Marcel Verschueren

De balans van Marcel Verschueren

Vier jaar voorzitter van de Hoogstraatse gemeenteraad

Vier jaar geleden beefde Hoogstraten bijna op zijn grondvesten. De emoties spatten uiteen op de straatstenen toen de strijd om de burgemeesterssjerp in alle hevigheid losbarstte. De eerste jaren van de nieuwe coalitie werden daardoor erg moeilijke jaren. Gelukkig is de rust al een tijdje teruggekeerd en daar is Marcel Verschueren niet rouwig om. Hij kreeg immers de primeur de eerste voorzitter van de nieuwe gemeenteraad te worden, een taak die tot dan toe steeds door de burgemeester werd waargenomen. Marcel kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn voorzitterschap en blikt reeds vooruit naar de volgende verkiezingen.

DHM: Marcel, je gaat wel geschiedenis schrijven in Hoogstraten als eerste voorzitter van de gemeenteraad. Hoe voelt dat?

Marcel: Ja, dit is wel een nieuwe job binnen de gemeenteraad en ik moet eerlijk zeggen, ik doe dat wel heel graag. Het is pas vanaf deze legislatuur, vanaf 1 januari 2007, dat de gemeenteraad kan geleid worden door een gewoon raadslid die dan voorzitter wordt. Het was de bedoeling om die functie vanaf 2013 verplicht te maken, maar daar zijn ze blijkbaar vanaf gestapt. Ik denk dat er nog te veel Vlaamse parlementsleden zijn die ook burgemeester zijn en die geven dat niet graag uit handen. Maar of ik dat goed doe, daar kan jij beter over oordelen.

DHM: Ik stel wel vast dat iedereen, zowel uit de oppositie als uit de meerderheid, ruim aan bod kan komen als men wil, met woord en wederwoord. Het is ooit anders geweest.

Marcel: Dat is natuurlijk ook wel de bedoeling, dat er wat meer discussie en inspraak is. Vroeger antwoordde eigenlijk alleen de burgemeester, terwijl nu elke schepen vanuit zijn bevoegdheid spreekt. Daardoor kan iedereen binnen het college ook meer aan bod komen. Ook de oppositie komt meer aan bod. Ik heb daar in het begin vanuit het college heel wat kritiek op gehad. Ze vonden dat ik deze teveel aan het woord liet. Maar tegenwoordig gaat dat wel goed. En ik wou ook wel de mensen meer kansen geven om hun ding te doen. Binnen de meerderheidsfracties is dat heel moeilijk. Er zijn ook mensen die nooit aan bod komen, nooit iets zeggen, tien of twaalf maanden lang, maar die wel hun dossiers kennen, en daar heb ik toch ook wel bewondering voor. Ik denk niet dat er iemand bij is die op de gemeenteraad zijn enveloppe (met de dagorde) nog moet opendoen. Dat bestaat niet meer, gelukkig maar.

In het seizoen 1972-1973 behaalden de juniors van HVV met o.a. Marcel Verschueren de titel van provinciaal kampioen. We herkennen v.l.n.r. bovenaan Jos Lenaerts, Louis De Roover, Marcel Verschueren, Guy Rigouts, Frans Goetschalckx, Willy Verhoeven, Staf Coertjens, Gust Lenaerts, Luc Verschueren en Richard Paepen. Onderaan zien we in dezelfde volgorde: Roger Van Weereld, Stan De Roover, Theo wils, Fred Meyvis, Fons Schoenmaekers en Paul Verschueren.

DHM: Wat trok je dan zo aan in deze functie als je ziet wat een herrie er geweest is rond het burgemeesterschap ?

