DIER 1 2025 - Gekooide vogels: weinig vrijheid, veel problemen

DIER

De Wilde Noordzee

Imposant natuurreservaat vol bijzondere dieren

Teken onze petitie!

Zeg NEE tegen het gesleep met piepjonge dieren

Weinig vrijheid, veel problemen

Pleidooi voor positieflijst vogels

Dierenbuddy voor een dag

Presentatrice

Nicolette Kluijver

Op elk moment is er wel iemand namens de Dierenbescherming voor de dieren in de weer. 24 uur per dag, 7 dagen per week.

Kim Brandsma-van Pelt

Communicatieadviseur Dierenhulp

Mensen die door ziekte of ouderdom niet meer in staat zijn om voor hun huisdier te zorgen, kunnen een beroep doen op Dierenbuddy; een hartverwarmend project waarbij vrijwilligers worden gekoppeld aan hulpvragers met als doel om mens en dier zo lang mogelijk bij elkaar te houden. De vrijwilligers wandelen bijvoorbeeld met de hond. Om het project te promoten was presentatrice Nicolette Kluijver dierenbuddy voor een dag. Communicatieadviseur Kim Brandsma­van Pelt ging met haar mee.

Kim: “Dierenbuddy is een waanzinnig mooi project; het draagt bij aan het geluk van dier én mens. Het doel van de campagne die we met

Nicolette deden was onze naamsbekendheid vergroten en nieuwe dierenbuddy’s en hulpvragers werven, specifiek in Amsterdam. Deze gemeente heeft dierenwelzijn hoog in het vaandel staan en droeg financieel bij aan de campagne. Hoewel het project al sinds 2021 in Amsterdam bestaat, liepen de aanmeldingen de laatste tijd om onduidelijke redenen terug. Met de campagne wilden we het nieuw leven inblazen. En hoewel we nog niet hebben geëvalueerd, durf ik nu al te zeggen: met succes! Want inmiddels zijn er tientallen aanmeldingen binnengekomen. We kozen voor Nicolette omdat bekende personen een boost kunnen geven aan onze naamsbekendheid. Ambassadeurs en influencers bereiken een groot publiek. Uiteraard is het van belang dat zij oprecht zijn en een hart voor dieren hebben. Daar selecteer ik streng op. Maar als de voorwaarden kloppen, is de boodschap authentiek, betrouwbaar en persoonlijk. Mensen die we normaliter niet snel bereiken, kunnen via influencers in contact komen met

thema’s waar we ons als Dierenbescherming voor inzetten. Denk aan bewust kiezen voor vlees met het Beter Leven keurmerk, of het adopteren van een dier uit een asiel in plaats van via Marktplaats. De keuze voor Nicolette was evident. Zij is gek op dieren en begaan met ons werk. Daarnaast is het ook gewoon een hele lieve vrouw. Zelf ben ik dertien jaar geleden als vrijwillig scholenvoorlichter bij de Dierenbescherming begonnen. Inmiddels sta ik niet meer voor de klas, al ben ik na al die jaren nog steeds met jeugdeducatie bezig in de rol van communicatieadviseur. Ook ben ik betrokken bij diverse voorlichtingscampagnes, zoals deze voor Dierenbuddy. Hierbij ben ik verantwoordelijk voor de influencer marketing; bekende en invloedrijke mensen betrekken bij onze organisatie. Mijn missie is om bij zoveel mogelijk mensen zaadjes te planten, zodat zij hopelijk, nu of in de toekomst, keuzes maken die bijdragen aan een betere wereld voor dieren.”

‘Het

doel van de campagne die we met Nicolette Kluijver deden was onze naamsbekendheid vergroten en het project Dierenbuddy onder de aandacht van een breed publiek brengen’

‘Ik heb mijn hart verpand aan de dieren in de opvang en de mensen die voor ze zorgen’ EO­presentatoren Rachel en Elbert gingen aan de slag in het asiel

Het gesleep met jonge dieren moet stoppen

Teken ook onze petitie!

Niet alleen vrijwilligers, ook betaalde krachten

Wat hebben konijnen nodig voor een goed leven?

36. Onze erflaters

‘Dit is mijn manier om een bijdrage te leveren’

28. In Beeld

De Wilde Noordzee

NATIONALE POSTCODE LOTERIJ

Gulle gift van € 2,5 miljoen

Sprakeloos waren we toen we werden overvallen door Nationale Postcode Loterijambassadeur Quinty Trustfull. Zij overhandigde onze directeur Ellen Bien een cheque van € 2,5 miljoen! Een bijdrage die we goed kunnen gebruiken voor de bouw van ons Dierenbeschermingscentrum in Tuitjenhorn. Het centrum wordt ontworpen volgens de nieuwste inzichten op het gebied van dierenwelzijn, duurzaamheid en efficiëntie. Ellen: “Dankzij de steun van de Postcode Loterij en

haar deelnemers kunnen we een veilige, comfortabele plek bieden aan honden en katten in nood. We willen de deelnemers aan de Postcode Loterij dan ook hartelijk danken voor hun betrokkenheid bij dierenwelzijn in Nederland.”

Deze bijdrage kunnen we gebruiken voor de bouw van ons nieuwe Dierenbeschermingscentrum

VASTGOED

LOBBY

Europabrede regels dierenwelzijnsnormen

De Europese Commissie presenteerde eind 2023 een voorstel dat het welzijn van honden en katten moet verbeteren, met name op het gebied van import, traceerbaarheid en fok. Een mooie stap. Tegelijk zien we dat er punten ontbreken. Want waarom bijvoorbeeld de regelgeving niet verbreden naar alle gezelschapsdieren die verhandeld worden binnen de EU? Lobbyorganisatie Eurogroup for Animals stelde een lijst met aanvullingen op, u leest ze op eurogroupforanimals.org.

Hondengedichtjes in BAAS BOEKENTIP!

In het komische hondengedichtenboekje BAAS lopen de belevenissen van onze viervoeters behoorlijk uiteen: van extreem grappige voorvallen tot soms vertederende tranentrekkers. Van rashond tot straatjoekel worden zij onder de dichterlijke loep genomen en ook de baasjes worden niet gespaard. Kortom, voor elke hondeneigenaar een herkenbaar thuiskomen in de wereld van de hond, met soms een knipoog naar de baas zelf. Het boekje werd geschreven door Nelleke Hendriks, die 25% van de opbrengst doneert aan de Dierenbescherming.

Dierenopvangcentrum Rotterdam geopend

In januari werd het nieuwe dierenopvangcentrum in Rotterdam geopend door wethouder Tim Versnel. Hij deed dit samen met onze bestuurder Ellen Bien. Het asiel biedt ruimte aan veertig katten en twintig honden. Ook vogels en reptielen kunnen er worden opgevangen en is er een buitenruimte voor hobbydieren, zoals geiten en kippen. Honden krijgen training en mogen uitrazen op vijf buitenvelden en het asiel heeft een eigen dierenartsruimte. Het pand waarin het opvangcentrum is gevestigd, is maatschappelijk vastgoed van de gemeente en werd gebouwd met veel aandacht voor duurzaamheid en circulariteit.

DIERENNOODHULP

Dierenambulance uitgebrand

In januari is een dierenambulance van de Dierenbescherming in Deventer uitgebrand, vermoedelijk door brandstichting. Er raakte niemand gewond, maar toch zit de schrik er goed in. Bestuurder Ellen Bien reageerde verbolgen: “Ik kan er met m’n hoofd niet bij. Een paar weken hiervoor werd er een dierenambulance beschoten in Rotterdam, en nu dit. Deze wagens worden door hard werkende vrijwilligers gebruikt om dieren te helpen.

VOORLICHTING

Het is onacceptabel dat dit het doelwit wordt van vandalen.” Het is wrang dat het juist nu gebeurde, op het moment dat zes van onze dierenambulances hard aan vervanging toe zijn. Vanaf pagina 32 leest u hier meer over.

‘Het is onacceptabel dat dit het doelwit wordt van vandalen‘

Koop geen kortsnuit

Oververhitting, hoofdpijn, benauwdheid, nekhernia’s; allemaal kwalen waar kortsnuitige honden en katten last van kunnen hebben. Hartstikke zielig en vooral onnodig, want ze zien er enkel zo uit omdat mensen het ‘schattig’ vinden. Het is in ons land verboden om honden en katten met een korte snuit te fokken, maar kopen en verkopen is helaas nog wel toegestaan. Fokkers fokken ze nu illegaal of halen ze uit het buitenland. Zolang deze dieren worden verkocht, komt er geen einde aan de gruwelijke fokkerij en handel. Doe er niet aan mee en check of uw toekomstige dier gezond is. Op koopgeenkortsnuit.nl vindt u een video en handige checklist.

Een woord vooraf

‘Dit is hét moment om onze stem te laten horen’

Wie kiest voor de Dierenbescherming, kiest bewust. Dat geldt voor onze vrijwilligers, donateurs én onze medewerkers. In deze editie van DIER stellen we vijf collega’s voor; een financieel expert, HR­adviseur, een van onze dierinhoudelijke experts, adviseur vastgoed & facilitair en een medewerker van de meldkamer.

Hun werk is onmisbaar voor onze organisatie, en hun drijfveer is altijd dezelfde; het welzijn van dieren verbeteren. Maar ook wij hebben te maken met een krappe arbeidsmarkt. Wilt u zich inzetten voor dieren en zoekt u een baan met impact? Kijk dan eens naar onze vacatures.

Regelmatig organiseren we een introductiebijeenkomst voor nieuwe collega’s en dan vraag ik altijd: welk thema in dierenwelzijn raakt jou het meest? De meest gehoorde reactie: transport. En daar is alle reden toe. Dieren worden dagelijks over lange afstanden vervoerd, onder schrijnende omstandigheden. Vooral het transport van jonge dieren, zoals kalveren en biggen, is ronduit afschuwelijk. De beelden van veewagens vol angstige, vermoeide en zieke dieren laten niemand onberoerd.

Dit thema is nu relevanter dan ooit. In het Europees Parlement wordt gesproken over een nieuwe verordening voor diertransporten. Dit is hét moment om onze stem te laten horen. In dit nummer leest u aangrijpende verhalen over veetransporten en de impact op jonge dieren. We roepen u op om de petitie te tekenen en druk uit te oefenen op beleidsmakers. Elke handtekening telt. Voor de dieren, en voor een wereld waarin respect voor hun welzijn vanzelfsprekend is. We hebben nog veel te bereiken! We hopen dat u meedoet.

Ellen Bien Directeur/Bestuurder Dierenbescherming

Gekooide vogels

Weinig vrijheid, veel problemen

Bij huisdieren denken we algauw aan honden, katten en knaagdieren. Maar als je naar aantallen kijkt, vormen vogels met naar schatting 2,8 miljoen een aanzienlijke groep binnen de huis- en hobbydieren. We houden ze als gezelschap, om mee te fokken, om tentoon te stellen en vliegshows mee te houden. Maar hoe gaan we eigenlijk met deze gevleugelde dieren om? De Dierenbescherming onderzocht het om tot de conclusie te komen dat er serieuze uitdagingen zijn op het gebied van welzijn en gezondheid van gehouden vogels.

