OPINIE IRIS KOLKMAN (35)
TESSIE HAVERBEKE (29)
dierenarts bij DAP A7 Noord in Drachten (Nl.), gepromoveerd op onderzoek naar binnenbekkenmetingen en natuurlijk afkalven bij Belgisch witblauwe runderen
uit IJzendijke (Nl.), gemengd agrarisch bedrijf met 140 dieren, 70 keizersnedes, 20 natuurlijk kalvende dieren, streven ligt op 80 procent natuurlijk kalven
Ze loopt eigenlijk vooruit op de discussie die nu in Nederland gevoerd wordt en denkt – is er zelfs zeker van – dat natuurlijk kalven tot de mogelijkheden behoort. ‘Vorige week nog is een kalf van zeventig kilo als vanzelf geboren. Als dat op een natuurlijke manier kan, dan ga je geen keizersnede uitvoeren. Twintig procent van onze koeien kalft natuurlijk af. We zijn nu al zo ver dat dochters van de natuurlijk kalvende koeien ook weer zelf natuurlijk kalven. We willen er graag meer van hebben.’ Het is voor Tessie een sport geworden sterk bevleesde Belgische witblauwen te fokken die vanzelf kalven. ‘De maatschappij vraagt erom.’
Extreme bevleesdheid En toch blijven de Vlaamse vleesveefokkers twijfelen. Of de fokkerij dan wel economisch blijft, bijvoorbeeld. ‘Economie betekent voor ons ook: fokken voor de prijskampen, fokken voor stieren. Keuringen zijn een uitstalraam voor onze fokkerij, dat is een vorm van pr. Wij willen die extreme bevleesdheid.’ Lutgarde Schotsmans beklemtoont haar visie en ziet geen mogelijkheden voor een teruggang in bespierdheid ten voordele van het natuurlijk kalven. ‘Die extreme bevleesdheid is bepalend voor ons inkomen. En in de professionele vleesveehouderij kunnen we het ons economisch gezien niet veroorloven om geen keizersnede meer uit te voeren.’
Ook Marijke Neven ziet het niet zitten om over te gaan op alleen natuurlijke geboorten. ‘Ik kan me niet voorstellen hoe het zonder de keizersnede moet. En hoe je dan moet verder fokken?’ Bij Tessie Haverbeke worden de natuurlijk kalvende bloedlijnen maximaal benut. ‘We hadden een natuurlijk kalvende veestapel en toen de Partij voor de Dieren in het Nederlandse parlement kwam, ben ik meteen in het project rondom Natuurlijk luxe gestapt.’ Dierenarts Iris Kolkman plaatst de discussie over de keizersnede nog even in het juiste daglicht. ‘De keizersnede op zich is geen issue in Nederland. Het gaat over het structureel toepassen van de keizersnede. De discussie gaat dus over de twee rassen in Nederland – het verbeterd roodbont en het Belgisch witblauw – die structureel de keizersnede toepassen.’ Tessie Haverbeke vult haar aan: ‘Zelf hebben we er als fokkers geen problemen mee om gebruik te maken van de keizersnede. Een koe of een kalf verliezen is erger dan een keizersnede toepassen. Het probleem zit bij de burger. Die denkt anders over het structureel toepassen van de keizersnede en daar moeten we ook als fokker rekening mee houden.’ Marijke Neven vult aan dat de Belgische consument daar nog niet van wakker ligt. ‘Vlaanderen en Nederland zijn erg verschillend. Niet alleen wat betreft de structuur van de vleesveehouderij, maar
ook in het vleesverbruik. Bij ons wordt in de winkel vooral witblauwvlees verkocht. Consumenten kopen nog vaak bij de beenhouwer om de hoek. Dat zijn essentiële verschillen. Maar doordat CRV in beide landen opereert, voelen we het debat hier ook opkomen.’
Belgisch witblauw: top verzorgd Iris Kolkman leidde als dierenarts aan de faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke een aantal onderzoeken rondom keizersneden en de gevolgen voor de koe. ‘Een hele tijd terug heb ik onderzoek gedaan naar de gevolgen van de keizersnede of natuurlijk kalven voor de koe. In België leeft dat nog niet echt en ik denk ook niet dat het snel zo ver zal komen.’ Ze gaat nog een stapje verder. ‘Eigenlijk is er geen dier beter verzorgd dan het Belgisch witblauw. Die ligt de hele dag in het stro of loopt een volledig seizoen op de weide. Ze moet eigenlijk maar één ding doen en dat is kalven. Maar dat is dan ook het enige stressmoment voor zo’n dier op een heel jaar, als dat al zo is. Ondanks al die positieve zaken wordt de dikbil in Nederland maar op één ding afgerekend: de keizersnede.’ De vleesveehoudsters beamen het alle drie. ‘Het ras is er de voorbije jaren zo op vooruitgegaan door het stieradvies en het uitbannen van de erfelijke gebreken’, zet Lutgarde Schotsmans haar betoog voor het ras nog kracht bij.
30
DB01-rondetafel.indd 30
10-03-14 10:53