December 2010 web

Blocqschrift

jaargang 11 nummer 3 - december 2010

in dit nummer o.a.: Wat is de meest ideale koers?

Getijstromen op de Noordzee De laatste Bulle Talie Helemaal naar Edam Over dieselbloemen De tiende keer

COLOFON

WAT & WIE

BLOCQSCHRIFT is het verenigingsblad van W.S.V. DE BLOCQ VAN KUFFELER

DE COMMISSIES

REDACTIE Sonja van Meerlant Nel ten Camp Michel van Berkum Jos Werkhoven columns: Ted Jansen en Tom van Gool email: redactie@blocq.nl Blocqschrift verschijnt 3 maal per jaar WEBSITE: WWW.BLOCQ.NL websitebeheerder: Gert Kuik email: webmaster@blocq.nl

W.S.V. DE BLOCQ VAN KUFFELER Postbus 30061 1303 AB Almere HAVEN Oostvaardersdiep 20 1309 AA Almere Coördinaten I II 52°.25I.30,14II N, 5°.13 .39,49 O Havenmeester: 06 -27512497 BESTUUR Voorzitter: Peter Bergstein 0346 - 213886 email : voorzitter@blocq.nl Penningmeester: Bart van Roosmalen 030 - 6562691 email: penningmeester@blocq.nl Secretaris: Marjan Bijzet 0294 - 412259 email: secretaris@blocq.nl Leden: Frits Koehorst: commissies 1 t/m 6 0294 - 483233 Bert Jonker: commissies 7 t/m 13 035 - 5314381 LEDENADMINISTRATIE / WACHTLIJST Piet Hein Isselmann Hofland 146 3641 GJ Mijdrecht email: wachtlijst@blocq.nl ledenadministratie@blocq.nl FINANCIELE ADMINISTRATIE: Bart van Roosmalen Hendrik van Hoornelaan 15 3984 DL ODIJK ING bank Almere 067.85.98.177 t.n.v. BvK Email: administrateur@blocq.nl

2

1 EVENEMENTEN coördinator: Wim Holst 036 - 5214307 2 WEDSTRIJDZEILEN coördinator: Arie Harder 035 - 5411169 3 INTERNE COMMUNICATIE coördinator: Sonja van Meerlant email: r.v.meerlant@casema.nl 0297 - 283532 4 JEUGDZEILEN coördinator: N. de Wit Email: franic@tiscali.nl 5 BEHEER CLUBHUIS ‘DE BLOCQHUT’ coördinator: Rijk van Meerlant email: blocqhut@blocq.nl 0297 - 283532 6 ZELFWERKZAAMHEID coördinator: Rijk van Meerlant 06 - 30468858; 0297 - 283532 email: zelfwerkzaamheid@blocq.nl ONDERHOUD 7 EXPL. & BEHEER HAVEN coördinator: Theo Hendriks 035 - 6914156 email: havenmeester@blocq.nl 8 GEBOUWENBEHEER coördinator: Aad Bijzet 0294 - 412259 9 TERREINEN & GROEN coördinator: Karin Nelson 035 - 5313470 10 NATTE HAVEN (STEIGERS) coördinator: Lex van Bekkum 033 - 4790333 11 ELEKTRISCHE INSTALLATIE coördinator: Frans Scherpenisse 033 - 4948287 12 WATERINSTALLATIES coördinator: Roland van Loon 036 - 5223235 13 STORINGEN coördinator: Ton Nefkens

0172 - 408343 SHANTYKOOR muzikaal leider: Henk Boelaars 036 - 5401323

DIT NUMMER

REDACTIONEEL

4

Het is winter

Ontdekkingsreis aan de ander kant van de dijk

6

Algemene ledenvergadering kort verslag

8

Getijstromen op de Noordzee je gaat het pas zien als je het door hebt

12

Triple8 prestatietocht

13

Alarmerend uiteinde KNRM tip

14

Helemaal naar Edam met wedstrijdelement

15

Over dieselbloemen, noten en een lange leren jas

16

De tiende keer naar Ramsgate en Lowestoft

21

In memoriam Eric Hagoort

22

Wat is de meest ideale koers uit de navigatiehoek van Ted Jansen

23

Afscheid toiletgebouw zonder emoties

24 Bandenman en Lampenman registratie van storingen

Terwijl aan de andere kant van onze dijk ijsbrekers de konvooien van de binnenvaart door het bevroren IJsselmeer loodsen, ligt het overwinterende deel van de Blocqvloot stevig opgesloten in het ijs, voor de tweede keer dit jaar. De schepen hebben volledige rust. Geen deining die ze nog beroert.

De wisseling van de seizoenen brengt een natuurlijke cyclus in onze zeilerij. We hoeven een paar maanden niet, om tegen het vooraar weer verlangend uit te kijken naar de eerste vaart in het nieuwe jaar. Er zijn warmere gebieden waar je het gehele jaar door kunt zeilen, soms zelfs met een overheersende windrichting en windsterkte. Dat is hier wel anders. Wij hebben ons te onderwerpen aan de cyclus van de seizoenen, de voorspelbare onvoorspelbaarheid van ons weertype en aan het ritme van het getij buitengaats. Saai is het hier nooit. Altijd iets om over te praten. Maar nu even niet. Terwijl buiten de sneeuw valt, warmen we ons aan de kachel en met een glaasje binnen bereik bladeren we behaaglijk door het Blocqschrift. Er hoeft even niets. Rust. Bezinning.

Op een ding na. De Blocq ledenenqête invullen. Het beste begin van het nieuwe verenigingsjaar in 2011.

Alvast goede vaart in het nieuwe jaar!

De redactie.

26 Zelfwerkzaamheid veel plezier met elkaar

Reageren?

Mail ons: redactie@blocq.nl

28 What’s in a name een vreemde vogel?

30

Ledenenquête invullen maar.....

31

Bulle Talie de laatste......

Foto voorkant: Jan Moro, de Johanna op de Noordzee; zie artikel ‘de tiende keer’.

3

VERENIGING

Ontdekkingsreis aan de Als de Blocq mijn bestemming is ga ik als het even kan over de Oostvaardersdijk. Wanneer ik dan door mijn zijruit over het Markermeer kijk geeft mij dat een goed gevoel. Dit kan ik bepaald niet zeggen als ik mij via Almere naar de Blocq begeef: dertien in een dozijn nieuwbouw zonder enige samenhang . Toen ik dan ook de BvK uitnodiging kreeg voor een rondvaart door Almere was ik verbaasd dat zoiets bestond. Dit moest ik zien!

Zondagmiddag 31 oktober wandelden we vanuit de Blocqhut naar de binnenzijde van de Zuidersluis waar we inscheepten op de Stad Almere.

Naast de schipper was er een heuse gids aan boord. Meer dan 30 jarig woont hij al in Almere, behoorde bij de pioniers en stond in de startblokken om ons op de schoonheid van die plaats te wijzen. Vooralsnog voeren wij door een kanaal naar een houten loopbrug. Wij konden er onderdoor maar het is mogelijk om ook met staande mast deze horde te nemen. Een weidse watervlakte lag er voor ons hetgeen mij aan het nut van inpolderen deed twijfelen, maar de gids verzekerde mij dat al dit water een doel had. Het is mogelijk hier met een flink jacht te zeilen en op het anker of aan een veldje te overnachten. Volgens Cees Mols ideaal wanneer het hard waait en u met de kleinkinderen op stap bent.

Een goed en ook fraai restaurant is er, waar afmeren en overnachten aan het terras door een aantal leden van onze vereniging reeds getest is!

De Noorderplassen kennen hier zelfs wat mooie optrekjes aan het water maar verderop was er weer die eenvormige hoogbouw zoals we die ook in IJburg en aan het IJ in Amsterdam- Noord zien. De gids wist deze bouwwijze echter wel te waarderen. Omdat mijn mond nu

4

gevuld was met zoete spijzen (het was tenslotte een High-Tea rondvaart) ben ik hierover niet in discussie gegaan.

Grootstedelijke uitstraling De tocht ging via de sluizen in de Hoge Wetering door naar Almere-Stad .

Dries van Agt heeft hier nog sleutels uitgereikt aan de eerste bewoners van deze wijk die zoals de naam reeds verklapt een Grootstedelijke Bouw moe(s)t krijgen. Dit lukte slechts moeizaam omdat de nieuwe bewoners de voorkeur gaven aan een huis met een tuin. Een leuk stukje was het vanaf het BeatrixPark door de Olstgracht , waar de appartementen in de vorm van grachtenpanden met een heuse trap ontworpen waren. Beetje smalle gracht helaas. Vanaf het Weerwater keken we inderdaad op indrukwekkende hoogbouw waarbij met veel vormen en materialen geëxperimenteerd is. De bioscoop, het grote ziekenhuis, het stadshart met bekende winkels en het nieuwe theater, vele buitenlandse architecten en onze Rem Koolhaas moeten hier aan het Weerwater een bouwkundig hoogstandje creëren. In deze buurt staat ook het “Kasteel van Almere” door financiële problemen niet afgemaakt, maar kijkt u eens op www.chateaujemeppe.eu Die Belgen is het wel gelukt! Zelf vond ik hier “De fantasie” wel grappig, een experimen-

andere kant van de dijk tenwijk bedoeld voor slechts 5 jaar, maar nog steeds bestaand en waar nu forse prijzen voor betaald worden.

Ook onze BVK vergader locatie “Haddock” ligt aan dit Weerwater, de naam is een grapje: van water naar land en door zand winning weer water.

Jammer is dan weer dat hier midden over het water een hoogspanningsleiding moet lopen, maar ook hier zal wel een geniale geest bezig geweest zijn. Normaal gaat de tocht dan via de Leeghwaterplas terug naar de Hoge Vaart, dit was nu even niet mogelijk, maar het gaf ons tijd voor een stop bij het oudste gebouw van Almere “Gatewaydiner” aan het Beatrixpark.

Een echte Amerikaanse Hamburgertent met een fifties interieur. De Harley Davidsonclub onbrak zelfs niet.

De gids wist ons met zijn vele weetjes en grapjes te onderhouden; en als je dezelfde weg in de tegengestelde richting aflegt vallen je weer andere zaken op, het vele groen langs de route, de inmiddels dertig jaar oude huizen die alweer een facelift hadden ondergaan en de luisterrijke namen van de straten onderweg zoals het Den Uylpad . Uiteindelijk kwamen we weer op de Noorderplassen waar zich ook nog een tweede fantasiewijk met de mooie naam “De Realiteit” bevindt, dit naast hedendaagse zaken als alternatieve energiewinning op het zonnepaneeleiland. Dat er veel ruimte is in Almere blijkt wel uit de diversiteit van wonen die hier mogelijk is gemaakt en uit de talloze initiatieven

Cor Veerhuis, D30

die er ook nu nog op bouwgebied plaatsvinden. Kijkt u b.v. maar eens op www.ikbouwbetaalbaar.nl Ik geloof niet dat ik hier nu meteen een huis ga kopen, maar deze zomer zal ik

na tien jaar BvK de fiets meenemen voor een eerste rondje Almere.

Met dank aan het Almere Veertje en de organisatie!

5

Algemene Leden Vergadering

VERENIGING Op 20 november 2010 hielden 81 leden de jaarlijkse Algemene Leden Vergadering in Haddock Watersport-Almere. Een kort verslag. De notulen worden op www.blocq.nl geplaatst

Onze voorzitter Peter Bergstein opent om 10.00 uur de 24e vergadering met 81 aanwezige stemgerechtigden.

Bijzonder welkom is er voor Chris de Blocq van Kuffeler.

