



Koos Marsman schrijft in zijn nieuwe column over Ovevech

bijdrageDoneerjijeenvoordezegratiskrant?




Koos Marsman schrijft in zijn nieuwe column over Ovevech
bijdrageDoneerjijeenvoordezegratiskrant?
Ken jij je stadsie op je duimpje? Heb je een rijbewijs én ben je beschikbaar op oproepbasis? Wordt dan logistiek medewerker voor De Utrechtse Internet Courant (DUIC).
De papieren krant van DUIC komt iedere week uit en wordt op donderdag en vrijdag verspreid naar circa 600 uitgiftepunten in Utrecht.
Ons team van chau eurs kan inmiddels versterking gebruiken. Per editie ben je 8-16 uur onderweg tegen een marktconform uurtarief en kilometervergoeding.
Het DUIC busje is regelmatig beschikbaar voor bezorging. Bezorgen per ets is ook mogelijk, hiervoor staat een elektrische ets ter beschikking.
Iets voor jou?
Bel of app Pierre voor meer informatie via 06-14415656 of mail je interesse naar pierre@duic.nl
Bestel via duicshop.nl en ontvang een gratis setje ansichtkaarten
Nederlandse kwaliteit, ongeëvenaard design.
Start het nieuwe schooljaar goed met een gloednieuwe e-bike. Profiteer nu van onze Back to School Sale en
de hoge kortingen op onze geselecteerde schoolfietsen. Bezoek een van onze winkels en laat je adviseren door onze experts. Samen zorgen we ervoor dat je klaar bent voor het nieuwe schooljaar.
Hoofdveste 26 | 3992 DG Houten check de website op www.stella.nl
Nieuws
4 DUIC in beeld
Verkoeling
6 Rookvrije terrassen
Worden de terressan in de stad rookvrij?
7 Column
Koos Marsman over Ovevech
8 Evenementen
Evenementensector trekt aan de bel
Cultuur / Uit
9 Zweefclub
Zweefclub uit Utrecht verovert Nederland
10 Uittips
Elke week de leukste tips
Stad / Leven
11 Gerard Aaftink
Jubileum aan het Leidseveer
11 Utrechts verenigingsleven
Respect en plezier bij de Ki-Aikidovereniging
12 Reacties
Wat vinden de DUIC-lezes
14 Op pad met Oud Utrecht
Van Nimeto naar de amateur tuinvereniging
15 Op het voetstuk
De vier Kariatiden van de Winkel van Sinkel
15 Museumstuk
Een verbrand meubelstuk
15 Straatnamen
Nicolaas Beetsstraat Sport
15 Puzzel
Zoek de verschillen
Utrecht is constant in beweging. Er wordt gebouwd en gesloopt. Hierdoor ziet de stad er op sommige plekken heel anders uit dan vroeger, terwijl andere straten en pleinen juist al decennia hetzelfde blijven. In deze rubriek laten we dat zien.
Ga naar DUIC.nl voor meer oude en nieuwe foto’s van de stad.
Fotogra e: Bas van Setten
Terwijl de mussen van het dak vallen, mensen het hoofd maar moeilijk koel kunnen houden en de wind aanvoelt als een warme föhn zoeken deze jongeren verkoeling in het Merwedekanaal. Offcieel is dit geen zwemplek, maar daar zal met temperaturen die oplopen tot boven de 35 graden geen haan naar kraaien. Het KNMI heeft vanwege de hoge temperaturen een weeralarm afgekondigd voor onder meer de regio Utrecht en ook is het Nationaal Hitteplan van kracht. Het advies is om genoeg te drinken en jezelf koel te houden. Die aanbeveling is door deze jongeren keurig opgevolgd. a
De gemeente Utrecht is samen met een aantal lokale horecaondernemers op 20 juni gestart met de zogenoemde ‘Rookvrije Terrassen Alliantie’. Ondernemers die hun terras rookvrij willen maken, kunnen hierdoor gratis advies inwinnen en promotiemateriaal, waaronder stickers, krijgen waarmee zij aan hun klanten kunnen laten zien dat roken verboden is. Het doel van de actie is om roken nog verder terug te dringen, omdat het een ongezonde gewoonte is. Inmiddels doen tien Utrechtse zaken mee, waaronder de Winkel van Sinkel, Taplokaal Gist en IJs & Zopie.
Tekst: Else Marie Vonk / Fotogra e: Bas van Setten
Utrecht werkt al jaren aan het doel om in 2035 een rookvrije generatie te realiseren. "We streven naar een rookvrije generatie in 2035, waar geen kind rookt of in aanraking komt met rook, omdat roken sterk verslavend is en slecht is voor de gezondheid. Roken is de belangrijkste oorzaak van ziekte en sterfte in Nederland. Het is een oorzaak van gezondheidsverschillen”, aldus een woordvoerder van de gemeente.
In 2024 richtte de gemeente zich binnen dit beleid op drie hoofdthema’s: het beperken van verkooppunten, het stimuleren van gezonde leefgewoontes en het realiseren van een rookvrije omgeving, zoals terrassen. Maar terrassen vallen niet onder het landelijke rookverbod, waardoor de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) er niet op kan handhaven. De gemeente Utrecht besloot daarom zelf in te grijpen. “Wij kiezen voor een positieve en praktische benadering, waarbij we horecaondernemers die ervoor willen gaan, stimuleren en ondersteunen om concrete maatregelen te nemen om roken op hun terrassen te ontmoedigen, bijvoorbeeld standaard geen asbakken op tafels, specifeke rooktijden”, aldus de woordvoerder. “We zijn actief op zoek gegaan naar horecaondernemers die zich hierin willen onderscheiden.”
Rookvrij om smaak, niet om regels Een van de zaken die meedoet is Taplokaal Gist, vlakbij station Vaartsche Rijn. Eigenaar Jasper Borgdorff vertelt dat het restaurant al sinds de opening, inmiddels 7,5 jaar geleden, een gedeeltelijk rookvrij terras heeft. Hij licht dit toe: “Wij vinden dat de geur van sigaretten de smaakervaring niet ten goede komt.” Het terras aan de waterzijde is daarom rookvrij verklaard. Dat wordt aangegeven op een krijtbord en met stickers op bloembakken en parasols.
Aan de zijkant van het restaurant mag nog wel gerookt worden. “We willen niemand buitensluiten,” zegt Borgdorff. Volgens hem reageren gasten over het algemeen begripvol. “Omdat we kunnen uitleggen dat we de smaakervaring belangrijk vinden, accepteren mensen het doorgaans wel. Ook benoemen mensen soms dat ze het prettig vinden.”
Over het rookvrije terrassenbeleid van de gemeente is Jasper positief. “Persoonlijk vind ik dat iedereen gisteren had moeten stoppen. In de praktijk willen de meeste rokers dat ook wel. Het probleem is dat sigaretten bewust zo verslavend mogelijk worden gemaakt. Daarom is stoppen met roken verschrikkelijk moeilijk. Als mensen niet stoppen met roken, begrijp ik dat volledig, maar ik denk dat actief beleid zeker helpt. Ik weet nog dat roken binnen verboden werd. Daar was in het begin ook iedereen tegen, maar na een maand vonden mensen het chill."
Toch plaatst hij ook een kanttekening. “Ik denk wel dat de meeste horecazaken open willen blijven voor iedereen. Ook doet de gemeente dit vanuit gezondheidsbeleid, maar ik denk dat rookvrije terrassen daar geen invloed op hebben. Wie wil roken, doet het toch wel. Maar als het doel is om roken minder normaal te maken, is het goed. En de discussie opstarten kan zin hebben.”
