Meeleven 2 - 2017: FAMILIE

Meeleven, juni 2016 DE REGENBOOG GROEP

MEELEVEN MEELEVEN IS EEN MAGAZINE VAN DE REGENBOOG GROEP EN VERSCHIJNT VIER KEER PER JAAR

THEMA

FAMILIE

PARTNER- EN FAMILIEONDERSTEUNING WAT ALS JE ZUSJE VERSLAAFD IS?

OP DE ZEEPKIST: ANNEMARIE VAN GAAL

DEELTIJD GROTE ZUS: ELS IS MAATJE VAN ISMAIL

DE COVER ALS CANVAS: DANIEL COHEN 1

HOOFDREDACTIONEEL COMMENTAAR

AANGENAAM H et is de opmerkzame lezer waarschijnlijk niet ont-

gaan dat de Meeleven er anders uitziet dan normaal.

Dat is een beetje mijn schuld. Maar ik hoop dat je het mooi vindt.

Aangenaam, ik ben Sander Kersten en ik mag, anno 2017, de fakkel overnemen van mijn voorgangster Claartje. Dit vind ik geweldig leuk én een eer bovendien. Dit blad, wat begon in 1977, is even oud als ik ben en de droom van de organisatie er achter is er een die ontzettend aansluit bij mijn wens: Dat Amsterdam een stad mag zijn die ieders thuis is en waarin niemand zich verloren hoeft te voelen.

Ik wil graag dat alle mensen in Amsterdam deze droom kennen. En daarom gaan we Meeleven per deze editie verspreiden in de stad, met een heel nieuw idee voor de cover (zie ook pagina 15!). In ieder café met een leestafel, iedere wachtkamer van een huisarts en ieder koffiehuis waar je even níet op je smartphone kijkt, hoop ik dat dit blad je opvalt en je het aan het lezen bent.

fietstassen en Ronnie, die al jaren ten onrechte onze naam gebruikt om te bedelen in de trein.

Dat mag veranderen voor deze oer-Amsterdamse organisatie, die al 42 jaar actief is in Amsterdam en zich steeds opnieuw uit weet te vinden.

En dit mag heel Amsterdam weten.

Niet alleen de enthousiaste vrijwilligers die we altijd nodig hebben, niet alleen de lieve donateurs, maar juist ook voor de mensen die ons nodig hebben en ons nog niet kennen.

Ben je, of ken je iemand die vast zit en wel een zetje kan gebruiken? Weet dan dat we een nieuwe website hebben, speciaal voor mensen die wel wat hulp kunnen gebruiken: hulpvanderegenboog.org.

En als, na het lezen van dit stukje, het papier pijn doet aan je ogen en je toch even je smartphone wil checken, word dan gelijk gezellig onze vriend op Facebook.com/deregenbooggroep Tot de volgende keer!

Het is mij namelijk opgevallen dat veel mensen in Amsterdam De Regenboog Groep helemaal niet zo goed kennen, afgezien van de wapperende groene Colofon Meeleven wordt vier keer per jaar uitgegeven door De Regenboog Groep ISBN 13840607 De Regenboog Groep Droogbak 1-d, 1013 GE Amsterdam 020-531 76 00 www.deregenboog.org info@deregenboog.org Contactpersoon donateurs Fré Meijer 020-531 76 14

2

Fotografie Merlijn Michon Martijn van de Griendt Fotografie cover Daniel Cohen Design Bourne Design Redactie Nicolline van der Spek Thalia van Gorp (jaarverslag) Sander Kersten Correcties Vanessa Smit

Sander Kersten, hoofdredacteur Meeleven. skersten@deregenboog.org Hoofdredactie Sander Kersten Druk Drukkerij Schuttersmagazijn Disclaimer De in dit magazine gepresenteerde informatie is in samenspraak met en met toestemming van de geraadpleegde bron tot stand gekomen. Samensteller De Regenboog Groep accepteert dan ook geen enkele aansprakelijkheid voor onjuistheden anders dan spellings- of interpunctiefouten.

