15 Opa duurt ontelbaar lang

Mama komt naar Bas toe. ‘Bas’, zegt ze. ‘Er is iets ergs gebeurd.’ Ze slikt. ‘Opa is dood.’

Bas kijkt naar oma. Hij zou haar willen troosten. Maar hij weet geen woord dat haar kan laten lachen.

‘Opa is dood’, zegt hij daarom maar. ‘Ja’, zegt oma zacht. ‘Opa is dood.’ ‘Voor altijd?’ vraagt Bas. ‘Ja’, zegt oma. ‘Dood is voor altijd.’

Altijd, denkt Bas. Dat duurt ontelbaar lang.

‘De ochtend begon als altijd’, vertelt oma. Ze knikt erbij. Ze weet zeker dat het zo is. ‘Opa stond als eerste op en maakte het ontbijt. Toen pakte hij me vast en gaf me een dikke knuffel.

Maar onder het eten stond hij op. Hij zei: 'Ik ben zo moe.' 'Ga maar even liggen', zei ik. 'Ik ruim wel af.' 'Je bent een schat', zei opa.

Na een kwartier kreeg ik een raar gevoel’, gaat oma verder. ‘Het was of ik wist dat er iets niet klopte. Ik ging naar de bank. Daar lag opa. Heel stil, heel kalm, heel lief.

Die nacht lukt het Bas niet in slaap te komen. Hij woelt en draait en denkt aan opa. Dood is iets heel ergs, bedenkt hij.

Bas slaakt een diepe zucht. Hij gaat op zijn zij liggen. Nu kan hij naar opa kijken. Hij heeft de foto op zijn kastje gezet.

Opeens krijgt Bas een idee! Als hij opa nu eens een brief schrijft. En die brief stopt hij stiekem bij hem in de kist. Morgen, als ze nog een keer naar opa gaan kijken. Misschien komt de brief dan vanzelf op de plek waar opa nu is.

Bas droomt.

Hij hoort tikken tegen zijn raam. Achter het glas ziet hij opa! In zijn slaap staat Bas op. Hij doet het raam open.

‘Hoi’, zegt opa. ‘Ik dacht, ik ga even bij Bas langs. Maar nu moet ik er meteen weer vandoor.’

‘Opa!’ roept Bas.

Het is al te laat. Langzaam wordt opa vager en vager.

Dan voelt Bas een warme hand op zijn schouder. Bas schrikt nu echt wakker. Het is de hand van papa. ‘Je bent in slaap uit bed gegaan’, zegt papa. ‘Je hebt zelfs je raam open gedaan.’

‘Daar was opa’, schiet het hem te binnen. ‘Ja, ja’, zegt papa zacht. ‘Je hebt gedroomd.’

Als papa weg is, doet Bas zijn leeslamp aan. Nog één keer kijkt hij naar de foto van opa. En dan ziet hij het … het briefje is weg! Dan heb ik vast niet gedroomd dat opa er was, denkt Bas.

Buiten ruist de wind. In de wind danst een witte brief. Hoger en hoger blaast de wind de woorden. Dan zie je alleen nog een kleine, witte stip. Net een vogel op weg naar een veilig nest.

schrijver Rien Broere tekenaar Ann De Bode