιπολιτευόμενου στη Θάτσερ– Εργατικού Κόμματος ήταν εναντίον του φόρου. Ωστόσο στην πράξη δεν πήραν καμία πρωτοβουλία για να στηρίξουν τον αγώνα. Το χειρότερο: επιτίθονταν στα στελέχη της αριστερής πτέρυγας του κόμματος που τόλμησαν να μπουν μπροστά στο κίνημα. Ο Τόμι Σέρινταν, π.χ., επιφανές στέλεχος του κινήματος στη Σκοτία αλλά και σε ολόκληρη τη Βρετανία, διαγράφηκε από το κόμμα.

Γενίκευση

To 1988 ο κεφαλικός φόρος επιβλήθηκε στην Αγγλία και στην Ουαλία, ωστόσο το κίνημα αντίστασης άρχισε να επεκτείνεται και εκεί. Οι αριστερές οργανώσεις που πρωτοστάτησαν στη Σκοτία, έκαναν το ίδιο και στην υπόλοιπη χώρα: διοργάνωναν τοπικές συγκεντρώσεις από όπου προέκυπταν τοπικές Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax. Στο τέλος του 1989, δημιουργήθηκε η «Fed», η Πανβρετανική Ομοσπονδία Ενάντια στον Poll Tax. Στο ιδρυτικό της συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 2.000 αντιπρόσωποι από όλη τη χώρα. Επικεφαλής ήταν ο σοσιαλιστής Σέρινταν και η «Fed» έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στον αγώνα, καθώς στο ζενίθ της έφτασε να απαρτίζεται από 2.000 τοπικές Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax, από εργατικές ενώσεις και από δη-

μοτικές παρατάξεις που μπήκαν κάτω από τη σημαία της. Τη βασική πρωτοβουλία για τη δημιουργία των επιτροπών είχε η αριστερή οργάνωση Militant, ενώ σταδιακά προσχώρησαν στο κίνημα κι άλλες αριστερές οργανώσεις. Οι Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax ασχολήθηκαν και με το νομικό μέρος, καθώς στα δικαστήρια κλήτευσαν πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι αγωνιστές του κινήματος υπήρξαν απίστευτα εφευρετικοί στις νομικές τακτικές και μπόρεσαν να μπλοκάρουν πολλές φορές τα δικαστήρια. Η δράση έφερε αποτελέσματα. Τα μεγάλα ΜΜΕ άρχισαν να «ανησυχούν» για το «1/10 του ενήλικου πληθυσμού της χώρας που αρνείται να πληρώσει το φόρο», ενώ στη Σκοτία η άρνηση αγκάλιαζε το 1/3 των φορολογούμενων. Τους πρώτους μήνες του 1990, το κίνημα είχε απλωθεί σχεδόν σε όλη τη Βρετανία και σε όλες τις μεγάλες πόλεις γίνονταν τακτικά μαζικές διαδηλώσεις. Σε ολόκληρη τη χώρα ήταν πλέον συνηθισμένο φαινόμενο να βλέπεις αφισάκια κολλημένα από τη μέσα μεριά των παραθύρων των σπιτιών που έγραφαν: «No poll tax here». Ο φόβος των συνεπειών είχε σπάσει οριστικά.

Η διαδήλωση στο Λονδίνο

Στις 31 Μαρτίου του 1990 το κίνημα αντίστασης ενάντια στον poll tax έφτασε στην κορύφωσή του με τη διαδήλωση που κάλεσε η «Fed» στο Λονδίνο. Στη διαδήλωση αυτή βρήκε έκφραση όλο το συσσωρευμένο ταξικό μίσος ενάντια

στη Θάτσερ και την πολιτική της. Συμμετείχαν μαζικά η άνεργη νεολαία, οι απολυμένοι, αλλά και όλοι εκείνοι οι εργαζόμενοι που είχαν νιώσει στο πετσί τους τις βάρβαρες κοινωνικές περικοπές του θατσερισμού. Η «Fed» οργάνωσε με μεγάλη επιμονή και επιμονή αυτή τη διαδήλωση. Δεν ήταν μόνον οι Λονδρέζοι: πάνω από 1.000 πούλμαν έφτασαν από όλη τη χώρα. Το απόγευμα στην πλατεία Τραφάλγκαρ, στο Γουάιτχολ και στο Γουέστιμνστερ επικρατούσε το αδιαχώρητο. Οι διαδηλωτές έφτασαν τις 250.000, το μεγαλύτερο νούμερο στην ιστορία των βρετανικών διαδηλώσεων μέχρι τότε. Στο βήμα των ομιλητών βρέθηκαν οι αριστεροί βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, ο Τόνι Μπεν, ο Ντέιβ Νέλιστ και ο Τζορτζ Γκαλογουέι (που αρκετά χρόνια αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής με την Αριστερά). Την ίδια ημέρα 50.000 διαδήλωναν στη Γλασκόβη και πολλές άλλες χιλιάδες σε διάφορες άλλες πόλεις. Στο Λονδίνο, η αστυνομία ακολούθησε την παράδοση μιας δεκαετίας θατσερισμού: επιτέθηκε στη διαδήλωση απρόκλητα, με άλογα, με δακρυγόνα, με κλομπ. Τα ΜΜΕ αποπειράθηκαν τη γνωστή διαστρέβλωση της αλήθειας, κάνοντας λόγο για επιθέσεις των διαδηλωτών. Όμως η νόμιμη αυτοάμυνα των διαδηλωτών ήρθε μόνον μετά την επίθεση της αστυνομίας. Σε κάθε περίπτωση η συγκάλυψη ήταν δύσκολη καθώς δεκάδες χιλιάδες ήταν πλέον οι ίδιοι αυτόπτες μάρτυρες της αστυνομικής βαρβαρότητας, ενώ πολλά εκατομμύρια είδαν τις εικόνες από την τηλεόραση. Ένα

Ωστόσο μέσα σε μερικές εβδομάδες ήταν οι Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax αυτές που κυνηγούσαν τους δικαστικούς κλητήρες όταν αυτοί τολμούσαν να εμφανιστούν στις πόρτες των σπιτιών αρνητών πληρωμής. Κάθε απόπειρα φυλάκισης αρνητή πολεμήθηκε με νύχια και με δόντια από τη «Fed» η οποία διέσωσε έτσι χιλιάδες ανθρώπους. Πολλοί δημοτικοί άρχοντες μετάνιωσαν την ώρα και τη στιγμή που πήραν τα αξιώματά τους, ειδικά όταν οι ακτιβιστές του κινήματος εισέβαλλαν στα δημοτικά συμβούλια, στα γραφεία, τα ιατρεία τους, ακόμη και στις αυλές των σπιτιών τους. Η «Guardian» έγραψε πως η άρνηση πληρωμής έφθασε στο «4050% σε μεγάλες πόλεις της χώρας» και «ακόμη υψηλότερα στο Λονδίνο». Τελικά 18 εκατομμύρια φορολογούμενοι αρνήθηκαν να πληρώσουν το φόρο. Αυτή η πλατιά άρνηση σε συνδυασμό με τις απεργίες στη Γλασκόβη, την άρνηση των δημοτικών υπαλλήλων να εισπράξουν το φόρο, αλλά και την αποφασιστική διαδήλωση της 31ης Μάρτη, οδήγησε το κίνημα στη νίκη –παρά τις «προβλέψεις» των δημοσιολόγων. Η οριστική νίκη ήρθε στις 22 Νοεμβρίου του 1990 όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ εγκατέλειψε κλαίγοντας τον πρωθυπουργικό θώκο έπειτα από 11 φρικτά χρόνια για τους εργαζόμενους. Μόλις μερικούς μήνες αφότου ο poll tax έγινε νόμος στην Αγγλία και την Ουαλία, η μαζική εκστρατεία άρνησης πληρωμής που καθοδήγησε η «Fed» είχε ανατρέψει την πιο λαομίσητη πρωθυπουργό στην ιστορία της χώρας. Ο Τζον Μέιτζορ που διαδέχθηκε τη Θάτσερ αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι ο poll tax δεν μπορούσε να εφαρμοστεί, ανακοινώνοντας παράλληλα την αντικατάστασή του από δημοτικούς φόρους. Ο poll tax αποδείχθηκε εγκληματικό λάθος για την ίδια τη Θάτσερ, επειδή ο φόρος αυτός κατάφερε να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους καταπιεσμένους. Η παρέμβαση της Αριστεράς που μπόρεσε να εκφράσει πολιτικά αυτή τη συσπείρωση έπαιξε καταλυτικό ρόλο.

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Ενεργειακά κοιτάσματα και όξυνση των ανταγωνισμών

Παιχνίδια με τη φωτιά Του Πάνου Πέτρου

ο γεωτρύπανο της Noble Energy έχει πιάσει δουλειά για τα καλά στο οικόπεδο «12» της κυπριακής ΑΟΖ και, αρκετές μέρες μετά την έναρξη των γεωτρύσεων, δεν έχουν επιβεβαιωθεί ούτε οι υστερίες για άμεση πολεμική απάντηση της Άγκυρας, αλλά ούτε και οι εκτιμήσεις πως οι... Αμερικάνοι θα αναγκάσουν τον Χριστόφια να αναβάλει τη γεώτρηση πριν καν αρχίσει. H κρίση, που προκάλεσε η έναρξη των γεωτρήσεων, δεν είναι ένα απομονωμένο, τοπικό «επεισόδιο». Γίνεται πια κατανοητό από όλο και περισσότερους πως το «παιχνίδι» και τα συμφέροντα στην περιοχή είναι πάρα πολύ μεγάλα… για «μικρούς» και μεγάλους εμπλεκόμενους. Στο υπόβαθρο της κρίσης του καπιταλισμού και των αναδιατάξεων στην περιοχή και με τις εκτιμήσεις για το τεράστιο μέγεθος των κοιτασμάτων να πληθαίνουν, μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου η ένταση που απειλεί τους λαούς της περιοχής θα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό. Τόσο η δημόσια συζήτηση, όσο και η ειλικρινής αγωνιά πολλών ανθρώπων έχει να κάνει όλο και περισσότερο με το αν «πηγαίνουμε σε πόλεμο».