Acceptgiro We sturen altijd een acceptgiro mee voor abonnees, zodat ook de lezers die geen donateur zijn aan onze projecten kunnen doneren.

Direct doneren? Dat kan ook NL21 INGB 0000 0080 81

De Regenboog Groep Amsterdam@Regenboog020 Nieuwsbrief ontvangen?

Meld je aan via www.deregenboog. org/nieuwsbrief Meeleven niet meer ontvangen?

Stuur een mail naar Fré Meijer: fmeijer@deregenboog.org

Meeleven, juni 2017

HANS IN GESPREK MET…

Teamleider Kathleen Denkers Kathleen Denkers werkt meer dan 12 jaar bij De Regenboog Groep. Hans Wijnands is directeur van De Regenboog Groep.

H: “De Regenboog Groep is er voor mensen zonder vangnet. Zou je kunnen zeggen dat we een soort familie zijn voor onze bezoekers?”

K: “Geen familie, maar ik denk wel dat wij voor mensen een thuisplek zijn.”

H: “Waar zit dat ‘thuisgevoel’ in?

K: “We kennen iedereen bij naam. Daardoor voelen mensen zich gekend. Het intakegesprek direct bij binnenkomst is ook heel belangrijk.

Mensen geven zich bloot. Daardoor heb je meteen contact met ze.”

H: “Komen mensen speciaal voor jou?”

K: “Nee zeg. Soms denken mensen wel dat ik alles kan oplossen, omdat ik de teamleider ben, maar ze komen niet speciaal voor mij.

Ze komen voor elkaar en voor de medewerkers en vrijwilligers. Met z’n allen creëren we een sfeertje, waardoor mensen zich hier veilig voelen. Hier houden we van ‘rare, vieze, mooie,

stinkende mensen.’ Dit emotioneert soms. Ze mogen zijn wie ze zijn en zijn eindelijk ergens welkom.”

H: “Is familie belangrijk voor onze bezoekers?”

K: “Nou en of. Een van onze bezoekers wordt altijd heel emotioneel als we couscous eten. Hij komt uit Marokko en woont hier al dertig jaar. Hij heeft zijn moeder al heel lang niet gezien en zijn moeders couscous is natuurlijk de beste!”

H: “Stimuleren jullie familiecontact?”

K: “Natuurlijk. We gaan niet pushen, maar we praten er wel over, en geven mensen de mogelijkheid om te bellen met hun familie. Soms schamen ze zich, omdat ze helemaal zijn afgegleden.

Wij helpen ze dan over die drempel heen en laten ze toch contact leggen met het thuisfront. Als je dan merkt dat je ouders, broer of zus, hartstikke blij zijn om van je horen, is het ook weer gemakkelijker om terug te gaan naar je familie. Wij zijn iemands vaste kern, maar kunnen nooit iemands familie vervangen. Thuis is toch je basis.”

Nicolline van der Spek/ Foto: Merlijn Michon 3

‘KRACHTPATSER’

“ IK BEN TOTAAL ONBELANGRIJK HIER”

D at is het eerste wat ze zegt, als we Els van Koeverden

spreken op donderdagmiddag in inloophuis De Kloof. Op donderdagavond is het inloophuis een Buurtrestaurant, dus het team is hard in de weer om alles gereed te krijgen voor de gasten die vanaf zes uur binnen kunnen komen.

Drie gangen voor vijf euro In tien buurtrestaurants door heel Amsterdam verzorgen deelnemers, samen met vrijwilligers, wekelijks een diner voor mensen met een kleine beurs. Maar ook voor elkaar en ja, eigenlijk voor álle Amsterdammers die langs willen komen en een heerlijk driegangenmenu voor maar €5 willen eten. De locaties en openingstijden van onze buurtrestaurants vindt u op www.deregenboog.org/ buurtrestaurants

Els is werkzaam als coördinator van de Buurtrestaurants van De Regenboog Groep, samen met haar collega-coördinatoren Ellina en Ceciel regelt ze alles achter de schermen: maar ze is duidelijk als het om haar rol gaat: “Ik ben totaal onbelangrijk hier. Dat is ook de kern van de buurtrestaurants; het zijn de kookteams die het runnen!”, zegt ze, terwijl ze aubergines snijdt. De energieke Els vindt het eigenlijk maar flauwekul dat we juist haar even komen interviewen.

