De.GROEN
fine.art.collection
MAIDENTRIP 1&2
lotte manders
stefan bras
24.september - 6.november.2022
MAIDENTRIP 3&4
Yinzk
Arno Westerberg
14.november - 23.december.2022
De.GROEN
fine.art.collection
MAIDENTRIP 1&2
lotte manders
stefan bras
24.september - 6.november.2022
MAIDENTRIP 3&4
Yinzk
Arno Westerberg
14.november - 23.december.2022
Maidentrip; de eerste reis door een schip gemaakt
Vier jonge kunstenaars, dit jaar afgestudeerd tonen hun werk. Twee kunstenaars van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) en twee kunstenaars van ArtEZ University of the Arts uit Arnhem. Of deze tentoonstelling echt hun Maidentrip is, dat is nog maar de vraag. Alle vier hebben zij zich al met verve gepresenteerd in de groep shows, de finals op beide academies. De finals-exposities zijn een spannende lakmoesproef voor deze jonge kunstenaars. Worden zij gezien? Worden zij misschien wel opgepikt door een galerie? Of zijn er verzamelaars die al direct een werk van hen aankopen? Wanneer je ‘gezien’ en opgepikt wordt door een galerie of verzamelaar is dat prachtig. De waardering en complimenten die zij krijgen zijn natuurlijk een stimulans. Maar de keerzijde is dat er direct al een druk op hun schouders komt te liggen, voor hen
geen luwte en schaduw. Sommigen zijn misschien wel beter af wanneer zij niet ‘gezien’ worden. Zij kunnen zich rustig verder ontwikkelen en groeien in hun kunstenaarschap.
Toch geeft ook Collectie DE.GROEN deze vier kunstenaars de gelegenheid om voor het voetlicht te treden met hun werk. Vier solopresentaties. Twee in de eerste helft van de periode september tot en met december en twee in de tweede helft. Het is voor deze kunstenaars misschien wel de eerste keer dat zij zich solo kunnen presenteren in een van de achter ruimtes bij DE.GROEN. Vandaar de Maidentrip.
24 september – 6 november 2022
Lotte Manders (ArtEZ) en Stefan Bras (HKU) bijten de spits af.
De animaties en video’s van Manders zijn van een verbluffende eenvoud. In de stopmotion video’s Onze buiken kruipen over elkaar 1 en 2 speelt haar eigen lichaam de hoofdrol. Haar lichaam sleept zich als een slak door de verschillende ruimtes. Van slaapkamer naar bureau naar woonkamer. Over kussens, matras en wasgoed. Tussen kopjes door die op tafel staan enzovoort. Het zijn wonderlijke bewegende beelden die in hun intimiteit uiterst verrassend zijn en die de aandacht weten vast te houden.
De sculpturen van Stefan Bras blinken niet uit in obligate esthetische schoonheid. Hij werkt onder meer met materialen en objecten die direct uit onze consumptiemaatschappij komen. In eerste instantie lijkt een sculptuur van Bras op
een ongeordende aaneenschakeling van objecten en vormen. Readymades, gips, karton, piepschuim, alles wordt verwerkt in zijn sculpturen. Herkenbare readymades gaan over in amorfe gipsachtige structuren. Verwacht van hem geen mooie plaatjes en vormen. Zijn sculpturen vragen om aandacht. Pas dan laten zij zich zien.
14 november – 23 december 2022
In de tweede periode is het werk van Yinzk (ArtEZ) en Arno Westerberg (HKU) te zien. Yinzk werkt met muziek, performance en video. De presentatie van het werk van Yinzk tijdens de finals bij ArtEZ was in alle bescheidenheid indrukwekkend. Yinzk had een kleine ruimte ter beschikking. Sober ingericht met een beeldscherm, een goede geluidsinstallatie en een groot zitkussen. De presentatie van Yinzk draaide om een (muziek) album Mother Universe en een (daarbij behorende) film I Am A Portal, So Are You. Dit is ook de titel van het boek dat Yinzk in kleine oplage presenteerde tijdens de finals. Yinzk doet een pleidooi voor het herdefiniëren en herbeleven van liefde, vertrouwen, gemeenschap en zachtheid. Samenwerkingen met andere kunstenaars en ontwerpers zijn een belangrijk en inhoudelijk onderdeel van het werk van Yinzk.