Απειλή

Στις συγκεκριμένες σημερινές συνθήκες καμιά πλευρά δεν είναι αρκετά προετοιμασμένη και πρόθυμη να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας. Αυτό δεν σημαίνει πως η απειλή δεν υπάρχει. Δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην ψυχραιμία και τους υπολογισμούς των επιτελείων, ή πολύ περισσότερο να δείξουμε την παραμικρή ανοχή σε λογικές μιλιταριστικής «ισορροπίας του τρόμου». Εξάλλου δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το επεισόδιο στα Ίμια και την απειλή γενικευμένης σύρραξης για μια βραχονησίδα.

από την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ισραήλ πετάνε στην Ανατολική Μεσόγειο. Τις τελευταίες μέρες το επίκεντρο της διαμάχης βρέθηκε στην Κύπρο, μετά την πρόθεση της Τουρκίας να χαράξει ΑΟΖ με το τουρκοκυπριακό κράτος (ΤΔΒΚ), για να προχωρήσουν από κοινού σε έρευνες. Ήταν η αναμενόμενη κατάληξη των κινήσεων Χριστόφια. Αν πρέπει να ξεχωρίσει κανείς έναν «ταραξία» στην περιοχή, όχι με τα μέτρα των ιμπεριαλιστών, αλλά ως πυροδότη της έντασης, αυτός είναι ο ελληνοκυπριακός καπιταλισμός. Τα «λεφτά είναι πολλά» και για να βάλουν χέρι σε αυτά, οι Ελληνοκύπριοι καπιταλιστές δεν διστάζουν να βάλουν σε κίνδυνο την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή, εφαρμόζοντας την πιο αντιδραστική εξωτερική πολιτική.

Αρπακτική πολιτική

Ήδη στην περιοχή, όλοι ετοιμάζονται για ενδεχόμενες αναμετρήσεις. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι σε «επιχειρησιακή ετοιμότητα» και η μία άσκηση διαδέχεται την άλλη. Στην Κύπρο η Εθνική Φρουρά είναι σε επιφυλακή.

Η Κυπριακή Δημοκρατία αξιοποιεί τις διεθνείς πλάτες (ως το «μόνο αναγνωρισμένο κράτος»), για να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα, αγνοώντας τις εκκλήσεις των Τουρκοκυπρίων να περιμένει το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για τη λύση του προβλήματος της ένωσης. Στη δεδομένη συντριπτική οικονομική της ισχύ, προσθέτει και την κυριότητα των κοιτασμάτων ως ένα ακόμα μέσο εκβιασμού της τουρκοκυπριακής πλευράς («θα πάρουν μερίδιο, όταν και αν λυθεί το κυπριακό»).

Σε μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη, δημιουργείται ένα επικίνδυνο «δεδομένο»: οι μετακινήσεις ερευνητικών σκαφών και οι έρευνες γίνονται με τη συνοδεία πολεμικών. Το Πίρι-Ρέις, που πλέει στα ανοιχτά της Πάφου, συνοδεύεται από τουρκικά πολεμικά. Τα ισραηλινά μαχητικά πετούν καθημερινά πάνω από το «οικόπεδο 12», ενώ πρόσφατα στάλθηκε και πολεμικό πλοίο στην περιοχή. Αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου

Απέναντι στην αντίδραση της Τουρκίας και της ΤΔΒΚ, η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση επιμένει στη συνταγή που σπρώχνει τους Τουρκοκύπριους στην αγκαλιά της Τουρκίας και η οποία οδήγησε τα δύο προηγούμενα χρόνια στην άνοδο των εθνικιστών του Έρογλου: Αρνείται κάθε σοβαρή εγγύηση στους Τουρκοκύπριους ότι η ένωση δεν θα γίνει με όρους κυριαρχίας των Ελληνοκυπρίων, ούτε με επιστροφή στο μαύρο παρελθόν (μπορεί η ελληνική

Αριστερά να φέρεται σαν να προσγειώθηκε στον πλανήτη το 1974, αλλά για τους Τουρκοκύπριους υπάρχει η ζοφερή ανάμνηση της δεκαετίας 1963-1974) και επιλέγει μια επιθετική γραμμή πίεσης της Τουρκίας μέσω της ΕΕ.

Αδιαλλαξία

Συγκεκριμένα, η τουρκοκυπριακή πλευρά πρότεινε την αμοιβαία ταυτόχρονα παύση των ερευνών στην ΑΟΖ όλου του νησιού. Και αν η Κυπριακή Δημοκρατία αρνηθεί, πρότεινε τη δημιουργία μιας δικοινοτικής επιτροπής που θα αποφασίζει τις συμφωνίες και τις άδειες και θα διαπραγματευτεί το μοίρασμα του πλούτου, την αξιοποίηση των εσόδων για τη χρηματοδότηση της λύσης του κυπριακού και τη δέσμευση να μην αξιοποιηθούν αυτά για εξοπλισμούς, χωρίς αυτή η συμφωνία να αλλοιώνει ή να παραβιάζει τις θέσεις των δύο πλευρών. Η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα και ρίχνει το βάρος της στο να «αξιοποιήσει» τη θέση της προεδρίας της στην ΕΕ. Λίγους μήνες πριν, οι Τουρκοκύπριοι απεργούσαν και διαδήλωναν μαζικά ενάντια στην κυβέρνησή τους, αλλά και ενάντια στην Άγκυρα με συνθήματα: «Δεν θα βρούμε σωτηρία μόνοι μας. Ή όλοι μαζί ή κανένας» και «Ενότητα, αγώνας, αλληλεγγύη». Αυτό το κλίμα ανατρέπεται από τις εξελίξεις που πυροδότησε το κυνήγι των κερδών από το φυσικό αέριο και ενισχύει τον Έρογλου. Πέρα από το κυπριακό, η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη παίζει πλέον ανοιχτά αντιδραστικό ρόλο συνολικά στην περιοχή. Η πρόσδεσή της στο ιμπεριαλιστικό άρμα γίνεται ακόμα βαθύτερη με το ρόλο-κλειδί που παίζει στον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Οι ιστορικοί δεσμοί, που είχε ο κυπριακός λαός με τους Παλαιστίνιους, γίνονται θρύψαλλα. Δημοσιεύματα αναφέρουν ακόμα

και πρόταση από το Ισραήλ για δημιουργία βάσης στην Κύπρο. Η κυβέρνηση Χριστόφια συναίνεσε στην καταλήστευση του υποθαλάσσιου πλούτου του Λιβάνου από το Ισραήλ, οδηγώντας την κυβέρνηση του Λιβάνου να καταγγείλει Κύπρο και Ισραήλ στον ΟΗΕ για παραβίαση της κυριαρχίας του. Πρόκειται για άλλη μια εστία έντασης στην περιοχή, με τη Χεζμπολάχ, που ηγείται πια της κυβερνητικής πλειοψηφίας, να δηλώνει πως μπορεί να καταφύγει στα όπλα, αν χρειαστεί. Η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ καλύπτει και ένα άλλο έγκλημα που έχει περάσει απαρατήρητο: Το επίσης «μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένο» κράτος του Ισραήλ αρπάζει το φυσικό πλούτο που βρίσκεται στα ανοιχτά της Λωρίδας της Γάζας. Αυτή τη βαθιά αντιδραστική πολιτική καθοδηγεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς! Προσχωρώντας βαθιά στον εθνικισμό, υποσκάπτει τον ίδιο της τον εαυτό, καθώς τέτοιες πολιτικές θα κληθούν να υλοποιήσουν οι «καθαρόαιμοι» εκφραστές τους. Είναι χαρακτηριστικό των ελληνοκυπριακών διαθέσεων το γεγονός ότι ο Χριστόφιας κατηγορείται για... ενδοτισμό!

Τουρκία

Στη διάρκεια της παρουσίας του στη Νέα Υόρκη, ο Ερντογάν δεν κατηγόρησε απλά το Ισραήλ, αλλά άσκησε κριτική στον Ομπάμα για την πρόθεσή του να ασκήσει βέτο στην προσπάθεια για αναγνώριση παλαιστινιακού «κράτους. Κατηγόρησε τον Κάμερον και τον Σαρκοζί για την κούρσα τους για το λιβυκό πετρέλαιο και τον ιμπεριαλιστικό τους ανταγωνισμό στην Αφρική. Δεν ήταν εμφάνιση απλώς «υπερασπιστή του αραβομουσουλμανικού κόσμου», ήταν εμφάνιση εκπροσώπου ενός καπιταλισμού που διεκδικεί καλύτερη θέση στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, αντίστοιχη της οικονομικής του δύναμης.