“Natuurlijk, help ik wel eens als het nodig is, soms moet ik invallen, je hebt nu eenmaal met vrijwilligers en deelnemers te maken en die kunnen wel eens uitvallen. Verder behandel ik de aanvragen van vrijwilligers en ik zoek een gezellig team bij elkaar dat het 4

goed met elkaar kan vinden. En ik zorg dat mensen de werkzaamheden kunnen doen die ze graag doen en aankunnen.”

Heb je al matches gemaakt waar je mensen écht ziet opbloeien?

“Ik heb al een paar mensen kunnen plaatsen die echt al een hele tijd uit het werkveld waren en ook geen vrijwilligerswerk deden die nu al wekelijks staan te koken en dat stiekem ook heel leuk vinden (lacht). En dat ze dan, óók als ze zich heel erg klote voelen soms, tóch hierheen komen. Dat vind ik

Meeleven, juni 2017

echt te gek. En ik heb één voorbeeld van iemand die door omstandigheden al best een tijd thuis zat. Hij kwam drie keer als hulpkok meewerken en vorige week stond ‘ie als chef! En dat is mooi, dan ben ik plaatsvervangend trots.”

Wat heb je nog nodig om ‘jouw’ buurtrestaurants nu écht te laten lopen zoals je het zou willen?

“Nou ja, we kunnen áltijd meer vrijwilligers gebruiken. Punt. Op het moment dat je met mensen met allerlei verschillende achtergronden én mensen op vrijwillige basis werkt betekent dat ook dat mensen er soms ineens niet zijn. Misschien zijn ze ziek, misschien hebben ze een terugval of misschien loopt het leven gewoon opeens heel anders. En het is ook niet dat je vrijwilligers betaalt dus zegt: ‘je bent er gewoon.’ En dan kan het gebeuren dat er ineens twee of drie mensen niet zijn en dan sta ik een avond te koken. Ik vind dat helemaal niet erg, want ik vind het hartstikke leuk en gezellig, maar het is soms wel lastig.”

Wat is jouw wens voor de toekomst van de Buurtrestaurants?

“Ik wil dat iedereen in Amsterdam weet dat ze bestaan. Wat automatisch betekent dat ze altijd vol zitten en óók automatisch betekent dat we genoeg vrijwilligers hebben… Dán zou ik heel graag willen dat we nog meer buurtrestaurants kunnen openen, bijvoorbeeld in Noord, Nieuw-West en Zuid-Oost.

Maar voor nu is het genoeg dat alle mensen in Amsterdam weten dat ze bij alle buurtrestaurants drie gangen kunnen eten voor vijf euro. Ook de mensen die nooit uit eten gaan omdat ze dat niet kunnen betalen… Oh ja, en dat ze wel even moeten reserveren, minstens een dag van te voren!”

Ook eens mee-eten bij een van de tien buurtrestaurants van De Regenboog groep? Reserveer dan (minstens een dag van tevoren) via 020-5317639 of stuur een mailtje naar ikdoemee@deregenboog.org..

Interview: Sander Kersten / Fotografie: Merlijn Michon 5

WAT ALS JE ZUSJE VERSLAAFD IS

S andra’s zusje (26) is al vijf

jaar verslaafd aan GHB. De zussen hebben van jongs af aan een sterke band. Sandra* (32) wil dan ook maar één ding: dat haar zusje afkickt.

Het loopt telkens anders.

Loslaten lukt niet.

*Sandra is een pseudoniem 6

“Van dat woord gaan mijn haren trouwens recht overeind staan. Ik wil mijn zusje helemaal niet loslaten. Ik wil dat het goed met haar gaat, al durf ik soms niets meer te hopen. Afgelopen zaterdag was ik jarig. Mijn zusje liet niets van zich horen. Ik vind het helemaal niet erg als iemand mijn verjaardag vergeet, maar in dit geval ligt het anders. Geen contact betekent dat het slecht met haar gaat.”