Behoefte van ondernemers en bezoekers Volgens de woordvoerder van de gemeente komt het initiatief niet alleen voort uit beleid, maar is er ook daadwerkelijk vraag naar. “Wij zien ook dat steeds meer horecazaken hun terrassen (gedeeltelijk) rookvrij willen maken. Met deze samenwerking willen de partijen bijdragen aan een gezondere stad en een rookvrije generatie.”
Ook onder inwoners lijkt er draagvlak te zijn. Volgens een poll van DUIC, waar ruim 2.100 mensen op stemden, is 55 procent voorstander van rookvrije terrassen in
Utrecht. Iets meer dan een kwart is tegen, 15 procent ziet liever een gedeeltelijk rookvrij terras, en slechts 3 procent geeft aan dat het ze niet uitmaakt. De resultaten zijn in lijn met wat de woordvoerder over deze behoefte zegt: “We zien ook dat 8 op de 10 Nederlanders voorstander is van rookvrije terrassen bij horeca waar veel kinderen komen.”
Waarom sommige ondernemers terughoudend zijn
Toch sluit niet iedere horecazaak zich zomaar aan. Van de eerste dertig benaderde zaken zijn volgens de woordvoerder tot nu toe tien ondernemers bereid om mee te doen. “Argumenten die we horen zijn bijvoorbeeld het belang van keuzevrijheid voor de gast of angst om klanten te verliezen”, legt de woordvoerder uit.
Ook op het terras van Grandcafé Jozef aan de Mariaplaats mag nog steeds gerookt worden. “Roken hoort bij een deel van ons gastenbestand”, vertelt leidinggevende Jochem Dijkstra. “Daarom hebben we het tot nu toe altijd toegestaan. Tegelijkertijd hebben we ook een grote speelhoek, waar veel kinderen op af komen. Als er wordt gerookt terwijl er kinderen in de buurt zijn, zijn gasten meestal coulant, of ik vraag de roker of het op straat kan. Daarnaast hebben we ook een grote binnenruimte en een zijterras waar eigenlijk nooit gerookt wordt.”
Toch overweegt Dijkstra om het terras van Jozef tot en met het eind van de middag rookvrij te maken. “Voor zover ik weet zijn we nog niet benaderd door de gemeente, maar toevallig dacht ik er gisteren nog over na. Mijn achterliggende gedachte is: ‘hoe minder er gerookt wordt, hoe beter’. Ik hoef daarin geen pionier te zijn, maar ik denk wel dat het onvermijdelijk is dat we daar als maatschappij naartoe bewegen.”
Dijkstra gelooft dat de actie van de gemeente zinvol kan zijn, maar ziet ook een dui-
delijke tweedeling ontstaan op de Utrechtse terrassen. “Je hebt de oude bruincafés en de nieuwe horeca, zoals Tijm of Buurten. Bij die laatste groep zie je vaker ouders met kinderen, en daar wordt ook nauwelijks gerookt. Maar horeca op het Ledig Erf zou er echt op achteruit gaan als ze hun terras rookvrij maken, omdat die zaken voor een groot deel afhankelijk zijn van hun terras. Zo ontstaat er volgens mij al een natuurlijke tweedeling in de stad, waarbij gasten zelf kunnen kiezen voor een terras waar wel of niet gerookt wordt.”
De gemeente verwacht dat meer terrassen zich zullen aanmelden. De woordvoerder benadrukt daarbij dat deelname een geheel vrije keuze is, maar dat alle horecazaken door de gemeente worden benaderd en de kans krijgen om zich aan te sluiten. Er zijn volgens de woordvoerder meerdere grote steden, zoals Amersfoort en Rotterdam, die voorstellen hebben gedaan voor rookvrije terrassen. “Maar Utrecht is voor zover wij weten de eerste stad met een Rookvrije Terrassen Alliantie.” De gemeente hoopt dat er de komende tijd steeds meer terrassen mee willen doen.
De cijfers achter het beleid Het initiatief ‘Rookvrije Generatie’, opgezet door Gezondheidsfondsen voor Rookvrij (KWF, Hartstichting en Longfonds), vormt de bredere context van het Utrechtse beleid. In 2023 rookte volgens cijfers van deze gezondheidsfondsen 19 procent van de Nederlandse volwassenen, terwijl dat vijftig jaar geleden nog meer dan de helft was. Toch sterven er jaarlijks zo’n 20.000 mensen aan de gevolgen van (mee)roken. Zo’n 672.000 Nederlanders zijn chronisch ziek door roken. En nog altijd raken er wekelijks honderden kinderen verslaafd, waaronder aan vapen. a
Rijme ken’k ’t nie. Mešchien is ’t ook te heet gewees deze week. Maor vorige week, tewijl ‘k op de vejaordag van me nichie ben in Ovevech, lees ‘k op de webstek van DUIC da minister Mona Keijzer bijna 20 miljoen euro voor deze wijk het vrijgemaok. Me eerste gedachte was: alweer?! In Ovevech is al zoveul geld gestoke, denk alleén al an de term Krachwijk, toen wer tusse 2008 en 2012 ook al heul veel geld in deze wijk (en Kenaoleeiland) gepomp.
Nou is ’t nie da’k da weggegooid geld vin, volleges mij mot Ovevech gewoan miljarde krijge, maor heb ’t zin? Komp d’r ook wa goeds van al da geld? En dan lees ‘k ’n paor daoge laoter bij RTV-Uterech ’n artikel, van de onvolpreze sjoernalis Marc van Rossum, da al die steun an Ovevech ‘mè de huidge anpak op lange termijn nie zal leije tot oplossinge’ en waorom nie staot d’r ook: ‘’De inspanninge van ’t gemintebestuur sluite nie an bij wat de bewoners van de wijk wille.’ Da alles bleek na ondezoek van de Rekekaomer, maor ’t probleem is da ’t rapport daorover volleges die Rekekaomer gin rapport is maor slechs bevindinge en daor komp bij da die ’n laode is ingegaon: de prullebak. Was da mešchien omda ’t nie zo handig was krities te zijn op de geminte op ’t moment da d’r ’n minister bereid blijk om Ovevech nog ‘ns 20 miljoen te schenke. Bij ’n ander rapport van de Rekekaomer over van ’t gas af in Ovevech, da wel gepubliceerd wer, ston ook al da de geminte en de bewoaners van de wijk nie bepaold goe mè elkaor akkedere. Da blijk da de geminte ’t toch vooral goe weet wat d’r mot gebeure en da de bewoaners blij motte zijn mè al die goebedoelde zorreg. Maor sins de Krachwijkeanpak en de miljoenen ekstra’s schrijve we nog steeds da Ovevech ’n probleemwijk is. Ja, d’r zijn heul wa fatsjies opgeknap en buurtsjies verbeterd, maor was da nie gewoan achterstallig onderhoud? De vraog is en blijf: hoe losse we saome (geminte en bewoaners) de probleme op? a
Koos Marsman is ambesedeur vollekstaol en commetator. Hij schrijf tweewekelijks voor DUIC, natuurlijk in de Uterechse vollekstaol
Waarom families kiezen voor ons uitvaartcentrum:
• de sfeervolle opbaarkamers zijn warm en huiselijk ingericht
• de professioneel uitgeruste aula biedt ruimte voor grote afscheidsdiensten
U bent altijd welkom voor een open gesprek.
Noorderveld
Structuurbaan 1 030 - 604 42 35
uw afscheid regelt u niet alleen voor uzelf
Natalie van Eijndthoven
U bent altijd welkom voor een open gesprek.
Bel 0800 - 023 05 50 of ga naar monuta.nl/utrecht
Ook als u niet of elders verzekerd bent.
Utrecht
Soworker maakt delen op Social media makkelijk!
