DUIC krant NR. 028 februari 2017

De krant die verder kijkt in de stad

FEBRUARI 2017 | 3E JAARGANG NR. 28 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP

De herinnering van Tineke Schouten

DUIC.NL

Neem

GRAT

PAG. 14

I mee! S

Nieuw leven in de watertorens pagina 6

Foto: Robert Oosterbroek

Vernieuwde klassieker Bison Bowling pagina 12

De werkplek van de bloemenman pagina 15

Advertenties

NIEUW

De prachtige foto’s van DUIC nu bij u aan de muur

DUIC banen

Utrecht zoals je het zelden ziet Alle nieuwbouw in regio Utrecht:

duic.werkaandemuur.nl

UTRECHTWOONT.NL

Uw Utrechtse vacature in de schijnwerpers

pagina 5

Workshops financiën bij Levensgebeurtenissen

DE GEHEEL VERNIEUWDE

APP •

Actueel Utrechts nieuws

•

Vergunningen in de buurt

•

Zelf samen te stellen uitgaansgids

•

112-alarmmeldingen in de buurt

•

Woningen te koop

•

Actuele cultuuraanbod

Grote gebeurtenissen in het leven brengen vaak financiële veranderingen met zich mee.

Door omstandigheden zoals echtscheiding, ontslag of arbeidsongeschiktheid kan het inkomen dalen of komt u voor extra kosten te staan. Daardoor komen veel mensen juist in die periodes in financiële problemen.

Welzijnsorganisatie U Centraal organiseert voor Utrechters in deze situatie de workshops financiën bij Levensgebeurtenissen. De informatie uit de workshops behoedt mensen voor de belangrijkste valkuilen en biedt handvatten om grip te houden op de financiële situatie.

Er is altijd een deskundige die uitleg geeft over het betreffende thema. Alleen informatie is niet voor iedereen voldoende. Daarom checkt de consulent Levensgebeurtenissen een paar weken na de workshop of de deelnemer nog vragen heeft of ondersteuning wenst.

In 2017 biedt U Centraal workshops aan over onder andere: • (Echt)scheiding • Ontslag • Arbeidsongeschiktheid • Verlies van partner

DOWNLOAD NU! Pushmeldingen zijn zelf in te stellen in een straal van 100 m tot 2 km om je huis. DUIC maakt de app steeds relevanter, zodat jij te allen tijde optimaal geïnformeerd bent over wat er gebeurt in jouw stad. Heb je zelf ideeën of denk je dat het beter kan? Mail ons via duicapp@duic.nl

Kijk voor meer informatie op www.u-centraal.nl/levensgebeurtenissen of bel U Centraal, team Financiën, Informatie en Advies, 06 – 23 33 58 93.

Zo goed als nieuw De zekerheid en kwaliteit van nieuw voor de prijs van tweedehands. Ervaar het zelf in onze winkels! omvangrijk wijdte maten systeem

uitneembaar lederkwaliteit voetbed voor bovenleder en voering

lucht gepolsterde zool

zacht gepolsterde tong

zacht schokabsorberend gepolsterde voorvoetpolster schachtrand

voorvoetpolster

Wijdte F t/m M Dames: maat 34 t/m 44 Heren: maat 39 t/m 50

re Onder ande

verkrijgbaar

599.-

199.-

222.-

115.-

VOETKLACHTEN?

Bezoek ons voor advies!

Uw voordeel 63%

Uw voordeel 42%

Apple iPhone 5s Spacegrijs

HP monitor ZR22w

• 4" Retina beeldscherm • 16 GB opslag • 2 jaar garantie

• 21.5" full HD beeldscherm • IPS paneel • 2 jaar garantie

599.-

1099.-

237.-

8,9

575 recensies

Al zes jaar op rij de beste!

Een gratis kop koffie of thee bij binnenkomst! Pedicure aanwezig. www.beterlopenwebwinkel.nl

George In der Maur Beterlopenwinkel Koningin Wilhelminaweg 497

299.-

Uw voordeel 60%

Uw voordeel 73%

Dell Optiplex 790SFF

HP EliteBook 2570P

• Intel Core i3-2120 processor • 4 GB werkgeheugen • 250 GB HDD • 2 jaar garantie

• Intel Core i5-3320M processor • 4 GB werkgeheugen • 320 GB HDD • 2 jaar garantie

3737 BG Groenekan (Utrecht) 030 - 20 40 612 www.indermaur-beterlopenwinkel.nl

Deze en nog veel meer zo goed als nieuwe producten vind je in:

MyCom Utrecht | Nachtegaalstraat 46

3

FEBRUARI 2017 | NR. 28 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INHOUD Nieuws

Stad / Leven De herinnering van Tineke Schouten pagina 14

De werkplek van Bloemenkiosk Bakkerbrug pagina 15

Utrechtse affiches

Hippe watertorens

E

en van de meest gelezen artikelen vorige week op onze site was het interview dat Hidde Zwiers had met Harm Aarts. Deze Utrechter betaalde 260.000 euro om zich eigenaar te mogen noemen van de watertoren Lauwerhof. Mensen verklaarden hem voor gek met deze aankoop, maar dat zie ik toch anders. Die 260.000 euro is natuurlijk een overzichtelijk bedrag in de huidige huizenmarkt. De plannen die hij heeft voor het monument zijn veelbelovend. Watertorens zijn kennelijk hip.

In deze krant een overzicht van verleden en toekomst van de watertorens in Utrecht. De meest succesvolle transitie is te zien op Rotsoord, waar WT Urban Kitchen binnen een paar maanden een culinair begrip werd in de stad.

De wachtlijsten zijn inmiddels berucht.

Bijna geruisloos heeft zich daar met Brutal trouwens nog een hotspot( je) gevestigd, een klein charmant café met Spaanse inslag.

De ondernemers van WT Urban Kitchen pionieren in een gebied dat steeds meer vorm gaat krijgen. De starterswoningen op de Trip zijn opgeleverd, het publiek weet het nieuwe Klein Berlijn te vinden, de oude Pastoe-fabriek gaat onderdak bieden aan twee restaurants en tegenover Klein Berlijn wordt momenteel hard gewerkt aan de realisatie van Camping Ganspoort: een café, winkel en restaurant dat dé ontmoetingsplek voor bewoners van de Trip zal zijn. Ook de redactie van DUIC neemt daar binnenkort zijn intrek. We kunnen niet wachten.

Oh ja, dat leuke interview met Harm Aarts kunt u natuurlijk nog vinden op onze site.

Het baasje van Afvalinzameling in Utrecht

Higgins: Ingrid den Daas-Dammers pagina 17

Oude wijken tegen Het Nieuwe Inzamelen pagina 4-5

Utrecht Volgens

Renovatie watertorens

Nieuwe presentator Jeugdjournaal Lucas van de Meerendonk pagina 18

Een tweede leven voor de vier watertorens pagina 6-7

Column Tom Staal Wie doet het licht uit? pagina 8

Dat is de vraag

Hoofdredacteur michael@duic.nl

Saxofonist Wytze de Swart pagina 18

Ondernemen

Uit met DUIC Allemaal Utrechters Monir Goran uit Irak pagina 9

Uittips Watskeburt?! De Musical en A State of Trance Festival pagina 10-11

Klassieker Bison Bowling Utrecht pagina 12

Jette en Jildou drinken koffie

Ondernemer Centraal Sjuul Berden van United Wardrobe pagina 19

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

REDACTIE Michaël Kroonbergs (hoofdredacteur), Fenna Riethof (eindredacteur), Annabel van Heesbeen, Jesse Holweg, Hidde Zwiers, Merel Blom en Robert Oosterbroek

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Annelies Hoelen, Yontie Helders, Jette Pellemans, Jildou Fabriek, Tom Staal, Tim de Hullu en Arjan den Boer

BEELDREDACTIE Robert Oosterbroek, Nienke Kamphuis en Marlot van den Berg

ART DIRECTION EN VORMGEVING ddk.nl, Nathan Roos en Tessa Valk

CONTACT REDACTIE redactie@duic.nl

Talent van de toekomst

Heeft Utrecht te weinig discotheken? pagina 8

Lewis Book Café pagina 13

Michaël Kroonbergs

Colofon

City Branding in de jaren twintig pagina 16

UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers

SALES Wouter Jacobs via wouter@duic.nl ADVERTEREN 030 - 633 18 90 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl

WEBSITE DUIC.nl

FACEBOOK DUIC

TWITTER @duicnl

INSTAGRAM duic.nl

4 Nieuws

NR. 28 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Robert Oosterbroek

Wethouder Geldof is ook blij dat door Het Nieuwe Inzamelen de arbeidsomstandigheden voor medewerkers van de inzameldienst verbeterd zijn

De gemeente Utrecht stopt met het ophalen van vuilniszakken en kliko’s met restvuil. Het college hoopt dat Utrechters zo meer afval gaan scheiden. Bewoners kunnen kliko’s krijgen voor papier, gft en ‘plastic, blik en pak’. Daarnaast komen er ruim zestienhonderd ondergrondse containers voor restafval in de stad. Het zijn juist deze containers die op bezwaren van sommige bewoners kunnen rekenen.

Oude wijken tegen

Het Nieuwe Inzamelen Robert Oosterbroek

“I

k wil dat er zo weinig mogelijk restafval wordt opgehaald in Utrecht.” Aan het woord is wethouder Geldof. Als verantwoordelijke wethouder kan hij alles vertellen over ‘Het Nieuwe Inzamelen’.

De nieuwe vorm van afvalverwerking in de gemeente zorgt ervoor dat het afval in de hele stad anders opgehaald gaat worden. De wijk Binnenstad houdt door haar unieke karakter een uitzonderingspositie.

In sommige buurten zoals Overvecht, Wijk C, Lunetten, Terwijde, Rivierenwijk en Hoograven is Het Nieuwe Inzamelen al ingevoerd.

In deze wijken werden weinig bezwaarschriften ingediend. Nu wijken als Vogelenbuurt, Tuinwijk en Wittevrouwen aan de beurt zijn, verheffen bewoners hun stem.

In menig wijk in de stad wordt het restafval nu nog aan huis opgehaald.

Mensen zetten wekelijks vuilniszakken of de grijze kliko aan de weg.

De gemeente heeft besloten dat dit niet de toekomst is. “Restafval gaat de afvalverbrandingsoven in, en dat willen we juist zo min mogelijk”, zegt Geldof. “Papier, gft en plastic, blik

en pak zijn waardevolle grondstoffen. Thuis heet dit afval, maar voor andere partijen zijn het bruikbare materialen. We willen daarom dat afval zo veel mogelijk gescheiden aangeboden wordt. Dat is niet alleen goed voor het milieu, we besparen zo ook op de kosten.” Daarnaast moet het nieuwe inzamelen voor een mooier straatbeeld zorgen. “In veel wijken is er de bekende dag waarop de vuilniszakken naar buiten mogen, maar vaak staan ze er al de dag ervoor. Katten en vogels scheuren de zakken nog wel eens open. Dat ziet er niet fraai uit.”

Het restafval in de vuilniszakken en kliko’s wordt dus niet meer aan huis opgehaald. De huishoudens die zich daarvoor lenen, krijgen drie kliko’s voor papier, gft, plastic, blik en pak. Bewoners moeten hun kliko naar ‘klikoverzamelplaatsen’ brengen in of nabij hun straat, waar ze geleegd kunnen worden door de ophaaldienst. Daarnaast worden er ruim zestienhonderd ondergrondse containers voor restafval geplaatst in de stad. Mensen krijgen een pasje om de container mee te openen zo-

dat ze daarin hun restafval kunnen dumpen. Dat kan vierentwintig uur per dag. De gemeente heeft in 2012 Het Nieuwe Inzamelen als proef ingevoerd in Lunetten. Daar bleek dat er minder restafval werd opgehaald en meer mensen afval scheidden.

‘Als je geen tuin hebt, is er geen ruimte voor drie kliko’s’ Petities Het Nieuwe Inzamelen kan echter niet overal ingevoerd worden zoals bedoeld met de drie kliko’s. Wethouder Geldof: “Als bewoners geen tuin hebben, is er geen ruimte voor drie kliko’s. Vogelenbuurt is een wijk waar 90 procent van de woningen niet geschikt is voor het systeem.”

De inwoners daar moeten zelf naar de al bestaande kringlooppunten

om het afval te scheiden. Het restafval moeten ze ook alsnog voortaan zelf wegbrengen. Dit onderdeel van Het Nieuwe Inzamelen wordt dus sowieso ingevoerd.

Dat is ook een van de redenen waarom een groep bewoners niet begrijpt waarom Het Nieuwe Inzamelen er moet komen. Zoals René Peters. Hij is een van bewoners van Vogelenbuurt die het protest tegen Het Nieuwe Inzamelen leidt. “In dit soort wijken is het gewoonweg niet zinvol, omdat de meeste mensen wegens gebrek aan ruimte geen kliko’s krijgen. Het komt er bij ons in de wijk op neer dat de enige verandering is dat we zelf ons restafval moeten wegbrengen. En omdat men geen kliko’s krijgt, is er geen reden om aan te nemen dat mensen meer afval gaan scheiden. We hebben hier ook nog eens te kampen met schaarse openbare ruimte, het is hartstikke krap. De bedoeling is dat er een netwerk komt van ondergrondse containers voor restafval.

Daar is helemaal geen ruimte voor.”

Alleen al in Vogelenbuurt zijn tientallen bezwaren ingediend en 242

bewoners uit de wijk ondertekenden een petitie tegen de invoering.

Ook in Tuinwijk klinkt bezwaar.

Jelleke Meijer is daar langs tientallen deuren gegaan en heeft samen met andere wijkbewoners meer dan tweehonderd handtekeningen opgehaald. “Als je langs de deuren gaat, krijg je een goed beeld van wie er in de wijk woont en wat er speelt.

Tuinwijk is gemêleerd, er wonen verschillende mensen. Jonge mensen geven aan dat de manier van inzamelen ze niet interesseert; het maakt ze niet uit dat ze wat verder moeten lopen. Maar veel ouderen, gezinnen en mensen die hier al lang wonen zijn niet blij. Zij vinden vaak dat de ondergrondse containers niet passen in het straatbeeld.”

Bewoonster Meijer geeft ook aan dat sommige bewoners niet zozeer tegen het nieuwe systeem zijn, maar tegen de plaatsing van ondergrondse containers voor de deur. Ze zouden bang zijn voor geluidsoverlast en verloedering. Meijer zelf ziet vooral het nut van de maatregel niet in: “Ik snap dat men moet innoveren

Nieuws 5

FEBRUARI 2017 | NR. 28 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Proeven In de gemeente Utrecht is nog niet overal ervaringsdata beschikbaar, daarom is zij bezig met verschillende proeven rond Het Nieuwe Inzamelen.

Bijplaatsingen zijn een veelvoorkomend probleem

•P erscontainers: op verschillende plekken in de stad worden zogeheten ondergrondse perscontainers geplaatst.