Το πού θα φτάσει η σύγκρουση της Τουρκίας με το Ισραήλ θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και πόσο μακριά θα φτάσει η απομάκρυνση από τη Δύση. Στο μεταξύ, η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική αποδεικνύεται πως δεν είναι εύκολο άθλημα. Η απόφαση της Τουρκίας να εγκαταστήσει την πυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ στο έδαφός της (δείχνοντας πως δεν εγκαταλείπει το δυτικό στρατόπεδο) χαρακτηρίστηκε από το Ιράν «μεγάλο στρατηγικό λάθος» που θα έχει «σοβαρές συνέπειες» για την τουρκική κυβέρνηση. Η Τουρκία ψάχνει να βρει τη «θέση» της στο νέο τοπίο, τους καλύτερους όρους και συμμαχίες για να διεκδικήσει ισχυρό ρόλο στην περιοχή και να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα. Την ίδια στιγμή όμως έχει να αναμετρηθεί με σκληρά εσωτερικά μέτωπα: Ο αγώνας των Κούρδων για αυτοδιάθεση, παρά τη σκληρή καταστολή, συνεχίζεται και ο Ερντογάν ετοιμάζει μια εκστρατεία τρόμου ενάντια στην κλιμάκωση της δράσης του PKK (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν). Η κυβέρνηση του Ερντογάν έχει πετύχει το αναπτυξιακό θαύμα, επιβάλλοντας ακραία εκμετάλλευση στην τουρκική εργατική τάξη, που μαζικοποιείται ραγδαία και κάποια στιγμή θα ζητήσει το «λογαριασμό» από την άρχουσα τάξη.

Ενάντια στον άξονα

Στην απέναντι μεριά, που μας αφορά και άμεσα, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ έχει παγιωθεί ως στρατηγικά πολύτιμος για τις διεκδικήσεις και των τριών αρχουσών τάξεων. Και απολαμβάνει την υποστήριξη των ΗΠΑ, καθώς εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Το κίνημα και η Αριστερά στην Ελλάδα με αυτό τον άξονα έχει να συγκρουστεί, έχει να ανοίξει το εδώ «εσωτερικό μέτωπο»…

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Το παλαιστινιακό ξανά στο επίκεντρο

Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη Σ

τις 23 Σεπτέμβρη, ο Μαχμούντ Αμπάς κατέθεσε στον ΟΗΕ την αίτηση να αναγνωρίσει ο Οργανισμός την Παλαιστίνη ως κράτος-μέλος, στα σύνορα του 1967. Αν κάτι πέτυχε αυτή η κίνηση στα σίγουρα είναι πως ανακίνησε διεθνώς τη συζήτηση για το παλαιστινιακό. Τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Νετανιάχου αντέδρασαν στη «μονομερή» ενέργεια της Παλαιστινιακής Αρχής που, τάχα, διαταράσσει την «ειρηνευτική διαδικασία». Στα 20 χρόνια «ειρηνευτικής διαδικασίας», το Ισραήλ επέκτεινε τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη, έχει εξαπολύσει πολέμους και έχει επιβάλει τον αποκλεισμό της Γάζας. Κι όμως, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή ζητά μια συμβολική αναγνώριση των στόχων της συμφωνίας του Όσλο τους οποίους είχαν ορίσει ΗΠΑ και Ισραήλ το 1993, αυτή καταγγέλλεται για «μονομέρεια» και ανευθυνότητα! Το Ισραήλ μιλά για «μαύρο Σεπτέμβρη». Μετά τις εξελίξεις σε Τουρκία και Αίγυπτο, αγχώνεται με την παραμικρή πρωτοβουλία που μπορεί να δώσει νέα αγωνιστική πνοή στους Παλαιστίνιους και τις αραβικές μάζες και αυτή η αντίδραση είναι ακόμα πιο επιθετική, καθώς στην εξουσία βρίσκεται η άκρα Δεξιά του σιωνισμού. Έχουν παραταχθεί 22.000 στρατιώτες στη Δυτική Όχθη κι έχουν μοιραστεί όπλα στους εποίκους, οι οποίοι έχουν εξαπολύσει ένα όργιο βίας στα παλαιστινιακά εδάφη.

Ομπάμα

Ο Ομπάμα, παρά τα «φιλοαραβικά» ανοίγματα του προηγούμενου διαστήματος, όταν κλήθηκε να πάρει θέση, υποστήριξε για άλλη μια φορά το κράτος του Ισραήλ, δείχνοντας ότι, παρά τα «καυγαδάκια», οι στρατηγικοί δεσμοί παραμένουν ακλόνητοι. Με το αμερικάνικο βέτο (αν χρειαστεί) εγγυημένο, η συνέχεια αναμένεται στη Γενική Συνέλευση, όπου η πλειοψηφία δύο τρίτων μπορεί να αναβαθμίσει την Παλαιστινιακή Αρχή σε «κράτος-παρατηρητή». Γύρω από αυτό το σενάριο ξεδιπλώνονται οι προσπάθειες των πιο «μετριοπαθών» να συμμαζέψουν τη διαμάχη, για να αποκατασταθεί η «ομαλότητα» των διαπραγματεύσεων. Ο Σαρκοζί πρότεινε τη χορήγηση καθεστώτος κράτους-παρατηρητή στην Παλαιστινιακή Αρχή, μαζί με την άμεση επανέναρξη των δια-

πραγματεύσεων που θα προβλέπουν οριστική συμφωνία μέσα σε ένα χρόνο. Το Κουαρτέτο (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ) εργάζεται πυρετωδώς για να επαναφέρει τις δύο πλευρές στο τραπέζι. Ακόμα και πρώην Αμερικανοί αξιωματούχοι όπως ο Κλίντον και ο Γκέιτς έχουν κριτικάρει ανοιχτά τον Νετανιάχου πως κλωτσά μεγάλες ευκαιρίες για το Ισραήλ με την αδιαλλαξία του. Μέσα στο ίδιο το σιωνιστικό κατεστημένο, αυξάνονται οι φωνές ενάντια στην «τρέλα» του Νετανιάχου και οι εκκλήσεις να ξαναρχίσει ο διάλογος.

Ελπίδες

Στην ίδια στην Παλαιστίνη, μετά από δεκαετίες βίαιης καταπίεσης και με την «ειρηνευτική διαδικασία» να έχει χρεοκοπήσει, πολλοί Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν την ψηφοφορία στον ΟΗΕ, ως ένα μέσο να προβληθεί ο αγώνας τους. Ιδιαίτερα η «μονομέρεια» της πρωτοβουλίας (καθώς προχώρησε σε πείσμα των αμερικανικών και των ισραηλινών απειλών) χειροκροτήθηκε από χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη. Σε πρακτικό επίπεδο, ο ίδιος ο Αμπάς έχει παραδεχτεί πως η αναγνώριση δεν θα σημαίνει ανεξαρτησία και πως το επόμενο βήμα είναι οι διαπραγματεύσεις. Το «κέρδος» της αναγνώρισης, σύμφωνα με αξιωματούχους της Παλαιστινιακής Αρχής, είναι πως η παλαιστινιακή πλευρά θα αναβαθμιστεί διπλωματικά, θα έχει πρόσβαση σε περισσότερους διεθνείς οργανισμούς και ως «κράτος» θα αυξήσει την πίεση στο Ισραήλ να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο. Όμως το πρόβλημα στον αγώνα των Παλαιστινίων ποτέ δεν ήταν η έλλειψη «νομικών επιχειρημάτων» και αποφάσεων από τους διεθνείς οργανι-

σμούς. Ο Νετανιάχου, σε μια θρασύτατη ομιλία, εμφανίστηκε ως «μόνιμο θύμα» του ΟΗΕ, τονίζοντας μια αλήθεια: Ότι οι 21 από τις 27 αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης καταδικάζουν το Ισραήλ. Το πρόβλημα είναι πως το Ισραήλ δεν έχει καμιά διάθεση να συμμορφωθεί στο «διεθνές δίκαιο» και –κυρίως– πως οι μεγάλες δυνάμεις και οι οργανισμοί τους δεν έχουν καμιά διάθεση να το υποχρεώσουν να συμμορφωθεί. Στο μεταξύ, μια πολύ μεγάλη μερίδα παλαιστινιακών οργανώσεων και αγωνιστών αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την πρωτοβουλία του Αμπάς για μια σειρά σοβαρούς λόγους.

