17 De brieven van Viktor

De brieven van Viktor

Vreemde brieven

Viktor neemt de sleutel uit zijn zak. Hij draait het slot open. Hij reikt naar een brief. Met zijn ogen dicht.

Ella kijkt vanuit het koren. Ze springt op en neer van plezier. Ze staat pal achter Viktor. Maar zijn gezicht ziet ze niet.

Dag buurman, ik ben Ella. Die brief is van mij! Je bent er zeker erg blij mee!

Viktor draait zich om. Zijn mond is een dunne streep.

Oh nee, schrikt Ella. Ben je boos op mij? Boos om die brief? Ja, zegt Viktor. Waarom? vraagt Ella. Brieven zijn toch leuk?

Nee! zegt Viktor. Ik wil alleen mijn eigen post. Geen brief van iemand anders. Het is toch mijn brievenbus?

Ella doet haar best

Het spijt me, zegt Ella. Dat wist ik niet. Dan kan ik beter weggaan. Ja, knikt Viktor. Neem ik mijn brieven mee? vraagt Ella. Graag, zegt Viktor. Ella graait in de brievenbus. Tot ze al haar brieven heeft.

Ze probeert het nog een laatste keer. Ik heb een voorstel, zegt ze. Jij leest elke dag een brief van jou. En ik lees elke dag een brief van mij. Ieder leest zijn eigen brief. Dan blijft alles toch zoals altijd?

Viktor denkt diep na. Hij kijkt naar Ella. Ze lacht wel lief. Haar stem klinkt ook fijn. Goed, zegt Viktor. Goed, zegt Ella. Dan doen we dat. We gaan samen naar de brievenbus. Roep je me morgen als je gaat?

Ella gaat door

Ella en Viktor staan weer bij de brievenbus. Viktor neemt een brief en leest.

Viktor neemt een brief en leest:

Hallo! Mijn wereld is mooi. Ik woon in een boom. Hij groeit boven het koren. Ik zie veel klaprozen. De wind waait door mijn hoofd. Ik wuif naar jou. Groetjes van Viktor

Dan leest Ella haar brief. Maar ze past de woorden aan.

Maar ze past de woorden aan.

Beste Viktor Ik woon in het koren. Midden tussen de klaprozen. De wind zingt er zo mooi. Wil je mijn huis eens zien? Ik toon je de weg ... Liefs van Ella

Ze vouwt haar brief dicht. Zonder iets te zeggen draait ze zich om. Ze loopt langzaam weg op het pad. Maar haar oren staan wijd open. En er komt een brede lach op haar snoet. Want Viktor springt haar achterna. Ella, Ella! Wacht je op mij?

Viktor doet mee

De volgende dag is Viktor vroeg wakker. Hij rent voor Ella uit op het pad. Ik zoek iets in de brievenbus, zegt hij. Hij rommelt tussen de stapel post. En hij kiest zijn lijst voor de winkel.

Viktor schraapt zijn keel. Hij doet alsof hij leest. Maar hij past zijn brief wat aan.

Hallo ... Ella! Dit heb ik nog in mijn kast. Vier bessen en een zak noten. Twee flessen sap. Een doos koekjes met eikels. Is dat genoeg voor ons twee? Liefs van Viktor

Ella knippert met haar ogen. Haar wangen worden rood. En het kriebelt in haar buik. Ze vouwt haar briefje open. Ella leest ook niet wat er staat. Ze past haar tekst een beetje aan.

Lieve Viktor Breng bessen en koekjes mee. Ik zorg voor de rest. Kom naar mijn huis. Deze avond om zeven uur. Geen minuut vroeger. En geen minuut later. Ik dek de tafel voor ons twee. Buiten in het koren ... Kusje van Ella

De zon gaat bijna onder. Viktor en Ella zitten aan tafel. Midden in het koren.

Dan staat Viktor op. Hij kijkt om zich heen. Naar Ella en de klaprozen. Naar het koren en naar de lucht. En hij strekt zijn pootjes wijd uit.

Ik hou van jou! roept hij.

schrijver Reina Ollivier tekenaar Frow Steeman