op glad ijs
Andere vissers die in barre omstandigheden werken, zijn de krabvissers in de Beringzee. Het seizoen is niet lang, maar
wel intensief. Krabvissen is het gevaarlijkste beroep ter wereld. Door de extreme weersomstandigheden is het sterftecijfer onder de vissers erg hoog. Op deze schepen wordt gevist met fuiken. In de fuiken wordt aas gehangen en dan worden ze uitgezet. Na een aantal dagen worden de fuiken weer binnengehaald en leeggemaakt. De gevangen krab moet een minimale lengte hebben en wordt bewaard in zoutwatertanks in de ruimen van het schip om daarna aan de wal gelost te worden. Een krabvisser kan tot $100.000 per week verdienen, maar hier staan dan wel diensten van meer dan twintig uur tegenover in de meest barre omstandigheden: golven van meer dan tien meter hoog, temperaturen ver onder nul en slingerende fuiken van meer dan driehonderd kilogram. Een groot nadeel Een groot nadeel van het vissen in koude gebieden, zijn de ijsafzettingen op het schip. Hoe kouder en hoe
hoger de windsnelheden, hoe ernstiger deze afzettingen. Het gevaar van deze afzettingen is het gewicht en vooral het zwaartepunt van dit ijs. Doordat de afzettingen meestal op de opbouw van het schip gaan zitten, gaat het zwaartepunt van het schip omhoog en dit kan een bedreiging zijn voor de stabiliteit van het schip. Een ander nadeel is, dat het materieel bestand moet zijn tegen de grote belastingen van het ijs. De romp mag niet bezwijken onder een aanvaring met een ijsschots en alle metalen moeten ook in de kou taai genoeg blijven. Kortom, het vissen in ijs kan op verschillende manieren. Van heel eenvoudig een gat in het ijs boren tot het vissen met geavanceerde schepen. Elke manier brengt zijn eigen technologieën met zich mee. De omstandigheden zijn echter altijd zo bar, dat ze steeds gevaarlijk blijven.
wikipedia
De walvisvaart De walvisvaart is sinds jaren beperkt, de internationale walvisvaart commissie heeft in 1986 een tijdelijk jachtverbod uitgevaardigd om het uitsterven van de walvissen te voorkomen. Niet alle landen houden zich echter aan dit verbod, Noorwegen en IJsland erkennen het verbod niet en Japan jaagt onder het voorwendsel van onderzoek. Dit maakt de walvisjacht omstreden en er zijn diverse actiegroepen die er tegen protesteren. De Sea Sheperds varen elk jaar in het walvisjachtseizoen naar de Arctische wateren om de walvisvloot te zoeken en te hinderen, om zo de walvissen te beschermen. Dit jaar gebruikte zij hiervoor, naast de twee andere schepen, ook de Ady Gil. De Ady Gil is de voormalige Earthrace. Deze trimaran voer geheel op biobrandstof en verbeterde in 2008 het record voor rond de wereld varen met een powerboat. Dit snelle schip kon de walvisvloot eenvoudig inhalen en hen daarbij hinderen in hun werken door onder andere met boterzuur te schieten. Er voer één Nederlands bemanningslid mee op de Ady Gil, Laurens de Groot. Op 6 januari 2010 is het schip, na een aanvaring met een schip uit de Japanse walvisvloot, gezonken. Alle bemanningsleden konden worden gered.
animal.discovery.com
Nederland is in het bezit geweest van twee fabrieksschepen, de Willem Barendsz één en twee. Hiermee is van 1946 tot 1965 commercieel op walvis gejaagd vanuit Nederland. De Willem Barendsz één was een omgebouwde tanker en deed weer zodanig dienst nadat zij als fabrieksschip vervangen was door nummer twee. Zij vervoerde tijdens het jachtseizoen brandstof naar de schepen en de verwerkte vangst naar de vaste wal. Beide schepen zijn uiteindelijk verkocht aan Aziatische landen en daar gesloopt.
33