De voorzitter refereert aan het zeer geslaagde 10 jarig jubileum. Trieste mededeling: dit jaar zijn 2 leden overleden: op 24 maart oud-lid Nico Hagen en 27 september Eric Hagoort.

1.Mededelingen/ingekomen stukken: - Riolering: persleiding is aangelegd, door financiële crisis gemeente Almere starten de verdere werkzaamheden pas op15 maart 2011.

- Er zijn twee vacatures in het bestuur: a. voor de penningmeester Bart van Roosmalen wordt een opvolger gezocht. Bert is 12 jaar de penningmeester, tijdsbeslag op jaarbasis 200 uur. De opvolger zal gedurende een jaar samen met Bart de financiën beheren. Het bestuur doet een dringend beroep op de leden. De administratie door een bureau laten verrichten is een kostbare zaak. b. voor de secretaris Marjan Bijzet, met ingang van volgend jaar. Marjan vervult 6 jaar de functie.Zij vindt dat roulatie en fris bloed nodig zijn in vereniging.

- Steigerdelen: de vervanging van de verouderde delen is dringend noodzakelijk. De keuze valt op steigerroosters.

Kosten € 30.000, - met zelfwerkzaamheid. Een grote groep vrijwilligers wordt gezocht. Je kunt je aanmelden bij coördinator natte haven: Lex van Bekkum.

- De vraag van het bestuur: kunnen er motorboten in de haven. Het standpunt is: bestaande leden mogen hun zeilboot verwisselen voor een motorboot. Nieuwe leden moeten minstens 3 jaar een zeilboot hebben, dan pas is de overstap naar een motorboot mogelijk. Aan afmetingen van motorboten zullen eisen gesteld worden. Het bestuur onderzoekt dit.

- Ledenenquête: er komt een enquête met als doel: de vereniging dient beeld te krijgen wat de leden verwachten van de BvK. De enquête zal rond de kerst digitaal aangeleverd worden. Resultaten worden inzichtelijk aan de leden gepresenteerd.

2.Vaststellen notulen: -Schepen meten: meten met redelijkheid. Bestuur heeft mandaat om dit te beoordelen; er is een marge van enige centimeters.

- Mastenkraan: niet haalbaar. Vraag naar noodzaak mastenkraan wordt meegenomen in de enquête.

De notulen worden goedgekeurd met grote dank aan notulist Peter van Valen.

3.Jaarverslag: enige commissies leveren hun stukken nog aan.

6

Voozitter Peter Bergstein en bestuurslid Frits Koehorst

Opmerkingen - Zelfwerkzaamheid: Rijk van Meerlant en Piet Hein Isselmann nodigen leden uit.

- Er is een dringend verzoek aan coördinatoren om commissies op juistheid van commissieleden te controleren en dit door te geven aan het bestuur. Dit is nodig in verband met de oproep aan leden voor zelfwerkzaamheid.

- Het plaatsen van 1 container in plaats van 2 vindt pas plaats met ingang van 1 december, in verband met zelfwerkzaamheid in november.

Het jaarverslag wordt goedgekeurd met dank aan Marjan Bijzet.

4.Jaaropstelling: - Het was een rustig jaar voor wat betreft het onderhoud aan de haven.

- Er is veel liquiditeit, met de vraag van terugbetalingen wachten we de resultaten van de enquête af - Er is een daling van baten door de lage rente.

- Het liggeld per m² wordt verhoogd naar € 12,50, gebaseerd op uitgaven + afschrijving. Nieuwe leden betalen € 134, - per m² . De contributie bedraagt € 183, -.

- Er is geen financiering meer mogelijk voor nieuwe leden, nog wel voor leden op de wachtlijst.

- Het passantentarief is vastgesteld op € 1, - per m.

8. Wijziging Havenreglement art.13: - Kleine bootjes: het probleem gaat over het ontbreken van faciliteiten voor de grotere kleine bootjes op trailer.

Frans ten Brink stelt voor deze achter het kleine bootjesrek te plaatsen. Na de enquête wordt dit geëvalueerd. Echte kleine bootjes liggen op het rek, grotere kleine bootjes liggen langszij in de haven en betalen liggeld.

- Meten van schepen: het doel is een veilige haven! Je bent pas lid als je schip gemeten is. Het probleem betreft leden met een nieuwe boot in een te kleine box. Dan is de toewijzing voorlopig. Bij nieuwe leden met te grote boot: geld terug.

- Probleem wachtlijst: bij weigering van een aangeboden box via de interne wachtlijst vervalt de plaats op de wachtlijst. Voor de haven is een lange wachtlijst.

Er is geconstateerd dat de boxmaten op de B-steiger niet kloppen, coördinator exploitatie & beheer haven gaat dit controleren.

-Onbeheerd achterlaten van spullen: het bestuur heeft het recht deze te verwijderen. Eerst wordt een waarschuwing gegeven, bij geen reactie volgt verwijdering .

9. Presentatie commissies: - Exploitatie & beheer haven: het bestuur bedankt de coördinator Theo Hendriks voor zijn vele werk. Frans ten Brink volgt Theo op en demonstreert het nieuwe registratiesysteem voor passanten, vrije boxen en storingsmeldingen via de 'Blocqnote' op de website.

Afwezigheid dus melden via de Blocqsite. Blocqnote registreert dit in systeem.

- Jeugdzeilen: woordvoerder Henk v.d. Boom meldt dat 2x per jaar evenement plaatsvindt. Er is een goede opkomst, we gaan op deze voet door.

- Wedstrijdzeilen: woordvoerder Ron Meijer houdt een pleidooi voor meer deelname. 23 schepen deden dit jaar mee.

Einduitslag: 1e prijs Guus Jansen – schip Fifty-fifty 2e Berry Ruisendaal – Why Not 3e Ton Nefkens - Manatee Meedoen is belangrijker dan winnen!

-Evenementencommissie: wegens ziekte van Wim Holst voert Leny Mols het woord. Dit jaar was er geen vrouwenzeilen wegens gebrek aan deelneemsters. De zoet+zout watertocht waren samengevoegd, de motorendag werd goed bezocht. Het lustrumfeest is zeer goed bezocht, ondanks het slechte weer en het was een groot succes. De tent bood uitkomst. Leuke najaarstocht en Triple8. Het programma 2011 komt in Blocqschrift. De

Nieuwjaarsreceptie valt op zondag 16 januari 2011.

Henk Boelaars neemt afscheid van de commissie. Voor Hans Focke, organisator van de zoutwatertocht, wordt een opvolger gezocht.

Het bestuur bedankt uitvoerig de evenementencommissie voor het geweldige lustrum.

Ati Floor organiseert de Triple8 - altijd 2e weekend in september. Er kan zowel solo als niet-solo gevaren worden.

Zij roept leden op tot deelname, het is een leuk evenement.

-Beheer Clubhuis: Rijk van Meerlant meldt dat er 3 Blocqborrels in winterperiode komen.

- Zelfwerkzaamheid: haven “winterklaarmaken” op 6 november: er waren 20 uitgenodigde leden, 46 aanwezigen!

Zeer gezellig en prima verlopen.

-Interne Communicatie: Sonja van Meerlant meldt uitbreiding commissie met Richard v.d. Heyst: medewerker Blocqsite en Tom van Gool: columnist. Aan de update van de site wordt hard gewerkt. Zij doet een oproep aan alle coördinatoren om site op juistheid en recente gegevens te controleren. Wijzigingen melden aan Gert & Natascha. Het 3e Blocqschrift verschijnt hopelijk december 2010. De vraag naar bijdragen van leden blijft bestaan.

10. Het Bestuur wil vrijwilligers, die zich sterk onderscheiden hebben, met een gezellige bijeenkomst fêteren.

Dit wordt nader uitgewerkt.

11.Rondvraag: Paul ten Brink: de bestuursnotulen ontbreken op de site.

Marjan Bijzet erkent dit, oorzaak tijdnood, komt alsnog in orde.

Paul v.d. Zijl: een beveiligingssysteem voor je schip is voor € 250,- per jaar realiseerbaar. Informatie hier over bij Paul.

Wim de Graaff: vraagt actie van het bestuur bij sterk verwaarloosde schepen in de haven. Het bestuur neemt contact op met eigenaren.

Rob de Groot: speeltoestellen op de Blocq? Rob zal zich na de enquête hierin verdiepen.

12. De voorzitter beëindigt de vergadering om 13.30 uur.

Daarna volgen lunch en lezing van Ted Jansen over het varen op getijde.

7

VAARTECHNIEK Bij de oversteek van IJmuiden naar Lowestoft, Oost Engeland, een route pal west, hoef je nauwelijks rekening te houden met het getij. Het stroomt grofweg 6 uur naar het zuiden en 6 uur naar het noorden. In de 24 uur die voor de oversteek staan wordt je evenveel naar het noorden als naar het zuiden weggezet. Gewoon pal west varen is de regel. Je denkt dan: het tijdstip van hoog water IJmuiden zal ook wel het tijdstip van hoogwater Lowestoft zijn. Maar dat is helemaal niet zo. Het is een ingewikkeld verhaal, dat door 2 leden van de Philips Zeilvereniging uit de doeken wordt gedaan. Je gaat het pas zien als je het doorhebt!

8

Getijstromen op de Noordzee Arend-Jan Klinkhamer en Louis Richard

Zonsopgang op de Noordzee tussen IJmuiden en Lowestoft foto: Michel van Berkum

Reeds enkele jaren fascineert ons het stromingspatroon op het zuidelijk deel van de Noordzee.

We konden er eigenlijk geen touw aan vastknopen. Wij willen proberen met behulp van verplaatsende lijnen van hoog water hier een verklaring voor te vinden.

In de inleiding van de stroomatlas Noordzee (de HP19) wordt gesproken over amfidromische punten. Een amfidromie (Grieks: rondgaand) is een knoop- of draaipunt in getijdelijnen. Er zijn drie van deze punten in de Noordzee, zie de rode stippen in figuur 1 op de volgende pagina. Om deze punten draaien de getijgolven tegen de klok in zodat, als de hoogwaterlijn (de top van de getijgolf) zich aan de ene zijde van dat amfidrome punt bevindt, de laagwaterlijn aan de andere zijde is. Dit patroon herhaalt zich elke twaalf uur en vijfentwintig minuten.

Figuur 2 (volgende pagina) uit de Stroomatlas Noordzee is HW Hoek van Holland. Het is dan laagwater net ten noorden van Great Yarmouth aan de Oostkust van Engeland. De stroom loopt dan over de gehele breedte van de zuidelijke Noordzee naar het noorden, maar het is gelijktijdig hoog water in Hoek van Holland. Hoe is dit te verklaren?

We moeten teruggaan naar de wijze waarop eb en vloed ontstaan. Zon en maan veroorzaken tweemaal daags een getijgolf die alleen op het zuidelijk halfrond rondom Antarctica met zon en maan kan meedraaien.

De getijden op alle oceanen worden veroorzaakt door deze getijgolf rond Antarctica. Waar deze hoogwatergolf langs de Zuidelijke opening van de Atlantische Oceaan loopt, gaat er vanuit deze verhoging een hoogwatergolf de Atlantische oceaan in lopen. Deze getijgolf reist richting West-Europa. Bij Engeland buigt zij naar het oosten af het Kanaal in en loopt verder naar het noorden om Schotland heen. Daar wekt deze golf op haar beurt een golf op in de Noordzee.

Het kost vanzelfsprekend meer tijd voor dezelfde getijgolf om in de Noordzee te komen; de getijgolf die bij Brest 29 uur "oud" is (sedert het vertrek bij Kaapstad) is na het rondje Schotland bij IJmuiden inmiddels 52 uur oud.

