De naamgeving van de negatieve ionen is het negatieve niet-metaalion + ide +ion
3.3.6 Eigenschappen ionbinding Het resultaat van een ionbinding leidt tot een stof die we een zout noemen. Bij een stof als natriumchloride, NaCl, kunnen we eigenlijk niet spreken van moleculen. In gastoestand ontstaat de molecule NaCl. In de vaste toestand bestaan ionverbindingen niet uit afzonderlijke moleculen. De ionen voegen zich dan in een ionrooster, waarbij in een regelmatig patroon, de ionen elkaar aantrekken en op hun plaats houden. Wanneer natrium met chloor reageert, ontstaat een vaste, witte stof, die bestaat uit natriumchloridekristallen. Op deze wijze wordt één natrium-ion door 6 chloor-ionen en één chloor-ion door 6 natriumionen op zijn plaats gehouden. Daar de elektrische kracht waarmee twee tegengesteld geladen ionen elkaar aantrekken vrij groot is, kan men zich voorstellen dat het moeilijk is de ionbinding in zo'n kristal te verbreken. Het kost veel energie. Dit geldt voor alle ionbindingen. Stoffen die uit ionen zijn opgebouwd hebben daardoor een hoog smeltpunt. Deze binding geldt als sterk en is gebaseerd op de elektrostatische aantrekkingskracht tussen twee tegengesteld geladen ionen. Oplosbaarheid van zouten in water: hoe stabiel een ionbinding ook is, de verbinding is relatief gemakkelijk in water op te lossen. Bij het oplossen omringen de watermoleculen de ionen van het zoutkristal. Dit proces noemt men in het vakjargon hydratatie. Daarbij gaan de aantrekkingskrachten tussen de positieve en negatieve ionen verloren en de afzonderlijke gehydrateerde ionen kunnen zich vrijelijk in de oplossing bewegen. Afzonderlijke ionen zijn voor het oog niet meer te zien. Hydratatiemantel: watermoleculen die het ion omhullen Hydratatie: vorming van een hydratatiemantel om een ion heen. Gehydrateerde ionen worden vaak ook met aq (aqua, latijn voor water) aangegeven, bv. Na+(aq).
3.4 Covalente binding Bij een atoombinding of covalente binding worden elektronen gemeenschappelijk gedeeld tussen elementen.
AGROCHEMIE
28