Marcel: Zeg nu zelf, als je als meerderheidslid in de gemeenteraad zit, dat is wel zielig, hé. Met alle respect voor die mensen, want die werken ook echt in de fractievergaderingen en in de commissies,… maar ik zou dat niet kunnen. Twee uur daar zitten zonder iets te zeggen, dat kan ik niet. Ik zou in slaap vallen. Toen ik hoorde dat er een functie bijkwam als voorzitter heb ik mij bij de burgemeester kandidaat gesteld, en die vond dat direct goed. Dat was toen er die overeenkomst met Groen! en Hoop nog was. Maar die coalitie is toen niet doorgegaan en er kwam uiteindelijk de coalitie KVB-CD&V zoals we ze nu kennen. Toen kwam die functie ook opnieuw aan de orde. In onze fractie waren er officieel geen andere kandidaten en met de CD&V was er overeengekomen dat wij de voorzitter zouden leveren. Wie die functie invulde was voor hen schijnbaar gelijk. Maar aan de reacties toen te zien heb ik daar toch mijn twijfels over. Die hadden wel liever iemand anders uit onze groep gezien. Maar de burgemeester heeft daar zijn woord gehouden en ik kreeg die functie van voorzitter.

Marcel Verschueren

DHM : Als voorzitter van de gemeenteraad maak je geen deel uit van het schepencollege. Hoe bereid je je dan voor op zo’n gemeenteraad?

Marcel: De dagorde van de gemeenteraad wordt opgesteld door het college. Die agenda wordt door mij getekend en verstuurd naar de raadsleden. Ik bereid dan zelf die dossiers voor. Sinds een paar maanden, en dat bevestigt de goede samenwerking, kom ik op de dag van de gemeenteraad vooraf naar het college om samen de agendapunten te overlopen. En noteren wij een aantal zaken zoals wie welke punten behandelt en waarover vragen kunnen komen en wie daarop zal antwoorden. Zo kan ik op de gemeenteraad direct het woord geven aan een schepen die daar een verduidelijking over wil geven. Ik heb die manier van werken zelf aangevraagd. In het college vond men oorspronkelijk dat men al tamelijk ver stond, maar ik vond dat er nog te weinig samenwerking was. Voor mij is het zoals het nu gaat een hele geruststelling, maar dat heeft wel bijna vier jaar geduurd. De verwijten van vroeger, zeker van de eerste jaren, zijn weg. Ze gaan mij nog wel niet in de armen sluiten, maar dat hoeft ook niet. Daar zit ik ook niet op te wachten.

DHM: Heb je zelf nooit ambitie gehad om schepen te worden?

Marcel: Ik werk als kantoorhouder in een bank in Turnhout en dat zou voor mij niet te combineren zijn. Een schepenfunctie is niet iets dat je zo maar even tussen de soep en de patatten doet, hé. Ge kunt niet zeggen: ik word schepen en blijf werken zoals ik voordien deed, dat gaat niet. Met twee dagen in de maand politiek verlof te nemen kan je dat nog niet fatsoenlijk doen, hoor. Bij ons in de fractie werden de schepenzetels ook altijd verdeeld volgens het aantal behaalde voorkeurstemmen. Er is ooit maar één uitzondering geweest toen Michel Jansen drie legislaturen geleden om dezelfde reden als ik nu liever geen schepen werd. Toen is Karel Aerts schepen geworden, hoewel Jos Brosens toen meer voorkeurstemmen had.

DHM: Je zit nu pas voor de eerste periode in de gemeenteraad, hoewel je al in 1994 op de lijst van Arnold Van Aperen opgekomen bent. Waarom heb je de vorige jaren in de OCMW-raad gezeten?

Marcel: Ik was juist 40 jaar toen ik voor het eerst op de KVB- lijst kwam. Ik heb daar lang over moeten nadenken, want eigenlijk had ik toen misschien wel eerder bij Agalev, of was het toen nog Fusiebelangen, opgekomen, als die eerst geweest waren. Hoewel die linkse standpunten van Juul Verhulst over bijvoorbeeld alle bouwgronden in één pot gooien en verdelen, dat was er voor mij wel wat over. Daar kon ik niet achterstaan. Maar anderzijds dacht ik toen: misschien kan ik vanuit mijn groene visie in KVB toch ook een beetje invloed in hebben. En ik denk, zonder pretentie, dat me dat misschien ook wel wat gelukt is. Ik heb er nooit geen spijt van gehad. Ik was lid van Velt, van Natuurpunt, van Amnesty international, … ik heb dat nooit weggestoken. Ze noemden mij ook wel eens ‘de groene liberaal’. Misschien heeft dat ook wel wat meegespeeld in het moeilijk op gang komen van de gesprekken met CD&V.