De lijnen die in figuur 1 loodrecht staan op de kust van Engeland geven de plaatsen aan van de top van de hoogwatergolf in uren vanaf de start bovenaan bij Schotland. We zien dat deze golf langs de kust loopt, de zuidelijke Noordzee in draait, bij Dover tegen de klok in draait en dan langs de Belgisch-Nederlandse kust naar de Duitse bocht gaat. We zien tussen Lowestoft en Hoek van Holland ruim zes uur verschil, dus op HW Hoek van Holland is het ten noorden van

9

VAARTECHNIEK

LW

HW

figuur 2 Hoogwater Hoek van Holland en laag water Great Yarmouth verhoging, de getijgolf, aan de ingang van de grootste bak (de aanjager) veroorzaakt ook een verhoging aan de ingang van de kleine bak, ons zuidelijk deel van de Noordzee.

Wat gebeurt er in zo'n bak water?

Vereenvoudigen we dit stuk Noordzee nu tot een rechthoekige bak met water (figuur 4), dan zien we dat er door een kleine verhoging aan de opening van de bak een staande golf kan ontstaan met ergens halverwege de bak een lijn waar de hoogte niet verandert, maar waar het wel stroomt.

U kunt dit in een sigarendoosje zelf opwekken door deze met de juiste snelheid heen en weer te bewegen. Wat we in het sigarendoosje niet merken is de invloed van de draaiende aarde, de Corioliskracht. Deze kracht werkt op alles wat op aarde beweegt, op het noordelijk halfrond naar rechts als we met de beweging meekijken. (De wet van Buys Ballot is

figuur 1 De 3 amphidromische punten in de Zuidelijke Noordzee Lowestoft laag water. Als we de Noordzee nog eens goed bekijken op figuur 3 zien we dat we als het ware te maken hebben met twee rechthoekige waterbakken waarvan de grootste aan de bovenzijde tussen Schotland en Noorwegen open is. De kleinste bak is ook aan de bovenzijde open tussen onze Waddeneilanden en Norfolk in Oost Engeland.

Deze bakken hebben we in de figuur ingetekend. Een

A

C

B

D

figuur 4 Staande getijgolven in een baai a, b, c en d zijn vier opeenvolgende momentenvan een getijdeperiode. Onder: bovenaanzicht a en c.

A figuur 3 De twee waterbakken

10

C

EBSTROOM

VLOEDSTROOM

LW

HW

HW

LW

HW dwarsdoorsnede

dwarsdoorsnede

figuur 5 Ontstaan van een amfidromie.

LW een uiting van deze Corioliskracht). Het resultaat daarvan zien we in figuur 5.

Bij het instromen trekt het water naar rechts, daar ontstaat dus HW. Aan de linkerkant ontstaat laag water, want daar wordt het water weggetrokken. Bij het uitstromen geschiedt hetzelfde, alleen het effect is nu dat het HW aan de linkerkant van de bak optreedt. Met de stroom meekijkend is het HW nog steeds rechts!

In figuur 5 ziet u in de meest rechts geplaatste tekening (getijlijnen) dat de top van de hoogwatergolf langs de buitenkant van de waterbak rondloopt. In het midden is een punt waar de hoogte nauwelijks verandert, dat wordt het amfidrome punt genoemd.

Essentieel is dat u ziet dat de stroom over de volle breedte van de bak dezelfde kant op stroomt terwijl het aan de ene kant hoog water is en aan de andere zijde laagwater. De begrippen eb- en vloedstroom hebben hier geen betekenis: er is geen relatie met hoog en laag water behalve aan het einde van de bak.

Bekijken we nu de parallel van de sigarendoos met figuur 6 dan is opeens duidelijk hoe het komt dat het bij een zuidgaande stroom aan de Engelse oostkust hoogwater is en aan de Nederlandse kust laagwater. De kentering van de stroom is ongeveer op HW Dover. Voor Dover en Calais is de Noordzeestroming dus wel eb- en vloedstroom! Vanuit dit verhaal met de waterbakken is nu ook inzichtelijk dat als het ergens aan de Nederlandse kust hoog water is, de zuidelijke Noordzee met een naar het noorden gaande stroom leegloopt.

Uiteraard geeft bovenstaand verhaal een overzichtsbeeld van de getijbewegingen en zal men voor een gedegen routeplanning niet buiten bijvoorbeeld de HP19 kunnen.

Maar om een snel beeld te vormen (bijvoorbeeld op een palaver) komt men met deze informatie en slechts de kennis van het HW te Hoek van Holland en Dover al een heel eind.

De praktijk Hoe werkt het nu in de praktijk? U hoeft maar enkele feiten te onthouden. HW Dover is ongeveer 2,5 uur voor HW HvH. De getijdelijn van hoogwater beweegt zich vanaf HW Dover langs de Belgisch-Nederlandse kust naar het noorden en de Noordzee loopt over de ganse breedte leeg. Pas ongeveer 4 tot 5 uur na HW Hoek van Holland is de getijdelijn hoogwater bij Den Helder aangeland en volgt de kentering.

Hierna komt de volgende hoogwaterlijn bij de Engelse Oostkust aan (het is immers ruim zes uur later) en gaat het tij naar het zuiden lopen met laag water ergens aan de

Nederlandse kust. Hierbij spoelt de zuidelijke Noordzee weer vol, wat eindigt op HW Dover.

Stel U bevindt zich in Den Helder en u wilt mee met de stroom naar het zuiden, wanneer vertrekt u dan, met hoog of laagwater? Het beste tijdstip om vanuit Den Helder te vertrekken is dus als de Noordzee volloopt met de zuidelijke stroom en dat is vanaf ongeveer vijf uur na HW Hoek van Holland.

Stel: u heeft uw boot in Tholen liggen en u wilt van de Bergschediepsluis met de stroom mee de Oosterschelde afvaren om vervolgens buiten de Oosterscheldedam de stroom mee te krijgen richting Blankenberge. Kan dat? Als we een uur na hoogwater Hoek van Holland vertrekken vanaf de Bergschediepsluis (Tholen) begint het tij op de Oosterschelde naar buiten te lopen; de leeglopende Noordzee trekt de Oosterschelde mee leeg. We varen er ongeveer vier uur over tot aan de Roompot. Een uur schutten en we zijn buitengaats. Dat is dan 6 uur na HW Hoek van Holland. We weten inmiddels dat de zuidelijke Noordzee dan weer vol begint te lopen met een hoogwatergetijdelijn aan de Engelse kust. Aan onze kust varen we dan ook met een zuidgaande stroom naar Blankenberge.

Een hulp kan bijgaand tabelletje zijn met de HW standen van de enkele kustplaatsen t.o.v. Dover.

Hoogwaterstand tov HW Dover Calais +0050 Duinkerken +0050 Nieuwpoort +0105 Oostende +0120 Vlissingen +0215 Roompot buiten +0230 Bergsche Diepsluis +0345 Hoek van Holland +0250 Scheveningen +0320 IJmuiden +0400 Den Helder +0820 Harlingen +1040

11

ZEILPRESTATIETOCHT

TRIPLE8 Ati Floor

De Triple8 zit er weer op. Ik ben er wel een aantal maanden intensief mee bezig geweest.

De Triple8 is een vervanging van de vroegere 100 mijls. Een aantal deelnemers wilde enige veranderingen in de 100 mijls aanbrengen, zoals een stop van 8 uur i.p.v. 6 uur, een kortere tocht, een tocht voor solo en niet-solo deelname . Na enig heen en weer gepraat kwamen wij met de kreet: 'De Triple8 van de Blocq van Kuffeler'.

Ook andere verenigingen Ook wilden we de tocht openstellen voor deelnemers van verenigingen van het Pampus overleg en daarbuiten. Karen van Roosmalen heeft een uitnodiging verstuurd naar de verenigingen van het Pampus-overleg en Wim Holst naar het Watersportverbond. Uit het Pampusoverleg kregen we één deelnemer, lid van de vereniging Almare te Enkhuizen (Compagnieshaven).

De prestatietocht werd weer gezeild op het Markermeer, waarvoor wij een overzichtskaart met diverse meldpunten, bij voorkeur boeien met verlichting, afstanden tussen deze boeien, een lichtenlijst en uiteraard een reglement leverden Een prestatietocht die wel enige extra assistentie behoefde vanwege de 'extra deelname' van deelnemers Pampusoverleg en daarbuiten. Hans stelde zich beschikbaar en Leny en Connie wilden zondag de prijsuitreiking komen versterken. Arie Harder werd bereid gevonden het reglement van de Triple8 nog eens kritisch te bekijken en Ron Meijer stelde zich beschikbaar om de SW-factoren van eventueel nieuwe schepen te berekenen.

10 deelnemers Ik had 12 deelnemers bij elkaar die ik in mijn lijstje kon opnemen.

E e n d e e l n e m e r v e r ko c h t v l a k v o o r d e prestatietocht zijn boot en kon derhalve niet meevaren. Een tweede deelnemer verscheen niet , ondanks dat hij de bijdrage betaald had en geen SW-aanvraag nodig had omdat hij stond i n g e s c h r ev e n v o o r d e w o e n s d a g - a v o n d zeilwedstrijden. Uiteindelijk dus 10 deelnemers: drie solo en zeven deelnemers niet-solo.

We begonnen op zaterdag 14.00 uur- 8 uur rust – en eindigden zondag 14.00 uur.

De te zeilen route lag aan de zeilers zelf. Moeilijk of makkelijk was een eigen keuze.

Tijdens de briefing op zaterdag 18 september heb ik het Triple 8 - reglement doorgenomen en afspraken gemaakt over marifoon/mobiel contact.

Om 14.00 uur zeilden de deelnemers vanaf de startlijn (lijn tussen de havenhoofden van de BVK).

Het weer was wat onstuimig. Windkracht rond de 5

12

Dit najaar zeilden tien boten de Triple8: acht uur varen, acht uur rust, acht uur varen. Negen boten zeilden de tocht uit.

Beaufort uit het noordwesten. Gelukkig nam de wind langzamerhand af. Het was bewolkt maar later in de avond toch nog een zonnetje.

De rusttijd van 8 uur mocht aanvangen tussen 20.00 en 24.00 uur. Het werd bijna windstil die nacht. De temperatuur was prima.

De contacten liepen redelijk goed. Toch was het handig dat ik– op verzoek – mijn mobiele nummer bekend gesteld had, zodat diverse schepen mij konden bellen en SMS-en.

Eén van de niet-solozeilers meldde zich rond 18.30 uur bij de Blocqhut dat hij was teruggekeerd vanwege ernstige zeeziekte. Dus nog 9 schepen in de 'race'.

Prima geslapen die nacht. 's Morgens alle schepen weer opgeroepen en op één schip na alle berichten binnen. Om 12.00 uur nog een allerlaatste oproep. Ik was nog maar net in de Blocqhut toen Piet Hein en Connie binnen kwamen. Piet Hein heeft mijn schema in Excel even aangepast zodat ik de uitslagen goed kon verwerken. Daarna kwamen Hans Focke en Leny en Cees aanwandelen. Hans zou de erwtensoep gaan opwarmen en Leny regelde de koffie-koekjesdrankjes en snacks.

Even na 14.00 uur kwamen de diverse schippers binnen die hun SW-formulier/route overzicht kwamen inleveren. Ik verwerkte alles in mijn computer en maakte een overzicht.

Gezellige prijsuitreiking Vanaf 15.15 uur kwamen de schippers, echtgenotes en opstappers binnen. Het was een gezellig samenzijn. Het aantal lag rond de 25 personen. De erwtensoep en snacks gingen er prima in.

