21ste jaargang • nummer 8 • oktober 2010
Chris nieuwsbrief
Occultisme: ziende blind? Regelmatig besteedt de Chris Nieuwsbrief aandacht aan occultisme. Steeds meer valt het medewerkers van Chris echter op dat ouders hun schouders lijken op te halen over de gevaren. “Magie in de ‘Donald Duck’? Games over geesten? Ach, dat is onschuldig vermaak. Wat kan dat nu voor kwaad?” Op de vraag of het kwaad kan, proberen we in deze Chris Nieuwsbrief een antwoord te geven. Bij het woord occultisme denken we al snel aan duisternis en dreiging, aan beelden uit horrorfilms, waar achter iedere boom een monster verstopt kan zitten. Maar de Bijbel stelt niet voor niets dat de duivel zich voordoet als een ‘engel des lichts’ (2 Korintiërs 11:14). Als hij zich vol geweld openbaart, zal bijna iedereen voor hem willen vluchten. Maar wat als hij juist een goedgunstige geest lijkt te zijn, die aan al onze wensen wil voldoen? Wat als hij onze kinderen net als vroeger voorhoudt dat wij als goden kunnen zijn, door de krachten uit de geestelijke wereld tot onze beschikking te stellen?
Vanzelfsprekend Voor kinderen en jongeren is magie overal. Er zijn voor jonge kinderen al series zoals ‘De Hopeloze Heks’. Voor jongeren zijn er series als ‘Charmed’ en ‘The Vampire Diaries’ waarin contact met geesten heel normaal is. Kan dat kwaad? Niet ieder kind zal toch zelf geesten proberen op te roepen of ook een heks willen worden? Misschien niet, maar omdat er zoveel series zijn waarin occulte verschijnselen bijna vanzelfsprekend zijn, worden kinderen en jongeren geleidelijk aan ongevoelig voor het gevaar dat erin schuilt. De stap naar de occulte wereld is dan snel gemaakt.
Geesten Niet alleen kinderen vinden paranormale verschijnselen normaal. Ook ouders worden er dermate mee overspoeld, dat ze niet meer in de gaten hebben dat het ingaat tegen Gods wil. Voor hen is het eveneens een deel van hun leven geworden, zo normaal dat ze het bijna gênant vinden om te zeggen dat ze er niets mee te maken willen hebben. Velen van ons kennen de passage uit de Bijbel waarin Saul de geest van een dode probeert op te roepen (1 Samuël 28:7-20). We weten dat dit fout is, maar we vinden het wel goed dat onze kinderen
kijken naar series waarin geesten van overledenen de hoofdrol spelen. En dat terwijl God ons er zo duidelijk voor waarschuwt (Deut. 18:9-12).
Onderscheidingsvermogen Opvallend is dat in bijna alle occulte series en games een aantal van de geesten een positieve rol vervullen. Die geesten zijn vrienden van de hoofdpersonen. Soms is er zelfs sprake van verliefdheid. Zo wordt het beeld van een geest uit de bovennatuurlijke wereld veranderd in een menselijke vriend. De macht die een dergelijke geest heeft wordt kleiner gemaakt dan hij is. Hoe kan een kind dat te maken krijgt met een echte geest die hem leugens influistert nog het onderscheidingsvermogen ontwikkelen om te kunnen zien wat licht en wat duister is? Kunnen wij dat zelf nog of zijn wij al ziende blind?