Al in de container wordt het afval samengeperst. Dit zou handig kunnen zijn op plekken waar de containers snel vol zitten, zodat ze minder vaak geleegd hoeven worden. Op dit moment staan er al vier perscontainers in de stad.

•P asjesloze containers: containers waarvoor geen pasje nodig is. De pasjes moeten ervoor zorgen dat afval goed

verspreid is over de stad, de gemeente wil via een praktijkproef bekijken wat er gebeurt als er geen pasjes nodig zijn.

• Ophalen van ‘plastic, blik en pak’: omdat er in sommige wijken bijna geen huishoudens zijn waar drie kliko’s passen, start de gemeente in Vogelenbuurt een proef waarbij mensen zakken met plastic, blik en pak op gezette tijden op straat kunnen plaatsen.

• Slimme containers: de gemeente wil ook graag een proef doen met containers die zelf herkennen dat ze vol zitten. De containers geven dan een seintje aan de ophaaldienst als teken dat ze geleegd moeten worden.

Uw Utrechtse vacature in de schijnwerpers Plaatsing in de DUIC krant op pagina 5 en op de homepage van www.duic.nl Geen geschikte kandidaat, gratis herplaatsen

Reclamebureau DDK zoekt met spoed een

projectmanager (m/v) met ervaring aan bureauzijde.

Mail je motivatie en CV naar nielke@ddk.nl

ddk.nl

DUIC zoekt: medewerker (m/v) advertentieverkoop ca. 8 uur per week

Geïnteresseerd?

Stuur een korte mail met je motivatie ‘Vijftien ondergrondse containers in Vogelenbuurt?

Geen gezicht’

en ervaring naar adverteren@duic.nl t.a.v. Wouter Jacobs

Bronscheiding en nascheiding Tegenstanders van Het Nieuwe Inzamelen noemen geregeld het argument dat het scheiden van afval nadat het is opgehaald (nascheiden) net zo efficiënt is als op voorhand thuis scheiden (bronscheiden). Op internet zijn er verschillende theorieën over te lezen.

Rob Buurman van Recycling Netwerk is er vrij helder over, volgens hem is nascheiding op dit moment nog niet efficiënt genoeg. “Al helemaal als we het hebben over álle afvalstromen.

Machines kunnen organisch afval, gft, nog niet

en dat er zaken moeten veranderen.

En in sommige wijken in Utrecht is Het Nieuwe Inzamelen ook echt handig, zoals in de nieuwbouwwijken. Maar ik begrijp niet waarom het nu in deze wijk ingevoerd moet worden. Er zal niet meer afval gescheiden worden; de mensen die dat willen, deden het al – daar verandert volgens mij weinig aan.”

Peters heeft met medebewoners een comité opgericht om de invoering tegen te houden. Naast de inhoudelijke kritiek zijn ze vooral bang voor een verfrommeld straatbeeld. “We wonen in een prachtige historische wijk, een verlengde van de binnenstad, met veel passanten.

Het is geen gezicht om vijftien containers te plaatsen. Ook leiden dit soort containers onvermijdelijk tot het bijplaatsen van afval. Het wordt een troep op straat en dat zorgt

goed scheiden van gewoon afval. Hetzelfde geldt voor papier en karton: omdat dit afval makkelijk vervuilt, kan het naderhand niet goed gescheiden worden.” Over plastic zegt Buurman: “De manier waarop we het nu vaak inzamelen, met alle soorten kunststoffen door elkaar, is ook niet efficiënt. Nascheiding is niet veel beter, daar krijg je plastic rotzooi van die men enkel nog kan gebruiken als vulmateriaal en niet voor nieuwe verpakkingen, bijvoorbeeld.”

voor een inbreuk op het beschermde stadsgezicht.”

Vuilniszakken naast de container Bijplaatsingen zijn inderdaad een veelvoorkomend probleem in Utrecht. Dagelijks worden honderden vuilniszakken naast de al bestaande ondergrondse containers gekwakt. Soms omdat de bakken vol zitten, soms uit gemakzucht.

Daarnaast haalt de gemeente driehonderd keer per week illegaal geplaatst grofvuil op en driehonderd keer papier en karton. “Daar nemen we ook maatregelen tegen”, vertelt wethouder Geldof. “Wij hebben nu ingezet op extra handhaving. In januari hebben we al 82 boetes uitgeschreven. Handhavers ‘in burger’ moet overtreders op heterdaad kunnen betrappen. Of ze proberen via het afval te achterhalen wie de

oorspronkelijke eigenaar van het afval is.”

De wethouder meent dat de communicatie vanuit de gemeente beter had gekund. “In het begin waren de brieven niet duidelijk genoeg. Iedereen kreeg dezelfde brief met standaardinformatie. Terwijl iemand die op vier hoog woont geen kliko’s krijgt, kreeg hij of zij wel informatie over kliko’s. Nu zijn informatiebrieven gericht op de specifieke woonsituatie van de bewoners. Dat is een leermoment geweest.”

Geldof is zelf in Vogelenbuurt geweest om te kijken naar de situatie aldaar. “Na de bewonersavond ben ik uiteraard gaan kijken waar de vijftien ondergrondse restafvalcontainers moeten komen. Op elke plek zou het moeten kunnen, ook als je het vergelijkt met andere, vergelijkbare plekken in de stad. Wel hebben

Camping Ganspoort opent in het voorjaar van 2017 haar deuren.

we na overleg met bewoners sommige locaties voor de ondergrondse containers verplaatst.”

De wethouder erkent dat er kritiek is van bewoners in sommige wijken. Hij ziet dat het een ingrijpende operatie is en dat de gemeente wat vraagt van de mensen. De gemeente moet volgens hem dus van buurt tot buurt goed bekijken wat daar nodig is, en zelfs van huis tot huis.

Wethouder Geldof: “Om ook in de meer stedelijke buurten in Utrecht, zoals Vogelenbuurt, een betere afvalscheiding mogelijk te maken, zoeken we naar maatwerk.” Protesteerder Peters en zijn medestanders stappen naar de Raad van State om Het Nieuwe Inzamelen tegen te houden.

Wij zijn op zoek naar medewerkers in de bediening & de keuken die met veel plezier willen werken bij ons.

Geïnteresseerd?

Leuk, dan hoor ik graag van je. marijke@ganspoort.nl

HIER UW VACATURE? 030 - 633 18 90 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl

6 Nieuws

NR. 28 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Robert Oosterbroek Robert Oosterbroek en Marlot van den Berg

Uitzicht vanaf de watertoren Heuveloord

Heuveloord – Rotsoord

Een tweede leven voor de vier watertorens Met het te koop zetten van de watertoren in Overvecht probeert Vitens ook de laatste watertoren in Utrecht kwijt te raken. Al eerder werden de watertorens van Rotsoord, de Amsterdamsestraatweg en het Lauwerhof van de hand gedaan.

De markante gebouwen hebben allang hun oorspronkelijke functie verloren en verkeren in verschillende stadia van een transformatieproces. Wat staat er te gebeuren met de watertorens in Utrecht?

‘Bovenin de toren zit nu een restaurant’ De watertoren op Rotsoord is een 37 meter hoog monument dat tussen 1905 en 1907 werd gebouwd voor de openbare drinkwatervoorziening. Dit gebouw heeft de neo-Hollandse renaissancestijl, net dat aan de Lauwerhof. De toren is een herkenningspunt van het gebied aan de Vaartse Rijn en al volledig getransformeerd.

Het pand kreeg in de jaren zeventig te maken met bouwkundige problemen, er was roestvorming en het metselwerk was aangetast. De hele toren werd voorzien van metalen platen aan de buitenkant, wat enige kritiek opleverde. In 1996 begon de restauratie die de watertoren weer in ere herstelde; hij kreeg zijn originele uiterlijk terug. In 2005 werd de toren definitief buiten werking gesteld.

De gemeente Utrecht werd in 2010 eigenaar van het gebouw en schreef een prijsvraag uit over de nieuwe bestemming. Architectuurbureau Sluijmer en van Leeuwen heeft de prijsvraag gewonnen met een idee voor een WaterTorenCentrum (WTC): een bedrijfsverzamelgebouw voor kleine ondernemers.

Eind 2015 is de watertoren heropend. Bovenin de toren zit nu restaurant WT Urban Kitchen met een terras op het dak. Daaronder zitten vergaderzalen en op de begane grond is een café met een terras aan het water. De gemeente is blij met deze ontwikkeling: “De nieuwe bestemming draagt bij aan het behoud en de toegankelijkheid van dit gemeentelijk monument. Daarnaast is het een stimulans voor de herontwikkeling van het omliggende gebied Rotsoord.”

Nieuws 7

FEBRUARI 2017 | NR. 28 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

‘Herontwikkeling biedt kansen voor de wijk’ De watertoren aan de Neckar­dreef is de laatste toren die afgestoten gaat worden. Momenteel staat hij te koop. Het rijksmonument is gebouwd in de stijl van de Amsterdamse school en ontworpen door architect J.L. Pateer. Het werd in 1934 gebouwd in het kader van een werkgelegenheidsproject.

De 49 meter hoge toren is als het ware een achthoek. Opmerkelijk is het gegeven dat de toren niet altijd in Utrecht heeft gestaan; ten tijde van de bouw stond de toren nog in de gemeente Maartensdijk, maar door annexatie is het gemeente Utrecht geworden. De Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed is erg te spreken over de watertoren in Overvecht vanwege zijn zorgvuldige vormgeving in de Amsterdamse Schoolstijl en de beeldbepalende ligging in de wijk.

Neckardreef – Overvecht

Toen bekend werd dat de watertoren verkocht zou worden, liet de Utrechtse fractie van het CDA van zich horen. De partij ziet het liefst dat horecagelegenheden zich in de watertoren vestigen.

Fractie­ voorzitter Sander van Waveren: “Het is zonde dat zo’n mooi rijksmonument al een lange tijd leegstaat. Horeca kan een verbindende functie hebben voor de wijk. Overvecht mist zulke plekken. Herontwikkeling biedt daarom kansen voor de wijk.” Het college heeft aan de partij laten weten dat er voornemens zijn de water­toren een maatschappelijke functie te geven, in plaats van een woonfunctie.

Via een belangstellingsformulier kunnen gegadigden zich melden bij Vitens. De daadwerkelijke transformatie laat dus nog op zich wachten.

‘Er komen woningen en horeca in’ De watertoren aan de Amsterdamsestraatweg staat op het punt getransformeerd te worden. Chris Visscher heeft het gebouw enkele jaren geleden gekocht. Het Utrechtse bureau Zecc Architecten heeft een ontwerp gemaakt en binnen enkele maanden moet de verbouwing beginnen.

De bouw van de geheel uit baksteen opgetrokken watertoren begon in 1916. Het pand is zo’n 42 meter hoog en werd ontworpen door architect W.K. de Wijs en is ook een rijksmonument – ook bij deze watertoren wordt de Amsterdamse Schoolstijl geroemd. De bouw vond destijds plaats bij de grens van de gemeente Utrecht en de toenmalige gemeente Zuilen.

Het is de eerste watertoren in Utrecht die in particuliere handen kwam. Sinds medio jaren tachtig is hij niet meer in gebruik, in die periode werd hij gekraakt. In 1989 verkocht het waterleidingbedrijf de watertoren en hij werd ingericht als kantoor. De toren kwam een

paar jaar later leeg te staan, waardoor het pand verloederde. In 2013 werd de watertoren weer gekraakt en niet veel later weer ontruimd. Er kwam een nieuw dak op het pand en het werd wéér gekraakt in 2014.

Inmiddels staat het pand leeg en worden de voorbereidingen getroffen voor de transformatie.

Eigenaar Visscher heeft samen met het Utrechtse architectenbureau Zecc Architecten een groot plan gemaakt. Het pand is niet altijd even goed onderhouden. “Het dak was lang zo lek als een mandje”, zegt Marnix van der Meer van Zecc Architecten. “We gaan de watertoren grondig renoveren en de binnenkant verbouwen.”

Van der Meer: “Er komen drie appartementen in het onderste ­ deel van de toren. In het voormalige waterreservoir komt een woonhuis van vijf verdiepingen met een grote gevelopening gericht op de dom. In de kap worden rondom ramen gemaakt om van een fenomenaal uitzicht te kunnen genieten.” Ook buiten de toren, aan de

Amsterdamsestraatweg – Tweede Daalsebuurt

Hyacintstraat, zullen woningen worden gebouwd. En op de begane grond van de toren moet horeca komen. De bouwvergunning voor de torenwoningen zijn rond.

De vergunningen voor het horeca­ gedeelte en de woningen aan de Hyacintstraat duren langer, omdat

‘Dit is mijn droomhuis’ Lauwerhof – Breedstraatbuurt

daar een bestemmingsplanwijziging voor nodig is.

De architect laat weten nu nog bezig te zijn met de laatste technische tekening en dat de daadwerkelijke transformatie van de woontoren binnen enkele maanden begint.

Dit 48 meter hoge gebouw in de binnenstad van Utrecht is enkele weken geleden verkocht door Vitens. Niet aan een projectontwikkelaar of aan de gemeente maar aan particulier Harm Aarts. Hij heeft een bouwplan.

De bouw van de watertoren op het Lauwerhof startte in 1895 en duurde tot in 1896.

Het was de eerste watertoren in Utrecht. De bouw begon in een tijd dat er steeds meer werd nagedacht over hygiënische drinkwatervoorzieningen in de stad. De architect was de in Utrecht geboren Lucas Christiaan Dumont. Opmerkelijk was dat het gebouw verrees in de achtertuin van de directeur van de Utrechtse Waterleiding Maatschappij. De Rijksdienst van Cultureel Erfgoed kent het gebouw een hoge cultuurhistorische waarde toe, vanwege de verbintenis met de geschiedenis van de waterhuishouding en -distributie. Na de bouw van deze watertoren volgden er al gauw meer in Utrecht. Niet alle torens zijn gespaard gebleven van de sloophamer.

Uiteindelijk veranderde ook de functie van deze watertoren in de Breedstraatbuurt.

Sinds 1983 was het gebouw in gebruik als Waterleidingmuseum. Dit museum werd opgericht door een oud-medewerker van het waterleidingbedrijf en financieel ondersteund door Vitens. In 2010 sloot het museum, omdat de sponsoring stopte. En-

kele jaren stond het gebouw leeg totdat Harm Aarts het gebouw vorig jaar kocht van Vitens. Onlangs deed hij zijn verhaal op DUIC.nl.

Aarts betaalde ‘slechts’ 265.000 euro voor het pand en de komende jaren gaat hij het eigenhandig opknappen en verbouwen.

Zijn bouwplan, dat in twee fases wordt uitgevoerd, bestaat uit drie apparte­menten en een kantoor in de torenschacht, een brewpub, B&B en een penthouse in de kop van de toren.

