Justyna Piekło
Wszyscy się uśmiechamy i śmiejemy, ale czy jesteśmy skłonni do tego, aby poświęcić tej czynności chwilę czasu na refleksję? Myślę, że warto - zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt tak ważnego statusu uśmiechu i śmiechu w dobie postmodernizmu.
Uśmiech i śmiech we Ś współczesnej kulturze
interpretowany przy zastosowaniu różnej pozycji ciała. Ważna jest też odległość wywołana za pomocą uśmiechu. W interpretacji dokonanej przez pryzmat kultury da się zauważyć, że uśmiech szeroki i głośny śmiech wywołują powstanie dużego dystansu – jest on widziany i słyszany z daleka, wręcz zwraca na siebie uwagę, natomiast uśmiech ,,nikły” lub cichy śmiech powodują odwrotne doznania.
Uśmiech można określić jako nośnik kulturowy, gdyż za
nim to kryją się konkretne komunikaty, które są w odpowiedni sposób interpretowane. Z racji tego, że uśmiech to czynność biologiczna wywołana przez różne stany wewnętrzne, jest on odbierany przez zmysł wzroku – mam tu na myśli mimikę oraz jako doznania słuchowe, kiedy mamy do czynienia ze śmiechem. Tutaj daje się zauważyć rozróżnienie między dwoma czynnościami – uśmiechem jako po prostu wyrazem twarzy, a śmiechem, któremu towarzyszy dźwięk. Jednak, najprawdopodobniej w spadku po świecie zwierząt, to recepcja słuchowa jest bardziej skuteczna; śmianie się, a dokładniej dźwięk mu towarzyszący jest zdecydowanie mniej ograniczony przez strukturę przestrzeni. Ponadto przy nadawaniu komunikatu w postaci śmiechu bądź uśmiechu istotny jest też układ ciała. Ten sam uśmiech będzie inaczej
10 CooltURalni
miech kojarzony był zawsze z gatunkiem ludzkim i przejawem człowieczeństwa, chociaż naukowcy z Wielkiej Brytanii rzekomo posiadają dowody na to, iż małpy człekokształtne także potrafią się śmiać, z czym mogę się jeszcze zgodzić, ale jednoznaczny jest fakt, że uśmiech,można przypisać tylko człowiekowi. Uśmiech ,to wytwór stricte kulturowy, jak to określił Stefan Symotiuk: ,,uśmiech jest protezą śmiechu”. Ale wszystko, co związane jest z mimiką twarzy i adresowane niesie za sobą element nieufności; interpretacja uśmiechu wiąże się z jego ekspresją. I tak słynny uśmiech Mona Lisy odbieramy jako tajemniczy, ale nie wzbudza on ufności, raczej przywołuje na myśl knucie, sztuczność. Dlatego też tzw. ,,uśmiech telewizyjny” u gwiazd filmowych, prezenterów programów telewizyjnych i celebrytów jest szeroki – można by powiedzieć – ,,od ucha do ucha”.
Należy
się chwilę zatrzymać i zastanowić nad psychologiczną i socjologiczną stroną uśmiechu. Na wielu ulotkach czy spotach reklamowych podejmowana jest tematyka pięknego uśmiechu, już nie tylko w kontekście savoir vivre. ,,Chcesz wyglądać młodziej? Po prostu się uśmiechnij. Najnowsze badania dowodzą, że osoby, które często się uśmiechają, są odbierane jako ładniejsze i pełne młodzieńczej werwy. (…)Wnioski? Oczywiste - uśmiechajmy się jak najczęściej!