Vergaderen
,,
Een Kempische serviceclub had me uitgenodigd om haar tweewekelijkse bijeenkomst in een goed aangeschreven restaurant op te komen luisteren met een betoog over een boek dat ik niet lang daarvoor had gepubliceerd. Mijn gehoor bestond uit heren van middelbare leeftijd die zichtbaar goed hun brood hadden verdiend, of toch minstens deden alsof. Tijdens de maaltijd achteraf zat ik naast Brian, een Amerikaan die al 25 jaar in de Kempen woonde. Eerst had hij zowat overal ter wereld gewerkt, daarna was hij hier bij een farmaceutisch bedrijf in het managementteam beland. Hij bleef er tot aan zijn pensioen, en was daarna in de streek blijven hangen. Dat had tot mijn verbazing vooral met het klimaat te maken. “Nooit overdreven warm, nooit overdreven koud, geen tropische stormen of regenseizoenen, geen hittegolven van drie maanden, laat staan winters met anderhalve meter sneeuw gedurende het hele seizoen. Geloof me, ik heb het allemaal meegemaakt, het weer hier is zo slecht nog niet”, vond Brian. Ook op andere vlakken zag hij alleen maar pluspunten. “Alleen de Kempische vergadercultuur steekt me nog steeds tegen.”
Geloof me, het weer hier is zo slecht nog niet
“De Kempische vergadercultuur?”, vroeg ik, oprecht verbaasd. “Ik heb zo ongeveer overal ter wereld vergaderingen meegemaakt, en steeds kennen ze een min of meer gelijkaardig verloop: er zijn onderwerpen waar over gediscussieerd moet worden, daar wordt een tijd lang, soms echt met het mes op tafel, over gepalaverd. Daarna wordt er een beslissing genomen. Soms unaniem, soms bij meerderheid van stemmen. Die beslissing wordt vervolgens uitgevoerd. Alleen in de Kempen verloopt het anders.” “Hoezo?” “Tijdens een vergadering wordt ook hier een onderwerp ter sprake gebracht, er wordt soms hevig over gediscussieerd, en uiteindelijk wordt er een beslissing genomen.” “Zoals overal elders dus.” “Precies. Maar daarna gaat het fout. In de rest van de wereld wordt die beslissing namelijk uitgevoerd. Dat is hier niet het geval. Als de vergadering afgelopen is, doet iedereen hier weer gewoon zijn eigen goesting, alsof er helemaal niks gebeurd is.” Of Brian gelijk had, weet ik niet. Al heb ik er sindsdien al een paar keer lang en diep over nagedacht. Misschien moeten we er maar eens over vergaderen. (th)
OP ZOEK NAAR VERKOELING
Buitenactiviteiten kenden een groot succes, land- en tuinbouw werden geconfronteerd met watertekort, mensen schoven aan om verkoeling te zoeken in De Mosten dat een onvervalst topjaar beleefde. Wij zullen ons vooral de tropische temperaturen en droogte van het voorbije jaar herinneren. Ons eerste deel van ons jaaroverzicht op blz. 14.
2
-
DECEMBER 2018 - DE HOOGSTRAATSE MAAND