Gewoon doen!

De Lange Wei is blij met haar vrijwilligers. Zij geven onze bewoners extra persoonlijke aandacht, die ze verdienen. Tijd voor een praatje, luisteren, spelletjes doen, wandelen etc. op een manier die individueel bij de bewoner past. Ook bij locatie De Zes Molens maken vrijwilligers deel uit van het team, die het de bewoners zo aangenaam mogelijk maakt. Twee persoonlijke verhalen over waarom ze vrijwilliger zijn en wat het hen brengt.

Geschreven door: Wendy van Kleef

Ik ben 19 jaar en sinds een tijdje vrijwilligster bij De Zes Molens. In het dagelijks leven studeer ik Hotel Management in Leeuwarden. Door corona zit ik al een jaar thuis, dus een mooie gelegenheid om in de buurt vrijwilligerswerk te doen. Verder werk ik in een restaurant en speel ik volleybal. Vanuit mijn opleiding ben ik verplicht vrijwilligerswerk te doen.

Ik wilde iets doen waarbij ik het idee heb dat ik mensen help. Bij het lopen van een rondje kom ik regelmatig langs De Zes Molens en dacht, misschien is dat een goede/leuke plek voor mijn vrijwilligerswerk. Nadat ik de site had bekeken en gezien had dat men vrijwilligers zocht heb ik contact opgenomen. Ik mocht komen voor een gesprek. Tijdens het gesprek voelde ik me meteen al welkom en zo voelt het nog steeds. De bewoners zijn stuk voor stuk bijzonder en de begeleiders zijn allemaal zo lief, geduldig en willen altijd helpen. Applausje voor het personeel!

Tijdens het vrijwilligerswerk drink ik gezellig koffie met bewoners, ga ik een rondje met ze wandelen of spelen we een spelletje. Er gebeuren altijd leuke dingen. Bijvoorbeeld dat ik in een boek aan het kijken was met een bewoonster en na een paar minuten stonden er nog 2 bewoners over mijn schouder mee te kijken.

Ook heb ik met de bewoners gebadmintond in de hal. Zo leuk, iedereen had het naar zijn zin. Voor alle mensen die zitten te twijfelen om zich op te geven voor vrijwilligerswerk. Gewoon doen! Het is zo leuk. Ik kom elke keer weer met een glimlach thuis en heb ook echt het gevoel dat ik goed bezig ben geweest.

Vrijwilligerswerk blijft trekken

Geschreven door: Philip Weber

Ik heb een leven als verpleegkundige achter de rug. Direct aansluitend heb ik me aangemeld als vrijwilliger. Eerst bij een hospice, maar werk in een verpleeghuis bleef trekken. Al tijdens de nieuwbouw van De Zes Molens heb ik me aangemeld. Vanaf de start hielp ik in de huiskamer. Ik zorgde voor ontbijt en de koffi e. Al werkend ontstonden gezellige gesprekken en kon ik af en toe troost en ondersteuning bieden. Ik voelde me echt gezien door de bewoners én door het personeel. Ik genoot van de eigenheid en het unieke leven op de afdeling.

Vrij abrupt liep mijn leven anders. Een vrij ernstige ziekte vroeg al mijn aandacht. Het herstel heeft zeker 2 jaar geduurd. Nu komt de energie weer terug en direct ook weer de zin om weer bij te dragen. De kwaliteiten die ik als verpleegkundige heb opgebouwd zet ik graag weer in op de huiskamer.

Ik zou iedereen aanraden om als vrijwilliger in de zorg aan de slag te gaan. Je bent te gast in hun huis en in hun wereld. Naast een kopje koffi e geef je ze echte aandacht en verspreid je een warme sfeer. Ik mis dit nu best en hoop na de corana tijd weer bij te kunnen dragen. Dus wat mij betreft graag ‘tot ziens’!