Boost je content en benut de kracht van je collega’s als ambassadeurs; 8 x meer bereik, 7 x hogere conversie en aanzienlijk meer sollicitanten.
Test gratis ons platform!
AL VANAF € 100,PER DAGDEEL
• 4 vergaderruimtes, van 2 tot 60 personen
• Op een unieke locatie in Utrechts nieuwste hotspot Rotsoord
• Altijd goed bereikbaar met trein, bus, boot, ets of auto
• Flexibele catering, van drankjes tot diners
• Volledig gefaciliteerd met o.a. led-scherm, supersnelle WiFi en whiteboard
• Standaard gratis zwarte ko e, thee en water
• Mooi uitzicht op de Vaartsche Rijn
• 365 dagen per jaar, ook in de avond
DIRECT RESERVEREN?
Dat kan eenvoudig online met het contactformulier op onze website of mail je wensen naar vergaderen@ganspoort.nl. Liever bellen/appen? Pierre is te bereiken via 06-14415656. Kijk voor een indruk van alle zalen en mogelijkheden op WWW.CAMPINGGANSPOORT.NL
Het Utrechtse evenementenlandschap heeft het zwaar. Als er op termijn nancieel geen veranderingen worden doorgevoerd, komt driekwart van de festivals per 2028 niet terug in de stad. Dat zegt de Vereniging Evenementen Utrecht, die onderzoek heeft gedaan naar festivals en feesten in de stad.
Tekst: Kamiel Visser / Fotogra e: Marcel Krijgsman
Heko Scheltema zucht heel wat wanneer hij de telefoon opneemt. “Het was al moeilijk om de kop boven water te houden, en nu dit”, vertelt hij aan de andere kant van de lijn. Scheltema, uitvoerend secretaris van de Vereniging Evenementen Utrecht (VEU), kent de lokale evenementenbranche als geen ander. Dat het nu zo mis lijkt te gaan, doet hem dan ook zeer. “We willen wel, maar het wordt ons heel moeilijk gemaakt.”
Impasse
De zorgen van Scheltema zijn gegrond. Uit een onderzoek dat de VEU heeft uitgevoerd, blijkt dat evenementen in Utrecht het zwaar krijgen door de zogenoemde ‘leges’. Voor een leek misschien geen bekend woord, maar voor de gemiddelde Utrechtse evenementenorganisator des te meer.
“Met een ‘lege’ betaal je een aanvraag voor een product of dienst aan de gemeente”, vertelt Scheltema. “Het gaat dan bijvoorbeeld om een vergunning voor een evenement.” Essentieel voor festivals en andere evenementen in de stad, maar daar zit tegelijkertijd het probleem, volgens de secretaris. “Die leges zijn voor grote evenementen dit jaar ineens fink duurder geworden, en die prijzen blijven de komende jaren stijgen.”
Dat zorgt ervoor dat evenementenorganisatoren steeds meer in de knel komen te zitten. De branche had namelijk al te maken met toenemende kosten van bijvoorbeeld personeel en materialen. “Voor de gemeente zijn de leges misschien niet zoveel geld, maar voor de evenementenbranche wel. Sommige
feestjes zijn straks 80 procent van hun budget kwijt aan zo’n vergunning.”
Grotere evenementen
Organisatoren krijgen het de komende jaren zelfs zo krap, dat veel van hen vrezen voor het voortbestaan van hun evenement. De VEU deed onderzoek naar de bestaanszekerheid van kleine, middelgrote en grote evenementen in de stad. Het resultaat is zorgwekkend, zegt Scheltema: “Van de 44 evenementen die mee hebben geholpen aan ons onderzoek, blijkt dat 75 procent van de events in 2028 mogelijk verdwijnt uit de stad.”
Het zou dan met name om de grotere evenementen gaan. De leges voor kleine en middelgrote evenementen stijgen namelijk niet zoveel. De leges voor grote en zeer grote evenementen daarentegen wel. Die zijn volgens Scheltema dit jaar al gestegen met 90 procent. Het zal mogelijk impact hebben op de programma’s van onder andere de Sint Maartensparade en Keti Koti.
“Doodzonde”, zegt Scheltema. “Utrecht heeft één van de duurste leges in het land. Als je echt een stad voor de evenementen wil zijn, dan moet dat anders.”
Confict binnen de raad
In het college van burgemeester en wethouders zorgen de stijgende leges ook voor opmerkingen. In maart van dit jaar trokken Dirk-Jan van Vliet (D66) en Mariam Al-Saqaff (VVD) al aan de bel binnen het college.
Ze stelden vragen aan het college. In een antwoord daarop bleek dat het college de zorgen
'Dit college dekt haar eigen fouten in de begroting ten koste van organisaties in onze stad'
van Van Vliet en Al-Saqaff deelde. Er wordt met name gevreesd voor een afname van diversiteit, toegankelijkheid en pluriformiteit. Toch zet het college de verhoging van de leges - dat overigens een raadsbesluit is - door.
Al-Saqaff noemt de resultaten van het onderzoek van de VEU in een reactie ‘jammer’. “Dit college dekt haar eigen fouten in de begroting ten koste van organisaties in onze stad. Hoe enorm jammer is het als we straks als stad niet meer in gezamenlijkheid Sinterklaas, Bevrijdingsdag of Keti Koti kunnen vieren.” Volgens Al-Saqaff haalt het college ‘de slingers uit de stad’. Bovendien zegt raadslid Al-Saqaff een voorstel te willen doen om de verhoging van de leges ongedaan te maken, Doorberekeningen
Zo ver is het alleen nog niet, en ook dit jaar worden de leges verhoogd. Hoewel 2028 pas als het rampjaar wordt aangeduid, kunnen bezoekers ook dit jaar al merken dat evenementenorganisatoren in de knel komen. De prijsverhogingen binnen de branche worden immers direct doorgerekend aan festival- en feestgangers. “Het gaat dan om hogere ticketprijzen en een versoberd aanbod”, zegt Scheltema. “Slechts een klein deel van de organisatoren verwacht in 2025 ongewijzigd te kunnen opereren.”
Een neveneffect van de verhoogde leges is dat evenementen op zoek gaan naar andere, goedkopere gemeenten. Voor de Utrechtse festivalganger is dat geen goed nieuws. “Organisatoren willen best blijven, maar het wordt erg moeilijk gemaakt”, aldus Schelte-
ma. “Bovendien zijn festivals en andere evenementen een toevoeging voor inwoners. Het gaat om levendigheid en leefbaarheid van de stad.”
Dilemma
Het verhogen van leges is vervelend, maar niet ongebruikelijk. Gemeenten mogen hun leges verhogen, mits deze in redelijke verhouding staan tot de geleverde diensten. Daarbij staat de gemeente voor een lastige keuze: als het doorgaat de kleine en middelgrote evenementen te ontzien, krijgen de grotere evenementen het steeds zwaarder. Als zij het te zwaar krijgen, moet er mogelijk toch worden gekeken naar de leges van die kleine en middelgrote evenementen die eerder juist de dans wisten te ontspringen. Als dat gebeurt, is het niet duidelijk wat de fnanciële gevolgen voor die kleinere ondernemers zijn.
Wat vaststaat, is dat de gemeente meer geld nodig heeft. Geld voor regelgeving en ambities op onder andere het gebied van fora, fauna, communicatie, mobiliteit, veiligheid, spreiding van evenementen en geluid. Maar liever halen ze dat ergens anders vandaan, zegt Scheltema: “Wat nu op papier kostendekkend lijkt, leidt in de praktijk tot een kaalslag van het culturele en sportieve aanbod. Utrecht dreigt zijn aantrekkelijkheid en identiteit als evenementenstad te verliezen.” a
Ze noemen hun stijl ‘softpunk’, zingen over hectometerpaaltjes en wonnen begin juni de Grote Prijs van Nederland. De Utrechtse band De Zweefclub valt op door haar grappige teksten met een diepere laag. “We vinden onze muziek niet vreemd, ons referentiekader is gewoon heel groot,” zeggen de bandleden lachend. Na vijf jaar bouwen, een eerste album en de winst van de ‘Grote Prijs’, is de groep klaar voor een nieuwe fase.
