COLUMN
Hallo! Hoi! Daag!
Een zomerse dag in juli! Dikke, luie koeien in de verzengende hitte enig soelaas zoekend in de schaduw van enkele statige bomen, een kroost waggelende eenden dat opgewekt je pad kruist en hals over kop in het frisse water duikt, onrustig dartelende waterhoentjes, luidruchtig kwakende kikkers, blanke zwanen, heerlijk ruikende gemaaide bermen en gladgeschoren beemden, melancholisch kijkende gastarbeiders in de geurende aardbeivelden en veel… fietsende mensen. Uitnodigend toch! Het fietspad langs de Mark, dat zich uitstrekt van Meer tot Meersel-Dreef en zo verder langs de Klokkenberg tot in Breda, mag je zonder meer een pareltje noemen, alhoewel de krachtige boomwortels stilaan hun slopingswerk aan het asfalt in gang gezet hebben. Bestaat er nog iets ontspannender voor lijf, leden en geest om je tweewieler van stal te halen en onder het welwillend lonkend oog van Lora, met een ruisend windje door je haardos of langs je kale schedel, langs de Markboorden te flaneren? Geluk is voor velen: fietsen langs de Mark en een verfris-
send oponthoud in Meersel-Dreef waar eet- en drankhuisjes de recreanten verwelkomen. Alleen, met zijn tweetjes, met vrienden…! Het doet er niet toe. Dat geluk zou je toch ook moeten kunnen overbrengen naar de anderen toe, maar daar knijpt nu juist het schoentje. Weinig gelukkige uitstraling valt er te merken op de meestal vertrokken, stuurs voor zich uitkijkende gezichten. Geen hallo, daag, hoi of doei in de ether. En dan die gillende semi-professionele wielertoeristen, de ziel uit hun lijf roepend als ze je willen passeren zonder vaart te minderen en die je als het ware zo vlug mogelijk de Mark in willen drijven. Waarschijnlijk nog nooit het geluid van een waarschuwende rinkelende bel gehoord. Hoffelijkheid aan het stuur, ook voor zelfaangedreven tweewielers. Toch een lichte bron van ergernis voor heel wat mensen uit de vorige eeuw, die het niet meer dan normaal vinden een groet toe te roepen tijdens het wisselen.Enkele Markliefhebbers, waaronder schrijver dezes, besloten op een drukke zomerse
Antilliaanse Feesten - vrijdag 11 augustus, 23.34 u - !Vamos!
2
zondag het heft in handen te nemen en elke tegenligger, op een natuurlijke wijze en zonder te forceren of verbaal geweld, op een vriendelijke groet te tracteren. “Waar ben je in godsnaam toch mee bezig, hoor ik je al mompelen. Ik groet iemand die ik graag groet en daarmee basta! De rest kan me gestolen worden. Op de Meir in Antwerpen of in de bus ga je toch ook niet rond met “goeie morgen” rond te strooien!” Het resultaat van onze actie? Bedroevend zou je denken! Onwaarschijnlijk, maar het werd grote onderscheiding met felicitaties van de jury! Oude heertjes in veel te wijde shorts met splinternieuwe fiets en trendy stuur, gebruinde blote bovenlijven, décolletés, hippe zonnebrillen, zomerse petjes, jong en oud… reageerden eerst een beetje verrast, realiseerden maar half wat hen overkwam daar langs de Mark, herpakten zich wonderbaarlijk en beantwoordden de groet die speciaal voor hen bestemd was. Opgeklaarde gezichten, weg donderwolken en het fietsen langs de Mark werd op slag een dimensie rijker. (rel)
(foto Evelien Jansen)