Kunnen we gekooide vogels een leuk leven bieden en voldoende in hun natuurlijke behoeften voorzien? Perswoordvoerder Niels Kalkman en dierinhoudelijk expert Laura Lute van de Dierenbescherming vroegen zich af hoe het gesteld is met het vogelwelzijn van gehouden vogels in ons land en doken in de wereld van vogelliefhebbers. Ze reisden het land door van opvangcentrum naar roofvogelshow en van vogelbeurs naar duivenmelker en lieten zich informeren door vogelartsen, vogelexperts en de Inspectiedienst.

INTELLIGENTE DIEREN

Laura en Niels starten hun reis bij Vogelhospitaal Naarden. Wat opvalt zijn de grote

De kaketoe kan niet vliegen als hij zin heeft, de postduif moet zware prestaties leveren, de siervogel slijt zijn dagen in een beurshal, de arend wordt voor veel geld verhandeld en de laplanduil moet kunstjes doen op commando

aantallen papegaaien en andere exotische kromsnavels zoals ara’s, agapornissen en valkparkieten. Ze vangen er jaarlijks 1200 vogels op. Volgens beheerder Erik Bruinning is het allesbehalve makkelijk om een papegaai goed te huisvesten en te verzorgen. Het zijn hoog­intelligente dieren die verrijking nodig hebben, veel aandacht én beweging. Probleemgedrag ontstaat wanneer het hen ontbreekt aan uitdaging en gezelschap. Verveling slaat toe en vereenzaming dreigt. Eigenlijk zie je een negatieve spiraal: als de vogel ‘ongewenst’ gedrag vertoont, schreeuwen bijvoorbeeld, mag hij minder vaak uit de (krappe) kooi, gaat zijn conditie achteruit en dat geldt ook voor zijn mentale gezondheid. Bovendien zit je er –een papegaai kan een hoge leeftijd bereiken: zestig jaar is geen uitzondering – voor tientallen jaren aan vast. Mensen onderschatten dat en beseffen te laat dat een papegaai geen geschikt huisdier is. Dat is dan een reden om afstand te doen.

BYE­BYE PAPEGAAI

Claudia van Genne van Vogelopvang Hope for Wings kan veelvoorkomende redenen om een vogel af te staan makkelijk opsommen: een baby op komst, relatiebreuk of juist een nieuwe relatie. De vogel kan zich jaloers gedragen tegenover de nieuwe huisgenoot en seksueel gedrag vertonen naar de eigenaar. Soms wordt bij overlijden van een familielid een papegaai geërfd. Als de kinde­

ren er ‘niets mee hebben’ wordt het dier afgestaan. De complexe behoeften van kromsnavels, hebben weerslag op de gezondheid van de vogels. Zo ziet Yvonne van Zeeland, dierenarts en specialist Vogelgeneeskunde aan de Universiteit van Utrecht, regelmatig vogels met welzijnsproblemen en welvaartsziekten op haar spreekuur. Die ziekten hebben een oorzaak in teveel en verkeerde voeding en een gebrek aan beweging, wat leidt tot aderverkalking, overgewicht en vetbulten. Verkeerde voeding verhoogt de gevoeligheid voor schimmelziekten en vitaminegebrek wordt in verband gebracht met verenplukken en automutilatie.

VERENPLUKKEN

Krappe huisvesting, verveling en stress leiden bij papegaaien dus tot afwijkend gedrag. In de natuur vullen papegaaien hun dagen met zoeken naar eten, in gevangenschap wordt het eten voorgeschoteld. Uit verveling en stress gaan de dieren veren plukken. Yvonne van Zeeland promoveerde op onderzoek hiernaar. Van Zeeland: “De situatie is te vergelijken met mensen met een verslaving. Het verenplukken heeft het bevredigende effect van werken voor voer geheel overgenomen.”

HOBBYMATERIAAL

Goed, we kunnen concluderen dat papegaaien en andere kromsnavels geen makkelijke of geschikte huisdieren zijn en dat

Waarom onderzoek naar vogels?

Als we de omstandigheden van vogels in gevangenschap en de vele soorten die gehouden worden afzetten tegen het gebrek aan wettelijke kaders, is het bijna onvermijdelijk dat er welzijnsknelpunten opduiken. En er bestaan geen simpele manieren om deze op te lossen. In navolging van de huis­ en hobbydierenlijst voor zoogdieren is een soortgelijke positieflijst voor vogels wél een belangrijke eerste stap, waarmee op wetenschappelijke basis wordt uitgefilterd welke vogels niet geschikt zijn om in gevangenschap te houden. Met de vogels die overblijven kan vervolgens worden gekeken naar de voorwaarden om dat op de juiste wijze te doen. De Dierenbescherming maakte een documentaire en publicatie om de welzijnsproblematiek bij gehouden vogels onder de aandacht te brengen van de politiek en publiek, zodat er meer oog voor en kennis komt van deze onderbelichte diersoort.

Duiven hebben een luxe leventje, totdat ze wedstrijden moeten gaan vliegen

kennis over de behoefte van dieren vaak ondermaats is, maar hoe zit dat bijvoorbeeld bij postduiven? Onder de duivenbezitters blijkt juist veel kennis aanwezig. De duivenmelker heeft ook een andersoortige relatie met zijn vaak tientallen vogels dan de papegaaienbezitter, de dieren hebben duidelijk een andere functie. In plaats van gezelschapsdier, heeft de duivenmelker vogels voor de hobby en beschouwt ze ook meer als ‘hobbymateriaal’. Vliegmogelijkheid hebben postduiven in ieder geval genoeg.

IN TOPCONDITIE

De Nederlandse Postduiven Organisatie telt circa 13.000 leden. De hobby bestaat uit het kweken van de allerbeste duiven, om ze mee te laten doen aan wedstrijden. Er is veel kennis over de dieren en hoe ze in topconditie te houden. Niels en Laura gaan op bezoek bij een van de leden: de trotse duivenkweker Jaap Schut, die al vele prijswinnende duiven heeft gekweekt. Zijn

vogels verblijven in de achtertuin. Het ziet er allemaal piekfijn uit. De dieren krijgen het beste voer en goede verzorging. De Vlaamse wetenschapper Jan Deckers kan dit beamen. Hij kweekte als kind zelf duiven en publiceerde een stuk over de ethiek van de duivensport: ‘Duiven hebben een luxe leventje totdat ze wedstrijden gaan vliegen’.

LINEA RECTA NAAR HUIS

Jaap legt uit hoe een wedstrijd in elkaar steekt: je brengt je beste duiven naar het clubgebouw, waar ze verzameld worden. Van daaruit gaan de dieren in kratjes een vrachtwagen in, die ze rijdt naar de plek van bestemming. Daar worden de dieren gelost. Duiven hebben een sterk thuisinstinct en zullen dan ook linea recta naar huis vliegen. De tijd wordt gemeten op het moment dat de duif weer zijn hok is ingevlogen en de snelste duif is uiteraard winnaar. Er zijn in de duivensport verschillende afstanden, variërend van 100 kilometer tot marathonvluchten van wel 1300 kilometer, waarbij de dieren vanuit Zuid­Frankrijk of Spanje moeten terugvliegen.

VERDWAALD

Er kleven nadelen aan de duiven‘sport’. Niet alle duiven, met name de jonge vogels, redden het om de grote afstanden naar huis

te vliegen. Ze raken verzeild in slecht weer, of vallen ten prooi aan roofvogels. Olga van Eyk van Dierenbeschermingscentrum Born vertelt dat ze vorig jaar 145 verzwakte, uitgeputte of gewonde duiven heeft opgevangen, die hun hok niet meer hebben gehaald. Ben Geerink, voorzitter van de NPO tilt hier niet zo zwaar aan. Een verdwaalde duif die bij iemand thuis de kans krijgt om op krachten te komen, vliegt daarna alsnog naar huis, stelt hij.

LANGE RIT

Een ander dierenwelzijnsprobleem is het transport naar de bestemming per vrachtwagen. Het vervoer van de duiven in transportkratjes, brengt onderweg agressie met zich mee en dieren lopen, door onderling pikken, verwondingen op aan hun ogen. Bij lange afstanden zijn ze een hele dag op transport. En bij slecht weer wordt er niet gevlogen en moeten ze langer in transportboxen blijven tot de weersomstandigheden gunstiger zijn.

UITGEVLOGEN, EN DAN?

De duivenmelker heeft verstand van zijn hobby en van zijn duiven, dat is zeker. Maar als het gaat om duiven te kweken die zo goed mogelijk presteren op wedstrijden, is het onvermijdelijk dat er bij de selectie

een overschot aan duiven ontstaat zonder kampioenspotentie. Die duiven kun je niet allemaal kwijt bij anderen en worden gedood. En dat roept een ethisch dilemma op: mag je dat doen bij dieren die niet aan je eisen voldoen? Voor de hobby?

MISSVERKIEZING VOOR VOGELS

Iets soortgelijks, het dier als prestatie, zien we ook bij tentoonstellingsfokkers. Nederland kent talloze vogelverenigingen en elke week kun je wel ergens terecht voor een vogelbeurs. Talloze zang­ en siervogeltjes worden als liefhebberij gekweekt. De aardigheid schuilt er in om het ‘beste fokproduct’ te maken. En hier geldt hetzelfde als bij de postduiven: alleen de beste, mooiste vogels zijn wat waard en het surplus verdwijnt.

PRIJSWINNAAR

Albert Zomer, voorzitter van de Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers (NBvV), verwelkomt de Dierenbescherming op een zaterdagochtend in het gemoedelijke clubhuis van Vogelvereniging De Goudvink in Almelo. Kooitjes met diverse soorten zang­ en siervogels vullen de wanden. Op sommige kooitjes prijkt een rozet. Een prijswinnaar. De mooiste bevedering, de juiste kleur of postuur bepalen of de vogel in de prijzen valt. Albert is tevens keurmeester. Hij is begaan met vogelwelzijn zegt hij, maar meent dat er teveel onduidelijke regels zijn die de hobbyist belemmeren.

DIERENPARADE

De vogelbeurs in Almelo blijkt een ‘kabouter’ in vergelijking met de jaarlijkse Dierenparade Noordshow in het Overijsselse Hardenberg. Een gecombineerd event waar zowel vogels als huis­ en hobbydieren bijeen zijn gebracht. “…met voor kinderen de grootste indoor kinderboerderij met konijnen, duiven, alpaca’s en pony’s”, vertelt de radiospot ter promotie van het evenement. Het is tevens de locatie van de Nederlandse Kampioenschappen Vogels. Daarnaast kun je er vogels kopen. In de enorme hallen zijn zo’n 12.000 dieren bijeengebracht.

OUDE RASSEN OF FREAKS?

Organisatoren Evert Visser en Albert Zomer zijn zo vriendelijk om Laura en Niels op de beurs rond te leiden en staan open voor alle vragen. Door de grote hallen passeren ze honderden duiven, tentoonstellingskonijnen en ­cavia’s. Daar zitten op z’n minst opmerkelijke soorten qua uiterlijk tussen. De dieren zitten er rustig bij. Veel zijn oude rassen, vertelt Visser.