Hugo Ariëns, Madelief Lammers, Thomas du Gardijn, Margot Roubos, Krijn Moons, Ruben Nosaehi en Jaron de Wilde kennen elkaar van het Utrechts Conservatorium. “Daar hebben we elkaar heel goed leren kennen,” zegt Thomas. Bij de Grote Prijs van Nederland werden de zeven geprezen om hun unieke mix van verschillende stijlen. Thomas: “We hebben altijd gemerkt dat we een bepaalde positie innemen in het veld: grappig, weird, vreemd. Het is heel leuk om te merken dat de jury die vreemdheid ziet als authenticiteit en dat het spannend is, zoals wij dat ook zien.” Zelf vinden ze hun muziek overigens niet vreemd. “Ons referentiekader van vreemd is mede door onze opleiding heel groot,” zegt Ruben, waarop de bandleden allemaal hard moeten lachen. Margot: “Als wij ons vergelijken met onze docenten, zijn wij juist normaal.”
De Zweefclub
De Zweefclub begon offcieel vijf jaar geleden met vocalist Margot en vocalist/gitarist Ruben. Datzelfde jaar sloten Jaron (drums) en Thomas (vocalist/bassist) zich aan. Vorig jaar werd de band compleet met de komst van Hugo (gitaar), Madelief (altviool) en Krijn (producer). “Ik deed al wel de productie voor het album,” zegt Krijn. “Maar in dat proces werd de muziek groter dan voor een vierkoppige band.” Margot: “We zochten mensen erbij, omdat we merkten dat de nummers live niet zo mooi klonken als op het album.” Ruben: “En we wilden niet met ‘backings’ (opnames die tijdens het spelen afgespeeld kunnen worden, red.) werken.”
Samenwerking
Hoe verloopt de samenwerking met zeven bandleden? Krijn: “Het lastigste is de planning.” Thomas: “Onze emotionele samenwerking gaat heel goed. Het is een wonder dat we zo goed bij elkaar passen. We waren al vrienden, maar het is heel erg verdiept.” Dat De Zweefclub niet compleet is als ze er niet alle zeven zijn, merkte de band laatst in een repetitie. “Krijn was er niet en dat voelden we meteen”, zegt Madelief. “De meeste nummers gingen onhandig, vervelend.” Ruben: “Het was ook een lang proces
om er echt een zevental van te maken. Het is een vergroeiing.”
Wekelijks repeteren ze minimaal één keer samen. Daarnaast heeft ieder een eigen manier om bij te verdienen: Thomas, Margot en Madelief geven muziekles, Jaron is muziektherapeut, Krijn produceert voor theatergezelschappen, Hugo werkt in een supermarkt en Ruben speelt contrabas op cruiseschepen. Thomas: “Na de Grote Prijs van Nederland liet ik een flmpje zien aan mijn klas en dat vonden ze heel cool. Dertig kleuters vroegen om mijn handtekening,” lacht hij.
Status is veranderd Alle bandleden merken dat hun status is veranderd sinds de winst van de Grote Prijs van Nederland. Krijn: “Onze manager Robin had ons opgegeven voor de prijs. Wij wisten niet hoe belangrijk die voor ons zou zijn. We gingen er vrij naïef en onbevangen in.” Thomas: “We vonden zelf altijd al dat we geniale dingen maakten, maar we merkten ook dat de buitenwereld dat niet altijd zag. Nu nemen veel mensen ons ineens een stuk serieuzer.” Hoe ze dat merken? “Bijvoorbeeld dat we nu hier zitten”, zegt Ruben. Margot: “We hadden zelf eigenlijk een best pessimistisch beeld van hoe serieus mensen ons zouden nemen. Wij vonden onze muziek al leuk, maar het feit dat je zo’n prijs wint, maakt me optimistischer over de plek die onze muziek kan innemen.” Thomas: “Als je gaat nadenken over wat anderen leuk vinden, krijg je per defnitie shitmuziek. Het moet uit enthousiasme komen.”
Softpunk Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘softpunk’. Ruben: “Het is eigenlijk niet goed te vatten, en dat is best onhandig.” Margot: “Softpunk is op zich wel oké, maar dan niet in de zin dat al onze nummers een milde versie van punk zijn. In ons hele spectrum hebben we juist hele softe nummers, maar ook echte punk.”
Thomas: “Punk is voor ons vooral een houding. We zijn niet bang om anders te zijn.”
Hun releaseshow van het eerste album
‘Stomme Raket’ vond plaats op 5 april in EKKO. “In onze thuisstad en uitverkocht, heel tof!”, zegt Thomas. “Familie en vrienden wa-
ren erbij. Maar ook mensen die ons nog nooit hadden gezien.” “Of mensen die onze naam hadden ontdekt, omdat ze van zweefvliegen houden,” lacht Madelief.
De naam ‘De Zweefclub’ is bedacht door Ruben. “Gewoon omdat ik die het leukst vond uit een lijstje met namen.” Margot reageert lachend: “Ik weet nog dat je het via Facebook Messenger stuurde. 'Club' past ook goed: we zijn echt een club.” Hetzelfde geldt voor de albumtitel Stomme Raket. Ruben: “Vonden we gewoon leuk.” Maar, voegt Madelief toe: “Ook daarin zit die tweedeling van softpunk. Het is hard, maar ook heel kinderlijk.”
Grappige teksten ‘Identiteit’, ‘Moody Luchten’ en ‘Fuck’ zijn drie van de twaalf nummers op het album. Producer Krijn licht de rode draad toe: “De teksten zijn heel grappig, maar raken altijd aan een serieuzer en diepergaand thema. Als je die lagen samenvoegt, past alles best goed bij elkaar. ‘Identiteit’ gaat bijvoorbeeld over de vermoeidheid van het mee moeten doen in de maatschappij, ‘Fuck’ gaat over onbestemdheid, of je wel het goede doet. ‘Moody Luchten’ raakt ook aan melancholie, het gevoel van je nergens thuis voelen en altijd onderweg zijn. Thema’s die niet makkelijk te vangen zijn, maar die je wel constant voelt.”
Hectometerpaaltje
Maar hoe kom je met zeven bandleden tot één nummer? “Het werk dat nu online staat, is ontstaan toen we nog niet met z’n zevenen waren,” zegt Thomas. “Maar we zijn het vaak eens,” vult Madelief aan. Thomas: “We vinden elkaars ideeën gewoon heel leuk. Iedereen gooit iets in de groep, en dat brengt weer een reactie teweeg. Dat evolueert door iedereen heen en komt terug als iets anders. De uitkomst is vaak niet meer goed te herleiden.”
Een voorbeeld is de discussie die ontstaat over het einde van Moody Luchten, waarin herhaaldelijk wordt gezongen: Ik sta bij hectometerpaaltje nummer 17. “Dat is een priemgetal,” zegt Ruben. “Daardoor staat dat paaltje sowieso ergens in the middle of nowhere.” Margot: “En 12 klinkt dan weer niet lekker.” Madelief voegt lachend toe: “Ja, maar ik vraag me nog steeds af waarom we dan niet voor 19 zijn gegaan.” Ruben: “Maar dat heeft dan weer
het ongemak van nét geen vol getal.” Thomas: “Dit is nou precies hoe het bij ons gaat. Dat is de schoonheid: het verschil voelen tussen 17 en 19.”