Κίνδυνοι

Κορυφαίοι νομικοί προειδοποιούν πως υπάρχει ο κίνδυνος η PLO (που εκπροσωπεί τα 12 εκατομμύρια Παλαιστινίων που βρίσκονται κατακερματισμένοι στα κατεχόμενα, στη διασπορά, στα στρατόπεδα προσφύγων, στο κράτος του Ισραήλ) να αντικατασταθεί από ένα «κράτος» της Παλαιστινιακής Αρχής (που εκπροσωπεί μόνο τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης), κάτι που θα βάλει ταφόπλακα στις ιστορικές παλαιστινιακές διεκδικήσεις. Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι πως η Παλαιστινιακή Αρχή εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό της. Η Χαμάς και η Τζιχάντ έχουν καταγγείλει πως η πρωτοβουλία είναι «ατομική» και όχι «παλαιστινιακή», ενώ και οι οργανώσεις της παλαιστινιακής Αριστεράς που στήριξαν την κίνηση, εστιάζουν την κριτική τους σε αυτό το σημείο. Ο Αμπάς δεν εκπροσωπεί τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ και η εξουσία του στη Δυτική Όχθη στηρίζεται στο πραξικόπημα που οργάνωσε μετά την εκλο-

γική νίκη της Χαμάς το 2006. Η ίδια η προεδρία του Αμπάς έχει λήξει από το 2010, αλλά δεν έχουν ξαναγίνει εκλογές. Η ειρωνεία είναι πως ενώ ο Αμπάς, πιεζόμενος από την αυξανόμενη μαχητικότητα ενάντια στο Ισραήλ, επεδίωκε να μεταφέρει την πρωτοβουλία κινήσεων από τους δρόμους στις «ακίνδυνες» διαπραγματεύσεις, δέχεται πλέον πυρά πως «αποσταθεροποιεί περισσότερο την περιοχή». Πράγματι, στο τοπίο των αραβικών εξεγέρσεων, ακόμα και αυτή η διπλωματική ενέργεια του Αμπάς μπορεί άθελά της να προκαλέσει κύμα αγώνων στη Γάζα, τη Ναμπλούς, την Ιερουσαλήμ, το Αμάν, τη Βηρυττό, το Κάιρο... Και εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα. Είναι δεδομένο πως οι διαπραγματεύσεις θα ξανα-ανοίξουν και πως η προδοτική ηγεσία της Φατάχ είναι χρεοκοπημένη ακόμα και ως «διαπραγματευτική ομάδα». Η ιστορική διαδρομή των «ειρηνευτικών συνομιλιών» έχει δείξει πως, όσο ο αγώνας περιορίζεται σε εκκλήσεις προς τις ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ευθύνονται για το δράμα των Παλαιστινίων, το Ισραήλ κερδίζει.

Αραβικές εξεγέρσεις Το ευχάριστο είναι πως ο «άλλος δρόμος» χαράσσεται από τις αρχές του 2011 με τις αραβικές εξεγέρσεις. Η αραβική εργατική τάξη είναι η πιο πολύτιμη «εξωτερική βοήθεια» των Παλαιστινίων. Και αυτό πια δεν είναι μια μακρινή προοπτική, αλλά μια πραγματική δύναμη στους δρόμους, που ήδη ανατρέπει τους συσχετισμούς δυνάμεων σε βάρος του Ισραήλ και δείχνει πως ο δρόμος της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης δεν περνά από τον ΟΗΕ, αλλά από το Κάιρο.

Αριστερή στροφή στη Δανία

Στις εκλογές στη Δανία ηττήθηκε η δεξιά κυβέρνηση των Φιλελεύθερων, που τη στήριζε το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα, μετά από 10 χρόνια στην εξουσία. Το άθροισμα των Σοσιαλδημοκρατών, των Σοσιαλφιλελεύθερων, του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Κόμματος και της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας σχηματίζει πλειοψηφία. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που δείχνει αριστερή στροφή στη χώρα, καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες, που θα ηγηθούν της νέας κυβέρνησης, έκαναν προεκλογική εκστρατεία υποστηρίζοντας την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και την αύξηση των κοινωνικών δαπανών. Στα ευχάριστα, και ενδεικτικό επίσης της αριστερόστροφης διάθεσης, ήταν η επιτυχία της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας που τριπλασίασε τα ποσοστά της (6,7% από 2,2%) και τους βουλευτές της (12 από 4). Μαζί με τα εργατικά αιτήματα και την επιμονή στη φορολόγηση των πλουσίων και των εταρειών, ρόλο έπαιξε στην επιτυχία της και η ενασχόληση με τους μετανάστες (ενώ το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα είδε τα ποσοστά του να πέφτουν). Το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα στηρίξει το σχηματισμό της κεντροαριστερής κυβέρνησης, χωρίς να συμμετέχει και χωρίς να δίνει «λευκή επιταγή»...

Χιλή: Συγκρούσεις μέσα στα σχολεία

Στη Χιλή η νεολαία παραμένει στους δρόμους, με διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών. Σε ένα δήμο του Σαντιάγκο, την Προβιντέντσια, η δήμαρχος ζήτησε από την αστυνομία να σπάσει τις μαθητικές καταλήψεις. Τα σχολεία «άνοιξαν» γεμάτα μπάτσους στα προαύλια, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των μαθητών, που, με καρέκλες και θρανία, υπερασπίστηκαν τα σχολεία τους. Οι διαπραγματεύσεις, που ξεκίνησε ο δεξιός πρόεδρος Πινιέρα, έχουν βρει τείχος, καθώς φοιτητές και μαθητές, αφού κατέθεσαν τις προτάσεις τους, αρνούνται να διαπραγματευτούν με τους πιεστικούς όρους της κυβέρνησης για τερματισμό των κινητοποιήσεων...

«Χειμώνας της δυσαρέσκειας»

Αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο ενός νέου «χειμώνα της δυσαρέσκειας» βρίσκεται η Βρετανία. Η συνομοσπονδία TUC, σε πρόσφατη συνδιάσκεψη, επικύρωσε τη συντονισμένη δράση των κλάδων. Δεκάδες συνδικάτα οργανώνουν ψηφοφορίες ανάμεσα στα μέλη τους και παντού διαμορφώνονται πλειοψηφίες που δίνουν εντολή για απεργιακές κινητοποιήσεις. Στις 30 Νοέμβρη προγραμματίζεται η πρώτη μεγάλη 24ωρη, στην οποία δηλώνουν συμμετοχή όλο και περισσότερα συνδικάτα, ζωντανεύοντας την προοπτική μιας γενικής απεργίας. Η μαζικότητα των προηγούμενων κινητοποιήσεων έχει ξεσηκώσει τον εργατόκοσμο που απαιτεί συνέχεια, ενώ η δριμύτητα της επίθεσης Κάμερον κάνει και τους πιο «μετριοπαθείς» συνδικαλιστές να οργανώνουν απεργίες (για άλλη μια φορά χωρίς τη στήριξη του Εργατικού Κόμματος) και να προειδοποιούν για παρατεταμένο αγώνα μέχρι το καλοκαίρι…

Εκτελέστηκε ο Τρόι Ντέιβις

Ο Τρόι Ντέιβις, καταδικασμένος σε θάνατο από το 1989 για τη δολοφονία ενός αστυνομικού, εκτελέστηκε σε φυλακή της πολιτείας της Τζόρτζια. Οι καταγγελίες των συνηγόρων του για ψευδή στοιχεία και το γεγονός ότι 7 από τους 9 μάρτυρες ανακάλεσαν τις καταθέσεις τους, δηλώνοντας ότι πιέστηκαν να τον «αναγνωρίσουν», δεν επανεξετάστηκαν ποτέ από τη Δικαιοσύνη. Μέχρι την τελευταία στιγμή, χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν με κάθε μέσο ενάντια στην εκτέλεσή του. Ο δυτικός «πολιτισμός» έδειξε για άλλη μια φορά τη βαρβαρότητά του. Ο Τρόι Ντέιβις όλα αυτά τα χρόνια έγινε σύμβολο του αγώνα ενάντια στην θανατική ποινή. Στο τελευταίο του μήνυμα προς τον «έξω κόσμο», λίγο πριν εκτελεστεί, έγραψε: «Η μάχη για τη δικαιοσύνη δεν σταματά με εμένα. Η μάχη δίνεται για όλους τους Τρόι Ντέιβις πριν από μένα και για όλους εκείνους που θα έλθουν ύστερα από εμένα»...

14 • νεολαία

νέα από τις σχολές Αθήνα

Στην Αθήνα, μπαίνοντας στην 5η εβδομάδα των φοιτητικών καταλήψεων και γενικών συνελεύσεων, σε αρκετές σχολές συνεχίζουν να υπερψηφίζονται τα ενωτικά πλαίσια, τα οποία καλούν τους φοιτητές να συνεχίσουν τις καταλήψεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Φιλοσοφική, το Μαθηματικό και το ΕΜΠ (εκτός από το τμήμα τον Πολιτικών Μηχανικών στο οποίο, μετά από συγκέντρωση υπογραφών, έσπασαν την εξεταστική και ορίστηκε καινούργια γενική συνέλευση για τη Δευτέρα 26/9). Παρά το γεγονός ότι και στο Πάντειο έληξε την προηγούμενη εβδομάδα η κατάληψη, πάρθηκε απόφαση να προχωρήσουν σε κοινή συνέλευση φοιτητών, εκπαιδευτικών και διοικητικού προσωπικού εν μέσω εξεταστικής, σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν την κατάσταση.

Τοπικές εκδηλώσεις λαϊκών συνελεύσεων

Στο πλαίσιο των προσπαθειών για τη σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το κίνημα των πλατειών έχουν γίνει αξιοσημείωτες ενέργειες. Την Τρίτη 20/9 πραγματοποιήθηκε, παρά την κακοκαιρία, κοινή πορεία των φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ με τη λαϊκή συνέλευση Ζωγράφου, με σκοπό την ενημέρωση του κόσμου και τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου αντίστασης. Για την ίδια μέρα είχε προγραμματιστεί κοινή εκδήλωση της λαϊκής συνέλευσης Αιγάλεω σε συνεργασία με το ΤΕΙ Αθηνών και διάφορους εκπαιδευτικούς φορείς (καθηγητές, μαθητές), η οποία αναβλήθηκε λόγω βροχής, αλλά θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26/9.