De Boecharijse trommelduif lijkt zijn kop verloren te hebben. “Dit is een ras waarvan we nu zeggen; ‘de kuiven zijn wat aan de grote kant’,” aldus Visser. Het klinkt als een understatement. Ogen en snavel zijn niet terug te vinden achter de enorme kruin. De bevederde poten zien er ook bijzonder uit. Ze hebben er volgens Visser geen last van, maar ze lopen als duikers met flippers aan hun voeten. Om het uiterlijk terug te brengen naar minder extreme proporties, wordt de rasstandaard waarmee de keurmeester een dier beoordeelt aangepast zodat de fokkers naar de nieuwe standaard gaan fokken, legt Visser verder uit.

BELEMMERD IN ZICHT

Ook de Raadsheer is een duivenras dat belemmerd wordt in zijn zicht. Om de kop zit een enorme rozet, hij kan niet om zich heen kijken. Kan deze duif vliegen, wil Laura weten. Visser weet het niet zeker, hij denkt van wel. Het valt op dat er bij de sierduiven zoveel extremen te zien zijn: de Brünner Kropper ziet er qua kleur en tekening uit als een normale stadsduif, maar dan uitgerekt en met zijn borst als een ballon. Je verwacht dat hij elk moment kan omvallen onder het gewicht. ‘Mooi hè,’ knikt een bezoeker in het voorbijgaan toe.

DOORGEFOKT

Niels en Laura stuiten op een rij vogels met nogal uitgerekte nekken: postuurkanaries.

In de natuur zul je ze niet tegenkomen, ze zijn het resultaat van een eindeloos fokproces. Er zijn diverse varianten. Neem nu de Belgische Bult. Zijn nek staat onnatuurlijk gebogen in een hoek van negentig graden. Er zitten ook kanaries met enorme bossen krullende veertjes: frisee­kanaries. Met het zover doorfokken van dieren met

‘Een vogel moet kunnen vliegen, foerageren en sociaal gedrag kunnen vertonen. Dat is toch wel de basis. Als je dat niet kunt bieden, begin er dan niet aan.’

Laura Lute, dierinhoudelijk expert Dierenbescherming

Boecharijse trommelduif

extreme uiterlijke kenmerken, ligt het gevaar van gezondheids­ en welzijnsproblemen op de loer. Denk bij de postuurkanaries aan misvormingen aan het skelet en de spieren.

VERBLIJFSDUUR

De sier­ en zangvogels zijn op maandag gebracht en op dinsdag gekeurd voor

‘Roofvogelshows worden vaak gehouden onder het mom van educatie. Maar is het niet dubbel als je een steenarend toont aan publiek die in het wild hard weg zou vliegen?’

Niels Kalkman, persvoorlichter Dierenbescherming

de kampioenschappen. De sierduiven komen een dag later. Vanaf donderdag is de beurs open voor publiek tot en met zaterdag. Dat is ook de dag waarop de dieren weer naar huis gaan. Beide organisatoren benadrukken dat de vogels er thuis weer ruim bij zitten in de volière. Met de verzorging zit het tijdens de beurs ook wel goed. Dat is immers in het belang van de fokker. Er is een dierenarts aanwezig en elke ochtend en avond worden de dieren bekeken door de ploeg mensen die ze voeren. Aan de andere kant, de vogels zijn, na een zekere transporttijd, gedwongen om bijna een week op de beurs te verblijven, in een vreemde omgeving, gehuisvest in een kleine tentoonstellingskooi zonder schuil­ en met beperkte bewegingsmogelijkheden. En wie weet gaan ze binnenkort weer naar de volgende beurs. Het ondermaatse verblijf voor de vogels op de beurs mag dan tijdelijk zijn, hobbyisten die de vogels kweken, doen dat ook in de schuur in de achtertuin, in de garage of op zolder, in vergelijkbare huisvesting als op de tentoonstelling. En dat maakt dat de vogels een groot deel van hun leven beperkt zijn in hun bewegingsvrijheid.

LUCRATIEF

Het gesleep met vogels, en de langdurige huisvesting in (te) krappe transportkooitjes zonder schuilmogelijkheid is dan ook een belangrijk welzijnsknelpunt op beurzen. Weer geldt: de vogel is puur hobby­object of van economische waarde, en kan op geen

enkele manier zijn natuurlijke gedrag uitoefenen. Een ander punt – en dat geldt voor allerlei diersoorten – betreft illegale handel. Op beurzen worden ook waardevolle vogels verhandeld, en overal waar veel geld in het spel is, worden criminele activiteiten lucratief. Handel in wilde vogels is verboden, maar gesjoemel met ringen en papieren vindt volop plaats, ook op beurzen. Vorig jaar nog nam de NVWA op de vogelmarkt in Hardenberg puttertjes in beslag waarbij met de ringen was gesjoemeld.

VLIEGSHOW

Van de massaliteit aan vogels op de Dierenparade in een hal zonder daglicht is de roofvogelshow die Niels op een zonovergoten middag in Eindhoven bezoekt van een heel andere orde. Indrukwekkend om adelaars, valken, gieren en uilen vlak boven je hoofd te zien vliegen. Roofvogelshows benadrukken op hun websites altijd het belang van educatie. Ook hier komen veel weetjes aan bod over de soorten vogels waarmee wordt gevlogen. Niels laat de opnames van de demonstratie achteraf zien aan dé roofvogelexpert van Nederland: Rob Bijlsma. Hij is niet onder de indruk en bestempelt veel van de ‘feiten’ als pure flauwekul. In het vraaggesprek met de verzorgers achteraf, blijkt duidelijk een grote liefde en passie voor roofvogels en uilen. Maar dat betekent niet automatisch dat het geven van demonstraties ook in het belang is van het dier. Een nachtdier als de kerkuil op klaarlichte dag tentoonstellen om met kinderen op de foto te gaan is vanuit het dier bezien niet wenselijk. En ook het vliegen; het gaat om nietgedomesticeerde dieren die je kunstjes laat doen in een onnatuurlijke omgeving.

ONVRIJ

En dat is het hele punt: in bijna elke situatie zijn de vogels niet vrij om hun natuurlijke gedrag uit te oefenen. De kaketoe kan niet vliegen als hij zin heeft, de postduif moet zware prestaties leveren, de siervogel slijt zijn dagen in een beurshal (en veel van zijn generatiegenoten zijn overschot dat voortijdig wordt gedood), de arend wordt voor veel geld verhandeld naar het MiddenOosten en de laplanduil moet kunstjes doen op commando. Kortom: de vogel wordt onderworpen aan de liefhebberij, veto (winnaar of waardeloos) of geldzucht van de mens. Is het niet eens tijd om anders naar vogels te kijken? Op een manier die meer recht doet aan hun welzijn en eigenheid. Het zou al helpen als we eerst eens kritisch beoordelen welke vogels je überhaupt kunt houden als gezelschaps­ en hobbydier.

Knelpunten bij vogelsoorten

• Weinig gespecialiseerde vogeldierenartsen

Postuurkanarie

•Doorgefokt op uiterlijk

•Transport

•Verblijf op beurzen

Duiven

•Transporttijden

•Uitval wedstrijden

•Doden van overtollige dieren

Kerkuil

Puttertje

•Transport

•Verblijf op beurzen

•Illegale wildvang

•Huisvesting

•Ontsnapping

•Faunavervalsing

•Kunstjes doen voor publiek

Dierenbescherming pleit voor positieflijst vogels

Vanwege de vele dierenwelzijnsissues bij gehouden vogels, pleit de Dierenbescherming in navolging van een positieflijst voor zoogdieren nu voor eenzelfde lijst voor vogels. Dit is een officiële lijst met dieren die je wél als huis­ of hobbydier mag houden in Nederland, inclusief omschrijving van de speciale zorg die ze nodig hebben. Met zo’n concrete, glasheldere lijst en waterdichte regels kunnen we in de toekomst een heleboel dierenleed tegengaan.

‘De dynamiek binnen de Dierenbescherming is hoog, er zit zoveel meer achter de organisatie dan ik had verwacht’

Christoph Dols, HR Adviseur

“Had je me vroeger gevraagd wat ik wilde worden, dan was het antwoord zonder twijfel kok op een onderzeeboot geweest. Het werd uiteindelijk wél een baan in de horeca, maar dan op internationale treinen. In die tijd ontdekte ik dat ik het leuk vond voor een groep te staan en pakte de woordvoering op tussen medewerkers en management. Daar is mijn liefde voor Human Resources ontstaan. Ik ben toen in de avonduren een opleiding gaan volgen en kwam via een aantal omzwervingen op een HR afdeling in de zorg terecht. Ook een maatschappelijke instelling, maar erg geld gedreven. En dat was precies wat ik niet wilde. Ik ben ervan overtuigd dat mensen veel kunnen, meer dan ze zelf denken, ze moeten alleen wel bij een organisatie passen en de organisatie bij hen. Het is aan mij om dat te beoordelen. Ik heb zelf meegemaakt dat ik werd afgewezen voor functies alleen omdat ik een kale kop heb, een oorbel en tatoeages en daarmee niet in het plaatje van een bedrijf paste. Als mensen niet eens de moeite nemen om je te leren kennen, waarom zou je dan nog voor ze willen werken? Jaren geleden maakte ik werkweken van tachtig uur. Tot ik ziek werd. Nu bewaak ik mijn grenzen beter, maar de passie is altijd gebleven. De dynamiek binnen de Dierenbescherming is hoog en er zit zoveel meer achter de organisatie dan ik had verwacht. Neem het Beter Leven keurmerk, de jaarlijkse collecte en een project als Dierenbuddy; ik vind het bijzonder dat ik er deel van uit mag maken.”

Werken bij de Dierenbescherming

Uitdagend en betekenisvol

De Dierenbescherming mag rekenen op vele toegewijde vrijwilligers door het hele land. Maar ook zonder betaalde krachten zouden we ons werk niet kunnen doen. De functies die zij vervullen zijn onmisbaar en divers. Van lobbyist tot financial controller en van medewerker op de meldkamer tot dierenarts in een van onze opvangcentra. Op deze pagina’s vertellen vijf medewerkers wat hun functie inhoudt en over hun motivatie om voor een maatschappelijke organisatie als de Dierenbescherming te kiezen.

‘Ik word omringd door collega’s met veel kennis en ervaring, en een intrinsieke motivatie om een verschil te maken’

Lisanne Stadig, Programmamanager Veehouderij

“Ik heb diergeneeskunde en ­wetenschappen gestudeerd, en vervolgens promotieonderzoek gedaan naar het welzijn van vleeskuikens. Voordat ik solliciteerde, wist ik vrij weinig van het werk van de Dierenbescherming op veehouderijgebied. Mensen kennen ons vooral van de opvangcentra en dierenambulances, maar er gebeurt veel achter de schermen. Ik word omringd door collega’s met veel kennis en ervaring, en een intrinsieke motivatie om een verschil te maken. Ik geniet vooral van mijn werk als ik in gesprek ben met enthousiaste veehouders. Een boer die zijn nek uitsteekt door een uniek idee in praktijk te brengen, of een vleeskuikenhouder die blij is met de overstap naar ons Beter Leven keurmerk. Veel veranderingen moeten op het boerenerf plaatsvinden. Als ik zie dat er mooie stappen worden gezet, geeft me dat energie. De Dierenbescherming staat bekend als betrouwbare samenwerkingspartner, ook in de veehouderijsector. Zodoende kunnen we echt impact maken op het welzijn van honderden miljoenen dieren die jaarlijks in de Nederlandse veehouderij worden gehouden. Het zijn spannende tijden. Er wordt gewerkt aan wetgeving en een ‘Convenant Dierwaardige Veehouderij’, en tegelijkertijd is er een enorme druk om emissies van stikstof en broeikasgassen te verlagen. Dat botst soms met elkaar. Ik hoop dat we ervoor kunnen zorgen dat er meer oplossingen komen waarbij dierenwelzijn en milieu/ klimaat hand in hand gaan.”