Inspiratie uit slechte muziek
Op de vraag waar de band door geïnspireerd raakt, antwoordt Thomas: “Daar heb ik al eens over nagedacht voor een interview: slechte muziek. Zoals op een open podium waar mensen voor het eerst iets doen, vol zenuwen. Dat zet mij enorm aan om zelf iets te maken. Niemand hoeft iets perfects te doen, je doet gewoon wat je wilt doen. Dat gevoel vind ik heel inspirerend.” Ruben: “En het valt dan ook extra op als een onderdeel juist héél goed is in de context van iets wat voor de rest niet goed of mooi is. Dan denk ik erover na om dat onderdeel verder uit te bouwen.” Madelief: “Dat vind ik ook inspirerend: gewoon iets doen en kijken hoe het landt.”
Krijn raakte laatst geïnspireerd door Cara Jackson, die het had over ‘writing what’s happening under your nose’. “Zoals een pleister op mijn vinger, die ik daarna op een stuk watermeloen had geplakt,” lacht hij. Ruben reageert: “Je bent een persoon die nog nooit eerder heeft bestaan, op een moment in de geschiedenis dat nog nooit heeft bestaan. Eigenlijk is het heel logisch om te schrijven vanuit het nu. Dan is de muziek per defnitie altijd uniek.”
Evalueren
De winst van de Grote Prijs van Nederland is inmiddels bezonken. Hoe de toekomst eruitziet, is iets waar de band nu langzaam over na begint te denken. Voor de zomer staan tot nu toe zeven boekingen gepland, waaronder Noorderzon in Groningen en Not In My Backyard in Den Haag. Krijn: “Eerst werkten we naar het album toe, toen naar de release en daarna naar De Grote Prijs. Dit is het eerste moment waarop we echt kunnen evalueren. Nu kunnen we ons vizier weer ver vooruit zetten.” Thomas: “De vraag die jij stelt, is ook onze vraag. We willen een nieuw album maken, singles uitbrengen, een clubtour doen. Maar wanneer precies, dat weten we nog niet.” a
Dichtersfestival aan de Croeselaan
Waar: Bij de Kunstkeet naast de Rabobanktoren aan de Croeselaan
Wanneer: Zaterdag 5 juli van 13.00 tot 18.00 uur Prijs: Gratis
De vierde editie van het Utrechtse
Dichtersfestival voor dichters en poëzieliefhebbers is een feit! Na het succes van vorige edities bij de bibliotheek Neude hebben liefhebbers een nieuwe kans om vijf tot tien minuten op een open podium te gaan staan of om simpelweg te luisteren.
Eigen veldboeket plukken in de bloemenpluktuin
Waar: Moestuin de Haar
Wanneer: Maandagen, woensdagen, vrijdagen en zaterdagen vanaf 10.00 uur (zie openingstijden) Prijs: 14,50 euro per veldboeket
De bloementuinpluktuin is weer geopend! Liefhebbers kunnen in de tuin kiezen tussen zo’n 40 verschillende soorten bloemen waarmee ze hun veldboeket kunnen samenstellen. Daarnaast zijn er ook workshops veldboeketten maken onder begeleiding van bloemstylisten.
Waar: Jaarbeursplein
Wanneer: Zondag 6 juli van 19.00 tot 21.15 uur Prijs: Wisselende prijzen (max 29,95 euro per regulier ticket)
BENR speelt hun grootste show ooit met een uniek stadionconcert op het Jaarbeursplein in ‘hun stadsie’. Het Zomerstadion is omgebouwd voor één groot feest met nieuwe muziek, gastoptreden van Simon Keizer en voorprogramma door Nienke Leone.
Waar: De Nijverheid
Wanneer: Zaterdag 5 juli van 15.00 tot 17.00 uur
Prijs: 16,50 euro (14,50 bij vertoon studentenpas)
Tekenen en drinken; verwacht zinsbegoochelingen, naaktmodellen en muziek. Er zullen volgens de organisatie chaosprikkels zijn die jouw houtskooltje, penseel of potlood nét even dat andere hoekje van het papier doen ontdekken.
Waar: De Helling
Wanneer: Zaterdag 5 juli vanaf 20.00 uur Prijs: 17,20 euro
Een feest met de de grootste credible hits en vergeten parels uit het decennium 80’s. Herontdek de credible knallers van 80’s Verantwoord met onder andere The Cure, Prince, Talking Heads, George Michael, Bon Jovi, Depache Mode en David Bowie in De Helling.
Cabaretshow Leef! door Nickms
Waar: ZIMIHC theater Stefanus
Wanneer: Donderdag 10 juli van 20.00 tot 22.00 uur
Prijs: 28 euro
Cabaretier Nick Vismale, beter bekend als Nickms, is een nieuwe sensatie in de Nederlandse en Surinaamse cabaretwereld. Met improvisaties, unieke kijk op het dagelijks leven en grappen die dicht bij de waarheid liggen, keert Nick na het succes van zijn eerste stand-up show nu terug met Leef!.
Traditionele country uit Californië door Jesse Daniel
Waar: TivoliVredenburg
Wanneer: Donderdag 10 juli om 20.15 uur Prijs: 23,85 euro (5 euro voor U-pashouders)
Jesse Daniel is een liefhebber van de traditionele country uit het zonnige Californië. Daniel begon als drummer in punkbands, maar is inmiddels een country-artiest met zo’n 200 optredens per jaar. Daniel treedt voor het eerst op in Nederland, en er zijn bij dit concert alleen staanplaatsen beschikbaar.
JUBILEUM AAN HET LEIDSEVEER
Het jaar 1948 is een jubileumjaar. De stad Utrecht bestaat 1900 jaar, al is de historische onderbouwing daarvan uiterst twijfelachtig. Koningin Wilhelmina viert haar 50-jarig jubileum en de Jaarbeurs organiseert de 50e beurs. In de loop van het jaar komen er nog twee feestelijkheden bij: ter inhuldiging van de nieuwe koningin Juliana en de nieuwe burgemeester De Ranitz. Met recht is 1948 een feestjaar. Daar hoort een monument bij!
Om de feestelijkheden in het kader van het feestjaar te organiseren wordt een comité opgericht. Dat comité besluit om een monument op te richten. Men kiest voor het verkeersplein Leidseveer. Pal voor de Catharijnebrug is dat een perfecte zichtlocatie. Het wordt een tijdelijk monument, dat na het feestjaar weer afgebroken zal worden. De gevolgen van de Tweede Wereldoorlog zijn in 1948 nog te voelen. Goede steensoorten voor beeldhouwwerken zijn niet beschikbaar. Daarom worden de beelden eerst in eenvoudig materiaal uitgevoerd. Later moeten de beelden vervangen worden door beelden in een betere steensoort, besluit men. De bakstenen van het monument kunnen na het jubileumjaar opnieuw gebruikt
worden, bijvoorbeeld voor woningbouw. Een eerste ontwerp valt niet in de smaak bij het Utrechtse publiek. Uiteindelijk wordt gekozen voor een ontwerp van het Genootschap Kunstliefde. Het monument bestaat uit een centrale hoge zuil met vier armen, die als fontein fungeert. Op elke arm staat een beeld van één van vier jonge Utrechtse kunstenaars: Loukie van Luin-Metz, Jan van Luyn, Pieter D’Hont en Joop Hekman. De beelden symboliseren de kwaliteiten van koningin Wilhelmina: geloof, moed, beleid en trouw. Op 31 maart 1948 onthult burgemeester Ter Pelkwijk het monument met het openen van de fontein.
