GOUD IN HOOGSTRATEN Jos Janssens en Amélie Van Dijck
Als ge getrouwd zijt, krijgt ge geen “kijves” meer Op 9 november waren Jos Janssens en Amélie Van Dijck 50 jaar getrouwd. Sinds enkele jaren wonen ze in een nieuw huis in de Tinnen Potstraat en daar zijn we hen gaan opzoeken voor een babbel, vooral over de “oude tijd” die toch niet altijd zo goed was … Als mesthoopjes in Pinochio’s veranderen Jos werd als oudste zoon van 10 kinderen geboren in een boerderij aan de Loenhoutse Weg; zijn vader was Frans Janssens en zijn moeder Netje Vermeiren. Jos herinnert zich zijn vader als een strenge man die trots was op zijn boerderij en vooral op zijn paard (een prijsbeest) en zijn vee waarmee hij naar de fokveedagen trok en prijzen behaalde. Jos werd als oudste al vanaf zijn 11de betrokken bij het werk op de boerderij – zo konden ze een knecht uitsparen - Jos: “Onze vader was ook altijd heel precies: ieder slootje moest geruimd en ieder onkruidje gewied worden. Ik herinner me nog een donderdagnamiddag; we hadden dan vrij van school en we hadden al veel gehoord over de film “Pinochio” die in Hoogstraten zou gespeeld worden. Op onze vraag of we daar niet naartoe mochten gaan, antwoordde vader: “Ik heb deze voormiddag op den akker veel mest gebracht; dat ligt daar nu in hoopjes en dat zijn de pinochio’s die ge daar kunt breken.” Ik heb dat nooit vergeten. Anderzijds wilde de vader wel dat Jos een stiel zou leren; op zijn 12de ging hij naar de vakschool om voor schrijnwerker te leren. Van daar ging Jos bij “Doms” in Hoogstraten werken waar hij zich bezig hield met o.a. het maken van lambriseringen en ander houtwerk. Na 7 jaar ging Jos naar het “Kempisch Meubelhuis” waar hij werkte onder leiding van Charel Versmissen en daar is hij gebleven tot aan zijn pensionering.
Bal in de woonkamer Amélie werd geboren als middelste in een rij van 9 kinderen. Haar ouders Frans Van Dijck en Emma Geens woonden met hun kinderen op een grote boerderij aan “de Pint”, in het verlengde van de Moerstraat. Bij elkaar op bezoek gaan – het gekende “buurten” was zowel bij Jos thuis als bij Amélie, heel belangrijk. Niet enkel de jeugd, ook de ouderen, gingen met hun kinderen bij bevriende echtparen op bezoek en later weer met z’n allen op tegenbezoek. Jos herinnert zich dat buurten vooral als een welkome afwisseling bij het werk thuis: “Kwam er iemand langs, dan liet onze vader alles vallen, gedaan met werken – zelfs onder het bidden van het rozenhoedje ’s avonds – en wij kinderen, vonden dat heel plezant.”
De familiefoto met onderaan: kleinkind Toon; zittend: kleinkind Nathan, Jos en Amélie en kleinkind Fons. Rechtop: kleinkinderen Maartje en Michel en de kinderen Frans, Machteld, Jef en Vera. (foto Penfo Beerse) Maar vooral in hun jeugd was het buurten van belang; zo konden ze omgaan met hun vrienden en vriendinnen. En dan was het grote huis waar Amélie woonde, een heel goeie plek. Want de familie Van Dijck had zich een “pickup” of platendraaier aangeschaft en de jeugd van den Aard en de Moerstraat mocht daar ’s zondags komen dansen. “Zo hou ik ze thuis”, zei vader Frans en hij danste zelf mee, op klompen nog wel.
“Als ge trouwt, krijgt ge geen kijves meer” Toch was het niet in de woonkamer bij Van Dijck dat Jos en Amélie verkering kregen, wel op “Statie-kermis”. Daar begon de eerste kennismaking en daar deed Jos Amélie voor de eerste keer naar
huis want ze moest voor het donker thuis zijn. Ze was dan ook nog maar 16 jaar maar wel verliefd en Jos werd zo een regelmatige bezoeker van de dansnamiddagen op De Pint. Zo groeide de liefde en ze trouwden in 1960. Jos en Amélie hebben op verschillende plaatsen gewoond maar ze begonnen al spoedig te bouwen aan een eigen huis, naast de ouderlijke boerderij op de Pint. Omdat er al zoveel kinderen getrouwd waren (op één jaar drie) en het werk op de grote boerderij toch ook moest gedaan worden, werd er wel eens beroep gedaan op Amélie om te helpen. En op getrouwde kinderen mag niet gekijfd of gegrold worden, dat wist de moeder ook en ze vroeg Amélie om met de zware tractor te rijden bij het oogstwerk. Zo gebeurde, maar het had veel geregend en Amélie reed vast op de
26 - DECEMBER 2010
DHM_december_308.indd 26
18-11-2010 12:52:56