Linda de Lange,

Adviseur Vastgoed & Facilitair

“Toen ik bij de Dierenbescherming solliciteerde, bestond mijn functie nog niet. Ik mocht dus veelal zelf ontdekken en ervaren wat er nodig was. Voor mijn eerste project, in de coronatijd, moesten er desinfectiezuilen worden geplaatst op al onze locaties. Dat kwam mooi uit, want zo leerde ik de organisatie snel kennen. Ik begon alleen, maar inmiddels zijn we met een heel team. Moet ook wel, want met zo’n veertig locaties in het land heb je voldoende mankracht nodig. Als iemand me vraagt wat ik doe, vertel ik dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat niet vastzit aan de gebouwen. Van koffieautomaat tot schoonmaak van algemene ruimten en van zeepdispensers tot kantoorartikelen. Ook ben ik betrokken bij nieuwbouwtrajecten en grote verbouwingen van onze dierenopvangcentra in het land. Het eerstvolgende project is de bouw van een dierenbeschermingscentrum in het Noord­Hollandse Tuitjenhorn. Toen deze functie op mijn pad kwam, was ik meteen enthousiast. Ik vind het belangrijk om deel uit te maken van een maatschappelijk betrokken organisatie, dus dat paste alvast helemaal. En natuurlijk ben ik een dierenliefhebber, zoals al mijn collega’s. En ondanks dat ik niet direct met dieren werk, draagt mijn functie wel bij aan een beter dierenwelzijn. De gebouwen moeten tenslotte een veilige, fijne plek zijn voor zowel dieren als medewerkers en vrijwilligers. Ik word er dan ook elke keer weer blij van als ik zie dat zij zich goed voelen bij wat wij hebben gecreëerd.”

‘Ik vind het belangrijk om deel uit te maken van een maatschappelijk betrokken organisatie. En natuurlijk ben ik dol op dieren.’

PORTRETTEN

‘Deze baan geeft me de voldoening waar ik naar zocht, omdat ik een bijdrage lever aan de maatschappelijke doelstellingen die ik zelf onderschrijf’

Wendy van Herk,

Financial Controller

“Ik werkte bijna tien jaar voor de grootste chemicaliën­trader ter wereld. Met mijn collega’s had ik een goede band, maar met de business had ik niet veel. Ik maakte lange dagen, mijn dochter was nog klein. De balans en de liefde voor mijn vak waren op een gegeven moment weg. Toen die deur gesloten was, heb ik na een kortstondig loopbaantraject besloten nog een laatste poging te wagen bij een organisatie die me na aan het hart ligt. Ik zou bij de Dierenbescherming willen werken. Ik heb twee katten, twee konijnen en een pup, dus je kan wel zeggen dat ik dol ben op dieren. En wat bleek? Precies toen stond de vacature van Financial Controller open. Het werken aan een krachtige organisatie, te zorgen dat we aan wetgeving blijven voldoen, is mijn dagelijkse verantwoordelijkheid. De liefde voor mijn werk heb ik bij de Dierenbescherming teruggevonden. Bij mijn vorige werkgever had ik het razend druk, maar ondertussen zat ik ook in de ondernemingsraad en was ik hoofd­BHV. Ik deed van alles om de toegevoegde waarde van mijn werk te voelen, realiseer ik me achteraf. Deze baan geeft me de voldoening waar ik naar zocht, omdat het werk van de Dierenbescherming ertoe doet, écht een verschil maakt. En dat voelt totaal anders, omdat ik nu een bijdrage lever aan de maatschappelijke doelstellingen die ik zelf onderschrijf.”

Steph Doppenberg, Centralist Landelijke Meldkamer Dierenbescherming

“Een jaar of vijf geleden heb ik mijn opleiding Dierverzorging afgerond, maar een baan in mijn branche kon ik niet vinden. Ik heb toen een tijdlang in de horeca gewerkt, tot ik vorig jaar een vacature bij de meldkamer tegenkwam. Ik ben opgegroeid met dieren. Van papegaaien tot baardagamen, honden, katten en konijnen. Toen ik een jaar of vier was, zei ik dat ik later met dieren wilde werken. In deze functie doe ik dat niet direct, maar heb ik wel degelijk impact op hun welzijn. We krijgen de meest uiteenlopende meldingen. Huisdieren die zijn weggelopen en die we kunnen herenigen met hun baasje, maar helaas ook schrijnende verhalen. Zoals laatst, toen twee vrachtwagenchauffeurs op een parkeerplaats bij een benzinestation een gedumpt nestje kittens in een doos hadden gevonden. Omdat er geen dierenambulance in de buurt was, belden wij het tankstation. Zij hebben zich toen over de katjes ontfermd, waarna een dierenarts ze ophaalde. Dit verhaal had een goede afloop, maar het blijft je wel bij. Want wie doet zoiets? Het hoogseizoen loopt van maart, als de natuur ontwaakt, tot en met september. In die periode zitten we onafgebroken aan de telefoon, nemen we zo’n honderd meldingen per persoon per dag aan. De meeste melders zijn dankbaar, maar we krijgen ook boze mensen aan de lijn. Gelukkig werken we met een leuk team, dus die negativiteit ben ik meestal snel weer kwijt.”

‘Al toen ik een jaar of vier was, zei ik dat ik later met dieren wilde werken. In deze functie doe ik dat niet direct, maar heb ik wel degelijk impact op hun welzijn.’

Ook bij de Dierenbescherming werken?

Bij de Dierenbescherming kunnen mensen hun talenten inzetten om het welzijn van dieren in Nederland te verbeteren en een belangrijke maatschappelijke bijdrage te leveren. Ook groeimogelijkheden zijn er binnen de organisatie volop. Iets voor u? Kijk dan eens op dierenbescherming.nl/ betaalde­functies voor een overzicht van de vacatures.

Uit het asiel

Onze zoektocht naar lezersfoto’s van asieldieren resulteerde in honderden ontroerende inzendingen. Een keuze maken uit deze hartverwarmende foto’s bleek eigenlijk niet te doen. We willen alle mensen die het verhaal van hun dier hebben gedeeld danken. Zo mooi om te zien hoéveel asieldieren een nieuwe kans krijgen. Op deze pagina’s een kleine selectie.

Zwervend gevonden

Dit is Lara. Helaas is ze er al een paar jaar niet meer. Ze werd binnengebracht bij het asiel in Rotterdam, nadat iemand haar zwervend gevonden had vlakbij De Kuip. Ze kwam bij mij om te herstellen van een operatie en binnen 24 uur wist ik dat ze ging

Met privépaleis

Dit is Mies. Achtergelaten na een verhuizing en daarna een zwervend bestaan gaan leiden. Uiteindelijk werd ze gevangen en belandde ze in het asiel als ‘onbenaderbare boerderijkat’. Vorig jaar juli haalde ik haar op en na een aantal dagen ontdooide ze. Beetje bij beetje kon ik haar aaien. In huis wil Mies absoluut niet, maar ze heeft een van alle gemakken voorzien tuinhuis als privépaleisje en is een blije kat.

Linda A. Stienstra, Wildervank

blijven. In eerste instantie had ze geen idee wat spelen en rollen was. Maar dat had ze héél snel afgekeken van andere honden. En dat heb ik geweten ook! Koeienpoep en vieze derrie, met dit als resultaat.

Brigitte de Bruijn, Rotterdam

Pretletter

Ik heb meerdere katten uit het asiel gehaald die niet populair waren, omdat ze niet om aandacht schreeuwden, of zelfs een beetje getraumatiseerd waren. Uit ervaring weet ik dat zo’n katje thuis opbloeit. Als je een dier uit het asiel haalt, haal je wel degelijk het asiel uit het dier. Sjakie lag in het verst denkbare

hoekje. Bang. Niemand wilde hem. Met mij wilde hij ook niet mee, maar eenmaal thuis kwam hij los en het was me toch een pretletter. Toen hij vijf jaar was, heb ik afscheid moeten nemen van hem wegens nierfalen. Maar het was een feest om hem in mijn leven te hebben gehad!

Brenda Verhoef, Nijmegen

Pittig stel

Whitney en Otis hebben we in verschillende jaren opgehaald bij de caviaopvang. Een stelletje met pit, maar ook voldoende

respect om het leuk te hebben met elkaar!

Familie Zuiderveld, Niekerk

Gewicht in goud

Onze Spaanse podenco mix, Peanut. Bijna tien jaar deel van ons gezin, ook met zijn rugzak en bijzondere eigenschappen onmisbaar geworden. Wij hopen nog lang van hem te mogen genieten en dat men­

sen eerst kijken in het asiel als zij op zoek gaan naar een huisdier. Asieldieren zijn hun gewicht in goud waard! Hanneke Leijgraaf-van Driel, Helmond

Het moet zoals het kan

We haalden Spike uit het asiel toen hij bijna twee was. Hij zou op straat zijn geboren op Bali, werd onder erbarmelijke omstandigheden naar Java gesmokkeld om daar in quarantaine te gaan voor de reis naar Nederland. Hier kwam hij in het asiel, waar hij opnieuw moest socialiseren. Spike heeft – met hulp van de hondenschool van de Dierenbescherming – grote

Koppelvakantie

Mijn konijnen Melly en hangoor James. Melly was na het overlijden van haar vorige vriend moeilijk te koppelen, maar na een derde kop­

pelvakantie is het toch gelukt met James en zijn ze heel happy samen. Silvia de Laat, Oisterwijk

De liefste

Wij hebben altijd asieldieren, vaak kansloos, zoals onze Loek. Ik ben al achttien jaar vrijwilliger, ik laat de honden uit, maar ik houd van alle dieren. Loeki was een probleemgeval en werd maar niet

stappen gemaakt, maar het verleden speelt hem nog parten. Contact met mensen is lastig. Hoewel je zijn vriend voor het leven bent als hij je vertrouwt. Omdat hij voor ons de liefste is, hebben we ons neergelegd bij de situatie dat als het niet kan zoals het moet, het maar moet zoals het kan. Joke Zweers, Huissen

geplaatst. Wij probeerden het en na veel geduld, hij viel aan uit angst, is het nu de liefste. Angela van Leusden-Mulder, Leerdam

VOLGEND NUMMER: KLEURRIJK

Voor het volgende nummer zijn we op zoek naar dieren die opvallend of apart gekleurd zijn. De pauw en vele vogelsoorten pronken graag met hun kleurrijke veren, maar ook onze huisdieren kunnen een bijzonder getekende vacht hebben, of een zwart of bruin pootje dat in de verf lijkt te zijn gedoopt. Hebt u zo’n foto? Dan ontvangen wij deze graag. Inzendingen mogen vóór 15 april worden gemaild naar foto@dierenbescherming.nl o.v.v. naam, adres en een begeleidend tekstje.