Het monument roept gemengde reacties op. Kunstkenners zijn overwegend po-
UTRECHTS VERENIGINGSLEVEN
sitief, maar bijzonder mooi vindt men het ook weer niet. De moderne uitvoering van de beelden valt niet echt in de smaak bij bewoners. Utrecht sluit het monument niet in het hart. In de volksmond krijgt het de naam “de bridgeclub”. Omdat de beelden naakt zijn wordt het ook wel “het badhuis” genoemd. Dat één van de beelden, dat een naakte man uitbeeldt, door een vrouw is gemaakt, is voor een recensent het vermelden waard.
Door de slechte kwaliteit steen brokkelen de beelden snel af. Ze worden na drie jaar verwijderd, zonder dat ze vervangen worden. Boze tongen beweren dat bestuurders aanstoot nemen aan de blote beelden en deze daarom laten verwijderen.
In september 1952 wordt in het Utrechts
Nieuwsblad het ontwerp voor een nieuw monument op het Leidseveer gepubliceerd. Het monument bestaat uit drie pijlers, bovenaan verbonden met een architraaf (een liggende balk). Het monument moet een visuele afsluiting van de binnenstad worden, De vergelijking met de Amsterdamse Haarlemmerpoort wordt gemaakt. Grotesk stelt men dat het beeld Utrecht tot een grote stad zou maken. Het plan wordt niet uitgevoerd. De bakstenen zuil blijft staan. In 1950 overweegt men er een klok in te plaatsen maar besluit dat toch niet te doen. De fontein werkt zelden en wordt uiteindelijk gebruikt als plantenbak. De restanten van het monument blijven staan, tot ze in de jaren 70 roemloos worden verwijderd. a
‘Het draait niet om winnen’
Op de grond liggen zachte matten. Iedereen draagt een mooi wit pak met daaroverheen een donkerblauw of zwart rokachtig gewaad. Het is namelijk woensdagavond en dat betekent dat er wordt getraind in de dojo van Sporthal Lunetten.
In de zaal staan op deze trainingsavond een stuk of tien aikidoka’s. Ze dragen allemaal een witte zogenoemde dogi: een soort judopak. Over dat pak heen dragen ze vanaf hun middel tot hun enkels een hakama. Dit traditionele Japanse kledingstuk hoort bij het aikido-pak.
Een van de mensen die zo’n pak draagt is Paulien de Charro. Ook zij is aanwezig op de training. Ze is sinds acht jaar lid. “We bestaan al 19 jaar en oefenen elke week ki-aikido: een Japanse martial art met een flosofsche inslag. We zijn een open en gemengde vereniging waar met respect voor elkaar en plezier elke week wordt getraind. Dit doen we onder leiding van onze sensei Eugène du Long: de hoogst gegradueerde aikidoka in Nederland.”
Houten dolken
Tijdens de trainingen worden allerlei technieken geoefend. Die technieken zijn geba-
seerd op een gevecht met en zonder wapens. Bij sommige oefeningen worden dan houten dolken, stokken of zwaarden gebruikt. “Aikido is echter geen vechtsport en kent geen competitie”, omschrijft de Utrechtse vereniging. “Centraal staat de ontwikkeling van coordinatie van lichaam en geest. Ki-oefeningen en meditatie komen regelmatig terug in de trainingen.” Ki betekent dan ook iets als ‘levensenergie’.
Het eerste deel van de training geeft Thijs Geurts. Hij behaalde tot nu toe de zogenoemde 1e Dan. Die staat gelijk aan een zwarte band. Volgens hem draait ki-aikido allemaal om verbinding. “Aikido is voor mij vallen en opstaan, afstemmen met de ander en in jezelf, hard werken en vooral veel plezier maken.”
Na de warming-up en de voorbereidende oefeningen volgt de techniek. Dit deel van de training is in handen van grootmeester
Du Long. Binnen de stroming van ki-aikido wordt hij gezien als een van de pioniers in Nederland, schrijft de vereniging. Eugène beoefent de sport tientallen jaren en behaalde de 8ste Dan.
‘Nooit blessures’ De leeftijden van de leden variëren, net als hun beroepen. Op de mat staat onder andere een verpleegkundige, manager, paardencoach en een kok. “Deze mensen zou ik normaal gesproken niet tegenkomen”, zegt Paulien. “Dat maakt het juist zo leuk om samen te trainen.”
Tijdens de oefeningen lijken de aikidopartners soms net een dans te doen. Sierlijk bewegen ze om elkaar heen. De een valt aan, waarna de ander diegene soepel tegen de grond werkt. Daar komen ook de nodige worpen en klemmen bij kijken, maar alles zonder elkaar echt hard vast te pakken. Het
is een bijzonder schouwspel. “Er zijn bijna nooit blessures”, vertelt een van de oudere deelnemers. “Daar zijn de oefeningen voor gemaakt. Het is ontspannend om te doen en iedereen is fanatiek. Bovendien is het hartstikke gezellig.”
“Het gaat erom dat we elkaar helpen ontwikkelen”, zegt Paulien. Ze staat even aan de zijkant van de zaal bij te komen. De zweetdruppels staan op haar voorhoofd. “Het draait niet om winnen, maar om harmonie en herleiden. Samen vogel je het uit. Het gaat om bij jezelf blijven, maar ook om verbinding met de ander.” a
Nieuwsgierig geworden naar ki-aikido? Op 6 september is er van 14.30 uur tot 16.30 uur een gratis open training.
WAT VINDEN DE LEZERS?
Lowlands keert (een klein beetje) terug naar Utrecht, waar het decennia geleden
Festivalliefhebbers kennen Lowlands als het gigantische feest in Biddinghuizen, maar ooit begon het evenement in Utrecht. In 1967 werd Lowlands voor het eerst georganiseerd in de Jaarbeurs. Nu keert het festival, voor een deel althans, terug naar de Domstad.
Ceasar:
Organisator in 1967 was de Utrechtse kunstenaar Bunk Bessels!
Peter Wiegers:
Ik was erbij en heb me geweldig geamuseerd, hierna heb ik niets meer meegemaakt wat enigszins vergelijkbaar was.
Patrick Bakkenes:
Wat jammer dat jullie niet de aanleiding voor het festival en de tentoonstelling vermelden… de publicatie (in augustus) van het boek ‘Van Flight naar Lowlands’.
Elke week reageren DUIC-lezers honderden keren op de artikelen die op de website verschijnen. Wat vinden de lezers van DUIC van onderwerpen die spelen in de stad? Je leest het in deze rubriek.
Het lijkt erop dat de bouw van Oopen, ook wel het Jaarbeurspleingebouw genoemd, dit jaar niet van start zal gaan. Volgens de gemeente Utrecht is het momenteel lastig om een belegger te vinden die zo’n project wil nancieren.
Rutger:
Zou jammer zijn als dit mooie pand niet doorgaat, misschien wat in de ambitie schrappen?
“ “ “ “ “
Paul:
Extra woningen in de top lijkt me ook niet onlogisch, ander soort type appartementen. Het is een complex ambitieus project, gebaseerd op stedelijke behoeftes, dus niet vreemd als daar vertraging in zit.
Bill:
105 meter maar? Dé plek om naar de 140 meter hoogte te gaan en de Tafelberg qua bebouwing te doorbreken. Tijd voor wat meer ambitie op dat vlak!
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar de herinrichting van de Maliebaan in Utrecht is begonnen. Zo’n tien jaar geleden werden de eerste bewonersavonden georganiseerd, waarin de plannen over onder meer een autovrije middenbaan werden toegelicht.
Piet:
Helemaal geweldig, dit heeft natuurlijk veel te lang geduurd en gaat voorlopig vast een hoop overlast geven. Maar als het straks klaar is zal het vast een enorme verbetering zijn.
