Monique Beuk is directeur van Koninklijke Beuk, het touringcarbedrijf met de roots in Noordwijk. Aan de Van Berckelweg geeft zij, samen met broer Eric, leiding aan de bedrijfstakken Touringcars, Travel & Autobedrijf. Wie is deze vrouw? Medeeigenaar van dit 106 jaar oude familiebedrijf met meer dan 150 medewerkers?
JONGETJES-MEISJE ‘Ik ben nooit een meisjes-meisje geweest, daar heb je de kern aardig te pakken’, vertelt Monique. Geboren op de Golfweg naast de Oranjegarage, speelde ze met haar broers Eric en Marc, en de buurjongetjes in het bedrijf. ‘Verstoppertje spelen in de werkplaats, de beste plekken waren de busbanden en de smeerput. Toen ik tien was verhuisden wij naar de Erasmusweg. Dat was wennen, we verruilden de garage voor duinvalleien, maar het ravotten ging door. Ik zat op de Christus Koningschool, de katholieke basisschool die nu de Noordwijkse School is. Wel echt meisjesachtig was ponyrijden en ballet. Wij hadden een eigen pony, Drumpie. Een eigenwijze shetlander, mijn grootste vriend. Vanaf mijn zesde zat ik op ballet bij Nancy Geerdes. Toen ik jongens interessanter vond dan ballet, gebruikte ik de balletlessen om de hort op te gaan. Totdat Nancy mijn moeder belde om te vragen of ik nog lid wilde blijven. Een gesprek aan de keukentafel volgde.’ PATATJE VAN ROOYEN Naar school ging Monique op de Willibrord mavo. ‘In die tijd wilde ik uit, liefst naar de Stoof in de Kerkstraat, of naar de Bob. Dat mocht natuurlijk nog niet, of moest echt heel vroeg thuis zijn. Dan kon je net een patatje eten bij Van Rooyen in de Hoofdstraat. Hangend in de bankjes voelde je je al heel groot. Na de mavo ging ik naar het Adelbert College in Wassenaar, daarna naar de InterCollege Hostess School in Den Haag. Dat leek me geweldig, ik zou hostess worden op de touringcar. De opleiding startte in september. Oktober werden 10 NEX
tekst: Judith Booij, beeld: Damon Pijlman
Op de top van een Noordwijks duin, vlak onder de watertoren, staat het huis van Monique Beuk, Albert Kooijman en hun tienjarige tweeling Bart en Bas. Een typerende plek, voor een vrouw die zo van Noordwijk houdt. Bijna een baken, zo op de duintop. Dit huis is Moniques rustpunt in roerige tijden. De verbouwing heeft ze zelf begeleid. ‘Ik had architect moeten worden. Ik sta graag aan de basis van een plan, rol het uit, maar laat het dan ook weer los.’