Net als bij de watertoren op Rots­oord komt er een glazen verdieping bovenop het gebouw.

“Het uitzicht vanaf Rotsoord is al waanzinnig, maar hier is het nog veel beter.” Voor de lekzolder is nog geen plan, vertelt Aarts.

“Het is een mooie verdieping, wel zonder daglicht. Je kunt er van alles mee. Misschien kan de brewpub er zelf hop laten groeien onder lampen, of kan het een escaperoom worden. Het ligt nog helemaal open.”

Aarts kiest ervoor meerdere partijen gebruik te laten maken van de toren. “Als je een monument wilt bewaren, heb je er niets aan als het in handen is van één idioot als ik. Het is zinvoller als dit ding zijn eigen broek kan ophouden.

Het moet niet verloederen omdat wij er even geen zin meer in hebben. Maar dit is mijn droomhuis, dus dat zal niet gebeuren.”

8 Nieuws

NR. 28 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

COLUMN TOM STAAL De Donkerstraat is een kleine zijstraat tussen de Steenweg en de Zadelstraat.

Het kan zomaar zijn dat u er nog nooit van heeft gehoord. Wat ook kan, is dat u er wel eens doorheen heeft gelopen, maar dat u slechts een groot kasteel met grote rode luiken heeft onthouden.

Dat is Zoudenbalch, imposant maar hartstikke nep, maar daarvoor moet u maar eens op het bordje kijken dat eraan hangt. Ik woon dus in die straat.

Fijn straatje, daar niet van, maar het lijkt alsof het licht langzaam dooft in de Donkerstraat.

Bas Niemans

Wie doet het licht uit?

Ongeveer een jaar geleden overleed Ruud Snel, de man van de beroemde domtorenkaarsen – daarmee heeft hij onbewust een trend in gang gezet. Zijn winkel zit ook in de Donkerstraat. Mocht u nooit bij mij in de straat zijn geweest, op het uitzicht na mist u er niet veel aan. Er zit sinds kort een nagelsalon en een tattoozaak. Mijn nagels knip ik altijd zelf met mijn tanden en tattoos heb ik inmiddels genoeg. Er zat ook een kapper,

maar die is weg. Het pandje staat te huur.

En oh ja, er zat ook een snackbar. Daar kom ik zo op terug.

De afgelopen maanden hangt er feestverlichting in de stad en dat ziet er verdomde gezellig uit. Ze hebben het ook in de Donkerstraat opgehangen, maar wat schetst mijn verbazing? Overal brandt de verlichting zodra de schemer valt, behalve… u raadt het al, in mijn Donkerstraat. Dus ik ging in de Kuifjemodus en belde de gemeente. Via via kom ik bij Centrummanagement Utrecht (CMU) uit, dat verantwoordelijk is voor de gezellige lampjes. Mijn vermoeden blijkt waar te zijn; er woont een azijnzeikerd in de straat die een ander het licht in de ogen niet gunt. Er heeft weer eens iemand geklaagd. Wie weet ik dus niet, maar diegene had blijkbaar last had van de lampjes. Je zou ook een gordijn kunnen kopen, maar nee – we passen ons wel weer aan omdat een iemand klaagt en goed brieven kan schrijven. Overigens was het na het gejammer de bedoeling

dat de verlichting om 21.00 uur uit zou gaan, maar degene die dat klusje had gekregen, dacht waarschijnlijk: ‘Joh, dan lekker niet’ en heeft de knop definitief omgedraaid.

Ik had het al over de kapper die vertrok en de snackbar die onlangs de deuren heeft moeten sluiten. Die snackbar had ook last van een azijnzeikerd; bij de gemeente werd geklaagd over de herrie van de bezorgscooter. Het zou me niets verbazen als het dezelfde jankerd met te veel vrije tijd is. Niet naar de eigenaar van de snackbar lopen en kijken of je er samen uit kunt komen, welnee, lekker klagen bij de gemeente. Het wordt steeds rustiger in mijn straatje, op zich prima, maar ik loop nu elke keer te loeren wie het zou kunnen zijn. Het stelletje onder mij? Iemand uit Zoudenbalch?

De nagelstyliste? Ik heb geen idee.

Jammer, want ik zou graag een klacht willen indienen bij de gemeente over het oeverloze geklaag.

DAT IS DE VRAAG Jesse Holweg

Heeft Utrecht te weinig discotheken?

Jorn Lukasczcyk

Marlies Timmermans

Eigenaar van Club BASIS

Directeur van de EKKO

‘Het

“Domien Verschuuren, dj van 3FM, zei tegen DUIC dat hij in Utrecht een plek mist om te “Gekeken naar naar het grote en groeiende aantal studenuitgaansaanbod in dansen. ‘Iets wat gezelliger is dan BASIS, maar iets minder ‘feestelijk’ dan Derrick.’ Daar ten en de diversiteit aan studierichtingen, is het uitgaanswilde ik graag op inhaken. Voor de meer underground-feesten in Utrecht is inderdaad aanbod in Utrecht redelijk eenzijdig. Aan de andere kant Utrecht is redelijk voldoende aanbod met Club Poema en onze Club BASIS, op het gebied van house en zijn uitgaanspatronen veranderd de laatste jaren; mensen techno is er bij ons genoeg te vinden. TivoliVredenburg vervult daarnaast gaan veel sneller naar andere steden om uit te gaan. Om ze eenzijdig’ voor een groot deel de vraag op het gebied van brede programmehier te houden en als stad voordeel te halen uit het nachtnet ring. Ik weet dus niet of er wel veel animo is voor meer (dat wil zeggen dat mensen niet alleen weggaan uit ‘De clubs die discotheken. De Monza was een heel andere Utrecht maar ook hierheen komen), moet het club, misschien is daar nog wel ruimte uitgaansaanbod aantrekkelijker worden. Er zijn al allerlei positiezijn verdwenen, voor. We begonnen met BASIS, omdat ve ontwikkelingen merkbaar. Met de komst van TivoliVredenwe een club misten waar elk weekburg is er al een grote sprong gemaakt met een nieuw, dizijn dat met end een zelfde soort genre werd vers én kwalitatief aanbod. Bij ons, in EKKO, zien we dat Utrecht heeft vele geprogrammeerd; het feit dat publiek in de nacht steeds meer het avontuur durft een reden’ cafés, kroegen en met het bij ons alleen maar drukaan te gaan en de markt voor nachtprogrammering ker wordt, bewijst wel dat dat dus ook aan onze kant groeit. Maar ook laagdremTivoliVredenburg een groot gat er was. De clubs die zijn verpelig uitgaan is essentieel voor een dynamisch muziekgebouw. Toch zijn er in het dwenen, zijn dat met een reden. Het is frappant nachtklimaat in Utrecht en een optimale doordat er in Utrecht niet meer van die ‘gezelligere’ stroming van publiek. Dat begint bij meer mocentrum naar verhouding weinig opties clubs zijn waar Verschuuren het over heeft, gelijkheden creëren voor ondernemers en als het gaat om clubs of discotheken.

Met maar ik weet niet of daar, met het aanbod organisatoren – de Gemeente Utrecht hande sluiting van Club Monza aan de van feesten in de Winkel van Sinkel of Centeert vooralsnog een voorzichtig verguntral Studios, überhaupt vraag naar is.” ningenbeleid. Niet alleen mogelijkheden Potterstraat verdween in 2012 na zeven jaar voor het nachtleven overigens, het zou al een van de populairdere clubs van de stad. kunnen beginnen in de avond met bijvoorbeeld meer livemuziek in cafés. Dat zorgt Nadat in 2015 ook KostenKoper aan de Loeff er ook voor dat talenten meer speelplekBerchmakerstraat en Havana aan de ken krijgen. Ik zeg: win-win.”

Emile Faulborn

Ex-eigenaar van KostenKoper

Oudkerkhof sloten, bleef er weinig over waar tot in de late uurtjes kan worden gefeest. Een alternatief voor de gesloten discotheken kwam er wel met Club BASIS aan de Oudegracht, maar verder bleef het aardig stil. Heeft Utrecht te weinig discotheken? Dat is de vraag.

“De enige plekken waar nog veel discotheken zijn, zijn de grote steden. Ik weet niet of Utrecht er het publiek voor heeft, het is toch vooral een studentenstad. Studenten willen gezellig wat drinken en even dansen en daar zijn genoeg plekken voor, denk aan Hofman Café, de Beurs, De Dikke Dries of Woolloomooloo. Dat zijn plekken waar je tot laat kunt dansen en daar gaat het natuurlijk om. De echte discotheek is sowieso tanende; die is er bijna niet meer. Dat zie je ook in andere steden. Dus wat dat betreft is Utrecht geen uitzondering.

Bij de Monza op de Potterstraat kwam ook veel kijken op het gebied van veiligheid, die nodig is om een discotheek draaiende te houden. Ik hoor nog steeds soms van mensen dat ze het jammer vinden dat KostenKoper weg is – het heeft natuurlijk vijftien jaar bestaan. Maar er is in Utrecht nog steeds meer dan ge‘De echte noeg te beleven, bijvoorbeeld bij de vervanger van KostenKoper, Back&Forth, dat elk weekend vol staat. Zelf discotheek heb ik niet meer de ambitie een discotheek te openen.

Dat laat ik graag over aan de jongere generatie.” is tanende, dat

zie je overal’

Dj St. Paul Gastheer van Pop-O-Matic

“Ik leef een beetje in een poppodium- en festivalbubbel en kom niet vaak in de echte clubs. Ik draai veel in 013 Poppodium in Tilburg en ‘de Paradiso’s’ van verschillende steden. In Utrecht zijn dat uiteraard TivoliVredenburg en EKKO. Ook draai ik her en der eens in een club, maar ik weet niet of ik daarmee bevoegd ben om een filosofie op deze vraag los te laten. Voor mijn gevoel is er nog ruim‘Er is nog ruimte te aan de onderkant van het muzikale spectrum.

Er zijn genoeg disco’s waar de hits gepompt worden, maar aan de onderkant is er nog ruimte voor goede leftfield-hiphopavonden, of gewoon een club met een duidelijke muzikale visie of smaak? Ik van het muzikale denk aan zoiets als De School in Amsterdam, maar dan op zijn spectrum’ Utrechts. Dus zonder interessantdoenerig deurbeleid.”

Uit Uitmet metDUIC DUIC 9 9

FEBRUARI FEBRUARI 2017 2017 | NR. | NR. 2828 KijkKijk voorvoor het het laatste laatste Utrechtse Utrechtse nieuws nieuws op DUIC.nl op DUIC.nl

ALLEMAAL UTRECHTERS - MONIR GORAN

Annabel van Heesbeen Robert Oosterbroek

‘Intellectuelen waren een gevaar voor het regime, dus ik ook’

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen hen naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks ‘Allemaal Utrechters’ is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren.

“I

n Nice zag ik allemaal blote mensen op het strand liggen. Een surrealistisch gezicht als je uit rechtstreeks een oorlog komt”, vertelt Monir Goran.

“Onder een stranddouche kon ik mezelf na anderhalve week weer eens wassen.” Hij was ruim een jaar eerder uit Irak gevlucht.

Eerst met een vals paspoort naar Jordanië, om vanuit daar naar Italië gesmokkeld te worden. Hij had eerst geprobeerd vanuit Libië naar Europa te vluchten, maar zijn smokkelaar werd opgepakt door Kadhafi.

ERS

ALLEMAAL UTRECHT

Naam Monir Goran Geboortedatum 12-09-1975 Plaats Kirkoek Land Irak Levensmotto‘Let it be’

Monir groeide op in een gezin waar muziek, politiek en literatuur centraal stonden. Thuis werden ABBA en Beethoven gedraaid. Monirs ene broer ontpopte zich tot maestro, zijn vier zussen en drie andere broers tot muzikanten. “We speelden toen we klein waren altijd een orkest na”, lacht Monir. Zo kreeg hij voor het eerst de ‘oed’ in zijn hand, het snaarinstrument dat hij daarna nooit meer los zou laten.

Monirs familie is van Koerdische afkomst.

Saddam Hoessein was aan de macht, dus Arabieren hadden de autoriteit. “Wij golden als een minderheid in Irak. Je moest als Koerd je best doen om bij de maatschappij te horen.” Monir wilde graag zijn passie volgen en muziek studeren.

Maar het regime bepaalde wat je moest studeren, dus werd het een studie oliekunde. Later volgde hij zelf nog een tweede studie: fine arts in Mosoel, een Koerdische stad. Hij werd niet toegelaten tot de

Deze keer: Monir Goran (41) uit Irak

academische opleiding muziek in Bagdad.

“De hoofdstad was het gezicht van het land; Koerden mochten er niet in.”

Twee van Monirs broers werden actief in de Koerdische oppositie van Irak. “Ik moest me wekelijks melden bij de Veiligheidsdienst; die wilde weten waar mijn broers waren.” Eén broer schreef kritische stukken over Hoessein, wat hem een bedreiging maakte voor de dictator. En Monir sloot zich aan bij een bond van kunstenaars: dichters, schrijvers, schilders en muzikanten uit allerlei etnische groepen.

“Alle intellectuelen waren een gevaar voor het regime, dus ik ook.” Veel vrienden werden opgepakt. Monir moest met zijn familie vluchten. Ze konden niet tegelijkertijd Irak verlaten, dat was te duur. Dus vertrok Monir alleen naar Jordanië, met als eindbestemming Denemarken. Vanuit Jordanië kwam hij met de boot aan in Italië, bij de stad Lecce. Via Frankrijk bereikte hij Nederland, wat uiteindelijk ook zijn eindbestemming werd omdat daar de rest van zijn familie terecht was gekomen.

Eén keer ‘hoe gaat het?’

De eerste woorden die hij leerde in het

Nederlands waren: ‘Eenmaal ticket, alstublieft’. Dit zei hij tegen de buschauffeur die hem Maastricht en dus Nederland binnenbracht. Monir trok in bij zijn broer in Overvecht-Noord, kocht een fiets en leerde Utrecht kennen. “Ik kwam vaak bij ’t Hoogt, een alternatief café waar ik veel mensen heb ontmoet. Ook mijn vrouw”, glimlacht hij. Monir dacht de westerse normen en waarden wel te kennen, maar leerde toch nog veel bij. “In Irak vraag je altijd ‘Hoe gaat het?’ als je iemand ziet, ook als diegene vijf minuten weg is geweest. In Nederland is die vraag één keer per dag genoeg. Ook is vijf uur hier vijf uur, en niet vijf over vijf.”

Inmiddels is Monir vader van twee dochters: Solien en Lara, namen die in het Koerdisch bloemknopje en tarwebloem betekenen. Elke dag loopt hij naar de Oudegracht om de bruggen en de bootjes te bekijken. “Een beetje staren en dan weer terug.” Bij aankomst in Nederland was hij ontworteld, hij zat met zijn hoofd nog in Irak. Nu heeft hij zijn kinderen en familie om zich heen. En zijn muziek.