Moi ik:
Ja, want er lag nog niet genoeg op de schop in de stad Utrecht. Kunnen we niet eerst dingen afmaken voor de volgende start?
Scherpschutter:
Dat wordt vast een verbetering! Nu een racebaan en een gevaarlijke kruising. Weg met al dat blik.
Startpunt van de wandeling is het De Munnikplein, een plein omgeven door schoolgebouwen. In 1968 verhuisde HBS de Munnik van de Plompetorengracht naar nieuwbouw op deze locatie aan een weg met de naam Ezelsdijk. De schoolnaam veranderde door de invoering van de Mammoetwet op het onderwijs in Atheneum F. de Munnik. De Nationale Schildersschool verhuisde hetzelfde jaar uit de Kievitstraat ook naar een nieuw gebouw. Leerlingen werkten bij schilderbedrijven en genoten drie jaar lang onderwijs van november tot en met maart. Dat werden hier drie volle jaren plus een stagejaar. Een apart opleidingsinstituut voor etaleren kwam erbij. Beide scholen gingen in 1974 verder als Nationaal Instituut voor Middelbaar Economisch Technisch Onderwijs: Nimeto. Met 1.700 studenten vindt Nimeto zich een kleinschalige MBO opleiding. De Nationale Slagersschool volgde in 1971, gelijktijdig met de verhuizing van het Veemarktterrein naar Tuinwijk Oost. Nimeto heeft in 2002 het gebouw van de slagersvakschool erbij getrokken en ze met een loopbrug verbonden. In 2020 waren de gebouwen na vijftig jaar verouderd. Het schoolbestuur koos voor vernieuwing door de bestaande gebouwen grondig te verbouwen. De school was verguld met het resultaat en het was nog een stuk goedkoper ook. Het ontwerp is in 2024 beloond met de Rietveldprijs voor architectuur en de Truus Schröderprijs voor goed opdrachtgeverschap.
We wandelen van de Smijerslaan naar de professor Fischerlaan. De Munnikschool is er niet meer, de bevolking van Utrecht daalde in de jaren 1980 en de school werd te klein. De in 1991 gesloten school is vervangen door een in 2003 opgeleverde woonbuurt. Deze is rustig gelegen met hogere woongebouwen langs de Kardinaal de Jongweg en de Sartreweg om het verkeersgeluid tegen te houden. Aan de zijde van de wegen kan geen enkel raam open. Dat hoeft ook niet want de woonkamers en slaapkamers liggen aan de rustige kant. Onze wandeling vervolgen we via een pad door de bossingel naar het Oosterspoor en daar gaan we over het pad rechtsaf.
Van het Leger des Heils naar De Pioniers Na een voorzichtige oversteek over de Kardinaal de Jongweg, langs een deels buiten gebruik gesteld spoor, komen we aan op de Kögllaan. Aan dit pad staat hostel De Hoek van het Leger des Heils. Dergelijke hostels staan op meer locaties in de stad. Deze vorm van zorg heeft in Utrecht het probleem met de junkies een stuk verminderd. In de jaren 1990 had de stad honderden aan drugs verslaafde daklozen. Zij maakten de omgeving van Hoog Catharijne onveilig en zorgden in de hele stad voor veel kleine criminaliteit. Dat probleem is, geloof het of niet, een stuk kleiner geworden. Dat danken we aan deze voorzieningen.
Wil je lid worden van Oud-Utrecht? Kijk dan op oud-utrecht.nl/ lid-worden
De historische vereniging Oud-Utrecht maakt voor DUIC wandelingen door de stad, op zoek naar bijzonder erfgoed. Deze keer gaat de wandeling van Nimeto naar de amateur tuinverenigingen in Tuinwijk-Oost.
Tekst & fotografe: Bert Poortman
We gaan verder en wandelend langs het spoor bereiken we de toegangspoort van De Pioniers. Daar beginnen we met een andersoortige wandeling, op het internet te vinden als de Drie-Parkenwandeling Utrecht-Noordoost. Die gaat door drie parken: De Pioniers, Ons Buiten en De Driehoek. Alle drie van amateur tuindersverenigingen met samen zo’n 350 tuinen.
In 1913 begon de Volksbond tegen Drankmisbruik met een tuindersvereniging op een groot stuk land aan de Blauwkapelseweg. Een volkstuin zou helpen om mensen uit de kroeg te houden. Meer dan 600 tuinen waren er uitgezet! Alle tuinders waren lid van de bond. Maar veel tuinen hadden een rommelige en onverzorgde aanblik. In 1929 starten ontevreden leden met Ons Buiten. In 1935 richten andere ontevreden leden De Pioniers op, beide verderop aan de Ezelsdijk. Er was wel een belangrijk verschil. Bij Ons Buiten moest de helft van de tuin met sierbloemen beplant zijn maar bij De Pioniers werd de volledige tuin voor groenten bestemd. De verenigingen kregen al snel bijnamen, respectievelijk de Witte Boordenclub en de Blauwe Boordenclub. Voor beide verenigingen gold: het bestuur was streng en keek toe op de netheid van de tuinen. En oh wee . . . Verhuizing van de tuinverenigingen Tuinwijk werd gebouwd en alle tuinen moesten in 1960 verhuizen. De Kardinaal de Jong-
weg en de Sartreweg zijn toen aangelegd. De gemeente regelde voor de tuinverenigingen nieuwe grond langs het Oosterspoor. Het verschil tussen de Pioniers en Ons Buiten werd daarbij benadrukt. Op de grond van Ons Buiten kwam een zandlaag. De Pioniers begonnen met het omspitten van weiland met alleen maar klei. De laatste tuinders van de Volksbond verhuisden richting Blauwkapel. Dat is nu het Ecologisch tuinenpark De Driehoek.
Dit jaar bestaat De Pioniers 90 jaar. Rian Kraan heeft als lid het boek ‘Van Volkstuinencomplex tot Tuinenpark’ uitgebracht. Daarin wordt uitgebreid het leven op een tuinenpark beschreven. Het is te koop in de verenigingswinkel van de Pioniers en bij Broese. Wij doen de Drie-Parkenwandeling met behulp van de mobiele telefoon en staan nog even stil bij huizen in Voordorp. Daar staan woon- en appartementenblokken met ronde vormen die, naar de mode van die jaren, zijn geschilderd in pasteltinten. In 1993 kreeg architect Theo Bosch voor dit ontwerp de Rietveldprijs en in 2024 zijn deze woonblokken aangewezen als Post 65 gemeentelijk monument. Veel plezier gewenst met de groene wandeling. a Wil je ook schrijven in deze rubriek? Meld je dan bij Dick de Jong (dick.dejong@kpnmail. nl) of Piet van Dijck (pietvandijck1949@gmail. com).
In
Helemaal uniek zijn de vier vrouwenbeelden in de gevel van de Winkel van Sinkel niet. Deze zogenoemde kariatiden vinden hun oorsprong in het oude Griekenland en zijn inmiddels op tal van plekken op de wereld, waaronder in Parijs, Londen, Moskou, New York en dus in Utrecht, te vinden.
Tijdens de oorlog tussen Perzië en Griekenland steunden de bewoners van Karië – tegenwoordig een deel van Turkije – de Perzen. Toen het confict echter werd gewonnen door de Grieken, moesten de Kariërs boeten voor hun steun aan de tegenstander. De mannen werden gedood
en de vrouwen werden tot slaaf gemaakt. Als straf moesten de vrouwen een ‘eeuwige’ last dragen.
Bij het Erechtheion op de Akropolis in Athene zijn deze kariatiden als eerst als steunpilaar gebruikt in de architectuur. Deze tempel werd rond 400 voor Christus gebouwd. Lange tijd stonden er zes vrouwenbeelden, maar sinds 1816 bevindt een exemplaar zich in een museum in Londen.