Arno Westerberg (HKU) is een echte schilder. Tijdens de presentatie op de HKU vielen zijn schilderijen op door de eigenheid die het werk uitstraalt. Tegelijkertijd heeft het schilderkundige in zijn werk de uitstraling alsof de schilderijen al decennialang bestaan. Dit is geen diskwalificatie maar juist een compliment. Dat schilderkundige zit in de kwaststreken, de krijtachtige matheid die enkele van zijn doeken hebben maar ook in de composities. Soms neigt een doek sterk naar abstractie. Een ander schilderij is bijna een cartoon. Abstract of herkenbaar, de schilderijen van Westerberg blijven altijd in een soort ongrijpbaarheid hangen. Dat is de verdienste van de schilder. Op de vraag wat zijn ambitie is, antwoordt Westerberg in het Engels: “My goal is to paint for the rest of my life.” De directe eerlijkheid en argeloosheid van zijn antwoord is iets dat je terugziet in zijn schilderijen.
Naam: Lotte manders
Geboorteplaats: Veghel
Geboortejaar: 2000
Woon- en werkplaats: Arnhem Website: lottemanders.com
Kun je iets vertellen over het materiaal waar mee je werkt?
Ik maak films en animaties. Ik merk dat ik de structuren van mijn gedachten het beste kan vertalen met het medium film. Het interessante aan film vind ik dat het zeer dicht bij de realiteit kan komen, maar dat het nooit helemaal 100% echt is. Dit is voor mij een spel waar ik mee kan spelen en met animatietechnieken kan ik deze grenzen tussen ervaringen van echt en niet-echt nog nauwer onderzoeken. Animatie (en dan specifiek stop-motion) vormt een suggestie van een beweging die in de werkelijkheid nooit zou kunnen bestaan. Ik vind het bijzonder dat ik een wereld in film kan creëren, die in het echt nooit zou kunnen bestaan, maar die toch de illusie van leven geeft.
Waar kijk je graag naar?
Ik kijk graag naar niet-menselijke dieren. De kijk-relatie tussen mens en niet-mens is voor mij erg interessant. Dit komt doordat we nooit echt met elkaar kunnen communiceren, maar elkaar toch nauwlettend in de gaten kunnen houden.
Heb je een bepaald onderwerp in je werk en hoe ben je daartoe gekomen?
Mijn werk start vaak met onderwerpen rondom de vraagstelling: hoe zou het zijn om anders te zijn dan mijzelf? Hierbij probeer
ik mezelf in de schoenen te plaatsen van een niet-menselijk wezen. Ik denk dat deze onderwerpen me altijd al interesseerden, maar dat ik in de afgelopen jaren meer tools heb gekregen om deze fascinatie te onderzoeken en te communiceren. Een grote ontwikkeling hierin is wel dat ik steeds meer mijn eigen plek hierin ben gaan bevragen. Wat is de relatie van mijn lijf in verhouding tot die van een ander dier?
Heb je voorbeelden waar je naar kijkt (favoriete kunstenaars, muzikanten of iets dergelijks)?
Ik ben een enorme filmfanaat, dus de meeste inspiratie haal ik uit film. Ik ben fan van filmmakers als Maya Deren, Chantal Akerman en Cheryl Dunye. Deze filmmakers hebben allemaal sterk mijn kijk op film beïnvloed. Een kunstenaar waar ik erg naar opkijk is Ingela Ihrman. Ik vind het inspirerend op welke manieren ze een podium geeft aan niet-menselijke levensvormen die we in het dagelijks leven over het hoofd zouden kunnen zien.
Hoe begin je aan een werk en hoe verloopt het werkproces?
Mijn werk begint vaak vanuit een herinnering of een persoonlijke ontmoeting met een bepaald onderwerp. Hierna doe ik onderzoek en vanuit daar ontstaat er een idee. Dit idee verwerk ik in schetsen en ga ik uiteindelijk maken in een film.