Er waren twee eerste (en enige) prijzen uit te reiken, die men helaas na één maand weer moet inleveren (zielig hoor na zoveel moeite). Voor alle deelnemerswas er het vaantje in de kleur lichtblauwwit met daarop 'Triple 8 van de BVK + zeilboot+ “Deelnemer”'.

De eerste prijs niet-solozeilers ging naar Berry Ruisendaal van de Why Not. Berry zeilde 102,4 mijl.

Met een SW factor van 89 kwam hij als eerste uit de bus. De eerste prijs solozeilers ging naar Roland van Loon van de Kogge. Hij zeilde 91,2 mijl, maar met een SW van 113 werd hij met de Kogge toch winnaar.

Van mij nog een slotwoord waarbij ik Frits Koehorst heb bedankt voor de prijsuitreiking en iedereen voor hun deelname. Ik hoop hen volgend jaar weer te mogen zien.

KNRM

Een alarmerend uiteinde Nu het jaar bijna ten einde loopt begint overal ook weer het knallen met vuurwerk. De een geniet daar volop van, de ander is blij als alles weer verstookt is. De campagne tegen gerommel met vuurwerk is populair. Iedereen kent de slogan “Je bent een rund als je met vuurwerk stunt”, maar toch gebeuren er ieder jaar weer akelige ongelukken.

Hand stuk Voor veel bootjeslui is het vuurwerk dat (bijna) over de houdbaarheidsdatum is, een aanleiding om dit maar op te stoken met oud en nieuw.

Dat kan, maar brengt wel risico's mee. Ten eerste voor uzelf, want oud vuurwerk kan defect raken. We spreken uit ervaring, ooit kwam tijdens een oefening op het strand van Callantsoog een uit de koers geraakt dag- en nachtsignaal terecht in een souvenirwinkel! Bij een andere oefening verwondde een opstapper zijn handpalm ernstig, doordat het vuurwerk afging in zijn hand. Sinds die tijd worden er zware lederen werkhandschoenen ge-

bruikt door degenen die vuurwerk hanteren.

Loods weg Het vuurwerk, dat niet voor niets ernstvuurwerk wordt genoemd, kan ook terechtkomen op de gebouwde omgeving en daar veel schade aanrichten. Zowel in Andijk als in Medemblik gingen zo bootloodsen in vlammen op. En dit zijn dan alleen de meest spectaculaire voorbeelden.

Wist ik niet Behalve de veiligheidsrisico's is er een door weinig mensen onderkende bijwerking van vuurwerk dat wordt afgestoken om een (voor de feestgangers!) vrolijke reden. We hebben het over onbedoelde alarmering van de hulpdiensten nadat er verre toeschouwers het vuurwerk voor een noodsein hebben aangezien. Ziet u het voor zich?

Feestje op het strand, ter gelegenheid van een trouwerij worden van die mooie superromantische Thaise lampions opgelaten. Prachtig! De warme lucht die het kaarsje produ-

Michelle Blaauw – KNRM ceert, laat de lampion opstijgen en nog heel lang langs de avondhemel zweven.

Zoekende redders Vervolgens gaat bij de redders de pieper, binnen tien minuten zijn ze aan boord van de reddingboot en vervolgens kan het zoeken beginnen. Zoeken naar niks, want het gaat om een feestje, maar dat weet de Kustwacht niet!

Bewijs uzelf en anderen daarom een dienst, lever oud vuurwerk in bij de plaatselijke politie en weet wat u aanricht als u vuurwerk afsteekt in de buurt van het water.

Een veilige jaarwisseling en behouden vaart in 2011!

BESTUUR

Te weinig ruimte thuis?

Laat uw spullen niet achter op de haven! Op dit moment liggen er op de haven de volgende spullen: 1 vaarboom, 1 bootje (geen zeilbootje), 1 boot op trailer, 1 rubberboot, 1 spinnakerboom, 1 trailer. Zie

bijgaande foto's. Het bestuur verzoekt de eigenaren deze spullen zo spoedig mogelijk van de haven te verwijderen. Wij nemen aan dat als de spullen op de zomerklaar-maakdag in het voorjaar 2011 nog op de

haven aanwezig zijn de eigenaar afstand gedaan heeft van zijn of haar eigendom. We zullen de dan nog aanwezige spullen dan ook verwijderen.

13

VERENIGING De verenigings-najaarstocht van dit jaar bood qua zeilprestatie geen hoogtepunt. De deelnemers zeilden naar de overkant: Edam. Toch was er een wedstrijd.

Marco Nieuwhoff Omdat de brug in Edam een bottleneck bleek te zijn, werd het palaver vervroegd naar 09.00 uur, voor mij een tijd waarop ik meestal nog uitgebreid in horizontale positie verkeer.

Amarens en ik voeren mee met de “Juanita”. Dit keer hadden we tijdens de tocht geen opdrachten te vervullen, dus ik mocht mij volledig werpen op de taak om Wim Gort in te halen.

Bovenlangs liet hij ons niet gaan, dus uiteindelijk zijn we enorm gaan vallen. Gelukkig maakte Wim een stuurfout, zodat we toch nog eerder in Edam aankwamen.

De sluis ging voorspoedig, maar voor de brug naar het centrum moesten we toch nog even aanleggen. Na een simpele doch voedzame lunch ging de gehele Blocq-vloot richting centrum. Vooral fietsers vonden dit een enorm spektakel, want zoveel lange masten hadden ze in dat slootje in geen jaren gezien.

Het was open monumentendag.

Aanvankelijk was ik bang dat het op mij sloeg, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Naast allerlei andere mogelijkheden kon je ook een rondvaart maken in een koeboot

14

door en rond het stadje.

Van oudsher bleek Edam bekend te zijn vanwege de vele scheepswerven en de opslag van kaas. De gids had er een boeiend verhaal over en gelukkig hadden wij enige leden aan boord die bekend waren met de tekst van het Blocq - lied, zodat we een keurige compensatie konden bieden in de vorm van een zeer luide ballade. 's Avonds was er een diner in “Hotel & Restaurant De Fortuna”.

Het eten was goed, er was voor ons gezelschap zelfs een speciale menukaart ontworpen, de bediening was heel prettig en de eigenaar had net aan een wedstrijd meegedaan van : ” Wie kan er het meest chagrijnig kijken van de hele wereld”. Nou, hij had duidelijk gewonnen, met een straatlengte voorsprong op nummer twee. Loerend hield hij alles uitdrukkelijk in de gaten en er kon absoluut geen lachje af. Zelfs werden Bart en Rijk aanvankelijk nog teruggefloten, toen zij ons clublied ten gehore wilden brengen. Na het eten volgde, zoals te doen gebruikelijk, een klein borreltje om de dag nog even te evalueren. De conclusie was dat alle

Helemaal naar Edam

aanwezigen het een reuze gezellige dag had gevonden.

Omdat Paul zondagmiddag op tijd thuis moest zijn, hebben wij de rondleiding van “Fort Edam” overgeslagen en zijn na het ontbijt teruggevaren naar “De Blocq”.

Een miezerig regentje begeleidde ons.

Met dank aan de feestcommissie, het was weer een hele gezellige afsluiting van het jaar 2010.

SCHEEPSTECHNIEK

TOM VAN GOOL

Over diesel-bloemen, noten en een lange leren jas De aanschaf van een oude(re) zeilboot heeft een paar voordelen, namelijk dat de prijs wat lager is, de vorm wat klassieker is (als je daar van houdt) en het polyester wat dikker (als dat je een gevoel van veiligheid geeft). Keerzijde van een schip van eind jaren zeventig, zoals de onze, is dat er natuurlijk ergens oranje in zit (de oven) en jawel, het fraaie bloementjes design van kussens en/of gordijnen.

Mijn partner voegde daar nog fijntjes aan toe dat behalve, en als vanzelfsprekend, dat de boot naar diesel geurde, de matrassen wel erg uit de “poriën” stonken. Bij één van de kussens waar het bloemetjes overtrek de afgelopen jaren al naar klassiek blauw gepromoveerd was, leek totale destructie van het kussen wat zonde. Reden voor mijn echtgenote om de hele handel aan een auto- interieur reinigingsbedrijf aan te bieden. Deze '' verdronk '' het kussen, zoog alles er weer uit, en na 5 maal heen en weer was inderdaad de diesel lucht eruit en het blauw echt fris.

Maar er restten nog 12 kussens waarbij de bloemetjes, inmiddels wat verjaard, je aan bleven staren kortom waar behalve het interieur ook het exterieur van de kussens toch echt aan vervanging toe was.

Maar met 2 studerende kinderen is de pot met goud toch wat minder gevuld en bleef de prachtige kussenfabrikant met de drietand op de HISWA buiten het (financiële) bereik. Nu waren wij met onze vorige boot, waar hetzelfde probleem speelde, al aan het experimenteren geweest met 'goedkopere oplossingen'. Die bestond toen uit een marktkoopman uit Hilversum die “ook bootkussens deed”. Zijn bedrijf in Ouderkerk ging je binnen via een haag van stellingen met gebakken noten van zijn broer, die met andere

handel op de markt stond. Met de notenlucht in de neus werd vervolgens te midden van bergen schuim en een lintzaagmachine, de afspraak gemaakt over de nieuwe kussens. Ze bleken uiteindelijk fraai en je lag er lekker op. Ze waren wel wat te kort, met enige nachtmerries als gevolg, maar even makkelijk werd er een stukje schuim aangelijmd en zag het er alsnog keurig uit. En jawel de prijs was aanzienlijk lager dan de befaamde drietand….

Maar, met de nieuwe (oudere) boot moest er een geheel nieuwe aanpak beproefd worden: in een gespecialiseerde winkel zelf apart het schuim kopen, in een andere winkel de stoffen en dan het geheel in elkaar laten zetten door een voor zich zelf werkende 'naai-kunstenaar'. Doel: prachtige kussens voor een 'fair price' omdat de (forse) winsten meestal gemaakt worden door diegene die de opdracht aanneemt en niet zo zeer door de gene die al het naaiwerk doet..

Zo gingen wij naar de Albert Cuyp markt in Amsterdam waar bij de “Matrassenkoning” het juiste schuim op maat gesneden werd en aan de overkant, bij de “Stoffenkoning”, een mooie blauwe stof werd uitgezocht. Nu moest de naai-kunstenaar nog gevonden worden die alles tot een mooi geheel zou smeden. Na ietwat wanhopig zoeken belandden wij tenslotte in het koffiehuis, waar de barman alle aanwezigen opriep “ of iemand nog een goede naaier wist”'. Zo kwamen wij tenslotte naast “Lange Harry” te zitten, deze kende ene “Ali”, die prachtige kussens zou maken, tenminste dat had hij voor de lokale kroeg gedaan.

Na een uur wachten, diverse biertjes voor Harry en 20 jaar opgewekte marktkoopman-verhalen, verscheen Ali gekleed in een leren jas

die tot aan de enkels reikte, een soort vriend van Poetin zeg maar…. Maar de man was aardig, bekeek ons voorbeeld exemplaar, een dieselkussen met bloemetjes, en kwam met een alleszins redelijke prijs. Te midden van 20 nieuwsgierige kooplui, de kleding van mijn echtgenote was wat te charmant voor wat gebruikelijk was op een koude marktdag, vrolijk babbelende Lange Harry en de kritisch kijkende Ali vroegen wij ons inmiddels wel af waar wij nu aan begonnen waren.