Πανελλαδικό συλλαλητήριο

Την Πέμπτη 22/9, πάνω από 2.000 φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι συμμετείχαν στο Πανελλαδικό Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο. Παρά την 24ωρη απεργία των ΜΜΜ και την προκλητική στάση των αστυνομικών δυνάμεων, οι παρευρισκόμενοι δεν πτοήθηκαν, αλλά συνέχισαν δυναμικά να φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Συντονιστικό Καταλήψεων

Μετά το τέλος της πορείας, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος το Πανελλαδικό

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Συντονιστικό Καταλήψεων και Γενικών Συνελεύσεων. Εκτός από την ενημέρωση για την κατάσταση των σχολών σε όλη την Ελλάδα, η συζήτηση επεκτάθηκε στη γενικότερη τρομοκρατία που υφίσταται αυτή τη στιγμή η κοινωνία τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα ΜΜΕ, με εκβιαστικά διλήμματα για χρεοκοπία και για χάσιμο εξαμήνου και εξεταστικών περιόδων. Στο τέλος της κουβέντας τονίστηκε η σημασία της συνέχισης των καταλήψεων και των κινητοποιήσεων, αλλά και η συγκρότηση πρωτοβουλιών σε όλες τις σχολές, καθώς και η μετατροπή των Προπυλαίων σε κέντρο αγώνα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.

Θεσσαλονίκη

Στη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ, συνεχίζουν να τελούν υπό κατάληψη αρκετές σχολές, μεταξύ των οποίων το Χημικό και το τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, με τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών να στηρίζουν τα ενωτικά πλαίσια. Σε αντίθεση το ΠΑΜΑΚ, στο οποίο για πολύ καιρό δεν γίνονταν κινητοποιήσεις και αφού έγινε κατάληψη για λίγο, τελικά μπήκε στην εξεταστική περίοδο. Πραγματοποιήθηκε πανεκπαιδευτική πορεία.

Ηράκλειο

Από την προηγούμενη εβδομάδα έχουν λήξει οι καταλήψεις στο Φυσικό και στο Βιολογικό, επειδή δεν υπήρχε απαρτία, οπότε δεν πραγματοποιήθηκαν οι συνελεύσεις. Παρ’ όλα αυτά, στις 21/9, με πρωτοβουλία του Συντονιστικού Καταλήψεων του Φυσικού, Βιολογικού και του ΔΣ της ΕΛΜΕ, πραγματοποιήθηκε κοινή εκδήλωση με θέμα «Η παιδεία στην εποχή του Μνημονίου».

Με δελτίο τύπου η «Πρωτοβουλία για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία» στηρίζει τις καταλήψεις, τις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών, όπως και όλες τις μορφές αγώνα μέχρι την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου. Παράλληλα, υπερασπίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο και καλεί τον κόσμο να συμμετέχει στις δράσεις της επιτροπής «Δεν πληρώνω τα χαράτσια», ενώ καταγγέλλει την τρομοκρατία και την προσπάθεια καταστολής των φοιτητικών καταλήψεων και κινητοποιήσεων.

χοι 407, ωρομίσθιοι καθηγητές ΤΕΙ, μεταπτυχιακού, φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές). Μετά ακολούθησε συζήτηση για δράσεις. Αποφασίστηκε να υπάρχει συστηματική δράση στο κέντρο της πόλης, με εξορμήσεις πληροφόρησης, ιδιαίτερα στα σχολεία. Θα οριστεί ημερομηνία για κεντρική εκδήλωση στο κέντρο της Πάτρας, ενώ η Πρωτοβουλία θα κάνει παρέμβαση σε σωματεία και σε διάφορους εργασιακούς χώρους (ιδιαίτερα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης).

Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ στο Πανελλαδικό Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο στις 22/9, η οποία κήρυξε 4ωρη στάση εργασίας, για να διαμαρτυρηθεί μαζί με τους φοιτητές κατά της πολιτικής των μνημονίων. Εκεί βρέθηκε, μαζί με τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, και η επιτροπή σωματείων, κινήσεων και συνελεύσεων «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε».

Της Μυρτώς Σιδέρη

ια πέμπτη εβδομάδα συνεχίζονται οι φοιτητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Παρά τη συνεχή συκοφάντηση του φοιτητικού κινήματος τόσο από τα αστικά κόμματα, όσο και από τα ΜΜΕ, 156 σχολές τελούν ακόμα υπό κατάληψη. Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι προσπάθειες των φοιτητικών συλλόγων για «άνοιγμα» στην κοινωνία και συνάντησή τους με τα υπόλοιπα κομμάτια που αντιστέκονται στην επίθεση κυβέρνησης και τρόικας. Ειδικότερα, αρκετοί εκπρόσωποι σωματείων (καθηγητές, εργαζόμενοι στους δήμους, υγειονομικοί κ.ά. ), αλλά και μέλη λαϊκών συνελεύσεων, χαιρετίζουν τις γενικές συνελεύσεις των σχολών και δηλώνουν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των φοιτητών. Όμως και φοιτητέςτριες πηγαίνουν σε διάφορους εργασιακούς χώρους, για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και την πρόθεσή τους να συμπορευτούν με τους εργαζόμενους στον αγώνα για ανατροπή της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επίσκεψη των «Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα» στο Δημαρχείο Ζωγράφου, για να προπαγανδίσουν τις θέσεις τους ενάντια στο νόμο πλαίσιο. Οι τελευταίοι ζήτησαν και ψήφισμα συμπαράστασης από το σωματείο του Δήμου, ενώ παρόμοια προσπάθεια έγινε και με

την παρουσία των ΦΕΣ στη συνεδρίαση του σωματείου στον Ερυθρό Σταυρό. Την Τρίτη 20/9, πραγματοποιήθηκε κοινή πορεία στην περιοχή του Ζωγράφου φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, μαζί με την Ανοιχτή Συνέλευση κατοίκων. Ανάλογες ενέργειες έχουν γίνει και στη Θεσσαλονίκη, όπου φοιτητές και φοιτήτριες από τις κατειλημμένες σχολές του ΑΠΘ παρενέβησαν στη ΔΕΗ της οδού Αγίου Δημητρίου, αναρτώντας ένα μεγάλο πανό κατά μήκος του κτιρίου, το οποίο έγραφε: «Ρεύμα, παιδεία, υγεία και νερό εμπόρευμα δεν είναι, ανήκουν στο λαό». Επίσης προέτρεψαν τους υπαλλήλους να μην εισπράξουν το νέο χαράτσι για τα ακίνητα.

Τα ενθαρρυντικά αυτά βήματα αποδεικνύουν ότι ο μόνος ασφαλής δρόμος για την ανατροπή των άδικων μέτρων και της ίδιας της κυβέρνησης, είναι το κοινό μέτωπο αγώνα εργαζόμενων και νεολαίας. Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, καταλαβαίνοντας αυτή την ανάγκη, απεύθυνε ανοιχτό κάλεσμα σε γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, εργαζόμενους, το οποίο μοιράστηκε πλατιά και μεταξύ άλλων έγραφε: «Αγωνιζόμαστε για να μπορεί η νεολαία είτε έχει σπουδάσει, είτε όχι, να μην είναι άνεργη και να ζει με αξιοπρέπεια από μία μόνο δουλειά. Αγωνιζόμαστε για να μην αμείβονται οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, να μην απολύονται, για να μας επιστρέψουν όλα όσα μας κλέβουν οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά, οι επιχειρηματίες όλα αυτά τα χρόνια». Το επόμενο ραντεβού φοιτητών και εργαζόμενων είναι στις δύο μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 5 και στις 19 Οκτωβρίου.

Οι πανεπιστημιακοί μαζί με τους φοιτητές

Πρωτοβουλία Αγώνα

Πρωτοβουλία Αγώνα στην Πάτρα Στην Πάτρα οι περισσότερες σχολές, μαζί και τα τμήματα των Μηχανολόγων Μηχανικών, της Διοίκησης Επιχειρήσεων και του Φυσικού, συνεχίζουν τις μαζικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις. Απέχουν το Παιδαγωγικό, η Ιατρική και το τμήμα των Νηπιαγωγών. Στις 21/9 έγινε η εκδήλωση-ανοικτή συνέλευση της «Πρωτοβουλίας Αγώνα για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία» στην πρυτανεία Πάτρας. Μαζεύτηκαν 150 άτομα και μίλησαν από όλες τις βαθμίδες εκπαιδευτικοί (συμβασιού-

Φοιτητές-Εργατιά μια φωνή και μια γροθιά

Επιμέλεια: Μυρτώ Σιδέρη

Του Δημήτρη Μπάρκα

άθε προσπάθεια της Διαμαντοπούλου να βρει στήριξη στο νέο νόμο από τους πανεπιστημιακούς έχει πέσει στο κενό. Η αντίδραση απέναντι στην κατεδάφιση του πανεπιστημίου είναι καθολική, ενώ ακόμη και οι ελάχιστοι που υπογράφουν κείμενα για «ανοικτές σχολές», δεν τολμούν να υποστηρίξουν το υπουργείο. Αποτέλεσμα των αντιδράσεων –αλλά και του κινήματος των καταλήψεων– ήταν και η μη υπογραφή διαπιστωτικών πράξεων (πρώτη εφαρμογή του νόμου βάσει χρονοδιαγράμματος του υπουργείου) από 17 στους 19 πρυτάνεις, επικαλούμενοι είτε εναντίωση στο νόμο, είτε τεχνικές δυσκολίες, όπως την άρνηση όλων των προηγούμενων πρυτανικών αρχών (ακόμα και του… Μπαμπινιώτη) να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής.