De eerste twee legislaturen heb ik inderdaad in het OCMW-bestuur gezeten. Ik was verkozen voor de gemeenteraad, maar ik kon niet zetelen omwille van Jos Martens, mijn schoonbroer die ook verkozen was en meer voorkeurstemmen haalde dan ik. Ik moet wel toegeven dat dat een zware teleurstelling was, want men had mij voordien ten stelligste verzekerd dat dat geen probleem zou zijn. Ik zou toen normaal de onderhandelingen ook meegedaan hebben, maar daar heb ik toen wel voor bedankt. En zo ben ik in het OCMW terecht gekomen. Achteraf gezien is dat wel goed geweest, want ik heb mij daar heel goed gevoeld. Ik zat daar gedurende 12 jaar in het vast bureau en op die manier kon je ook het beleid mee bepalen. Dan ben je betrokken bij alle beslissingen. Die betrokkenheid was daar veel groter dan nu in de gemeenteraad, ook al ben ik nu daar voorzitter. Ik heb 6 jaar met Rik Michielsen (CD&V) en daarna 6 jaar met Jos Brosens (KVB) samengewerkt en dat ging heel goed. Rik keek helemaal niet naar politiek. Wat goed was voor het OCMW, was ook goed voor Rik.

Het dagelijks bestuur (2007-2012) van de gemeente Hoogstraten, namelijk het College van Burgemeester en Schepenen, bovenaan aangevuld met secretaris Warre Palmans (tweede van links) en de nieuwe voorzitter van de gemeenteraad Marcel Verschueren (volledig rechts). Het zouden erg moeilijke beginjaren worden, hoewel er voor de foto op 11 januari 2007 bij de meesten nog een gelukzalige glimlach tevoorschijn kwam.

DHM: Het OCMW was dan uiteindelijk toch geen troostprijs? Sommigen zien het OCMW als een opstapje naar de gemeenteraad. Vindt ge dat een goede basis?

Marcel: Nee, ik heb helemaal geen spijt gehad van die periode in het OCMW. Integendeel. Als ik nu in de gemeenteraad moest zitten als gewoon raadslid, nee, dat deed ik niet, dat heb ik al wel uitgemaakt. In de oppositie zou ik dat nog wel willen doen, maar in de meerderheid als gewoon raadslid, nee. Geef mij dan maar het OCMW en het vast bureau. Hoewel het daar nu ook wel serieus misgelopen is. De CD&V heeft de volstrekte meerderheid en wij worden daar in geen enkele beslissing betrokken. Onze mensen in het OCMW weten ook niets meer dan gij en ik. Die moeten dat ook maar achteraf horen. Dat is voor hen heel moeilijk werken. In feite zijn het OCMW en de gemeenteraad twee verschillende zaken. Bij het OCMW ben je directer betrokken bij de onderkant van de maatschappij en het gaat er ook gemoedelijker aan toe. Wij dronken na de raad altijd samen een borreltje en dat doen ze nu nog ondanks de troubles die er regelmatig zijn. Iedereen zorgde om beurten ook voor een taart. Ik heb het voorstel gedaan om dat ook na de gemeenteraad in te voeren maar het college was daar niet voor te vinden. En op dit moment ben ik al blij dat ik de gemeenteraad kan doen en dan naar huis kan. Mij zul je na de raad niet meer in een café zien. ’s Anderendaags is het voor mij werkendag en ik zit met een aantal limieten. Mijn gezondheid laat me wel eens in de steek.