“Een beetje rust.”

COLUMN STEEF SCHINKEL

Advertorial

Ontwakende vogels Gedachten bij mij zwierven en vonden geen rust. Ik herinner me dat mijn hart vervuld was bij de gedachten aan vroeger, de tijd van het kind zijn. Ik mis mijn jeugdjaren en laat mijn herinneringen de revue passeren. Binnen de omlijsting van de balkondeuren zie ik een mooie ster glinsteren aan de donkere hemel en slenter door de mij geopende deuren. Op het balkon zie ik boven onze hoge lindeboom een prachtige volle maan door takken met nog niet ontkiemde bladeren schimmig tevoorschijn komen.

H

et is vlak voor het ochtendgloren en het leven omarmt me. Het is stil. Plots hoor ik een kakofonie van fluitende vogels. De winter is bijna voorbij en ik moet in onze tuin eerdaags weer aan de slag. Tijdens de wintermaand, eind februari/begin maart, moeten de knotbomen weer gesnoeid worden. Het is dan ook de juiste periode voor de leibomen, zoals de esdoorn, haagbeuk, linde, fruitbomen en bolacasia. De merels en mussen brengen mij terug in het heden en bezorgen me een betoverend gezang. Gek, denk ik, een uur geleden was alles nog in volkomen rust. Mijn geest dwaalt wederom ongehinderd en toch wel een beetje doelloos door mijn hersenpan. Daar hoor ik ergens een stem: “Heb ik ze wakker gemaakt?” “Nee man”, zegt dezelfde stem. “Elke

ochtend kun je van dit wezenlijke stukje paradijs op aarde genieten. Maar dat doe je niet!

Al jaren heeft jouw persoon uitsluitend gewerkt en te weinig genoten van de schaarse kostbare vrije tijd.”

Het was een koele en stille omarming van de nacht toen ik een uur geleden diezelfde gang maakte. Er was geen volle maan te zien, geen enkel vogelgeluid waar te nemen en nu… Ik krijg een prachtconcert van de vogels. Het is alsof ik ze hoor dansen over vloeren van onzichtbare thermiek. Ik moet denken aan de tijd dat er in ons huis nog vier kinderen speelden, zongen – wat genoten we van elkaar. Tijd vervliegt.

Wat bedroefd, realiseer ik me, dat ik verlang naar die tijd van weleer. Die tijd zal echter nooit terugkeren. Al moet gezegd,

wij zijn apetrots als ons kleinkind bij ons logeert. Ooit was ik een smachtende puber of jongeling, die de wereld wilde leren kennen. Wij bezochten onder meer de Balkan, Bulgarije, Turkije, Azië en Griekenland. Ik denk even aan afgelopen zondagmorgen in onze St. Jacobuskerk in Zuilen, waar de parochianen konden genieten van een wervelende preek van Prof. Dr. Jozef Wissink. “Het gaat bij de moraal om waarden en normen, om wat goed en slecht is. Hoe kunnen wij zo handelen, dat ons leven een echt menselijk leven genoemd mag worden?”

Ik kijk naar de maan en realiseer mij, mede door de preek van Wissink, dat ruimte en tijd vreemde begrippen zijn. Twee jaar geleden stond ik ook hier in de nacht, toen hoorde ik in

de verte een auto aankomen.

Hij stopte dicht bij ons huis. Ik hoorde een deur opengaan; de zoon van onze buurman kwam terug van een feestje. Hij heeft nog een mooi leven voor zich en zal veel onderzoeken. Ook hij zal moraal om waarden en normen, om wat goed en slecht voor hem is aan het vastleggen zijn. Het verschil in leeftijd met mij is een halve eeuw, wat voor de aarde en haar bewoners gelijk is aan een minuut.

Boven en om mij heen hoor ik langs en door de bomen nog meer gekrakeel van meer ontwakende vogels. Het is alsof zij in een gepassioneerd recital de liefde in meeslepende serenades bezingen. Boven mij trekt een grote groep vogels in een V-formatie een spoor, ik zie ze wegvliegen… het is als een portret van verdwijnend leven en een verdwenen tijd.

Meike Veenhoven met Alles van waarde Winnares Nederlandse Oeuvreprijs Kleinkunst 2016, uitgereikt in door het Schillertheater tijdens het Uitfeest september 2016. Meike leeft in constante verbazing over de Dingen Die Voorbijgaan. Voordat je iets hebt kunnen vastpakken, ligt het alweer achter je en kun je alleen nog omkijken naar hoe het steeds verder uit het zicht raakt. Ook verhaalt ze over Dingen Die Hadden Kunnen Zijn: de niet-geleefde levens. Over de breekbaarheid van geluk. Over dingen die grappig zijn en tegelijkertijd een beetje pijn doen. Vanachter de piano bezingt Meike dit alles met een lichtvoetige melancholie. Ze schrijft en zingt onder de titel: Liedjes van Weemoed en Andere Gevoeligheden. Ze debuteerde met de cd Liedjes van Weemoed en Andere Gevoeligheden in 2008. In 2010 won ze het Utrechts Kleinkunstfestival. In 2012 kwam haar tweede cd Alles van waarde uit. In 2016 ontving ze de Nederlandse Oeuvreprijs Kleinkunst 2016.

Zaterdag 18 februari 20.30 uur

1010 Uit met DUIC

NR.NR. 2828 | FEBRUARI | FEBRUARI 2017 2017 KijkKijk voorvoor het het laatste laatste Utrechtse Utrechtse nieuws nieuws op DUIC.nl op DUIC.nl

Merel Blom

TENTEMPIÉS

Vr 24 februari – De Helling Het internationale gezelschap TenTemPiés maakt supervrolijke, dansbare muziek. Het combineert een zonnige, explosieve cocktail van latin rock, reggae en ska met de maatschappijkritische teksten van de Chileense frontman Maurino Alarcón. In De Helling neemt het de elfkoppige band Roots Rising uit Deventer mee als support. Die maakt je blij met een mix van reggae, hiphop, ska en balkan.

DEHELLING.NL

Foto: Sander Baks

WATSKEBURT?! DE MUSICAL Di 21 en wo 22 februari – Stadsschouwburg

A STATE OF TRANCE FESTIVAL

Tien jaar geleden is het alweer dat De Jeugd van Tegenwoordig doorbrak met hun hit ‘Watskeburt?!’. Vele hits later verschijnen Vjèze Fur, Willie Wartaal en Faberyayo nu als poppen op het podium in een gelijknamige musical.

Ja, poppen. In Watskeburt?! De Musical gaan zij samen met Manon (ja, die van het liedje) op zoek naar hun ontvoerde producer Bas Bron.

WATSKEBURTDEMUSICAL.NL

Za 18 februari – Jaarbeurs

Foto: Balder Westein

Miljoenen muziekliefhebbers uit 84 landen luisteren wekelijks naar Armin van Buurens radioshow A State of Trance. Daarin laat hij zijn nieuwste muziek horen. Traditiegetrouw viert de wereldberoemde Nederlandse dj de verjaardag van zijn succesvolle radioshow met grote feesten op verschillende continenten, in steden als Sydney, Mumbai en nu… Utrecht. Op de line-up dit jaar staan – naast Armin zelf – onder anderen Chris Schweizer, Denis Kenzo en Liquid Soul.

FESTIVAL.ASTATEOFTRANCE.COM

CAFÉ THEATER FESTIVAL Vr 3 t/m zo 5 maart – verschillende locaties

Foto: Maarten Eykman

GLUREN BIJ DE BUREN

Zo 19 februari – verschillende locaties Lokaal talent ontdekken én je buren ontmoeten doe je bij de nieuwe editie van Gluren bij de Buren. Voor dit knusse woonkamerfestival openen buurtbewoners van alle stadswijken hun deuren. In de huiskamers zie je

bijzondere optredens van singersongwriters, bands, theatermakers en andere creatievelingen. De artiesten treden steeds een half uur op en je kunt overal gratis binnenlopen.

GLURENBIJDEBUREN.NL/UTRECHT

Op het Café Theater Festival laten jonge, veelbelovende theater- en dansmakers op laagdrempelige wijze zien wat ze in huis hebben. Bij deze veertiende editie van het festival zie je in maar liefst 27 cafeetjes in de stad verrassende voorstellingen. Je kunt verschillende routes met thema’s als ‘De barricade op’ en ‘Dwaalspoor’ lopen, of je eigen theatrale kroegentocht ondernemen.

CAFETHEATERFESTIVAL.NL

KENNERS TIPPEN MARCEL GIELING

‘KUNSTLIEFDE’ BRENGT EEN ODE AAN DE NACHT Wanneer?

Tot en met 5 maart Waar?

Kunstliefde, Nobelstraat 12a Openingstijden: Zie kunstliefde.nl

Genootschap Kunstliefde in de Nobelstraat presenteert een tijdelijke tentoonstelling die een ode brengt aan de nacht. Als de nacht valt, verandert de wereld om je heen. Enge schaduwen op de muur! Hoorde je iets op de gang? Je sluit je ogen en gaat dromen, soms prettig, soms luguber en al het denkbare ertussenin. Het duister van de nacht heeft en tiental kunstenaars geïnspireerd om in evenveel disciplines, waaronder video, schilderkunst en fotografie, die duisternis uit te beelden. Gaat dat zien!

JOHAN GIJSEN

MONDAYS

‘I don’t like mondays’, zingt Boomtown Rats zanger Bob Geldof in z’n hit uit 1979. Jaarlijks komt het nummer voorbij in de kelder van de Top 2000, een muzieklijst waar de organisatoren van Mondays zich juist niet op richten; het is juist het ondergrondse wat deze Utrechtse muziekfanaten bezighoudt. Ze delen een voorliefde voor punk en rammelpop en de hele bijbehorende subcultuur. Inmiddels huren ze af en toe een zaal en zetten ze hun eigen favorieten op de planken.

“Het gaat om het gevoel wat de maandag met zich meebrengt. Daar kom je op vrijdag eindelijk vanaf”, aldus de drie organiserende dames.

Wanneer?

Vrijdag 24 februari is de tweede editie Waar?

ACU Programma: Onder meer Audacity uit Californië treedt op

Uit met DUIC 1111

FEBRUARI FEBRUARI 2017 2017 | NR. | NR. 2828 KijkKijk voorvoor het het laatste laatste Utrechtse Utrechtse nieuws nieuws op DUIC.nl op DUIC.nl

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS:

5X NAAR DE BOERDERIJ

TUSSEN JE OREN

Wil je eens ervaren hoe het er op een boerderij aan toe gaat? Of producten kopen die direct afkomstig zijn van de boer? Bier en Appelsap geeft je tips in Utrecht en omgeving.

Annelies Hoelen

Geertjes Hoeve Hoeve Ravenstein

Je moet ervoor naar Baarn, maar dan heb je ook wat. Het aanbod in de streekwinkel van Hoeve Ravenstein is namelijk erg groot! Groente en fruit uit eigen moestuin, vlees van eigen koeien, maar ook van wild uit eigen land. Ook vind je hier veel voor als je een allergie hebt, bijvoorbeeld gluten- of lactosevrije producten. Eens per maand is er zelfs

een ‘Allergenenvrije Zaterdag’.

Je kunt hier ook knuffelen met beesten en genieten op het terras, maar ook bloemen plukken in de pluktuin, of een speurtocht doen.

Hoeve Ravenstein ligt naast Kasteel Groeneveld, dus maak meteen een combi! Ravensteinselaan 3, Baarn HOEVERAVENSTEIN.NL

The Florin op de Nobelstraat ken je waarschijnlijk, maar wat je wellicht niet (meer) weet, is dat hier elke zaterdag tussen 12.00 en 14.00 uur Spijkers met Koppen live wordt opgenomen. Tussen de plaatjes, praatjes, cabaret en gasten door zijn er ook live optredens. Dus superleuk als je kids van radiomaken houden, of tussen het shoppen door. Het zit regelmatig vol, dus wees er op tijd bij! Het is vooral geschikt voor de wat oudere kids.

GEERTJESHOEVE.NL

WIE BEN JE? Rosalie Schwing (18)

studeert Facility Management

WAT LUISTER JE?

I See Fire van Ed Sheeran “Onlangs ben ik met vriendinnen naar een concert van Ed Sheeran geweest.

Dat vond ik heel gaaf! Ik luister zijn muziek vaak en ik vind hem een leuke artiest, dus je zou me wel fan kunnen noemen. Zijn beste nummer vind ik Tenerife Sea. Het gaat over de liefde.

Ik herken er niets in hoor, maar het is een ijzersterke tekst.”

Boerderij de Zonnewijzer

Boerderij de Zonnewijzer is misschien nog niet zo bekend bij het grote publiek, maar houd zijn ‘Zonnige Zondagen’ in de gaten. Op deze dagen gaan de deuren van de boerderij open en kun je op ontdekkingstocht over het terrein: kalfjes de fles geven, spelen in het stro, of een rondje maken met de pony. De boerderij ligt vlakbij de Veldkeuken of Theehuis Rhijnauwen. Ook weer zo’n fijne combinatie!

Koningslaan 15, Bunnik BOERDERIJDEZONNEWIJZER.NL

WIE BEN JE? Hannah Frinking (20) studeert aan de Pabo

WAT LUISTER JE?

When Summer End van Roel van Velzen “Ik luister vooral Nederlandse pop.

Mijn broer luisterde tijdens mijn jeugd constant naar het genre, hij heeft me aangestoken. Mijn favoriet is Oceaan van Racoon, omdat je je er helemaal in kunt verliezen. Dat heb ik ook met Het land van van Lange Frans en Baas B. Ik heb in Frankrijk gewoond, waar ik last had van heimwee naar Nederland. Als mijn zussen en ik dat nummer hoorden, gingen we los en keken elkaar aan.

We dachten dan allemaal hetzelfde: ik wil terug.”

Hoeve Wielrevelt

Sinds afgelopen jaar vind je in Haarzuilens, tegenover de Geertjes Hoeve, nog een boerderij: Hoeve Wielrevelt. Dit is een zorgboerderij. Behalve een een moestuin en een stal met koeien, kippen en konijnen, is er ook een theehuis. Er worden veel activiteiten georganiseerd, onder andere door Natuurmonumenten die hier ook gehuisvest is. Doe ook eens de wandeling door het mooie natuurgebied! Thematerweg 10, Haarzuilens HOEVEWIELREVELT.NL

Boerderijen van Utrecht Natuurlijk

Wil je de stad niet uit? Bezoek dan een boerderij van Utrecht Natuurlijk. Je vindt boerderijen in Lunetten, het Griftpark, Park Transwijk of in Leidsche Rijn bij het Castellum. Geiten, varkens, konijnen, schapen, paarden, je hebt ze er allemaal. Er worden vaak leuke activiteiten georganiseerd en bijna overal kun je spelen in een speeltuin. Kijk op de website van Utrecht Natuurlijk voor adressen bij jou in de buurt.