Redden Een paar jaar geleden heeft het broertje van Sandra hun zusje een keer aangetroffen toen ze een psychose had van de GHB. “Ze stond in de tuin en deed zo vreemd tegen hem dat hij sindsdien moeilijk over de verslaving praat en afstand heeft genomen van zijn zus. Sindsdien hebben ze weinig contact met elkaar. Ook ik ben me rot geschrokken, maar anders dan mijn broer heb ik me juist volledig op mijn zusje gestort. Haar verslaving nam helemaal bezit van me. Ik voelde me schuldig, ik schaamde me. Maar ik was vooral boos. Boos op de GHB. Ik was ook boos op de zorg, totdat ik vorig jaar haar dossiers had opgevraagd en begon te lezen. Ze bleek al jaren hele goede mensen om zich heen te hebben gehad.”

Meeleven, juni 2017

Hulp “Binnen mijn familie praten we er niet gemakkelijk over. Tegen mijn vrienden kan ik er wel over praten, maar ze kunnen natuurlijk niet meer doen dan luisteren. Ze leven met me mee, maar echt voelen wat ik voel, kunnen ze natuurlijk niet. Ik voel me daarom soms eenzaam. Tegelijkertijd voelt het als rouwen.

Ik ben mijn zusje kwijt. Althans het kleine, schattige zusje van voor de GHB. Via de Jellinek kwam ik Herman tegen. Ik was naar een bijeenkomst gegaan bij de Jellinek voor mensen met verslaafde familie. Na afloop kwam Herman naar me toe en zei dat ik bij De Regenboog Groep terecht kon voor individuele coaching. Dat heb ik gedaan.

Herman heeft een zachte energie, die ik erg prettig vind. Hij luistert zonder te oordelen. Door hem heb ik geleerd mezelf beter te begrenzen. Ik kan mijn zusje niet redden. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd. Ze moet het echt zélf doen. Ik kan alleen maar van haar houden. Regelmatig stuur ik een appje waarin ik schrijf dat ik van haar houd. Soms duurt het dagen

voordat ze mijn appje heeft gelezen. Ik ben dan zo opgelucht als ik die twee blauwe vinkjes zie staan.”

“Mensen verwarren ‘loslaten’ met ‘in de steek laten’ Herman Pasveer is coach bij Partner en Familieondersteuning binnen De Regenboog Groep. “De belangrijkste tip die wij mensen meegeven is: draai de aandacht naar jezelf en minder naar de ander. Dat lijkt heel simpel, terwijl dit in de praktijk nogal eens een hele ingewikkelde klus is. Wat wij proberen is mensen inzicht geven in hoe zijzelf omgaan met de situatie. Wat zorgt er nou voor dat je zo boos bent en je zo verantwoordelijk voelt? Wat zit daar achter?

Mensen willen graag loslaten, maar durven het niet.

Ze verwarren loslaten met in de steek laten.”

Nicolline van der Spek/ Foto: Martijn van der Griendt 7

“OMZIEN NAAR DE ANDER” D

e Regenboog Groep heeft van oudsher een warme band met de kerk. Parochiaan en vrijwilliger bij De Kloof Ton Steenaert (77) kent beide werelden goed. “Barmhartigheid is wat De Regenboog Groep en de kerken bindt.”

Gul Het hele jaar krijgt Ton kleding van parochianen uit Heiloo, bedoeld voor De Kloof. Tijdens de kerstviering doneert de Dominicuskerk traditiegetrouw de helft van de collecte aan De Kloof. De parochianen geven gul, weet Ton. “Op een gegeven moment kwam De Kloof vorken en lepels te kort. Ik had één regeltje in het parochieblad van de kerk in Heiloo gezet en kreeg maar liefst zes complete bestekken.”