Συντονισμός Όμως οι αντιδράσεις δεν περιορίζονται στα διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων. Ήδη σχεδόν όλοι οι σύλλογοι Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού της χώρας έχουν εκφραστεί αρνητικά, ενώ προχώρησαν στο συντονισμό μεταξύ τους, αναγνωρίζοντας ότι η

ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ δεν πρόκειται να προβάλλει την παραμικρή αντίσταση. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δύο μαζικές συναντήσεις με πανεπιστημιακούς από 25 συλλόγους καθηγητών πανελλαδικά. Στόχος των συναντήσεων μέχρι στιγμής είναι να ακουστεί «η πραγματική φωνή των καθηγητών», η στήριξη των κινητοποιήσεων των φοιτητών, καθώς και η ανταλλαγή εμπειριών για τις πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί σε κάθε πανεπιστήμιο και πόλη. Ήδη η εμφάνιση ενός μπλοκ καθηγητών ενάντια στο νόμο βοήθησε στο κλίμα των Γενικών Συνελεύσεων.

Απεργία Όμως είναι κρίσιμο να γίνει ένα βήμα παραπέρα από πλευράς των συλλόγων των καθηγητών, με κλιμάκωση των δράσεων και απεργιακή δράση. Οι φοιτητικές καταλήψεις από μόνες τους δεν μπορούν να συντηρήσουν το κίνημα. Αντίθετα, μια απεργιακή κλιμάκωση των πανεπιστημιακών θα δώσει ξεκάθαρα το μήνυμα στην κοινωνία ότι δεν υπάρχει καμία συναίνεση στο νόμο και θα τονώσει το κλίμα μέσα στο φοιτητόκοσμο. Το έδαφος ανάμεσα στους καθηγητές είναι πρόσφορο. Όπως μας δήλωσε ο Τάκης Πολίτης, συντονιστής της πανελλαδικής συνάντησης και Γραμματέας του Ενιαίου

Συλλόγου ΔΕΠ Θεσσαλίας: «Η συντριπτική πλειοψηφία των πανεπιστημιακών είτε για λόγους ιδεολογικής αντίθεσης, είτε λόγω ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας, είτε λόγω μισθολογικών αναγκών, καταδικάζει το νόμο-πλαίσιο και την πολιτική της κυβέρνησης. Όλα αυτά τα κομμάτια χρειάζεται να συντονίσουμε τη δράση μας. Είμαστε ένα κομμάτι του ποταμού που ρέει, μαζί με φοιτητές και εργαζόμενους».

Πρωτοβουλίες Είναι εξαιρετικά θετικό πως το συντονιστικό των καταλήψεων στην τελευταία του απόφαση καλεί σε όλες τις σχολές στη «συγκρότηση πρωτοβουλιών με φοιτητές, μεταπτυχιακούς, μέλη ΔΕΠ, συμβασιούχους», ώστε να παρασυρθεί όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα σε συντονισμένη δράση. Ήδη κάτι τέτοιο γίνεται στην Αθήνα με την «Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια Παιδεία». Αντίστοιχη πρωτοβουλία έχει ξεκινήσει επιτυχημένα και στην Πάτρα, οι πρώτες προσπάθειες γίνονται στο Ηράκλειο και άλλες πόλεις, αλλά πλέον και μέσα στις σχολές στήνονται νέες πρωτοβουλίες (όπως στα πανεπιστήμια Αιγαίου, Ιόνιου, Θεσσαλίας). Αυτές οι αποφάσεις δεν πρέπει να μείνουν στα χαρτιά, αλλά να γίνουν όπλο ανατροπής του νόμου.

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 28 Σεπτέμβρη 2011

Το πανό της ΚΑΡ και του ΚΣΜ στη μεγάλη κινητοποίηση στις 28 Ιούνη στο Σύνταγμα.

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Στη Νέα Σμύρνη, 40 μεταφερόμενοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής οργάνωσαν την προηγούμενη εβδομάδα «συγκέντρωση» με συνθήματα ενάντια στα συνδικάτα και την Αριστερά, τραμπουκίζοντας κατοίκους. Με πρωτοβουλία της λαϊκής συνέλευσης Ν. Σμύρνης και τη συμμετοχή της τοπικής ΕΛΜΕ, του Συλλόγου δασκάλων, της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και αντιφασιστών/ τριών της περιοχής, το Σάββατο 24/9 έγινε αντιφασιστική συγκέντρωση 150 ατόμων και πορεία στους δρόμους της Ν. Σμύρνης, με κεντρικό σύνθημα: «Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές – Ντόπιοι και μετανάστες ενωμένοι απέναντι στα μνημόνια και τα χαράτσια». NNN

Για την τακτική του αντιφασιστικού αγώνα σήμερα Του Παναγιώτη Λίλλη

σο βαθαίνει η κρίση και η κοινωνική πόλωση, τόσο οξύνεται ο πολιτικός χαρακτήρας της. Το δίλημμα της κρίσης είναι ποια διέξοδος και ποιος θα την πληρώσει. Οι «από πάνω» ή οι «από κάτω»; Προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά; Η βάση υποστήριξης της κυβέρνησης στενεύει συνέχεια και το όπλο της καταστολής δεν αρκεί, για να ανακόψει τη μαζική λαϊκή διαμαρτυρία. Γι’ αυτό χρειάζονται και άλλα όπλα και ένα απ’ αυτά είναι ο ρατσισμός. Σ’ αυτό το περιβάλλον δρα και αναπτύσσεται η άκρα δεξιά.

Ακροατήρια Ο φασιστικός χώρος δεν εξαντλείται στη Χρυσή Αυγή και σε κάποιες άλλες συμμορίες... Η κεντρική δύναμη του χώρου είναι το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Όλες αυτές τις οργανώσεις και τα σχήματα μπορεί να χωρίζουν ζητήματα τακτικής, αλλά έχουν την ίδια ιδεολογική αναφορά στη ράτσα και το αίμα. Ο φασιστικός χώρος μοιράζεται και το ίδιο κοινωνικό ακροατήριο: μεγάλα εκλογικά ποσοστά στα σώματα ασφαλείας (ένοπλες δυνάμεις και αστυνομία), στα μεσαία στρώματα που συντρίβονται από την κρίση (ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες κ.λπ.) και απομονωμένους και νικημένους ανθρώπους. Σ’ όλους αυτούς τα φασιστικά μηνύματα σερβίρονται με την καλλιέργεια φόβου για τους μετανάστες εργάτες (εγκληματικότητα, αρρώστιες κ.λπ.). Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι ο φασιστικός χώρος βρίσκεται σε εσωτερική αναδιάταξη δυνάμεων, με ανερχόμενη δύναμη τη Χρυσή Αυγή και σε κάθοδο το ΛΑΟΣ. Ταυτόχρονα έχουμε δραστηριοποίηση μεγαλύτερων δυνάμεων και αύξηση των επιθέσεων σε μετανάστες, ενώ η ρητορική των φασιστών γίνεται όλο και πιο αντικομουνιστική και αντισυνδικαλιστική. Δύο είναι όμως τα πιο σημαντικά ζητήματα από την πρόσφατη εμπειρία της νεοφασιστικής δράσης. Πρώτο, η «περίεργη» στάση της αστυνομίας που έχει προκαλέσει ερωτήματα για ανοχή στη φασιστική βία. Δεύτερο, οι λεγόμενες

«επιτροπές κατοίκων» εναντίον των μεταναστών, όπου, εκτός από φασίστες, συμμετέχουν και συνεργάζονται επίσης στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Όποιος θέλει να πολεμήσει το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή, πρέπει να ξεκινήσει από το «χαράτσι του Βενιζέλου»... Αυτό σημαίνει ένα διπλό, αλλά ξεκάθαρο καθήκον.

Όλα αυτά έχουν προκαλέσει ερωτήματα στο ριζοσπαστικό αριστερό κομμάτι εργατών και νεολαίας για την ουσία της φασιστικής απειλής και τον τρόπο απάντησης που πρέπει να υιοθετήσουμε.

Πρώτο, συμμετέχουμε, υποστηρίζουμε και οξύνουμε κάθε ζήτημα ταξικής πάλης ενάντια στο Μνημόνιο. Αυτό σημαίνει ότι το αντιφασιστικό κίνημα ρίχνει τις ρίζες του στην πλατεία Συντάγματος με τους «Αγανακτισμένους», στις επιτροπές «Δεν Πληρώνω», στις εργατικές απεργίες και κινητοποιήσεις, στις φοιτητικές καταλήψεις. Οι ταξικοί αγώνες είναι ο τάφος των φασιστών κάθε είδους, γιατί διαιρούν βαθιά και διαλύουν τη συνοχή τους σε αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα.