UTRECHTNATUURLIJK.NL

1212Uit Uitmet metDUIC DUIC

NR.NR. 2828 | FEBRUARI | FEBRUARI 2017 2017 KijkKijk voorvoor het het laatste laatste Utrechtse Utrechtse nieuws nieuws op DUIC.nl op DUIC.nl

KLASSIEKER - BISON BOWLING UTRECHT Annabel van Heesbeen Robert Oosterbroek

‘Zolang de baan heel blijft, mogen ze op de banken dansen’ Bedrijfsleider Anke Jonker werkt al jaren met plezier op de bowlingbaan, maar zelf bowlt ze niet

Bowlen aan de Mariaplaats, dat kan al 33 jaar bij Bison Bowling Utrecht. De ‘Magic Bowling Show’, het ‘gouden pin-spel’ en het ‘rad van fortuin’ zijn zomaar wat ingrediënten voor het jarenlange succes van de bowlingbaan. Bedrijfsleider Anke Jonker (40) legt de spelregels talloze keren en zonder blikken of blozen uit, maar zelf bowlt ze niet: “Ik kan het gewoon niet.”

Spanning en sensatie tijdens de slotavond van de studentencompetitie. Foto: Bison Bowling Utrecht

O

p dinsdagmiddag trainen er vier jongens aan voor de studentencompetitie.

Ze zijn te herkennen aan hun blauwe shirts waarop hun teamnaam prijkt: ‘De Lamkegels’. Tijdens het trainen doen ze rustig aan, maar tijdens de wedstrijden gaat het er wild aan toe. Een jongen laat een foto op zijn telefoon zien; hij staat met zijn team op de bowlingbaan, stralend te midden van vier uitgedoste cheerleaders in korte rokjes.

“Elke wedstrijd komen zij ons aanmoedigen.” Wie zijn die dames dan?

‘We hebben er twee banen bij, maar zitten al wekenlang vol’ Ze blijken een vriendin van een van de jongens en een aantal van haar vriendinnen. Uitstraling is een serieus onderdeel van de studentencompetitie, legt bedrijfsleider Jonker uit. Elk team heeft zijn eigen outfit, zo is er een team dat de paarse pakken uit de film The Big Lebowksi uit Amerika heeft laten overvliegen (“die komen altijd iets eerder om zich om te kleden in de wc’s”). Een serieuze sport dus.

Jonker heeft de studentencompetitie nieuw leven ingeblazen. Zeven jaar geleden kwam ze vanuit Bison Bowling Maarssen in Utrecht terecht. Er verscheen toen één stu-

dententeam op de baan, dat er eigenlijk ook mee wilde stoppen. ‘We gaan het helemaal anders doen’, verzekerde Jonker hen. Nu doen er veertig teams aan de competitie mee en is er een wachtlijst. Er zijn vier poules, van categorie D (de ‘Mickey Mouse-poule’) tot A (de ‘Champions League’). “In poule A zijn ze echt fanatiek, daar lopen ze heen en weer over de baan om de scores van andere teams bij te houden”, vertelt Jonker. In poule D voert gezelligheid de boventoon: “In poule A bestaat een team uit vier spelers, in D soms wel uit 25.

Nou, dan weet je wel hoe het kan gaan.” Gelukkig is Jonker de moeilijkste niet: “Ze mogen van mij op de banken dansen, een striptease doen of weet ik veel wat – zolang de bowlingbaan maar heel blijft.”

Make-over Jonker is trots op het enige zelfstandige bowlingcentrum van de stad. Het heeft begin dit jaar een grote make-over gekregen; de ingang is nog hetzelfde, maar daar is alles mee gezegd. Het centrum is één verdieping omhoog verhuisd, er is meer plek in het restaurant en bij de bar. Een riante trap met uitzicht op de nieuwe bar leidt de bezoeker naar boven, waar tien glimmende bowlingbanen klaarliggen voor gebruik. “We hebben er na de verbouwing twee banen bij gekregen, maar alsnog zitten de avonden en weekenden al wekenlang vol.”

De nieuwe ruimte heeft een moderne, industriële uitstraling: “De vrees was dat het te modern werd en daardoor ongezellig.” Dat is volgens Jonker gelukkig niet gebeurd.

De succesvolle Magic Bowling Show is elke donderdag tot en met

zondag. De muziek en discolampen gaan aan en de gouden ‘pins’ komen tevoorschijn. Jonker: “Die dingen die je met de bowlingbal omgooit, heten geen kegels maar pins. Met kegelen gooi je tegen kegels.” Op elke baan zit een gouden pin tussen de rest van de pins. Als die vooraan verschijnt en degene die aan de beurt is vervolgens een strike gooit, mag hij of zij aan het Rad van Fortuin draaien. Dat gaat met toeters en bellen. De gelukkige kan een portie frikandellen, loempia’s, een aantal shotjes of een sleutelhanger winnen.

Het baanrecord staat nog op de oude baan die beneden zat: 300.

Dat is twaalf keer achter elkaar een strike. Die maximale score is ooit gegooid door de voorzitter van de Bowling Vereniging Utrecht. Een memorabel moment, vindt Jonker.

Op de nieuwe baan is het record 266, gegooid tijdens de studentencompetitie.

Elke maandag spelen de league bowlers. En dat al 33 jaar, vanaf

het eerste uur. “Zij komen voor de gezelligheid, maar willen wel winnen.” Ze nemen de sport serieuzer dan de meeste studententeams; iemand die een strike gooit, wordt gefeliciteerd met twee handen, iemand met een spare krijgt één hand en overige scores leveren een boks op. De competities lopen van september tot juli, met aan het eind van elk bowlingseizoen een groot feest. Jonker: “Dan komt iedereen samen om afscheid te nemen en elkaar een fijne vakantie te wensen, geweldig.”

Een andere ‘toptijd’ is rond kerst.

“Dan versieren we het hier, komt de kerstman langs en is het hele team aan het werk.” In december schrijft Jonker gedichten voor de teams die rond sinterklaas spelen. Dat komt neer op zo’n veertig stuks. “Dat moet je overhebben voor je vaste gasten”, zegt Jonker resoluut. Zelf bowlt ze niet, maar ze geniet elke dag van het spel. Wanneer is een dag geslaagd? “Al de gasten buiten staan en denken: ‘Ah, ik had wel wat langer willen blijven’.”

Uit Uitmet metDUIC DUIC1313

FEBRUARI FEBRUARI 2017 2017 | NR. | NR. 2828 KijkKijk voorvoor het het laatste laatste Utrechtse Utrechtse nieuws nieuws op DUIC.nl op DUIC.nl

JETTE & JILDOU DRINKEN KOFFIE

Jette Pellemans & Jildou Fabriek Marlot van den Berg

Lewis Book Café:

Geen literatuurstad zonder boekencafé Vers van de pers! Op Achter Clarenburg is Utrechts nieuwste koffietentje te vinden: Lewis Book Café.

Toepasselijk, nu Utrecht de wens bekend heeft gemaakt ‘UNESCO City of Literature’ te worden. die je voor 4,50 euro aan de toonbank kunt bestellen.

Voor de koffie komen we natuurlijk. De keuze is uitgebreid, we gaan voor een cappuccino en een flat white. Beide zijn lekker warm – om niet te zeggen: loeiheet – maar we vinden het schuim wat tegenvallen. Er zijn belletjes, de randen worden snel bruin en het is een dun laagje. Jammer! De americano is goed te doen, bitter in het begin, maar dat went. De espresso is onze winnaar: smaakvol, en hij wordt geserveerd in een prachtig glaasje.

Bonuspunten!

Onbeperkte bijvulkoffiemok Lezen kan het beste in de verrassend grote kelder, die je via een wenteltrap bereikt. Met fauteuils, een schouw, een teakhouten bureau inclusief groen-goud leeslampje is het er goed gezellig gemaakt.

Uit de speakers, aangesloten op een platenspeler, klinkt Charlestonmuziek. Voor flexwerkers is een batterij aan stopcontacten aan het plafond bevestigd. Je installeren en de hele dag blijven zitten, is zeker een mogelijkheid. Al was het maar om de onbeperkte bijvulkoffiemok

Topping-experiment Het personeel van Lewis is enthousiast. Zo vraagt de ober drie keer belangstellend of ‘we het al weten’ en wordt er regelmatig gevraagd naar onze wensen en algemene tevredenheid. Ze blijken bij Lewis te experimenteren met de topping van de shortcake. Of we onze mening willen geven over de extra laag pompoenpitten, cranberries en chocoladevlokken. Wat te zoet wellicht, maar de bodem van volkorenkoekjes valt goed in de smaak. Net als de twee mini-

scones met room en jam, die prima zijn voor bij de koffie.

Het publiek bij Lewis is lekker divers, er zitten studenten, dagjesmensen, flexwerkers en boekenwurmen. Dat geeft een leuke sfeer.

Ook divers is de aankleding, daar zijn we minder over te spreken.

‘Het publiek bij Lewis is lekker divers’ Erg leuk is het vooroorlogse tintje van de inrichting: het antieke eikenhouten meubilair en de donkere boekenplanken met snuisterijen uit grootmoederstijd. Het past erg bij de boekencafésfeer. Maar het hedendaagse tintje: designvazen, marmeren tafels en de strakke bar opgebouwd uit blokjes hout, maken het geheel tot een wat onbestemde ratjetoe. Wellicht valt er nog wat te finetunen en dan is Lewis er helemaal klaar voor.

In de voorjaarsvakantie presenteren Podium Hoge Woerd, Stadsschouwburg Utrecht en Theater Kikker avontuurlijk jeugdtheater voor iedereen van 2 tot 12 jaar en hun (groot) ouders. Trollen, kabouters, goochelaars en een eitje als actiefiguur: het is allemaal te zien tijdens de nieuwe Lente-Uitjes.

Deze editie staat het gezelschap Maas theater en dans centraal.

Maas maakt voorstellingen voor jonge mensen, fysiek, fantasievol en uitgesproken in alles. Extra veel voorstellingen van deze Rotterdamse groep dus, zoals Eitje (3+), Kwijt (5+) en Liefde (8+).

Maar ook het Utrechtse gezelschap Het Filiaal theatermakers is van de partij. Ga bijvoorbeeld in Stadsschouwburg Utrecht naar de voorstelling Trollenjong (4+), een poëtische kleutervoorstelling over trol Nom Nom die anders is dan andere trollen. Of laat je in Theater Kikker of Podium Hoge Woerd betoveren door zilveren krekel winnaar De grote illusionist (8+). Magisch muziektheater over een kleine jongen die ervan droomt om een briljant goochelaar te worden. Naast de voorstellingen zijn er veel extra activiteiten zoals workshops, spelletjes of knutselen.

Za 25 feb t/m zo 5 mrt

Lente-Uitjes DIVERSE LOCATIES

lente-uitjes.nl

Afknapmomentje: De eclectische stijl van moderne elementen in combinatie met antieke snuisterijen. Alleen retro en boeken is al druk – en leuk! – genoeg

MUSEA & EXPOSITIES

CABARET

Za 25 feb t/m 5 mrt

t/m 23 apr

Vr 24 feb

MUSEUM SPEELKLOK

KASTEEL DE HAAR

PARNASSOS [20.30]

museumspeelklok.nl

kasteeldehaar.nl

uu.nl/parnassos

In de voorjaarsvakantie is het sprookje van De Bremer Stadsmuzikanten in Museum Speelklok te zien. Deze familievoorstelling is een bewerking van het bekende negentiende-eeuws sprookje van de gebroeders Grimm en vertelt het verhaal van de ezel die ontslagen wordt door zijn baas en besluit hij om in Bremen stadsmuzikant te worden. Een sprookje vol muziek van speeldoosjes en orgels uit het museum.

Aan de voet van Kasteel de Haar ligt de bijbehorende, eeuwenoude kapel als een laatste herinnering aan het oude dorpje Haarzuilens. Baron Etienne van Zuylen van Nijevelt laat rond 1890 naast zijn kasteel ook de kapel als slotkapel restaureren door architect Pierre Cuypers.

De restauratie van de kapel werd in 1899 afgerond. Tot en met 23 april is dit monument open voor publiek.

Kirsten vraagt zich af ‘Moet men krabben waar het jeukt?’ Soms moet je niet krabben, maar het laten jeuken. Want als je op één plek krabt begint het ergens anders weer te jeuken en als iemand zegt ‘stop’ wordt het alleen maar erger. Kirsten van Teijn stopt niet, ze is pas net begonnen.

Haar tweede avondvullende programma is een muzikale cabaretvoorstelling die de jeuk naar het theater brengt, maar ook de zalf.

Openstelling eeuwenoude kapel

ZALF Kirsten van Teijn Daniël Lohue

Utrecht is een stad vol muziek.

Je kunt onder andere naar deze concerten en optredens:

Wo 22 feb

U Jazz cross-over jam: Heleen Schuttevaer PARNASSOS [21.00]

Wo 22 feb

Daniël Lohues PODIUM HOGE WOERD [20.30]

Do 23 feb

Wolfgang Rihm Insomnio speelt Rihm’s Chriffre –Zyklus

THEATER

TIVOLIVREDENBURG [21.00]

Do 2 t/m zo 5 mrt

UITACTIE

Vr 24 feb

STADSSCHOUWBURG [20.00]

Win 2 X 2 vrijkaarten voor (Re)Inventing Nature Van 3 maart t/m 23 april 2017 staat FOTODOK in het teken van de nieuwe tentoonstelling (Re) Inventing Nature. Internationale fotografen verkennen hier de veranderende relatie tussen mens, natuur en technologie.

Door al die technologie om ons heen lijken we ook steeds verder van de natuur af te staan. Maar wat nou als we in techniek niet meer de oorzaak zien van onze problemen, maar daarin juist op zoek gaan naar oplossingen? Met werk van onder andere: Sjoerd Knibbeler (NL), Drew Nikonowicz (VS), Reiner Riedler (AT), Yves Gellie (F) en Diana Scherer (NL).

We geven kaarten weg.

A Portait of Joni Mitchell

Hedda Gabler Theater Utrecht theaterutrecht.nl Jeroen Hofman

Lente-Uitjes

Unique selling point: Een boekencafé, dat hadden we nog niet!

KIDS

De Bremer Stadsmuzikanten (5+)

KIDS

Oordeel Lewis Book Café

Reyer Boxem

L

ewis zit op een hoek en is ruim opgezet. Grote ramen bieden een wijds uitzicht, er staat een bank langs de muur, een grote tafel met een megavaas in het midden en ook zijn er kleine zitjes te vinden. Via een gangetje naast de toonbank kom je terecht in de christelijke boekhandel Sjofar aan de Korte Elisabethstraat.