‘s Zondags zit de oecumenische Dominicuskerk aan de Spuistraat in Amsterdam goed vol. Ook Ton Steenaert uit Heiloo doet er elke zondag inspiratie op. Tegelijkertijd heeft de kerk voor hem een sociale betekenis, zoals de inloophuizen van De Regenboog Groep voor dakloze mensen een ontmoetingsplaats zijn. Je komt gelijkgestemden tegen, maakt eens een babbeltje. Bijna familie.

Er zijn meer raakvlakken, aldus Ton: “Vrijwilligers van De Regenboog Groep geven op dezelfde manier invulling aan het begrip ‘barmhartigheid’. Ze doen wat kerkgangers van oudsher doen: omzien naar de ander. Daar hoef je niet per se een bijbel bij te halen. Je kunt ook gewoon luisteren. Franciscus zei het zo mooi: verkondig het evangelie, zo nodig met woorden. Dat spreekt me erg aan.”

Vrijwilligers Wat hem betreft zou aan het kerkelijke karakter van De Regenboog Groep dan ook best meer aandacht mogen worden gegeven. “Niet alleen vanwege de pecunia”, lacht Ton. “Als ik De Regenboog Groep was, zou ik vaker vrijwilligers werven onder kerkgangers. Er zitten veel mensen tussen die best een handje willen toesteken. Zelf ben ik ook via de kerk bij De Regenboog Groep terechtgekomen. Ik las in het kerkblad van de Dominicuskerk dat inloophuis De Kloof vrijwilligers zocht. Na één middag wist ik het al: dit is mijn stek. Tien jaar later sta ik er nog steeds! Met dank aan de bezoekers: de mooiste mensen van de stad.”

8

Interview: Nicolline van der Spek / Foto: Merlijn Michon

MENSEN ATEN HIER

MENSEN GEHOLPEN

16%

GESTEGEN TEN OPZICHTE VAN 2015

170

MEDEWERKERS BIJ DE REGENBOOG GROEP 104 VROUWEN EN 66 MANNEN

9

ONZE WEBSITE TROK IN 2016 MEER DAN

80.000 UNIEKE BEZOEKERS

Dit is een extract uit het jaarverslag van De Regenboog Groep. Wilt u het hele jaarverslag lezen? Dit kan u downloaden op www.

ER WERKTEN DIT JAAR

ONS ZIEKTEVERZUIM IS 3,8 %

433 VRIJWILLIGERS HEBBEN EEN VRIJWILLIGERSTRAINING GEVOLGD, 163 EEN VERVOLGTRAINING

HET AANTAL CLIËNTEN BINNEN MAATSCHAPPELIJK WERK IS

31%

VRIJWILLIGERS ACTIEF

HET AANTAL DONATIES IS GESTEGEN MET

IN 2016 WAREN ER MEER DAN

EIND 2016 HADDEN WE 18.153 VOLGERS OP FACEBOOK

VAN ALLE BINNENKOMENDE GELDEN HEBBEN WE 85% AAN DE DOELSTELLINGEN BESTEED

WE HEBBEN MEER DAN

HET AANTAL VASTE DONATEURS IS MET

WE HEBBEN 2.063 VLUCHTELINGEN OPGEVANGEN

ONZE 8 INLOOPHUIZEN WAREN BIJ ELKAAR RUIM 15.500 UREN GEOPEND EN TROKKEN 5.534 UNIEKE BEZOEKERS

ONZE BUURTRESTAURANTS WAREN 416 KEER OPEN;

Meeleven, juni 2017

“ KINDEREN MOETEN IN BOMEN KLIMMEN” E ls Vredeveldt (31) is maatje van Ismail* (9). Een paar keer per

maand komt ze hem ophalen bij zijn ouders in West. Ze gaan er altijd samen op uit. In bomen klimmen bijvoorbeeld.

“In het begin vroegen kinderen in de buurt wie ik was. Bent u Ismail’s juf? vroegen ze. Ik keek Ismail aan en vroeg: ja, wat ben ik eigenlijk voor jou? Hij hoefde niet lang na te denken en zei: jij bent de opvang.