Dus voorzichtig Ali maar gevraagd om met 2 kussens te beginnen… Na enkele weken werden de eerste exemplaren getoond en waarachtig het zag er mooi uit. Uiteindelijk bleek het glad krijgen van de kromme rugleuning van de U bank wel een stevig obstakel. Maar toen Ali , vergezeld van zoon, de boot zelf had bekeken en gemeten, werd die hobbel ook genomen. Hij was dus inderdaad de zo gezochte vakman.

De perfecte prijs, volgens Lange Harry door “zijn bemiddeling” bedongen, bleek helemaal op het einde toch echter snel omhoog te gaan. Er was met de U bank ook veel extra werk in gegaan, dus maar weer het befaamde compromis gesloten…

Was deze ietwat bijzondere formule nu de moeite waard? De kussens zijn erg mooi en zitten goed in elkaar, het schuim had wel wat zachter gemogen maar voldoet verder ook goed.

Lange Harry, Ali, en nog een handvol ''characters ''van de Cuyp hebben ons leven zeker weer wat verrijkt. En ja, er waren meerdere nachtmerries of dit project wel goed zou aflopen, maar die vonden thuis plaats al s l a p e n d e , o p d e ge l i j ke I ke a matrassen…..

Een goede nachtrust met de feestdagen toegewenst.

15

ZEILREIS

DE TIENDE KEER Tekst: Jan Moro

16

foto's: Jan Moro en Wim Trinks

Voor de tiende keer zeilen Wim Trinks en Jan Moro met de Johanna het zeegat uit voor een zeilreis met ' de kunst van het genieten in ons vaarplan en gaan waar de wind ons brengt'. Deze keer, 2010, brengt wind en vaarplan het duo via de Belgische kust naar Ramsgate en Lowestoft.

Ramsgate, woensdag 23 juni Met ons zeiljacht de Johanna varen we de haven van Ramsgate in Engeland binnen. De lucht is licht bewolkte en gaande de 40 mijl van deze zeiltocht komt er voldoende wind voor een 5 tot 6 knopen voortgang op één oor “door het zilte nat”. Na afgemeerd te zijn, begint schipper Wim met zijn specialiteit: soep maken van runderbouillon met daarin grote brokken bloemkool, ui, hele champignons, en nog veel meer grofstoffelijke vitaminerijke groente's die we nog over hebben.

Als de soep op is en we op de boot alles “spic en span” achter laten, wandelen we over de boulevard langs de haven, met gemengde gevoelens zo vanaf zee komend.

Nog maar een paar uur geleden pakten de Engelsen winst in de strijd om de wereldbeker voetbal, en dat is hier te merken in Ramsgate nu de TV schermen uit zijn. Het is warm en alle pubs zijn overvol met luidruchtige half geklede joelende “winnaars” met veel drank op en vooral bier en kapot glaswerk op straat.

Voor ons lopen vrouwen, dik en dun, met iets te weinig en te korte kleding aan zodat de tatoeages op hun buik, rug, armen en benen mooi uitkomen. Evenals de mannen met ontbloot bovenlijf en armen, die geheel versierd zijn met de tatoeagepen. Het zal een overblijfsel zijn van de gewoonte en de eenvoud in het havenkwartier van deze eens zo stoere vissersplaats. Als we langs de schitterende oude kademuren met kunstig metselwerk van bogen, trappen en gekleurde stenen omhoog

lopen richting Yachtclub wordt alles anders. Niets meer te merken van voetbal, maar keurige eettentjes op een rij met al even nette en rustige bezoekers bij kaarslicht en zachte muziek. Nog groter wordt het verschil als we bij het betreden van de Club weg zakken in de diepblauwe hoogpolige vloerbedekking en ons ver terug wanen in het begin van de 19e eeuw. Vanuit onze zware lederen Chesterfield zetels kijken we naar de glazen wand die vol staat met zilveren en gouden nautische kunstvoorwerpen en prijzen van eerder behaalde zeiloverwinningen. Van fraai bewerkte bekers en schalen, tot een compleet vierkant getuigde bark die er staan te blinken als of ze net de poetsbeurt achter de rug hebben. We zitten ontspannen te genieten achter een pint en voelen ons hier opgenomen in een prima sfeer die typisch is voor het samenzijn van zeilers.

Vrolijk en ieder vol met verhalen over schepen, wind, water, en de te volgen routes.

Noord wordt Zuid Er staat een N.O. wind 5-6 Bft als we op dinsdag 15 juni de trossen los gooien en vertrekken uit Lelystad voor onze jaarlijkse zeezeiltocht, dit maal voor de tiende keer. En die N.O. windrichting zal de komende twaalf dagen nauwelijks veranderen. We overnachten in Medemblik omdat Den Oever niet bezeild is en te laat wordt. De volgende dag komt de zon door de wolken breken, met hier en daar wat blauwe plekken aan de hemel. We zeilen na de passage van de Stevinsluizen te Den Oever door het Zeegat met aan stuurboord Texel het Molengat uit, de Noordzee op.

We moeten nu overleggen wat te doen, doorzetten naar het noorden tegen wind en water in, terwijl er tevens de komende dagen richting Schotland veel wind wordt verwacht? Onze uitwijkmogelijkheid zal dan zijn eerder afvallen naar de oostkust van Engeland. Maar dat is toch niet echt wat we willen omdat de vaarweg richting ons doel “Schotland met Caledonisch Kanaal” dan te lang gaat duren.

Omdat we altijd de kunst van het genieten in ons vaarplan betrekken en graag gaan waar de wind ons brengt, valt dus uiteindelijk het besluit te gijpen of door de wind te gaan en zuidwaarts te zeilen , zo zijn onze afspraken en regels. En... zo zitten we onverwacht, uren later als tussenstop naar het zuiden aan de welbekende nasi met saté en een vaasje blond schuimend bier in de jachthaven van Den Helder. We genieten van de rust en het slapen 's nachts, terwijl later onderweg “comfort en afzien” nog vaak stof voor een goed gesprek zal zijn aan boord van de Johanna.

17

ZEILREIS Captainsdiner Na een goede nachtrust en prima ontbijt verlaten we Den Helder met stroom tegen in het Marsdiep waardoor we slechts maximaal 1.9 knoop snelheid over de grond lopen.

Boven de felle stroomrafelingen van de Helsdeur langs de kust met schuim en heftige puntgolfjes vechten visdiefjes, grote sterns en stormmeeuwen om het voedsel wat hierdoor voor het oppikken komt. Eenmaal op koers zeilen we via de tonnen van het Schulpengat met achterlijke wind langs Neerlands smalle kust. Het waait ondertussen flink door en bruisend met alleen de fok geheel uitgedraaid en het stralende weer is het genieten van wind, water en een sterk bollend voorzeil. Hoge windveren aan de hemel geven een komende depressie aan, maar dat telt nu nog niet. Er klinken stormwaarschuwingen over de marifoon voor de noordelijke Noordzee evenals IJsselmeer, Vlissingen en Hoek Van Holland: N.O. 6 Bft. De golven bouwen op en de windvaan doet zijn werk, hoe meer wind hoe beter de sturende krachten om de Johanna van de golven af te laten rijden. Ik mag niet vergeten om de door Wim vervaardigde nieuwe helmstok te noemen. Eigenlijk wat te lang, maar zonde om er een stukkie af te zagen. Het wordt dus een grote dikke lange teak boom die de kuip domineert, geheel in stijl en eigen idee van de schipper. Na Castricum en Wijk aan Zee bruisen we na een marifoonoproep over bijzonderheden of uitgaande vaart, surfend de haven van IJmuiden binnen. Slechts twee zwarte schaduwen ver vanuit zee worden voor ons zichtbaar tot enorm grote schepen vlakbij, en schuiven nog vóór ons de pieren binnen richting sluis. Wij gaan overnachten in IJmuiden en wuiven het zeiljacht Bennoe, van onze eigen watersportvereniging de BVK, die ons kruist in de haven en net vertrekt richting Harwich, uit. Na water koken en een ei bakken is mijn grootste verdienste het maken van captainsdinner een kunst op zich; met stukjes spek, bonen, ui, champignons en meer, een heerlijke maagvuller voor de zeeman. We hebben dus nog even over onze buik gewreven tijdens Wim z'n glaasje Cointreau erna, en de kajuit volgezet met witte rook van de zorgvuldig met cederhout aangestoken Kamper sigaartjes; het leven kan zo eenvoudig zijn.

Verwaaid Het is nu de vierde dag als we om 10.00 uur vertrekken uit IJmuiden met voorlopige bestemming Scheveningen met vóór ons gebied N 5 Bft en áchter ons alle districten 6 Bft. Het is geheel bewolkt en warme kleding is nu geen luxe. Met

18

alleen de fok er op gaat het hard en met stroom mee zeilen we 7 knoop over de grond. De lucht wordt zwart en het motregent als we om 16.00 uur de uitstekende Pier van Scheveningen in zicht krijgen. Wij krijgen advies van de door ons opgeroepen verkeerscentrale om achter een grote antieke sportvisserboot van rederij Vrolijk aan de haven binnen te lopen. Als we even later rond de haven lopen richting strand, gaat de telefoon en meldt zoon Robert zich met zijn kinderen Bjarne en Elien voor een bezoekje aan boord van de Johanna. De volgende dag in Scheveningen blijft de gehele haven in diepe rust, het is een verwaaidag dus geen weer “behalve een enkele uitzondering” om uit te varen. We vermaken ons met het kijken naar de kunsten van kitesurfers die sprongen maken op golven die het strand oprollen. En we horen het juichen om ons heen van Nederland dat voorstaat met 1-0. Verderop langs het strand bij de Ark van Noach drinken we een extra bitter biertje. Ook de volgende dag hebben we nog volgemaakt met ons schip aan dezelfde steiger en met een lange wandeling langs het strand. Dat betekent totaal drie verwaaidagen, zoiets kan voorkomen op een tocht zoals wij die ondernemen. Niet bepaald een genoegen in Scheveningen, omdat de gehele haven met bijbehorende gebouwen en sanitaire voorzieningen (die op aanzienlijke afstand liggen) is afgestemd op select publiek dat zich bezig houdt met race, snelheid en bijbehorende hi-tech boten. Exclusieve clubs met veel drank en restaurantgebruik, afgeschermd van de gewone alledaagse zeiler die daar omheen geleid wordt. Een duidelijk gevoel van wat het meeste oplevert heeft voorrang. Heel begrijpelijk, maar laat het niet zo merken dacht ik toen ik wat te dicht bij de bar kwam en een veiligheidsman in zwart uniform voor mij ging staan met de

barsten van de slaap, vinden nog net de kooi, en als het hoofd het kussen raakt gaat alles op zwart en nemen de dromen alles over.

De volgende dag verlaten we Blankenberge om 9.00 uur op dinsdag 22 juni met bestemming Duinkerken in Frankrijk. De diesel staat te draaien omdat er nauwelijks wind staat, en over stuurboord tekenen de grote hijskranen van Zeebrugge zich af tegen een dichtgetrokken hemel. Er staat weinig of geen stroom en behalve het laatste stukje lome deining uit het Noorden is de zee vlak. We zijn nu op ongeveer de helft van onze reis gekomen en hebben voor ons gevoel te lang in Scheveningen met stormwaarschuwingen gelegen. vraag of hij mij misschien ergens mee kon helpen. Dat kon hij dus niet, de man deed zijn werk!

Maar ik voelde mij zeker niet een welkome graag geziene gast in de haven van Scheveningen.