Mocht je je boek zijn vergeten en niets kunnen vinden bij Sjofar; er is bij Lewis zelf ook genoeg leesvoer om in te duiken – en dat gebeurt ook echt! Om ons heen is jong en oud verdiept in een boek.

Regisseur Thibaud Delpeut neemt Hedda Gabler van Henrik Ibsen ter hand. In Delpeuts regie wordt Hedda Gabler gedreven door de diepe pijn en verwarring van iemand die haar weg niet vinden kan. In zijn kenmerkende realistische en filmische stijl schetst hij een intens, ontroerend en alarmerend portret van een maatschappij in de wurggreep van narcisme.

Fay Claassen TIVOLIVREDENBURG [20.30]

Zo 26 feb Door Leonie Tielemans en band.

ZIMIHC THEATER WITTEROUWEN [15.00]

Wo 1 mrt

Ja Gese Zangeres Leoni Jansen ontmoet de Zuid Afrikaanse zanger en gitarist Chris Chameleon.

STADSSCHOUWBURG UTRECHT [20.30]

Vr 3 + za 4 mrt

Dido & Aeneas van Henry Purcell ACADEMIEGEBOUW + GEERTEKERK [20.15]

Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

Meer tips?

Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

mee of kijk op

14 Stad / Leven

NR. 28 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

HERINNERING VAN - TINEKE SCHOUTEN

Tim de Hullu Robert Oosterbroek

Zwanger van succes Utrecht is een decor van herinneringen. Mooi, ingrijpend, grappig of ontroerend. DUIC gaat met Utrechters terug naar hun memorabele momenten.

Tineke Schouten tijdens een optreden met Herman Berkien in 1979. Foto: F. van den Ham / collectie Het Utrechts Archief

Z

e staart uit het raam van haar hoekwoning aan de Esther de Boer van Rijk­ laan in Rijnsweerd. Tineke Schouten heeft de hoop op een carrière opgegeven. Van haar achtste tot haar 28e heeft ze elke avond voor haar bedje aan ‘Onze lieve heertje’ gevraagd of hij haar wilde laten doorbreken als zangeres.

Het heeft geen ene moer geholpen.

Oké, ze won op haar zeventiende een talentenjacht, maar doorgaans werd ze bij zulke wedstrijden goede tweede. Van een langspeelplaat met mooie, zoetgevooisde liedjes werden er slechts zestien verkocht.

Tineke had na de MMS het idee gehad om in vijf jaar tijd beroemd te worden, voordat ze als huismoeder achter het fornuis zou belanden.

Maar vandaag zit ze aan de keukentafel mét foetus van vijf maanden in haar buik, zónder carrière. Met die dikke buik is ze meer dan gelukkig, want drie jaar eerder kreeg ze na vier maanden een miskraam. Een ambulance had haar halsoverkop naar het ziekenhuis gebracht. Het was gedoe en narigheid. Ze berust.

Niet beroemd, maar wél zwanger, daar mag ze God toch ook wel voor bedanken.

Ach, ze heeft best mooie jaren gehad. Met stadscabaretier Hennie Oliemuller in het Schillertheater met die mooie hoge plafonds, waar ze zijn vrouw Anne-Marie Konincks moest vervangen en zo voor het eerst de switch maakte van muziek naar cabaret. En met Herman Berkien in het piepkleine Mirliton Theater op Hoog Catharijne, waar ze van de eigenaar leerde commerciëler te worden en na afloop van een voorstelling in volle sprint naar de parkeergarage snelde om

zich van de junks te ontdoen. Er zaten drukke jaren op, waarin ze vijf volle dagen in de week werkte bij Hessing, die Amerikaanse auto’s verkocht als warme broodjes.

Utrechtse typetjes Met de zeeën aan inspiratie die ze opdeed in het ‘normale leven’, kon ze in het Mirliton niet zo veel.

Ze was er toch vooral de assistent van Berkien. Toen haar man Hans zeven ton aan guldens investeerde om van een fietsenkelder het Jacobi Theater te maken, kon Tineke op haar eigen bühne wél al haar ideeën kwijt. Maar ’t wilde niet vlotten en op een gegeven moment reageerden Hans en Tineke gelaten. “Weer niks verdiend, weer alle kaarten weggegeven.” Het leek een uitverkocht huis, maar ondertussen zat de helft er voor nop. Na een voorstelling zat het echtpaar

‘Het liedje Doorbraak wordt ook Tinekes doorbraak’ met een paar man te klieren en te roddelen over het publiek. “Heb je die vent gezien, joh?” Waarop Tineke het ene na het andere Utrechtse typetje nadeed. “Dat zou je eens moeten doen!”, zei Hans.

Het was wel vaker tegen Tineke gezegd. Maar aan Utrechtse typetjes had ze zich nooit gewaagd, omdat

dat het domein was van haar leermeesters Oliemuller en Berkien.

Op deze zomermiddag in Rijnsweerd doet ze een poging, nu Hans en zij al hebben besloten de handdoek in de ring te gooien. Dag theater, dag investering. Tineke heeft een Utrechtse dame die beroemd wil worden in haar hoofd. Lenie uit de Takkestraat stuurt een bandje naar de platenmaatschappij. Tineke is halverwege, maar haar rijmelarij laat vandaag te wensen over en een rijmwoordenboek is nog niet voorhanden. Ze blijft steken bij ‘U mot maar eens luisteren, ‘t klinkt heel commercieel’. Wat rijmt er op commercieel? Steel, heel, keel! Ze beeldt zich aso-gezinnen in, moet ineens aan honden denken en schrijft: ‘Mijn buurman z’n bouvier springt hier telkens naar m’n keel’.

En zo zit er opeens een bouvier in het lied, die ze Tarzan doopt. Tineke borduurt voort, maar heeft niet het idee dat ze goud in handen heeft. “Zo, weer een liedje geschreven, ’t zal wel weer niks worden.”

Haar gitarist en platenbaas hebben een heel ander gevoel en krijgen

gelijk. Het liedje Doorbraak van Lenie uit de Takkestraat wordt ook Tinekes doorbraak. Het zijn de tijden van andere ‘accent-hits’ als Oh, oh Den Haag en Guus kom noar huus. Ineens doen al haar sketches het goed en zit het Jacobi Theater tjokvol. Ze creëert meer Utrechtse typetjes en tot in lengte van dagen zullen mensen Tineke juist daarmee associëren. Daar wordt ze wel eens moe van, want ze doet veel meer. Maar een succesnummer blijft een succesnummer. Ook na 35 jaar. In haar huidige show T-Splitsing zit er op aandringen van haar manager één Utrechtse karikatuur in. En wat blijkt: om Bep Lachebek wordt het hardst gelachen.

Tim de Hullu legt herinneringen vast in boeken: biografieschrijven.nl

Stad / Leven 15

FEBRUARI 2017 | NR. 28 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Annabel van Heesbeen Nienke Kamphuis en Marlot van den Berg

DE WERKPLEK VAN – EIGENAAR BLOEMENKIOSK BAKKERBRUG

Schreeuwen om aandacht

Weer of geen weer, Roy Hogervorst (44) staat dagelijks op de Bakkerbrug om bloemen te verkopen. Zijn vader begon er zestig jaar geleden met z’n tweelingbroer en een bakfiets. Inmiddels heeft de familie Hogervorst sinds 1999 een vaste standplaats: “Mensen komen van alle kanten. Als je hier geen bloemen kunt verkopen, moet je een ander vak kiezen.”

B

loemen verkopen op de markt is een vak apart volgens Hogervorst. “In een winkel wacht je tot de klanten binnenkomen. Op de markt breng je de bloemen zelf aan de mensen.” Zeker op zaterdag, dan is het letterlijk schreeuwen om aandacht. “Vroeger deed ik dat vaak, maar sinds mijn zwager hier staat, kom ik er niet bovenuit. Hij roept voor drie, joh.” Het voorjaar vindt Hogervorst de leukste tijd. “Dan is de kou voorbij, zijn er mooie bloemen en is iedereen vrolijk.”

De Bakkerbrug in Utrecht kent een lange marktgeschiedenis. Al sinds 1760 worden er bloemen op de bekende brug verkocht. Na de oorlog begon de opa van Hogervorst

‘Al sinds 1760 worden er bloemen verkocht op de Bakkerbrug’ de bloemenwinkel Gloriosa aan de Anton Geesinkstraat. Toen die overleed, nam Roy Hogervorsts oom de winkel over en zijn vader de markten.

Zo kan het dat Hogervorst als sinds zijn vijftiende op markten in Utrecht staat. In 1999 kreeg zijn vader de mogelijkheid een standplaats op de Bakkerbrug te kopen. Bijna te mooi om waar te zijn, want een centralere plek in Utrecht is lastig te vinden.

Er is ook een nadeel aan de locatie: de wagen moet elke ochtend worden neergezet en ‘s avonds weer worden weggehaald. Hogervorst heeft

er vaak al een halve dag op zitten als hij begint met verkopen. Zijn wekker gaat ’s ochtends om 04.00 uur, zodat hij een uur later in de auto zit naar Aalsmeer, waar dagelijks de grootste bloemenveiling ter wereld plaatsvindt. Elke ochtend neemt er zo’n vierhonderd man plaats op de tribune, klaar om te drukken op de beste prijs. Dat is spannend. Hogervorst: “Je weet nooit hoe duur de handel is.” Tegenwoordig kun je ook via de computer meedoen aan de veiling, maar dat is niks voor deze bloemenman. “Ik wil zien wat er wordt aangeboden. Thuis zie je een foto en die klopt vaak niet.” Voordat de veiling begint, loopt hij even tussen de bloemenrekken door.

Hij bekijkt of er iets aan de handel mankeert. Kromme takken, slechte blaadjes, dat soort dingen.

Hogervorst leerde alles over bloemen van zijn vader, die op zijn beurt de kneepjes van het vak van zijn eigen vader leerde.

‘Een beetje dollen’ Veel restaurants in de omgeving weten de bloemenkiosk te vinden. “Ik weet precies wat voor een bloemen ze willen en in welke vazen ze komen te staan.” Als hij gerbera’s in vaasjes op terrastafels ziet staan, weet Hogervorst direct of ze bij hem vandaan komen. “Ik herken ze aan de kleuren, want ik weet precies in welke kleursamenstelling ik ze heb ingekocht.”

Als iemand bloemen koopt voor een eerste date, is hij niet te beroerd om een handje te helpen. Dan verstopt hij een kaartje tussen de stelen met daarop de tekst: ‘Bel me, ik ben verliefd’. “Je moet een beetje dollen,

toch?” Voor mensen met een relatiecrisis staat hij ook klaar. Er komt maandelijks een jongen langs voor honderd rode rozen. “Komt-ie hier ’s ochtends dronken aanwandelen en koopt hij een bos voor z’n vriendin om direct goed te maken dat hij weer te lang is wezen stappen.”

Vorig jaar kreeg Hogervorst er onverwachts een hoop verantwoordelijkheid bij; negen maanden na het overlijden van Hogervorsts moeder, overleed ook zijn vader.

Van de een op de andere dag was hij eigenaar van de bloemen­ kiosk en moest hij voortaan zelf de inkoop doen, iets wat zijn vader altijd deed. “Ik wist alles natuurlijk wel, maar nu moest ik alles in m’n eentje bedenken.” Hij had zijn vader graag om hulp gevraagd bij de inkoop voor drukke tijden zoals rond Pasen en

Kerstmis. Of Valentijnsdag – hoeveel rozen heb je daar precies voor nodig? Zelf houdt Hogervorst er niet van om maar één karige roos tegelijk te verkopen. “Maar ja”, zegt hij, “dat hoort erbij.”

De verkiezingen zijn ook een drukke tijd. De bloemenman laat op zijn telefoon trots een foto zien van Lodewijk Asscher die rozen uitdeelt.

“We verzorgen alle rode rozen voor de PvdA tijdens de campagnetijd.”

Dán vindt Hogervorst het minder erg dat er maar één bloem tegelijk wordt weggegeven. Zelf kiest hij voor grote bossen bloemen; thuis heeft hij er altijd drie staan, waarvan eentje bij de foto van zijn ouders.

Door het wegvallen van zijn moeder en vader heeft Hogervorst een zware periode achter de rug. De dag na zijn vaders begrafenis ging de kiosk weer open. “Mijn vader zou niet anders gewild hebben. Het werk was zijn lust en zijn leven.” Hogervorst verwacht voorlopig op de Bakkerbrug te blijven staan; zijn zoon van zestien begint volgend jaar aan een agrarische opleiding in Houten en ziet het wel zitten om later ook op de brug te werken.

16 Stad / Leven

NR. 28 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

UTRECHTSE AFFICHES

Arjan den Boer

City Branding

in de jaren twintig Affiches uit het verleden vertellen meerdere verhalen. In de eerste plaats over het bedrijf, product of evenement waar reclame voor werd gemaakt. Maar ook over de ontwerper, of het nu een bekende kunstenaar was of een anonieme graficus. Daarnaast laten affiches zien welke stijlen in de mode waren. Deze keer een affiche die Utrecht in de jaren twintig op de kaart moest zetten.

U Feest in het Jaarbeursrestaurant, 1927. Foto: Het Utrechts Archief

trecht was booming in de jaren twintig van de vorige eeuw. Het nieuwe NS-hoofdgebouw De Inktpot maakte Utrecht definitief tot spoorweghoofdstad, terwijl de Jaarbeurs tienduizenden zakelijke bezoekers trok. Horeca en middenstand groeiden mee. Ook de industrie bloeide, zoals Demka en Werkspoor. Met een wervend affiche wilde het gemeentebestuur de stad verder op de kaart zetten — nationaal en internationaal.

Begin 1926 organiseerde de gemeente Utrecht een ontwerpwedstrijd voor een ‘reclameplaat’. In de jury zaten onder anderen de gerenommeerde, maar niet meer erg vooruitstrevende ontwerpers Richard Roland Holst en Carel Lion Cachet. Er kwamen maar liefst 132 inzendingen binnen.

Zoals te verwachten ontbrak de Domtoren op vrijwel geen ontwerp, ‘doch van hoe groot belang dit schoone monument ook voor het stadsbeeld van Utrecht moge zijn, zoo wordt heel het cultureel en maatschappelijk leven der stad toch waarlijk door dit monument niet alleen gesymboliseerd’. Sommigen hadden ook De Inktpot afgebeeld, maar slaagden er niet in het karakter van dit gebouw te treffen volgens de jury, waarin de architect, George van Heukelom, zelf zitting had.

Unaniem werd de hoofdprijs toegekend aan het ontwerp dat van Jac. Jongert bleek te zijn (inzenden ging anoniem). De overige ontwerpen voldeden volgens de jury niet aan de doelstellingen: ‘Verwacht had mogen worden dat de tekenaars de aantrekkelijkheden der stad Utrecht tot uitgangspunt zouden hebben gekozen en dat in ieder geval de zoo gunstige ligging van Utrecht op het reclamebiljet in beeld zou zijn gebracht.’