Weet je van tevoren wat je maken wilt?
Zo niet, wat weet je wel van tevoren?
Ik heb van tevoren altijd al een vage visualisatie van wat mijn werk zal worden, maar deze visualisatie komt nooit overeen met hoe het uiteindelijk wordt. Er zijn altijd
dingen die in mijn hoofd beter werken dan in het echt, dus wanneer ik iets gefilmd heb zie ik pas of het echt overkomt. Ook zijn er altijd onderdelen van een project waarbij ik technische uitdagingen tegenkom. Eveneens vormt dit hoe mijn werk wordt.
Naam: Stefan Bras
Geboorteplaats: Bohemian Grove, Geboortejaar: 1998
Woon- en werkplaats: Langs De Lek
Website: stefanbras.com
Instagram: @stefanbras.pdf
Kun je iets vertellen over het materiaal waar mee je werkt?
Een belangrijk materiaal is metafysisch van aard. Ook wel contactmagie genoemd een vorm van magisch denken. Dit gegeven is een mechanisme, een relatie. Magisch denken wordt door velen gerelateerd aan religie of het paranormale. Het is een zeer uitdagende factor. Omdat dit mechanisme iets in werking weet te zetten dat de bestaande wereld opnieuw definieert.
POLYVERLEIDING, 2022 acrylhars, zilver spuitverf, poppenkastpoppen, staal, schuimrubber, PVC buis, casco boormachine, houten tafelpoot 77,5 x 61 x 70 cm
Zelf gebruik ik de term metafysisch als de onwaarneembare rol tussen het object (kunstwerk) en de waarnemer.
Wat gebeurt er in zo’n transactie? En wat kan daaruit ontstaan?
Mijn fysieke materialen zijn onder andere; readymades (gevonden objecten), touw, ijzerdraad, jutte, gips, acrylhars, karton, isolatieschuim, piepschuim, fotopapier, acrylverf/ olieverf, botten en zelfs mijn eigen haar. Het zijn allemaal ingrediënten om een werk tot stand te laten komen.
Waar kijk je graag naar?
Ik kijk naar veel verschillende kunstuitingen, het internet en sociale media bieden de mogelijkheid om andere vormen van kunst te verkennen buiten de algemene kennis. Anderzijds ligt daar ook een gevaar omdat het je als maker kan overspoelen, Daarom is het verstandig om er niet al te geforceerd in te duiken. Het zegt ook iets over deze tijd van de snelle informatie en korte aandachtspanne, echt genieten van een kunstwerk op het internet kan als een platte representatie ervaren worden. Ik kijk graag naar wat de mogelijke betekenissen van mijn dromen (of nachtmerries) kunnen zijn. Ik kijk ook graag naar films met monsters. Verder kijk ik graag naar cabaret omdat het op een andere manier speelt met ingrediënten, op het toneel ontstaan dan nieuwe interpretaties van de werkelijkheid die deels door de toeschouwer worden gevormd. Natuurverschijnselen als vulkaanuitbarstingen, mysterieuze diepzee ontdekkingen en de Mendenhall ijsgrotten zijn enkele voorbeelden waar ik graag naar kijk. Dit komt voort uit een samenloop van angst en verwondering.
en behapbaar wordt ervaren. Tijdens mijn opleiding is op een gegeven moment de term ‘apocalyptische kitsch’ ontstaan.
Misschien gaat mijn onderwerp wel over de gedaanteverwisseling van kitsch.
Heb je voorbeelden waar je naar kijkt (favoriete kunstenaars, muzikanten of iets dergelijks)?
Ik vind veel kunstenaars
bewonderingswaardig maar zal een selectie tonen waar ik regelmatig op terugkijk: Thomas Houseago, Gijs Assman, Thomas Hirschhorn, Louise Bourgeois, Justin Matherly, David Altmejd, Jonathan Meese, mijn vader, Maartje Korstanje, Max Ernst, Katy Heck, Urs Fischer. Emma Fineman, Lee Bul, Michaël Borremans, Roberto Matta, Maggie Hambling, Berend Strik, Raymond IK DROOM ALS EEN VIRUS, 2022, gips, acrylhars, acrylverf, hout, staal, schuimrubber, touw, jute, dierlijke botten, haar van de kunstenaar
57,5 x 45 x 35 cm
Heb je een bepaald onderwerp in je werk en hoe ben je daartoe gekomen?
Voor mij blijft het lastig om allesomvattende onderwerpen in mijn werk te hebben. Er gaat hierdoor betekenissen in het werk vastzitten, mijn werk vraagt om de verantwoordelijkheid van de toeschouwer om in relatie met het kunstwerk zelf betekenissen te laten ontstaan. Er zijn degelijk onderwerpen die mij weten te intrigeren en hebben een verwantschappen met; schoonheid en lelijkheid, schuld en onschuld, nepnieuws, massapsychose, culten, magisch denken, nostalgie, gedeelde fantasieën, wegwerpcultuur, dystopie en tranformatie. Het is voor mij niet zo interessant om de toeschouwer te plezieren met beelden die normaal als vertrouwd
Pettibon, Johan Tahon, Natasja Kensmill, Marcel Dzama, Paul McCarthy, Marianne Simnett, Katrien de Blauwer, Martha Colburn, Jeroen Eisinga, Stan Braghage, Arnulf Rainer, Sarah Lucas, en (mezelf).
Hoe begin je aan een werk en hoe verloopt het werkproces?
Als kunstenaar kan ik geïntrigeerd raken door objecten die verbannen lijken te zijn; objecten op straat, verlaten gebouwen, in de steek gelaten pretparken of zelfs de sfeer in een kringloopwinkel. De objecten die ik kies komen voort uit een ongrijpbaar gegeven, waar ik niet snel met woorden bij kom. Soms zie ik het zelf alsof de samenkomst van objecten op een beeldende manier iets willen aanwijzen. Dat ze herinneringen in zich dragen en pas echt spreken als de toeschouwer in verbinding met ze staan. Mijn werkproces begint met het in oog vallen van een beeltenis, waarmee ik vervolgens
mee aan de slag wil door ze te bewerken; breken, zagen, perforeren met een boor, samenvoegen met andere objecten of ze simpelweg te verstoppen onder een laag materiaal. Als ik het zo mag noemen is de methode ontstaan vanuit het bewerken van mijn jeugdfoto’s. Het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik de bewerkte foto’s als kunstvorm aan docenten liet zien. Er zat voor mij een enorme lading in de beelden waardoor ik geen afstand kon nemen en het als kunst te zien. Ik probeerde simpelweg de situaties in de foto’s te domineren. Ik kraste elementen weg vulde delen op met verf en viel als het ware de personen in het beeld aan. Toch kreeg ik na het tonen van deze foto’s complimenten van docenten over de kracht van deze “aangevallen” beelden. Het heeft heel lang geduurd voordat ik het zelf ook begon te zien. Dat het niet meer ging om wat er precies onder zat, maar om wat ik er mee deed. En hoe ik het beeld op mijn manier transformeerde naar iets wat buiten deze wereld staat. Later begon ik met het maken van sculpturen dezelfde handelingen toe te passen. Ik eigen iets
toe en reageer erop. Dit zou waarschijnlijk de kortste beschrijving kunnen zijn van wat ik doe. Een ander belangrijk aspect in mijn werk is de vertwijfeling. Het is ook een soort houding geworden dat ik dingen van straat meeneem als potentieel materiaal.
Tijdens het werkproces balanceer ik op deze vertwijfeling van het maken. Ik maak het mezelf soms niet makkelijk, de kunst is om een gezond vertrouwen te hebben dat het kunstwerk kan groeien of juist afgebroken moet worden om opnieuw geboren te worden.
Weet je van tevoren wat je maken wilt?
Zo niet, wat weet je wel van tevoren?
Voor deze vraag wil ik een quote gebruiken, ook al zijn quotes soms wat ongemakkelijk. Maar ik doe het toch.