DHM: Ja, je bent een hele tijd uit de running geweest. Hoe gaat het nu met de gezondheid?

Marcel: Ik weet het echt niet en dat maakt het zo vervelend. Ik heb de ziekte van Wegener, een zeldzame chronische vorm van Vasculitis met ontstekingen van kleine bloedvaatjes. Overal waar kleine bloedvaten zitten, kan dat zich manifesteren, ook in de zenuwen. Drie jaar geleden is dat begonnen. Toen heb ik onder andere ook een dropvoet gehad, maar dat heeft de kinesist weer in orde gebracht. Momenteel werkt een spier van mijn linkeroog niet meer waardoor ik dubbel zicht heb . Die ziekte begint nogal vaak in het neus-keel-oren gebied en gaat dan naar longen en nieren. Ik ben daardoor van 7 november 2007 tot 1 oktober 2009 niet meer kunnen gaan werken en heb ik ook een half jaar geen gemeenteraden voorgezeten. Eind juni van dit jaar ben ik dan terug ingevallen tot einde augustus. Gelukkig ben ik er nu heel snel bij geweest en daarom ben ik nu niet zo ver weggezakt. Men heeft nu een nieuwe medicatie opgestart, maar dat duurt wel een paar maanden vooraleer dat goed begint te werken. Ook hoofdpijn steekt nu regelmatig letterlijk de kop op. Ik werk momenteel parttime maar pak ook regelmatig een dag vrij in de week. Mijn vrouw Annie zegt soms wel eens dat ik misschien wel ziek ben geworden van al die miserie met de politiek.

Sinds januari 2007 is Marcel Verschueren voorzitter van de Hoogstraatse gemeenteraad. Zijn debuut maakte hij onder ruime persbelangstelling in de raadszitting van 11 januari 2007 met de verkiezing van de vijf nieuwe schepenen. Tot dan toe werd de gemeenteraad steeds door de burgemeester voorgezeten.

DHM: Hoe bedoel je?

Marcel: Ik heb alle onderhandelingen bij de vorming van dit nieuw gemeentebestuur vanuit mijn fractie meegedaan. Ik heb mij daar toen hard in geëngageerd en er mij in vastgebeten. Ik ben gewoon tegen een muur gebotst. Ik ben altijd nogal vrij realistisch, maar daar ben ik te ver gegaan. En dat heeft wel gewogen. Ik heb mij daar toen 100% in gegeven, maar dat ging niet meer,..dat ging echt niet meer. De coalitiegesprekken met Groen! en Hoop werden in eerste instantie door Arnold (Van Aperen) en Roger (Van Aperen) gedaan. ’s Anderendaags zijn Jos Martens en ik er bij betrokken geweest. De dag erna hebben wij dit aan gans de fractie voorgelegd. Van de 21 aanwezigen waren er 2 onthoudingen en de rest was allemaal vóór de coalitie met Groen! en Hoop. Ook Karel Aerts, hé. Maar hij tekende alleen de voordracht van de burgemeester, niet die van de schepenen omdat hij zogezegd naar het OCMW zou gaan. “Laat dat mijn opvolgers maar tekenen”, zei hij. Ik had daar geen erg in, maar het is ongelofelijk dat we hem toen hebben laten vertrekken. Hij is immers helemaal niet naar het OCMW vertrokken. Het was voor ons heel simpel: ofwel tekent iedereen en dan gaat de coalitie door, ofwel tekent er niemand. Iedereen mocht zijn mening zeggen, en zich zelfs tegen het voorstel uitspreken. Maar dan was het opgeblazen geweest, dan was die coalitie niet doorgegaan en hadden wij gewoon verder gedaan met CD&V. En daar is de fout gebeurd. Ongelofelijk dat ik daar ingelopen ben. Wat een miserie dat dat ons bezorgd heeft. En dat was allemaal gewoon te vermijden geweest als iedereen heel eerlijk geweest was. Ge moet niet vragen hoe blind wij eigenlijk waren. Zoiets zal me wel nooit meer overkomen.