We kennen elkaar nu een jaar. Via De Regenboog Groep ben ik zijn maatje geworden. Ik kon kiezen uit drie kinderen. Ismail zocht iemand die van dieren en natuur hield. Ik dacht: dat lijkt me wel wat. Zelf ben ik ook graag buiten. Kinderen moeten in bomen klimmen, niet binnen zitten.”

King of the world Ismail’s vader is ziek. Wat hij precies heeft, weet Els niet, maar ze vermoedt een depressie. Hij slaapt veel. Ismail’s moeder is de hele week aan het werk en ook zijn twee oudere zussen zijn druk met hun eigen leven. Als Els niet op bezoek zou komen, zou Ismail veel binnen zitten. Zonde, vindt Els. “Ismail is een heel slim en nieuwsgierig jongetje. Zo’n jongetje 10

wil natuurlijk de wereld ontdekken. Laatst stond hij bovenop een klimrek, en riep ‘ie met gebalde vuist: ‘Els, kijk…I am king of the world!’

Dat optimisme van dat mannetje, vind ik geweldig.

Daar leer ik veel van. Ik geef hem Els-vertrouwen, zegt hij altijd. Dan zeg ik: ‘Je doet het zelf hoor.

Helemaal zelf!’

Ben je te vertrouwen?

Toch was het in het begin niet gemakkelijk om zijn vertrouwen te winnen en dat van de familie. Ismail heeft veel meegemaakt. Ook op school. Hij wordt regelmatig gepest. Weet je wat hij zei toen ik de allereerste keer voor zijn deur stond: ‘Ben je te vertrouwen..?’ Ik vond het een mooie vraag, maar wel opmerkelijk voor een kind van acht. Binnen een paar weken werden we de dikste maatjes.” *Ismail is een pseudoniem Interview: Nicolline van der Spek / Fotografie: Merlijn Michon

Meeleven, juni 2017

11

GOED BESTEED GELD

Elektrische klusbus!

Vanaf 2017 mogen er geen bestelbusjes van voor het bouwjaar 2000 meer binnen de ring van Amsterdam komen. De diesel klussenbus van Homeservice, onderdeel van De Regenboog Groep, is uit 1999.

Daar heb je dus niet veel meer aan als klussendienst voor Amsterdammers met psychische problemen.

Op zoek naar fondsen De Regenboog Groep ging op zoek naar fondsen voor een nieuwe bus. Het is gelukt. Aham en het Oranjefonds namen de kosten voor de nieuwe bus op zich. Aham is een non-profit vastgoedbeheerder.

Met de winst die Aham maakt steunt ze projecten over de hele wereld. Waaronder nu ook Homeservice. Het Oranje-fonds steunt per jaar 9000 projecten voor betrokkenheid in de Nederlandse samenleving Met de vervanging van de bus maakt Homeservice meteen een forse stap. De nieuwe bus is helemaal elektrisch. Gelukkig plaatste de gemeente oplaadpalen in de straat. Het uiterlijk van de bus is ook fris met het nieuwe logo en een statement: ‘De Regenboog: mensen onder elkaar’.

En nu? Klussen! Want uiteindelijk willen we natuurlijk dat niet wíj er tiptop bij zitten, maar dat Amsterdammers met een psychische ziekte prettiger wonen en fijner leven.

12

KORT KORT KORT

Nieuwe website voor mensen die ons nodig hebben: Hulpvanderegenboog.org Sommige mensen kunnen onze hulp goed gebruiken, maar komen vaak moeilijk op onze radar. Als iemand geen overlast veroorzaakt of er op straat niet opvallend ongewassen of verwaarloosd bijloopt, is de kans best klein dat deze persoon via een verwijzende instantie of huisarts bij ons terecht komt.

Daarom is deze aankondiging van onze nieuwe website hulpvanderegenboog.org ook gelijk een oproep aan onze lezers. Ben je, of ken je iemand die vast zit en wel een steuntje in de rug kan gebruiken?

Vul dan het aanmeldformulier in op hulpvanderegenboog.org

Meeleven, juni 2017

Onder de Pannen ook van start in Zaanstad!