Ο φασιστικός κίνδυνος Οι φασιστικές οργανώσεις βρίσκονται πολύ μακριά από την εξουσία. Επίσης ο φασιστικός χώρος απέχει πολύ απ’ το να μπορεί να επιβάλει την ατζέντα του. Προσπαθεί να δημιουργεί διάφορα επεισόδια, αλλά αυτά δεν μπορούν να κερδίσουν την εθνική προσοχή. Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να υποτιμούμε τη δυναμική ανάπτυξης των φασιστών. Στη λογική της υποτίμησης του φασιστικού κινδύνου κινείται ο αντιφασισμός που δίνει προτεραιότητα στα στρατιωτικά μέσα αντιπαράθεσης και πολλές φορές παίρνει τη μορφή κεντρικών αποσπασματικών κινητοποιήσεων. Αυτή η γραμμή έχει να επιδείξει αρκετές μαχητικές επιτυχίες, όλες τους όμως στιγμιαίες και μερικές. Αν και ο «στρατιωτικός ισολογισμός» είναι θετικός μέχρι στιγμής, αυτό δεν εμπόδισε καθόλου την ανάπτυξη και την ισχυροποίηση των φασιστών. Στην αντίθετη κατεύθυνση και με μια μεγάλη δόση πανικού είναι η προσέγγιση που βλέπει τον αντιφασισμό σαν ένα πανδημοκρατικό κίνημα, ανεξάρτητο από τις ταξικές μάχες της περιόδου. Στον πυρήνα της αυτή η λογική αντιμετωπίζει το φασισμό σαν ένα πολιτικό ρεύμα ενάντια στη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία και όχι σαν αντεργατική αντιδραστική δύναμη. Σ’ αυτή τη βάση αναζητούνται συμμαχίες όσο το δυνατόν πιο πλατιές και χαλαρές, με τους λιγότερο κινηματικούς προσδιορισμούς. Δεν υπάρχουν αποτελέσματα όμως που να συνηγορούν υπέρ αυτής της επιλογής.

Αντιφασιστική τακτική Κατά τη γνώμη μας, η αφετηρία μιας αποτελεσματικής αντιφασιστικής τακτικής πρέπει να είναι τα ταξικά ζητήματα.

Δεύτερο, πάνω σ’ αυτό κτίζουμε μια τακτική περικύκλωσης των φασιστών, αποκαλύπτοντας τις προτάσεις και τα συνθήματά τους: Ενώ ζητούν δουλειά μόνο για τον «Έλληνα εργάτη», δεν λένε τίποτα για τους εργοδότες, που είναι Έλληνες και κάνουν τις απολύσεις, κλέβουν τα ένσημα, δεν πληρώνουν φόρους και πλουτίζουν συνέχεια σε βάρος όλων των εργαζόμενων τάξεων. Τρίτο, σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής και πολιτικής κρίσης η δράση των φασιστών θα κλιμακωθεί και θα επεκταθεί από τους μετανάστες στους ακτιβιστές της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Οποιαδήποτε απάντηση μπορούμε να δώσουμε, πρέπει να έχει κέντρο τη μεγαλύτερη κινητοποίηση των λαϊκών μαζικών οργανώσεων (συνδικάτα, σύλλογοι κ.λπ.) και τη μαχητική συσπείρωση των αντιφασιστών ακτιβιστών. Το τελευταίο σημαίνει ότι την περιφρούρηση και τη δημοκρατική αυτοάμυνα δεν την παραχωρούμε στην αστυνομία. Ένα αντιφασιστικό κίνημα που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του, αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστεί. Τέλος δεν πρέπει να ξεκόψουμε την αντιφασιστική δράση από την αντικαπιταλιστική προοπτική. Χωρίς τη σοσιαλιστική στρατηγική ο αντιφασισμός θα μείνει ένα κίνημα με στενό ορίζοντα και άρα ευάλωτο «εσωτερικά» να πέσει σε λάθη τακτικής κάθε είδους. Γιατί, όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, «η μήτρα που γεννάει το φασισμό είναι ο καπιταλισμός».

Η δίκη μελών της Ομάδας Υποβρύχιων Καταστροφών, που είχαν φωνάξει ρατσιστικά συνθήματα όπως «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ», στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αναβλήθηκε. Η Χρυσή Αυγή ήταν σύσσωμη στο δικαστήριο για συμπαράσταση στους διωκόμενους αγωνιστές… NNN Στην Κόρινθο διοργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, το Σαββατοκύριακο 17-18 Σεπτέμβρη. Έγινε πλούσια συζήτηση γύρω από το αν το πρόβλημα είναι οι μετανάστες ή ο ρατσισμός, καθώς και για την απάντηση που αρμόζει στις φασιστικές συμμορίες. Πάνω από 2.000 ντόπιοι και μετανάστες επισκέπτες συζητήσαμε και διασκεδάσαμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Μετά από τις φασιστικές επιθέσεις σε Ασπρόπυργο, Κόρινθο και Λουτράκι, η σημασία του φεστιβάλ είναι προφανής. Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Κορίνθου υποσχέθηκε τη συνέχιση των αντιρατσιστικών δράσεων και την άμεση λειτουργία του πρώτου σχολείου ελληνικών για μετανάστες στην Κόρινθο. Πάντα τέτοια… NNN Αφγανός μαχαιρώθηκε δίπλα στην καρδιά στον Άγιο Παντελεήμονα. Για πρώτη φορά συνελήφθη ο φασίστας δράστης και δύο συνεργοί του, αν και δεν βρέθηκε το μαχαίρι! Ανάμεσά τους γνωστή «αγανακτισμένη κάτοικος» που έχει συμμετάσχει σε πολλά γεγονότα ρατσιστικής βίας τα τελευταία χρόνια. Μετά από δύο αναβολές, το αυτόφωρο δικαστήριο ορίστηκε για τις 27/9. NNN Όσοι ισχυρίζονταν πως θα «πλημμυρίσουμε» από τους «λαθρο»-μετανάστες, ας κοιτάξουν λίγο τις στατιστικές των φίλων τους στα σώματα ασφαλείας. Στην πραγματικότητα, πολλαπλάσιοι μετανάστες επιχειρούν να φύγουν από την Ελλάδα από όσους εισέρχονται, λόγω της κρίσης και της ανεργίας. Αυτό προκύπτει και από έκθεση του λιμενικού σώματος, καθώς το πρώτο οκτάμηνο του 2011 συνελήφθησαν όλοι κι όλοι 583 μετανάστες που επιχειρούσαν να περάσουν τα θαλάσσια σύνορα από τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη. Ο αριθμός όσων συνελήφθησαν, καθώς επιχειρούσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα από θαλάσσιες οδούς στο ίδιο διάστημα, ήταν 3.167… NNN Στη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται έκθεση γύρω από την εβραϊκή παρουσία στην πόλη ανά τους αιώνες. Το ελληνικό κράτος, που συνέβαλε στο διωγμό των Εβραίων το 1917 και το 1943, θυμήθηκε τώρα ότι η Θεσσαλονίκη υπήρξε πολυπολιτισμική. Μήπως επειδή θέλει να συσφίξει τις αναβαθμισμένες σχέσεις του με το Ισραήλ; NNN Μετά το μακελειό στη Νορβηγία, το κόμμα της «Προόδου», όπου θήτευσε ο νεοναζί Μπρέιβικ ως το 2005, καταποντίστηκε από το 17,5% στο 11%. Αύξηση σημείωσε το κυβερνών Εργατικό Κόμμα και οι Συντηρητικοί. Μικρά κόμματα της κεντροαριστεράς σημείωσαν μικρή αύξηση. Ο κόσμος αναγνώρισε πως οι εγκληματικές ιδεολογίες διαμορφώνουν εγκληματίες, αλλά εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό το ερώτημα αν η απάντηση σ’ αυτές είναι ο αστικός φιλελευθερισμός που τους άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην περίοδο της κρίσης…

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

28 Σεπτέμβρη 2011

www.dea.org.gr

Πανεκπαιδευτικό

μέτωπο ανατροπής ...σε σχολές

Του Γιώργου Κοκκινάρη

ο πανεπιστημιακό κίνημα έκλεισε ένα μήνα κινητοποιήσεων. Οι κατακτήσεις πολλές. Πάνω από 300 σχολές πανελλαδικά μπήκαν στη διαδικασία κατάληψης, ενώ 200 τμήματα συνεχίζουν ακόμα. Η κυβέρνηση ζει έναν εφιάλτη. Όσο οι καταλήψεις συνεχίζονται, δεν μπορεί να εφαρμόσει τον νόμο-έκτρωμα που ψήφισε για τα πανεπιστήμια. Ακόμα και οι πρυτάνεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αρνούνται, σύμφωνα με την τελευταία σύνοδο, να εφαρμόσουν τις διαταγές της Αννούλας. Γι’ αυτό ακριβώς η κυβέρνηση επιτίθεται στο άσυλο και γι’ αυτό χρησιμοποίησε άγρια καταστολή στις πορείες των φοιτητών και στα φοιτητικά μπλοκ στη ΔΕΘ. Μια ακόμα κατάκτηση είναι ότι εμφανίστηκε μια νέα γενιά αγωνιστών στα πανεπιστήμια που μαζικοποίησε τις γενικές συνελεύσεις (οι οποίες τα τελευταία χρόνια είχαν απομαζικοποιηθεί). Ταυτόχρονα αυτή η κατάσταση έσπειρε τη σύγχυση και τον πανικό στα επιτελεία της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, που άλλοτε «στηρίζουν» και άλλοτε σαμποτάρουν τον αγώνα. Κυρίως όμως για πρώτη φορά φάνηκε ότι είναι εφικτό να υπάρξουν ενωτικές πρωτοβουλίες εντός (καθηγητών-διοικητικών-φοιτητών), αλλά και εκτός πανεπιστημίων (μαθητές, συνελεύσεις και επιτροπές γειτονιών). Το δυναμικό πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου της εργασίας (εκπαιδευτικοί από πολλές βαθμίδες, ΠΟΕ-ΟΤΑ) είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων. Όμως η ορμή του φοιτητικού κινήματος σκοντάφτει πάνω σε υπαρκτά προβλήματα. Το μπλοκ αντικατάληψης που προβάλλεται πολύ από τα ΜΜΕ, την αντιδραστική στάση της ΚΝΕ, την προδοτική στάση της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ κ.λπ. Το πιο σοβαρό πρόβλημα όμως είναι η αδυναμία να γίνει πράξη το χιλιογραμμένο στα πλαίσια «κοινό μέτωπο φοιτητώνεργαζομένων» καταρχήν με τους εκπαιδευτικούς και κατά δεύτερον με ολόκληρη την κοινωνία.