Meer dan 30 jaar zat Marcel in het bestuur van het gebuurte Westhoek, waarvan 20 jaar als voorzitter. Van hieruit startte ook zijn engagement voor de actie ‘Kom op tegen Kanker’ met bijdrages aan de quiztaxrace, de jaarlijkse bloemenverkoop en tot slot zijn engagement in de politiek.

DHM: Karel Aerts was daar toch niet alleen in. Ook Roger Van Aperen en Leen Vermeersch hebben uw partij de rug toegekeerd.

Marcel: In het begin stond Roger helemaal achter de coalitie met Groen! en Hoop. Wij zijn op zeker moment nog samen met Roger en Arnold bij Karel geweest om hem over de brug te halen. Maar Karel zei toen: nee, ik teken dat niet meer. En op zeker moment is Roger zich tegen Arnold gaan keren. Hij zei toen: als Karel niet tekent, dan moet Arnold zijn burgemeesterschap maar terug inleveren. Op die bewuste vergadering over de coalitie met Hoop/Groen is er heel lang gesproken over de opvolging van de burgemeester. Er is veel meer gediscussieerd over het feit of Roger al dan niet burgemeester zou worden dan over de coalitievorming. En daar zat natuurlijk een hoop frustratie bij omdat Jos Martens meer voorkeurstemmen had dan Roger Van Aperen en Jos niet direct wou beslissen of hij na drie jaar wel burgemeester wou worden. Dat was de frustratie van Roger. En na een tijd is Roger zich dan gaan afzetten tegen Arnold. “Als die coalitie niet door kan gaan, dan moest hij zijn burgemeesterssjerp ook maar inleveren”, vond Roger. En dat heeft de burgemeester natuurlijk niet gedaan. En dan is het helemaal fout gelopen, hé.

DHM: Is heel die zaak dan uiteindelijk toch bijgelegd?

Marcel: Ik heb daar allemaal wat afstand van genomen en dat ebt natuurlijk ook wat weg. We hebben ons gewoon laten inpakken. Als we daar wat beter op beducht geweest waren, dan was dat niet gebeurd en hadden we heel die heisa niet gehad. De rest is geschiedenis. Ik kende ook niet zo goed die historie uit 1985 en dus had ik daar helemaal geen erg in dat zoiets zich zou kunnen herhalen.

Tijdens deze bestuursperiode was er een coalitie tussen KVB (burgemeester Jos Van Aperen en twee schepenen ) en Fusiebelangen( drie schepenen ). Toen schepen Horsten van FB ontslag nam uit het college zou ze volgens de bestuursovereenkomst worden opgevolgd door iemand van dezelfde partij. Karel Aerts (KVB) stelde zich echter plots kandidaat en kreeg meer stemmen achter zich dan de eigenlijke kandidaat Lu Koyen (FB). Door het verbreken van die bestuursovereenkomst geraakte het bestuur van de gemeente in een diepe impasse. (jh)

In de beginjaren van deze coalitie was er een vijandige sfeer. Dat was echt op eieren lopen. Maar momenteel loopt dat toch eigenlijk redelijk goed. Dat wil niet zeggen dat wij in onze fractie altijd met alle beslissingen akkoord gaan, maar die vergaderingen met CD&V en KVB, waarin toch nogal belangrijke beslissingen genomen worden, verloopt tegenwoordig goed. We zijn natuurlijk al wel bijna vier jaar verder. Ik kan ook wel begrijpen dat CD&V en zeker haar achterban niet gelukkig was met de vorming van de coalitie. CD&V had immers de verkiezingen gewonnen en Tinne (Rombouts) had 200 voorkeurstemmen meer. Maar had men toen een beetje inschikkelijk geweest en gezegd tegen Arnold Van Aperen:” Ge moogt nog twee jaar burgemeester zijn zodanig dat ge uw 20 jaar burgemeesterschap kunt volmaken en daarna wordt Tinne Rombouts definitief burgemeester”, dan had de burgemeester daar direct voor getekend. Dat zou dan in de voordrachtakte gestaan hebben en ondertekend zijn door alle leden van de meerderheidsfractie zodanig dat niemand daar later onderuit zou kunnen. Maar dat was geen item toen,hé.

