MINDERHOUT
GOUD IN MINDERHOUT
Wij hebben ons best gedaan Neel Goos en Caroline Mertens Zij hebben elkaar van jongsaf gekend, hoewel misschien niet altijd opgemerkt. Zowel Neel als Caroline brachten hun hele leven door op Heerle. Zij liepen te voet, soms eens achter op de fiets, naar de kleuter- en lagere school in Meerle. Ook tijdens hun huwelijksleven waren zij niet uit Heerle weg te krijgen. Nu op hun oude dag blijven zij ook het liefst van al wonen in hun knus nestje, Heerle 6f.
Te voet naar school Neel werd geboren op 17 november 1927 op Heerle als oudste in een groot landbouwersgezin. Zij waren thuis met achten. Na de lagere school, die hij liep in Meerle, werd hij thuis mee ingeschakeld. Vader werkte nog als opzichter in het domein van Stas en helpende handen op de boerderij waren dus meer dan welkom. Caroline werd op 24 oktober 1930 geboren in Meerle, maar op tweejarige leeftijd verhuisde het gezin naar Heerle. Zelf heeft ze dus niet anders gekend. Ook zij liep school in Meerle, hoewel niet samen met Neel want de pastoor had er voor gezorgd dat de meisjesschool een half uur vroeger uit was dan de jongensschool om zo het contact tussen de seksen te vermijden. Iedere dag vier kilometer te voet naar school en terug stappen was niet altijd een pretje. Soms mocht men al eens achter op de fiets meerijden maar ’s winters met klompen door de sneeuw betekende gegarandeerd natte voeten. Gelukkig kon men dan bij tanteke zich even gaan opwarmen en die gooide dan wat gloeiende kolen in de klompen om die op te warmen. Na de lagere school in Meerle werden Caroline’s ouders nog omgepraat door de pastoor van Minderhout om daar nog een jaartje naar school te komen, kwestie van de klas compleet te maken en te vermijden dat er een leerkracht weg viel. Later volgde zij nog les aan de huishoudschool in Meer en deed nog “coupe” bij Maria Vermeiren in Wortel. Aangezien haar enige broer een andere weg insloeg dan wel te werken op de boerderij werd Caroline dan maar ingeschakeld in het thuisbedrijf.
rustoord. Neel stelde zich beschikbaar als chauffeur om met de bejaarden eens uit te rijden maar hij is ook begeleider bij het “zitfietsen”. Caroline ging vooral naar het rustoord om te buurten met de mensen. Kortom, geen grote verhalen, maar het gesprek wordt afgesloten met: “We hebben ons best gedaan.” Wie dat van zijn leven kan zeggen, verdient in ieder geval een gouden kroon. Wij wensen hen alle goeds. (pdn)
Varkens tatoeëren Vanaf 1944 ging Neel werken voor het varkensstamboek. Dit wil zeggen dat hij bij de boeren langs ging om de varkens een merkteken in hun oor te tatoeëren. Kwestie van het ras op peil te houden en dat met de juiste dieren gefokt kon worden om zo inteelt te vermijden. Deze activiteit is hij tot in 1997 blijven doen. Vanaf 1945 was Neel ook betrokken bij de melkcontroles en bij rundveestamboek. In feite was dit zijn hoofdberoep. Het ging er om een kwaliteitscontrole uit te voeren zowel op de geproduceerde melk als op het fokken van runderen. Toen Neel met pensioen ging in 1987 is hij toch nog actief gebleven in de wereld van het vee. In het kader van de ziektebestrijding bij runderen ging hij tweemaal per jaar langs bij alle rundveebedrijven in Hoogstraten. Dit is hij blijven doen tot in 2000.
Castelkermis Het moet in 1948 geweest zijn, op de kermis in Castelré dat Neel en Caroline elkaar eens wat beter bekeken hebben want van dan af zijn zij elkaar naar huis gevolgd. Toch heeft het tot 22 mei 1956 geduurd vooraleer zij in het huwelijksbootje stapten. Later, in 1958, zijn de zoon Jos en in 1961 de dochter Anny, bij in de boot gesprongen. Dat bootje heeft dan altijd op de rustige baren van Heerle gedobberd. Ondertussen zijn er drie kleinkinderen bij gekomen. In al die jaren zijn Neel en Caroline nooit op vakantie geweest. Alle groenten kweekten zij zelf in hun tuin. Hiermede is hun grootste hobby aangestipt: de tuin. Af en toe gaan dansen was er wel bij. Vroeger was het leuk om zelf te doen, later wanneer het wat minder met de gezondheid ging is er naartoe gaan voor het klapke of gewoon om er naar te kijken ook al leuk.
Vrijwilligers in het rustoord Zowel Neel als Caroline zijn jarenlang actief geweest als vrijwilligers in het
190
39