Het project waarbij ‘nieuwe daklozen’ (niet verslaafd of met psychiatrische aandoeningen, maar zonder goed sociaal netwerk dat hen opvangt) tijdelijk bij mensen ondergebracht worden bij Amsterdammers die een kamer overhebben breidt uit naar Zaanstad.

Ook de gemeente Diemen heeft interesse getoond voor dit project van De Regenboog groep.

Laat uw beschadigde foto’s repareren bij Drukkerij Repro van De Regenboog Groep Iemand verscheurde je foto? Geen probleem. Bij de Repro maken we je foto weer heel, ook vlekken en krassen verdwijnen bij ons als sneeuw voor de zon.

Drukkerij Repro verzorgt drukwerk voor particulieren en bedrijven op kleine en middelgrote schaal. De persoonlijk benadering van Repro maakt maatwerk mogelijk, helemaal afgestemd op uw wensen.

We denken mee bij de opmaak en doen kleine Gratis fietstas en tegelijk De Regenboog Groep ontwerpopdrachten, we bezorgen drukwerk bij u aan helpen = dubbelwin! huis, we kunnen redelijke hoeveelheden handwerk Al jaren zijn de knalgroene fietstassen van De Regen- aan en hebben een binderij in huis voor uniek boog groep niet uit het Amsterdamse straatbeeld weg bindwerk en kunstenaarsproducties.

Repro is ook een beschutte werkplek voor mensen te denken. Wist je dat je deze gratis af kan halen bij voor wie een normale baan nog een stap te ver is, ons kantoor op De Droogbak 1D? Ze zijn er in twee maar die wel graag werken. Zij passen prima bij ons maten en helemaal gratis. Dus kom langs en scoor persoonlijke en informele karakter. zo’n fijne tas. Mocht je per ongeluk bij Blaka Watra binnenlopen (Droogbak 1C) ben je in ieder geval een Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de Repro, de Sociale Drukker van Amsterdam. ervaring rijker; je gratis fietstas haal je op aan de repro@deregenboog.org / 020-6655801 andere kant van hetzelfde gebouw.

13

jaar, van IBAN €50

anders, nl.

M

Nee

V

Wilt u het werk van De Regenboog Groep (extra) steunen, dan kunt u periodiek of incidenteel een donatie doen. Knip deze donatiekaart uit en stuur hem op naar De Regenboog Groep, antwoordnummer 11641, 1000 RA Amsterdam. Een postzegel is niet nodig.

kwartaal €10

€25

Ik machtig Stichting De Regenboog Groep om met ingang van maand een bedrag af te schrijven van

Ja e-mailadres

Ik wil graag periodiek schenken, stuur mij een schenkingsformulier.

Naam Adres Postcode + plaats Geboortedatum Wilt u onze (digitale) nieuwsbrief ontvangen?

Telefoon Datum

14

Handtekening

Doneer eenmalig op NL21 INGB 0000 0080 81 U kunt zich ook via de website opgeven om donateur te worden. Ga naar www.deregenboog.org/donateur. Belt u liever? Telefoon 020 531 76 00

CODE 22043

Meeleven, juni 2017

DANIEL COHEN Vanaf deze editie willen we graag bekende en minder bekende Amsterdamse

beeldmakers een blanco canvas geven voor de cover van het blad. Ze mogen, zo vrij als ze dat willen, variëren op het thema van dat moment. Deze eerste keer mag fotograaf Daniel Cohen het spits afbijten.

Daniel maakt portretten in opdracht voor onder andere de Volkskrant en Het Parool. Hij verwierf bekendheid met verschillende projecten waaronder ‘We Want More’ (artiesten en muzikanten backstage tussen het laatste nummer en de toegift), ‘My name is Cohen’ (portretten en verhalen van mensen met de achternaam ‘Cohen’) en ‘Slowtime’ een project over tijd, waarin de fotograaf mensen vroeg om vijf minuten stil te zitten voor een pinholecamera, wat één polaroidfoto opleverde.