Een trotse Marcel Verschueren te midden van zijn familie: v.l.n.r. Jeroen Hechtermans en Els, Greet en Jan Keustermans met Mirte en Arne, Annie en Marcel, Mieke met Tibe op de arm en Marc Van Den Ouweland, met Kobe.

DHM: Nu de rust dan eindelijk wat is teruggekeerd, maken we ons al weer stilletjes terug klaar voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Nog anderhalf jaar en de campagne schiet terug op gang. Hoe zie jij de toekomst voor uw partij? In het interview van De Hoogstraatse Maand met Arnold Van Aperen in januari 2009 liet hij verstaan dat het helemaal nog niet zeker was dat hij zou stoppen met politiek en misschien nog wel zou opkomen.

Marcel: Wij zijn er volop over aan het nadenken. Maar Arnold Van Aperen hebben wij zeker nog nodig. Hij moet mee, voor zijn kennis en ervaring….. en dat was wel ons stemmenkanon. Als we zijn stemmen niet hebben, dan kunt ge ’t wel schudden, hé. Dan verdwijnen wij in het niets. Als we eventueel een andere goede kopman kunnen vinden,… er wordt over nagedacht. Dat hoofdstuk van Karel Aerts en Roger Van Aperen is voor ons definitief afgesloten (Leen Vermeersch nam vorig jaar ontslag uit de gemeenteraad en werd opgevolgd door Therese Coppens. jh). Dat komt zeker niet meer aan de orde. Dat gaat niet, daar zijn te diepe wonden gemaakt die niet meer genezen. Er wordt zelfs ook al verteld dat Chris Van Dijck (burgemeester van Dessel en NVA parlementslid.jh) op de oprit van Roger Van Aperen gespot is. Ik ben er bijna zeker van dat die partij hier een lijst gaat vormen. Die hebben de wind van achter, die gaan er niet op wachten. Maar als ge van 0 moet beginnen en ge moet 27 man op uw lijst krijgen, begint er dan maar aan, hé. Hoogstraten heeft nu bijna 20.000 inwoners. Op 1 augustus 2012 worden het aantal inwoners geteld voor de verkiezingen. Als Hoogstraten dan 20.000 inwoners heeft, moeten er 27 leden voor de gemeenteraad gekozen worden. Vorige keer , met 25, was dat voor ons al een hele opgave. En wij hebben ook geen achtergrond van verenigingen waaruit we kunnen plukken. Ik wens dus iedereen veel succes.

Marcel, moe maar gelukkig na de 20 km van Brussel in 2001. Eens te meer een sponsorloop voor de actie Kom op tegen Kanker. Dit jaar hoopt hij zijn tiende deelname waar te maken.

DHM: En Marcel, hoe zit het nog met de hobby’s? Heb je daar nog tijd en goesting voor?