Προοπτική Το ερώτημα που τίθεται είναι αν τελικά αυτή η πολιτική των περικοπών και της καταστροφής μπορεί να ανατραπεί. Η συμμετοχή του κόσμου, που φαίνεται σιγά-σιγά να μειώνεται, μεγαλώνει την πίεση και δείχνει ότι η κοινωνία,

εντός και εκτός του πανεπιστημίου, ζητά εγγυήσεις και έμπνευση για να θυσιάσει τα μαθήματα, το μεροκάματο κ.λπ. Το κλίμα αντικατάληψης, αν και κυρίως βασίζεται στην αντι-προπαγάνδα των ΜΜΕ και των παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, προκύπτει και από μια μερίδα του κόσμου που θέλει να πεισθεί για το πόσο σημαντικό και αποτελεσματικό είναι να αγωνίζεσαι, να αμφισβητείς. Απέναντί τους οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν αναβαθμισμένα καθήκοντα. Πρέπει να δυναμώσουν τα ενωτικά καλέσματα σε ΠΚΣ/ΜΑΣ, που εξακολουθούν να αρνούνται κοινές δράσεις με τους υπόλοιπους, στερώντας έτσι το κίνημα από μια μεγάλη δυναμική. Όσον αφορά τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της Αριστερής Ενότητας, έχουν φανεί πιο ώριμες από ό,τι στο παρελθόν και έχουν κάνει τα πρώτα βήματα για τον καλύτερο συντονισμό των φοιτητικών καταλήψεων με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης και όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους. Σωστά, στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων συζητήθηκε η ανάγκη εξωστρεφών δράσεων και σύνδεσης των φοιτητών με την υπόλοιπη κοινωνία και η απόφαση, που βγήκε, επαναλαμβάνει το κάλεσμα προς τους εργαζόμενους για κοινούς αγώνες. Όμως αυτό το κάλεσμα χρειάζεται να πάρει σάρκα και οστά, να μετατραπεί σε συγκεκριμένες δράσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση κάθε πρωτοβουλία συντονισμού (όπως η «Πρωτοβουλία για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία» σε Αθήνα και Πάτρα) πρέπει να στηριχθεί από τις καταλήψεις. Τα πλαίσια δράσης πρέπει να μαζικοποιούν την κατάληψη μέσω της στήριξης των κινητοποιήσεων σε κάθε χώρο και κάθε γειτονιά. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι «Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα» μέσα στις σχολές. Προτείνοντας εξωστρεφείς δράσεις που ενώνουν τους φοιτητές με την τοπική κοινωνία, οργανώνοντας επισκέψεις φοιτητών σε εργασιακούς χώρους, προβάλλοντας τα αιτήματα των φοιτητών σε εργατικές και λαϊκές συνελεύσεις, επιδιώκοντας το συντονισμό με τις μαθητικές καταλήψεις. Ο αγώνας των φοιτητών χρειάζεται να συνεχιστεί, ανεξάρτητα από τη μορφή και την ένταση που θα παίρνει ανά περιόδους. Τα πανεπιστήμια χρειάζεται να γίνουν ο πυλώνας αντίστασης κάθε μετώπου της κοινωνίας. Όλοι μαζί, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι μπορούμε να νικήσουμε.

...και σε σχολεία Της Κατερίνας Σεργίδου

«Ο

ι μαθητές της 1ης Λυκείου δεν έχουμε πάρει κανένα βιβλίο, τα παιδιά της 2ας πήραν μόνο τα βιβλία της χημείας και των μαθηματικών. Τις πρώτες μέρες οι καθηγητές, για να δείξουν την αντίθεσή τους με αυτή την κατάσταση, αρνούνταν να κάνουν μάθημα. Τελικά αρχίσαμε να κάνουμε κάποια μαθήματα με φωτοτυπίες. Ακόμα και αυτές όμως είναι δύσκολο να τις έχουμε, γιατί το σχολείο πούλησε το μεγάλο φωτοτυπικό λόγω έλλειψης χαρτιού. Στο μεταξύ τώρα πρέπει να πληρώσουμε και τα βιβλία των Αγγλικών. Δεν πάει άλλο με αυτή την κατάσταση. Χρειάζεται να γίνει κάτι κοινό, για να ξυπνήσουν μαθητές, γονείς και καθηγητές. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε κάτι». Αυτά μας δήλωσε η Γωγώ Πιστόλα, μαθήτρια στο 2ο Ενιαίο Λύκειο Κοζάνης, περιγράφοντας ακριβώς την κατάσταση που επικρατεί στα περισσότερα σχολεία της χώρας. Όσο περνούν οι μέρες, αυτό που μπορεί να φαινόταν σαν ένα κακό αστείο, γίνεται πραγματικότητα. Τα σχολεία δεν έχουν βιβλία και οι μαθητές καλούνται να καλύψουν την ύλη και να εξεταστούν μέσα από φωτοτυπίες που πολλές φορές αναγκάζονται να πληρώνουν. Γονείς, μαθητές και καθηγητές για ένα πράγμα μπορούν να είναι σίγουροι: Τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, αν δεν αντιδράσουν. Ευτυχώς οι πρώτες μαθητικές καταλήψεις είναι γεγονός. Φυσικά τα νούμερα αλλάζουν μέρα με τη μέρα, αλλά μέχρι τώρα στην Αθήνα πάνω από 100 σχολεία είναι υπό κατάληψη, στη Θεσσαλονίκη πλησιάζουν τα 70, ενώ τα περισσότερα σχολεία της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Άρτας και του Αγρινίου έχουν κατάληψη. Τα αιτήματα είναι παντού τα ίδια. Θέλουμε βιβλία, θέλουμε καθηγητές,

θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία. Αυτό που είναι εντυπωσιακό και πρωτοφανές είναι ότι για πρώτη φορά ένα μεγάλο κομμάτι γονιών και καθηγητών στηρίζει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, αφού είναι προφανές ότι τα μέτρα στρέφονται ενάντια σε κάθε εργατική οικογένεια και ότι αυτός που «κλείνει τα σχολεία» είναι η κυβέρνηση και όχι οι μαθητές. Ο Δημήτρης, από το 4ο Λύκειο Ζωγράφου, μας είπε στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 22/9: «Κατεβήκαμε γύρω στα 10 παιδιά από το σχολείο. Το πανό μας γράφει ότι η δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι υπόθεση της κοινωνίας. Δεν ήρθαμε κάτω μόνο για τα βιβλία. Είμαστε εδώ, γιατί βάζουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια, γιατί κόβουν τους μισθούς των γονιών μας, γιατί κλέβουν τις συντάξεις των παππούδων μας». Ο αγώνας των μαθητών είναι σημαντικός. Όμως για να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα είναι αναγκαίο να διευρυνθεί το μέτωπο των καταλήψεων και πάνω απ’ όλα να βρει ο αγώνας τους ουσιαστική στήριξη από τα πρωτοβάθμια σωματεία των καθηγητών και τους συλλόγους γονέων. Σε αυτή την κατεύθυνση οι συμβολικές και ξεχωριστές κινητοποιήσεις του ΣΑΣΑ (Συντονιστικό που ελέγχεται από την ΚΝΕ) δεν βοηθούν. Το ΣΑΣΑ επέλεξε για άλλη μια φορά να οργανώσει ξεχωριστές διαδηλώσεις. Οι «Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα» δίνουν τη μάχη για τη διεύρυνση των καταλήψεων και για την κοινή δράση μαθητών-καθηγητών-γονέων σε κάθε σχολείο και γειτονιά. Η απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 5 Οκτώβρη, στην οποία συμμετέχουν και οι καθηγητές, αλλά και τα βδομαδιάτικα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια είναι ευκαιρίες για να εκφραστεί και στο δρόμο το κοινό μέτωπο μαθητών-φοιτητών-εργαζομένων.

Δήλωση Του Δημήτρη Γιώτη, από Πρωτοβουλία Μαθητών 4ου ΓΕΛ-Γυμνασίου Ζωγράφου

«Κάνουμε κατάληψη για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας και να διεκδικήσουμε όσα μας αξίζουν και όσα θέλουν να μας πάρουν. Σε όσους μας έχουν κατηγορήσει ότι κλείνουμε τα σχολεία για χαβαλέ, απαντάμε ότι τα σχολεία δεν τα κλείνουμε εμείς, αλλά η κυβέρνηση η οποία: ΔΕΝ παραχωρεί βιβλία για τους μαθητές, ΔΕΝ κάνει προσλήψεις και μειώνει τις δαπάνες για την εκπαίδευση. Ο αγώνας θα πρέπει να είναι συλλογικός και να υπάρχει κοινό μέτωπο ΜΑΘΗΤΩΝ-ΓΟΝΕΩΝ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ».