21ste jaargang • nummer 3 • april 2010
Chris nieuwsbrief
Twintig jaar Chris: “We moeten blijven kijken naar dat ene kind” In april bestaat Chris twintig jaar. Op D.V. 24 april willen we dit graag vieren met medewerkers, vrijwilligers, oud-bestuursleden, schenkers van giften, lezers en bidders. Sommigen van hen zijn al vanaf het begin betrokken bij Chris, zoals Lia (65). Zij was één van de eerste telefoonvrijwilligers. Een terugblik. Lia vertelt dat ze meer dan twintig jaar geleden een bijeenkomst met Else Vlug bijwoonde. Zij sprak over haar boek ‘Weid mijn Lammeren’ en over haar voornemen om een christelijke telefoonlijn voor kinderen te beginnen. Lia: “Ik hoorde haar en ik dacht gelijk: ‘Dit is het.’ Ik heb altijd al een hart voor
20 20
20 20 20 20 20 20 20 20
20 20
Chris bestaat 20 jaar!
kinderen gehad en had op dat moment de ruimte om iets meer te kunnen doen.”
Telefoon Lia wordt telefoonvrijwilligster en doet dit twaalf jaar lang, altijd op maandag. “De dagen dat je wilde helpen kon je zelf uitkiezen. Ik sprak op maandag overdag veel ouders, die in het weekend tegen gezags- en gedragsproblemen waren aangelopen. Tussen de middag sprak ik kinderen.”
Nieuwsbrief Naarmate het werk van Chris zich verder uitbreidt, gaat Lia ook steeds meer andere taken voor Chris doen. Uiteindelijk richt ze zich volledig op administratief werk. “Er moesten veel hand- en spandiensten verricht worden. Er werden in die tijd zo’n drieduizend nieuwsbrieven verspreid. Met een groepje vrouwen pakten we die in. Dan moesten we alles op volgorde van postcode leggen en in een envelop stoppen. Het inpakken van de nieuwsbrief kwam altijd onverwacht. Als je andere afspraken had, zegde je die af. De nieuwsbrief ging voor.”
Preventief Als Chris begint met de cursus Kinder- en Tienerpastoraat, volgt Lia die ook, samen met andere vrijwilligers. Lachend vertelt ze: “Dat was
best moeilijk, want je wilde natuurlijk niet afgaan voor de anderen.” Lia is namens Chris ook enkele jaren actief tijdens de Pinksterconferentie Opwekking. “We hadden een eigen Uit het archief Chris-tent, waar we een van Chris kinderbidstond hielden. We zongen met elkaar en in kleine groepjes vroegen we naar de noden van de kinderen en baden we voor hen. Geestelijke pleisters plakken, noem ik dat. Als er meer zorg nodig was en we kregen het adres van de kinderen, dan kon dat ook. Dat heb ik altijd het mooie van Chris gevonden, dat kinderen in nood verder worden geholpen. Het werkt preventief. Voordat een kind vastloopt, zijn we er al voor ze.”
Groot De afgelopen twintig jaar heeft Lia Chris steeds groter zien worden. “Dat had ik wel verwacht. Rob Hondsmerk (directeur van Chris – red.) is een doordouwer die steeds met nieuwe ideeën komt. Maar het gaat er niet om hoe groot Chris is. We moeten blijven kijken naar dat ene kind dat hulp nodig heeft.”