Marcel: Ik ben nog voorzitter van de Gezinsbond, maar ik heb mij toch vooral op het gebuurte, de Westhoek, toegelegd. Sinds dit jaar ben ik voorzitter af, maar ik ben dat 20 jaar geweest hoewel ik er al van 1979 in het bestuur zit. Vanuit het gebuurte ben ik ook bij de actie Kom op tegen Kanker terechtgekomen. Ik heb 9 keer de 20 km van Brussel gelopen, of laten lopen. De laatste jaren waren voor mij te moeilijk en zo heeft Jan Hendrickx en een collega van de bank voor mij gelopen. Ik zorgde dan wel voor de sponsoring. De laatste twee keer heb ik telkens 8000 euro aan sponsorgeld bijeengebracht. Als ik dat allemaal samen optel heb ik toch al wel een 50 à 60.000 euro bijeengelopen. Volgend jaar zou ik graag proberen voor de tiende keer zelf mee te lopen. Als het niet lukt loopt iemand anders voor mij, of misschien probeer ik het al wandelend. Die actie Kom op tegen Kanker is hier in Hoogstraten begonnen met quiz taxrace en bloemenverkoop. Als voorzitter van ’t Begijntje heb ik toen alle gebuurten gestimuleerd om aan de bloemenverkoop mee te doen en dat is een succes geworden. Toen die organisatie in Turnhout stilgevallen is, ben ik zelf met een sponsorloop begonnen en dat doe ik om de twee jaar. Daar komt natuurlijk wel wat bij kijken en ge moet ook wat trainen natuurlijk. In de beginjaren werkte ik in Herentals en dan reed ik dikwijls met iemand ’s morgens mee om dan ’s avonds terug naar Hoogstraten te lopen. Dat was toch telkens 32 km. Ik zette dan ’s morgen op een drietal plaatsen een flesje drinken weg, achter een bruggetje of een plaatje.

Ze noemden mij ook wel eens "de groene liberaal".

DHM: Ge hebt toch ook nog lang gevoetbald?

Marcel: Ja, zelfs nog tot vorig jaar met het gebuurte. Ooit zijn we met de juniors van HVV provinciaal kampioen geworden en heb ik enkele keren in de eerste op de bank gezeten. Maar ik vond het leven veel te plezant om dat allemaal voor het voetbal op te moeten geven. Ik heb daarna wel 7 jaar bij Gloria in Baarle-Nassau gespeeld, o.a. met Marcel Leunen en Leo Seeuws. Dat was heel plezant, en wat een verschil met België. Hier duiken ze tijdens de rust allemaal in de kantine en is dat van “ bier, bier, bier” , in Holland gaat dat allemaal met een bakje koffie.

DHM: En uw pierenbak, heb je die nog?

Marcel: Nee, allang niet meer. Gij weet dat zeker nog van die foto in De Hoogstraatse Maand van april 1991? Dat was ook een heel historie: een eigen zaakje om compost te maken. Ik leerde dat commercieel initiatief kennen van een klant van mij op de bank en ik heb daar toen 350.000 frank in geïnvesteerd. Die pieren maakten uit mest compost die dan zou afgenomen worden door een Italiaanse firma, met een contract. Ik was daar eigenlijk nogal naïef in. Na twee jaar kregen we dan ook een brief in het Italiaans met de enige woorden die ik verstond: “faillisimento” en “curatore”. (lachen) En dan weet ge het wel,hé. Voor mij was dat nu niet zo erg, maar er waren mensen die er meer dan een miljoen in geïnvesteerd hadden, een lening aangegaan en hun huis in pand gezet. Voor die mensen was dat een drama.

Met Roger Van Aperen en Karel Aerts…dat komt nooit meer goed. Daar zijn wonden gemaakt die niet meer genezen.

DHM: Hoogstraten staat voor serieuze financiële uitdagingen, vooral door de bouw van een nieuw rusthuis. Die kostprijs is in de loop der jaren wel geweldig geëscaleerd. Jij hebt 12 jaar in het OCMW gezeten. Hoe hebt gij dat dossier zien evolueren en hoe bekijkt ge dat nu?