5.700.000 biggen exporteerde Nederland in 2024. Hiervan gaat het grootste deel naar Duitsland, maar 2,2 miljoen biggen gingen naar Spanje.

Lange transporten, onder erbarmelijke omstandigheden

Het gesleep met jonge dieren moet stoppen

Jaarlijks worden miljarden dieren in, naar en uit de EU getransporteerd. Daaronder zitten miljoenen heel jonge, kwetsbare dieren. Kalfjes van amper twee weken en biggen van zo’n tien weken oud mogen al op lang transport worden gezet. De Dierenbescherming wil dat het gesleep met jonge dieren zo snel mogelijk stopt en start een petitie. Lisanne Stadig, programmamanager Veehouderij bij de Dierenbescherming, legt uit.

Wat zijn de gevolgen van transporten voor jonge dieren?

“Bij zowel kalveren als biggen gaat het om lange transporten. Dit is altijd een risico voor het welzijn van dieren, en hoe langer deze jonge dieren onderweg zijn, hoe groter de risico’s worden. Problemen als honger, dorst, uitputting, verwondingen en zelfs sterfte liggen op de loer.”

Wat zijn de welzijnsproblemen waar kalfjes mee te maken krijgen?

“Kalfjes mogen al vanaf veertien dagen na de geboorte op lang transport worden gezet. Dat is precies het moment dat de weerstand die ze via de moedermelk hebben meegekregen afneemt, maar hun eigen weerstand nog niet is opgebouwd. Daardoor zijn ze erg vatbaar voor besmettelijke ziektes. Daarnaast hebben jonge kalfjes regelmatig melk nodig. Experts adviseren om deze dieren niet langer dan acht uur te vervoeren. Maar momenteel mogen kalfjes negen uur worden getransporteerd, waarna ze een uur dienen te rusten en gedrenkt moeten worden, om dan wéér negen uur op transport te gaan. De rusttijd is zo kort, dat het bijna onmogelijk is om alle dieren melk(vervanger) te geven, en dit gebeurt daarom vaak niet. Tijdens de reis drinken de kalfjes ook geen water, omdat ze nog te jong zijn om te snappen hoe drinknippels werken.”

En hoe zit dat met de biggen?

“De biggen zijn iets ouder als ze op transport gaan, zo’n tien weken. Ze mogen 24 uur getransporteerd worden, waarna ze moeten worden uitgeladen om 24 uur te rusten. Daarna kan weer 24 uur getransporteerd worden, en deze cyclus mag eindeloos worden herhaald. Veewagens moeten een drinkwatersysteem hebben, maar het is de vraag of alle dieren daarbij kunnen komen en of ze überhaupt weten hoe ze hieruit moeten drinken. Tijdens het transport worden biggen niet gevoerd. Dit helpt bij het voorkomen van wagenziekte, maar betekent wel dat de dieren langdurig hongerlijden. Een extra kwetsbare categorie zijn de biggen die een (kleine) afwijking hebben. Zij worden niet als vleesvarken gehouden, maar gaan naar buitenlandse slachterijen. Collega­dierenwelzijnsorganisatie Eyes on Animals volgde vorig jaar dit soort transporten, en zag lange ritten, vaak via verschillende verzamelplaatsen. Daar worden onbekende dieren met elkaar gemengd met veel stress en rangordegevechten tot gevolg.”

Waarom worden jonge dieren nog steeds over lange afstanden vervoerd? “Dit gebeurt met name om economische redenen. Nederland heeft bijvoorbeeld een grote vleeskalversector. Hierin worden niet alleen kalfjes van de Nederlandse melkvee­

‘Problemen als

honger,

dorst, uitputting,

verwondingen en sterfte liggen op de loer’ Lisanne Stadig, programmamanager Veehouderij bij de Dierenbescherming bedrijven gehouden, maar ook kalfjes die we uit het buitenland importeren. Andere dieren exporteren we dan weer; biggen naar Spanje bijvoorbeeld. De vraag naar biggen is in Spanje de laatste jaren gestegen omdat ze daar te kampen hebben met een ziekte onder de zeugen, waardoor er meer

Belangrijkste bevindingen Eyes on Animals bij biggentransport

Onze collega-dierenwelzijnsorganisatie Eyes on Animals inspecteert veetransporten, slachterijen en verzamelplaatsen en komt keer op keer ernstig verzwakte, angstige en uitgehongerde dieren tegen. Ook uit Europese onderzoeken blijkt dat dieren op transport onder de huidige wetgeving onvoldoende beschermd worden. Afgelopen jaren heeft de organisatie onderzoek gedaan naar het transport en de slacht van biggen. Tijdens deze inspecties in zowel binnen- als buitenland kwamen onder meer de volgende zorgwekkende kwesties aan het licht:

GEZONDHEIDSPROBLEMEN

Veel biggen hebben gezondheidsproblemen zoals aangebeten staarten en oren, navelbreuken en dikke gewrichten. Het langdurige gesleep met deze kwetsbare dieren, van boerderij naar verzamelplaats en vervolgens naar slachterijen in Kroatië, Spanje en Italië, is onacceptabel.

DAGENLANG ONDERWEG

Het transport naar slachterijen duurt vaak tot 22 uur. De totale reis is echter nog veel langer. Op verzamelplaatsen wachten dieren soms uren tot dagen, wat ze blootstelt aan hitte­ en koudestress en vechtpartijen door beperkte ruimte. Een deel van de slachtbiggen reist via verzamelplaatsen in Noord­Italië naar slachterijen op Sardinië. Inclusief boottocht en wachttijd zijn deze dieren dagenlang onderweg.

biggen kort na de geboorte sterven. Eendagskuikens vliegen we zelfs de hele wereld over, bijvoorbeeld naar Afrika en Azië.”

Om hoeveel dieren gaat het? Waarheen worden ze vervoerd?

“Jaarlijks worden miljarden dieren in, van en naar de EU getransporteerd. Nederland importeerde in 2024 zo’n 700.000 kalfjes. Het overgrote deel komt uit Duitsland –dat kan van net over de grens zijn, maar ook uit Oost­Duitsland. Een kleine 80.000 kalveren komen uit Ierland. Deze dieren worden per boot vervoerd en zijn vaak dagenlang onderweg. De tijd die ze aan boord doorbrengen, wordt niet eens meegeteld. In 2024 exporteerde Nederland zo’n 5,7 miljoen biggen. Hiervan gaat ook het grootste deel naar Duitsland, maar 2,2 miljoen biggen gingen naar Spanje.”

HEFTIGE GEVECHTEN

Op verzamelplaatsen en tijdens het transport ontstaan vaak heftige gevechten doordat biggen die elkaar niet kennen worden samengevoegd zonder voldoende ruimte, schuilplekken of afleidingsmateriaal. Deze gevechten kunnen urenlang aanhouden en leiden tot ernstige verwondingen, uitputting en soms zelfs de dood.

Wat zijn de alternatieven?

“Dieren zouden zoveel mogelijk moeten opgroeien op het bedrijf waar ze geboren worden. Dit vraagt om een systeemverandering, die tijd kost en stapsgewijs zal gaan. Tot het zover is, wil de Dierenbescherming dat er wettelijk een aantal tussenstappen geregeld worden. Daarnaast pleiten we ervoor dat sectoren hun verantwoordelijkheid nemen, bijvoorbeeld door te regelen dat biggen met een afwijking in Nederland geslacht worden en niet op lang transport gaan.”

Welke aanpassingen moeten er komen in de wet?

“Op dit moment wordt er in Brussel gewerkt aan een herziening van de Europese Verordening over diertransporten. Het voorstel dat nu op tafel ligt, zorgt op enkele

VERDOVING

NIET EFFECTIEF

Bij de slacht worden biggen vaak handmatig elektrisch verdoofd. Door hun kleine en beweeglijke aard wordt de elektrische tang regelmatig niet goed op het hoofd geplaatst, waardoor de verdoving niet effectief is en de biggen veel stress en pijn ervaren. Nieuwe, diervriendelijkere methodes zijn dringend nodig.

‘De Dierenbescherming pleit voor strengere normen. Bijvoorbeeld kortere maximale transporttijden, hogere minimumleeftijden en betere transportomstandigheden.’

punten voor verbetering, maar is zeker niet ambitieus genoeg. De Dierenbescherming en onze Europese koepelorganisatie, Eurogroup for Animals, pleiten voor strengere normen. Bijvoorbeeld kortere maximale transporttijden, hogere minimumleeftijden en betere transportomstandigheden.”

Kan dit alleen via Europese wetgeving worden geregeld?

“Nederland mag, onder bepaalde voorwaarden, strengere eisen stellen aan diertransporten op eigen grondgebied. Duitsland heeft twee jaar geleden bijvoorbeeld besloten dat kalveren pas vanaf 28 dagen leeftijd vervoerd mogen worden. Nederland zou dit soort regels zelfstandig kunnen invoeren, of in overleg met omringende landen. Dit zijn landen waar de meeste handel in levende dieren mee plaatsvindt, en landen waar dierenwelzijn ook onderwerp is van maatschappelijk debat. Dat biedt dus kansen om dit soort normen gezamenlijk te stellen.”

De Dierenbescherming zet zich toch in voor alle dieren die over lange afstanden worden vervoerd?

“Dat klopt. Onze campagne richt zich op jonge dieren, omdat dit een extra kwetsbare groep is, maar transport is een welzijnsrisico voor alle dieren. Bij lange transporten zijn die risico’s nog groter, maar ook bij korte ritten kunnen al problemen ontstaan. Denk maar aan vervoer op hete dagen. Daarnaast zijn er meer risicogroepen, zoals melkkoeien, zeugen en leghennen die aan het eind van hun productieperiode naar het slachthuis worden vervoerd. In onze lobby voor betere wetgeving zetten we ons voor al deze dieren in.”

700.000

kalveren importeerde Nederland in 2024. Het overgrote deel komt uit Duitsland – dat kan van net over de grens zijn, maar ook uit Oost-Duitsland. Een kleine 80.000 kalveren komen uit Ierland.

Zeg NEE tegen gesleep met piepjonge dieren

De Dierenbescherming zegt NEE tegen gesleep met piepjonge dieren en roept de politiek op om de minimale transportleeftijden te verhogen en transportafstanden te verkorten. Liever nog zien we dat dieren mogen opgroeien op de plek waar ze worden geboren. Zegt u ook NEE tegen het gesleep met piepjonge kwetsbare dieren? Scan deze QR code en teken de petitie.

Door het hele land zetten duizenden vrijwilligers zich in voor dieren. De Dierenbescherming is trots op al deze dierenliefhebbers, want zonder hen zouden we ons werk niet kunnen doen.

Neem Rob Koning. Hij werkt als uitvoeringsexpert bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, daarnaast is hij coördinator van de jaarlijkse paddentrek in Den Haag en omgeving.

Ook helpen bij de paddentrek?