Zeilen Als de wind niet meer fluit staan we op maandag 21 juni vroeg naast onze kooi en varen we samen met andere schepen die afgewacht hebben om 5.30 uur de haven van Scheveningen uit na een goed ontbijt. Het is zwaar bewolkt, kil en het regent af en toe met de wind uit N 3-4 Bft. Later ontstaan er blauwe plekken aan de hemel, en met de zon er door is het opnieuw heerlijk zeilen met een vaartje van tegen de 6 knoop gaan we om de bank Banjaard heen die voor Schouwen Duiveland ligt. Tijdens het laatste gedeelte van de tocht valt de wind weg en komt daarom de diesel erbij. Na 60 mijl komen we om 20.15 uur in Blankenberge aan. Een avondwandeling in het stadje lijkt ons wel wat, maar stuit op moeilijkheden in verband met een hek met code dat op slot is en blijft, een probleem dat we eerst moeten oplossen. Een welkom en prettig gevoel van de bezoekende gast is ver te zoeken als achteraf blijkt dat je een (op een gevangenis lijkend) complex bent binnengevaren met sloten, hekken en zeer beperkte bewegingsvrijheid. Daarna wordt het tijdens onze wandeling in de schaduw van de enorm hoge gebouwen eerder donker en blaast er een gure koude wind langs de lege straten vanaf zee. De desolate aanblik van het weinig aantrekkelijke stadje brengt ons snel terug bij een vriendelijke jonge uitbater van het Jachthaven Clubgebouw die tevens havenmeester is.

Na een praatje en een lekker biertje nemen we even later in onze eigen kajuit nog eens de dag door en merken op dat we

Jean-Bart Omdat er geen of weinig wind staat, bepaalt nu de diesel in belangrijke mate het leven aan boord. We varen verder langs de kustlijn zuidwaarts en het is stil aan boord terwijl Wim turend en nadenkend met z'n enorme teakhouten helmstok in de knuisten koers houdt, alleen de diesel bromt en laat proestend het koelwater spattend achter de boot. Hij moet wel want de elektrische stuurautomaat ligt bij de reparateur.

In plaats van zijn baard te scheren denkt hij liever na over de verder te volgen route. Daarbij roert hij met één van de poten van zijn leesbril, die altijd met een touwtje om zijn nek beschikbaar is, in zijn oor. Bekijkt dan aandachtig het resultaat om de oogst daarna met een achteloos gebaar tussen duim en wijsvinger te verwijderen. Tegelijkertijd strijkt de ketting van de windvaan- stuurinrichting werkeloos over het helmhout heen en weer in afwachting tot er weer wind zal zijn en hij weer vastgezet kan worden om het sturen over te nemen. De boot laat een zwak schuimend spoor achter op het water dat steeds vlakker wordt. Via het tonnenstraatje dat langs de banken leidt voor Duinkerken, varen we even later de haven binnen die ons wel bevalt. Door een hek zonder code wandelen we naar het centrum langs een mooi stadhuis en een Kathedraal, naar het standbeeld van Kaper Kapitein Jean Barth . Hij veroverde bij Texel op de Hollanders veel schepen vol met graan en redde daarmee z'n stadgenoten van de hongersnood. Er is daar een plek die nog steeds Texel heet om te herinneren aan zijn stoutmoedige actie die velen met mij niet kenden. En tenslotte worden we tegen de avond verrast in de haven door een feeëriek verlicht blok designhuizen dat geheel in de sfeer van pakhuizen gebouwd is en hier volledig tot zijn recht komt.

19

ZEILREIS Explosieven De volgende morgen vertrekken we uit Duinkerken met bestemming Ramsgate in Engeland. Met ons bezeilde rak is het mogelijk om de twee shippinglanes van de Straat van Dover haaks over te steken en ongehinderd vaart te houden, ondanks een hele formatie grote schepen in het zicht. Er heerst hier een overkill aan informatie over alles en nog wat op de marifoon van de Nederlandse, Franse, Belgische en Engelse Coast Guard. Met 5-6 knoop varen we aan bakboord de Goodwin Sands vrij en gaan daarna de invaartroute van Ramsgate pal west in, waar we na onze oproep op kanaal 80 de haven binnen varen.

Als we 's avonds gaan stappen klinkt er een luide drumsolo en nog wat klanken vanuit een Zeemanskerk, het blijken muzikanten die daar op kamers boven in de kerk aan het oefenen zijn. De kerk is in 1878 tevens als Havenmissiepost gebouwd voor jongelui (Smack-Boys) die gevaarlijk, moeilijk en noeste arbeid verrichtten op de grote aantallen smacks (vissersboten) en daar verzorgd werden in de bovenkamers. Daarna lopen we verder over de boulevard bij de haven en langs de pubs vol feestvierende voetbalfans waarmee dit verhaal begonnen is.

De volgende dag verlaten we met de zeilen geborgen op de motor door gebrek aan wind al vroeg om 6.00 uur Ramsgate met bestemming Lowestoft wat 70 mijl in N.W. richting licht. Over stuurboord zien we een enorm park van bijna 100 windmolens in zee wat nog niet in bedrijf is en over de marifoon worden we gewaarschuwd voor explosieven en duikers in deze omgeving.

Een Pint We steken het Thames Estuarium over en laten Kentisch Knock aan bakboord liggen. Tot 10.00 uur staat het tij tegen maar daarna hebben we volop stroom mee. Als we Southwold dwars hebben en stroom tegen krijgen komt de diesel weer te hulp. Na totaal 70 mijl in 14 uur lopen we de haven van Löwestoft binnen, een overvolle haven met flitsende snelle schepen en bemanning. Er heerst nu de de verplichte twee maal vierentwintig uur rust van de “Round The Brittain Race”. We worden door elkaar tegensprekende leden van de “Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club” naar een tijdelijke ligplaats verwezen. En tenslotte na enige tijd van intern beraad van de heren belanden we naast een motorboot waar we tot de volgende dag kunnen blijven.

Omdat een en ander niet zonder moeite gaat blijft het niet onopgemerkt bij de heren. Met gevolg dat later één van hen de moeite neemt om ons het gehele Koninklijke Yachtclub gebouw, waaronder ook de bovenverdieping in al zijn glorie

20

te laten zien. Opvallend zijn de grote ronde vensters en glas in lood ramen in een soort Art Deco stijl, vuurrode vloerbedekking en schilderijen en afbeeldingen aan de wand van belangrijke momenten in de afgelopen zeilerij.

Smeedwerk en veel rood koper is verwerkt op handgrepen, deurposten en wanden, maar ook het schitterend herenpissoir met stortbak en leidingen uitgevoerd in rood en geel koper doet denken aan tijden dat de recreatie en wedstrijdzeilerij voorbehouden was aan de mannen. Maar dat is nu wel anders als we buiten op de steiger lopen en in gesprek raken met een dame die een superboot achter zich heeft liggen en blijkens haar verhaal meer dan haar mannetje staat zowel met een oceaanoversteek als in wedstrijden zoals deze Brittain Race. Tot slot drinken we een pint in de fors uitgevallen fauteuils vóórdat we morgen huiswaarts zullen keren.

Vertrekken en aankomen Om niet in de nacht IJmuiden binnen te lopen, vertrekken we de volgende dag vrijdag 25 juni, 's middag uit Löwestoft.

Er staat nauwelijks wind en de zee blijft vlak en glad als we na 20 uur motor-zeilen IJmuiden bereiken. We worden redelijk snel geschut en komend vanaf zee, nu weer binnen, voel je de slaap en moeheid van de oversteek. Wim bakt eieren met spek waardoor we wat opknappen en we besluiten verder geen hazenslaapje te doen maar meteen door te varen richting thuishaven Lelystad, totaal 135 mijl. Op het IJsselmeer aangekomen staat het eindelijk toch goed door te waaien, zij het pal tegen. Met deze zonnige en mooie lucht besluiten we na al het gemotor van de laatste 20 uur grote kruisslagen te maken. En zodoende kicken we af en is het heerlijk zeilen met een in het oog lopende “grauwgrijs geoxideerd en verweerde Johanna” tussen de vele glimmende en smetteloze Bavaria's en andere jachten van duurzame soorten wit plastic, die hier op zaterdag allemaal rond zeilen. De Johanna met haar hoog tuig, mast met steps, haar robuuste windvaanbesturing op de spiegel en opvallend rond glazen verkenningskoepeltje en luchthappers op het kajuitdak. Niet gek, dat ze menig schipper verleidt in de jachthavens onderweg even stil te staan voor een onvermijdelijk praatje, omdat zij er zo scheeps, zout en bereisd uitziet. Het thuisfront hebben we al gebeld, vanavond zijn we er weer, iets eerder dan verwacht, ook zo gek nog niet. Nu nog zeemannen, maar straks weer het gewone leven als landrot, gevuld met goede herinneringen, verhalen en ervaringen rijker over een zout verhaal.

VER WEG VERENIGING

In memoriam Eric Hagoort Lex Oldenhof Op 27 september overleed Eric Hagoort. Eric was de schipper van de Lunatic, de First 31.7 op de B steiger.

Eric was al enige tijd ziek en ondanks zijn positieve instelling heeft hij uiteindelijk de ongelijke strijd verloren. Eric is slechts 52 jaar geworden en is veel te jong van ons heen gegaan.

Eric en Mieke Hagoort zijn vanaf 2007 lid van onze vereniging. In de eerste jaren van hun lidmaatschap openbaarde Eric zich als een sportief en redelijk fanatieke zeiler. Dat is ook niet zo vreemd want Eric kwam uit een echte watersport familie.

Eric, geboren en getogen in Abcoude, heeft van jongs af aan gezeild op Vinkeveen en Loosdrecht.

Daar is hij begonnen met wedstrijdzeilen in een Schakel. Jaren later na de restauratie van een klassiek houten motorbootje kwam de eerste familie kajuitzeilboot, een Aldebaran. Daar zeilde het gezin mee op de Vinkeveense plassen. De

Aldebaran is op een gegeven moment vervangen voor een Hanse 29 en uiteindelijk zijn Eric en Mieke lid van het Blocq geworden toen ze de First 31.7 gekocht hadden.

Twee jaar geleden op de Blocq nieuwjaars receptie, trof ik zoals ik verwachtte Eric en Mieke. Terwijl we gezellig in gesprek waren over o.a. de Blocq meetings die geweest waren en we ook al weer vol goede zin vooruit blikten naar het nieuwe seizoen, zei Mieke terwijl Eric even weg was “ik moet je even wat vertellen, Eric is ongeneeslijk ziek” Dat was het laatste dat ik verwachtte. Ik had nl. net nog met een opgewekt persoon, het glas op een voorspoedig nieuw seizoen en een gezonde toekomst geheven. Ik was één en al verbazing en vroeg haar “wat doen jullie hier dan”. Mieke antwoordde daarop dat Eric niet van plan was om zich zomaar bij de situatie neer te leggen, en zolang mogelijk de dingen wilde blijven doen die hij leuk vond. Daar hoort ook de nieuwjaarsreceptie van de watersportvereniging bij, want watersport is de passie van Eric.

Dat was Eric ten voeten uit. Zelf niet veel laten merken en positieviteit uit

blijven stralen. Dat hield hem op de been. Hij deed gezellig mee en behield zijn gevoel voor humor.

Later dat jaar kreeg hij chemokuren en werd het zwaarder, maar hij ging toch mee met de Blocq evenementen. Niet meer mee fietsen over Wieringen maar wel deelnemen aan de gezamenlijke zeiltocht, de borrel aan boord en het clubdiner bij de “De Dikke Bries”. Hij kon dan net zo veel plezier hebben met zijn alcoholvrije biertje als de jaren ervoor met zijn gewone pilsje. Dat was kenmerkend voor Eric. Zoveel mogelijk de dingen in aangepaste vorm blijven doen die hij graag deed en vooral positief blijven en lachen.