Jongerts affiche verbeeldt Utrecht als centrum van het land. Strakke rode lijnen stellen spoorlijnen voor die alle naar de Domstad leiden. De kaart van Nederland ligt in een blauwe zee, terwijl een koe, hunebed en molen andere provincies representeren. Utrecht zelf is als een krans waaruit de Domtoren oprijst, omringd door fictieve bouwsels die cultuur (concertzaal), kennis (bibliotheek), handel (waag), verkeer (brug) en industrie (fabrieken) symboliseren. De zwarte rook uit de fabrieksschoorstenen lijkt geen aanbeveling, maar was destijds een teken van voorspoed.

In de decoratieve rand links en rechts is het stadswapen verwerkt.

Affiche Utrecht, Jac. Jongert, 1926. Bron: Het Spoorwegmuseum

‘Niet zoo pakkend’ Winnaar Jac. Jongert (1883-1942) wordt wel Nederlands bekendste onbekende ontwerper genoemd: bijna iedereen kent zijn Van Nel-

le-reclames met de grote rood-gele vlakken.

Zijn huisstijl wordt nog altijd gebruikt. Hoewel hij in Rotterdam woonde, was Jongert niet nieuw in Utrecht. Vanaf de eerste Jaarbeurs in 1917 vielen de fraaie beursstands op die hij inrichtte voor drankenhandel Oud. Mede daarom kreeg hij in 1921 opdracht het interieur te verzorgen van het restaurant van het eerste Jaarbeursgebouw op het Vredenburg. De Art Deco-ambiance deed denken aan de Amsterdamse Tuschinski-bioscoop, maar iets strakker. Ook mocht Jongert het Jaarbeurs-affiche van 1924 ontwerpen. Twee jaar later besloot hij, ondanks slechte ervaringen met ontwerpwedstrijden, mee te doen met de Utrechtse prijsvraag.

Jongerts affiche verbeeldt Utrecht als centrum van het land Het affiche zou in een oplage van vijfduizend verspreid worden in binnen- en buitenland.

Bij behandeling van het benodigde budget van zesduizend gulden in de gemeenteraad betwijfelden enkele raadsleden het nut. Ze geloofden meer in aparte affiches voor thema’s als industriestad of centrum van het land. De wethouder gaf aan dat het jury-advies gevolgd werd, ‘al is deze reclameplaat niet zoo pakkend als men wenste’. Hij wees wel op ‘geestige en pakkende details bij nadere beschouwing’, waarop een raadslid suggereerde deze uitleg dan maar ‘als handleiding bij te voegen’.

Alle ingezonden ontwerpen werden in april 1926 tentoongesteld in het Jaarbeursgebouw.

Het Utrechts Nieuwsblad vermoedde dat het publiek het winnende affiche minder zou waarderen dan de jury, en verwachtte meer van sprekende stadsgezichten zoals van de Stadhuisbrug. Verder vond men de kwaliteit wisselend: ‘Er zijn teekeningen, waaruit men geen wijs kan worden, platen wellicht artistiek van hooge waarde, doch voor reclame ten eenen malen ongeschikt. Er is een tekening bij, die uit het kladschrift van Jantje schijnt gescheurd, er is werk dat aan illustratie voor kinderboeken dienstig is, en er zijn ontwerpen, zoo diepzinnig en zoo somber dat ze alles behalve aan een levende, bloeiende stad doen denken.

Stad / Leven 17

FEBRUARI 2017 | NR. 28 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INGRID DEN DAAS-DAMMERS - BAASJE VAN HIGGINS

‘Ik vertrok een dag na mijn achttiende verjaardag’ I

edere hondenbezitter kent Ingrid en haar Higgins, misschien niet van naam maar wel als de vrouw die met zachte stem haar hond ertoe beweegt om door te lopen. Er wordt weleens geopperd dat zij een medaille verdient voor haar geduld met het dier.

Ingrid den Daas-Dammers groeide op in Lochem ging naar de MMS. “Een heerlijke opleiding vol literatuur!” Het motto van de directeur van haar school was dat meisjes een gedegen opleiding moesten volgen om een goed gesprek met de collega’s van hun man te kunnen voeren. Ingrid: “Na mijn middelbare school wilde ik zo snel mogelijk het huis uit, weg uit het saaie Lochem, maar van mijn ouders mocht ik pas het huis verlaten als ik achttien was. Op 9 november werd ik achttien en op 10 november vertrok ik naar een dorpje vlakbij Londen om als au pair te werken. Alle gezinnen daar hadden een au pair. Stevige vriendschappen werden gesmeed en dankzij een collega au pair, die uit Utrecht kwam, heb ik zelfs mijn man Simon leren kennen. Het was terug in Nederland, tijdens een avond van de jongerensociëteit in de Leeuwenberghkerk. De sociëteit is er niet meer, maar de liefde is gebleven.”

Van zuster tot gids Ingrid was na Engeland verpleegkunde gaan studeren in het toen nog AZU aan de Catharijnesingel. “Ik woonde in het zusterhuis en weer mocht ik van mijn ouders niet weg daar voordat ik eenentwintig zou zijn. Ik was verantwoordelijk voor een zaal vol patiënten die een zware longoperatie hadden ondergaan, maar blijkbaar kon ik niet voor mezelf zorgen. Kort na mijn eenentwintigste verjaardag vertrok ik, met mijn koffer achterop de fiets, naar de vrijheid van een eigen kamer. Ik trouwde met Simon, maar eind jaren zestig, begin zeventig was het erg moeilijk om een betaalbaar huis in Utrecht te vinden. We vonden een nieuwbouwhuis in de Meern en daar zat ik weer, in net zo’n gat als destijds in Lochem.

Na de geboorte van onze dochter Barbara ben ik even gestopt met mijn werk als verpleegkundige, om daarna weer aan de slag te gaan in het Ooglijdersgasthuis. Maar ik realiseerde me wel dat ik dit zware beroep niet tot mijn vijfenzestigste zou kunnen volhouden. Toen ben ik sociale pedagogiek gaan studeren. Na mijn doctoraal ben ik psychologie gaan geven aan de opleiding verpleegkunde van het Academisch Ziekenhuis, gaf ik managementtrainingen voor het middenkader van de intramurale

Yontie Helders

Elke dag komen mijn briard Crosby en ik tijdens onze rondjes door het Zocherpark dezelfde mensen tegen met hun hond. Je kent de verhalen over de hond, maar wie zijn toch de ‘baasjes van’? In deze rubriek hun verhaal. gezondheidszorg en was ik projectmanager bij het onderzoek naar baarmoederhalskanker.”

Toen Ingrid achtenvijftig was, hield haar laatste baan op te bestaan. Ze vond het tijd om weer iets heel anders te gaan doen. “Geschiedenis had altijd al mijn interesse en ik werd gids bij Kerken Kijken Utrecht. Ik nam als manager zitting in het bestuur van Oud Utrecht en schreef de cursussen ‘Leer mij Utrecht kennen’ en ‘Leer mij Utrecht beter kennen’ voor Gilde Utrecht.”

In 1998 verkocht Simon den Daas zijn drukkerij met dezelfde naam aan de Oude Kamp.

En Ingrid en Simon verbouwden de drukkerij tot woonhuis… en zo woonden ze op honderd meter van ‘hun’ Leeuwenberghkerk. Alleen de gevelsteen die in 2001 werd geplaatst met de tekst ‘DE LETTER LEEFT WAAR DEN DAAS HET PAPIER KUST’ herinnert nog aan de drukkerij.

Alle ratio overboord Ingrid: “Via vrienden van onze dochter hoorden we dat de stichting RSDR (Rudozem Street Dog Rescue), die zich inzet voor de straathonden in Bulgarije, een huis zocht voor een van de zes pups die waren achtergelaten in een doos bij de shelter in Bulgarije. De hond-

‘Hier ben je geen psychiatrisch patiënt, maar mens’ Het is druk in ‘t Trefpunt van Enik Recovery School. Koffiedrinken, bijkletsen, er worden koekjes gebakken en lunches klaargemaakt. In dit bijzondere scholingscentrum ontmoeten mensen met psychische, psychosociale en/of verslavingsproblemen elkaar. Ze wisselen ervaringen uit en werken aan hun persoonlijke ontwikkeling. inzicht lijkt te geven in zijn situatie.

“Ik loop mijn hele leven al op mijn tandvlees. Dus ik weet niet beter.

Dat is helaas de werkelijkheid.” Bij Enik heeft Nervo een plek gevonden waar hij naast rust ook de ruimte voelt zichzelf te ontwikkelen.

Hij deed mee aan de Enik Retreat, een vijfdaagse waarin je onderzoekt hoe je je eigen welbevinden kunt verhogen, volgde een training werk in uitvoering, denkt mee met de kunstexpo en doet sinds jaar en dag mee met de schrijfclub Klinkerbreed. “Schrijven is wat bij mij echt werkt om uit het drukke hoofd meer naar mijn gevoel te gaan.”

Giovanni Nervo en Annemarije Sjoerdsma

G

iovanni Nervo (44) slikt en zegt nog vóór er een vraag gesteld is: “Als ik snel praat, komt dat doordat mijn hoofd soms sneller gaat dan dat ik kan bijbenen. En als ik even stilval, is er geen reden tot paniek.” Een bijzonder inzicht van een man die zijn hele leven al worstelt met zijn positie in de samenleving. “Vijf jaar geleden was ik er een stuk beroerder aan toe”, vertelt de openhartige Nervo.

“Toen ik bij Enik kwam, leerde ik

hier dat ik meer ruimte aan mezelf mag geven. Ik ben nu niet snel meer bang om te véél te zijn. Vragen als: hoe anders ben ik, hoe vind ik mijn plekje in de wereld?, spelen vaak door mij hoofd. Enik is onderdeel van het zoekproces en heeft me geleerd spanning en verwachtingen los te laten.”

Nervo is hoogbegaafd en hooggevoelig. Het resulteert in een bijna filosofische manier van kijken naar zijn eigen functioneren, wat hem

Nienke Kamphuis

Ervaringsdeskundigheid Enik Recovery College is een organisatie onder de vleugels van zorgorganisatie Lister, die volledig uit ervaringsdeskundigen bestaat.

Enik is een leerschool met zelfhulpgroepen, cursussen en trainingen.

Steeds vaker worden ervaringsdeskundigen ingezet in de psychiatrie en in het welzijnswerk. Annemarije Sjoerdsma (46) is werkzaam als peertrainer bij Enik. Ook zij heeft een achtergrond in psychiatrie en verslavingszorg. “Ik herken de herstelprocessen bij anderen.”Sjoerdsma is er na een roerige periode in

jes waren al in Nederland en we besloten dat mensen van de organisatie met een hondje bij ons langs konden komen. Simon en ik spraken plechtig af dat we pas zouden beslissen als hond en mensen weer weg waren en we er dan serieus over zouden praten. Maar toen stond Higgins op de stoep en het was liefde op het eerste gezicht van beide kanten. Alle ratio overboord! We besloten direct de hond te nemen.

Higgins, die ik eigenlijk Willem had willen noemen maar daar luistert hij niet naar, is een angstige hond; van het minste of geringste schrikt hij. Joggers die rare oefeningen doen, of een kerstboom die midden op straat staat, kunnen hem al van slag maken. Maar het gaat steeds beter en daar geniet ik zo van. Laatst vroeg iemand in het park: ‘Wanneer doe je die moeilijke hond weg?’. Ik was verbijsterd. Een lastig kind doe je toch ook niet weg!”

ONDER DE MENSEN Jesse Holweg

Robert Oosterbroek

Onder de Mensen is een serie verhalen van DUIC waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht. Bij wie kun je als inwoner terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit krijgen? Hoe ondersteunen en helpen mensen elkaar om een stapje verder te komen? Wie zijn Deze keer in deel 11: Giovanni Nervo en Annemarije Sjoerdsma van Enik Recovery College.

haar leven weer bovenop en zet nu haar ervaringen in om anderen te ondersteunen. Ze heeft verschillende verslavingen achter de rug en kampte lang met borderline. “Het was chronisch, zo werd mij verteld.

Maar uiteindelijk heb ik er helemaal geen last meer van. Veel mensen gaan zich gedragen naar hun stoornis, maar je hebt zoveel meer in huis en je hoeft er niet je hele leven aan vast te zitten. Dat vind ik het leuke aan Enik, het gaat er niet om diagnoses, maar om kernbegrippen als hoop, inspiratie en geluk. ‘Waar voel ik me goed bij’, in plaats van: ‘waar heb ik last van’.” Sjoerdsma is trots op haar ontwikkeling en zegt nooit gedacht te hebben zo ver te komen in het leven. “Ik heb een man, twee kinderen en een baan.

Vooral jonge vrouwen meiden met borderline of een verslaving kan ik laten zien dat het mij gelukt is om te groeien. Dat vind ik heel bijzonder.”

Mens zijn Sjoerdsma en Nervo organiseren samen de schrijfclub Klinkerbreed.

Nervo: “Ik was eerst deelnemer en ben nu co-trainer. In de schrijfclub heb ik kunnen leren hoe fijn het is om niet met het idee rond te lopen dat ik iets verkeerd doe, te veel ben

of te veel nadenk.” Sjoerdsma draait zich naar Nervo en zegt: “Je hebt al veel geleerd hè, Giovanni?” Hij knikt. “Dat klopt. Ik heb er ontzettend veel aan. En we besteden veel aandacht aan humor, ook heel belangrijk.”

Het Recovery College is voor iedereen toegankelijk en de deelnemer bepaalt zelf waar hij wel of niet aan mee wil doen, of bij welke training hij graag wil meedenken. “Toen ik hier voor het eerst binnenkwam was ik een beetje verward, omdat er geen duidelijke structuur was”, legt Nervo uit. “Ik was geprogrammeerd door alle organisaties waar ik ben geweest. De tweede keer begreep ik dat de bedoeling was om jezelf te helpen en niet om een organisatie tevreden te stellen.” Sjoerdsma vult aan: “Hier ben je geen psychiatrisch patiënt, maar mens. Enik creëert een omgeving waarin je weer gaat ervaren dat je er mag zijn zoals je bent.”

Een ervaringsdeskundige is iemand die zelf ervaring heeft in de zorg als cliënt en die kennis inzet om anderen (professioneel) te helpen.

18 Stad / Leven

NR. 28 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Annabel van Heesbeen Stefan Heijdendael/NOS

UTRECHT VOLGENS

Lucas van de Meerendonk Wat is de leukste reactie die je kreeg toen bekend werd dat jij het Jeugdjournaal gaat presenteren?

“Op mijn deurmat viel een persoonlijke brief van de burgemeester waarin hij me feliciteerde met mijn nieuwe functie. Hij schreef dat hij het mooi vindt dat steeds meer Utrechters de weg naar medialand weten te vinden en een boegbeeld worden op televisie. Dat vond ik sympathiek.”