Kijk op dierenbescherming.nl/ vrijwilligers

“Het werk als vrijwilliger was voor mij niet nieuw. Eerder heb ik zes jaar betaald gewerkt bij de dierenambulance en daarna nog een tijdje als vrijwilliger in de avond­ en nachturen. Maar dat was lastig te combineren met mijn fulltimebaan bij de Dierenbescherming. Toen ik in 2016 bij de paddenwerkgroep betrokken raakte, bleek dat voor mij een ideale oplossing. Ieder voorjaar trekken padden en andere amfibieën richting het water waar ze als visjes leefden om te paren. Een gevaarlijke tocht, waarbij ze vaak drukke wegen moeten oversteken. Om te voorkomen dat de dieren worden doodgereden, zijn in deze periode vrijwilligers voor de Dierenbescherming door het hele land actief om ze veilig naar de overkant te brengen. Half februari starten we meestal en lopen gedurende zo’n zes weken elke avond. Een intensieve periode, maar wel met een duidelijke start en einde. Padden hebben een slechte reputatie, terwijl het bijzondere diertjes zijn, en nuttig voor ons ecosysteem. Ik vind ook;

deze dieren hebben altijd dezelfde weg afgelegd om bij het water te komen. Wij mensen werpen op hun route een heleboel obstakels op – wegen, huizen, paden –waardoor ze het nu moeilijk hebben. Het minste wat we kunnen doen is ze helpen om hun tocht veilig te volbrengen. Zelf loop ik tijdens de paddentrek in het begin dagelijks en later zo’n vier of vijf avonden per week mee, maar als coördinator maak ik ook roosters, informeer de omgeving en onderhoud contact met gemeente, politie en de vervoersmaatschappij. We werken met een trouwe groep vrijwilligers en de reacties die we onderweg krijgen zijn altijd positief. Nieuwsgierige fietsers en wandelaars die vragen wat we aan het doen zijn en zich vervolgens soms ook aanmelden als vrijwilliger, buschauffeurs die hun snelheid aanpassen en stoppen als ze een amfibie in hun grote koplampen voorbij zien schieten om ons erbij te roepen. Dat is toch bijzonder? Voor mij markeert de paddentrek het begin van het voorjaar. We lopen in het donker, langzaam zien we het lente worden. Grassen beginnen te groeien, narcissen en krokussen komen uit en het wordt lichter. Ik vind het elk jaar weer mooi om daar getuige van te zijn.”

‘Deze dieren hebben altijd dezelfde weg afgelegd om bij het water te komen. Mensen werpen op hun route allerhande obstakels op waardoor ze het nu moeilijk hebben. Het minste wat we kunnen doen is ze helpen om hun tocht veilig te volbrengen.’

Vragen over dieren, hun welzijn en het werk van de Dierenbescherming worden hier beantwoord. Hebt u ook een vraag?

Mail deze dan naar vraag@dierenbescherming.nl.

Waarom woelen flamingo’s met hun poten in het water?

Ze trappelen in ondiep zout water om diertjes uit de modder te jagen. Uit een mengsel van water en modder filteren ze vervolgens het voedsel met hun kromme snavel. Tijdens het eten houden zij hun snavel ondersteboven in het water, zodat water met kreeftjes, garnalen en algen erin loopt. In de snavel zitten lamellen, die ervoor zorgen dat het eten in de snavel blijft hangen en het water eruit loopt. Een soort zeef dus. De flamingo eet altijd met zijn kop ondersteboven. Niet alleen handig, ook uniek. Geen enkele andere vogel eet op deze manier.

Moet ik mijn hond extra borstelen in het voorjaar?

Uw hond zal in de lente zijn wintervacht verliezen. Dat kan behoorlijk kriebelen. Dat wordt vanzelf minder na een borstelbeurt. Let wel op; hebt u uw hond onlangs ontvlooid en wilt u hem borstelen? Laat die winterse lokken dan niet achter in de buitenlucht, maar gooi ze in de prullenbak. Anders komen er gifstoffen terecht in de natuur en het water.

Wanneer help ik een jonge vogel op de grond?

In het voorjaar treffen we vaak jonge vogels op de grond. Ze moeten nog leren vliegen, en dat kost tijd. Hier geldt: niet ingrijpen als het een jong met een vol verenkleed is of als het om een jonge, donzige uil gaat. Het dier bevindt zich in de buurt van het nest en de ouders zijn vlakbij. Ook donzige watervogels hebben geen hulp nodig. Ze verlaten al snel het nest en gaan het water in of aan de wandel tussen de takken. Ook dan zijn ouders meestal in de buurt.

Wat hebben konijnen nodig voor een goed leven?

Behalve de juiste voeding en voldoende leefruimte – bestaande uit een basisverblijf waarin ze tenminste drie tot vier hoppen kunnen maken met meerdere uren per dag toegang tot een ren of losloopruimte – hebben konijnen een maatje nodig. Het zijn gezelschapsdieren die zonder soortgenoot wegkwijnen. Om verveling te voorkomen, moeten ze voldoende kunnen bewegen, voedsel zoeken, knagen en graven. U helpt daarbij door kleine beetjes voedsel te verstoppen of een voerpuzzel te maken. Met bijvoorbeeld dozen, kartonnen rolletjes en wilgentakken om te knagen kunnen ze zich ook goed vermaken.

‘Een

dier neem je niet zomaar. Dat wist ik altijd al, maar

wat dat betekent.’

nu voel ik pas écht

‘Ik heb mijn hart verpand aan de dieren in de opvang en de mensen die voor ze zorgen’

De asielweek van Rachel en Elbert

Voor het tweede seizoen van het tv­programma Rachel en Elbert passen op, namen EO­presentatoren Rachel Rosier en Elbert Smelt een week lang de zorg voor de dieren in het asiel van Enschede op zich. Ze maakten hokken schoon, gaven dieren te eten, lieten honden uit, stuurden het vrijwilligersteam aan en zochten naar nieuwe baasjes. In sneltreinvaart maakten ze zich het hectische leven in het asiel eigen.

Rachel: “Ik dacht altijd; in Nederland houden we zó veel van dieren, het is allemaal perfect geregeld. En dat is het natuurlijk ook. Wij hebben opvangcentra en dierenambulances, waar dieren liefdevol worden geholpen en verzorgd. Maar de realiteit is dat ze in het asiel nog steeds veel tijd alleen doorbrengen, in een hokje. En dat is niet de situatie waar je ze in wil zien. Meer dan ooit besef ik nu hoe belangrijk het is dat mensen voor adoptie kiezen en niet weer een pup of kitten aanschaffen.”

Elbert: “Ik vond het vooral mooi om te merken dat zoveel mensen zich inzetten voor dieren. Op onze laatste dag deden we een dankwoord, en ik schoot gewoon vol. Ik had mijn hart verpand aan de dieren en de mensen die voor ze zorgen. In de tijd dat wij er waren, ving het asiel een nest chihuahua’s op die waren weggehaald bij een broodfokker. Gelukkig zijn ze uiteindelijk allemaal goed terechtgekomen. We hebben ook een thuis gevonden voor een moeilijk plaatsbare hond, een Kangal, dat

was bijzonder.” Rachel: “Oh ja, ze heette Janneke, ik was dol op haar, het liefst had ik haar zelf geadopteerd. De Kangal is een hondenras dat over grote erven en in de bergen hoort te lopen. Het lukte maar niet om voor haar een baas te vinden. Wat op zich begrijpelijk is, want ze is groot, sterk en waaks. Maar tegelijkertijd was ze zo kwetsbaar en zielig. Die paradox, daar houd ik van. Nu woont ze op een boerderij in Brabant waar ze dolgelukkig is.” Elbert: “Ik herinner me ook een gestreste, boze kat, die niets wilde. Uiteindelijk werd ’ie opgehaald door een jongen die niet op camera wilde, maar wel perfect matchte met deze kat. Ik heb later nog contact met hem gehad. Hele lappen tekst schreef hij over hoe hun band steeds hechter werd. Met geduld en liefde heeft hij deze kat een goed thuis gegeven. Dat is toch prachtig?” Rachel: “Een dier neem je niet zomaar. Dat wist ik altijd al, maar na een week in het asiel voel ik pas écht wat dat dan betekent. Dat als mensen er niet goed voor zorgen, zo’n dier dat maar moet ondergaan en niets te kiezen heeft.” Elbert: “En toch, achter dierenleed schuilt vaak ook mensenleed. Daar moet wel oog voor zijn. In het asiel is dat er ook. De mensen die er werken zijn zo begripvol en zorgzaam, dat heeft me echt geraakt.”

De afleveringen van Rachel en Elbert passen op bekijkt u op zapp.nl/rachel­en­elbert­passen­op.

De Wilde Noordzee

We mogen denken dat we elke vierkante centimeter van ons land kennen. Maar van onze grootste wildernis, de Noordzee, weten we vrij weinig. Het klopt dat het één van de drukste scheepvaartroutes ter wereld is, dat er intensief wordt gevist en dat de Noordzee het podium is voor een enorme energietransitie. Maar bovenal is het een imposant natuurreservaat. De film en gelijknamige televisieserie De Wilde Noordzee nemen ons mee in een fascinerende, onontdekte onderwaterwereld en een verrassende rijkdom aan zeeleven. Op deze plek een voorproefje van het verbazende dierenrijk onder water.

Oogstrelend wezen

De haarkwal is een oogstrelend wezen dat voedsel vangt met behulp van zijn netelcellen. Deze cellen verlammen visjes en zoöplankton, die vervolgens door de sierlijke tentakels naar de mondopening worden geleid. Daar worden ze verteerd en opgenomen in het lichaam. Het is dan ook wonderlijk dat sommige visjes immuun zijn voor netelcellen en juist bescherming zoeken tussen de tentakels. ‘Met een oppervlakte van 575.000 vierkante kilometer en dieptes tot 700 meter herbergt de Noordzee diverse ecosystemen. De zee heeft de vorm van een trechter. Hoe zuidelijker, hoe smaller en sterker de stroming. Dit maakt haar tot een van de ruigste zeeën ter wereld en een grote uitdaging om in te duiken en te filmen.’

Klaudie Bartelink, producent De Wilde Noordzee

Elegante torpedo

De eilanden in de Noordzee zijn voor de papegaaiduiker geliefde plekken om te broeden. Ze bouwen hun nesten op het droge, maar ze lijken het meest in hun element te zijn wanneer ze dansen met de golven. Dat schouwspel is een symfonie van kracht en gratie. We volgen de felgekleurde vogels terwijl ze naar zandspieringen duiken. Elk paar heeft één kuiken te voeden, maar dat betekent wel dat ze herhaaldelijk tot meer dan twintig meter diepte moeten duiken om zo’n vierhonderd zandspieringen per dag te vangen. Papegaaiduikers zijn meesters van de diepten. Onder water transformeren ze in elegante torpedo’s. Met hun gestroomlijnde lichamen glijden ze door de golven met de gratie van een Olympisch zwemkampioen. Hun vleugels toveren ze om tot vinnen, waarmee ze behendig door het water glijden.

Buitengewone transformatie

Ook de kleurrijke mannelijke koekoekslipvis en zijn harem leven in de Noordzee. Hij bewaakt vol overgave zijn eieren, gelegd in een schotelvormig nest van algen dat hij heeft gemaakt voor een van zijn vele vrouwtjes. Dit mannetje is oud en als hij sterft vindt er een buitengewone transformatie plaats. Het grootste vrouwtje uit de groep zal langzaam van geslacht veranderen en uiteindelijk het dominante mannetje worden! Zo blijkt maar weer eens; het onderwaterleven in de Noordzee laat zich op geen enkele wijze vergelijken met leven op het land.