Op 24 juli 2010 was Eric voor het laatst aan boord van de Lunatic en zelfs toen hebben we nog wat zitten lachen. Hij wilde nog één keer gaan zeilen maar was te uitgeput en kon dat niet meer opbrengen. Eric was een grote sterke vent, maar verliet die middag, moegestreden als een breekbaar persoon voor het laatst onze haven.

We zullen de Lunatic met z'n schipper missen en wensen Mieke en haar kinderen Timo en Nina veel sterkte in de komende periode.

21

UIT DE NAVIGATIEHOEK

TED JANSEN

Wat is de meest ideale koers ?

Er zit meer in onze GPS-ontvanger, dan we in doorsnee gebruiken.

Alhoewel onze GPS in principe niets meer kan dan het aangeven van onze huidige positie, kunnen we met behulp van de ingebouwde rekenmachine snel bepalen of we wel een optimale koers sturen. Moeten we wat afvallen om meer snelheid te krijgen of moeten we opsturen om eerder op de plaats van bestemming te komen?

Als u eens door het menu van uw GPS bladert, komt u de functie: Velocity Made Good to destination (VMG) of Speed To Waypoint (STW) , snelheid naar bestemming tegen. De gebruiksaanwijzing geeft aan hoe u deze informatie direct op het scherm krijgt. Leuk is als u zowel de SOG (speed over ground) en de VMG (of STW) gelijktijdig in het scherm kunt projecteren.

En nu wordt het erg gemakkelijk. Vaart u 'voor de wind' dan zullen de SOG en VMG dezelfde waarde aangeven.

Vaart u een 'aan de windse' koers, en is het waypoint niet direct aan te lopen, dan wordt het kruisen geblazen. En nu is de VMG- of STW-functie een heerlijk hulpmiddel. Vaart u te scherp dan zal de VMG-waarde teruglopen en vaart u te ruim, dan zal ook de STWwaarde teruglopen.

Heel simpel: probeer door koers- en zeilaanpassing de hoogste VMG-waarde op het scherm te krijgen. U zult eerder op de plaats van bestemming zijn dan vele anderen.

En nu dan maar gelijk een stapje verder: kies een waypoint recht in de wind en ga over bakboord varen en zorg voor een zo hoog mogelijke VMG-waarde. Dan deze VMG-waarde en de kompaskoers even noteren en overstag gaan. Probeer dezelfde snelheid (*) op de VMG-meter te krijgen en noteer weer de kompaskoers.

Trek beide kompaskoersen van elkaar af en deel de uitkomst door 2. U heeft nu de optimale schijnbare

windhoek van uw schip. U kunt wel scherper varen, maar dat is verloren energie en resulteert vaak in een verloren wedstrijd. (*) lukt het niet over beide boorden dezelfde VMGwaarde te krijgen, loop dan uw verstaging eens na. De mast staat dan misschien wel enkele centimeters 'uit het lood'.

We zeilen van A naar B tegen de wind. We varen een uur over de ene boeg en een uur over de andere.

7.0kn

6,0kn

3,7kn

Rode route: we zeilen 30 graden aan de wind met een snelheid van 3,7 kn. De GPS geeft een VMG (of STW) van 3,2 kn.

Blauwe route: we zeilen 45 graden aan de wind met een snelheid van 6,0 kn. De GPS geeft een VMG van 4,2 kn.

60째 45째

Groene route: we zeilen 60 graden aan de wind met een snelheid van 7,0 kn. De GPS geeft een VMG van 3,6 kn.

30째 B

VMG = 22

3,2 4,2 3,6

A

Het laat zien dat de blauwe route, hoewel langer in afstand dan de rode, ons het snelst bij ons doel brengt.

VERENIGING

Afscheid van het toiletgebouw

23

VERENIGING Onze 10 jaar oude haven biedt niet alleen een ligplaats voor 183 schepen, maar veel méér en is daarmee best een gecompliceerde installatie , waaraan van alles stuk kan gaan. Je staat er niet zo gauw bij stil dat we met z’n allen beschikken over: steiger- en straatverlichting – elektrapalen voor vrijwel alle schepen – water op de steigers en op de wal – een elektrisch hek – diverse diefstal preventie-installaties – kruiwagens met luchtbanden – WiFi - een clubhuis – douches – zwemtrappen – vlotten – muntautomaten voor ontvangst en uitgifte – steigers – afmeerpalen met beugels – golfbrekers – een poepslurper – zeer zware zekeringen – stroomverdeelkasten - etc. etc.

Bandenman en Lampenman

tekst: Ton Nefkens, coördinator storingen van de BVK

In de loop der jaren is gebleken dat niets van dat alles het eeuwige leven heeft. Ook gaat er per ongeluk en soms wel eens bewust het een en ander in de vernieling. Zwemtrappen worden regelmatig aangevaren, muntautomaten worden bestookt met ander materiaal dan de daarvoor bestemde munten en recentelijk is geprobeerd de sloten van een electrapaal open te boren. Een zwaardere stroomkabel naar onze haven staat op ons verlanglijstje. Daarmee zou je meer stroom kunnen krijgen, zal de zekering er niet zo vaak uit klappen en hoeft de havenmeester minder frequent de stroompaal te resetten.

Voor overige storingen word je verzocht van onze Blocqsite gebruik te maken. Inloggen en 1 klikje verder (havenkantoor – melding storing) heb je een nieuw storingsformulier te pakken, waarop je het probleem kunt melden en omschrijven. Vergeet niet op versturen te klikken en je krijgt direct een bevestiging en ......een bedankje voor de moeite.

Van Schiermonnikoog, via vele –sielen naar Wangerooge: oevers dichtbij: alsof we op een brede getijdenrivier zitten. routes genoeg We maken en tochtjes, van een paar uur eenopdag, Je melding komt bij de storingscoördinator binnen. Deze melding kun je vinden in tochten het “logboek storingen”, waarvoor eenoflink Het leuke van het doorkruisen van het waddengebied tussen tussen de eilanden de ene Ondertussen kant en de vele pittoreske dezelfde pagina is vermeld. Bovendien zie je op dat logboek alle meldingen alsmedeaan de status. bekijkt de Schiermonnikoog en Wangerooge letterlijk dat: het aan de andere kant detijden vastecontroleren wal. In die zin is coördinator wie of welke instantie hetisbeste een oplossing kan bieden.vissersdorpjes Dankzij deze procedure kun je tenop alle doorkruisen.

Varend het Nederlandse wad bij hoog watereen inzichthet ook makkelijker bevaren dan het Nederlandse wad, hoe het erbij staat enop krijgen alle onderhoudsmedewerkers in de conditie van hunteinstallaties.

Dankzij deze vorm van kun je je nog wel eens op zee wanen: met slechts aan de verre waar tussen Harlingen en Delfzijl eigenlijk geen goede registreren (meten) kunnen ook vernieuwingen of verbeteringen worden voorgesteld. horizon land. Op het Duitse wad zien we permanent de havens aan de wal zijn.

24

Als de onderhoudsploegen de storing of klacht als verholpen melden, dan wordt ook de kolom “verholpen d.d.” ingevuld . Helaas wordt herstel niet altijd afgemeld, maar..... je kunt zelf ook wel constateren of het euvel is verholpen of niet.

Ten slotte: de storingcoördinator pleit al jaren voor het aanstellen van een vaste bandenman: een vrijwilliger, die de taak op zich neemt om de banden van de kruiwagens op spanning te houden en eventueel te (laten) repareren. Ook zag hij de club vrijwilligers graag uitgebreid met een lampenman, die indien nodig een lampje wil vervangen. Er werd ook nog gedacht aan een steigerplankenman, maar die vrijwilligersbaan gaat vervallen als de oude steigers van nieuwe, kunststof, roosters in plaats van de oude planken worden voorzien.

Aanmeldingen gaarne via het storingsformulier op de Blocqsite. Als je de kruiwagens gangbaar houdt en/of de kapotte lampen regelmatig vervangt, maak ik me sterk dat je jaarlijks een “vinkje” krijgt van de zelfwerkzaamheidscommissie.

25

VERENIGING

Zelfwerkzaamheid.....

....de kurk waarop.....

26

...onze vereniging.....

....DRIJFT!!!!!!!!!

27

WHAT’S IN A NAME Poly Ekster; dat is met recht een vreemde vogel, diegene die zijn boot déze naam gaf zag ze zeker vliegen.

Het was de eerste keer dat we een nieuwe boot kochten en zelf een naam moesten bedenken. Van alle boten daarvoor hebben we het gewoon gedaan met de naam die er op stond. De naam van een boot veranderen brengt ongeluk dus daar zijn wij nooit aan tekst en foto’s: Dirk van Loo begonnen. en Plonie Verloop

De eerste PolyEkster De aanschaf van een nieuwe Bavaria 34 was een hele stap, eigenlijk vonden we een Bavaria maar zo, zo. De twee laatste De eerste PolyEkster: een Bavaria

Ik ben een keer uit Noorwegen gekomen met windkracht 7 tegen, een hels kabaal binnen want alles kraakte en piepte. Op Vlieland aangekomen ben ik alle schotten grondig gaan inspecteren, mogelijk was er toch wel iets losgekomen door al dat geweld. Niets te vinden, alles prima in orde, de boot had zich beter gehouden dan de schipper, want ik had meerdere malen de vissen moeten voeren.

Die Bavaria’s kunnen dus echt wel tegen een stootje.

Dromen over een nieuwe PolyEkster

boten waren van degelijk staal en konden wel een stootje hebben. We hebben veel boten bekeken zoals een gebruikte Koopmans, Victoire , enz, enz.

We waren veel ruimte gewend in onze boot voor de Bavaria, een 44 foot Gouwzee, ontwerp Pieter Beeldsnijder. De meiden hadden daar ieder een eigen hut en die ruimte was, met ons budget, moeilijk te vinden. We zijn uiteindelijk gezwicht voor het comfort en de prijs van een Bavaria 34.

Geen boot waar ik verliefd op was (en die liefde is niet ontstaan). De stap van bijna 20 ton staal naar een polyester comfort container wilde ik op een of andere manier tot uitdrukking laten komen in de naam en dat werd: “Poly Ekster”.

We hebben uiteindelijk met veel plezier vele mijlen met de Bavaria gemaakt, 13.000 in 8 jaar. Ik heb nog nooit zo weinig gewerkt en zoveel gezeild als met deze boot.

Het eerste jaar moesten de kinderziektes eruit, het tweede jaar heb ik een vaste buiskap gemaakt en daarna bleef eigenlijk alleen maar het gewone onderhoud over. Vroeger ging ik, als we van het zoute water kwamen, de roest te lijf met loodmenie, Owatrol enz, enz, en nu was afspoelen met zoet water voldoende.

De Bavaria hield zich goed ook met zwaar weer.

28

Ik ben blijven dromen van een andere boot maar dat moest wel kunststof worden want het weinige onderhoud beviel goed.

Met het uitzicht op het (pre)pensioen en mogelijk langer verblijf aan boord, bleef comfort van belang en leek ons een deksalon ideaal.

Wat de diepgang betreft hadden we ook zo onze wensen; die moest gering zijn om ons vaargebied zo groot mogelijk te houden maar wel met goede zeilcapaciteiten. We zijn bepaald geen wedstrijdzeilers maar willen ook niet dwars over het water.