Op welke reportage die je hebt gemaakt ben je het meest trots?

“Mijn reportage over het 12-jarige meisje Amal dat met haar familie gevlucht was uit Syrië (Van de Meerendonk won hiermee de YNE Award 2015, de televisieprijs voor beste reportage van een Europees nieuwsprogramma voor kinderen, red.). Ik stond op het strand van Lesbos en zag een bootje aankomen vol mensen die euforisch waren omdat ze het gehaald hadden. Later hoorde ik dat het huis van Amal was gebombardeerd; ze had alleen haar knuffels nog. Bizar om mee te maken.”

Je noemt Het Jeugdjournaal een droombaan. Heb je meer dromen?

“Ik hoop heel hard dat ik ge-

vraagd word voor Wie is de Mol, maar dat heb ik zelf niet in de hand. Ook hoop ik Cristiano Ronaldo eens te mogen interviewen. Als kind droomde ik van een carrière bij het Jeugdjournaal, óf als profvoetballer. Zelf speel ik bij VSC; we denken als team dat we goed zijn, maar dat valt elke wedstrijd weer tegen!”

Eerste keer in Utrecht “Ik ben er geboren. Daar herinner ik me natuurlijk niets van, maar mijn vader kocht toen wel een beer voor me bij de Bijenkorf. Die tastbare herinnering heb ik nog.”

Culinair genieten “Dat doe ik graag bij restaurant Pomo aan de Wittevrouwenstraat. Voor die Javaanse kip kun je me wakker maken. Als ik daar kom en iets anders bestel, vragen ze direct of ik ziek ben, haha.”

Lekkerste biertje “Dat drink ik op het terras van Springhaver. Het gaat me niet zozeer om het bier, maar om het café. Het is even vechten voor je plekje, maar als je eenmaal zit kun je heerlijk mensen kijken en als je wilt nog een filmpje meepakken.”

De geboren Utrechter Lucas van de Meerendonk (31) is vanaf maart op tv te zien als nieuwe presentator van het NOS Jeugdjournaal. Hij is geen vreemde voor het kinderpubliek; sinds 2014 is hij verslaggever bij het NOS-NTR Zapp Weekjournaal en daarvóór werkte hij bij het Schooltv-weekjournaal.

Utrecht mist...

“De Kanaalstraat mist leuke koffietentjes of restaurantjes. Er zitten veel Turkse groenteboeren en viswinkels in de straat, waar in principe niks mis mee is, maar het aanbod mag wel diverser.”

‘Voor de Javaanse kip van Pomo kun je me wakker maken’ Leukste avond “Ik vind het stiekem heel leuk om een avondje te lasergamen.

Met vrienden spreek ik daarom graag af bij Café Tilt! in de hoop dat ik de avond kan buigen naar het lasergamen aan de Biltstraat.

Niet iedereen is daar altijd even blij mee.”

Lievelingsplek “Het Molenpark in Utrecht. Dat vind ik zo’n fijne plek, ik laat er vaak de hond uit. Er is ook een kinderboerderij waar ze een enorme geit hebben die altijd geknuffeld wil worden. En bij café Molen de Ster drink je een lekker koffietje.”

Favoriete winkel “Utrecht krijgt steeds meer leuke,

diverse kledingwinkels. Alles wat ze bij The Revenge en Hutspot verkopen vind ik mooi. Ik houd van Scandinavische merken. Het laatste wat ik gekocht heb, is een trui bij Hutspot. Die truien zitten altijd goed en ik kan ze ook aan als ik op televisie ben. Ik heb een stylist, maar vind het fijn om mijn kleding een beetje in eigen hand te houden.”

Mooiste herinnering “Toen mijn moeder ernstig ziek was, lag ze in het UMC. We gingen toen af en toe met haar naar Landgoed Oostbroek, een klein natuurgebied vlakbij, om uit de ziekenhuissfeer te komen. Die herinnering is me dierbaar.”

Grootste ergernis “De Kanaalstraat. Ik vind de situatie frustrerend. Er wordt achterlijk hard gereden en er ligt rotzooi op straat. Je zou er een heel toffe multiculturele straat van kunnen maken, maar de gemeente treedt er nu te laks tegen op.”

met pinda’s erdoorheen is mijn favoriet.”

Beste optreden “Het optreden van Charles Bradley in TivoliVredenbrug vond ik fantastisch. Hij was eigenlijk een James Brown-imitator en kwam bijna niet aan de bak. Maar als je Brown kunt imiteren, heb je een prachtige stem dus werd hij uiteindelijk opgepikt door een platenlabel. Daar is hij dankbaar voor, dat merkte je tijdens het optreden.”

Utrecht is …

“Een fantastische plek om te wonen en te leven, maar hopelijk ook een die zichzelf blijft vernieuwen en kritisch naar zichzelf blijft kijken.”

Favoriete Utrechter “Romana de Lorenzo, van ijskiosk Venezia. Ik vind het een feestje om bij haar te zijn. Op Facebook houd ik in de gaten wanneer het ijsseizoen weer begint. Het ijs

TALENT VAN DE TOEKOMST - WYTZE DE SWART

Jesse Holweg

Robert Oosterbroek

‘Het geluid van de saxofoon is overweldigend’ Utrecht barst van het talent. DUIC gaat op zoek naar die talenten en vraagt ze wat hen motiveert om de top van hun vakgebied te bereiken.

Deze keer: Wytze de Swart saxofonist van het Conservatorium

Gewapend met zijn saxofoon loopt de 20-jarige Wytze de Swart vanuit het Conservatorium de Mariaplaats op. De eerstejaarsstudent is dagelijks op school te vinden. “Ik ben er om een uur of negen ’s ochtends en rond tien uur ‘s avonds vertrek ik weer.” Ook de weekenden worden gedomineerd door ‘de sax’. Wat De Swart al die tijd doet? “Uren maken: spelen.”

A

l tientallen jaren is het Utrechtse conservatorium een van de meest toonaangevende muziekscholen van Nederland. De school geniet internationale faam en bracht grote artiesten voort, zoals Janine Jansen, Wouter Hamel en Herman van Veen. Jaarlijks blijft de stroom van talent doorgaan in alle muziekrichtingen.

De Swart koos voor de saxofoon. “Ik kom uit een heel muzikale familie.

Ze spelen niet professioneel, maar wel speelt iedereen een instrument.” Nadat hij als zevenjarige op een open dag van de Muziekschool kwam, voelde hij zich direct aangetrokken tot blaasinstrumenten.

Vooral de saxofoon: “Omdat je daar klassiek én jazz mee kunt spelen. En het geluid is overweldigend.”

De Swart koos voor de klassieke richting binnen de school. Een bijzondere keuze, omdat de saxofoon pas in de tweede helft van de negentiende eeuw werd ontwikkeld.

Klassieke muziek stamt veelal uit een vroegere periode en dus is er voor de saxofoon weinig van het bekende klassieke repertoire geschreven, maar wel veel voor piano en viool. “Ik spiegel me dan ook niet per se aan saxofoonspelers, maar wel aan andere muzikanten. De opbouw die een zangeres gebruikt, kan ik bijvoorbeeld ook toepassen in mijn eigen werk.”

De eerstejaarsstudent is druk bezig met het verder onder de knie krijgen van het ambacht. “Solist zal ik niet snel worden, maar spelen in een mooi ensemble lijkt me wel wat. Het Nederlands Blazers Ensemble bijvoorbeeld, dat is van ontzettend hoog niveau. Ook ben ik geïnteresseerd in het opzetten van concerten en dan vooral in de artistieke vormgeving.” Een jaar geleden organiseerde De Swart al zijn eigen concert in de doopsgezinde kerk. “Muziek was de basis, maar we hebben ook geëxperimenteerd met

verschillende zintuiglijke invloeden: smaak, beeld en geur. Zo kregen mensen bij een ‘zoet’ gedeelte van de muziek een stukje karamel. Ze waren enthousiast over de bijzondere ervaring.” De komende jaren zal de jonge saxofonist zich toeleggen op het componeren en arrangeren van muziek.

Eind maart gaat De Swart naar Wroclaw voor een concours. “Polen is een echt saxofoonland waar ze ontzettend technisch spelen. Ze ratelen wat af, daar.” Het gaat hem niet om prijzen winnen. ”Daar ben ik nog niet mee bezig. Samen met een studiegenootje ga ik op het concours proberen foutloos te spelen en ik zie wel hoe ver ik kom.” De Swart zet in op zijn ontwikkeling en dat betekent spelen, spelen, spelen.

“Mijn leraar zegt: ‘De beste musici van de school hebben ook het meest geoefend’. Dus ik ga er voor.”

Ondernemen 19

FEBRUARI 2017 | NR. 28 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

ONDERNEMER CENTRAAL – SJUUL BERDEN VAN UNITED WARDROBE

Jesse Holweg

Robert Oosterbroek

In het oude postkantoor op de Neude zit een bijzondere start-up.

Drie Wageningse studenten begonnen drie jaar geleden met United Wardrobe, een marktplaats voor tweedehands kleding. De jonge ondernemers gaan de strijd aan met de ‘fast fashion’ van bijvoorbeeld H&M, Zara en Primark.

S

lingerend door het statige oude postkantoor leidt Sjuul Berden (25) de weg naar het kantoor van United Wardrobe.

Uit het raam is de drukte van de Potterstraat te zien. Berden: “We willen in het centrum zijn en Utrecht is een fijne stad. Ik voel me thuis hier.” De drie studenten kwamen uit Wageningen naar de Domstad om zich volledig te kunnen richten op het bedrijf. Het studentenleven was volgens Berden niet te combineren met zijn ambitie. “Thijs Verheul en ik gingen hier op kamers; met tien man in dienst is het een drukke bende en moet je er altijd zijn. Dan kun je niet doordeweeks in de kroeg gaan staan.”

Berden zat samen met Verheul in een ondernemersgroepje tijdens zijn studie. Het viel hem in zijn eigen omgeving op dat veel kleding van waarde niet werd gedragen, maar in de kast bleef liggen.

“Ik heb drie zussen en zag dat de jongste heel vrolijk kon worden van een miskoop van de andere twee. Ik vroeg me af waarom niet meer mensen kleding verkochten.

Je had wel Facebook-groepen en natuurlijk Marktplaats, maar die waren een beetje cheesy.” Bij United Wardrobe is stijl een sleutelwoord; de site staat vol stijlvolle kledingstukken die hippe vrouwen en mannen op bijna professionele wijze te koop aanbieden.

De twee studenten Bedrijfs- en Consumentenwetenschappen vroe­ gen een offerte op voor het bouwen van een website voor de sociale marktplaats. Daar kwam een bedrag uit van meer dan veertigduizend euro. Te gortig voor Berden en Verheul, die het liefst alles in eigen beheer hebben. Ze zochten een ‘whizzkid’, iemand die handig is met computers, en vonden die in medestudent Thijs Slijkhuis.

“Hij snapt internet en computers fundamenteel. IT’ers zijn onze belangrijkste mensen; het product is heilig”, zegt Berden.

Wereldplannen met een online kledingkast En toen zijn de jongens gaan ‘spammen’, naar eigen zeggen.

Berden: “We hadden geluk dat we meteen in de Sp!ts stonden.” Op de eerste dag waren er vijfhonderd aanmeldingen voor de app en dat aantal groeide snel naar duizend in de maand. “Dat lukte dus wel”, merkt Berden droogjes op.

kreeg (onder andere De Volkskrant, De Telegraaf en de NOS schreven al over United Wardrobe) en de gewonnen prijzen. “Het meest trots ben ik dat Sprout ons heeft uitgeroepen tot beste jonge

‘Zoveel kledingstukken liggen onderin kasten’

‘Lekker bezig’ Intussen bezoeken vijftigduizend mensen dagelijks de app of website van United Wardrobe, waarvan 10 procent uit België komt.

“Zoveel kledingstukken in de wereld liggen onderin kasten en iedereen is ook altijd op zoek naar kleding. Ik geloof dat we tweedehands kleren hip and happening maken. Onze grootste concurrenten zijn nu H&M, Zara en de Primark. Op prijs concurreren is lastig. De kleding is bij ons goedkoper, maar met de uitverkoop bij de H&M en onze verzendkosten wordt het al lastig.”

ondernemers van het jaar. Toen dacht ik: ‘wauw, we zijn lekker bezig’. Dit jaar moeten we maar liefst een omzet van 1,2 miljoen draaien.

Daarom werk ik elke dag van negen tot elf. Omdat ik het zo graag wil.”

Dat het product goed wordt ontvangen, is ook te zien aan de landelijke aandacht die het bedrijf

Op een krijtbord middenin het kantoor hangen A4’tjes met daarop taken en doelen. “Ik merkte dat

iedereen langzamerhand met andere, kleine dingen bezig was, dus moesten we weer even alles duidelijk neerzetten.” De belangrijkste taak: een zoekfunctie maken om populaire aanbieders makkelijk te volgen. Maar ook de overstap naar Frankrijk staat vermeld. “We zijn al live in België en merkten dat we de gebruikers daar veel meer bij de hand moesten nemen. Mensen hebben een concentratieboog van vijf seconden voor een app die ze niet kennen. In Nederland hadden we al flink gespamd en wisten gebruikers dus wat ze konden verwachten.” Of de lancering in Frankrijk direct een succes zal zijn, weet Berden niet. Hij haalt zijn schouders op en zegt: “Als het niet werkt, lanceren we gewoon in Duitsland en anders in Engeland.

Het is vissen: kijken waar mensen het best bijten.”

Veiling Het volgende nieuwe project binnen het bedrijf komt er ook aan, iets waar Berden zichtbaar trots op is. “We gaan een soort veilingsysteem bouwen. Het lijkt een

beetje op de bloemenveiling, waarbij de prijs steeds verder daalt en iedereen elk moment dat product kan kopen. Het idee is niet dat je het met één item doet, maar met je halve kledingkast. Vorig jaar verkochten we 200.000 van de 800.000 aangeboden kledingstukken. Als we de rest in zo’n veiling kunnen gooien...” United Wardrobe wil ook de ‘fast fashion’ van grote kledingmerken de voet dwars zetten. “Als zij de markt overspoelen met goedkope kleding uit India, Bangladesh of Myanmar, doen wij dat gewoon met alles wat mensen nog hebben liggen”, zegt Berden uitdagend.

Veel geld verdienen de drie ondernemers nog niet met hun bedrijf, volgens Berden is dat maar goed ook. Alles vloeit terug in het bedrijf. “Omdat het weinig is, blijf je werken en groeien. Het gaat nu puur om beter worden en uitrollen in andere landen. Het klinkt misschien arrogant, maar we zitten er wel in om de grootste te worden.

Dat begint in Europa en daarna heel de wereld. Ik geloof dat we het kunnen.”

In maart is het zover: dan opent megabioscoop Kinepolis Jaarbeurs officieel alle 14 zalen!

kinepolis.nl