A
ls je langs de veldwegjes rond Moortsele bij Oosterzele rijdt, kom je geen levende ziel tegen, nergens zie je huizen. Tot plots drie nieuwbouwwoningen opdoemen. In de middelste ervan wonen Isabelle en haar man Sandy. “We hebben deze plek gekozen voor het prachtige uitzicht en de landelijke omgeving”, vertelt Isabelle. “We wonen hier misschien niet helemaal alleen, maar we voelen ons ook niet omsingeld. Dat gevoel van ruimte vonden we heel belangrijk. Als we thuiskomen van ons werk, kunnen we de drukte achter ons laten.” Sandy en Isabelle wisten precies hoe hun huis er moest uitzien. “We hadden een strakke kubusvorm voor ogen, net zoals Francisca Hautekeete die voor ons heeft uitgetekend. Maar het interieur moest wel heel gezellig en huiselijk blijven, niet kil. We wilden geen kijkwoning, maar een huis om in te leven.” In het teken van de kinderen
“Toen we het huis bouwden, hadden we nog geen kinderen”, vertelt Isabelle. “Door de komst van Victoria en Gabriella hebben we onze plannen wat moeten aanpassen. Oorspronkelijk stond er geen tafel in de woonkamer, omdat we toch meestal gingen uiteten. Nu de kinderen er zijn, nodigen we vaker vrienden uit thuis. We hadden ook een plek voorzien voor een sauna, en op het terras wilden we een jacuzzi installeren, maar dat staat niet langer bovenaan op ons to-do-lijstje. Victoria en Gabriella komen nu op de eerste plaats.” Dat
het huis in het teken staat van de kleintjes, betekent niet dat de esthetische kant verwaarloosd wordt. “We hebben bewust gekozen voor een trap zonder leuning. Dat vormt geen probleem voor Victoria en Gabriella; ze hebben van bij het begin geleerd om de tredes op en af te lopen zonder extra steun. De bureauruimte is nu ook deels de speelhoek geworden. Ik vind het niet erg dat je het speelgoed ziet liggen. Dat maakt nu eenmaal deel uit van een huis. Maar ik sta er wel op dat ‘s avonds alles wordt opgeruimd.” Contrastrijk
Opvallend in het interieur is het contrast tussen zwart en wit, dat consequent is doorgetrokken in het hele huis. Zo tekenen de vloeren van donkergetinte eik en leisteen zich mooi af tegen de sneeuwwitte muren. Daarnaast speelt de architectuur met lage en hoge plafonds. De zithoek bijvoorbeeld bevindt zich onder de mezzanine, maar ligt ook vlak bij de vide en de glaspartijen die doorlopen tot op de eerste verdieping. “Dankzij de vide genieten we van een prachtig uitzicht op de weides achter het huis, én van een enorm ruimtegevoel”, zegt Isabelle. Het plafond boven de vide is in het zwart geschilderd, zodat je toch een geborgen gevoel behoudt. Isabelle: “Francisca heeft heel goed begrepen waar we met ons huis naartoe wilden. Mochten we nog eens moeten bouwen, dan zouden we precies hetzelfde doen.” 65