Een bestaande boot die aan onze wensen voldoet hebben we niet kunnen vinden, dat wat er te koop was met een deksalon vonden wij niet mooi of stak te diep. Uiteindelijk hebben we een ontwerp van “Willem Nieland” aangepast aan onze wensen en hebben we in 2007 besloten tot nieuwbouw van een One Off. Voor verder info over de bouw zie www.polyekster.nl

De tweede PolyEkster Op 26 februari 2010 is de nieuwe Poly Ekster te water gegaan en op 6 maart na een korte proefvaart overgedragen. Na het plaatsen van de mast, het plakken van de dekbekleding en de levering van onze zeilen hebben we op 9 mei ons eerste zeiltochtje gemaakt. De maanden mei en juni heb ik vooral gebruikt om de eerste kinderziektes te verhelpen.

Uiteindelijk zijn we op 30 juni vertrokken.

Niet te ver weg, eerst alles maar eens goed uitproberen dus op naar de Duitse wadden.

Op 12 juli werd er onweer voorspeld met mogelijk zware windstoten. We waren vlak bij Baltrum en besloten daar binnen te lopen en om 12.30 lagen we al “veilig” afgemeerd.

Tegen 15.00 werd het donker en zagen we het slechte weer op ons af komen. Alle luiken gesloten, alleen het bovendeurtje van de deksalon eruit gelaten om wat koele lucht binnen te krijgen.

Rampspoed Wat we toen meemaakten was wel heel bijzonder.

Er stak een storm op die ons helemaal plat legde, we stonden op de zijkanten van de banken. Het was aardedonker en er stoof alleen maar (horizontaal) water langs alle kanten.

De onderkant van de verstaging van de mast drukte op het dak van een stalen motorkruiser naast ons.

Deze motorkruiser maakte ook slagzij door de wind en werd door ons aan één kant tot het gangboord in het water gedrukt. Later bleek er ook een deuk in hun stalen dak te zijn gedrukt door onze verstaging.

Op de meeste boten waren mensen aan boord die ook benauwde ogenblikken meemaakten. Sommige steigers zijn afgebroken, alle losliggende spullen weggewaaid. Sommige kleine bootjes lagen ingeklemd tussen grote boten zoals de onze en werden bijna onder water geduwd.

Uit open bootjes werden alle spullen weggeblazen, een echtpaar zag hun laptop in de lucht verdwijnen en deze zal verderop wel in het water beland zijn.

Er was veel schade aan de boten en één had zelfs een gat in de romp.

Er zijn gelukkig geen persoonlijke ongelukken in de haven voorgevallen.

Wij stonden achterin de deksalon in de hoop dat de wind zou afnemen, naar mijn idee een veilige plek mocht onverhoopt de mast afbreken.

Het leek wel een uur te duren terwijl het in de werkelijkheid 15 á 20 minuten was.

Ik vond het heel mooi om te zien dat er een half uur later alweer een aantal kinderen fanatiek bezig was met het vangen van krabben alsof er niets gebeurd was.

de romp en een beschadigd berghout. Onze nationale driekleur was met stok en al verdwenen zoals ook een dekwasser en pikhaak, de drie vlaggetjes in het want waren aan flarden gewaaid.

Na een nauwkeurige inspectie bleek er toch meer aan de hand.

Hier en daar haarscheuren in het dek, in het interieur waren op bepaalde plaatsen kieren ontstaan. Het leek erop dat de constructie van de bovenbouw ontzet was. Dus alles maar direct telefonisch gemeld bij de verzekering die een expert zou inschakelen.

Wij zijn een dagje blijven liggen op Baltrum om bij te komen te komen van de schrik. Daarna doorgevaren naar Spiekeroog waar de expert van de verzekering ons belde.

Die wilde na mijn verslag de boot op transport hebben naar Nederland, hij was bang dat er meer schade zou ontstaan als ik door zou varen. Dat vond ik wel heel ver gaan en zag dat niet zitten. Uiteindelijk zijn we overeengekomen dat ik voorzichtig aan naar NL zou varen waar dan een inspectie zou De tweede PolyEkster: plaatsvinden. Op 20 juli zijn een Willem Nieland design. wij voor anker gegaan op het Lauwersmeer en hebben een afspraak gemaakt voor inspectie de volgende dag.

De expert is 2,5 uur bezig geweest om alles te controleren, alle vlonders zijn er eruit gehaald en alle kastjes werden binnenstebuiten gekeerd.

Conclusie: een zeer ernstige schade.

Om alles goed te kunnen bekijken zullen er delen van het interieur gesloopt moeten worden om definitief vast te kunnen stellen wat de schade precies is en hoe het hersteld kan worden.

We mogen niet meer zeilen met de boot want dat kan de schade vergroten. Dus zijn we voorzichtig op de motor naar de BvK gevaren. Ons zeilseizoen zit erop.

We gaan ons nu inzetten voor een perfecte reparatie maar zien nog wel de nodige problemen die opgelost moeten worden voordat we het zeil weer kunnen hijsen.

In eerste instantie leek de schade bij ons wel mee te vallen. Een kapotte zeereling aan bakboord, hier en daar wat krassen op

29

BESTUUR

Vul de ledenenquête in!

De 183 leden van de Blocq hebben op verschillende manieren een relatie met de vereniging. Iedereen betaalt contributie en heeft een stem in de vereniging. Daarmee zijn we medeeigenaar van de Blocq. Binnen het ledenbestand zijn actieve leden te onderscheiden. Zij vormen het bestuur en de commissies en dragen de vereniging met hun vrijwillige inzet. In het afgelopen jaar was dat overduidelijk te zien aan de organisatie van het Lustrum. Een feest dat, ondanks het slecht weer, toch ontzettend geslaagd mag worden genoemd en door veel leden bezocht is. Daarnaast kennen we de leden van het eerste uur, onvermoeibaar in de weer met het wel en wee van de vereniging. Weer andere leden zijn minder actief en binden zich minder. Iedereen is gehouden aan de zelfwerkzaamheid. De Blocq

De haven in de winter 2009-2010 foto Jos Werkhoven

30

van Kuffeler is duidelijk een voorons-door-ons club. In onze vereniging hebben leden met elkaar de zeggenschap. Democratie is in de Blocq van Kuffeler een groot goed.

Een goed lopende democratie zorgt voor afstemming tussen wensen van de achterban en de activiteiten van de vereniging. Daarom vindt het bestuur het zo belangrijk om de wensen en meningen van de leden te kennen.

leden, ook van de leden die wij minder vaak horen. Het helpt ons de toekomst van de vereniging en van de haven uit te stippelen met de leden.

Met de enquête krijg je ook als lid voor het eerst een gedetailleerd beeld van wat er leeft onder de leden van de Blocq. De resultaten van de enquête zijn uiteraard voor alle leden in te zien. De resultaten zullen wij op www.deblocq.nl plaatsen.

Met alle contacten onder elkaar en de jaarlijkse algemene ledenvergadering heeft iedereen wel een beeld van wat er zoal leeft. Wij vinden het na 10 jaar haven een goed moment om dat beeld door een ledenenquête te verhelderen. Met de resultaten van de enquête zijn wij beter in staat rekening te houden met de wensen en meningen van alle

Je ontvangt binnenkort – of je hebt al ontvangen – een email met het verzoek tot deelname aan de ledenenquête. Invullen via je computer is simpel, maar neem er even de tijd voor. De enquête is anoniem. Wij hopen dat alle leden de moeite nemen om hun wensen en meningen te geven.

Succes met het invullen!

COLUMN BULLE TALIE

De laatste Bulle..... prestatiegerichte maatschappij al niet toe kan leiden... dezelfde maatschappij, die we met zeilen juist even achter ons willen laten.

Nu houdt een ‘echte’ reiziger altijd nog wat over. Niet álle eilanden te bezoeken, zodat je altijd het mysterieuze gevoel houdt, dat er op dat laatste eiland misschien iets nóg mooiers te zien is. De betovering blijft en de reiziger trekt verder voor deze verbroken wordt.

Een goed verhaal vertelt zichzelf. In “de Procedure” legt Harry Mulisch uit hoe dat met ‘echte schrijvers’ werkt, en vóór hem hebben andere schrijvers het ook al eens verwoord. Bij een ‘echte schrijver’ lijkt het alsof het verhaal er al was, en dat de schrijver het alleen maar hoefde vast te leggen. Een echte schrijver is benieuwd waar het verhaal op uit zal komen en laat zich verrassen door zijn hoofdpersonen. Het verhaal vertelt zich vanzelf, het heeft alleen het toetsenbord van de schrijver of de mond van de verteller nodig.

Met andere zaken zoals reizen en zeilen is het precies hetzelfde. Een ‘echte’ zeiltocht vaart zichzelf en de bemanning laat zich verrassen door wat er onderweg langskomt. Zwerven, ‘go with the flow’, zonder doel, maar niet losgeslagen: dat is het ware zeilen. We komen daar als gewone stervelingen, zeker de werkende stervelingen onder ons, eigenlijk nooit aan toe. Twee tot drie weken is zo’n beetje het maximum wat we onszelf gunnen (we moeten tenslotte toch ook nog vrij houden voor een weekje kerstreces en/of een winterzon/-sportvakantie).

Wanneer we in ons zomerverlof de BvK achter ons laten lijkt het oppervlakkig gezien soms op echt zwerven, maar zitten we met onze gedachten toch nog veel vast aan ons walbestaan. Aan het eind van die eerste week beginnen we al weer aan de terugtocht te denken. Inclusief een verantwoorde tochtplanning: uitwijkhavens in programmeren,verwaaidagen incalculeren, tijberekeningen maken ….’the flow’ krijgt ons zelden echt te pakken. Hans Vandersmissen benoemt dit als volgt in zijn Wadverhalen: “we navigeren met onze jachtjes alsof het supertankers zijn”. Waarbij zij aangemerkt dat Hans zelf de uitzondering op die regel was: hij is, roeiend en dobberend met zijn Drascombe, bijkans de uitvinder van de zeilflow!

De diverse flottieljes van onze geliefde vereniging kenmerken zich ook door het vaarprincipe ‘langzamer dan 5 knoop is geen optie’. Met een lang Hemelvaartweekend naar Londen heen en weer. In twee weken alle Kanaaleilanden aantikken. En in drie weken moeten de Scillies toch zeker haalbaar zijn! Waar een te

Zo is het ook met schrijven. Niet dat ik mezelf nou een echte schrijver vind. Maar, als goedwillende amateur kreeg ik heel soms toch een beetje het gevoel een glimp op te vangen van wat een ‘echte schrijver’ ervaart: benieuwd naar waar een gedachtekronkel, een andere invalshoek of een bijzondere observatie me zou leiden. En hoewel elke BvK-borrel en –activiteit me nog voldoende vrolijke gedachten biedt voor toekomstige columns, wil ik de betovering niet verbreken. Ik stop er mee. Na een kleine 3 jaar en 9 columns is dit mijn laatste ‘BulleTalie’ in ons geweldige Blocqschrift.

Ik heb veel plezier beleefd aan het optikken ervan. Reacties waren, mede veroorzaakt door mijn zelfverkozen anonimiteit als gevolg van mijn pseudoniem, schaars. Maar ik heb met Nel, de enige Blocqer die mijn werkelijke identiteit kent, erg gelachen om alle kwalificaties die mij zijn toegedicht door de diverse leden die zich de hersenen pijnigden over deze columnist. Vooruit dan: ik ben geen man, ook zeker geen bèta en werk niet in het onderwijs.

Blocqvrienden, ik kijk uit naar volgende ontmoetingen. Dan niet meer op dit papier, maar wel bijvoorbeeld zittend op onze leugenbank, borrelend in de Blocqhut, of samen klussend om de boel winter/zomerklaar te maken.Tot dan!

BulleTalie

.....om de betovering niet te verbreken.

31

Het Blocqschrift wordt gedrukt door:

EVENEMENTENKALENDER SEIZOEN 2011