Tekst & foto’s: Ton Borrenbergs
Schade aan een oude sporthalvloer… en nu? Een vloer uit de jaren ’70 van de vorige eeuw ligt los. De vermoedelijke oorzaak: de kruipruimte onder de vloer heeft als gevolg van een lekkage vol met water gestaan. En een jaar na het herstel van deze maandenlange lekkage begon de schade... De vraag is nu wat er moet en kan gebeuren: als er gerepareerd of vernieuwd gaat worden – hoe dan…?
De situatie Het gaat om een tegelvloer zonder vloerverwarming, aangebracht op een cementaire dekvloer die weer rechtstreeks op de constructievloer is aangebracht. De tegels staan bol, er is barstvorming. Onder de holklinkende, dus losliggende, tegels bevindt heeft zich water verzameld, en dat is er langere tijd nadat de kelder vol heeft gestaan nog steeds. Tijdens de vochtmeting van de ondergrond door middel van de Carbide-methode slaat de meter maximaal uit.
Wat weten we? Duidelijk is dat vloervelden langdurig onder koud water hebben gestaan. Een verdampingschok kan gezorgd hebben voor dampdruk, met trek- of schuifspanningen en daaruit voortvloeiende plaatselijke scheurvorming in de vloeropbouw tot gevolg. Een trekmeting heeft niet kunnen plaatsvinden, aangezien (zie de foto van de mortel) de mortellaag gebroken is en los ligt van zijn constructieve ondergrond. Het langzaam verder voortzetten van de scheurbreedtes is vermoedelijk te verklaren door de blijvende aanwezigheid van vocht in de tegelopbouw en onderliggende welfsels, waarbij langdurige dampwerking voor drukspanningen in de betegeling zorgt die groter zijn dan de breek- en buigsterkte van de opbouwlagen.
Plus - het gebouw is aangelegd op draagkrachtige zandgronden. Door het wegstromen van de naar alle waarschijnlijkheid vele liters water zijn de grondlagen onder de funderingen op staal gaan inklinken. Dit heeft verzakkingen veroorzaakt in het midden van het gebouw, waar de beschadigde halvloer ligt. De halvloer ligt vast
55