Marcel: Heel dat project is zowat einde jaren ’90 begonnen. Wij dachten om voor 10 miljoen euro een nieuw rusthuis te kunnen zetten. Het oude rusthuis zou volledig afgebroken worden, maar dat mocht niet van Monumenten en Landschappen omdat dat gebouw beeldbepalend was voor Hoogstraten. Wij zijn hiertegen niet in beroep gegaan omdat we toen vreesden dat dat wel eens twee jaar zou kunnen duren. Als ge daar nu aan terugdenkt, hadden we dat misschien beter wel gedaan. Daarna is er een nieuw plan gekomen juist vóór de coalitiewisseling. Ik heb het huidig OCMW-bestuur voorgesteld om de vergaderingen nog vrijblijvend te volgen en eventueel advies te geven, omdat er niemand van het vroegere vast bureau nog in het huidige bestuur zit, maar het huidig bestuur vond dat niet nodig. Bij het ontwerp dat nu uitgevoerd wordt heb ik wel mijn bedenkingen , maar ik heb het laten gaan. Uiteindelijk hebben we ook niks meer te zeggen. Dat is jammer, want zitten wij in Hoogstraten nu echt te wachten op een rusthuis van 150 bedden? In oorsprong hadden wij een ontwerp voorzien voor 120 bedden. Ik ben er van overtuigd dat we iets hadden kunnen zetten voor héél wat minder Euro’s. Het zou dan natuurlijk niet dit project zijn.

DHM : Het wordt wel erg druk in Hoogstraten. Wat vindt gij als ‘groene liberaal ‘ van de kritiek van nogal wat mensen dat we Hoogstraten stilletjes aan helemaal aan het uitverkopen zijn?

Marcel: Ik moet vooreerst al zeggen dat wij een uniek systeem hebben qua sociaal bouwbeleid. Iedere verkavelaar in een nieuwe verkaveling moet de helft van zijn kavels verkopen aan sociale prijzen (schattingsprijs – 20 %, jh). Dat loopt al heel wat jaren en dat vindt ge bijna nergens anders nog. Ik vind dat daar dikwijls wat te geringschattend over gedaan wordt. Anderzijds wordt Hoogstraten ook wel erg druk en het wordt nog meer een winkelcentrum, maar ik heb nog altijd het gevoel dat het hier goed is. Hoogstraten is zeker een leuk stadje en alle deeldorpen maken daar deel van uit. Een aantal mensen vanuit de deeldorpen kijken soms zowel wat neer op die van Hoogstraten met hun zogenaamde ‘dikke nek’. Maar in feite is dat allemaal flauwe kul. Wij maken allemaal deel uit van Hoogstraten en we vormen een schoon geheel. En daar mogen we best trots op zijn. Maar ik vind het wel spijtig dat dorpen zoals Meer, Meerle en Wortel niet een beetje meer mogen uitbreiden voor jonge gezinnen, maar daar kunnen wij niets aan doen. Dat is geen bevoegdheid meer voor de gemeente.

Marcel met drie van de vier kleinkinderen in de rustige omgeving van zijn ‘dierentuin’. Met het pensioen in het vooruitzicht komt er stilaan meer tijd vrij. Hopelijk speelt dan de gezondheid geen parten meer.

DHM : Je bent nu 56. Hoe lang denk je nog te werken?

Marcel: Ik moet nog werken tot mijn 58. Mijn opzeg loopt momenteel, dus ik zou in maart 2012 kunnen stoppen als ik normaal kan blijven werken. Herval ik terug in ziekverlof, dan schuift alles weer op. Ik had oorspronkelijk gedacht om daarna nog iets in de bouw te doen als zelfstandige, maar die plannen heb ik nu wel laten vallen. Ik had het me wel anders voorgesteld. Ik ga het rustig aandoen en wat genieten, samen met mijn vrouwke fietsen en wandelen. Ik heb een grote hof en een kinderboerderij. Ik heb drie dochters (Mieke, Greet en Els ) en drie schoonzonen die allen doodgraag in Hoogstraten wonen en elk hun eigen zaak hebben. Ik denk dat ik hier en daar ook wel wat kan helpen en me wat bezighouden met de vier kleinkinderen. Er is ook een vijfde op komst.

En intussen heb ik de politiek nog, daar heb ik voorlopig nog werk genoeg mee. Zet het allemaal maar eens op een rij: commissies en werkgroepen, fractievergaderingen, gemeenteraden voorbereiden en leiden, dossiers inkijken, enz. Nee, ik ga me voorlopig nog niet vervelen. (JH)