In 1824 kocht Sinkel het pand aan de Oudegracht om er vervolgens een winkelhuis van te maken. Vermoedelijk is hij in Engeland op het idee gekomen om de voorgevel te versieren
met zuilen in de vorm van kariatiden. De vier gietijzeren beelden werden in Engeland gegoten en spottend de ‘Britse hoeren’ genoemd.
De kunstwerken werden in 1837 via het water aangevoerd en dat verliep niet helemaal vlekkeloos. Het gewicht bleek namelijk te hoog voor de stadskraan, die daardoor brak en met beeld en al in het water viel. De schade was zo groot dat men besloot de kraan af te breken. Tegenwoordig is er een replica te vinden nabij de Monicabrug. a
Een verbrand meubelstuk, dat klinkt niet meteen als een kunstwerk. Maar in dit geval is het wel een meubelstuk in handen van het Centraal Museum en gemaakt door autonoom ontwerper Maarten Baas. Hij is in Utrecht geen onbekende, want hij maakte ook de lichtinstallatie die prijkt aan de gevel van de centrale bibliotheek aan de Neude.
Het verbrande meubelstuk heeft de titel Smoke Elling buffet en is sinds 2017 in eigendom van het Centraal Museum. Ontwerper Baas heeft de techniek van het verbranden van meubelstukken zich helemaal eigengemaakt. Het was onderdeel van zijn afstudeerproject aan de Design Academy in Eindhoven waar hij onderzoek deed naar schoonheid en perfectie.
Hij verbrand meubels en nadat de objecten zijn verkoold, worden ze geconserveerd in een heldere epoxyhars, waardoor ze stevig genoeg worden om opnieuw functioneel te zijn. Baas heeft op deze manier een hele serie iconische meubelstukken van grote ontwerpers behandeld waarmee de Smoke Series ontstond.
Het buffet dat in het Centraal Museum te vinden is, werd in eerste instantie ontworpen door Gerrit Rietveld. Hij ontwierp het buffet, een ouderwetse kast bedoeld voor linnen en bestek, in 1921. De zwartgeblakerde meubels pronken over de hele wereld in musea als het MoMa in New York en in de huiskamers van beroemdheden als Kanye West en Brad Pitt. a
In deze rubriek vertellen we het verhaal achter de straatnamen in de stad. Sommige namen zijn voor iedereen bekend, andere juist helemaal niet. Voor alle namen geldt dat ze niet zomaar gekozen zijn. Maar wat is eigenlijk de herkomst van de namen? Dat proberen we te achterhalen.
Als je vanaf de Bartholomeusbrug schuin de Catharijnesingel oversteekt, kom je uit in de 180 meter korte Nicolaas Beetsstraat. De straat ligt in de Utrechtse wijk Hooch Boulandt. Het was vroeger een landbouwgebied en kreeg zijn naam vanwege de iets hoger gelegen grond aan de westzijde van de Catharijnesingel. In de 19e en 20e eeuw vestigden zich hier diverse instellingen, waaronder het gebouw voor neurologie en psychiatrie van het Academisch Ziekenhuis, het voormalige Gemeentelijk Energie- en Vervoerbedrijf en het ziekenfonds Voorzorg en Hulp bij Ziekte.
In de afgelopen decennia veranderde de straat in een rustige woonomgeving, al is het onzeker of die rust blijft. Er bestaan plannen voor een fetstunnel onder het spoor richting de Jeremias de Deckerstraat. De gemeente raamde de kosten in 2023 op 40 miljoen euro, maar het is nog onduidelijk of de tunnel er daadwerkelijk komt.
De straat zelf is vernoemd naar Nicolaas Beets (1814–1903), bekend als schrijver van Camera Obscura, dat hij uitbracht onder het pseudoniem Hildebrand. Het grootste deel van zijn leven woonde hij in Utrecht, waar hij vanaf 1854 predikant was. Later werd hij hoogleraar kerkgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Utrecht.
Beets was maatschappelijk betrokken en actief in diverse culturele en sociale organisaties, waaronder de Utrechtse afdeling van de Maatschappij ter Bevordering van de Afschaffng der Slavernij. Ook pleitte hij voor de aanleg van een waterleiding om cholera te bestrijden Beets overleed in 1903 in Utrecht. Zijn graf op Soestbergen werd in 2016 gerestaureerd. Zijn voormalige woonhuis aan de Boothstraat 6 huisvest nu een afdeling van de Universiteit Utrecht. a
Wat ga je doen?
Als cateringbeheerder bij JDE Peet’s in Utrecht ben jij verantwoordelijk voor het volledige cateringaanbod en de aansturing van een team van 5 medewerkers. Je coördineert de dagelijkse operatie, onderhoudt klantcontact en denkt mee over vernieuwingen. Je waarborgt kwaliteit, hygiëne en veiligheid (HACCP).
Wat bieden wij jou?
• Salaris: € 15,52–€ 18,92 per uur (catering-cao)
• Contract: 32–36 uur, 7 maanden met uitzicht op vast contract
• Werkdagen: maandag t/m vrijdag, werktijden tussen 07.00–15.00 uur
• Reiskostenvergoeding vanaf 11 km (max. 40 km)
• 25 vakantiedagen (fulltime) + 8% vakantiegeld
• Toegang tot Food&i-academie en GoodHabitz-trainingen
• Korting via Benefits@Work en goede pensioenregeling
Wie ben jij?
Je bent gastvrij, gestructureerd en hebt passie voor food. Je inspireert je team en schakelt makkelijk tussen operatie en strategie.
• Minimaal 2 jaar ervaring als cateringbeheerder of bedrijfsleider
• Kennis van HACCP, administratief vaardig
• Spreekt Nederlands en redt je in het Engels
• A niteit met systemen
Solliciteren?
Neem contact op met onze recruiter Chavely Pancham via cpancham@facilicom.nl of kijk op werkenbijfacilicom.nl
Bij Facilicom/Food&i draait alles om verrassende foodbelevingen op de werkvloer.
We creëren inspirerende bedrijfsrestaurants waar smaak, gezondheid en duurzaamheid samenkomen. Als medewerker krijg je ruimte voor creativiteit, ontwikkeling en groei.
Zoek de zeven verschillen
OPLOSSING ZOEK DE VERSCHILLEN. LOCATIE: PELIKAANSTRAAT
• 4 vergaderruimtes, van 2 tot 60 personen
• Op een unieke locatie in Utrechts nieuwstehotspot Rotsoord
• Altijd goed bereikbaar met trein, bus, boot, ets of auto
• Flexibele catering, van drankjes tot diners
• Volledig gefaciliteerd met o.a. led-scherm, supersnelle WiFi en whiteboard
• Standaard gratis zwarte ko e, thee en water
• Mooi uitzicht op de Vaartsche Rijn
• 365 dagen per jaar, ook in de avond
DIRECT RESERVEREN?
Dat kan eenvoudig online met het contactformulier op onze website of mail je wensen naar vergaderen@ganspoort.nl
Liever bellen?
We zijn te bereiken via 06-14415656
Kijk voor een indruk van alle zalen en mogelijkheden op WWW.CAMPINGGANSPOORT.NL
Sipr weet precies wat jouw fans willen horen. En dat is te zien.
0,42%
Gemiddeld
Doorklikpercentage LinkedIn
De online marketingcampagnes van Sipr zetten aan tot verandering. We maken campagnes die jouw doelgroep waardeert én die jou verder helpen. Daar zijn we trots op. Kan jij wel een sterke campagne gebruiken?
1,78%
Sipr
030 - 2006 028 | sipr.online Change Marketing