Nu staat hij zelf even in de spotlight en mag hij vertellen hoe het thema ‘Familie’ van deze editie Meeleven voor hem vormgegeven wordt.

“Ik moest hier even goed over nadenken. Ja, je kan natuurlijk een familie of gezin fotograferen. Maar ik wilde het kleiner houden. Één ouder, met een eigen kind op de borst. Die moeder heeft dat kind op de wereld gezet en omarmt het kind met onvoorwaardelijke liefde.

Daar begint familie, je ouders die je op de wereld hebben gezet, maar in die wereld ga je ook mensen tegenkomen waar je misschien de beste vrienden ter wereld mee gaat worden en die je dan ook als familie gaat zien. Zo integreert het begrip familie voor mij: van je biologische familie trek je de wijde wereld in waar je de mogelijkheid hebt om mensen te ontmoeten en als familie gaat beschouwen.

In deze foto wilde ik het zo puur mogelijk houden; niets om het lijf zoals het leven begint. Een baby dicht bij de moeder, familie voor de rest van hun leven, maar die het kind ook zal helpen en begeleiden op een world out there. Zijn we eigenlijk niet een grote familie?”

Meer zien van Daniel Cohen? Kijkt u dan op www.danielcohen.nl 15

OP DE ZEEPKIST

GEBOREN VOOR EEN DUBBELTJE H et is een bekend spreekwoord: als je voor een

dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje.

Onzin, vindt onderneemster Annemarie van Gaal, die bij het grote publiek vooral bekend is van het tv-programma Een Dubbeltje Op Zijn Kant. “Dat ‘kwartje’ zit echt in iedereen.”

Uit onderzoek van het CBS blijkt dat kinderen die opgroeien in een gezin waarvan de ouders een uitkering hebben, later vaker een uitkering hebben dan gezinnen zonder uitkering. Herkenbaar? “Ik denk dat deze cijfers niets te maken hebben met het feit of de ouders wel of niet een uitkering hebben, maar eerder afhangen van de instelling en opvoeding van de ouders. Als ouders met een uitkering laksheid en luiheid uitstralen, dan nemen kinderen dat over.

Maar ik zie ook heel veel ambitieuze en gedreven kinderen, die uit een gezin komen waar de ouders een uitkering hebben. Het verschil is dan dat deze ouders, ondanks hun uitkering, het meeste van hun leven maken en hun kinderen stimuleren.

Mijn ervaring is dat ouders zich vaak wel bewust zijn van hun gedrag, maar het niet kunnen veranderen.

Ik zou willen dat hulpverleners, familie, onderwijzers en anderen uit de directe omgeving zich bij deze gezinnen meer op de kinderen gaan richten en zorgen dat zij voldoende voorbeelden om zich heen te zien krijgen waaruit blijkt dat je alles kunt bereiken, als je maar wilt en bereid bent om ervoor te gaan.

16

Tip: Leer kinderen aan dat ze geld kunnen verdienen met klusjes. En help ze om een doel te vinden waarvoor ze kunnen sparen. Geef ze tips hoe ze geld kunnen verdienen (bijvoorbeeld auto’s kunnen wassen of oppassen). Help ze met een kaartje ophangen bij de Albert Heijn. Leren om te werken en zo te sparen voor een doel is de mooiste handreiking die je kinderen kunt geven. Wees ook consequent met zakgeld. Wijk niet van het afgesproken bedrag af en betaal het op de dag die je afspreekt. Als ze ouder worden, probeer dan niet alles op te lossen voor ze. Leer ze verantwoordelijkheid voor hun eigen gedrag te nemen en dat zullen ze alleen leren wanneer ze ook zelf geconfronteerd worden met de consequenties. Met de uitdrukking: als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje, ben ik het dan ook helemaal niet mee eens. Dat ‘kwartje’ zit echt in iedereen.”

Boek John Williams en Annemarie van Gaal schreven samen het boek Dubbeltje op zijn kant vol praktische geldtips en slimme besparingen. Overal te koop voor €12,50