Wind onder de vleugels

Jan­van­genten zijn de grootste vogels van de Noordzee. Ze zwemmen en vliegen bijna hun hele leven op zee, alleen om te broeden komen ze aan land. Om op te stijgen heeft de imposante vogel wind onder de vleugels nodig. Daarom broeden Jan­van­genten op steile kusten waar de harde zeewind door de rotswand omhoog gedreven wordt. Ze hoeven dan hun vleugels alleen maar te spreiden om door de wind te worden opgetild. genten zijn verwant aan de aalscholvers en de pelikanen. Net als deze vogels hebben ze zwemvliezen tussen vier tenen in plaats van drie, en kunnen ze met hun ogen naar voren kijken. Pasgeboren Jan­van­genten worden gevoed door beide ouders. De nestperiode duurt meestal zo’n vijftien weken. Tegen het einde van deze periode weegt het jong vaak meer dan zijn ouders. Deze extra vetreserve helpt ze de eerste weken van zelfstandigheid door te komen.

Genetisch defect

De blauwe kleur van de zeekreeft komt door een genetisch defect dat leidt tot overproductie van een bepaald eiwit. Dit is wereldwijd erg zeldzaam, maar in de Noordzee komen blauwe zeekreeften vaker voor.

De Wilde Noordzee HET BOEK

In de bioscoop, op televisie én in boekvorm. In meer dan 200 pagina’s worden – sommige van – de vele geheimen van de Noordzee onthuld, met beeldschone foto’s en verhalen.

Dutch Maritime Productions I ISBN: 9789090388564

Cruciaal om te overleven

Een van de meest iconische bewoners van de Noordzee is de grijze zeehond. De dieren migreren over aanzienlijke afstanden, vooral tijdens het broedseizoen en om voedsel te vinden. Ze hebben een opmer kelijk navigatievermogen en kun nen over honderden kilometers hun weg terugvinden naar bekende rustplaatsen. Deze migratie is cruciaal voor hun

overleving, omdat het toegang geeft tot foerageergebieden en veilige rustplaatsen. Om te rusten en hun jongen te werpen, trekken ze naar ondiepe zandbanken, rotskusten en estuaria.

wen ze lichaamsvet op. Zodra ze groot genoeg zijn, wisselen ze hun pluizige vacht in voor een kortere, waterdichte vacht. Dit helpt ze niet alleen om beter te zwemmen, maar ook om te

De grijze zeehond heeft een opmerkelijk navigatievermogen

VANAF APRIL OP TELEVISIE TE ZIEN

De 4­delige serie De Wilde Noordzee neemt de kijker mee door de leefgebieden van de Noordzee: kusten, bodem, riffen en open zee. Het zal de kijker doen verwonderen over de enorme rijkdom en de biodiversiteit van het leven in onze zee. In vergelijking met de gelijknamige film is de tv­serie informatiever. Op subtiele wijze worden maatschappelijke vraagstukken en de herstelprojecten die daarbij horen aangestipt. Duurzaamheid wordt op een positieve en inspirerende manier benaderd. De Wilde Noordzee is vanaf april te zien bij de EO op NPO 1.

Actie voor dierenambulances

Van levensbelang voor dieren

Elke dag rijden onze dierenambulances zo’n tweehonderd keer uit voor dieren in nood. Omdat ze door een ongeluk zijn verwond, of verzwakt zijn gevonden in de natuur. Er komen ook veel meldingen binnen over achtergelaten en verwaarloosde dieren en jonkies die hun moeder kwijt zijn. Zonder onze dierenambulances zouden deze dieren het niet redden. Twee van onze vrijwilligers vertellen over hun belangrijke werk als dierenambulancerijders.

‘Zelfs al is het soms zwaar, dan nog weet ik dat onze hulp ertoe doet’

Kevin is fotograaf en rijdt wekelijks een nachtdienst op de dierenambulance.

“Mijn vader heeft elf jaar voor de dierenambulance gewerkt. Ik ging regelmatig mee om de ambulance na zijn dienst terug te brengen. Ik hoorde dan verhalen van hem en zijn collega’s over wat ze hadden meegemaakt. Natuurlijk vertelde hij ook thuis over het werk. Dus ik wist wel een beetje wat het inhield. Toen ik een paar jaar geleden ergens las dat de Dierenbescherming op zoek was naar nieuwe vrijwilligers heb ik me direct aangemeld. Ik begon met een dagje proef­

draaien, en dat beviel zo goed, dat ik nooit meer ben weggegaan. Ik doe vooral de nachtdiensten, dat zijn in principe altijd spoedritten. Ik blijf het bijzonder vinden als ik weggelopen dieren met hun eigenaar kan herenigen. Laatst bracht ik een vijftienjarige kat terug naar zijn baas, die zó opgelucht was dat hij me spontaan om mijn nek vloog. Wat ik mooi vind aan deze baan, is dat ik iets kan betekenen voor dieren en mensen. Want we maken ook mee dat iemand bijvoorbeeld een

77.500

keer reden onze dierenambulances uit voor dieren in nood in 2024

25.963

keer voor huis­ en gezelschapsdieren

51.537

keer voor in het wild levende dieren

dier heeft aangereden en daar totaal van ondersteboven is. Als wij er dan bij worden geroepen, wil ik wel de tijd nemen om ze gerust te stellen. Of als je bij mensen voor de deur staat en moet vertellen dat hun hond of kat is overleden. Dat is moeilijk, en vaak lopen de emoties dan hoog op, het is belangrijk om op zo’n moment een luisterend oor te bieden. Ik krijg energie van dit werk, en kijk er altijd naar uit om op pad te gaan. En zelfs al is het soms zwaar, ik weet dat onze hulp ertoe doet.”

‘Niet iedereen voelt de verantwoordelijkheid om voor dieren te zorgen, daarom is het zo belangrijk dat er dierenambulances rijden’

Lucy heeft een drukke baan als chemisch analist, ze werkt bijna twee jaar als dierenambulancerijder.

“Ik kan me herinneren, ik was nog jong, dat onze buren de dierenambulance hadden gebeld. Ik weet niet eens meer waarvoor, maar ik zag die wagen in de straat staan en dat beeld bleef me bij. Sindsdien hoopte ik dat ik ooit op de dierenambulance zou gaan rijden. Toen ik eenentwintig werd, want zo oud moet je zijn om je aan te kunnen melden, heb ik gesolliciteerd. Dit werk past bij me. Lang niet iedereen voelt de verantwoordelijkheid om goed voor dieren te zorgen, juist daarom is het zo belangrijk dat wij er zijn. En ook al heb ik doordeweeks een drukke baan, ik kijk er altijd naar uit om op zaterdag weer in de ambulance te stappen. Het is mijn manier van ontspannen.

ambulances dringend aan vervanging toe

Vrijwilligers en medewerkers door het hele land zetten zich elke dag in voor dieren in nood. Ze halen dieren uit het water, helpen bij branden waar dieren bij betrokken zijn, reageren op hulpvragen van instanties als Rijkswaterstaat, politie, provincies en gemeenten, verlenen eerste hulp en vervoeren gewonde, zieke en gevonden dieren naar een dierenkliniek of asiel.

ONMISBAAR

Natuurlijk is het werk weleens heftig en maken we verdrietige dingen mee, maar ik kan daar goed mee dealen. Mijn enige valkuil is dat ik het moeilijk vind om me af te sluiten voor de emoties van anderen. Als ik mensen verdrietig nieuws moet brengen over hun dier, raakt mij dat ook. De melding die me het meest is bijgebleven was van een hond die na een operatie de hechtingen op haar buik had opengehaald. Wij werden gebeld om de eigenaren met spoed te begeleiden naar de dierenarts. Dat was noodzakelijk, want haar ingewanden lagen eruit. Later heb ik nog even contact gehad met die mensen, de hond was er weer helemaal bovenop gekomen. Gelukkig.”

Zes van onze dierenambulances zijn momenteel dringend aan vervanging toe. Deze nieuwe ambulances kosten veel geld. Ga maar na; voor een elektrische dierenambulance betalen we ruim 27.000 euro per jaar. En dat maal zes, plus aanvullende kosten zoals speciale voorzieningen om de batterijen van de wagens op te laden. De keuze voor elektrische dierenambulances is logisch. We rijden op deze manier duurzamer en kunnen ook in de toekomst in alle (binnen)steden ons werk blijven doen.

HELP OOK MEE

Op dierenbescherming.nl/ ambulance­2025 leest u hoe u kunt helpen om onze dierenambulances te laten rijden en daarmee dieren in nood te blijven redden.

De Dierenbescherming zet zich dag en nacht in voor dieren. Dat doen we onder meer met onze dierenambulances, dierenopvangcentra en vele medewerkers en vrijwilligers. We krijgen daarbij hulp van dierenliefhebbers uit alle hoeken van ons land.

Gebroken en geamputeerd

Boyd werd aangereden door een auto. Bij de dierenarts bleek dat zijn bekken op meerdere plekken was gebroken en zijn staart moest worden geamputeerd. Alleen een operatie kon hem helpen, maar de medische kosten liepen hoog op. Een crowdfundactie bood uitkomst. Met de € 2.240 die een paar lieve dierenvrienden bijeenbrachten konden de behandelingen voor Boyd worden betaald.

Wereldreiziger

Hij werd op een parkeerplaats, vastgebonden aan een vrachtwagen, gevonden door een oplettende chauffeur. Via een Franse chipregistratiesite ontdekten we dat hij Tips heet en een eigenaar heeft. Wat bleek? Twee weken eerder was hij op stap gegaan in een bos bij hem in de buurt, zo’n 700 kilometer verderop. Zijn baasje kon dan ook niet geloven dat hij was gevonden in Nederland.

Donatie

Nimra en Sanne, verzamelden voor maar liefst € 221 aan statiegeldflesjes en ­blikjes en doneerden de opbrengst aan Dierenopvangcentrum Spijkenisse.

Overlever

De egel is een beschermde diersoort binnen de Wet natuurbescherming. Toch werd onze dierenambulance onlangs naar een weggemaaid gemeenteplantsoen geroepen in Pernis. In het maaiafval liep moederegel met haar overleden jongen te slepen. Hartverscheurend. De dierenambulancerijders hebben het gebied uitgekamd en vonden naast moederegel deze dappere overlever, die ze overbrachten naar de egelopvang.

Scherpe ogen

In de branding van Hoek van Holland werd een zeeschildpad gespot. Met een 4x4 reddingwagen schoten onze dierenambulancerijders te hulp. Ze hadden vanwege het woeste water niet de hoop de schildpad nog aan te treffen, maar een van onze vrijwilligers ontwaarde het dier toch tussen de golven. De schildpad werd ingevangen en naar Diergaarde Blijdorp gebracht; de enige organisatie in ons land die schildpadden mag opvangen én uitzetten. De schildpad was onderkoeld en had een breuk in zijn schild. Treft u een zeeschildpad bij de Nederlandse kust? Neem contact op met Blijdorp of het landelijke meldnummer 144.

Verstrikkingsgevaar

Deze vastgeknoopte fuut werd onlangs bij onze Wildopvang binnengebracht. Omdat het arme dier vastzat aan de bodem van de sloot, was de vinder in het water gesprongen om hem te bevrijden. Blijft bijzonder als mensen zich zo bekommeren om wilde dieren in ons land. Het gaat inmiddels weer goed met de fuut. Zodra zijn wonden zijn geheeld, wordt hij gewassen en weer losgelaten. Op tijd voor het broedseizoen.

