Foto’s: Free Reformed Church in Hamilton.
„Ik kon in Hamilton het Woord kwijt en vond er geestelijke aansluiting”
lerend ouderling (later predikant) J. Hamstra, een broer van mijn grootmoeder.” Als deputaat hield ds. Procee zich bezig met de theologische opleiding, relaties met andere kerken, publicaties en onderwijs. „Op verzoek van mijn kerkenraad begon ik wat te schrijven over de Heilige Doop. Uiteindelijk ben ik daarop in 2010 aan het Reformed International Theological Seminary in Florida gepromoveerd.”
er liturgische en uiterlijke verschillen. De ene gemeente houdt vast aan de King James Version, de andere kiest voor de New King James Version. Die laatste is minder zuiver, en ook het aanspreken van God met ‘You’ in plaats van ‘Thee’ en ‘Thou’ spreekt de behoudender gemeenten niet aan. De gemeenten zingen wel allemaal dezelfde psalters. Ik mocht in alle plaatsen komen preken, en de boodschap van zonde en genade werd gewaardeerd, maar ze zouden me niet overal beroepen. Het kerkverband is er overigens minder breed dan hier. De verdeeldheid in ons kerkverband in Nederland vind ik moeilijk. Je ziet de verwatering en verwarring. De noodzaak van bekering moet voorop blijven staan. De invloed van de cultuur op de kerk baart me zorgen. In Canada vormen onze gemeenten toch nog wat meer een besloten subcultuur.”
Naar Flakkee
Van oude emigranten hoorde de predikant veel verhalen. „De meesten hadden in de begintijd wel naar Nederland terug willen kruipen, maar ze moesten wel blijven, en later ging het vaak beter. Ik leerde er de geschiedenis van het kerkverband kennen. Ds. G.A. Zijderveld was de eerste christelijke gereformeerde predikant overzee, in de Verenigde Staten. Hij bevestigde de eerste voorganger in Canada:
Zo onverwacht als de emigratie naar Canada was geweest, zo onverwacht was in november 2011 de terugkeer naar Nederland. Net als zijn voorganger in de Canadese gemeente, ds. P. den Butter, vertrok ds. Procee van Hamilton naar Middelharnis. Tijdens zijn 22 Canadese jaren bezocht ds. Procee zijn familie in Nederland elk jaar. Zijn drie dochters verbleven beurtelings een aantal maanden bij vrienden in Putten. De een kon aan de slag bij het RD, de andere twee zetten zich als native speaker in op de scholengemeenschappen Van Lodenstein en Pieter Zandt. „Marlies werkt nog steeds op het Van Lodenstein: ze was bijna een jaar in Nederland, kreeg hier verkering en woont nu met haar man in Woudenberg.” De andere kinderen raakten verspreid over Canada, tot British Columbia, aan de verre westkust, toe. In Ontario bevestigde ds. Procee zijn schoonzoon D.H. Kranendonk tot predikant. „Alle kinderen vonden hun bestemming. Zo zie je Gods zorg over je gezin, ook als je het zelf moet achterlaten. Doordat we vaak naar Canada reizen en via Skype communiceren, voelen we de afstand niet zo. Laten we er maar niet dramatisch over doen. De Heere is op velerlei wijze goed voor ons geweest, ondanks onze ontrouw en tekorten. Toen ik met de roeping tot het ambt worstelde, zei een oom tegen me: Je kunt geen betere Meester krijgen.” Volgende keer: ds. A. de Lange.
terdege 17 juni 2015 31 ●
1706-31-TD-AR04_0.pdf 31
6/4/2015 10:32:11 AM