“The only way to make sense out of change is to plunge into it, move with it, and join the dance.”
Alan WattsDeze quote van Alan Watts raakt ook andere gebieden aan van het leven als het gaat over keuzes maken, of de omgang met veranderende situaties. De quote past goed bij mijn manier van werken, omdat ik constant bewust of onbewust naar situaties zoek waarin ik op het randje van vertwijfeling zit. Het is net dat kleine beetje onzekerheid of frustratie die nodig is om tot creativiteit te komen. Ik bouw het werk op en blijf zo opereren tot het moment dat het niets meer nodig lijkt hebben. Verder denk ik dat elke kunstenaar naar een soort compositie zoekt, in de weer is met kleurgebruik en bewust is van de nodige structuren in het werk. Zo laat ik tijdens mijn solotentoonstelling bij Collectie
FRUBBAFRUBBA, 2022, gips, acrylverf, isolatiebuis, ijzeren nagels, fietsspatborden, 55 x 50 x 33 cm
DE.GROEN niet alleen afstudeerwerk zien, maar ook nieuw werk. De zilveren sculptuur in de ruimte kan doorgaan als een gewei of een boomwortel. Als je de blik op het kunstwerk laat afdwalen dan zie je ineens figuratieve elementen met drie gezichten van handpoppen. Het lijkt alsof ze zijn gekoppeld aan een apparaat. Vormen ze samen een wapen? Het kunstwerk ziet er zowel scherp als gesmolten uit.
Wat ik wel van tevoren weet is dat ik mezelf wellicht wil verassen met hoe het kunstwerk gaat worden, en dat ik open blijf staan voor nieuwe toevalligheden in het werk. Niets is geheel heilig in het werk, en ik verwacht niet van de toeschouwer de kunstwerken op die manier te ervaren.
Naam: Yinzk
Geboorteplaats: Hengelo
Geboortejaar: 1998
Woon- en werkplaats: Arnhem
Website: yinzk.com
Kun je iets vertellen over het materiaal waar mee je werkt?
Ik werk voornamelijk met muziek, performance en video als medium. Mijn doel voor het publiek is om gevoelens over te brengen, liever dan ze simpelweg te vertellen wat ik wil zeggen. Muziek, performance en video gaan hand in hand in de overdracht van een gecompliceerde boodschap, omdat alle drie de media ruimte geven voor veel nuance in een ogenschijnlijk compacte vorm. Samenwerking is ook erg belangrijk in mijn werk; het sluit aan bij het onderwerp en brengt elementen in mijn werk die ik alleen niet zou kunnen bewerkstelligen. Samenwerking komt voor in de performances, kleding, teksten, voice-over, en productie van het werk.
Waar kijk je graag naar?
Mooie dingen. Naar mijn idee is schoonheid een nagedachte voor veel hedendaagse kunstenaars, maar het kan zo veel bijdragen aan de ervaring van het publiek, en in mijn werk fungeert het ook als een soort schild voor de performers die zich kwetsbaar opstellen naar de lens. Echter, wat nou ‘mooi’ is en waarom dat zo is, wil ik graag verder onderzoeken om deze theorie daadwerkelijk te kunnen onderbouwen.
Heb je een bepaald onderwerp in je werk en hoe ben je daartoe gekomen?
Ik neig vaak naar grote onderwerpen, zoals liefde, en onderzoek ze dan door de lens van de mensen om mij heen. Mijn onderwerpen zijn vaak concepten rondom (ge)voelen(s), omdat dit een grote rol speelt in mijn leven en dat van anderen.
Heb je voorbeelden waar je naar kijkt (favoriete kunstenaars, muzikanten of iets dergelijks)?