Hartverwarmende inzameling

We worden regelmatig verrast door mensen die iets komen brengen dat ze zelf niet meer gebruiken, omdat hun dier bijvoorbeeld andere voeding nodig heeft of een nieuwe mand krijgt. Zo ook Laura. Zij zamelt via haar bedrijf allerhande dierbenodigdheden in en brengt die naar onze opvang. Hoe geweldig is dat?

Spoedoperatie voor Visa

Visa, een kruising Amerikaanse Stafford van amper zestien weken oud, werd opgevangen in het asiel, nadat ze was weggehaald van een plek waar ze geen goede zorg kreeg. Ze was verzwakt en veel te mager. Op een bepaald moment kon ze alleen nog spugen en werd ze naar de dierenarts gebracht. Een spoedoperatie volgde, waarna ze mocht bijkomen in een van onze pleeggezinnen. De medische kosten voor Visa waren hoog, maar konden worden bekostigd dankzij 283 donaties die een prachtig bedrag van € 3647 opleverden. En het allermooiste nieuws? Visa werd in december geadopteerd door een lief gezin, waar ze haar leven nu écht kan beginnen.

‘Mijn hart gaat uit naar het asielwerk. Het idee dat dieren die geen thuis meer hebben hier liefdevol worden opgevangen, vind ik bijzonder.’

Meer weten over nalaten?

Wilt u van gedachten wisselen over uw nalatenschap of bent u benieuwd naar de mogelijkheden? Neem vrijblijvend contact op met een van onze relatiebeheerders. Zie pagina 38 voor meer informatie.

Carolien Nijkamp is communicatieadviseur en woont in de provincie Utrecht. Tot voor kort met haar geliefde boxer Oscar, die vorig jaar overleed. Hoewel Carolien met haar 49 jaar nog jong is, heeft ze haar nalatenschap goed geregeld. De Dierenbescherming benoemde ze tot erfgenaam. “Ik moet nog te veel huilen om mijn eigen hond om als vrijwilliger dieren in het asiel te gaan verzorgen. Dit is mijn manier om een bijdrage te leveren.”

“O

scar was nog een pup toen ik hem kreeg, uiteindelijk heb ik hem dertien jaar bij me mogen hebben. Hij was de liefste van de wereld, mijn maatje, en samen hebben we veel meegemaakt. Het mooiste aan dieren vind ik dat ze geen oordeel hebben. Hoe je je ook voelt, wat er ook gebeurt, ze blijven je altijd trouw. Oscar kwam in mijn leven toen ik nog getrouwd was. Na mijn scheiding vroeg ik me af of ik de zorg voor hem wel alleen kon dragen, want het was een pittige hond. Maar al snel merkte ik dat hij me juist structuur gaf. Dóór hem en vóór hem kwam ik ’s morgens uit bed. Oscar stond altijd op de eerste plek. Als mijn huidige partner niets met honden had gehad, was het nooit wat geworden tussen ons.”

GROTER AANPAKKEN “Omdat ik vier dagen per week werk, zocht ik dagopvang voor Oscar. Zo kwam ik terecht bij Dierenbeschermingscentrum Amersfoort. Ik zag met hoeveel zorg en bevlogenheid de medewerkers er voor de dieren zorgen. Dat raakte me. En ik realiseerde me; als ik niet letterlijk hulp kan bieden als vrijwilliger, dan wil ik op z’n minst een financiële bijdrage leveren. Ik was al jaren dona­

teur van de Dierenbescherming, maar ik voelde de behoefte om het groter aan te pakken. Toen kwam de vraag naar boven; aan wie of wat wil ik nalaten? Ik wilde dat graag aan een goed doel doen en wist eigenlijk meteen dat dat de Dierenbescherming moest worden.”

IETS WEZENLIJKS

“Misschien is het mijn zwartgallige kant om al op jonge leeftijd met mijn testament bezig te zijn (lacht) of het feit dat veel mensen er liever niet over nadenken, terwijl het iets heel wezenlijks is. Op een dag stopt het, als je dan niets op papier hebt staan, moet de familie beslissingen nemen, terwijl ze in een rouwproces zitten. Dat wilde ik niet. Ik vind het een geruststellende gedachte dat ik het voorwerk heb gedaan. En wat er uiteindelijk met mijn nalatenschap gebeurt? Ik heb geen specifiek thema in gedachten, maar mijn hart gaat uit naar dierennoodhulp zoals het asielwerk. Het idee dat dieren die geen thuis meer hebben hier liefdevol worden opgevangen, en er een nieuw plekje voor ze wordt gezocht, vind ik bijzonder. Ook de medewerkers en vrijwilligers doen hun werk met passie en warmte en dat is prachtig om te zien.”

Voor al uw vragen en opmerkingen kunt u onze klantenservice bereiken via 088 811 3000 van maandag tot en met vrijdag van 09.00 tot 17.00 uur.

facebook.com/deDierenbescherming

instagram.com/Dierenbescherming

Word vrijwilliger

Zonder de inzet van onze duizenden vrijwilligers zou de Dierenbescherming niet kunnen bestaan. Werken bij de Dierenbescherming is leuk, betekenisvol en leerzaam bovendien. Lijkt het u ook leuk om te werken met dieren? Wij zijn blij met iedereen die ons wil helpen. Zo zijn we regelmatig op zoek naar asielmedewerkers, scholenvoorlichters en dierenambulancerijders. U bekijkt alle vacatures bij u in de regio op dierenbescherming.nl onder het kopje ‘Vacatures’.

‘Als je vrijwilligerswerk doet sta je vanzelf in verbinding met anderen. Je geeft en investeert, maar krijgt er ook veel voor terug. Met een uurtje per week maak je al een verschil.’

Helma is vrijwilliger op de hondenafdeling van het asiel

X.com/Dierbescherming

linkedin.com/company/de­dierenbescherming

Nalaten aan de Dierenbescherming

Mensen die ervoor kiezen om de Dierenbescherming op te nemen in hun testament laten hun liefdevolle zorg voor dieren voortleven en dragen ook in de toekomst bij aan een verbetering van dierenwelzijn. Omdat wij volledig afhankelijk zijn van giften en donaties is elk bedrag, groot of klein, bijzonder waardevol. Wilt u meer weten over de mogelijkheden om na te laten aan de Dierenbescherming? Neem dan vrijblijvend contact op met ons Team Bijzondere Giften. Jana van Muijden, Agnes van Veen, Martijn Landman, Sonja de Boo­Koremans T 088 811 3066

E nalaten@dierenbescherming.nl I dierenbescherming.nl/nalaten Hebt u ons opgenomen in uw testament? Laat het ons weten; wij bedanken u graag.

Dierenleed melden?

Neem dan contact op met het landelijke meldnummer van de politie: 144

Website dierenbescherming.nl

Service & Informatie

Postbus 85980, 2508 CR Den Haag T 088 811 3000 dierenbescherming.nl/klantenservice

Raad van Toezicht

Karin Broekhuizen (voorzitter), Marije Eleveld, Franck Meijboom, Nicolien van den Biggelaar, Johan van Hoof, Ralph van Disseldorp

Directeur/Bestuurder

Ellen Bien

Ledenraad dierenbescherming.nl/ledenraad

Lidmaatschappen

• Vanaf € 36 per jaar

• Lidmaatschap Gezin: € 58 per jaar (bent u lid en wilt u dit omzetten naar een gezinslidmaatschap? Neem contact op met Service & Informatie) • Bedrijfslidmaatschap: € 100 per jaar Meer informatie op dierenbescherming.nl

De Dierenbescherming voert incasso’s einde maand uit. Rekeningnummer (IBAN): NL05INGB0003963156 Incassant ID Dierenbescherming: NL56ZZZ404073190000

De Dierenbescherming wordt gesteund door:

De Dierenbescherming voert het CBF­keurmerk van het Centraal Bureau Fondsenwerving. Dit houdt in dat de Dierenbescherming voldoet aan de strenge eisen op het gebied van financieel beheer, organisatie, bestuur en fondsenwerving.

COLOFON Coördinatie en eindredactie: Annelie Verhagen Teksten: Linda Bakker, Annelie Verhagen Correcties: Jan van de Staaij Vormgeving: Martin Raven Lithografie: Studio Boon Drukwerk: Senefelder Misset, Doetinchem Coverfoto: Dutch Maritime Productions/Joost van Uffelen Oplage: 110.000 DIER voor blinden en slechtzienden: DIER in braille bij CBB, Ermelo, T 0341 56 54 77

De Dierenbescherming noch de redactie draagt op enigerlei wijze verantwoordelijkheid voor de strekking en inhoud van geplaatste advertenties. Artikelen mogen met bronvermelding worden overgenomen na toestemming van de Dierenbescherming. Door lezers ingezonden fotomateriaal wordt automatisch eigendom van de Dierenbescherming.

LIEFDE ZONDER DIERENAMBULANCE

ZOU SJORS ER NIET MEER ZIJN

Steun ons ambulancewerk

Stelt u zich eens voor: ergens wordt een loslopend hondje aangereden. Hij heeft pijn en is heel angstig. Het is meteen duidelijk dat het arme dier hulp nodig heeft. Er moet zo snel mogelijk een dierenambulance komen. Maar wat nu als er geen dierenambulance kan uitrijden? Zonder de financiële steun van dierenliefhebbers zoals u, zou dat zomaar kunnen gebeuren. En hoe het dan zou aflopen met dieren als Sjors? Een ware nachtmerrie, toch?

Onmisbaar voor dieren in nood

Op dit moment zijn zes van onze dierenambulances dringend aan vervanging toe. Omdat we zo’n 77.500 ritten per jaar maken om dieren in nood te helpen, zijn nieuwe ambulances van groot belang. Dieren kunnen

niet zonder deze ambulances, dan zouden ze letterlijk aan hun noodlot worden overgelaten.

Zonder uw steun geen dierenambulances

Dieren in nood moeten altijd geholpen kunnen worden. Om ze naar de dierenarts te brengen, of naar een gespecialiseerde opvang waar ze de zorg krijgen die ze nodig hebben. Met ambulances die daar professioneel voor zijn ingericht. Zoals de elektrische ambulances die we moeten aanschaffen. Samen zorgen we ervoor dat we levensreddende hulp aan dieren kunnen blijven bieden. Wilt u weten hoe? Kijk op dierenbescherming.nl/ ambulance­2025 of scan eenvoudig de QR­code.

Voor een diervriendelijke samenleving.

Op naar een liefdevol thuis

Niet alle huisdieren treffen het met hun baasje. Toch kunnen we ze een beter leven geven. Want meespelen met de Postcode Loterij betekent ook goede doelen steunen. Zoals de Dierenbescherming . Elk jaar vangen zij zo’n 24.500 verwaarloosde of mishandelde dieren op. Om ze te verzorgen en een nieuw, liefdevol thuis te geven, kreeg de Dierenbescherming de afgelopen vijf jaar € 11,5 miljoen. Dankzij onze deelnemers in duizenden Nederlandse postcodes. Dat is de kracht van samen, dat is The Power of Postcodes