Vrijwilligers
De Lange Wei is blij met haar vrijwilligers. Zij geven onze bewoners extra persoonlijke aandacht, die ze verdienen. Tijd voor een praatje, luisteren, spelletjes doen, wandelen etc. op een manier die individueel bij de bewoner past. Ook bij locatie De Zes Molens maken vrijwilligers deel uit van het team, die het de bewoners zo aangenaam mogelijk maakt. Twee persoonlijke verhalen over waarom ze vrijwilliger zijn en wat het hen brengt.
Gewoon doen! Geschreven door: Wendy van Kleef Ik ben 19 jaar en sinds een tijdje vrijwilligster bij De Zes Molens. In het dagelijks leven studeer ik Hotel Management in Leeuwarden. Door corona zit ik al een jaar thuis, dus een mooie gelegenheid om in de buurt vrijwilligerswerk te doen. Verder werk ik in een restaurant en speel ik volleybal. Vanuit mijn opleiding ben ik verplicht vrijwilligerswerk te doen. Ik wilde iets doen waarbij ik het idee heb dat ik mensen help. Bij het lopen van een rondje kom ik regelmatig langs De Zes Molens en dacht, misschien is dat een goede/leuke plek voor mijn vrijwilligerswerk. Nadat ik de site had bekeken en gezien had dat men vrijwilligers zocht heb ik contact opgenomen. Ik mocht komen voor een gesprek. Tijdens het gesprek voelde ik me meteen al welkom en zo voelt het nog steeds. De bewoners zijn stuk voor stuk bijzonder en de begeleiders zijn allemaal zo lief, geduldig en willen altijd helpen. Applausje voor het personeel! Tijdens het vrijwilligerswerk drink ik gezellig koffie met bewoners, ga ik een rondje met ze wandelen of spelen we een spelletje. Er gebeuren altijd leuke dingen. Bijvoorbeeld dat ik in een boek aan het kijken was met een bewoonster en na een paar minuten stonden er nog 2 bewoners over mijn schouder mee te kijken. Ook heb ik met de bewoners gebadmintond in de hal. Zo leuk, iedereen had het naar zijn zin. Voor alle mensen die zitten te twijfelen om zich 24
op te geven voor vrijwilligerswerk. Gewoon doen! Het is zo leuk. Ik kom elke keer weer met een glimlach thuis en heb ook echt het gevoel dat ik goed bezig ben geweest.