Artiesten die albums maken die een overkoepelend concept onderzoeken, en vooral als ze samenwerken met anderen en ook visueel werken, zoals Moses Sumney, FKA Twigs, King Krule, Raven Artson, BEA1991…
Hoe begin je aan een werk en hoe verloopt het werkproces? Meestal begint het met het over-analyseren van een gevoel, en iets wat simpel lijkt wordt dan ingewikkelder, en naarmate het proces verloopt, probeer ik het dan weer simpeler te maken. Soms begint het met muziek. Vaak maak ik gedurende een periode verschillende tracks, en ontdek ik langzamerhand een patroon of een overkoepelende gedachte die ik dan kan consolideren. Ook na het afsluiten van een groot project komen er vaak veel vervolgvragen of realisaties. Zo blijft het balletje rollen.
Weet je van tevoren wat je maken wilt?
Zo niet, wat weet je wel van tevoren?
Ik weet van tevoren dat ik iets wil maken, maar vaak niet wat. Soms wil ik op een al behandeld onderwerp terugkomen of het uitbreiden, maar soms loop ik hiermee vast en dan haal ik al mijn restricties weg en ga ik domweg produceren, hopend dat het tot iets leidt.
I AM A PORTAL, SO ARE YOU, 2022, film installatie, 44’14’’, kussenontwerp door Alin Paul
I AM A PORTAL, SO ARE YOU titel graphic ontworpen door Michiel Terpelle / JizzTaco
by Zoë Zita, 2022, film still, starring Sarjon, camera Wija de Boer, fashion design by Marco Blazevic
Naam: Arno Westerberg
Geboorteplaats: Helsinki, Finland
Geboortejaar: 1998
Woon- en werkplaats: Amstelveen and Arnhem
Website: arnowesterberg.hotglue.me
Kun je iets vertellen over het materiaal waar mee je werkt?
I paint and draw with a wide range of materials. Sometimes adding information on the paintings by drawing. The works are figurative, but they are also always about the material. I use all these different materials to see how one can be seen as another, to live as much. That’s the reason I paint.
Waar kijk je graag naar?
I like to look. I like to I look at colour, light, form and ice hockey.
Heb je een bepaald onderwerp in je werk en hoe ben je daartoe gekomen?
The circus tents at night derive of a childhood dream. Instead of an artist in the first place I wanted to escape with the circus. Not to perform, but to rather hang around behind the scenes. When painting, I have to take distance and be very much of an adult. But in the creative process leading towards the images I’m more than happy to embrace the sensitive playful mind.
Heb je voorbeelden waar je naar kijkt (favoriete kunstenaars, muzikanten of iets dergelijks)?
Coming from both Dutch and Finnish backgrounds, in many ways I feel connected to north European painters like Edvard Munch, Hilma Af Klint and and Per Kirkeby. But even more so I feel close to Dutch painters, especially the historical painters who also worked as map drawers. They Picture the world as broad anddetailed as possible. That’s what I strive to do, to part take and create my surrounding rather than just witnessing it.
Hoe begin je aan een werk en hoe verloopt het werkproces?
In a cloakroom before a match there is a moment when the chatting has to stop and phones put on airplane mode. For me it’s a decision of it is time for a little silence and that now I get to do what I love. I think for long but when I go I trust the first marks. I mostly trust my default hand and rather think about how the mediums flow so the pigments can have the most of their glow. I always paint the same image in series of several primes. By painting away I try to set myself up for chance and the perfect mistake. From there on it’s about listening to the needs of the work.
Weet je van tevoren wat je maken wilt?
Zo niet, at weet je wel van tevoren?
I don’t know how to answer this question.
Deze publicatie verschijnt bij de
tentoonstelling MAIDENTRIP, georganiseerd door Collectie DE.GROEN van 24 september tot en met 23 december 2022.
Idee en samenstelling : Marjolein de Groen en Peter Jordaan
Tekst : Peter Jordaan / kunstenaars
Basis layout en typografie : Sinds 1416
Vormgeving : Oscar Lourens
Druk : Drukwerkdeal, Deventer
Collectie DE.GROEN bedankt de Gemeente
Arnhem, Provincie Gelderland, Mondriaan Fonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds voor hun financiële ondersteuning.
Arnhem, september 2022
Collectie DE.GROEN Weverstraat 40
6811 EM Arnhem www.collectiedegroen.nl